Search

Nöbet önleyici ilaca(NÖİ) dirençli temporal lob epilepsili hastaların serum ve beyin omurilik sıvısı (BOS) analizinde nöronal antikor varlığını araştırmayı amaçladık. İlaca dirençli temporal lob epilepsisi tanısı ile izlenen, lomber ponksiyonu kabul eden 8 hastayı değerlendirdik. İlaca dirençli temporal lob epilepsisi nedeniyle takip ettiğimiz ve otoimmün epilepsi şüphesi duyduğumuz olgularda nöronal antikorları ve klinik özellikleri araştırdık. Tüm hastalarda hem serum hem de BOS'ta nöronal otoantikorlar negatif bulundu. BOS ve serum incelemelerinde nöronal antikorlar saptanmasa da bu durum çalışma grubumuzda epilepsi başlangıç yaşının erken olması ile ilişkili olabilir. Subakut bir klinik, nöbet sıklığının alışılmadık derecede yüksek olması, nöbetlerin çeşitliliği ve değişkenliği, NÖİ’lara direnç, kişide veya ailesinde otoimmün hastalık varlığı, kanser öyküsü veya viral prodrom varlığı, santral sinir sistemi inflamasyonun gösterilmesi, nöral antikorların varlığında Otoimmün epilepsi ayırıcı tanıda düşünülmelidir., We aimed to investigate the presence of neuronal antibodies in serum and cerebrospinal fluid(CSF) analysis of patients with drug resistant temporal lobe epilepsy. We evaluated 8 patients who accepted lumbar puncture with a diagnosis of drug resistant temporal lobe epilepsy. Neuronal autoantibodies were found to be negative in both serum and CSF in all patients. We investigated neuronal antibodies and clinical features in cases who were followed up for drug-resistant temporal lobe epilepsy and suspected of autoimmune epilepsy. Although neuronal antibodies were not detected in CSF and serum examinations, this may be related to the early age of onset in our study group. Autoimmune epilepsy should be considered among the differantial diagnosis with a subacute clinic, unusually high seizure frequency, variety and variability of seizures, resistance to antiseizure medications(ASMs), presence of an autoimmune disease in the person or his/her family, history of cancer or viral prodroma, demonstration of CNS inflammation and detection of neural antibodies.

Amaç: Bu çalışmada, Profesyonel Rol Açıklığı (PRA) ve Sistem Açıklığı (SA) ölçeklerinin geçerlik ve güvenirlik çalışmasının yapılması amaçlanmıştır.Yöntemler: Çalışmada amaçlı örneklem yöntemi kullanılmış, Şubat-Nisan 2019 tarihleri arasında, bir üniversite hastanesinde çalışan 403 hemşire örneklemi oluşturmuştur. Veriler, PRA ve SA ile toplanmıştır. Ölçeklerin Türkçe’ye uyarlanma sürecinde; çeviri, anlamsal inceleme, uzman paneli değerlendirmesi, geri çeviri, pilot uygulama, son sürüm ve dokümantasyon adımları izlenmiştir. Veriler SPSS 23 paket programı kullanılarak, geçerlik ve güvenirlik analizleri ile değerlendirilmiştir.Bulgular: PRA ve SA ölçeklerinin Kapsam Geçerlik İndeksi (KGİ) değerleri sırasıyla 0,99 ve 1,00 bulunmuştur. Her iki ölçek 397 hemşire tarafından yanıtlanmıştır. Kaiser Meier Olkin (KMO) değeri 90,2, varyans %53,65 ve faktör yükleri 0,55-0,91 arasında olup ölçek geçerlidir. Her iki ölçeğin Cronbach alfa katsayısı sırasıyla 0,90 ve 0,89 olup, yüksek düzeyde güvenirlik derecesine sahiptirler. Test-tekrar test korelasyonları 1,00 olan her iki ölçeğin, zamana karşı değişmezlik güvenirliklerinin güçlü olduğu belirlenmiştir. Sonuç: PRA ve SA ölçeklerinin Türkçe uyarlaması, kullanıma uygun, geçerli ve güvenilir araçlardır., Objective: In this study, it was aimed to perform the validity and reliability study of the Professional Role Clarity and System Clarity Scales.Methods: The purposeful sampling method was used in the study, and a sample of 403 nurses working in a University Hospital was formed between February and April 2019. Data were collected with Professional Role Clarity and System Clarity. In the process of adapting the scales to Turkish, translation, semantic review, expert panel evaluation, back translation, pilot implementation, final version, and documentation steps were followed.Results: The Content Validity Index values of the Professional Role Clarity and System Clarity scales were 0.99 and 1.00, respectively. Both scales were answered by 397 nurses. Kaiser Meier Olkin value was 90.2, variance was 53.65%, and the factor loads were between 0,55 and 0,91, and the scale was valid. The Cronbach's alpha coefficients of both scales are 0.90 and 0.89, respectively, and they have a high degree of reliability. It was determined that both scales with test-retest correlations of 1.00 had strong invariance reliability against time. Conclusion: The Turkish version of the Professional Role Clarity and System Clarity scales are suitable, valid, and reliable tools for use.

