Search

This Belgian Red Courts programme is a football-based approach to strengthen the social cohesion between youngsters and the community in the context of recre- ational football on the Belgian Red Courts. The Belgian Red Courts are community football pitches available to children and young people close to home for free use. An exception is the Belgian Red Courts programme, which accompanies a fixed group of 12 to 16 young people over a period of 12 weeks in sports education training ses- sions. These sessions take place weekly at a fixed time on the respective Belgian Red Courts. This manual was developed on the basis of the pro- gramme theory developed within the framework of a doc- toral study. The creation of this programme was preced- ed by extensive literature research, which dealt with different theories linked to this topic. In addition, existing approaches from the field of sport for development were analysed as a basis for the programme theory. In collaboration with representatives of the Royal Belgian Football Association (RBFA), the Vrije Universiteit Brussels (VUB), the Hannah Arendt Institute, Kiyo, Plan Interna- tional, and the Johan Cruyff Foundation, the programme theory was translated into a football-based manual.

A paper about sport in a well being journal. Why it is important is shown by a little history until now. We make a difference between sport as a goal and sport as a mean but in both ways it can be influencing our well being.

Vlaanderen staat wereldwijd bekend om zijn rijke wielergeschiedenis en ook Nederland timmert aardig aan de weg als het gaat om het organiseren van hooggewaardeerde (etappes van) internationale wielerrondes en -wedstrijden. In beide landen lopen zowel publieke als private partijen warm voor de flinke investeringen die nodig zijn om etappes van grote rondes of wereldkampioenschappen te organiseren. Maar wat levert dit maatschappelijk gezien op? Welke verschillen zijn er in de wijze en structuur van organiseren tussen Nederlandse en Vlaamse wielerevenementen? En welke kennis is nodig om in de toekomst meer impact te creëren en legacy na te laten met (topsport)evenementen?

Zusammenfassung Hintergrund Zu den Veränderungen in der Welt, die für Gesundheitsberufe von Bedeutung sind, gehören der tiefgreifende soziale und demografische Wandel, zunehmende Technologisierung, Digitalisierung, Umweltzerstörung sowie die Ökonomisierung des Gesundheitswesens. Diese komplexen, neuen Herausforderungen verlangen Anpassungen von Berufsrollen und Aufgaben aller Fachkräfte im Gesundheitssystem. Ziel Zeitgemäßer Fortschritt in der Physiotherapie ist nur auf Basis einer grundsätzlichen kritischen Analyse und Weiterentwicklung möglich. 2014 gründete sich das Critical Physiotherapy Network (CPN), das diese kritische Arbeit weltweit durch Forschung, Veröffentlichungen, Kurse und Konferenzbeiträge vorantreibt. Mit einer wachsenden Zahl von Mitgliedern aus dem deutschsprachigen Raum war es Zeit, eine deutschsprachige CPN-Sektion (DCPN) ins Leben zu rufen, um die Vernetzung und Zusammenarbeit zu erleichtern und die im deutschsprachigen Raum noch junge Kritische Physiotherapie zu fördern. Methode Beantwortung erster Fragen hinsichtlich Notwendigkeit, Ziele, Arbeitsweise, Handlungsfelder und Perspektiven der Kritischen Physiotherapie. Methodologisch eng mit der qualitativen Forschung verwandt, ermöglicht die Kritische Physiotherapie eine professionelle Weiterentwicklung, die sich an den Bedürfnissen von Individuum und Gesellschaft in ihrer ökologischen Eingebundenheit orientiert. Schlussfolgerung Durch das Hinterfragen von Selbstverständlichkeiten und Grundfesten der physiotherapeutischen Handlungspraxis und Wissenschaft eröffnet die Kritische Physiotherapie ein neues Selbstverständnis und neue Handlungsräume.

Of recent years, there are multiple examples of sport related head injuries. Sometimes they lead up to cognitive and behavioural disfunction. Since the interest in this subject has increased, the involvement of psychology has increased as well. With knowledge of both (neuro)psychological testing and the management of above mentioned cognitive, emotional and behavioural problems, the role of the (clinical neuro)psychologist has become more important. In this narrative review we describe a common definition of a sport related concussion, as well as describing international guidelines that can support in the ‘Return-to-play’ phase and we present a new tablet-based neurocognitive assessment battery for sport related concussions. This assessment battery is already being used by two sports organizations in the Netherlands

The official term “Wushu” that represents “Chinese martial arts” is faced with the dilemma of not being recognized or known. Based on a one-year overseas field inquiry and in-depth interviews with IWUF senior officers and foreign stakeholders and the use of discourse representation theory, it found that Kung Fu is more representative in terms of “imagination, tradition and utility” compared with Wushu’s image of “athletics, dancing and official” under the expectation of western audiences for Chinese martial arts of “the integration of culture and art of attack and defence”. By examining the discourse practice of both symbols, the authoritativeness of Kung Fu lies in the habitus transfer in terms of it satisfying the pre-understanding of “Chinese martial arts” in Western culture. However, the unclear positioning of “Wushu” in overseas discourse practice, resulted in its departure from the original meaning of “Chinese martial arts” as well as the self-contradiction within the official discourse construction. The possible directions to resolve the discourse dilemma are proposed: clarifying the connotation of Wushu and making it represent Chinese martial arts; strengthening Wushu’s dominance of utterance and building a symbol system; uniting multiple discourse subjects to expand the communication field; enhancing the operation of the media to increase the frequency of exposure of Wushu.

