Search

Kistik Fibrozis (KF) çocuklarda görülen, üreme, sindirim, solunum sistemini ve ter bezlerini etkileyen kalıtsal metabolik bir hastalıktır. Kistik fibrozis tedavisinde başarılı olmak için multidisipliner bir yaklaşım sergilenmeli ve diyetisyen bu ekipte aktif rol almalıdır. Kistik fibrozis hastalarının ⅓ ‘i yetişkin, ⅔ ‘si çocuk hastalardır. Ülkemizde her 3000 kişiden birinin Kistik Fibrozis hastası olduğu tespit edilse de prevelansın daha fazla olduğu düşünülmektedir. Erken tanı ve erken tedavi Kistik Fibrozis’li bireylerde yaşam kalitesini ve süresini artırmaktadır. Hastalık sebebiyle pankreas enzim salgılarının salınamaması çoğu kistik fibrozisli bireylerde alınan besinlerin sindirilememesine ve emilememesine neden olmaktadır. Hastalarda malnütrisyon ve malabsorbsiyon oluşması sebebiyle büyüme gelişme geriliği oluşmakta, vitamin-mineral eksiklikleri ve enerji ihtiyacında artış görülmektedir. Bu hastalarda solunum problemlerine de sık rastlanmaktadır. Klinik bulgular hasta ve hastalığın değişken özelliklerine göre farklılık göstermektedir. Tanı koymada en önemli test ter testidir. Bu derlemede kistik fibrozis hastalarında, medikal tedavinin nütrisyon ile desteklenmesinin hastalığın olumlu seyrine etkisine ve diyetsel yaklaşımın önemine dikkat çekmek amaçlanmıştır., Cystic Fibrosis (CF) is an inherited metabolic disease in children that affects the reproductive, digestive, respiratory system and sweat glands. To be successful in the treatment of cystic fibrosis, a multidisciplinary approach must be taken and a dietician must take an active role in this team. 1/3 of CF patients are adults and 2/3 of patients are children Although one of 3000 people in our country is found to have CF, the prevalence should be considered to be higher. Early diagnosis and early treatment increases the quality and duration of life in individuals with Cystic Fibrosis. The inability to release pancreatic enzyme secretions due to the disease causes the digestion and absorption of the foods taken in most individuals with cystic fibrosis. Due to malnutrition and malabsorption in patients growth and development retardation occur, vitamin-mineral deficiencies and increase in energy needs are observed. Respiratory problems are also common in these patients. Clinical findings differ according to the variable characteristics of the patient and the disease. The most important test for diagnosis is sweat test. In this review, it is aimed to draw attention to the importance of nutritional treatment and diet approach in addition to medical treatment in CF patients.

Kistik Fibrozis (KF) çocuklarda görülen, üreme, sindirim, solunum sistemini ve ter bezlerini etkileyen kalıtsal metabolik bir hastalıktır. Kistik fibrozis tedavisinde başarılı olmak için multidisipliner bir yaklaşım sergilenmeli ve diyetisyen bu ekipte aktif rol almalıdır. Kistik fibrozis hastalarının ⅓ ‘i yetişkin, ⅔ ‘si çocuk hastalardır. Ülkemizde her 3000 kişiden birinin Kistik Fibrozis hastası olduğu tespit edilse de prevelansın daha fazla olduğu düşünülmektedir. Erken tanı ve erken tedavi Kistik Fibrozis’li bireylerde yaşam kalitesini ve süresini artırmaktadır. Hastalık sebebiyle pankreas enzim salgılarının salınamaması çoğu kistik fibrozisli bireylerde alınan besinlerin sindirilememesine ve emilememesine neden olmaktadır. Hastalarda malnütrisyon ve malabsorbsiyon oluşması sebebiyle büyüme gelişme geriliği oluşmakta, vitamin-mineral eksiklikleri ve enerji ihtiyacında artış görülmektedir. Bu hastalarda solunum problemlerine de sık rastlanmaktadır. Klinik bulgular hasta ve hastalığın değişken özelliklerine göre farklılık göstermektedir. Tanı koymada en önemli test ter testidir. Bu derlemede kistik fibrozis hastalarında, medikal tedavinin nütrisyon ile desteklenmesinin hastalığın olumlu seyrine etkisine ve diyetsel yaklaşımın önemine dikkat çekmek amaçlanmıştır. Cystic Fibrosis (CF) is an inherited metabolic disease in children that affects the reproductive, digestive, respiratory system and sweat glands. To be successful in the treatment of cystic fibrosis, a multidisciplinary approach must be taken and a dietician must take an active role in this team. 1/3 of CF patients are adults and 2/3 of patients are children Although one of 3000 people in our country is found to have CF, the prevalence should be considered to be higher. Early diagnosis and early treatment increases the quality and duration of life in individuals with Cystic Fibrosis. The inability to release pancreatic enzyme secretions due to the disease causes the digestion and absorption of the foods taken in most individuals with cystic fibrosis. Due to malnutrition and malabsorption in patients growth and development retardation occur, vitamin-mineral deficiencies and increase in energy needs are observed. Respiratory problems are also common in these patients. Clinical findings differ according to the variable characteristics of the patient and the disease. The most important test for diagnosis is sweat test. In this review, it is aimed to draw attention to the importance of nutritional treatment and diet approach in addition to medical treatment in CF patients.

Introducción: La infección del tracto urinario se define por la presencia de microorganismos patógenos en el tracto urinario. El tratamiento se orienta de forma empírica y se basa según patrones de sensibilidad local. Objetivo: Identificar las principales características clínicas, la etiología y el fenotipo de resistencia antimicrobiana de los pacientes entre los 2 meses y los 15 años con diagnóstico de infección del tracto urinario en un Hospital de tercer nivel de atención de la ciudad de Pereira entre los años 2017 y 2019. Metodología: Estudio descriptivo, de corte transversal, en donde se evaluó el comportamiento del fenotipo de resistencia de gérmenes involucrados en la generación de infección del tracto urinario como desenlace y su relación con variables clínicas y sociodemográficas de los pacientes entre 2 meses y 15 años, con urocultivo positivo, del Hospital Universitario San Jorge de Pereira, en el periodo comprendido entre 2017 y 2019. Introduction: Urinary tract infection is defined by the presence of pathogenic microorganisms in the urinary tract. Treatment is empirically oriented and based on patterns of local sensitivity. Objective: To identify the main clinical characteristics, the etiology, and the antimicrobial resistance phenotype of patients between 2 months and 15 years of age with a diagnosis of urinary tract infection in a tertiary care hospital in the city of Pereira between the years 2017 and 2019. Methodology: Descriptive, cross-sectional study, where the behavior of the resistance phenotype of germs involved in the generation of urinary tract infection as an outcome and its relationship with clinical and sociodemographic variables of patients between 2 months and 15 years was evaluated with positive urine culture, from the Hospital Universitario San Jorge de Pereira, in the period between 2017 and 2019. Pregrado Especialista en Pediatría Tabla de contenido 1. Introducción 7 2. Planteamiento del problema 10 3. Pregunta problema 13 4. Justificación 14 5. Objetivos 16 5.1.Objetivo general 16 5.2.Objetivos específicos 16 6. Marco teórico 17 6.1.Definición 17 6.2.Clasificación 17 6.3.Factores de riesgo 19 6.4.Etiología 20 6.5.Manifestaciones clínicas 21 6.6.Evaluación 22 6.7.Diagnóstico 22 6.8.Método de recolección de la orina 23 6.9.Imágenes 24 6.10. Tratamiento 25 6.11. Profilaxis 27 6.12. Estado del arte 27 7. Metodología 33 4 7.1.Tipo de estudio 33 7.2.Variables y definiciones 33 7.3.Población 37 7.4.Criterios de inclusión y exclusión 37 7.4.1. Criterios de inclusión 37 7.4.2. Criterios de exclusión 38 7.5.Recolección de información 38 7.6.Instrumento 39 7.7.Plan de análisis 39 8. Declaración ética 43 9. Resultados 44 10.Datos suplementarios 59 11.Discusión 62 12.Referencias bibliográficas 73

Bu araştırmada, Çocuk Televizyon İzleme İnançları Ölçeği'nin Türkçe formunun geçerlilik ve güvenilirliğinin incelenmesi amaçlandı. Metodolojik tipte olan araştırmanın evrenini, Zonguldak İl Sağlık Müdürlüğü'ne bağlı, 13 Aile Sağlığı Merkezine kayıtlı, araştırmanın yapıldığı tarihler arasında sağlık merkezlerine başvuran ve araştırmaya dahil olma kriterlerini taşıyan 3-6 yaş çocuğu olan ebeveynler meydana getirmiştir. Araştırmanın veri toplama aracı olarak, `Tanıtıcı Bilgi Formu` ve `Çocuk Televizyon İzleme İnançları Ölçeği` kullanılmıştır. Araştırmada ölçeği geliştiren yazardan, etik kuruldan, kurumdan ve katılımcılardan yazılı olarak izin alınmıştır. Ölçeğin dil geçerliliği için uzman görüşlerinden faydalanılmış, yapı geçerliliği için faktör analizi uygulanmıştır. Açıklayıcı faktör analizine göre ölçeğin dört faktörlü bir yapı ortaya çıkardığı ve faktör değerlerinin uygun bir skalada bulunduğu, doğrulayıcı faktör analizine göre ise ölçeğin dört faktörlü yapısının geçerli olduğu ve uyum indekslerinin uygun olduğu bulunmuştur. Cronbach α güvenilirlik katsayısının 0.85 olduğu ve madde toplam puan korelasyon katsayılarının 0.33'ün üzerinde bir değer aldığı tespit edilmiştir. Çocuk Televizyon İzleme İnançları Ölçeği' nin Türkçe formunun kabul edilebilir düzeyde geçerlik-güvenilirlik sonuçlarına sahip olduğu, geçerli ve güvenilir bir ölçme aracı olarak faydalanılabileceği belirlenmiştir. The aim of this study was to investigate the validity and reliability of the Turkish version of `The Beliefs about Child Television Viewing Scale`. The population of this methodological study consisted of parents with children aged 3-6, who were registered in 13 Family Health Centers affiliated with Zonguldak Provincial Directorate of Health, applied between the study dates, and met the inclusion criteria. In the study, `Introductory Information Form` and `The Beliefs about Child Television Viewing Scale` were used as data collection tools. Written permissions was obtained from the author who developed the scale, ethics committee, institutions and participants. Expert opinion was obtained for the language validity of the scale and factor analysis was conducted for construct validity. According to the exploratory factor analysis, it was found that the scale had a four-factor structure and the factor values were in the reference range. According to the confirmatory factor analysis, it was found that the four-factor structure of the scale was valid and the fitindices were eligible. Cronbach's α reliability coefficient was 0.85 and item-total score correlation coefficients were above 0.33. It was determined that the Turkish version of the Beliefs about Child Television Viewing Scale had acceptable validity and reliability results and could be used as a valid and reliable measurement tool. 69

Bu çalışma, çocukluk çağı kanseri olan bireylerin aktivite performansı, aktivite memnuniyet düzeyi ve katılımın seviyelerini incelemek amacıyla planlandı. Çalışmaya 5-12 yaşları arasında çocukluk çağı kanseri teşhisi almış 50 birey ve sağlıklı gelişim gösteren 50 birey olmak üzere toplamda 100 katılımcı dahil edildi. Katılımcıların aktivite performans ve memnuniyet düzeylerini değerlendirmek için Kanada Aktivite Performans Ölçümü (KAPÖ); katılım seviyelerini değerlendirmek için Çocuklara Yönelik Kısa Aktivite Performans Profili (ÇYKAPP) kullanıldı. Çocukluk çağı kanseri olan bireylerin aktivite performans ve aktivite memnuniyet düzeyi ile katılım seviyeleri sağlıklı çocuklara göre istatistiksel olarak anlamlı derecede daha düşük olduğu bulunmuştur (p

Giriş: Biotin birçok besinin içinde bulunan ve suda çözünen bir vitamindir. Biotin proteine bağlı olarak bulunmakta ve gereği halinde biotinidaz enzimi ile serbestleşmektedir. Serbest biotin, holokarboksilaz sentetaz enzimi ile apokarboksilazlar ile birleşerek holokarboksilazları oluşturur ve bu enzimlerin kofaktörü olarak görev yapar. Biositinden biotinidaz enzimi ile yeniden serbest biotin ve lizin oluşur. Biotinidaz eksikliği 3p25.1 bölgesinde lokalize olan BTD geninde defekt olması sonucu ortaya çıkan, otozomal resesif geçişli bir metabolik hastalıktır.Amaç: Bu araştırmada, Dokuz Eylül Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı, Çocuk Beslenme ve Metabolizma Bilim Dalı'nda takip edilen ve yenidoğan tarama programı ile tanı konulmuş biotinidaz eksikliği olan olgularda genotip fenotip ilişkisinin değerlendirilmesi amaçlanmaktadır.Gereç ve Yöntem: Çalışma Dokuz Eylül Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı Çocuk Beslenme ve Metabolizma Bilim Dalı'nda yapıldı. Yenidoğan tarama programı ile biotinidaz eksikliği ön tanısı ile yönlendirilip, biotinidaz eksikliği tanısı alan olguların dosyaları geriye dönük olarak değerlendirildi. Seksen üç olgu çalışmaya dâhil edildi. Olguların demografik bilgileri (yaş, cinsiyet, anne baba akrabalığı), tanı yaşları, tedaviye başlama yaşı, takip süreleri, verilen tedavi ve dozları değerlendirildi. Hastaneye başvuru anında bakılan biotinidaz enzim aktivitesi düzeyi, takibi boyunca bakılan en yüksek ve en düşük biotinidaz enzim aktivitesi düzeyleri ve BTD geni mutasyon analizleri kayıt edildi. İstatistiksel analizler için SPSS 23.0 programı kullanıldı.Bulgular: Hastaların 41'i (%49,4) kız, 42'si (%50,6) erkekti. Hastaların median tanı yaşı 11 gün (5-46) olarak saptandı. Çalışmaya katılan 83 hasta içinde 62 (%74,7) hastanın ebeveynleri arasında akrabalık yokken, 21 (%25,3) hastanın ebeveynleri arasında akrabalık mevcuttu. Tüm olgulara BTD gen (OMIM 253260) analizi yapıldı. Yirmi altı olguda (%31,3) homozigot, elli yedi olguda (%68,7) bileşik heterozigot mutasyon olduğu belirlendi. Olguların BTD gen analiz sonuçları incelendiğinde, en sık saptanan mutasyonlar c.1330G>C (p.D444H) (87; %52,4), c.470G>A (p.R157H) (25; %15,1) ve c.98-104delinsTCC (p.C33fs) (17; %10,2) olarak saptandı. Bir hastada daha önce tanımlanmamış c.625C>T (p.R209C) olası patojenik varyasyon belirlendi. Olgular BTD geninde p.D444H mutasyonu içermelerine göre 3 gruba ayrıldığında, 20 olguda (%24,3) p.D444H homozigot mutasyon, 48 (%57,8) olguda p.D444H ile başka bir mutasyonun eşlik ettiği birleşik heterozigot ve 15 (%17,9) olguda p.D444H içermeyen mutasyon saptandı. BTD geninde homozigot p.D444H, p.D444H'ın eşlik ettiği bileşik heterozigot ve p.D444H mutasyonu içermeyen mutasyonu olan hasta gruplarında biotinidaz enzim eksiklik düzeyleri incelendiğinde ağır enzim eksikliği saptanan yirmi iki olgudan on tanesinin (%52,6) p.D444H mutasyonu içermediği görüldü. Ayrıca heterojen enzim eksikliği olan on üç olgunun tamamı ya homozigot p.D444H mutasyonu ya da p.D444H içeren heterozigot mutasyonlara sahipti. Parsiyel enzim eksikliği olan elli bir olgunun otuz üç tanesi (%64,7) p.D444H içeren bileşik heterozigot mutasyonlara sahipti. Mevcut bulgular ile p.D444H mutasyonu ile enzim eksikliği düzeyi arasında negatif yönde istatistiksel anlamlı ilişki saptanmıştır. Hastanemizde yenidoğan taramasıyla tanı konmuş olguların anne, baba ve varsa 2008 öncesi doğumlu kardeşleri de rutin olarak biotinidaz eksikliği açısından taranmaktadır. Bu kapsamda yapılan aile taraması sonucu 83 olgudan 6 tanesinin annesinde, 1 olgunun babasında ve 2 olgunun birinin bir, diğerinin iki kız kardeşinde biotinidaz eksikliği saptandı.Sonuç: Bu çalışma, her ne kadar taramalar sayesinde erken tanı ve tedavi başlanıp hastalığa ait fenotipik bulguların ortaya çıkışının önüne geçilmiş olsa da, genotip-fenotip ilişkisinin olduğunu göstermiştir. Yenidoğan tarama programının en etkin tarama programlarından biri olduğu ve semptomların önüne geçtiği görülmüştür. Tarama programının ayrıca tanı konulmuş olguların asemptomatik anne, baba ve kardeşlerine de tanı koymada faydalı olduğu gösterilmiştir. Uygulanan 10-20 mg/gün dozunda biotin tedavisinin ise güvenli ve yeterli olduğu gösterilmiştir.Anahtar kelimeler: Biotinidaz eksikliği, yenidoğan taraması Background: Biotin is a water-soluble vitamin found in several nutrients. Biotin binds to proteins and is released by the enzyme named biotinidase when necessary. Free biotin combines with apocarboxylases by means of holocarboxylase synthetase to form holocarboxylases, and acts as a cofactor of these enzymes. Free biotin and lysine are reformed from biocytin by biotinidase. Biotinidase deficiency is an autosomal recessive metabolic disease caused by a defect in the BTD gene located in 3p25.1.Aim: The aim of this study is to evaluate the genotype-phenotype relationship in patients diagnosed with biotinidase deficiency through the neonatal screening program at Dokuz Eylül University Faculty of Medicine, Department of Pediatrics, Pediatric Nutrition and Metabolism Division.Materials and Methods: The study was conducted at Dokuz Eylül University Faculty of Medicine, Department of Pediatrics, Pediatric Nutrition and Metabolism Division. Charts of patients referred with a provisional diagnosis of biotinidase deficiency by the neonatal screening program and diagnosed with biotinidase deficiency were evaluated retrospectively. Eighty-three cases were enrolled in the study. Demographic data (age, sex, parental consanguinity), age at the time of diagnosis, age at the onset of treatment, follow-up period, treatment and doses were documented. Biotinidase enzyme activity levels at the time of admission, highest and lowest biotinidase enzyme activity levels in the follow-up period, and BTD gene mutation analyzes were recorded. SPSS 23.0 program was used for statistical analysis.Results: Forty-one (49.4%) of the patients were female and 42 (50.6%) were male. The median age of the patients was 11 days (5-46). Of the 83 patients included in the study, 62 (74.7%) had no parental consanguinity, while 21 (25.3%) had consanguinity between their parents. Biotinidase deficiency (BTD) gene (OMIM 253260) analysis was performed in all cases. Twenty-six cases (31.3%) had homozygous mutations and fifty-seven cases (68.7%) had compound heterozygous mutations. When BTD gene analysis results were examined, the most common mutations were c.1330G>C (p.D444H) (87; 52.4%), c.470G>A (p.R157H) (25; 15.1%) and c 98-104delinsTCC (p.C33fs) (17; 10.2%). One of the patients had a previously identified possible pathogenic variation of c.625C>T (p.R209C). When the cases were stratified into 3 groups according to their p.D444H mutation status in BTD gene, 20 (24.3%) had homozygous p.D444H mutations, 48 (57.8%) had compound heterozygote mutation with p.D444H and another mutation, and 15 (17.9%) had p.D444H-free mutations. When the level of biotinidase enzyme deficiency was examined in these three patient groups, ten (52.6%) of the twenty-two cases (52.6%) with severe enzyme deficiency were found to have no p.D444H. mutation. In addition, all thirteen cases with heterogeneous enzyme deficiency had either homozygous p.D444H mutation or heterozygous mutations containing p.D444H. Thirty-three (64.7%) of the fifty cases with partial enzyme deficiency had compound heterozygous mutations containing p.D444H. There was a statistically significant negative correlation between p.D444H mutation and enzyme deficiency level. In our hospital, the mother, father and siblings born before 2008 of the cases diagnosed through the neonatal screening are also routinely screened for biotinidase deficiency. As a result of family screening, biotinidase deficiency was detected in the mother in 6 cases, the father in 1, and in one sister and two sisters in 2 cases.Conclusion: Although screening studies have allowed early diagnosis and treatment, thereby preventing emergence of phenotypic findings, our study demonstrated a genotypic-phenotype relationship. The neonatal screening program has been shown to be one of the most effective screening programs, and prevents symptoms. The screening program has also been shown to be useful for diagnosing asymptomatic mothers, fathers and siblings of diagnosed cases. Biotin treatment at a dose of 10-20mg has been shown to be safe and sufficient.Keywords: Biotinidase deficiency, neonatal screening 51

Amaç: Bu araştırma, İzmir Dokuz Eylül Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Nevvar- Salih İşgören Çocuk Hastanesi Alerji Polikliniği'ne başvuran, solunum sistemi hastalığı tanısına sahip, inhaler ilaç kullanan, 0-18 yaş grubu çocuk hastaların ebeveynlerine, hemşire tarafından verilen inhaler cihaz kullanma eğitiminin etkinliğini incelemek amacıyla yapılmıştır.Gereç ve Yöntem: Veri toplama aracı olarak araştırmacı tarafından literatür bilgileri doğrultusunda oluşturulan sosyo-demografik veri formu ve Türk Toraks Derneği Ulusal Astım Tanı ve Tedavi Rehberi'nden yararlanılarak hazırlanan İnhaler İlaç Kullanma Beceri Çizelgesi kullanılmıştır. Yarı deneysel olarak yapılan bu araştırma 01 Ocak 2015-31 Mart 2015 tarihleri arasında yapılmıştır. 200 ebeveyne uygulanan anketlerden elde edilen veriler SPSS 22.00 paket programı ile analiz edilmiştir.Bulgular: Araştırma kapsamına alınan ebeveynlerin çocuklarınınn kullandığı inhaler cihazın ilaç kullanım beceri eğitimi ihtiyacına etki ettiği belirlenmiştir. Beceri eğitimi öncesi en fazla eğitim ihtiyacının ÖDİ, beceri eğitimi sonrası ise diskus cihazını kullanan çocukların ebeveynlerinde olduğu bulunmuştur. Beceri eğitimi sonrası yapılan puanlamada diskus kullanım beceri puan ortalaması 7,78±0,75; turbuhaler kullanım beceri puan ortalaması 8,00±0,75; ÖDİ kullanım beceri puan ortalaması 8,69±1,07; nebülizatör kullanım beceri puan ortalaması 8,29±0,95 olarak tespit edilmiştir.Sonuçlar: Araştırmamızda ebeveynlere verilen inhaler cihaz kullanma beceri eğitimi sonrasında, doğru inhaler cihaz kullanımının ve kontrolünün arttığı bulunmuştur.Anahtar Kelimeler: İnhaler Cihaz, Doğru İlaç, Hemşire, Eğitimin Etkinliği, Ebeveyn Aim: This study was conducted to investigate the effectiveness of training given by the nurse on the use of inhaler devices to parents of children of 0-18 age group who were admitted to the Allergy Polyclinic of Nevvar-Salih İşgören Children's Hospital at the Medical Faculty Hospital of Dokuz Eylül University, who were diagnosed with respiratory system disease, and who used inhaler medication. Materials and Methods: The study data were collected using a socio-demographic data form, which was developed by the researcher under the literature, and the Inhaler Medication Use Skills Chart, which was prepared based on the Turkish Thoracic Society National Asthma Diagnosis and Treatment Guidelines. This quasi-experimental study was conducted between 01 January 2015 and 31 March 2015. The data obtained through the questionnaires administered to 200 parents were analyzed using the SPSS 22.00 statistical software package.Results: The inhaler device used by the children of the parents enrolled in the study was found to affect the need for medication use skills training. The highest need for training before the skills training was found to be in parents of the children using MDI, while it was determined in parents of the children using the diskus device after the skills training. In the scoring performed after skills training, the mean skills scores for using the devices were found to be as follows: 7.78 ± 0.75 for diskus, 8.00 ± 0.75 for turbuhaler; 8.69 ± 1.07 for MDI, and 8.29 ± 0.95 for nebulizer. Conclusion: In our study, the correct use and control of inhaler devices were found to increase after the skills training for correct inhaler device use given to parents.Keywords: Inhaler Device, Appropriate Medication, Nurse, Effectiveness of Training, Parent 123