Amaç: Bu metodolojik çalışma, Bakım Faktörü Ölçeği’nin Öz Bakım (BFÖ-ÖB) ve Yöneticinin Bakımı (BFÖ-YB) sürümlerini, hemşire örnekleminde Türkçe’ye uyarlayarak, geçerlik ve güvenirliklerini belirlemek amacıyla yapılmıştır.Yöntem: Şubat-Nisan 2019 tarihleri arasında, Akdeniz Üniversitesi Hastanesi’nde görevli olan 400 hemşire, çalışmanın örneklemini oluşturmuştur. Veriler, her biri 7’li likert tipinde, 10 maddelik BFÖ-ÖB ve BFÖ-YB kullanılarak, öz bildirim yöntemiyle toplanmıştır. Türkçeye uyarlanma sürecinde; çeviri, anlamsal inceleme, uzman paneli, geri çeviri, pilot uygulama, son sürüm ve dokümantasyon adımları izlenmiştir. Geçerlilik için Kapsam Geçerlilik İndeksi (KGİ) ve eğik dönüştürme ile Temel Eksen Faktör analizi kullanılmıştır. Güvenilirlik için Chronbach alfa ve test-tekrar test değerleri hesaplanmıştır. Bulgular: BFÖ-ÖB ve BFÖ-YB sürümlerinin KGİ değerleri sırasıyla 1.00 ve 0.99 bulunmuştur. BFÖ-ÖB 373 hemşire tarafından yanıtlanmış (%93), Kaiser Mayer Olkin (KMO) değeri 0.93, açıklanan varyans % 57 ve faktör yükleri .63-.84 arasındadır. BFÖ-YB, 389 hemşire yanıtlamış (% 97), geçerlilik analiz sonucu KMO değeri 0.96 olup, tek faktörlü yapı varyansın %78’ini açıklamış, maddelerin faktör yükleri .85-.93 arasında bulunmuştur. İki ölçeğin Cronbach alfa katsayısı sırasıyla 0.97 ve 0.92 olarak belirlenmiştir. Test-tekrar test korelasyonlarının BFÖ-ÖB için 0.77, BFÖ-YB için 0.79 olduğu belirlenmiştir. BFÖ-ÖB puan ortalaması 5.87±0.82, BFÖ-YB’nin puan ortalaması 5.81±1.10 bulunmuştur.Sonuç: BFÖ-ÖB ve BFÖ-YB sürümlerinin Türkçe uyarlaması, araştırmacılar ve yöneticilerin kullanımı için uygun, geçerli ve güvenilir araçlardır., Objective: This methodological study was conducted to determine the adapting, validity and reliability of the Caring Factor Scale’s Caring for Self (CFS-CS) and Caring of Manager (CFS-CM) versions into Turkish in the nurse sample.Method: The sample of the study consisted of 400 nurses between February and April 2019 at Akdeniz University Hospital. The data were collected with 7 Likert by using self-report method, each of 10-item CFS-CS and CFS-CM. In the process of adapting into Turkish; translation, semantic review, expert panel, back translation, pilot implementation, latest version and documentation steps were followed. Principal Axis Factoring analysis with oblique conversion and Content Validity Index was used for validity. Chronbach alpha and test-retest values were calculated for reliability.Results: The CVI values of the CFS-CS and CFS-CM versions were 1.00 and 0.99, respectively. The CFS-CS was valid with 373 nurses (93%), KMO was 0.93, variance was 57% and factor loads were between .63 and .84. CFS-CM, 389 nurses answered (97%), as a result of validity analysis, the KMO value was 0.96, and explained 78% of the single factor structure variance and factor loadings of the items were between .85 and .93. The Cronbach alpha coefficient of both scales was 0.97 and 0.92, respectively. Test-retest correlations were found to 0.77 for the CFS-CS and 0.79 for the CFA-CM. The mean score was 5.87 ± 0.82, and the mean score was 5.81 ± 1.10.Conclusion: The Turkish version of the CFS-CS and the CFS-CM version are suitable, valid and reliable tools for the use of researchers and administrators.

