Search

Objectives: In this study, we aimed to evaluate the effect of gender on clinical findings, disease activity, functional status and quality of life in patients with axial involvement in Turkey. Methods: Patients with PsA who met the CASPAR classification criteria were enrolled consequently in this cohort. Turkish League Against Rheumatism (TLAR)-Network was formed with the participation of 25 centres. The demographic variables, fatigue, diagnostic delay, the beginning of peripheral arthritis, enthesitis, dactylitis and spine involvement, inflammatory low back pain, BASFI, HAQ, HAQ-s, visual analogue scale-pain (VAS-pain), anxiety, depression and disease activity parameters (ESR, DAS28, BASDAI) were recorded. Axial involvement was assessed according to clinical and radiological data according to modified New York (MNYC) or Assessment of SpondyloArthritis international Society (ASAS) criteria. Results: A total of 1018 patients with PsA were included in this study. Of the 373 patients with axial involvement, 150 were male (40.2%) and 223 (59.8%) were female. Spondylitis was detected in 14,7% of men and 21,9% of women in all patients. Pain score (VAS) (p

Ill ROMATOİD ARTRİTLİ HASTALARDA SERUM IGF-1 VE IGFBP-3 DÜZEYLERİNE DİNAMİK AEROBİK EGZERSİZİN ETKİLERİ ÖZET Çalışmamızda romatoid artrit (RA) hastalannda dinamik egzersiz tedavisinin serum IGF-1 ve IGFBP-3 düzeylerine etkisi araştırıldı. Bu amaçla 40 RA'li hasta iki gruba ayrılarak bir gruba dinamik egzersiz, diğer gruba da eklem hareket açıklığı egzersizleri verildi. 14 sağlıklı katılımcıdan oluşan kontrol grubuna da yine dinamik egzersiz protokolü uygulandı. Dinamik egzersiz protokolü; kalp hızı maksimum kalp hızının %60'ı olacak şekilde, treadmil üzerinde 20 dakikalık yürüme egzersizi şeklinde düzenlendi. Egzersizler 15 gün boyunca haftada 5 kez uygulandı. Tüm katılımcılara ait serum IGF-1 düzeylerini etkileyebilecek body mass index (BMI), gövde ve % yağ oranı değerleri tespit edildi. Tedavinin başlangıcında, 7. ve 15. günlerde RA'li hastalara ait sabah tutukluğu süresi, VAS'a göre ağrı değerlendirmesi, HAQ ile fonksiyonel değerlendirme ve Ritchie artiküler indeksi skorları ile tüm katılımcılara ait ESR, CRP, serum IGF-1 ve IGFBP-3 düzeyleri kaydedildi. Hastalara ait sabah tutukluğu, HAQ, ESR ve CRP değerlendirmelerinde ve eklem hareket açıklığı egzersizleri uygulayan RA'li hastalarda ağrı ve Ritchie artiküler indeksi skorlarında tedavi süresince anlamlı bir değişiklik tespit edilmedi. Dinamik egzersiz tedavisi uygulanan RA'li hastalarda ise ağrı ve Ritchie artiküler indeksi değerlendirmelerinde istatistiksel olarak anlamlı iyileşmeler gözlendi. RA'li hastalarda dinamik egzersiz uygulamasıyla serum IGF-1 düzeylerinde anlamlı bir yükselme bulunurken, eklem hareket açıklığı egzersiz grubu ve sağlıklı kontrol grubunda düşme tespit edildi. IGFBP-3 düzeylerinde ise her üç grupta da anlamlı bir değişiklik bulunamadı. Çalışmamızda RA'li hastalarda dinamik egzersiz tedavisiyle istenmeyen bir etki ile karşılaşmadan, ağrı ve eklem hassasiyeti üzerinde olumlu etkiler elde edildiği ve serum IGF-1 düzeylerinde artış olduğu tespit edilmiştir. RA'li hastalarda dinamik egzersiz tedavisinin moleküler etkileri henüz bilinmemektedir. Dinamik egzersiz tedavisi ile ulaşılan IGF-1 artışı RA'te bu egzersiz formunun etkinliğini açıklamada muhtemel bir mekanizma olabilir. Anahtar kelimeler: Romatoid artrit, dinamik egzersiz, IGF-1, IGFBP-3 IV ASSOCIATION BETWEEN DYNAMIC EXERCISE THERAPY AND IGF-1 AND IGFBP-3 CONCENTRATIONS IN THE PATIENTS WITH RHEUMATOID ARTHRITIS SUMMARY We aimed to evaluate the relationship between short-term dynamic exercise therapy and serum insulin-like growth factor- 1 (IGF-1) and insulin-like growth factor binding protein-3 (IGFBP-3) levels in the patients with rheumatoid arthritis (RA). Fourty RA patients were randomly assigned to two groups: (group 1) dynamic exercise programme on a treadmill while the heart rate was maintained at 60% of the age predicted maximum heart rate, (group 2) range of motion (ROM) exercise programme. Also healthy participants carried out the same dynamic exercise protocol and comprised the control group.