Search

Amaç: Bu çalışmanın amacı silikon esaslı yumuşak astar materyali ve akrilik esaslı astar materyalinin mandibular tam protezlerin anterior, premolar ve molar bölgelerdeki alveolar kemik rezorpsiyonu üzerine etkisini 1 yıllık süreçte karşılaştırmaktır. Materyal ve Metot: Bu çalışmada, tutuculuk kaybı şikayeti ile başvuran 40 hastanın 20 sine silikon esaslı diğer 20 sine akrilik esaslı astar materyali uygulanmış başlangıç, 6.ay ve 12.ay da alınan panoramik radyografilerde kemik yüksekliğindeki değişimleri değerlendirmek için ölçümler yapılmıştır. Bulgular: 12 ayın sonunda her iki hasta grubunda da kemik kaybı gözlenmiş olup istatistiksel olarak anlamlı kemik kaybı izlenmemiştir. Silikon esaslı yumuşak astar maddesi uygulanan gurupta mandibulada molar ve premolar bölgede, Akrilik esaslı astar maddesi uygulanan grupta ise kesiciler bölgesinde kemik rezorpsiyonu daha fazla gözlemlenmiştir. Silikon uygulanan kadın ve erkekler karşılaştırıldığında kadınlarda erkeklere oranla daha fazla kemik rezorpsiyonu görülmüştür. Akrilik uygulanan grupta ise kadınlarda yalnızca molar bölgede kemik rezorpsiyonu daha fazla görülmüştür.Sonuç: Hem slikon esaslı yumuşak astar maddesi hemde akrilik esaslı astar maddesi uygulanan iki hasta grubunda da alveol kemik kaybı olduğu gözlenmiştir. Birbiri arasında kıyaslama yapıldığında akrilik esaslı astar maddesi kullanılan hastalarda kemik rezorpsiyon miktarı daha azdır.Anahtar Kelimeler: Alveolar kemik rezorpsiyonu, Mandibula, Radyografik ölçüm, Yumuşak astar maddeleri. Aim: The aim of this study was to compare the effect of silicone based soft lining material and acrylic based lining material on alveolar bone resorption of anterior, premolar and molar regions of mandibular full dentures over a 1 year period.Material and method: In this study, silicone-based soft liner material was applied to 20 of 40 patients Acrylic based lining material was applied to the other 20 s and measurements were made to evaluate the changes in bone height on the panoramic radiographs taken at baseline, 6th and 12th months. who applied with total loss of retention.Results: At the end of 12 months, bone loss was observed in both patient groups and no statistically significant bone loss was observed. Bone resorption was observed in the molar and premolar region of the mandibula in the group treated with Silicone-based Soft Primer, and in the cutters region in the group treated with Acrylic-based Primer. Compared to men and women treated with silicone, women had more bone resorption than men. In the acrylic group, bone resorption was more common in women than in the molar region. Conclusion: Alveolar bone loss was observed in both patient groups, in which both silicone based soft lining materials and acrylic-based lining materials were applied. When comparing each other, the amount of bone resorption is less in patients using acrylic-based soft lining material. Key Words: Alveolar bone resorption, Mandibula, Radiographic measurement, Soft liner materials. 128

