Search

The aim of the present study was to determine the effect of administration of single increasing doses of pentoxifylline on biochemical and hematological parameters in sheep. The study was carried out on six healthy Merino sheep. Pentoxifylline was given to sheep intravenously at doses of 10, 20, and 40 mg/ kg. Blood samples were taken from the jugular vein before (0 hour) and after (12 hour) pentoxifylline administration. Biochemical parameters such as creatine kinase, albumin, blood urea nitrogen, creatinine, alkaline phosphatase, aspartate aminotransferase, alanine aminotransferase, gamma glutamyltransferase, cholesterol, triglyceride, total bilirubin and total protein were measured in autoanalyzer. Hematological parameters such as hemoglobin, hematocrit, platelet, red blood cells and white blood cells were determined in blood cell counter. Hematological parameters did not alter between the groups, although it was found that the hematocrit value in 20 mg/ kg dosage group dropped. There were no significant changes in biochemical values following administration of the pentoxifylline at all dose level. These results show that pentoxifylline does not cause significant changes in biochemical and hematological parameters in sheep after intravenous administration at different doses. However, the safety study on pentoxifylline is also also necessary for multiple ascending doses in sheep.

The objective of this study was to evaluate the effect of cefquinome on hematological and biochemical parameters following repeated subcutaneous administrations in sheep. The study was conducted with six clinically healthy Merino sheep with age and body weight of 1.5 ± 0.2 years and 39 ± 2.7 kg, respectively. Cefquinome was administered subcutaneously to the sheep once a day for five days at a dose of 2.5 mg/kg. Blood samples were collected by jugular venipuncture prior to drug administration (0 h) and at 48 h and 120 h following the first drug administration. Blood samples were analyzed to determine hematological and biochemical parameters. Hematological and biochemical parameters did not alter following repeated subcutaneous administration of cefquinome (P > 0.05). These results indicate that cefquinome could be safe and well-tolerated following repeated subcutaneous administrations of 2.5 mg/kg once daily for five consecutive days in sheep. However, there is a need for molecular and histopathological investigation of the safety of cefquinome after repeated administration in sheep at different doses and administration routes.

The most majority of today’s veterinarians focused on practices related to the care of pets. Since animal owners have developed a serious emotional bond with their animals, they may be disappointed when medical intervention is not successful, and this may lead to the thought that the veterinarian does not apply the correct procedures or performs the procedures incorrectly. If a veterinarian caused injury or death to a pet due to medical intervention, this raises malpractice issues. Malpractice, which is defined as a medical application mistake, in short, can cause material and moral losses. Today, it is seen that the demand for veterinary medicine services has increased significantly, and in parallel with this, malpractice cases have also increased. In this context, it is aimed to present an up-to-date approach to the definition of the concept of malpractice in veterinary medicine, how it is legally evaluated, and what measures should be taken to prevent malpractice. Therefore, malpractice is an important subject, either scientifically and legally, concerning veterinarians, animal owners and animals. Although various legal regulations and studies are available in many countries internationally, there are no specific regulation and scientific studies in veterinary medicine legislation in Turkey. In this context, it can suggest that should increase scientific researches and should make legal arrangements on the subject in veterinary medicine., Günümüz veteriner hekimlerinin büyük çoğunluğu, ev hayvanlarının bakımlarıyla ilgili uygulamalara yoğunlaşmıştır. Hayvan sahipleri hayvanları ile aralarında duygusal bağ geliştirdiklerinden, tıbbi bir müdahale sonucu başarılı olunmadığında hayal kırıklığına uğrayabilmekte ve bu durum veteriner hekimin doğru prosedürleri uygulamadığı ya da prosedürleri yanlış uyguladığı düşüncesine yol açabilmektedir. Bir veteriner hekim, tıbbi bir müdahale sonucunda, bir evcil hayvanın yaralanmasına ya da ölümüne neden olduysa, bu durum malpraktis konusunu gündeme getirmektedir. Kısaca tıbbi uygulama hatası olarak tanımlanan malpraktis maddi manevi kayıplara neden olabilmektedir. Günümüzde veteriner hekimliği hizmetlerine olan talebin arttığı ve bununla paralel olarak malpraktis davalarının da arttığı görülmektedir. Bu bağlamda çalışmada, veteriner hekimliğinde malpraktis kavramının tanımlanması, yasal olarak nasıl değerlendirildiği, malpraktisi önlemek amacı ile nasıl önlemler alınması gerektiği konularına güncel bir yaklaşım sunulması amaçlanmıştır. Malpraktis konusu hem bilimsel anlamda hem de yasal anlamda veteriner hekim, hayvan sahibi ve hayvanları ilgilendiren oldukça önemli bir konudur. Uluslararası anlamda pek çok ülkede konuya ilişkin çeşitli yasal düzenlemeler ve çalışmalar mevcut olmakla birlikte Türkiye’de veteriner hekimliği mevzuatında özel bir düzenleme ve bilimsel çalışma bulunmamaktadır. Bu doğrultuda veteriner hekimliği alanında konu ile ilgili bilimsel araştırmaların artırılması ve yasal düzenlemelerin yapılması gerektiği söylenebilir.

