Search

Amaç: Amacımız en çok bel ağrısını oluşturan patolojileri belirlemek, Bertolotti Sendromu’nun bu patolojiler arasındaki oranını ve olası cinsiyet-yaş ayrımını ortaya koymaktır. Lumbosakral Transisyonel Vertebra’ları Castellvi sınıflamasına göre gruplandırıp oranlarını bulabilmektir. Yöntem: Mart 2020-Ekim 2021 tarihleri arasında çoğunluğu bel ağrısı nedeniyle Sakroiliak eklem Manyetik Rezonans Görüntülemeleri çekilen 357 hastaya ait görüntüler ve raporlar kas iskelet sistemi radyolojisi üzerine özelleşmiş bir radyolog tarafından değerlendirildi. Bulgular: Bertolotti Sendrom’u olan hastaların ortalama yaşı 43.9, olmayan hastaların ortalama yaşı 44 olup Bertolotti Sendromu ile hasta yaşları arasında bir ilişki bulunmadı (p=0.976). Bertolotti Sendrom’lu hastaların yaş aralığı 15-77 yaş idi. Bertolotti Sendrom’lu hastaların %20’si 30 yaşının altında, %50’si 40 yaşının altında izlenmekteydi. Bertolotti Sendromlu olan ve olmayan hastaların cinsiyet dağılımına bakıldığında Bertolotti Sendromu’nda cinsiyet ayrımı izlenmedi (p=0.572). Castellvi sınıflamasına göre grupların görülme oranları Tip 1a’da %10, Tip 1b’de %11.4, Tip 2a’da %35.7, Tip 2b’de %17.1, Tip 3a’da %4.3, Tip 3b’de %12.9 ve Tip 4’de %8.6 olarak bulundu. Alt lomber ağrıya neden olan patolojilerin başlıcaları aktif-kronik sakroileitler, vertebra ve disk dejenerasyonları ile faset eklem artrozlarıydı. Başlıca gözüken bu patolojilerden sonra %2.8 görülme sıklığıyla en fazla izlenen patoloji Lumbosakral Transisyonel Vertebra’dan kaynaklı ağrı nedeni olan Bertolotti Sendromu’ydu. Sonuç: Çalışma sonuçlarımıza göre Bertolotti Sendromu, 30 yaşının altında görülmeye başlamakla birlikte yaş ile anlamlı bir ilişkisi bulunmamaktadır. Cinsiyet ayrımı göstermemektedir. Bertolotti Sendromu; sakroileit, osteodejenerasyon ve diskopatik değişikliklerden sonra en sık izlenen alt lomber ağrı nedenlerinden bir tanesidir. Bertolotti Sendromu etyolojisinde literatürde farklı hipotezler olup ortak bir görüş bulunmamaktadır. Bu nedenle çok sayıda hasta katılımının sağlanacağı çok merkezli araştırmalara ihtiyaç vardır.

Amaç: Amacımız Psödotümör serebri ve Chiari malformasyonu Tip 1 birlikteliğinin tanısı için farklı radyolojik belirteçler bulabilmektir. Yöntem: 2007-2020 tarihleri arasında radyoloji anabilim dalına Chiari malformasyonu Tip 1 klinik ön tanısıyla yönlendirilip magnetik rezonans görüntüleme ile radyolojik olarak tanısı doğrulanan hastalar geriye dönük olarak değerlendirildi. Hem servikal hem serebral tetkikleri bulunan 49 Chiari malformasyonu Tip 1 hastası ve aynı yaş ve cinsiyetten olan Chiari malformasyonu Tip 1 tanısı olmayan 49 kontrol grubu çalışmaya dahil edildi. Chiari malformasyonu Tip 1 tanılı hastaların Serebral MRG görüntülerinden radyolojik olarak Psödotümör serebri varlığı, Servikal spinal MRG görüntülerinden şiringomyeli varlığı, McRae çizgisine göre serebeller tonsillerin ve obexin mesafesi milimetre cinsinden değerlendirildi. Bulgular: Chiari malformasyonu Tip 1 klinik ve radyolojik tanılı olgularda radyolojik olarak Psödotümör serebri tanısı konulan hastaların konulmayanlara göre serebeller tonsilleri ve Obexi daha aşağı yerleşimlidir ve siringomyeli eşlik etme oranı daha fazla gözükmektedir. Ancak her iki grup arasında istatistiki olarak anlamlı bir farklılık izlenmemektedir. Sonuç: Psödotümör serebri ve Chiari malformasyonu Tip 1 birlikteliği tahmin edildiğinden daha sık görülmektedir. Psödotümör serebri ve Chiari malformasyonu Tip 1 birlikteliğinde tedavi protokülünün farklı olması bu birlikteliğin tanısını koyabilmenin önemini arttırmaktadır. Psödotümör serebri ve Chiari malformasyonu Tip 1 birlikteliğinin tanısında farklı radyolojik belirteçler bulabilmek için daha fazla sayıda radyolojik görüntüleme çalışmalarına ihtiyaç vardır.