Estetik, biyouyumluluk ve üstün mekanik özelliklere sahip olan zirkonya, tam seramik sistemlerde, son yıllarda yaygın olarak alt yapı materyali olarak kullanılmasına rağmen, veneer seramiği ile arasındaki bağlantı mekanizması henüz net olarak bilinmemektedir. Bu çalışmanın amacı, zirkonya alt yapılara uygulanan farklı yüzey işlemlerinin, materyallerin ortalama yüzey pürüzlülüğüne ve faz değişimine olan etkisinin incelenmesi ve uygulanan farklı yüzey işlemleri ile birlikte liner materyalinin, zirkonya alt yapı ile veneer seramiği arasındaki bağlanma dayanımına olan etkisinin araştırılmasıdır.Yapılan çalışmada, 80 adet, 8x8x3 mm boyutlarında Lava zirkonya alt yapı blokları hazırlandı. Uygulanan yüzey işlemlerine göre örnekler 4 gruba ayrıldı (n=20): Kontrol, kumlama (50μm Al2O3), CO2 lazer ile pürüzlendirme ve zirkonyum oksit tozu eklenerek pürüzlendirme. Örneklerin, profilometre ile yüzey pürüzlülüğü ölçümü yapıldı ve X- ray difraksiyon (XRD) analizi ile faz yapısı belirlendi. Yüzey işlemi uygulanan her bir grubun yarısına IPS e.max ZirLiner uygulandı (n=10). Tüm gruplara, tabakalama tekniği (IPS e.max Ceram) ile 5 mm çapında ve 3 mm yüksekliğinde veneer porselen uygulandı. Örneklerin bağlantı yüzeylerine, universal test cihazında 0,5 mm/dk hızla kesme kuvveti uygulandı. Bağlanma dayanımı testinden sonra örneklerin kopma ve yüzey işlemi yapılmış yüzeyleri, SEM ve EDS analizi ile incelendi. Verilerin analizi, Kruskal Wallis H Testi (p

Amaç: PMMA, protetik diş hekimliğinde protez kaide materyali olarak yaygın kullanılmasına rağmen düşük dayanım ve düşük ısı iletkenliği gibi dezavantajları mevcuttur. Bu çalışmada PMMA içerisine ağırlıkça %10 oranında Ag, TiO2, ZrO2, Al2O3, SiC, SiC-nano, Si3N4, HA-nano tozları ilavesinin ısıl iletkenlik ve eğme dayanımı üzerine etkileri araştırılmıştır.Materyal ve Metot: Onsekiz grup altında toplam 144 örnek hazırlanmıştır. Örnekler testler öncesi 30 gün suda bekletilmiştir. Isıl iletkenlik katsayıları ısı debimetre cihazı, eğme dayanımları üç nokta eğme testi ile ölçülmüş, bulguların analizinde Tek Yönlü Varyans Analizi testi kullanılmıştır. Örnekler çevresel taramalı elektron mikroskobunda ve X ışını kırınımı cihazında incelenmiştir.Bulgular: Bulgulara göre PMMA'ın ısıl iletkenliği sırası ile Si3N4, SiC, Al2O3, nano SiC, TiO2, ZrO2, nano HA, Ag ilavesi ile istatistiksel olarak anlamlı düzeyde artmaktadır. En yüksek ısıl iletkenlik değerleri Si3N4, SiC, Al2O3 gruplarında bulunmuştur. Eğme dayanımı değerlerinde SiC, Alümina ve Ag grupları ile kontrol grubu arasında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık bulunmazken diğer gruplarda eğme dayanımı değerleri azalmaktadır. Elektron mikroskobu görüntülerinde metal tozlarının PMMA içinde ısıl iletkenliği daha yüksek çıkan gruplarda (Si3N4, SiC, Al2O3) daha homojen dağılmış olduğu gözlenmiştir.Sonuç: Sonuç olarak PMMA'a %10 oranında SiC, Al2O3 ve Ag tozları ilavesi PMMA'ın ısıl iletkenliğini arttırırken, bükülme dayanımı değerlerinde farklılığa neden olmamaktadır.Anahtar Kelimeler: Eğme dayanımı, ısıl iletkenlik, polimetilmetakrilat Aim: PMMA is widely used in prosthodontics as a denture base material, however it has some disadvantages like low strength, and low thermal conductivity. In this study the effect of adding powdered Ag, TiO2, ZrO2, Al2O3, SiC, SiC-nano, Si3N4, HA-nano in ratios of 10 wt% to PMMA on the thermal conductivity and flexural strength was investigated.Material and Method: 18 groups and totally 144 specimens were fabricated. The specimens were left in water for 30 days. Thermal conductivity values were measured with Heat Flow Meter, flexural strength was measured with 3 point bending test and specimens were investigated using environmental scanning electron microscope and X-Ray Diffractometer.Results: The thermal conductivity value of PMMA was increased significantly with adding Si3N4, SiC, Al2O3, nano SiC, TiO2, ZrO2, nano HA, Ag respectively. A progressive increase in thermal conductivity was observed in Si3N4, SiC, Al2O3 