Search

YÖK Tez ID: 618196 Yara veteriner kliniklerine en fazla gelen vakalardan biridir ve travma, ısırık, yabancı cisim gibi dış faktörler veya sistemik hastalıklar gibi iç faktörlerden kaynaklanmaktadır. Oluşan yaraların hızlı ve enfeksiyon şekillenmeden tedavi edilmesi amaçlanmaktadır. Bu çalışmada da, oluşturulan açık yaralarda hipokloröz asit ve etakridin laklat kullanılarak yaraların iyileştirilmesi amaçlanmiştir. Çalışmada 21 adet erkek, erişkin albino wistar rat kullanıldı. Kontrol grubuna hiç bir kimyasal ajan kullanılmadı. Hipokloröz asit grubuna 14 gün süreyle hergün sprey şeklinde hipokloröz asit (%0.02), etakridin laktat grubuna ise 14 gün süreyle hergün sprey şeklinde etakridin laktat (%0.1) uygulandı. Her 3 gruptaki hayvanların yaralarındaki iyileşme oranlarının belirlenmesi amacıyla 3, 7 ve 14. günlerde milimetrik kağıtlarla ölçümler yapıldı. 14 gün sonunda tüm hayvanlar sakrifiye edildi ve yara bölgesini içine almak şartıyla geniş deri rezeksiyonu yapıldı ve yara iyileşmesinin belirlenmesi için histopatolojik incelemeye gönderildi. Sonuç olarak, makroskobik olarak yara iyileşmesi incelendiğinde postoperatif 3. gün yara lezyonlarında farklılık dikkati çekmezken, 7. günde etakridin laktat ve kontrol grubunda yara üzerinde kabuk şekillendiği, hipokloröz asit grubunda ise kabuk oluşumunun olmadığı dikkati çekmiştir. 14. gün kontrollerinde ise yaralarda kapanmaya yakın iyileşme olduğu, etakridin laktat grubunda yara üzerinde kabuk oluşumu, hipokloröz asit grubunda ise kabuk oluşmadan yaranın tamamen kapandığı ve bazı hayvanlarda sadece çizgi şeklinde skar oluşumuna rastlandı. Wound is one of the most common cases in veterinary clinics which is caused by either externel factores such as (trauma, animal bite and foreign body) or local factors such as (systemic diseases). The porpus of this study was to determine the effectiveness and rapid heling without damaging to host tissure. Hypochlorous acid and etacridine lactate used in treating of open wounds. In this study 21 male, albino wistar rats were used. The rats were divided in to 3 groups, each groups countain 7 rats. The first group, Control Group, No chemical agents were used. Second group, Hypochlorous Acid Group, Hypochlorous acid (%0.02) was used as a spray form every day for 14 days. The thired group, Ethacridin Lactate Group, Ethacridine lactate (%0.1) was sprayed daylly for 14 days. Measurements were performed with millimetric papers on the 3rd, 7th and 14th days in order to determine the healing of wounds in the animals. İn all 3 groups all animals were sacrificed after 14 days. Samples were taken from treated area then sent for histopathological examination to optaine the result. Result; There were no lesions on day 3. On day 7, Shells were observed on the affected wound in ethacridine and control group. While in group of hypoclorous acid, no observed Shells above the affected wound were obseved. On day 14, contro group, the affected wounds were symmetrical relatively healing. İn the ethacridine lactate group there were continuation of Shell material through out the healing period while in group of hypochlorous acid the affected wound was healing without any Shell froming in the affected area.

YÖK Tez ID: 536719 Bu araGtırmada, laboratuvar ortamında üretilen biyogümüG solüsyonunun, sokak köpeklerinde tespit edilen maddi kayıplı ve enfekte deri yaralarında topikal olarak kullanılmasının, yara iyileGmesi üzerine etkileri araGtırıldı. ÇalıGmada farklı zamanlarda Çankaya Belediyesi Sahipsiz Hayvan Bakım ve Rehabilitasyon Merkezi'ne getirilen 23 köpekteki 26 maddi kayıplı yara kullanıldı. Tedaviye baGlamadan önce tüm yaraların yüzey alanı ölçülerek kayıt edildi. BiyogümüG solüsyonu günde 3 kez yara yüzeyine homojen bir Gekilde püskürtülerek uygulandı. Yaralara fazladan bir örtü materyali ya da antibakteriyel bir ilaç uygulanmadı. Hastalara parenteral yoldan bir ilaç verilmedi. Yaraların yüzey alanı, topikal biyogümüG tedavisinin 3, 7, 10, 14, 21 ve 28. günlerinde yeniden ölçüldü. Yara yüzey alanı ölçüm verilerinden yararlanılarak, biyogümüGün klinik etkinlik yüzdesi hesaplandı ve yara iyileGmesi derecelendirildi. Topikal biyogümüG uygulaması eGliğinde 26 yaradan 7 tanesinin 10. günde, 4 tanesinin 14. günde, 8 tanesinin 21. günde ve 2 tanesinin de 28. günde iyileGtiği gözlendi. GyileGme skorlarına göre tedavinin 3.gününde 13 yaranın % 25-50 oranında, 3 yaranın % 75-100 oranında iyileGme kaydettiği; 21. günde ise iyileGme oranının %50'nin altına hiç inmediği ve 8 yaranın tamamen iyileGtiği tespit edildi. Hiçbir köpekte biyogümüG tedavisine özgü toksik bir etki ile karGılaGılmadı. Sonuç olarak, topikal yoldan uygulanan biyogümüG solüsyonunun, köpeklerde maddi kayıplı ve enfekte deri yaralarında iyileGmeyi olumlu yönde etkilediği ve uygulama kolaylığı ve ucuz olması nedeniyle açık yara tedavisinde bir alternatif olabileceği düGünüldü. Anahtar Sözcükler: açık yara, biyogümüG, topikal uygulama, yara iyileGmesi In this study, the effects of topical bio-silver's solution produced in laboratory environment on the open and infected skin wounds of stray dogs were investigatIn this study, the effects of topical bio-silver's solution produced in laboratory environment on the open and infected skin wounds of stray dogs were investigated. 26 open wounds of 23 dogs brought to Çankaya Municipality Stray Animal Care and Rehabilitation Center were used. Before starting treatment, the surface area of all wounds was measured and recorded. The bio-silver's solution was applied by spraying homogenously on the wound surface 3 times per day. No extra cover material or antibacterial drug was applied to the wounds. The dogs were not treated with a parenteral drug. The surface area of the wounds was re-measured on the 3, 7, 10, 14, 21 and 28th days of topical bio-silver treatment. The percentage of biosilver'sclinical efficacy was calculated using wound surface area measurement data and wound recovery was graded. It was observed that 7 of 26 wounds on the 10th day, 4 on the 14th day and 2 on the 28th day were recovered under topically treatment of bio-silver's solution. According to the recovery scores, on the 3rd day of treatment 13 woundshad 25-50% and 3 woundshad 75-100% improved; on the 21st day, the rate of recovery did not fall below 50% and 8 cases recovered completely. None of the dogs had a toxic effect specific to bio-silver treatment. In conclusion, it was thought that the topical bio-silver solution positively affected the healing of open and infected skin wounds in dogs and it could be an alternative to open wound treatment because of its ease of administration and cheapness. Key Words: bio-silver, open wound, topical treatment, wound healing

YÖK Tez ID: 510757 Sunulan çalışmada, kedi ve köpeklerin ekstremitelerindeki uzun kemik kırıklarında, minimal invaziv plak osteosentezi (MİPO) ile tedavinin, radyolojik ve yürüme-ağırlık yüklenebilme ölçütleri rehberliğinde değerlendirilmesi amaçlandı. Bu amaçla, kliniğimize ekstremitelerindeki uzun kemik kırıkları şikâyeti ile getirilen 6 köpek (2 diyafizer tibia, 3 diyafizer radius, 1 diyafizer antebrachium kırığı) ve 1 kedi (diyafizer femur kırığı) kullanıldı. Butorfanol-propofol-sevofluran protokolü ile genel anesteziye alınan vakalarda, kapalı redüksiyon ile kırık uçları karşı karşıya getirildikten sonra, aseptik koşullarda oluşturulan epiperiostal tünelden ilerletilen kilitli plak, ilgili kemiğe vidalanarak yerleştirildi. Plağın ilerletildiği tünelin proksimal ve distal deri açıklıkları emilebilir sentetik bir dikiş materyali ile kapatıldı. Vakaların tümünde 5 gün süre ile IM yoldan antibiyoterapi uygulandı. Kırık iyileşmesi postoperatif 0 (anesteziden çıkan hastanın ayağa kalktığı an), 7, 14, 30 ve 45. günlerde radyografik muayene ile yürüme ve ağırlık yüklenebilme skorlamaları yapılarak değerlendirildi. Vakaların hiç birisinde operasyon bölgesinde enfeksiyon veya vidaların gevşeyerek plak stabilizasyonunun ortadan kalkması gibi bir komplikasyon ile karşılaşılmadı. Hastaların anesteziden uyandıktan itibaren destek almadan ayağa kalkabildikleri ve ağırlık yüklenebildikleri izlendi. Ondördüncü gün kontrollerinden itibaren tüm vakaların sağlıklı bir şekilde yürüyebildiği gözlendi. Yedi vaka için ortalama radyografik kaynama süresinin 47.42 (±4.98) gün olduğu tespit edildi. Sonuç olarak MİPO tekniğinin, kedi ve köpeklerin uzun kemiklerinde oluşan diyafizer kırıkların tedavisinde, geleneksel plak ile osteosentez yöntemlerine alternatif olabileceği düşünüldü. In this study, it was aimed to evaluate the treatment of long bone fractures in extremities of cats and dogs by minimally invasive plate osteosynthesis (MIPO), guided by radiological and walking-weight bearing criteria. For this purpose, 6 dogs (2 diaphyseal tibia, 3 diaphyseal radius and 1 diaphyseal antebrachium fractures) and 1 cat (diaphyseal femur fracture) brought to our clinic with complaints of long bone fractures in their extremities were used. After general anesthesia with butorphanol-propofol-sevoflurane protocol, the fragments were confronted with closed reduction, and a locked compression plate was placed epiperiostally via the created tunnel in aseptic conditions. The proximal and distal skin openings of the epiperiostal tunnel through which the plate was advanced were closed with an absorbable synthetic suture material. All cases were treated with IM antibiotics for 5 days. Fracture healing was assessed postoperatively at 0 (the time when the animal was recovered from anaesthesia and reaced in standing position), 7, 14, 30 and 45 days by radiographic examination and walking-weight bearing scales. In none of the cases, there was no complications such as infection in operation area or disrupted plate stabilization due to screw loosening. It has been observed that all patients can stand and load weight without receiving support from the time of anesthesia recovery. From the controls made on the 14th day, it was observed that all the cases could walk in healthy steps. The average time for radiographic union of 7 cases were found to be 47.42 (±4.98) days. As a result, MIPO technique was considered to be an alternative to traditional plate osteosynthesis methods in the treatment of diaphyseal fractures in long bones of cats and dogs.

YÖK Tez ID: 502328 Doku kayıplı deri yaralarının sağaltımı veteriner hekimlik alanında çok büyük öneme sahiptir ve bu tarz yaralar ile ilgili birçok çalışma yapılmıştır. Bu tarz çalışmalarda yaranın daha hızlı ve kontaminasyonsuz olarak iyileşmesi hedef alınmıştır. Bu çalışmada ise aynı hedef göz önüne alınarak ozon uygulamaları tercih edilmiştir. Bu çalışma doku kayıplı deri yarası şikâyeti ile Kırıkkale Üniversitesi Veteriner Fakültesi Araştırma ve Uygulama Hastanesi ile VCOM Hayvan Hastanesine getirilmiş olan farklı yaş, ırk ve cinsiyette 17 adet kedi ve 11 adet köpekten oluşturulan toplam da 28 adet hasta üzerinde gerçekleştirildi. Bu hastalar 4 gruba ayrıldı. Çalışmada yer alan olguların 0., 4., 7., 10., 14. ve 21. gündeki yara ölçüleri kayıt altına alındı. Kayıt altına alınan veriler regresyon analizi ile uygun modeller kurulup yara boyutları ile uygulanılan yöntem arasındaki ilişkinin anlamlılığı ve boyutu tespit edilmiştir (p

YÖK Tez ID: 504000 Bu çalışmada, veteriner hekimlikte genel anestezi oluşturmak amacıyla kullanılagelen butorfanol-medetomidin-ketamin kombinasyonu ile son yıllarda kullanılmaya başlanan butorfanol-propofol-sevofloran kombinasyonunun ovariohisterektomi operasyonu yapılan köpeklerde, kardiyovasküler ve solunum sistemi üzerinde oluşturdukları etkiler yönünden karşılaştırılması amaçlandı. Bu amaçla, kliniğimize ovariohisterektomi yapılması isteğiyle getirilen 40 adet sağlıklı dişi köpek kullanıldı. Rastlantısal olarak 20'şer köpekten oluşan 2 grup oluşturuldu. 1. gruptaki köpeklerde butorfanol-medetomidin-ketamin (BMK grubu), 2. gruptakilerde ise butorfanol-propofol-sevofloran (BPS grubu) kombinasyonları ile genel anestezi oluşturuldu. Her iki grupta, premedikasyon/anestezi uygulamadan önce, uyguladıktan sonra ve uyanma döneminde kalp atım sayısı, solunum sayısı, oksijen satürasyonu, arteriel kan basıncı ve beden ısısı değerleri ölçüldü. Premedikasyon/anestezi uygulamalarını takiben ve uyanma döneminde gözlenen yan etkiler kayıt edildi. Elde edilen veriler istatistiksel olarak analiz edildiğinde, BMK grubunda anesteziye giriş ve uyanma dönemlerinde izlenen komplikasyonların; BPS grubunda ise deri kesisi ve ovaryumun çekilmesine karşı reaksiyonların daha yüksek olduğu belirlendi. BPS grubunda anesteziden uyanma süresinin, BMK grubuna kıyasla belirgin düzeyde kısa olduğu gözlendi. BMK ve BPS grupları arasında, beden ısısı ve kalp atım sayısında şekillenen düşüş yönünden farklılık izlemedi. Ortalama arteriyel basınç ve spontan solunum sayısının BPS grubunda belirgin düzeyde azaldığı, oksijen satürasyonunun ise belirgin düzeyde yükseldiği tespit edildi. Sonuç olarak köpeklerde BPS kombinasyonunun, ovariohisterektomi gibi kısa süren cerrahi girişimlerde, anesteziden kısa sürede çıkma avantajı sağladığı, ancak anestezi sırasında ve uyanma döneminde spontan solunum ve arteriyel basınç yönünden takibin yararlı olacağı düşünüldü. In this study, it was aimed to compare butorphanol-medetomidine-ketamine combination, which is used for general anesthesia in veterinary medicine for a long time, and butorphanol-propofol-sevoflurane combination, which was started to be used in recent years, in terms of the effects on cardiovascular and respiratory system of dogs during ovariohysterectomy. For this purpose, 40 healthy female dogs, which were brought to our clinic with the request of ovariohysterectomy, were used. Two groups of 20 dogs were randomly formed. General anesthesia was formed with combinations of butorphanol-medetomidine-ketamine in dogs in group 1 (BMK group) and butorphanol-propofol-sevoflurane in group 2 (BPS group). In both groups, heart rate, respiratory rate, oxygen saturation, arterial blood pressure and body temperature were measured before and after premedication/anesthesia and in recovery period. Side effects observed following premedication/anesthesia administration and in recovery period were recorded. When the obtained data were statistically analyzed, it was determined that complications observed during the anesthesia induction and recovery periods in group BMK, and reactions to skin incision and ovarial pulling in group BPS were higher than to each other. The duration of anesthesia recovery was significantly shorter in group BPS than BMT. There was no difference between BMT and BPS groups in terms of decrease in body temperature and heart rate. Mean arterial pressure and spontaneous respiration rate were significantly decreased and oxygen saturation was significantly increased in the BPS group. In conclusion, BPS combination in dogs is considered to be advantageous for faster awaiking from anesthesia, especially for short-term surgical procedures such as ovariohysterectomy; but spontaneous respiration and arterial pressure monitoring during anesthesia and recovery will be beneficial.

YÖK Tez ID: 502332 Ksilazin, medetomidin ve deksmedetomidin çoğunlukla kedilerde sedasyon ve analjezi amacı ile kullanılan ?2-adrenerjik reseptör agonistleridir. Bu ilaçlar hem sedasyon sırasında göz basıncında değişikliğe hem de kusmaya neden olarak kusma sırasında göz basıncının artmasına neden olurlar. Kediler her grupta 10 hayvan olacak şekilde rastgele 3 gruba ayrıldı. Birinci gruba 1 mg/kg ksilazin, ikinci gruba 80 µg/kg medetomidin ve üçüncü gruba 40 µg/kg deksmedetomidin kas içi yolla uygulandı. Kusan kediler çalışmaya dahil edildi. Kedilerin göziçi basıncı ilaç uygulama öncesinde, kusmadan hemen sonra ve 20 dakika aralıklarla bir saat süresince ölçülerek (T20, T40, T60). değişimler kaydedildi. Sedasyon atipamezol ile antagonize edildikten sonra son ölçüm yapılarak kaydedildi. Tüm gruplarda sedasyon süresinde GİB'in anlamlı düzeyde azaldığı ve gruplar arasında fark olmadığı kaydedildi. GİB'deki düşmenin atipamezol uygulamasından sonra düzeldi. Kusma riski gözönüne alındığında GİB değişikliklerinin önemli olduğu hayvanlarda anestezi protokolü belirlenirken ?2-adrenerjik reseptör agonistlerinin dikkatli kullanılması gerektiği ve GİB' değişikiliklerin atipamezol uygulaması ile antagonize edilebileceği kaydedilmiştir. ?2-adrenergic reseptor agonists such as xylazine, medetomidine and dexmedetomidine are the most popular sedative drugs that are used often in cats to achieve sedation and analgesia These drugs can induce vomiting and alter intraocular pressures (IOP) during vomiting and sedation period. The cats were allocated randomly to one of three groups, each containing 10 animals. The first group was sedated with 1 mg/kg xylazine, the second and the third group was sedated with 80 and 40 µg/kg medetomidine and dexmedetomidine intramusculary, respectively. The cats that vomit were included in the study. IOP were measured before administration, immediately after vomiting, and 20 minutes intervals during 1 hour period (T20, T40, T60). Sedation was reversed with atipamezole and the last measurement were done 20 minutes after atipamezol treatment. IOPs were decreased significantly in all groups and statistically insignificant difference was observed between groups. The alterations in IOP were reversed with atipamezole The results of this study show the risk of vomiting and the associated elevation in IOP after ?2-adrenergic reseptor agonists hould be considered when selecting an anesthetic protocol for a patient with limited tolerance for short-lived increases in IOP. The alterations in IOP can be reversed with atipamezole.

YÖK Tez ID: 510756 Doku kayıplı deri yaralarının sağaltımı veteriner hekimlik alanında hala önemini koruyan ilgi çekici konulardan biridir. Bu konuda çok çeşitli çalışmalar yapılarak yaranın daha hızlı ve kontaminasyonsuz olarak iyileşmesi hedef alınmaktadır. Bu çalışmada ise aynı hedef göz önüne alınarak lazer fototerapi uygulaması tercih edilmiştir. Bu çalışmada doku kayıplı deri yarası şikâyetiyle Kırıkkale Üniversitesi Veteriner Fakültesi Araştırma ve Uygulama Hastanesi Cerrahi kliniğine getirilen kedi ve köpekler araştırmanın hayvan materyalini oluşturdu. Farklı yaş, ırk ve cinsiyette 20 adet kedi ve 20 adet köpekten oluşturulan toplam da 40 adet hasta üzerinde gerçekleştirildi. Bu hastalar ikisi çalışma ve ikisi de kontrol grubu olmak üzere 4 gruba ayrıldı. Çalışma grubunda, 10 adet kedi ve 10 adet köpek lazer fototerapi uygulamasına tabi tutularak, rutin uygulamalar ile fototerapi uygulanan hayvanların klinik ve laboratuar sonuçları karşılaştırıldı. Çalışma süresince hayvanların fizyolojik parametreleri, yara boyutları ve yaranın klinik iyileşme süreci gibi verilerin kayıt altına alınabilmesi için hasta takip formu oluşturularak veriler biriktirildi. Ayrıca istatistik analizlerin yapılabilmesi için veriler bilgisayar ortamına aktarılarak muhafaza edildi. Çok agresif olup uygulamaya izin vermeyen hayvanlara sahibinin izniyle rutin sedasyon veya anestezi protokolü uygulanarak lazer uygulama ya da pansuman uygulaması yapıldı. Yara takibinde günlük veriler alındı. 21 gün boyunca yara ebatları asetat kâğıdına çizildi. Daha sonra bu ölçüler milimetrik kâğıt kullanılarak alan hesaplaması yapıldı. Elde edilen klinik verilerde çalışma gruplarında hem enfeksiyon kontrolu hem de yara kapanma oranlarının kontrol gruplarına göre daha hızlı olduğu belirlendi (P

YÖK Tez ID: 474509 Siyanoakrilat içeren yapıştırıcılar insan hekimliğinde göz, diş hekimliği, çocuk şirurjisi ve genel cerrahi gibi tıp alanlarında uzun yıllardan beri dokuları yapıştırmak amacıyla, veteriner hekimlikte ise kontamine olmamış kesik yaralarında ve operasyon yaralarının kapatılmasında kullanılmaktadırlar. Bu çalışmada, ratlarda deneysel deri ensizyonlarının, n-bütil siyanoakrilat ve dikiş tekniği kullanılarak kapatılmalarının karşılaştırılması amaçlanmıştır. Araştırmada 14 adet erkek albino Wistar ratın sırt-bel omurları çizgisinin iki yanında deri ensizyonları yapılmış, sağ taraftaki ensizyon yaraları basit ayrı dikişle, sol taraftakiler ise n-bütil siyanoakrilat ile kapatılmıştır. Yaraların 10. gündeki iyileşmeleri makroskobik olarak değerlendirildikten sonra, sakrifiye edilen deneklerden alınan örnekler histopatolojik olarak incelenmiş, Universal Test Cihazı kullanılarak yapılan biyomekanik test sonuçları karşılaştırılmıştır. Elde edilen verilerin istatistiksel analizleri yapılmıştır. Araştırmada, ensizyon yaralarının dikiş tekniği kullanılarak kapatılmasının daha olumlu sonuç verdiği tespit edilmiştir. Tissue adhesives, which have been used in surgery for many years, have shown significant improvement in recent years. Cyanoacrylates, which are widely used in human medicine especially in ophtalmology, dentistry and pediatric surgery and, are also frequently used in veterinary medicine in cases of uncontaminated cutaneous and surgical wounds. A number of comparative studies have been conducted to demonstrate the effects of cyanoacrylates on superficial wounds. In this study, it was aimed to compare n-butyl cyanoacrylate to a simple suture technique by means of closure of experimental skin incisions in rats using. Skin incisions were made on both sides of the back-lumbar vertebra line in 14 male albino Wistar rat. The right side incisional injuries were closed with a simple seperate, and the left side was covered with n-butyl cyanoacrylate. At the 10th day of treatment, the wound sites were evaluated clinically and the skin samples of the wound sites were collected from the sacrificed subjects. The samples were then examined histopathologically and biomechanically. The biomechanics of the speciemens were analyzed using the tissue stretching and tearing device. All data were compared statistically. As a conclusion, incisional wounds is better healed by a simple suture technique compared to use of n-butyl cyanoacrylate.