Böbrek yerine koyma tedavilerinden biri olan böbrek nakli son dönem böbrek hastalarında en önemli tedavi seçeneğidir. Pediyatrik böbrek naklinde optimal idame immunsupresif tedavi belirlenmemiştir. Çocuklarda kalsinörin kullanımı, ilk yıl greft sağkalımını iyileştirmesine rağmen, uzun süreli greft kaybında belirgin bir iyileşme sağlamamıştır. Mammallian target of rapamycin inhibitörleri (mTORi) (sirolimus ve everolimus) kalsinörin inhibitörlerine benzer davranması ve daha az nefrotoksik profillerinden dolayı immunsupresif tedavi rejimlerinde kullanılmaya başlanmıştır. Çalışmamızda pediyatrik böbrek nakilli hastalarda everolimus kullanım deneyimimizin paylaşılması amaçlanmıştır. Bu çalışmaya Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı Çocuk Nefroloji Bilim Dalı Polikliniği'nde böbrek nakli tanısıyla 2006 Ocak-2018 Mayıs ayları arasında takip edilmiş olan 18 yaşından önce böbrek nakli olmuş 73 olgu geriye dönük olarak taranmış everolimus tedavisine geçilmiş 28 olgu dahil edilmiştir. Bu olgular geriye dönük olarak taranarak; everolimus tedavi süresi boyunca veya 21 yaşına gelene kadar veya rejekt olana kadar; tedaviye geçtiği ay, 3. ay, 6.ay ve 6 aylık periyotlar şeklinde en uzun 42. aya kadar ki takipleri incelendi.28 olgunun 7'si (%25) kız, 21'i (%75) erkek idi. 14 olguya kadavradan (%50), 14 olguya (%50) canlı vericiden böbrek nakli yapılmıştı. 28 olgunun 1 olgusu böbrek nakli sonrası idame immunsupresif olarak kalsinörin inhibitörü yerine everolimus (everolimus/mikofenolat mofetil/prednizolon) başlanmıştır. Diğer olguların everolimus öncesi tedavi rejimleri 16 olguda (%59,3) takrolimus / mikofenolat mofetil / prednizolon, 9 olguda (%33,3) siklosporin A / mikofenolat mofetil / prednizolon, 1 olguda (%3,7) siklosporin A / azatiyoprin / prednizolon, 1 olguda (%3,7) takrolimus / azatiyoprin / prednizolon du. Böbrek nakli sonrası everolimus tedavisine geçiş süresi ortanca 5,88 ay (en düşük 0,36 ay, en yüksek 62,28 ay) idi. 28 olgunun everolimus tedavi takip süresinde 3 olgu kronik rejeksiyon kabul edildi. 2 olguya hemodiyaliz, 1 olguya periton diyalizi başlandı. Olguların graft sağ kalım oranı Kaplan-Meier yöntemini kullanarak 1 yıl %96, 5 yıl %86 olarak bulundu. Everolimus tedavisine geçildikten sonra takip aylarda başlangıca göre ortalama ve ortanca tüm üre değerlerinde anlamlı düşüş saptandı. Başlangıca göre ortalama ve ortanca tüm kreatinin değerlerinde ise sayısal olarak düşüş saptanırken istatiksel olarak 12, 24, 36. aylardaki düşüş anlamlı değildi. HDL, trigliserid değerlerinde, lökosit sayılarında anlamlı fark saptanmamıştır. Hemoglobin değerlerinde ise düşme gözükmezken tüm takip aylarında anlamlı olarak yükseklik saptandı. 42.aya kadar toplam 70 hastaneye yatış gerçekleşmiştir. Yatışların nedenleri incelendiğinde; 43'ünde (%61,42) enfeksiyon olduğu, 17'sinde (%24,28) üre, kreatinin değerlerinde yükselme olduğu, 4'ünde (%5,71) hipertansiyon olduğu, 2'sinde (%2,85) ciddi aftöz stomatit olduğu, 2'sinde (%2,85) elektrolit bozukluğu olduğu, 2'sinde (%2,85) lenfosel olduğu saptanmıştır. Sonuç olarak everolimus dönüşümü pediyatrik böbrek nakli alıcılarında güvenlik ve etkinlik olarak önemli bir seçenek haline gelmiştir. Bizim çalışmamızda everolimusa dönüşüm önceki çalışmalarala uyumlu olarak böbrek fonksiyonlarında belirgin iyileşme sağlamıştır. Çocuklarda bu sonuçları doğrulamak, yan etkileri gözlemlemek için uzun süreli ve daha fazla olgu sayılı takip gereklidir. Renal transplantation, one of the kidney replacement therapies, is the most important treatment option for end-stage renal disease. Optimal maintenance immunsuppressive therapy has not been established in pediatric kidney transplantation. The use of calcineurin inhibitors in children improved graft survival in the first year but did not provide a significant improvement in long-term graft loss. Mammalian target of rapamycin inhibitors (mTORi) (sirolimus and everolimus) have been used in immunosuppressive regimens due to their behavior similar to calcineurin inhibitors and less nephrotoxic profiles. The aim of our study was to share our experience of everolimus use in pediatric renal transplant patients.This study included 28 patients who were scanned everolimus of 73 patients who was followed between 2006 January- 2018 March, had renal transplanted before age of 18 by Uludag University Faculty of Medicine, Department of Pediatric Nephrology outpatients. These cases were retrospectively screened until everolimus for the duration of the treatment or until the age of 21 years or until transplated kidney was rejected; the treatment period of the patients was followed up with six-month periods up to 42 months, especially at the month of conversation, 3rd month, 6th month.Of 28 cases, 7 (25%) were female and 21 (75%) were male. 14 patients (50%) received kidney transplant from deceased donor and 14 patients (50%) received kidney transplant from live donor. One case of 28 patients underwent everolimus (everolimus / mycophenolate mofetil / prednisolone) instead of calcineurin inhibitor after renal transplantation. The other cases had everolimus pre-treatment regimens in 16 cases (59,3%) cyclosporine A / mycophenolate mofetil / prednisolone, 9 cases (33,3%) cyclosporine A / mycophenolate mofetil / prednisolone, 1 case (3,7%) cyclosporine A / azathioprine / prednisolone, 1 case (3,7%) tacrolimus / azathioprine / prednisolone. The median time to transition to everolimus treatment after kidney transplantation was 5,88 months (lowest 0,36 months, highest 62,28 months). Three cases of chronic rejection were accepted in 28 cases. 2 patients underwent hemodialysis and 1 patient underwent peritoneal dialysis.The graft survival rate was 96% for 1 year and 86% for 5 years using Kaplan-Meier method. After the transition to everolimus treatment, mean and median whole urea values decreased significantly in the follow-up months. While mean and median all creatinine values decreased numerically, the decrease in 12, 24 and 36 months was not statistically significant. No significant difference was found in HDL, triglyceride values, leukocyte counts. Hemoglobin levels did not appear to decrease, but significantly increased in all follow-up months. There were a total of 70 hospitalizations until 42 months. The reason of hospitalizations were; 43 (61,42%) for infections, 17 (24,28%) for urea and creatinine levels, 4 (5,71%) for hypertension and 2 (2,85%) for serious aphthous stomatitis, 2 (2,85%) for electrolyte abnormalities and 2 (2.85%) for lymphocytes. As a result, everolimus transformation has become an important option in pediatric renal transplant recipients as safety and efficacy. In our study, conversion to everolimus resulted in significant improvement in renal function in accordance with previous studies. To confirm these results in children, it is necessary to follow long-term and more cases numbered to observe side effects. 93

Çocuk acil servisine en sık başvuru nedenlerinden biri solunum sistemi şikayetleridir. Acil servise burun akıntısıdan takipne, nefes darlığı, retraksiyon, siyanoz gibi solunum yetmezliği bulgularına kadar geniş bir yelpazede solunum şikayetleri ile başvurular yapılmaktadır. Birçok solunum yolu hastalığı hafif ve kendini sınırlayan özellikte olup, bir kısmı ise hayatı tehdit edebilir. Bu nedenle acil serviste çalışan hekimlerin bu hastalıkları iyi tanıması ve uygun tedavi etmesi önemlidir. Bu çalışmanın amacı; solunum sıkıntısı ile acil servise başvuran çocuklarda hastaneye yatışı gösteren kriterlerin belirlenmesi ve farklı rehber ve skorların hastaneye yatışı göstermedeki etkinliğinin incelenmesidir. Çalışmaya araştırmacının bizzat çalıştığı şiftlerde (08:00-16:00 ve 16:00-23:00 saatleri arasında) triaja üst ve alt solunum yolu şikayetleri ya da bulguları ile başvuran hastalar dahil edildi. Hastaların triaj alanında vital bulguları, Pediatrik Değerlendirme Üçgeni bileşenleri, ESI ve PaedCTAS'a göre triaj seviyeleri ile PEUS skorları belirlendi. Solunum şikayetleri ile acil servise başvuran hastaların %13'ü yatırıldı. PDÜ değerlendirmesi anormal olan hastaların hastane yatışının daha fazla olduğu görüldü (p

Araştırma, acil serviste akut bronşitli çocuklarda inhaler ilaç uygulaması sırasında çizgi film izletme ve oyun kartı kullanımının fizyolojik parametreler ve korku düzeyine etkisi belirlemek amacıyla randomize kontrollü deneysel olarak gerçekleştirilmiştir. Bu randomize kontrollü araştırma Temmuz 2018-Haziran 2019 tarihleri arasında Çocuk Acil Servisinde seçim kriterlerine uygun çocuklarla (çizgi film grubu=33, oyun kartı grubu=33, kontrol grubu=33) gerçekleştirilmiştir. Veriler; Çocuk Korku Ölçeği ve Aile –Çocuk Tanımlayıcı Veri Formu kullanılarak toplanmıştır. Veriler SPSS 24.0 programında uygun istatistiksel yöntemlerle değerlendirilmiştir.Araştırmaya dahil edilen çizgi film izletme, ıyun kartı uygulanan ve kontrol grubundaki çocukların sosyodemografik ve inhaler ilaç uygulamasına ilişkin özellikleri arasındaki fark istatistiksel olarak anlamsız olup gruplar homojen dağılmaktadır (p>0,05). Grup içi sonuçlar incelendiğinde; inhaler uygulaması sırasında çizgi film izletilen gruptaki çocukların nabız, sistolik kan basıncı ve oksijen satürasyon ortalamaları yüksek; solunum, diastolik kan basıncı, hemşire ve ebeveyn korku puan ortalamalarının ise düşük olduğu saptanmıştır (p 0.05). The analyses of in-group results showed that during the inhaler administration, the children in the cartoon watching group had higher average heart rate, systolic blood pressure, and oxygen saturation while respiratory, diastolic blood pressure, and nurse and parental fear mean scores were low (P< 0.05). Similarly, the systolic blood pressure and oxygen saturation values of the children in the card games group were high, whereas diastolic blood pressure, pulse, and nurse and parental fear score averages were low (P< 0.05). The mean values of respiratory, systolic blood pressure and oxygen saturation of the children in the control group were high, with low heart rate, diastolic blood pressure, and nurse and parental fear scores (P< 0.05). The analyses of the between-groups data revealed that the mean scores of heart rate, respiration, and nurse and parental fear were lower in children who watched cartoons during the procedure than children in the card games and control groups (P< 0.05). In addition, systolic blood pressure and oxygen saturation averages were higher in the card games group (P< 0.05). According to the evaluations of nurses, it was found that the average fear scores of the children were lower than the average fear scores of the parents in all groups (P< 0.05).The findings of the present study suggest that the use of cartoons and card games during inhaler drug administration is effective in decreasing the grade of fear in children. While watching cartoons is seen as a more effective method to reduce fear than card games, both distractions can be recommended for use during invasive and non-invasive procedures.Keywords: Child, Fear, Nurse, Watching cartoons, Playing card games. 75

AMAÇ: T Peak-to-End Interval (TP/TE)'in, eritrosit süspansiyonu tedavisi alan talasemi major ve talasemi intermedia hastalarında kardiyak etkilenimi gösteren bir belirteç olabileceğini göstermek, MRG (Manyetik Rezonans Görüntüleme) ve EKO (Ekokardiyografi) gibi tetkiklerin sayısını azaltmak, sadece kısıtlı sayıda biyokimyasal parametreleri ve EKG yi kullanarak etkili hasta takibi yapabilmek, iş gücü kaybını azaltıp maliyet etkin takip ve tedavi sunulması amaçlanmıştır.YÖNTEM: Çalışmaya, Necmettin Erbakan Üniversitesi Meram Tıp Fakültesi Çocuk Kardiyoloji polikliniğine 2000 ile 2017 yılları arasında başvurmuş olan ve eritrosit süspansiyonu alan 80 talasemi major ve talasemi intermedia hastası dahil edildi. Retrosipektif arşiv taraması şeklinde bir çalışma oldu. Kontrol grubu olarak da 80 sağlıklı çocuk EKG (Elektrokardiyografi)'si incelendi. Hasta grubu ve kontrol grubu EKG leri tarayıcı ile taranıp bilgisayar ortamına aktarıldı. Adobe Photoshop CS6 programı ile kalp hızı, QT, QTC, T peak to T end interval ölçümleri yapıldı. Ölçümler DII ve V5 derivasyonlarında yapıldı. Elde edilen veriler karşılaştırılarak istatistiği çıkarıldı.BULGULAR: Çalışmaya dahil edilen hastalardan; hasta grubundaki 80 hastanın 33'ü erkek (%41,25), 47'si kız (%58,75) idi. Kontrol grubundaki 80 hastanın ise 35'i erkek (%43.75), 45'i kız (%56.25) idi. Hasta grubunun yaş ortalaması 9,91±4,09 idi. Kontrol grubu yaş ortalaması ise 9,21±4 idi. Talasemi hasta grubu ile kontrol grupları arasında; T peak to T end interval (TP/TE) değişkeni açısından istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık bulundu.SONUÇ: Bu çalışma neticesinde; T Peak-to-End Interval (TP/TE), eritrosit süspansiyonu alan talasemi major ve talasemi intermedia hastalarında kardiyak etkilenmeyi gösteren bir belirteç olabilir. OBJECTIVE: It was aimed to demonstrate that T Peak to T End Interval (TP/TE) might be an indicator showing cardiac exposure in patients with thalassemia major and thalassemia intermedia who received erythrocyte suspensions, to reduce number of work-ups including MRI (Magnetic Resonance Imaging) and ECHO (Echocardiography), to follow-up patients by using only limited number of biochemical parameters and ECG and to reduce labor loss and, hence, to provide a cost-effective follow-up and treatment.METHOD: 80 patients with thalassemia major and thalassemia intermedia, who admitted to Necmettin Erbakan University Meram Faculty of Medicine Pediatric Cardiology Outpatient Clinic between 2000 and 2017 and received erythrocyte suspension, were included in the study. It was a retrospective archive review study. As a control group, ECG (Electrocardiography) of 80 health children were examined. ECGs of the patient group and the control group were scanned and transferred into the electronic environment. By using the Adobe Photoshop CS6 program; heart rate, QT, QTC and T peak to T end interval measurements were performed. The measurements were performed on the derivations DII and V5. The obtained data were compared and the statistical analyses were performed.BULGULAR: Of the patients included in the study; in the patient group, 33 (41.25%) were male and 47 (58.75%) were female. Of the 80 patients in the control group; 35 (43.75%) were male and 45 (56.25%) were female. The mean age of the patient group was 9.91±4.09 years. The mean age of the control group, howeveri was 9.21±4 years. A statistically significant difference in regard to T peak to T end interval (TP/TE) variable was determined between the Thalassemia patient group and the control group.CONCLUSION: As a result of this study, T Peak to T End Interval (TP/TE) might be an indicator showing cardiac exposure in patients with thalassemia major and thalassemia intermedia who receive erythrocyte suspensions. 69

AMAÇ: Nemettin Erbakan Üniversitesi Meram Tıp Fakültesi (NEÜMTF) Pediyatrik Nefroloji bilim dalında, Kronik Böbrek Yetmezliği (KBY) tanısı ile izlenen olgularda, KBY etiyolojisi, başvuru yaşı, hastalığın süresi, ilk tanı anındaki tansiyon değerleri, varsa ek hastalıkları tespit etmek, ilk tanı anı ve son başvuru anındaki laboratuar bulguları, temiz aralıklı kateterizasyon uygulayan hasta sıklığını tespit etmek, diyaliz uygulanıyorsa sıklığını, çeşidini ve hastalık başlangıcından itibaren geçen süreyi tespit etmek, periton diyalizi uygulayanlarda peritonit geçirme sıklığını belirlemek, transplantasyon uygulananlarda tanıdan ne kadar süre sonra yapıldığını belirlemek, hastaların sağkalım durumunu belirlemektir. YÖNTEM: Biz çalışmamızda polikliniğimizde 2005-2017 yılları arasında başvuran, 18 yaş altında ve Böbrek Hastalığı: Global Çıktıları İyileştirme (KDIGO) 2012 Kronik Böbrek Hastalığı (KBH) Değerlendirme ve Yönetme Klinik Uygulama Kılavuzuna göre belirlenen kriterlerde kronik böbrek yetmezliği tespit edilen 82 olguyu çalışmamızda değerlendirmeye aldık. Dosyaların incelenmesinde, tanı ve takibi sırasındaki kayıt edilen bilgiler ve laboratuvar sonuçları dikkate alınarak veriler elde edilmiştir. BULGULAR: Çalışmamızda kronik böbrek hastalığı tanısı konulan 43'ü (%52,4) erkek, 39'u (%47,6) kız olarak 82 hasta incelendi. Tüm hastaların başvuru yaşları ortalaması 5,91 yaştır. Hastaların ortalama takip süreleri 1 - 12 yıl aralığında değişmekte olup, ortalaması 6,42 yıldır. Tüm tanıların 47'si (%28,8) üriner sistemin konjenital anomalileri, 30'u (%18,4) idrar yolu enfeksiyonu, 21'i (%12,8) nörojenik mesane, 18'i (%11,0) vezikoüreteral reflü, 13'ü (%7,9) nefrotik sendrom (9'u (%69) fokal segmental glomerüloskleroz), 12'si (%7,4) tübulointerstisyel nefrittir. Hastaların 29'u (%35,3) izlem süreleri boyunca renal replasman tedavisi gereksinimi olmadan takip edilmiştir, 53'ünün (%64,6) ise periton diyalizi, hemodiyaliz veya transplantasyon gerekliliği olmuştur.SONUÇ: Kronik böbrek hastalığı konjenital, yapısal, genetik, metabolik, veya enfeksiyona bağlı olarak gibi çeşitli etiyolojilerle gelişmesine rağmen hepsinin sonucunda ortak olarak ilerleyici işlev bozukluğu ortaya çıkar. Bu nedenle erken tanı, tedavi ve multidisipliner yaklaşım, ilerleyici böbrek fonksiyon kaybını ve buna bağlı ortaya çıkabilecek morbiditeleri önlemede ya da geciktirmede çok önemlidir. Son dönem böbrek hastalığı olan çocukların, erişkin hayata kronik böbrek yetmezliğine ait komplikasyonları mümkün olduğu kadar az oranda taşıyarak ulaşmaları hedeflenmekte ve onların üretici birer erişkin olmaları planlanmaktadır, bu nedenle KBH'lı çocukların tedavisiyle uğraşan doktorların, bu çocukların büyüme, gelişme ve sosyal olgunlaşmalarında yakın ilgi ve dikkat göstermeleri gerekir. OBJECTIVE: Among the cases which were being followed-up with diagnosis of Chronic Renal Failure (CRF) in Department of Pediatric Nephrology of Necmettin Erbakan University Meram Faculty of Medicine (NEUMTF); to determine etiology of CRF; age at admission; duration of the disease; blood pressure values at admission; accompanying diseases, if present; laboratory values at the time of diagnosis and at the final visit; frequency of patients performing clean intermittant catheterization; if performed, frequency, type of dialysis and the time elapsed from the onset of the disease; the frequency of experiencing peritonitis among those undergoing peritoneal dialysis; for those underwent transplantation, the duration between time of diagnosis and transplantation; and status of survival of the patients. METHOD: In our study, we evaluated 82 cases who admitted to our outpatient clinic between 2005 and 2017, under 18 years of age and were determined to have chronic renal failure according to Kidney Disease: Improving Global Outcomes (KDIGO) 2012 Clinical Practice Guideline for the Evaluation and Management of Chronic Kidney Disease (CKD). In review of files, the data were obtained by taking into consideration the information and laboratory results recorded at the time of diagnosis and during follow-ups. RESULTS: In our study, a total of 82 patients, 43 (52.4%) being male and 39 (47.6%) being female, who were diagnosed with chronic kidney disease were examined. Mean age at admission of all patients is 5.91 years. Patients' mean duration of follow-up ranged between 1 year to 12 years, with a mean of 6.42 years. 47 diagnoses (28.8%) are congenital anomaly of the urinary system, 30 (18.4%) diagnoses are urinary tract infection, 21 (12.8%) diagnoses are neurogenic bladder, 18 (11.0%) diagnoses are vesicoureteral reflux, 13 (7.9%) diagnoses are nephrotic syndrome (9 (69%) are focal segmental glomerulosclerosis) and 12 (7.4%) diagnoses are tubuluinterstital nephritis of all the diagnoses. 29 (35.3%) of the patients were followed-up with no need for a renal replacement therapy throughout their follow-up duration, 53 (64.6%) required peritoneal dialysis, hemodialysis or transplantation. CONCLUSION: Although chronic kidney disease develops because of various etiologies including congenital, constitutional, genetic, metabolic or infectious, progressive dysfunction occurs as a result of all. Therefore, early diagnosis, treatment and multidisciplinary approach are crucial in prevention or retardation of the progressive loss of renal function and consequent morbidities. It is aimed for children with end-stage renal disease to reach the adulthood with carrying the complications of chronic renal failure as minimally as possible and planned to make them productive adults; therefore, physicians dealing with treatment of children with CRF should pay close attention to growth, development and social maturation of these children. 81

Sağladığı hasta konforu ve tıbbi uygulamaları kolaylaştırması nedeniyle gittikçe kullanımları artan santral venöz kateterler; yoğun bakım ve yenidoğan üniteleri gibi kritik hastaların olduğu yerlerde sıklıkla kullanılmaktadır. Bu yaygın kullanımlar aynı zamanda hayati olabilen bazı komplikasyonların oluşmasına da neden olmuştur.Çalışmamıza Ocak 2019 ile Eylül 2019 arasında Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Yoğun Bakım Ünitesinde yatırılarak kateter takılan hastalar dahil edilmiştir. Takılan kateterlerin tıkanma durumu incelenip, tıkanmaya neden olabilecek faktörler araştırılmıştır.Çalışma süresince; yoğun bakıma 188 hasta yatırılıp, 73'üne kateter takılmıştır. Hastaların %37'si kız, %63'ü erkekti. 52'si entübe, 21'i ekstübe izlenmiştir. Takılan kateterlerin 57'si santral venöz kateter, 16'sı hemodiyaliz kateteriydi. En sık kateter takılma endikasyonu (%46,6) periferik damar yolu açılmasının zor oluşuydu. 73 kateterin 18'inde tıkanma olup, entübe hastalarda, femoral bölge yerleşimli, 4 Fr ve 5 Fr kalınlıktakiler de, USG kullanılmadan takılanlarda ve santral venöz kateterlerin hemodiyalizlere oranla daha fazla tıkandığı görülmüştür, ancak istatistiksel anlamlı fark yoktur (p>0,05). Yaş, kateter lümen sayısı ve boyu, kateter takılma süresi, damar deneme sayısı, uygulayıcı tecrübesi ile tıkanıklık arasında anlamlı ilişki bulunmamıştır. Tecrübelilerin sıklıkla 3 dk altında ve %85,2 oranında USG ile kateter taktıkları gösterilmiştir (p 0,05). There was no significant relationship between age, catheter lumen number and length, catheter insertion time, vascular trial number, practitioner experience and obstruction. Experienced practitioners were shown to insert catheters with USG rate of 85,2% under 3 min (p