fillers. Flexural strength values of control group were not significantly different from flexural strength values of SiC, Alumina ve Ag groups. In the other groups, flexural strength values were decreased significantly. In electron microscopy images, Si3N4, SiC, Al2O3 powders that have higher thermal conductivity values dissipated more homogeneously in PMMA.Conclusion: As a conclusion, while the addition of 10 wt% SiC, Al2O3 and Ag powder to the PMMA significantly increased thermal conductivity, it did not significantly change flexural strength values of PMMA.Key Words: Flexural strength, polymethylmethacrylate, thermal conductivity 138

Amaç: Bu çalışmanın amacı, seramik alt yapı materyallerinin mine ve dentinemakaslama bağlanma dayanımı üzerine self-etch ve self-adeziv rezin simanların etkisiniincelemekti.Materyal ve Metot: Çürüksüz insan maksiller santral kesici dişleri seçildi vedişlerin vestibul yüzleri kesilerek mine ve dentin yüzeyleri açığa çıkarıldı. 3 farklıseramik alt yapı materyali (IPS e.max Press, Turkom-Cera ve Prettau Zirconia) 3 farklıself-etch adeziv (Duo-Link, Panavia F 2.0 ve RelyX Ultimate Clicker) ve 2 farklı self-adeziv (RelyX U200 Automix ve Maxcem Elite) rezin siman sistemleri üretici firmanıntalimatları doğrultusunda kullanılarak dişlere simante edildi. Makaslama bağlanmadayanımı testi universal test cihazı kullanılarak gerçekleştirildi. Kırılma tipleristereomikroskop ile belirlendi ve adeziv rezin siman ile diş yüzeyleri arasındaki bağlantıara yüzeyini taramalı elektron mikroskobu ile incelendi. Veriler varyans analizi(ANOVA) ile analiz edildi ve Tukey testi anlamlı farklılıkları tespit etmek içinkullanıldı (α=0.05).Bulgular: Adeziv rezin simanlar, diş yüzeyleri ve seramik alt yapı materyalleri(p0.05) hariç, anlamlı farklılıklar bulundu. En yüksekbağlanma dayanımı mineye Duo-Link ile simante edilen Turkom-Cera örneklerde(24.51 ±3.40 MPa) ve en düşük bağlanma dayanımı ise dentine Maxcem Elite ilesimante edilen Prettau Zirconia örneklerde bulundu (4.42 ±1.53 MPa).Sonuç: Maksimum bağlanma dayanımı sağlamak için, preperasyon sırasında,mümkün olduğunca mine dokusu korunmalıdır. Ayrıca, self-adeziv rezin simanlar self-etch adeziv rezin simalarla bağlanma dayanımı açısından karşılaştırıldığında, bağlanmadayanımlarının iyileştirilmesi gerekmektedir. Aim: The purpose of the present study was to evaluate the effect of self-etch andself-adhesive resin cements on shear bond strength of ceramic core materials to enameland dentin.Material and Method: Extracted carious-free human first maxillary incisorteeth were selected and vestibule surfaces were cut flat to get an enamel and dentinsurface. Ceramic core materials (IPS e.max Press, Turkom-Cera, and Prettau Zirconia)were luted to the tooth surfaces by using 3 self-etch adhesive (Duo-Link, Panavia F 2.0,and RelyX Ultimate Clicker) and 2 self-adhesive resin (RelyX U200 Automix andMaxcem Elite) systems according to the manufacturers' instructions. Shear bondstrength test was performed using a universal testing machine. Failure modes weredetermined under a stereomicroscope and bonding interfaces between the adhesive resincement and tooth were evaluated with a scanning electron microscope. Data wereanalyzed with analyses of variance (ANOVA) and Tukey test was performed to identifysignificant differences (α=0.05).Results: Significant differences were found among the groups in terms ofadhesive resin cements, tooth surfaces and ceramic core materials (p0.05). The highest shear bond strength was determined for Turkom-Ceraspecimens luting to enamel using Duo-Link (24.51 ±3.40 MPa) and the lowest forPrettau Zirconia specimens luting to dentin using Maxcem Elite (4.42 ±1.53 MPa).Conclusion: During preparation, enamel must be protected as much as possibleto obtain maximum bond strength. In addition, self-adhesive resin cements need forimprovement regarding the bond strength compared to self-etch adhesive resin cements. 132