Tendon yaralanmaları insan ve hayvanlarda sıklıkla karşılaşılan ve iyileşme sürecinde adezyon ve tendon kopması ile karşılaşılan sıkıntılı bir süreci içermektedir. Bu çalışmada tendon iyileşmesinde tekrarlayan hyaluronik asit (HA) uygulanmasının tendon iyileşmesi ve adezyon üzerindeki etkinliğinin makroskopik, biyomekanik ve histopatolojik olarak ortaya konulması amaçlandı. Çalışmamızda 6 aylık yaşında toplam 30 adet Spraq Dawley ratları kullanıldı. Ratlar 3 gruba ayrıldı. Anestezi sonrası primer tendon onarımı sonrası adezyon modeli oluşturuldu. Çalışmadaki 1. grup kontrol grubu olarak değerlendirildi ve operasyon sonrası herhangi bir tedavi uygulanmadı. İkinci grubundaki ratların tendon çevresine tez doz 0.075 ml/kg hyaluronik asit, 3. grup'taki ratlara ise operasyondan hemen sonra 3. 7. ve 14. günlerde ilaç uygulama tekrarlandı. Tüm ratlar sakrifiye edilen makroskopik, biyomekaniksel ve histopatolojik olarak değerlendirildi.Makroskobik, biyokmekanik ve histopatolojik değerlendirmeler sonucunda HA uygulanan 2. ve 3. gruplar herhangi bir tedavi uygulanmayan 1. gruba göre daha düşük skorlu olduğu görüldü. Makroskobik değerlendirme sonucunda, 2. ve 3. grup adezyon derecesi 1. gruba göre anlamlı olarak düşük idi (p< 0,05). İkinci grup ile 3 grup arasında makroskobik sonuçlar anlamlı değildi (p>0,05). İnflamasyon grup 3 den en düşük derecede idi (p< 0,05). Neovaskülarizasyon, fibroblastik proliferasyon ve fibrozis yönünden gruplar arasında farklılık gözlenmedi. Gruplar arasında gerim tension ortalamaları yönünden farklılık gözlense de istatistiksel değerlendirmede gruplar arasında anlamlı bir fark bulunmadı (p>0.05).Sonuç olarak, tendon yaralanmaları sonrasında yapılan cerrahi tedaviyi takiben tekrarlanan HA uygulaması ile iligili daha detaylı çalışmalara yapılması kanısına varıldı. endon injuries are often encountered and involved a troublesome healing process as adhesion and rupture in human and domestic animals. The aim of this study was to determine repetitive applications of hyaluronic acid on tendon healing by macroscopical, biomechanical, and histopathological.A total of 30 Spraq Dawley rats were used in each group of 10 animals in each group at the age of 6 months. Following anesthesia, adhesion model was created after primary tendon repair and the skin was closed with simple separate sutures. After the operations in the study, the first group (group 1) was considered as the control group and no postoperative treatment protocol was applied. Group 2 was applied at 0.075 ml / kg of hyaluronic acid immediately after the operation around the tendon of the 10 animals in the second group, Group 3 was applied same dosage of HA on days of 0, 3, 7 and 14. At the 6th postoperative week, the macroscopic, biomechanical, and histopathological data obtained were evaluated statistically.In the findings of macroscopic evaluation, the macroscopic adhesion degree was found to be significantly low in the 2 and 3 groups in which to the control group (p< 0,05). A significant difference was not seen between the groups 2 and 3, (p>0,05). When the inflamation degree was observed lower in the group 3, it was not seen to be neo-vascularisation, fibroblastic proliferation, and fibrosis between groups. There was no difference in tension between groups biomechanically (p>0.05).In conclusion, detailed studies are needed as to whether HA can be used as a part of the postoperative management following primary tendon repair. 50

Tutuş D, Van Muradiye İlçesinde Ruminantlarda Görülen Ekstremite ve Ayak Hastalıklarının İnsidansı, Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitiüsü, Cerrahi Anabilim Dalı (Veteriner), Yüksek Lisans Tezi, Van, 2020. Bu çalışmada; Van ili Muradiye ilçesindeki sığır, koyun ve keçilerde ekstremite ve ayak hastalıklarının insidansının araştırılması amaçlanmıştır. Araştırmada farklı ırk, cinsiyet ve yaştaki 2000 baş sığır, 4500 baş koyun ve 500 baş keçi olmak üzere toplam 7000 baş hayvan ekstremite ve ayak hastalıkları ile tırnak deformasyonları yönünden incelendi. Taranan 7000 baş hayvanın 688'inde ekstremite ve ayak hastalıkları ile tırnak deformasyonu belirlendi. Bu hastalıkların 629 tanesi ayak hastalığı ve tırnak deformasyonu, 59 tanesi ekstremite hastalığı olarak tespit edildi. Ayak hastalıkları ve tırnak deformasyonu oranı sırasıyla sığırlarda %8,1 (162 olgu), koyunlarda %9,71 (437 olgu), keçilerde %6 (30 olgu) olarak görüldü. Ekstremite hastalıkları oranı sığırlarda %1,7 (34 olgu), koyunlarda %0,48 (22 olgu) ve keçilerde ise %0,6 (3 olgu) olarak gözlemlendi. Ayak hastalıkları ve tırnak deformasyonlarının daha çok arka ayaklarda şekillendiği görüldü. Ayak hastalıkları ve tırnak deformasyonlarının sığırlarda %44,44'ünün ön, %55,56'sının arka, koyunlarda %38,44'ünün ön, %61,56'sının arka, keçilerde ise %40'ının ön, %60'ının arka ayaklarda şekillendiği tespit edildi. Hayvanlarda en fazla tırnak deformiteleri görülürken bunu sırasıyla ayak ve ekstremite hastalıklarının takip ettiği saptandı. Sonuç olarak; Van ili Muradiye ilçesindeki sığır, koyun ve keçilerde ayak hastalıkları ve tırnak deformitelerinin insidansı %8,98, ekstremite hastalıklarının insidansı %0,84 olarak belirlendi. Tutuş D, Incidence of Extremity and Foot Diseases in Ruminants in Van Muradiye District, Van Yüzüncü Yıl University, Health Sciences Institue, Department of Surgery (Veterinary), Master Thesis, Van, 2020. In this study; it is aimed to investigate the incidence of extremity and foot diseases in cattle, sheep and goats in Muradiye district of Van province. In the study, a total of 7000 animals, including 2000 head cattle, 4500 head sheep and 500 head goats of different races, genders and ages, were examined for limb and foot diseases and nail deformations. In 688 of the 7000 head animals scanned, limb and foot diseases and nail deformation were determined. 629 of these diseases were identified as foot disease and nail deformation and 59 as limb disease. Foot diseases and nail deformation rate were 8,1% (162 cases) in cattle, 9,71% (437 cases) in sheep and 6% (30 cases) in goats, respectively. Limb disease rate was observed as 1,7% (34 cases) in cattle, 0,48% (22 cases) in sheep and 0,6% (3 cases) in goats. It was observed that foot diseases and nail deformations 44,44% of the cattle are front, 55,56% of the back, 38,44% of the front of sheep, 61,56% of the back, 40% of the front of goats, 60% of them. It was determined that the flour was formed in the hind legs. While most nail deformities were observed in animals, it was found that foot and limb diseases were followed, respectively. As a result; the incidence of foot diseases and nail deformities in cattle, sheep and goats in Muradiye district of Van province was determined as 8.98% and the incidence of extremity diseases as 0,84%. 100

Bu çalışmada, penetran keratoplasti sonrasında otolog kan serumu (OKS), trombositten zengin plazma (TZP) veya göbek kordon serumu (GKS) uygulamlarının kornea iyileşmesi, greft re-epitelizasyonu ve sağlam epitelyum koruması üzerine olası etkilerini ortaya koymak amaçlandı. Çalışmanın hayvan materyalini 120 Yeni Zelanda tavşanı oluşturdu. Penetran keratoplasti sonrası tavşanlar; TZP, OKS, GKS, Penetran Keratoplasti (PK), kontrol ve donör kornea olmak üzere uygulama gruplarına ve bunlar da kendi içerisinde postoperatif 7, 14, 21 ve 84 gün süreyle takip edilen beşerli alt gruplara ayrıldı. Penetran keratoplasti sonrası korneal iyileşme sürecinin klinik değerlendirmesinde; korneal vaskülarizasyon bakımından gruplar arasında istatistiksel olarak bir fark saptanmazken (p>0,05), haftalara göre 3 ve 12 haftalık grupların ortalamaları 1 haftalık gruba göre yüksek ve istatistiksel olarak anlamlı bulundu (p 0.05), the averages of the groups of 3 and 12 weeks were higher and statistically significant compared to the 1-week group (p

Periodontal hastalık gingivitis ve periodontitis olmak üzere iki aşamada tanımlanmaktadır.Gingivitis (diş eti iltabı) diş eti dokularında kaldığı sürece geri dönüşümlü olan bir patolojidir.Periodontitis hastalık sürecinin sonraki aşamasıdır ve mikroorganizmaların neden olduğu ve dişin daha destekleyici yapılarının (periodontal ligament ve alveolar kemiğin) inflamatuar hastalığı olarak tanımlanır.Ülkemizde popülasyonu günden güne artan kedi ve köpeklerin temel fizyolojik ihtiyaçlarını karşılamak için beslenme davranışının ilk basamağı olan ağız ve diş sağlığına dikkat çekmek amacıyla bu hastalığın insidansının ortaya konması amaçlanmıştır.Özellikle kedi ve köpeklerde yaş,ırk,hayvan sahibinin ilgisi gibi parametreler araştırılmıştır.Böylelikle periodontal hastalığa yatkınlık oluşturabilecek parametreler ve insidans araştırılarak ağız diş sağlığının öneminin doğal yaşam dengesinde vazgeçilmez bir olgu olduğu ispatlanacaktır.Bu çalışmada S.Ü. Veteriner Fakültesi Cerrahi Anabilim Dalı, Konya ve Petcode Hayvan Hastanesine (Ankara) getirilen 150'şer adet farklı cins,ırk,ağırlık ve yaşta köpek ve kedi kullanılacaktır.Olguların periodontal hastalık, gingivitis,diş çürüğü,aşınma,süt dişi,mine defekti,kırık,gingival hiperplazi ve çekilme, stomatit, diş rezorpsiyonu gibi parametreler göz önünde bulundurularak değerlendirilmiştir.Olguların klinik muayeneleri yapıldıktan sonra radyolojik ve gerekli olan bazı olgularda tomografik muayeneleri yapılmıştır.Araştırmada kullanılan kedilerin 89'u dişi iken 61 tanesi erkektir. Köpeklerde bu dağılım 72 dişi, 78 erkek şeklinde olmuştur. Çalışmada kullanılan kedilerde periodontal hastalığa yatkınlık melez ırklarda ve scottish foldlarda %75 civarında gözlenirken; yorkshire terrier, pomerian, malta köpeği, chihuahua gibi küçük cins köpeklerde hastalığa yakınlık %80 olarak kaydedilmiştir.Çeşitli sebeplerle anestezi altında fiziksel,radyolojik ve bilgisayarlı tomografi yöntemleri kullanılarak muayene edilen hastaların 2 yaşını aşmış olanların %80'ninin en az 1 dişinde periodontal hastalık gözlemlenmiştir.Özellikle kedilerin maksillar 108. ve 208. dişlerinde patoloji varken yakalanan hastaların tedavi görmediği taktirde 107. ve 207. dişlerinin de etkilenip periodontal hastalığın şiddetini arttırdığı görülmüştür. Ayrıca küçük ırk köpeklerin ise insisiv dişlerinin periodontal hastalığa yatkınlığı ispatlanmıştır. Cips kırığı (108. ve 208. dişler) sebebiyle 5 yaşını aşmış köpeklerin %60'ında periodontal hastalık mevcuttur.Çalışmaya dahil olan 150 kediden 33'ünde gingivostomatit görülürken 14'ünde total diş çekimi yapılmıştır.Hasta sahipleri ile yapılan anketler ve genel muayene sonunda kedi sahiplerinin 38 tanesinin hayvanlarının dişlerini fırçalaması gerektiğini bilirken ve 11 tanesinin düzenli diş fırçaladığı ve 9 tanesinin ağzının patolojik olmadığı not edilmiştir. Köpek sahiplerinin ise 87 tanesi diş fırçalaması gerektiğini bildiği halde 42 tanesi diş fırçalamaktadır. Kedilerde diş fırçalatmak konusunda ırksal bir yatkınlık ya da anlamlı bir sonuç bulunamamışken köpeklerde pug cinsinde diş fırçalamanın zor, golden retriever cinsi köpeklerde ise daha kolay olduğu görülmüştür.İlk altı aylık sürede yavru kedi ve köpeklere diş fırçalama alışkanlığı kazandırmak ve bu profilaksinin ilerleyen zamanlarda korunması ağız ve diş sağlığının korunması için esas şarttır.Hasta sahipleri bu anlamda bilgilendirilmeli ağız ve diş sağlığının önemi vurgulanmalıdır.Periodontal hastalığa yatkınlığın yaş ve evde bakım ile doğru orantılı olduğu düşünülmektedir.Anahtar kelimeler:Gingivitis,insidans, Teeth are very important for the maintenance of a healthy digestive system and a healthy life for mammals. The fact that animals are at the desired weight, can continue with in their physiological limits, healthy functioning of organs and tissues are directly related to oral and dental health as well as proper nutrition. The general condition of the digestive system is impaired in the teeth, as any inflammation or pathology in the teeth will affect the eating habits. Periodontal disease is defined in two stages as gingivitis and periodontitis. Gingivitis is a reversible pathology that remains in the gingival tissues. Periodontitis is the next stage of the disease processand is defined as the inflammatory disease caused by microorganisms and the more supportive structures of the tooth (periodontal ligament and alveolar bone). The first step of feeding behavior is to meet the basic physiological needs of cats and dogs whose population is increasing day by day. In order to draw attention to dental health, it is aimed to reveal the incidence of this disease. Inparticular, parameters such as age, race, animal owner's interest are investigated in cats and dogs.In this study, at least 150 different breed, race, sex and weight, dogs and cats were used as a materials in Selcuk University Faculty of Veterinary Medicine, Department of Surgery, Konya and Petcode Animal Hospital, Ankara. Considering parameters such as periodontal disease, gingivitis, tooth decay, milk tooth, enamel defect, enamel hypoplasia, fracture, gingival hyperplasia and with drawal, oral mass, oro-nasalfistula, pulprelease, stuckroot, stomatitis, tooth resorption evaluated. Radiological and tomographic examinations were performed according to the need in some cases.The cats used in the study were 89 female and 61 male. 72 female and 78 males dogs were included in the study. While the predisposition of cats recorded as mix-hybrids and Scottish fold for periodontal diseases is around 75%, for dogs it is about 80% predisposed to periodontal disease in small breed dogs such as York Shire Terrier, Pomerian, Maltese dog, Chihuahua. It was observed that the first affected teeth were the 108th and 208th teeth near all of the cats with periodontal disease and the problems were more clear on the meanage of 2 years. If the pathology in these teeth can not be cured, the 107. and 207 teeth are affected. Gingivostomatit is was seen in 33 of the 150 cats examined, while total tooth extraction was performed in 14 of them before. The tendency of periodontal disease in small breed dogs to persist with persistent milk teeth, followed by a continuation of 108,109,110,208,209,210 with 3 roots. In addition, 60% of small breed dogs older than 5 years of age have signs of periodontal disease, resulting in incisive tooth loss. Although gingivitis and periodontitis are common in large breed dogs, especially in canine and incisive teeth. Perio-endo disease was observed due to small fragment fragment fracture in 108 of 208 dogs. Only 38 of the owners of cats brush cat'steeth. 9 of 11 cats had no oral dental health pathologies. In dogs, 87 of the patient owners thought that the tooth should be brushed, while 42 of them were given a habit. All of the teeth brushing the teeth of the dental health of thew holeday is going to improve on physical examination. There is noracial meaning related totooth brushing habits in cats. Experiment with Pug breed dogs often fail while Golden Retriever breed dogs brush their teeth withease.In the first six months, it is essential for the kittens and dogs to gain the habit of brushing their teeth and to maintain this prophylaxis in the future. Patient owners should be informed about this and the importance of oral and dental health should be emphasized. The predisposition to periodontal disease is thought to be directly proportional to age and homecare.Keywords:Gingivitis, incidence, cats, dogs,periodontitis 78

Sığırlarda abomazumun sola deplasmanının tedavisinde laparoskopi destekli uygulamalar, hem diğer tekniklere göre birçok üstün yönünün bulunması hem de teşhis ve tadaviye aynı anda olanak sağlaması gibi faydalarından dolayı son yıllarda yaygın şekilde kullanılmaya başlanmıştır.Bu araştırmada; sığırlarda sol abomazum deplasmanının tedavisinde ayakta tek aşamalı laparoskopik abomazopeksi işleminin saha şartlarında uygulanabilirliği, klinik ve bazı biyokimyasal parametreler ile değerlendirilmesi amaçlanmıştır.Araştırmamızda Bilcanlı Süt ve Besi İşletmesinde, yaşları 2-7 arasında değişen sola abomazum deplasmanı teşhisi koyulmuş 20 adet holştayn ırkı inek kullanılmıştır. Bu ineklerin hepsine işletmede ayakta tek aşamalı laparoskopik abomazopeksi işlemi uygulanmıştır. Opere edilen hayvanlara postoperatif süreçte diyet önerilmiş ve hayvanlar 30 gün boyunca takip edilmiştir. Önerilen diyete uymadığı tespit edilen bir vakada nükse rastlanmış ve post operatif 14. günde kesime gönderilmiştir. Bir diğer vakanında hayvan sahibi tarafında operasyon sonrası 7. günde kötüleşip kestirildiği tespit edilmiştir. Operasyon öncesi alınan kan örneklerinde serum sodyun (Na), potasyum (K), klor (Cl), kalsiyum (Ca) ve beta hidroksi butirik asit (BHBA) seviyeri ölçülmüştür. Bu biyokimyasal parametrelerin abomazum deplasmanlı hayvanlarda normal ya da normale yakın sınırlarda olduğu tespit edilmiştir.Sonuç olarak; ayakta tek aşamalı laparoskopik abomazopeksi işleminin, hayvanlarda daha az operatif strese neden olması, opere edilen hayvanların normal fizyolojik fonksiyonlarına daha kısa sürede dönebilmeleri, teşhis ve tedaviye aynı anda olanak sağlanması, operasyon sırası olası kontaminasyon ve sonrası komplikasyonların görülme ihtimalinin azalması gibi sebeplerden dolayı saha şartlarında güvenli ve etkin kullanılabilecek bir yöntem olduğu kanısına varıldı.Anahtar Kelimeler: Sığır, abomazumun sol deplasmanı, tek aşamalı laparoskopik abomazopeksi ABSTRACTClinical and Laboratory Evaluations of Treatment of Left Displaced Abomasum with One-step Laparoscopic Abomasopexy in Standing Position Method in The Field ConditionsCurrently, Laparoscopic applications for the treatment of left displaced abomasum in cattle have been widely used due to its advantageous and concurrent diagnosis and treatment.In this study, it was aimed to investigate the efficacy of the one-step laparoscopic abomasopexy in the standing position and some biochemical parameters prior to operating in field conditions.Twenty Holstein cows diagnosed as left displaced abomasum, 2-7 years old, were used in Bilcanlı Dairy and Beef Farm in this study. Laparoscopic abomasopexy was performed to all cows in the standing position in the farm. During post operative period, cows were fed with special diets and 30 days follow-up. In one case, displaced abomasum was re-occured because of non-obedience to suggested diet, and that cow was sent to slaughter at the 14th day after operation, another cow with worse health conditions was sent to slaughter at the 7th day after operation.Serum levels of Na, K, Cl and BHBA were determined in blood samples which collected prior to operation. Biochemical parameters in cows with displaced abomasum were determined in normal range.In conclusions, one-step laparoscopic abomasopexy has been thought as safe and efficient technique because of less operative stress, shorter period of return to normal physiologic functions, concurrent diagnosis and treatment, less incidence of post operative contamination and complications.Key Words: Cow, Left Displaced Abomasum, One-step Laparoscopic Abomasopexy 63

Bu çalışmanın amacı; Ardahan Mezbahasına kesim amacıyla getirilen sığırlarda topallığa neden olan ayak hastalıkları insidansını saptamak, söz konusu hastalıklı ayaklar üzerinde radyolojik ve histopatolojik incelemelerde bulunarak, sonuçlar değerlendirmek ve olası sonuçların pratiğe aktarılmasının sağlamaktır. Çalışmanın materyalini, Ocak 2018-2019 tarihleri arasında, Ardahan Mezbahasına kesim amacıyla getirilen 1303 baş sığırdan ayak hastalıklı 45 baş sığır ve bunlara ait 59 ayak oluşturdu. Sığırlar ırk olarak; Simental, Montofon ve yerli ırklardan oluştu. Kesim öncesi ayak hastalığı olan hayvanlar muayene edilerek topallığın hangi ayaktan kaynaklandığı tespit edildi. Daha sonra lezyonlu ayaklar işaretlenerek kesim sonrası radyolojik ve histopatolojik olarak incelenmek üzere Kafkas Üniversitesi Veteriner Fakültesi Cerrahi Anabilim Dalına getirildi. Bu dönemde ayak hastalıkları insidansı %3.45 olarak saptandı. Erkek hayvanlarda dişilere göre daha çok ayak hastalığı saptanırken, ırk bazında simental ırkında ve yaş bazında ise 2-3 yaş aralığındaki sığırlarda gözlendiği belirlendi. Tırnak deformasyonlarının olduğu hayvanlarda ayak hastalıklarının daha yoğun olduğu, bu deformasyonlara bağlı en sık gözlenen ayak hastalıkları ise sırasıyla interdigital flegmon, solea ülseri ve ökçe erozyonu şeklinde tespit edildi. Yapılan radyolojik incelemede; özellikle kronik ayak hastalıkları geçirmiş 26 ayakta osteoliz saptandı. 28 ayakta yumuşak doku şişkinliği ve gaz yoğunluğu gözlendi. Taban ülseri belirlenen 12 olguda profund tendonun insersiyo noktasında ekzostoz oluşumu gözlenirken kronik flegmon saptanan 8 olguda distal falanksta nekroz geliştiği belirlendi. Yapılan histopatolojik incelemede dokuların keratinize yapıda olduğu, ne hücre morfolojileri ne de hücre sınırlarının belirgin olmadığı gözlendi. Özellikle beyaz çizgi hastalığı, solea ülseri ve interdigital flegmonda bu durum daha belirgindi. Sonuç olarak; ayak hastalıkları oluşumunda deforme tırnak yapılarının çok önemli yer aldığı, ayak hastalıklarının tanısında klinik muayenenin yanında radyolojik bulguların muhakkak değerlendirilmesi gerektiği, histopatolojik verilerin ise destekleyici nitelikte olabileceği kanısına varılmıştır. The aim of this study is to determine the incidence of foot diseases that cause lameness in cattle which slaughter in Ardahan's slaughterhouse. The material of the study consist of 45 cattle and 59 feet. This cattles with foot diseases were received to Ardahan' slaughterhouse. Breed of cattles were Simental, Montofon and native breeds. The animals were examine before slaughter for determine to which extremity have lameness. Then, lesion feet were marked and brought to Kafkas University Veterinary Faculty Surgical Department for radiological and histopathological examination. The incidence of foot diseases in this period was 3.45%. It was determined that foot diseases were more common in male animals than in females, while foot diseases were observed more frequently in simental breeds and cattle between 2 and 3 years of age. The most common foot diseases in animals were interdigital phlegmon, solea ulcer and heel erosion, respectively. In the radiological examination; osteolysis was detected in 26 feet with chronic foot diseases. Soft tissue swelling and gas density were observed in 28 feet. The exostosis formation at the insertion point of the profunda tendon and sole ulcer was observed in 12 cases while necrosis in the distal phalanx in 8 cases with chronic phlegmon. Histopathological examination revealed that the tissues were keratinized and neither cell morphology nor cell boundaries were significant. This was more prominent in white line disease, solea ulceri and interdigital phlegmon. As a result; It is concluded that deformed nail structures are very important in the formation of foot diseases, radiological examination should be performed in addition to clinical examination in the diagnosis of foot diseases and histopathological data may be supportive. 83