WOS: 000472005900021, PubMed: 30853667, This study aimed to investigate the pharmacokinetics of danofloxacin in red-eared slider turtle (Trachemys scripta elegans) following a single intravenous (IV) and intramuscular (IM) administrations of 6 mg/kg, using a two-way crossover study with 30-day washout period. Eight clinically healthy red-eared slider turtle weighing 410-600 g (mean 490 g) were used for the study. Danofloxacin concentrations were measured using the reversed-phase high-performance liquid chromatography. The plasma concentration-time data were evaluated by a non-compartmental method. After IV administration, the elimination half-life (t(1/2 lambda z)), mean residence time (MRT0-8), area under the concentration-time curve (AUC(0-infinity)), volume of distribution at steady state and total body clearance in plasma were 24.17 hr, 30.64 hr, 143.31 hr center dot mu g/ml, 1.29 l/kg and 0.04 l/hr/kg, respectively. Following IM administration, t1/2.z, MRT0-infinity, AUC(0-infinity), peak concentration (C-max), time to reach Cmax, and bioavailability in plasma were 32.00 hr, 41.15 hr, 198.23 hr center dot mu g/ml, 8.75 mu g/ml, 1.5 hr and 139.89%, respectively. Danofloxacin has clinically superior pharmacokinetic properties, including the complete IM absorption, slow elimination and wide volume of distribution in redeared slider turtles. However, further pharmacokinetics/pharmacodynamics studies are necessary for the treatment of diseases caused by susceptible bacteria with known minimum inhibitory concentration values in red-eared slider turtles.

Amaç: Bu araştırmanın öncelikli amacı sağlıklı koçlara deksametazon uygulamasının serum tiyobarbitürik asit reaktif ürünleri (TBARS) ve plazma 13,14-dihidro-15-keto-prostaglandin F2? (PGM) düzeyine etkisini belirlemektir. Ayrıca deksametazonun hemogram ve serum biyokimyasal parametrelere etkisini değerlendirmektir. Gereç ve Yöntem: Araştırmada 10 adet koça derialtı yolla tek sefer 0.5 mg/kg dozda deksametazon uygulandı. Hayvanlardan uygulama öncesi (0. saat, Kontrol grup) ve sonrası 0.25, 0.5, 1, 2, 4, 8, 12 ve 24. saatlerde kan örnekleri alındı. Serum TBARS ve plazma PGM düzeyleri ELISA okuyucusunda belirlendi. Hemogram değerleri kan hücresi sayım cihazında ölçülürken, biyokimyasal parametreler otoanalizörde ölçüldü.Bulgular: Deksametazonun serum TBARS düzeyinde istatistiki olmayan dalgalanmalara neden olduğu belirlenirken, plazma PGM düzeyine etkisinin olmadığı tespit edildi. Akyuvar ve serum glikoz düzeylerinde ise yükselmelere (P0.05) neden olduğu gözlendi Öneri: Deksametazonun sağlıklı koçlarda belirgin düzeyde antioksidan ve anti-PGM etki göstermediği, ancak hastalık durumunda daha farklı etkiler gösterebileceği ifade edilebilir., Aim: The first aim of this research was to determine the effects of dexamethasone on serum thiobarbituric acid reactive substances (TBARS) and plasma 13,14-dihydro-15-keto-prostaglandin-F2? (PGM) levels in healthy rams. In addition, effects of dexamethasone on the hemogram and biochemical parameters were evaluated. Materials and Methods: Single dose dexamethasone (0.5 mg/kg, SC) was administered to 10 rams. Blood samples were collected before (0. hour, Control group) and after drug treatment at 0.25, 0.5, 1, 2, 4, 8, 12 and 24 hours. Serum TBARS and plasma PGM levels were measured with ELISA reader. Hemogram values were determined with hemacell counter, whereas biochemical values were measured with auto-analyzer. Results: Dexamethasone caused statistically not significant fluctuations in the serum TBARS levels while it did no effect plasma PGM levels. Dexamethasone increased (P0.05) the white blood cell and serum glucose levels. Conclusion: It may be stated that dexamethasone has no distinctive antioxidant and anti-PGM effects in healthy rams; however, different effects of dexamethasone may be observed in the sick situation

