Search

Bu çalışmada, acil serviste akut pankreatit(AP) tanısı alan hastaların klinik, laboratuvar, görüntüleme ve demografik özelliklerini değerlendirmek ve bu özelliklerin AP tipine, AP'nin şiddetine ve sonlanımlarına göre farklılık gösterip göstermediğini araştırmak amaçlanmıştır. 01.10.2017-01.10.2020 tarihleri arasında hastanemiz acil servisine başvuran 18 yaş ve üzeri AP tanısı alan 221 hastanın dosyası retrospektif olarak tarandı. Hastalar demografik özelliklerine, komorbiditelerine, sigara ve alkol gibi alışkanlıklarına, başvuru semptomlarına, laboratuvar ve görüntüleme bulgularına, ödematöz veya nekrotizan şeklinde pankreatit tipine, Ranson skorlarına, servis/ yoğun bakım ihtiyaçlarına, ortalama yatış sürelerine ve taburcu/mortalite gibi sonlanım durumlarına göre değerlendirilmiştir. AP tanısı alan 221 hastanın 115'i (%52.04) kadın, 106'sı (%47.96) erkek ve genel yaş ortalamaları 60.5(±18.6) idi. Etiyolojide en sık biliyer nedenler (%59.27) izlendi. BT sonucu olan 207 hastanın %70.5'i ödematöz, %6.7'si nekrotizan pankreatit grubundaydı. Hastalığın şiddeti Ranson kriterlerine göre değerlendirildiğinde; %80'i hafif, %20'si ciddi pankreatit hastasıydı. Rekürren pankreatit yatışı olan hasta sayısı 49 (%22) olup, çoğunluk hafif pankreatit olarak saptandı. Hastaların ortalama yatış süreleri 12.4 (±9.8) gün olarak tespit edildi. Mortalite oranı %3.62 saptandı. İleri yaş, pankreatitin ciddiyeti ve nekroz bulgularının eşlik etmesinin mortaliteyi arttığı görüldü. Bu bulgular ile AP etyolojisinde en sık biliyer nedenlerin olduğunu, pankreatit şiddetinin ve mortalitenin yaş ile birlikte arttığı görüldü. Sonuç olarak AP ile alakalı daha net bilgilere sahip olmamız için, büyük hasta popülasyonlarını içeren geniş kapsamlı prospektif çalışmalara ihtiyaç vardır. Anahtar Kelimeler: Akut pankreatit, rekürren, mortalite, nekrotizan, In this study, it was aimed to evaluate the clinical, laboratory, imaging and demographic characteristics of patients diagnosed with acute pancreatitis (AP) in the emergency department and to investigate whether these features differ according to the type of AP, severity and outcome of AP. The files of 221 patients aged 18 years and older who applied to the emergency department of our hospital between 01.10.2017-01.10.2020 and diagnosed with AP were scanned retrospectively. Patients were evaluated according to their demographic characteristics, comorbidities, habits such as smoking and alcohol, admission symptoms, laboratory and imaging findings, type of edematous or necrotizing pancreatitis, Ranson scores, service/intensive care needs, average length of stay, and outcome such as discharge/mortality. Of the 221 patients diagnosed with AP, 115 (%52.04) were female, 106 (%47.96) were male, and the mean age was 60.5 (±18.6). Biliary causes (%59.27) were the most common etiology. According to the CT results of 207 patients, %70.5 were in the edematous and %6.7 necrotizing pancreatitis group. When the severity of the disease is evaluated according to the Ranson criteria; %80 of the patients had mild pancreatitis and %20 had severe pancreatitis. The number of patients hospitalized for recurrent pancreatitis was 49 (%22), and the majority were found to be mild pancreatitis. The mortality rate was %3.62. The reasons that increased mortality were determined as advanced age, severity of pancreatitis and accompanying necrosis findings. With these findings, it was observed that biliary causes were the most common in the etiology of AP, and the severity of pancreatitis and mortality increased with age. In conclusion, comprehensive prospective studies involving large patient populations are needed to have clearer information about AP. Keywords: Acute pancreatitis, recurrent, mortality, necrotizing, Tez (Tıpta Uzmanlık) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Acil Tıp Anabilim Dalı, 2021., Kaynakça var.

İnsanları etkileyen tüm ağrıların içinde baş ağrısı en sık olanıdır. Primer baş ağrısı tanısı genellikle baş ağrısının özellikleri ve eşlik eden semptomlar gözönüne alınarak konur. Kesin bir tanı yöntemi yoktur. Görüntüleme yöntemleri ve laboratuar tetkikleri sıklıkla diğer baş ağrısı nedenlerini dışlamak için kullanılır. Allopregnanolon insan beyninde de novo ürerilen progesteron kaynaklı bir steroidtir. Nörosteroidlerin nöronlar üzerinde koruyucu etkiye sahip olduğu iyi bilinmektedir. Allopregnanolon nükleer steroid reseptörleri etkisi olmasının yanı sıra GABA reseptörleri üzerinden hızlı nongenomik etki sergilemektedir. Daha önceden yapılan birçok çalışma Alzheimer hastalığında, posttravmatik stres bozukluğunda, depresyonda, iskemik beyin hastalıklarında, epilepsi gibi organik beyin hastalıklarında allopregnanolonun beyinde etkinliğinin artmasının hastalıkları olumlu yönde etkilediği gösterilmiştir. Bu çalısmanın amacı primer baş ağrısı olan hastalarla sağlıklı kontrol grubu arasında serum bazal allopregnanolon düzeylerinde farklılık olup olmadığı, varsa bu farklılığın primer baş ağrısı olan hastalarda akut atak döneminde sapmalar gösterip göstermediği incelemek; böylelikle allopregnanolonun primer baş ağrısı olan hastalarda tanı ve tedavide rol oynayabilecek bir madde olup olmadığını belirlemektir. Bu şekilde gerek yeni tedavi stratejilerinin geliştirilmesine katkıda bulunmak, gerekse primer baş ağrısı ayırıcı tanısı ve prognozunun tayinine yardımcı olabilecek biyolojik bir belirteç bulmak amaçlanmıştır. Süleyman Demirel Üniversitesi Tıp Fakültesi acil servisine başvuran primer baş ağrısı olan atak döneminde olan 103 hasta grubu ile sağlıklı kontrol grubundan oluşan 103 kişilik kontrol grubu alınarak çalışma yapılmıştır. Çalışma için sözel bilgilendirme sonrası 103 hasta yazılı onam vererek atak dönemi için venöz kan örneği verdi. İlk başvurularından en az iki hafta sonra atak dönemi için kan veren hastalar farklı zamanlarda ataksız dönemde tekrar venöz kan örneği verdi. Cinsiyet ve yaş olarak benzer 103 sağlıklı kontrol hastasının venöz kan örneği alındı. Biyokimya tüpüne alınıp, örneklerin serumu ayrıştırıldıktan sonra ELİSA yöntemi ile allopregnanolon düzeyi incelenmiştir. Hastaların yaş, cinsiyet, tetikleyici faktör varlığı, ağrı tipi, atak sıklığı, atak süresi, atak şiddeti, ek şikayet varlığı, tetkileyici faktör varlığı gibi demografik özellikler kaydedildi. Hastalar migren, gerilim, küme tipi başağrısı ve nonkategorize primer baş ağrısı olarak dört alt gruba ayrılmıştır. Çalışmamızda primer başağrısı ile başvuran olgularda ağrılı dönemde Allopregnanolon düzeyleri ataksız döneme ve kontrol grubuna kıyasla daha düşük olarak saptanmıştır (p, Headache is undouptedly the most common of all the pains affecting people. Primary headache is usually diagnosed by taking cognizance of the headache features and the associated symptoms. There is no definitive diagnostic method. Laboratory tests and imaging methods are often used to exclude other causes of serious headache. Allopregnanolon is a progesterone based steroid in human brain where de novo is produced apart from peripheral production. Neurosteroids are well known to have a protective effect on neurons. Allepregnanolone has effect through nuclear steroid receptors besides rapid non-genomic effect through GABA receptors. Lots of studies previously done, in Alzeihmer disease, postraumatic stress disorder, depression, ischemic brain disease and in organic brain diseases such as epilepsy, have shown that increasing of activity of allopregnanolone in the brain has a positive impact on diseases. This study aims to examine if there is serum basal allopregnanolone level difference between primary headache patients and healthy control group, if so, to examine the relation of this difference and clinical manifestations of this disease and whether acute exacerbation periods showing deviations in primary headache patients; and thus to determine whether allopregnanolone is a substance, playing a role in the diagnosis and treatment of primary headache. In this way we aim to contribute to the development of new therapeutic strategies as well as to find biological markers that may help to assess the differential diagnosis and prognosis of primary headache. 103 patients previously admitted to the Suleyman Demirel University Faculty of Medicine emergency department who diagnosed with primary headache and who are in the attack period wil be taken as patient group with another control group consisting of 103 healty people and a study was carried. After verbal information, 103 patients gave a written consent and a venous blood sample for the episode. At least 2 weeks after the first application, 103 of the patients who gave blood for the wanted episode gave repeat venous blood sample at different times. Venous blood samples of 103 healthy control patients with similar characteristics as gender and age were taken. After the samples were taken into biochemistry tube and the serum of the samples were separated, allopregnanolone level was investigated by ELISA method. Demographic characteristics such as age, gender, frequency of attack, duration of attack, pain character, severity of attack, presence of additional complaints and presence of trigger factor were recorded in primary headache patients. Patients were divided into four subgroups as migraine, tension-type headache, cluster-type headache and non-categorized primary headache. In our study, allopregnanolone levels were lower in the patients with primary headache compared to the control gruop and painless period group (p, Tez (Uzmanlık) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Acil Tıp Anabilim Dalı, 2020., Kaynakça var.

Acil servislerde travma sonrası nazal fraktürü olan hastaların erken tanı ve tedavisi önem teşkil eder. Bu çalışmada nazal fraktür tanısı alan hastaların demografik incelenmesi amaçlandı. Çalışma Süleyman Demirel Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Acil Servisi'ne 01.01.2015–31.12.2019 tarihleri arasında başvurmuş ve nazal fraktür tanısı alan 96 hastayı kapsamaktadır. Bu çalışmada hastaların yaş, cinsiyet, travma tipi, radyolojik istemleri, kosültasyon, reduksiyon, eşlik eden travma, taburcu ve yatış bilgileri geriye dönük olarak değerlendirildi. Hastaların %76'sı erkek, %24'ü kadın idi. En çok düşme sonrası başvuru olduğu görülmüştür. Hastalardan %64.6'sında en sık bilgisayarlı tomografi istemi yapılmış, %26'sına redüksiyon yapılmıştır. Eşlik eden travma %26'ında baş-boyun, %7.3'ünde ekstremitelerde olduğu görülmüştür. Hastaların acil servisten % 91,7'si taburcu edilmiş, 1 hastanın yatışı yapılmıştır. Yaş otalaması 35,87±18,28 yıl idi. Kadınlarda yaş ortalaması 39,52±19,85, erkeklerde ise 34,72±17,74 idi. Kadın ve erkekler arasında yaş grubu açısından anlamlı fark bulunamamıştır. Acil servise başvuru travma tipine göre yaş grupları arasında anlamlı fark bulundu; 17 yaş altındaki yaş grubunun düşme nedeniyle nazal fraktür varlığı, 18-65 arasındaki yaş grubuna göre anlamlı olarak yüksek bulundu (p=0,024, The aim of this study was to examine the patients who were diagnosed with nasal fractures. The study covers 96 patients who were admitted to the emergency room of Süleyman Demirel University Medical Faculty Hospital between 01.01.2015 and 31.12.2019 and were diagnosed with nasal fracture. In this study, age, gender, trauma type, radiological requests, consultation, reduction, accompanying trauma, discharge and hospitalization were evaluated retrospectively. 76% of thepatients were male and 24% were female. It was observed that the most post-fallapplication. Computerized tomography requests were made most frequently in 64,6% of patients, reduction was made in 26%. Concomitant trauma was observed in head and neck in 26% and extremities in 7,3. %.91,7% of the patients were discharged from the emergency room and 1 patient was hospitalized. The mean age was 35,87 ±18,28 years. The average age in women was 39,52 ±19,85 and 34,72 ±17, in men. No significant difference was found between men and women in terms of age group. There was a significant difference between the age groups according to the type of trauma to the emergency service. The presence of nasal fractures 17 under age was found to be significantly higher than the age group between 18-65 years (p= 0,024, Tez (Uzmanlık) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Acil Tıp Anabilim Dalı, 2020., Kaynakça var.

İnmeler mortalitenin önemli bir bölümünden sorumludur. Dünya genelinde mortalitenin son 50 yıldır en sık üçüncü nedenidir. İskemik inme bütün inmelerin %87'ni oluşturur ve trombotik, embolik mekanizmalar veya hipoperfüzyona bağlı meydana gelir. Bu çalışmamız merkezimizde inme ünitesi bulunması nedeniyle, bölgemizdeki verileri, literatür ve ülke verileriyle kıyaslamayı ve önlenebilir risk faktörlerinin serebrovasküler hastalıklar üzerine etkilerini gözden geçirip, son dönemde gelişen tedavilerle birlikte serebrovasküler hastalık prevelansını azaltmak için yapılabilcek çalışmaları ortaya koymayı amaçlamaktadır. Hastanemiz acil servisine 2017-2019 yılları arasında başvuran inme hastalarının etiyolojik, epidemiyolojik, demografik ve klinik özelliklerini tanımlamayı, etkilenen anatomik lokasyonları ve hastalara uygulanan tedavileri değerlendirmeyi amaçladık. Çalışmada geriye yönelik olarak 625 hasta incelendi. Çalışmaya katılan 625 hastanın %53.6'si (n:335) erkek, %46.4'ü (n:290) kadın olup yaş ortalamaları 68.79±15.23 olarak bulundu. Olguların en çok 18-65 yaş arasında olduğu (%37.9) gözlendi. Hasta başvuruları %25,6 (n:160) ile en çok kış ayında oldu. Hastaların %87,5'inin (n: 547) kent merkezinde ikamet ettiği ve %87,4'ünde (n: 546) atrial fibrilasyon olmadığı saptandı. İskemik inme %60,3 (n: 377) ile ilk sırada yer almaktayken, subaraknoid kanama %4,3 (n:47) ile son sırada idi. Olguların risk faktörleri incelendiğinde hipertansiyon ve sigara ilk sırayı almaktaydı. Hastaların en çok (n:66) 12:00 – 15:59; en az (n:15) 04:00-07:59 saatleri arasında başvurduğu anlaşıldı. İskemik SVO'lu hastaların arteriyel sulama alanlarına bakıldığında en sık tutulumun, %74.8 (n=282) ile MCA tutulumu olduğu, VB+PSA tutulumunun ise %0.5 (n=2) ile en az tutulan alan olduğu gözlendi. Hastaların %47.6sına (n=298) antiagregan tedavi, %14.6 sına (n=91) antiagregan+antikoagülan,%9.1'ine (n=57) cerrahi tedavi,%4.8'ine(n=30) trombolitik tedavi, %1.8'ine(n=11) mekanik trombektomi+litik tedavisi,%0.5ine (n=3) yalnız mekanik trombektomi tedavisi uygulandı. Hastaların %67,8 i (n=424) hastaneden taburcu olurken, %18,4'ü (n=115) ex olmuştur. 86 hasta ise hastaneden tedavileri tamamlanmadan (sevk, tedavi red) ayrılmıştır. Anahtar Kelimeler: Serebrovasküler hastalık, Acil servis, trombolitik tedavi, MRG, Stroke is responsible for a significant portion of mortality. The third most common cause of mortality in the last 50 years worldwide. Ischemic stroke constitutes 87% of all strokes and occurs due to thrombotic, embolic mechanisms or hypoperfusion. This study aims to compare the data in our region with the literature and country data and to evaluate the effects of preventable risk factors on cerebrovascular diseases and to reveal the studies that can be done to reduce the prevalence of cerebrovascular disease with the recent treatments. We aimed to define the etiologic, epidemiological, demographic and clinical features of stroke patients who applied to our emergency department between 2017-2019, and evaluate the anatomic locations affected and the treatments applied to patients. 625 patients were retrospectively reviewed. Of the 625 patients, 53.6% (n: 335) were male and 46.4% (n: 290) were female. The mean age was 68.79 ± 15.23. The patients were mostly between the ages of 18-65 (37.9%). Patient admissions were the highest in winter with 25.6% (n: 160). It was determined that 87.5% of the patients (n: 547) were living in the city center and 87.4% (n: 546) had not atrial fibrillation. Ischemic stroke ranked first with 60.3% (n: 377), while subarachnoid hemorrhage was the last with 4.3% (n: 47). When the risk factors of the cases were examined, hypertension and smoking were the first. Most of the patients (n: 66) 12:00 - 15:59; at least (n: 15) 04: 00-07: 59. When the arterial irrigation areas of patients with ischemic SVO were examined, it was observed that the most frequent involvement was MCA involvement with 74.8% (n = 282) and the involvement of VB + PSA was 0.5% (n = 2). Antiaggregant treatment was used in 47.6% of the patients (n = 298), antiaggregant + anticoagulant (14.6%) (n = 91), surgical treatment (9.1%), thrombolytic therapy (4.8%) (n = 30), 1.8% (n = 30). (n = 11) mechanical thrombectomy + lytic treatment and 0.5% (n = 3) mechanical thrombectomy alone. 67.8% (n = 424) of the patients were discharged from the hospital and 18.4% (n = 115) were ex. 86 patients were separated from the hospital before their treatment was completed (referral, treatment, refusal). Keywords: Cerebrovascular disease, Emergency department, thrombolytic therapy MRI, Tez (Uzmanlık) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi , Acil Tıp Anabilim Dalı, 2019., Kaynakça var.

SDÜ Tıp Fakültesi Acil Servisi'ne Başvuran ve Akut Apandisit Tanısıyla Opere Edilen Hastaların Biyobelirteçleri ve Görüntüleme Yöntemlerinin Geriye Dönük Değerlendirilmesi Apandisit dünyada akut karının en yaygın nedenlerinden biri olarak kabul edilmiştir. Tanıda anamnez, fizik muayene, görüntüleme ve laboratuvar yöntemlerinden yararlanılmakla birlikte akut apandisit tanısında sorunlar devam etmektedir. Çalışmamızda akut apandisit tanısı koyarken laboratuvar bulguları ile görüntüleme yöntemlerinin duyarlılıkları karşılaştırıldı. Çalışmaya 01.06.2012 ile 01.06.2015 tarihleri arasında SDÜ Tıp Fakültesi Acil Servisine başvuran ve akut apandisit tanısı ile opere edilen 18 yaş üstü 292 hasta dahil edildi. Hastaların bilgilerine acil servis dosyalarından, ameliyat notlarından, epikrizlerden ve bilgi işlem sistemi veri tabanından ulaşıldı. Hastaların yaş, cinsiyet, WBC sayısı, nötrofil sayısı, NLO değeri, MPV sayısı, CRP düzeyleri, USG ve BT bulguları ve histopatolojik bulguları veri toplama aracı olarak bir takip formu oluşturulup bu formlara kaydedildi. Laboratuar ölçümlerinin ve görüntüleme yöntemlerinin patoloji pozitifliği ayırt ediciliğine yönelik ROC eğrileri oluşturularak, her bir ölçüme ait AUC ve kesim değeri belirlendi ve bu değerlerin patoloji ayırt edicilik performansları, sensitivite, spesifisite, +PV, -PV, +LR ve -LR kesim değerleri hesaplanarak birlikte değerlendirildi. Başvuran hastaların cinsiyet dağılımı 174 erkek, 118 kadın idi. Erkek/kadın oranı 1,6:1 olarak bulundu. Akut apandisit görülme sıklığı cinsiyete göre karşılaştırıldığında, istatistiksel olarak anlamlı fark tespit edildi. Hastaların ortalama yaşı 32,15±13,67 olarak bulundu. WBC değeri için AUC değeri 0,684 olarak hesaplandı. Akut apandisitin tanısında WBC'nin sensitivitesi %65,09, spesifitesi %62,1, pozitif tahmin değeri %92,2, negatif tahmin değeri %20,5, pozitif olabilirlik oranı (+LR) 1,71, negatif olabilirlik oranı (-LR) 0,56 ve tanısal doğruluğu %64,7 olarak saptandı. Nötrofil değeri için AUC değeri 0,698 olarak hesaplandı. Akut apandisitin tanısında nötrofilin sensitivitesi %72,15, spesifitesi %59,5, pozitif tahmin değeri %92,5, negatif tahmin değeri %23,6, pozitif olabilirlik oranı 1,78, negatif olabilirlik oranı 0,46 ve tanısal doğruluğu %70,54 olarak saptandı. Nötrofil lenfosit oranı için AUC değeri 0,647 olarak hesaplandı. Akut apandisit tanısında NLO'nun sensitivitesi %70,9, spesifitesi %51,3, pozitif tahmin değeri %90,9, negatif tahmin değeri %20,4, pozitif olabilirlik oranı 1,45, negatif olabilirlik oranı 0,56 ve tanısal doğruluğu %68,4 olarak saptandı. CRP değeri için AUC değeri 0,530 olarak hesaplandı. Akut apandisitin tanısında CRP'nin sensitivitesi %45,3, spesifitesi %48, pozitif tahmin değeri %83,9, negatif tahmin değeri %12,7, pozitif olabilirlik oranı 0,87, negatif olabilirlik oranı 1,13 ve tanısal doğruluğu %45,7 olarak bulundu. USG'nin akut apandisit için tanı değeri yüksek bulundu (AUC=0,629). Çalışmamızda ultrasonografinin sensitivitesi %82,9, spesifitesi %42,8, pozitif tahmin değeri %91,6, negatif tahmin değeri %25, pozitif olabilirlik oranı 1,44, negatif olabilirlik oranı 0,39 ve tanı doğruluğu %78,2 olarak tespit edildi. BT'nin akut apandisit için tanı değeri yüksek olduğu görüldü (AUC=0,865). Çalışmamızda abdominal BT'nin sensitivitesi %93,9, spesifitesi %78,9, pozitif tahmin değeri %96,4, negatif tahmin değeri %68,1, pozitif olabilirlik oranı 4,45, negatif olabilirlik oranı 0,07 ve tanı doğruluğu %91,8 olarak bulundu. Bu çalışmadan elde ettiğimiz verilere göre tanı koyarken laboratuar değerleri ve biyobelirteçler dikkate alınmalı, klinik şüphenin devamı halinde görüntüleme yöntemlerinden faydalanılmalıdır. Ancak akut apandisit tanısında hiçbir ek tanısal yöntemin tek başına tanı koymada yeterli olmadığını ve kullanılan bütün yöntemlerin klinisyene tanıda destek olması gerektiğini düşünmekteyiz. Anahtar Kelimeler: Acil Servis, Akut Apandisit, Duyarlılık, The Biomarkers and Imaging Methods Retrospective Evaluation in Patients with Attend the Emergency Department of SDU Faculty of Medicine and Operated with Diagnosis of Acute Appendicitis Appendicitis has been recognized as one of the most common causes of acute abdomen in the world. In the diagnosis of acute appendicitis, medical history, physical examination, imaging and laboratory methods are utilized, although problems remain. In our study, we compared the sensitivity of imaging methods with laboratory findings of acute appendicitis. The study including 292 patients over the age of 18 in that attended to the emergency department of SDU Faculty of Medicine and operated with the diagnosis of acute appendicitis between dates 01.06.2012 -01.06.2015. The informations of patients has been reached from emergency department files, surgery notes, epicrisis and information processing system database. Created a follow-up forms for data collection; the age, sex, WBC count, neutrophil count, NLO values, MPV count, CRP count, ultrasound and CT findings and histopathological findings of patients were noted to the this form. ROC curves were intended for positive distinguish of laboratory measurements and imaging methods. Determination of AUC and cutoff values for every measurement and distinguishing performances of these values were assessed with sensitivity, specifity, +PV, -PV, +LR and –LR. The gender distribution of patients were 174 male and 118 female. Male to female ratio was found 1,6: 1. Compared the incidence of acute appendicitis based on gender, statistically significant differences were detected. The average age of the patients was calculated as 32.15 ± 13.67. AUC was calculated to be 0.684 for the WBC count. WBC count had a sensivity of %65,09, a specifity of %62,1, a positive predictive value of %92,2, a negative predictive value of %20,5, a positive likelihood ratio 1,71, negative likelihood ratio 0,56 and a diagnostic accuracy of %64,7 for the diagnosis of AA. AUC was calculated to be 0.698 for the neutrophil count. Neutrophil count had a sensitivity of %72,15, a specificity of %59,5, a positive predictive value of %92,5, a negative predictive value of %23,6, a positive likelihood ratio 1,78, a negative likelihood ratio 0,46 and a diagnostic accuracy of %70,54 for the diagnosis of AA. AUC was calculated to be 0,647 for the neutrophil lymphocyte ratio. Neutrophil lymphocyte ratio had a sensitivity of %70,9, a specificity of %51,3, a positive predictive value of %90,9, a negative predictive value of %20,4, a positive likelihood ratio 1,45, a negative likelihood ratio 0,56 and a diagnostic accuracy of %68,4 for the diagnosis of AA. AUC was calculated to be 0,530 for the CRP count. CRP had a sensitivity of %45,3, a specificity of %48, a positive predictive value of %83,9, a negative predictive value of %12,7, a positive likelihood ratio 0,87, a negative likelihood ratio 1,13 and a diagnostic accuracy of %45,7 for the diagnosis of AA. USG was significantly higher diagnostic value for appendicitis (AUC=0,629). Ultrasound had a sensitivity of %82,9, a specificity of %42,8, a positive predictive value of %91,6, a negative predictive value of %25, a positive likelihood ratio 1,44, a negative likelihood ratio 0,39 and a diagnostic accuracy of %78,2 for the diagnosis of AA. CT was significantly higher diagnostic value for appendicitis (AUC=0,865). CT had a sensitivity of %93,9, a specificity of %78,9, a positive predictive value of %96,4, a negative predictive value of %68,1, a positive likelihood ratio 4,45, a negative likelihood ratio 0,07 and a diagnostic accuracy of %91,8 for the diagnosis of AA. According to the data we obtained from this study when making a diagnosis laboratory values and biomarker should be considered and should benefit from imaging methods case of continuation of clinical suspicion. We believe that all the method should be used in tests required to support clinicians in diagnosis. However, no additional diagnostic methods in the diagnosis of acute appendicitis is not enough by itself. Keywords: Emergency Service, Acute appendicitis, Sensitivity, Tez (Doktora) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Acil Tıp Anabilim Dalı, 2016., Kaynakça var.

