Search

The ICES survey protocol for offshore beam trawl surveys describes the current methodologies, stratification and sample processing used in the offshore beam trawl surveys that provide fisheries-independent information to the fish stock assessments for a variety of flatfish species. The surveys are conducted by Belgium, France, Germany, Iceland, Italy, Slovenia, Croatia, the Netherlands, and UK (Cefas). The manual also contains (i) an overview of the major historical changes in survey methodology and/or data collection, and (ii) an overview of the main attention points for data-users, e.g. when combining the data of the respective beam trawl surveys, and recommended data processing. The impetus for all the beam trawl surveys in this manual is the need for fisheries-independent information on commercial flatfish species. The prime target species and type of beam trawl are set depending on the survey area and/or the relevance of the species for the national or EU fisheries. Over time, data collection within the surveys has expanded due both to a shift towards a more ecosystem-related general focus and to new data requests by end-users. As a consequence, the collection of epibenthos data has become more detailed over time and age data are collected for more species than at the time the surveys were developed. The current survey objectives are similar for all areas: • Data collection to create fisheries-independent abundance indices by age group (1‑year olds and older) for a number of fish species [e.g. plaice (Pleuronectes platessa), sole (Solea solea), dab (Limanda limanda), lemon sole (Microstomus kitt), flounder (Platichthys flesus), turbot (Scopththalmus maximus), brill (Scophthalmus rhombus), and monk fish (Lophius spp.)] for the sampled area. • Data collection to create fisheries-independent abundance indices for mantis shrimp (Squilla mantis), caramote prawn (Mazzancolla sp.), and common cuttlefish (Sepia officinalis) in the Mediterranean Sea. • Collection of biological data, including length measurements, on all fish species, including elasmobranch species, for ecosystem analysis purposes. • Collection of data on at least a selection of epibenthos species for ecosystem analysis purposes. • Collection of environmental data (at least temperature and salinity). • Collection of marine litter data. The present document is the 4th edition of the survey protocol. The manual has its origin in national manuals for offshore beam trawl surveys, and can be considered the public version of the national manuals.

The Working Group on the Governance of Quality Management of Data and Advice (WGQuality) supports the ICES aim of creating an end-to-end quality assurance framework for advice production - from data management, data integration, data analysis, and data use, to the process of translating that data into ICES advice. In this report, WGQuality analyse existing ICES quality management processes within advice production in the context of an international quality standard (ISO 9001:2015). A draft of a quality manual that follows this standard is presented. Where it was found that a requirement of the standard could not be currently fulfilled, it is identified as a gap, and proposed procedures to fill these gaps are presented. Data quality tools proposed by the ICES Planning Group on Data Needs for Assessment and Advice (PGDATA) are also evaluated and, where possible, progressed towards an operational state. The next steps required to implement a quality management system are proposed.

For a long time, fishery-independent surveys were only carried out by scientists. On-going criticism by Dutch fishers on the North Sea beam trawl survey prompted scientists to invite fishers on board. Since 2007, fishers have annually joined the survey as observers. Observing all steps in the survey like rigging the gear, the selection of fishing locations, catch sorting, and data registration enables fishers to provide feedback based on their experience instead of preconceptions. Where possible, their suggestions for improvements are incorporated. Since fishers joined, the nature of discussions about the survey has changed to being constructive. The fishing industry's trust in survey methods, results, and the scientific crew increased. Scientists gained a better understanding of the importance of the survey for fishers' livelihoods. The observers also inspired continuous scientific scrutiny of the survey, its setup, and objectives. We describe the process of incorporating fishers in a fishery-independent survey, its benefits, and challenges. We show how perceptions about the survey changed. Allowing stakeholders behind the scenes of a survey and taking their expertise into account contributes to a more reciprocal relation in the co-production of knowledge through collaborative research and increases legitimacy. We propose guidelines for involving stakeholders without compromising the survey's and professional credibility.