Bu araştırma, DEHB tanısı almış ilkokul ve ortaokul çocuklarının, fiziksel aktivite düzeyini incelemek amacıyla 05.02.2018-20.04.2018 tarihleri arasında Bursa/Nilüfer ilçesinde yer alan okullarda yapıldı. Araştırmaya yaşları 8-14 arasında değişen toplam 80 gönüllü öğrenci katıldı. Çalışma grubunda Cavit Çağlar Ortaokulu'ndan 3, Emir Koop İlkokulu'ndan 3, Hüsnü Züber İlkokulu'ndan 3, Koç Ortaokulu'ndan 7, Vahide Aktuğ Ortaokulu'ndan 3, Üçevler Şehit Faik Gökçen İlkokulu'ndan 3, Fethiye Ortaokulu'ndan 5, Özlüce Özel Sınav Ortaokulu'ndan 12 olmak üzere `Dikkat Eksikliği ve Hiperaktivite Bozukluğu tanısı almış` toplam 39 öğrenci; kontrol grubunda ise Balat Özel Sınav İlkokulu'ndan 14, Balat Özel Sınav Ortaokulu'ndan 27 olmak üzere toplam 41 sağlıklı öğrenci yer aldı. Öğrencilerin 28'i kız, 52'si erkekti.Bu çocuklara `Çocuklar için Fiziksel Aktivite Ölçeği` (PAQ-C) uygulandı, demografik bilgi olarak beslenme şekilleri, sağlık durumları ve aile gelir düzeyleri sorgulandı ve kaydedildi. Araştırmaya katılan çalışma grubu öğrencilerinde kız/erkek oranı yaklaşık 1/4 iken, kontrol grubunda 1/1'e yakın bulundu. DEHB tanılı öğrenciler kontrol grubundakilerden daha fazla sağlıklı besin tüketti (p

İnfluenza (grip), influenza virüsünün neden olduğu; asemptomatik, hafif bir klinik seyirden ölümle sonuçlanabilen ağır enfeksiyon tablolarına kadar değişen çeşitlilikte görülebilen, solunum yolu bulgularının ön planda olduğu sistemik bir hastalıktır (1). İnfluenzanın 18 yaş altında solunum sıkıntısı nedeniyle yapılan yatışların %10'uyla ilişkili olduğu, her yıl yaklaşık olarak, 5 yaşından küçük 870 000 çocuğun influenza nedeniyle hastaneye yatırıldığı, influenza ilişkili hastane yatış oranlarının gelişmekte olan ülkelerde sanayileşmiş ülkelere kıyasla 3 kat fazla olduğu tahmin edilmektedirBu çalışmada Hacettepe Üniversitesi İhsan Doğramacı Çocuk Hastanesi'nde 2016-2017 ve 2017-2018 mevsimsel influenza sezonunda influenza enfeksiyonuyla ilişkili olabilecek semptomlarla hastaneye yatmış ve laboratuvar tarafından konfirme edilmiş toplum kaynaklı influenza vakalarının klinik ve virolojik bulgularının, epidemiyolojik özelliklerinin, ağır hastalık açısından risk faktörlerinin, tedavi yaklaşımlarının aydınlatılması, özellikle yatan hastalarda yatış maliyetlerinin yanısıra işgücü kaybına bağlı ekonomik kayıpların da olması nedeniyle; ebeveynlerin iş yeri devamsızlığı ve hastaların okuldan kalma günleri de sorgulanarak hastalığın iyi bilinen tıbbi komplikasyonları dışında ülkemizde, özellikle çocukluk çağında yeterince bilinmeyen mali ve sosyal yüklerinin de ortaya konulması amaçlandı.Çalışmaya 1 ay 18 yaş arası 72 hasta dahil edildi. Toplamda 2 yaş altında 29 hasta 5 yaş altında ise 49 hasta mevcut olup, hastaların çoğunluğunu 2 yaş altındaki hastalar oluşturuyordu. Yetmiş iki hastanın 52'sinde (%72,2) eşlik eden komorbid hastalıklar mevcuttu. İnfluenza ile en sık birliktelik gösteren kronik hastalık grubu %18,1 ile kronik akciğer hastalıklarıydı. Hastaların yalnızca 4'ü (%5,6) aşılıydı. Yatış öncesi yalnızca 10 hasta (%13,9) oseltamivir tedavisi almıştı. Antiviral tedavi başlanma endikasyonu olan 63 hastanın yalnızca 6'sına (%9,5) yatış öncesi tedavi başlanmıştı.Hastaların 56'sına (%77,8) hastane yatışlarında antiviral tedavi başlanmıştı. Antiviral başlanan 56 hastadan, 30 (%53,6) hastaya hastaneye kabul edildiği gün 26 (%46,4) hastaya ise yatışlarının 2. ve sonraki günlerinde oseltamivir tedavisinin başlandığı görüldü. Yatışının ilk 24 saatinde oseltamivir başlananlarda sonrasında başlananlara göre yatış süresinin daha kısa olduğu görüldü (p=0,048).Hastaların 28'inde (%38,9) İnfluenza A, 14'ünde (%19,4) İnfluenza B, 30'unda (%41,7) ise birden fazla viral nükleik asit pozitifliği mevcuttu. Birden fazla viral nükleik asit tespit edilen hastalarda; solunum sistemi komplikasyonu gelişme oranı sadece influenza tespit edilenlere göre daha sıktı (p=0,031).İnfluenza tespit edilen hastaların aylara göre dağılımına bakıldığında hem 2016-2017 hem de 2017-2018 sezonunda en çok hasta yatışının aralık ve ocak aylarında olduğu görüldü. Hastaların tümünde ateş veya ateş öyküsü mevcuttu. Beş yaş üzerindeki hastalarda ise ateşten sonra en sık görülen semptom öksürüktü.Çalışma grubundaki hastaların 67'sinde (%93,1) influenzayla ilişkilendirilebilecek komplikasyonlar mevcuttu. En sık görülen komplikasyon pnömoniydi.Beş yaş üstündeki hastalarımızın (n=23) %60'ı okula gidiyordu. Bu hastaların okula devamsızlık süresi ortalama 9,0 gündü. Çalışan 9 annenin 8'i (%88,9) bu hastalık nedeniyle izin alma durumunda kalmıştı. Hastaların babalarının %97,1'i çalışmaktaydı. Çalışan 68 babadan 38'i (%55,9) izin alma durumunda kalmıştı.Sadece aktif olarak çalışan anneler hesaba katıldığında iş günü kaybı ortalaması 6,6 gün, iş gücü kaybı maliyeti ortalama değeri 1866 TL idi. Babaların ortalama iş günü kaybı 3,3 gün, iş gücü kaybı maliyeti ortalama değeri 529 TL idi. Çalışma grubunda hastanede yatış maliyetine baktığımızda ortalama değeri 4825 TL, toplam maliyet ortalama değeri 5662 TL olarak hesaplandı. Hastalarımızın %48,6'sında toplam maliyet 2000 TL'nin üzerindeydi.Çalışma grubunda hastaların yoğun bakım ünitesinde yatması maliyeti arttıran faktör olarak belirlenmiştir ve istatistiksel açıdan anlamlı saptanmıştır (p= 0,001). Mekanik ventilatör ihtiyacı yine maliyeti arttıran faktör olarak belirlenmiştir (p=0,002). Hastalarda kardiyak komplikasyon varlığının veya sepsis/ çoklu organ yetmezliği (ÇOY) tablosuna girmenin maliyeti arttırdığı ve istatistiksel açıdan anlamlı olduğu saptanmıştır (p=0,002, p=0,013). Sonuç olarak influenzanın tıbbi yüklerinin yanında önemli sosyal ve ekonomik yükleri de mevcuttur ve özellikle ülkemizde bu konuda daha fazla çalışmaya ihtiyaç vardır.Anahtar kelimeler: İnfluenza, influenza benzeri hastalık (İBH) , çocuk, maliyet Influenza (also known as `flu`) is a contagious respiratory illness caused by influenza viruses. It can cause mild to severe illness, and at times can lead to death. It is estimated that influenza is associated with 10% of hospitalizations due to respiratory ilness under the age of 18, with approximately 870 000 children under the age of 5 hospitalized for influenza each year, and influenza-related hospitalization rates are estimated to be 3 times higher in developing countries than in industrialized countries.In this study, we aimed to investigate the clinical and virological findings, epidemiological characteristics, risk factors for severe illness, treatment approaches hospitalized and laboratory confirmed influenza cases in Hacettepe University İhsan Doğramacı Children's Hospital in 2016-2017 and 2017-2018 influenza season. In addition to the well-known medical complications of the disease, it was aimed to reveal the financial and social burdens that are not sufficiently known in our country, especially in childhood, so parental workplace absenteeism and school absenteeism also questioned.A total of 72 patients aged between 1 month and 18 years were included in the study. There were 29 patients under 2 years of age and 49 patients under 5 years of age, and the majority of patients were under 2 years of age. Fifty-two of 72 patients (72.2%) had comorbid diseases. The most common chronic disease group with influenza was chronic lung disease (18.1%). Only 4 (5.6%) of the patients were vaccinated. Only 10 patients (13.9%) had received oseltamivir treatment before hospitalization. Only 6 (9.5%) of 63 patients who were antiviral treatment indicated had received antiviral before hospitalization. Fifty-six patients (77.8%) received antiviral treatment during hospitalization. Of the 56 patients who were started on antiviral, 30 (53.6%) patients received oseltamivir on the day of admission, and 26 patients (46.4%) received oseltamivir treatment on the second and subsequent days of hospitalization. It was seen that the duration of hospitalization was shorter in those who started oseltamivir in the first 24 hours of hospitalization than those who were started later (p = 0.048).Twenty-eight (38.9%) of the patients had İnfluenza A, 14 (19.4%) had İnfluenza B, 30 (41.7%) had more than one viral nucleic acid positivity. Patients with multiple viral nucleic acids were more likely to develop respiratory complications than those with influenza alone (p = 0.031).When the distribution of the patients with influenza was observed according to months, it was seen that the most hospitalization was in December and January in both 2016-2017 and 2017-2018 seasons.All patients had a history of fever or fever. Cough was the most common symptom after fever in patients older than 5 years. Sixty-seven (93.1%) of the patients in the study group had complications that could be associated with influenza. The most common complication was pneumonia. Sixty percent of our patients over the age of 5 (n = 23) were going to school. The mean duration of absenteeism was 9.0 days. Eight (88.9%) of 9 working mothers had to take leave from work due to this disease. 97.1% of the fathers of the patients were working. Out of 68 working fathers, 38 (55.9%) had to take leave from work.When only actively working mothers were taken into account, the average workday loss was 6.6 days and the average cost of labor loss was 1866 TL. The average workday loss of the fathers was 3.3 days and the average cost of the labor loss was 529 TL. When we look at the cost of hospitalization in the study group, the average value was calculated as 4825 TL and the avarage value of total cost was calculated as 5662 TL. Total cost was over 2000 TL in 48.6% of our patients. In the study group, hospitalization of the patients in the intensive care unit was determined as a factor that increased the cost and was statistically significant (p = 0.001). The need for mechanical ventilators was determined as the factor that increased the cost (p = 0.002). The presence of cardiac complications or sepsis / multiple organ failure (MOF) increased the cost and was statistically significant (p = 0.002, p = 0.013). As a result, influenza has significant social and economic burdens as well as medical burdens and further studies are needed especially in our country.Key words: Influenza, influenza-like ilness (ILI), children, cost 148

daha sonra doldurulacaktır daha sonra doldurulacaktır 51

Giriş ve Amaç: Gelişmesini henüz tamamlamamış olan ülkelerde; sağlıkhizmetlerinin yetersizliği, hijyen koşullarının kötü olması, nüfusun kalabalık olmasıv.b nedenlerden dolayı bronşektazi çocuklarda alt solunum yolu için hala önemli birsağlık sorunudur. Ülkemizde bu alanda düzgün bir kayıt sistemi olmadığı içinbronşektazi sıklığı bilinmemektedir. Bu retrospektif çalışmanın amacı; kistik fibrozisdışı bronşektazi tanılı çocukların demografik verilerini, tanı anındaki yaşlarını,hastaneye başvuru şikayetlerini, hastaneye yatış sayısı ve sürelerini, fizik muayenebulgularını, laboratuvar bulgularını, radyolojik bulgularını, solunum fonksiyon testideğerlerini, balgam kültür üremelerini, uygulanan tedavileri, altta yatan etyolojikfaktörleri hastane arşivinden ve hastane otomasyon sisteminden hasta dosyalarınıtarayarak saptamak, bu alandaki çalışmalar ile karşılaştırmaktır.Metodlar: Ocak 2012- aralık 2017 yılları arasında Dicle Üniversitesi TıpFakültesi Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı Çocuk Göğüs HastalıklarıBilim Dalı'nda kistik fibrozis dışı bronşektazi tanısı ile izlenen tanı yaşları 2 ile 17yaş arasında değişen, güncel yaşları 5 ile 24 yaş arasında olan 110 hasta alındı.Hastaların cinsiyet, yaş, ikamet yerleri, tanın anında yaş, etyolojisi, akrabalıkdurumu, ailede benzer hastalık öyküsü, sigara maruziyeti, bağışıklama durumu,şikayetleri, fizik muayene bulguları, hastaneye başvuru sayısı, yatış mevsimi, yatışsayısı ve süresi, tam kan sayımı, sedimentasyon, C-reaktif protein (CRP), kan gazı,immünoglobulin düzeyleri, bazı biyokimyasal parametreler, solunum fonksiyontestleri, balgam kültürü, aldığı tedaviler, antibiyotik kullanımı, destek tedavileri vebilgisayarlı tomografi (BT) ve/veya yüksek rezolüsyonlu bilgisayarlı tomografideetkilenen loblar ve bronşektazi tipleri hasta kayıtlarından taranarak verilerkaydedilmiştir.Bulgular: Hastaların tanı yaşı ortalaması 10,52 ± 3,76 yıl olup, en erken tanı2 yaşında, en geç tanı 17 yaşında konulmuştu. Hastaların % 51,8'i erkek, % 48,2'sikız idi. Anne baba akrabalığı % 28,1 oranında idi ve % 16,4 oranında ailede benzerhastalık öyküsü mevcuttu. Hastalarda en sık görülen başvuru semptomu % 100 ileöksürük idi, en sık fizik muayene bulgusu ise % 73,6 ile ral idi. Hastaların %iii43,6'sında altta yatan neden saptanmamıştı, etyoloji saptananlardan en sık % 21,8 ilegeçirilmiş akciğer enfeksiyonları idi. En sık görülen tip % 58,2 ile tübüler tipbronşektazi idi. Bronşektazi lokalizasyonu % 39,1 ile akciğerlerde bilateral yaygıntutulum şeklinde idi. Balgam kültürlerinde en sık izole edilen mikroorganizmastreptococcus pneumoniae idi. Hastaların % 10'una cerrahi tedavi uygulanmıştı.Uygulanan cerrahi işlem hastaların tümünde lobektomi idi.Sonuçlar: Hastanın öksürük ve bol balgam çıkarma şikayeti yanında fizikmuayenesinde de ral varsa ayırıcı tanılarda bronşektazi akla gelmelidir. Aile sağlığımerkezlerinde çalışan aile hekimleri; 8 haftadan uzun süren kronik balgamlı öksürükşikayeti ile başvuran hastalarda bronşektazi olabileceğini düşünüp ileri tetkik vetedavi amacı ile bu hastaları çocuk sağlığı ve hastalıkları polikliniklerineyönlendirmelidir. Bronşektazi hastalarında semptomlar daha çok okul öncesidönemde ve erken okul yıllarında başlamasına rağmen bronşektazi tanısı geçkonmaktadır. Bronşektazi, iyi bir anamnez ve fizik muayene ile tanısı erken konulupuygun tedavi rejimi uygulandığında, semptomlar daha hafif atlatılacak, hastalığınprogresyonu önlenmiş olacak, daha az komplikasyon gelişecek, hastaneye daha azyatış olup hastaların ve ailelerinin yaşam kalitesinin artması sağlanmış olacaktır.Anahtar kelimeler: Çocukluk çağı bronşektazi, balgamlı öksürük, bolbalgam çıkarma, yüksek rezolüsyonlu bilgisayarlı tomografi Objective: Bronchiectasis is still an important health problem for lowerrespiratory tract in children in under developed countries due to insufficiency ofhealth services, poor hygiene conditions, large population. The frequency ofbronchiectasis is not known in our country since there is no proper recordingsystem in this area. The purpose of this retrospective study was to evaluate thedemographic data of children diagnosed with non-cystic fibrosis bronchiectasis,their age at the time of diagnosis, hospitalization complaints, number andduration of hospitalization time, physical examination findings, laboratoryfindings, radiological findings, pulmonary function test values, sputum culturegrowth and their treatment, underlying etiologic factors by hospital file archiveand compare them with other studies in this field.Materials and Methods: 110 patients aged between 2 and 17 years oldwho has diagnosis of cystic non-fibrosis bronchiectasis evaluated between January2012 and December 2017 at the Department of Pediatrics Dicle University Facultyof Medicine. Gender, age, place of residence, age at the time of diagnosis,etiology, kinship status, family history of similar disease, smoking exposure,immunization status, complaints, physical examination findings, number ofhospital admissions, hospitalization season, number and duration ofhospitalization, complete blood count, sedimentation, C-reaktif protein (CRP),blood gas, immunoglobulin levels, some biochemical parameters, pulmonaryfunction tests, sputum culture, treatment, antibiotic use, supportive therapies andscanning of affected lobes and bronchiectasis types on computed tomography (CT)and/or high resolution computed tomography data were recorded from patientrecords.Findings/Results: The mean age at diagnosis was 10,52 ± 3,76 years, theearliest diagnosis was 2 years old and the latest diagnosis was 17 years. 51,8 % ofthe patients were male and 48,2 % were female. Parental relationship was 28,1 %and 16,4 % of them had similar family history. The most common presentingvsymptom was cough with 100 % and the most common physical examination wasrael with 73,6 %. 43,6 % of the patients had no underlying cause and 21,8 % hadprevious lung infection as the most common etiology. The most common type wastubular type bronchiectasis with 58,2 %. The localization of bronchiectasis wasbilateral lung involvement in 39,1 %. The most commonly isolated microorganismin sputum cultures was Streptococcus pneumoniae. Surgical treatment wasperformed in 10 % of the patients. Surgical procedure was lobectomy in allpatients.Conclusion: Bronchiectasis should be considered in differential diagnosesif the patient has cough and abundant sputum in physical examination. Familyphysicians should consider bronchiectasis in patients presenting with chronicsputum cough lasting more than 8 weeks. They should direct these patients to thepolyclinics of pediatrics for further examination and treatment. Although thesymptoms in bronchiectasis patients start mostly in pre-school and early schoolyears, the diagnosis of bronchiectasis is delayed. When bronchiectasis is diagnosedwith a good history and physical examination, and the appropriate treatmentregimen is applied, the symptoms will be lighter, the progression of the disease willbe prevented, less complications will develop, the patients will be less hospitalizedand the quality of life of the patients and their families will be increased.Key Words: Childhood bronchiectasis, cough with sputum, abundantsputum, high resolution computed tomography. 82

Amaç: Acil servislere (AS) başvuru oranları her geçen gün artmakta ve AS yoğunluğu dünya çapında bir sorun olmakla birlikte, birçok ülkede ulusal sağlık hizmeti krizlerinden biri olarak tanımlanmaktadır. AS başvurularının artması, özellikle kentlerde birçok hastanenin kapasitesinin üzerinde hastaya hizmet vermesini gerektirmektedir. Acil olmayan başvurular, birinci basamak sağlık hizmetlerinin etkin kullanılamayışı, AS'te yatış bekleyen hastalar nedeniyle oluşan blokaj bu krizin nedenlerinden sadece bir kaçıdır. Bu tez çalışmasında çocuk acil servis (ÇAS) yoğunluğunu etkileyen faktörlerin belirlenmesi amaçlandı.Gereç ve yöntem: Çalışmamız prospektif, kesitsel tanımlayıcı klinik çalışmadır. Çalışmaya ÇAS'e üç ay süreyle başvuran 2049 hasta dâhil edildi. ÇAS yoğunluğunun nedenlerini ve başvuru saati ile ilişkisini belirleyebilmek için hasta ve hasta yakınlarına anket uygulandı. Hastalar başvuru saatine göre (Grup 1; 08.00-16.00, Grup 2; 16.00-24.00 ve Grup 3; 00.00-08.00) üç gruba ayrıldı. Ankette hastaların ve ebeveynlerin demografik özellikleri, ÇAS'e başvuru şekli, hastanın şikâyetleri ve tanısı, şikâyetlerinin başlama zamanı, hastadan istenen tetkikler, hastaya reçete yazılıp yazılmaması, hastanın yataklı servislere yatışının yapılıp yapılmadığı, ÇAS'e başvuru saati ve nedeni sorgulandı. Çalışmada elde edilen bulgular değerlendirilirken, istatistiksel analizler için SPSS for Windows 24,0 programı kullanıldı. Çalışma verileri değerlendirilirken tanımlayıcı istatistiksel metotlar (Yüzde, Ortalama, Standart sapma); Pearson Ki-Kare testi ve Tek yönlü (One way) Anova testi kullanıldı. Bulgular: Grup 1'de 641, Grup 2'de 717 ve Grup 3'te 691 olgu çalışmaya dahil edildi. Olguların yaş ortalaması 61,9 ± 53,2 ay olup % 48,2'si kız, % 51,8'i erkek idi. Gruplar arasında hastaların adres bilgileri, anne ve baba mesleği, anne çalışma saati, çocuk acil servise başvuru şekli, aynı şikayet ile son bir hafta içinde hangi hekime başvurulduğu, ürogenital sistem tanıları, tam idrar tahlili (TİT) ve ultrason (USG) istemleri ile başvuru saati arasında istatistiksel olarak anlamlı fark saptandı (p

Amaç: Bu çalışmanın amacı DEHB'si olan çocuk ve ergenlerde metilfenidat tedavisi öncesi ve sonrasında, sessiz ve gürültülü ortamlarda konuşmanın anlaşılabilirliğini ve işitsel işlemleme becerilerini değerlendirmek ve sağlıklı kontrollerle karşılaştırmaktır.Gereç ve Yöntem: İstanbul Üniversitesi-Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Çocuk ve Ergen Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Polikliniği'nde DSM-V' e göre bileşik tip DEHB tanısı alan 9-17 yaş arası 23 çocuk ve ergen ve İstanbul Üniversitesi-Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Çocuk Hastalıkları Polikliniği'ne başvuran 9-17 yaş arası 23 sağlıklı kontrol çalışmaya dahil edilmiştir. Katılımcılar Okul Çağı Çocukları için Duygulanım Bozuklukları ve Şizofreni Görüşme Çizelgesi-Şimdi ve Yaşam Boyu Versiyonu-Türkçe Uyarlaması (ÇDŞG-ŞY-T) ile değerlendirildi. Ebeveynler DEHB grubunun metilfenidat tedavisine ara verdikleri ve tedaviye devam ettikleri dönemlerde Turgay DSM-IV Kökenli Yıkıcı Davranış Bozuklukları Belirti Tarama Ölçeği'ni doldurdular. Çocuklar ise Çocuklarda Anksiyete ve Depresyon Ölçeği-Yenilenmiş (ÇADÖ-Y) formunu doldurdular. Katılımcılara işitsel işlemleme becerilerinin değerlendirilmesi amacıyla Frekans Patern Testi (FPT), Süre Patern Testi (SPT) ile sessiz ve gürültülü ortamlarda konuşmanın anlaşılabilirliğini değerlendirmek amacıyla Türkçe Matris Testi (TMT) uygulandı. İşitsel değerlendirme testleri DEHB grubunda metilfenidat tedavisine ara verildikleri dönemde ve tedaviye devam ettikleri dönemde olmak üzere 2 defa uygulandı.Bulgular: Gruplar arasında sessiz ortamda yapılan adaptif TMT'de bir fark bulunmazken, gürültülü ortamda yapılan adaptif ve nonadaptif TMT sonuçlarında DEHB grubunun kontrol grubuna göre doğru yanıt oranının daha düşük olduğu saptandı. DEHB grubunda kontrol grubuna kıyasla FPT ve SPT doğru yanıt oranı her iki kulakta da anlamlı olarak düşük saptandı. Metilfenidat tedavisi sonrasında adaptif sessiz TMT sonucunda gruplar arasında anlamlı farklılık saptanmazken, adaptif-gürültülü ve nonadaptif TMT'de DEHB grubunun doğru yanıt oranının tedavi sonrasında belirgin olarak arttığı saptandı. Metilfenidat tedavisinin FPT ve SPT üzerine etkisine bakıldığında ise MPH'ın sadece sağ kulakta SPT'de doğru yanıt üzerine pozitif yönde etki ettiği saptandı. Çalışmamızda DEHB semptom şiddeti ile işitsel işlemleme testleri arasında negatif yönde anlamlı ilişkisellik saptandı.Sonuç: DEHB grubunda kontrol grubuna göre özellikle gürültülü ortamda konuşmanın anlaşılabilirliğinin düşük olduğu saptandı. Metifenidat tedavisi sonrası DEHB grubunda gürültüde konuşmanın anlaşılabilirliğinde artış saptandı. DEHB semptom şiddeti ile işitsel işlemleme testleri arasında negatif yönde anlamlı ilişkisellik saptandı. Aim: The aim of this study is to evaluate the intelligibility of speech in quiet and noisy environments and auditory temporal processing before and after methylphendidate (MPH) treatment in children and adolescents with ADHD and to compare them with healthy controls.Materials and Methods: 23 children and adolescents between ages 9-17 with combined type ADHD according to DSM-V who applied to the İstanbul University Cerrahpaşa Medical Faculty Child Psychiatry Outpatient Clinic and 23 healthy control between ages 9-17 who applied to the İstanbul University Cerrahpaşa Medical Faculty Pediatric Outpatient Clinic were included in the study. Participants were evaluated with the Kiddie Schedule for Affective Disorders and Schizophrenia Present and Lifetime Version-Turkish Adaptation (KSADAS-PL). Parents completed the Turgay DSM-IV Origin Disruptive Behavior Disorders Symptom Screening Scale before and after MPH treatment. The children completed the Revised Child Anxiety and Depression Scale (CADS-R). In order to evaluate the auditory temporal processing skills and the intelligibility of speech in quiet and noisy environments, Frequency Pattern Test (FPT), Duration Pattern Test (DPT) and Turkish Matrix Test (TMT) were applied to the participants before and after MPH treatment .Results: While there was no difference in the adaptive TMT between the groups in silent environment, but in noisy environment ADHD group show lower response rate than the control group. In the ADHD group, in both ears the response rate of FPT and DPT was significantly lower than the control group. After MPH treatment there was no significant difference between the groups in terms of adaptive silent TMT, but correct response rate of ADHD group in the noisy adaptive and nonadaptive TMT increased significantly after the MPH treatment. When the effects of methylphenidate treatment on FPT and DPT were examined, it was found that MPH had a positive effect on correct response in DPT only in right ear. In our study, there was a negative correlation between ADHD symptom severity and auditory processing test scores.Conclusion: ADHD group show poorer auditory processing skills than control group. MPH increased especially intelligibility of speech in noisy environment. There was a negative correlation between ADHD symptom severity and auditory processing tests scores. 134

