Search

In the 21st century, growth theorists have ambitiously extended the limits of what need to be understood into preindustrial times without renouncing sound microeconomic foundations, and growth theory has become irreversibly historical. This paper argues that much progress could be achieved if the frontier of growth theory is extended with a richer understanding of ideas, knowledge, and technology. The paper first defends the strong relevance of second-generation Schumpeterian models to the first Industrial Revolution. It then presents an evaluation of Mokyr’s (2002) non-mathematical theory of useful knowledge by identifying the main postulates of this theory that may illuminate Schumpeterian models of the first Industrial Revolution. The paper concludes with a discussion of three methodological obstacles that prevent immediate progress in this trajectory of inquiry., 21. yüzyılda büyüme kuramcıları, anlaşılması gerekenlerin sınırlarını iddialı biçimde ve sağlam mikroekonomik temellerden feragat etmeksizin, sanayi-öncesi zamanlara doğru genişlettiler ve büyüme kuramı geri dönülmez biçimde tarihselleşti. Bu makale, eğer büyüme kuramının sınırı, düşünce, bilgi ve teknolojinin daha zengin bir anlayışı ile genişletilirse çok daha fazla ilerlemenin sağlanabileceğini öne sürüyor. Makale, önce, ikinci-nesil Schumpeter-gil modellerin Birinci Sanayi Devrimi için olan uygunluğunu savunuyor. Ardından, Mokyr’ın (2002) matematiksel olmayan faydalı bilgi kuramının bir değerlendirmesini, bu kuramın Birinci Sanayi Devrimi’nin Schumpeter-gil modellerini aydınlatabilecek önermelerini belirleyerek sunuyor. Makale, bu araştırma çizgisindeki hızlı ilerlemenin önüne geçen üç yöntembilimsel engele ilişkin bir tartışmayla son buluyor.

Bu makale, küresel en üst servet dağılımının dinamiklerini çalışmak için yaş ve servetin basit bir ekonomik modelini kullanmaktadır. Ana amaç, bir demografik belirleyen olarak yaşın, servet dağılımını etkileyip etkilemediğini ve ne ölçüde etkilediğini araştırmaktadır. Küresel en üst servet dağılımı, her yıl Forbes Dergisi tarafından dünyadaki en varlıklı insanlar olarak listelenen Forbes milyarderleri ile temsil edilmektedir. Forbes milyarderlerinin 2018 yılındaki yaş ve servetlerinin ana dağılımözellikleri ortaya konduktan sonra, makale model ekonomiyi tanıtmakta ve iki sınanabilir hipotez türetmektedir. İlk olarak, bireyin ortalamaya göreli olan servet düzeyi, onun yaşının üstel bir fonksiyonudur. İkincisi, servetin bireyler arasındaki dağılımı Pareto şekline sahiptir. Tahmin bulguları, (i) sadece yaş farklarının göreli servetteki değişimin yaklaşık dörtte birini açıkladığını ve (ii) küresel en üst servet dağılımının bir Pareto kuyruğu taşıdığını göstermektedir. Bulgular, aynı zamanda, (i) yaş-servet ilişkisinin model ekonominin uzun-dönem dengesinden türeyen üstel biçiminin, doğrusal ve karesel biçimler ile karşılaştırıldığında, çok daha iyi performans sergilediğini ve (ii) tahmin edilen Pareto kuyruğu değerlerinin, Forbes milyarderlerinin kendileri arasında bile çok yüksek bir servet eşitsizliği olduğuna işaret ettiğini göstermektedir., This paper uses a simple economic model of age and wealth to study the dynamics of global top wealth distribution. The main purpose is to investigate whether and to what extent age—as a demographic variable—affects wealth accumulation. The global top wealth distribution is represented by that of Forbes billionaires, the wealthiest people in the world as listed each year by the Forbes Magazine. After documenting the main distributional properties of age and wealth of Forbes billionaires in the year 2018, the paper introduces the model economy and derives two testable hypotheses. First, the wealth of an individual relative to the average is an exponential function of his/her age as dictated by the theoretical model. Second, the distribution of wealth across individuals has a Pareto shape. Estimation results show that (i) age differences alone explain nearly one fourth of variation in relative wealth, and (ii) global top wealth distribution has a Pareto tail. Results also show that (i) the exponential form of the age-wealth relationship originating from the long-run equilibrium of the model economy performs significantly well in comparison to the linear and quadratic forms, and (ii) the estimated values of Pareto tails indicate that there exists a large degree of wealth inequality even among Forbes billionaires themselves.

This paper constructs a two-sector unified growth model that explains the timing and the inevitability of an industrial revolution through entrepreneurs' role for the accumulation of useful knowledge. While learning-by-doing in agriculture eventually allows the preindustrial economy to leave its Malthusian trap, an industrial revolution is delayed as entrepreneurs of the manufacturing sector do not attempt invention if not much is known about natural phenomena. On the other hand, these entrepreneurs, as managers, serendipitously identify new useful discoveries in all times, and an industrial revolution inevitably starts at some time. The industrial revolution leads the economy to modern growth, the share of the agricultural sector declines, and the demographic transition is completed with a stabilizing level of population in the very long run. Several factors affect the timing of the industrial revolution in expected directions, but some factors that affect the optimal choice of fertility have ambiguous effects. The analysis almost completely characterizes the equilibrium path from ancient times to the infinite future, and the model economy successfully captures the qualitative aspects of the unified growth experience of England.