Bu çalışmada pulmoner kontüzyonlu (PK) köpeklerde klinik, laboratuvar, radyolojik ve bronkoskopik bulguların karşılaştırılması amaçlandı.Çalışma materyalini kliniklere getirilen farklı ırk, yaş ve cinsiyette, PK tanısı konmuş toplam 26 adet köpek oluşturdu. Köpeklerin genel muayene, rutin hematolojik, kan gazı analizi, radyolojik ve genel anestezi altında bronkoskopik muayeneleri yapıldı. Bronkoskopi sonrası, sitoloji için bronkoalveolar lavaj (BAL) yapıldı. Tüm elde edilen bulgular kaydedildi. PK'nın radyolojik derecelendirmesine göre olgular grup 1 (n=16) (orta derece) ve grup 2 (n=10) (şiddetli derece) olarak ikiye ayrıldı. Her iki gruptaki olguların genel muayene, hematolojik değerler ile kan gazı analiz parametreleri gruplar arası olarak anlamlılık yönünden Mann Whitney U testi ile istatistiksel olarak analiz edildi.Genel muayenede pulzasyon ve respirasyonda yükselme, mukozal solgunluk, akciğer seslerinde anormallikler; hematolojik muayenede total lökosit ve nötrofilde yükselme, hematokrit ve trombosit değerlerinde düşme; kan gazı analizlerinde belirgin asidemi ve hipoksemi ile karşılaşıldı. Radyolojik olarak alveoler ve intersitisyel desen görünümlerine ilaveten 13 pnömotoraks, 4 plevral efüzyon, 2 kosta kırığı, 1 akciğer atelektazisi ve 1 yelken göğüs (flail chest) tanındı. Trakeo-bronkoskopide 9 şiddetli, 3 orta ve 7 hafif derecede kanama, 3 solgun ve 8 hiperemik mukoza gözlendi. Sitolojide, farklı olgularda nötrofil artışı, dökülmüş epitel hücresi, eritrosit, mukoprotein iplikler, makrofaj hücreleri, bakteri ve hiposelüler yapı gözlendi. İstatistiksel olarak gruplar arasında genel muayene, rutin hematolojik ve kan gazı analizi bulguları bakımından anlamlı bir farklılık saptanmadı.Sonuç olarak, sunulan çalışmada elde edilen genel muayene, rutin hematolojik ve kan gazı analizleri, radyolojik muayene ile birlikte trakeo-bronkoskopi ve BAL sıvısı sitolojisinin, PK'lı köpeklerin solunum sisteminin değerlendirilmesinde önemli olduğu görülerek, bu bulguların gerek veteriner pratiğe ve gerekse akademik çalışmalara katkı sağlayacağı kanısına varılmıştır. The aim of this study was to compare clinical, laboratory, bronchoscopic and radiological findings in dogs with pulmonary contusion (PK).The material of the study consisted of total 26 dogs with different breeds, ages and genders, who were diagnosed with PK. General examination, routine hematologic, blood gas analysis, radiological and bronchoscopic examinations under general anesthesia were performed. After bronchoscopy, bronchoalveolar lavage (BAL) was performed for cytology. All findings were recorded. The patients were divided into two groups according to the radiological grading of PK: group 1 (n=16) (moderate) and group 2 (n=10) (severe). General examination, hematological values and blood gas analysis parameters of the cases in both groups were statistically analyzed by Mann Whitney U test for significance between the groups.Increasing of the pulsation and respiration rates, mucosal pallor, abnormal lung sounds; in the hematological examination, total increased leukocyte and neutrophil values, decreased hematocrit and platelet values; significant acidemia and hypoxemia was encountered in the blood gas analysis. Radiologically, 13 pneumothorax, 4 pleural effusions, 2 rib fractures, 1 lung atelectasis and 1 flail chest were diagnosed as well as alveolar and interstitial pattern appearance. Tracheo-bronchoscopy revealed 9 severe, 3 moderate and 7 mild bleeding, 3 pale and 8 hyperemic mucosa. Cytology showed increased neutrophils, spilled epithelial cells, erythrocytes, mucoprotein strands, macrophage cells, bacteria and hypocellular structure in different cases. There was no statistically significant difference between the groups in terms of general examination, routine hematological and blood gas analysis findings.As a result, the general examination, routine hematological and blood gas analysis, radiological examination and tracheo-bronchoscopy and BAL fluid cytology obtained in the present study were found to be important in the evaluation of the respiratory system of dogs with PK, and it would be considered that these findings contributed to both veterinary practice and academic studies. 104

Aydın Adnan Menderes Üniversitesi Veteriner Fakültesi Cerrahi Anabilim Dalı Kliniği’ne getirilen, klinik ve radyografik muayeneler sonucu pelvis bölgesinde (sakroiliak bölge, ilium, iskium, pelvik taban ve asetabulum) kırığı saptanan değişik ırk, yaş, cinsiyet ve vücut ağırlığına sahip 19 adet kedi ve 21 adet köpek üzerinde gerçekleştirilen bu çalışmada, bu kırıkların sağaltımı için operatif ve konservatif sağaltım yöntemleri uygulandı. Çalışma materyalini 21 köpekte karşılaşılan 15’i ilial gövde, 10’u pelvik taban, 8’i sakroiliak ayrılma, 4’ü iskium, 4’ ü asetabulum ve 1’i ilial kanat kırığı olmak üzere 42 ve 19 kedide karşılaşılan 10’u sakroiliak ayrılma, 8’i ilial gövde, 4’ü pelvik taban, 3’ü asetabulum ve 2’si iskium kırığı olmak üzere 27, toplam 69 kırık oluşturdu. Çalışmaya dahil edilen 21 köpekte karşılaşılan 42 kırığın 24’üne konservatif 18’ine operatif sağaltım uygulanırken, 19 kedide karşılaşılan 27 kırığın 17’sine konservatif 10’una operatif sağaltım uygulandı. Operatif sağaltım tercih edilen olgularda karşılaşılan kırık tipine göre çeşitli çap ve ebatlarda intrameduller pinler, plaklar, vidalar ve serklaj tellerinden yararlanıldı. Olgularda postoperatif kontrol klinik ve radyografik olarak 1., 2., 4. ve 16. haftalarda gerçekleştirildi. Sonuç olarak karşılaşılan pelvis kırıklarında tercih edilen sağaltım yöntemi olarak gerek konservatif gerekse opertif sağaltım yöntemlerinin neredeyse tamamında fonksiyonel iyileşme gerçekleşti. KABUL VE ONAY SAYFASI i TEŞEKKÜR ii İÇİNDEKİLER iii SİMGELER VE KISALTMALAR DİZİNİ vi ŞEKİLLER DİZİNİ vii RESİMLER DİZİNİ ix TABLOLAR DİZİNİ x ÖZET xi ABSTRACT xii 1. GİRİŞ 1 2. GENEL BİLGİLER 2 2.1. Anatomi 2 2.2. Pelvis Kırıklarının Sınıflandırılması 4 2.3. Anamnez ve Muayene 5 2.4. Pelvis Kırıklarında Tedavi Esasları 8 2.4.1. Konservatif Tedavi 8 2.4.2. Operatif Tedavi 9 2.5. Sakroiliak Kırık ve Lukzasyon 10 2.5.1. Medikal ve Konservatif Tedavi 11 2.5.2. Operatif Sağaltım Seçenekleri 12 2.5.2.1. Sakroiliak ayrılmalarda kapalı teknikle çivileme 12 2.5.2.2. Açık yaklaşım teknikleri 13 2.5.2.3. İnternal fikzasyon 18 2.5.3. Komplikasyonlar 19 2.5.4. Postoperatif Bakım ve Değerlendirme 19 2.5.5. Prognoz 20 2.6. İlium Kırıkları 20 2.6.1. İlial Kanat Kırığı 20 2.6.2. İlial Gövde Kırığı 20 2.6.3. Açık Yaklaşım Teknikleri 21 2.6.3.1. Lateral yaklaşım 21 2.6.3.2. Ventrolateral yaklaşım 22 2.6.3.3. Dorsal yaklaşım 23 2.6.3.4. Brown'un yaklaşımı 23 2.6.3.5. Trochanter major osteotomisi 23 2.6.4. İnternal Fikzasyon 24 2.6.4.1. Plak uygulaması 24 2.6.4.2. Lag vidaları 26 2.6.4.3. İntrameduller pin 28 2.6.4.4. Toggle pin 28 2.6.4.5. Serklaj teli uygulaması 28 2.6.4.6. Çiviler ve kompresyon telleri 28 2.7. Asetabulum Kırıkları 29 2.7.1. Medikal ve Konservatif Tedavi 29 2.7.2. Operatif Tedavi 30 2.7.2.1. Açık yaklaşım teknikleri 31 2.7.2.2. İnternal fikzasyon 33 2.7.2.2.1. Kemik plakaları 33 2.7.2.2.2. Lag vidalar 35 2.7.2.2.3. Germe bandı teli 36 2.7.2.2.4. Vidalar, teller ve polimetil metakrilat 36 2.7.2.3. Çoklu kırıklar 37 2.7.2.4. Yumuşak dokuların kapatılması 38 2.7.2.5. Oluşabilecek komplikasyonlar 39 2.7.2.6. Postoperatif bakım 39 2.7.2.7. Prognoz 39 2.8. İskium Kırıkları 39 2.8.1. Açık Yaklaşım Teknikleri 40 2.8.2. İnternal Fikzasyon 40 2.8.2.1. İskial gövde 40 2.8.2.2. Ramus ischiadicum ve tuber ischiadicum 41 2.9. Pelvik Taban Kırıkları 42 2.10. Pelvis kırıklarına Postoperatif Yaklaşım 43 3. GEREÇ VE YÖNTEM 45 3.1. Gereç 45 3.1.1. Çalışma Materyali 45 3.1.2. Operasyon Seti ve Yardımcı Aletler 45 3.2. Yöntem 46 3.2.1. Preoperatif Klinik ve Radyolojik Muayeneler 46 3.2.2. Tedavi Protokolünün Belirlenmesi 46 3.2.2.1. Konservatif sağaltım 46 3.2.2.2. Operatif sağaltım 47 3.2.3. Postoperatif Bakım 50 4. BULGULAR 51 4.1. Olguların Tür, Cinsiyet, Irk, Yaş ve Vücut Ağırlıklarına Göre Dağılımı 51 4.2. Anemnez ve Muayene Bulguları 54 4.3. İntraoperatif ve Postoperatif Bulgular 58 4.4. Çalışmaya Dahil Edilen Tüm Olguların Genel Değerlendirilmesi 60 5. TARTIŞMA 66 6. SONUÇ VE ÖNERİLER 71 KAYNAKLAR 72 ÖZGEÇMİŞ 79

Bu araştırmada Siirt ve yöresindeki koyun ve keçilerde görülen göz hastalıkları prevalans bakımından araştırılarak hayvancılık sektöründeki önemi ve ekonomik etkilerinin ortaya konulması hedeflendi. Çalışmada 15.863 koyun ve 15.021 keçi kullanıldı. Koyunların 228'inde 12, keçilerin ise 48'inde 7 farklı göz hastalığı tespit edildi. Bu çalışmada Siirt ve yöresinde koyun olarak Hamdani melezi ve keçi olarak ise Kıl keçisi melezi hakim olduğu için ırk ayrımına gidilmedi. Göz hastalıklı verilerden koyunlarda 57'inde (%24.99) cornea hastalıkları, 41'inde (%17.98) sklerit, 38'inde (%16.66) epifora, 26'ında (%11.46) göz kapakları problemleri, 19'unda (%8.33) infeksiyöz keratoconjunctivitis (IKC-pink eye), 18'inde (%7.89) lökoma, 12'sinde (%5.26) mikroftalmi, 6'ında (%2.63) amaourosis, 4'ünde (%1.75) mantar, 4'ünde (%1.75) anemi, 2'inde (%0.87) chemozis ve 1'inde (%0.43) pterygium saptandı.Keçilerde ise 12 'inde (%24.99) cornea hastalıkları, 11'inde (%22.91) sklerit, 8'inde (%16.66) göz kapağı problemleri, 6'ında (%12.5) IKC-pink eye, 6'ında (%12.5) mikroftalmi, 4'ünde (%8.33) mantar ve 1'inde (%2.11) anemi saptandı.Sonuç olarak bu araştırmada toplanan verilerden yola çıkarak koyun ve keçilerde göz hastalıklarının Siirt ve yöresinde yaygın olduğu ve keratit, sklerit ve IKC-pink eye gibi hastalıkların önemli ekonomik kayıplara neden olduğu saptandı. In this research, it was aimed to highlight the importance and economic impacts of the ocular diseases on the animal institutions by investigating their prevalances in the sheep and goats bred in Siirt and its Region. For this purpose, 15.863 sheep and 15.021 goats were used. 12 different ocular diseases from 228 sheep and 7 different diseases from 48 goats were detected. In this study, racial discrimination was not applied because the Hamdani hybrid as sheep and also hair goat hybrid as goat were dominant in Siirt and its region. Among the eye diseases in sheep, 57 (24.99%) had corneal diseases, in 41 (17.98%) scleritis, in 38 (16.66%) epiphora, in 26 (11.46%) eyelid problems, in 19 (8.33%) IKC-pink eye, in 18 (7.89%) leukoma, in 12 (5.26%) microftalmi, in 6 (2.63%) amaourosis, in 4 (1.75%) trikofitozis, in 4 (1.75%) anemia, in 2 (0.87%) chemosis and in 1 (0.43%) pterygium.In goats, in 12 (24.99%) had corneal diseases, in 11 (22.91%) scleritis, eyelid problems in 8 (16.66%), infectious keratoconjunctivitis (IKC-pink eye) in 6 (12.5%) of the goats, in 6 (12.5%) microphthalmitis, in 4 (8.33%) fungi and in 1 (2.11%) anemia were detected.In conclusion, based on the data collected in this study, ophthalmic diseases were found to be widespread in Siirt and its region, and diseases such as keratitis, scleritis, and IKC-pink eye caused significant economic losses. 94

Amaç: Bu çalışma, tavşanlarda ksilazin, medetomidin, detomidin, ve deksmedetomidin uygulamasının kalpte meydana getirdiği morfolojik ve fizyolojik değişiklikleri belirlemeyi amaçlamaktadır.Materyal ve Metot: Toplam 10 adet tavşana bir hafta arayla 4 farklı α2-adrenerjik ilaç uygulandı: 0.5 mg/kg dozda Ksilazin (Grup Ksl), 0.25 mg/kg medetomidin (Grup Med), 0.15 mg/kg detomidin (Grup Det), 0.25mg/kg deksmedetomidin (Grup Deks) uygulandı. Tavşanlar α2-adrenerjik agonist ilaç uygulama öncesi (T0) ve sonrasındaki 5, 10, 30 ve 70. dakikalarda Vertebral Kalp Skoru (VHS) ve Elektrokardiyografik (EKG) değerlendirmeye tabi tutuldu.Bulgular: Tüm zamanlarda alınan VHS değerlerine göre en yüksek değişim Grup Med (10,14±0,17)'de gerçekleşirken (P0.05). α2-adrenerjik agonist ilaç uygulaması EKG parametlerinden P dalgası üzerinde istatiksel olarak anlamlı bir değişikliğe neden olmaktadır (P 0.05). α2-adrenergic agonist drug administration results in a statistically significant change in the P wave of ECG parameters (P

Bu çalışmada yabani kuşlarda karşılaşılan kırık olgularının modifiye Meynard eksternal fiksatör ile sağaltımı ve sonuçlarının değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Bu çalışmanın materyalini kırık şikayeti ile İstanbul Üniversitesi-Cerrahpaşa, Veteriner Fakültesi, Cerrahi Anabilim Dalı'na getirilen farklı tür, yaş ve cinsiyete sahip toplam 20 yabani kuş oluşturdu. Klinik ve radyolojik incelemeler sonucunda ekstremite kemiklerinde kırık tanısı konulan kuşlar modifiye Meynard eksternal fiksatör ile sağaltıldı. Çalışmada değerlendirilen 20 olguda oluşan lezyon dağılımı; 9 olguda humerus kırığı, 3 olguda ulna kırığı, 7 olguda tibiotarsus kırığı, 1 olguda femur kırığı olarak belirlendi. Eksternal fiksatörler postoperatif 5-9. haftalarda uzaklaştırıldı. Değerlendirilen olguların 12'sinde kemik iyileşmesi görülürken, 6'sında tam fonksiyonel iyileşme görüldü ve doğaya salındı. Kuşlardaki kırıklar için uygulanabilir özellik kazandırılan modifiye Meynard eksternal fiksatörun, yabani kuşlarda kırık sağaltımı için alternatif bir yöntem olabileceği sonucuna varılmıştır. In this study, it is aimed to evaluate the treatment and outcomes of modified Meynard external fixator on fracture case of wild birds. The material of this study a total of 20 wild birds with different species, ages, and genders presented to Istanbul University- Cerrahpaşa, Faculty of Veterinary Medicine, Department of Surgery. After clinical and radiological examinations, the birds which were diagnosed with fractures extremity bone, were treated with modified Meynard external fixator.Distribution of lesions in 20 cases evaluated in the study was as follows; humerus fracture in 9 cases, ulna fracture in 3 cases, tibiotarsus fracture in 7 cases and femur fracture in 1 case. External fixators were removed postoperatively period between 5-9 weeks. 12 of these cases were observed to have bone healing and 6 had complete functional recovery, and they were released to nature. It was concluded that modified Meynard external fixator which brings in applicability for wild birds can be alternative method for fracture treatment of wild birds. 84

Amaç: Deneysel olarak Romatoid Artrit oluşturulan Wistar ırkı ratlarda düşük enerjili lazer ve terapötik ultrasonun tedavi üzerine etkinliğinin klinik, termografik, radyografik, biyokimyasal ve histopatolojik olarak karşılaştırılması amaçlanmıştır.Materyal ve Metot: Bu çalışmada toplam 84 adet ratta deneysel olarak romatoid artrit oluşturulduktan sonra kontrol ve sham grupları hariç diğer gruplara 14. günden itibaren tedavi protokolleri (Medikal Tedavi MT, Medikal Tedavi+Terapötik Ultrason MT+TU, Medikal Tedavi+Lazer MT+L ve Terapötik Ultrason TU) uygulandı. Deney öncesi, 0, 14, 21 ve 28. günlerde canlı ağırlık, eklem hacmi, termografik, radyografik ve biyokimyasal ölçümleri yapıldı. Deney sonunda ratlar sakrifiye edilerek eklem dokuları histopatolojik olarak incelendi.Bulgular: Tüm zamanlarda yapılan canlı ağırlık ölçümlerinde gruplara ve zamana göre değişimlerinde istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunamadı. Kontrol grubuna göre tüm gruplarda termografik olarak ölçülen en yüksek sıcaklığın grup TU'da olduğu belirlendi. Radyografik verilerde erozyon, eklem aralığı ve eklem yıkımlanmasında en yüksek skor sham grubunda elde edilirken en düşük skor lazer grubunda belirlendi. Biyokimyasal olarak yapılan ölçümlerde gruplar arasında anlamlı bir fark bulunmadı. MT+L grubunda sinoviyumda hafif derecede mononükleer hücre infiltrasyonları ve kondrositlerde orta düzeyde dejenerasyon olduğu belirlendi. MT+TU grubunda ise sinoviyumdaki mononükleer hücre infiltrasyonlarının orta derecede olduğu ve kondrositlerde orta derecede dejenerasyon belirlendi.Sonuç: Bu tez çalışmasında romatoid artritin sağaltımında, düşük enerjili lazer terapisinin ve terapötik ultrasonun iyileşme üzerinde ve hastalığın eklem üzerinden oluşturduğu eroziv etkinin azaltılmasında katkısı olduğu fakat her iki terapötik ajanın dozunun standardize edilmesi için daha çok araştırma yapılması gerektiği sonucuna ulaşılmıştır.Anahtar Kelimeler: Lazer, Rat, Romatoid Artrit, Terapötik Ultrason Aim: This study was aimed to compare the clinical, thermographic, radiographic, biochemical and histopathological effects of low level laser therapy and therapeutic ultrasound (TU) on the treatment of Wistar rats with rheumatoid arthritis.Material and method: In this study, experimental rheumatoid arthritis was created in 72 rats and 12 rats left as a control. Totally, 72 rats were divided into 6 groups (Medical treatment [MT], Laser [L], TU, MT+TU, MT+L and Sham) and each group covers 12 rats. Body weight, joint volume, thermographic examination, radiographic scoring and biochemical measurements were performed before the experiment, and on the days of 0, 14, 21, and 28. Histopathological scoring of the joint tissue was carried at the end of the experiment.Results: There was no statistical significant difference among groups according to the weight measurements. The highest joint temperature was determined in the TU group compared to the other groups. The lowest radiographic score was detected in the laser group. No statistical differences were observed according to biochemical parameters. The lowest histopathological scores were obtained in MT + L and MT + TU groups.Conclusion: As a result, it was concluded that low level laser therapy and/or TU has beneficial effects on the treatment of rheumatoid arthritis. However, more research is needed to standardize the dose of both therapeutic agents.Key Words: Laser, Rat, Rheumatoid Arthritis, Therapeutic Ultrasound 151