ÖZETAmaç: Bu çalışmada, 50-70 yaş grubundaki erkeklerin kanserin risk faktörleri, belirtileri ve erken tanısına yönelik farkındalıklarının belirlenmesi amaçlanmıştır.Gereç ve Yöntemler: Tanımlayıcı tipteki bu çalışmanın örneklemini 50-70 yaş arası 327 erkek oluşturmuştur.Bulgular: Çalışmaya katılanların yaş ortalaması 59,59 ± 5,63 olup, %31,5’i ilkokul mezunu, %70’i çalışmıyor, %86,9’u evli olup, %45’i sigara, %23,5’i ise alkol kullanmaktadır. Katılımcıların %4,3’ünün kendisi, %39,8’inin ise çevresindeki biri kanser tanısı almıştır. Katılımcıların en fazla bildikleri kanser risk faktörleri; sigara içme (%93), kimyasallar (%89) ve radyasyon (%88,1) iken, kanser belirtilerinden ise meme veya başka yerde sertlik olması (%82,6) ise en fazla bilinmekteydi. Katılımcıların %6,7’si ülkemizde hangi kanser türlerinin tarama programı olduğunu bilmediğini belirtirken, %92’si meme kanserine yönelik tarama programı olduğunu bilmiştir. Katılımcıların sadece %16,5’i daha önce gaitada gizli kan testi yaptırdığını belirtmiştir. Katılımcıların medeni durumu, çalışma durumu, sigara kullanımı ve daha önce kanser tanısı alma durumlarına göre, kanser taraması yaptırma arasında anlamlı bir farklılık olduğu tespit edilmiştir (p < 0,05).Sonuç: Bu çalışma sonucunda, erkeklerin kanser risk faktörlerine ve belirtilerine ilişkin bilgi eksikliklerinin olduğu ve tarama programına yeterince katılmadığı ortaya çıkmıştır. Bu sonuçlar doğrultusunda erkeklerin kansere ilişkin bilgi düzeyini artırmaya yönelik toplum temelli çalışmaların yararlı olacağı düşünülmektedir.Anahtar Kelimeler: Belirti; Erkek; Erken Tanı; Kanser; Risk FaktörleriABSTRACTObjective: In this study, it was aimed to determine the awareness of 50-70 years old men about risk factors, symptoms and early diagnosis of cancer.Material and Methods: The sample of this descriptive study consisted of 327 men aged 50-70.Results: The average age of the participants in the study is 59.59 ± 5.63, 31.5% are primary school graduates, 70% do not work, 86.9% are married, 45% use cigarettes and 23.5% use alcohol. 4.3% of the participants themselves and 39.8% of the participants were diagnosed with cancer. Participants are the cancer risk factors that they know the most; While smoking (93%), chemicals (89%) and radiation (88.1%) were the most common symptoms of cancer, hardness in the breast or elsewhere (82.6%). While 6.7% of the participants stated that they do not know which cancer types have screening programs in our country, 92% of them knew that there is a screening program for breast cancer. Only 16.5% of the participants stated that they had undergone a secret blood test in stool. There was a significant difference between the participants' marital status, employment status, smoking and having cancer diagnoses before (p