Tüm dünya da olduğu gibi ülkemizde de travma önemli bir halk sağlığı sorunu olmaya devam etmektedir. Bunların içinde de ürogenital sistem travmaları önemli bir yer tutmaktadır. Çünkü klinik gidişleri sessizdir ve hayatı tehdit eden intra abdominal kanamalara neden olabilir. Çalışmamızda ürogenital sistem travmasıyla Acil Tıp Anabilim Dalı'na baş vuran yetişkin ürogenital sistem travmalı hastaların profilinin saptanması amaçlanmıştır. Çalışmamızda 2000-2003 yılları arasında SDÜTF Acil Tıp Anabilim Dalı'na başvuran yetişkin travma hastalarının dosyaları geriye dönük olarak incelendi.Vakalar cinsiyet, travma türü, yaralanan organ ve radyolojik tanı yöntemlerine göre değerlendirilmiştir. Bu tarihler arasında toplam 32.492 hasta baş vurmuş olup, bunlardan 359'u (% 1.1) travma hastasıdır.Bunların da 24'ü (% 6.7) ürogenital sistem travmasıdır. Bu 24 hastanın da 19'u (% 79.2) erkek, 5'i (% 20.8) kadındır. Ürogenital sistem yaralanmalarının 15'i (% 62.5) künt travmaya, 9'u (% 37.5) penetran travmaya bağlı oluşmuştur. Yaralanan organa göre değerlendirildiğinde 10 vakada (% 41.7) böbrek laserasyonu, 8 vakada (% 33.3) üretra rüptürü, 6 vakada (% 25) ise mesane rüptürü tespit edilmiştir. Radyolojik tanı yöntemlerine göre değerlendirildiğinde ise 24 vakanın hepsine (% 100) USG, 13 vakaya (% 54.1) RÜG, 6 vakaya da (%25) İVP yapılmıştır. Rutin görüntüleme teknikleri ile bizim hastalarımızdaki ürogenital travma prevalansının % 6.7 olduğu saptandı., Trauma is the major healthy problem in our country as it occurs in the world. Genitourinary trauma has a great importance in all injuries because its clinical course moves silently it may cause intra abdominal hemorrhage that may be life threatening. The aim of our study was to detect the retrospective evaluation of adults patient who were admitted to emergency department with genitourinary trauma. In our study, the patients who were admitted to Süleyman Demirel University, School of Medicine Hospital Department of Emergency Medicine because of genitourinary trauma were detected. Total 32492 patients were admitted to emergency department and these of 359 were trauma patients. 24 cases were genitourinary trauma. 19 cases were male and 5 were female. Blunt trauma was caused the genitourinary trauma in 15 cases, penetrating trauma was caused genitourinary trauma in 9 cases. The disturbution of organ specific injury was: renal laceration in 10 cases, urethral rupture in 8 cases, bladder rupture in 6 cases. When considering in imaging studies; ultrasonography was used in 24 cases, retrograde urethrogram was applied in 13 and other had 6 cases were evaluated intra venous pyelogram. In conclusion the genitourinary trauma prevalence in our patients was 6.7% which all of them could be easily detected by routine imaging techniques., Tez (Tıpta Uzmanlık) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Acil Tıp Anabilim Dalı, 2004., Kaynakça var.

İş kazaları önemli bir mortalite ve morbidite sebebi olmasının yanı sıra, meydana getirdiği tedavi giderleri ve iş gücü kayıpları sebebi ile ekonomik açıdan ciddi yüklere sebep olmaktadır. Bu çalışmanın amacı, hastanemize başvuran iş kazalı hastalarda demografik bilgiler, yaralanmaların özellikleri, iş kazasının hangi çalışma saati diliminde olduğu, yatış durumları, acil servis maliyetleri ve bunlar arasındaki ilişkiyi incelemektir. 01.01.2017 – 31.12.2017 tarihleri arasında hastanemiz acil servisine başvuran 18 yaş ve üzeri iş kazalı 323 hasta çalışma kapsamına alındı. Veriler Hastane Yönetim Bilgi Sistemi (Enlil) ve hasta dosyalarının geriye dönük olarak incelenmesiyle elde edildi. Çalışma grubunun yaş ortalaması 34,03 ± 9,8 (18-63) idi. Olguların %89,8’i erkekti. Yaralanmalar en sık 28-47 yaş grubunda (%62,9) görüldü. Acil Servis başvurularında yıl içinde aralık ayında, hafta günlerine dağılımda Salı günleri, gün içinde ise, 08.00-16.00 saatleri arasında artış görüldü. Olguların %24,1’i inşaat alanında çalışmaktaydı. Yaralanmaların %66,6’sının işe başladıktan sonraki ilk dört saat içerisinde olduğu ve en fazla üst ekstremitenin etkilendiği belirlendi. Çalışma grubunda taburculuk oranı %69,0 idi. En fazla konsültasyon ve yatış işlemi Plastik ve Rekonstrüktif cerrahi ile yapıldı. Ortalama Acil Servis maliyeti 119,40 ± 115,38 idi. Eğitim durumu azaldıkça kazanın maliyetinin anlamlı olarak arttığı saptandı. Yaralanan vücut kısmı, acil servis sonlanımı ve hasarın BTM (basit tıbbi müdahale) ile giderilme durumu da maliyet ile ilişkili olarak belirlendi. İş kazalarının ve kaza neticesinde oluşacak kayıpların azaltılabilmesi için koruyucu faktörlerin yanı sıra, yaralanmaya yatkınlık oluşturacak etmenlerin de sorgulanması ve kaydedilmesi gereklidir. İş kazalarına karşı önlem almanın daha ucuz ve daha insani olduğu açıkça gözlenmektedir. Anahtar kelimeler: İş Kazası, Acil Tıp, Maliyet., Besides being an important cause of mortality and morbidity, occupational accidents lead to serious economic burdens because of treatment costs and labor losses it causes. The aim of this study is to investigate the demographic information of the patients admitted to our hospital because of occupational accidents, features of the injuries they had, the time of the occupational accident, hospitalization situations, emergency department costs, and the relations among these variables. In the study, 323 patients who were 18 or older and who were admitted to the emergency department of our hospital between 01.01.2017-31.12.2017 because of occupational accidents were included. The data was obtained from the Hospital Management Information System (Enlil) and through a retrospective investigation of the patient folders. Mean age of the study group was 34,03 ± 9,8 (18-63). 89,8% of the cases involved men. Most of the injuries were in the 28-47 age-group (62,9%). There was an increase in the number of admissions to the Emergency Service each year in December, each week on Tuesday, and between 8 am and 4 pm during the day. 24,1% of the cases were related to construction work. 66,6% of the injuries occurred during the first four hours of work; and most often the injuries were in the upper extremities. 69,0% of the study group were discharged from the hospital. Consultation and hospitalization were highest in Plastic and Reconstructive surgery. Average Emergency Service cost was 119,40 ± 115,38. Oy was observer that there was a significant increase in costs of accidents as education level decreased. Injured part of the body, emergency department outcome, and SMT (simple medical treatment) were also found to be related to the cost. To be able to decrease the number of occupational accidents and the losses happening as a result of them, along with the protective factors, the factors which create a tendency to get injured should be investigated and recorded as well. It is obviously observed that taking measures against occupational accidents is cheaper and more humane. Keywords: Occupational accident, emergency medicine, expenditure, Tez (Uzmanlık Tezi) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Acil Tıp Anabilim Dalı, 2018., Kaynakça var.

Hastanelerde adli olguların en sık karşılaşıldığı birimler acil servislerdir. Bu çalışmanın amacı, acil tıp araştırma görevlilerinin adli olgulara yaklaşımlarının değerlendirilmesidir. Adli tıp konusundaki eksikliklerin belirlenerek, hekimlerin eğitimleri için veri sağlanması da amaçlanmıştır. Araştırmamız kesitsel analitik tiptedir.Onbir Üniversite ve Eğitim Araştırma Hastanesindeki 186 araştırma görevlisine 20 soruluk anket formu yöneltilmiştir. Beşli Likert Skalası kullanılarak doğru cevapların puanlaması yapılmıştır. Anket formlarına verilen yanıtlar PASW Statistics 18 istatistik programı kullanılarak değerlendirilmiştir.Katılımcıların adli tıp konularından, gizliliğe saygı konusundaki soruya en düşük oranda (%4,3), hukuksal nitelikteki yara tanımlaması ile ilgili olan soruya ise en yüksek oranda (%82,3) doğru cevap verdikleri tespit edilmiştir. Katılımcıların %48,4’ünün yaşamsal tehlike arz eden adli olguların değerlendirildiği anket sorusuna yanlış cevap verdikleri, adli raporda yaşamsal tehlikeyi belirtmedikleri gözlenmiştir. Genel olarak hekimlerin düşük düzeyde (aldıkları ortalama toplam puan: 6,99±3,27) puan aldıkları ve adli tıp konularında yetersiz oldukları tespit edilmiştir. Adli tıp birimi bulunan hastanelerde görev yapan hekimlerin, sorulara istatistiksel olarak anlamlı düzeyde, doğru cevaplar verdikleri gözlenmiştir.Sonuç olarak acil tıp asistanlığı sürecinde, asistanlara adli tıp eğitiminin yeterince verilmediği ve adli tıp anabilim dalı ile ortak yürütülecek adli tıp eğitim programlarının düzenlenmesinin gerekli olduğu düşünülmüştür. Ayrıca acil servis hizmeti veren hastanelerde, adli tıp uzmanlarının da konsültan olarak bulunması gerektiği düşünülmüştür. Anahtar Kelimeler: Acil hekimi, acil servis, adli olgu, adli tıp, hekim sorumluluğu., The units in hospitals where forensic cases are most frequently encountered are emergency departments. The purpose of this study was to evaluate the approaches of emergency medicine research assistants to judicial cases. It is also aimed to determine the shortcomings of forensic medicine and provide data for the training of physicians. This was a cross-sectional analytical research.A questionnaire of 20 questions is directed to 186 research assistants in seven University and four Training and Research hospitals. Correct answers were rated by using a 5-point Likert Scale. Responses to the survey forms were evaluated using statistical software PASW Statistics 18.It was determined that the participants gave the correct answer at the lowest rate (4.3%) for the question about the topic ‘respect for privacy’ among the forensic issues and at the highest rate (82.3%) for the question about the topic ‘definition of the legal nature of the wound’. About 48.4% of the participants gave the wrong answer to the question evaluating the life-threatening condition of the forensic cases and did not mention this condition in the forensic report. In general it was evaluated that physicians got low level scores (their average total score: 6.99 ± 3.27) and that they were inadequate in forensic issues. It was observed that the doctors working in hospitals which have forensic units gave correct answers in a statistically significant manner.As a result, it is thought that the assistants are not given an adequate amount of training on forensic medicine during the assistance of emergency medicine and that it is necessary to perform training programs jointly with the department of forensic medicine. In addition, it is also thought that, forensic experts should give consultancy in hospitals providing emergency services. Keywords: Emergency physician, emergency service, forensic case, forensic medicine, responsibility of physicians, Tez (Tıpta Uzmanlık)- Süleyman Demirel Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Acil Tıp Anabilim Dalı, 2012., Kaynakça var.

Türkiye ve dünya populasyonu yaşlanmaktadır. Acil servis başvurularının %12-24'ünü yaşlılar oluşturur. Ülkemizde yaşlı nüfusun hızla artmasına paralel olarak, acil servislerin yaşlı nüfus tarafından kullanımı da artmaktadır. Bu çalışmamızda hastanemiz acil servisine başvuran 65 yaş ve üzeri hastaların değerlendirilmesi, sık görülen hastalıkların, yatış oranlarının, yattıkları servislerin saptanması amaçlanmıştır. Bu çalışmada Süleyman Demirel Üniversitesi Tıp Fakültesi Araştırma ve Uygulama Hastanesi Acil Servisi'ne 1 Ocak 2012- 31 Aralık 2012 tarihleri arasında başvuran 65 yaş ve üzeri hastaların, ilk başvuru esnasındaki bilgisayar kayıtları incelenerek; hastaların yaş, cinsiyetleri, hastaneye başvuru şekli, hastaneye başvuru saatleri ve şikayetleri, hastanın takibinde yatış, taburculuk ve sevk durumu yatış yapılmış ise servis yada yoğun bakıma yatışı, yatış yapılan bölüm bölümler, ön tanılar ve tanıların uyumu bilgisayar ortamında SPSS 18.00 programına girilmiş ve değerlendirilmiştir.Toplam hasta sayısı 14754, 65 yaş ve üzeri hasta sayısı 2101 (%14.2) olarak bulunmuştur (1111 erkek, %52.9; 990 kadın, %47.1). Hastalarımızın yaş aralığı; 65-74 yaş %43.8, 75-84 yaş %45.4, 85 yaş üzeri ise %10.8 olarak saptanmıştır. Hastaların %52.4 özel araç, % 40.6 ambulans ile başvurmuştur. Hastaneye %15.8 yatış yapılmış, %2.3 sevk olmuştur. 26 hasta eksitus olmuştur. Hastaneye yatış yapılan 331 hastadan %28.7’si yoğun bakıma yatışı yapılmıştır. En çok yatış yapılan bölüm 106 hasta ile dahiliye ve 88 hasta ile kardiyolojidir. Hastaneye başvuru şikayetlerinde karın ağrısı %15.7, nefes darlığı %15.7, göğüs ağrısı %11.2. En sık bulunan hastalıklar sırasıyla %20.2 ile kardiyovasküler hastalıklar, %14.3 onkolojik hastalıklar, %11.1 solunum sistemi hastalıkları ,%10.1 gastroenterolojik hastalıklar olarak saptanmıştır. Hastaların ön tanıları incelendiğinde %15.4 onkolojik hastalık ve acilleri, %8.9 kalp yetmezliği, % 6.9 KOAH ve Astım olarak saptanmıştır.Artan yaşlı nüfusla birlikte acil servislerin yaşlı hastalar tarafından kullanımı artmaktadır. Değişik çalışmalarda yaşlı hastaların farklı nedenlerle acil servise başvurduğu görülmektedir. Bizim çalışmamızda da acile başvuru nedenlerinde kardiyak problemler ilk sırada yer almaktadır. Aynı zamanda kardiyak problem olan hastaların hastaneye yatış oranları ve ölüm oranları da yüksektir. Yapılan çalışmalarla hastanelerin kendi acil servislerine başvuran yaşlı hastaların oranını ve sık görülen hastalıklarını belirlemesi acil serviste bu hastaların takip edileceği özel alanların ve özel taramaların oluşturulmasına yardımcı olacaktır. Bu sayede daha hızlı ve daha doğru tanı konularak tedavinin planlanması tekrarlayan başvuruları azalacağını düşünmekteyim. Anahtar Kelimeler: Acil başvuru, geriatri, acil servis, World’s and Turkey’s populationis aging. 12%-24% of emergency service admissions consist of the aged. In parallel with rapid increase number of the aged population in Turkey, emergency service is used progressively by them. In this study, It has been aimed to evalute patients over 65 years old who admitted our emergency service, and also to determine common diseases, hospitalization rates and services.In this study, between 1 January 2012-31 December 2012, patients over 65 years old who admitted to Süleyman Demirel University Emergency Service evaluated in terms of demographic characteristic, admission forms, time and complaints, observation hospitalization, discharging and transfering condition and also hospitalized in a ward or intensive care, departments, pre-diagnoses and their accordance runned in SPSS 18.00 by examining the records on computer during first admission Total number of the patients are 14754, and 14.2% of total number of patients aged 65 and older is 2101. (1111 males, 52.9%; 990 women, 47.1%) .The age range of patients and percentages: respectively aged 65-74 43.8%, 75-84 45.4%, above aged 85 10.8%. 52.4% of patients came to our emergency service with the private car, 40.6% with ambulance. 15.8% hospitalized, 2.3% transfered. 26 patient died. 28.7% of 331 patients who are hospitalized in intensive care unit. Most common departments in which patients hospitalized are internal diseases and cardiology with 106 and 88 patients. The patients came with the complaints of abdominal pain 15.7%, shortness of breath 15.7% and chest pain 11.2%. The most common diseases which are diagnosed below %20.2 cardiovascular disease, %14.2 oncologic disease, %11.1 respiratory system disease, %10.1 gastroenterologic diseases. While analysing the pre-diagnoses of patients observed %15.4 oncologic disease and %8.9 hearth failure ,%6.9 COPD and Astma Using emergency service is increased with growing elderly population. Various studies show that this elder group come to emergency service with different reasons. In our studies, cardiac problems takes first rank among the reasons of emergency service admissions. In mean time, the patient’s hospitalization rates and mortality rates who have cardiac problems are quitely high. In case of determination the common diseases and the elderly patients rate with the work of elderly patients admitted to hospitals emergency services will assist creating special areas and screening in emergency services to follow-up patients. In this way, I think that repetitious admissions decrease by diagnosing faster and more accurate and planning treatment Keywords: Emergency admission, geriatric, emergency service, Tez (Doktora) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Acil Tıp Anabilim Dalı, 2015., Kaynakça var.

Tez (Uzmanlık)- Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Acil Tıp Anabilim Dalı, 2011., Kaynakça var.

Tüm dünyada AS'e başvuran hastalara hızlı, doğru ve kesintisiz hizmet verme zorunluluğu AS'i diğer bölümlerden farklı kılmaktadır. Karın ağrısı yakınması AS'e başvuru nedenlerinin başında gelir ve tüm AS başvurularının %5-8'ini oluşturur. AS'de akut karın ağrısının tanı ve tedavisi tüm teknolojik gelişmelere rağmen hala önemli klinik sorunların başında gelmektedir. Tanıda anamnez, fizik muayene, görüntüleme ve laboratuvar yöntemlerinden yararlanılmakla birlikte akut karın ağrısının tanısında sorunlar devam etmektedir. Bu çalışmada Süleyman Demirel Üniversitesi(SDÜ) Acil Servisi'ne karın ağrısı ile başvuran hastaların sıklığının, yatırılarak tedavi edilenlerin oranının, karın ağrısına neden olan hastalık dağılımının, demografik özelliklerinin, morbidite, mortalitesinin belirlenmesi ve takiplerde elde edilen sonuçların değerlendirilmesi amaçlandı.Çalışmamızda 12 Mart 2012 ile 11 Mart 2013 tarihleri arasında AS'e başvuran 1080 hastanın demografik özellikleri, vital bulguları, fizik muayene bulguları, ağrı özellikleri, laboratuar tetkikleri, görüntüleme tetkikleri, kesin tanıları, konsultasyonları ve hastanın akıbeti bilgileri değerlendirildi.Hastaların yaşları incelendiğinde en genç hasta 18, en yaşlı hasta ise 97 yaşında idi. AS'e başvuran hastaların ortalama yaşı 41.9 olup, yaş dağılımının homojen olduğu görüldü. Hastalar cinsiyet açısından değerlendirildiğinde %39'unu (kişi: 421) erkekler, %61'ni (kişi: 659) kadınlar oluşturdu. Hastaların, karın ağrısı başladıktan sonra %12.9'u ilk 6 saatte, %42.4'ü 6-12 saat arasında, %44.7'si 12 saatten sonra AS'ye başvurdukları tespit edildi. AS'e başvuran karın ağrılı hastaların kesin tanıları incelendiğinde en sık rastlananlar sıklık sırasına göre nonspesifik ağrı %27.2, dismenore%10.6, peptik ulcus %8.6, renal kolik %6.6, apandisit %5.9, ileus %3.6 tespit edildi. AS'ye başvuran hastaların nihai durumları incelendiğinde en çok sırası ile %33 medikal tedavi ile rahatlama sonucu taburcu, %18.4 poliklinik kontrolü ile taburcu, %18.7 genel cerrahi servisine yatış, %9.4'ü dahiliye servisine yatış tespit edildi.Yapılan bu çalışmanın neticesinde AS'e başvuran travma dışı erişkin hastalarda anamnez ve fizik muayenenin önemi tekrar ortaya kondu. Anamnez ve fizik muayeneyi takiben lüzum halinde acil hekimine yardımcı olabilecek gerekli olan laboratuvar tetkikleri, görüntüleme yöntemleri ve konsultasyonlar süratle yapılıp hastanın kesin tanısı konup gerekli işlemlerin yapılmasının önemi ortaya çıkmıştır. Ayrıca karın ağrılı hastaların AS'e karın ağrısını takiben erken dönemde başvurmadığı tespit edilmiştir, bu konuda halkımızın bilgilendirilmesi ve bu konularda eğitim verilmesi gerekliliği ortaya çıkmıştır. Bu alanda daha geniş çaplı araştırmalara ihtiyaç vardır. Anahtar kelimeler: Acil Servis, Kesin Tanı, Karın Ağrısı, The obligation of fast, proper and continous service to patients who admitted emergency service is distinguished than other departments. Abdominal pain complaints are the main reasons of emergency service admissions and consists %5-%8 of all admissions.Diagnosis and treatment of acute abdominal pain in the emergency service, inspite of all technological developments those still are of the first order of importance clinical problems. Although anamnesis, physical examination, imaging and labratory methods are exploited, the problems in diagnosis of acute abdominal pain still remains. In this study, it was aimed to determine the frequency of the patients who came with the complaints of abdominal pain to SDU Emergency Service, the rate of those who hospitalized, distribution of disease which caused the abdominal pain, demographic characteristics, morbidity and mortality, to evaluate resaults which were received from the observations. In our study, demographic characteristics, vital findings, physical examination findings, pain etymology, labratory and imaging tests, final diagnoses, consultations and the general condition of 1080 patients were evaluated between 12 March 2012-11March 2013.While looking over the ages, youngest and oldest patient were 18 and 97 years old respectively. The patients who admitted to emergency service were avaragely 41,9 years old and age pattern distribution observed homogeneous. While the patients classified from the perspective of gender, man are made up 39% ( 421 people), women are 61% (659 people). It has identified that the patients after the start of abdominal pain 12.9% first 6 hours, 42.4% between 6-12 hours, 44,7% after 12 hours were admitted to emergency service.While analysing, the final diagnosis of patients who has abdominal pain in order of frequency of non-specific pain 27.2%, dysmenorrhea 10.6%, peptic ulcus 8.6% renal colic 6.6%, appendicitis 5.9%, and ileus 3.6% were identified. And also, most of patients, respectively, were 33% discharged in good condition with medical treatment, 18.4% discharged by ordering a control examination, 18.7% hospitalized into general surgery service, 9.4% hospitalized into internal medicine service.As a resault of this study, the importance of anamnesis and physical examination on the adult patients except trauma cases who admitted emergency service with the complaints of abdominal pain were stated. When anamnessis and physical examination are required to asist in case of needs of emergency physician, labratory tests, imaging methods and consultations should be done quickly and put patient’s final diagnose, take necessary actions, were expressed. Finally, it is seen that the patients who have abdominal pain were not consulted emergency service in early period were identified. Therefore, further comprehensive studies on this issue are needed. Keywords: Emergency Service, Final Diagnosis, Abdominal Pain, Tez (Uzmanlık Tezi)- Süleyman Demirel Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Acil Tıp Anabilim Dalı, 2013., Kaynakça var.

