Search

Recent experimental studies on osteosarcomas (OS) have postulated that similar to other malignancies, pglycoprotein (P-gp) positivity is directly correlated with differentiation. Therefore, it has been hypothesized that Pgp cannot be a marker of poor prognosis. In this study, the distribution of P-gp positivity in different areas of OSs with variable differentiation pathways is assessed and its relationship with differentiation is questioned. The cases, which have received the diagnosis of OS in our department between 1984-2000, were included in the study. A total of 337 sections were immunohistochemically stained for P-gp, which consisted of 81 primary surgical materials, 82 biopsies, 13 lung specimens, one axillary lymph node and one rib metastasis, and three local recurrence materials. The P-gp staining patterns were scored between 0 and 6 on a total of 544 areas with different differentiation pathways. Our results have shown that P-gp expression of OSs has no correlation with the matrix content and differentiation. Furthermore, the analysis of the histological subtypes did not present any differences in the staining patterns. İn conclusion, despite the previous reports demonstrating correlation of this protein with differentiation, İt appears that P-gp staining of OSs is an independent factor., Bazı deneysel çalışmaların sonucunda, diğer malignitelerde savunulduğu gibi, osteosarkom da (OS) da, pglikoprotein (P-gp) pozitifliğinin diferansiyasyonla doğru orantılı olarak arttığı iddia edilmektedir. Bu nedenle Pgp'nin kötü prognostik belirleyici olamayacağı öne sürülmektedir. Bu çalışmada OS'larda farklı diferansiyasyon gösteren alanlardaki P-gp pozitifliğinin dağılımı saptanarak diferansiyasyonla ilişkisi sorgulanmıştır. 1984-2000 yılları arasında, Anabilim Dalımızda osteosarkom tanısı almış, 81 primer ameliyat, 82 biyopsi, 13 akciğer, bir aksiller lenf nodülü, bir kosta metastazı, üç lokal rekürrens ameliyat materyalinden hazırlanan 337 kesite immunohistokimyasal yöntemle P-gp boyası uygulanmıştır. Kesitlerde saptanan toplam 544 değişik diferansiyasyon alanında P-gp boyanma özellikleri 0-6 arası skohanmıştır. Çalışmamızda OS'larda P-gp varlığının matriks içeriği ve diferansiyasyon ile bir ilişkisi olmadığı saptanmıştır. OS'ların histolojik alt tipleri göz önüne alınarak yapılan analizlerde de boyanma oranının farklılık göstermediği bulunmuştur. Bu proteinin diferansiyasyon ile ilişkisi olabileceğini ön gören kaynaklarla uyuşmayan bir sonuç elde edilmiştir. P-gp boyanması diferansiyasyondan bağımsız bir belirleyici gibi görünmektedir.

Renal allograft needle biopsy (RANB) is one of the most reliable diagnostic methods. Even though some of the histopathologicat findings are specific and diagnostic, tubular epithelial cell vacuolization (TECV) is nonspecific. TECV reminds us first the cyclosporine A nephrotoxicity. But a lot of therapeutic agents and tubular ischemia may cause the same histopathologic picture. In this research, we have evaluated ten patients having TECV. We have observed TECV in RANB performed after renal allograft dysfunction following intravenous immunoglobulin (IVIG) administration in two patients, amphotericin B one patient, cyclosporine A three patients and FK506 in one. TECV was also observed in zero hour biopsies from three cadaveric donors. In one of these patients TECV was related with ischemia. In other two, we couldn't make any comment about etiology because of inadequate data of cadaveric donor. Except for the two patients, who have died, the graft dysfunction has resolved after management of etiological factors. TECV is a nonspecific finding which is frequently observed in RANB. The first etiological factor to consider is cyclosporine A. But we should also consider the other therapeutic agents, which may cause the same histopathologic picture., Transplante böbrek iğne biopsisi en güvenilir tanı araçlarından biridir Bazı histopatolojik bulgular spesifik ve tanı koydurucu olmakla birlikte, tübül epitel hücre vakuolizasyonu (TEHV) nonspesifiktir. TEHV bulgusu akla ilk siklosporin A nefrotoksisitesini getirir. Ancak birçok terapötik ajan ve tübüler iskemi bu histopatolojik görünüme yol açabilir. Bu çalışmada TEHV belirlenen 10 olgu sunulmuştur. TEHV olguların ikisinde intravenöz immunglobülin (İVİG). birinde amphoterisin B. üçünde siklosporin A. birinde FK 506 kullanımını takiben gelişen greft disfonksiyonu sonrasında yapılan biopsilerde saptanmıştır. Kadavra vericili üç olgunun sıfır saat biopsilerinde TEHV saptanmıştır. TEHV bunların birinde iskemi ile ilişkili olarak yorumlanmış, ikisinde ise verici bilgileri yetersiz olduğundan etiyoloji için yorum yapılamamıştır. Ölen iki olgu dışında etiyolojik faktörler düzeltildikten sonra greft disfonksiyonları düzelmiştir. TEHV transplant böbrek biopsilerinde sık saptanan, nonspesifik bir bulgudur. Etiolojide ilk akla gelen faktör siklosporin A'dır. Ancak bu görünüme yol açabilecek diğer terapötik ilaçların da gözönünde tutulması gerekir.