Kırıkkale Üniversitesi Tıp Fakültesi Kulak Burun Boğaz ve Baş Boyu Cerrahisi Anabilim Dalı'nda 01.01.2016 – 01.04.2018 tarihleri arasında baş dönmesi şikayeti ile kliniğe başvuran çocuk hastaların dosyaları incelenerek seröz otitis media (SOM) saptanan ve seröz otit saptanmayan hastalar belirlenerek bu iki hasta grubunun video head impulse testi (vHIT) sonuçlarının değerlendirilmesi amaçlandı.Bu amaçla belirttiğimiz tarih aralığında hastaneye başvuran ve 30 adet SOM saptanan ve 30 adet SOM saptanmayan hastaların vestibülooküler refleks (VOR) kazanç ilişkileri vHIT ile değerlendirildi. SOM saptanan hastalar kulak zarı muayene bulgularına göre de kendi içinde değerlendirildi.SOM saptanan 30 hastanın 15'i nin kız (%50) ve 15 'inin erkek (%50), SOM saptanmayan 30 hastanın 15'inin kız (%50) ve 15'inin erkek (%50) olduğu belirlendi. Çalışma grubunun yaş ortalaması 8.26, kontrol grubunun yaş ortalaması 8.2 olarak belirlendi. Çalışma grubu olarak kabul edilen hastaların 24 tanesinin kulak zarı mat olarak izlenirken, 6 tanesinin kulak zarı muayenesi retrakte olarak izlendi. Grup 1 hastaların 12 tanesinde sol posterior kanallarda covert sakkat saptandı, 6 tanesinde sağ anterior kanallarda ve 4 tanesinde sağ horizontal kanallarda sakkat saptandı. Sol posterior kanal VOR kazanç ortalamalarında istatistiksel olarak anlamlı azalma izlendi. Sağ anterior ve sağ horizontal kanal VOR kazanç ortalamalarında istatistiksel olarak anlamlı azalma izlendi.Çalışmaya dahil edilen hastalarımızın yaş grubuna göre bakıldığında en sık baş dönmesi nedenleri olarak Vestibüler Migren ön plana çıkmaktadır. Benign paroksismal pozisyonel vertigo ve ataksi, postravmatik vertigo ve anksiyete bozukluğuna bağlı vertigo da diğer nedenler olarak karşımıza çıkmaktadır. Çocuklarda vertigo her yaş grubunu etkilemekte, farklı yaş gruplarına göre farklı şikâyetlere yol açmaktadır. Ebeveynlerden alınan anamnez de tanı koymada oldukça önemli yer tutmaktadır. Bizim çalışmamıza göre SOM' un vestibüler sistemi kısmen etkilediği fakat bu etkinin, vestibüler sistemin bütün kanallarında görülemediği gözlemlendi. Sonuçları istatistiksel olarak anlamlı düşünebilmek için daha fazla sayıda hasta üzerinde daha fazla çalışma gerektiğini düşünmekteyiz. Bu şekilde vHIT seröz otitli çocuklarda vestibüler sistemi değerlendirmek için önemli bir tanı aracı olarak kullanılabilir.Anahtar kelimeler: Çocuklar, seröz otitis media, vertigo, vestibülookuler refleks, vHIT, The aim of the study is to investigate the effect of serous otitis media on vestibular system in children complaining of vertigo by evaluation of files of the the patients with serous otitis media and evaluation of files of the the patients without serous otitis media in Kırıkkale University Mediacl Faculty Otorhinolaringology Department between dates 01.01.2016-01.04.2018 and evaluation and matching of video head impuls test results of the groups.For this goal, 60 patients applied to our clinic in these dates are evaluated. The diagnosis of 30 patients' was serous otitis media (Group 1) and 30 patients had different diagnoses other than serous otitis media (Group 2). We evaluated vestibuloocular reflex gain results of each groups by video head impulse test (vHIT). Group with serous otitis media also evaluated according to ear drum examination findings.Group 1 is consisted of 15 girls (%50) and 15 boy patients (%50). Group 2 is consisted of 15 girls (%50) and 15 boy patients (%50). Mean age of Group 1 was 8.26, mean age of Group 2 was 8.2. İn study group patients 24 patients ear draum examination was opaque and 6 patients ear drum examination was retracted. In Group 1, covert saccades is discovered in 12 of left posterior semisircular canals of 30 patients, 6 covert saccades is discovered in right anterior canals and 4 covert saccades was discovered in right horizontal canals. A statistifically signicant decraese was determined in left posterior canal vestibuloocular reflex gain results. Also statistifically signicant decraese was determined in right anterior and right horizontal canal vestibuloocular reflex gain results.When we look to the age groups of the our children, most common reason for vertigo complaints was vestibular migraine. Other diagnoses were, benign paroksysmal positionel vertigo, ataxia, postraumatic vertigo and anxiety disorders. Vertigo effects every age groups in children and causes different complaints according to different ages. Anamnesis from parents is very important in differential diagnosis. According to our study, serous otitis media effect vestibular system partially but does not effect all the canals. In order to find statistically significant results, new researches with much more hasta groups should be made. With new researches, vHIT can be used as a valuable diagnostic device in vestibular system in children with serous otitis media.Key words: Children, serous otitis media, vertigo, vestibuloocular reflex, vHIT 107

Amaç: Kocaeli ili ve çevresinde çocuklarda H. pylori reenfeksiyonu oranı, reenfeksiyon sebeplerinin epidemiyolojik olarak literatür eşliğinde değerlendirilmesi ve monoklonal dışkı antijen testi ile üre nefes testinin eradikasyon sonrası değerlendirme sonuçlarını karşılaştırmak.Gereç ve Yöntem: 2008 Ocak -2010 Ağustos tarihleri arasında Kocaeli Üniversitesi Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı Çocuk Gastroenteroloji polikliniği'ne dispeptik yakınmalarla başvuran, 42 olguya ilk başvuru ve eradikasyondan sonra geçen ortalama 8,5 yıllık zaman dilimi içindeki tekrarlayan semptomları, sosyoekonomik durumları, yaşam tarzlarındaki değişiklikler, ailenin diğer bireylerinin varsa semptomları; H.pylori tanısı ve eradikasyonu alıp almadıkları vb. sorular yüz yüze soruldu. Ayrıca dosyalarından başvuru anındaki boy, kilo, başvuru şikayetleri, endoskopik tanıları, eradikasyon tedavileri ve eradikasyon sonrası takip sonuçlarını içeren bilgiler kaydedilerek her olguya ait veri toplandı.Bulgular: H. pylori enfeksiyonunun yaş aralıklarına göre görülme sıklığı değerlendirildiğinde; yaş artışı ile birlikte H. pylori prevelansında da artış gözlendi. Olguların %74 'ünde epigastrik ağrı diğer yakınmalarla birlikte en sık eşlik eden bulgu olarak tespit edildi. Olgularımızın tanı anında yapılan üst gastrointestinal sistem endoskopi bulgularında %66,7 ile antral nodularite en sık rastlanan bulgu idi. Hane halkı yoğunluğuna balıkdığında kendine ait odası olanların dışkıda H. pylori antijen pozitifliği %45,5 iken, bu oran 1.1- 1.9 arası olanlarda %64,7, ≥2 olan olgularda ise %100 idi. H. pylori dışkıda antijen testini baz aldığımızda çalışmamızda reenfeksiyon oranını %54,7 olarak tespit ettik. Olgularımızı ortalama 8 yıl 6 ay yıl takip ettiğimiz göz önüne alındığında da reenfeksiyon hızı yılda %6,4 olarak hesaplandı.Sonuç: Çalışmamızda elde edilen sonuçlar içinde hane halkı yoğunluğu ile H. pylori reenfeksiyonu oranı arasında korelasyon saptadık. Dolayısyla reenfeksiyonun engellenmesi için kişisel hijyen kurallarına uyulması, ev hijyeni ve çevre temizliğine dikkat edilmesinin önemli olduğunu düşünmekteyiz. Objective: This study was performed to evaluate the rate of H. pylori re-infection in children in and around Kocaeli province, to evaluate the causes of reinfection in epidemiological literature and to compare the results of monoclonal stool antigen test and urea breath test after eradication.Materials and Methods: The repetitive symptoms, socioeconomic status of the patients who presented with dyspeptic complaints to the Pediatric Gastroenterology Clinic of the Pediatric Health and Diseases Department of Kocaeli University between January 2008 and August 2010, were evaluated. Changes in lifestyles, symptoms of other family members; H. pylori diagnosis and eradication whether or not received. Interviews were held face to face. In addition, information about the height, weight, admission complaints, endoscopic diagnoses, eradication treatments and follow-up results after eradication were recorded.Results: The frequency of H. pylori infection was evaluated according to age ranges; H. pylori prevalence increased with age. Epigastric pain was the most common accompanying symptom in 74% of the cases. Antral nodularity was the most common finding in the upper gastrointestinal system endoscopy findings at the time of diagnosis. When the density of the households was examined, the rate of H. pylori antigen positivity was found to be 45.5% in the stools, 64.7% in the 1.1 to 1.9, and 100% in the cases with ≥2. Based on the H. pylori monoclonal stool antigen test, we found the rate of reinfection to be 54.7%. Considering that our patients were followed for an average of 8 years and 6 months, reinfection rate was calculated as 6,4% per year.Conclusion: In our study, it is clearly understood that there is a correlation between household density and H. pylori re-infection rate. Therefore, it is important to comply with personal hygiene rules and to pay attention to home hygiene and environmental sanitation. 92

Bu çalışma ile pediatrik üreteropelvik bileşke darlığındaki deneyimlerimiziretrospektif olarak değerlendirmeyi amaçladık.YÖNTEMKliniğimizde 2006-2019 yılları arasında üreteropelvik bileşke darlığı (ÜPBD)nedeni ile (biri robotik) ameliyat edilen 64 hastanın verilerini retrospektif olarakinceledik. Vakalar yaş, cinsiyet, antenatal öykü, hidronefroz, ameliyat öncesi vesonrası durumu, diferansiye böbrek fonksiyonu (DRF), izotopun böbrektentemizlenme yarı ömrü (T1/2), histopatolojik sonuçları, üriner sistem enfeksiyonu vereoperasyon açısından değerlendirildi. Gruplar arasındaki farkları test etmek içinAnova ve Ki-Kare testleri kullanıldı. İstatistiksel olarak p

Bu çalışma, hemşirelerin mesleki değerleri ile aile merkezli bakım arasındaki ilişkiyi incelemek amacıyla yapılmıştır. Evreni, Çukurova bölgesinde (Mersin, Adana, Hatay, Osmaniye) yer alan üniversite ve kamu hastanelerinin çocuk kliniklerinde çalışan ve araştırmaya katılmayı kabul eden 601 hemşire oluşturmuştur. Araştırmanın verileri, hemşirelerin tanıtıcı bilgilerini içeren `Bireysel ve Çalışma Ortamına İlişkin Bilgi Formu`, hemşirelerin mesleki değerlerini belirlemek için Darlene Weis ve Mary Jane Schank tarafından geliştirilen '' Hemşirelerin Mesleki Değerleri Ölçeği (HMDÖ)`ve Linda Shields ve Ann Tanner tarafından geliştirilen '' Aile Merkezli Bakım Anketi (AMBA)'' kullanılarak toplanmıştır. Araştırmada elde edilen verilerin analizinde, ortalama (X) ve standart sapma (SD), minimum ve maksimum değerler, frekans ve yüzde değerler kullanılmıştır. Bağımsız örneklem testi, ANOVA , Post Hoc Tukey Testi ve korelasyon katsayısından yararlanılmıştır. %95 güven seviyesinde ve %5 anlamlılık düzeyinde değerlendirilen verilerin, güvenilirlik analizi için Cronbach's Alpha(0,92) değeri elde edilmiştir. Hemşirelerin yaş grupları, eğitim düzeyleri, hastanedeki görevleri, bilimsel programa katılma durumları bakımından Hemşirelerin Mesleki Değerleri Ölçeği (HMDÖ) puanları arasında istatiksel olarak anlamlı fark bulunmuştur. Hemşirelerin mesleki değerler ölçeği puan ortalaması 104,38±13,24 ve aile merkezli bakım anketi genel puan ortalaması 61,04±7,42 olarak bulunmuştur. Hemşirelerin mesleki değerler ölçeği ile aile merkezli bakım anketi puanları arasında istatistiksel anlamlı doğrusal bir ilişki olduğu görülmüştür (p

Amaç: Hepatit C Virus, kronik karaciğer hastalığı, siroz ve hepatosellüler karsinomayol açabilen önemli bir enfeksiyon hastalığıdır. Kronik hepatit C enfeksiyonunun yavaşseyirli olması nedeniyle çocuklarda son dönem karaciğer hastalığı ya da hepatoselülerkanser riski yüksek değildir. Ancak çocuklarda Hepatit C Virus enfeksiyonu tanımlandıktansonra tedavi edilmesi önerilmektedir. Aşısının olmaması ve tedavisinin ciddi mali yükeneden olması ve hepatik/ekstrahepatik komplikasyonlara yol açması nedeniyle tümdünyada hala önemli bir sağlık sorunudur. Bu çalışmanın amacı Çukurova Üniversitesi TıpFakültesi Çocuk Enfeksiyon Hastalıkları Kliniğinde Kronik Hepatit C tanısı ile izlenenhastaları değerlendirmek, verilen tedavileri ve tedavi sonuçlarını belirlemektir.Gereç ve Yöntem: Bu çalışmada Balcalı Hastanesi Çocuk Enfeksiyon HastalıklarıKliniği'nde 2003-2018 tarihleri arasında Kronik Hepatit C tanısıyla takip edilen 53 çocukhasta incelendi. Hastaların demografik ve klinik özellikleri, biyokimyasal, serolojik vevirolojik sonuçları, tedavi yaklaşımları, tedavi yanıtları, yan etkileri ve komplikasyonlarıdeğerlendirildi.Bulgular: Kronik Hepatit C tanılı 53 çocuk hasta incelendi. Hastaların 36 (% 67,9)'sıbaşvuru anında asemptomatik iken, 17 (% 32,1)'sinin çeşitli belirtileri vardı ve en sıksaptanan belirti % 26,4'ünde halsizlikti. Hastaların 6 (% 11,3)'sının annesinde, 7 (%13,2)'sinin kardeşlerinde Hepatit C saptandı. Tedavi 34 hastaya (% 64,2) verildi. Tedavisibiten 28 hastanın 14'de kalıcı viral yanıt gözlenirken, 6'sı yanıtsız ve 8'i ise takipsizdi.Tedavi alan hastaların 12 (% 35,2)'si Türkiye Cumhuriyeti vatandaşı olup 8 (% 66,6)'indenkalıcı viral yanıt alındığı, 22 (% 64,8)'si Suriye'den gelen sığınmacı vatandaşlar olup 6 (%27,2)'sından kalıcı viral yanıt alındığı, bu iki grup arasında tedavi sonu kalıcı viral yanıtoranları hem oransal olarak hem de istatistiksel olarak anlamlı olduğu bulundu (p=0,036).Sonuç: Bu çalışmanın sonuçlarına göre Kronik Hepatit C tanısı konulan çocuk hastalartedavi kriterlerini karşılıyor ise, tedavi verilmelidir. Tedavi verilen hastaların tedaviuyumları düzenli takiplerle kontrol edilmelidir. Çalışmamızda da fazla sayıda bulunansığınmacı hastaların, tedavi uyumları iyi olmadığı için tedavi başarısı bundan olumsuzetkilenmiştir. Kullanımı yaygınlaşan doğrudan etkili antiviraller ile tedaviye uyum artmışve tedavi sonu kalıcı viral yanıt oranları daha yükselmiştir ancak doğrudan etkili antivirallerile ilgili çocuk hasta gruplarında daha fazla ve daha detaylı çalışma yapılması gereklidir.Anahtar kelimeler: hepatit C virus, bulaş, antiviral tedavi, kalıcı viral yanıt Object: Hepatitis C Virus is an important infectious disease that can lead to chronicliver disease, cirrhosis and hepatocellular carcinoma. Chronic hepatitis C infection has aslow course, so the risk of end-stage liver disease or hepatocellular cancer in children is nothigh. However, it is recommended that children should be treated after the identification ofHepatitis C Virus infection. It is still an important health problem all over the worldbecause of lack of vaccination and treatment causes serious financial burden and causehepatic/extrahepatic complications. The aim of this study was to evaluate the patientsfollowed with the diagnosis of chronic hepatitis C in the Pediatric Infectious DiseasesClinic of Çukurova University Faculty of Medicine and to determine the treatment andtreatment outcomes.Material and Method: In this study, 53 pediatric patients who were followed upwith the diagnosis of chronic hepatitis C in the Pediatric Infectious Diseases Clinic ofBalcalı Hospital between 2003-2018 were examined. Demographic and clinicalcharacteristics, biochemical, serological and virological results, treatment approaches,treatment responses, side effects and complications were evaluated.Results: 53 children with chronic hepatitis C were evaluated. While 36 (67,9 %) ofthe patients were asymptomatic at the time of admission, 17 (32,1 %) had varioussymptoms and 26,4 % of the symptoms were weakness. Hepatitis C was found in 6 (11,3 %)of the patients and in the siblings of 7 (13,2 %). Treatment was given to 34 patients(64,2 %). Of the 28 patients who had finished treatment, 14 had permanent viral response, 6had no response and 8 had no follow-up. Treatment of 12 patients (35,2 %) of citizens isTurkey 8 (66,6 %) in the sustained viral response is received, 22 (64,8 %) of citizens is therefugees from Syria 6 (27,2 %), permanent viral response rates were found to be bothproportional and statistically significant (p = 0,036).Conclusion: According to the results of this study, if children with chronic hepatitisC meet the treatment criteria, treatment should be given. Treatment compliance of patientstreated should be checked with regular follow-up. In our study, the success of treatmentwas negatively affected by the high number of asylum seekers in the study. Compliancewith the use of direct-acting antivirals has increased, and treatment-enduring viral responserates have increased, but more detailed studies are needed in child patient groups withdirect-acting antivirals.Key words: hepatitis C virus, infected, antiviral treatment, permanent viral response 146

Amaç: Pediyatrik hastalarda ilaç uygunsuzluğu ve ihmallerinin saptanması amacıyla tasarlanan Pediatrics: Omission of Prescription and Inappropriate prescriptions (POPI) kriterlerinin Türkiye'ye uygunluğunu değerlendirmek ve pediyatrik hastalarda reçete uygunluğunun sağlanmasında klinik eczacının rolü ve önemini saptamaktır.Gereç ve yöntem: 13 Kasım 2017-13 Nisan 2018 tarihleri arasında yürütülen çalışmaya 4 poliklinik, acil servis ve genel pediyatri yatan hasta servisinden alınan 0-18 yaş arası çocuk reçeteleri dahil edilmiştir. Polikliniklerden ve acil servisten edinilen hasta reçetelerinin uygunluğu POPI'ye göre, genel pediyatri servisinden edinilen hasta verileri ise Pharmaceutical Care Network Europe (PCNE) sınıflandırmasına göre değerlendirilmiş, ilaçla ilişkili olası sorunlar sınıflandırılmıştır. Saptanan uygunsuz reçetelemeler, ihmaller ve ilaçla ilişkili olası sorunlar, ilgili sorumlu hekimlere raporlar halinde sunulmuş ve kabul ya da red şeklinde geri bildirim alınmıştır.Bulgular: POPI'ye göre değerlendirilen 271 poliklinik ve acil hastasının, 104'ünde 134 uygun olmayan reçeteleme; 18'inde ise 19 reçeteleme ihmali saptanmıştır. Uygunsuz reçeteleme ve ihmallerin %70'i kulak burun boğaz ve pulmoner sistem hastalıklarında, %10'u sindirim sistemi hastalarında, %20'si ise diğer hastalıklarda görülmüştür. PCNE'ye göre reçeteleri değerlendirilen 43 yatan hastanın 11'inde toplam 16 ilaçla ilişkili olası sorun saptanmıştır. Sonuç: POPI kriterlerinin birçok hastalığın reçete uygunluğunu değerlendirmede yeterli olduğu; ancak sık rastlanan bazı hastalıklara dair uygunsuz reçteleme ve ihmal kriterleri içermediği için geliştirilmesi gerektiği sonucuna varılmıştır. Uygun olmayan ilaç kullanımların saptanması ve önlenmesinde klinik eczacılara önemli görevler düşmektedir.Anahtar Sözcükler: POPI, PCNE, pediyatri, ilaçla ilişkilisorun, uygunsuz reçeteleme Aim: Pediatrics: Omission of Prescription and Inappropriate prescriptions (POPI) is designed to determine the incompatibility and omissions of prescriptions to pediatric patients. This study aims to assess the appropriateness of POPI criteria in Turkey and to identify the importance of clinical pharmacists' role. Materials and Methods: This study, conducted between 13 November 2017 and 13 April 2018, included the prescriptions of child patients (between ages of 0-18) from 4 outpatient clinics, emergency services, and general pediatric inpatients services. Prescriptions of outpatients' clinics and emergency service were evaluated according to POPI, whereas prescribing in general pediatric services were evaluated according to PCNE to classify drug-related problems (DRP). DRPs were reported to physicians and their positive or negative feedback was collected. Results: This study was evaluated 271 outpatients' data according to POPI. 134 inappropriate prescriptions (IP) in 104 patients and 19 omissions of prescriptions (OP) in 18 patients were determined. Of them, 70% are seen in the diseases of ear, nose and throat; 10% was related to the digestive system and 20% was classified as other diseases. According to the PCNE, 21 possible DRPs were identified in 14 of 43 patients. Conclusion: The POPI criteria are sufficient to assess prescription appropriateness for many diseases. However, further assessment will be required, because it was observed that all IP and OP criteria were not included for some common diseases. Clinical pharmacists play an important role in the detection and prevention of inappropriate drug use.Key Words: POPI, PCNE, pediatrics, drug related problem, inappropriate prescription 89