Hyaluronic acid (HA) injection is a popular nonsurgical, rejuvenating procedure to treat glabellar frown lines, which has devastating complications such as blindness and skin necrosis due to the arterial occlusion of supratrochlear artery (STA). Therefore, when injecting into the frown lines, knowledge of the STA's depth and plane is necessary to prevent possible adverse events. The aim of this study was to identify the depths of STA in the area of the frown lines in order to maximize safety during filler injections.Supratrochlear artery depth measurements were performed at the level of eyebrow and at the level of 1.5 cm above the eyebrow. Superficial duplex Doppler ultrasonography was performed of 71 cases.In the eyebrow level, the epidermis-artery distance (EAD) is between 1,8 and 5.9 mm, and the artery-periost distance (APD) is between 0.7 and 3.7 mm. In the 1.5 cm superior level of the eyebrow, the EAD is between 1.8 and 5.1 mm and the APD is between 0.6 and 3.8 mm. There was no significant difference between the depth measurements of the right and left STA. At the eyebrow level, APD is greater in men than in women. As the body mass index increases, the EAD and APD depth increases. EAD depth increases with increasing age.Based on the findings of this study, safe filler injections to correct the glabellar frown lines can be possible with intradermal injections just below the ryhtide. In the glabellar region, subcutaneous and supraperiosteal injections seems to be risky.

Amaç: Özellikle el-ayak bileği olmak üzere omuz ve kalça eklemlerinde Magnetik Rezonans Artrografi (MRArt) tetkikinin eklem içi patolojiler ile eklem yüzeyine bakan tendon-ligaman patolojilerinde tanıda Magnetik Rezonans Görüntüleme (MRG) tetkikine ne kadar ek yarar sağladığı ortaya konulmaya çalışılacaktır. Yöntem: Ocak 2018 ile Haziran 2019 tarihleri arasında Ortopedi ve Travmatoloji Ana bilim dalına başvuran farklı şikayet ve ön tanıları olan 25 olguda el bileğine, 12 olguda ayak bileğine, beş olguda omuz eklemine, yedi olguda kalça eklemine MRG ve MRArt tetkiki yapıldı. Konvansiyonel MRG ve MRArt görüntüleri ayrı ayrı hem hasta bazında hem de toplu olarak değerlendirildi. Yöntemler arası uyum değerlendirilmesinde Kappa hesaplaması kullanıldı. Bulgular: MRArt tetkiki; el bileği ekleminde %68, ayak bileği ekleminde %50, omuz ekleminde %80, kalça ekleminde %28 oranında MRG tetkikine ek bulgu vermiştir. Tüm eklemler beraber değerlendirildiğinde %57 oranında MRArt tetkiki ek bulgu sağlamıştır. Sonuç: Omuz ekleminde özellikle labral patolojilerde ve ligaman yırtıklarında, kalça ekleminde labral patolojilerde, el bileği ekleminde özellikle ligaman yırtıklarında, ayak bileği ekleminde osteokondral defekt (OCD) kontrolünde ve ligaman yırtıklarında MRArt tetkikinin MRG tetkiki ile birlikte değerlendirildiğinde anlamlı katkısı bulunmaktadır.

