Search

Objective: This study aimed to compare the CLSI and EUCAST interpretations of the antimicrobial susceptibility test results of the ESBL-producing uropathogenic Escherichia coli and Klebsiella pneumonia strains.

Objective : We had a group of 170 patients of which 85 had acute myocard infarction dignosed with the typical angina pectoris, anamnez, EKG sings, and cardiac enzyme analysis, and 85 healthy people without cardiac problems as the control group. Methods: After the grouping as age and social status, the detection of Helicobacter pylori specific Ig G antibody were studied with the Meddens kit (Meddens Diognostics Brummen, The Netherlands)by using the metods of ELISA. Results : In the population without ulcer, the prevalance of H pylori Ig G % 60,6. This was % 61,2 in CHD (Coroner Heart Disease), % 60 in control group. In male despite to female (prevalance; male % 75, female % 55)was higher but statistically it wasn't found significant (p>0,05). The prevalance increased by the age, between 40-49 a pick of % 66 could be observed. Sedimentation rate was the only significant relation between Helicobacter pylori specific Ig G and risk factors (p, Giriş: Helicobacter pylori enfeksiyonu ile koroner kalp hastalığı arasındaki ilişkiyi araştırdığımız çalışmamızı, tipik göğüs ağrısı, anamnez, EKG bulguları ve kardiak enzim analizleri ile akut miyokard infarktüsü tanısı almış 85 kişilik hasta grubu ve kalp rahatsızlığı bulunmayan 85 kişilik kontrol grubu olmak üzere 170 kişiden oluşturduk. Yöntem: Hasta ve kontrol guruplarının yaş ve sosyal sınıf ayarlamaları yapıldıktan sonra Helicobacter pylori spesifik Ig G antikor tayini Meddens kiti (Meddens Diagnostics Brummen, The Netherlans)kullanılarak ELISA (Enzyme linked immunosorbent assay) yöntemi ile çalışılmıştır. Bulgular: Ülseri olmayanları davet ettiğimiz çalışma popülasyonunda Helicobacter pylori spesifik Ig G prevalansı % 60,6 tespit edildi. Koroner kalp hastalığı (KKH)olanlarda % 61,2, kontrol grubunda ise % 60 olup, erkeklerde de kadınlara göre (prevalans; erkek % 75, kadın % 55) daha yüksek olmasına rağmen istatistiksel olarak anlamlı seviyede değildi (p>0,05). Prevalans, 40 yaşın altında % 35,7, 60 yaşın üzerinde % 60,6 olup yaşla birlikte artış göstermekle beraber 40—49 yaşları arasında bir pik göze çarpmaktadır (% 66). Helicobacter pylori spesifik Ig G ile koroner kalp hastalığı risk faktörlerinden sadece sedimentasyon hızı arasında anlamlı bir ilişki vardı (p< 0,05). Sonuç: Sedimentasyon hızı bir çok faktörden etkilendiği gibi akut miyokard infarktüsü sonucunda da yükselebilmektedir. Sedimentasyon hızı, koroner kalp hastalığı ile Helicobacter pylori bağlantısını açıklamada diğer risk faktörleri ile birliktelik gösterirse anlamlı olacaktır. Bu veriler ışığında Helicobacter pylori enfeksiyonu ile akut miyokard infarktüsü arasında bir ilişki tespit edilememiştir. Anahtar kelimeler: Helicobacter pylori, Koroner Kalp Hastalığı

Amaç:Tüberkülozun prevalansını yaş gruplarına göre retrospektif olarak dağılımını ortaya koymaktır. Hastalar ve Yöntem: Verem Savaş Dispanserine 1999-2003 yılları arasında hasta olarak başvuran 33596 kişi (14709 bayan and 18887 erkek), retrospektif olarak dağılımı araştırıldı. İkiyüzaltmışüç (82 bayan and 181 erkek), bu süre içinde tüberkülozlu olarak teşhis edildi. M. tuberculosis’in sebep olduğu hastalığın erkeklerde kadınlardan kayda değer oranda daha fazla olduğunu tespit ettik (erkek /bayan=2). Bulgular: M. tuberculosis’in sebep olduğu hastalık oranları (her yüzbin kişide) 1999’da 16.3, 2000’de 11.2, 2001’de 15.1, 2002’de 12.4, 2003’de 13.3 olarak tespit edilmiştir. Yaş gruplarına dağılımlarında 0-10 yaş grubunda %3, 11-20 yaş grubunda %10, 21- 30 yaş grubunda %23, 31-40 yaş grubunda %16, 41-50 yaş grubunda %22, 51-60 yaş grubunda %13, 61 ve üstü yaş grubunda ise %14 olarak tespit edilmiştir. Sonuçlar: Bu çalışmada Tüberkülozun prevalans oranları gelişmekte olan ülkelerdeki oranlar gibi bulunmuştur. Fakat Tüberküloz hastalığı prevalansı genç erişkin yaş gruplarında en yüksektir.