Bu çalışmanın amacı; metakarpal eksoztoz olan süro ve sorşinin sağaltımında termokoter ve kriyokoter uygulamalarının karşılaştırılarak değerlendirilmesi ve atın en kısa sürede tekrar sağlığına kavuşarak yarış hayatına devam edebilmesinin sağlanmasıdır.Eksoztoz; yarış atlarının önemli bir ortopedik hastalığı olup atın yarış hayatını direk etkiler. Yarış atlarında eksoztozlar en çok metakarpus bölgesinde oluşur. Bu bölgede oluşan eksoztozlar süro ve sorşin olarak adlandırılır. Bu eksoztozların sağaltımları bir an önce yapılmalı ve atın ortopedik olarak normale dönmesi ve yarış hayatının devam etmesi sağlanmalıdır.Araştırmamızın materyalini; Türkiye Jokey Kulübü (TJK) İstanbul Veliefendi Hipodromu At Hastanesin de metakarpal eksoztoz tanısı konulan ve sağaltımları yapılan 2-9 yaşlı safkan İngiliz ve Arap 60 adet at oluşturdu. Grup I deki (30 olgu) olgulara termokoter sonrası vezikatuvar, Grup II deki (30 olgu) olgulara ise kriyokoter uygulandı.Yapılan istatistiksel değerlendirme de; iyileşme oranları bakımından termokoter ve kriyokoter uygulamaları arasındaki fark istatiksel olarak önemli bulunmadı (P>0,05). Termokoter uygulanan grup ta 26 olgu iyileşirken, 4 olgu tekrar sağaltıma alındı. Kriyokoter tekniği uygulanarak iyileştirildi. Kriyokoter uygulanan grup ta 29 olgu iyileşirken, 1 olgu iyileşmedi. Bu atın yarış hayatına son verildi. Safkan İngiliz ve Arap yarış atlarının metakarpal eksoztoz sağaltımlarında termokoter ve kriyokoter tekniklerinin başarılı olduğunu, ancak termokoter uygulamasının başarısız olduğu olgularda kriyokoter tekniğinin denenmesi gerektiği sonucuna ulaşıldı.Anahtar Kelimeler: At, kriyokoter, metakarpal eksostoz, termokoter The aim of this study is to compare thermocautery and cryocautery applications in the treatment of splint bone exostosis and sore shin which are metacarpal exostoses, and to ensure the horse to regain his health as soon as possible and return racing life.Exostoses are important orthopedic diseases of racehorses and are directly affects the racing life of the horse. Exostoses occur most frequently in metacarpus in racehorses. Exostoses formed in this region are called as splint bone exostosis and sore shin. The treatment of these exostoses should be done as soon as possible and the horse should return to normal orthopedic condition and the racing life should continue.The material of our research consists of 60 2 to 9 years old Thoroughbred and Arabian race horses which were diagnosed with metacarpal exostoses and treated at the Equine Hospital of the Istanbul Veliefendi Race Course of the Jockey Club of Turkey. Group I (30 cases) underwent post-thermocautery vesicant treatment, and Group II (30 cases) underwent cryocautery.In statistical evaluation; on account of healing process, the difference between thermocautery and cryocautery applications were not statistically significant (P> 0.05). Twenty-six patientsrecovered and four were re-treated in the thermocautery group. Treatment was improved by applying cryocautery technique. In the cryocautery group, twenty-nine patients recovered and one patient did not. This horse's racing life was ended. Thermocautery and cryocautery techniques were successful in the treatment of Thoroughbred and Arabian race horse's metacarpal exostosis, but it was concluded that he cryocautery technique should be tried in cases where thermocautery application failed.Key words: Horse, cryocautery, metacarpal exostosis, thermocautery 68

Kataraktlı köpeklerde göz küresinin B-mod ultrasonografikmorfometrisi ve muayenesiFakoemulsifikasyon ve intraoküler lens implantasyonu veteriner oftalmolojide sıkuygulanan cerrahi girişimlerdir. Kataraktlı hastalarda vitreus ve fundusun oftalmoskopi iledeğerlendirilmesi olanaklı değildir. Bu nedenle katarakt cerrahisi öncesinde diğer intraokülerlezyonların değerlendirilmesi amacıyla oküler ultrasonografi yapılması cerrahi işlembaşarısını etkilemektedir. Fakoemulsifikasyon operasyonunun en sık karşılaşılankomplikasyonu posterior lens opaklaşması olup bu durum sekonder katarakt olarakisimlendirilir. Sekonder kataraktın, lens uzaklaştırıldıktan sonra posterior lens kapsülü içineözel implantlar yerleştirilmesi ile en aza indirilmesi sağlanmaktadır. Preoperatif olarak;kullanılacak olan prostetik intraoküler lensin boyutunun belirlenmesinin cerrahi girişimbaşarısını arttırdığı yapılan çalışmalar ile ortaya konulmuştur. Bu çalışmada, geriatrikkataraktlı köpeklerde B-mod ultrasonografi eşliğinde intraoküler patolojilerindeğerlendirilmesi, lensin morfometrisinin belirlenmesi ve çalışma sonuçlarının prostetikintraoküler lens implantasyonlarına rehberlik etmesi amaçlanmıştır. Bu amaçla AnkaraÜniversitesi Veteriner Fakültesi Hayvan Hastanesi'de oküler muayesine yapılan ve katarakttespit edilen 8 yaş üstü köpeklere ait 30 göz utltrasonografik olarak değerlendirilmiştir.Değerlendirilen gözlere ait ön kamara aksiyal derinliği, lens aksiyal ve ekvator çapı ve gözküresi aksiyal çapılarına ait ölçümler istatistiksel olarak değerlendirilimiştir. Elde edilenveriler ve istatistiksel sonuçlar ışığında intraprostetik lens implantasyonu öncesinde B-modoküler biyometrik ölçümlerin kolay elde edilebilir bir yöntem olduğu ortaya konmuştur.Anahtar Sözcükler: B-mod, Köpek, Katarakt, Oküler biyometri. B-mode Ultrasonographic Morphometry and Evaluation of Globe InCataractous DogsPhacoemulsification and intra-ocular lens implantation are commonly performedsurgical procedures in veterinary ophthalmology. It is not possible to evaluate the vitreousand fundus by using ophthalmoscope in cataractous patients. Therefore, ultrasonographicassessment of the other intraocular lesion prior to cataract surgery effects the success of thesurgery.The most common complication of phacoemulsification is posterior lensopacification, which is called secondary cataract. This complication can prevent by placingspecial implants into the posterior lens capsule after lens removed. According to previousstudies determination of the lens size prior the surgery may improve operation success.Theaim of this study is to evaluate the intra-ocular pathologies, lens morphometry by using B-mode ultrasonography and prepare a guideline for prosthetic intra-ocular lensimplantation.For this purpose, a total of 30 eyes of geriatric dogs which diagnosed cataractby ophalmic examination evaluated by ultrasanography at Ankara University Faculty ofVeterinary Medicine. In ultrasonographic examination anterior chamber depth; lens axial andequatorial lenght, axial depth of the globe mesured and evaluated statistically. All dataobtained from the patients and statistical results show that B-mod ocular biometricevaluation before intraprostatic lens implantaion is easy usefull tool to perform.Keywords: B-mod, Cataract, Dog, Ocular biometry. 90

Çalışma materyalini, 18 Ekim 2017 ve 27 Aralık 2017 tarihleri arasında kliniğimize getirilen; yaş, cinsiyet, ırk ve kilo bakımından çeşitlilik gösteren 10 adet kedi oluşturmuştur. Muayenelerinde sindirim sistemi hastalıkları bulunmadığı saptanmıştır. Kedilerin yaş dağılımı 1 - 11 yaş iken ırk dağılımı ise; 3 Melez , 1 Chinchilla, 2 British Short Hair, 2 Persian-Himalayan Melez , 1 Sarman ve 1 Egzotik Short Hair şeklindeydi. Çalışma gruplarında yer alan kedilerin 4 tanesini erkek, 6 tanesini dişi kediler oluşturmuştur. Çalışma öncesi ya da esnasında hiçbir kediye sedasyon ve anestezik madde uygulanmamıştır. Çalışmada ultrasonografik muayene ilk önce 12 saatlik açlık periyodunu takiben ve daha sonra kediler 1 hafta arayla 3 farklı gıda tipi ile beslendikten sonra yapılmıştır. Yapılan çalışmada açken tüm hayvanlarda mide; rugal kıvrımları ile birlikte total olarak görüntü alanına girmiştir. Midenin rugal kıvrımlarının görüntülenmek istendiği durumlarda ultrason muayenesinin açken yapılması, ancak mide duvarının, özellikle de kalınlık açısından, doğru değerlendirilmesinin gıda alımından sonra daha sağlıklı olacağı görülmüştür. Ayrıca gastrointestinal kanaldaki içeriğin; yaş mamaya su veya chia tohumu ilave edilerek yapılan beslemenin ardından daha hızlı ilerlediği; besleme yapıldıktan hemen sonra alınan görüntülerde içeriğin duedonumda; 30. ve 60. dakikalarda ise jejenum ve ileumda izlenebildiği görülmüştür. Kedilere sadece yaş mama ile besleme yapıldığında, intestinal içerik bulunduğu segmentte hiperekojen parlamalara sebep olarak, intestinal duvarın değerlendirilmesini güçleştirmiştir. Ancak, su ve chia tohumu ilave edilen gruplarda görüntü daha heterojen olarak izlenmiş ve intestinal kanal duvarlarının ayrımı daha kolay yapılmıştır. Chia tohumunun farkedilir bir tadının ve kokusunun olmaması sebebiyle; herhangi bir zorlamaya gerek kalmaksızın gıdaya ilave edilerek; açken yapılan ultrason muayenesinin akabinde, tamamlayıcı bir yöntem olarak ultrason muayenesi için kullanılabileceği kanısına varılmıştır.Anahtar Kelimeler: Chia tohumu, ekojenite, gastrointestinal, kedi, ultrasonografi. Study material was consisted of 10 cats from different breed, gender, age and weight brought to our clinic between October 18, 2017 and December 27, 2017. In the systemic examinations and anamnesis information of the cats included in the study, no health problems related to the digestive system were encountered. The age distribution of cats was 1 - 11 years of age and the distribution of race was 3 melez -breed, 1 chinchilla, 2 british short hair, 2 persian-himalayan melez , 1 sarman and 1 exotic short hair. Four cats in the study groups were male and 6 were female. None of the cats were not sedated or anesthetized before or during the study. Ultrasonographic examinations were performed first after 12 hours fasting period and then after feeding cats with 3 different food types at 1 week intervals. In the study, the stomach of the all subjects was fully entered to the ultrasonographic images while it was empty. In cases the rugal folds of the stomach are desired to be monitorized, it may be recommended that the ultrasonografic examination following fasting period. But, it was seen that the correct evaluation of the gastric wall, especially in terms of thickness, will be healthier after food intake.Also, it was noticed that the gastrointestinal tract content moved faster when cats were fed with wet food mixed with water or swollen chia seeds; the contents were in duodenum in the examination immediately after feeding and can be seen in the jejunum and ileum in the 30 and 60 minutes' examinations. When the cats fed with only wet food, intestinal content caused hyperechogenic speckles at the segments where found in it, and led to harder the evaluation of the intestinal wall. However, in the groups with added water and chia seeds, the image was more heterogeneous and the separation of the intestinal canal walls was easier. It was found that the ultrasound examination following feeding the animals with the wet food mixed Chia seeds, and most of cats eat probably this mixture willingly, can be used as a complementary method to the ultrasound examination following fasting period.Keywords: Cat, chia seed, echogenicity, gastrointestinal, ultrasonography. 72

Köpeklerde sıklıkla karşılaşılan uzun kemik kırıklarının sağaltımı amacıyla uygulanan tekniklerin ve uygulama yöntemlerinin kemik iyileşmesine katkısı, geçmişten günümüze birçok çalışmaya konu olmuştur. Son yıllarda daha çok amaçlanan biyolojik iyileşmenin sağlanması için uygulanan teknikler arasından minimal invaziv plak osteosentezi önemli bir yer tutmaktadır.Bu çalışmada, köpeklerde karşılaşılan uzun kemik kırıklarının sağaltımı amacıyla uygulanan minimal invaziv plak osteosentezi ve biyolojik iyileşmenin, iyileşme sürecine ve fonksiyon geri kazanımına etkisinin gözlenmesi amaçlanmıştır.Bu çalışma, Mayıs 2017 - Mayıs 2018 tarihleri arasında Ankara Üniversitesi Veteriner Fakültesi Hayvan Hastanesi Cerrahi Kliniğine getirilen, klinik ve radyolojik muayeneleri sonrasında uzun kemik kırığı olduğu belirlenen farklı ırk, yaş ve cinsiyetteki 10 köpekte gerçekleştirilmiştir.10 olgunun, 6'sında radius - ulna, 4'ünde tibia kırığı tesbit edildi ve operasyonları gerçekleştirildi. Olgulara operasyon sonrası dönemde 10 gün süre ile Robert – Jones bandaj uygulandı ve 1., 10., 30., 45. ve 60. günlerde klinik ve radyografik muayenelerle ile iyileşme süreci gözlemlendi.Fonksiyonel değerlendirmede 10 olguda da çok iyi sonuç alınmıştır. The contribution of the techniques and methods to bone healing used for the treatment of long bone fractures frequently encountered in dogs has been the subject of many studies from past to present. In recent years, minimally invasive plate osteosynthesis has taken an important place amongst the techniques used for achieving targeted biological healing.The aim of this study was to observe the effect of minimally invasive plate osteosynthesis and biological healing on healing process and function recovery for the treatment of long bone fractures in dogs.This study was carried out in 10 dogs of different breeds, ages and sexes who were admitted to Ankara University Veterinary Faculty Animal Hospital Surgery Clinic between May 2017 and May 2018.Radius - ulna fractures was detected in 6, tibia fracture was detected in 4 of 10 cases and operations were performed. Postoperatively, the patients were treated with Robert – Jones bandage for 10 days and clinical and radiographic examinations were observed on the 1st, 10th, 30th, 45th and 60th days.Functional evaluation was very good in 10 cases. 80

Dünyada pet hayvan olarak beslenen kedi sayısındaki artış, veteriner hekimlerin de kedi kırıklarıyla daha sık karşı karşıya gelmesine neden olmuştur. Her ne kadar kedi uzun kemik kırıklarının tedavi prensipleri köpeklerdekine benzer ise de ortopedik teknikler açısından hastaya ve kırığa bağlı olmak üzere çeşitli farklılıklar mevcuttur.Bu çalışmada 58 kedide karşılaşılan 71 adet ekstremite uzun kemik kırığının değerlendirilmesi ve tedavi bulgularının paylaşılması amaçlanmıştır. Çalışmaya dahil edilen 58 kedide, arka bacak kırıklarının daha fazla görüldüğü, en sık kırılan kemiğin tibia olduğu ve bunu sırasıyla femur, humerus, antebrachium, radius ve ulna'nın izlediği belirlenmiştir. Olguların %51,72 sinin yüksekten düşme, %36,20 sinin çeşitli travmalara ve %12 sinin de trafik kazalarına bağlı olarak şekillendiği görülmüştür. Uygulanan sağaltım yöntemleri incelendiğinde 54 olguda intramedüller pin, 4 olguda plak ve 1 olguda plak ve pin, 4 olguda caput ve collum femoris rezeksiyonu, 4 olguda bandaj, 3 olguda eksternal fikzasyon ve daha önce opere edilmiş ve komplike olmuş açık enfekte antebrachium olgusunda da amputasyon uygulanmıştır. İki olgu hariç tüm olgularda fonksiyonel iyilişme sağlanmış ve hastalar bacaklarını kullamaya başlamışlardır. Kırık sağaltım yönteminin seçiminde en önemli kriter olarak ekonomik nedenlerin etkin olduğu belirlenmiş ve hasta sahiplerine sunulan alternatifler arasında fiyat uygunluğu sebebi ile büyük bölümünün intramedüller pin uygulamasını tercih ettiği ve plak kullanımını tercih etmedikleri belirlenmiştir. Sonuç olarak, kırık tipine her zaman en uygun sağaltım yöntemini seçmek ekonomik nedenlerden dolayı mümkün olmasa da, seçilen yöntemin doğru şekilde uygulanması ve birkaç yöntemin bir arada kullanılması (intramedüller pin, serklaj, bandaj) ile başarılı sonuçlar almanın mümkün olduğu kararına varılmıştır. Anahtar Kelimeler: Kedi, ekstremite, uzun kemik, kırık, tedavi The increase in the number of cats fed as pet animals in the world has caused veterinarians to face feline fractures more frequently. Although the principles of treatment of long bone fractures in cats are similar to those of dogs, there are several differences in orthopedic techniques depending on the patient and the fracture. In this study, it was aimed to evaluate 71 extremity long bone fractures encountered in 58 cats and to share the findings of treatment. In 58 cats used in the study, it was determined that the hind limb fractures were more common and the most common fractured bone was the tibia, followed by the femur, humerus, antebrachium, radius and ulna. According to cause of fractures, it was observed that 51.72% were falling from height, 36.20% were caused by various traumas and 12% by traffic accidents.When the treatment methods were evaluated, intramedullary pin was used in 54 cases, plate and screws in 4 cases, plate and pin combination in one case, caput and collum femoris resection in 4 cases, bandage in 4 cases, external fixation in 3 cases, and amputation in open infected antebrachium case which was previously operated and complicated. Functional improvement was achieved in all cases except two cases and the patients started to use their legs.The most important criteria in choosing the method of fracture treatment was determined as the economic constraints and most of the owners preferred intramedullary pin and did not prefer the use of plate.As a result, although it may not possible to choose the most appropriate treatment method for fracture type because of economic reasons it is decided that it is possible to get successful results by using the chosen method correctly and sometimes using a few methods together (intramedullary pin, cerclage, bandage).Key Words: Cat, extremity, long bone, fracture, treatment 55

Bu çalışma korneada deneysel olarak oluşturulan epitel defektlerin iyileşmesi üzerine amniyon sıvısının etkinliğinin belirlenmesi amacıyla yapıldı. Çalışmada 14 adet Yeni Zellanda tavşanı kullanıldı. Genel anestezi ile birlikte lokal anestezi uygulandıktan sonra kornanın merkezinde trepan ile 3 mm çapında epitel defekt oluşturulan tavşanlar rast gele 2 gruba ayrıldı. Grup I deki tavşanlara amniyon sıvısı grup II'deki tavşanlara ise serum fizyolojik uygulandı. Topikal damlalar 20 gün boyunca günde 3 kez üçer damla olacak şekilde damlatıldı. Çalışmanın 7, 15 ve 20. gün klinik muayeneleri yapıldı ve fotoğrafları çekildi. Yirminci gün tavşanlar dekapite edildi ve histopatolojik inceleme yapıldı. Yapılan klinik muayenelerde GYKZ, fluroscein, rose bengal boyama, korneal bulanıklık ve korneal damarlaşma amniyon sıvısı uygulanan grupta daha iyi olduğu görüldü. Yapılan histopatolojik muayenelerde yangısal hücre infiltrasyonu ve yeni damar oluşumu bakımından gruplar arasında fark olduğu görüldü. Sonuç olarak amniyon sıvısının kornea epitel defeklerinde etkili olduğu, medikal ya da operatif tedaviye ek olarak kullanılmasının yararlı olacağı kanısına varılmıştır. This study was conducted to investigate the efficacy of amniotic fluid on experimental corneal eptelial defects in the cornea. Fourteen New Zealand rabbits were used in the study. After local anesthesia with general anesthesia, a 3 mm diameter epithelial defect was formed with trepan in the center of the cornea. The rabbits were randomly divided into two groups. Topical amniotic fluid was applied in the group I of rabbits, when saline was dropped in the group II of rabbits. Topical drops were dropped 3 drops three times a day for 20 days. Clinical examinations were performed on the 7th, 15th and 20th days and their photographs were taken. At the end 20th day, rabbits were decapitated and histopathological examination was performed. At the end of the clinical examinations, break time of tear, corneal vascularizasyon, corneal opacity and findings obtained from the result of fluroscein and rose bengal painting, were better in the amniotic fluid applied group. Histopathological examinations showed that there was a difference between the groups in terms of inflammatory cell infiltration and new vessel formation. As a result, it has been concluded that amniotic fluid was effective in the corneal epithelial defects and therefore it may be benefical to use it in addition to medical or operative treatment. 68

Sarı kantaron yağı geleneksel yara tedavisinde sıkça kullanılan bitkisel ürünlerden biridir. Çalışmada sarı kantaron yağının farelerde deri yarası iyileşmesi üzerine etkilerinin araştırılması amaçlanmıştır. Bu amaçla 6 haftalık yaşta, erkek, 15 adet BALB/c ırkı fareler kullanıldı. Fareler, her grupta 5'er adet fare olacak şekilde sarı kantaron yağı, zeytinyağı ve fizyolojik tuzlu su grubu olarak 3 gruba ayrıldı. Genel anestezi altında her farenin sırt derisine punch biyopsi ile 6 adet tam katmanlı deri yarası açıldı. İyileşen yara alanları 22. günde toplanarak ELISA yöntemi ile hidroksiprolin ve total protein düzeylerine bakıldı. Elde edilen ELISA sonuçları ile yapılan istatiksel çalışmada; gruplar arası yara iyileşme süresi, yara kapanma miktarı, hidroksiprolin ve total protein miktarları arasında istatistiksel olarak fark bulunmadı (P>0,05). St. John's wort oil is one of the herbal products commonly used in traditional wound treatment. The aim of this study was to investigate the effects of St. John's wort oil on skin wound healing in mice. For this purpose, 6 weeks old, male, 15 BALB/c mice were used. Mice were divided into 3 groups as St. John's wort oil, olive oil and physiological saline group, with 5 mice in each group. Full-thickness six skin wounds were opened by punch biopsy on the dorsal skin of each mouse under general anesthesia. On the day 22, the areas of healed wound were collected and hydroxyproline and total protein levels were determined by ELISA method. In the statistical study performed on the ELISA results, no statistically significant difference was found between the groups in terms of wound healing time, amount of wound closure, hydroxyproline and total protein contents (P>0.05). 66

Büyük kemik defektleri kendiliğinden iyileşmesi mümkün olmayıp greftlenmesi gerekir. Bu çalışmada tarafımızdan üretilen hidroksiapatit (HAp) esaslı biyoseramik malzemelerin in vitro ve in vivo biyouyumlulukların belirlenmesi amaçlandı.İn vivo deneyleri için her grupta 7 hayvan olacak şekilde 3 gruba ayrılan 42 adet Spraque Dawley ratları kullanıldı. Ratların genel anestezi altında proksimal tibianın medial bölgesinde ikişer adet 2 mm.'lik drille kemik defekti oluşturuldu. Oluşturulan defektlere 1. gruptaki olgulara kontrol grubu, 2. gruptaki olgulara ise tarafımızca üretilen alternatif HAp kemik greftleri ile dolduruldu. Üçüncü gruptaki olgulara da ticari hidroksapatit greftleri dolduruldu. Daha sonra operasyon bölgesi rutin cerrahi kurallara uygun olarak kapatıldı. Bütün ratlar postoperatif 14. ve 28. günlerde sakrifiye edildi. Histopatolojik değerlendirmelerde üretilen HAp impalantın kemikleşme sürecinde olduğu gözlendi.Sonuç olarak, üretilen HAp kemik grefti olarak kullanılabilirliği uzun süreli ve detaylı araştırmalar ile ortaya konulması yararlı olacağı kanısına varıldı.Anahtar Kelimeler: Hidroksiapatit, kemik defekti, rat The reconstruction of large bone defects needs to bone grafts without self-repair. It was aimed at investigating in vitro and in vivo biocompabilities of bioceramic materials based hydroxyapatite (Hap) that we produced.In this study, 42 Spraq dawley rats were used for in vivo. Rats divided into 3 groups equally. After general anesthesia, rats were drilled 2 defect of 2 mm on the upper poximal metaphysis of tibia. In the first group bone defect were left to heal by themselves without using any material. Bone defect were reconstruted with HAp material in the second group. Thirty group were filled with commercial HAp. Operation wounds were closed routine surgery. All rats were sacrified at the postoperative of 14th and 28 th days. Histopathologicaly, It was observed in the ossicification process of HAp produced.As a result, we need long term and more detailed examinations for evaluation of bioceramic materials based hydroxyapatite. 50