In 2021 is voor het veertiende jaar de visbemonstering met de ankerkuil op de Westerschelde uitgevoerd in het kader van de monitoring voor de Kaderrichtlijn Water, sinds 2011 in combinatie met een identieke bemonstering op de Zeeschelde in België met hetzelfde schip en vistuig. De monitoring van vooral het pelagische visbestand is van belang in het kader van het herstel en de instandhoudingsdoelen van Natura2000, de Kaderrichtlijn Water en de monitoring van de effecten van verdieping van de vaargeul in de Schelde. De toegepaste methode is een passieve vistechniek die gebruik maakt van de getijstromen en die gericht is op pelagische soorten. Dagelijks wordt bij daglicht één vloedperiode en één ebperiode bemonsterd, gedurende 4 dagen in begin mei en 4 in september. De bemonstering is gedaan met een ankerkuil. Bij deze visserijmethode wordt een net dat op vier hoekpunten met een anker verbonden is in de stroom van een viswater geplaatst. Dit gebeurt vanaf een schip dat aan datzelfde anker afgemeerd ligt. Er kan met twee vistuigen gelijktijdig worden gevist: één aan stuurboord en één aan bakboord. Op vier locaties (Schaar van Valkenisse, Brouwersplaat, Borssele, Paulinapolder) zijn in 2021 in het voorjaar elf en in het najaar zestien monsters genomen. Alleen bij een gunstige combinatie van wind en stroomrichting kan met beide tuigen (stuurboord, bakboord) tegelijk worden gevist. In het voorjaar was de combinatie van sterke westenwind en getijstroom op twee dagen ongunstig en kon alleen tijdens vloed gevist worden, in het najaar kon tijdens alle getijperiodes gevist worden. In algemene zin waren de vangsten in lijn met die van eerdere jaren: in zowel voor- als najaar gedomineerd door ribkwallen (voorjaar: zeedruif (Pleurobrachia pileus), najaar Amerikaanse langlobribkwal (Mnemiopsis leidyi)). Er werden ook exemplaren van poliepkwallen kruiskopkwalletje (Nemopsis bachei) gevangen in het najaar. De vangsten van schijfkwallen in het voorjaar bestonden vooral uit haarkwallen (Cyanea sp.). In het najaar zijn weinig schijfkwallen gevangen. Wel werden in najaar 2021 veel garnalen (Crangon crangon) aangetroffen. Daarnaast bestonden de vangsten in het voor- en najaar vooral uit haringachtigen. Er is geen duidelijke ontwikkeling te zien in de hoeveelheden per soort. Opvallende vangsten in 2021 waren in het voorjaar waren twee kortsnuitzeepaardjes en één Atlantische forel. In het najaar werd op drie van de vier locaties kleine horsmakreel gevangen; deze zijn ook in de Demersal Young Fish Survey (DFS) in de Westerschelde aangetroffen in het najaar van 2021. In vergelijking met eerdere jaren zijn er weinig koornaarvissen gevangen in het najaar. In de huidige berekeningsmethodiek wordt een combinatie van de visduur en de netopening gebruikt voor standaardisatie. Hierdoor wordt voorbij gegaan aan de verschillen in hoeveelheid passerend water per getijfase en per maanfase. Tijdens de survey worden flowmeters gebruikt om de hoeveelheid gepasseerd water te registreren. In de huidige rapportage is een vergelijking gemaakt tussen beide berekeningsmethodieken. De uiteindelijke verschillen in de gestandaardiseerde vangsten voor beide methodieken zijn klein. Dit is vooral te danken aan de evenwichtige verdeling tussen vloed- en ebbemonstering tijdens de survey en de gestandaardiseerde planning van de bemonstering in het jaar, vooral in de laatste jaren. Het is dus aan te raden om in het vervolg over te schakelen naar gestandaardiseerde vangsten per volume. Hierdoor wordt er gecorrigeerd voor effecten van een onevenredige getijdebemonstering, veroorzaakt door weersomstandigheden of door verschillen in stroomsnelheid tijdens de tijen.