Bu araştırma, ameliyat olan çocuk hastalara ameliyat öncesinde eğitim amaçlı animasyon filmi izletilmesinin çocuklarda korkuya ve ameliyat sonrası ağrıya etkisini belirlemek amacıyla 1 Temmuz 2017-30 Eylül 2018 tarihleri arasında Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Çocuk Cerrahisi Kliniği’nde yürütülmüştür. Araştırma prospektif, randomize kontrollü, deneysel bir çalışmadır. Bu kısımın örneklemini ameliyat olan blok randomizasyon yapılarak seçilen 132 hasta çocuk oluşturmuştur. Verilerin toplanmasında “Çocuk ve Aileyi Tanıtıcı Veri Formu”, “Çocuk Korku Skalası” ve “Yüz İfadelerini Derecelendirme Skalası (Wong-Baker Ağrı Skalası)” kullanılmıştır. Çalışmaya alınan çocuklar “Animasyon Eğitim Filmi Grubu”, “Belgesel Filmi Grubu” ve “Kontrol Grubu” olmak üzere 3 gruba ayrılmıştır. Animasyon Eğitim Filmi ve Belgesel Filmi Sanal Gerçeklik Gözlüğü ile izletilmiştir. Veriler ameliyat öncesi dönemde araştırmacı tarafından toplanmıştır. Çocuğun ameliyat öncesi korkusu çocuk ve ebeveyn tarafından, çocuğun ameliyat sonrası ağrısı ise çocuk, ebeveyn ve hemşire tarafından ölçekler kullanılarak değerlendirilmiştir. Araştırmada Animasyon Eğitim Filmi ve Belgesel Filmi gruplarında korku puan ortalamalarında düşüş gözlenmiştir. Yapılan analizde “Animasyon Eğitim Filmi Grubu”, “Belgesel Filmi Grubu” ve “Kontrol Grubu” arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık bulunmuştur; bu farkın Animasyon Eğitim Filmi Grubundan kaynaklandığı saptanmıştır (p, The overall aim of this study is to investigate the effects of watching animation film for education in the pre-operative period on fear and post-operative pain in children who had surgery. This study was conducted between July 1, 2017, and September 30, 2018, at the Pediatric Surgery Clinic of Ege University Medical Faculty Hospital. The study was a prospective randomized controlled trial. The current study includes data from 132 children who were chosen doing block randomization. “Child and Family Identification Data Form”, “Child Fear Scale” and “Wong-Baker Faces Scale” was used to data collection. The patients were divided randomly into three groups as “Animation Education Film Group”, “ Documentary Film Group” and “Control Group”. Animation Education Film and Documentary Film was screened using Virtual Reality (VR). The data were collected by the researcher in the pre-operative period. The pre-operative fear of the child was evaluated by the child and the parent, and the post-operative pain of the child was evaluated by the child, parent, and nurse using scales. In this study; there was a decrease in the mean fear score in the “Animation Education Film” and “Documentary Film” groups for both child and parent assessment. In the analysis, a statistically significant difference was found between “Animation Education Film Group”, ”Documentary Film Group“ and ”Control Group”. It was found this difference was caused by Animation Education Film Group (p

Bu araştırma okul öncesi kurumlarında öğrenim gören 5-6 yaş grubundaki çocuklarda ebeveyn tutumlarının akran ilişkilerine etkisini incelemek amacıyla yapıldı. Araştırma verileri Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti Lefkoşa, Girne, Gazimağusa ilçelerinde yer alan ve gönüllü katılım gösteren 8 okul öncesi eğitim kurumunda Şubat-Mayıs 2019 tarihleri arasında uygulandı. Tanımlayıcı ve kesitsel türde yapılan araştırmaya 263 aile ve 25 öğretmen katıldı. Çocuğun anne ya da babası `Ebeveyn Tutum Ölçeği`'ni ve `Tanıtıcı Bilgi Formu`'nu, öğretmenler ise her bir çocuk için ayrı olacak şekilde `Selçuk Akran İlişkilerini Değerlendirme Ölçeği`'ni doldurdu. İstatistiksel analizler SPSS (IBM SPSS Statistics 24) adlı paket program kullanılarak yapıldı. Araştırmaya katılım gösteren çocuklardan %47.5'i erkek, %52.5'i kız; %16.3'ü 5, %83.7'si 6 yaşındadır. İncelenen araştırma sonuçlarında; ebeveynin yaş, eğitim ve eşi ile olan birliktelik durumunun çocuğa karşı davranışlarında farklılık oluşturduğu saptandı. Çocukların davranış özellikleri değerlendirilmesinde Devlet ve Özel okul öncesi eğitim kurumlarında farklılıklar gözlendi. Ebeveyn tutumlarından aşırı koruyucu tutum ve otoriter tutumun çocuğun akran ilişkilerine olumsuz etkileri olduğu sonucuna ulaşıldı. Ebeveyn tutumları arasında yer alan aşırı koruyucu tutum ile çocuğun problem çözme yeteneği arasında zıt yönde bir ilişki bulundu (p

GİRİŞ. Atopik dermatit (AD) patogenezinde rol alan kronik inflamasyon sadece deri ile sınırlı olmayıp sistemik bir inflamasyondur. Bugüne kadar yapılmış olan epidemiyolojik çalışmalar ve bunları kapsayan meta-analiz sonuçları AD ile artmış kardiyovasküler (KV) risk arasındaki ilişkiyi belirlemede çelişkili sonuçlar ortaya koymuştur. Literatürde AD'li çocukların KV risk açısından değerlendirildiği bir çalışma bulunmamaktadır. Çalışmamızda AD'li çocuklarda subklinik ateroskleroz ve kardiyak fonksiyon bulgularının değerlendirilmesi ve bu duruma yol açan risk faktörlerinin saptanması amaçlanmıştır.YÖNTEM. Çalışmaya İstanbul Medeniyet Üniversitesi Göztepe Eğitim ve Araştırma Hastanesi Çocuk Alerji Bilim Dalı'nda AD tanısı alan ve son altı ayda sistemik kortikosteroid tedavisi almamış 59 hasta ile 53 sağlıklı kontrol dahil edilmiştir. Her iki gruptaki çocukların sahip oldukları KV fonksiyonlar, konvansiyonel ve doku doppler ekokardiyografik (TDI) yöntemleriyle değerlendirilmiştir. BULGULAR. Yaş ve cinsiyet yönünden birbiriyle benzer olan hasta ve kontrol grupları arasında sistolik (sırasıyla hasta ve kontrol; 90±4,4 ve 85±7,32 mmHg) ve diyastolik kan basıncı (60±6,27 ve 55±5,87 mmHg), kan eozinofil düzeyi (647,6± 601,7 ve 184,2±126,1 hücre/mcL) ve yüzdesi (6,46±5,60 ve 1,73±0,92) arasında anlamlı fark saptanmıştır (her bir değişken için p0,05). Sağ ventrikül fonksiyonunu gösteren triküspit anüler düzlem sistolik hareketi (TAPSE) (sırasıyla hasta ve kontrol; 18,0±1,95 ve 21,0±1,91) hasta grubunda anlamlı düşük ve hem sistolik hem de diyastolik sol ventrikül fonksiyonunu gösteren ve TDI ile ölçülen sol ventrikül global performans indeksi (LVMPI) hasta grubunda anlamlı düzeyde yüksek bulunmuştur (sırasıyla hasta ve kontrol; 74,4±11,4 ve 35,16± 8,15) (her iki parametre için p0,05), which are subclinical atherosclerosis markers. Tricuspid annular plane systolic excursion (TAPSE) (patient and control, respectively; 18.0±1.95 and 21.0±1.91 mm) showing right ventricular function and left ventricul global performance index (LVMPI) (patient and control, respectively; 74.4±11.4 and 35.16±8.15 (p

Amaç: Bu çalışma monoterapi ve politerapi tedavi uygulanan epileptik hastalarda nitrosatif stres, total oksidan stres (TOS), total antioksidan kapasite (TAS), oksidatif stres indeksi (OSİ) ve 8–hidroksi 2-deoksiguanozin (8-OHdG) düzeylerinin sağlıklı kontrol grubu ile karşılaştırılması planlanmıştır. Antiepileptik tedavinin, serbest radikal oluşumu ve nöronlarda oksidatif hasar ile ilişkisinin tartışılması amaçlanmıştır.Araç ve Gereçler: Çalışmamıza Ocak 2019 - Eylül 2019 tarihleri arasında, Gaziantep Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı, Çocuk Nöroloji Bilim Dalı'nda takip edilen 120 epilepsi tanılı hasta ve Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı polikliniklerine başvuran 40 gönüllü katılımcı alınmıştır. Tüm gruplarda TOS, TAS, OSİ, peroksinitrit ve 8-OHdG parametreleri çalışılmıştır.Bulgular: Kontrol grubunu 19 kız (%47.5) ve 21 erkek (%52.5), monoterapi grubunu 30 kız (%50) ve 30 erkek (%50), politerapi grubunu ise 31 kız (%51.7) ve 29 erkek (%49.3) katılımcı oluşturdu.TOS ve OSİ gruplar arasında karşılaştırıldığında; politerapi grubundaki TOS ve OSİ değerleri, monoterapi ve kontrol grubuna göre anlamlı yüksek saptandı (p=0,001). Peroksinitrit gruplar arasında karşılaştırıldığında politerapi grubundaki peroksinitrit değerleri ile monoterapi ve kontrol grubuna göre anlamlı düşük saptandı. Aynı zamanda monoterapi ve kontrol grubu karşılaştırıldığında monoterapi grubunda peroksinitrit anlamlı yüksek bulundu (p=0,001). 8-OHdG parametresinde gruplar arası fark bulunmamıştır (p=0,929).Sonuçlar: Sonuç olarak politerapi grubunda monoterapi ve kontrol grubuna göre TOS ve OSİ parametrelerinde anlamlı artış görülmüştür. Bu durum antiepileptik tedavinin oksidatif stresi artırdığını düşündürmüştür. 8-OHdG parametresinde gruplar arasında fark gösterilmemesi hastaların etkin tedavi edildiğini ve DNA hasarının henüz oluşmadığını düşündürmüştür. Objective: The aim of this study was to compare nitrosative stress, total oxidant capacity (TAS), total antioxidant capacity (TOS), oxidative stress index (OSI) and 8-hydroxy 2-deoxyguanosine (8-OHdG) levels in epileptic patients receiving monotherapy and polytherapy with healty control group. The aim of this study is to discuss the relationship between antiepileptic therapy and free radical formation and oxidative damage in neurons.Methods: Between January 2019 - September 2019, 120 patients who followed in the Department of Pediatric Neurology, Faculty of Medicine, Gaziantep University, and 40 volunteers who applied to outpatient clinics of Pediatric Health and Diseases Department were included in the study. TOS, TAS, OSI, peroxynitrite and 8-OHdG parameters were studied in all groups.Results: The control group consisted of 19 girls (47.5%), 21 boys (52.5%), monotherapy groups consisted 30 girls (50%), 30 boys (50%) and polytherapy group consisted 31 girls (51.7%), 29 boys (49.3%).TOS and OSI in the polytherapy group was significantly higher than monotherapy and control groups (p=0.001). Peroxynitrite polytherapy group was significantly lower than monotherapy and control groups. Peroxynitrite was significantly higher in the monotherapy group compared to the control group (p=0,001). No difference between the groups of in the 8-OHdG parameter (p=0,929).Conclusion: As a result, parameter of TOS and OSI increased significantly in polytherapy group. This suggests that antiepileptic treatment increased oxidative stress. No difference between the groups in the 8-OHdG parameter suggested that the patients were treated effectively and DNA damage wasn't seen yet. 80

Terminal dönem hastaları için palyatif bakım, pek çok ülkede tartışılıp ülkelerin sosyal sağlık politikalarında yer alırken Avrupa'da sadece Benelüx ülkeleri, ötanaziye izin veren yasalar benimsediler. Hollanda Ötanazi Yasası, 12 yaş ve üzeri yetkin minörlere de bu izni vermekteyken Belçika; 2002 Ötanazi Yasası sadece yetişkinlere izin vermekteydi. Hollanda 2005'den itibaren yasalaşma olmaksızın bir aktif neonatal ötanazi prosedürü olan Groningen Protokolü'nü sağlık politikalarına dahil etmiştir. Belçika, 2014'de Ötanazi Yasası revizyonuyla yaş sınırı olmaksızın karar kapasitesi olan çocuklara da bu izni verecek şekilde yasa kapsamını genişletmiştir. Tıp; iyileştirmeyi, tedavi etmeyi, kötü sağlık koşullarını gidermeye yönelik yöntem ve teknoloji geliştirmeyi amaç edinen, kendi ahlaki sınırları olan bir meslektir. Yetişkin aktif ötanazisi, pek çok ahlaki çerçeve açısından doğru bulunmaz sorgulanırken; bu iki ülkedeki yasalar ve düzenlemeler yenidoğan ve çocuklar gibi savunmasız grupları kapsayacak şekilde genişlemeye başlamıştır. Groningen Protokolü ve Belçika'nın çocukları da Ötanazi Yasası kapsamına alması sebebiyle konu, güncel hale gelmiş; tartışmalara konu olmuştur. Tezin amacı; Belçika ve Hollanda'nın pediatrik aktif ötanazi politikalarının ahlaki meşruiyetini irdeleyen 2005-2017 yılları arasında literatürde yeralmış argüman bazlı makalelerde gerekçelendirmede kullanılan etik kavram ve argümanları belirlemektir. Araştırma zeminini; literatür taramasıyla belirlenen 24 makale oluşturmuştur. İki ülkedeki söz konusu politikayı ahlaken meşru bulanların ve bulmayanların savunmada kullandıkları argümanlar, deskriptif yöntem kullanılarak tanımlanmıştır. Tartışmalarda kullanılan argümanlar, açık şekilde dört tıp etiği ilkesiyle ilişkili görülmüştür. Tartışmalarda; özerklik, kapasite, entelektüel kapasite, karar verme kapasitesi, kararın ağırlığı, bilgilendirilmiş onam, kendini belirleme, hassaslık, baskı, en faydalı olma, katlanılamaz acı, tıbbın iyileştirme amacı, ölümün zarar olup olmadığı, zarar kavramı, tıbbi özen ve hekim sorumluluğu, yaşam kalitesi, palyatif bakım, kaygan zemin etkisi, ayrımcılık, tutarlılık argümanları temellendirmede kullanılmıştır.Anahtar Kelimeler: Pediatrik ötanazi, Belçika, Hollanda, Etik Gerekçelendirme,Argüman While palliative care for terminal-term patients has been included in countries' social health policies by being discussed in many countries, only the Benelux ones in Europe adopted laws allowing euthanasia. While the Dutch Euthanasia Act has also granted permission to competent minors aged 12 and over, the 2002 Belgium Euthanasia Act only allowed adults. The Netherlands has incorporated the active neonatal euthanasia procedure of groningen protocol into health policies without enactment since 2005. Belgium expanded the scope of the law in such a way to allow children with decision-making capacity without any age limit togather with the revision of the Euthanasia Act in 2014. Medicine; is a profession with its own moral boundaries that aims to treat, heal, and develop methods or technologies to correct poor health conditions. While adult active euthanasia is questioned in terms of many moral frameworks; the laws and regulations in these two countries began to expand including vulnerable groups such as newborns and children. Because of the Groningen Protocol and Belgium also included children under the Euthanasia Law, the issue became current and subject to debate. The purpose of the thesis is to determine the ethical concepts and arguments used in justification of the argument based articles in the literature between 2005 and 2017, which examined the moral legitimacy of active pediatric euthanasia policies of Belgium and the Netherlands. The research base is consisted of 24 articles determined by the literature survey. The arguments used in the defense of those who morally accepted the policy in the two countries and those who did not were defined using the descriptive method. The arguments used in the discussions were clearly associated with the four principles of medical ethics. Autonomy, capacity, intellectual capacity, decision-making capacity, decision weight, informed consent, self-determination, sensitivity, pressure, being the best interest, unbearable suffering, aim of improvement of medicine, whether the death is the harm or not, the concept of harm, medical care and physician responsibility, life quality, palliative care, slippery slope effect, discrimination, consistency were used in constructing arguments.Key Words: Pediatric euthanasia, Belgium, Netherlands, Ethical Justification,Argument 214

Bu çalışmanın amacı, Şanlıurfa Eğitim ve Araştırma Hastanesindeki çocuk hastalıkları polikliniklerinde, ÜSYE tanılı hastalara semptomatik tedavi amacıyla reçetelenen ilaçları akılcı ilaç kullanımı açısından değerlendirmektir.Tanımlayıcı tipteki bu çalışmada 1-7 Kasım 2016 tarihleri arasında Şanlıurfa Eğitim ve Araştırma Hastanesi'ndeki 14 Çocuk Hastalıkları Polikliniğinde uzman hekimler tarafından reçetelenen ÜSYE tanılı (ICD kod: J.06) 1064 reçete, Hastane Bilgi Yönetim Sistemi yardımı ile retrospektif olarak incelendi. İlaçların kullanma talimatı bilgileri temel alınarak; reçetelenen ilaç grupları, kombine kullanımları, etken madde sayıları, doz ve doz aralığı uygunlukları, kontrendikasyonları değerlendirildi. Veriler SPSS paket programına aktarılarak yüzde dağılımları incelendi, kategorik değişkenlerin karşılaştırılmasında ki kare (χ2) testi kullanıldı.ÜSYE tanılı reçeteler semptomatik tedavi yönünden değerlendirildiğinde reçetelerin; %86,7'sinde analjezik, %47,9'unda dekonjestan, %47,1'inde antihistaminik, %19'unda vitamin,0 %16,2'sinde ekspektoran, %15,1'inde antitüssif, %4,3'ünde mukolitik, %2,1'inde antiseptiklerin yazıldığı tespit edildi. Semptomatik tedavi dışında ek tanılı olmayan reçetelerin %45,1'inde antibiyotik, %9,7'sinde steroid, %7,9'unda bronkodilatörlerin reçetelendiği görüldü. Reçetelerde; ortalama 4 kalem ilaç bulunurken, 9 kaleme kadar ilaç yazıldığı ve ortalama 6 etken madde içerirken, 19 etken madde içeren reçeteler olduğu görüldü. Dekonjestanların %86,1'inin, antiseptiklerin %50'sinin, antihistaminiklerin %35,5'inin, antitusiflerin %13'ünün kontrendike durumda; antihistaminiklerin 21,8'inin, dekonjestanların %21,2'sinin, antitusiflerin %16,8'inin, mukolitiklerin %10,6'sının, ekspektoranların %8,2'sinin, analjeziklerin %1,8'inin, vitaminlerin %1'inin uygun olmayan dozda; dekonjestanların %20,8'inin, mukolitiklerin %8,5'inin, antihistaminiklerin %6,4'ünün, ekspektoranların %7'sinin, antitusiflerin %5'inin, analjeziklerin %1,8'inin, vitaminlerin %0,5'inin uygun olmayan doz aralığında kullanıldıkları belirlendi. Aynı ilaç grubuna ait etken maddelerin reçetelerde kombine olarak bulunma yüzdelerinin; analjeziklerde %36,2 ekspektoranlarda %18,7, dekonjestanlarda %16,5, antihistaminiklerde %8,8 ve vitaminlerde %5 olduğu görüldü. Reçetelerde antibiyotiklerin yazılması ve kombine reçete edilmeleri; analjezik-antipiretik yazılması ve kombine olarak reçete edilmesi; antihistaminik reçete edilmesi ve reçetelerde uygun olmayan dozda ve kontrendikasyon durumda yazılması; dekonjestanların reçete edilmesi, uygun olmayan dozda kullanılması, lokal veya sistemik olarak reçete edilmesi; antitusif, ekspektoran, vitamin, steroid ve bronkodilatörlerin reçete edilme yüzdeleri hekimler arasında istatistiksel olarak anlamlı farklı bulundu.Sonuç olarak bu çalışmada, uzman hekimler tarafından reçetelerin tamamına yakınında semptomatik tedaviye yönelik ilaç gruplarının tercih edildiği, bu ilaçların kombine kullanımlarına reçetelerin dörtte üçünde yer verdikleri ve hastaların yarısından fazlasında antibiyotik yazıldığı görüldü. Aynı ilaç gruplarının kombine kullanımları ve fazla sayıda ilaç kullanımı pediatrik hastalarda daha sık ilaç etkileşimlerine ve istenmeyen yan etkilerde artışa sebep olabileceği için hekimlerin bu konudaki farkındalıklarını arttırmak ve bilgilerini güncel tutmak amacıyla sürekli meslek içi eğitimlerin düzenlenmesi önem taşımaktadır. Bu çalışma, ÜSYE'nin semptomatik tedavisinde kullanılan ilaçların kontrendikasyon durumunda ve/veya uygun olmayan doz/doz aralığında reçetelenmesini önlemek için e-reçeteleme sırasında uyarı sisteminin oluşturulması veya sınırlandırmaların getirilmesi gibi düzenlemelerin yapılması gerekliliğini ortaya koymaktadır. The purpose of this study is to evaluate prescribed medications in terms of the rational use of drugs for the symptomatic treatment of patients diagnosed with URTI at child diseases outpatient clinics at the Şanlıurfa Education and Research Hospital.This descriptive-type study retrospectively examined with the help of the Hospital Information Management System 1064 prescriptions for those diagnosed with URTI (ICD code: J.06) that were written by specialist physicians at eleven children's disease outpatient clinics at the Şanlıurfa Education and Research Hospital between the dates of November 1-7, 2016. Based on the instructions for use information for the medications, the groups, combine uses, numbers of active ingredients, dose and dosage interval suitability, and contraindications of the prescribed medications were evaluated. The data were transferred into the SPSS package program, and the percentage distributions were studied. The Chi-square test was used in the comparison of the categoric variables.It was determined when prescriptions for those diagnosed with URTI are assessed in terms of symptomatic treatment that analgesics were prescribed in 86.7%, decongestants in 47.9%, antihistaminics in 47.1%, vitamins in 19%, expectorants in 16.2%, antitussives in 15.1%, mucolytics in 4.3%, and antiseptics in 2.1%. It was seen that antibiotics were prescribed in 45.1%, steroids in 9.7%, and bronchodilators in 7.9% of prescriptions without additional diagnoses beyond symptomatic treatment. It was seen in the prescriptions that while there is an average of four drugs, as many as nine were prescribed; and while they contained an average of six active ingredients, there were prescriptions that contained 19 active ingredients. It was reported that 86.1% of decongestants, 50% of antiseptics, 35.5% of antihistaminics, and 13% of antitussives were used in situations of contraindication; 21.8% of antihistaminics, 21.2% of decongestants, 16.8% of antitussives, 10.6% of mucolytic, 8.2% of expectorants, 1.8% of analgesics, and 1% of vitamins were used in inappropriate doses; and 20.8% of decongestants, 8.5% of mucolytic, 6.4% of antihistaminics, 7% of expectorants, 5% of antitussives, 1.8% of analgesics, and 0.5% of vitamins were used in inappropriate dosage intervals. It was seen that the percentages of presence in combination with the active ingredients for the same drug group in prescriptions was 36.2% in analgesics, 18.7% in expectorants, 16.5% in decongestants, 8.8% in antihistamines, and 5% in vitamins. Prescribing antibiotics, combine prescriptions, prescribing analgesics-antipyretics and combining analgesics-antipyretics, prescribing antihistaminics, prescribing unsuitable doses and in situations of contraindication, prescribing decongestants, using in unsuitable doses, prescribing locally or systematically, and the percentages of prescribing antitussives, expectorants, vitamins, steroids, and bronchodilators were found to be statıstıcal sıgnıfıcant different among physicians.In conclusion, it was seen in this study that groups of medications were preferred by specialist physicians for symptomatic treatment in nearly all prescriptions, that these medications were included in 3/4 of prescriptions for their combined use, and, although viruses are responsible for nearly all cases of URTI, that antibiotics were prescribed in more than half of patients apart from symptomatic treatment. Because the combined use of groups of medications and the use of numerous medications can more frequently lead to an increase in drug interactions and unwanted side effects in pediatric patients, it is important that physicians consistently hold professional retraining to increase awareness on this issue and keep their information up to date. It reveals the need for regulations such as creating a warning system during e-prescription or bringing limitations in order to prevent the prescription of medications used in the symptomatic treatment of a URTI in cases of contraindication and/or inappropriate doses/dosage intervals. 94