Amaç: Mevcut araştırmanın amacı koyunlara Corynebacterium cutis lizatı uygulamasının serum sitokin düzeyleri üzerine etkisi ile birlikte hemogram ve rutin biyokimyasal parametrelere etkisini belirlemektir. Gereç ve Yöntem: Araştırmada 10 adet erkek Merinos toklu kullanıldı. Her bir hayvana önerilen dozda (8 mg, 0.4 mL) Corynebacterium cutis lizatı (Ultra-corn Inj. Susp.) subkutan yolla bir kez uygulandı. Uygulamadan önce (0. saat, kontrol) ve sonraki 2, 4, 8, 12, 24, 48, 72 ve 96. saatlerde v. jugularisten kan örnekleri alındı. Elde edilen serumlardan tümör nekrozis faktör alfa (TNF?), interlöykin (IL)-1?, IL-6 ve IL-10 düzeyleri ELISA okuyucusunda belirlendi. Hemogram değerleri (Alyuvar, akyuvar, platelet, hematokrit, hemoglobin) kan hücresi sayım cihazında ve biyokimyasal (Kreatin kinaz-MB, alkalen fosfataz, alanin aminotransferaz, aspartat aminotransferaz, gamma glutamiltransferaz, total protein, albümin, kan üre nitrojen, kreatinin) değerler otoanalizörde ölçüldü. Bulgular: Corynebacterium cutis lizatı uygulamasının sitokin düzeylerinde dalgalanmalara neden olduğu gözlendi (P0.05). Hemogram parametrelerinde istatistiki değişimlere neden olmazken, bazı biyokimyasal değerlerde (Alkalen fosfataz, total protein, albümin, kreatinin) dalgalanmalara neden olduğu tespit edildi (P0.05). Öneri: Erkek toklulara Corynebacterium cutis lizatı uygulamasının sitokin düzeyleri üzerine belirgin etkisinin olmadı- ğı, pasif immunite üzerine olan etkilerinin belirlenmesi için daha detaylı araştırmalara gerek duyulduğu ifade edilebilir, Materials and Methods: In the research, 10 male yearling Merino sheep was used. Recommended dose (8 mg, 0.4 mL) of Corynebacterium cutis lysate (Ultra-corn® Inj.) was administered subcutaneously at a single dose to each animal. Before (0 hour, control) and after the treatments, blood samples were obtained from v. jugularis at 2, 4, 8, 12, 24, 48, 72 and 96 hours. Concentrations of serum Tumor necrosis factor alpha (TNFα), Interleukin (IL)-1β, IL-6 and IL-10 were determined with ELISA reader. Hemogram values (White blood cell, red blood cell, platelet, hematocrit, hemoglobin) were determined with hemocell counter, whereas biochemical values (Creatine kinase-MB, alkaline phosphatase, alanine aminotransferase, aspartate aminotransferase, gamma glutamyltransferase, total protein, albumin, blood urea nitrogen, creatinine) were analyzed with autoanalyzer. Results: Corynebacterium cutis lysate caused fluctuations on the cytokine levels (P>0.05). Hemogram parameters did not change statistically significant, while fluctuations were determined (P

Amaç: Mevcut araştırmanın amacı ratlara tek doz intraperitoneal Nerium oleander distilatı uygulamasının serum nitrik oksit düzeyine etkisini araştırmaktır. Ayrıca distilatın tiyobarbitürik asit reaktif ürünleri, katalaz ve rutin biyokimyasal parametrelere etkisini belirlemektir. Gereç ve Yöntem: Araştırmada 20 adet erkek Wistar albino rat kullanıldı. Kontrol (0. saat) olarak 5 adet rat ayrıldıktan sonra diğerlerine 7.5 mL Nerium oleander distilatı intraperitoneal olarak tek seferde uygulandı. Uygulama öncesi (0. saat) ve uygulama sonrasında 2., 4. ve 8. saatlerde ratlar anesteziye alınarak kalplerinden kan örnekleri alındıktan sonra hayvanlar servikal dislokasyon yöntemiyle ötenazi edildi. Serum örneklerinden nitrik oksit, tiyobarbitürik asit reaktif ürünleri ve katalaz düzeyleri ELISA okuyucusunda, biyokimyasal parametreler (Kreatin kinaz-MB, kreatin kinaz, alkalen fosfataz, alanin aminotransferaz, aspartat aminotransferaz, total protein, albümin, total bilirubin, kolesterol, trigliserit, yüksek dansiteli lipoprotein, düşük dansiteli lipoprotein, kreatinin, ürik asit, kan üre nitrojen) ise otoanalizörde belirlendi. Bulgular: Nerium oleander distilatı uygulamasının nitrik oksit düzeyine etkisinin olmadığı (P0.05), tiyobarbitürik asit reaktif ürünleri düzeylerini düşürdüğü (P0.05), katalaz düzeyini ise yükselttiği (P0.05) belirlendi. Ayrıca Nerium oleander uygulamasının total bilirubin düzeyini 2. saatte, düşük dansiteli lipoprotein ve kolesterol düzeyini 8. saatte yükselttiği (P0.05) belirlendi. Öneri: Nerium oleander distilatının güçlü antioksidan etkinlik göstererek oksidatif strese bağlı gelişen dejeneratif durumlarda tedaviye destek amaçlı kullanılabileceği ifade edilebilir., Aim: To investigate the effect of intraperitoneally single dose treated with Nerium oleander distillate in rats on the serum nitric oxide level. In addition, effect of distillate on the thiobarbituric acid reactive substances, catalase and routine biochemical parameters was determined. Materials and Methods: Totally 20 male Wistar albino rats were used. After 5 rats were served Control (0. hour), single dose 7.5 mL Nerium oleander distillate was injected intraperitoneally to each rats. Before (0. hour) and after administration, blood samples were collected at 2, 4 and 8 hours from heart under anesthesia. Afterward rats were euthanized by cervical dislocation. Serum nitric oxide, thiobarbituric acid reactive substances and catalase levels were me- asured by ELISA reader, biochemical values (Creatine kinase-MB, creatine kinase, alkaline phosphatase, alanine aminotransferase, aspartate aminotransferase, total protein, albumin, total bilirubin, cholesterol, triglyceride, high density lipoprotein, low density lipop- rotein, creatinine, uric acid, blood urea nitrogen) were measured by autoanalyzer. Results: Nerium oleander distillate did not effect (P>0.05) nitric oxide level and decreased (P

Amaç: Mevcut araştırmanın amacı koyunlarda Tarantula cubensis alkolik ekstraktının serum tiyobarbitürik asit reaktif ürünlerine etkisini değerlendirmektir. Ayrıca hematolojik ve biyokimyasal parametrelere etkilerini değerlendirmektir. Gereç ve Yöntem: Altı adet Akkaraman koyuna tek doz (6 mL/koyun, SC) Tarantula cubensis alkolik ekstraktı uygulandı. Kan örnekleri uygulamadan hemen önce (0 saat, kontrol) ve sonraki 2, 4, 8, 12, 24 ve 48. saatlerde alındı. Serum tiyobarbitürik asit reaktif ürünleri düzeyi ELISA okuyucusunda belirlendi. Biyokimyasal ve hematolojik parametreler sırası ile otoanalizör ve kan hücresi sayım cihazında belirlendi. Bulgular: Tarantula cubensis alkolik ekstraktı koyunlarda serum tiyobarbitürik asit reaktif ürünleri düzeyini belirgin şekilde düşürdü, ancak istatistiki fark belirlenmedi. Ayrıca ekstratın hematolojik ve biyokimyasal parametrelere olumsuz etkisi belirlenmedi. Öneri: Tarantula cubensis alkolik ekstraktının antioksidan etkinlik gösterebileceği ve kısa süreli değerlendirilmesi dikkate alındığında koyunlarda güvenli olabileceği ifade edilebilir., Aim: The aim of the current research was to evaluate the effect of alcoholic extract of Tarantula cubensis on serum thiobarbituric acid-reactive species concentrations in sheep. Furthermore, it's effect on the hematological and biochemical values were determined. Materials and Methods: Six Akkaraman sheep were administered single dose (6 mL/sheep, SC) of alcoholic extract of Tarantula cubensis. Blood samples were obtained before (0 hour, control) and 2, 4, 8, 12, 24 and 48 hours after administration. Serum thiobarbituric acid-reactive species concentrations were measured by ELISA reader. The concentrations of biochemical and hemogram values were measured by autoanalyzer and blood cell counter, respectively. Results: Alcoholic extract of Tarantula cubensis dramatically decreased on serum thiobarbituric acid-reactive species concentrations in sheep but no statistically significant. In addition, it had no any negative effect on the hematological and biochemical values. Conclusions: It is stated that alcoholic extract of Tarantula cubensis may cause antioxidant effect and it may be accepted safe in sheep when evaluation of short time duration was considered.