Dünya Sağlık Örgütü (DSÖ) tüberküloz hastalığının yıllık insidansı 100,000’de 25’den az olan ülkeleri düşük, 25-100 arası olanları orta ve 100’den fazla olan ülkeleri yüksek tüberküloz insidanslı olarak kabul etmektedir. Bu değerlendirmeye göre ülkemiz 1999-2001 yılları arasında ortalama 30/100,000 insidansla orta riskli ülkeler grubunda yer almıştır. Tüberküloz hastalığının kontrolünde tedavi başarısı oldukça önemli bir faktördür. Tedavi başarısını etkileyen birçok faktör bulunmasına rağmen en önemli faktörlerden biri hastanın tedaviye uyumudur. Tedaviye uyumu belirleyen en önemli DSÖ kriteri ise kazanılmış ilaç direnç oranıdır. Çalışmamızda 2001-2006 yıllarında izole edilmiş olan ve -70°C’de saklanan 125 Mycobacterium suşundan 94’ü tekrar üretilebilmiş, klasik yöntemlerle tiplendirilmiş ve izoniazid, rifampisin, etambutol ve streptomisine direnç oranları belirlenmiştir. 94 suşun tiplendirilmesinde Mycobacterium tuberculosis oldukları saptanmış, duyarlılık testi sonucunda 2/94 izoniyazid, 1/94 etambutol, 3/94 izoniyazid+rifampisin, 1/94 izoniyazid+etambutol dirençli M.tuberculosis suşu belirlenmiştir. Direnç oranlarının Türkiye’de yapılmış olan diğer saptamalardan daha düşük olması kısmen pozitif olgu sayısındaki azlığa, kısmen de olguların yeni tanı konulmuş taze tüberküloz olgusu olmalarına bağlanmıştır

In this study, 130 Escherichia coli strains isolated from 306 cattle and sheep fecal samples were studied for their resistance to 10 antibiotics, verotoxin production, and hemolyzation. The antibiotic resistance rates of the E. coli strains were as follows: tetracycline, 51.6%; streptomycin, 24.2%; ampicillin, 13.1%; amoxicillin/clavulanic acid, 5.2%; gentamycin, 4.6%; ciprofloxacin, 4.6%; trimethoprim-sulfamethoxazole, 4.3%; cefotaxime, 0.7%. None of the strains were resistant to cefepime or ceftazidime. Of all the antibiotics tested, only resistance to streptomycin was higher in the strains isolated from cattle than in the sheep strains (P = 0.043). The evaluation of the cattle strains, based on gender and age, indicated that the resistance to tetracycline and streptomycin was higher in the female cattle than in male cattle, whereas in cattle under 2 years of age resistance to tetracycline was significantly higher than in 3-year-old cattle. Among the cattle strains there were 4 (2.2%) of the VTEC 0157 serotype. All were sensitive to the antibiotics tested, and the isolation rate of VTEC non-0157 serotypes was 14.5%. The overall verotoxin production rate of the E. coli strains was 36.9%, while it was 61.1% in sheep strains and 19.7% in cattle strains. Verotoxin production in sheep strains was significantly higher than in cattle strains (P < 0.001). No correlation was detected between verotoxin production in the cattle strains and antibiotic resistance; however, resistance to ampicillin and streptomycin in the sheep strains that did not produce verotoxin was higher than that observed in the sheep strains that did (P = 0.048 and P = 0.009, respectively). The most common hemolysis type in the isolated E. coli strains was gamma hemolysis (46.2%). Ampicillin and amoxicillin/clavulanic acid resistance was significantly higher in the strains that hemolyzed than in the strains that did not. In conclusion, sheep carry higher risks of verotoxin produced by E. coli strains than cattle do. Furthermore, due to higher resistance rates to such antibiotics as tetracycline and streptomycin, careful antibiotic selection for infections, particularly those caused by verotoxigenic E. coli, is of extreme importance.

Amaç: Tüberküloz hastalığında, basilin kısa sürede sap- tanması ve izolatın anti-tüberküloz ilaçlara karşı duyarlı- lığının belirlenmesi, tedavi için çok önemlidir. Bu amaçla şüpheli hasta örneklerinin farklı iki yöntemle kültürü yapıl- mış ve üreme saptanan örneklerde anti-tüberküloz ilaçla- ra duyarlılık testi sonuçları irdelenmiştir. Gereç ve yöntem: Çalışmada hasta örnekleri homojeni- zasyon ve dekontaminasyon işlemlerinden sonra Zielh- Neelsen boyası ile boyandı. Her bir örnek Lowenstein- Jensen (LJ) ve Mycobacterium Growth Indicator Tube (MGIT) besiyerlerine inoküle edildi. İnkübasyon periyo- dunu takiben üreme saptanan örneklerdeki basillerin dört majör anti-tüberküloz ilaca karşı duyarlılıkları araştırıldı. Bulgular: Çalışmada 2007-2010 yılları arasında 163 fark- lı hastadan alınan örnekler değerlendirildi. Tüm örnek- lerde; Aside Dirençli Basil (ARB) pozitifliğinin 7 (%4.0), MGIT pozitifliğinin 6 (%3.5), LJ pozitifliğinin 7 (%4.0) ol- duğu tespit edildi. MGIT yöntemi tüberküloz basillerini LJ yöntemine göre belirgin olarak daha kısa sürede saptadı. İzole edilen bütün suşların dört major anti-tüberküloz ilaca duyarlı olduğu bulundu. Sonuç: Çalışmamızda; MGIT yönteminin tüberküloz ba- silini belirlemede LJ kültürüne belirgin şekilde üstünlük sağladığı saptandı ve üreyen suşlarda anti-tüberküloz ilaçlara karşı direnç belirlenmedi. Objectives: As soon as possible to detection of tubercu- losis bacilli and to determination of their anti-tuberculosis drug susceptibilities are very important for an optimal anti-tuberculosis therapy. Therefore, two different culture methods in suspected patient samples were performed. The results of anti-tuberculosis drug susceptibility testing of culture positive samples were examined. Materials and methods: Following the homogenization and decontamination processes, patient‘s samples were stained with Ziehl-Neelsen dye and each preparation were inoculated separately onto Lowenstein-Jensen (LJ) and into Mycobacterium Growth Indicator Tube (MGIT) media. After incubation period, drug susceptibilities of ba- cillus in culture positive samples against four major anti- tuberculosis drugs were investigated. Results: The samples obtained from 163 different pa- tients between 2007 and 2010 years were evaluated. In all samples, it was determined that positivity of Acid Resistant Bacillus (ARB), MGIT and LJ media were 7 (4.0%), 6 (3.5%) and 7 (4.0%), respectively. MGIT meth- od was demonstrated significantly earlier growth than LJ method the tuberculosis bacillus. All isolates were found to be sensitive to four major anti-tuberculosis drugs. Conclusion: In our study, MGIT method was found to be superior to LJ media because of its quick result and drug resistance was not determined in all isolates.