Bu araştırma, kalp ameliyatı geçiren 1 ay-6 yaş grubu çocuklara çocuk şarkıları dinletmenin postoperatif dönemdeki ağrıyı azaltmaya, yaşam bulgularına ve sedasyona etkisini incelemek amacıyla randomize kontrollü deneysel düzende yapılmıştır. Araştırma verileri, Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Kalp ve Damar Cerrahisi Yoğun Bakım Ünitesi’nde 20 Mart 2017 - 20 Şubat 2018 tarihleri arasında toplanmıştır. Araştımaya 35 çocuk kontrol grubunda, 35 çocuk çalışma grubunda olmak üzere 70 çocuk dahil edilmiştir. Veriler; Çocuk ve Aile Bilgi Formu, Yaşam Bulguları Takip Formu, FLACC Postoperatif Ağrı Ölçeği ve Ramsay Sedasyon Ölçeği kullanılarak toplanmıştır. Verilerin analizinde; tanımlayıcı istatistikler, Ki-kare testi, tekrarlı ölçümlerde ki-kare testi, tek yönlü varyans analizi, Student-t testi ve Mann-Whitney U testi kullanılmıştır. Araştırmada p

Giriş: Hemşirelerin kanıta dayalı uygulamaları kullanması hemşirelik bakım kalitesini yükseltecektir.Amaç: Bu araştırma, çocuk acil servisinde çalışan hemşirelerin kanıta dayalı hemşireliğe yönelik tutumları, mesleki uygulamalarında araştırma sonuçlarının kullanımına ilişkin algıladıkları engeller ve tercih etikleri çözüm önerilerini belirlemek amacıyla yapıldı.Gereç ve Yöntem: Tanımlayıcı ve ilişkisel tipteki bu araştırma 1 Temmuz–15 Eylül 2018 tarihleri arasında İstanbul İl Sağlık Müdürlüğüne bağlı 16 hastanenin Çocuk Acil Servisinde, 239 hemşire ile yapıldı. Etik Kurul onayı ve kurum izni alındı. Veri toplama aracı olarak, Tanıtıcı Özellikler Anket Formu, Kanıta Dayalı Hemşireliğe Yönelik Tutum Ölçeği (KDHYTÖ), Engeller Ölçeği (EÖ) ve Araştırma Sonuçlarını Kullanmayı Kolaylaştırmak İçin Tercih Edilen Çözüm Önerileri Anketi (ASKKİTEÇÖA) kullanıldı.Bulgular: Hemşirelerin yaş ortalamasının 27,83±5,91 yıl, %79,1'inin kadın, %74,1'nin lisans mezunu, %46'sının 1 yıldan daha az süredir çocuk acil servisinde çalıştığı, %47,3'nün yabancı dili düzeyini orta ve %48,1'nin zayıf olarak belirttiği tespit edildi. Puan ortalamalarının KDHYTÖ için 61,77±7,32 (43-75), EÖ için 65,02±15,15 (30-110) ve olduğu belirlendi.Sonuç: Çocuk acil hemşirelerin kanıta dayalı hemşireliğe yönelik tutumlarının ortalamanın üzerinde, engel algılarının orta ve çözüm önerilerine yaklaşımlarının yüksek düzeyde olmasının kanıta dayalı hemşirelik uygulamalarını kullanmaya hazır olduklarını gösterdiği söylenebilir.Anahtar Kelimeler: Acil, araştırma, çocuk hemşireliği, kanıta-dayalı, profesyonel uygulama. Introduction: Using based on evidence-based practices will improve the quality of nursing care.Aim: The aim of this study was to determine the attitudes of nurses working in pediatric emergency department towards evidence-based nursing, their perceived barriers to the use of research results in their professional practice, and their solution suggestions.Materials and Methods: This type of cross- sectional, descriptive, and relational tool was carried out with the help of 239 nurses in 16 pediatric emergency departments of Istanbul Provincial Health Directorate between July 1 and September 15, 2018. Ethics Committee approval and institution permission were obtained. Introductory Peculiarities Survey Form, Evidence-Based Nursing Attitude Questionnaire (EBNAQ), Barriers Scale (BS) and Preferred Solution Suggestions Survey to Simplify Using Research Results (PSSSSURR) are used for data collection purposes.Results: The average age of the nurses was 27,83 ± 5,91 years, 79,1% of them were female, 74,1% were graduate, 46,1% were less than 1 year the study was conducted in a pediatric emergency department, and 48,1% reported a foreign language as medium and 47,3% as weak. The average score was 96,2±12,1 (44-110) for PSSSSURR, 61,77±7,32 (43-75).Conclusion: It can be said that the attitudes of pediatric emergency nurses towards evidence-based nursing is above the average, and the high level of approach to obstacle perceptions and solution suggestions indicate that they are ready to use evidence-based nursing practices.Key Words: Emergency, research, pediatric nursing, evidence based, professional practice 176

Amaç: Bu çalışmamızın amacı İstanbul'da aile hekimlerinin çocuklarda idrar yolu enfeksiyonu ile ilgili bilgi ihtiyaçlarının karşılanmasında e-posta ve geleneksel sınıf eğitiminin etkisini karşılaştırmaktır.Gereç ve Yöntem: Çalışmaya ulaşılan 146 aile hekimine çocukluk çağında idrar yolu enfeksiyonlarının tanısı, tedavisi, profilaksisi ve sevk koşulları ile yeterlik algısı ve bilgi ihtiyaçlarını değerlendiren bir anket uygulanmıştır. Bu ankette konuyla ilgili eğitim almak isteyen 100 hekim yaş, cins, uzmanlık eğitimi, mesleki deneyim durumlarına göre randomize bir şekilde e-mail(n=42) ve geleneksel sınıf eğitimi(n=36) olmak üzere 2 gruba ayrılmıştır. E-mail grubunda eğitimler 6 hafta sürmüş ve haftada iki kez olmak üzere hekimlere e-mail ile powerpoint sunu şeklinde eğitim materyalleri gönderilmiştir. Geleneksel sınıf eğitimi her bir hekim için bir kez olmak üzere powerpoint sunu şeklinde bir eğitimden oluşmaktadır. Eğitim öncesinde ve sonrasında çocuklarda idrar yolu enfeksiyonu ile ilgili pretest ve posttest yapılarak eğitimlerin etkinliği değerlendirilmiş, eğitimler hakkında geri bildirim alınmıştır. Bulgular: Her iki grubun yaş, cinsiyet, medeni durum, uzmanlık durumu, mezuniyet yılı, birinci basamakta çalışma süresi, son üç ayda tanı koydukları çocuk İYE sayısı, üst basamağa sevk sayısı açısından birbirine benzerdir (herbiri için p>0,05).Her iki grupta yeterlik algı puanlarındaki değişimlerde ve eğitim öncesi ve sonrasında toplam puanda anlamlı bir artış saptanmıştır (p=0,0001).Çocuklarda idrar yolu enfeksiyonu bulgularını tanıyabilme, idrar stripi sonuçlarını yorumlayabilme, tedavi yapabilme konularında kendilerini yeterli hissedenlerin sayısı her iki grupta da eğitim sonrası değişmemiştir (herbiri için p>0,05).Her iki grupta da çocuklarda İYE için riskli bireyleri saptayabilme, komplikasyonları hakkında yeterli bilgiye sahip olma, tanı ve tedavi rehberlerini kullanabilme, sevk zamanını bilme, direnç gelişen antibiyotikler konusunda bilgi sahibi olma, tekrarlayan idrar yolu enfeksiyonu varlığında ne yapmam gerektiğini bilme konularında kendilerini yeterli hissedenlerin sayısı eğitim sonrasında artmıştır.Sınıf eğitimi grubunda eğitim sonrasında daha fazla kişi idrar sedimentinin mikroskopik değerlendirmesini yapabilme konusunda kendini yeterli hissettiğini bildirmiştir (p0,05), fakat uzman olmayan aile hekimlerinin uzman olanlara göre daha fazla puan artışı gösterdiği saptanmıştır (p=0,043) . Sonuç: Bizim çalışmamızda hem geleneksel sınıf eğitiminin hem de e-mail yoluyla yapılan eğitimin aile hekimlerinin yeterlik algısını arttırdığı fakat araştırmaya katılan hekimlerin geleneksel sınıf eğitiminden daha memnun kaldığı saptanmıştır. Bunun nedeninin iletişim becerilerinin sınıf eğitiminde iyi kullanılması, fakat e-mail eğitimlerine yeteri kadar aktarılamaması olabilir. Anahtar kelimeler: Geleneksel sınıf eğitimi, uzaktan eğitim, çocuklarda idrar yolu enfeksiyonu Aim: The aim of this study; To compare the effect of e-mail and traditional classroom education to meet the needs information about urinary tract infections in children of family physicians in Istanbul.Materials and Methods: A total of 146 family physicians who were reached in the study were administered a questionnaire evaluating the diagnosis, treatment, prophylaxis and referral conditions, proficiency perception and information needs of urinary tract infections in children. A total of 100 family physicians who wanted to participate in the study were divided into two groups as e-mail(n=42) and traditional classroom education (n=36) in a randomized way according to their age, gender, specialty training and professional experience. E-mail group were sent powerpoint presentation training materials by e-mail twice a week for 6 weeks. Traditional classroom training consists of an education in the form of PowerPoint presentations, including once for each physician. Before and after the training, the effectiveness of the training was evaluated by making pretest and posttest in urinary tract infection in children and feedback was received about the training. Findings: In this study, we found that both training methods increase the perception of qualification.Both groups were age, sex, marital status, professional status, year of graduation, while working in primary care, uti number of children they diagnosed within the last three months, were similar (each one p>0,05).Both groups were no statistically significant differences in the scores of competence perception scores before and after the training (p=0,0001).To recognize the signs of urinary tract infections in children, urine strips interpret the results, the number of those who feel themselves enough to make treatment issues remained unchanged in both groups after training (each one p>0,05).In both groups, the ability to identify patients at risk for UTI in children, do not have enough information about complications, using the diagnosis and treatment guidelines, knowing the dispatch time, resistance to have information about developing antibiotics, the number of those who feel themselves adequately in the subject know what I should do in the presence of recurrent urinary tract infections increased after training.After training in classroom training groups reported that more people feel enough in itself to make the microscopic evaluation of urine sediment (p0,05) , but the increasing point score of specialist family physician found more than non-specialist family physician (p=0,043).Conclusion: In our study, traditional classroom training and e-mail training increased the perception of competence of family physicians, but the physicians participating in the research were found to be more satisfied with the traditional classroom education. The reason for this is that communication skills can be used well in classroom education, but it cannot be transferred to e-mail education sufficiently. Medical Education and continuity of current medical information we have is an indispensable element for the physician and therefore should be made compulsory for the training of physicians the possibilities of modern technology. Long-term studies are needed for practical applications. Keyword: Traditional classroom training, distance education, urinary tract infection in children 69

Çalışmamızın amacı: Dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu (DEHB) olan ile olmayan aynı yaştaki çocukların ayak biyomekaniği açısından karşılaştırılmasıdır.Yöntem: Çalışma grubumuz Bakırköy Prof. Dr. Mazhar Osman Ruh Sağlığı ve Sinir Hastalıkları Eğitim Araştırma Hastanesi Çocuk ve Ergen Psikiyatri polikliniğine başvuran 8-17 yaş arası DEHB tanısı almış 23 kişi ve olgularla aynı yaşta ve dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu tanısı almamış 23 sağlıklı kontrolden oluşmaktaydı. Her iki gruba dikkat eksikliği ve yıkıcı davranış bozuklukları için DSM-IV'e dayalı Tarama ve değerlendirme ölçeği (DEYDB DSM-IV Değerlendirme Ölçeği), Çocuk fiziksel aktivite anketi (ÇFAA), çocuklar için depresyon ölçeği (CDI), çocuklar için anksiyete ve ilgili bozukluklar tarama ölçeği (STAI), çocuklar için yaşam kalitesi ölçeği, çocuklar için bilgisayar oyun bağımlılığı ölçeği, ve ayakkabı uygunluğu değerlendirme formu uygulandı. Olguların ayak biyomekaniğini değerlendirmek için navicular düşme testi, calcaneo tibial açı (varus valgus) ölçümü, femoral anteversiyon açısı, longitudinal ark açısı (Feiss Çizgisi), subtalar açı ölçümü, metatarsal genişlik farkı, Q açısı, ayak tabanı basınç analizi (statik ve dinamik) ve ayak postür indeksi kullanıldı. Esneklik (Otur Uzan Testi-OUT), çeviklik testleri (durarak uzun atlama ve çoklu sıçrama CMJ) değerlendirilmiştir.Sonuçlar: Çalışma grubumuzun yaş ortalaması ile beden kitle indeksi (BKİ) sırasıyla DEHB grubunda 12,13±2,80 yıl ile 18,35±3,55 kg/m², kontrol grubunda 11,78±2,81 yıl ile 18,35±3,55 kg/m² idi. Gruplar arasında yaş ve BKİ açısından anlamlı farklılık bulunmadı (p>0.05). Navicular kemik düşme testi, kalkaneo tibial açı, subtalar iç ve dış açı, Q açısı ve ayak postür indeksi, Independent Samples T testi ile karşılaştırıldığında istatiksel olarak anlamlı bir fark saptandı (sırasıyla; p=0,02, p=0,002, p=0,018, p=0,017, p=0,007, p=0,004).Hiperaktivite ve kontrol grubu cinsiyet, çocukların spora olan ilgileri, `ailenin ortalama aylık geliri`, `Babanın mesleği` ne göre Ki-kare testi ile değerlendirildiğinde iki grup arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark saptandı (p=0,02). Kardeş sayısı ve kaçıncı kardeş oldukları, Independent Samples T testi ile değerlendirildiğinde iki grup arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark saptandı (sırasıyla; p=0,0, p=0,01). OUT ve durarak uzun atlama testi Independent Samples T Testi ile karşılaştırıldığında istatiksel olarak anlamlı bir fark saptandı (sırasıyla; p=0,04, p=0,003).Tartışma : Literatürde DEHB olan çocukların klasik semptomlardan ayrı olarak duyu bütünleme problemlerine sahip oldukları ve ayakta durma dengelerinin sağlıklı çocuklardan oluşan kontrol grubuna göre daha bozuk olduğu belirtilmiştir. Çalışmamızın sonucunda da DEHB tanısı almış çocuklar ile sağlıklı çocuklar arasında ayak biyomekaniği açısından farklılıklar saptanmıştır.Anahtar Kelimeler: Dikkat eksikliği hiperaktivite, ayak biyomekaniği, pes planus, pedografi Purpose of our study: Comparison of children of same age with and without attention deficit hyperactivity disorder (ADHD)Methods: Our Working group Bakirkoy Prof. Dr. Mazhar Osman Mental health and neurological diseases Education Research Hospital Child and adolescent Psychiatry admitted to the clinic of children aged 8-17 to 23 people who have been diagnosed with ADHD and patients with the same age and attention deficit hyperactivity disorder 23 healthy Control. The screening and evaluation scale based on DSM-IV for attention deficit and destructive behavioral disorders in both groups (DEYDB DSM-IV evaluation scale), physical activity questionnaire for older children (PAQ-C), depression measure for children, anxiety in children and related the scale of disorders screening, quality of life for children scale, computer game addiction scale for children, and shoe suitability evaluation form were applied. Navicular drop test for evaluating the foot biomechanics of the patients, calcaneo tibial angle (Varus valgus), femoral anteversion angle, longitudinal arc angle (Feiss line), subtalar angle measurement, metatarsal width difference, Q angle, foot base pressure analysis (fixed and dynamic) and the foot posture ındex were used flexibility (sit-down test-OUT) is assessed from agility tests (stopping long jump and multiple leaping) angles.Results: The mean age and body mass index (BMI) of our study group were 12,13±2,80 and 18,35±3,55 and 11,78±2,81 years and 18,35±3,55 kg/m² in the ADHD and control groups, respectively. There was no significant difference between the groups in terms of age and BMI (p>0,05). Navicular bone fall test, calcaneo tibial angle, subtalar inner outer angle, Q angle and foot posture index were compared with İndependent Samples T test (respectively; p=0,02, p=0,002, p=0,018, p=0,017, p=0,007 p=0,004). And when the hyperactivity and gender of the control group, children's interest in sports, average monthly income of the family `and` father's profession were evaluated by Chi-square test, a statistically significant difference was found between the two groups (p=0,02). The number of siblings and the rank of their births were evaluated by İndependent Samples T Test, a statistically significant difference was found between the two groups (respectively; p=0,0, p=0,01). A statistically significant difference was found when OUT and standing long jump test were compared with İndependent Samples T test (respectively; p=0,04, p=0,003).Discussion: In the literature, it is noted that children with ADHD have sensory integration problems separately from classical symptoms and that the standing balance is more corrupt than the control group consisting of healthy children. As a result of our study, differences were found in terms of foot biomechanics between children diagnosed with ADHD and healthy children.Keywords: Attention deficit hyperactivity, foot biomechanics, pes planus, pedography 135

Anemi, hemoglobin, hematokrit veya eritrosit düzeylerinin yaş ve cinse göre belirlenen normal değerlerinin altında olmasıdır. Hemoglobin tarafından dokulara oksijen taşınmasının yetersiz olduğu, pediatri kliniğinde sık karşılaşılan bir durumdur. Yapılan çalışmalar göstermiştir ki, gelişmekte olan ülkelerde 5 yas altı çocuklarda anemi sıklığı %39 olarak bildirilirken 5 -14 yaş arası çocuklarda %48'dir. Anemi tanısı konulan hastaların yarısı demir eksikliği anemisi olarak bildirilmiştir. Demir eksikliği anemisinin klinik spektrumu çok geniştir. En önemli non-hematolojik komplikasyonu ise kardiyovasküler sistem üzerinedir. Demir eksikliği anemisinin kalpte oluşturduğu elektrokardiografik değişikliklerin araştırılması amacıyla; DEA tanısı alan ve tedavi edilen hastaların QT, QTc, Tpe intervali, Tpe/QTc ve QT dispersiyon parametreleri tedavi öncesi ve tedavi sonrası değerlendirilmiştir. Aim and Background: Anemia, hemoglobin, hematocrit or erythrocyte levels are below the normal values determined by age and sex. Hemoglobin is a common condition in pediatric clinic where oxygen transport to tissues is insufficient. Studies have shown that the prevalence of anemia in children under 5 years of age is reported to be 39% in developing countries and 48% in children between 5 and 14 years of age. Half of the patients with anemia were reported as iron deficiency anemia. The clinical spectrum of iron deficiency anemia is very wide. The most important non-hematological complication is the cardiovascular system. In order to investigate the electrocardiographic changes of iron deficiency anemia in the heart; QT, QTc, Tpe interval, Tpe / QTc and QT dispersion parameters of the patients diagnosed and treated with iron deficiency anemia were evaluated before and after treatment 86

Bu çalışmanın amacı, Van Bölge Eğitim ve Araştırma Hastanesine başvuran çocuk hastalarda bağırsak parazitlerinin sıklığını belirlemek, bu parazitlerin sıklığını etkileyen bazı faktörleri değerlendirmek ve çocuklarda intestinal parazitozların önemini bir kez daha ortaya koymaktır. Bu çalışma, Kasım 2012-Mart 2013 tarihleri arasında Sağlık Bilimleri Üniversitesi Van Bölge Eğitim ve Araştırma Hastanesine başvuran 0-17 yaşları arasında 135'i kız, 165'i erkek olmak üzere toplam 300 hasta üzerinde yürütüldü. Ayrıca, hasta ve/veya hasta yakınlarının ailenin aylık gelir düzeyi, ebeveynlerin öğrenim durumu, ebeveynlerin mesleği, çocukların oynadıkları oyun alanı, ailenin oturduğu mesken türü, kardeş sayısı, tuvalet temizliğinin ne ile yapıldığı, kanalizasyon şebekesinin olup olmaması, evde kullanılan suyun kaynağı, meskenin yakınında ahır olup olmaması gibi soruları içeren anket formlarını doldurmaları sağlandı. Dışkı örneklere önce nativ-Lugol yöntemi ile incelendi. Daha sonra bu örneklere modifiye asit-fast boyama yöntemi uygulanarak Cryptosporidium spp. ve Cyclospora cayetanensis gibi etkenler yönünden değerlendirildi. Bu çalışmada, dışkı örnekleri incelenen toplam 300 çocuk hastanın 87'sinde (%29) bir veya birden fazla parazit türü saptanmıştır. Çalışmaya dahil edilen kız hastaların 48'inde (%35,6), erkek hastaların 39'unda (%23,6) intestinal parazit pozitifliği saptanmıştır. Çalışmada Giardia intestinalis %9,7, Blastocystis hominis %8, Crypytosporidium spp. %2,3, C. cayetanensis %0,7 ve Hymenolepis nana %0,7 oranında saptanmıştır. Sonuç olarak çalışmamızda %29 gibi yüksek bir oranda intestinal parazitlerle enfekte olan çocuk hastalarda G. intestinalis ve H. nana gibi parazitlerin yanı sıra Crypytosporidium ve C. cayetanensis de saptanmıştır. Bu sonuçlar hastanelere başvuran çocuk hastaların rutin parazitolojik bakılarında sadece nativ yöntemin değil aynı zamanda modifiye asit-fast gibi boyama yöntemlerinin de kullanılma gerekliliğini ortaya koymuştur. Ayrıca çalışmamızda saptadığımız yüksek intestinal parazit oranı bu etkenlerin çocuk yaş grubundaki önemini bir kez daha gözler önüne sermiştir.Anahtar sözcükler: Ġntestinal parazitler, çocuk hastalar, prevalans The aim of this study was to determine the frequency of intestinal parasites in children admitted to Van Regional Training and Research Hospital, to evaluate some factors affecting the frequency of these parasites and to reveal the importance of intestinal parasites in children. This study was conducted between November 2012 and March 2013 in a total of 300 patients, 135 female and 165 male, aged 0-17 years who were admitted to Van Regional Training and Research Hospital of Health Sciences University. In addition, Patient and / or patient relatives were provided to fill out questionnaires including questions such as whether there was a barn or not, the monthly income level of the family, the education level of the parents, the occupation of the parents, the play area where the children play, the type of residence where the family resides, the number of siblings, the cleanliness of the toilet, whether or not the sewerage network. Stool samples were first examined by native-Lugol method. Then, Then, modified acid-fast staining method was applied to these samples and evaluated for agents such as Cryptosporidium spp. and Cyclospora cayetanensis. In this study, one or more parasitic species were found in 87 (29%) of the 300 pediatric patients whose stool samples were examined. Forty-one (35.6%) of female patients included in the study had intestinal parasites positive in 39 (23.6%) of male patients. In the study, Giardia intestinalis was 9.7%, Blastocystis hominis 8%, Cryptosporidium spp. 2.3%, C. cayetanensis 0.7% and Hymenolepis nana 0.7%. As a result, in our study, parasites such as G. .intestinalis and H. nana, as well as Crypytosporidium and C. cayetanensis have been detected in pediatric patients infected with intestinal parasites at a high rate of 29%. These results indicated that the routine parasitological aspects of pediatric patients who applied to hospitals should be used not only in the native method but also in modified acid-fast staining methods. In addition, the high intestinal parasitic rate we detected in our study once again revealed the importance of these agents in the child age group.Key words: Ġntestinal parasites, child patients, prevalence 72