Bu çalışmamızın amacı Süleyman Demirel Üniversitesi acil servisine başvuran ürolojik semptomlu hastaların retrospektif olarak incelenmesi, gelişebilecek komplikasyonlar açısından hastaların zaman kaybetmeden, tanıların konulması, uygun tedavilerin en kısa sürede başlatılması ve hastaların uygun yönlendirilmelerini içermektedir. 2000-2003 yılları arasında ürolojik semptomla acil servise başvuran 623 hastanın poliklinik kayıtları ve acil servis dosyalarına ulaşılmıştır. Hastaların % 52,5'inin erkek olduğu tespit edilmiştir. En çok başvuru semptomunun % 41,4 ile yan ağrısı olduğu, tanısal açıdan en sıklıkla idrar yolu enfeksiyonunun bulunduğu, bunu renal kolik ve üriner sistem taş hastalıklarının takip ettiği saptanmıştır. Tanısal açıdan ve cinsiyetler açısından bulunan sonuçlar literatürde tıpa tıp uyuşmasa da, yakın sonuçlarla uyuşmaktadır. Hastalardan istenen konsültasyon oranları ve buna paralel olarak yatış oranlarında bir paralellik bulunduğu görülmüştür. Hastaların tanı ve ayırıcı tanı açısından sıklıkla ultrasonografi ve takiben direkt üriner sistem grafisinin kullanıldığı, bunu da düşük bir yüzdeyle (% 1,6) bilgisayarlı tomografinin takip ettiği görülmüştür. Klinik yatış durumlarının istenen konsültasyon oranlarıyla uyumlu olduğu, ve hatta literatüre göre daha az oranda istendiği tespit edilmiştir. Acil servise başvuran hastaların büyük çoğunluğunun taburcu edildiği % 9'luk bir kısmının yatırıldığı tespit edilmiştir. Sonuç olarak, acil servise ürolojik semptomla başvuran hastaların klinik tanı, yatış ve yönlendirme açısından yapılan işlemlerin gereksiz olmadığı, gereksiz konsültasyon ve gereksiz görüntüleme yönteminin kullanılmadığı tespit edilmiştir. Anahtar sözcükler: ürolojik acil, retrospektif., The aim of this study is to retrospectively examine the patients with urological symptoms who applied to Süleyman Demirel University emergency department, to establish diagnostics for patients without any time loss in view of the complications that may arise, to begin suitable treatments as soon as possible, and to manage patients appropriately. Polyclinic record and emergency department files of 623 patients who applied to the emergency department with urological symptoms between 2000 and 2003 were accessed. 52.5 percent of the patients were found to be male. It was found that most of the applications were due to the lumbar pain with 41.4 percent, and that the following are renal colic and urinary system stone diseases. The results obtained diagnostically and sexually were similar, albeit not identical, to the literature. There was a correlation between the consultation and hospitalization rates. The most commonly used diagnosis methods were ultrasonography and direct urinary system graphy, and the computerized tomography was the following. The clinical hospitalization conditions were in accordance with the consultation rates, and they were found to be even less requested. It was found that the majority of the patients applied to the emergency service were discharged, and that 9 percent of them were hospitalized. In conclusion, it was found that the clinical, hospitalization and management procedures used for the patients who applied to the emergency room with urological symptoms were not unnecessary, and that no unnecessary consultation and imaging procedures were used. Key Words: urologic emergency , retrospective., Tez (Tıpta Uzmanlık) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Acil Tıp Anabilim Dalı, 2004., Kaynakça var.

Biz acil serviste halihazırda kullanmakta olduğumuz boyunlukların hastalarımıza büyük gelip gelmediğini değerlendirmek ve hastalarımız için uygun servikal boyunlukların ebatlarını belirlemek için bu çalışmayı dizayn ettik. Çalışmamıza dörtyüzyetmişiki gönüllü erişkin dahil edildi. Nötral pozisyonda kişilerin mentum-gonion, gonion-kulak memesi, mentumkulak memesi, mentum-insisura jugularis ve C7 ile tiroid kartilajın ön kısmındaki adem elması üzerinden geçen düzlemde boyun çevresi, C7-eksternal oksipital protuberans mesafesi ölçümleri alındı. Hali hazırda kullanmakta olduğumuz servikal boyunluğun aynı anatomik noktalara temas yerlerinden alınan ölçümlerle karşılaştırıldı. Çalışmamıza 276.sı (%58,5) erkek, 196.sı (%41,5) kadın olmak üzere toplam 472 kişi katıldı. Çalışmamıza alınan kişilerin yaş ortalaması 35 ł 11,88 idi. Mentum-Gonion mesafesi yaptığımız ölçümlerde erkeklerde 9.51 cm, kadınlarda 8.79 cm, ortalamada 9,20 cm, kullanmakta olduğumuz boyunlukta 9,00 cm bulundu (p, We designed this study to determine whether the collars that we currently use in our emergency service are big for our patients or not and we tried to detect the appropriate collar dimensions for our patients. Our study was performed in four hundred and seventy-two adult healthy volunteers. In neutral position, menthum-gonion, gonion-tragus, mentum-tragus, menthum-insicura jugularis, neck circumference distances were measured by a tape measure. These measurements were compared with the values acquired from the same anatomical contact points of currently used cervical collar. In our study menthum-gonion distance was 9.2 cm mean (9.51 cm in men, 8.79 cm in female) in our measurements of volunteers, 9 cm in collar we currently use. Tragus-gonion distance was 3.1cm mean (3.38 cm in men, 2.89 cm in female) and in the current collar 6 cm. Menthum-tragus distance was 12.5 cm mean (13.01 cm in male, 11.82 cm in female), in currently used collar it was 15 cm. Cervical7-occiput distance was 16 cm in current collar, and 10.8 cm mean in our measurement (11.15 cm in men, 10.41cm in female). Menthum-insicura jugularis distance was measured 11.5 cm (11.97 cm in men, 10.83 cm in women), 15cm in the current collar. Gonionmidclavicula distance was 13.03 cm (13.46 cm in men, 12.43 cm in women), 13.00 cm in current collar. Neck circumference was 37cm (39.65cm in men, 35.03 cm in women), 57 cm in current collar. Collar dimensions may vary among people and these data should be considered while the production stage. Keywords: Neck Collar; emergency service; Neutral position., Tez (Tıpta Uzmanlık) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Acil Tıp Anabilim Dalı, 2010., Kaynakça var.

Tez (Uzmanlık)- Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Acil Tıp Anabilim Dalı, 2012., Kaynakça var.

Çalışmamızda Süleyman Demirel Üniversitesi Tıp Fakültesi (SDÜTF) Acil Tıp Anabilim Dalı.na 01 Ocak 2009-30 Nisan 2009 tarihleri arasındaki dört aylık sürede başvuran ve kontrastsız BBT çekilen 200 erişkin vaka ileriye yönelik olarak incelendi. Çalışmaya alınan 200 hastanın 96.sı erkek (%48) ve 104.ü kadındı(%52). Çalışmaya alınan 200 hasta incelendiğinde geliş şikayeti olarak 58 (%29) vaka ile KT ilk sırayı aldı. Bunu takip eden diğer sık geliş şikayetleri ise 39 (%19,5) vaka ile baş ağrısı, , 24 (%12) vaka ile senkop, 21 (%10,5) vaka ile şuur değişikliği, 18 (%9) vaka ile motor kayıp, 14 (%7) vaka ile konuşma ozukluğudur. astaların acil servise geliş şekli dağılımına baktığımızda, 142 (%71) vaka ile ontravmatik vakaların daha sık görüldüğü geri kalan 58 (%29) vakanın da travmatik urubu luşturduğu görülmektedir. Acil servisimize travma ile başvuran 58 vakanın ağılımlarına akıldığı zaman 29 (%50) vaka ile AİTK.nin en sık gözlendiği, bunu 1 (%19) vaka ile düşme, %10,3) vaka ile motorsiklet-bisiklet kazası, 6 (%10,3) aka ile darp, 4 (%6,9) vaka ile ADTK, %1,7)vaka ile iş kazasının takip ettiği görüldü. Çalışmamızda 164 (%82) vakaya kılavuza uygun BBT çekildiği, 36 (%18) vakaya da kılavuz dışında BBT çekimi yapıldığı bulundu. Çalışmamızda nontravmatik grupta çekilen BBT.lerin travmatik gruba göre kılavuza uyumu yüksek bulundu. Travmatik 36 (%62) vakada kılavuza uyulduğu, nontravmatik şekilde gelen 128 (%90,1) vakada kılavuza uyulduğu görüldü. Çalışmamızda baş ağrısı ve KT şikayetlerinde endikasyon dışı istemlerin diğer geliş şikayetlerine göre fazla yapıldığı görüldü. Acil servisimize müraacat eden ve BBT çekilen 200 hastanın 164 (%82) tanesine kılavuza uygun BBT istemi yapıldığı ve bunların 59 tanesinde BBT sonucunun pozitif olduğu, 105 tanesinde BBT sonucunun negatif olduğu görüldü. 200 hastanın 36 (%18) tanesinde kılavuza uyulmadığı ve bunlarında 3 tanesinde BBT sonucunun pozitif olduğu, 33 tanesinin BBT sonucunun negatif olduğu bulundu. Çalışmamızda kılavuza uyum yüksek bulundu, bu kılavuzun acil servis doktorları tarafından desteklendiğini veya tam tersine kılavuzun acil servisin varolan uygulamalarıyla uyumlu olduğunu düşündürmektedir. Hastanemiz acil servisinde yapılan bu çalışmanın BBT.nin doğru ve etkin bir şekilde kullanılmasına katkıda bulunacağı kanısındayız. Anahtar Kelimeler: Acil servis, BBT, Kafa travması, SVO, Kılavuz., In this study, 200 adult cases who had come to Süleyman Demirel University Medicine Faculty Department of Emergency Medicine in four months time between january-1-2009 and april-30-2009, and whom had been taken Cranial CT without contrast agent, forwardly analysed. 96 of 200 patients (48%)were male and 104 of them (52%) were female. Analize of the 200 patients complaints shows that 58 (28%) cases suffer from cranial trauma which makes it the most common complaint. Following common complaints are with 39 cases (19,5%) headache, 24 cases (12%) syncope, 21 cases (10,5%) change of consciousness, 18 cases (9%) loss of motor function, 14 cases (7%) speech disorder. The conditions of the patients when they came to emergency service, appeared 142 (71%) non-traumatic cases as commonly, other 58 (29%) cases made the traumatic group. 29 (50%) Cases of the traumatic group are inside of vehicle traffic accident patient, 11 (19%) cases of falling, 6 (10,3%) cases of motorbikebicycle accident, 6 (10,3%) cases of beaten, 4 (%6,9)cases of outside of vehicle traffic accident,1 (1,7%) case of work accident. In this study, we have taken cranial CT in 164 (82%) cases conforming to guide and in 36 (18%) cases non-conforming to guide. Non traumatic group has bigger rate of conforming to guide than traumatic group. İn 36 (62%) traumatic cases and 128 (90,1%) non-traumatic cases cranial CT decisions were suitable for guide. Out of indication imaging requests are more common in headache and cranial trauma cases. Results of 59 CCT were positive, 105 CCT were negative of 164 (82%) CCT conformed to guide in 200 cases. Results of 3 CCT were positive, 33 CCT were negative of 36 (18%) CCT non-conformed to guide in 200 cases. In our study, conforming to guide is at a high rate, it shows that guide is supported by emergency medicine doctors or the opposite, guide is harmonious with the current practice of emergency service doctors. We hope this study, which is made in our hospital emergency service, will be useful for using CCT correctly and effectively. Keywords: Emergency medicine, CCT, Head injury, SVO, Guidlines., Tez (Tıpta Uzmanlık) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Acil Tıp Anabilim Dalı, 2010., Kaynakça var.

Tez (Tıpta Uzmanlık) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Acil Tıp Anabilim Dalı, 2008., Kaynakça var.

Pulmonar kontüzyon (PK) etkin medikasyon seçenekleri, gelişmiş yoğun bakım ve solunum destek imkanlarına rağmen halen yüksek mortalite ve morbidite oranı ile seyreden ve künt travmalara çoğunlukla eşlik eden klinik bir antitedir. Bu çalışmamızda, daha önce akciğer patolojojilerinde pek çok alanda faydalı olduğuna inanılan surfaktanın PK'daki etkinliğini ve bilateralı akciğer kontüzyon modeli ile oluşturulan PK'da patofizyolojik ve radyolojik mekanizmalar üzerine etkinliği araştırıldı. Bu çalışmada bilateral akciğer kontüzyonu oluşturulan ratlarda surfaktan tedavisinin etkileri araştırılmıştır. Çalışmada 50 adet dişi Sprague-Dawley rat kullanıldı. Randomize olarak 5 grup belirlendi. Sırasıyla Grup 1 (Sham) ,Grup 2 (kontüzyon kontrol), Grup 3 (surfaktan kontrol) Grup 4 (erken dönem kontüzyon tedavi grubu) Grup 5 (geç dönem kontüzyon tedavi grubu) olarak düzenlenmiştir. Grup 2,4,5 anestezi sonrası toraksa ağırlık düşürme metoduyla akciğer kontüzyonu yapıldı. Grup 3,4 ;4. Saatte grup 5 ;24 saatte intratrakeal surfaktan uygulandı.Tüm ratların kontüzyon öncesi ,4. Saatte ve 48. saatte toraks bilgisayarlı tommografileri çekildi.Tüm ratlar 48 saat sonra sakrifiye edilerek sağ akciğerleri alındı. Histopatolojik olarak alveolar ödem, konjesyon, hemoraji, distruption, lökosit infiltrasyonu, immun boyama bakıldı. Gruplar arası karşılaştırmalar one way ANOVA ve Kruskal-Wallis varyans analizi yöntemi kullanılarak yapıldı. p, Pulmonary contusion (PC) is a clinical entity that often accompanies blunt traumas and is still associated with high mortality and morbidity rate despite effective medication options, advanced intensive care and advances in respiratory support facilities In this study, we investigated the effectiveness of surfactant that is believed to be useful in many areas of lung pathologies in lung contusion and on the pathophysiological and radiological mechanisms in generated bilateral PC model.In this study, the effects of surfactant therapy was investigated on rats that have bilateral lung contusion. In this study, 50 female Sprague-dawley rats were used. 5 groups were identified randomly. The groups were arranged as Group 1 (Sham) ,Group 2 (contusion control), Group 3 (surfactant control) Group 4 (early period contusion treatment group), group 5 (late period contusion treatment group) respectively. In groups 2,4,5 lung contusion was made by the drop-weight method after anesthesia. Intratracheal surfactant was administered at the 4th hour in groups 3-4 and in the 24th hour in groups 4-5. Thorax CT was taken from all rats before contusion and at 4th and 48th hour after contusion. All rats were sacrificed and their right lung removed at 48th hour after contusion. Histopathologically alveolar edema, congestion, hemorrhage, destruction, leukocyte infiltration, immune staining were examined. Comparisons between groups were performed with one-way ANOVA and kruskal-Wallis variance analysis methods and p, Tez (Tıpta Uzmanlık) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Acil Tıp Anabilim Dalı, 2016., Kaynakça var.

Akut miyokard infarktüsü (AMI), dünya genelinde yüksek ölüm oranlarına sahiptir. Ancak erken tanı ve tedavi ile prognozun yüksek oranda düzelmesi sağlanabilmektedir. Bu nedenle AMI ve akut koroner sendrom (AKS) acil serviste erken tanınması önemlidir. HEART skoru acil serviste göğüs ağrılarını değerlendirmek için geliştirilmiş, yüksek riskli hastaları olduğu kadar düşük riskli hastaları da ayırt edebilen, bir skorlama sistemidir. AKS gibi hayatı tehdit eden durumlarda periferik kan akımında azalmaya neden olur. Bu azalma dolaşım halindeki kan ile durgun halindeki kanın oranı olan perfüzyon indeksi (PI) ile gösterilir. Bu çalışmanın amacı göğüs ağrısı ile acil servise başvuran hastaların nedenlerini tesbit etmekte PI ve PVI nın HEART Skoru ile karşılaştırarak kullanılabileceğini araştırmaktır. Hastanemiz acil servise 01.04.2019-01.10.2019 tarihleri arasında göğüs ağrısı ile başvuran 154 hasta çalışmaya dahil edildi. Hastalar cinsiyet, yaş, göğüs ağrısı tipi, bilinen kronik hastalıkları ve sigara kullanım durumuna göre gruplandırıldı ve başvuru anındaki vital bulguları, PI değeri, troponin değeri, acil servis ve hastaneye yatanların sonlanımları (taburculuk, eksitus) çalışma formuna işlendi. 154 hastanın 58 i kadın hasta 96 tanesi erkek hastaydı. Hastaların 55'inin tipik göğüs ağrısı (13'ü kadın, 42'si erkek), 99'unın atipik göğüs ağrısı (48'ü kadın, 51'i erkek) mevcuttu. 154 hastanın 88'i acil servisten taburcu olurken 66 tanesi hastaneye yatırıldı. Yatan 66 hastanın 3 tanesi hastane içinde eksitus olurken, 63 hasta servisten taburcu edildi. HEART Skoru ile PI değerleri arasında istatistiksel olarak anlamlı fark saptanmıştır (p=0,003). HEART Skoru ile PVI değerleri karşılaştırıldığında istatistiksel olarak anlamlı fark saptanmamıştır (p=0,756). HEART Skoru ile troponin değerleri karşılaştırıldığında istatistiksel olarak anlamlı fark saptanmıştır(p, Acute myocardial infarction (AMI) has high mortality rates worldwide. However, early diagnosis and treatment can reform the prognosis. For this reason, early diagnosis in the emergency department is very important for AMI and acute coronary syndrome (ACS). The HEART score was developed to evaluate chest pain in the emergency department. However, it is a scoring system that can distinguish among high-risk patients as well as low-risk patients. Life-threatening conditions such as ACS cause a decrease in peripheral blood flow. This decrease is indicated by the perfusion index (PI), that is the ratio of circulating blood to stagnant blood. The aim of this study was to determine the causes of patients applying to the emergency department with chest pain. In addition, we aimed to investigate whether PI and PVI can be compared with HEART Score. 154 patients admitted to our emergency department with chest pain between 01.04.2019 and 01.10.2019 were included in the study. Patients were grouped according to gender, age, type of chest pain, known chronic diseases and smoking status. The vital signs, PI value, troponin value, emergency department and hospitalization outcomes (discharge, death) were recorded in the study form. Of the 154 patients, 58 were female and 96 were male. 55 patients had typical chest pain (13 female, 42 male) and 99 had atypical chest pain (48 female, 51 male). 88 out of 154 patients were discharged from the emergency department and 66 were hospitalized. Of the 66 hospitalized patients, 3 died in the hospital and 63 patients were discharged from the hospital. There was a statistically significant difference between HEART score and PI values (p = 0.003). There was no statistically significant difference between HEART score and PVI values (p = 0.756). When HEART Score and troponin values were compared, as statistically significant difference was found (p, Tez (Uzmanlık) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Acil Tıp Anabilim Dalı, 2020., Kaynakça var.

Çalışmamızda SDÜTF Acil Tıp Anabilim Dalına 01 Ocak-31 Aralık 2009 yılları arasında ekstremite kırığı ile başvuran tüm yaş grubu vakalar dahil edilmiştir. Çalışmaya alınan 404 hastanın 264.ü (%65) erkek, 140.ı (%35) kadın idi. Çalışmaya alınan hastaların ortalama yaşı 38,02ł26,25 yıl (1-96 yıl) olarak bulundu. En sık kırık görülen yaş grubu 0-10 (%19) yaş arasıdır. Hastaların geliş şikayeti incelendiğinde en sık ekstremitede ağrı-hareket kısıtlılığı (%98) ile acil servise başvurduğu görülmüştür.Acil servise kırık nedeniyle başvuran hastaların başvuru zamanı incelendiğinde en çok saat 16-20 arasında (%26) acil servise başvurduğu görülmüştür. Kırığın en çok ağustos ayında (%13,1), en az aralık ayında (%3,7), mevsim olarak da en çok yaz ayında (%34) oluştuğu görüldü. Kırıkların oluştuğu ortam olarak en sık evde (%31,2) oluştuğu saptanmıştır. Kırıkların oluş şekli değerlendirildiğinde en sık düşmelere bağlı olduğu saptanmıştır (%28,2). Kırıkların lokalizasyonu incelendiğinde en sık femur bölgesinde (%29) kırık görüldü. Çalışmaya alınan hastaların %91,7.sinde sadece ekstremite kırığı görülürken, %9,3.ünde kırıkla birlikte diğer vücut bölgelerinde ciddi travma bulguları saptanmıştır.Bu hasta grubunda kırığa en sık kafa travmasının (%25,7) eşlik ettiği görülmüştür. En sık geç başvuru sebebi hastanın şikayetlerinin artış göstermesi (%52) olarak saptandı.Yaş grupları ile kırık anatomik yerleri karşılaştırıldığında 0-20 yaş grubunda en çok ön kol bölgesi (%35), 20-40 yaş grubunda cruris bölgesi (%30), 60 yaş ve üzeri ise femur bölgesi kırıkları görülmüştür (%69). Yaş grupları ile kırık oluş sebebleri karşılaştırıldığında 0-10 yaş arası en sık kırık oluşturan sebep düşme, 11-20 yaş arası spor yaralanması, 20-40 yaş arası araç içi trafik kazası, 40-60 yaş arası düşme, 60 yaş ve üzeri düşme olarak saptanmıştır. Yaş guruplarına göre hastalara uygulanan tedavi sonuçları karşılaştırıldığında sadece 11-20 yaş aralığında konservatif tedavi ön plana çıkarken diğer tüm yaş gruplarında yatarak tedavinin ön plana çıktığını görmekteyiz. Hastaların tedavi sonuçlarına baktığımızda hastaların %56,7.si ortopedi servisine yatmış, %31,7.si ortopedi konsültasyonu istenerek konservatif yollarla tedavi edildiği görülmüştür.İnsanlar günlük yaşamlarını sürdürürken bir çok travmaya maruz kalırlar. Bazen bu travmalar neticesinde kemik kırıkları ortaya çıkmaktadır. Günümüzde kemik kırığı vakalarının sıklığında giderek artış görülmekte olup, acil servislere sık başvuru nedenlerindendir. Ülkemizde tüm yaş gruplarını içine alan kırı epidemiyolojisi ile ilgili çalışmalar son derece azdır. Bu çalışmamızla birlikte elde edilen sonuçların insanların maruz kaldığı travmaların dolayısıyla oluşan kırıkların azaltılmasına ve önlenmesine yönelik çalışmalarda önemli katkı sağlayacağı görüşündeyiz. Anahtar Kelimeler: Kırık, acil servis, travma, In our study all age groups admitted to SDUTF ED with extremity fractures between 01 January-31 December 2009 were included. Two hundered sixty four (65%) of the 404 patients in the study were male and 140 (35%) were female. The average age of the patients in the study was 38,02+/-26,25 (1.96 year). The most common fracture is between the age group 0 to 10 (19%). The most common complaints at patients admitted to the emergency room were limitation of the movement and pain of the extremity (98%). Patients with the fractures admitted to the emergency room examined, the most time of admission was referred to the emergency department between 4:00 PM and 8:00 PM (26%). Most of the fracture in August (13.1%), at least in December (3,7%), was formed in the summer season (34%) also fractures most common occured at home (31.2%). Occur of the fractures examined, most common reason were falling (28.2%).Localization of the fractures were examined, most common fractures were at the femur (29%). 91.7% of the patients in the study cases had just extremity fractures, 9.3% with fractures had signs of severe trauma in other parts of the body, head trauma (25.7%) associated with fracture in this patient group was seen at most. The most common cause of late referral was the increase in complaints (52%). Age groups compared with anatomical regions, forearm region (35%) fractures mostly between 0-20 age group, cruris region (30%) fractures between 20-40 age group, femur region (69%) fractures were seen . 60 age group. Age groups compared with the fracture causes the most common caus between the ages of 0-10 from falling, 11-20 age group from sports injuries, motor vehicle accident between 20-40 years, 40-60 years from the falling, and above 60 years of age was found to be falling.The results of treatment compared to patients by age groups, in only 11-20 age group conservative treatment is forefront, in all other age groups hospitalized treatment become forefront. The results of treatments examined, 56,7% of the patients hospitalized to the orthopedy clinic, 32,7% of them were treated with conservativ methods via orthopedic consultation. A lots of people are exposed to trauma in daily lives. Some times as a result of these traumas, bone fractures occur. Gradually increase the frequency of cases of bone fracture is seen nowadays and they are common complaints in emergency services. There are very few studies in our country on fracture epidemiology involving all age groups. We believe the results obtained with our study will provide significant contribution to the studies to prevent and reduce the fractures of the people exposed to trauma. Keywords: Fracture, emergency medicine, trauma, Tez (Tıpta Uzmanlık) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Acil Tıp Anabilim Dalı, 2010., Kaynakça var.