This paper projects the effects of exogenous fertility changes in Turkey on the age structure of population and the standards of living using a semi-reduced-form model of economic growth and demographic change. Both the technological progress and the fertility rate are endogenous. The calibrated version of the model delivers three important results: First, technological progress will be the major source of economic growth in Turkey in the upcoming decades. Second, even with a non-declining saving rate, the population aging will result in a growth slowdown since technological progress is not fast enough in Turkey. Third, even under an increasing rate of technological progress, a permanent upward shift in fertility levels would imply, relative to the benchmark, a significantly lower level of output per capita, a remarkably higher level of dependent population, and a persistently lower share of the working-age population for many decades. These results suggest that the priority of policy-makers in Turkey should be technological progress. The pro-natalist rhetoric, even if it proves to be strong enough to persuade the people of Turkey to have more children in the near future, does not have any economic significance.

Siyasi rejimlerin ekonomik sonuçlar üzerindeki etkisine dair önceki çalışmalar büyük ölçüde otokrasileri homojen rejimler olarak ele almaktadır. Siyasal kurumlarda ve otokrasinin ekonomilerindeki içsel heterojenlik göz önünde bulundurulduğunda, ekonomik sonuçlara etkilerini incelemek için siyasi rejimlerin iki değerli sınıflandırmasını kullanmak daha az bilgilendiricidir. Bu tez, öncelikle otokrasilerde ekonomik büyümeyi parçalara ayırmakta ve hem otokratik olmayan hem de farklı otokratik rejim türleri içinde ekonomilerinin yapısındaki ve büyümesindeki heterojenliği göstermektedir. İkincisi, karşılaştırmalı politik ekonomi literatüründe daha temel bir soruyu ele almakta ve otokratik rejim türlerinin ülkeler arasında ve zaman içinde ekonomik büyüme ve gelir düzeyi farklılıklarını açıklayıp açıklamayacağını sormaktadır. Kapsamlı bir cevap vermek için, büyüme oranları ve gelir seviyeleri için çeşitli statik ve dinamik panel modelleri tahmin ediyor. Kısa ve uzun vadeli nedensel ilişkiler, dengeli ve dengesiz veriler kullanılarak ve, Cheibub ve diğerleri (2010), Geddes ve diğerleri (2014) ve Wahman ve diğerleri (2013) otokratik rejim sınıflandırmaları kullanılarak 1972'den 2008'e 37 yıl boyunca incelenmiştir. Otokratik rejim türleri, modele zaman etkileri getirildikten sonra büyüme farklılıklarını açıklamada bilgilendirici değildir. Otokratik rejim türlerinin gelir düzeylerine etkisinin araştırılması, Acemoğlu ve diğerleri (2017) tarafından da kullanılan dinamik panel prosedürlerini izlemektedir. Yine, zaman etkisi modelere dahil edildiğinde, rejim türlerinin açıklayıcı gücü önemli ölçüde azalır. Sonuçlar kesin olarak, gelir ve büyüme oranındaki farklılıkların çoğunlukla tüm rejim türleri için ortak olan diğer faktörler tarafından açıklandığını göstermektedir. Aynı zamanda, rejimlerin sınıflandırılma biçiminde büyük bir keyfiliğin var olması ve rejimler içindeki politik kurumsallaşmanın çok farklı olması, büyüme oranları ve gelir düzeyleri üzerinde birbiçimli ve tutarlı bir etki göstermediği mümkündür. Previous studies on the effect of political regimes on economic outcomes largely consider autocracies as homogenous regimes. Given the internal heterogeneity in the political institutions and economies of autocracies, using dichotomous classification of political regimes to study their effect on economic outcomes is less informative. This dissertation first decomposes economic growth in autocracies and demonstrates the heterogeneity in the structure and growth of their economies both in distinction with non-autocracies and within the different autocratic regime types. Second, the dissertation addresses a more fundamental question in comparative political economy literature and asks whether autocratic regime types explain economic growth and income level differences across countries and over time. To offer a comprehensive answer, it estimates several static and dynamic panel models for growth rates and income levels. Short and long-run casual relationships are studied using balanced and unbalanced data, across Cheibub et al. (2010), Geddes et al. (2014) and Wahman et al. (2013) autocratic regime classifications over 37 years from 1972 to 2008. Results show that autocratic regime types are not informative in explaining growth differences once time effects are introduced to the model. The study of the effect of autocratic regime types on income levels follows the dynamic panel procedures also used in Acemoglu et al. (2017). Again, the explanatory power of regime types significantly reduces once time effect dummies are included. The results conclusively show that income and growth rate differences are mainly explained by other factors that are common to all regime types. It is also possible that there exists sizable arbitrariness in the way regimes are classified, and political institutionalization within regimes are too diverse that they fail to demonstrate a uniform and consistent effect on growth rates and income levels. 313