Özet: Bu çalışmada, sığır ve koyun dışkısından izole edilen toplam 306 Escherichia coli susunun 10 antibiyotiğe direnç durumu ve bu suşlardan 130'unun verotoxin üretimi ve hemoliz özelliği araştırılmıştır. E. coli suşlarında tespit edilen antibiyotik direnç oranları sırasıyla; tetrasiklin % 51,6, streptomisin % 24,2, ampisilin % 13,1, amoksisilin-klavulanik asit % 5,2, gentamisin % 4,6, siprofloksasin % 4,6 ve trimetoprim-sulfametaksazol % 4,3, sefotaxim % 0,7 olup sefepim ve seftazidim'e dirençli suş saptanmamıştır. Test edilen antibiyotikler arasında sadece streptomisin direncinin sığır suşlarında koyun suşlarından yüksek olduğu tespit edilmiştir (P 0,043). Sığır suşları cinsiyete ve yaşa göre değerlendirildiğinde dişi sığırlarda tetrasiklin ve streptomisin direncinin erkek sığırlara göre yüksek olduğu, ayrıca 2 yaş ve altındaki sığırlarda 3 yaşın üzerindeki sığırlara göre tetrasiklin direncinin anlamlı oranda yüksek olduğu görülmüştür. Sığırlardan izole edilen suşlardan dört tanesinin (% 2,2) VTEC O"157 serotipine ait olduğu, bu suşların test edilen antibiyotiklere duyarlı olduğu ve VTEC non-0157 serotipinin izolasyon oranının % 14,5 olduğu görüldü.E. colisuşlarında yerotoxin üretimi % 36,9 olup, koyun suşlannda bu oran % 61,1 ve sığır suşlarında % 19,7'dir. Koyunlardan izole edilen suşlarda verotoxin üretiminin sığırlardan izole edilen suşlardan anlamlı düzeyde yüksek olduğu görülmüştür (P 0,001). Sığır suşlarında verotoxin üretimiyle antibiyotik direnci arasında bir ilişki tespit edilememiş olmasına rağmen koyun suşlannda ampisilin ve streptomisin direnci verotoxin salgılamayan suşlarda verotoxin salgılayan suşlara göre yüksek bulunmuştur (sırasıyla P 0,048 ve P 0,009). . E. co//suşlannda en sık rastlanan .hemoliz tipinin gamma hemoliz (% 46,2) olduğu, ampisilin ve amoksisilin-klavulanik asit direncinin hemoliz oluşturan suşlarda hemoliz oluşturmayan suşlardan anlamlı oranda yüksek olduğu tespit edilmiştir. Sonuç olarak, verotoxin salgılayan E. coli suşları açısından koyunların sığırlara göre daha fazla risk teşkil ettiği ayrıca insan enfeksiyonlarının tedavisinde de kullanılan tetrasiklin ve streptomisin gibi antibiyotiklere direnç oranlarının yüksek düzeyde bulunduğu ve bu direncin özellikle verotoksijenik türlerde de yüksek düzeyde bulunması antibiyotik seçiminde daha titiz davranılması gereğini ortaya koymuştur. Abstract: In this study, 130 Escherichia coli strains isolated from 306 cattle and sheep fecal samples were studied for their resistance to 10 antibiotics, verotoxin production, and hemolyzation. The antibiotic resistance rates of the E. coli strains were as follows: tetracycline, 51.6%; streptomycin, 24.2%; ampicillin, 13.1%; amoxicillin/clavulanic acid, 5.2%; gentamycin, 4.6%; ciprofloxacin, 4.6%; trimethoprim-sulfamethoxazole, 4.3%; cefotaxime, 0.7%. None of the strains were resistant to cefepime or ceftazidime. Of all the antibiotics tested, only resistance to streptomycin was higher in the strains isolated from cattle than in the sheep strains (P 0.043). The evaluation of the cattle strains, based on gender and age, indicated that the resistance to tetracycline and streptomycin was higher in the female cattle than in male cattle, whereas in cattle under 2 years of age resistance to tetracycline was significantly higher than in 3-year-old cattle. Among the cattle strains there were 4 (2.2%) of the VTEC 0157 serotype. All were sensitive to the antibiotics tested, and the isolation rate of VTEC non-0157 serotypes was 14.5%. The overall verotoxin production rate of the E. constrains was 36.9%, while it was 61.1% in sheep strains and 19.7% in cattle strains. Verotoxin production in sheep strains was significantly higher than in cattle strains (P < 0.001). No correlation was detected between verotoxin production in the cattle strains and antibiotic resistance; however, resistance to ampicillin and streptomycin in the sheep strains that did not produce verotoxin was higher than that observed in the sheep strains that did (P 0.048 and P 0.009, respectively). The most common hemolysis type in the isolated E. coli strains was gamma hemolysis (46.2%). Ampicillin and amoxicillin/clavulanic acid resistance was significantly higher in the strains that hemolyzed than in the strains that did not. . In conclusion, sheep carry higher risks of verotoxin produced by E. coli strains than cattle do. Furthermore, due to higher resistance rates to such antibiotics as tetracycline and streptomycin, careful antibiotic selection for infections, particularly those caused by verotoxigenic E. coli, is of extreme importance.