Çalışma materyalini Aydın Adnan Menderes Üniversitesi Veteriner Fakültesi Cerrahi Anabilim Dalı kliniklerine getirilen ve konjunktiva hastalığı tanısı konulan farklı yaş, cinsiyet ve ırkta toplam 223 kedi ve köpek oluşturdu. Tüm olgularda inspeksiyon, fizik ve takiben oftalmoskopik muayene gerçekleştirildi. Oftalmolojik muayenede göz bütün eklenti organları ile genel olarak değerlendirildi. Köpeklerde saptanan olguların dağılımı konjunktivitis superficialis (49 olgu, 25 erkek, 24 dişi, 29 Melez, 4 Terrier, 3 Boston Terrier, 2 Boxer, 2 Golden Retriever, 2 Pommerian, 2 Sharpei, 2 Kangal, 1 Husky, 1 Rotweiller, 1 Cocker Spaniel), keratokonjunktivitis purulenta (25 olgu, 16 erkek, 9 dişi, 14 Melez, 3 Golden Retriever, 2 French Buldog, 1 Chow Chow, 1 Pug, 1 King Charles Cavalliers, 1 Pekingese, 1 Pointer, 1 Terrier), konjunktivitis follikularis (9 olgu, 7 erkek, 2 dişi, 3 Melez, 2 Bulldog, 1 Doberman, 1 Golden Retriever, 1 Terrier, 1 Rotweiller), keratokonjunktivitis sikka (17 olgu, 14 erkek, 3 dişi, 5 Melez, 6 Pug, 2 Cocker Spaniel, 2 Pekingese, 1 Alman Çoban Köpeği, 1 Bulldog), harder bezi protruzyonu (13 olgu, 8 erkek, 5 dişi, 5 Melez, 2 Kangal, 3 Pointer, 2 Bulldog, 1 Cane Corso), alerjik konjunktivitis (3 olgu, 2 erkek, 1 dişi, 2 Melez, 1 Alman Çoban Köpeği), panophthalmia purulenta (4 olgu, 3 erkek, 1 dişi, 3 Melez, 1 Pekingese), 1 korneakonjunktiva dermoidi (Melez, erkek), skleral granulom (1 erkek, Melez), konjunktivitis papillaris (1 olgu, Pug, erkek) şeklinde olmuştur.Kedilerde saptanan olguların dağılımı symblepharon (28 olgu, Melez, 14 erkek 14 dişi, 2 ay 2 yıl), herpes virüs konjunktivitisi (25 olgu, Melez, 12 erkek, 13 dişi) konjunktivitis follikularis (1 olgu, dişi, British Shorthair), konjunktivitis superficialis (14 olgu, 7 erkek, 7 dişi, 12 Melez, 1 Himalayan, 1 British Shorthair), keratokonjunktivitis sikka (2 olgu, erkek, Melez) yabancı cisim (1 olgu, erkek, Melez), alt göz kapağı yırtığı (1 olgu, erkek, Melez) horner sendromu (1 olgu, erkek, Melez) şeklinde olmuştur.Aydın Adnan Menderes Üniversitesi Veteriner Fakültesi Cerrahi Anabilim Dalı Küçük Hayvan Kliniklerine 01.01.2017 – 31.12.2018 tarihleri arasında getirilen toplam 5452 hasta içerisinde 223 kedi ve köpekte konjunktiva hastalığı tanısı konulmuştur. Toplam hasta sayısı içerisinde konjunktiva hastalıklarının oranı %4 olarak belirlenmiştir. Genel hasta sayısı içerisinde yer alan bu oranın azımsanmayacak düzeyde olduğu dikkati çekmektedir. Sonuç olarak kedi ve köpeklerde saptanan konjunktiva lezyonlarının ve hastalıklarının olası etiyoloji ve klinik görünümü belirlendi, uygulanan sağaltım ve elde edilen sonuçların meslek pratiğine katkı sağlaması ümit edilmektedir. The study material consisted of 223 cats and dogs with conjunctival diseases in different age, sex and race that were brought to Aydin Adnan Menderes University Veterinary Faculty Department of Surgery and diagnosed as conjunctival disease.Inspection clinic and ophthalmologic ophthalmoscopic examination were performed in all cases. In the ophthalmologic examination, the eye was evaluated with all the attachment organs. Conjunctivitis superficialis (49 cases, 25 males, 24 females, 29 Mixed, 4 Terriers, 3 Boston Terriers, 2 Boxers, 2 Golden Retrievers, 2 Pommerians, 2 Sharpei, 2 Kangals, 1 Husky, 1 Rottweiler, 1 Cocker Spaniel), keratoconjunctivitis purulenta (25 cases, 16 males, 9 females, 14 Mixed, 3 Golden Retrievers, 2 French Bulldogs, 1 Chow Chow, 1 Pug, 1 King Charles Cavaliers, 1 Pekingese, 1 Pointer, 1 Terrier) , conjunctivitis follicularis (9 cases, 7 males, 2 females, 3 Mixed, 2 Bulldogs, 1 Doberman, 1 Golden retriever, 1 Terrier, 1 Rottweiler), keratoconjunctivitis sikka (17 cases, 14 males, 3 females, 5 Mixed, 6 Pug, 2 Cocker Spaniels, 2 Pekingese, 1 German Shepherd, 1 Bulldog), harder gland protrusion (13 cases, 8 males, 5 females, 5 Mixed, 2 Kangals, 3 Pointer, 2 Bulldogs, 1 Cane Corso), allergic conjunctivitis (3 case, 2 males, 1 female, 2 Mixed, 1 German Shepherd), panophthalmia purulenta (4 cases, 3 males, 1 female, 3 Mixed, 1 Pekingese), 1 cornea konjunktiva dermoid (Mixed, male), scleral granuloma (1 male, Mixed), conjunctivitis papillaris (1 case, Pug, male) were diagnosed in the dogs.In the cats symblepharon (28 cases, Mixed, 14 male, 14 female, 2 months 2 years), herpes virus conjunctivitis (25 cases, Mixed, 12 male, 13 female) conjunctivitis follicularis (1 case, female, British Shorthair), conjunctivitis superficialis (14 cases, 7 males, 7 females, 12 Mixed, 1 Himalayan, 1 British Shorthair), keratokonjunktivitis sikka (2 cases, male, Mixed) foreign body (1 case, male, Mixed), lower eyelid rupture (1 case, male, Mixed) and Horner syndrome (1 case, male, Scottish fold) were recorded.Totally, 223 of the all the 5452 admitted to the Aydìn Adnan Menderes University Veterinary Faculty Small Animal Clinic of Surgery Department between 01.01.2017 and 31.12.2018 were presented with conjunctival diseases. The rate of conjunctival diseases in the other surgical conditions was %4. This rate cannot be underestimated considering general patient number. As a result, the possible etiology and clinical appearance of conjunctival lesions and diseases in cats and dogs are determined, and the treatment and results obtained are expected to contribute to the occupational practice. 78

Bu çalışmada; toplumsal hayatın önemli sorunlarından biri olan sokakhayvanlarının üremelerinin kontrol altına alınmasına katkıda bulunmak amaçlanmıştır. Buamaçla yapılan invaziv veya noninvaziv uygulamaların hem başarısını arttırmak, hemuygulama süreçlerini kısaltmak, hem de masraflarını minimize ederek hayvan refahınaolan etkilerini en aza indirmek veya sıfırlamak için insani, komplikasyonsuz bir metotgeliştirmek planlanmıştır. Bu sebeple deneysel olarak `Ratlarda Skrotal Eksrakutan veEnsizyonel Subkutan Ligatür Uygulamasının ve Etkilerinin Değerlendirilmesini`projesinin uygulanması ile kastrasyonun sokak hayvanlarının üremelerinin kontrol altınaalınmasıdaki rolünü inceleyeceğiz. Bu çalışmada 20 adet erkek rat kullanıldı. Ratlar onarlı iki eşit gruba ayrıldı.Gruplardan birine skrotal ekstrakutan diğerine ensizyonel subkutan ligatür uygulamasıyapılarak iki ayrı teknikle kastrasyon uygulaması gerçekleştirildi. Her iki gruptakideneklerin uygulama öncesi oldukça sağlıklı oldukları, yeme ve içme ve konforlarınınmükemmel oldukları gözlendi. Deney hayvanlarına operasyon sonrası 3 gün antibiyotikuygulaması yapıldı ve 10 gün boyunca skrotal değişiklikler kliniksel olarak kontrol edildi.Gruplarda 3 saat içinde testistlerde lokal hafif şişlik gözlendi. Bu şişkinliğin hacmi,postoperatif birinci gün iki-üç katına ulaştı. Uygulama sonrası postoperatif birinci gün heriki grupta da yeme ve içme de azalma gözlendi. Postoperatif ikinci gün yeme içmefonksiyonları tekrar başladı. Şişkinlik bölgesinde lokal morarma 12 saatten itibaren farkedilmeye başladı. 24 saatte morarma net olarak gözlendi. Morarma 2. günden sonraazalmaya başladığı ve 10. günde morarmanın kaybolduğu belirlendi. Histopatolojikincelemelerde testis dokusunun komple nekroze olduğu gözlendi. Kontrol süresince ağrıkaşınma, bölgeyi ısırma, huzursuzluk, kanama, saldırganlık, durgunluk veya düşkünlükgibi bir belirtiye rastlanmadı. Her iki tekniğinde kastrasyon işleminde başarılı bir şekildekullanılabildiği ortaya konuldu. Sonuç olarak ratlarda skrotal ekstarkutan ve enzisyonel subkutan ligatür uygulamasının kastrasyon uygulaması için başarılı olduğu, uygulamanın pratik ve etkiliolduğu, kliniksel olumsuzlukların bulunmadığı, masraflı, komplikasyonlu ve ağır anestezikuygulamalara gerek olmadığı belirlendi. Ekstrakutan ve subkutan ligatür ile kastrasyonunsokak hayvanlarında ve pet hayvancılığında üremenin kontrol altına alınmasındauygulaması kolay, pratik, başarılı ve alternatif bir çözüm yolu olduğu, serbest veterinerhekimler ve Belediye Veteriner İşleri Müdürlüklerinin başarısını arttıracağı ve pratik birçözüm olarak önerilebileceği sonucuna varıldı. To take under control of street animals' reproduction is one of major problems ofsocial life. To this end, efforts are being made to develop a humanitarian and un-complicated method in order to increase the success of invasive or noninvasiveapplications, to shorten the time of application processes, and to minimize the effects onanimal welfare by reducing the costs.With this project titled `Evaluation ofImplementation and effects of Scrotal Exracutan and Incision Subcutan Ligatur in Rats`, itwas aimed to evaluate the role of castration in controlling the reproduction of strayanimals. For that purpose, 20 male rats were used in the study and rats were divided. Therats were divided into two equal groups. Two different castration techniques wereperformed: scrotal intracutaneous to one group and incisional subcutaneous ligature toanother group. Rats in both groups were kept under observation for one week foradaptation before application in laboratory. Antibiotic were applied to the ratspostoperatively for thre days and scrotal changes were checked clinically for 10 days.Scrotal swelling was observed in the testis within 3 hours in both groups and on the secondday the size of scrotal swelling increased 2-3 times. On the first day following theoperation, rats in both groups showed a decrease in eating and drinking. On the secondday, eating and drinking functions returned to normal. Local bruising began to be seen inthe swelling area from the 12th hour onwards, and the bruising became clearly visible at 24hours. It was observed that the bruising started to decrease after 2 days and the bruisingcompletely disappeared on the 10th day. Histopathological examination revealed completenecrosis of testicular tissue. There were no signs of pain, itching, biting, restlessness,bleeding, aggression, stagnation or indulgence during the control. Both techniques werefound to be successful in castration. In conclusion, scrotal extracutaneous and incisional subcutaneous ligatureadministration was found to be successful, practical and cost-effective for castration of rats, no clinically undesirable complications and did not require heavy anestheticapplications. Furthermore, these two methods are recommended as an alternative methodby private veterinarians and Municipal Veterinary Affairs Directorate for the castration ofstray and pet animals. 58

Köpeklerde kemik lezyonlarının klinik, radyografik ve bilgisayarlı tomografi ile değerlendirilmesiRadyografi; X ışını kullanılarak üç boyutlu ortamdaki bir cismi iki boyutlu hale getiren statik bir görüntülemedir. Canlı vücudunun bir bölümünü ya da birçok bölümünü görüntüleyebilir. Kısaca görüntülenmesi istenilen bölgenin taslağını oluşturur. Hava, gaz, yağ, sıvı/yumuşak doku ve kemik olmak üzere beş farklı dokuyu gösterir. Bilgisayarlı tomografi de radyografide olduğu gibi X ışınlarının doku tarafından absorbe edilmesine bağlı olarak şekillenen bir görüntüleme yöntemidir. Transversal, sagittal, frontal ya da dorsal kesitler halinde görüntüler alınabildiği için radyografideki süperpoze görünüm engellenir ve dokular daha ayrıntılı bir şekilde incelenebilir. Bu çalışmada 18 olgu, klinik muayene, radyografi ve bilgisayarlı tomografi ile değerlendirilmiştir. Radyografide VD, DV, ML, AP ve LL pozisyonlarda görüntüler alınmıştır. Bilgisayarlı tomografide ise 1 veya 3 mm kalınlığında transversal kesitler kranio kaudal veya kaudo kranial olarak alınmış ve kemik lezyonları değerlendirilmiştir. Olguların yapılan incelemeleri sonucunda, klinik muayene ve radyografi ile kesin tanı konulabilecek basit kemik lezyonlarında bilgisayarlı tomografi kullanarak hastanın gereksiz yere X ışınına maruz bırakılmasına gerek olmadığı, komplike olgularda süperpoze görüntüleri engellemek ve ayrıntılı bir değerlendirme yapabilmek için yararlı olacağı kanısına varılmıştır. Evaluation of bone lesions in dogs by clinical, radiographic and computed tomographyRadiography; It is a static image that makes an object in a three-dimensional environment two-dimensional using X-ray. It can display a part of the living body or many parts. Briefly, it creates a draft of the desired region. It shows five different tissues: air, gas, oil, liquid / soft tissue and bone.Computed tomography is a method of imaging that is shaped by the fact that X rays are absorbed by tissue, such as in radiography. Because the images can be taken in transversal, sagittal, forntal or dorsal sections, the superposition image on the radiograph is blocked and the tissues can be examined in more detail.In this study, 18 cases were evaluated by clinical examination, radiography and computed tomography. Radiographically images were taken at VD, DV, ML, AP and LL positions. On computed tomography, transversal sections with a thickness of 1 or 3 mm were taken as cranio caudal or caudal cranial and bone lesions were evaluated.As a result of the cases, it is thought that in case of simple bones that can be definitively diagnosed by clinical examination and radiography, using computed tomography will be useful for preventing superposes images and making a detailed evaluation in complicated cases when the patient does not need to be exposed to unnecessary X rays. 145

Topallık veya iskelet-kas sistemi sakatlıkları, İngiliz yarış atlarında yaygın olarak görülen sağlık sorunudur. Tedavi maliyeti ve yarışlardan geri kalınan süre düşünüldüğünde, at yarışı endüstrisine ekonomik yönden büyük zarar verir. Buna ek olarak, özellikle iki yaşındaki yarış atlarında ortaya çıkan sakatlıklar hayvan refahı yönüyle değerlendirildiğinde endişe vericidir. Yarış kariyerinin sonlanmasıyla sonuçlanan birçok İskelet-kas sakatlığı, kronik olarak devam eden bir sorunun ani bir şekilde ortaya çıkması şeklinde görülür. Çoğu klinik lezyonun tek travmadan kaynaklanmadığı, ancak tekrarlayan mikro travmalar sonucunda dejeneratif süreçlere bağlı ortaya çıktığı yapılan çalışmalarla kanıtlanmıştır.Tez çalışmasının amacı, Türkiye'de İngiliz yarış atlarında görülen metakarpal kemik lezyonlarının görülme sıklığının belirlenmesi ve şekillenen lezyonların pistlerin koşu yönleri ile ilişkisinin araştırılmasıdır. At yarışı sektöründe genç yarış atlarının yarış koşacak düzeye gelebilmesi için maddi ve manevi ciddi bir emek harcanmaktadır. Bununla birlikte yarış koşmak amacıyla sahaya getirilen genç atların büyük bölümünde antrenmanlara başladıktan sonra şekillenen iskelet kas sistemi hastalıkları, yarışlara hazırlık sürecini sekteye uğratmakta ve sektöre zarar vermektedir. Bu süreci etkileyen sorunlarla ilgili Türkiye'de bilimsel anlamda yeteri kadar araştırma yapılmaması, gerek at hekimlerin gelişimini olumsuz yönde etkilemekte gerekse ortaya çıkan sorunların çözümlenmesiyle konusunda sektörün geri kalmasına neden olmaktadır. Son yıllarda dünya genelinde bu konuda yapılan çalışmalarda, safkan yarış atlarında egzersiz nedeniyle oluşan patolojilerin erken dönemde tespit edilebilmesi için, risk faktörlerini belirlemek ve görüntüleme yöntemleriyle tespit edebilmek amaçlanmaktadır. Yapılan çalışmalarda antrenman mesafesi, antrenman ve yarış zemini (çim, sentetik kum, kaba kum vb.) antrenman aralıkları ve antrenman rejiminde bulunan, atın tamamlayamadığı galoplar (hızlı tempolu dörtnala koşu) risk faktörlerinin belirlenmesinde araştırılan ayrıntılardır. Yapılan bu çalışmalarla erken tanı ve egzersiz kaynaklı sakatlanmaların sayısını azaltmak esastır.Tez çalışmasında, 2018-1019 yıllarında, Türkiye Jokey Kulübü Ankara ve İzmir Yarış Atları Hastanelerine, ön bacaklarda topallık, metakarpal bölgede ısı artışı ve ödem şikayetleri ile getirilen ve klinik muayeneleri yapılmış olan, farklı cinsiyetlerde, 2-6 yaş arası toplam 200 İngiliz yarış atının metakarpal bölgelerinin lateromedial, dorsopalmar, dorsolateral-palmaromedial oblik ve dorsomedial-palmarolateral oblik görüntüleri çekilmiş, elde edilen radyografik görüntüler değerlendirilerek lezyonlar görülme sıklıklarına, görüldükleri bölgelere, yaş gruplarına, cinsiyetlere, sakatlıkların şekillendiği pist tipine, sakatlığın antrenman veya yarış sırasında şekillenme sıklıklarına göre sınıflandırılmıştır. Bununla birlikte tanımlanan metakarpal kemik lezyonlarının koşu yönü ile ilişkisi olup olmadığı araştırılmıştır. Olgulardan 100 tanesi Ankara 75. Yıl Hipodromu'ndan, 100 tanesi ise İzmir Şirinyer Hipodromu'ndan seçilmiştir. Olguların iki farklı hipodromdan seçilmesinin nedeni, bu hipodromlarda düzenlenen yarışların ve yapılan antrenmanların farklı yönlerde olmasıdır. Ankara 75. Yıl Hipodromu'nda pist yönü saat yönündedir (sağ yönde). İzmir Şirinyer Hipodromu'nda ise yarışlar ve antrenmanlar saat yönünün tersine (sol yönde) yapılmaktadır.Çalışmaya dahil edilen 200 olguda, metakarpal bölgede, değişik lokasyonlarda toplam 293 lezyon tespit edilmiştir. Olguların %79'unun (n=158) 2-3 yaş grubunda, %21'inin (n=42) 4-6 yaş grubunda olduğu tespit edilmiştir. Çalışmaya değerlendirilen olgulardan %64,5'i (n=129) erkek, %35,5'i (n=71) dişidir. Olguların %92,5'inin (n=185) antrenman sırasında, %7,5'inin (n=15) ise yarış sırasında sakatlandığı tespit edilmiştir. Olgulardan %78,5'inde (n=157) 1 adet, %21,5'inde ise (n=43) birden fazla lezyon tespit edilmiştir. Sakatlıkların büyük kısmı kum pistte şekillenmiştir (%95,5).Çalışmada değerlendirilen ve McIII lezyonu bulunan olguların %56,5'inde (n=113) periostit, %15'inde (n=30) stres kırığı, %7'sinde (n=14) McIII eksoztozu, %10'unda (n=20) lateral kondüler kırık, %3' ünde (n=6) medial kondüler kırık, %2,5' unda (n=5), Mc III tam kırığı %1,5'unda (n=3) osteomyelit ve %1'inde (N=2) subkondral kist tespit edilmiştir. Çalışmada değerlendirilen ve MC II lezyonu bulunan olguların % 22,5'inde (n=45) eksoztoz, % 2,5'inde (n=5) kırık ve %0,5'inde (n=1) osteomyelit tespit edilmiştir. Çalışmada değerlendirilen ve Mc IV lezyonu bulunan olguların % 4' ünde (n=8) eksoztoz, % 3,5'inde (n=7) kırık tespit edilmiştir. Çalışmada değerlendirilen olguların % 10,5'unda McII ve McIII arasında sindesmopati (n=21) tespit edilmiştir. Çalışmada değerlendirilen olguların %6,5'unda (n=13) McIII ve McIV arasında sindesmopati tespit edilmiştir. Dünyada bu konu üzerinde yapılmış çalışmalarda da olduğu gibi tez çalışmasında da ortaya çıkan sonuçlar, Türkiye'de genç İngiliz yarış atlarında, metakarpal kemiklerde ortaya çıkan lezyonların çok yüksek sayıda ortaya çıktığını ve bu durumun atların yarış kariyerlerinde önemli oranda duraklamalara neden olduğunu, ayrıca sektörde ciddi maddi ve manevi kayba neden olduğunu ortaya koymuştur. Meydana gelen kayıpların önlenebilmesi için bu konuda yapılan çalışmaların sıklığı arttırılmalı ve hatta diğer anatomik bölgelerde şekillene sakatlıkların da yıllık veya sezonluk değerlendirmeler yapılarak belgelenmesi gerekmektedir. Meydana gelen sakatlıkların ve maddi kaybın önüne geçebilmek için bu tip çalışmalarda ortaya çıkan sonuçlar, sektörde çalışan veteriner hekimler, antrenörler ve at sahipleri ile paylaşılmalı ve sonuçlar ışığında ortak çözüm yolları aranmalıdır. Lameness, or Musculoskeletal injuries, are the most common problem in Thoroughbred (TB) flat racing which causes an economic cost to industry in terms of treatment cost and lost opportunity to race. Furthermore the injuries of particularly two-year-old race horses is a major concern of animal welfare. Most of the career ending musculoskeletal injuries represent an acute manifestation of a chronic ongoing event with an insidious onset. It has been proven that, most of these injuries do not occur by single trauma, but by repetitive micro damage resulting in musculoskeletal failure.The aim of the study is to determine the incidence of metacarpal bone lesions seen in Thoroughbred racehorses in Turkey and to investigate the relationship between these lesions and the running directions of the tracks. In the horse racing industry of Turkey, a serious and spiritual effort is being made to ensure that young racehorses can reach to the level of racing. However musculoskeletal injuries, during the early stages of training period, interrupt the training process for the racing and harms the racing industry. The lack of scientific research in Turkey about the problems that affect this process has a negative impact on the development of horse practitioners and causes the racing industry to remain behind in solving the problems that arise.In the recent studies worldwide, it has been aimed to determine risk factors of musculoskeletal patologies caused by training and racing at early stages, imaging methods are being used. Training distance, training and racing surface (turf, polytract, dirt, etc.), training intervals and the training regime, gallops which the horse is unable to complete are the details of the investigations among risk factors of injuries during training. It is essential to reduce the number of injuries that happen due to training by using early diagnostic procedures with these studies.In this study, 200 TB racehorses between the ages of 2-6 and different genders that have been referred to TJK Ankara and Izmir Horse Hospitals with lameness in the front legs, local heat and edema on metacarpal region, have been examined by the veterinarians of these two hospitals and lateromedial, dorsopalmar, dorsolateral-palmaromedial oblique ve dorsomedial-palmarolateral oblique view of metacarpal region has been taken between 2018-2019 racing seasons. The images than evaluated and the lesions were classified by their incidence, location, age and gender distribution, tracks on which the injury happened or either the injury happend during training or racing.Cases have been selected from two different race tracks and 100 cases from each of them. The reason for selecting cases from two different race tracks is they have different running directions. Ankara Race Track has clockwise direction and Izmir Race Track has counter clockwise direction. Among 200 cases, a total of 293 lesions were detected on different locations in the metacarpal region. It was found that 79% of the cases (n=158) were in the 2-3 age group, 21% in the 4-6 age group (N=42). Of all the cases, 64.5% (n=129) were male, 35.5% (n=71) were female. 92.5% (n=185) of the horses were injured during training and 7.5% (N=15) .were injured during the race. In 78.5% of the cases (n=157), only one lesion was found and in 21.5% (N=43) more than one lesion was detected. It was found that most of the injuries were occured on the dirt (95.5%).Among all the cases that have been evaluated which have McIII lesions; 56.5% (N=113) DMD, 15% (n=30) stress fractures, 7% (N=14) MCIII exostosis, 10% (N=20) lateral condylar fractures, 3% (N=6) medial condylar fractures, 2.5% (N=5) MC III complete fractures, 1.5% (n=3) osteomyelitis and 3% (N = 4) sunchondral cysts were identified. On McII, 22.5% (N=45) exostosis, 2.5% (n=5) fracture and 0.5% (N=1) osteomyelitis was found. 4% (N=8) of the cases with McIV lesions were found to have exostosis and 3.5% (N=7) of them were fractures. In 10.5% of the patients evaluated in the study, sindesmopati (N=21) was detected between McII and McIII and 6.5% (N=13) of the patients had sindesmopati between McIII and McIV.The results of the study apperared to be very similar to the recent studies done worldwide on this subject. The results showed that, young TB race horses in Turkey are highly susceptible to metacarpal bone injuries which causes a significant damage to their racing careers and furthermore harms the racing industry both in material and moral ways.bIn order to prevent losses, the frequency of the studies on this subject should be increased and also more research should be done on other anatomical regions and the result should be documented by making yearly or seasonal evaluations. In order to prevent injury and material loss, the results of such studies should be shared with veterinarians, trainers and horse owners in the horse racing industry and common solutions should be sought in the light of the results. 200