PURPOSE The formation of pterygoalar (Pa) and pterygospinous (Ps) bars are controversial whether they are secondary ossifications with aging or phylogenetic remnant. Therefore we aimed to evaluate the presence of Pa and Ps bars in children on routine cranial computed tomography images. METHODS We retrospectively analyzed the cranial computed tomography images of 500 children under the age of 18. Besides the 0.5 mm axial images, maximum intensity projection and 3D reconstructions were also used. The existence of incomplete or complete Pa and Ps bars were investigated. RESULTS Incomplete and complete Pa bar was detected in 4.6% and 2.2% of the cases, respectively. Incomplete Ps bar was seen in 13.6% of the cases and complete was in 6%. In total, per 1000 sides, 12 (2.4%) complete and 27 (5.4%) incomplete Pa bars were detected. In the same way, 35 (7%) complete and 88 (17.6%) incomplete Ps bars were seen. The smallest age ossification detected was 5 months old. Additionally, the prevalence of Pa and Ps bars between the under and over 10 years old age groups were statistically significant. Aging increased the prevalence. CONCLUSION Considering our results, it seems that the ossification of Pa and Ps ligaments may not be solely related with aging.

PURPOSE Androgenetic alopecia (AGA) is the most common cause of hair loss in males. Physical examination and history are the most important examinations in diagnosis of the disease. As yet, there is no diagnostic method to be able to determine which individuals will develop AGA. Shear-wave elastography (SWE) is a novel diagnostic tool, which can evaluate tissue stiffness. Superb microvascular imaging (SMI) can determine low flow in microvessels. The aim of the current study was to determine whether or not AGA would develop in individuals with normal hair and a family history of AGA using B-mode US, SMI, and SWE. METHODS The study included 26 patients clinically diagnosed with AGA and a control group of 26 volunteers. RESULTS Thickness with the distance from the epidermis to the calvarium (ECD) on the hairline and cranial subcutaneous tissue thickness (CSTD) were determined to be statistically significantly thinner in the AGA group than in the control group (p

Amaç: Bu radioanatomik çalışmada, optik sinir cerrahisi açısından önemli bir referans noktası olması nedeni ile optik strut’ın morfometrik özellikleri ile ilgili veri elde edilmesi amaçlanmıştır. Materyal-Metot: Tıp Fakültesi Anatomi Anabilim Dalı envanterinde bulunan 7 adet erişkin insan kuru kafatası bu çalışmaya dahil edildi. Direkt anatomik ölçümler dijital kumpas ve radyolojik ölçümler bilgisayarlı tomografi yardımı ile elde edildi. Prekiyazmatik sulkusa göre optik strut’ın konumu değerlendirildi. Bulgular: Direkt anatomik ölçümlerde optik strut’ın uzunluğu ve genişliği 4.53±0.74 mm ve 4.83±1.34 mm olarak bulundu. Bilgisayarlı tomografide ise optik strut’ın uzunluk ve genişliği 4.13±1.27 mm ve 4.31±0.82 mm olarak tespit edildi. Direkt anatomik ölçüm ve bilgisayarlı tomografide iki strut arası mesafe 16.83±2.56 mm ve 15.91±1.81 mm olarak bulundu. Bilgisayarlı tomografi ve direkt anatomik değerlendirmede optik strut’ın 4 kuru kafada sulkal, 2 kuru kafada postsulkal ve 1 kuru kafada asimetrik olduğu belirlendi. Sonuç: Optik strut’ın cerrahlar açısından bir referans noktası olması ve anteriyor klinoid proses rezeksiyonu sırasında hasarlanabileceği dikkate alındığında, sayısal verilerimiz optik sinir çevresinde yapılan cerrahi müdahaleler sırasında faydalı olabilir.

SUMMARY: The objective of this study was to evaluate the role of the variations of carotid artery course on the relationship between styloid process (SP) and internal carotid artery (ICA). Carotid CT angiography scans of 170 patients were retrospectively evaluated. The variability of the course of ICA were classified. The length and medial angulation of the SP were measured on coronal 3D images. On axial images, the shortest distance between the bone edge of the SP and ICA were measured. The distance between SP and ICA among the course patterns of carotid artery were compared statistically. In the comparison of distances between SP and ICA with respect to the course of ICA, the difference between straight and curving (p