Tez (Uzmanlık)- Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Acil Tıp Anabilim Dalı, 2011., Kaynakça var.

Çalışmamızın amacı hastanemiz acil servisine başvuran düşme öyküsü olan travma hastalarının demografik özelliklerini tespit ederek alınabilecek önlemleri belirlemek. Süleyman Demirel Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi'ne Ocak 2016-Mayıs 2017 tarihleri arasında başvuran 1433 düşme vakası retrospektif olarak değerlendirilerek olguların demografik özellikleri ortaya konuldu. Her olgu için cinsiyet, yaş, düşme sebebi, düşme yeri, etkilenen vücut bölgesi, düşülen ay, taburculuk -yatış durumu parametrelerine bakıldı. Bu vakaların 836 (%58,3)'sı erkek, 597 (%41,7)'si bayan olarak tespit edildi. Olgular 1-100 yaş aralığında olup yaş ortalaması 30,7(25.4) yıl olarak hesaplandı. Yaş gruplarına dağılım incelendiğinde en fazla başvuru 559 (%39) ile 0-18 yaş grubunda olduğu görüldü. 1433 hastanın 1126 (%78,6)'sı acil servisten taburcu edilirken, 307 (%21,4)'sinin kliniğe yatırıldığı saptandı ve yatırılan hastaların yaş ortalaması 43,57(29,4) yıl ile daha yüksek bulundu. Yaş grupları arasında en fazla yatış oranının 115(%45,3) hasta ile 60 yaş üzerinde olduğu görüldü. Çalışma hastalarının düşme sebeplerine bakıldığında 1389 (%96,9) kişinin dikkatsizlik, tedbirsizlik sebebiyle normal düşme ile, 44 (%3,1) kişinin iş kazası sebebiyle başvurduğu görülmüştür. Yatış oranları karşılaştırıldığında ise 19(%43,2) kişi ile iş kazalarının daha yüksek oranda yatırıldığı görülmüştür. Olguların düşme yerleri incelendiğinde 834 (%58,2) kişi ile aynı seviyeden düşmeler en fazla hasta sayısına sahip grubu oluştururken düşme yerlerine göre yatış oranı en yüksek olan %55,6 oran ile 1 metre üzerinden düşen grup oldu. Vakaların aylara göre dağılımı incelendiğinde en fazla hasta sayısı temmuz-ekim aylarında görüldü. Düşme sonucu etkilenen vücut bölümlerine bakıldığında 599 (%41,8)'kişi ile en fazla yaralanma extremite yaralanması iken 433 (%30,2)'kişi ile kafa travmaları 2.sırada yer aldı. Yatış oranlarına baktığımızda %52,6 yatış oranıyla multitravma hastalarının yatış oranı en yüksek olarak hesaplandı. Sonuç olarak, travmalar içerisinde önemli bir yere sahip olan düşme vakalarının azaltılmasında toplumun bu konuda bilinçlendirilmesi ve gerekli eğitimin verilmesinin önemi vurgulandı. Anahtar sözcükler: Acil servis, çocuk , düşme, travma, yetişkin, Analysis Of Data Which İs Belong To Patients Who Came To Süleyman Demirel University Medical Faculty Hospital Emergency Department Because Of Fall The purpose of this study to determine the precautions that can be taken by determining the demographic characteristics of the trauma patients who fall story into the emergency department. We resourched retrospectively the demographic properties of 1433 patients who came Süleyman Demirel University Medical Faculty between january 2016 and may 2017 and determined demographic characteristics. For each case, gender, age, cause of fall, place of fall, affected body region, fallen months, discharge, admission parameters were examined. Of these cases, 836 (58.3%) were male and 597 (41.7%) were female. The cases are in the 1-100 age range and the average age is calculated as 30.7 (25.4) years. When the distribution of age groups was examined, it was seen that the highest number of applicants was 0-18 age group with 559 (39%) patient. Of the 1433 patients, 1126 (78.6%) were discharged from the emergency department and 307 (21.4%) were admitted to the clinic, and the mean age of the patients admitted to clinic was 43.57 (29.4) years. The average age of the patients admitted to the clinic was higher. The highest rate of admission among the age groups was found to be over 60 years with 115 (45.3%) patients. 96.9% (n:1389) of ceses were unexpected accidental falls, 3.1% (n:44) were workplace accidents. When the rates of hospitalization were compared, it was seen that 19 (43.2%) persons were higher rate hospitalization because of workplace fall. When the falling places of the cases were examined, it was found that 834 (58.2%) persons had the highest number of falls from the same level. The highest rate of hospitalization was the group fell over 1 meter with 55.6%. When the distribution of the cases according to the month was examined, the maximum number of patients was seen in July-October. When the affected parts of the body were examined, 599 (41.8%) were the most injured extremities and 433 (30.2%) were the head traumas. When we looked at the rates of hospitalization, the rate of hospitalization for multitrauma patients was calculated to be the highest with a 52.6% admission rate. In conclusion, the emphasis was placed on raising awareness and training of the community in reducing the number of falls that have a significant impact on trauma. Keywords: Adult, child, emergency service, fall, trauma, Tez (Uzmanlık) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Acil Tıp Anabilim Dalı, 2018., Kaynakça var.

Genellikle baş ağrısının özellikleri ve eşlik eden semptomlar gözönüne alınarak konulur. Kesin bir tanı yönetim yoktur. Laboratuvar tetkikleri ve görüntüleme yöntemleri sıklıkla diğer ciddi baş ağrısı nedenlerini dışlamak için kullanılır. Genellikle nörolojik muayene normal saptanır. İnsan vücudu herhangi bir stres faktörü ile karşılaştığında hipotalamopitüiter-adrenal (HPA) aks stimüle olarak adrenal stres hormonu olan kortizolün plazma konsantrasyonlarında artış meydana gelir. AVP (arjinin vazopressin) en önemli hipotalamik stres hormonlarından birisidir ve birçok stres faktörü tarafından uyarılmaktadır. Ancak pulsatil salgılandığı, anstabil bir molekül olduğu ve plazmadan hızlıca uzaklaştırıldığı için AVP seviyelerinin ölçülmesi zor bir durumdur. AVP daha büyük bir prekürsör peptid olan preprovasopressin'den copeptin ile birlikte ve eşit miktarda sagılanır. Copeptin plazma konsantrasyonları ile AVP üretimi yakın benzerlik tespit edilmiş ve copeptinin kortizole göre endojen stres seviyesini daha iyi yansıttığı gösterilmiştir. Copeptin seviyeleri ile hastalık ciddiyeti ve klinik sonlanım arasında pozitif ilişki varlığından dolayı hastalıklarda copeptinin prognostik bir marker olarak kullanılabileceği ileri sürülmüştür. Buradan yola çıkarak kopeptin düzeyi migren tanısının konmasında ve tedavisi için umut verici yeni stratejiler oluşturabilir. Bu çalışmanın amacı migrenli hastalarla sağlıklı kontrol grubu arasında serum bazal copeptin düzeylerinde farklılık olup olmadığı, varsa bu farklılığın hastalığın klinik görünümü ile ilişkisi ve migren hastalarında akut atak döneminde ve ataksız dönemde sapmalar gösterip göstermediği incelenmek; böylelikle copeptin migren hastalarında tanı ve tedavide rol oynayabilecek bir madde olup olmadığını belirlemektir. Bu sekilde gerek yeni tedavi stratejilerinin geliştirilmesine katkıda bulunmak ve gerekse migren ayırıcı tanısı ve prognozunun tayinine yardımcı olabilecek biyolojik bir belirteç bulmak amaçlanmıştır. Çalışma için sözel bilgilendirme sonrası 87 hasta yazılı onam vererek atak dönemi için venöz kan örneği verdi. İlk başvurularından en az 7 gün sonra telefon ile aranan atak dönemi için kan veren hastalardan 53 tanesi farklı zamanlarda ataksız dönemde tekrar venöz kan örneği verdi. Cinsiyet ve yaş olarak benzer 52 sağlıklı kontrol hastasının venöz kan örneği alındı. Çalışmaya toplam 103 hasta dahil edildi. Biyokimya tüpüne alınıp, örneklerin serumu ayrıştırıldıktan sonra ELİSA yöntemi ile copeptin düzeyi incelenmiştir. Migrenli hastaların yaş ve cinsiyet demografik özellikler kaydedildi. Kontrol grubu ile ataksız dönemde alınan copeptin ortalama değerleri birbirine oldukça yakın bulundu ve aradaki fark anlamlı değildi (p=0,984). Kontrol grubunda copeptin ortalaması 608,67±950,69 (medyan 359) pg/mL iken atak grubunda 689,27±730,35 (medyan 423) pg/mL bulundu. Benzer şekilde atak döneminde ölçülen copeptin değeri ile kontrol grubu arasında da anlamlı fark saptanmadı (p=0,069). Fakat ataklı migren grubuna ait ölçülen copeptin ortalaması ataksız dönemde ölçülen değerler göre anlamlı düzeyde yüksek bulundu (p=0,026). Copeptin ölçümlerinin migre hastalarını ayırt etmede diagnostik değeri olup olmadığının anlaşılması için ROC analizi yapıldı. Çalışmada ataklı ve ataksız migren dönemlerini ayırt etmede copeptin düzeylerinin düşük oranda ayırıcı tanı değerine sahip olduğu tespit edildi. Bu sonuçlar copeptinin sadece baş ağrısı hastalarında değil, diğer ağrılı durumlarda da çalışılmaya değecek bir peptid olduğunu ve bilgiler toplandıkça patofizyolojik rolünün daha iyi değerlendirilebileceğini düşündürmektedir. Bununla birlikte, copeptin hala bebeklik dönemindedir ve klinik yararlılığını kanıtlamak için daha fazla araştırmaya ihtiyaç vardır. Anahtar kelimeler: Migren, baş ağrısı, stres, arginin vazopressin, copeptin, Headache is undouptedly the most common of all the pains affecting people. Migraine is usually diagnosed by taking cognizance of the headache features and the associated symptoms. There is no definitive diagnostic method. Laboratory tests and imaging methods are often used to exclude other causes of serious headache. Generally, neurological examination is normal. When the human body is compared with any stress factor, hypothalamopituitary-adrenal axis stimulates, the plasma concentrations of cortisol, which is the adrenal stress hormone, increase. AVP is one of the most important hypothalamic stress hormones and is stimulated by many stress factors. However, it is difficult to measure AVP levels because it is a unstabil molecule that is pulsatile secreted and rapidly removed from plasma. AVP and copeptin are both co-administered and equally secreted from a larger precursor peptide, preprovasopressin. Copeptin plasma concentrations were closely related to AVP production and copeptin has been shown to better reflect endogenous stress levels relative to cortisone. Due to the positive relationship between copeptin levels and disease severity and clinical outcome it has been suggested that copeptin may be used as a prognostic marker in diseases. From there, copeptin levels can create promising new strategies for diagnosing migraine and for treatment This study aims to examine if there is serum basal copeptin level difference between migraine patients and healthy control group, if this difference is related to the clinical appearance of the disease and whether migraine patients show deviations in the acute episode and in the absence episode and thus to determine whether copeptin is a substance, playing a role in the diagnosis and treatment of migraine. In this way, it is aimed to contribute to the development of new treatment strategies and to find a biological marker that can help to determine the differential diagnosis and prognosis of migraine. After verbal information, 87 patients gave a written consent and a venous blood sample for the episode. At least 7 days after the first application, 53 of the patients who gave blood for the wanted episode by phone gave repeat venous blood sample at different times.Venous blood samples of 52 healthy control patients with similar characteristics as gender and age were taken. A total of 103 patients were included in the study. After the samples were taken into biochemistry tube and the serum of the samples were separated, copeptin level was investigated by ELISA method. Age and gender demographic characteristics of patients with migraine were recorded. Mean values of copeptin taken during the attack-free period with control group were found very close to each other and the difference was not significant(p=0,984). The mean of copeptin in the control group was 608.67 ± 950.69 (median 359) pg / mL and in the attack group 689.27 ± 730.35 (median 423) pg / mL was found. Similarly, no significant difference was found between the control group and copeptin level measured during the attack period (p=0,069). Howeverthe mean of copeptin in the attacked migraine group was found to be significantly higher than in the non-attacked period (p=0,026). ROC analysis was performed to determine whether the copeptin measurements have a diagnostic value in distinguishing migraine patients. In the study, it was determined that copeptin levels had a low diagnostic value in differentiating migraine episodes with and without attack. These results suggest that copeptin is a peptide that is worth working not only in headache patients but also in other painful conditions, and that the pathophysiological role can be better evaluated as the information is collected. However, copeptin is still in infancy and more research is needed to prove its clinical usefulness. Keywords: Migraine, headache, stress, arginine vasopressin, copeptin, Tez (Yüksek Lisans) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Acil Tıp Anabilim Dalı, 2019., Kaynakça var.

Tez (Uzmanlık)- Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Acil Tıp Anabilim Dalı, 2011., Kaynakça var.

Tez (Tıpta Uzmanlık) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Acil Tıp Anabilim Dalı, 2005., Kaynakça var.

Çalışmamızda Süleyman Demirel Üniversitesi Tıp Fakültesi Acil Tıp Anabilim Dalı'na 01 Ocak 2008 . 31 Aralık 2008 tarihleri arasındaki bir yıllık sürede başvuran 188 erişkin zehirlenme vakası ileriye yönelik olarak incelendi. Zehirlenme olgularının erişkin acil polikliniğine başvuran tüm hastalara oranı %0.96 olarak bulundu. Olguların %43.1.i erkek, %56.9.u kadındı. Kadın/erkek oranı 1.32/1 idi. Zehirlenmelerin en fazla ilkbahar ve kış aylarında oluştuğu görüldü. Çalışmaya alınan hastaların %9.unun gelir düzeyi kötü, %75.5.nin orta, %15.4.inin iyi olarak tespit edildi. Gelir düzeyi iyi olan grupta, orta ve kötü olanlara göre intihar girişimine daha az rastlandı. Hastalar arasında ilaç alımı ile zehirlenmeler en sık öğrencilerde (%20.2), sonrasında çalışanlarda (%12.2) ve ev hanımlarında (%11.2) görülmekteydi. İşi olmayan grupta ise ilaç alımı ile olan zehirlenmeler fazlalıktaydı ancak bu tüm grupların %3.2 sini oluşturmaktaydı. Çalışan grupta en fazla zehirlenme etkeninin gıda (%17) ile olduğu görüldü. Tüm gruplar arasında ise intihar amaçlı zehirlenmeler %41.5 gibi önemli bir dilime sahipti. Gruplar arasında üniversitede okuyan öğrenciler diğer gruplara oranla çok daha fazla ilaç alımı ile acil servise kabul edilmiş (%20.2) olarak saptandı. Ailesi ile problemi olan hastaların %16.5.inde etkenin alınma amacı ilaçla intihar girişimi olarak saptandı. Yine ailevi problemi olan hastalardan %9.6'sının psikiyatrik ilaç kullanım öyküsü mevcutken, ailesi ile sorunu olmayanların %66.5'inin ise psikiyatrik ilaç kullanım öyküsü bulunmamaktaydı. Psikiyatrik ilaç kullanım öyküsü olan hastaların çoğunluğu kadın cinsiyetteydi ve bu grupta intihar amaçlı ilaç alımı yüksek oranda görüldü. Zehirlenmelerin en sık ilaç (%46.8), daha sonra gıda (%35.1) ile olduğu tespit edildi. İlaçlar arasında ise birinci sırayı antidepresanlar almakta (%19.2), ardından sırasıyla antiinflamatuar ilaçlar (%8.0), organofosfat zehirlenmeleri (%5.8) ve parasetamol (%5.3) zehirlenmeleri gelmekteydi. Çoklu ilaç alımlarında ise ikinci ilaç olarak en sık parasetamol (%5.9) ve sonrasında antibiyotikler (%3.2) gelmekteydi. Acil servise ilk başvuru anında vital bulguları bozuk olan hastaların büyük çoğunluğu kliniklere ve yoğun bakıma yatırıldı, vital bulguları stabil olan hastaların ise büyük kısmının tedavisi acil serviste tamamlandı. Etkenin alınma amacı intihar (%41.5), beslenme (%36.2), fark etmeden (%12.2), kaza (%9.0) ve tedavi amaçlı alımlar (%1.1) olarak sıralanmaktaydı. Vakaların büyük çoğunluğunda etken oral yoldan alınmıştı. Hastaların %55.9.u ilaç alımını takiben ilk 1-6 saat içerisinde acil servise başvuruda bulunmuş olarak saptandı ve olguların %67.6.sine sadece destek ve semptomlara yönelik tedavi uygulandı. Çalışmamızda vakaların %61.7.sinin takip, tedavi ve taburculukları acil servisten yapılmış, %17.si servislere, %15.9.u yoğun bakımlara yatırılmıştı. Toksisitesi ciddi olmayan %4.3 hasta ise acil serviste takip sırasında kendi istekleri ile ayrılmış ve %1.1 hasta da tekrar intihar riski olması nedenli kapalı psikiyatri servisi olan başka hastaneye sevk edilmişti. Çalışmamız süresince vakalarımızda ölüm gözlenmemişti. Isparta bölgesinde yaptığımız çalışmanın Türkiye.nin zehirlenme verilerine katkıda bulunacağına ve zehirlenmelerin önlenmesine yardımcı olacağı kanısındayız., One hundred and eighty-eight adults poisining cases were studied as prospective between the date of 01 January 2008-31 December 2008, in Süleyman Demirel University, Medicine Faculty, Department of Emergency Medicine. The ratio of poisoning cases to all patients which apply to adult emergency clinic was 0.96%. Gender were identified as male for 43% and 56.9% female in the cases. The ratio of gender female/male was 1.32/1. Most of the poisoning cases were occured in spring and winter months. Nine percent of the patients included in this study had a low level of income, 75.5% moderate and 15.4% were identified as high. Commit suicide was seen at the group of high level of income less than the group of moderate and low. Poisonings with medicine taking among patients were seen most frequently in students (20.2%), later employee people (12.2%), and the housewives (11.2%). Poisonings with medicine taking were higher for the group of unemployee people, but this was 3.2% of all groups. It was seen that the most important factor of poisoning was food (17.0%) for the group of employee people. Among all groups, suicide poisonings had an important part with 41.5%. According to comparison of groups, it was identified that, university students with 20.2% had been admitted to emergency service with taking more medicine than other groups. It was carried out that, purpose of factor to be taken was the suicid initiative with medicine for the 16.5% of patients with family problems and it was found statistically sensible. However, 9.6% of patients with family problems had the story of psychiatric medication usage, but 66.5% of patients without family problems had not story. Gender of majority of patients whose Psychiatric medicine taking stories known were female. Taking medicines for suicid purpose were seen in high ratio in this group. It was carried out that the most common poisonings were with taking medicine (46.8%) and after with food (35.1%). Among the medicines antidepressants (19.2%) were in the first place. Afterwards antiinflamatuar medicines (8.0%), organophosphate (5.8%) and paracetamol (5.3%) poisonings were followed. Most frequently paracetamol (5.9%) was the second multi medicine taken by the patients and antibiotics (3.2%) followed paracetamol. Majority of patients whose vital findings destroyed were placed in hospital and clinics during the first contact with emergency services. Majority of patients whose vital findings are stable were cured in Emergency service. It was determined that purpose of taking factors for 41.5% of patients suicide, 36.2% with diet, 12.2% without notice, 9.0% by accident and 1.1% therapeutic. The factors were taken from oral way in the the vast majority of cases. It was carried out 55.9% of the patients contact the emergency services in the first 1-6 hours, after the medicine taking. 67.6% of the cases were treated with only support and cure for symptoms. Sixty-one point seven percent of the cases of poisonings, following up, treatment and discharge were done in emergency service, 17.0% of them were placed to services. 15.9% of were placed to intensive care unites, 4.3% patients with non-serious toxicity separated by their own desires during following up season on emergency services. Depend on the suicid risk again, %1.1 of patients are transfered to other clinics that has closed psychiatric services, in this study. Death cases were not observed during our study. We agree that this research which was done in the region of Isparta will provide contribution to Data of Turkey Poisoning, and will be helpfull preventation of poisoning cases., Tez (Tıpta Uzmanlık) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Acil Tıp Anabilim Dalı, 2009., Kaynakça var.