Bu tez çalışması, Afyonkarahisar Geçici Hayvan Bakımevinde barındırılan ve kastrasyon programına dahil edilen melez ırklı farklı yaş grubundaki 45 adet erkek köpek üzerinde gerçekleştirildi. Anestezi amacıyla kasiçi 2 mg/kg ksilazin, 5 mg/kg ketamin kullanıldı. Anestezi dahilinde yapılan sistematik göz muayenesinde, bazal gözyaşı üretimi ölçümünü (Schirmer tip-II gözyaşı testi) takiben göz ve eklenti organlarının muayenesi yapıldı. Atropinizasyondan sonra (%1'lik atropin, her göze bir damlatılarak) yarık ışık biyomikroskobu (slith-lamb) kullanılarak, gözün en dışından içine doğru kademeli yapılan göz muayenesinde alt ve üst göz kapakları, üçüncü gözkapağı (palpebra tertia), konjuktiva, kornea, anterior kamara, iris ve lens incelemesi yapıldı. Kornea incelemesinde florosein emdirilmiş test çubukları kullanılarak lezyonlar belirlenmeye çalışıldı. Elde edilen bulgular fotoğraflanarak dijital ortamda kayıt altında alındı. Topalm 45 hayvanın 34 tanesinde (%73.3) oküler lezyon gözlendi.. Gözlerinde lezyon saptanan 33 köpekten 11 tanesi (%33,3) 1 yaşlı, 8 tanesi (%24,3) 2 yaşlı, 6 tanesi (%18,1) 3-4 yaşlı, 8 taneside (%24,3) 5 yaş ve üzeri olarak gözlendi. Kırkbeş köpeğin yaşlarına göre yapılan gruplandırmada, 1 yaşlı köpeklerde (%84), 2 yaşlı köpeklerde (%53), 3 yaşlı köpeklerde (%75) 4 yaşlı köpeklerde (%50), 5 yaşlı köpeklerde (%88) oranından göz lezyonu tespit edildi.Kırkbeş köpeğin 14'ünde (%31,1) her iki gözde de florosein test pozitif verdi. Her iki gözünde de florosein test pozitif olan köpeklerin, Schirmer gözyaşı test ölçümü ortalama olarak sol gözde 6,7 mm/dk, sağ gözde 4,7 mm/dk olarak ölçüldü. Gözünde herhangi bir lezyona rastlanmayan köpeklerin gözyaşı ölçümü ortalama olarak sol gözde 8,1 mm/dk, sağ gözde 8,3 mm/dk olarak belirlendi. Schirmer gözyaşı testinin köpeklerin kilolarına göre yapılan ölçümlerinde 10-20 kg aralığında olan köpeklerde ölçümlerin ortalama değerler; sol göz 5,8 mm/dk sağ göz 4,1 mm/dk, 20-30 kg aralığında olan köpeklerde sol göz 8,4 mm/dk sağ göz 6,9 mm/dk, 30-40 kg aralığında olan köpeklerde sol göz 6,3 mm/dk, sağ göz 6,4 mm/dk olarak ölçüldü. İki köpekte %4,4 oranında katarakt olgusuna rastlandı. Köpeklerden birisi immatür diğeri matür katarak olarak belirlendi.Barınaklarda veya geçici bakım evlerinde barındırılan köpeklerde, oküler bozuklukların prevalansının yüksek olması beklenen bir durumdur. Dolayısıyla yapılan bu çalışmada geçici barınakta tutulan hayvanlarda göz problemlerinin prevalansının yüksek olduğu görülmüştür.Anahtar kelimler: köpek, prevalans, göz hastalıkları, oftalmoloji This study was carried out on 45 mixed breed male dogs which is different age groups, hosted by Afyonkarahisar Temporary Animal Shelter and included in the castration program.Intramuscular 2 mg / kg xylazine and 5 mg / kg ketamine) was used for anesthesia. In the systematic eye examination performed under anesthesia, eye and accessory structures were examined following the measurement of basal tear production (Schirmer type-II tear test). After atrophy (1% atropine, one drop on each eye) using slith-lamb biomicroscopy, the upper and lower eyelids, third eyelid (palpebra tertia), conjunctiva, cornea, anterior chamber, iris and lens examination were performed. Corneal examination was performed to determine the lesions by using fluorosein impregnated test sticks. The findings were recorded and recorded in digital media. Of the 45 animals, 34 (73.3%) had ocular lesions. Of the 33 dogs with lesions in their eyes, 11 (33.3%) were 1 aged, 8 (24.3%) were 2 years old, 6 (18.1%) were 3-4 years old, 8 (24.3%) were aged 5 years. and above. In grouping according to the age of 45 dogs, in 1 aged dogs (84%), in 2 aged dogs (%53), in 3 aged dogs (75%), in 4 aged dogs (50%), in 5 aged dogs (88%) eye lesion was detected.Fourteen (31.1%) of 45 dogs had a fluorosein test positive in both eyes. Schirmer tear test measurements of dogs with fluorescein test positive in both eyes were measured average as 6.7 mm / min in the left eye and 4.7 mm / min in the right eye. In the eyes of dogs that do not have any lesions, the measurement of tears on average in the left eye 8.1 mm/min, in the right eye 8.3 mm/min was determined.In the Schimer tear test according to the weight of dogs, average values of measurements in dogs with a range of 10-20 kg; Left eye 5.8 mm/min in the right eye 4.1 mm/min, In dogs with a range of 20-30 kg, the left eye 8.4 mm/min in the right eye 6.9 mm/min, In dogs with a range of 30-40 kg, the left eye at 6.3 mm/min and the right eye was 6.4 mm/min was measured.Cataract was encountered in two dogs (%4,4). One of the dogs was identified by the immature cataract and the other as a mature cataract.The prevalence of ocular disorders is expected to be high in dogs staying in shelters or temporary care homes. Therefore, in this study, the prevalence of eye problems in animals held in temporary shelter was observed to be high.Keywords: Dog, prevalance, ocular disease, ophthalmology

Yapılan bu çalışmada ipek iplik, oktil siyanoakrilat ve fibrin yapıştırıcıların ensizyonel yara iyileşmesi üzerine olan etkilerinin karşılaştırılması amaçlanmıştır. Çalışmada toplam 36 adet 2-3 aylık (250-300 gr) dişi Wistar albino rat kullanıldı. Ratlar rastgele 3 ana gruba ayrıldı (n=12). Genel anestezi altında gerçekleştirilen olan bu çalışmada ratların sırt bölgesinde, bel omurları çizgisinin her iki yanında, iki adet 3 cm uzunluğunda, birbirine paralel, longitudinal tam katlı ensizyonel deri yaraları oluşturuldu. Aynı işlemler bütün ratlarda gerçekleştirilerek, her ratta 2 adet olmak üzere toplam 72 adet ensizyonel deri yarası elde edildi. Birinci gruptaki ratlardaki deri ensizyonları 3/0 ipek iplikle basit ayrı dikiş uygulanarak kapatıldı. İkinci gruptaki ratlarda oluşturulan deri ensizyonları fibrin yapıştırıcı (FA) ile, üçüncü gruptaki ratlarda oluşturulan deri ensizyonları ise oktil-siyanoakrilat (OCA) ile kapatıldı. Operasyondan sonra, makroskobik olarak yaralardaki yangısal değişiklikler, enfeksiyon şekillenmesi ve yara açılması gibi komplikasyonların yanı sıra skar oluşumu değerlendirilerek kayıt altına alındı.Operasyondan sonra 3, 7, 14 ve 21. günlerde her gruptan 3'er adet rat ötenazi edilerek ve yara bölgelerinden sağlam deri kısımlarını da içeren deri örnekleri (her bir gruptan 6'şar adet) alındı. Alınan deri örnekleri iki parçaya ayrılarak bir parçası histolojik muayeneler için, diğer parçası ise yara gerilim direncinin ölçülmesi için kullanıldı. Yara kopma kuvvetlerinin ölçümleri sonucunda elde edilen veriler sadece 7. günde FA grubunda anlamlı bir artış olduğunu gösterdi (P

Sunulan çalışmada, tavşan korneasında deneysel oluşturulan alkali yanıkların sağaltımında trombositten zengin fibrin membran (TZFM) ve konsantre büyüme faktörü membranının (KBFM) erken dönemde iyileşmeye olan katkılarının değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Çalışmada 24 adet erişkin sağlıklı Yeni Zelanda tavşanı kullanıldı. Çalışma materyalini oluşturan tavşanlar rastgele eşit sayıda 4 gruba ayrıldı. Grupları oluşturan tavşanların sol göz korneasına 1 Normal (N) sodyum hidroksit (NaOH) emdirilen 3 milimetre (mm) çapındaki filtre kağıdı kornea merkezinde 1 dakika süre ile tutulup uzaklaştırıldı. Bu işlemden sonra göz % 0.9 luk serum fizyolojik ile yıkandı. tüm gruplarda alkali yanık oluşturuldu. Grup I deki deneklere kendi kanlarından elde ettiğimiz TZFM korneayı kapsayacak şekilde konjunktivalara nonabsorbabl dikiş ipliği ile sabitlendi. Bu işlem sonunda ilgili göze geçici tarsorafi işlemi uygulandı. Grup II deki deneklere kendi kanlarından elde ettiğimiz KBFM korneayı kapsayacak şekilde konjunktivalara nonabsorbable dikiş ile sabitlendi. İlgili göze geçici tarsorafi uygulanarak işlem sona erdi. Grup III deki tavşanların gözlerine sadece geçici tarsorafi işlemi uygulandı. Grup IV deki tavşanların gözleri açık bırakıldı ve korneaya günlük olarak sadece %0.9 luk serum fizyolojik damlatıldı. Tüm gruplar postoperatif 10 gün boyunca yeme-içme, canlılık, enfeksiyon ve tarsorafi uygulanan gruplar dikiş devamlılığı yönünden takip edildi. Postoperatif 10.günün sonunda tüm gruplar kornea opaklığı yönünden değerlendirildi ayrıca schirmer gözyaşı testi, rebond tonometri ile göziçi basınçların (GİB) ölçülmesi ve flouressein boyama uygulaması yapıldıktan sonra ötenazi edilerek histopatolojik olarak incelendi.Grup I ve Grup II de postoperatif 10 günlük süreç boyunca enfeksiyon ve göz yaşı akıntısı bulgusuna rastlanılmazken, Grup III 3 denekte ve Grup IV de tüm deneklerde akıntı görüldü. Makroskobik bakıda 1. gün 1N NaOH uygulanan gözlerde şekillenen tam opaklık 10. günün sonunda Grup I ve Grup II deki deneklerde yarı saydam duruma geçtiği fakat Grup III ve Grup IV ise tam opasitenin devam ettiği saptandı. Grup I ve Grup II deki deneklere Schirmer gözyaşı testi uygulaması ve rebond tonometri ile GİB ölçüldüğünde çıkan sonuçların normal değerler aralığında oldukları, fluoressein boyama uygulandığında reepitelizasyon yönünden olumlu sonuçlar verdiği not edildi. Grup III ve Grup IV de ise schirmer testinde gözyaşı miktarının ciddi olarak azaldığı, GİB değerlerinde artış olduğu, reepitelizasyon yönünden tatmin edici sonuçlar olmadığı belirlendi. Gruplardaki tüm deneklere yapılan histopatolojik uygulama sonucunda tüm gruplar karşılaştırıldığında en iyi epitelial rejenerasyon, kapillar damar proliferasyonu ve kollajen demetlerinin oluşumu Grup I de gözlendiği bunu Grup II nin takip ettiği görüldü. Grup III de iyileşmenin Grup I ve Grup II e göre daha az olduğu, Grup IV de iyileşmenin ise uygulama yapılan diğer gruplara göre en az şekillendiği tespit edildi.Trombositten zengin fibrin membran ve konsantre büyüme faktörü membranı hazırlanması kolay ve hızlıdır, hastanın kendi kanından elde edildiği için herhangi bir immünolojik reaksiyon oluşturmayan düşük maliyetli bir yöntem olduğu ve yaptığımız çalışma neticesinde kornea alkali yanıkta reepitelizasyona olan ciddi katkılarından dolayı güvenle kullanılabileceği sonucuna varıldı.Anahtar kelimeler: Trombositten zengin fibrin membran, konsantre büyüme faktörü membranı, göz, ülser, alkali yanık In this study, we aimed to evaluate the contribution of platelet rich fibrin membrane (PRFM) and concentrated growth factor membrane (CGFM) for early recovering in the treatment of experimentally induced alkali burns in rabbit cornea.Twenty four healthy New Zealand rabbits were used in the study. The rabbits consisted of the study material were randomly divided into 4 groups. Left eye of each rabbit was exposed to a 3 mm in diameter of filter paper impregnated with 1 Normal (N) sodium hidroxide (NaOH) for one minute. Eyes were then washed with 0.9% NaCl. In the all groups alkali burns were formed. Platelet rich fibrin membrane obtained from each rabbit own blood in Group I was fixed to the conjunctiva with nonabsorbable suture and covered cornea. At the end of this procedure, temporary tarsorrhaphy procedure was performed. Concentrated growth factors membrane obtained from each rabbit in Group II was fixed to the conjunctiva with nonabsorbable suture and covered cornea. Then temporary tarsorrhaphy procedure was performed. Only temporary tarsorrhaphy was applied to eye with corneal alkali burns for the rabbits in Group III. The eyes of the rabbits in Group IV were left open and only 0.9% NaCl was added to cornea daily. All rabbits were monitored for 10 days period taking into consideration infection, appetite, corneal opacity and continuity of suture material in tarsorrhaphy. At the end of postoperative 10th day, all groups were evaluated for corneal opacity. In addition, schirmer tear test, intraocular pressure by rebond tonometry(IOP) measurement and flouressein staining were performed. After euthanasia, the tissues were examined histopathologically.No signs of infection and eye tearing were noted for the rabbits in Group I and II but available for 3 rabbits in Group III and all rabbits in Group IV. Full corneal opacity observed at first day of experiment was translucent at postoperatively 10 day for Group I and II rabbits but full opacity continued for other groups of rabbits. The measurement of schimer tear test and intraocular pressure by rebond tonometry were normal ranges and positive reeptelization findings by fluorescein staining observed for Groups I and II. However, Group III and Group IV, Schirmer test revealed a significant decrease in the amount of tears, increased IOP values, and no satisfactory results for reepithelization. Furthermore, the histopathological evalutations indicated that the best epithelial regeneration, capillar vessel proliferation and collagen bundle formation occured in Group I and this was followed by Group II. In Group III, the improvement was less than in Group I and Group II, while the improvement in Group IV was the least developed according to the other groups.As a result of our study, the preparation of platelet rich fibrin membrane and concentrated growth factor membrane is easy and fast, this is a low-cost method that does not produce any immunological reactions because it is derived from its own blood, it was concluded that it can be used safely due to its serious contribution to reepithelization in corneal alkali burns.Key words: platelet rich fibrin membrane, concentrated growth factors membrane, eye, ulcer, alkali burns 131

Bu çalışma ratlarda Ksilazin iki değişik dozda kullanıldıktan sonra şekillenen sedasyonun derecelendirmesi, karaciğerde oluşabilecek hasarın ölçülmesi ve sedasyona bağlı olarak ağrı tepkisinin değişme durumunun belirlenmesi amacıyla yapıldı. Ağrı kontrolü çalışmalarında analjezik madde kullanılması en çok tercih edilen yöntemlerden biridir. Sedatif amaçla kullanılan ilaçlarda da analjezik etki söz konusudur. Ksilazin'in, ağrı hafifletilmesi, sakinleştirmesi (sedatif), uykuya yol açması (hipnotik), çizgili kasları gevşetmesi gibi etkilerinden yararlanılmaktadır. Ayrıca farklı anestezik ilaçların kullanımının öncesinde premedikasyon gayesi ile kullanılmaktadır. Çalışmada kullanılan 24 adet rat rastgele seçilip üç gruba ayrıldı. Kontrol grubundaki (KO) ratlara sadece FTS verildi. Oluşturulan ikinci gruba Ksilazin (K10) 10 mg/kg intraperitonal verilip diğer üçüncü gruba ise Ksilazin (K15) 15 mg/kg/ip verildi. Sedatif ilaç uygulanan ratların uyaranlara karşı davranışlarına göre sedasyon değerlendirmesi yapıldı. Sedasyon hafif, orta ve ileri derecede olmak üzere sınıflandırıldı. Ratlarda ağrı kesici özelliğinin ne derecede olduğunu tespit etmek amacıyla Ksilazin'in etkinliği ağrı deneyi ile ölçüldü. Ağrı deneyi, hotplate testi ve hotplate aparatı ile yapıldı. Ağrı deneylerinden sonra sakrifiye edilen hayvanlardan kan alınarak AST, ALT ve kortikosteroid değerlerine kan serumunda bakıldı. Sonuç olarak AST ve ALT'nin kontrol ve deneme gruplarındaki serum değerlerinin değişmemiş olması küçük girişimler yapmak için gerekli olacak sedasyon sonrasında karaciğerde bu iki parametrenin değişikliğe uğramayacağının bilinmesi açısından önemli bulunmuştur. Ayrıca ratlarda ksilazinin ağrıyı azaltıcı özelliğinin bulunduğu ve kısa süreli tam hareketsizliğe ihtiyaç duyulması durumunda 15 mg/kg dozunda ksilazin uygulanmasının tercih edilmesinin daha iyi olacağı sonucuna varıldıAnahtar Kelimeler: Rat, Sedasyon derecesi, Ksilazin The aim of this study was to identify the degree of sedation formed after using Xylazine in two different doses in rats, to measure possible damage to the liver and to determine the change in pain response due to sedation. Analgesic agent is one of the most preferred methods in pain control studies. Analgesic effect is also used in sedative drugs. The effects of Xylazine are relieving pain, sedation, hypnotic sleep and relaxation of striated muscles. It is also used for premedication before the use of different anesthetic drugs. Twenty-four rats were randomly selected and divided into three groups. Only FTS was given to the rats in the control group (CO). Xylazine (K10) 10 mg / kg was given intraperitoneally to the second group and Xylazine (K15) 15 mg / kg / ip was given to the third group. Sedation was evaluated according to the behavior of the rats receiving sedative drug against stimuli. Sedation was classified as mild, moderate and severe. In order to identify the degree of pain reprieve in rats, the effectiveness of Xylazine was measured by pain test. Pain test was performed with hotplate test and hotplate apparatus. After the pain experiments, blood was taken from the sacrificed animals and AST, ALT and corticosteroid levels were measured in blood serum. In conclusion, the fact that the serum values of AST and ALT in the control and experimental groups were unchanged was important in terms of knowing that these two parameters would not be changed after sedation which would be necessary for small interventions. In addition, it was determined that xylazine has pain relief properties in rats. It was concluded that 15 mg / kg dose of xylazine should be preferred if short immobility is needed.Keywords: Rat, Sedation degree, Xylazine 49