Amaç: Araştırmanın amacı doksorubisinin neden olduğu oksidatif hasar ve diğer yan etkilere Nerium oleander (NO) distilatı- nın etkisini araştırmaktır. Gereç ve Yöntem: NO yaprakları toplandıktan sonra distilasyonu yapılarak liyofilize edildi. Araştırmada 28 adet rat, Kontrol, Doksorubisin (3 mg/kg, iki günde bir peritoniçi, 6 uygulama), NO (1 mg/kg/gün, oral) ve Doksorubisin (3 mg/kg, iki günde bir peritoniçi, 6 uygulama) + NO (1 mg/kg/gün, oral) olmak üzere 4 gruba ayrıldı ve uygulamalar 11 gün süresince yapıldı. Son uygulamadan 24 saat sonra anestezi altındaki ratların kalplerinden kan alındı ve hemen ötenazi edildi. Ayrıca kalp, karaci- ğer ve böbrek organları alınarak homojenize edildi. Organ tiobarbiturik asit türevi reaktif maddeler (TBARS) düzeyleri ELISA, serum biyokimyasal değerleri otoanalizörle ve tam kan değerleri kan hücresi sayım cihazında belirlendi. Bulgular: Doksorubisin grubunun böbrek TBARS değeri NO distilatı grubundan yüksek (P, Aim: The aim of this study was to investigate that effect of Nerium oleander (NO) distillate on doxorubicin-induced oxidative damage and other side effects. Materials and Methods: NO leaves were collected, distillated and lyophilized. In the current research, 28 rats were divided into 4 groups; Control, Doxorubicin (3 mg/kg, every other day, intraperitoneally), NO (1 mg/kg, SID, PO) and Doxorubicin (3 mg/kg, every other day, intraperitoneally) + NO (1 mg/kg, SID, PO). All treatments were performed 11 days. At 24 hours after the last administration, blood samples were taken from the hearts under general anesthetizes, and euthanized immediately. Also, heart, liver and kidney were taken and homogenized. Tissue thiobarbituric acid reactive substances (TBARS) levels, serum biochemical and hemogram values were measured by ELISA, autoanalyzer and blood cell counter, respectively. Results: Heart TBARS values of the doxorubicin group were lower (P

Bu çalışmanın amacı duygudurum dengeleyiciye ek olarak atipik antipsikotik ilaç (DDD+AAP) kullanan bipolar bozukluk tanılı ötimik hastalardaki bilişsel işlevlerin tek başına duygudurum dengeleyici ilaç (DDD) alan hastalar ve sağlıklı kontrollerinkiyle (SK) karşılaştırmalı olarak incelenmesidir. DDD+AAP alan hastaların DDD alan hastalar ve sağlıklılardan daha bozuk nörobilişsel işlev sergileyeceği hipotezlenmiştir. Araştırmaya Bipolar Bozukluk (BB) tip I tanısı almış ötimik durumda olan toplam 82 hasta (DDD kullanan 36; DDD+AAP kullanan 46) ile yaş ve cinsiyetçe eşleştirilmiş 55 sağlıklı birey katılmıştır. Hasta grupları ve sağlıklı kontroller başlıca yürütücü işlevler, sözel öğrenme, görsel öğrenme ve bellek, dikkat ve işlem hızı, sözel akıcılık işlevlerini ölçen nörokognitif test performansları açısından karşılaştırılmıştır. . Karşılaştırılan gruplar arasında en kötü performansı DDD+AAP alan grup gösterirken bunu sırasıyla DDD ve SK grubu izledi. BB tanılı hastalarda DDD'ye ek AAP kullanımının daha fazla bilişsel alanda işlev kaybı ile ilişkili olabileceği düşünüldü. Literatürle uyumlu olarak ketiyapin kullanımının olanzapin kullanımından daha az bilişsel bozulma ile ilişkili olduğu saptandı. Randomize kontrollü araştırmalar yapılması daha aydınlatıcı bilgi verecektir Objective: The number of studies focusing on the effects of individual psychotropic medications on cognition in bipolar disorder is limitied. Little is known about the neurocognitive effects of atypical antipsychotics in this illness. The aim of this study was to compare neurocognitive performance in euthymic patients with bipolar disorder receiving maintenance treatment with mood stabilizer alone (MS), and atypical antipsychotics as adjunctive to MS (MS+AA) in comparison to healthy controls (HC).Methods: Neurocognitive performance was assessesed in executive functioning, attention and processing speed, verbal and visual memory, and verbal fluency domains in patients who were euthymic for at least four weeks and receiving either MS monotherapy ( n=36), or MS+AA combination (n=46) in comparison to healthy controls (n=55) Non-parametric comparison and correlation tests were used for continious variables whereas categorical variables were compared using Chi-square analysis. Results: patient groups performed poorly then HC, the patients receiving MS+AA performed poorest on most neurocognitive measures. Two patient groups performed poorly on executive functions, visiual memory, attention and processing speed than HC. Patients receiving MS+AA had impaired performance also on psychomotor speed, verbal and semantic fluency and response inhibition than HC. After several head to head group comparisons the patients receiving adjunctive ketiyapin showed a better performance than patients receiving adjunctive olanzapin as AA.Conclusion: Although randomized controlled trials are required to confirm the cognitive side effects of medications prescribed for maintenance treatment of bipolar disorder, our results indicate that addition AA to a MS has a negative impact on cognitive performance. Quetiapine seemed to be less associated with impairment on neurocognitive measures. 100

Altan F, Elmas M, Er A, Üney K, Çetin G, Traş B, Yazar E. Endotoksemide ilaçların sitokinler, adenozin deaminaz ve 13,14-dihidro-15-keto-prostaglandin F_{2\alpha'nın kinetik değerlerine etkisi: Farklı bir yaklaşım. Eurasian J Vet Sci, 2010, 26, 1, 15-19 Amaç: Lipopolisakkaritle (LPS) oluşturulan deneysel endotoksemide sitokinler, adenozin deaminaz (ADA) ve 13,14-dihidro-15-keto-prostaglandin F_{2\alpha} (PGM)’nın kinetik değerlerine tek başlarına ve/veya kombine uygulanan enrofloksasin (ENR), fluniksin meglumin (FM) ve deksametazonun (DEX) etkilerini belirlemektir. Gereç ve Yöntem: Araştırmada kullanılan ratlar 7 gruba ayrıldı. Deneysel endotoksemi oluşturmak için pozitif kontrol grubu dahil bütün gruplara LPS uygulandı. Diğer altı gruba ENR, FM, düşük doz DEX, yüksek doz DEX, ENRFMdüşük doz DEX ve ENRFMyüksek doz DEX uygulandı. Uygulama sonrası 0, 1, 2, 4, 6, 8, 12, 24 ve 48. saatlerde kan örnekleri toplandı. Tümör nekroz faktör alfa (TNF_{\alpha}), interlökin-6 (IL- 6), interlökin-10 (IL-10), ADA ve PGM düzeyleri ELISA ile belirlendi. Eğri altında kalan alan (EAA_{0-48}) farmakokinetik programla, plazma veya serum maksimum konsantrasyon (C_{max}) ile maksimum konsantrasyona ulaşma zamanı (t_{max}) direk bakı yöntemiyle belirlendi. Bulgular: Pozitif kontrol (LPS) grubuyla kıyaslandığında EAA_{0-48} değerlerinin; ENR grubunda PGM için artarken (p0.05), IL-6, IL-10 ve ADA için azaldığı (p0.05); FM grubunda IL-6 ve ADA’ya özgü olarak küçüldüğü (p0.05); DEX tek başına veya kombine uygulandığı gruplarda da azaldığı (p0.05) belirlendi. Öneri: Farklı örnekleme zamanlarında çok sayıda ölçülen aynı endotoksemi belirteçlerinin toplu değerlendirilmesinde kinetik parametrelerden özellikle EAA’nin farklı ve akılcı bir yaklaşım olarak dikkate alınabileceği kanaatine varıldı., Altan F, Elmas M, Er A, Uney K, Cetin G, Tras B, Yazar E. Effects of drugs on kinetic values of cytokines, adenosine deaminase and 13,14-dihydro-15-keto-prostaglandin F2a in endotoxemia: A different approach. Eurasian J Vet Sci, 2010, 26, 1, 15-19 Aim: The objective of this study was to determine the effects of enrofloxacin (ENR), flunixin meglumine (FM) and dexamethasone (DEX) on kinetic values of cytokines, adenosine deaminase (ADA) and 13,14-dihydro-15-keto-prostaglandin F2a (PGM) in lipopolysaccharide-induced endotoxemia. Materials and Methods: Rats were divided into seven groups. To induce endotoxemia, lipopolysaccharide (LPS) was injected into all groups, including the positive control. The six other groups received the following drugs: ENR, FM, low-dose DEX, high-dose DEX, ENR FM low-dose DEX and ENR FM high-dose DEX. After the treatments, blood samples were collected at 0, 1, 2, 4, 6, 8, 12, 24, and 48 hours. Serum tumor necrosis factor alpha (TNF_{\alpha}), interleukin- 6 (IL-6), interleukin-10 (IL-10), ADA and plasma PGM levels were determined by ELISA. Area under the concentration time curve (AUC_{0-48}), maximal concentration in plasma or serum (C_{max}) and time to reach (t_{max}) values were determined by pharmacokinetic computer program. Results: ENR increased (p