Amaç: Çalışmamızda, difüzyon ağırlıklı manyetik rezonans görüntüleme (DAG)’nin tiroid nodüllerinin karakterizasyonundaki yeri araştırılacaktır. Yöntem: Ekim 2010–Nisan 2011 tarihleri arasında, tiroid nodülüne yönelik ultrasonografi, sintigrafisi yapılan ve ince iğne aspirasyon sitolojisi (İİAS) planlanan hastalara İİAS öncesinde DAG gerçekleştirildi. DAG üzerinden lezyonların ‘apparent diffusion coefficient’ (ADC) haritaları oluşturuldu. Dört ayrı b değeri (b=300sn/mm², b=500sn/mm², b=750sn/mm², b=1000sn/mm²) kullanılarak nodüllerin ADC değerleri sitopatoloji sonuçları bilinmeden ölçüldü. İİAS ve postoperatif histopatoloji sonuçlarına göre toplam iki malign, 24 benign nodül çalışmaya dahil edildi. Sintigrafi bulguları ADC değerleri ile karşılaştırıldı. ADC değerlerinden ROC (Reveiver Operating Characteric) eğrisi oluşturularak sınır değeri elde edilmeye çalışıldı. Bulgular: 24 benign tiroid nodülün ölçülen ortalama ADC değerleri b=300’de 3547 ± 556 x10-6mm2/sn, b=500’de 2221 ± 362 x10-6mm2/sn), b=750’de 1483 ± 242 x10-6mm2/sn, b=1000’de 1115 ± 182x10-6mm2/sn olarak hesaplandı. İki malign nodülün ortalama ADC değerleri b=300’de 2430±355 x10-6mm2/sn, b=500’de 1440±205 x10-6mm2/sn, b=750’de 998±144 x10-6mm2/sn, b=1000’de 715±118 x10-6mm2/sn olarak bulundu. Sonuç: Bizim çalışmamızda, benign-malign ayrımı için, farklı b değerlerinde sınır değerler oluşturulmaya çalışıldı. Olgu sayısının azlığı nedeniyle ROC eğrisi oluşturulup istatistiksel olarak anlamlı sınır değerleri bulunamadı. Ancak postoperatif histopatolojik incelemeye göre malign bir cm’den büyük nodül çalışmadaki tüm nodüller arasında en düşük ADC ölçümüne sahip iken bir cm’den küçük malign nodül ise b=750 değeri haricinde benign nodüllere göre düşük ADC değerlerine sahip idi. Her ne kadar olgu sayısının azlığı önemli bir kısıtlama oluştursa da çalışmamızdaki bulgular, literatürdeki diğer araştırma sonuçları ile birlikte ele alındığında DAG’nin tiroid nodüllerinin malign benign ayrımında faydalı olabileceğini göstermektedir.

Objective This study intended to analyze alterations in ischiofemoral space (IFS) dimensions in normal children between the ages of 1 and 18 years for the ischiofemoral impingement. Materials and methods This study retrospectively focused on computed tomography images of 360 hips of 180 (90 boys and 90 girls) pediatric subjects (mean age: 9.50 +/- 5.20 years, range: 1-18 years) without any hip disorders to measure IFS, femoral neck angle (FNA), and ischial angle (IA). Results Mean IFS, FNA, and IA were measured as 14.64 +/- 7.24 mm, 34.61 +/- 11.47 degrees, and 131.52 +/- 4.22 degrees, respectively. IFS increased in children aged between 1 and 18 years, whereas FNA and IA decreased. IFS was similar in infancy and early childhood periods but then increased up to postpubescent period. FNA decreased proportionally from birth, whereas IA decreased in an irregular pattern. Linear functions were detected as y = 3.451 + 1.178 x years for IFS, as y = 48.555 - 1.468 x years for FNA, and as y = 132.535 - 0.107 x years for IA. Conclusion Our findings indicate that IFS tends to increase in size with age during childhood but decreases with further aging. Therefore, age-specific values for IFS, FNA, and IA may be beneficial for clinicians and radiologists for the diagnosis of ischiofemoral impingement.

Background As deep nasolabial folds (NLF) are associated with facial aging, there is an increasing demand for esthetic correction with filler injections. Understanding the anatomy of the angular artery (AA) and facial artery (FA) around the NLF region is essential for ensuring the safety of dermal filler injections into the NLF. The purpose of this study was to provide detailed vascular anatomical information on the course and depth of AA and FA around NLF using Doppler ultrasound on live cases. Methods FA was observed from the origin level adjacent to the mandible corpus to the end of its terminal branch AA in 168 hemifaces of 84 cases with Doppler ultrasonography. Results We made a classification of the FA course based on the NLF. The minimum and maximum depths of the FA along its course were measured in 84 cases. The results showed that its course may be highly superficial (2.5 mm at the mandibular origin, 3.7 mm at the cheilion, 3.7 mm at the nasal ala) or it may follow a very deep course near the periosteum (15.0 mm at the mandibular origin, 18.7 mm at the cheilion, 23.5 mm at the nasal ala). FA depth was varied between 5.98 mm and 6.62 mm at the mandibular origin, between 8.36 mm and 9.20 mm at the cheilion, between 9.52 mm and 10.51 mm at the nasal ala at a 95% confidence interval. Conclusions This study suggests that there is no absolutely safe depth or region for nasolabial fold filler injections.