Değişik nedenlerle alınan organ biyopsilerinde karşılaşılan amiloid birikimlerinin histopatolojik tanısında en sık Kongo kırmızısı (KK) boyama yöntemi kullanılmaktadır. Amiloidozis kesin tanısı için KK ile kırmızı boyanan birikimlerin polarize ışıkta elma yeşili refle vermesi gereklidir. Immunperoksidaz yöntemler ve Kongo kırmızısı flöresansının (KKF) KK dan daha duyarlı olduğu ileri sürülmektedir. Bu çalışmada değişik nedenlerle alınan ve KK uygulanan çeşitli organ biyopsileri KKF ve immunperoksidaz yöntemle amiloid birikimi açısından değerlendirildi Toplam 276 biyopsiden 136'sında amiloid birikimi saptandı. Bu birikimlerden 7'si KK inceleme sırasında ışık mikroskobunda atlanmıştı ve KKF ile yakalandı. Böbrek iğne biyopsilerinde permanganatla muamele edilmiş KK ile AA dışı birikim olarak değerlendirilen 4 olgu immunperoksidaz yöntem sonrasında AA olarak değerlendirildi. KK ile görülemeyen küçük birikimler KKF ile saptanabilir ve KKF. KK'dan daha duyarlıdır. Amiloid AA'nın immunperoksidaz yöntemlerle tip tayininin yapılması daha güvenlidir. Klinik veya histopatolojik amiloid birikimi kuşkusu olan olgularda KK kesitler KKF ile değerlendirilmeden rapor edilmemelidir.

Intimal arteritis, severe interstitial infiltration and severe tubulitis have been found in the renal allograft biopsy (RAB) of a patient who had acute renal allograft dysfunction after two weeks of renal transplantation. Since vasculitis is accepted as a finding of acute rejection, we have diagnosed the biopsy as acute vascular rejection (grade llb, Banff 93). But drug induced acute interstitial nephritis (AIN) Which was one of the clinical prediagnosis couldn't be excluded. Before the RAB, his trimethaprim-sulfamethoxazole (TMP-SMZ) treatment was discontinued. Renal functions began to improve and finally reached baseline Without antirejection therapy after biopsy. Clinicopathological findings sugge st that renal pathology has developed as a drug reaction (TMP-SMZ) and the patient has been evaluated as AIN and vasculitis due to drug use. This is the first vasculitis due to drug use of renal transplant patient. After five years of follow-up renal allograft functions are normal and the patient is well., Renal transplant yapıldıktan iki hafta sonra transplant böbrek disfonksiyonu nedeniyle böbrek biopsisi yapılan hastanın biopsisinde intimal arterit, şiddetli interstisyel yangısal infiltrasyon ve şiddetli tübülit saptandı. Vaskülit rejeksiyona özgü bir bulgu kabul edildiğinden olguya akut vasküler rejeksiyon (grade II b, Banff 93) tanısı kondu. Ancak klinik öntanıda yer alan ilaca bağlı akut interstisyel nefrit (AIN) tanısı ekarte edilemedi. Biopsi öncesi aldığı trimetoprim-sulfometoksazol (TMP-SMZ) tedavisi kesildi. Biopsi sonrası antirejeksiyon tedavi yapılmaksızın böbrek fonksiyonları düzelmeye başladı ve bazal değerlere indi. Klinikopatolojik gözlem böbrek patolojisinin ilaca bağlı geliştiğini (TMP-SMZ) ve olgunun ilaca bağlı AİN ve vaskülit olduğunu düşündürmektedir. Bu transplant böbrekte ilaca bağlı ilk vaskülit olgusudur. Beşinci yıl sonunda transplant böbrek fonksiyonu ve hasta iyi durumdadır.