Er A, Yazar E. Makrolid grubu antibiyotiklerin lipopolisakkarit ile akciğer hasarı oluşturulan ratlarda kan yangı mediatörleri ve organ hasar belirteçlerine etkileri. Eurasian J Vet Sci, 2010, 26, 1, 7-13 Amaç: Lipopolisakkarit ile deneysel akciğer enfeksiyon modeli oluşturulmuş ratların serum/plazmalarında yangı mediatörleri ile organ hasar belirteçlerine veteriner hekimlik alanında kullanılan makrolid antibiyotiklerin etkisini belirlemektir. Gereç ve Yöntem: Toplam 198 adet rat kullanıldı. 6 adet rat 0. saat örnekleme zamanı için ayrıldı. 192 adet Sprague- Dawley ırkı rat; lipopolisakkarit (Escherichia coli 0111:B4, 0.5 mg/200 ?l, intratraheal), lipopolisakkarit tilozin (10 mg/kg, derialtı), lipopolisakkarit tilmikosin (20 mg/kg, derialtı) ve lipopolisakkarit tulatromisin (2.5 mg/kg, derialtı) uygulama grubu olmak üzere 4 eşit gruba ayrıldı. Uygulamalardan sonraki 0.5, 1, 1.5, 2, 4, 6, 12 ve 24. saatlerde genel anestezi altında kalpten kan örnekleri alındı. Serum tümör nekrozis faktör-?, interlökin-1?, interlökin-6 ve interlökin-10 düzeyleri ve plazma 13, 14-dihydro-15- keto-prostaglandin F_{2\alpha} düzeyleri ELISA ile belirlendi. Serum C-reaktif protein, kreatin kinaz-MB, alkalen fosfataz, aspartat aminotransferaz, alanin aminotransferaz, üre, kreatinin, kolesterol ve trigliserit düzeyleri ise otoanalizörde belirlendi. Eğri altında kalan alan (EAA_{0-24}), maksimum konsantrasyon (C_{max}) ve maksimum konsantrasyona ulaşma zamanı (t_{max}) farmakokinetik programla belirlendi. Bulgular: Makrolid antibiyotiklerin serum tümör nekrozis faktör-? ve 13, 14-dihydro-15-keto-prostaglandin F_{2\alpha} düzeylerini artırdığı belirlendi. Öneri: Veteriner sahada kullanılan makrolid antibiyotiklerin savunma sistemi üzerinde baskılayıcı etkileri olmayabileceği belirlendi. Ancak makrolid antibiyotiklerin immun sistem üzerinde etkilerinin net olarak anlaşılabilmesi için özellikle doza bağlı etkilerinin araştırılması gerektiği kanaatine varıldı., Er A, Yazar E. Effects of macrolide antibiotics on blood inflammatory mediators and organ damage markers in lipopolysaccharide- induced pulmonary damage rats. Eurasian J Vet Sci, 2010, 26, 1, 7-13 Aim: The aim of this study was to determine the effect of macrolide antibiotics using in veterinary area on serum/ plasma inflammatory mediators and organ damage markers in lipopolysaccharide-induced pulmonary damage rats. Materials and Methods: Total 198 Sprague-Dawley rats were used. Six rats were used for a 0th sampling point for all groups. 192 rats were divided into four equal groups as lipopolysaccharide (Escherichia coli 0111:B4, 0.5 mg/200 μl, intratracheal), lipopolysaccharide tylosin (10 mg/kg, subcutaneously), lipopolysaccharide tilmicosin (20 mg/ kg, subcutaneously) and lipopolysaccharide tulathromycin (2.5 mg/kg, subcutaneously). After the treatments, blood samples were collected by cardiac puncture under anesthesia at 0.5, 1, 1.5, 2, 4, 6, 12 and 24 hours. Serum tumor necrosis factor α, interleukin-1β, interleukin-6, interleukin- 10 levels, and plasma 13, 14-dihydro-15-ketoprostaglandin F2α levels were determined by ELISA, while serum C-reactive protein, creatine kinase-MB, aspartate aminotransferase, alanine aminotransferase, alkaline phosphatase, cholesterol, triglyceride, blood urea nitrogen and creatinine levels were determined by otoanalyzer. Area under the concentration time curve (AUC_{0-24}), maximal concentration in plasma or serum (C_{max}) and time to reach Cmax (t_{max}) values were determined by pharmacokinetic computer program. Results: Macrolide antibiotics increased serum tumor necrosis factor α and plasma 13, 14-dihydro-15-keto-prostaglandin F_{2\alpha} levels. Conclusion: Macrolide antibiotics used in veterinary area may no shown depression on immune system. Hovewer, investigation is need that especially dose-depended manner effects of macrolide antibiotics on immunosystem.

