Search

Beyin ödemi inmeden sonra sık karşılaşılan bir sorundur. İntrakranial basınç artışı serebral perfüzyonu bozarak ve serebral herniasyona yol açarak mortalite ve morbiditeyi artırır. İnme hastası takip eden nörologların, hangi inmeden sonra beyin ödemi gelişeceğini kestirebilmesi, beyin ödemi gelişmemesi için önlemler alabilmesi, gelişirse intrakranial basınç artışı ve serebral herniasyonu klinik ve radyolojik olarak tanıyabilmesi, ve önlenemezse beyin ödemi ve intrakranial basınç artışını hızlı ve etkin şekilde tedavi edebilmesi gerekir. Bu uzman görüşü Türk Beyin Damar Hastalıkları Derneği bünyesinde aktif olarak çalışan 60 uzmanın ortak görüşü ile hazırlanmış bir klinik rehber niteliğindedir.

In this section, the brief information about secondary prevention of stroke by the recent developments will be presented. Recommendation regarding the secondary risk factors including hypertension, diabetes, dyslipidemia, atrial fibrillation, symptomatic carotid occlusions, arterial dissections and patent foramen ovale and their treatment approaches will be offered.

In this guideline, the brief information about primary prevention of stroke by the recent developments will be presented. Recommendation regarding the risk factors including hypertension, diabetes, dyslipidemia, smoking and alcohol usage, physical activity, dietary habits, obesity, atrial fibrillation, patent foramen ovale, asymptomatic carotid artery occlusions, sickle-cell anaemia, anticoagulant and antiagreggant usage will be offered.

VII- ÖZET Çalışmada median sinirin uyarılması ile elde edilen frontal SUP komponentlerinin latans ve amplitüdlerinde Parkinson Hastalığı'nda görülen değişiklikler araştırılmış ve bunların yaş, hastalık şiddeti ve süresi ile olan ilişkilerine bakılmıştır. Bu amaçla 20 asimetrik tutulum gösteren Parkinson hastası ve yaş ve cinsiyet açısından uyumlu 10 kontrol olgusunda frontal P14, P20 ve P40 dalgalarının latansı ve N18 ve N30 dalgalarının latans ve amplitüdleri ölçülmüştür. N30 dalgasının amplitüdünün Parkinson hastalarında fazla tutulan vücut yarısında az tutulan tarafa ve kontrol grubuna göre daha düşük olduğu gösterilmiş ancak N30 amplitüdü hastalık şiddeti, hastalık süresi ve yaş ile ilişkili bulunmamıştır. Elde edilen sonuç, N30 amplitüdünün Parkinson Hastalığı'nın tanısında kullanılabilmesi için yeterli bulunmamıştır. 42 54

Akut arteriyel enfarktlar için enfarkt etyolojik subtipinin belirlenmesinin önemi yıllardır bilinmektedir. İnfarkt etyolojik subtipi sınıflamasına yönelik olarak en sık kullanılan yöntemlerden birisi TOAST (Trial of ORG 10172 in Acute Stroke Treatment) ile iskemik enfarktlar oluş mekanizmasına göre ;The Oxfordshire Community Stroke Project (OCSP) ise klinik kriterler kullanılarak sınıflandırılırlar. İnmeye bağlı mortalite ve morbidite oranlarının bu kadar yüksek olması ve inmenin ölüm sıralamasında ikinci sırada yer alması koruyucu ve önleyici tedaviyi önemli kılmaktadır.Akdeniz Ünivesitesi Tıp Fakültesi Nöroloji Kliniğinde 1 Ocak 2012-31 Aralık 2013 tarihleri arasında iskemik inme tanısıyla yatırılan 315 hastanın dosya kayıtları iskemik inme için risk faktörleri varlığı ,enfarkt lokalizasyonu ve boyutu ,CRP ve sedimentasyon değerleri, hastanede kalış süreleri ve gelişen komplikasyonlar ile bir klinik parametre olan OCSP ve etyolojik sınıflama olan TOAST sınıflaması ilişkisi incelendi.Morbiditenin kardiyoembolik grupta ve TACI grubunda daha sık görüldüğüne dair anlamlı veriler elde edildi ve mortalite oranın azaltılmasında inme subtiplerinin iyi tanınmasının prognozu etkileyecek önlemler almak açısından önemli bir parametre olduğu öne sürüldü. The importance of determining etiological subtypes for acute arterial infarcts is well known. Two commonly used systems for classifying subtypes of infarcts are the TOAST(Trial of ORG 10172 in Acute Stroke Treatment) which divides infarcts by etiology and The Oxfordshire Community Stroke Project (OCSP) calssification which classifies infarcts topographically. Because of the high mortality and morbidity rates associated with stroke and the fact that stroke is the second death cause protective and preventive therapeutical approaches are of crucial importance. The file records of patients hospitalized with the diagnosis of ischemic stroke between the January 1st 2012- December 31st 2013 at the Akdeniz university hospital department of neurology were examined. Patients were classified according to the OCSP and TOAST classifications and the relation between the presence of risk factors for ischemic stroke , infarct localisation and size , CRP and ESR values, the length of hospital stay ,complications whitin these stroke subgroups were assessed.Morbidity was significantly higher in the cardioembolic stroke and TACI groups. We suggest that determining stroke subgrops is important in order to determine prognosis and taking measures that would affect outcome. 67