Amaç: Bu çalışmanın amacı, farklı yüzey işlemleri uygulanan lityum disilikat cam seramiklerde rezin simanların bağlanma dayanımlarını ve farklı basamak tipi ve taper açısının lityum disilikat cam seramiklerin baskı dayanımına olan etkisini değerlendirmektir.Materyal ve Metod: Bu çalışmada bağlanma dayanımı testi için 120 adet IPS e.max Press örnek hazırlandı. Örnekler rastgele 6 gruba ayrıdı. Seramik yüzeylerine şu işlemler uygulandı: 1. Kontrol, 2. HF asit, 3. Kumlama (Al2O3 tozu), 4. Co-Jet (Silika kaplı Al2O3 tozu), 5. Er:YAG lazer ve 6. Nd:YAG lazer. Yüzey işlemlerinden sonra örneklerin yarısının üzerine dual-cure, diğer yarısının üzerine de self-cure rezin siman yapıştırıldı ve kopma olana kadar makaslama kuvveti uygulandı. Baskı dayanıklılığı testi içinde farklı basamak tipi (chamfer ve shoulder) ve 2 farklı taper açısında (6° ve 12°) 40 adet metal day hazırlandı. Metal day üzerine IPS e.max Press örnekler simante edildikten sonra baskı testi uygulandı.Bulgular: Veriler iki-yönlü Varyans analizi (ANOVA) ile değerledirildi ve her iki test içinde sonuçlar istatistiksel olarak önemli bulundu. (p

Çalışmamızda dört farklı inley kavite preparasyonu yapılarak, dört farklı restorasyon çeşidi ile hazırlanan inley köprülerin kırılma dirençleri değerlendirilmiştir.Çalışmada kullanılmak üzere çürüksüz 1 adet alt sağ 2.premolar ve 2.molar diş toplandı. Dişler daha sonra 11 mm aralıkla akrilik rezin içerisine gömüldü. 4 faklı preparasyon şeklinin standart dişlere uygulanabilmesi amacıyla elde edilen model 4 adet kopyalanıp inley kaviteler açıldı. Daha sonra bu rezin modellerden de testin yapılacağı metal güdükler hazırlandı. Çalışmada inley köprü yapımı için polietilen fiberle (Construct) güçlendirilmiş kompozit, cam fiberle güçlendirilmiş (Stick) kompozit, manüel dizayn ve manüel kopya ile elde edilen zirkonyum (ZirkonZahn) ve metal destekli porselen kullanılmıştır.Mekanik direncin incelenmesinden önce inley köprüler ilk önce 1 hafta 37°C'lik su banyosunda bekletildi daha sonra termal siklus cihazında 5/55°C'de 5000 termosiklus uygulandı. Hazırlanan metal daylara kalsiyum hidroksit ile simante edilen örnekler Instron Universal test cihazı ile 1 mm/dk hızında kırılma oluşuncaya kadar kuvvet uygulandı. Elde edilen verilen istatiksel analizi SPSS 10.05 paket programı ile yapıldı. İstatiksel analizlerde ANOVA; ortalamaların karşılaştırılmasında Duncan çoklu karşılaştırma testi uygulanmıştır. Çalışmamızda en yüksek kırılma direnci değerini ZirkonZahn grubuna ait örnekler verdi. Bunu sırasıyla Stick-Grandio, metal destekli porselen ve Construct-Grandio örnekler izlemiştir.Anahtar Kelimeler: İnley köprü, diş preparasyonu, kırılma direnci The aim of this study was to compare the fracture strength of prepared with four different inlay cavity preparation and four different restoration materials of inlay retained fixed partial dentures.For this study; caries free 1 right 2. mandibular premolar and 1 right 2. mandibular molar were collected. Teeth were embedded into the acrylate resin with separation of 11 mm. For the