Ein Drittel der Personen über 65 Jahre stürzt einmal pro Jahr 13 und zwei Drittel der Gestürzten fallen innerhalb eines Jahres nochmals hin 10. Ältere Menschen erleiden dabei häufig eine distale Radiusfraktur. In der handtherapeutischen Behandlung dieser Patienten ist deshalb die Sturzprävention ein wichtiges Thema. Das Dual-Tasking bietet eine einfache und effektive Möglichkeit dafür.

Zusammenfassung Hintergrund Zweikämpfe an der Bande oder Kontakt mit dem Puck, Eishockeyschläger oder Schlittschuhen können Verletzungen bei Eishockeyspielern verursachen. Für eine adäquate Prävention von Verletzungen und Planung des Verletzungsmanagements ist eine gute epidemiologische Datenlage notwendig. In der Schweiz fehlen bis dato solche epidemiologischen Daten im Amateur-Eishockey. Diese Arbeit hatte das Ziel, die Verletzungshäufigkeit, Verletzungslokalisationen, Verletzungsart, Schweregrad, Verletzungsmechanismen, Präventionsmaßnahmen sowie Zugang zu Erstversorgung nach einer Verletzung in Zweitliga-Amateur-Eishockeymannschaften des Kantons Bern aufzuzeigen. Probanden/Methodik Diese deskriptive Studie wurde mittels einer retrospektiven, selbstrapportierten Fragebogenerhebung am Ende der Saison 2017/18 durchgeführt. Erhoben wurden anthropometrische Merkmale, Angaben zum Trainings- und Wettkampfvolumen, zur Verletzungshäufigkeit, Verletzungslokalisationen, Verletzungsart, Schweregrad, Verletzungsmechanismen und Präventionsmaßnahmen sowie zur klinischen Versorgung im Fall einer Verletzung. Ergebnisse 86 von 96 Fragebögen konnten ausgewertet werden. Während der letzten 12 Monate verletzten sich 44 Spieler 1-mal und 5 Spieler 2-mal. Die Verletzungshäufigkeit betrug im Training 0,7 Verletzungen pro 1000 Stunden und im Wettkampf 4,7 pro 1000 Stunden. Die meist genannten Verletzungslokalisationen waren Knie (17,9 %), Fuß (14,3 %), Kopf (12,5 %) und Schulter (10,7 %). Verletzungen wurden vorwiegend durch externe Faktoren produziert. Distorsionen, Frakturen und Kontusionen waren die häufigsten Verletzungsarten. 19 Verletzungen hatten eine Auszeit von mehr als 4 Wochen zur Folge („schwer“). Schlussfolgerung Die Verletzungshäufigkeit war im Wettkampf 6,35-mal höher im Vergleich zum Training. Die Hälfte aller Verletzungen wurde in der unteren Extremität lokalisiert, davon 18 % am Knie. 19 Verletzungen wurden als „schwer“ eingestuft. Verletzungen wurden vorwiegend durch externe Faktoren produziert. Mögliche Präventionsmaßnahmen sind Fördern von Fairplay, das Anpassen von Spielregeln, Förderung zum Tragen von Schutzausrüstung, das Üben des peripheren Sehens und Krafttraining für die Rumpf- und Beinmuskulatur. Um die Vergleichbarkeit solcher Studien zu erhöhen, ist das Handhaben von standardisierten Definitionen bzgl. „Verletzung“ und „Verletzungsschweregrad“ notwendig.

Es besteht Evidenz, dass bei Menschen mit chronischen muskuloskelettalen Schmerzen das Trainieren uber der Schmerzgrenze analgesierender wirkt als das Uben im schmerzfreien Bereich. Um den Patienten ihre Angst vor den Bewegungsschmerzen zu nehmen, sollten Physiotherapeuten gezielt Aufklarungsarbeit leisten und „Sicherheitshinweise“ einsetzen. Fur die Praxis eignet sich ein Stufenmodell, das Ausdauer- und Krafttraining kombiniert.