Amaç: Üriner sistem enfeksiyonu (ÜSE) toplumda en sık rastlanan bakteri enfeksiyonlarındandır. Son yıllarda antibiyotiklere karşı direncin giderek artması nedeniyle ÜSE'lerin ampirik tedavisinde sorunlar başlamıştır. Bu çalışmada üropatojen Escherichia coll izolatlarımn tedavi de kullanılan oral antibiyotiklere karşı dirençleri araştırılmıştır. Yöntem: Orta akım idrar örneklerinden koloni morfolojisi, Gram yöntemiyle boyanma özelliği ve biyokimyasal test sonuçlarıyla E.coli olarak izole edilen, 107ml ve üzeri CFU oluşturan izolatlar değerlendirmeye alınmıştır. İzolatlann duyarlılıkları NCCLS kriterlerine uygun olarak disk difüzyon yöntemi ile değerlendirilmiş ve kontrol susu olarak E.coü ATCC 25922 kullanılmıştır. İstatistiksel değerlendirmede ki kare testi kullanılmıştır. Bulgular: İzolatlarda en düşük direnç oranı nitrofurantoin, fosfomisin trometamol ve sefiksime, en yüksek direnç oranı da ampisilin ve amoksisiline karşı saptanmıştır. Sonuç: Bölgemizde üriner sistem enfeksiyonları ampirik tedavisinde ampisilin, amoksisüin, ampisilin/sulbaktam, amoksisilin/klavulonik asit ve trimetoprim/ sulfometaksazol kullanımı başarısızlığa neden olabilir. Kinolonlann yaygın tüketimini ve direnç gelişimini azaltmak için bu grup ilaçların yerine ikinci veya üçüncü kuşak oral sefalosporinlerin kullanılması düşünülebilir. Komplike olmayan ÜSE'lerin tedavisinde nitrofurantoin ve fosfomisin uygun bir seçenek olarak görülmektedir. Objective: Urinary tract infection is one of the most common bacterial diseases. As a result of the increasing resistance to antibiotics in recent years, some problems have been encountered in empiric treatment of urinary tract infection. The aim of the present study is to assess the resistance of uropathogen Escherichia coli isolates to oral antibiotics. Method: Samples were taken from middle urine and were counted for F. coli. Isolates were then prepared from the ones with an F. coli count of 107ml or more. The isolates were analysed by using colonial morphology, gram staining and biochemical test results. The susceptibility of the isolates was evaluated by disc diffusion method in compliance with NCCLS susceptibility testing guidelines. F. coli ATCC 25922 was used as the control strain. Results were evaluated by Chi-square test. Results: The F. coli of the isolates were found to have low resistance rates to nitrofurantoin, fosfomisin, trometamol and cefixime; and high resistance rates to ampicillin and amoxicillin. Conclusion: Based on the results, ampicillin, amoxicillin, ampicillin/sulbaktam, amoxicillin /clavulonic acid and trimetoprim /sulfometaksazol may prove to be ineffective in the empiric treatment of urinary tract infection in our region. In order to reduce the resistance development and the common use of quinolones, second and third generation oral cefalosporins can be used in place of these medicines. NIT and FMT are thought to be suitable alternatives in the treatment of uncomplicated urinary tract infection.

WOS: 000240271000011 PubMed: 16936347 In order to compare the performance of leukocyte esterase and nitrite urine dipstick tests with enhanced urinalysis (uncentrifuged urine white blood cell count/mm(3) plus Gram stain) in detecting asymptomatic bacteriuria in obstetric patients, clean-catch midstream urine specimens were collected from 250 consecutive asymptomatic pregnant women. Ten of the women (4.0%) showed urine culture results indicating significant bacteriuria. The nitrite test was the most specific (99.2%) of these tests, however, its sensitivity was found to be the lowest (60.0%). The sensitivity of the leukocyte esterase test was 70.0%, on the other hand, while its positive predictive value was 28.0%. The sensitivity and specificity of enhanced urinalysis were found to be 50.0 and 96.7%, respectively. None of the rapid tests was found to be a reliable alternative for culture screening of all pregnant women. Nitrite tests are useful screening tests for detecting asymptomatic bacteriuria only if their limitations are fully understood, while leukocyte esterase and enhanced urinalysis tests are not suitable for screening for asymptomatic bacteriuria. Our findings support previous conclusions that quantitative urine cultures are required to rule out asymptomatic bacteriuria in pregnant women.

Helicobacter pylori ve cagA prevalansını belirlemek ve buna etki eden faktörleri saptamak amacıyla toplam 235 çocukta yapılan bu çalışmada özgül IgG'ler ve cagA seroprevalansının saptanmasında ELISA kullanılmıştır. Çocuklarda H. pylori seropozitifliği %34.9 (82/235) ve H. pylori IgG'si pozitif olanlarda saptanan cagA seropozitifliği %20.7 (17/82)'dir. Helicobacter pylori ve cagA seroprevalansının yaş grupları ve cinsiyete göre istatistiksel olarak farklılık göstermediği görülmüştür. Kabakulak ve solunum sinsityal virus seropozitiflik oranları %43.4 ve %86'dır. Solunum sinsityal virus ve H. pylori serolojisi arasında anlamlı derecede farklılık (p0.001) olmasına rağmen kabakulakla H. pylori serolojisi arasında fark görülmemiştir (p0.059). Solunum yoluyla bulaşmasına rağmen daha yakın temas gerektiren kabakulak virusunda olduğu gibi H. pyloriY\in de bulaşabilmesi için yakın temasın gerekli olduğu düşünülebilir. Sonuç olarak, çocuklarda H. pylori infeksiyonu prevalansı yüksek olmasına rağmen cagA fenotipine sahip olan suşların oranının düşük olması bir avantaj olarak görülebilir. This study was performed to investigate the prevalence of Helicobacter pylori infection and cagA as well as factors affecting this prevalence in 235 children. ELISA was used for determining the seroprevalence of special IgG and cagA. Seropositiveness of H. pylori infection was 34.9% in children. Seropositiveness of cagA was 20.7% in children in whom H. pylori IgG was positive. It was found that there was no statistical difference in the seroprevalence of H. pylori and cagA when gender and age groups were compared. The ratios of seropositivity of mumps and respiratory syncytial virus infection were 43.4% and 86%, respectively. Although there was a significant difference between the serology of the respiratory sinsitial virus and H. pylori (p