İnme tüm dünyada koroner kalp hastalığı ve kanserin ardından üçüncü sıklıkta ölüm nedenidir. İnmenin önlenmesinde hipertansiyon, diabet, hiperkolesterolemi, sigara gibi risk faktörleriyle mücadelenin yanısıra profilaktik ilaç tedaviside çok önemli yer tutmaktadır. İskemik inme proflaksisinde en yaygın kullanılan ve etkinliği ispatlanmış olan antiagregan ilaçlar asetil salisilik asit (ASA) ve klopidogreldir. ASA sıklıkla GIS yan etkileri nedeniyle PPI?leri ile birlikte kullanılırlar.Bu çalışmada iskemik inme profilaksisinde ASA ile birlikte lansoprazol kullanımı ASA?nın antiagregan etkinliğini azaltıp azaltmadığının saptanması amaçlandı. Yalnız ASA ve ASA ile beraber 30 mg lansoprazol kullanan hastalarda antiagregan etkinlik empedens agregometri yöntemi ile değerlendirildi.Yüz doksan dokuz inme/GİA nedeniyle 100 mg ASA kullanmakta olan hasta başlangıçta aspirin direnci varlığı için tarandı ve 57 hasta direnç nedeniyle çalışmadan çıkartıldı. Yüzkırkiki hastadan 75 hastaya dispeptik yakınmalar nedeniyle 30 mg lansoprazol başlandı. Her iki grup hastanın ASA direnci için kanları alınıp analiz edildi. İki grup arasında ASA etkinliği açısından fark saptanmadı. ASA direnci saptanan hastalarda doz artışı ile direnç rakamsal değeri düşük olan hastaların doz artışı sonrası direncinin kırıldığı gözlendi.Bu çalışma 100 mg ASA ile birlikte 30 mg lansoprazol kullanımının erken dönem antiagregan etkinlikte azalmaya neden olmadığı ve ASA direnci rakamsal değeri düşük olan hastaların doz artışından fayda görebileceğini göstermiştir. Ancak direnç saptanan hasta sayısının azlığı nedeniyle bu sonucun geniş gruplarda tekrarlanması güvenilirliği artıracaktır. Çalışma hastalarının antiagregan kullanım süreleri bir yıldan kısa süreli olduğundan kronik dönemde zamanla gelişen geç etkilerin saptanması için uzun süreli çalışmalar gerekmektedir Stroke is the third most common cause of deaths in all the world after coronary heart disease and cancer. Fighting with risk factors as hypertension, diabetes, hypercholesterolemia, smoking is important to avoid stroke. In addition to these prophylactic drug therapy has a important role. Acetyl salicylic acid (ASA) and clopidogrel (antiplatelet) are the most widely used and proven effectiveness drugs for prophylaxis of ischemic stroke. ASA commonly used with PPIs because of its adverse effects on gastro-intestinal tract.In this study our purpose was to determine whether the usage of lansoprazole with ASA decreases the antiaggregant efficiency of ASA or not. Antiplatelet activity evaluated with impedance aggregometer method in patients use just ASA and patients use ASA with 30 mg lansoprazole.Hundred ninety-nine patients who are using 100 mg ASA because of stroke/transient ischemic attack checked for aspirin resistance and 57 patients excluded from the study because of aspirin resistance. 75 of 142 patients had dyspeptic complaints and they started to use 30 mg lansoprazole because of it. Blood samples were taken from both groups and analyzed for ASA resistance. Resistance was broken after dose increment in patients who have low resistance.In present study it shown using 30 mg lansoprazole with 100 mg ASA not caused reduction in antiaggregant activity and patients have low resistance can benefit by dose increment.Nevertheless, repetition in larger groups will increase the reliability of this results because of the low number of resistance in our study. On the other hand, in present study the duration of using antiaggregant were shorter than one year. Because of that, long-term studies are needed to determine late effects 51

