Search

Giriş: Deri ve yumuşak doku enfeksiyonları (DYDE) selülit gibi sınırlı bir enfeksiyondan sistemik toksisite ile seyreden farklı klinik tablolarda görülebilir. Antimikrobiyal tedaviye yanıt verebilen veya acil cerrahi girişim gerektirebilen durumları ayırt etmede yol gösteren bulgulara dikkat etmesi ve gecikmeden tanı koyulması gerekmektedir. Gereç ve Yöntem: Toplum kökenli DYDE olan hastaların demografik, epidemiyolojik özellikleri ve etiyolojik etkenlerinin ve cerrahi tedavi ve/veya medikal tedavi sonuçlarının incelenmesi amaçlanmıştır. Bulgular: Kliniğimizde DYDE tanısı ile takip edilen ve kriterlere uyan 99 hasta incelenmiştir. Hastaların %51,5'i kadın, %48,5'i erkekti. Tüm hastaların yaş ortalaması 61,9±14,5 yıl (20-95 yıl) idi. Hastaların %90,9'unda selülit tanısı mevcuttu ve %38,3'ü hafif, %59,5'i orta şiddette seyretmişti. Amoksisilin-klavulonik asit %23,8 ile en sık başvuru öncesi kullanılan antibiyotikti. Başvuru öncesi antibiyotik kullanım süresi ortalama 6,9±6,6 gün (1-30 gün) bulundu. Alt ekstremite %71,7 ile en sık enfeksiyon bölgesiydi. En sık 10-20 cm (%38,4) arasındaki lezyonlar saptanmış olup bunu 20-30 cm (%26,3) arasındaki lezyonlar izlemiştir. En sık saptanan ek hastalıklar, %45,5 diabetes mellitus ve %37,4 hipertansiyon idi. Tablo 1'de komplikasyon durumuna göre komorbiditeler sunulmuştur. Selülitle takipli hastaların %8,8'inde lenfödem bulunmaktaydı. Lokal muayene bulgusu olarak en fazla ısı artışı (%98), şişlik (%87,9) ve hiperemi (%98) saptandı. Alınan kültürlerin %31,8'i yara sürüntüsü, %56,8 apse aspirat idi. Kültür sonuçlarının %11'inde bakteri üremesi mevcuttu (Şekil 1). Yüzeyel USG'de %43,4'ünde selülit, %7,1'inde apse saptanmıştır. En sık başlanan ampirik antibiyotik %54,5 ile ampisilin/sulbaktam idi. Hastaların %39,4'ünde ampirik antibiyotik tedavisi yetersiz bulundu. Tedavi değişikliği nedenleri arasında tedaviye yanıtsızlık ilk sırada iken, kültür sonucuna göre değişim 2. sırada yer almıştır. Hastalara uygulanan parenteral tedavi süresi ortalama 13 gündü. Hastalardan 20'sine debridman yapılmıştır. Hiçbir hastaya ampütasyon yapılmamıştır. Hastaların %90,9'u iyileşmiş, 5 hastada derin doku kaybı gelişmiştir. Çalışmaya alınan 2 hasta deri greftini kabul etmeyerek derin doku kaybı ile tabucu olmuştur. Sadece bir olguda osteomiyelit gelişmiştir. Sonuç: DYDE, yayılımına göre prevalansı yüksek bakteriyel enfeksiyonlar arasında olup, önemli derecede tanı ve tedavi zorlukları ile karşımıza çıkmaktadır. Hastaneye şiddetli enfeksiyonla başvuran veya ampirik antibiyotik tedavisine rağmen enfeksiyonu ilerleyen hastalar daha agresif bir şekilde tedavi edilmeli ve tedavi stratejisi, uygun Gramboyama, kültür ve ilaç duyarlılık analizinin sonuçlarına dayanmalıdır. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Giriş: Behçet hastalığında, santral sinir sistemi (SSS) tutulumu parankimal veya non-parankimal olabilmektedir. Nörolojik tutulum farklı kliniklerle karşımıza çıkabilmektedir. Burada öncesinde Behçet hastalığı tanısı olmayan ve SSS enfeksiyonu ön tanısı ile takip edilen bir olgu sunulmuştur. Olgu: Bilinen ek hastalığı olmayan hasta bir gün önce başlayan baş ağrısı, bulantı, kusma, konuşma bozukluğu ile başvurdu. Tekrarlayan oral aft mevcuttu, genital aft yoktu. Fizik muayenesinde şuur açık, konuşmada yavaşlama, bilateral üst ekstremitede dismetri, ataksik yürüyüş mevcuttu. Meningeal irritasyon bulguları yoktu. Ateş 37,2 °C idi. Beyaz küre 20,100/mm3, C reaktif protein: 16 mg/dl idi. Diffüzyon manyetik rezonans (MR) görüntüleme normal olan hastaya lomber ponksiyon yapıldı. Beyin omurilik sıvısı (BOS) incelemesinde 37 lökosit/mm3, 25 lenfosit/mm3, protein: 30 mg/dl, glukoz: 51 mg/dl (eş zamanlı kan glukozu: 79 mg/dl), direkt bakıda 30 lökosit saptandı. Ehrlich-Ziehl-Neelsen ve Gram-boyamada