Süleyman Demirel Üniversitesi (SDÜ) Tıp Fakültesi Hastanesi’ne Başvuran Tüm Tromboz Olgularında Ortalama Trombosit Hacmi (MPV) Değişiklerinin Tanı Kriteri Olarak Kullanılabilirliğinin Araştırılması Tüm dünyada, Acil Servisler (AS) hastalara devamlı hizmet veren, kesintisiz hizmetin sunulduğu merkezlerdir. AS’e başvuran hastalara hızlı, doğru hizmet verme zorunluluğu AS’i diğer hastane bölümlerinden ayırmaktadır. AS’ler birbirinden çok farklı, şikayeti olan hasta topluluğuna hizmet vermek zorundadır. İşte tüm Tromboz Olguları bu yoğun çalışma ortamı içerisinde olan acil servise başvurmakta ve dikkatli davranılmazsa ölümlerin yüksek olduğu bir grubu temsil etmektedir. Tromboemboli (TE) öldürebilir olduğu gibi önlenebilir bir hastalıktır. Bu çalışmada Süleyman Demirel Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi’ne başvuran Tromboemboli tanısı almış hastalarda Hemogram tahlilinde Ortalama Trombosit Hacmi değeri değişikliğinin tanı kriteri olarak kullanılabilirliğinin araştırılması amaçlandı. Çalışmamızda 01 Ocak 2008 - 31 Aralık 2012 Tarihleri arasında SDÜ Tıp Fakültesi Hastanesine başvuran kesin tanı alan tüm Tromboz olgularının değerlendirilmesi yapıldı. 2052 kesin tanı almış hasta saptandı. Hastaların demografik değerleri saptandı. Hastaların geliş şikayetleri, hastaneye gelişteki hemogram tetkiklerinden MPV, Hb, platelet, nötrofil, lenfosit, WBC, diğer kan tetkiklerinden troponin, homosistein, hs-CRP, CRP, D-Dimer, görüntüleme tetkiklerinden BT, Dopler tetkikleri arşiv taraması ile saptandı. Bu hastaların %45’i 15-64 yaş arası ve %55’i 65 yaş ve üzeri idi. Hastaların %60,7 erkek , %39,3 kadın idi. En fazla şikayet göğüs ağrısı olup bunu extremitede değişiklik, nefes darlığı, güç kaybı, bilinç değişikliği-senkop, karın ağrısı takip etmektedir. Hastalar tanılarına göre sınıflandırılacak ve dağılımı gösterilecek olursa en fazla Myokard İnfarktüsü (% 41,3), sırasıyla bunu Pulmoner Emboli (%21,1), DVT (%18), SVO (% 12,2), Arteriyel Embolizm (% 3,8), Portal Ven Trombozu (% 2),Mezenter İskemi (% 1,6) takip etmiştir. Hastalara girişte uygulanan hemogram tetkilerinde MPV değeri en sık 8,1 (% 4,6) olarak ölçülmüştür. Ayrıca hemogram tetkikinde Hb en sık 13-14 gr. (%18) , Platelet en sık 211-234 (%1,2) ölçülmüş ,Nötrofil en sık %67 (%3,4) ölçülmüş,Lenfosit değeri en sık %21 (%4,1) ölçülmüş, 62 kontrol MPV değeri en sık 8,1 (%6) ölçülmüş, WBC en sık 7800 (%1,9) ölçülmüştür. Tromboz olgularında dikkatli fizik muayene tanı için şüphelenmemizi sağlamasına rağmen, %100 tanı için yardımcı muayene yöntemlerine müracaat etmek gerekir. Bunlardan en çok kullanılanı Doppler Ultrasonografi, BT, Kan tetkikleridir. Tanı için yapılan testlerin fazla ve maliyetinin yüksek olması bizi tanıda kullanılacak kolay ve maliyeti düşük testlerin araştırlıp, tesbitine itmektedir. İşte bu sebepten Hemogram tetkikinin içinde yer alan (MPV) Ortalama Trombosit Hacminin, Tromboz Olgularında tanı kriteri olarak kullanılabilirliğinin araştırlmasını hedefledik. Sonuçta başta MI olmak üzere SVO,DVT ve P.Emboli’de OTH değişimi anlamlı bulundu. Bu sebepten dolayı; trombositler dolaşımda 7-11 gün civarında kaldıklarından, semptomların ortaya çıkmalarından günler önce, basit ve ucuz bir yöntemle belirlenebilen OTH’nin, MI,SVO, DVT ve Pulmoner Emboli için tanımlanan risk faktörleri arasında, daha geniş ölçekli hasta gruplarında prospektif olarak araştırılarak, klinik uygulamada özellikle primer koruma açısından hak ettiği yeri alması gerektiğini düşünmekteyim. Anahtar kelimeler: Ortalama Trombosit Hacmi, Tromboemboli, Hastane, Ekonomik, Tanı Kriteri., Süleyman Demirel University (SDU), Faculty of Medicine Thrombosis in Patients with all applicant Mean platelet volume ( MPV ) The Investigation of aberrations all over the world as a criterion for the diagnosis of Emergency Services (ES) patients are serving uninterrupted service centers offering. Patients admitted to ES with fast, accurate service obligation to other hospital departments separates the Ace. ES are very different, the complaint shall serve the patient population. Here are all of thrombosis in Cases emergency appeal to the busy working environment and careful davranılmazsa represents a group of death is high . Thromboembolism (TE) is a fatal disease that can be prevented. In this study, Suleyman Demirel University Medical Faculty Hospital with a diagnosis of thromboembolism in patients admitted to CBC Platelet Volume assay to evaluate the usability of value as diagnostic criteria change. In our study, 01 January 2008 - 31 December 2012 between the dates of SDU, Faculty of Medicine Hospital presented all of the confirmed cases of thrombosis were evaluated. The patient had a definitive diagnosis in 2052. The demographic values were determined. Patients' complaints, audits required MPV admission, complete blood count, hemoglobin, platelets, neutrophils, lymphocytes, WBC and other blood tests troponin, homocysteine, hs-CRP, CRP, D -dimer, CT imaging tests, Doppler examinations were determined by scanning archives. Of these patients, 45% aged 15-64 and 55% were aged 65 and over. Male 60.7 % of the patients, 39.3% were female. That most complaints of chest pain, changes in extremities, shortness of breath, loss of strength, change in consciousness - syncope, followed by abdominal pain. Patients were classified according to their diagnosis, and if the distribution of the maximum display Myocardial Infarction (41.3 %) , which in turn Pulmonary Embolism (21.1 %) , DVT (18%) , SVO (12.2%) , arterial embolism (3,8 %), portal vein thrombosis (2%) , mesenteric ischemia (1.6%) followed. MPV values in patients with the most common input applied to blood count tetkilerinde 8.1 (4.6%), respectively. Examination, complete blood count Hb 13-14 g also the most common . (18%) , platelet most frequently 211 to 234 (1.2%) was measured, most commonly 67% neutrophils (3.4%) was measured, the most common lymphocyte value of 21 % 64 ( 4.1 % ) were measured value control the MPV frequently 8.1 (6%) was measured, the most common WBC 7800 (1.9%) was measured. Despite careful physical examination for the diagnosis suspect to provide patients with thrombosis, 100% inspection methods should be used for the diagnosis. The most commonly used Doppler ultrasonography, CT, blood tests. And the high cost of the tests for the diagnosis of us to be more easy to use and cost-effective diagnostic tests explored, pushes determination. That is the reason, in examining the (MPV) mean platelet volume as a diagnostic criterion for Thrombosis in Patients araştırlmasını aimed to availability. At the end, including SVO,DVT and MI P.Emboli significant change in the MPV. For this reason, they remain around 7-11 days to circulating platelets, days before their appearance of symptoms, which can be determined by a method simpler and cheaper MPV, MI, identified risk factors for DVT, SVO and pulmonary embolism, a large-scale groups of patients were prospectively investigated, clinical practice should take their rightful place in terms of primary prevention, especially thinking. Keywords: Mean Platelet Volume, thromboembolism, Health, Economic, diagnosis criteria., Tez (Uzmanlık Tezi)- Süleyman Demirel Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Acil Tıp Anabilim Dalı, 2013., Kaynakça var.

Bu çalışmanın amacı travma skorlarından DTS'nun hastaların yaralanma ciddiyetini ve prognozlarını belirlemedeki etkinliğini ve bu skorun travmada değişkenlik gösterebileceğini düşündüğümüz oksidatif stres ölçütlerinden TOS ve TAS ile ilişkisini araştırmaktır. Oksidatif Stres, serbest radikaller ile canlı organizmadan bunları uzaklaştıran antioksidan mekanizma arasındaki dengenin reaktif oksijen türleri lehine bozulmuş olmasıdır. Oksidatif stres durumunun ölçülerek ortaya konulması, doku hasarı ve alınabilecek önlemlerle ilgili fikir oluşması yönünden iyi bir uyarıcı gösterge niteliğindedir Süleyman Demirel Üniversitesi Acil Tıp Anabilim Dalına 1 Ocak - 31 Aralık 2009 tarihleri arasında travma ile başvuran yetişkin hastalardan travma skorlarına göre 30 hafif travma, 30 ağır travma hastası ve 30 sağlıklı erişkin çalışmaya alındı. Tüm hastalar için yaş, cinsiyet, vital bulgular, özgeçmişleri, yaralanan organ, travma şekli ve sonuçlanımları ile ilgili bilgiler kaydedildi. Tüm hastalar için GKS ve DTS hesaplanıp TOS ve TAS çalışılmak üzere kanları alındı. Hastalarımızın yaş ortalaması 41.6, kadın/erkek oranı 1/ 4.4 idi. En sık travma şekli AİTK(%43.3), en sık maruz kalınan bölge baş-boyun(%41.7) idi. Hastaların 18(%30)'i Anestezi Yoğun Bakıma, 18(%30)'i diğer servislere yatırıldı. 10 (%16.7) hasta taburcu edildi, 5(%8.3) hasta öldü. Travmayla başvuran olguların TOS ve OSİ değerleri ortalaması, kontrol grubuna göre yüksek, TAS değerleri ortalaması ise daha düşük tespit edildi. Ağır travmalı hastaların TOS ve OSİ değerleri ortalaması, hafif travmalı hastalara göre yüksek, RTS ve TAS değerleri ise düşük olarak bulundu. Çalışmamızda serum TOS ve TAS düzeyleri üzerine GKS ve RTS'nin etkili olduğunu belirledik. Buradan travmalı hastaların değerlendirmesinde subjektif değerlendirme şekli olan travma skorları yerine objektif değerlendirme imkanı sağlayan TOS ve TAS değerlerinin daha anlamlı olacağı kanaatindeyiz., In the present study, it's aimed to determine to what extend RTS is significant in terms of determining the severity of injuries and prognosis and analyze the correlation between that significance rate and TOS and TAS which are considered to vary in trauma cases. Oxidative Stress is the imbalance between the free radicals and antioxidant mechanism detoxifying them in terms of reactive oxygen types. Determining oxidative stress level through measuring is an effective cautionary signal in the way of forming an opinion about tissue damage and the precautions to be taken. 30 adult patients with severe trauma, 30 adult patients with light trauma from the adult patients who consulted to Süleyman Demirel University Department of Emergency Medicine with the disease of trauma between the dates January 1st and December 31st, 2009 and 30 healthy adults were involved in the study. Age, sex, vital signs, resumes, injured organ, type of trauma and results were recorded for all the patients. GCS and RTS scores were determined for all the patients and their blood was drawn for analysis of TOS and TAS. The average age of the patients is 41.6; male-female proportion is 1/4.4. The most common trauma type is motor vehicle accident (43.3%), and the most common part of the body exposed to trauma is head and neck with the percentage of 41.7%. 18 of the patients (30%) were put into the intensive care unit and 18 of the patients (30%) were put to the other services. 10 of the patients (16.7 %) were discharged from the hospital and five patients with the percentage of 8.3% died. The average of TOS and OSI of the cases consulting to the service with trauma is found to be higher in comparison with the control group and TAS scores are stated to be in a lower degree. The average of TOS and OSI results of the patients with severe trauma is higher compared to the patients with light trauma and their RTS and TAS scores are found to be lower. In the present study, we stated that GCS and RTS have an effect on TOS and TAS levels. On the basis of these findings, it's maintained that for trauma cases TOS and TAS scores are more effective providing objective analysis instead of trauma scores which is a way of subjective measurement, Tez (Tıpta Uzmanlık) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Acil Tıp Anabilim Dalı, 2010., Kaynakça var.

Süleyman Demirel Üniversitesi Acil Servisine Başvuran Kronik Obstruktif Akciğer Hastalığı (KOAH) olan hastaların geriye dönük değerlendirilmesi KOAH genellikle zararlı partikül veya gazlara ciddi maruziyetin neden olduğu havayolu ve/veya alveoler anormalliklere bağlı kalıcı hava akımı kısıtlanması ve solunumsal semptomlarla karakterize, yaygın, önlenebilir ve tedavi edilebilir bir hastalıktır. KOAH kronik bir hastalık olması yanında ataklarla seyrettiği dönemde acil servis başvurularına ve hastane yatışlarına neden olmaktadır. Bu çalışmanın amacı KOAH nedeniyle acil servise başvuran hastaların demografik özellikleri, vital bulguları, laboratuvar değerlerinin retrospektif olarak incelenerek hastaneye yatış ve mortalite üzerine etkisi olan parametreleri değerlendirmektir. 01.03.2016-01.03.2019 tarihleri arasında hastanemiz acil servisine başvuran 18 yaş ve üzeri KOAH'lı 444 hastanın dosyası retrospektif olarak tarandı. Hastaların demografik özellikleri, vital bulguları, hemogram, CRP, kan gazı değerleri kaydedildi. NLO, PLO, MLO değerleri sistem üzerinde hesaplandı. Toplam 444 hasta değerlendirildi. Hastalardan 188'inde (%47) yatış, 207'sinde (%42) taburculuk kararı verilmiş idi. Yatış kararı verilen hastalarda taburcu edilenlere göre nabız, SaO2, WBC, nötrofil sayısı, lenfosit sayısı, CRP, NLO, MLO, PLO, kan gazı değerlerinde istatiksel olarak anlamlı fark izlendi. Yatış kararı verilmesinde CRP ve pO2 değerlerinin prediktif etkisinin olduğu gözlendi. Hastaların 49'u (%11) ex olmuş idi. NLO ve laktat değerlerinin mortaliteyi tahmin etmede kullanılabileceği gözlendi. KOAH ile acil servise başvuran hastalarda hem kolay ulaşılabilir hem de hızlı sonuç veren hemogram, CRP, kan gazı parametrelerinin kullanılması klinisyene yatış kararı verilmesi ve hastaların prognozunu öngörme açısından yardımcı olmaktadır. Anahtar kelimeler: Kronik Obstruktif Akciğer Hastalığı, nötrofil lenfosit oranı, laktat, Evaluation of patients with Chronic Obstructive Pulmonary Disease (COPD) retrospectively who admitted to the Süleyman Demirel University Emergency Department COPD is a common, preventable and treatable disease characterized by persistent airflow restriction and respiratory symptoms, often caused by severe exposure to harmful particles or gases, and / or alveolar abnormalities. In addition to being a chronic disease, COPD causes emergency services admittings and hospitalizations during the attacks. The aim of this study is to evaluate the demographic characteristics, vital signs, laboratory values of patients admitted to the emergency department due to COPD, to evaluate the parameters that affect hospitalization and mortality by retrospectively. The files of 444 patients with COPD aged 18 years or older who applied to the emergency department of our hospital between 01.02.2016-28.02.2019 were reviewed retrospectively. Demographic features, vital signs, hemogram, CRP, blood gas values of the patients were recorded. NLO, PLO, MLO values were calculated on the system. A total of 444 patients were evaluated. It was decided to hospitalize in 188 (%47) and discharge in 207 (%42). There was a statistically significant difference in pulse, SaO2, WBC, neutrophil count, lymphocyte count, CRP, NLO, MLO, PLO, blood gas values compared to the patients discharged. CRP and pO2 values had a predictive effect on admission. 49 (%11) of the patients were ex. It was observed that NLO and lactate values can be used to predict mortality. The use of hemogram, CRP, blood gas parameters, which are both easily accessible and fast, in patients presenting to the emergency department with COPD, helps the clinician to decide on hospitalization and predict the prognosis of the patients. Keywords: Chronic Obsrtuctive Pulmoner Disease, neutrophile-lymphocyte ratio, lactate, Tez (Uzmanlık) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Acil Tıp Anabilim Dalı, 2020., Kaynakça var.

İnsanları etkileyen tüm ağrıların içinde baş ağrısı en sık olanıdır. Migren tanısı genellikle baş ağrısının özellikleri ve eşlik eden semptomlar gözönüne alınarak konulur. Kesin bir tanı yönetim yoktur. Laboratuar tetkikleri ve görüntüleme yöntemleri sıklıkla diğer ciddi baş ağrısı nedenlerini dışlamak için kullanılır. Nörosteroidlerin nöronlar üzerinde koruyucu etkiye sahip olduğu iyi bilinmektedir. Allopregnanolon periferik üretimden bağımsız olarak insan beyninde de novo üretilen progesteron kaynaklı bir steroidtir. Allopregnanolon nükleer steroid reseptörleri üzerinden etkisi olmasının yanı sıra GABA reseptörleri üzerinden hızlı nongenomik etki sergilemektedir. Allopregnanolon ve pregnanolon gibi nörosteroidler GABA-A reseptör aktivitesi ile nöron eksitabilitesini düzenleyen son derece etkili ve seçici endojen regülatörlerdir. Onların antikovülzan, anestezik ve anksiyolitik özellikleri ticari ilaçlarla elde edilen tedavilerin yan etkilerini azaltmak yolu ile nörolojik ve psikiyatrik hastalıkların tedavileri için yararlıdır. Daha önceden yapılan birçok çalışma Alzheimer hastalığında, depresyonda, postravmatik stres bozukluğunda, iskemik beyin hastalıklarında, epilepsi gibi organik beyin hastalıklarında allopregnanolun beyinde etkinliğinin artması hastalıkları olumlu yönde etkilediğini göstermiştir. Yapılan çalışmalardan elde edilen verilerden yola çıkarak endojen nörosteroidlerin stimülasyonu ile sentetik steroid analoglarının sentezi migren tanısının konmasında ve tedavi için umut verici yeni stratejiler oluşturabilir. Bu çalışmanın amacı migrenli hastalarla sağlıklı kontrol grubu arasında serum bazal allopregnanolon düzeylerinde farklılık olup olmadığı, varsa bu farklılığın hastalığın klinik görünümü ile ilişkisi ve migren hastalarında akut atak döneminde sapmalar gösterip göstermediği incelenmek; böylelikle allopregnanolonun migren hastalarında tanı ve tedavide rol oynayabilecek bir madde olup olmadığını belirlemektir. Bu şekilde gerek yeni tedavi stratejilerinin geliştirilmesine katkıda bulunmayı, gerekse migren ayırıcı tanısı ve prognozunun tayinine yardımcı olabilecek biyolojik bir belirteç bulmayı amacıyla planlandı. SDÜ Tıp Fakültesi acil servisine başvuran daha önceden migren tanısı konulmuş, atak döneminde olan 50 hasta grubu ile sağlıklı kontrol grubundan oluşan 50 kişilik kontrol grubu alınarak çalışma yapılmıştır. Tüm hasta ve sağlıklı kişilerden bilgilendirilmiş onam formu alındıktan sonra 5’er cc düz biyokimya tüpüne alınıp, örneklerin serumu ayrıştırıldıktan sonra ELİSA yöntemi ile allopregnanolon düzeyi incelenmiştir. Migrenli hastaların yaş, cinsiyet, medeni durum, atak sıklığı, atak süresi, ağrı karakteri, atak şiddeti, menstruasyonla ilişkisi, ek şikâyet varlığı, tetikleyici faktör varlığı, aura varlığı gibi demografik özellikler kaydedildi. 35'i kadın, 15'i erkek olan migrenli hastaların, 32'si auralı ve 18'i aurasız olarak değerlendirildi. Migrenli hastalarda allopregnanolon seviyesi sağlıklı kontrol grubuna kıyasla anlamlı olarak düşük olarak analiz edildi (p0,05). Bu sonuçlara bakılarak allopregnanolonun migren patogenezinde rol oynayan bir hormon olduğu, ancak daha geniş tabanlı bir çalışma yapılarak migrenin tanı ve prognozuna daha anlamlı katkı sağlanacağı düşünüldü. Anahtar Kelimeler: Migren, baş ağrısı, nörosteroidler, allopregnanolon, GABA, Headache is undouptedly the most common of all the pains affecting people. Migraine is usually diagnosed by taking cognizance of the headache features and the associated symptoms. There is no definitive diagnostic method. Laboratory tests and imaging methods are often used to exclude other causes of serious headache. Neurosteroids are well known to have a protective effect on neurons. Allopregnanolon is a progesterone based steroid in human brain where de novo is produced apart from peripheral production. Allepregnanolone has effect through nuclear steroid receptors besides rapid non-genomic effect through GABA receptors.Neurosteroids like allopregnanolone and pregnenolone, are highly effective and selective endogenous regulators regulates GABAa receptor activity and neuron excitability. Their antikovuls anesthetic and anxiolytic properties are useful for the treatment of neurological and psychiatric diseases with the way reducing the side effects of treatments obtained with commerciel drugs. Lots of studies previously done, in Alzeihmer disease, depression, postraumatic stress disorder, ischemic brain disease and in organic brain diseases such as epilepsy, have shown that increasing of activity of allopregnanolone in the brain has a positive impact on diseases. Based on this, the stimulation of endogenous neurosteroids and synthesis of the synthetic steroid analogs can create new hopeful strategies for diagnosing migraine and for its treatment. This study aims to examine if there is serum basal allopregnanolone level difference between migraine patients and healthy control group, if so, to examine the relation of this difference and clinical manifestations of this disease and whether acute exacerbation periods showing deviations in migraine patients; and thus to determine whether allopregnanolone is a substance, playing a role in the diagnosis and treatment of migraine. In this way we aim to contribute to the development of new therapeutic strategies as well as to find biological markers that may help to assess the differential diagnosis and prognosis of migraine. 50 patients previously admitted to the SDÜ faculty of Medicine emergency department who diagnosed with migraine and who are in the attack period wil be taken as patient group with another control group consisting of 50 healty people and a study was carried. After obtaining informed consent forms from all patients and healthy people. After informed consent form has been received from all healty and patients people their blood will be taken to flat biochemistry tube and then samples of serum allopregnanolone Level separated by ELISA method was examined. Demographic characteristics such as age, gender, marital status, frequency of attack, duration of attack, pain character, severity of attack, relationship with menstruation, presence of additional complaints, presence of trigger factor and presence of aura were recorded in migraine patients. From 35 female and 15 male patients, 32 of them were with aura and 18 of them without aura were evaluated. Healthy control of allopregnanolone level in migraineurs (p 0,05). Based on all these results, allopregnanolone is a hormone that plays a role in the pathogenesis of migraine, but it is thought that a larger base study will contribute to the diagnosis and prognosis of migraine more significantly. Keywords: Migraine, headache, allopregnanolone, neurosteroids, GABA, Tez (Tıpta Uzmanlık) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Acil Tıp Anabilim Dalı, 2017., Kaynakça var.