(group 3). The exercise frequency was 5 sessions per week for 2 weeks. Morning stiffness duration, pain(VAS), Stanford health assessment questionnaire (HAQ) and Ritchie articular index were evaluated in the RA patients. BMI calculated and body composition related parameters ( trunk fat and % fat ) were evaluated at baseline using dual energy x-ray absorptionmetry (DEXA). Also, we recorded the levels of erythrocyte sedimentation rate, serum C-reactive protein, IGF-1 and IGFBP-3 in all of the subjects. Clinical and laboratory assessments of the participants were determined before, at the seventh and fifteenth days of treatment. There were no significant changes in morning stiffness duration and FIAQ during the two exercise programme in both RA groups. The pain evaluation and Ritchie scores were significantly improved by the dynamic exercise treatment RA patients. The important increases were recorded on circulating IGF-1 in dynamic exercise group with RA although IGF-1 levels showed a significant decrease in the other patients. In the healthy control group, serum IGF-1 levels showed a decline after exercise, however theses changes were not statistically significant,except at the first week. Also no significant changes were observed on serum IGFBP-3 levels in three groups. Our results suggest that dynamic exercise therapy increases serum IGF-1 levels in RA patients. The maniplation of serum IGF-1 levels by dynamic exercise therapy might indicace the benefical effects of dynamic exercise in RA patients. Key words: Rheumatoid arthritis, dynamic exercise, IGF-1, IGFBP-3 72

Amaç: Bu araştırma da D vitamin düzeyinin denge ,düşme riski ve yaşam kalitesi üzerine etkisinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır.Gereç ve Yöntem: Çalışmaya Atatürk Üniversitesi Tıp Fakültesi Araştırma Hastanesi Fiziksel Tıp ve Rehabilitasyon Polikliniğine başvuran ve D vitamin eksikliği tespit edilen 18-40 yaş aralığındaki 80 hasta ve aynı yaş aralığında 40 sağlıklı kontrol dahil edildi. Katılımcılar D vitamin düzeyine göre eksiklik,yetersizlik ve normal olarak 3 gruba ayrıldı.Katılımcılar klinik olarak Nottingham Sağlık Profili(NHP),Berg Denge Ölçeği ve Vizüel Ağrı skala'sı ile değerlendildi.Ayrıca katılımcıların kantitatif olark düşme riski bilgisayarlı posturografi cihazı(Tetrax) kullanılarak ölçüldü.Bulgular: Çalışmaya 78 kadın 42 erkek toplam 120 katılımcı dahil edildi.Katılımcıların ortanca yaşları 27,08±6,35 idi.VAS(ağrı skalası),NSP(Yaşam Kalitesi Skalası) ve Berg denge ölçümlerinde gruplar arasında fark tespit edilmedi.Bilgisayarlı postürografi cihazıyla yapılan değerlendirmede de D vitamin düzeyi düşük olanlarda anlamlı şekilde daha fazla düşme riski teyit edildi.