Baş ağrısı insanları etkileyen tüm ağrılar içinde oldukça sık görülen veyaşam boyunca karşılaşma riski yüksek olan kompleks ve heterojen sebeplerleortaya çıkan yaygın bir semptomdur. Primer baş ağrısı grubunda yer alan migrenve gerilim tipi baş ağrılarının patofizyolojisinde halen açıklanamayan noktalarbulunmaktadırHer ne kadar ilişikteki semptomların kapsamlı sırası primer başağrılarında farklı bir patofizyoloji zemininde görülse de, trigeminal sinir ve onunperiferal ve merkezi bağlantılarının atakların ağrı komponenti açısından sonderece önemli olduğu açıktır. Trigeminal nosisepsiyonda hipotalamusun tutulumuiçin deneysel kanıt çeşitli çalışmalardan sağlanmıştır.Beyinde yaygın olarak bulunan ve beynin lateral ve dorsal hipotalamusçıkıntısında sentezlenen Orexin A ve B nöropeptidleri, insan vücudundabeslenme, uyku-uyanıklık siklusu, kardiovasküler fonksiyonlar, nöroendokrin veotonom fonksiyonların ayarlanmasında görev alır. Son zamanlarda yapılançalışmalar, orexinlerin ağrının modülasyonunda da önemli bir rol oynadığınıgöstermektedirBu çalışmanın amacı primer baş ağrısı grubu içinde en sık görülen Migrenve Gerilim tipi baş ağrısı durumlarında Orexin-A seviyelerinin belirlenmesi vebaşağrısının kronikleşmesinin Orexin-A seviyeleri ile ilişkili olup olmadığınınbelirlenmesidir.Çalışmaya IHS 2004 kriterlerine uyan 31 epizodik migren hastası, 15kronik migren hastası, 31 gerilim tipi baş ağrısı hastası, 15 kronik gerilim tipi başağrısı hastası ve 20 yaş ve cinsiyet uyumlu kontrol grubu alınmıştır. Tümgruplardaki hastalardan ve epizodik migren grubundaki 31 hastanın 17'inden ataksırasında da kan örneği alındı.. Alınan kan örnekleri bekletilmeden plazmalarısantrifüj ile ayrılarak -80 C'de analize dek saklandı. Tüm örnekler toplandıktansonra eş zamanlı olarak Orexin A seviyeleri ELISA kitle çalışılarak ölçüldü.Hastaların tümünden alınan ilk kan örneği Oreksin 1 olarak, 31 epizodik Migreniolan ve 17 hastadan alınan kan örneği Oreksin 2 olarak kodlandı.İstatistiksel analizde; Tukey testi kullanıldı. Bu çalışma sonucunda; Epizodik Migren baş ağrısında, Kan Oreksin Adüzeyleri kontrol grubu ile karşılaştırıldığında istatistiksel olarak anlamlı derecededüşük bulundu. Kronik migren, epizodik gerilim tipi baş ağrısı ve kronik gerilimtipi baş ağrısı grupları arasında anlamlı fark yoktu.Bu bulgular bize epizodik migren hastalarındaki düşük Oreksin-Aseviyeleri migren hastalarının normal kişilerde çok çok seyrek görülen migrenözbaşağrısı ataklarına neden daha yatkın olduğunu açıklayabilir. Primary headache disorders are most common headache syndromes. Theyencompass a heterogeneous group of neurologic disorders that cause recurrent orpersistent head pain without any clear underlying cause.Although the wide array of accompanying symptoms seen in primaryheadache disorders underline a differential pathophysiology, it is clear that thetrigeminal nerve and its peripheral and central connections are of greatimportance to the pain component of attacks.Neuropeptides, Orexin A and B are two neuropeptides which ara widelydistrubuted throughout the brain and synthesized from the lateral and dorsal hornof the hypothalamus and have implication in a variety of functions includingfeeding, sleep wake cycle, cardiovascular control, neuroendocrine and autonomiccontrol as well as a more recent implication in the modulation of nociceptiveprocessing.The purpose of the present study was to compare the blood Orexin Alevels between Migraine, tension type headache and control groups and assess therelationship of blood Orexin A levels with the chronicity of headache.In this study, 31 patients with episodic migraine, 15 patients with chronicmigraine, 31 patients with tension-type headache and 15 patients with chronictension-type headache and age and gender matched controls (n=21) wereincluded. Blood samples were collected from the participants and of 17 patientsfrom the episodic migraine group during the attack.Blood Orexin A levels in the episodic migraine headache group werestatistically significantly lower when compared to the control group. There wasno statistical difference between chronic migraine, episodic tension-type andchronic tension-type headache groups.The hypothalamus may be responsible for maintaining a basal nociceptivetreshold via the orexinergic system. Experimental evidence suggests that orexin-A has an inhibitory role in many steps of peripheral sensitization which plays part inthe pathophysiology of an acute migraine attack. The lower orexin A levels foundin episodic migraine patients in our study might increase the susceptibility tomigraine attacks by lowering basal pain tresholds and fascilitating peripheralsensitization.It is possible that in chronic migraine the elevated OX-A levels comparedto episodic migraineurs reflect a compensatory response to chronic pain or anautonomic response to the stress caused by it. Chronification of migraine has beenshown to cause degeneration of the pain controlling centers in the brainstemwhich may lead to a decrease in OX-A receptors in the mentioned areas. Thedecrease in receptor density could in return stimulate the orexinergic system toincrease levels of OX-A.Our findings may suggest that the hypothalamus plays a role in thepathophysiology of migraine but not in that of tension-type headache. Morestudies are needed to assess the exact role of the orexinergic system in migraine 61