Acute Effects on TH4 Thoracic Spine Mobilisation Techniques on the Sympathetic Nervous System - a Cross-Over Feasibility Study Abstract. Up to date, empiric evidence about effects of thoracic spine mobilisation (TH4) on the sympathetic nervous system is lacking. The primary goal of this feasibility study was to determine adherence rate, side effects and the protocol as well as the implementation of the study design. The secondary goal was to analyse and interpret acute effects on the sympathetic nervous system after thoracic mobilisation in anterior thrust and posterior thrust on six healthy participants on two following days. The feasibility of this study was adequate. The spine mobilisations did not produce any adverse effects. The anterior thrust spine mobilisations showed a tendency in reducing the heart rate activity.

no abstract

Overal ter wereld implemente(e)r(d)en landen lockdowns om de COVID-19 pandemie te bestrijden. Terwijl deze lockdowns de vrije bewegingsruimte van mensen sterk inperken wijzen experten er tegelijkertijd op dat mensen op een veilige manier fysiek actief moeten blijven om andere gezondheidsproblemen te voorkomen. Op basis van een online bevraging analyseerde dit onderzoek het beweeg- en sportgedrag van volwassen Belgen tijdens de eerste COVID-19 lockdown in België in maart en april 2020. Ordinale logistische regressie analyses van 13515 geldige en populatie-gewogen antwoorden geven een algemene toename in beweeg- en zitgedrag aan. Met uitzondering van zij die ouder dan 55 jaar waren gaven respondenten die voor de pandemie niet veel bewogen aan tijdens de lockdown meer te bewegen en te sporten. In de categorie van respondenten die voor de pandemie reeds frequent bewogen, gaven mensen die ouder waren dan 55 jaar, zij die geen hogere studies hadden gedaan, zij die gewoon waren te bewegen met vrienden en/of in een sportclub, en zij geen gebruik maakten van online tools om te bewegen te kennen minder te bewegen tijdens de lockdown. Minder tijd hebben, meer zitten, de gebruikelijke manier van bewegen en het competitie-element van sport missen waren de voornaamste redenen voor een reductie in beweeggedrag. Gelet op de gezondheidsrisico’s van fysieke inactiviteit doet men er beleidshalve goed aan te bekijken hoe iedereen gestimuleerd kan worden om tijdens een pandemie-gerelateerde lockdown op een veilige manier voldoende fysiek actief te blijven.

Voor sportorganisaties gericht op het realiseren van sociale doelstellingen wordt een online tiepassing uitgerold die hen kan helpen om hun werking op een meer systematische wijze te laten verlopen en vervolgens ook de impact ervan te kunnen meten.

Inleiding / Introduction Ondanks hij het belang van een brede persoonlijke ontwikkeling niet miskende, bleek Johan Cruijff, één van de grootste voetballers aller tijden, onvoldoende voorbereid op de post-voetbal carrière. Zoals zijn korte ondernemerscarrière liet uitblijken, liep Johan nogal snel buitenspel in zijn nieuwe carrière. Om dergelijke scenario’s te vermijden, ijveren onderzoekers (bv. Lavallee, 2019; Stambulova, 2003; Wylleman, 2019) om voetballers niet enkel te coachen en monitoren in hun sportieve ontwikkeling, maar ook in hun competentieontwikkeling op andere vlakken. Smismans en collega’s (2020, in press) ontwikkelden daarom de Athletes’ Competency Questionnaire for Employability (ACQE), een instrument om de competenties van topsporters noodzakelijk ter optimalisatie van hun inzetbaarheid in een nieuwe carrière in kaart te brengen. Na initiële validatie bij 954 topsporters uit verschillende disciplines, werd de ACQE in deze studie gebruikt bij profvoetballers. Doelstelling / Aim Het doel van deze presentatie is tweeledig: (1) uitlichten in welke mate professionele voetballers de competenties beheersen die noodzakelijk zijn om hun inzetbaarheid in een nieuwe carrière te optimaliseren en (2) de praktische toepasbaarheid van de ACQE ter ondersteuning van professionele voetballers in hun transitieproces kaderen. Methode / Method Deze studie maakt deel uit van het Erasmus + Sport Project ‘Mind the Gap’, gecoördineerd door FIFPRO, de internationale vakbond die zich wereldwijd bezighoudt met professionele voetballers. Participanten werden gerekruteerd via e-mail door de verschillende spelersorganisaties die deel uitmaken van FIFPRO (bv. Vereniging van Contractspelers Nederland, Professional Footballers Association England). Een totaal van 89 voormalige en 193 huidige professionele voetballers uit 33 verschillende landen (bv. België, Brazilë, Congo, Nederland) vulden de online ACQE bestaande uit 4 factoren en 28 items (i.e., vaardigheden, kennis, attitudes) in (20% vrouwen). Na het beantwoorden van algemene vragen (bv. geslacht, leeftijd, diploma), werden de participanten gevraagd volgende vraag te beantwoorden voor 28 competenties (bv. tijd efficiënt gebruiken, tegenslagen gebruiken als positieve stimulus) aan de hand van een 5-punt Likert schaal: In welke mate beheers je deze competentie? De scores omtrent de beheersing van competenties werden vervolgens gebruikt ter uitvoering van confirmatorische factoranalyse (CFA) om na te gaan of de vier-factorstructuur van de ACQE in overeenstemming is met de data. Resultaten / Results Participanten rapporteerden een gemiddelde tot sterke beheersing van de 28 competenties (M=3,65  0,14). Voormalige voetballers toonden een sterkere gemiddelde beheersing (M=3,81  0,17) van de competenties dan huidige voetballers (M=3,58  0,13). De competentie waarvoor de sterkste beheersing werd gerapporteerd betrof het samenwerken met collega’s, gevolgd door het kennen van de eigen sterktes en zwaktes, en doelgerichtheid. Deze volgorde bleef onveranderd bij het uitfilteren van actieve voetballers. Voormalige voetballers, daarentegen, gaven de derde beste score aan de competentie ‘zich kunnen identificeren met de cultuur van de organisatie’ qua beheersing. CFA toonde acceptabele 2- (p < .05), RMSEA (inclusief het betrouwbaarheidsinterval; .059 (.052 - .069) en SRMR-waarden (.05) voor de 4- factorstructuur (i.e., carrière - & lifestyle management, carrièrecommunicatie, carrière resilience, carrière engagement en flexibiliteit) met goede factorladingen. Conclusie & Implicaties / Conclusion & Implications De resultaten suggereren het belang om te investeren in verdere competentieontwikkeling om zo de overgang naar een nieuwe carrière te faciliteren. Deze studie kan worden gebruikt om belanghebbenden (bv. spelers, spelerorganisaties) te informeren en bewust te maken van de meerwaarde van competentieontwikkeling tijdens en na de profcarrière voor een vlotte overgang van voetbal naar een nieuwe carrière. De ACQE kan gebruikt worden door player development managers als tool voor competentiegericht advies en de ontwikkeling van evidence-based trainingsmodules voor voetballers, alsook door voetballers als zelfevaluatietool ter identificatie van de eigen ontwikkelingsnoden.