Diyarbakır Büyükşehir Belediyesinin hayvan bakım ve rehabilitasyon merkezinde yaşayan köpeklerde kulak hastalıkların insidansını belirlemek amacıyla yapılan bu çalışmada farklı ırk, yaş ve cinsiyetteki 250 hayvan değerlendirilmiştir. Çalışma kapsamındaki bütün hayvanlara otoskopik muayene yapılmış ve gerekli görüldüğü durumlarda sedasyon altında ve radyografik ve mikrobiyolojik muayeneleri yapılmıştır.Yapılan değerlendirmeler sonucunda ülkemize has ırk olan kangal ve melezi köpeklerinde kulak hastalıklarına duyarlı oldukları görülmüştür. Bununla birlikte barınak şartlarında toplu halde yaşamaya maruz kalan hayvanlarda kulak hastalıkları insidansının yüksek olduğu, aynı hayvanda farklı kulaklarda farklı hastalıklarının şekillenebildiği görüldü. Bu durumun artış göstermesinde hayvanların bir birlerilerini travmatize etmeleri ve kulak küpesi takılması esnasında oluşan travmaların kulağa zarar vermesi, yetersiz hijyen ve barınak şartları, paraziter etkenler, iklim ve coğrafi farklıklarında pay sahibi olduğu tespit edildi. Yapılan mikrobiyolojik değerlendirme sonucunda barınaklarda yetersiz temizlik ve hijyen içerisinde yaşayan hayvanların dışkıları ile teması ve bu temas sonucunda farklı bakterileri türlerinin kulak enfeksiyonuna yol açabileceği görüldü.Ortaya çıkan sonuçlar dikkate alındığında; barınak şartlarının iyileştirilerek hayvanların bakım ve beslenmelerine daha özen gösterilmesi, periyodik olarak kulak hastalıkları yönünden taramalardan geçirilmesi ve paraziter ilaç uygulamalarının zamanında yapılması, kimliklendirme işleminin kulak küpesi yönteminden farklı yöntemler ile yapılması, bakteriyel kulak hastalıklarının tedavisinden önce mikrobiyolojik muayenenin yapılarak etken izolasyonuna bağlı olarak tedavi yöntemlerinin uygulanması önerilmektedir.Anahtar Kelimeler: köpek, kulak, otitis The aim of this study was to determine the incidence of ear diseases in dogs living in the animal care and rehabilitation center of Diyarbakir Metropolitan Municipality. There were 250 dogs (different races, ages and genders) were used as material. Otoscopic examination was performed to all animals. At the same time radiographic and microbiological examinations were performed where deemed necessary.As a result of the evaluations, it was observed that Turkish Shepherd dogs and their hybrids were sensitive to ear diseases. In addition, the incidence of ear diseases in dogs were higher which living under shelter conditions, and different ear diseases in different ears detected in same animal. It was determined that animals traumatized each others, to wear ear tag, insufficient hygiene and shelter conditions, parasitic factors, climate and geographical differences could be effective on ear diseases. Considering the results, to better the shalter conditions and to care the feeding of animals, to examine of ears periodically and to perform of the parasitic drugs in timely, to do identification process with different methods from the ear tag, to do microbiological examination before treatment of ear diseases is recommended.Key words: Dog, ear, otitis 70

Amaç: Kedilerde butorphanol, medetomidine ve butarphanol medetomidine kombinasyonunun birlikte kullanılması ile göz içi basıncında meydana gelen değişikleri belirlemesidir. Değişikliklerin tanımlanması ve göz operasyonlarında hangisinin daha avantajlı olduğunun belirlenmesi amaçlanmıştır.Materyal ve Metot: Çalışmanın materyalini 12-24 aylık yaşta ve ağırlıkları 2.5-4.4 kg arasında değişen 8 adet kedi oluşturdu. Sedasyon kullanılmadan önce tüm kedilerden pakimetri ile kornea kalınlığın değerleri ölçüldü. Anestezik ilaç kullanılmadan önce (T0) ve anestezik ilaç kullanıldıktan sonraki 10.dk (T10), 20.dk (T20), 30.dk (T30) ve 40.dakikalarda (T40) GİB değerleri elde edildi. Birinci grupta (Med grubu) olan kedilere 0.1mg/kg medetomidine, ikinci grupta(But grubu) 0.2mg/kg butorphanol ve üçüncü grupta(Med+But grubu) medetomidine 0.05mg/kg ile butorphanol 0.1mg/kg kombinasyonu birlikte intramuskuler uygulandı. Tonometre ile öncelikle sol GİB değerleri daha sonra da sağ GİB değerleri ölçüldü. Deneme hayvanlarında KKD ve GİB değerleri SPSS 23.0 programı kullanılarak analiz edildi. Bulgular: Kedilerin ilaç uygylandıktan sonra 10.dakika (T10)'da her iki göz KKD değerleri ortalamalarına bakıldığında 598 µ ile 620 µ arasında değerlere sahip olduğu görüldü. Çalışmada her 3 grupta tonometri ile tüm zaman dilimlerinde alınan GİB değerleri ortalaması 19.95, 20.83 ve 20.14 mmHg olarak ölçüldü. Bu çalışmada KKD ve GİB'de istatistiksel olarak önemli bir farklılık bulunmadı. Sonuç: Kedilerde sedasyon amacıyla intramuskuler 0.1 mg/kg medetomidine veya intramuskuler 0.2 mg/kg butorphanol uygulamasının GİB üzerine önemli bir etkisinin olmadığı gözlendi. Anahtar Kelimeler: Göz içi basınç, kombinasyon, kornea kalınlığı değerleri, sedasyon, tonometre. Aim: This study aimed to detect the effects of medetomidine, butorphanol and medetomidine butorphanol combinations on intraocular pressure in cats. Thus, it can be identified the changes and determined which is more beneficial in eye surgery. Material and method: A total of 8 male cats weighing 2.4-4.2 kg and 12-24 months were used in this study. Corneal thickness values of all cats were measured with pachymetry before sedative treatment. Intraocular pressure values collected before the administration (T0) and 10, 20, 30 and 40 minutes following the administration. No statistical difference observed at all time points. Medetomidine (0.1 mg/kg), butorphanol (0.2 mg/kg) and medetomidine+butorphanol combination (0.05 mg/kg+0.1 mg/kg) were administered in cats. The intraocular pressure (IOP) was measured using tonometry firstly in the left and then in the right eye. Corneal thickness values and IOP were analyzed using SPSS 23.0. Results: Corneal thickness values in cats measured with pachymetry before sedatives administration ranged from 598 µ to 620 µ. Intraocular pressure measured with tonometer varied in 3 research groups 19.95, 20.83 and 20.14 mmHg. There were no statistically different in the mean values of corneal thickness and intraocular pressure. Conclusion: It was observed that intramuscular administration of 0.1 mg/kg medetomidine or 0.2 mg/kg butorphanol in cats for sedation had no significant effect in IOP. Keywords: Intraocular pressure, combination, central cornea thickness, sedation, tonometer. 52

Tüm operatif girişimlerden sonra ortaya çıkan ağrı, yangısal yanıt ve bunlarınoluşturduğu cerrahi stres insanlarda ve hayvanlarda tanımlanmıştır. Yangısal yanıtın klinikolarak değerlendirilmesi (ağrı, ödem, renk değişimi vb) yapılsa da, bu kriterler yangınınkantitatif olarak değerlendirilmesinde yeterli değildir ve her zaman klinik tabloyayansımayabilir. Bu nedenle oluşan yangısal yanıtı tanımlamak için son yıllarda yapılançalışmaların akut faz proteinleri (AFP) üzerine yoğunlaştığı görülmektedir. Bu çalışmanınamacı; atlarda rutin olarak gerçekleştirilen kastrasyon operasyonunda intratestiküler lidokainuygulamasının akut faz yanıt ve cerrahi stres üzerine etkisinin klinik parametreler, akut fazproteinleri (SAA, CRP, Hp, fibrinojen), proinflamatuar sitokinler (IL-1,IL-6, TNF-α) vekortizol seviyeleri ile belirlenmesidir. Atlar iki gruba ayrılarak, deney grubuna (n:6)intratestiküler lidokain, kontrol grubuna (n:6) ise plasebo olarak intratestiküler serumfizyolojik uygulandı. Cerrahi stres parametreleri ve ağrı skorlarının gruplar arası farkınınincelenmesinde varyans analizinden yararlanıldı. Stres parametreleri ve ağrı skorlarınailişkin verilerin gösteriminde En Küçük Kareler Ort.±SH kullanıldı. Ağrı skorları içinoluşturulan istatistiksel modelde Zaman×Grup etkileşiminin anlamlı olmadığı belirlendi.Kortizol ve fibrinojen, SAA çalışmanın hipotezinde belirtilen lokal anestezinin etkinliğinigösterirken; CRP, haptoglobin ve proinflamatuvar sitokinler ile bu fark ortaya konamamıştır.Proinflamatuvar sitokinler (IL-1, IL-6, TNF-α) Zaman×Grup etkileşiminin anlamlı olmadığıbelirlenmiş, post operatif ağrı ve stresin tespiti için uygun olmadığı görülmüştür. Tümhayvanların birlikte değerlendirildiği analizde ise haptoglobulinin PO geç dönemde SAA'nınise PO erken dönemde kullanılabilecek bir AFP olduğu görülmüştür. Sonuç olarakkastrasyonda intatestiküler lidokain uygulaması önerilmektedir. Testlerin standardizasyonuiçin AFP ile ilgili çalışma sayısı artırılmalı ve refenrans laboratuvarların oluştrulmasıplanlanmalıdır. All surgical procedures cause pain and inflammatory response which resulted surgicalstress has been identified in people and animals. Monitoring the inflammatory response is aclinical challenge, because of the signs of inflamation (pain, edema, color change etc.) arenot always clinically manifest therefore that is not sufficient to determine the presence ofinflamation. In recent years studies have been focus on acute phase proteins (APP) todetermining inflamatory response. Eventhough clinical evaluation of inflamatory response(pain edema, color changes etc.) is possible, those criterias are not reliable to evaluatecantitatively for these reasons. Recent studies are focus on different markers to expressinflamatory response. The aim of this study is to deterimine the APR and surgical stress byusing proinflamatory cytokines (IL-1,IL-6, TNF-α), APP (SAA, CRP, Hp, fibrinojen) andcortisol in horses undergoing routine surgical castration. All horses divided into 2 groups,experimental group (n = 6) which got the intratesticular lidocaine application and the controlgroup (n = 6) which got the intratesticular saline as a plasebo, just before the castration.Horses was followed for 3 weeks postoperatively. Variance analysis was used to examine thedifference between surgical stress parameters and pain scores. The least squares mean ± SHwas used for the representation of data on stress parameters and pain scores. Time × groupinteraction was not significant in the statistical model for pain scores. Cortisol, fibrinogen,SAA demonstrated the effectiveness of local anesthesia as in the hypothesis of the study;CRP, haptoglobin and proinflammatory cytokines did not reveal this difference.Proinflammatory cytokines (IL-1, IL-6, TNF-α) Time × Group interaction was not found tobe significant, it was found to be unsuitable for the detection of post-operative pain andstress. The analysis of which all the animals were evaluated together, it was found thathaptoglobin is a late stage and SAA is an early stage predictive marker of inflammation As aresult of this study, intratesricular lidocaine administration is recommended in castration. Forthe standardisation of tests, the number of studies on AFP should be increased and theestablishment of the referans laboratories should be planned. 89

Bu çalışmada intraabdominal adezyonların önlenmesinde meloksikam ve metilprednizolon'un etkilerinin araştırılması amaçlanmıştır. Çalışmada 21 adet 2-3 aylık dişi Wistar albino rat kullanıldı. Ratlar her grupta 7 adet olacak şekilde 3 gruba ayrıldı. Genel anestezi altında karın altında yaklaşık olarak 2 cm uzunluğunda laparotomi gerçekleştirildi. Karın duvarı ve sekumun visceral yüzeyinde serosal kanama oluşana kadar kazıma işlemi yapılarak bir yapışma modeli oluşturuldu. Operasyon yaraları rutin cerrahi kurallara göre kapatıldı. Birinci, 2. ve 3. gruptaki ratlara 5 gün süreyle intraperitoneal olarak sırasıyla 7 ml/kg serum fizyolojik (kontrol), 5 mg/kg meloksikam ve 10 mg/kg metilprednizolon enjekte edildi.Ondört gün sonra ratlar genel anestezi altına alınarak oluşan adezyonlar değerlendirildi. Makroskopik değerlendirmede tedavi gruplarında adezyon oluşumu kontrol grubuna göre daha az olarak gözlendi (P

Çalışmada buzağılarda sıklıkla gözlenen göbek bölgesinin lezyonlarının tanı, tedavi ve prognozunun araştırılması amaçlanmıştır. Çalışma materyali çeşitli göbek lezyonu bulunan değişik ırk, yaş ve cinsiyetteki 42 adet buzağıdan oluşturuldu. Çalışma materyali olan buzağılar Aydın Adnan Menderes Üniversitesi Veteriner Fakültesi Cerrahi kliniğinde muayenesi yapıldı. Lezyonların her biri kendi grupları içerisinde anemnez, fiziksel muayane, gerek ayakta gerek lateral pozisyonda yatarak muayene, idrar muayanesi ve görüntüleme yöntemleri kullanarak yorumlandı. İntra abdominal seyreden olguların çoğunda kontrast radyografi ve ultrasonografi muayenesi yapıldı. Çalışmamızda elde edilen verilere göre hernia umbilicalis % 26,1 (11 olgu), hernia umbilicalis + göbek hematomu + rektovajinal fistül % 2,3 (1 olgu), umbilikal granulom % 5 (2 olgu), richer fıtığı % 5 (2 olgu), omphalitis % 7,1 (3 olgu), omphalophlebitis %12 (5 olgu), omphalourachitis % 21,4 (9 olgu), omphalourachitis + omphalophlebitis % 2,3 (1 olgu), omphalourachitis + omphalophlebitis + omphalitis % 2,3 (1 olgu), urachus fistülü % 2,3 (1 olgu), göbek apsesi % 7,1 (3 olgu), abomasum fistülü % 7,1 (3 olgu) şeklinde sıralanmışlardır. Klinik bulgular sonucu yapılan muayenede buzağıların her biri kendi içerisinde gruplara ayrıldı. Buzağıların iyileşme oranlarına bakılarak prognozun doğruluğu kanıtlandı. Göbek lezyonlarının somut bir bilgi verdiği, organ komplikasyonunun bulunmadığı ve genel durumun iyi olduğu hastalarda prognoz olumludur. Lezyonların boyutu, formu hakkında net bir bilgi alamadığımız ve organ komplikasyonunun orta derece olduğu durumlarda prognoz şüphelidir. Komplikasyonun şiddetli, genel durumun kötü olduğu hastalarda prognoz olumsuzdur. Bu grupta mortalite oranı yüksek olarak yorumlandı.Sonuç olarak göbek lezyonu olan buzağılarda lezyonun şiddeti, komplikasyon varlığı ve buzağının genel durumuna göre uygun tedavi şekli seçildi. In this study, it is aimed to search the diagnosis, treatment and prognosis of frequently observed umbilical disease in calves. The study material was formed according to 42 calves with umbilical lesion which are from different races, ages and sexes. The calves that are the source of the study material were examined at Aydın Adnan Menderes University of Veterinary Medicine Departmant of Surgery.Each lesion was interpreted among their own group in terms of anemnesis, physical examination, whether ambulatory treatment or inpatient treatment in lateral position. In most of the intra abdominal on going cases, contrast radiography and ultrasonography examination were completed. According to the data in our study, the cases that were analysed are hernia umbilicalis % 26,1 (11 events), hernia umbilicalis + umbilical cord hematoma + RVF % 2,3 (1 events), umbilical granuloma % 5 (2 events), richter's hernia % 5 (2 events), omphalitis % 7,1 (3 events), omphalophlebitis % 12 (5 events), omphalourachitis % 21,4 (9 events), omphalourachitis + omphalophlebitis % 2,3 (1 events), omphalourachitis + omphalophlebitis + omphalitis % 2,3 (1 events), urachal fistula % 2,3 (1 events), umbilical abscess % 7,1 (3 events), abomasum fistulas % 7,1 (3 events). As a result of the clinic evidence, each of the calves was classified among themselves. By looking at the rate of the calves' recovery, the accuracy of the prognosis was proved. Prognosis is positive in the patients in which umbilical lesions give perceptible information, there is no organ complication and whose general state of health is good. Prognosis is problematical in the situations from which we can't get certain information about the dimension of the lesion or form and the organ complication is mediocre. Prognosis is negative among the patients with severe complication and poor general state of health. In this group, the rate of mortality was high.Consequently, for the calves with umbilical lesion; the proper treatment was chosen due to the severity of the lesion, the existence of the complication and the general state of the calve. 104

Ruminantlarda konjenital anomali olgularıyla sıklıkla karşılaşıldığı ve bunların büyük bir bölümünü sindirim sistemi anomalilerinin oluşturduğu çeşitli araştırmacılar tarafından rapor edilmiştir. Kliniğimize getirilen ve çalışma kapsamına alınan 60 atresia koli' li olguların preoperatif, intraoperatif ve postoperatif bulguları değerlendirilmiştir. Preoperatif laboratuvar analizleri kapsamında; buzağıların vena jugularisinden tam kan analizi amacıyla 2ml'lik EDTA'lı tüplere, kan gazları analizi için lityum heparin içeren kan gazı enjektörüne ve pıhtılaşma faktörleri (PT, APTT ve FİB) için 2 ml'lik sitratlı tüplere kan alınıp analiz edilmiştir. Analizler hemogram cihazı (Diatron Abacus Junior Vet 5), kan gazı cihazı (Irma Trupoint Kan Gazı Analizörü), koagulasyon cihazı(Bejing Precil 4 kanallı yarı otomatik koagülometre cihazı, Guanzgzhou) ile gerçekleştirildi. Elde edilen analiz sonuçları SPSS 22.0 istatistik programıyla değerlendirilmiş olup sağlıklı ve atresia koli'li buzağılar arasındaki farklılıklar Independent T- testi ile belirlenmiş, parametrelerin normal dağılım göstermemesi sebebiyle nonparametrik test olan Mann Whitney U testi ile değerlendirilmiştir. İstatistiksel en küçük anlamlılık düzeyi olarak p

Olguların arka ekstremitesinde klinik ve radyolojik muayeneleri sonrasında; 13 olguda kırık, 2 olguda caput femoris luksasyonu, 2 olguda art. tarsi luksasyonu, 3 olguda açık yara belirlenmiş olup, gerekli sağaltımları yapılarak postoperatif kontrolleri sürdürülmüştür.Arka ekstremitede oluşan travmatik lezyonları nedeniyle getirilen olguların detaylı anamnezleri alındı. İnspeksiyon bulgularına göre sistemik muayeneleri yapıldı. İlgili ekstremite sıcaklık, ağrı, deformite, şişkinlik, anormal hareket, krepitasyon ve diğer ekstremite ile asimetri bulguları yönünden muayene edildi. Konservatif sağaltım endikasyonu bulunan kırıklarda destekli bandaj ve kısıtlı alan uygulamaları yeterli olup, rutin bakım ve kontrolleri sürdürüldü. Açık redüksiyon ve fiksasyon gerektiren olgularda endike olan sağaltım yöntemleri ve postoperatif rutin kontrolleri sürdürülerek fonksiyonel iyileşmeleri sağlandı.Klinik olguların değerlendirildiği bu çalışmada, kedilerde karşılaşılan arka ekstremite travma lezyonlarının genel olarak tanımlanması, nedenleri, lokalizasyonu ve endike olan konservatif veya operatif sağaltım yöntemlerinin uygulanmasına ilişkin ayrıntılı bilgiler aktarılmıştır. Anahtar Sözcükler: Arka ekstremite, kedi, sağaltım, travma. In the present study, 20 cats of different breeds, age and sex with traumatic lesions in the hind limbs that were brought to the Department of Surgery, Faculty of Veterinary Medicine, Ankara University were evaluated.Following the clinical and radiological examinations in the hind limb of the cases; fractures in 13 cases, luxation of art. coxae in 2 cases luxation of art. tarsi in 2 cases, the open wound was identified in 3 cases, the necessary treatments were performed and the postoperative controls were maintained.Detailed anamnesis was collected from the cases brought due to traumatic lesions in the hind limbs. Systemic examinations were performed according to the results of the inspection. The ipsilateral extremity was examined regarding the pain, temperature, swelling, deformity, abnormal movement, crepitation and asymmetry of the limb. Support bandages and restriction of the area applications were sufficient in cases indicated with conservative treatment, and routine maintenance and controls proceeded. Functional recovery was achieved in cases required open reduction and fixation with the indicated treatment and maintenance of the routine postoperative controls.In the present study that evaluated clinical cases, detailed information about the description, causes and localization of the traumatic lesions in the hind limbs of cats, as well as the indicated operative or conservative treatment of the clinical cases were conveyed.Keywords: Hind limb, cat, trauma, treatment. 104

Çalışmada, Ankara Üniversitesi Veteriner Fakültesi Hayvan Hastanesi Cerrahi Kliniğine getirilen ve uzun ekstremite kemiklerinde travmatik lezyonları bulunan değişik ırk, yaş ve cinsiyetteki 74 köpek değerlendirilmiştir.Trafik kazası nedeniyle getirilen olguların klinik ve radyolojik muayeneleri sonucu ekstremitelerde belirlenen kırık lezyonların dağılımını; 16 köpekte Humerus (%21), 18 köpekte Radius-Ulna (%23), 23 köpekte Femur (%29) ve 21 köpekte Tibia (%27) kırığı oluşturmuştur.Trafik kazası sonucu oluşan ekstremite uzun kemik kırık lezyonları nedeniyle getirilen olguların alınan anamnezleri ve inspeksiyon bulgularına göre klinik muayeneleri yapıldı. İlgili ekstremiteler ağrı, sıcaklık, şişkinlik, deformite, anormal hareket, krepitasyon ve diğer ekstremite ile asimetrik bulgular yönünden muayeneleri yapıldı. Endike olan sağaltım yöntemleri uygulandı. Bu çalışmada köpeklerde karşılaşılan trafik kazası nedeniyle oluşan ekstremite uzun kemik kırıklarının genel olarak tanımlanması, lokalizasyonu ve sonuçlarının ayrıntılı değerlendirilmesi aktarılmıştır. Sonuç olarak, trafik kazaları insanlar için olduğu kadar birlikte yaşadıkları pet hayvanları için de yaşamsal bir tehlike oluşturmaktadır. Önlenmesi konusunda aynı yöntemler birlikte gerçekleştirilmelidir. In the present, study a total of 74 dogs of different breed, age and sex, which had traumatic lesions in their long bones of limbs and brought to the Surgery Clinic of Ankara University, Faculty of Veterinary Medicine, were examined.The clinical and radiological examinations of the patients brought to the Clinic due to traffic accidents revealed the distribution of fracture in the limbs as Humerus (21%) in 16 dogs, Radius-Ulna (23%) in 18 dogs, Femur (29%) in 23 dogs and Tibia (27%) in 21 dogs.Clinical examination was performed according to the anamnesis and examination findings of the patients which had fractures in their bones caused by traffic accidents. The related limbs were examined regarding the pain, temperature, swelling, deformity, abnormal movement, crepitation, and asymmetry. The indicated treatment type was applied. In this study, general description, localization and detailed evaluation of the long bone fractures of the limbs in dogs caused by traffic accidents were presented.In conclusion, traffic accidents pose a vital danger to humans as well as to the pet animals, which they are living with. Similar prevention methods should be carried out as well. 60

Bu çalışmada Elazığ ve Diyarbakır bölgelerdeki koyunların ayak hastalıkları yönünden incelendi. Araştırmada 5000'i ilkbaharda ve 5000'i de sonbaharda olmak üzere toplam 10000 koyunun ayak hastalıkları yününden muayene edildi. Muayene edilen 10000 hayvanın 530'unda ayak lezyonu saptanmıştır. Lezyonların %47,17'i ilkbahar döneminde ,%52.83'ü sonbahar döneminde görüldü. Toplam hasta hayvanlardaki lezyonların % 51'i ön ayaklarda ,%49 arka ayaklarda tespit edilmiştir.Ayak lezyonların % 42,4 piyeten,% 30,3'si sinus interdigitalis , % 27,3'u tırnak deformasyonu olduğu görülmüştür.Sonuç olarak bu çalışma bulgularında bakıldığında merada otlayan hayvanlarda ayak hastalığı görülme olasılığı ağılda barındırılan hayvanlara göre bulundu. Ayrıca 2018 yılında ilkbahar ve sonbahar aylarında Elazığ ve Diyarbakır illerindeki koyunlarda ayak hastalıklar prevalansı % 5,3 olarak belirlendiAnahtar Kelimeler: Koyun, Ayak Hastalıkları, Elazığ, Diyarbakır In this study sheep in Elazığ, Diyarbakır province were examined for foot diseases, in this study, a total of 10000 sheep 5000 of which were spring and 5000 were examind for foot diseases.Foot lesions were detected in 530 out of 10000 animals examined.47,17% of the lesions were detected in spring and 52.83 % of them were detected in autumn. 51 % of the lesions in the total animals were detected in the anterior and 49 % of the hind legs,42 % of the foot lesion, were pieden,30,3 % were sinus interdigitalis and 27,3 % wee nail determations.When the study findings were examined, the possibility of foot disease was found in animals grazing in pasture was found more than the animals in sheep in Elazığ and Diyarbakır provinces was 5,3 % in the spring and autumn months of 2018Key words: Sheep, Foot Diseases, Elazığ, Diyarbakır 91