standardization of 4 inlay cavity preparation this model is duplicated and inlay cavities are prepared into duplicated models. Than resin models duplicated to cast metal models. Preparation of inlay retained fixed partial dentures are prepared with polyethylene fiber (Construct) reinforcement composite, glass fiber (Stick) reinforced composite, manual designed and manufacturing zirkonya and metal-ceramic.Before the fracture strength test inlay bridges were stored in distilled water at 37°C in one week, then thermal cycling was done by 5000 cycles of 5/55°C distilled water. All restorations were cemented to the metal models using calcium hidroksid luting cement. Specimens were centrally loaded on the pontic until failure with a universal testing machine (Instron Universal test machine); with a crosshead speed of 1 mm/min. Obtained data were analyzed by statistical software, SPSS 10.05 for Windows. Anova and Duncan multiple comparison test methods were performed for statistical analyses. As a result of study; restoration prepared with ZirkonZahn showed the highest mean fracture strength, followed by Stick-Grandio, metal-ceramic and Construct-Grandio.Key words: Inlay bridge, tooth preparation, fracture resistance 116

Bu çalışma fiberle güçlendirilmiş ve güçlendirilmemiş geçici kuron-köprümateryallerinin bükülme dirençlerini belirlemek ve karşılaştırmak amacıyla yapılmıştır.Çalışmada geçici kuron-köprü materyali olarak ısıyla polimerize olanpolimetilmetakrilat (PMMA) (SR Ivocron), otopolimerizan PMMA (Tab 2000),otopolimerizan polietilmetakrilat (PEMA) (Dentalon Plus), Bis-akril kompozit(Protemp 3) ve ışıkla sertleşen kompozit (Charisma ve Tetric Ceram) ve güçlendiriciolarak ise, polietilen fiber (Construct ve Ribbond-THM) ve E-cam fiber (Fiber SplintML) kullanılmıştır. Çalışma ISO 10477 (1992) standardına uygun olarak 25x2x2 mmboyutlarında hazırlanan 10'ar örnekten oluşan 24 gruptan oluşturulmuştur. Çalışmaguruplarını oluşturan örnekler fiber ilavesi ile güçlendirilmiştir. Kontrol grubunda iseherhangi bir güçlendirme işlemi yapılmamıştır. Elde edilen örneklere 1mm / dakikabaşlık hızı ile Instron Universal Test Makinesinde bükme kuvveti uygulanmıştır. Eldeedilen verilerin istatistiksel analizi SPSS 10.01 paket programı ile yapılmıştır.İstatistiksel analizlerde ANOVA; ortalamaların karşılaştırılmasında Duncan çoklukarşılaştırma testi uygulanmıştır.Çalışmanın sonucunda, en yüksek ortalama bükülme direnci, Construct(polietilen) fiberle güçlendirilmiş Tetric - Ceram kompozit (467,82 MPa) materyalindegözlenirken, en düşük değer fiber içermeyen Dentalon Plus (65,82 MPa) kontrol grubuörneklerinden elde edilmiştir. Güçlendirme materyallerinin bükülme dirençlerikarşılaştırıldığında en yüksek değeri Construct (polietilen fiber) gösterirken bunuRibbond (polietilen fiber) ve Fiber-Splint ML (E - cam fiber) takip etmiştir. Purpose of this study was to assess and compare the flexural strength values ofprovisional crown-bridge materials with and without reinforced fiber.In the study, as provisional crown-bridge materials; heat polymerizing PMMA,autopolymerizing PEMA, autopolymerizing PMMA, Bis acryl composite resin and lightcured composite resin, as reinforcement materials; polyethylene fiber and glass fiberwere used. The study consisted of 24 groups each of which has 10 samples and preparedin the dimensions of 25x2x2 mm in accordance with ISO 10470 standart. The samplesforming the study group are enhanced with the addition of fiber. But any attemp ofenhancement wasn?t