Çeşitli klinik örneklerden izole edilen 100 Candida suşunun tür düzeyinde tanımlanmasında Rapid Yeast Plus (RYP) (Remel Inc., Lenexa, KS, ABD) sisteminin sonuçları ile standart yöntem olarak API ID 32C (bioMerieux, Fransa) sisteminin sonuçları karşılaştırılmıştır. API ID 32C sistemi ve RYP sistemi ile 92 suş aynı tür olarak tanımlanırken, altı suş farklı isimlendirilmiş, iki suş RYP sistemi ile tanımlanamamıştır. API ID 32C sistemine göre RYP sistemi ile farklı isimlendirilen ve isimlendirilemeyen suşların infeksiyon etkeni olarak nadiren saptanan izolatlar olduğu görülmüştür. Sonuç olarak infeksiyon etkeni olarak sık izole edilen Candida türlerinin tanımlanmasında, dört saat gibi kısa sürede sonuca ulaşılabileceği için RYP sisteminin kullanılmasının uygun olduğu söylenebilir. Bu sistemle güvenilir sonuca ulaşabilmek için üretici firmanın önerileri doğrultusunda uygun bulanıklıkta inokulum hazırlanması ve inkübasyon sonrası oluşan renk değişikliklerinin değerlendirilmesinde dikkatli olunması gerektiği vurgulanmalıdır. Bunlara rağmen tanımlanamayan suşlarda ise ek bir sistemin kullanılması uygun olabilir.

Son bir ay içinde antibiyotik kullanmamış insanların dışkılarından izole edilen herbiri farklı bireye ait 140 Escherichia coli susu ile sığırların rektum mukozasından izole edilen 114 E.coli susunun 10 antibiyotiğe duyarlılığı disk difüzyon yöntemi ile, bu suşlarda genişlemiş spektrumlu beta-laktamaz (GSBL) üretimi fenotipik doğrulama testi ile belirlenmiştir. İnsan suşlannda ampisilin, ampisilin-sulbaktam, amoksisilin-klavulanik asit, piperasilin-tazobaktam, sefotaksim, siprofloksasin, trimetoprim-sulfametoksazol direnci sığır suşlarındakinden, sığır suşlannda amikasin direnci insan suşlanndakinden anlamlı derecede daha yüksek bulunmuştur. Seftazidim ve gentamisin direnci insan suşlannda daha yüksek bulunmuşsa da fark anlamlı değildir. İki grup susta da en yüksek direnç ampisilin için bulunmuştur. İnsan suşlannda direnç cinsiyete göre fark göstermemiş, ancak 13 yaş ve altındaki çocuklara ait suşlarda büyüklerden izole edilenlere göre ampisilin, ampisilin-sulbaktam, seftazidim, gentamisin ve trimetoprim-sulfametoksazol direnci anlamlı derecede yüksek bulunmuştur. İnsan suşlannda GSBL üretimi % 3 olarak saptanmış, sığır suşlannda GSBL üretimine rastlanmamıştır. A hundred forty E.coli strains isolated from stools of humans who did not use antibiotics in the last one month and 114 E.coli strains isolated from cattle's rectal mucosa were enrolled in this study. Each strain was from different individuals. Susceptibility of these strains to ten antibiotics were determined by disk diffusion test and extended spectrum beta-lactamase (ESBL) production by phenotypic confirmation test. The resistance to ampicillin, ampicillin-sulbactam, amoxicilin-clavulanic asid, piperacillin-tazobactam, sefotaxime, ciprofloxacin and trimethoprim-sulfamethoxazole in human E. coli strains were found significantly higher than the resistance of cattle E. coli strains and the resistance to amikacin in cattle E. coli strains was found significantly higher than the resistance of human E. coli strains. Although the resistance to ceftazidime and gentamicin in human E.coli strains were found higher, the differences was not statistically significant. The highest resistance was for ampicillin in both cattle and human strains. The differences in antibiotic resistance of human strains were insignificant in two genders. But the antibiotic resistance were significantly higher in the strains from children under 13 age than the strains from adults for ampicillin, ampicillin-sulbactam, trimetoprim-sulfamethoxazole, gentamisin and ceftazidime. While ESBL production from human strains was 3 %, there was no production in cattle strains.