Bu çalışma; kedilerde genel anestezi için yaygın olarak kullanılan medotomidin ketamin anestezisi ile zolazepam tilatamin anestezisinin hematolojik ve biyokimyasal parametreler üzerinde oluşturduğu etkileri karşılaştırmak ve klinik yönden uygulanabilirliğini araştırmak amacıyla gerçekleştirildi.Anestezi öncesi, sırasında ve sonrasında hastadan alınan kan örneklerinden biyokimyasal, hematolojik ve hemodinamik ölçümler başarılı bir anestezinin temelini oluşturur. Bu parametrelere etkilemeyen ya da en az etkileyen anestezik ilaçlar kullanılmalıdır.Çalışmanın materyalini 32 adet kedi oluşturdu. Kedilerin 19 adet dişi, 13 adet erkek kedi idi. Kediler 6 ay ile 3 yaş arası ve 5,3±2,4 kg canlı ağırlığa sahip idiler. Çalışmamız; Medetomidin Ketamin grubu (Grup I) 16 kedi, Zolazepam tiletamin grubu (Grup II) 16 kedi olmak üzere 2 grup tan oluştu. Tüm kedilerden 0. dakika, 120. dakika,12. saat ve 24. saatlerde v. cephalica antebrachiden hematolojik ve biyokimyasal ölçümler için kan alındı. Yapılan istatistiksel değerlendirme de; İki grup arasında; HGB 120. dakika ve LENF 24. saatteki ölçümlerde anlamlı fark bulundu (p

Bu çalışmada, köpeklerin uzun kemik kırıklarında, titanyum elastik çivi (TEÇ) ile tedavinin, kırık iyileşmesi ve klinik uygulanabilirliği yönünden değerlendirilmesi amaçlandı. Bu amaçla, Burdur Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Veteriner Fakültesi Hayvan Hastanesi Cerrahi kliniğine getirilen 4 köpeğin 5 farklı uzun kemik kırığı, çalışma materyalini oluşturdu. Olguların diazepam ve propofol ile indüksiyon sonrası entübe edilen köpeklerin genel anestezisi izofluran ile sürdürüldü. Kırık tespit edilen ekstremite, kırık kemiğin proksimal ve distalindeki ekleme kadar tıraş edilmesi sonrası aseptik cerrahi için hazırlandı ve kırık bacak üstte kalacak şekilde köpek yan yatırıldı. TEÇ uygulaması ya retrograd ya da anterograd olarak gerçekleştirildi ve çivi kırık hattına kadar ilerletildi. Kırık uçlarının redüksiyonu ya traksiyon ile endirekt ya da kırık hattı üzerinden bir mini deri ensizyon ile direkt olarak gerçekleştirilmesi sonrasında TEÇ diğer fragmentin metafizine kadar ilerletildi. Operasyon sonrası ilgili ekstremite destekli bandaja alındı ve operasyon sonrası dönemde olgulara 7 gün süreyle kas içi yolla sefazolin (22 mg/kg/gün) uygulandı. Kırık iyileşmesi postoperatif 0 (anesteziden çıkan hastanın ayağa kalktığı an), 10, 20, 20 ve 40. günlerde radyografik muayene ile yürüme-ağırlık yüklenebilme ve ağrı skorları doğrultusunda değerlendirildi. Vakaların hiç birinde operasyon bölgesinde enfeksiyona rastlanmadı. Olguların postperatif 40. gün muayenesinde bölgesel ağrı, yürüme ve ağırlık yüklenebilme ve radyografik iyileşme sokorlarına dikkate alındığında klinik iyileşmenin bir numaralı olgu hariç 40. günde sekonder kemik iyileşmesi ile tamamlandığı belirlenmiştir. Sonuç olarak köpeklerde uzun kemik kırıklarının TEÇ ile tedavisinin, postoperatif enfeksiyon ve klinik iyileşme süresi dikkate alındığında geleneksel rijit intramedüller çivilemeye alternatif bir yöntem olabileceği kanısına varıldı.Anahtar kelimeler: Kırık, Köpek, Titanyum elastik çivi, Uzun kemik In this study it was aimed to evaluate the treatment of long bone fractures in dogs by using titanium elastic nail (TEN), guided by fracture healing and clinical outcome. For this puspose four dogs with five long bone fractures which were referred to Surgery Clinics of Burdur Mehmet Akif Ersoy University Faculty of Veterinary Medicine. After the induction of anaesthesia with diazepam and propofol, the dogs were intubated and general anaesthesia was maintained with isoflurane. After routine preparation for aseptic surgery, animals were positioned in lateral recumbency to expose the medial surface of the fractured bone. TEN was performed either retrograde or anterograde and the nail was moved forward to the fracture line. The reduction was carried out either indirectly by traction or directly through a minimal skin incision through the fracture line. Then TEN was moved foward to the metaphysis of the other fragment. Bandage was applied for ten days and cefazolin (22 mg/kg/day) was administered intramuscularly for 7 days postoperatively. Fracture healing was monitored by scoring `weight bearing`, `walking-weight bearing`, `radiographic healing` and `pain measurement` in postoperative days 0 (the moment the patient recovered from anesthesia), 10, 20, 20 and 40. There was no infection at the operation site in all the cases. In the postoperative 40th day of the cases, it was found that the clinical improvement was completed with secondary bone healing on the 40th day except the number one case. As a result, TEN technique was considered to be an alternative to rigid intramedullary nailing osteosynthesis methods in the treatment of long bone fractures of dogs.Key words: Dog, Fracture, Long bone, Titanium elastic nail 64

Bu çalışmada, izofluran genel anestezisine alınan ve V-Gel® supraglottik solunum yolu cihazı (SGAD) kullanılan kedilerde düşük akım ve yüksek akım anestezisinin klinik kullanılabilirliğinin belirlenmesi amaçlandı. Çalışma materyalini Burdur Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Veteriner Fakültesi Cerrahi Kliniğine çeşitli şikayetlerle getirilen 16 kedi oluşturdu. 16 olgunun, 14'ü erkek, 2'si dişi kediden oluşmaktadır. Kedilerin düşük akım anestezi (DAA) ve yüksek akım anestezi (YAA) için ağırlıkları sırasıyla 2,55-5 kg (ort, 3,43±0,29 kg) ve 3,1-5 kg (ort, 4,04 ± 0,21 kg) arasında değişmektedir. 16 adet kedi rastgele eşit iki gruba (DAA grubu n=8, YAA grubu n=8) ayrıldı. Tüm kedilere trankilizan olarak 1,1 mg/kg asepromazin maleat oral yolla verildi. 20 dakika sonra intravenöz yolla 4 mg/kg dozunda propofol uygulandı. İndüksiyonu takiben V-Gel® supraglottik solunum yolu cihazı ile entübasyon sağlandı. DAA grubuna başlangıçta 0,8 L taze gaz akımı ve vaporizatör ayarı %3'e getirilerek izofluran verildi. Sonra akım 0,2 L'ye indirilerek end tidal izofluran MAC konsantrasyonu 1,6-1,8 olacak şekilde idame edildi. YAA grubuna başlangıçta 0,8 L taze gaz akımı ve vaporizatör ayarı %3'e getirilerek izofluran verildi. Sonra taze gaz akımı değiştirilmeden end tidal izofluran MAC konsantrasyonu 1,6-1,8 olacak şekilde idame edildi. Uygulanan cerrahi girişim bitmesinden 15 dakika önce analjezi oluşturmak amacıyla butorfanol deri altı uygulandı. Son deri dikişi ile birlikte DAA grubunda taze gaz akımı 0,8 L'ye çıkarıldı ve vaporizatör kapatıldı. Hemodinamik parametreler, venöz kan gazı (anestezi öncesi, anestezi süresince, spontan solunum geldiğinde), dinamik kompliyans, ekstübasyon süresi, sarf edilen izofluran ve oksijen miktarları değerlendirildi. DAA grubunda sarf edilen ortalama izofluran ve oksijen miktarı sırasıyla 3,13±0,64 ml ve 25,88±2,25 L'dir. YAA grubunda sarf edilen ortalama izofluran ve oksijen miktarı sırasıyla 9,38±0,92 ml ve 49,25±2,14 L'dir. Her iki grup için çalışma sonucuna göre hemodinamik parametreler, venöz kan gazı sonuçları, dinamik kompliyans ve ekstübasyon sürelerinde benzer sonuçlar elde edildi. V-Gel® kullanılarak yapılan düşük akım anestezi, izofluran idamesinde yeterli donanıma sahip anestezi cihazı ve yakın monitörizasyon şartlarında, yakın laktat düzeyi takibiyle güvenle uygulanabileceği kanısına varılmıştır.Anahtar Kelimeler: Düşük akım, Kedi, İzofluran, V-Gel®, Yüksek akım The aim of this study was to determine the clinical utility of low-flow and high-flow anesthesia in cats undergoing isoflurane general anesthesia and using V-Gel® supraglottic airway device (SGAD). The study material consisted of 16 cats brought to Surgery Clinic of Burdur Mehmet Akif Ersoy University, Faculty of Veterinary Medicine with different complaints. Fourteen of the cats were male and 2 was female. The weight of cats for low flow anesthesia (LFA) and high flow anesthesia (HFA), ranged from 2,55-5 kg (mean, 3,43±0,29 kg) and 3,1-5 kg (mean, 4,04±0,21 kg) respectively. Sixteen cats were randomly divided into two equal groups (LFA group n=8, HFA group n=8). All cats received 1,1 mg/kg acepromazine orally for tranquilization. After 20 minutes, 4 mg/kg propofol was administered intravenously. The LFA group was initially given 0,8 L of fresh gas flow and the vaporizer set to 3% and administered isoflurane. The flow was then reduced to 0,2 L and the end tidal isoflurane MAC concentration was maintained at 1,6-1,8. The HFA group was initially given 0,8 L of fresh gas flow and the vaporizer set to 3% and administered isoflurane. The end tidal isoflurane MAC concentration was then maintained at 1,6-1,8 without changing the fresh gas flow. Butorphanol was administered subcutaneously 15 minutes before the end of the surgical procedure to produce analgesia. With the final suture, the fresh gas flow in the LFA group was increased to 0,8 L and the vaporizer was switched off. Hemodynamic parameters, venous blood gas (before anesthesia, during anesthesia, spontaneous breathing), dynamic compliance, extubation time, isoflurane and oxygen consumption were evaluated. The mean amount of isoflurane and oxygen consumption in the LFA group was 3,13±0,64 ml and 25,88±2,25 L respectively. The mean amount of isoflurane and oxygen consumption in the HFA group was 9,38±0,92 ml and 49,25±2,14 L respectively. According to the results of the study, hemodynamic parameters, venous blood gas results, dynamic compliance and extubation times were similar for both groups. It was concluded that LFA using V-Gel® with the use of apporiate techniques and devices, close monitoring of lactate levels for isofluran mainteance can be applied safely in cats.Key words: Cat, High flow, İsoflurane, Low flow, V-Gel® 75

ÖZETKöpeklerde Gingivitisin Tedavisinde Ozonlanmış Yağ ve PRP Uygulamasının Etkinliğinin KarşılaştırılmasıBu çalışma, gingivitis teşhis edilen köpeklerde ozonlanmış zeytinyağı (saf ozonoid) ile PRP kullanımının etkinliğinin karşılaştırılması amacıyla yapıldı. Burdur Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Veteriner Fakültesi Hayvan Hastanesi Cerrahi Kliniğine getirilen periodontal yıkımlanma olmadığı tespit edilen 2. ve 3. derece gingivitis teşhisi konulan 14 köpek çalışmaya dâhil edildi. İlk gün tüm vakalarda her iki yarımda da izotonik tuzlu su kullanılarak detartraj işlemi yapıldı. Detartraj işlemini takiben sağ yarıma saf ozonoid sol yarıma ise PRP uygulandı. Uygulanan tedavi 3. ve 7. günlerde tekrar edildi. Tüm köpeklerde 14. günde sağ ve sol yarımda elde edilen klinik muayene bulguları klinik ve istatistiksel olarak kıyaslandı. Saf ozonoid kullanılan sağ yarımda ve PRP kullanılan sol yarımda 0, 3,7 ve 14. günlerde hem Gİ hem de Kİ' inde istatistiki açıdan gerilemeler olduğu hatta saf ozonoid kullanılan sağ yarımda gingivitisin klinik bulgularının tamamen iyileştiği gözlendi. Ayrıca köpeklerdeki Gİ ve Kİ skorları arasındaki doğrusal ilişkinin değerlendirilmesi sonucunda iki indeks arasında pozitif yönde yüksek derecede korelasyon tespit edildi. Sonuç olarak; saf ozonoidin PRP'ye göre gingivitis olgularında daha etkin bir iyileşme sağladığı, uygulama kolaylığı ve ucuz maliyetli olması açısından PRP'ye alternatif olarak kullanılabileceği kanısına varıldı.Anahtar kelimeler: Köpek, Gingivitis, Ozonlanmış yağ, PRP ABSTRACTComparison of the Efficiency of Ozonated Oil and PRP in the Treatment of Gingivitis in DogsThis study was performed to compare the efficiency of ozonated olive oil (pure ozonoid) and PRP use in dogs diagnosed with gingivitis. Forteen dogs diagnosed as 2nd and 3rd grade gingivitis who had no periodontal destruction brought to Burdur Mehmet Akif Ersoy University Veterinary Faculty Animal Hospital Surgical Clinic were included in the study. On the first day, detartraj was applied to all cases with isotonic saline in right and left half. Pure ozonoid was applied to the right half and PRP was applied to the left half after detartraj. The applied treatment was repeated on the 3rd and 7th days. In all dogs, clinical examination findings obtained on the right and left half of the 14th day were compared clinically and statistically. On the 0, 3, 7 and 14. days in the right half of pure ozonoid and in the left half of PRP, statistically significant regression was observed in both GI and BI, and even in the right half of pure ozonoid, the clinical findings of gingivitis were completely improved. In addition, a high positive correlation was found between the two indexes as a result of evaluating the linear relationship between GI and BI scores in dogs. As a result; it is concluded that pure ozonoid provides a more effective recovery in cases of gingivitis compared to PRP and can be used as an alternative to PRP in terms of being cost-effectiveness.Keywords: Dog, Gingivitis, Ozonated oil, PRP 111

Bu çalışmada, Adnan Menderes Üniversitesi Veteriner Fakültesi Cerrahi Anabilim Dalı kliniklerine 01.01.2017 – 31.12.2018 tarihleri arasında getirilen kedi ve köpeklerde saptanan kornea lezyonlarının dağılımı, klinik görünümü, diğer anatomik yapılar ile ilişkisi ve sağaltım amacı ile yapılan uygulamalar konu edildi. Materyali, anılan tarih aralığında getirilen toplam 5452 hasta arasında kornea lezyonu tanısı konulan farklı yaş, cinsiyet ve ırkta toplam 189 (%3.47) kedi ve köpek oluşturdu. Olguların 111 (%59)'i köpek, 78 (%41)'i kedi idi. Köpeklerin yaşları ortalama 54.87 ay (3 ay – 180 ay); 48 (43.25)'i dişi, 63 (%56.75)'ü erkek idi. Kedilerin yaşları ortalama 22.92 ay (10 gün – 168 ay); 29 (%37)'u dişi, 49 (%63)'u erkek idi. Materyali oluşturan köpeklerin ırklara göre dağılımı; Golden Retriever (9, %8.1), Pug (7, %6.3), Terrier (5, %4.5), French Bulldog (5, %4.5), Cooker Spaniel (5, %4.5), Pekingese (4, %3.6), Boxer (3, %2.7), Shar Pei (3, %2.7), Pinscher (2, %1.8), Sivas Kangal (2, %1.8), English Bulldog (2, %1.8), Pointer (2, %1.8), Chow Chow (1, %0.9), Rottweiler (1, %0.9), Aksaray Malaklısı (1, %0.9), Doberman (1, %0.9), German Shepherd (1, %0.9), Boston Terrier (1, %0.9), Pommerian (1, %0.9), Siberian Husky (1, %0.9), Jack Russel Terrier (1, %0.9), Belgian Malinois (1, %0.9) ve Melez (52, %46.8) şeklinde oldu. Kedilerin ırklara göre dağılımı; Persian (4, %5.1), British Shorthair (3, %3.8), Scottish Fold (2, %2.6), Bengal Cat (1, %1.3), Himalayan Cat (1, %1.3) ve Melez (67, %85.9) olarak belirlendi. Klinik muayenede anamnez bilgileri alındı, inspeksiyon, fizik ve takiben oftalmoskopik muayene gerçekleştirildi. Oftalmolojik muayenede göz bütün eklenti organları ile genel olarak değerlendirildi. Görüş muayene testi, direkt oftalmoskopi, Slit-Lamp Biyomikroskopi, Fundus görüntüleme yanı sıra Flourescein boya ve Schirmer gözyaşı testleri uygulandı. Köpeklerde saptanan olgular keratitis superfisialis (60, %54.05), keratokonjunktivitis (10, %9.00), ulkus kornea (24, %21.62), korneal yabancı cisim (2, %1.80), korneal sekester xiii (1, %0.90), keratitis pannosa (2, %1.80), keratopati (1, %0.90), korneal ödem (1, %0.90), keratitis purulenta (2, %1.80), kist dermoid (1, %0.90), korneal pigmentasyon (2, %1.80), dessematosel (2, %1.80), panophthalmitis purulenta (1, %0.90) ve korneal erozyon (1, %0.90) olarak dağılım sergiledi. Kedilerde saptanan olgular keratitis superfisialis (24, %30.77), ulkus kornea (17, %21.80), korneal sekester (14, %17.95), keratokonjunktivitis (12, %15.40), korneal yabancı cisim (4, %5.12), keratitis purulenta (3, %3.84), korneal nekroz (2, %2.56), keratopati (1, %1.28) ve korneal ödem (1, %1.28) şeklinde dağılım gösterdi. Kedi ve köpeklerin %33'ünde tek başına kornea lezyonu saptanırken; %67'sinde gözün diğer anatomik bölgeleri de etkilenmişti. Kedilerde primer kornea hastalıklarının oranı %65, sekonder olanların oranı %45 idi. Köpeklerin %86'sına medikal, %14'üne operatif; kedilerin %40'ına operatif, %60'ına medikal sağaltım uygulandı. Sonuç olarak genel hasta sayısı içerisinde kornea lezyonu saptanan olguların oranı %3.47 olarak saptanmıştır. Bu oran dikkati çeker düzeyde bulunmuştur. Olgular içerisinde köpeklerde keratitis superfisialis, ulkus kornea, keratokonjunktivitis en sık karşılaşılan olgular arasında yer alırken; kedilerde hastalıkların görülme sıklığı keratitis superfisialis, ulkus kornea, korneal sekester ve keratokonjunktivitis şeklinde sıralanmıştır In this study, the distribution, clinical aspect and treatment modalities of the corneal lesions detected and its relation with other anatomical structures in the cats and dogs between 01.01.2017 and 31.12.2018 in Adnan Menderes University Faculty of Veterinary Medicine, Department of Surgery were discussed. As materials, a total of 189 (3.47%) cats and dogs were included in the study. 111 (59%) of the cases were dogs and 78 (41%) were cats. The mean age of the dogs was 57.84 months (3 months – 180 months); 48 (43.25) were female and 63 (56.75%) were male. The mean age of cats was 22.92 months (10 days - 168 months); 29 (37%) were female and 49 (63%) were male. Distribution of dogs according to breeds were; Golden Retriever (9, 8.1%), Pug (7, 6.3%), Terrier (5, 4.5%), French Bulldog (5, 4.5%), Cooker Spaniel (5, 4.5%), Pekingese (4, 3.6%), Boxer (3, 2.7%)), Shar Pei (3, 2.7%), Pinscher (2, 1.8%), Sivas Kangal (2, 1.8%), English Bulldog (2, 1.8%), Pointer (2, 1.8%), Chow Chow (1, 0.9%), Rottweiler (1, 0.9%), Aksaray Malakli (1, 0.9%), Doberman (1, 0.9%), German Shepherd (1, 0.9%) , Boston Terrier (1, 0.9%), Pommerian (1, 0.9%), Siberian Husky (1, 0.9%), Jack Russel Terrier (1, 0.9%), Belgian Malinois (1, 0.9%) and Cross-breed (52, 46.8%). The distribution of cats according to breeds were; Persian (4, 5.1%), British Shorthair (3, 3.8%), Scottish Fold (2, 2.6%), Bengal Cat (1, 1.3%), Himalayan Cat (1, 1.3%) and Crossbreed (67, 85.9%). In the clinical examination, anamnesis information was obtained, and inspection, physical and ophthalmoscopic examination were performed. On ophthalmologic examination, the eye was evaluated with all the attachment organs. Vision examination test, direct ophthalmoscopy, Slit-Lamp biomicroscopy, fundus imaging as well as fluorescein dye and Schirmer tear test were performed. xv Cases found in dogs were determined as keratitis superfisialis (60, 54.05%), keratoconjunctivitis (10, 9.00%), ulkus cornea (24, 21.62%), corneal foreign body (2, 1.80%), corneal sex (1, 0.90%), keratitis pannosa (2, 1.80%), keratopathy (1, 0.90%), corneal edema (1, 0.90%), keratitis purulenta (2, 1.80%), cyst dermoid (1, 0.90%), corneal pigmentation (2, 1.80%) descematosel (2, 1.80%), panophthalmitis purulenta (1, 0.90%) and corneal erosion (1, 0.90%). The cases found in cats were determined as keratitis superfisialis (24, 30.77%), ulcus cornea (17, 21.80%), corneal sequester (14, 17.95%), keratoconjunctivitis (12, 15.40%), corneal foreign body (4, 5.12%), keratitis purulenta (3, 3.84%), corneal necrosis (2, 2.56%), keratopathy (1, 1.28%) and corneal edema (1, 1.28%). While corneal lesions were found in 33% of cats and dogs alone, 67% were affected other anatomical regions of the eyes. The rate of primary corneal diseases was 65% in cats and 45% in secondary. 86% of the dog's medical, 14% operative; 40% of the cats were operated and 60% were treated with medical treatment. As a result, the rate of cases with corneal lesions was 3.47%. This rate was found to be remarkable. Keratitis superficialis, ulcus cornea and keratoconjunctivitis were the most common cases in dogs. The incidence of diseases in cats is listed as keratitis superficialis, ulcus cornea, corneal sequester and keratoconjunctivitis. 98