applied for control group. With a Instron Universal testingmachine at a crosshead speed of 1mm/min flexural force was appliced to specimens.Obtained data were analyzed by a statistical softwere, SPSS 10.01 for Windows. Anowaand Duncan multiple comparison test methods were performed for stastistical analyses.As a result of study; tetric ceram composit resin reinforced with Constructshowed the highest mean bending strength, the lowest values obtained from the controlgroup of Dentalon Plus when the flexural strength values of reinforcement materialswere compared whith each of other the Construct showed the highest value, followed byRiboond THM ve Fiber-Splint ML. 82

ÖZET Baz metal alaşımların giderek fiyatlarının artması protez laboratuarlarını değişik oranlarda artık metal kullanmaya sevk etmektedir. Bu alaşımların dökümünde ise ya indüksiyonla eritme yada şalomeyle eritme yöntemi kullanılmaktadır. Bu çalışma, alaşımı eritmede kullanılan yöntemlerin elde edilen dökümün sertliği ve korozyon direnci üzerine olan etkilerini, artık metal alaşımı kullanıldığında elde edilen dökümün sertliği ve korozyon direnci üzerine olan etkilerini ve artık metal alaşımı kullanıldığı takdirde eritme yöntemlerinin dökümün sertliği ve korozyon direnci üzerine olan etkilerini incelemek amacıyla yapılmıştır. Çalışmamızda bir Cr-Co (Wironit) ve bir Cr-Ni (Wiron 99) alaşımı kullanılmıştır. Şalome ve indüksiyon döküm yöntemleri kullanılarak, 5mm çapında 3 mm kalınlığında Saf metal, % 50 oranında artık metal ile yeni metal karışımı ve tamamen artık metal ile dökülen örneklerin sertlik değerleri belirlendikten sonra, dökümler yapay tükürük (Fusayama solüsyonu pH:5,5) içerisinde 37 °C'de 1 ay süreyle bekletilmiş ve solüsyona geçen Ni, Cr ve Co iyonlarının miktarları atomik absorbsiyon spektrofotometre cihazıyla saptanmıştır. Sonuçta, şalomeyle dökülen örneklerin sertlik değerlerinin daha yüksek olduğu, artık alaşım kullanımının Cr-Ni alaşımında sertlik değerini arttırmasına karşın Cr-Co alaşımında azalttığı, indüksiyon döküm yönteminin ve artık alaşım kullanımının alaşımlardan salınan toplam iyon miktarım arttırdığı ve artık alaşım kullanılarak indüksiyon döküm yöntemiyle dökülen örneklerin solüsyona daha az Ni saldıkları bulunmuştur. IV SUMMARY As the prices of base metal alloys have gradually increased, prosthodontic laboratories have utilized used alloys at different rates. In the casting of these alloys, either induction technique or torch technique have been used. This study investigated the effects of utilizing used metal alloys and the methods used in the melting of alloys on the corrosion and microhardness of obtained casting specimens. A Cr- Co (Wironit) alloy and a Cr-Ni (Wiron 99) alloy were included in the study. Microhardness values of the specimens casted in 5 mm diameter and 3 mm thickness with new metal alloy, the mixture of new metal and used metal at 50/50 rates and fully used metal alloy by utilizing induction and torch technique were determined. Also the specimens were kept at 37 °C within artificial saliva for a month, and the amounts of released Ni, Cr and Co ions were determined by Atomic Absorbtion Spectrophotometer (AAS). In the result, it has been found that the microhardness values of specimens casted by torch are higher, and utilizing of used metal alloys have reduced the microhardness value in Cr-Co alloy although increased in Cr-Ni alloy. In addition, induction technique and utilizing of used metal alloys reduced the amount of total ion released from alloys, and the specimens casted with used metal alloy by induction technique released less Ni ion to solution. 114