This study aimed to peruse anatomic features of the cranial aperture of the optic canal (CAOC) for obtaining an extended morphometric dataset in children. Computed tomography images of 200 children were included in this retrospective work to analyze the shape, location and diameters of the CAOC. The CAOC area, width and height were observed as 17.53 ± 2.80 mm2, 6.12 ± 0.84 mm, and 4.35 ± 0.64 mm, respectively. The angle of the optic canal in axial plane was found as 39.28 ± 5.13°, while in sagittal plane as 16.01 ± 6.76°. The distance between the CAOC and the midsagittal line was 7.17 ± 1.48 mm. The CAOC was measured as 54.04 ± 5.23 mm and 42.55 ± 3.28 mm away from the anterior and lateral boundary of the anterior skull base, respectively. The CAOC shape was described as the tear-drop (186 foramina, 46.5%), triangular (156 foramina, 39%), oval (47 foramina, 11.8%), and round (11 foramina, 2.8%). The depth, angle and diameter measurements belonging to the CAOC were changing according to its shape or demographic data (e.g., sex and age). Therefore, preoperative radiologic evaluation containing the shape, location and size of the CAOC should be considered by multidisciplinary operating teams in terms of surgical interventions such as implant positioning.

Purpose To investigate the characteristics of the prechiasmatic sulcus in children aged between 1–20 years. Methods Patient files of 200 children admitted to the university hospital on 2019 were analyzed, retrospectively. The computed tomography images of patients were used to obtain anatomical knowledge containing prechiasmatic sulcus types and dimensions. Results The measurements related to the sulcal length (6.94 ± 1.25 mm) and sulcal angle (31.01 ± 18.13°) showed that the sulcal length did not alter in children between 1 and 20 years, whereas the sulcal angle did not vary from infancy to prepubescent period, but it was decreasing in postpubescent period. In 29 patients, the sulcal length was observed to divide into 2 parts with an evident angle. The interoptic distance and planum length were found as follows: 14.70 ± 2.85 mm and 14.84 ± 4.12 mm, respectively. The order of PS types was observed as type 4 (26.5%, 53 cases) > type 2 (26%, 52 cases) > type 1 (24%, 48 cases) > type 3 (23.5%, 47 cases). Conclusions The sulcal length did not vary in children, whereas the sulcal angle decreased with an irregular pattern. The sulcal angle decreased after prepubescent period, possibly due to the sphenoid sinus pneumatization and spheno-occipital synchondrosis. The sulcal length angle mostly in infants and young children may cause surgical orientation difficult during the resection of tumors using transcranial approaches.

This retrospective computed tomography (CT) study was aimed to assess the growth dynamic of the external aperture of the carotid canal (EACC) in children aged between 1 and 20 years. Two hundred patients (sex 100 females/100 males, average age 10.50 ± 5.77 years) with good head CT image quality were included in this study. CT images of the patients were used to obtain data related to the location, shape and dimension of EACC. EACC shapes were identified as oval shaped, round shaped, and tear-drop shaped in 58.3% (233 sides), 24% (96 sides) and 17.8% (71 sides), respectively. EACC length, disEACC–MSP (distance between EACC and midsagittal plane), and EACC width did not change from the prepubescence period; while, the disEACC–SC (distance between EACC and supramastoid crest) seemed to reach adult size in the postpubescence period. Linear functions for EACC length and width were calculated as: y = 5.453 + 0.091 × years, and y = 5.398 + 0.059 × years, respectively. The regression equations of the measured parameters representing the growth dynamic of EACC in children can be helpful to estimate its size, location and angulation, which suggest that the dimension and distances to certain anatomical landmarks seemed to reach adult size in different developmental periods. In this context, the findings of this study may seem to emphasize the importance of preoperative radiological evaluation on skull base, related to EACC, for multidisciplinary surgeon teams during childhood surgeries in terms of patients’ positioning, and the selection of appropriate surgical approach.