Amaç: Kırıkkale Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Kadın Hastalıkları ve Doğum Anabilim Dalı polikliniğine başvuran gebelerde Parvovirus B19 ve TORCH infeksiyonlarının seroprevalansını araştırmak ve bu etkenlere karşı gelişen immüniteye etki eden bazı faktörleri açığa çıkarmak amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Gebelerden alınan serum örneklerinde, TORCH ve Parvovirus B19 infeksiyonlarına karşı gelişen antikorlar ELISA yöntemiyle araştırılmıştır. Bulgular: Çalışmaya yaşları 18-37 (ort: 245.7) arasında olan toplam 310 gebe kadın alınmıştır. Daha önceki gebeliklerinde abortus, intrauterin ölüm ve doğumsal anomali öyküsü bulunanların oranı 57/229 (%24.9)'dur. Seroprevalans sırasıyla: Parvovirus B19 IgM %2.3, IgG %60.6; Toksoplasma IgM %0.97, IgG %38.4; Rubella IgM %0, IgG %86.7; Sitomegalovirus (CMV) IgM %2.3, IgG %89.1; Herpes Simplex Virus (tip-I ve II) IgM %11.6, IgG %61.3 ve Varisella IgM %0, IgG %99.7'dir. 35 yaş ve üzerindeki gebelerde, 35 yaşından küçük gebelere göre parvovirus IgG ve toksoplasma IgG seropozitifliğinin anlamlı oranda yüksek olduğu tespit edildi (sırasıyla; p0.017 ve p0.000). Ayrıca, 35 yaş ve üzerindeki gebelerde CMV IgG seropozitifliğinin 30 yaşın altındaki gebelere göre yüksek olduğu görüldü (p0.028). Üç veya daha fazla çocuğa sahip olan gebelerin üç çocuktan az veya hiç çocuğu bulunmayan gebelere göre toksoplasma IgG seropozitifliği yüksekti (p0.009). CMV için primer infeksiyon oranı %0.97 ve reaktivasyon oranı %1.1 olup HSV (I ve II) için bu oranlar %4.8 ve %7.9'dur. Sonuç: Gebelik takibinde laboraratuar rutinleri açısından HPV araştırılmasının uygun olmadığı, CMV ve HSV IgG antikorlarına rutin olarak bakılmasının gerekli olmadığı, öncelikle rubella IgG antikorlarının tespiti ve gerek duyulan hallerde IgM antikorlarına bakılmasının uygun olacağı ve toksoplasma antikorlarının tespitinin gerekliliği belirlenmiştir. Objective: Pregnant women applying to the outpatient clinic of Obstetrics and Gynecology Department in Kırıkkale University Medical Faculty were investigated for the presence of TORCH and Parvovirus B19 seroprevalance and the involvement of several factors which are implicated in the acquired immunity against these infectious agents. Material and Method: Antibodies that were produced againts TORCH and Parvovirus B19 were investigated by ELISA technique in the serum samples withdrawn from pregnant women. Results: Total 310 cases aged 18 to 37 (mean: 24±5.7) years were included into this study. The rate of patients who had a history of abortus, inrauterin death and congenital anomalies was 57/229 (24.9%). The percentages of seroprevalance were as follows; Parvovirus IgM 2.3% and IgG 60.6%, Toxoplasma IgM 0.97% and IgG 38.4%, Rubella IgM 0% and IgG 86.7%, Cytomegalovirus (CMV) IgM 2.3% and IgG 89.1%, Herpes Simplex Virus (HSV-I and II) IgM 11.6% and IgG 61.3% and Varicella IgM 0% and IgG 99.7%. IgG seropositivity of parvovirus and toxoplasma was significantly higher in pregnant women over 35 years than in ones aged below 35 years (respectively; p0.017 and p0.000). Furthermore, IgG seropositivity of CMV significantly higher than women aged over 35 and pregnant women aged below 30 years (p0.028). IgG seropositivity of toxoplasma was significantly higher in pregnant women who had 3 or more children than in women who had less than 3 children or nullipar women (p0.009). Rates of primary CMV infection and reactivation were 0.97% and 1.1%, respectively. Rates of primary HSV (I and II) infection and reactivation were 4.8% and 7.9%, respectively. Conclusion: It is concluted that HPV investigation in routine follow up of pregnant women is not appropriate. In adition to this, during follow up of CMV and HSV infections, IgG antibodies need not be tested routinely. It is also concluded that for rubella infections, IgG antibodies should be detected prior to IgM antibodies when necessary and toxoplasma antibodies should be tested.

Çeşitli klinik örneklerden hastane infeksiyon etkeni olarak izole edilen Escherichia coli, Klebsiella pneumoniae ve Klebsiella oxytoca türlerinde genişletilmiş spektrumlu beta-laktamaz (GSBL) varlığı araştırılmıştır. GSBL üretimini saptamak için çift disk sinerji (ÇDS), disk difüzyon tarama vefenotipik doğrulama testleri kullanılmıştır. Fenotipik doğrulama testine göre diğer iki testin duyarlılık, özgüllük ve teşhis doğrulukları değerlendirilmiştir. incelenen bakterilerde % 66 oranında GSBL üretimi saptanmıştır. E.coli ve K.oxytoca'ya göre K.pneumoniae izolatlarında daha yüksek oranda GSBL üretimi bulunmuştur. ÇDS testinin duyarlılık, özgüllük ve teşhis doğrulukları sırasıyla % 82, % 85 ve % 83 oranında tespit edilmiştir. 1997'de yayınlanan NCCLS disk difüzyon değerlendirme kriterlerinin 1997'den önce yayınlanan kriterlere göre GSBL üretimini göstermede daha duyarlı olduğu saptanmıştır. En duyarlı indikatör antibiyotiğin seftazidim olduğu gösterilmiştir. Bununla birlikte disk difüzyon tarama testinde en az iki geniş spektrumlu beta-laktam kullanılmasıyla yanlış negatiflik oranlarının azalacağı sonucuna varılmıştır. The presence of extended spectrum beta-laktamase (ESBL) in the nosocomial isolates of Escherichia coli, Klebsiella pneumoniae ve Klebsiella oxytoca was investigated. To detect ESBL production, double-disk synergy (DDS), disk diffusion screening and phenotypical confirmation tests were used. The sensitivity, specificity and diagnostic reliability of the other two tests were evaluated according to phenotypical confirmation test results. There was 66 % ESBL production in the bacteria studied. In K.pneumoniae isolates, there was a higher rate of ESBL production than in E. coli and K. oxytoca isolates. The sensitivity, specificity and diagnostic reliability of DDS test were 82 %, 85 % and 83 %, respectively. NCCLS disk diffusion criteria published in 1997 were found to be more sensitive in revealing ESBL production than those published before 1997. Ceftazidime was shown to be the most sensitive indicator antibiotic. In addition, it was concluded that by the use of at least two wide-spectrum beta-lactams in disk diffusion screening test, the rate of false negativity could be decreased.

