[CA] Per a la música i l’arquitectura, ritme i composició són una cosa intrínseca, així com un moment real previ: una prefiguració. Per això, podem observar la seqüència composició/projecció - Interpretació/execució en ambdues disciplines artístiques. Aquesta comparació fa que les similituds entre les dues siguen més profundes del que pot paréixer a primera vista, fins al punt que històricament han sigut considerades com una mateixa resposta en dos camps diferents. Així doncs, Beethoven afirmava que “L’arquitectura és una música de roques i la música una arquitectura de sorolls”. El terme “ritme” es coneix més habitualment en el camp musical, però tot i això, resulta impossible parlar de composició arquitectònica sense parlar de ritme, matisos, seqüències, temps, moviment, intervals, variacions, equilibri, proporció, intensitat... el mateix que si parlem de composició en la música. L’exemple més simple en el ritme musical seria el d’una sèrie regular de configuracions amb la mateixa pulsació, comparable amb la disposició dels suports que componen una columnata. En aquest paral·lelisme, observem un ritme (musical i arquitectònic) d’impactes repetits conformats per sorolls i silencis, sòlids i buits, creant una seqüència regular on, qualsevol alteració, pertorbaria la nostra expectativa de recurrència i parlaríem doncs d’una composició diferent. Un cas d’aquesta fractura consistiria a duplicar o subdividir les unitats, modificar els intervals que les separen, afegir de forma alternada la repetició de dues o més figures..., donant per resultat un tipus de ritme més complex o fins i tot una absència deliberada de ritme. Per aquest motiu, parlarem de l’estreta relació composició-ritme i com influeixen entre si. En conseqüència, la investigació objecte de l’estudi se centrarà, com el mateix títol indica, en el concepte del ritme com a ferramenta en la composició arquitectònica, parlant dels diferents ritmes compositius que es poden donar, tant en l’àmbit musical com en l’arquitectònic, i establint una comparativa entre ells per poder evidenciar-ho en la projecció de cada obra que s’analitza. Tot això tenint com a objectiu ampliar el ventall de recursos compositius a l’hora de projectar arquitectura, considerant que el concepte “ritme” s’ha treballat més clarament en l’àmbit musical., [EN] When it comes to music and architecture, rhythm and composition are something intrinsic, as well as a real previous moment: a prefiguration. Therefore, we can observe the sequence composition/projection - interpretation/performance in both artistic disciplines. This commonality makes the similarities between these two more profound than they may seem at first sight, to such an extent that historically they have been considered as the same answer to two different fields. Thus, Beethoven stated that "Architecture is a music of stones and music is an architecture of sounds". The term "rhythm" is more commonly known in the musical field, but even so it is impossible to speak of architectural composition without naming the rhythm, nuances, sequences, time, movement, intervals, variations, balance, proportion, intensity... just as it is when we speak of composition in music. The simplest example in musical rhythm would be that of a regular series of configurations of equal pulse, comparable to the arrangement of the supports that make up a colonnade. In this parallelism we observe a rhythm (musical and architectural) of repeated impacts made up of sounds and silences, solids and voids, creating a regular sequence where any alteration would disturb our expectation of recurrence and we would speak of a different composition. A case of this fracture would consist of duplicating or subdividing the units, modifying the intervals that separate them, alternately adding the repetition of two or more figures..., resulting in a more complex type of rhythm or even a deliberate absence of rhythm. For this same reason we will speak of the close relationship between composition and rhythm and how they influence each other. Consequently, the key point of this research will focus, as its title indicates, on the concept of rhythm as a tool in architectural composition, talking about the different compositional rhythms that can be given both musically and architecturally and establishing a comparison between them to be able to demonstrate it in the projection of each work to be analyzed. All this with the aim of expanding the palette of compositional resources when designing architecture, considering that the concept of rhythm has been worked more clearly in the musical field., [ES] Para la música y la arquitectura, ritmo y composición son algo intrínseco, así como un momento real previo: una prefiguración. Por ello, podemos observar la secuencia composición/proyectación — interpretación/ejecución en ambas disciplinas artísticas. Esta puesta en común hace que las similitudes entre ambas sean más profundas de lo que pueden parecer a primera vista, hasta tal punto que históricamente han sido consideradas como misma respuesta en dos campos diferentes. Así pues, Beethoven afirmaba que «La arquitectura es una música de piedras y la música una arquitectura de sonidos». El término «ritmo» se conoce más comúnmente en el campo musical, pero aun así resulta imposible hablar de composición arquitectónica sin hablar de ritmo, matices, secuencias, tiempo, movimiento, intervalos, variaciones, equilibrio, proporción, intensidad... tal como ocurre cuando hablamos de composición en la música. El ejemplo más simple en el ritmo musical sería el de una serie regular de configuraciones de igual pulso, equiparable a la disposición de los soportes que componen una columnata. En dicho paralelismo observamos un ritmo (musical y arquitectónico) de impactos repetidos conformados por sonidos y silencios, sólidos y vacíos, creando una secuencia regular donde cualquier alteración perturbaría nuestra expectativa de recurrencia y hablaríamos de una composición diferente. Un caso de esta fractura consistiría en duplicar o subdividir las unidades, modificar los intervalos que las separan, añadir alternadamente la repetición de dos o más figuras..., resultando un tipo más complejo de ritmo o incluso una ausencia deliberada de ritmo. Por este mismo motivo hablaremos de la estrecha relación composición-ritmo y como influyen entre sí. En consecuencia, la investigación objeto de estudio se centrará, como su propio título indica, en el concepto del ritmo como herramienta en la composición arquitectónica, hablando de los diferentes ritmos compositivos que se pueden dar tanto musical como arquitectónicamente y estableciendo una comparativa entre ellos para poder evidenciarlo en la proyección de cada obra a analizar. Todo ello teniendo como finalidad ampliar la paleta de recursos compositivos a la hora de proyectar arquitectura, considerando que el concepto ritmo se ha trabajado más claramente en el terreno musical.