Çalışmamızın amacı hastanemiz acil servisine başvuran intihar girişiminde bulunan hastalarının demografik özelliklerini ve laboratuvar özelliklerini tespit ederek alınabilecek önlemleri belirlemek. Süleyman Demirel Üniversitesi Tıp Fakültesi 20.04.2015 ile 20.04.2018 tarihleri arasında Süleyman Demirel Üniversitesi Hastanesi Acil Servisi'ne intihar girişimi sebebi ile başvuran 295 hastanın ve 197 kontrol grubunun demografik özellikleri ve tam kan sayımı parametreleri geriye dönük olarak ortaya konuldu. Her olgu için cinsiyet, yaş aralıkları, girişimde kullanılan yöntemler, medeni durum, eğitim durumu, meslek özellikleri, psikiyatrik ve diğer tıbbi hastalık özgeçmişi, kullandığı ilaçlar, önceki girişimi ve ailede girişim öyküsü, başvurunun saat-ay-mevsim zamanlarına göre ayrımı, taburculuk-yatış-exitus durumu ve tam kan sayımı parametrelerine bakıldı. Bu vakaların 198'si (%67,1) kadın 97'si ( %32,9) erkek olarak tespit edildi. Olgular 13-83 yaş aralığında olup yaş ortalamaları 26,5 (+-13,4) olarak hesaplandı. Yaş gruplarına göre dağılım incelendiğinde en sık 15-19 yaş aralığında başvuru olduğu görüldü. Vakaların 273'si (%92) şiddet içermeyen 23'ü (%8) şiddet içeren yöntemleri tercih ettiği görüldü. Şiddet içermeyen yöntemleri tercih eden hastaların 258 tanesinin ilaç içerek intihar girişiminde bulunduğu görüldü. Şiddet içeren yöntemleri erkek hastaların daha çok tercih ettiği görüldü. Vakaların aylara ve mevsimlere göre dağılımına bakıldığında en çok 78 (%26,4) vakanın kış mevsiminde en az ise 68 (%23) vakanın sonbaharda geldiği görüldü. 34 vaka ile en fazla Aralık ayında en az 17 vaka ile Ekim ayında başvurunun olduğu görüldü. Olguların başvuru saatlerinde ise 129 (%43,7) hastanın 18:00-24:00 arasında başvurduğu görüldü. Hastaneye başvuru sürelerinde ise 114 (%38,6) hastanın 1-3 saat aralığında hastaneye ulaştığı görüldü. Hastaların sosyo-demografik özelliklerinde ise %73,2 olgunun meslek sahibi olmadığı (işsiz-öğrenci) olduğu hesaplandı. %68 hastanın evli olmadığı ( bekar-dul) görüldü. Vakaların 134 (%45,3) tanesinin halen aktif eğitim hayatına devam ettiği bunların çoğunluğunun üniversite öğrencisi olduğu görüldü. Hastaların eğitim durumlarında ise en çok %14,9 ile lise mezunlarının oluşturduğu hesaplandı. Çalışmamızdaki vakaların 39 tanesinin ikinci veya fazla girişimiyle acil servise başvurduğu görüldü. Çoklu girişimlerde kadın cinsiyetin daha çok ön planda olduğu görüldü. Olguların 114(38,6) tanesinde önceden psikiyatrik hastalık olduğu görüldü. Bu hastaların 105 tanesi aktif olarak psikiyatrik endikasyonlarla ilaç kullandığı görüldü. İlaç alımı ile intihar girişiminde bulunan ve psikiyatrik hastalık öz geçmişi olan hastaların girişimde bulunurken sıkça kendi reçeteli ilaçlarını kullandığı görüldü. Vakaların %38'inin sigara %20'sinin alkol %2,4 ünün madde kullanmakta olduğu görüldü Hastaların 44 (%14,9) tanesi tedavi reddi yaptığı görüldü. 199 (67,5) yoğun bakım 29 ( %9,8) servis yatışı yapıldı. 10 hasta (%3,4) merkezimizde exitus oldu. 19 (%6,4) hasta çeşitli sebeplerle sevk edildi Olguların 262 tanesi GKS skoru 15 olarak acil servise giriş yaparken 11 tanesi GKS skoru 3 olarak acile giriş yaptı. GKS skoru 3 olarak başvuran 11 hastanın 6 tanesi exitus olduğu görüldü. 219 hastaya psikiyatri konsültasyonu istendi. Vakaların tam kan sayımı parametreleri incelendiğinde %20,3 vakanın anemik olduğu görüldü. Şiddet içeren yöntemleri kullanan hastaların arasında anemik vakalarla çok karşılaşıldı. Hastaların nötrofil sayılarının kontrol grubuna göre yüksek saptandı. Vakaların kontrol grubu ile karşılaştırıldığında NMR, NLR ve MLR 'nin daha yüksek olduğu hesaplandı. Sonuç olarak bölgemizde belirgin şekilde artış gösteren intihar girişimi vakalarının azaltılmasında risk faktörlerinin tekrar değerlendirilip toplum bilinçlendirmesi yapılmasının ve intihar sayısında azalma sağlanabilmesi için topluma psikososyal desteğin verilmesinin önemi vurgulandı., The aim of our study was to determine the demographic characteristics and laboratory features of patients who attempted suicide in the emergency department of our hospital. The demographic characteristics and complete blood count parameters of 295 patients and 197 control group who applied to Suleyman Demirel University Hospital Emergency Department due to suicide attempt between 20.04.2015 and 20.04.2018 were evaluated retrospectively. Gender, age ranges, methods used in the intervention, marital status, educational status, occupational traits, psychiatric and other medical illness history, medications used, previous intervention and family history hospitalization-exitus status and complete blood count parameters were examined. Of these cases, 198 (67.1%) were female and 97 (32.9%) were male. The mean age was 26.5 (+ -13.4) years. When the distribution according to age groups was examined, it was observed that most of the patients were in the 15-19 age group. It was observed that 273 (92%) of the cases preferred non-violent methods (23%). It was observed that 258 of the patients who preferred non-violent methods attempted suicide by taking drugs. It was observed that male patients preferred more violent methods. According to the distribution of cases according to months and seasons, 78 (26.4%) cases were seen in the winter and 68 (23%) cases were in the autumn. In October, there were 34 cases with at least 17 cases. 129 (43.7%) patients applied between 18: 00-24: 00 hours in the admission hours. 114 (38.6%) patients were admitted to the hospital within 1-3 hours. In the socio-demographic characteristics of the patients, it was calculated that 73.2% of the patients did not have a profession (unemployed-students). 68% of the patients were unmarried (single-widow). 134 (45.3%) of the cases were still active in education and the majority of them were university students. In the educational status of patients, it was calculated that high school graduates formed with 14.9%. It was seen that 39 of the cases in our study applied to the emergency department with the second or more attempts. It was seen that the female gender was more prominent in multiple interventions. It was seen that 114 (38.6%) of the cases had a previous psychiatric disorder. It was seen that 105 of these patients used drugs with active psychiatric indications. Patients who attempted suicide with drug intake and who had a history of psychiatric illness frequently used their own prescription drugs when attempting. It was seen that 38% of the cases used cigarette and 20% alcohol and 2,4% used substance. 44 (14.9%) of the patients were found to be refused treatment. 199 (67.5) intensive care services were performed in 29 (9.8%) patients. 10 patients (3.4%) died in our center. 19 (6.4%) patients were referred for various reasons While 262 of them had GCS score of 15, they entered the emergency room and 11 of them had GCS score and 3 of them entered the emergency room. Out of 11 patients who presented with a GCS score of 3, 6 were found to be exitus. 219 patients were asked for psychiatric consultation. When complete blood count parameters were examined, 20.3% of the cases were anemic. Anemic cases were encountered among the patients using violent methods. Neutrophil counts of the patients were higher than the control group. It was calculated that the cases had higher NMR, NLR and MLR compared to the control group. In conclusion, it was emphasized that the importance of giving sociological and physiological support to the community in order to decrease the number of suicidal attempt and to decrease the number of suicidal attempts., Tez (Yüksek Lisans) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Acil Tıp Anabilim Dalı, 2018., Kaynakça var.

Tez (Uzmanlık Tezi) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Kadın Hastalıkları ve Doğum Anabilim Dalı, 2019., Kaynakça var.

Yaralanma nedeni ile acil servislere başvuran hastaların büyük bir bölümünde el yaralanması tespit edilmektedir. Çalışmadaki amaç acil servisimize açık el yaralanması ile başvuran hastaların etiyolojilerini, demografik özelliklerini, klinik bulgularını ve sonuçlarını ortaya koymak ve buradan hareketle ileride uygulanması muhtemel bir önleyici program için ışık tutacak ve acil servis yapılanması için ön model oluşturabilecek verilerin elde edilmesidir. Çalışmaya 01.01.2010- 31.12.2013 tarihleri arasında Süleyman Demirel Üniversitesi Tıp Fakültesi Acil Servis'ine izole açık el travması ile başvuran 1180 hasta alınmıştır. El dışı organ yaralanması olanlar, major travmalı hastalar ve açık yaralanması olmayan hastalar çalışma dışı bırakılmıştır. Hasta verileri "Açık El Yaralanmalı Hastaların Değerlendirilmesi Formu" kullanılarak toplanmıştır. Çalışmaya alınan 1180 hastanın yaş ortalaması 32,47±18,51'dir (0-86 yaş). Başvuran hastaların 889'unu (%75,3) erkekler, 291'ini (%24,7) ise kadınlar oluşturmaktadır. El travmalarının meydana geldiği günler incelendiğinde en fazla travmanın 185 hasta (%15,7) ile cuma gününde olduğu görülmüştür. En sık yaralanan meslek grubunun 103 olgu (%8,7) ile kereste-ahşap işinde çalışanlar olduğu saptanmıştır. Başvuruların en sık nedeni 699 olgu (%59,2) ile ev kazaları olup 248'inde (%21) ikinci parmak yaralanması tespit edilmiştir. Çalışmaya dahil edilen hastaların 476'sı (%40,3) yüzeysel yaralanma nedeniyle başvurmuştur. Olguların 488'i (%41,4) primer sütüre edilmiş ve 731 hasta (%61,9) plastik ile konsülte edilmiştir. Sonuç olarak acil servise el travması ile başvuran hastaların büyük bir kısmını çalışan, genç erkek hastalar oluşturmaktadır. İncelenen hastalardaki yaralanmaların çoğu dikkatsizlik, yetersiz mesleki eğitim ve yetersiz iş güvenliğinden kaynaklanmakta olup gerekli basit tedbirlerin alınması ve mesleki eğitim programlarının yaygınlaştırılması ile bu yaralanmaların önüne geçilebilir. Anahtar Kelimeler: Acil servis, el yaralanması, iş kazaları, yaralanma, Hand injury is determined in the majority of patients admit to emergency departments with injuries. Objective of the our study is to determine etiology, demographic characteristics and the clinical findings of patients presenting with an open hand injuries to our emergency department and the enlightment of the collected data to create a patient profile for practicable preventive programs and to setup preliminary models for emergency departments.In our study we enrolled 1180 patiens with isolated open wound hand trauma that admitted to Suleyman Demirel University Medical Faculty Department of Emergency at the dates between 01.01.2010 - 31.12.2013. Major trauma patients, multiple trauma patiens and patients without open wound hand trauma were excluded from the study. Patients data were collected with “Form for the Evaluation of Patients with Open Wound Hand Trauma”.The mean age was 32.47 ± 18.51 (0-86 ages) in the study for the total of 1180 patients that enrolled. 889 (75.3%) of the patients were males and 291 (24.7%) of the patients were females. Most of the patients with the open hand trauma admitted to emergency service on friday with 185 (15.7%) patients. The most frequently injured patiens profession was found the lumber - timber business with 103 (8.7%). Patients most common causes of hand trauma that admitted to emergency service were household accidents with 699 (59.2%) patients and the most common injured finger was second finger (21%). 476 (40.3%) patients were admitted with superficial injuries. 488 (41.4%) of the patients were primarily sutured and 731 (61.9%) patients were consulted with plastic surgery.As a result, a large part of patients with hand trauma admitted to the emergency department constitutes young male working patients. Most of the injuries of the patients is due to carelessness, inadequate training and lack of job security. these injuries can be prevented by taking simple necessary precautions and the encouragement of vocational education and training programs. Keywords: Emergency department, hand trauma, trauma, workplace accidents, Tez (Tıpta Uzmanlık) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Acil Tıp Anabilim Dalı, 2014., Kaynakça var.

Kudu E, Acil Serviste End Tidal Karbondioksit Değerlerinin Kardiyopulmoner Resüsitasyonu Sonlandırma Kararında Kullanılabilirliği, Hacettepe Üniversitesi Tıp Fakültesi, Acil Tıp Uzmanlık Tezi. Ankara, 2020. Hastane dışı kardiyak arrest vakalarında resüsitasyonun sonlandırılması için Amerikan Kalp Derneği ve Avrupa Resüsitasyon Konseyi'nin kardiyo pulmoner resüsitasyon (KPR) sonlandırma kriterleri mevcuttur. Çalışmamızda end tidal karbondioksit basıncı (EtCO2) değerleri ile diğer parametreler birleştirilerek resüsitasyonun sonlandırılmasında kullanılabilirliliğini geliştirmek amaçlandı. Böylece kötü sonlanımı olacak hastalar için gereksiz vakit, iş gücü ve maliyet harcanması önlemek hedeflendi. Prospektif ve gözlemsel olarak planlanan çalışmaya Ağustos 2018 ile Temmuz 2019 arasında Hacettepe Üniversitesi Acil Servis'e başvuran travmatik olmayan, erişkin kardiyak arrest hastalar çalışmaya alındı. Kardiyak arrestte Utstein stili raporlama parametreleriyle birlikte, başlangıç, beşinci, onuncu, yirminci, otuzuncu, kırkıncı ve KPR sonu EtCO2 değerleri ve birinci ay nörolojik sağ kalım analiz edildi. Çalışmaya 86 hasta dahil edildi. KPR'nin kötü sonuçlarını öngörmek adına üç adet KPR sonlandırma modeli oluşturuldu. EtCO2'nin tek başına spontan dolaşımın geri dönüşünü (SDGD) öngörmede yol gösterici olmasına rağmen yeterli olmadığı görüldü. Oluşturulan modellerden tanıksız kardiyak arrest, şahit tarafından KPR yapılmamış olması, sahada tam ileri kardiyak yaşam desteğine rağmen spontan dolaşımın sağlanmamış olması, otomatik eksternal defibrilatör şoku uygulanmamış olması ve yirminci dakika EtCO2'nin 20,5 mmHg'nın altında olan hastalarda KPR'nin sonlandırılmasını öneren model en duyarlı çıktı. SDGD sağlanamamasını öngörmedeki spesifitesi %100 ve pozitif prediktif değeri %100 olduğu görüldü. Ayrıca EtCO2'nin KPR süresince seyir paternini incelemenin SDGD öngörmek adına yüksek spesifite (%87,5) ve pozitif prediktif (%95) değere sahip olduğu görüldü. EtCO2'nin ve paterninin kardiyak arrestte diğer parametrelere beraber kullanılması hekimin SDGD'yi öngörmesindeki yetkinliğini arttıracaktır. Kudu E, Using End Tidal CO2 Levels in Predicting the Termination of Resuscitative Efforts at Emergency Department, Hacettepe University Faculty of Medicine, Emergency Medicine Thesis. Ankara, 2020.American Heart Association and European Resuscitation Council have each reported their own criteria for terminating resuscitative efforts. In this study, we aimed to integrate end tidal CO2 levels (EtCO2) with other parameters to improve these criteria for resuscitation termination to prevent unnecessary use of resources at the emergency department. This observational, prospective study included non-traumatic adult patients who were admitted to Hacettepe University Emergency Medicine Department due to a cardiac arrest from August 2018 to July 2019. Along with Utstein parameters, we record EtCO2 levels at baseline, 5th, 10th, 20th, 30th, 40th minutes and after cardiopulmonary resuscitation (CPR). We also monitored neurological outcomes at the end of one month. We included 86 patients. We created different models to predict the outcome after CPR. The most sensitive model that predicted the termination of resuscitation efforts included the following criteria: arrest was not witnessed; no by stander CPR was provided; no return of spontaneous circulation after full advanced life support care in the field, and no automatic external defibrillator shocks were delivered, EtCO2 at 20 min less than 20.5 mmHg. This model had a specificity and a positive predictive value of 100%. This study also showed a high specificity (%87,5) and positive predictive value (95%) for prediciting the course of EtCO2 levels during CPR. We conclude that physicians should use EtCO2 levels along with other parameters to better predict the return of spontaneous circulation during CPR. 99

Özdamar Y. Rational Blood Transfusion Requests in the Emergency Department. Hacettepe University Faculty of Medicine, Thesis of Emergency Medicine, Ankara 2019. In recent years, the rate of blood transfusion performed in emergency departments (ED) has increased significantly. The aim of this study was to determine the conditions of blood transfusion in ED patients and to identify the causes of unnecessary requests for blood products. The patients older than 18 years old and ordered blood transfusion in Hacettepe University Adult Emergency Department between 01.07.2018 and 01.12.2018, were included in this study. Clinical indications, types and the amount of the blood products that were ordered, transfusion numbers, transfusion/request ratio (TO) and outcomes of 213 patients were recorded. Of our patients, 60.6% were male. The mean age was 58 years. Any kind of bleeding were detected in 53.5% (n = 114) of the patients. Gastrointestinal bleeding was the most commonly clinical diagnosed (n = 49, 23%). The most common indication was symptomatic anemia (n = 70, 22.9%). A total of 1475 units of blood products were requested, consisting 719 units of erythrocyte (ES), 445 units of platelet suspension, 309 units of fresh frozen plasma (FFP) and 2 units of cryoprecipitate. Overall TO ratio (i.e., for all blood products) was found to be 36.9%; 40.8% for ES, 25.6% for platelets and 44.3% for FFP. The threshold of Hb value was 8.85 gr/dl which predicted ES transfusion with sensitivity and specificity levels of 75% and 89.2%, respectively (AUC = 0.858; p

Kardiyak arrest tedavisinde yapılacak işlemlerin tamamı Kardiyopulmoner resüsitasyon (KPR) olarak adlandırılmaktadır. Tüm ölümlerin yaklaşık %20’si ani kardiyak arrest nedeniyle olmaktadır. Uygulanan kardiyopulmoner resüsitasyon (KPR) sonucunda hastaneden taburcu olanların yüzdesi 17-32 arasında değişmektedir. Artık günümüzde KPR’nin hedefi sağ kalımdan öte olup nörolojik defisitsiz bir hayat sağlamaktır. Bu çalışmada 01.01.2013 ile 31.05.2015 tarihleri arasında acil servise başvuran tüm yaş gruplarında etyolojiden bağımsız olarak Kardiyopulmoner Resüsitasyon uygulanan hastalar retrospektif olarak incelendi. Hastane otomasyon işletim sistemi (Probel® )nden acil serviste kardiyo pulmoner resüsitasyon kodu işlenmiş olan hastalar bulundu. Bu hastalardan verilerine tam ulaşılamayan ve başvuru anında eksitus kabul edilen hastalar çalışmamız dışı bırakıldı. Çalışma kriterlerimize uyan 285 hasta çalışmaya dâhil edildi. KPR uygulanan hastalar hastane-dışı ve hastane-içi arrestler olarak ayrıldı. Tüm olgular yaş, cinsiyet, başvuru saati, komorbidite varlığı, biyokimyasal parametreler, kullanılan ilaçlar, hasta sonlanımı, yoğun bakım ihtiyacı, yatış sonrası hastanede kalış süreleri ve mortalite gibi sosyodemografik ve klinik özellikleri bakımından araştırıldı. Hastane dışı kardiyak arrest olgularında ayrıca hastanın geliş şekli, olay yeri kardiyak arrest (KA)in şahitli olup olmadığı, olay yeri KPR başlama zamanı, , olay yeri havayolu, uygulanan ilaçlar, uygulanmış ise defibrilasyon varlığı ve ritmi, olay yeri KPR süresi incelendi. Acil serviste yapılan KPR sonrası sonuç sağ kalım ve eksitus olarak kaydedildi. Sağ kalan hastalar için YBÜ’de takip sonrası taburculuk olup olmadığı tespit edildi. Yatış süreleri incelendi. Sonuç olarak; tüm hastalarda HT varlığı sağ kalım lehine anlamlı iken, erkek cinsiyeti ve saat 06:01-12:00 arası başvuru mortalite lehine anlamlı bulundu. Hastane dışı KA vakalarında ise olay yerindeki uygulamaların istatistiksel olarak sağkalım veya mortalite üzerine anlamlılığı saptanmadı. Ancak aynı hastaların transfer sonrası geliş ritminin nabızsız elektriksel aktivite ve asistoli olması ile 21 dakika ve üzeri uygulanan KPR’ın artmış mortalite ile ilşkisi saptandı. Hastane içi KA ‘larda ise 21 dakika ve üzeri uygulanan KPR artmış mortalite ile ilşkili bulunmuştur. Çalışmamızı planlama aşamasında hedefimiz; hastane içi ve hastane dışı gerçekleşen kardiyak arrestlerde hem sağ kalım hem de taburculuk belirteçlerini ortaya koymak idi. Ancak taburcu olan vaka sayımızdaki azlık nedenliyle istatistiki bir çalışma yapılamadı. Bu sebeple hastane içi ve hastane dışı kardiyak arrestlerde sağ kalım belirteçleri ortaya konmaya çalışıldı. Kardiyopulmoner Resüsitasyonun kalitesini arttırmak amaçlı kayıt sistemlerinin ve standardizasyonun oluşturulması gerekliliği görülmektedir. Kardiyak arrest sonrası spontan dolaşımın geri dönmesi sonrası verilen tıbbi bakımın sağ kalım üzerindeki etkileri için ileri araştırmalar ve hastane verilerinin standardizasyonu için ek çalışmalar yapılmalıdır. Anahtar Kelimeler: Acil servis, kardiyak arrest, KPR, sağkalım All applications conducted in cardiac arrest treatment are called cardiopulmonary resuscitation (KPR). 20 % of total death is a result of sudden cardiac arrest. The percentage of the patients discharged from hospital administered cardiopulmonary resuscitation (KPR) falls between 17 and 32. Today, beyond the survival, what it is expected from KPR is a life free of neurological deficits. In this study, the patients to who were administered cardiopulmonary resuscitation (KPR), were retrospectively examined independent from the etiology in all age groups that admitted to emergency services between the dates of 01.01.2013 & 31.05.201. The patients for which cardiopulmonary resuscitation code were entered in Emergency were found from the Hospital’s Automation Operation System (Probel®). The patients in this group whose data could not be accessed completely or who were regarded as exitus when they were admitted to the hospital were excluded from our study. 285 patients who complied with our study’s criteria included in this study. The patients who were administered KPR were divided into two as inter-hospital arrests and outer-hospital arrests. All cases were investigated related to socio-demographical and clinic specifications such as age, gender, admission time, comorbidity existence, biochemical parameters, administered drugs, patient outcome, intensive care unit requirement, length of hospital stay and mortality. In outer-hospital cardiac arrest cases also the way of admission of the patient in the hospital, if there is any witness to scene cardiac arrest (KA), time of starting KPR at the scene, scene airway, administered drugs, defibrillation existence and rhythm, if applied; KPR duration at the scene were examined. The results after KPR applied at Emergency Services were recorded as Survived and Exitus. Intensive Care Unit Hospitalization Length of the survived patients and whether they could be discharged from the hospital were examined. Conclusively, while HT existence was significant in all patients to the favor of survival, male gender and admission between the hours of 06:01-12:00 were found significant to the favor of admission mortality. Whereas, in outside-hospital KA cases the significance of the application performed in the scene could not be statistically determined with respect to survival or mortality. But a correlation between the rhythm of the patients after transfer being electrical activity with no pulse and asystole and increased mortality after KPR applied for 21 minutes or more. In inter-hospital KA cases, a correlation was found between increased mortality and the patients to whom KPR applied for 21 minutes or more. Our target during the planning stage of our study was to reveal both the survival and discharge indicators for the KA which were performed both within and outside of the hospital. However due to the low numbers of discharged case no statistical study could be performed. Therefore, survival indicators were tried to be revealed for the cardiac arrests both within and outside of hospital. Recording systems and their standardization is required to be established in order to increase the quality of cardiopulmonary resuscitation (KPR). Further studies are required for the effects of medical care given after the return of spontaneous circulation after cardiac arrest on survival and additional studies are required to be performed for standardization of hospital data. Key words: Emergency department, cardiac arrest, CPR, survival