Retroperitoneal leiomyosarkom, sigmoid kolon adenokarsinomu ve renal hücreli karsinomdan oluşan senkron primer triple tümörü olan 67 yaşında bir erkek olgu sunulmaktadır. Olguda sigmoid kolon rezeksiyonu gerçekleştirildikten bir ay sonra retroperitoneal kitle eksizyonu ve sol nefrektomi uygulandı. Olgu onüç aydır klinik takiptedir ve nüks veya metastazla uyumlu bulgu tespit edilememiştir. Yazımızda, cerrahi uygulamada ender görülen bir olgu olması nedeni ile triple veya daha çok sayıdaki primer malign tümörler gözden geçirildi., In our transplant center living kidney donors are generally elderly relatives of the patients. Thus, some of the morphologic findings in zero hour needle biopsies (ZHNB's) might be related to aging. in the present study, we investigated the incidence of histopathological changes in ZHNB's from 60 cases and compared the results of age groups under and over forty. the ZHNB's were examined by light and immunofluorescence microscopy. All histopathological findings were recorded. Donors were classified according to age, over and under 40. the results of findings were compared statistically using tests for independent samples. At least one histopathologic finding was found in 87% of biopsies. the findings were prominent in 25%. Glomerulosclerosis, interstitial fibrosis, interstitial inflammatory infiltration, tubular atrophy, intimal hyalin deposits, intimal fibrosis and lamina elastica changes were observed in 33%, 42%, 40%, 30%, 43%, 50%, and 20%, respectively. Interstitial fibrosis, interstitial inflammatory infiltration, tubular atrophy, intimal hyaline nodules, intimal fibrosis and lamina elastica changes were significantly higher in biopsies of the donors over 40 (pi

Fibrous dysplasia is a benignpathologic condition that affects skeletal maturation. Besides its typicalhystopathologic morphology cysts, hemorrhage, chondromatous areas may accompanyfibrous dysplasia. Aneurysmal bone cyst is a nonneoplastic expansile bonelesion. It can exist either as a primary bone lesion or as a secondary lesionarising in other benign or malignant osseous conditions. Seventy one casesdiagnosed as fibrous dysplasia in Ege University Pathology Department werereviewed in order to reveal any association with aneurysmal bone cyst. In sevencases microscopic changes of aneurysmal bone cyst were identified. Age ,sex andsite distribution were as follows: young age (mean age of 22.6), all localisedto long bones (6 femur, 1 tibia) with female preponderance (5 females, 2males)., Fibroz displazi iskelet gelişiminietkileyebilen benign fibroosseöz bir lezyondur. Tipik histolojik görüntüsü yanındakistik gelişim alanları, kanama, kıkırdak dokusu varlığı FD’ye eşlik edebilir.Anevrizmal kemik kisti ise kemiğin nonneoplastik, şişirgen bir lezyonudur.Primer olarak izlenebileceği gibi sıklıkla malign veya benign kemik lezyonlarıylada beraberlik gösterebilir. Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Patoloji AnabilimDalı’nda tanı alan 71 fibroz displazi olgusunda anevrizmal kemik kisti alanlarınınvarlığı araştırıldı. Anevrizmal kemik kisti alanları içeren 7 olgu saptandı. Buolguların yaş, cinsiyet ve yerleşim yerine göre dağılımları incelendiğinde gençyaşta (ortalama 22,6) görüldüğü, tümünün uzun kemiklerde yerleştiği (6 femur, 1tibia) ve kadınlarda erkeklerden daha fazla olduğu (5 kadın, 2 erkek) görüldü.

ÖZET Ani ölüm nedeniyle adli otopsi yapılan 116 olauda, iliak kemiğin superior posterior çıkıntısından trefinle kemik biyopsisi alındı. Değişikliğe uğratarak kısalttığımız Gömöri'nin gümüşleme yöntemi kullanılarak 6 mikron kalınlık ta dekalsifiye kesitler hazırlandı. Nokta sayma yöntemi ile yukarıdaki otopsi popülasyonunda, trabeküler kemik kitlesi ve remodelasyonun bir göstergesi olan osteoid miktarı ve yaygınlığı ile ilgili parametrelerin normal sınırları ve ortalamaları saptandı. Trabeküler kemik kitlesinin artan yaşla birlikte azaldığı bulundu. Erkeklerdeki mutlak osteoid miktarı hariç osteoidle ilgili parametrelerin yaşa ve sekse bağlı olmadığı saptandı. Çalışmanın en önemli sonucu, kemik biyopsileri üzerinde yapılan histomorfometrik incelemenin, metabolik kemik hastalıklarında bir tanı aracı olarak kullanılmasını sağlamasıdır. Ancak sonunda osteoporozun kesin tanısı için biyopsi ile birlikte klinik ve radyolojik incelemenin de değerlendirilmesi gerektiği sonucuna varıldı. Osteomalazinin kesin tanısının, kemik biyopsisinde histomorfometrik çalışma ile konabileceği görüldü. Ancak kullandığımız yöntemin metabolik kemik hastalıklarının hepsinde etyoloji ve patoğenezi70 belirlemede yeterli olamayacağı, bunun için ayrıntılı dinamik çalışmaların yapılması gerektiği kanısına varıldı. 87

