Search

Achtergrond Complottheorieën zijn populair tijdens de coronapandemie. Complotdenken wordt gekenmerkt door de sterke overtuiging dat een bepaalde, als onrechtvaardig ervaren situatie, het resultaat is van een doelbewuste samenzwering van een groep mensen met kwade bedoelingen. Complotdenken lijkt veel overeenkomsten te hebben met paranoïde wanen. Doel Verkennen van aard, gevolgen en sociaalpsychologische dimensies van complotdenken en beschrijven van overeenkomsten en verschillen met paranoïde wanen. Methode Kritisch beschouwen van relevante literatuur over complotdenken en paranoïde wanen. Resultaten Complotdenken voorziet in epistemische, existentiële en sociale behoeften. Het geeft duidelijkheid in onzekere tijden en aansluiting bij een groep van gelijkgestemden. Bij zowel complotdenken als paranoïde wanen gaat het om een onjuiste, hardnekkige en soms bizarre overtuiging. In tegenstelling tot complotdenkers zijn mensen met een paranoïde waan echter vrijwel altijd alleen het doelwit van de veronderstelde samenzwering en staan ze grotendeels alleen in hun overtuiging. Tevens zijn complotideeën minder gebaseerd op ongewone ervaringen van het zelf, de werkelijkheid of intermenselijke contacten. Conclusies Complotdenken komt veel voor in onzekere omstandigheden. Het geeft mensen houvast, zekerheid, morele superioriteit en sociale steun. Extreem complotdenken lijkt te passen binnen de gangbare psychiatrische definities van paranoïde wanen, maar toch zijn er ook belangrijke verschillen. Om onderscheid te kunnen maken met complotdenken behoeven gangbare definities van wanen verdieping. In plaats van de sterke focus op de foutieve inhoud van waanideeën zou er meer aandacht moeten zijn voor de onderliggende idiosyncratische, veranderde vorm van de werkelijkheidsbeleving.

Purpose of review Relapse is common in patients with anorexia nervosa. The aim of this study is to systematically review the existing literature on relapse in anorexia nervosa. Recent findings A systematic literature search was conducted in PubMed, PsychInfo and CINAHL published up to April 2018. Of the 1527 studies screened, 16 studies were included in the present review. Summary This analysis shows that, of the patients included in this review, 31% relapsed after treatment. The highest risk of relapse is during the first year after discharge and this risk continues for up to 2 years. An overview was made of all factors significantly associated with a higher risk of relapse, resulting in the following four clusters: eating disorder variables, comorbidity symptoms, process treatment variables and demographic variables. Future research on relapse prevention is necessary to further unravel the mechanisms that might lead to relapse.

Objective: The first aim was to determine the cost-effectiveness of CBT to prevent first-episode psychosis in ultra-high risk (UHR). The second aim was to develop an optimized prediction model of a first episode psychosis, as with current UHR criteria only 20 % have a psychotic outcome after 2 years. Methods: 196 help-seeking UHR patients participated in the Dutch EDIE study. All individuals were treated with routine care (RC) for non-psychotic disorders. The experimental group received adjuvant CBT to prevent psychosis. We report intervention, medical, and travel costs; costs arising from productivity losses, treatment response defined as psychosis-free survival and quality-adjusted life years gained. Furthermore, baseline data on symptomatology, and environmental and psychological factors were analyzed with Cox proportional hazard analyses. Results: In the cost-effectiveness analysis, the proportion of averted psychoses was significantly higher in the CBT condition. CBT was less costly than RC by US$ 844 per prevented psychosis. The Cox proportional hazard model included five predictors: observed blunted affect, subjective complaints of impaired motor function, beliefs about social marginalization, decline in social functioning, and distress associated with non-bizarre ideas. The resulting prognostic index stratified the general risk into 3 risk classes with significantly different survival curves. In the highest risk class, transition to psychosis emerged on average ≥ 8 months earlier than in the lowest risk class. Conclusion: Firstly, add-on CBT for individuals at UHR resulted in significant prevention of psychosis, for lower costs compared with RC. Secondly, predicting a first-episode psychosis in UHR seems improved using a five-factor prediction model.

Contains fulltext : 82371.pdf (Publisher’s version ) (Closed access)

Item does not contain fulltext

In dit hoofdstuk laten we zien dat sport zowel verenigt als verdeelt. Sport versterkt bestaande sociale netwerken, maar sluit ook bepaalde groepen uit. Bovendien vergroot sport onderlinge competitiegevoelens die op hun beurt kunnen leiden tot onsportief en zelfs agressief gedrag. Sportdeelname is ook niet kleurenblind of klasseloos, sportparticipatie verloopt veelal langs gevestigde sociale scheidslijnen. In prestatieverband krijgen ontmoetingen tussen verschillende sociale milieus gestalte doordat de besten, ongeacht sociale achtergrond, bij elkaar worden geplaatst. Bij recreanten liggen dergelijke ontmoetingen minder voor het oprapen, maar toch zijn er ook hier wel gelegenheden voor interetnische interactie. Dit leidt tot meer contact, ook al blijft dat contact vaak ppervlakkig. Het is eigen aan de aard van sport als vrijetijdsactiviteit dat het een belangrijke rol speelt bij het ontwikkelen en in stand houden van de eigen identiteit. De wens om onder elkaar te verkeren is vaak een positieve keus. Schaduwkant hiervan is dat de hieruit resulterende lichte gemengde contacten in de sport minder dan gehoopt de beeldvorming over en weer tussen sociale groepen veranderen. Bij intensievere omgang in een gemeenschappelijk verband is daar meer kans op (bijvoorbeeld bij prestatiesport). ‘Sport verbroedert’, maar we mogen het effect niet overschatten.

Geen samenvatting beschikbaar

Veiligheid is een topprioriteit voor politieke partijen. Diepgaande analyse van partijprogramma's leert dat er een algemene toename is van de nadruk op repressieve regulering van de samenleving, en een afname van steun voor het stimuleren van spontane burgers.

Geen samenvatting beschikbaar