Yanık yaralarında enfeksiyon en önemli komplikasyon enfeksiyondur ve ölüm vakalarının %75'inin yanık yarası sonrası enfeksiyonlarına bağlı olduğu tahmin edilmektedir. Yaralarda kolontasyon sıklıkla birden fazla mikroorganizma ile olmaktadır. Derinin ilk görevi deri yüzeyinde yaşayan mikroorganizma gruplarını kontrol etmek ve patojen mikroorganizmaların deri altındaki dokuyu istila edip orada kolonize olmalarını önlemektir. Deride meydana gelen yanıklarda genellikle aerob ve anaerob mikroorganizmalar hakimdir. Yara iyileşmesinde mikroorganizmaların rolü ve önemi yıllardır tartışılmaktadır. Laboratuarda birden fazla mikroorganizma iiremiş kültürlerin uygun olup olmadığını ve bir veya birden fazla mikroorganizmanın identifikasyonunun anlamlı olup olmadığım iyi değerlendirmek gereklidir. Bu makalede yanık enfeksiyonlarının başarılı tedavisi için yanık yaralarının mikrobiyolojik açıdan değerlendirilmesindeki görüşler ortaya konmak istenmiştir. Ayrıca yanık yarası tedavisinde mikrobiyologun ve mikrobiyoloji laboratuarının önemli rolü bulunmaktadır. Infection is a major complication in burn wounds, and it is estimated that up to 75% of deaths following burn injury are related to infection. The wound colonization is most frequently polymicrobial. The skin's primary function is to control microbial populations that live on the skin surface and to prevent underlying tissue from becoming colonized and invaded by potential pathogens. In skins burn wound: generally aerobic and çnaerobic microorganisms found dominant. The role and significance of microorganisms in wound healing has been debated for many years. In the laboratory, consideration must be given to the relevance of culturing polymicrobial specimens, the value in identifying one or more microorganisms. This review has attempted to evaluate aspects in microbiological management in burn wounds for successful treatment of microorganisms. The role of the microbiologist and the microbiology laboratory in burn wound management is very important.

Mycobacterium tuberculosis infeksiyonlarının son yıllarda gittikçe artış göstermesi nedeniyle hastalığın kontrolünde hızlı tanı yöntemlerine gereksinim artmıştır. Bu çalışmada, tüberkülozun bakteriyolojik tanı ile ELISA ile yapılan serolojik tanısının karşılaştırılması amaçlanmıştır. Prospektif olarak yapılan çalışma ile bir yıl içinde Kırıkkale Verem Savaş Dispanseri'ne başvuran 6897 kişinin (4868 erkek 2029 kadın) balgamlarında Ehrlich-Ziehl-Neelsen (EZN) boyama yöntemi ile tüberküloz basillerine bakıldı. Radyolojik inceleme, boyama ve klinik bulgularına göre tüberküloz olduğu düşünülen 51 kişi ile 84 kişilik kontrol grubunun Lowenstein-Jensen besiyerinde kültürleri yapılarak alınan kanlarından da ELISA yöntemi ile M. tuberculosis'e ait IgG ve IgM antijen 38'e bakıldı. Çıkan sonuçlar birbirleri ile kıyaslandı, tüberküloz öntanılı 51 hastadan Tüberküloz ELISA Antijen 38 ile 37 kişide (%72.5) IgG, 11 kişide (%21.2) IgM antikorları saptandı. Bu 51 hastanın EZN boyama sonuçları, kültür sonuçları ve Tüberküloz ELISA Antijen 38 sonuçlarının birbiri ile uyumlu oldukları görüldü. Tüberküloz ELISA Antijen 38'in IgM veya IgG antikorları birlikte değerlendirildiğinde; duyarlılığı %87.5, özgüllüğü %100 ve pozitif prediktif değerini %93.5 olarak bulundu. Sonuç olarak; tüberküloz ELISA Antijen 38'in hızlı, güvenilir bir test olduğu ve diğer laboratuvar bulgularını desteklediği, verem savaş dispanserleri gibi tüberkülozun araştırıldığı laboratuvarlarda kullanılmasının yararlı olacağı belirlendi. Due to the increasing rate of Mycobacterium tuberculosis infections, the need for rapid diagnostic techniques in the diagnosis of the disease has emerged. The purpose of this study was to compare the bacteriological diagnosis of tuberculosis with its serological diagnosis using ELISA. In the current prospective study, sputum specimensof 6897 patients (4868 males and 2029 females) who attended Tuberculosis Control Dispensary, Kırıkkale, in one year were examined for the presence of tubercule bacilli using Ehrlich-Ziehl Neelsen (EZN) staining method. Sputum specimens of the control group which consisted of 84 individuals and 51 individuals suspected to have tuberculosis in view of specimen staining, radiological examination, and clinical findings were cultured using Lbwensteifi-Jensen method. Moreover, blood samples of these patients were collected and examined with ELISA for the presence öf IgG and IgM antibodies against antigen 38 which is an indicator of tuberculosis. Findings were compared with eachother. Of 51 patients prediagnosed as tuberculosis, 37 (72.5%) were IgG positive and 11 (21.2%) were IgM positive serologically and results of EZN staining method, sputum culture, and antigen 38 were in congruence with each other. When evaluated together with IgG or IgM, Tb. ELISA Ag. 38 had a sensitivity of 87.5 %, specificity of 100% and positive predictivity of 93.5%. It is concluded that tuberculosis ELISA antigen 38 is a fast and reliable test supporting other laboratory findings and could be used at tuberculosis dispensaries.