xSalmonella infection is frequently encountered in childhood, but it is rarely associated with glomerulonephritis. 7 We present in this report a case with Salmonella glomerulonephritis, which is infrequent in children. His general condition was found moderate, and temperature and blood pressure were 38 degreesC and 150/90 mmHg, respectively.. The whole blood counts were as follows: white blood cell count 3,800/mm(3), hemoglobin 6.3 g/dl and platelet count 240,000/mm(3). Serum urea was 140 mg/dl, albumin 2.5 g/dl and complement (C-3) 23.6 mj/dl. Both Salmonella type O and Salmonella typhi H were detected positive (1/800 titer). In view of these findings, the case was considered as Salmonella glomerulonephritis; his clinical and laboratory recovery were achieved by supportive therapy.

ÖZET Bazı osteosarkom olgularında P-gp salınma seviyesinde artış saptanmaktadır. Bu çalışmada KT'ye direnci gösterdiği iddia edilen bu proteinin yüksek dereceli geleneksel osteosarkomlarda bu konudaki rolü, prognozla ve diferansiyasyonla ilişkisi yanısıra primer ve sekonder direnç gelişimi ile olan ilişkisi araştınlmıştır. Ayrıca osteosarkomda prognozla ilişkili yada ilişkisiz tüm parametreler pognostik önemleri açısından sorgulanmıştır. METOD osteosarkom tanısı almış olan 197 olgu yaş, cinsiyet, lokalizasyon açısından incelenmiştir. Klinik takibi elde edilen 85 olguda elde edilen bigiler dahilinde prognostik faktörler sorgulanmıştır. KT'ye direnç ile P-gp'nin ilişkisini araştırmak üzere neoadjuvant KT almış ve öpere edilmiş 56 ekstremitelerin geleneksel osteosarkom olgusu çalışma protokolüne alınmıştır. Bu grup da tüm prognostik parametreleri açısından sorgulanmış ve grubun prognostik özellikleri elde edilmiştir. Bu olgulardaki P-gp salınması biopsi materyali, operasyon materyali varsa nüks ve metastaz materyelleri üzerinde immunhistokimyasal olarak araştırılmıştır. P-gp salınmasının HSKS ve OYS arasındaki ilişkisi ve prognozu etkileyen diğer parametreler ile olan ilişkisi araştırılmıştır. P-gp'nin diferansiyasyonla olan ilişkisi araştırılmak üzere 181 farklı osteosarkom materyalinden elde edilen 337 kesitte 544 farklı diferansiyasyon gösteren alan boyanma özellikleri açısından değerlendirilmiştir. SONUÇLAR Boyanma sonuçlarımızdan prognostik önemi elde edilen %10 eşik boyanma değeri ele alınarak yapılan analizlerde osteosarkomlarda biopsi materyalinde diffüz P-gp boyanması saptanan olgularda HSKS'nin kısaldığı (P=0.04), biopsi materyalinde diffüz, operasyon materyalinde fokal P-gp boyanması saptanan olgularda ortalama yaşam süresinin kısaldığı (P=0.02 ve P=0.05) saptanmıştır. Biopsideki P-gp varlığı (P=0.02) ve tümörün neoadjuvant KT sonrası nekroz oranının (P=0.01) kötü prognozu işaret eden bağımsız belirleyiciler olduğu bulunmuştur. Grupta bu iki parametreye ek olarak tümör embolüsünün de HSKS ve kötü prognozla ilişkisi İ47bulunmuştur (P=0.04 ve P=0.001). Ayrıca tanı ile KT arasında 1 aydan fazla zaman geçen olgularda ve AC metastazı saptanan olgularda da prognozun kötü olduğu saptanmıştır. Osteosarkomlarda P-gp salınmasının matriks içeriği ile ve iyi ya da kötü diferansiyasyon ile bir ilişkisi olmadığı saptanmıştır. Osteosarkomların histolojik alt tipleri göz önüne alınarak yapılan analizlerde de boyanmanın farklılık göstermediği bulunmuştur. Biopsi materyalinde P-gp salınması saptanmayan 17 olguda operasyon materyalinde canlı tümör alanlarında fokal P-gp salınması saptanmıştır. Tüm olgular kendi içerisinde değerlendirildiğinde biopsi, operasyon, nüks yada metastaz materyallerinde P-gp salınması açısından herhangi bir korelasyon elde edilememiştir. TARTIŞMA KT ve cerrahi ile tedavi edilmiş yüksek dereceli osteosarkom olgularında tümör hücrelerinde P-gp salınmasının artması ve neoadjuvant KTye tümörün vermiş olduğu kötü histolojik cevap birbirinden bağımsız olarak HSKS'ni ve OYS'ni kısaltmaktadır. Bu belirleyici damar embolüsü dışında diğer faktörlerden bağımsız olarak kötü prognozu işaret etmektedir. Multi ajan tedavi protokolleri ile tedavi edilen bu olguların nekroz oranının P-gp ile ilişkili olmaması hastaların adriyamisinden ziyade diğer ajanlardan fayda sağlıyor olduğunu telkin etmektedir, iyi yada kötü herhangi bir diferansiyasyon fenotipi ile ilişkisi saptanmayan bu proteinin varlığının saptanması durumunda KT protokollerinin daha bilinçli düzenlenmesi gerekmektedir. Tedavide farklı kemoterapotik ajanların tercih edilmesi mümkün olabileceği gibi, MDR modülatörlerinin de tercih edilmesi mümkün gibi gözükmektedir. 148 161