In 2021 is voor het veertiende jaar de visbemonstering met de ankerkuil op de Westerschelde uitgevoerd in het kader van de monitoring voor de Kaderrichtlijn Water, sinds 2011 in combinatie met een identieke bemonstering op de Zeeschelde in België met hetzelfde schip en vistuig. De monitoring van vooral het pelagische visbestand is van belang in het kader van het herstel en de instandhoudingsdoelen van Natura2000, de Kaderrichtlijn Water en de monitoring van de effecten van verdieping van de vaargeul in de Schelde. De toegepaste methode is een passieve vistechniek die gebruik maakt van de getijstromen en die gericht is op pelagische soorten. Dagelijks wordt bij daglicht één vloedperiode en één ebperiode bemonsterd, gedurende 4 dagen in begin mei en 4 in september. De bemonstering is gedaan met een ankerkuil. Bij deze visserijmethode wordt een net dat op vier hoekpunten met een anker verbonden is in de stroom van een viswater geplaatst. Dit gebeurt vanaf een schip dat aan datzelfde anker afgemeerd ligt. Er kan met twee vistuigen gelijktijdig worden gevist: één aan stuurboord en één aan bakboord. Op vier locaties (Schaar van Valkenisse, Brouwersplaat, Borssele, Paulinapolder) zijn in 2021 in het voorjaar elf en in het najaar zestien monsters genomen. Alleen bij een gunstige combinatie van wind en stroomrichting kan met beide tuigen (stuurboord, bakboord) tegelijk worden gevist. In het voorjaar was de combinatie van sterke westenwind en getijstroom op twee dagen ongunstig en kon alleen tijdens vloed gevist worden, in het najaar kon tijdens alle getijperiodes gevist worden. In algemene zin waren de vangsten in lijn met die van eerdere jaren: in zowel voor- als najaar gedomineerd door ribkwallen (voorjaar: zeedruif (Pleurobrachia pileus), najaar Amerikaanse langlobribkwal (Mnemiopsis leidyi)). Er werden ook exemplaren van poliepkwallen kruiskopkwalletje (Nemopsis bachei) gevangen in het najaar. De vangsten van schijfkwallen in het voorjaar bestonden vooral uit haarkwallen (Cyanea sp.). In het najaar zijn weinig schijfkwallen gevangen. Wel werden in najaar 2021 veel garnalen (Crangon crangon) aangetroffen. Daarnaast bestonden de vangsten in het voor- en najaar vooral uit haringachtigen. Er is geen duidelijke ontwikkeling te zien in de hoeveelheden per soort. Opvallende vangsten in 2021 waren in het voorjaar waren twee kortsnuitzeepaardjes en één Atlantische forel. In het najaar werd op drie van de vier locaties kleine horsmakreel gevangen; deze zijn ook in de Demersal Young Fish Survey (DFS) in de Westerschelde aangetroffen in het najaar van 2021. In vergelijking met eerdere jaren zijn er weinig koornaarvissen gevangen in het najaar. In de huidige berekeningsmethodiek wordt een combinatie van de visduur en de netopening gebruikt voor standaardisatie. Hierdoor wordt voorbij gegaan aan de verschillen in hoeveelheid passerend water per getijfase en per maanfase. Tijdens de survey worden flowmeters gebruikt om de hoeveelheid gepasseerd water te registreren. In de huidige rapportage is een vergelijking gemaakt tussen beide berekeningsmethodieken. De uiteindelijke verschillen in de gestandaardiseerde vangsten voor beide methodieken zijn klein. Dit is vooral te danken aan de evenwichtige verdeling tussen vloed- en ebbemonstering tijdens de survey en de gestandaardiseerde planning van de bemonstering in het jaar, vooral in de laatste jaren. Het is dus aan te raden om in het vervolg over te schakelen naar gestandaardiseerde vangsten per volume. Hierdoor wordt er gecorrigeerd voor effecten van een onevenredige getijdebemonstering, veroorzaakt door weersomstandigheden of door verschillen in stroomsnelheid tijdens de tijen.

In 2022 is voor het vijftiende jaar de visbemonstering met de ankerkuil op de Westerschelde uitgevoerd in het kader van de monitoring voor de Kaderrichtlijn Water, sinds 2011 in combinatie met een identieke bemonstering op de Zeeschelde in België met hetzelfde schip en vistuig. De monitoring van vooral het pelagische visbestand is van belang in het kader van het herstel en de instandhoudingsdoelen van Natura2000, de Kaderrichtlijn Water en de monitoring van de effecten van verdieping van de vaargeul in de Schelde. De toegepaste methode is een passieve vistechniek (ankerkuil) die gebruik maakt van de getijstromen en die gericht is op pelagische soorten. Dagelijks wordt bij daglicht één vloedperiode en één ebperiode bemonsterd, gedurende vier dagen in mei en vier in september. Uit de tijdseries per soort blijken geen patronen te destilleren. Bij de bemonstering met een ankerkuil wordt een net dat op vier