ispartof: Post viraal naar een nieuw normaal. VUB stemmen over de impact van corona op onze samenleving pages:235-245 ispartof: pages:235-245 status: published

Question: According to the national care guidelines for chronic non-specific low back pain, active exercise and regular physical activity are the most effective treatments. However, sport often does not play an important role in the lives of the patients concerned. They also often have limitations in their mobility due to degenerative diseases of other joints. Therefore, ways have to be found to make movement easier for physically passive people. The use of electric stimulation to train individual muscles has been established in physiotherapy for decades. In the fitness area, training whole body electromyostimulation (WB-EMS) is becoming increasingly popular. Therefore, the idea of using this training instrument for back pain patients is obvious. METHODOLOGY: In a clinical study, 85 patients with chronic nonspecific back pain were included and completed WB-EMS training once a week for 20 minutes for 6 months. Two comparison groups were formed. In a control group, 43 patients from a multimodal therapy programrepresenting guideline-based therapy could be included. A control group with 34 healthy subjects enables to compare the parameters. Back pain (NRS), ODI, NASS, SF-36 and HADS scores were examined. Postural parameters (MFT-S3-check) and strength parameters (Leonardo GFRP, Leonardo stair) at the beginning of the study, after 6 weeks, 3 months and after completion of the training.Conclusion:Both therapy groups were able to significantly reduce the back pain level in the NRS and the pain-specific parts of the clinical scores. The depression-specific scores only showed a tendency to improve. The strength parameters in the WB-EMS group were improved in the chair-rising test and in the stair-climb test. The patients in the multimodal pain program showed significant improvements in the trunk-rise test, the chair-rise test and the stair-climb test. No significant improvements could be achieved in the single-two-leg jump. Patients with chronic non-specific back pain could benefit from WB-EMS. They achieved clinically comparable results on a multimodal therapy concept, so that WB-EMS seems to be a useful form of therapeutic movement for this patient group.

The sports pyramid metaphor (trickle down and trickle up effect) has been used by several governments to justify their public investments in elite sport. The scientific evidence of this effect is fragmented; previous studies question its veracity. This study examines the effect of the sports pyramid metaphor in Spain. Using Spearman's correlation coefficient (ρ), we tested for possible relationships between sporting success and the evolution of the federation membership history of 23 sports modalities during 1992-2016. According to results, three different groups of sports could be identified: 1) those that could be assumed to present both trickle down and up effects; 2) those with negative correlations between sporting success and membership figures; and 3) sports that do not show any relationships between those variables. As a conclusion, it is stated that there is no clear and generalized evidence to confirm the existence of the sport pyramid metaphor in Spain