II ÖZET Adesiv tutuculu köprüler restoratif diş hekimliğinde basan ile kullanılmakla beraber, güncel uygulamalarda metal altyapıların simana bağlanması ile ilgili problemler görülmektedir. Bu çalışma, metal destekli adesiv köprülerin siman ile bağlantılarındaki yetersizliğin neden olduğu başarısızlıkların azaltılmasında; farklı alaşımların, bu alaşımların bağlantı yüzeylerinin pürüzlendirilmesinin ve farklı şekillerde polimerize olan sunanların adezyona olan etkilerinin değerlendirilmesi ve bu etkilere göre en uygun kombinasyonun bulunması için yapılmıştır. Çalışmamızın materyalini oluşturan Cr-Co ve Cr-Ni alaşımlar, 320 adet 1.3 cm çaplı silindir şeklinde olmak üzere dökümleri yapılarak elde edilmiştir. Örnekler dört gruba ayrılarak Elektrolitik, Kimyasal A, Kimyasal B, Kumlama işlemlerine tabi tutulmuşlardır. Daha sonra her bir grup ikiye ayrılarak Panavia21 ve Twinlook simanlarla yapıştırılmıştır. Haunsfield test cihazında, örneklerin yansına çekme, yansına makaslama kuvvetleri uygulanarak kopma dirençleri ölçülmüştür. Çalışmamızın sonuçlan istatistiksel metot olarak `varyans analizi` ve `LSD testi` kullanılarak değerlendirilmiştir. Farklı adi metal alaşımlan kullanmanın adezyon kuvveti üzerine etkisinin olmadığı gözlenmiştir. Yüzey pürüzlendirme tekniklerinin bağlanma kuvvetlerine etkisi bakımından en yüksek Kimyasal A, daha sonra sırası ile Elektrolitik, Kimyasal B ve Kumlama şeklinde sıralandığı belirlenmiştir. Kullanılan sunanlarda ise Panavia 21 'in Twinlook' a göre daha yüksek çekme ve makaslama direnci sağladığı görülmüştür. Sistemlerin makaslama kuvvetlerine karşı dirençlerinin çekme kuvvetlerinden daha yüksek olduğu bulunmuştur. Ill SUMMARY Resin bonded bridges are successfully used in restorative dentistry; however, it is possible to face some problems related to the cementing of metal frameworks in everyday applications. This study has been carried out in order to evaluate the influences of variously polymerized cements, of different alloys, and of the inner surface treatment of these alloys in reducing the failure caused by the inadequacy in cementing with metal supplied adhesive bridges; another objective of this study is to find out the most appropriate combination according to these influences. Forming the basis of our study, Cr-Co and Cr-Ni alloys have been obtained by casting 320 cylinders in 1.3 cm diameters. Samples have been divided into four groups and subjected to Electrolytic, Chemical A, Chemical B, and Sandblasting processes. Then each group has been divided into two groups and they have been cemented with Panavia 21 and Twinlook. Shear-stress has been exerted on half of the samples in the Haunsfield testing apparatus, while the other half of the samples have been subjected to tensile-stress in the same instrument. In this way, their resistance to shear and tensile strength has been measured. The results of our study have been evaluated by using `variance analysis` and `LSD test` as statistical methods. It has been observed that the use of different ordinary metal alloys has been found to have no influence on bond strength. It has been determined that the highest influence of surface treatment techniques on bond strength has been successively Chemical A, Electrolytic, Chemical B, and Sandblasting. In the cements used, Panavia 21 has been found to be of higher tensile and shear bond strength 104