hoekpunten met een anker verbonden is in de stroom van een viswater geplaatst. Dit gebeurt vanaf een schip dat aan datzelfde anker afgemeerd ligt. Er kan met twee vistuigen gelijktijdig worden gevist: één aan stuurboord en één aan bakboord. Op de vier locaties zijn in 2022 totaal 31 monsters genomen (15 voorjaar, 16 najaar), waarvan 28 bestonden uit simultane trekken aan stuur- en bakboord. Dit is alleen bij een gunstige combinatie van wind en stroomrichting mogelijk. Alle getijdeperiodes zijn in voor- en najaar bevist. In algemene zin waren de vangsten in lijn met die van eerdere jaren: in zowel het voor- als najaar gedomineerd door haringachtigen (haring, sprot) en ribkwallen (voorjaar: zeedruif (Pleurobrachia pileus), najaar Amerikaanse langlobribkwal (Mnemiopsis leidyi)). Er is geen duidelijke ontwikkeling te zien in de hoeveelheden per soort. Opvallende vangsten in 2022 waren; in het voorjaar een enorm hoge diversiteit aan vissoorten bij Borssele, in het najaar extreem veel sprot, waarbij het onduidelijk is waar dit door veroorzaakt wordt. Het is aan te raden om in het vervolg over te schakelen naar gestandaardiseerde vangsten per volume. In de huidige berekeningsmethodiek wordt een combinatie van de visduur en de netopening gebruikt voor standaardisatie. Hierdoor wordt voorbij gegaan aan de verschillen in hoeveelheid passerend water per getijfase en per maanfase. Tijdens de survey worden flowmeters gebruikt om de hoeveelheid gepasseerd water te registreren. Door deze gegevens te gebruiken voor de standaardisatie wordt gecorrigeerd voor effecten van een onevenredige getijdebemonstering, veroorzaakt door weersomstandigheden of door verschillen in stroomsnelheid in de verschillende getijfases.

Sinds enkele jaren wordt er substantiële hinder ondervonden door de massale strandingen van mosdiertjes. De soort die deze massale bloei vertoond is Electra pilosa, het harig mosdiertje. Deze kolonievormende bryozoa, ook wel ectoprocta genoemd, is inheems voor de Nederlandse wateren. De mate waarin deze heden ten dage aanspoelen is slechts twee maal eerder in de geschiedenis gerapporteerd. Dit onderzoek heeft beoogd om inzicht te krijgen in de problemen die de massale bloei veroorzaakt, met daarbij specifiek aandacht voor de visserijsector. Binnen deze studie is literatuuronderzoek gedaan, zijn gegevens vanuit monitoringsprogramma’s op zee en het strand gebruik en is kennis vergaard uit de sector middels een online enquête. De effecten van de massale bloei blijken substantieel en zowel de visserijsector als de badgasten van bepaalde stranden ondervinden er bijzonder veel hinder van. Waar het voor de strandgangers vooral gaat over onaangename geuren en in zeldzame gevallen gevaarlijke situaties, is het in de visserij een serieuze bedreiging voor de bedrijfsvoering als ook voor de veiligheid van de zeevarenden. Bedrijfsvoering komt in het geding doordat netten dichtslibben en de vangstefficiëntie geminimaliseerd wordt. Gevaar kan ontstaan door te zware tuigage met in het uiterste geval kapseizen tot gevolg. Hinder wordt daarbij vooral ondervonden in de voorjaars- en zomerperiode en met name in de kustzone en in het bijzonder voor de Noord- en Zuid-Hollandse kust. De oorzaak van deze massale bloei heeft dit onderzoek niet kunnen achterhalen, maar dat was ook niet het hoofddoel. Wel is duidelijk geworden dat de soort, E. pilosa, een ware pionierssoort is waardoor hij zeer goed in staat is om zich in nieuwe gebieden te vestigen. Daarvoor is, volgens de literatuur,doorgaans wel hard substraat nodig. Met de aanleg van artificiële structuren (o.a. kunstriffen, voetenvan windmolens) in de Noordzee komt dit nu meer beschikbaar, maar er zijn op basis van de literatuur en andere onderzoeken geen indicaties van exceptioneel hoge dichtheden van deze soort op dergelijke structuren. Dit brengt de vraag wáár deze organismen vandaan komen nog belangrijker. De historische massale strandingen komen uit een periode met substantieel minder artificiële structuren in de Noordzee. Dit maakt het onwaarschijnlijk dat de toename van hard substraat de directe bron en/ofoorzaak is van deze massale bloei. Omgaan met de problematiek is situationeel en lokaal verschillend, zowel voor de visserij, als op de stranden. Voor de visserij worden in dit rapport verschillende mitigerende maatregelen besproken, maar het vermijden van (potentiële) gebieden waar ophoping plaatsvindt van de mosdiertjes lijkt de meest effectieve maatregel. Daarnaast biedt het lopend onderzoek naar nieuw tuigage perspectief om minde rtot geen hinder te ondervinden van de mosdiertjes.