Öksürük, tüm dünyada çocukluk çağında en sık hastaneye başvuru sebeplerinden biridir. Altta yatan basit bir sebepten kaynaklanabileceği gibi, yaşamı tehdit eden ve erken tanı konulamadığı takdirde geri dönüşümsüz sonuçlar ortaya çıkarabilen önemli hastalıkların da habercisi olabilir. Aileler ve hastalar için psikolojik hasar oluşturmakta, sağlık çalışanları için artmış iş yüküne yol açmaktadır. Öksürük nedeniyle hastane başvuruları, devletlerin sağlık harcamalarında önemli bir paya sahiptir. Çalışmamızda 1 Ekim 2015-30 Eylül 2017 tarihleri arasında hastanemiz Çocuk Göğüs Hastalıkları Polikliniği'ne kronik öksürük nedeniyle başvuran hastaların kliniği, tanı aşamaları, aldığı tanılar, izlem süreleri incelenmiştir. Çalışmada toplamda 62 hasta incelenmiştir. Hastaların ortalama yaşı 75,65±51,61 ay olarak bulunmuştur. Vakaların %55,3'ü erkek, %44,7'si kız cinsiyettedir. Hastaların %75,8'inin öksürük süresi 3 aydan uzundur. Başvuran hastaların %22,5'inin ebeveynleri arasında akraba evliliği, %20,9'unun ev içi tütün maruziyeti mevcuttur. En sık başvuru kasım ve aralık aylarında, en az başvuru temmuz ve ağustos aylarında olmuştur. Çalışmada en sık saptanan tanılar astım ve reaktif hava yolu hastalığı, primer siliyer diskinezi, kistik fibrozis, postenfeksiyöz öksürük olmuştur. Vakaların %79'u hastane içinde başka bölümlere konsülte edilmiştir. Astım hastaları 2-6 yaş arasında, primer siliyer diskinezi hastaları 6-12 yaş aralığında daha sık tanı almıştır. Hışıltılı çocukların %64,2'si astım tanısı almıştır. Islak öksürüğe sahip hastaların %41'i primer siliyer diskinezi tanısı almıştır. Yenidoğan tarama programı olmadan tanı alan KF hastalarının ortalama tanı yaşı 63 aydır. İzlemde eksitus olan hasta olmamıştır.Anahtar kelimeler: Pediatri, kronik öksürük, astım, primer siliyer diskinezi,kistik fibrozis Cough is one of the most common causes of hospital admissions in childhood all over the world. This may be due to a simple underlying cause, and may be a sign of life-threatening diseases that can lead to irreversible consequences if not diagnosed early. It causes psychological damage for families and patients and leads to increased workload for health workers. Hospital applications due to cough have a significant share in the health expenditures of states. In our study, the clinic, diagnostic stages, diagnoses and follow-up periods of the patients who applied to our Pediatric Pulmonary Diseases Outpatient Clinic due to chronic cough between 1 October 2015 and 30 September 2017 were examined. A total of 62 patients were studied. The mean age of the patients was 75.65 ± 51.61 months. 55.3% of the cases were male and 44.7% were female. 75.8% of the patients had cough duration longer than 3 months. Among the applicants, 22.5% had consanguineous marriages and 20.9% had domestic tobacco exposure. The most frequent admission was in November and December, and the least was in July and August. The most frequent diagnoses were asthma and reactive airway disease, primary ciliary dyskinesia, cystic fibrosis and postinfectious cough. 79% of cases were consulted to other departments within the hospital. Patients with asthma were diagnosed more frequently between the ages of 2-6 and primary ciliary dyskinesia among the patients aged 6-12 years. 64.2% of wheezing children were diagnosed with asthma. 41% of patients with wet cough were diagnosed with primary ciliary dyskinesia. The mean age of diagnosis of CF patients diagnosed without newborn screening program is 63 months. No patient died in follow-up.Key words: Pediatrics, chronic cough, asthma, primary ciliary dyskinesia,cystic fibrosis 106

Bu çalışmada Kütahya yöresinde derlenen çocuk folkloru ürünlerine, çocuk folkloruyla ilgili inanış ve uygulamalara yer verilmiştir. Çalışma beş bölümden oluşmaktadır. Bölümlerde çocuk folkloruyla ilgili inanış ve uygulamalar, çocuk oyunları, çocuk hastalıkları ve çocuk etrafında şekillenen sözlü edebiyat ürünleri incelenmiştir. Çalışmada, günümüzde Kütahya ve yöresinde hâlâ varlığını devam ettiren ya da unutulmaya yüz tutmuş çocuk folkloru ürünlerinden, çocuk folkloruyla ilgili inanış ve uygulamalardan örnekler sunulmuştur. Kütahya ve yöresinde yapılan derlemeler sonucunda kaynak kişilerden öğrenilen bilgiler çalışmanın özünü oluşturur. Ayrıca konuyla ilgili yazılı kaynaklardan edinilen bilgiler çalışmaya eklenmiştir.Anahtar Kelimeler: Çocuk, Çocuk Folkloru, Oyun, Kütahya, İnanış, Halk Edebiyatı, Halkbilimi This study includes children's folklore products collected in Kütahya region as well as beliefs and practices related to children's folklore. The study consists of five chapters. In these chapters, beliefs and practices related to children's folklore, children's games, children's diseases and verbal literature products on children were examined. This study presented various examples of children's folklore products that still exist or that have been forgotton and beliefs and practices related to children's folklore in Kütahya region. As a result of research conducted in Kütahya region, the information obtained from people forms the essence of the study. Moreover the study contained the information obtained from the written sources.Keywords: Children, Children's Folklore, Game, Kütahya, Belief, Folk Literature, Folklore 416

Amaç: Araştırmada, hasta çocuklarının annelerinin, sağlık bilgisine ulaşmadainternet ve sosyal ağları kullanım durumlarının belirlenmesi amaçlanmıştır.Materyal ve Metot: Bu araştırma tanımlayıcı nitelikte olup, araştırmanın evreniniHaziran 2018-Nisan 2019 tarihleri arasında Trabzon Fatih Devlet Hastanesi AcilServisine başvuran 360 hasta çocuğun annesi oluşturmuştur. Araştırmanın örnekleminiise rastlantısal yöntemle belirlenen Trabzon Fatih Devlet Hastanesi Acil Servisinebaşvuran ve araştırmaya katılmayı kabul eden 3-6 yaş hasta çocuğa sahip 100 anneoluşturmuştur. Veri toplama aracı olarak literatür doğrultusunda oluşturulan anket formukullanılmıştır. Elde edilen veriler bilgisayar ortamında değerlendirilmiştir.Bulgular: Araştırmaya katılan annelerin %58'inin 30-40 yaş grubunda, %42'sininortaöğretim mezunu ve %47'sinin ev hanımı olduğu tespit edilmiştir. Annelerin%86'sının çocuklarının hastalığı hakkında bilgi edinmek için interneti kullandığıbelirlenmiştir. Annelerin %90'ı interneti bilgi edinmek, %89'u iletişim, %86'sı sosyalpaylaşım platformları (facebook, instagram, snapchat vb.) ve %71'i de haber takibiamacıyla kullanmaktadırlar. Araştırma dahilindeki annelerin %41'i günlük 2-3 saatinternet kullanırken, %62'si internette en az bir defa sağlık bilgisi aramış olup, %91'i desağlık kapsamında verilen internet hizmetlerinden haberdardırlar.Sonuç: Araştırmada elde edilen bulgular çerçevesinde, annelerin çocuklarınınhastalıkları konusunda bilgi edinmek amacıyla internet ve sosyal ağları kullandıklarıgörülmektedir. Bununla beraber anneler internet ve sosyal ağları farklı iletişim kanallarıolarak da kullanmaktadır.Anahtar Kelimeler: Anne, çocuk, hemşire, internet, sosyal ağ Aim: The study aims to determine the use of the Internet and social networks bymothers to get health information about the illness of their children.Materials and Methods: This study population of this descriptive type researchconsisted of mothers of 360 child patients, who were admitted to Trabzon Fatih StateHospital Emergency Department between June 2018 and April 2019. And, the sample ofthe study consisted of 100 mothers with 3-6 year-old children who admitted to TrabzonFatih State Hospital Emergency Department and agreed to participate in the study. Datawere collected using a questionnaire developed by researchers in accordance with theliterature. The data obtained were evaluated in a computer environment.Findings: It was determined that 58% of the mothers participated in the study wasin the 30-40 age group, 42% was secondary school graduate and 47% was housewife. Itwas determined that 86% of mothers used the Internet to get information about theirchildren's disease. Of the mothers, 90% uses the Internet for getting information, 89% forcommunication, 86% for social sharing platforms (Facebook, Instagram, Snapchat, etc.)and 71% for following the news. While 41% of the mothers included in the research usesthe Internet for 2-3 hours a day, 62% searched for health information at least once on theInternet, and 91% is aware of the health services provided on the Internet.Results: In accordance with the findings of the study, it is seen that mothers usethe Internet and social networks to get information about their children's illness. However,mothers also use the Internet and social networks as different communication channels.Keywords: Mother, child, nurse, internet, social network 105

Amaç: Düzce Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı Yenidoğan Yoğun Bakım Ünitesinde takip edilen prematüre olguların Uluslararası Çocuk Gelişimi İzleme ve Destekleme Rehberi'nin (GİDR) Türk çocuklarında standardize edilmiş formu ile nörogelişim basamaklarının incelenmesi ve demografik özelliklerinin değerlendirilmesidir.Metot: Düzce Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Yenidoğan Yoğun Bakım Ünitesinde Ocak 2015-Aralık 2016 tarihleri arasında takip edilen 37. gestasyon haftası altı doğan prematüre hastalar takip dosyaları ile retrospektif olarak incelendi. Hastalar Hastanemize davet edilerek detaylı nörolojik muayeneleri yapıldı ve nörogelişimsel gelişimleri Uluslararası GİDR ile değerlendirildi. Bütün veriler bilgisayar ortamında SPSS 15.0 (SPSS, Inc., Chicago, Illinois, USA) istatistik programı kullanılarak incelendi. Tüm veriler için öncelikle tanımlayıcı istatistikler uygulandı. GİDR'ye göre kalma üzerine etkili olan klinik ve demografik veriler lojistik regresyon analizi ile değerlendirildi.Bulgular: Çalışmaya 241 prematüre infant dahil edildi. 28-32 hafta arası 24 (%10) (ortalama gebelik haftası 30,35±7,8), 32-37 hafta arası 217 (%90) (ortalama gebelik haftası 34,32±7,8) preterm yenidoğan mevcuttu. Her iki grup arasında GİDR geçme yönünden anlamlı fark saptanmadı. Gebelik haftasının küçük olması, Apgar skorunun 1. ve 5. dakika düşük olması, erkek cinsiyet olmak, sepsis, respiratuar distres sendromu, intrakranial kanama, bronkopulmoner displazi, indirekt hiperbilirubinemi varlığı, venöz kateter kullanımı, sürfaktan kullanımı, nazal CPAP, hood içi ve küvöz içi oksijen kullanımının GİDR'ye göre kalan infantlarda anlamlı olarak daha yüksek olduğunu gözlendi.Sonuç: Preterm yenidoğanlarda nörogelişimin gecikmesinde en çok etkili olan faktörün 6 kat risk artışı ile intrakranial kanama olduğunu; ardından bronkopulmoner displazi (5 kat), sepsis (4 kat) risk artışı yarattığını, respiratuar distres sendromunun (1 kat) risk artışı oluşturduğunu gözlemledik.Anahtar Sözcük: Çocuk Gelişimi İzleme ve Destekleme Rehberi, GİDR, Nörogelişim, Prematür, Yenidoğan. Aim: Investigation of neurodevelopment and demographic findings of premature infants who were followed up in the Intensive Care Unit of Düzce University, Faculty of Medicine, Department of Pediatrics, by the standardized form of the International Guide for Monitoring Child Development (GMCD) on Turkish children.Methods: Premature patients born under the 37th gestational week followed in The Newborn Intensive Care Unit of Düzce University Medical Faculty Hospital between January 2015 and December 2016 were retrospectively investigated through follow-up files. The patients were invited to Our Hospital for detailed neurological examinations and their neurodevelopmental processes were evaluated by the GMCD. All data were evaluated by using SPSS 15.0 (SPSS, Inc., Chicago, Illinois, USA) statistical program and descriptive statistics were primarily applied for all data. Clinical and demographic data affecting the failing at guide were evaluated by logistic regression analysis.Results: 241 infants were included in this study, There were 24 (10%) (mean gestational age 30.35±7,8) preterm newborns between 28-32 weeks of gestation and 217 (90%) (mean gestational age 34.32±7.8) preterm newborns were present between 32-37 weeks, there was no significant difference between the two groups from the aspect of success at GMCD. We have observed that small gestational age, low APGAR score at 5 minutes, male gender, sepsis, intracranial hemorrhages, bronchopulmonary dysplasia, presence of indirect hyperbilirubinemia, use of venous catheter, respiratory distress syndrome, surfactant therapy, nasal CPAP, usage of oxygen inside incubator and oxygen therapy in hood were significantly higher at infants failed at GMCD. Conclusion: We observed that the most effective factors in delaying neurodevelopment at preterm newborns were intracranial hemorrhage with 6-fold increased risk, followed by bronchopulmonary dysplasia (5-fold), sepsis (4-fold) and respiratory distress syndrome (1 fold).Keywords: GMCD, International Guide for Monitoring Child Development, Neurodevelopment, Newborn, Premature. 83

Amaç: Bu araştırma çocuk acil servisine başvuran ebeveynlerin hemşirelik bakımını algılayışını ve etkileyen faktörleri incelemek amacıyla yapılmıştır.Yöntem: Bu çalışma tanımlayıcı, kesitsel, karşılaştırmalı ve korelasyonel olarak Dokuz Eylül Üniversitesi Nevvar Salih İşgören Hastanesi Çocuk Acil Servisinde 160 ebeveyn ile yürütülmüştür. Veriler araştırmacılar tarafından oluşturulan, ebeveynlerin hemşirelik bakımını algılayışı ve etkileyen faktörlere ilişkin maddeler içeren anket formu ile toplanmıştır.Bulgular: Araştırmaya katılan ebeveynlerden (n=160), annelerin yaş ortalaması 34.03+6.32 (22-51 yaş) yıl ve babaların yaş ortalaması 37.68+6.13 (26.53 yaş) yıldır. Araştırma sonucunda çocuk acil servise başvuran ebeveynlerin % 98.1'inin (n=157) hemşirelik bakımından memnun olduğu belirlenmiştir. Ebeveynlerin hemşirelik bakım algı formu puan ortalaması 125.28+15.05 olarak saptanmıştır. Ebeveynlerin hemşirelik bakım algılarını çocuğun yaşı ve cinsiyeti, çocuk sayısı, kronik hastalık, anne eğitim düzeyi, baba eğitim düzeyi, anne çalışma durumları, baba çalışma durumları, ebeveynlerin refakatçi kalma durumları, sosyal güvence ve gelir düzeyi gibi faktörlerin anlamlı şekilde etkilediği saptanmıştır (F=2.008, p=0.032). Hangi değişkenlerin tek başına anlamlı etkilediği incelendiğinde sırasıyla çocuğun yaşı ve çocuğun cinsiyetinin anlamlı şekilde etkilediği belirlenmiştir.Sonuç: Araştırma sonuçları, hemşirelik bakımının kalitesinin arttırılması için ebeveyn algılarının bilinmesi gerekliliğini ortaya çıkarmıştır. Çalışmadan elde edilen bulgular doğrultusunda ebeveynlerin hemşirelik bakımına ilişkin algılayışını etkileyen faktörleri ölçmek için yeni bir ölçüm aracı geliştirilmelidir. Anahtar Kelimeler: Çocuk acil servis, Hemşirelik bakımı, Ebeveynlerin hemşirelik bakımını algılayışı Object: The objective of this research was to analyze the perception of nursing care of parents who apply to pediatric emergency department and influencing factors.Method: This research was conducted as descriptive, cross-senctional, correlational and comperative with 160 parents at the Pediatric Emergency Department of Nevvar Salih İşgören Hospital in Dokuz Eylul University. The data were collected by a questionnaire which was formed by the researchers, that included the items about the parent's perception of nursing care and the factors affecting them.Findings: The average age of the mothers who participated in the study was 34.03+6.32 (22-51 ages) years and the average of the fathers was 37.68+6.13 (26.53 ages) years. At the end of the study, it was determined that %98.1 (n=157) of the parents who applied to the pediatric emergency department were satisfied with nursing care.The average score of the parent's nursing care perception questionnaire was 125.28+15.05.It was detected that child sex,number of children, chronic illness,mother working status,father workinsg status,parental attendance,imcome level and social insurance factors are significant factors that affect parent's perception of nursing care (F=2.008, p= 0.032). When it comes to examine which variables has significant effect alone, it can be seen that age of child and sex of child have significant effect, respectively.Conclusion: The results of the study revealed that the necessity of knowing the perception of parents in order to increase the quality of nursing care. According to the findings obtained from the research, a new measurement tool should be developed to measure the factors that are affecting the perception of parents on nursing care.Keywords: Pediatric Emergency Department, Nursing Care, Parent's Perception of Nursing Care. 66

Gereç ve yöntemler: Çalışmaya Çocuk Enfeksiyon Hastalıkları Servisinde klinik olarak toplumdan edinilmiş pnömoni tanısı konulup yatırılarak tedavi edilen 1 ay-18 yaş arası 184 hasta alınmıştır. Hastaların demografik özellikleri, klinik ve laboratuvar bulguları, akciğer grafileri, tedavi ihtiyaçları ve süreleri ile gelişen komplikasyonlar değerlendirildi.Bulgular: Hastalarımızın erkek/kız oranı 1,55 olarak belirlendi. Hastaların %56,5 oranıyla en fazla kış mevsimlerinde başvurduğu görüldü. Hastaların çoğunluğu (%60,3) sigaraya maruz kalmaktaydı. Hastaların 76'sı (%41,3) başvurudan önce antibiyotik kullanmamaktaydı. Başvuru sırasındaki solunum sayıları hesaplandığında ortalama 40,2±13,4 SD/dk olup, 44 (%23,9) hastada kendi yaş grubu ve DSÖ kriterlerine göre takipne mevcuttu. Başvuru SpO2 (oksijen saturasyonu) değeri ortalaması 91,8±4,9 SD olarak saptandı ve 77 (%41,8) hastanın SpO2 değeri 92'nin altında bulundu. Takipneik hastaların %86,3'ünde SpO2 değeri 92'nin altındaydı. Çalışmaya alınan hastalardan 72'sinde (%39,1) en az bir yandaş hastalık mevcuttu. En sık nörolojik hastalık (%15,8) tanısı eşlik etmekteydi. Semptomlar en sık öksürük (%95,1), ateş (%61,4), hırıltılı solunum (%56,5) ve balgam (%52,8) idi. Hastaların başvuru şikayetlerinin başlangıcı ile yatış arasında geçen süre ortalama 9,1±13,7 gün olarak saptandı. En çok tercih edilen inhaler tedavi hipertonik salin inhalasyonu (%96,7) idi. Hastalarda en çok kullanılan antibiyotik ise SAM (Ampisilin- Sülbaktam) (%47,2) dı. Çalışmadaki hastalardan 37'sinde (%20,1) komplikasyon oluştuğu görüldü. En çok karşılaşılan komplikasyon AGE (Akut gastroenterit) (%35,1) idi. SpO2 değeri ortalaması düşüklüğü ile solunum sıkıntısı, ÇYBÜ ihtiyacı, oksijen tedavisi ihtiyacı ve inhaler tedavisi ihtiyacının arttığı görüldü. Takipneik hastalarda tedavi süreleri uzamış bulundu. Daha küçük yaş grubunda daha fazla oksijen tedavisi ihtiyacı, artmış inhaler tedavi ihtiyacı ve artmış solunum sıkıntısı gelişme durumu mevcuttu, Yaş gruplarına göre tedavi sürelerinin değişmediği görüldü. Preterm doğanlarda oksijen tedavi ihtiyacının, oksijen tedavi süresi, inhaler tedavi süresi, antibiyotik/antiviral tedavi süresi ve yatış süresi ortalaması daha fazla saptandı. Sadece CRP yüksek olan olan grupta yatış süresi daha uzun bulundu, diğer akut faz reaktanları ve tedavi süreleri arasında anlamlı bir ilişki saptanmadı. Yandaş hastalığı olanlarda ortalama oksijen tedavi süresinin inhaler tedavi süresinin, antibiyotik/antiviral tedavi süresinin ve yatış süresinin daha fazla olduğu bulundu. Malnütre hastalarda tedavi süreleri daha uzun bulundu. Sigara maruziyeti olanlarda daha fazla solunum sıkıntısı geliştiği görüldü.Sonuç: Çocukluk çağı pnömonileri günümüzde de önemli mortalite ve morbidite sebebi olup, alınabilecek önlemlerle hastalık oluşumunda azalma sağlanabilir. Prematüritenin önlenmesi, anne sütü alımının arttırılması, malnütrisyonun önlenmesi, çevre kirliliği ve sigara maruziyetinin azaltılması, pnömokok ve Hib başta olmak üzere bağışıklamanın sağlanması pnömoni insidansında azalmaya katkıda bulunacak etmenlerdendir.Anahtar Kelimeler: Pnömoni, tedavi süreleri, çocuk, demografik özellikler Objective: To investigate the data of patients hospitalized for pneumonia due to significant morbidity and mortality in childhood, and to emphasize the importance of the disease by discussing the current literature.Materials and methods: 184 pediatric patients aged between 1 month and 18 years who were clinically diagnosed as community-acquired pneumonia in Pediatric Infectious Diseases Service were included in the study. Demographic characteristics, clinical and laboratory findings, chest X-rays, treatment needs and durations of the patients were evaluated.Results: The male / female ratio of our patients was 1.55. It was seen that the patients were admitted with the highest rate of 56.5% in winter. The majority of patients (60.3%) were exposed to smoking. 76 (41.3%) of the patients did not use antibiotics before the application. Mean respiratory rate was calculated as 40.2 ± 13.4 SD / min and 44 (%23,9) patients had tachypnea according to their age group and WHO criteria. The mean SpO2 (oxygen saturation) was found to be 91.8 ± 4.9 SD and the SpO2 value of the 77 (%41,8) patients was below 92. SpO2 value was below 92 in 86.3% of follow-up patients. Of the patients included in the study, 72 (39.1%) had at least one comorbid disease. The most common neurological disorder (15.8%) was associated with the diagnosis. The most common symptoms were cough (95.1%), fever (61.4%), wheezing (56.5%) and sputum (52.8%). The mean time interval between the onset and admission of the patients was 9.1 ± 13.7 days. The most preferred inhaler therapy was hypertonic saline inhalation (96.7%). The most commonly used antibiotic in patients was SAM (47.2%). Complications occurred in 37 (20.1%) patients. The most common complication was AGE (acute gastroenteritis) (35.1%). The need for respiratory distress, need for ICU, need for oxygen therapy and inhaler treatment increased with the mean of SpO2. The duration of treatment was found to be prolonged in follow-up errors. The need for more oxygen therapy, increased need for inhaler therapy and increased respiratory distress were observed in the younger age group. The need for oxygen therapy, duration of oxygen therapy, duration of inhaler therapy, duration of antibiotic / antiviral therapy and duration of hospitalization were higher in preterm infants. Only in the high CRP group the duration of hospitalization was longer and no significant relationship was found between the other acute phase reactants and duration of treatment. It was found that the duration of inhaler therapy, duration of antibiotic / antiviral treatment and duration of hospitalization were higher in patients with comorbid disease. Treatment time was longer in malnutrition patients. More respiratory distress was observed in patients with cigarette smoking.Conclusion: Pediatric pneumonia is still a major cause of mortality and morbidity. Prevention of prematurity, increased breast milk intake, prevention of malnutrition, environmental pollution and reduction of cigarette exposure, pneumococcal and hybrid immunization are among the factors contributing to the reduction of pneumonia incidence.Key words: Pneumonia, duration of treatment, child, demographic characteristics 111

Amaç: İrritabl barsak sendromu (İBS); kronik karın ağrısı, şişkinlik ve defekasyon alışkanlığında değişikliklerle karakterize, önemli bir hastalık yükü oluşturan, en yaygın görülen fonksiyonel bağırsak hastalığıdır. Etyopatogenezi tam olarak anlaşılamasa da literatürde çocukluk çağı travmaları (ÇÇT) gibi psikolojik etmenlerin rolü olduğu tartışılmaktadır. Çocukluk çağı travmaları ile İBS arasında ki ilişkinin dissosiyasyon ve somatizasyon mekanizmaları ile olduğunu destekleyen çalışmalar vardır. Bu çalışmanın amacı İBS ile ÇÇT'larının ilişkisini ortya koymak ve altta yatan ilişkili bazı psikolojik mekanizmaları (somatoform dissosiyasyon ve bedensel belirtileri abartma) incelemektir. İBS hastalarında psikolojik mekanizmaların daha iyi anlaşılması,yapılacak psikolojik müdahaleler için yol gösterici olabilir. Yöntem: Bu çalışmaya gastroenteroloji polikliniğine başvuran, çalışma grubu olarakİrritabl Barsak Sendromu olan 68 gönüllü ve kontrol grubu olarakİnflamatuar Barsak hastalığı (Crohn ve Ülseratif Kolit) olan 58 gönüllü ve sağlıklı kontrol grubu olarak hastane çalışanlarından oluşan 76 gönüllü dahil edilmiştir. Tüm gruplara Sosyodemografik Veri Formu, Çocukluk Çağı Travmalar Ölçeği (CTQ), Somatoform Dissosiyasyon Ölçeği (SDQ), Bedensel Belirtileri Abartma Ölçeği (BDAÖ), Hastane Anksiyete Depresyon Ölçeği uygulanmıştır. Çalışma grubuna bu anketlere ek olarak İrritabl Bağırsak Sendromu Semptom Şiddeti Ölçeği uygulanmıştır. Sağlıklı ve İBH kontrol grupları ile karşılaştırarak, IBS'deçocukluk çağı travmalarının rolü ve bu süreçtebir takım psikolojik mekanizmaların (dissosiyasyon, somatizasyon, bedensel belirtileri abartma) ilişkisi incelenmiştir. Ayrıca İBS şiddet düzeyi ile yine bu parametrelerin korelasyonu araştırılmıştır. Regresyon analizi ile İBS'i yordayıcı bazı faktörler belirlenmiştir. Çalışmada anlamlılık değeri p