özellik yoktu. Hastaya meningoensefalit ön tanısı ile asiklovir 2,25 gr/gün ve seftriakson 4 gr/gün başlandı. Sağ üst ekstremitede 4/5 kuvvet kaybı, uyuşukluk gelişti. Antiviral ve antibakteriyel tedaviye yanıt alınamayan hastaya ailesinde daha önce tüberküloz araştırılması yapılması üzerine diğer tedaviler kesilerek anti-tüberküloz tedavi ve deksametazon 32 mg/gün başlandı. Kraniyal MR'de bilateral beyin sapı ve kapsulada hiperintens lezyon mevcuttu, sinüziti olan hastaya meropenem 6 gr/gün ve moksifloksasin 400 mg/gün başlandı. Sağ kolda 3/5 kuvvet kaybı devam ederken sağ bacakta 1-2/5 güç kaybı ve sağda hipoestezi gelişmesi üzerine çekilen MR'de beyin sapı anteriorunda, ponsta mezensefalonda ve solda talamusta bilateral globus pallidus düzeyinde, hiperintens, kontrastlanmayan alanlar izlendi ve difüzyon kısıtlanması saptanmadı. BOS kültüründe üreme olmadı. Paterji negatif ve üveit yoktu. Diğer tetkiklerinde ANAIFA ++, RF negatif, ANA profili negatif, ACA IgG ve IgM: negatif, anti-B2GP negatif, lupus negatif olması üzerine Nöro-Behçet ön tanısı ile romatoloji tarafından metilprednizolon 60 mg/gün başlandı. On gün sonra kraniyal MR'de (Şekil 1) pons anteriorunda bilateral serebral pedinkülde ve posteriorda internal kapsül boyunca korona radiataya uzanan yaygın hiperintens, kontrastlanmayan lezyonlar saptandı, mevcut lezyonda belirgin progresyon saptanmadı. BOS tüberküloz tetkikinde üreme olmayan hastanın anti-tüberküloz tedavisi kesilerek taburcu edildi. Dış merkezde deri lezyonları gelişen hastaya Nöro-Behçet tanısıyla azatioprin eklenmiştir. Sonuç: Behçet hastalığının nörolojik tutulumlarla seyredebilen ve ülkemizde sık görülen bir hastalıktır. Bu nedenle meningoensefalit tablosu ile gelen ve ampirik tedaviye yanıt vermeyen hastalarda akılda tutulmalıdır. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Giriş: Akut ve kronik otitis media intratemporal ve intrakraniyal komplikasyonlara yol açabilir. Otojenik beyin apsesi, akut orta kulak iltihabının ikinci en sık görülen intrakraniyal komplikasyonudur (%0,5). Genellikle ampirik antibiyotiklere duyarlı olan Streptococcus pneumoniae, otojenik beyin apsesinden en sık izole edilen bakteridir. Burada, yetersiz antibiyoterapi alan ve kulak lavajı ile pnömokok beyin apsesi gelişen olgu sunulmaktadır. Olgu: Altmış dokuz yaşında kadın hasta acil servise ateş, konuşma ve hareket bozukluğu ile getirilmiştir. Bilinen kronik hastalığı, düzenli ilaç kullanımı ve pnömokok aşısı olmayan hastanın, sağ kulakta ağrı şikayeti ile 6 ay önce başvurusu mevcuttu. Aynı gün kulak burun boğaz (KBB) polikliğinde orta kulak iltihabı tespit edilerek sağ kulağa yıkama işlemi yapılmıştır. Sefuroksim aksetil reçete edilen hasta 1 tablet kullanmış. Evde ateşinin 38 °C olması ve mevcut şikayetleri ile acil servise getirilmiştir. Hastanın özgeçmişinde 4 yıldır bel fıtığı nedeniyle aralıklı gabapentin kullanımı mevcuttur. Travma öyküsü ve rinore/otore mevcut değildi. Fizik muayenesinde 38,1 °C ateş, genel durumu orta kötü, ajitasyonu mevcuttu. Glaskow Koma skalası: 9 olan hastada ajitasyon mevcuttu. Ense sertliği pozitif diğer sistemik muayenesinde patolojik bulgu yoktu. Laboratuvar bulgularında C-reaktif protein: 311 PCT: 11,7 lökositoz ve KCFT yüksekliği mevcuttu. Hastada mevcut bulgularla SSS enfeksiyonu düşünüldü. Papil ödemi olmayan hastaya lomber ponksiyon yapıldı. Beyin omurilik sıvısı (BOS) beyaz küre: 5,113 103/µl, BOS mikroprotein: 474 mg/dl, BOS glukoz: 1 mg/dl (eş zamanlı kan şekeri: 195 mg/dl) BOS laktat: 14,4 mmol/l saptandı. Hastaya ampirik olarak seftriakson 4 gr/gün, vankomisin 2 gr/gün başlandı. BOS Gram-boyamada bol PNL, Gram-pozitif diplokok ve Gram-pozitif kümeli kok görüldü. BOS kültüründe S. pneumoniae üredi. Penisilin MİK: <0,016 µg/ml olması üzerine vankomisin tedavisi