Bu çalışma, 01.11.2014–01.11.2015 tarihleri arasında Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Araştırma Hastanesi Acil Servisinde kan ve kan ürünü transfüzyonu yapılan hastaların demografik özelliklerini, transfüzyon endikasyonlarını, kullanılan kan ürünü miktar ve cinsi ile gelişen reaksiyonlarını dökümante etmek amacıyla prospektif olarak yapılmıştır.Transfüzyon yapılan hasta sayısının 623 olduğu görülmüştür. Hastaların %53,8' ini erkek, %46,2' sini kadın hastalar oluşturmuş, hastaların yaş ortalaması 47,87±23,66 olarak bulunmuştur.Transfüze edilen ürünlerin % 83,6'sınin eritrosit süspansiyonu (ES), %17,3'ünün taze donmuş plazma (TDP), % 17,3'ünün trombosit süspansiyonu (TS), % 0,6'sının tam kan % 4,3'ünün de diğer kan ürünleri olduğu saptanmıştır.Acil serviste transfüzyon yapılan hastaların tanılarına baktığımızda ise; % 26,2' sinin malignite, % 32,6' sının anemi, 18,3' ünün travma, % 12,5 'nin Gis kanama, % 10,4'nün de diğer nedenlerle kan transfüzyonu yapıldığı tespit edilmiştir. Transfüzyon yapılan 623 hastanın, 48'inde komplikasyon görülürken,575 hastada ise kompliksyon görülmemiştir. 53'ünde immünolojik komplikasyonlar görülürken, 13'ünde ise non immünolojik komplikasyonlar görülmüştür. 623 hastada transfüzyon yapılmış olup, 53'ünde immünolojik komplikasyonlar görülürken, 13'ünde ise non-immünolojik komplikasyonlar görülmüştür. İmmünolojik komplikasyonlardan ; Hemoliz görülen hasta sayısı 1 (% 2,1) iken, transfüzyondan sonra ateş reaksiyonu gelişen hasta sayısı 21 (% 43,8)' dir. Yine acil serviste yapılan transfüzyon sonrası allerjik reaksiyon gelişen hasta sayısı, 17 (% 35,4) iken, anaflaksi reaksiyonu görülen hasta sayısı da 10 (% 20,8)'dur. Transfüzyon sonrası; 3 (% 6,3) hastada sepsis bulguları oluşurken, 1 (% 2,1) hastada da akciğer hasarı geliştiği tespit edilmiştir. Non immünolojik komplikasyonlardan ; yüklenme görülen hasta sayısı 3 (% 6,3) iken, transfüzyon sonrası 3 (% 6,3) hastada hipotansiyon gelişmiştir. Acil Serviste yapılan transfüzyon sonrası, 3 (% 6,3) hastada metabolik komplikasyonlar oluşurken, 3 (% 6,3) hastada dilüsyon saptanmış, 3 (% 6,3) hastada ise hipotermi görülmüştür. Non immünolojik komplikasyonlardan emboli vakasına ise rastlanmamıştır.Sonuç olarak çalışmamızda acil serviste çok sayıda transfüzyon yapıldığını, endikasyon belirlemede belirli bir protokole bağlı kalınmadığını ve daha çok poliklinik takibinde olan hastalara ve destek niteliğinde transfüzyon yapıldığını söyleyebiliriz. Acil transfüzyon kararı; hangi amaçla ve ne için transfüzyon yapıldığının bilincinde olunarak, laboratuar düzelmeden çok klinik düzelmenin takibi yapılarak ve gerçek acil transfüzyon gerekliliği ortaya konularak verilmelidir.Anahtar Kelimeler: Acil Servis, kan transfuzyonu, komplikasyon This study was designed prospectively to investigate the demographic data of the patients which had blood and blood products in Dicle University Medicine Faculty Research Hospital Emergency Service between 01 November 2014- 01 November 2015, also to investigate the endications for blood products used, the amount and the type of the products used and to document the reactions.The patients who had blood product transfusion were 623; 53.8 % were male and 46.2% were female. Mean age of the patients were determined 47.87±23.66.The percentage of transfused blood products were as following: 83.6 % erythrocyte suspension (ES), 17.3 % fresh frozen plasma(FFP), 17.3 % platelet suspension(PS),0.6 % whole blood(WB), % 4.3 other blood components(OBC).Within the all 623 transfused patients, only in 48 patients complication which were related transfusion had observed, in 575 patients the complication which were related transfusion had not observed. The immune complicatins were observed in 53 patients, non-immune complications were observed in 13 patients.The immunological complications; The number of patient with hemolysis was 1 (% 2.1), while the number of patients who developed fever reactions after transfusions were 21 (% 43.8). In the emergency service the number of the patients who had observed allergic reaction after transfusion 17 (% 35.4 ), while the number of patients who had developed anaphylaxis reactions were 10 (% 20.8 ). After transfusion the patienst who were observed sign of the sepsis were 3 (6.3 ), the number of the patients who were developed sign of the lung injury was 1 (% 2.1) .Non immunological complications ;while the number of patients were developed overload were 3 (% 6.3 ), the number of the patiens were developed hypotension at the post-transfusion were 3 % ( 6.3 ). The metabolic copmlications after transfusion done in the emergency servisce had observed in 3 (% 6.3). Dilution detected in 3 (%6.3 ), the hypothermia was developed in 3 ( 6.3 ). The embolism which are non-immune complication were not observed. By the light of all our findings we can easily say that lots of transfusion performed in emergency department, transfusion protocols usually is not followed and most of the transfusion is performed in order to support outpatient clinic.Emergency transfusion decision should be performed with true emergency indication, follow-up with clinical response rather than laboratory response and consciousness about the aim of transfusion.Key Words: emergency services, blood transfusion, complication 91

Şen A.,Acil Servise Başvuran Geriatrik Kafa Travmalı Hastalarda Prognoz ve Mortaliteyi Etkileyen Faktörler, Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi, Acil Tıp Uzmanlık Tezi, Diyarbakır , 2016. 65 yaş ve üstü hastaların fizyoloji sindeki değişiklikler, hastalıkları ve kullandıkları ilaçlar, travmaya karşı cevap yeteneklerini değiştirmekte ve mortaliteyi arttırmaktadır. Geriatrik yaş grubundaki kafa travmalı hastalarda prognoza ve mortaliteye etki eden faktörleri tespit etmeyi amaçladık. Bu çalışmamızda 1 Ocak 2012 ile 31 Aralık 2014 tarihleri arasındaki 3 yıllık süreçte Diyarbakır Dicle Üniversitesi Hastanesi Acil Servisine kafa travması sebebiyle başvurmuş olan 65 yaş ve üstü 1060 hasta incelendi.. Hasta verileri hazırlanan standart forma kaydedildi. Bu formda bulunan parametreler hastaların adı-soyadı, protokol numarası, cinsiyeti, başvuru tarihi, yaşı, travmanın oluş şekli, Glasgow Koma Skalası değeri, Revize Travma Skoru değeri, kronik hastalık mevcudiyeti, kronik ilaç kullanım varlığı, travmanın mevsimi, başvuru anındaki hematokrit ve platelet değerleri, başvuru tansiyonu, kraniyal fizik muayene bulguları, kafa kemiklerindeki kırık lokalizasyonu, intrakraniyal patoloji, ek organ yaralanması, hastanede yatış durumu, hastanın yatırıldığı klinikler ve vefat durumu idi.Hastalarımızın 55'İ öldü. 1005 hastamız sağ kaldı. 65 yaş ve üzeri tüm hasta gruplarında erkek cinsiyette olmanın mortalite için bir risk faktörü olduğu görüldü. Bilgisayarlı tomografi görüntülerine göre intrakraniyal kanama, kontüzyon, SAK, epidural hematom, subdural hematom ve intrakraniyal ödem mortaliteyi arttıran bulgulardı. Başvuru anında normotansiyon değerlerine sahip olmanın sağ kalım üzerine anlamlıydı. Ek sistem yaralanmalarına göre en çok alt ekstremite travmaları nedeniyle yatırıldı. Hastalarımızın büyük çoğunluğu hafif kafa travmasına sahipti. Anahtar Kelimeler: geriatrik kafa travması, mortalite, acil servis Şen A., Factors Affecting Prognosis And Mortality Geriatric (65 Age And Over ) Head Trauma Patients Admitted To Emergency Service, Dicle University Faculty of Medicine,Thesis in Emergency Medicine, Diyarbakır, 2016.Changes in 65 and over years patient physiology, their diseases and drugs, changes the response capabilities against trauma and increases mortality. We aimed to identify the factors that affecting prognosis and mortality in the geriatric head trauma patients. In this study, between 1 January 2012 and 31 December 2014 for a 3 year period in Diyarbakır Dicle University Hospital which have been admitted to the emergency department due to head trauma patients 65 years and older 1060 patients were examined.Patient data were recorded in the standard prepared form.This forms includes, name and surname , protocol number , gender, date of application, age , cause of trauma, Glasgow Coma Scale value, revised trauma score value,chronic disease presence, chronic drug use, the seasons of trauma, hematocrit and platelet values, reference tension, cranial physical examination findings, localization of fractures in the bones of the skull, cranial pathology, additional organ injuries, hospitalized, clinics where patients hospitalized and death situation.55 patients died. 1005 patients have survived.To be in male gender have found to be a risk factor for mortality in all geriatric patient groups. According to computed tomography images intracranial hemorrhage , contusion, SAH , epidural hematoma , subdural hematoma and having the intracranial edema increases mortality . We have seen a significant survival on admission to having normotension value. Most of the hospitalized patients were followed for lower extremity trauma. Most of our patients were with mild head trauma.Key Words :geriatric head trauma, mortality, emergency room. 79

İş, insanların yaşantısında onlara bir yer kazandıran önemli bir sosyal etmen olduğu gibi fiziksel, kimyasal, psikolojik, sosyal ve ekonomik pek çok nitelikleri ile de insan sağlığını etkilemektedir. Sanayi devrimi ile birlikte etkilenen çalışma hayatına hemen her alanda makineleşme girmiş ve bu durum kitlesel üretime geçişle paralel başka sorunları beraberinde getirmiştir. Bu sorunların en başında ise iş kazaları gelmektedir.Bu çalışmada Diyarbakır ili Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Acil ve Travmatoloji Hastanesine 1 Ocak 2013 ile 31 Aralık 2015 tarihleri arasında başvuran iş kazalarının demografik özelliklerinin yanı sıra kazaların mortalite ve morbiditeye olan etkisini araştırmayı amaçladık. Çalışma retrospektif yapıldı.Öncelikle acil poliklinik defteri taranarak iş kazası nedeniyle başvuran hastaların isimleri ve acil servis poliklinik protokolleri çıkarıldı. Bu isim ve protokol numaraları kullanılarak arşivden acil servis hasta muayene kartları çıkarıldı ve uygun hastalar çalışmaya dâhil edildi. Hasta verileri iş kazaları çalışma formu kullanılarak toplanmıştır. Çalışmaya 36 aylık dönemde toplam 406 hasta alınmıştır. Çalışmaya 18 yaş altı hastalar ve bilgilerine ulaşılmayan hastalar dâhil edilmemiştir. Çalışmaya dâhil edilen hastaların 393'ü erkek, 13 tanesi kadın olarak tespit edildi. En sık görülen yaş ortalaması %25,6 (104) ile 18-25 yaş grubuydu. Kazalar en sık ilkbaharda %30,8 (125) meydana gelmektedir. Başvuran kazaların gün içerisindeki saat dağılımı en sık %34,7 (141) ile 12.00-16.00 arasındaydı. Kazalar en sık cumartesi günü gerçekleşmekteydi, oranı %17,7 (72) idi. Hatsalar en sık %46,1 (187) ile acil serviste tedavi edilmiştir. Hastaların %343 (84,6) tanesi şifa ile taburcu olurken %1,2 (5) kazazede de ölüm meydana gelmiştir. Sonuç olarak acil servise başvuran hastaların çoğunluğunu genç erkek bireyler oluşturmaktadır. İncelenen hastalardaki yaralanmaların çoğu dikkatsizlik ve eğitimsizlikten kaynaklanmakta olup gerekli basit tedbirlerin alınması ve mesleki eğitim programlarının yaygınlaştırılması ile bu yaralanmaların önüne geçilebilir. Anahtar kelimeler: iş kazaları, acil servis, demografik özellikler, travma Work is an important social factor that gives people a place in their lives and affects human health with many physical, chemical, psychological, social and economic qualities. Working life which was affected by the beginning of industrial revolution integrated with machinery production and this has led to other parallel issues with the transition to mass production. Job accidents are at the top of these problems. In this study, we aimed to investigate the effect of accidents on mortality and morbidity in addition to demographic characteristics of occupational accidents, which were applied to Dicle University Medical Faculty Emergency and Traumatology Hospital between 1st January 2013 and 31st December 2015. The study is a retrospective study. Primarily, the polyclinic records are examined for the names of patients who applied with work accidents and the emergency service protocol numbers are determined. With these names and protocol numbers, the emergency services patient examination card were identified from the archives, and suitable patients are included in the study.Patient data were collected using work accident form. In 36 months study period, a total of 406 patients is recorded. Patients under 18 years old and patients whose information is not available are excluded. 393 of the patients included in the study were male, and 13 were female. The most common age group was 18-25 group of age with 25.6 percent (104 patients). Accidents occur most frequently in spring period with 30.8 percent (125 patients). The distribution of the patient number during a day has the highest amount between 12.00 and 16.00 with 34.7 percent (141 patients). The date which accidents occurred most frequently on was Saturday with 17.7 percent (72 patients). The patients are mostly treated at emergency services with 46.1 percent (187 patients). While 343 (84.6%) of the patients were discharged with healing, 1.2% (5 patients) of the patients died. As a result, most of the patients who applied to the emergency service are young male individuals. Most of the injuries in the studied patients are caused by carelessness and lack of education, and it is possible to prevent these injuries by taking necessary simple measures and spreading of vocational training programs.Keyword: Work Accident, Emergency Service, Demographical Characteristics, Trauma 71

Son yıllarda, acil servisler ve yoğun bakım birimlerinde kritik hastaların erken tanınması, prognoz ve hastalık ciddiyetinin değerlendirilmesinde kullanılabilecek skorlama sistemlerine olan ilgi giderek artmaktadır. Modifiye Erken Uyarı Skoru (MEWS)'da acil servis başvurularında klinik kullanım için geçerliliği onaylanmış yatak başı skorlama sistemidir. MEWS değerlerinin bir acil servis başvurusunu takip eden 60 gün içerisinde ölüm, yoğun bakım yatışı, kardiyak arrest gelişimi, sağkalım ve taburculuk için öngörü değeri olduğu gösterilmiştir.Çalışmamızda onkoloji hastaları ve hematolojik malignitesi olan hastalarda morbidite ve mortalite açısından risk belirlemek amacıyla MEWS değerinin saptanması ve acil servise başvuran hastaların hastalık ciddiyetlerini belirleme ve hastaneye yatırılan hastaların sonlanımlarını öngörmede MEWS'in etkinliğinin araştırılması amaçlanmıştır.Çalışmamızda 01.01.2014-31.12.20124 tarihleri arasında Dicle Üniversitesi Acil Servisine başvuran onkolojik veya hematolojik malignitesi olan 380 hasta retrospektif olarak tarandı. Hastaların yaşı, cinsiyeti, kanser türü, başvuru şikayetleri, kemoterapi alıp almadıkları ile birlikte hastaların acil servis başvuru anındaki vital bulguları (vücut ısısı, nabız, kan basıncı, solunum dakika sayısı (SS), oksijen saturasyonu (SO2), AVPU değeri) kaydedildi. MEWS skoru hesaplanarak MEWS

Sepsis, bir çok sistemi tutan, özellikle hemodinamik değişikliklere yol açan, şok, organ fonksiyon bozukluğu ve organ yetmezliğine kadar giden öldürücü bir enfeksiyon hastalığıdır. Sepsis; acil servis, klinik ve yoğun bakım hastalarının en önemli morbidite ve mortalite nedenlerindendir. Destekleyici tedaviler ve etkili antibiyotiklere rağmen hastalarda %30-70 oranında ölüm ile sonuçlanmaktadır. Sepsis ,organların fonksiyon bozukluklarını tetikleyen ve tüm vücudun ,kan dolaşımı enfeksiyonuna verdiği iltihabi bir reaksiyon olup, sıklıkla öldürücü bir hastalıktır. Sepsis erişkin yaş grubunda önemli bir ölüm nedeni olarak ortaya çıkmakta olup, her yıl yüzlerce erişkin septik tablolar nedeniyle acil servislere başvurmaktadır. Dünyada yaklaşık 1 dakikada 14 kişi sepsis nedeniyle ölmektedir. Sepsis, hem bakteriler hem de mantarlar dahil olmak üzere, çeşitli enfeksiyon ajanlarına bağlı olarak ortaya çıkabilir. Enfeksiyonla savaşmak üzere harekete geçen bağışıklık sistemi, septik semptomlara sebep olan hasarı ortaya çıkarır. Nötrofil ve Trombositlerdeki aşırı derecede etkileşmenin yanı sıra mikrovasküler yapıdaki yaralanma, en sonunda organ yetmezliğine yol açar. Bu çalışmada 1 Ocak 2012 – 31 Aralık 2014 tarihleri arasında Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Acil Servis birimine sepsis nedeniyle başvuran hastalar (yaş≥18) retrospektif olarak değerlendirilecektir. Olguların başvuru özellikleri, klinik özellikleri, yapılan tetkikleri (laboratuvar, görüntüleme ve kültür), konsültasyonları ve sonuçları, yatış ve mortaliteleri retrospektif olarak incelendi.Öncelikle acil poliklinik defteri taranarak sepsis nedeniyle başvuran hastaların isimleri ve acil servis poliklinik protokolleri çıkarıldı. Bu isim ve protokol numaraları kullanılarak arşivden acil servis hasta muayene kartları çıkarıldı ve önceden belirlenen kriterlere uygun hastalar çalışmaya dahil edildi. Hasta muayene kartlarından yaş, cinsiyet, başvuru şikâyet şekli (ateş, bulantı, halsizlik, mental durum değişikliği, nefes darlığı), hastaların özgeçmişinde kronik hastalık (diyabet, hipertansiyon, böbrek yetmezliği… vs.) varlığı, hastaların başvuru vitalleri (ateş, sistolik ve diyastolik tansiyon değerleri, nabız ve solunum sayıları), hastaların başvuru laboratuvar sonuçları (wbc, platelet, pdw, mpw, glukoz, ast, alt. vs.) hastaların akciğer görüntüleme sonuçları (normal, infiltratif) , hastaların yatış durumu, kültür sonuçları, yatış sonrası hastanede kalış süreleri ve mortalite durumları incelenerek her hasta için ayrı ayrı oluşturulan formlara not edildi.Çalışmaya 24 aylık dönemde toplam 2390 hasta alınmıştır. Çalışmamızda a) yaş

Kafa travması nedeniyle çocuk acil servislerine başvuran hastaların %80’inden fazlası minör kafa travmalı (MKT) hasta grubudur. Minör kafa yaralanması (MKY) geçiren çocukların sayısının fazlalığı ve gi-rişim gereken vakaların azlığı nedeniyle, acil servis hekimlerinin karşı¬laştığı tanısal güçlükler, acil tanımlama gereken MKY'lı çocukların ayırt edilmesi ve ciddi morbidite veya mortaliteyi engellemek için bu çocuk¬ların tedavi edilmesidir. Minör kafa travmalı çocuklara (GKS 14-15) BBT çekildiğinde >%90 oranında normal sonuç elde edildiği yapılan çalışmalarda tespit edilmiştir. Bunun yanında hangi çocuğa BT çekelim stresi halen net olarak bir çözüme ulaşmamıştır. Bu çalışmada 1 Ocak 2012 – 31 Aralık 2013 tarihleri arasında Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Acil Servis birimine kafa travması nedeniyle başvuran 0-15 yaş aralığındaki pediatrik olguların acil servis kayıtları ve dosyaları tarandı. Olguların klinik ve demografik özellikleri, yapılan radyografik tetkikleri (BBT çekimi) ve sonuçlar retrospektif olarak incelendi. Öncelikle acil poliklinik defteri taranarak kafa travması nedeniyle başvuran hastaların isimleri ve acil servis poliklinik protokolleri çıkarıldı. Bu isim ve protokol numaraları kullanılarak arşivden acil servis hasta muayene kartları çıkarıldı ve önceden belirlenen kriterlere uygun hastalar çalışmaya dahil edildi. Hasta muayene kartlarından yaş, cinsiyet, travmanın oluş şekli (basit düşme, adtk, yüksekten düşme, spor yaralanması, merdivenden yuvarlanma, kafaya ağır cisim düşmesi vs), hastaların şuur durumu (GKS), hastaların klinik durumları (baş ağrısı, şişlik, kesi, kusma, amnezi-bilinç değişikliği, dermal abrazyon vs.) hastaların BBT sonuçları (SAK, ödem, fraktür vs.) acil serviste takip edilip edilmediği her hasta için ayrı ayrı oluşturulan formlara not edildi. Çalışmaya 24 aylık dönemde toplam 600 hasta alınmıştır. İlave organ yaralanması olanlar, major travmalı hastalar, GKS 14’ün altında olanlar, ağır bir mekanizma ile yaralananlar (fırlama, devrilme veya yolcu ölümüne neden olan motorlu araç çarpışması, motorlu bir araç tarafından yayayken veya bisikletteyken başlıksız olarak çarpılma vs.), mental durumu normal olmayanlar, özgeçmişinde ek bir hastalığı olanlar çalışma dışı bırakılmıştır. İzole hafif kafa travmalı, BBT çekilen 317 vaka incelenmiştir. Hastalar PECARN kurallarının uygunluğuna göre 2 ayrı gruba ayrıldı. PECARN kurallarına göre BBT çekilmesi gereken hastalar PECARN uyumlu (PECARN +), PECARN kurallarına göre BBT çekilmesi gerekmeyip BBT çekilmiş olan hastalar PECARN uyumsuz (PECARN -) olarak gruplandırıldı. Sonuç olarak BBT ile ciddi radyasyon maruziyeti söz konusu olduğu için minör kafa travmalı çocukların değerlendirilme ve takiplerinde öncelikle nörolojik muayene ve klinik izleme önem verilmesi gerekir, ancak ciddi kafa travmalı seçilmiş bazı vakaların BBT ile değerlendirilmesi gerekir. Anahtar Kelimeler: Kafa Travması, Çocuk Acil, PECARN, BBT More than %80 percent of The child admitted to te emergency room because of the head trauma is minor head trauma. Because of The number of child who had minor head injuries are high and the number of the cases which are necessary of intervention are low; the physicians of emergency servise faces to difficulties of diagnostic tests, urgently distinguished the child with minor head injuries who need to be and prevent the serious mortality and morbidity to treating this child. When the children with minor head injuries (GCS 14-15) to evaluate by Cranial CT, the results are normal by 90% and this obtained by studies. In this study, the records and files of pediatric patients 0-15 years age who admitted Dicle University Hospital Emergency Room because head trauma, between 1 january 2012- 31 december 2013, are screened. Clinical and demographic characteristics of the patients, radiographic examinations performed (CT shooting) and the results were analyzed retrospectively. First of all the emergency autpatient book screened and taken the name and emergency services protocols of teh patient who admitted for head trauma were exemined. To use this protocols and names the the patients examination cards were taken from archive ; the patients selected and included the study by criteria which previously determined. From the physical exemination cards; age, gender, how the trauma were happened( simple falls, non-vehicle traffic accident, high falls, sports injuries, stairs Rolling, heavy objects falls to head, etc), level of teh consciousness of patients (gcs), the clinical status of patients( headache, swelling, cuts, vomiting, amnesia-consciousness changes, dermal abrasion, etc), CT results of the patients(SAH, edeme, fractures, etc), whether they followed at emergency services were noted on forms which seperatly created. A total of 600 patients were included in the 24-month study period. Additional organ injury, which are major trauma patients, those under the GKS 14, wounded by a heavy mechanism (jump, motor vehicle collision that killed overturn or passenger of a motor vehicle by emitting or bcycle the untitled as distortion, etc.), mental status unusual, those additional diseases were excluded from the study resumes. 317 isolated mild head trauma cases were investigated which had evaluated by Cranial CT. Patients were divided into 2 groups according to the eligibility rules of the PECARN: Patients need a head CT according to the rules of PECARN PECARN compatible (PECARN +), patients unnecessary to need CT according to the rules of PECARN PECARN incompatible (PECARN -). As a result; because of serious radiaiont exposure, for evaluation and follow-up the children with minor head trauma primarly neurological examination and clinical monitoring must be given importantly, however serious head injury selected should be assessed with some cases of CCT. Keywords: Head Trauma, Pediatric Emergency, PECARN, CT