Amaç: Otizm spektrum bozukluğu yaşamın erken döneminde başlayan sosyal iletişim, etkileşim ve kısıtlı ve tekrarlayıcı davranışlarla karakterize nörogelişimsel bir bozukluktur. Görülme sıklığı her geçen gün artmaktadır. OSB genetik, çevresel, immünolojik faktörlerin sebep olduğu multifaktöriyel bir hastalıktır ve sebepleri tam olarak aydınlatılamamıştır. Bu çalışmanın amacı otizmli çocuklarda amino asit ve asimetrik dimetilarjinin otizmin patogenizindeki rolünü incelemektir.Materyal ve Metot: Bu çalışmaya 25 OSB olan çocuk ve 20 sağlıklı çocuk dahil edilmiştir. Amino asit düzeyleri LC/MS-MS cihazı ile, ADMA düzeyleri ELISA yöntemi ile ölçülmüştür.Bulgular: OSB grubunda, kontrol grubuna oranla serum alanin, glutamik asit, glisin, histidin, ornitin, prolin, serotonin, triptofan düzeyleri istatiksel olarak yüksek bulunurken; aspartik asit, beta-aminoizobütirik asit ve GABA düzeyleri istatiksel olarak düşük bulunmuştur (p0.005).Sonuç: OSB grubunda, bazı amino asit düzeyleri, kontrol grubuna göre anlamlı yüksek bulunurken, bazı amino asit düzeyleri de düşük bulunmuştur. ADMA düzeyleri arasında ise iki grup arasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulunamamıştır. Aim: Autism spectrum disorder is a neurodevelopmental disorder with an onset early in life. It is characterized by varying deficits in social communication, interaction and restricted and repetitive behaviors. There is recently an increase in the incidence of the disorder. ASD was recently considered a multifactorial disorder caused by the interaction with genetic, environmental, immunological and other factors. The aim of the study is evaluate the serum amino acids and ADMA levels of the children with ASD.Material and method: This study was carried out in 25 children with ASD and 20 healthy children. Amino acid levels were measured by LC-MS/MS and ADMA levels were measured by ELISA method.Results: ASD group patients had a significantly higher concentration of: Alanine, glutamic acid, glycine, histidine, ornithine, proline, serotonin, tryptophan levels compared to the control group, whereas aspartic acid, BAIB and GABA levels had statistically lower (p 0.005).Conclusion: Some amino acid levels were found significantly higher than the control group, while some amino acid levels were found lower. In the group with ASD compared to the control group, no statistically significant difference was found between ADMA levels. 107

Giriş ve amaç:Kistik Fibrozis (KF) otozomal resesif kalıtımla aktarılan, epitelium zarındaki Kistik Fibrozis Transmembran Regülator (KFTR) proteini defekti sonucu gelişen, ter bezlerini, bronşial, pankreatik, mide-barsak yolu ve genitoüriner sistemin salgı yapan elemanlarını etkileyen kronik bir hastalıktır. Bu çalışmamızda; çocukluk ve erişkinlik döneminde sağlıklı popülasyona göre dezavantajlar oluşturan KF'nin daha iyi anlaşılması, bu hastalarda yaşam süresi ve konforunu etkileyen bakteriyel üremeleri arttıran nedenlerin aydınlatılması ve bunlara çözüm önerilerinin sunulması amaçlanmıştır.Materyal–metod:Araştırmamızda KF'lilerin sosyodemografik, klinik ve laboratuar verileri geriye dönük olarak incelenmiş, özellikle solunum yollarındaki Pseudomonal ve Staphilococcal üremeleri arttıran nedenler üzerinde durulmuştur.Çalışmaya ter testi ve gen mutasyon analizi gibi yöntemler uygulanarak kesin tanısı konulmuş, demografik bilgilerinin, klinik ve laboratuar tetkik sonuçlarının kaydedildiği takip dosyaları düzenli ve yeterli tutulan hastalar dâhil edilmiştir.Bulgular: Hastalarımızın%41,5'i (n=59) kız, %58,5'i (n=83) erkekti. Kız ve erkek hastalar arasında P.aeruginosa veya S.aureus üremeleri açısından anlamlı istatistiksel fark saptanmamıştır (p=0,21-p=0,07). Olgularımızın ter testinde klor (Cl) artışı ile P.aeruginosa ve S.aureus üremeleri arasında anlamlı istatistiksel ilişki saptanmıştır (p=0,001-p=0,04). Vakalarımızın zorlu ekspirasyonun birinci saniyesinde verilen hava yüzdesi (FEV1%) ile P.aeruginosa üremeleri arasında anlamlı istatistiksel ilişki saptanmış olup S.aureus üreme oranlarında aynı ilişkiye rastlanmamıştır (p=0,004-p=0,77). Hastalarımızın düzenli kontrol muayenesine gelme oranları ile P.aeruginosa ve S.aureus üremeleri arasında negatif istatistiksel ilişki saptanmıştır (p=0,002-p=0,01). Olgularımızın eşlik eden ek hastalık varlığı ile S.aureus üremeleri arasında anlamlı istatistiksel ilişki saptanmış olup P.aeruginosa üreme oranlarında aynı ilişkiye rastlanmamıştır (p=0,04-p=0,96).Sonuç: KF'li hastalarda, sağlık durumunu etkileyen bakteriyel üremelerin gözden kaçmaması içindüzenli kontrol ve takibin önemli olduğu sonucuna varıldı.Anahtar kelimeler: Kistik Fibrozis, Pseudomonas aeruginosa, Staphylococcus aureus, üreme, kolonizasyon Introduction and purpose: Cystic Fibrosis (CF) is an autosomal recessive chronic diseasewith a defectiveprotein in the epithelial cell membrane named Cystic Fibrosis Transmembrane Regulator (CFTR) that affects sweat glands, pulmonary, pancreatic, gastrointestinal and genital tract mucous glands. In this study; we aimed to comprehend the disadvantages of CFduring childhood and adulthood according to healty any population and to clear up the main reasons of increased bacterial growth and to offer effective solutions.Material–methods:In our study, sociodemographic, clinical and laboratory datas of the cases with CF were investigated retrospectively and the reasons that increase the Pseudomonal and Staphilococcal growth in the respiratory tract were emphasized.The patients who had a definite disease by diagnosed methods such as sweat test and gene mutation analysis and also who had regularly recordeddemographic, clinical data and laboratory tests were included in the study.Findings: 41,5% (n=59) of our patients were female and 58,5% (n=83) were male. There was no statistically significant difference between female and male patients in terms ofreproduction of P.aeruginosa or S.aureus (p=0,21-p=0,07). Significant statistical correlation was found between the increase of clor (Cl)levels in sweat test and P.aeruginosa and S.aureus reproduction in our cases (p=0,001-p=0,04).There was a statistically significant relationship between FEV1% values and P. aeruginosa reproduction of our cases where as the same relationship was not found with S. aureus(p=0,004-p=0,77).Negatively significant statistical correlation was found between regular control examination rates and P.aeruginosa and S.aureus reproductions(p=0,002-p=0,01). There was a statistically significant relationship between the presence of concomitant disease and S.aureus reproduction in our cases, however P.aeruginosa reproduction rates didn't have the same relationship (p=0,04-p=0,96).Conclusion: It was concluded that regular control and follow-up is important in patients with CF so as not to overlook bacterial growth that affects health.Keywords: Cystic Fibrosis,Pseudomonas aeruginosa, Staphylococcus aureus, reproduction, colonization 100

Baş ağrısı erişkinler kadar çocukları da etkileyen ve sık karşılaşılan bir durumdur. Başağrısı olan çocuklarda uyku ile ilişkili bozuklukların daha sık olduğu yapılan çalışmalarlagösterilmiştir. Baş ağrılarına eşlik eden uyku bozukluklarının sık olması, hastalığın doğalseyrini kötüleştirmesinin yanı sıra yaşam kalitesini de etkilemektedir. Çalışmamızda primer başağrısı olan çocukların uyku bozuklukları ve yaşam kalitesinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır.Bu çalışma Trakya Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları AnabilimDalı Çocuk Polikliniği ve Çocuk Nöroloji Polikliniklerine başvuran hastalar arasında yapıldı.Çalışmaya 6-18 yaş arası 33 primer baş ağrısı ile aynı yaş aralığında 36 sağlıklı gönüllü olmaküzere toplam 69 çocuk dahil edildi. Çalışmaya alınan çocukların demografik ve klinik verilerisorgulandı. Uyku bozukluklarını değerlendirmek amacıyla 'Çocuklarda Uyku Ölçeği', yaşamkalitesini değerlendirmek amacıyla da 'Çocuklar İçin Yaşam Kalitesi Ölçeği' uygulandı.Hasta grubuna alınan 33 hastanın 25'ini migren, 5'ini GTBA, 3'ünü migren ve GTBAoluşturdu. Hasta grubunda davranış sorunları, nefes alma sorunları, diğer puan, toplam uykusorunları puanı ve toplam puan kontrol gruba göre anlamlı olarak yüksek bulundu. Uyku ilişkilihareket bozuklukları, uykuya dalmada güçlük, uykuya dalma ve uykuyu devam ettirmesorunları, uykudan uyanma sıklığı, kabus bozuklukları, nefes alma sorunlarına ilave sorunlar,gün içi uykululuk, diş gıcırdatma, sabah yorgun uyanma, huzursuz uyku ve uykuda konuşmahasta grubunda kontrol gruba göre istatistiksel olarak anlamlı yüksek saptandı. Horlama puanı,uykuda terleme ve uyurgezerlik açısından iki grup arasında farklılık bulunmadı. Tüm yaşamkalitesi skorları hasta grubunda kontrol grubuna göre anlamlı olarak düşük bulundu.Sonuç olarak bu çalışma ile primer baş ağrısı tanılı çocuklarda uyku bozuklukları veyaşam kalitesi arasındaki ilişki gösterilmiştir. Primer baş ağrısı olan çocuklarda uykubozukluğu sıklığında artış, yaşam kalitesinde düşüş olmuştur. Bu sebeple uyku bozuklukları veyaşam kalitesinin sorgulanması, primer baş ağrılı çocukların değerlendirilmesinin bir parçasıolmalıdır.Anahtar Kelimeler: Primer baş ağrısı, uyku bozuklukları, yaşam kalitesi, çocuk Headache is a common disorder that affects children as well as adults. Sleep-relateddisorders are shown to be more often in children with headache. This is an important problemthat can deteriorate the quality of life in addition to worsening the natural course of the disease.The aim of this study was to evaluate sleep disorders and quality of life in children with primaryheadache.This study was carried out among the patients who applied to Pediatric Department andPediatric Neurology outpatient clinics of Trakya University Faculty of Medicine. The studyincluded 33 primary headaches and 36 healthy volunteers aged 6-18 years. Demographic andclinical datas were gathered for all children. In order to evaluate the sleep disturbances a'Pediatric Sleep Questionnaire' and to evaluate the quality of life 'Pediatric Quality of LifeInventory' were applied to all patients and control group.The patient group consisted of 33 patients (25 had migraine, 5 had tension headache, 3had migraine and tension headache). Behavioral problems, breathing problems, other scores,total sleep problems score and total score were significantly higher in the patient group than thecontrol group. Sleep-related movement disorders, difficulty in falling asleep, falling asleep andsleep problems, sleep waking frequency, nightmare disorders, additional problems, daytimesleepiness, bruxism, morning waking up tired, restless sleep and sleep talking in the patient103group were statistically significantly higher than control group. There were no diffferencesbetween the two groups in terms of snoring score, sleep sweating and sleepwalking. All qualityof life scores were significantly lower in the patient group than the control group.In conclusion this study demonstrates the characteristics of sleep disorders and qualityof life in children with primary headache. Children with primary headache have an increase inthe frequency of sleep disorders and a decrease in quality of life. Therefore, questioning sleepdisorders and quality of life should be part of the evaluation of children with primary headache.Key Words: Primary headache, sleep disorders, quality of life, child 144

Amaç: Bu çalışmada papüloskuamöz hastalıklar grubunda bulunan, psoriasis pitriyazis rozea (PR), liken planus (LP), pitriyazis likenoides kronika (PLK) ve pitriyazis likenoides et varilioformis akuta (PLEVA) hastalıklarının çocuklardaki epidemiyolojik ve klinik özelliklerinin ortaya konulması, belirli laboratuvar parametrelerinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır.Gereç ve Yöntem: Çalışmaya 41'i psoriasis, 54'ü PR, 1'i LP, 3'ü PLK ve 1'i PLEVA olmak üzere toplamda 100 hasta dahil edildi. Hastalar; yaş, cinsiyet, hastalık başlangıç yaşı, hastalık süresi, rekürrens, hastalık başlangıç lokalizasyonu, bireysel ve ailesel atopi öyküsü, son bir ay içerisinde enfeksiyon öyküsü ve enfeksiyonun türü, son 2 ay içerisinde ilaç kullanımı, aşı öyküsü, aile hikayesi, bilinen sistemik hastalık, kaşıntı, ateş, atralji, fotosensitivite, tedavi öyküsü ve önceki tedavilere yanıt açısından değerlendirildi. Çalışmaya dahil edilen hastaların laboratuvar değerlendirmesinde tam kan sayımı, eritrosit sedimantasyon hızı, c-reaktif protein, total IgE, serum biyokimyasal testler, viral hepatit belirteçleri ve tam idrar tetkiki yapıldı.Bulgular: Psoriasis hastalarında ortalama yaş ve ortalama hastalık başlangıç yaşı her iki cinsiyette benzerdi. Hastaların %29,2'sinde tekrarlayıcı seyir öyküsü, %31,7'sinde aile hikayesi, %51,2'sinde son bir ay içerisinde geçirilen enfeksiyon öyküsü, %78'inde kaşıntı, %14,6'sında sistemik hastalık öyküsü mevcuttu. Ailede psoriasis hikayesi varlığı erkek hastalarda kızlara göre anlamlı olarak daha yüksekti (p=0,02). En sık hastalık başlangıç lokalizasyonu %32,3'lük oranla saçlı deri idi. Olguların %24,3'ünde guttat, %75,6'sında plak tip psoriasis saptandı. Hastaların (n=36) ortalama Psoriasis Alan Şiddet İndeksi (PAŞİ) değeri 6,35 ± 4,79 idi. 30 (%83,3) hastanın PAŞİ değeri 10'dan küçük, 6 (%16,7) hastanın PAŞİ değeri ise 10'dan büyüktü. PR hastalarında ortalama yaş ve ortalama hastalık süresi her iki cinsiyette benzerdi. Hastalık en sık kış (%46,3) mevsiminde gözlendi. Olguların %48,1'inde üst solunum yolu enfeksiyonu öyküsü vardı. Madalyon plak görülme sıklığı %50 olarak saptandı. En sık tutulum bölgesi %92,6'lık oranla gövde idi. Atipik PR olgusuna rastlanılmadı. Ülkemizde yapılan benzer çalışmalardan farklı olarak lezyonlar çoğunlukla diffüz dağılım göstermekteydi. Sonuç: Bu çalışmada çocukluk çağının en sık saptanan papüloskuamöz hastalığı PR olup hastaların %95'ini psoriasis ve PR'li hastalar oluşturuyordu. Ailede psoriasis hikayesi varlığı erkek hastalarda kızlara göre anlamlı olarak yüksek saptandı. Psoriasis hastalarında en sık izlenen hastalık başlangıç lokalizasyonu saçlı deri idi. Yüz ve saçlı deri tutulumu olan psoriasis hastalarında PAŞİ değerinin anlamlı olarak daha yüksek saptanması bu bölge etkileniminin çocuklarda şiddetli hastalık göstergesi olabileceğini düşündürdü. Olguların çoğunluğunun PAŞİ değeri %10'dan küçük olup çocukluk çağında psoriasisin sıklıkla iyi seyirli olduğu, başlangıçta topikal tedavinin yeterli olduğu görüldü. PR'li hastalarda erkek/kız oranı 1,4/1 idi. Hastalık olguların yarısından fazlasında kış ve sonbahar aylarında izlendi ve olguların %55,6'sında son bir ay içerisinde geçirilen enfeksiyon öyküsü vardı. Hastaların yarısında öncü lezyon madalyon olup lezyonlar sıklıkla diffüz dağılmaktaydı. Bu çalışmada elde edilen verilerin ülkemizin epidemiyolojik verilerine katkıda bulunacağını düşünmekteyiz.Anahtar kelimeler: Çocukluk çağı, papüloskuamöz hastalıklar, psoriasis, pitriyazis rosea Aim: The goal of this study was to determine the epidemiological and clinical characteristics of papulosquamous diseases consisting of psoriasis, pityriasis rosea (PR), lichen planus (LP), pityriasis lichenoides chronica (PLC) and pityriasis lichenoides et varioliformis acuta (PLEVA) diseases in the pediatric age group and to evaluate specific laboratory parameters. Materials and methods: 100 patients were included in the study that 41 patients with psoriasis, 54 patients with PR, 1 with LP, 3 with PLC and 1 with PLEVA. Patients were evaluated in terms of age, gender, onset age of disease, duration of the disease, recurrence, onset localization of disease, history of individual and familial atopy, infection history in the last month, drug use in the last 2 months, vaccination history, family history, known systemic disease, itching, fever, atralgia, photosensitivity, treatment history and response to previous treatments. Laboratory tests included a complete blood count, antistreptolizin, erythrocyte sedimentation rate, c-reaktif protein, serum biochemical tests, viral hepatitis and urine routine examination test.Results: The mean age and mean age of onset of disease in patients with psoriasis were similar in both genders. 29.2% of the patients had a history of recurrent episodes, 31.7% had a family history, 51.2% had a history of infection in the last month, 78% had itching, and 14.6% had a history of systemic disease. The most common initial localisation of the disease was scalp with a rate of 32.3%. Guttat type psoriasis was detected in 24.3% of the cases and plaque type was found in 75.6% of the patients. The mean Psoriasis Area and Severity Index (PASI) score of the patients (n = 36) was 6.35 ± 4.79. 30 (83.3%) patients had a PASI value of less than 10 and 6 patients (16.7%) had a PASI value of more than 10. Mean age and mean disease duration were similar in both sexes in patients with PR. The disease was most common in winter (46.3%). 48.1% of the patients had a history of upper respiratory tract infection. The incidence of herald patch was 50%. The most common site of involvement was trunk with a rate of 92.6%. No atypical PR was detected. Unlike similar studies in our country, the lesions were mostly diffuse.Conclusion: In this study, the most common papulosquamous disease was PR and the diagnosis of psoriasis and PR constituted 95% of all cases participating in the study. The family history of psoriasis was significantly higher in male patients than in female patients with psoriasis. The most common initial localization of psoriasis was detected as scalp. Significantly higher PASI value in patients with psoriasis with facial and scalp involvement suggested that this clinical presentation may be a sign of severe disease in children. The majority of the patients had PASI value less than 10% and psoriasis in childhood was seen to have good prognosis and topical treatment was sufficient. The ratio of male to female patients with PR was 1.4 / 1. PR was observed in more than half of the cases in winter and autumn seasons and 55.6% of the cases had a history of infection in the last month. In half of the patients, the leading lesion was a medallion and the lesion distribution were often diffuse. We believe that the data obtained in this study will contribute to the epidemiological data of our country.Key words: Childhood, papulosquamous diseases, psoriasis, pityriasis rosea 70

Bu çalışmanın amacı spastik hemiparetik ve diparetik serebral paraliziliçocuklarda ikili görevin yürüme hızı ve kadansa olan etkisini incelemektir.Bu çalışmaya yaş ortalaması 13,73±3,51 yıl olan, Kaba Motor FonksiyonSınıflandırma Sistemine (KMFSS) göre 1 ve 2'nci seviyedeki 21 hemiparetik ve21 diparetik serebral paralizili çocuk dahil edilmiştir. Serebral paraliziliçocukların yürüme hızı ve kadansını tekli ve ikili motor görev ile değerlendirmekiçin 10 metre yürüme testi ve kadans ölçümü uygulanmıştır. Tüm testler aynıfizyoterapist tarafından yapılmıştır.Bu çalışma sonucunda spastik hemiparetik ve diparetik serebralparalizili çocukların tekli motor göreve göre ikili motor görev sırasında yürümehızları ve adım sayılarında azalma olduğu görülmüştür. Tekli motor görevsırasındaki kadans ölçümünde spastik hemiparetik çocukların adım sayısınındiparetik çocuklara göre daha düşük olduğu bulunmuştur.Spastik hemiparetik ve diparetik çocukların ikili motor görev sırasındayürüyüş hızları ve kadanslarında azalma olduğu belirlenmiştir.Anahtar Kelimeler: İkili Motor Görev, Serebral Paralizi, Yürüyüş Hızı,Kadans, 10 Metre Yürüme Testi The aim of this study is to determine the effects of dual task on GaitVelocity (GV) and Cadence (C) in Cerebral Palsied Children with SpasticHemiparesis or Diparesis (CPCSHD).Twenty-one CPCSHD (mean age: 13,73±3,51 years) having level 1 or 2according to the Gross Motor Function Classification System (GMFCS) wereincluded in this comparative study.GV was calculated by using a chronometer accounting the time for a10-meter walk on the ground with shoes. Cadence was calculated accountingthe number of steps during one-minute walk. Both GV and C tests wereperformed by each participant with single task first. After the single task, all wereasked to perform the dual task carrying a plastic water filled bottle (0,33 liter).All measurements were recorded by an experienced physical therapist. It wasconcluded that the walking speed and cadance decreases during a dual motortask in children with spastic hemiparetic and diparetic cerebral palsy.The results of this study showed that the scores of GV and C of CPSHDwere lower during dual task compared to the single task. In this study, it wasalso founded that the scores of C of cerebral palsied children with spastichemiparesis during single motor task, were lower compared to the cerebralpalsied children with spastic diparesis.The results obtained from this study indicate that dual task decreasesGV and C in CPSHD.Key Words: Cerebral Palsy, Dual Task, Gait Velocity, Cadence 59

Günümüzde işeme disfonksiyonu olan çocuk hastaların tedavisi için non-farmakolojik, farmakolojik ve invaziv tedavi yöntemleri uygulanmakta, bu hastaların tanı ve takibinde de non-invaziv ve invaziv yöntemler kullanılmaktadır. Aynı zamanda yeni tanı, tedavi ve takip yöntemlerinin arayışı sürmektedir. Medikal tedaviye dirençli olgularda perkütan posterior tibial sinir stimülasyonu (PPTSS) bu hastalarda önerilen tedavi yöntemlerinden biridir. Literatürde tanı ve takip amaçlı idrar biyobelirteçlerinin rolünü göstermeye yönelik yapılmış ve NGF (Sinir büyüme faktörü), TGF-beta 1 (Transforme edici büyüme faktörü-beta 1), TIMP-2'nin (Metalloproteinazların doku inhibitörü 2) potansiyel yararlarını ortaya koymuş olan az sayıda çalışma mevcuttur. Bu nedenlerle işeme disfonksiyonlu çocuk hastalarda daha az invaziv ve dolayısıyla daha çok tolere edilebilir bir yöntem olan transkütanöz posterior tibial sinir stimülasyonunun (TPTSS) tedavide etkinliğini, idrar biyobelirteçlerinin (NGF, TGF-beta 1, TIMP-2) tanı ve takipte rolünü göstermek amaçlı prospektif, randomize, kontrollü bir çalışma planlanmıştır. Bu amaçla 01.2018-09.2018 tarihleri arasında kliniğimize başvuran medikal tedaviye dirençli ve yan etki nedeniyle tedaviyi bırakmış olan 6-15 yaş arası çocuk hastalar çalışmaya dahil edilmiştir. Hastalar, kapalı zarf yöntemiyle test (N=20) ve sham (N=10) gruplarına ayrılıp test grubuna 12 hafta, haftada 1 kez, 30 dakikalık seanslarla, belli doz aralıklarında uyarı vererek TPTSS tedavisi uygulanmış ve sham grubuna da uyaran verilmeden aynı prosedür uygulanmıştır. Her iki gruba tedavi öncesi ve sonrasında idrar biyobelirteçleri, işeme bozukluğu semptom skoru (İBSS), işeme günlüğü, ürodinami veya üroflovmetri testleri uygulandı. Bunun dışında idrar şikayetleri açısından sağlıklı 14 çocukta bir defaya mahsus İBSS ve idrar biyobelirteçleri bakıldı. Test grubunda tedavi sonrasında sıkışma sıklığı (p