Amaç: Bu çalışmada diyabetli bireylerin kullandığı tamamlayıcı tedaviler ve bilgi kaynaklarının belirlenmesi amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntemler: Kesitsel tipte gerçekleştirilen çalışmada 175 diyabetli birey dahil edildi. Verilerin elde edilmesinde katılımcıların sosyodemografik, diyabet ve tamamlayıcı tedavi kullanımlarına ilişkin özellikleri belirlemeye yönelik soru formu ile Tamamlayıcı ve Alternatif Tıp Yaklaşımları ölçeği kullanıldı. Bulgular: Diyabetli bireylerin %62.3’ü tamamlayıcı tedavi kullanmakta ve %59.6’sı bu tedavileri aile/akraba/arkadaş/komşularından öğrenmiştir. Katılımcıların %76.1’i kullandığı tedaviyi yararlı bulduğunu, %13.8’i yan etki yaşadığını, %92.7’si medikal tedavi ile etkileşiminin olup olmadığını bilmediğini, %83.5’i kullandığı tedavi hakkında hemşire ya da doktora bilgi vermediğini belirtmiştir. Sonuç: Diyabetli bireylerin büyük çoğunluğu tamamlayıcı tedavileri kullanmakta ancak bu tedaviler hakkında sağlık profesyonellerine bilgi vermemektedir. Kullanılan tamamlayıcı tedavilerden en fazla bitkisel ürünler kullanılmaktadır.

Intradialytic hypotension is one of the most common complications encountered during dialysis. It is stated that intradialytic hypotension, which is a major problem for hemodialysis patients, is associated with food intake during dialysis, and it is known that intradialytic nutrition is supported in our country and the world due to reasons such as hypoglycemia, malnutrition, and supplying nutrients. Allowing patients to eat during dialysis is still controversial, and there are various practices regarding intradialytic feeding in dialysis centers. In this review, information about intradialytic hypotension, the relationship of intradialytic hypotension with nutrition, prevention, treatment, and nursing approaches are included., İntradiyalitik hipotansiyon diyaliz sırasında en sık karşılaşılan komplikasyonlardan biridir. Hemodiyaliz hastaları için büyük bir problem olan intradiyalitik hipotansiyonun, diyaliz sırasında besin alımı ile ilişkili olduğu ifade edilmekle birlikte hipoglisemi, malnütrisyon, ek besin sağlama gibi nedenlerden dolayı intradiyalitik beslenmenin ülkemizde ve dünyada desteklendiği bilinmektedir. Diyaliz sırasında hastaların yemek yemesine izin verilmesi hala tartışmalıdır ve diyaliz merkezlerinde intradiyalitik beslenme konusunda çeşitli uygulamalar mevcuttur. Bu derlemede intradiyalitik hipotansiyon, intradiyalitik hipotansiyonun beslenme ile ilişkisi, önleme, tedavi ve hemşirelik yaklaşımları konusunda bilgilere yer verilmiştir.

ÖzetKoronavirüs (COVID-19) yaşlılar, kronik hastalığı olanlar ya da altta yatan hastalığı olan kişilerde genellikle enfeksiyona ve akut solunum sıkıntısı sendromu (ARDS) gibi etkilere neden olabilecek sonuçlar yaratmaktadır. Hastaların bir kısmı yoğun bakım ünitelerinde tedavi altına alınmakta ve mekanik ventilasyon desteği sağlanmaktadır. Tanı ve tedavisi net olarak belirlenemeyen COVID-19’un yoğun bakım hastalarında pulmoner rehabilitasyona ihtiyaç duyulacağı görüşündeyiz. Bu derleme; COVID-19 ile ilgili mevcut verilerin ve bilimsel pulmoner rehabilitasyon verileri ile birleştirilmesini amaçlamaktadır.AbstractCoronavirus (COVID-19) have serious consequences that may usually cause infection and effects such as acute respiratory distress syndrome (ARDS) in older people and people with chronic diseases or underlying health conditions. Some of the patients are being treated in intensive care units providing mechanical ventilation support. We estimate that the COVID-19, whose diagnosis and treatment cannot be clearly determined, will require pulmonary rehabilitation on intensive care patients. This review aims to combine existing data related to COVID-19 with scientific data on pulmonary rehabilitation