Bu çalışmanın amacı, Kırıkkale'de bruselloz sıklığını saptamaktır. Kırıkkale Üniversitesi Hastanesi polikliniklerine Haziran 1998-Mayıs 2003 tarihleri arasında değişik nedenlerle başvuran 681 erkek, 1201 kadın hastada Brucella tüp aglütinasyon testi ve Rose Bengal testleriyle bruselloz seroprevalansı araştırıldı. Hastalar cinsiyete ve yaş gruplarına göre sınıflandırıldı. Erkek ve kadın hastalarda, sırasıyla, 20 yaş altında %3.6, %4.3; 20-50 yaş arasında %5.9, %4.2 ve 50 yaş üzerinde %9.6 ve %5.3 seropozitiflik oranı saptandı. Toplam seropozitiflik oranı %5.2 olarak bulundu. Değişik yakınmalarla gelen hastalar arasında bulunan bu %5.2'lik pozitiflik oranı Kırıkkale yöresi için yönlendirici olmalıdır. The purpose of this study was to determine the prevalence of brucellosis in Kırıkkale, Turkey. The seroprevalence of brucellosis was investigated with tube agglutination test and Rose Bengal test in 681 male and 1201 female patients who attended the Outpatient Clinics of Kırıkkale University Hospital between June 1998 and May 2003. The patients were classified according to age and sex. The seropositivity rates for males and females according to age groups were as follows: 3.6% and 4.3% for under 20, 5.9% and 4.2% for 20-50, and 9.6% and 5.3% for over 50 years of age, respectively. The total seropositivity rate was found to be 5.2%. This total rate of brucellosis among patients with various complaints can give on idea on the prevalence of the disease in Kırıkkale.

Çalışmada, herhangi bir üriner sistem şikayeti olmayan 216 gebe ve kontrol grubu olarak seçilen 60 sağlıklı kadın asemptomatik bakteriüri (ASB) yönünden araştırılmıştır. Gebeler arasında ASB sıklığı, bu sıklığın riskfaktörleriyle ilişkisi ve bakteriüriye neden olan mikroorganizmalar değerlendirilmiştir. Gebe ve kontrol grubu kadınlardan alınan orta akım idrar örneklerinin aseptik koşullar altında kültürleri yapılmıştır. Her iki grupta da aynı oranda (% 3) ASB saptanmış, gruplar arasında fark gözlenmemiştir (p>0.05). Gebelerde ASB sıklığının diğer riskfaktörleriyle (yaş, gebelik sayısı, gebelik süresi) ilişkisinde de anlamlı bir fark bulunmamıştır (p>0.05). Fakat gebelerde geçirilmiş üriner sistem infeksiyon (ÜSİ) öyküsü ile ASB görülme sıklığı arasında anlamlı ilişki gözlenmiştir (p0.05). The differences between the presence of bacteriuria and the risk factors (age of gestation, parity, maternal age) were statistically insignificant (p>0.05). But a significant relation was found between previous history of UT1 and ASB (p

Bu çalışmanın amacı, Kırıkkale Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Polikliniklerine herhangi bir sebeple başvuran kişilerde Brucella antikor seroprevalansını retrospektif olarak tespit etmektir. Araştırmaya, Kırıkkale Üniversitesi Tıp Fakültesi Polikliniklerine baş vuran 1-80 yaş arasında toplam 938 kişi dahil edilmiştir. Araştırma, Haziran 1998 -Şubat 2002 tarihleri arasında gerçekleştirilmiştir. Brusella antikorlarının tespiti için başvuran kişilerden alınan kan örneklerine Rose-Bengal Plate Testi (RBPT) ve Standart Tüp Aglütinasyon Testi (SAT) uygulanmıştır. RBPT ile %4.37 (41 kişi) ve SAT ile % 4.26 (40 kişi) oranında pozitiflik saptanmıştır. RBPT pozitifliği erkeklerde % 1.92 ve kadınlarda % 2.45, SAT pozitifliği ise erkeklerde % 1.81 ve kadınlarda % 2.45 olarak bulunmuştur. Her iki yöntemle elde edilen sonuçlar arasında istatistiksel açıdan bir fark bulunamamıştır. RBPT ve SAT yöntemi kolay uygulanabilmesi nedeniyle hastaların takibi açısından kullanışlı testlerdir. The aim of our study is to determine the Brucella antibody seroprevalence of the patients retrospectively who have applied.forany reason, the policlinics of Kırıkkale University Medical Faculty. The research includes totally 938 people who are between the age of l and 80 who have applied to Kırıkkale University Medical Faculty. This research was car-ried out between June 1998 and February 2002. Blood samples, which were obtained from the applicants, were deter-mined by using Rose Bengal Plate agglutination (RBPT) and Serum agglutination (SAT) method. The results show that of the person who is suspected as brucellosis the seroprevalence has been found with RBPT and SAT test is 4.37% (in 41 person) and 4.26% (in 40 person) respectively. Statistical Analysis showed that there are no differences between in (RBPT) and Serum agglutination (SA T) method. The seroprevalence is found with RBPT method in men and women %1.92 and %2.45 and with SAT method 1.81% and 2.45% respectively. in this study the rates gives accordance to the other epidemiological researches which obtained from Turkey.