kesildi. Çekilen beyin bilgisayarlı tomografide sağ temporal fossada hava dansitesi içeren lezyon ve sağ mastoidit sinüslerde havalanma kaybı izlendi. Kontrastlı kraniyal manyetik rezonans sonrası tekrar değerlendirilerek 24x15 mm beyin apsesi saptandı. Beyin cerrahisi tarafından operasyon önerilmedi. KBB tarafından kulak tüpü takılarak akıntıdan kültür alındı. Kulak kültüründe de S. pneumoniae üredi. Kontrol görüntülemeleri yapılan hasta, tedavisi tamamlanarak şifa ile taburcu edildi. Sonuç: Orta kulak enfeksiyonlarında antibiyoterapi ile enfeksiyonun kontrol altına alınmadığı olgularda kulak lavajı ile beyin apsesi ve menenjit gelişebileceği akılda tutulmalıdır. Öncelikle primer enfeksiyon için yeterli tedavi verilip sonrasında işlem yapılmalıdır. S. pneumoniae'da penisilin direnci göz önüne alınarak ampirik antibiyotik tedavisi düzenlenmelidir. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Copyright of Mediterranean Journal of Infection, Microbes & Antimicrobials is the property of Galenos Yayinevi Tic. LTD. STI and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)

Giriş: Künt travmalı hastalarda seyrek görülen sternum fraktürleri komplikasyonları içinde sternum çevresi ve mediastinal apseler ile sternum osteomiyelitleri görülebilmektedir. Sternum mediastinum enfeksiyonlarında stafilokok suşları %75 oranı ile en sık görülen mikroorganizmalardır, çoğunlukla polimikrobiyal olabilir ve kültürlerin %23 kadarında mikroorganizma üremeyebilir. Olgumuzda deplase sternum fraktürü olan hastada metisiline dirençli Staphylococcus aureus’nin (MRSA) neden olduğu pre-retrosternal apse ve ampiyem olgusu sunulacaktır. Olgu: Elli beş yaşında, erkek, bilinen KOAH tanılı, 6 yıl önce nefrektomi olan hasta; kolonya içmesi sonucu üç gündür olan görme bulanıklığı ve şuur bozukluğu ile acil servise başvurdu. Yoğun bakımda takip altına alınan hastaya etil alkol enfüzyonu başlandı. Yatışının dördüncü gününde sol kol damar yolu girişinde kızarıklık, ısı artışı, ödem ve püy gelişi olması üzerine damar yolu çekilerek hasta tarafımıza danışıldı. Ampirik piperasilintazobaktam tedavisi başlandı, alerji gelişti. Alınan yara kültüründe MRSA üreyen hastaya teikoplanin başlandı; yine alerji gelişti ve linezolid tedavisine geçildi. C-reaktif protein (CRP) düzeyleri yüksek seyreden (505 mg/dl) hasta muhtemel enfeksiyon odakları açından araştırıldı. Hasta yatışının dokuzuncu gününde göğüs ön yüzde kızarıklık ve şişlik olması üzerine sorgulandı. Çekilen toraks BT’de deplase sternum fraktürü ve sternum ön ve arkasında apse görüldü; yatışında çekilen BT’de non-deplase sternum fraktürü olduğu ve başvurusundan iki gün önce sternuma künt travmaya maruz kaldığı öğrenildi. Apse girişimsel olarak drene edildi. Takibinde tekrar apse gelişmesi üzerine göğüs cerrahisi tarafından opere edildi, ampiyem görülerek yıkama yapılıp, tüp torakostomi ve pernöz dren takıldı. Operasyonda alınan yara kültüründe ve kan kültüründe de MRSA üremeleri oldu. Damar yolu girişindeki akıntı kültüründeki MRSA ile aynı antibiyograma sahipti. Hastaya ekokardiyografi yapıldı, vejetasyon saptanmadı. Hasta antibiyoterapi devam ederken kendi isteği ile taburcu edildi. Moksifloksasin ile taburcu edilen hasta polikliniğe ayaktan başvurmuş, hastanın CRP değeri 18,4 mg/dl’ye gerilemiştir. Görüntülemede apse görünümü saptanmamıştır. Sonuç: Olgumuzda damar yolu girişinde yumuşak doku enfeksiyon etkeni olan MRSA bakteriyemisine bağlı deplase fraktürlü sternum çevresinde apseler ve ampiyem geliştiği düşünülmüştür. Yoğun bakımda takip edilen hastalarda odak açısıdan alışılagelmiş yerlerin dışında daha geniş bir bakış açısı ile bakmak ve anamnez verebildiğinde hastalardan detaylı anamnez almak önemlidir. Hastalar ilk değerlendirmede akla gelmeyen odaklar açısından irdelenmelidir. [ABSTRACT FROM AUTHOR]