ÖZET Renal transplantasyon yapılmış hastaların takibinde iğne biopsi tanı ve ayırıcı tanıda önemli role sahiptir. Olgularda rejeksiyon ve Cy A nefrotoksisitesinin ayranı biopsi endikasyonlarının büyük kısmım oluşturmaktadır. Tanımlanan değişikliklerin bir kısmı ikisi içinde nonspesifîktir ve bazen immunhistokimyasal yöntemler ayrıcı tamda yardımcı olabilir. Banff klasifîkasyonu rejeksiyonun tanısı ve derecelendirmesi için yayınlanmış son sınıflamadır. Işık mikroskobi düzeyinde rejeksiyon tanısı için tübülit ve vasküler inflamasyon ön plana alınmış, Cy A nefrotoksisitesi içinde arterioler hyalinozis spesifik lezyon olarak kodlamaya girmiştir. Bizde bu son sınıflamayı iğne biopsi materyallerimizde uygulamayı ve hastaların prognozlarını karşılaştırmayı amaçladık. Bu amaçla anabilim dalımızda incelenmiş 56 hastanın 72 materyalinden 58 iğne biopsi materyaline Banff klasifîkasyonu uygulandı. Olguların izlemlerine bakıldı. Biopsi materyallerinin %15.52'si yetersiz, %25.86'sı sınır yeterlilikte, %58.62'si ise yeterli idi. AR tanısı alan 18 olgunun (%36.73) 6'sı minimal, 6'sı orta dereceli, 6'sı şiddetli dereceli idi. KAN zemininde AR 6 olguda saptandı (toplam AR %48.98). KAN 9 olguda (%18.36) saptandı. Sınır değişiklikler dışındaki olgular normal, diğerleri (nonspesifik değişiklikler ve Cy A nefrotoksisitesi- arteriolopati) olarak tam aldı. Olguların %8.16'sında verici değişiklikleri, %27.91'inde Cy A arterioler değişikliği vardı. AR tanısı alan 18 olgudan 16'sında AR tedavisi yapılmıştı. Olgulardan 3'ü halen izlemdeydi. Rejeksiyon dışı tanılan olan 15 olgudan bazılarında tedavi yapılmış ancak yanıt alınamamıştı, bunlardan 7'si izlemdeydi. Ayrıca Cy Aya bağlı KAN değişiklikleri olan 2 olgu izlemdeydi. Bu çalışmada Banff klasifikasyonunun uygulanmasımn kolay olduğu ancak tübülitin skorlanmasında bazı güçlükler bulunduğu görülmüştür. Çalışmanın klinik ile korelasyonu bazı yetersizlikler nedeniyle prognozla ilgili yeterli açıklama getirememiştir. Ancak bu ön çalışmanın ardından kliniko-patolojik biopsi ve izlem protokollerinin yapılması ile biopsi ve prognoz arası daha kesin yorum için çalışmalar yapılabilir. 88