(p0.05).Sonuç:Çalışmamızda genç erişkin popülasyonda D vitamini düzeyi ile düşme riski arasında ilişki ve D vitamin düzeylerinin yaşam kalitesine olası etkilerini araştırdık.D vitamini derinliğinden bağımsız olarak,D vitamin seviyesi düşüklüğünün düşme riskini arttırdığı ve yaşam kalitesini azalttığı sonucuna vardık.Ancak D vit. düzeyleri ile VAS ve Berg Denge Ölçeği skorları arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki saptayamadık.Anahtar Kelimeler:D vitamini,Düşme riski,Denge,Yaşam kalitesi,Bilgisayarlı posturografi Objective: The aim of this study was to evaluate the effects of vitamin D levels on balance, fall risk and quality of life.Materials and Methods: The study included 80 patients aged between 18-40 years who were admitted to Atatürk University Faculty of Medicine Research Hospital Physical Medicine and Rehabilitation Outpatient Clinic and vitamin D deficiency and 40 healthy controls were included in the same age range. Participants were divided into 3 groups according to vitamin D level as insufiency,deficiency and normal. Participants were clinically evaluated with Nottingham Health Profile (NHP), Berg Balance Scale and Visual Pain Scale. In addition, the quantitative decline of the participants was measured using a computerized posturography device (Tetrax).Findings: A total of 120 participants were included in the study. The median age of the participants was 27,08 ± 6,35 VAS (pain scale), NSP (Quality of Life Scale) and Berg balance measurements were not different between groups. In the evaluation with computerized posturography device, significantly higher risk of fall was confirmed in patients with low vitamin D levels (p 0.05).Conclusion: In this study, we investigated the relationship between vitamin D levels and fall risk in young adult population and possible effects of vitamin D levels on quality of life. Regardless of the depth of vitamin D, we concluded that low levels of vitamin D increased the risk of falling and reduced quality of life. However, we could not find a statistically significant relationship between vitamin D levels and VAS and Berg Balance Scale scores.Key words:Vitamin D,Falling Risc,Balance, Life quality, Computerized posturography 102

Romatoid Artrit (RA), asıl olarak büyük ve küçük eklemleri etkilemesinin yanında sistemik etkilere de yol açan, etyolojisi belli olmayan, kronik inflamatuar bir hastalıktır. RA dünyada en sık görülen inflamatuar eklem hastalığı olup dünya nüfusunun %1'ini etkilemektedir (1, 2). Birçok çalışmada düşmeler RA hastalarında oldukça yaygın olarak saptanmaktadır. Daha önce yapılan çalışmalarda RA hastalarında düşme insidansı % 33 ile %54 arasındadır (3-9). RA hastalarının % 68'inde düşme riski artmıştır (7). Biz de RA hastalarında düşme insidansının arttığı çalışmaları göz önüne alarak düşme riski, düşme korkusu ve son on iki aydaki düşme sayısını değerlendirmeyi planladık. Ayrıca ek hastalıklar, hastalık aktivitesini değerlendirdiğimiz klinik değerlendirme parametreleri, sağlık değerlendirme anketi gibi indeksler ile düşme riski arasındaki ilişkiyi saptamayı hedefledik.Çalışmamıza 2010 ACR/EULAR (American College of Rheumatology/ European League Against Rheumatism) sınıflandırma kriterlerini karşılayan 100 RA hastası (K/E: 84/16; yaş ortalaması: 49,46 ±11,11 yıl) ile kontrol grubu için 50 sağlıklı birey (K/E: 19/31; yaş ortalaması: 34,34 ±12,71 yıl) alınmıştır. Katılımcılarda portable balans sistemi ile düşme riski belirlenmiştir. Düşme riskinin hastaların yaş, cinsiyet, ağrı düzeyi, vücut kitle indeksi, hastalık aktivitesi, hastalık şiddeti, eşlik eden komorbiditeler ile ilişkisi bulunup bulunmadığı çalışmamızda istatistiksel olarak değerlendirilmiştir. Katılımcılara HAQ-DI (The Health Assesment Questionnaire Disability Index), DAS-28 (Validation of the 28 Joint Disease Activity Score), CDAI (Clinical Disease Activity Indexes), SDAI (Simple Disease Activity Indexes) ile Uluslararası düşme etkinliği skalası (FES-I) uygulanmıştır. Katılımcıların düşme korkularının varlığı araştırıldığında hasta grubunda yer alanların %56'sının, sağlıklı grupta yer alanların %16'sının düşmekten korktuğu ve aralarındaki farkın istatistiksel olarak anlamlı olduğu belirlendi (p