Acil servise başvuran travma olgularında üst ekstremite travmaları yaygın olarak görülür ve özellikle el ve el bileğinin sıklıkla etkilenmesi söz konusudur. Bu tür yaralanmalar acil servise başvuruların %10-30'undan sorumludur. Acil servise genellikle 15-30 yaş arası erkek hastalar başvurur ve yaralanmadan sonra hastaların günlük yaşam kaliteleri çok etkilenir. Bu vakalara nadir de olsa diğer sistem travmaları da eşlik edebilmektedir.Bu çalışmada 1 Ocak 2014 – 31 Aralık 2014 tarihleri arasında Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Acil Servis birimine el ve el bileği travması nedeniyle başvuran olguların acil servis kayıtları, Ortopedi ve Travmatoloji servisi ile Plastik ve Rekonstrüktif Cerrahi servisine yatırılarak tedavi edilen hastaların dosyaları tarandı. Olguların klinik ve demografik özellikleri ayrıca operasyon gereksinimleri ve sonuçlar retrospektif olarak incelendi. Öncelikle acil poliklinik defteri taranarak el ve el bileği yaralanması nedeniyle başvuran hastaların isimleri ve acil servis poliklinik protokolleri çıkarıldı. Bu isim ve protokol numaraları kullanılarak arşivden acil servis hasta muayene kartları çıkarıldı ve uygun hastalar çalışmaya dahil edildi. Hasta verileri `El ve El Bilek Travması Formu` kullanılarak toplanmıştır. Çalışmaya 12 aylık dönemde toplam 600 hasta alınmıştır. İlave el dışı organ yaralanması olanlar, major travmalı hastalar çalışma dışı bırakılmıştır. İzole el ve el bilek travmalı 474 vaka incelenmiştir. Çalışmaya 346'sı erkek 128'i kadın toplam 474 hasta dahil edildi. Hastalarımızın yaş ortalaması 21.8±17.8 idi. Erkeklerin yaş ortalaması 22.6±16.6 iken kadınların yaş ortalaması 19.5±20.5 idiSonuç olarak acil servise el travması ile başvuran hastaların büyük bir kısmını çalışan, genç erkek hastalar oluşturmaktadır. İncelenen hastalardaki yaralanmaların çoğu dikkatsizlik ve eğitimsizlikten kaynaklanmakta olup gerekli basit tedbirlerin alınması ve mesleki eğitim programlarının yaygınlaştırılması ile bu yaralanmaların önüne geçilebilir. Bu alandaki çalışmaların son yıllarda belirgin olarak artmasına rağmen el ve el bileği yaralanmalarının oluşmasına katkıda bulunan biyomekanik, davranışsal ve çevresel faktörlerin karmaşıklığı nedeniyle daha büyük çapta ve uzun vadeli çalışmalara gerek vardır.Anahtar Kelimeler: El travması, Acil servis, Demografik özellik, İş kazası. Upper extremity trauma are common cases which apply emergency department and particularly hand and wrist mostly effeckted. Such injuries are responsible for 10-30% of the cases which are applied emergency department. Usually male patients between 15-30 years of age apply emergency services for such as injuries and because of that their daily activities affected. Although rare, it may be associated with other systems of trauma in these cases are.In this study, records of hospitalized patients at orthopedics and traumatology service and plastic and reconstructive surgery services and the emergency services files of the patients who are admitted because of hand and wrist trauma to Dicle University, Faculty of Medicine, Emergency Department between 1 January 2014 - 31 December 2014 were reviewed. Clinical and demographic characteristics of the patients were retrospectively also operational requirements and results had studied. Firstly the register of emergency department are scanned and outpatient protocols of the patients who admitted to emergency department because of hand and wrist trauma were examined. By using the name and protocol number, emergency services patient examine cards are taken from archive and appropriate patients were included in the study. Patient data `Hand and Wrist Injury Form` was collected. In a 12 month study period a total of 600 patients were included. Patients with additional organ injury, major trauma were excluded from study. Isolated hand and wrist trauma, 474 cases were investigated. The study included 128 men, 346 women were included in the total of 474 patients. The average age of our patients was 21.8 ± 17.8. The mean age of 22.6 ± 16.6, while men's average age of women was 19.5 ± 20.5 Consequently, a major part of the patients that admitted to emergency department with a hand injury was consisted of working, young men. Majority of the injuries observed in the patients examined were the injuries due to inadvertency and lack of education, which can be prevented by taking simple but necessary measures and by disseminating the vocational training programs.Keywords: Hand trauma, Emergency services, Demographic characteristics, Work accident. 51

Giriş ve Amaç: Günümüzde en çok kullanılan oral antikoagülan olan varfarinin doz aşımı durumunda ciddi komplikasyonlar ortaya çıkmaktadır. Bu çalışmada varfarin kullanan hastalarda meydana gelen komplikasyonların demografik analizi ve mortalite üzerine etkili faktörler araştırılmıştır. Yöntem Çalışmamızda Eylül 2007- Eylül 2010 tarihleri arasında varfarin yüksek dozu nedeni ile Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Acil servisimize başvuran hastalarımızın medikal kayıtları geriye dönük olarak incelendi: Univariate analizler, kategorik değişkenler için ki-kare testi(χ2), sürekli değişkenler için student t testi kullanılarak yapıldı. Ortalama değerler Mean±Standart Deviation(SD) olarak hesaplandı. P

ÖZETPatlamalar, savas? dışı nadiren görülen mekanizması net belirlenemeyen yaralanma vakalarına neden olabilmektedir. Ülkemizde çeşitli iş kazaları, evde kullanılan bazı araç gereçlerin ve terör olayları için kullanılan bazı patlayıcıların yarattığı yaralanmalar için herhangi bir klinik skorlama ve triyaj tekniği yaygın olarak kullanılmamaktadır. Ayrıca patlayıcı maddelerin sıkı denetimler altında olmaması ve illegal kullanımı sonucu yaralanma ve ölüm oranlarını artırmaktadır. Bu çalışmamızda amacımız Türkiye Cumhuriyeti'nin Güneydoğu Anadolu bölgesinde Ocak 2005- Eylül 2013 yılları arasında çeşitli nedenlerle meydana gelen patlamalar sonucunda Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Eğitim Araştırma Hastanesi Acil Servis birimine başvuran 117 sivil yaralanmaların demografik özelliklerini geriye dönük olarak analiz edildi. Hastalar acil serviste görüldü. Hastalar ATLS (Advanced Trauma Life Support) programına göre resüsite edildi ve var olan protokollere göre teşhis ve tedavi işlemlerinden geçtiler. Hastalarımızın %85.50'si erkek ve %14.50'si kadındı. Patlayıcı türüne göre hastalarımızın %20.51'i mayın, %29.06'sı bomba, %14.53'ü maytap, %7.69'u dinamit ve %28.31'i diğer patlayıcı türlerinden biriyle yaralanmıştı. Hastalarımızın özellikle yaz aylarında patlamaya maruz kaldığı ve etkilenenlerin de genç ve erkek hastalar olduğu görüldü.Sonuç olarak patlama kaynaklı yaralanmaların önlenmesi, doğru triyaj, hızlı müdahale ve multidisipliner yaklaşım ile sağlanacaktır. Ayrıca patlama sonrası iş gücü kaybının önüne geçecektir. Daha kapsamlı ve fazla sayıda çalışma yapılması bu önlemlerin detaylanması için yol gösterici olacaktır.Anahtar Kelimeler: Patlama yaralanması, patlayıcı madde, demografik özellik ABSTRACTExplosions can cause rare and unidentified mechanisms of injuries outside of the war. In our country, clinic scoring and triage technique are generally not in use for various work accidents, injuries that resulted from the use of domestic appliances and terrorist attacks. Moreover, explosive materials that is not under control and in use of illegal actions increase in rates of injuries and deaths.The aim of our study is to analyse retrospectively the characteristics of demographical 117 civilian personal injuries that admitted to Department of Emergency Medicine Medical Faculty of Dicle University, which occurred between January 2005- September 2013 in the South East Region of Republic of Turkey. Patients were examinated in the Department of Emergency Medicine. Also, patients were resuscitated in accordance with ATLS ? Advanced Trauma Life Support - and treated according to the available protocols. This study included a total of 117 patients (100 males (85.50%) and 17 females (14.50%). In this study, types of explosions that were resulted the injuries of our patients are, as in percentage, 29.06% bomb, 20.51% mine, 14.53 squib, 7.69 and 28.31% other explosive materials. Especially, our patients were seen in summer and affected groups were generally young and male patients.In conclusion, it is important that true triage, immediate treatment and the multidisciplinary approach play a key role in the prevention of personal injuries resulted from explosions. Furthermore, they will help to reduce the loss of workforce. The more comprehensive studies are needed to determine similar precautions and it will guide for these injuries. Keywords: Injuries of Explosions, preventive actions, explosive materials, demographical factor. 58

Objective: The aim of this study is to compare demographic and clinical characteristics of cases with primary and recurrent shoulder dislocations. Methods: Cases who presented to a tertiary center Emergency Medicine Clinic with shoulder dislocation between January 2013 and December 2016 were evaluated.The cases were divided into two groups as primary (Group 1) and recurrent (Group 2) dislocations.Characteristics such as age, gender, seasonal period, dislocation side, causes of trauma, accompanying additional injuries and treatment modalities were compared between the groups. Results: 119 cases were included in the study. 64.7% (n=77) of the cases were classified as Group 1, and 35.3% (n=42) as Group 2. There was no difference between Group 1 and Group 2 in terms of age, gender and dislocation side (P values: 0.484, 0.570, 0.251, respectively). Inferior dislocations were more common in Group 1 (n=7/77) compared to Group 2 (n=1/42), and a statistically significant difference was found (p=0.009). Group 2 cases (n=19/42) were found to be more common in the spring than group 1 (n=17/77) (p=0.012). Additional injuries were detected in 8.4% of the cases (n=10/119), 8 of them were in group 1 and 2 of them were in group 2, and there was no statistically significant difference between the groups in terms of additional injury (p=0.491). 11.8% (n=14) of the cases were hospitalized by orthopedics for surgery (open reduction) or closed reduction under general anesthesia. Surgical treatment (open reduction) was applied in 23.8% (n=10/42) in Group 2, and 5.2% (n=4/77) in Group 1, and a statistically significant difference was found between the groups ( p= 0.005). Conclusion: It was found that surgical treatment was preferred more frequently on recurrent dislocations compared to primary dislocations. Therefore, we recommend that cases with a history of primary dislocation should take precautions for trauma during active periods of social life. Amaç: Bu çalışmanın amacı, primer ve rekürren omuz çıkıklı olguların demografik ve klinik özelliklerini karşılaştırmaktır. Yöntemler: Ocak 2013-Aralık 2016 tarihleri arasında omuz çıkığı şikayeti ile üçüncü basamak Acil Tıp Kliniği’ne başvuran olgu lar değerlendirildi. Olgular primer (Grup 1) ve rekürren (Grup 2) çıkık olmak üzere iki gruba ayrıldı. Yaş, cinisiyet, mevsimsel dönem, çıkık tarafı, travma nedenleri, eşlik eden ek yaralanmalar e tedavi yöntemleri gruplar arasında karşılaştırıldı. Bulgular: Çalışmaya 119 olgu dahil edildi. Olguların %64,7’si (n=77) Grup 1, %35,3’ ü (n=42) Grup 2 olarak değerlendirildi. Grup 1 ve Grup 2 arasında yaş, cinsiyet ve çıkık tarafı açısından fark bulunmadı (Sırasıyla p değerleri: 0.484,0.570,0.251). Grup 1’ de (n=7/77), Grup 2’ ye (n=1/42) kıyasla inferior çıkıklar daha yaygındı ve istatistiksel olarak anlamlı fark saptandı (p=0,009). Grup 2 olguların (n=19/42) ilkbahar mevsiminde, grup 1’ e (n=17/77) göre daha yaygın olarak görüldüğü saptandı (p=0.012). Olguların %8,4’ ünde (n=10/119) ek yaralanma saptandı bunların 8’ i grup 1 olup 2 olgu grup 2 de yer almaktaydı ve ek yaralanma açısından gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı olarak bir fark bulunamadı (p=0.491). Olguların %11,8’i (n=14) ameliyat (açık redüksiyon) veya genel anestezi altında kapalı redüksiyon için ortopedi tarafından yatırıldı. Grup 2’ de %23,8’ inde (n=10/42) cerrahi tedavi (açık redüksiyon) uygulanmış olup, Grup 1’ de ise %5,2’ sinde (n=4/77) uygulandı ve gruplar arası istatistiksel olarak anlamlı fark saptandı (p= 0.005). Sonuç: Sonuç olarak bu çalışmada rekürren çıkıklarda cerrahi tedavinin daha çok uygulandığı tespit edildi. Bu nedenle daha önce primer çıkık öyküsü olan olguların bir sonraki çıkık gerçekleşmesi durumunda cerrahi müdahalelerin artacağından dolayı sosyal hayatın aktifleştiği dönemlerde travmaya yönelik önlemler almasını önermekteyiz.

Dünyada ve Türkiye' de yaşlı nüfusun toplam nüfus içindeki payı ile birlikte acil servislere başvuru oranları gün geçtikçe artmaktadır. Bu nedenle çalışmamızda acil servise başvuran 65 yaş ve üstü hastaların klinik ve sosyodemografik özelliklerinin belirlenmesi amaçlanmıştır.Çalışmada Eylül 2007 ile Eylül 2011 tarihleri arasında Dicle Üniversitesi Hastanesi Acil Servisinde tedavi edilen 65 yaş ve üstü 1719 başvurunun verileri geriye dönük olarak incelendi. Çalışmaya alınan 1719 başvurunun 903 (% 52.5)' ü erkek, 816 (% 47.5)' ı kadındı. Hastaların 197 (% 11.5)' si öldü. Ölen bu hastaların % 57.9 (n=114)' u erkek, % 42.1 (n=83)' i kadındı.Cinsiyete göre yaş ortalamalarına baktığımızda; kadınlarda yaş ortalaması 75.20± 7.14 (65-107) iken erkeklerde yaş ortalaması 74.18±6.20 (65-102) idi ve kadınların yaş ortalaması erkeklerle kıyaslandığında anlamlı derecede yüksek idi (p=0.002).Hastalarımız medeni durumlarına göre incelendiğinde; kadın hastalarda dul olma oranı, erkek hastalarda ise evli olma oranı karşı cins ile kıyaslandığında istatistiksel olarak anlamlı derecede yüksek bulundu (p

Serebrovasküler hastalık; aniden ortaya çıkan fokal ya da global serebral disfonksiyona yol açan, vasküler neden dışında görünen farklı bir sebebi olmayan, yirmi dört saat veya daha uzun süren ya da ölüme sebep olan klinik durum olarak tanımlanmaktadır. Elektrolit bozuklukları akut fazın sonuçları üzerinde olumsuz etkilere sahip olabilmekte ve bu sebeple elektrolit bozukluğunun erken tespiti ve tedavi edilmesi son derece önemli olarak görülmektedir. Çalışmamızın amacı serebrovasküler hastalık alt tipleri ile elektrolit dengesizlikleri arasındaki ilişkiyi incelemektir. Bursa Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Acil Servisi’ne 1.03.2017-1.03.2022 arasında başvurup akut serebrovasküler hastalık tanısı alan 128 hasta çalışmamıza dahil edilmiştir. Hastaların demografik özellikleri, hastane başvuru saatleri, radyolojik görüntülemeleri, sodyum, potasyum, klor, glukoz, üre, kreatinin, hemogram, ek hastalıkları, vital bulguları (ateş, nabız, tansiyon değerleri, parmak ucu saturasyonu, solunum sayısı ve GKS Skoru) ve klinik seyirleri retrospektif olarak incelenmiştir. Çalışmamızda hiponatremik olan hastaların 11 tanesi (%57,9) iskemik, 8 tanesi (%42,1) hemorajik serebrovasküler hastalığı olan grupta olup her iki hasta grubunda ortalama sodyum değerleri karşılaştırıldığında istatistiksel olarak anlamlı bir fark çıkmamıştır. Hipokalemik hastaların 3 tanesi (%75) iskemik grupta, 1 tanesi (%25) hemorajik grupta olup her iki hasta grubunda ortalama potasyum değerleri karşılaştırıldığında istatistiksel olarak anlamlı bir fark çıkmamıştır. Hipokloremi saptanan hastaların ise 5 tanesi (%62,5) iskemik, 3 tanesi (%37,5) hemorajik grupta yer almakta olup her iki hasta grubunda ortalama klor değerleri karşılaştırıldığında istatistiksel olarak anlamlı bir fark çıkmamıştır. Sonuç olarak akut serebrovasküler hastalıklarda elektrolit değişikliklerini incelediğimiz bu çalışmada hemorajik tip ve iskemik tipteki serebrovasküler hastalıklarda elektrolit dengesizliklerinin klinik seyir ve mortalite üzerinde etkisi olmadığı görülmektedir. Cerebrovascular disease is defined as a clinical condition that causes sudden onset of focal or global cerebral dysfunction that has no apparent cause other than a vascular cause and lasting for 24 hours or longer, or causes death. Electrolyte disturbances can have adverse effects on the outcome of the acute phase of cerebrovascular disease. Regarding this, early detection and treatment of electrolyte disturbance is considered extremely important. The aim of our study is to examine the relationship between cerebrovascular disease subtypes and electrolyte imbalance. 128 patients who applied to Bursa Uludağ University Medical Faculty Emergency Medicine Department between 1.03.2017-1.03.2022 with diagnosis of acute cerebrovascular disease were included in our study. Demographic characteristics of patients, hospital admission times, radiological imaging, sodium, potassium, chlorine, glucose, urea, creatinine, hemogram, comorbidities, vital signs (fever, pulse, blood pressure values, oxygen saturation, respiratory rate and GCS value) and their clinical course were analyzed retrospectively. In our study, 11 (57.9%) of the hyponatremic patients were in the ischemic group and 8 (42.1%) were in the hemorrhagic cerebrovascular disease group, and there was no statistically significant difference when the mean sodium values were compared in both patient groups. Three (75%) of the hypokalemic patients were in the ischemic group and one (25%) was in the hemorrhagic group. When the mean potassium values were compared in both patient groups, no statistically significant difference was found.In hypochloremia group, 5 patients (62.5%) were in the ischemic group and 3 (37.5%) were in the hemorrhagic group, and there was no statistically significant difference when the mean chloride values were compared in both patient groups. In conclusion, due to our study, electrolyte imbalances did not yield significant results both on clinical course and mortality in hemorrhagic type and ischemic type cerebrovascular diseases.

Bu çalışma, 14-17 Ekim 2021 tarihlerinde Antalya’da düzenlenen 17. Ulusal Acil Tıp Kongresi,8. Kıtalararası Acil Tıp Kongresi,8. Uluslararası Kritik Bakım ve Acil Tıp Kongresi‘nde bildiri olarak sunulmuştur. Sağlık hizmetlerinin başlıca hedefleri; sunulan sağlık hizmeti kalitesini arttırmak, toplumun her yerine ve tüm bireylerine eşit, etkili, kaliteli sağlık hizmeti sunmak, hasta memnuniyetini yükseltmek, sağlık hizmetlerinin verimliliğini ve etkinliğini daha yüksek seviyelere ulaştırmaktır. Sağlık sektöründe sunulan hizmetin kalitesini belirlemek için hizmet kalitesini oluşturan bileşenleri incelemek gereklidir. Ülkemizde Covid-19 pandemisi sürecinde özellikle randevu sistemlerindeki yoğunluk, muayene olamayan hastaların şikâyetlerinde artışa neden olmuştur. Bu çalışmanın amacı, Covid-19 pandemisi öncesi ve pandemi döneminde hasta ve hasta yakınlarının acil servis ile ilişkili şikayetlerinde anlamlı bir farklılık olup olmadığının araştırılmasıdır. Çalışmamızda bir üniversite hastanesi Acil Servisine Mart-Kasım 2019 ve Mart-Kasım 2020 tarihleri arasında başvuran hasta ve yakınları dahil edilmiştir. Başlangıç tarihi olarak Türkiye’de ilk Covid-19 vakasının görüldüğü tarih olan 11 Mart 2020 esas alınmış ve 1 yıl önce aynı ayları kapsayan zaman aralığı içerisindeki hasta şikayetlerinin karşılaştırılması hedeflenmiştir. Çalışmamızda toplamda 1508 başvuru incelenmiş olup pandemi süresince genel olarak hasta şikayetlerinin azaldığı görülmüştür. Değerlendirmeye alınan şikayetlerden acil servis ilişkili ve doktor kaynaklı olanlarda ise pandemi süresince azalma saptanmıştır. Şikâyet konusu olarak bakıldığında ise temizlik kaynaklı şikayetlerin pandemi süresince arttığı görülmüştür. Sonuç olarak çalışmamızda Covid-19 pandemisi döneminde hasta şikayetlerinin genel olarak azaldığı gözlenmiştir. The main objectives of health services are; to increase the quality of health services offered, to provide equal, effective and quality health services to all parts of the society and to all individuals, to increase patient satisfaction, to increase the efficiency and effectiveness of health services to higher levels. In order to determine the quality of the service provided in the health sector, it is necessary to examine the components that make up the service quality. During the Covid-19 pandemic in our country, the intensity of appointment systems, especially, caused an increase in the complaints of patients who could not be examined. The aim of this study is to investigate whether there is a significant difference in the complaints of patients and their relatives related to the emergency department before and during the Covid-19 pandemic. In our study, patients and their relatives who applied to the Emergency Department of a university hospital between MarchNovember 2019 and March-November 2020 were included. The starting date was 11 March 2020, the date of the first Covid-19 case in Turkey, and it was aimed to compare patient complaints within the time interval covering the same months 1 year ago. In our study, a total of 1508 applications were examined, and it was observed that patient complaints generally decreased during the pandemic. Among the complaints included in the evaluation, a decrease was found during the pandemic in those related to the emergency department and those originating from the doctor. When it is considered as a complaint, it has been seen that the complaints related to cleaning have increased during the pandemic. As a result, in our study, it was observed that patient complaints generally decreased during the Covid-19 pandemic period.

Bu çalışmadaki amacımız yüksekten düşme ile gelen travma hastalarının demografik yapısını saptamak, mortalite ve morbiditeye etkili faktürleri incelemektir.Bu çalışmamızda Ocak 2005 ile Aralık 2008 tarihleri arasında Güneydoğu Anadolu bölgesinde Dicle Üniversitesi Hastanesi Acil Servisinde tedavi edilen 2252 yüksekten düşme ile gelen travmalı hastaya ait veriler geriye dönük olarak analiz edildi. Olgularda düşmenin olduğu ay, yaş, cinsiyet, düşme nedeni, düşme yeri, düşme zemini, entübasyon, hipotansiyon, taşikardi, baş boyun, göğüs, karın, pelvis ve ekstremite yaralanması, başvuru süresi, hastanede kalış süresi, GKS, İSS, RTS, GOS incelendi. Hastalar düşme yüksekliğine göre yedi gruba ayrıldı. Bu gruplar ve mortalitede yukarıdaki parametreler incelendi.Çalışmaya alınan 2252 yüksekten düşme ile gelen travma hastasının 1435 (%63,7)'i erkek,817 (%36,3)'i kadındı. Hastaların 2131 (%94,6)'i yaşadı. Hastaların 121 (%5,4)'i öldü. Hastaların yaş ortalaması 16,305±19,5462'idi. Yaş dağılımı en küçük 1 ay, en büyük 95 yıldı.Haziran, Temmuz, Ağustos, Eylül aylarında gelen hastalar 1238 hasta olup, tüm hastaların %54,9'uydu. Düşme zeminine göre 493 hasta yumuşak zemine 1759 hasta sert zemine düşmüştü. Düşme yerine göre hastalar incelendiğinde 1056 hasta ile damdan düşmeler hastaların %46,9'unu oluşturuyordu. 1-5 m'den (grup 2-3-4) düşen hastalar 1665 hasta olup tüm hastaların %73,9'unu oluşturuyordu. Hastalar sistem yaralanmasına göre incelendiğinde 594 hasta ile kafa travması ilk sıradaydı. Mortalite oranı %5,4'tü.Yaş, intihar, düşme yüksekliği, düşme zemini, damdan düşme, balkondan-pencereden düşme,inşaattan düşme,diğer yerlerden düşme, kafa travması, göğüs travması, batın travması, kot frakrürü, hemotoraks, pnomotoraks, akciğer kontüzyonu, hemopnomotoraks,batın içi serbest mayi, nörolojik defisit, serebral ödem, kranium fraktürü, EDH, SDH, SAK, İKH, serebral kontüzyon, pnomosefalus, RTS,GOS, ISS, GKS mortalite üzerine etkisi anlamlı bulundu(hepsinin P