In 2022 is voor het vijftiende jaar de visbemonstering met de ankerkuil op de Westerschelde uitgevoerd in het kader van de monitoring voor de Kaderrichtlijn Water, sinds 2011 in combinatie met een identieke bemonstering op de Zeeschelde in België met hetzelfde schip en vistuig. De monitoring van vooral het pelagische visbestand is van belang in het kader van het herstel en de instandhoudingsdoelen van Natura2000, de Kaderrichtlijn Water en de monitoring van de effecten van verdieping van de vaargeul in de Schelde. De toegepaste methode is een passieve vistechniek (ankerkuil) die gebruik maakt van de getijstromen en die gericht is op pelagische soorten. Dagelijks wordt bij daglicht één vloedperiode en één ebperiode bemonsterd, gedurende vier dagen in mei en vier in september. Uit de tijdseries per soort blijken geen patronen te destilleren. Bij de bemonstering met een ankerkuil wordt een net dat op vier hoekpunten met een anker verbonden is in de stroom van een viswater geplaatst. Dit gebeurt vanaf een schip dat aan datzelfde anker afgemeerd ligt. Er kan met twee vistuigen gelijktijdig worden gevist: één aan stuurboord en één aan bakboord. Op de vier locaties zijn in 2022 totaal 31 monsters genomen (15 voorjaar, 16 najaar), waarvan 28 bestonden uit simultane trekken aan stuur- en bakboord. Dit is alleen bij een gunstige combinatie van wind en stroomrichting mogelijk. Alle getijdeperiodes zijn in voor- en najaar bevist. In algemene zin waren de vangsten in lijn met die van eerdere jaren: in zowel het voor- als najaar gedomineerd door haringachtigen (haring, sprot) en ribkwallen (voorjaar: zeedruif (Pleurobrachia pileus), najaar Amerikaanse langlobribkwal (Mnemiopsis leidyi)). Er is geen duidelijke ontwikkeling te zien in de hoeveelheden per soort. Opvallende vangsten in 2022 waren; in het voorjaar een enorm hoge diversiteit aan vissoorten bij Borssele, in het najaar extreem veel sprot, waarbij het onduidelijk is waar dit door veroorzaakt wordt. Het is aan te raden om in het vervolg over te schakelen naar gestandaardiseerde vangsten per volume. In de huidige berekeningsmethodiek wordt een combinatie van de visduur en de netopening gebruikt voor standaardisatie. Hierdoor wordt voorbij gegaan aan de verschillen in hoeveelheid passerend water per getijfase en per maanfase. Tijdens de survey worden flowmeters gebruikt om de hoeveelheid gepasseerd water te registreren. Door deze gegevens te gebruiken voor de standaardisatie wordt gecorrigeerd voor effecten van een onevenredige getijdebemonstering, veroorzaakt door weersomstandigheden of door verschillen in stroomsnelheid in de verschillende getijfases.

The Working Group on Governance of the Regional Database & Estimation System (WGRDBESGOV) provides the governance function for both the existing Regional Database (RDB) and the new Regional Database & Estimation System (RDBES) that is currently in development. It is composed of representatives from ICES member countries and EU Regional Coordination Groups (RCGs). In this report the WGRDBESGOV reviews the RDBES developments performed during 2021 and plans for the work required in 2022 and beyond. It also considers how RDB data has been used and proposes changes required to the current Data Policy. The RDBES is planned to replace both the existing ICES InterCatch and RDB database systems and has an important part to play in increasing transparency and improving the quality of stock assessment within ICES. To this end three workshops have been planned for 2022 which will help data submitters with the transition to the new system (WKRAISE&TAF-sandeel, WKRDBES-RAISE&TAF and WKINTRO). Additionally, the Working Group on Estimation with the RDBES data model (WGRDES-EST) is continuously engaged to enable the ICES community to move forward with estimation using the RDBES data model. Following on from the RDBES test data calls issued in 2020 and 2021, a full RDBES data call is planned for 2022. It has been a desire since the inception of the RDBES that it can be used to fulfil the FDI (Fisheries Dependent Information) data call. However, it is not a straightforward process, as (1) the FDI data call is issued by the EU and requests different variables than the RDBES, and (2) the FDI includes estimations that need to be first calculated from the RDBES data. Despite these difficulties, both the Joint Research Centre (JRC) and Member States (MS) have expressed their interest in developing this feature of the RDBES, which will reduce MS workload and enhance data consistency in the different databases. During 2022, an intersessional subgroup will look further how to develop this. The need to ensure confidentiality in the data provided to end-users of scientific data and other interested parties, is a relevant issue that all data providers need to address when answering the RDBES Data Call. The essential problem is that at the required level of disaggregation it is common to have small groups of vessels in each segment. During 2022, an intersessional subgroup will address this, in communication with the Commission and the National Correspondents. Recognizing that we have not yet tested the production of stock assessment inputs from RDBES data, it is necessary to revise the roadmap and prolong the planned operations of RDB and InterCatch. We have found that the constraints are different between these databases and that RDB submissions can terminate earlier than InterCatch submissions. Anticipating a gradual adaptation of the RDBES and taking into account the need to utilize historical estimates in the InterCatch formats, it is desirable that the format for national estimates and the format for the stock estimates are compatible with the InterCatch input and output formats, respectively. The RDB and RDBES must ensure that data can be used by the RCGs and authorized groups in ICES whilst ensuring that only permitted users have access to the confidential data – the rules relating to this have previously been defined in the RDB Data Policy. In line with discussions at the ICES Data and Information Group (DIG), the Data Policy is split into two documents: a Data License, and a Data Governance document. It is important to remember that the ultimate success of the RDBES will rely on the effort and contributions from many people in the wider ICES/Data Collection Framework (DCF) community, from data collection to stock assessment, and not just the relatively small groups who attend the WGRDBESGOV or Core Group meetings. The WGRDBESGOV continues to encourage these contributions and recommend some concrete actions to take to enhance further the engagement of the whole ICES/DCF community.

In recent years aberrant maturity of sole (Solea solea) was recorded in WMR market samples, and during the North Sea beam trawl survey in August 2018 spawning female plaice (Pleuronectes platessa) was caught. These plaice were exceptionally skinny. Although the recordings could have been treated as incidents, it was decided to further examine these signals, and investigate if the maturation cycles in sole and/or plaice are changing. It was proposed to further look into the gonad development and spawning cycle of plaice and sole in the North Sea. As maturity can only be reliably studied macroscopically in the period directly prior to spawning and during spawning (ICES, 2018), microscopic maturity staging was used to reliably do year-round observations. The research question of this study is twofold, first focussing on the development of flatfish maturity throughout the year based on histological samples, and then checking if the observed development aligns with the expected development. Samples from fish were taken monthly during the regular market sampling, from April 2019 till March 2020. The fish were sampled from both the northern and the southern part of the North Sea. For plaice the border was set at 53°N and for sole at 52°N to separate the spawning components. For female fish statistical analyses were conducted to model the maturity over the months, correcting for some other covariates, using oocyte and egg proportion and diameter as the responses. No statistical models were run on the male specimen, as only the screening for presence or absence of sperm cell development stages was carried out. The development of cell types, especially the previtellogenic stage towards the vitellogenic stages is difficult to model. Thus it is hard to statistically underpin the maturation over time. This is largely due to the low number of data. The oocyte diameter increases during the maturation and following spawning cycle, from a small diameter after the previous spawning season, towards larger diameters as the nest spawning season comes closer. The diameters can reliably be modelled over time, for both plaice as well as sole. The expected development for both species is that the relative number of vitellogenic oocytes and their diameters increase towards the spawning season, and decline soon afterwards. As a consequence, the relative number of previtellogenic oocytes is expected to increase soon after the end of the spawning season, when the maturation cycle starts again. The plaice development seems to be aberrant from the expectation, especially in the southern North Sea. Plaice, as a capital winter spawner, is to be expected to build up the number of oocytes and let them evolve gradually towards the spawning season. The relatively high proportion of vitellogenic oocytes found from June till August, followed by the decline and an increase towards December is not in line with the expectation. The decline of the relative number of vitellogenic oocytes is most likely due to spawning activity, as post-ovulatory follicles were encountered in the samples from September to November 2019. Incidental spawning activity in summer for plaice in the southern North Sea is in line with the signals from the North Sea beam trawl survey. For sole no changes in the maturity pattern were found in this study, despite the signals from market sampling that sole gonads seemed to develop earlier in the season towards spawning than expected. The number of fish analysed in this study are low, due to the time-intensive labour of the histological analyses. Possibly the low number of samples missed any aberrant development in sole. However, analyses of gonadosomatic index and condition index (Fulton’s K) development over the year in the timeReport number 22.001 5 of 30 series from 1996 to 2019 did not show any changes over time (Chen et al. 2019, Wilkes 2020). This supports the results of the current study that no changes in gonad maturation are found.