Beşeri hekimlikte kullanılan makrolid antibiyotiklerin solunum sisteminde antibakteriyel etkinliği dışında antiinflamatuar etkisinin varlığı bilinmektedir. Veteriner hekimlik alanında kullanılan makrolid antibiyotiklerin lipopolisakkaritle deneysel akciğer enfeksiyonu oluşturulmuş ratların bronkoalveolar lavaj sıvısı ve serumlarında yangı mediatörleri ve organ hasar belirteçlerine etkisi incelenmemiştir. Mevcut araştırmanın amacı, lipopolisakkaritle deneysel akciğer enfeksiyon modeli oluşturulmuş ratlarda bronkoalveolar lavaj sıvısı ve serumda yangı mediatörleri ile organ hasar belirteçlerine veteriner hekimlik alanında kullanılan makrolid antibiyotiklerin etkisini incelemektir. Araştırmada 198 adet Sprague-Dawley ırkı rat kullanıldı. Altı adet rat bütün gruplara 0. saat değeri oluşturmak için ayrıldı. 192 adet rat ise lipopolisakkarit (Escherichia coli 0111:B4, 0,5 mg/200 ?l, intratrehal), lipopolisakkarit + tilozin (10 mg/kg, derialtı), lipopolisakkarit + tilmikosin (20 mg/kg, derialtı) ve lipopolisakkarit + tulatromisin (2,5 mg/kg, derialtı) uygulama grubu olmak üzere 4 eşit gruba ayrıldı. Lipopolisakkarit uygulanan grup dışındaki uygulamalarda antibiyotikler lipopolisakkarit ile eş zamanlı olarak derialtı yapıldı. Uygulamalardan sonraki 0,5., 1., 1,5., 2., 4., 6., 12. ve 24. saatlerde genel anestezi altında bronkoalveolar lavaj sıvısı ve kalpten kan örnekleri alındı. Serum ile bronkoalveolar lavaj sıvısı tümör nekrozis faktör-?, interlökin-1ß, interlökin-6 ve interlökin-10 düzeyleri ve plazma ile bronkoalveolar lavaj sıvısı 13, 14-dihydro-15-keto-prostaglandin F2? düzeyleri ELISA/spektrofotometre okuyucusunda belirlendi. Bronkoalveolar lavaj sıvısı ve serum C-reaktif protein ile serum kreatin kinaz-MB, aspartat aminotransferaz, alanin aminotransferaz, alkalen fosfataz, kolesterol, trigliserid, üre ve kreatinin düzeyleri ise otoanalizörde belirlendi. Araştırma sonucunda, makrolid antibiyotiklerin bronkoalveolar lavaj sıvısında lipopolisakkaritin neden olduğu sitokin ve C-reaktif protein artışlarını engellediği belirlendi. Serumda ise makrolid antibiyotiklerin sitokin düzeylerini artırdığı belirlendi. Sonuç olarak, akciğerde yangı mediatörlerini (sitokinler, 13, 14-dihydro-15-keto-prostaglandin F2?, C-reaktif protein) baskılayıcı etki yaparak antiinflamatuar etkinlik gösteren makrolid antibiyotiklerin, aynı etkiyi serumda göstermediği ifade edilebilir. Makrolid antibiyotiklerin immun sistem üzerinde etkilerinin net olarak anlaşılabilmesi için özellikle doza bağlı etkilerinin araştırılması gerektiği kanaatine varıldı., Macrolide antibiotics used in human medicine have anti-inflammatory effect except than antibacterial effect in respiratory disease. However, effect of macrolide antibiotics used in veterinary medicine on inflammatory mediators and organ damage markers in bronchoalveolar lavage fluids and serum of lipopolysaccharide-induced pulmonary infection rats have not been investigated. The aim of this study was to investigate the effect of macrolide antibiotics on inflammatory mediators and organ damage markers in bronchoalveolar lavage fluids and serum of lipopolysaccharide-induced pulmonary infection rats. Total 198 Sprague-Dawley rats were used. Six rats were used for a 0th sampling point for all groups. 192 rats were divided into four equal groups. The four groups received the following drugs; lipopolysaccharide (Escherichia coli 0111:B4, 0,5 mg/200 ?l, intratracheal), lipopolysaccharide + tylosin (10 mg/kg, subcutaneously), lipopolysaccharide + tilmicosin (20 mg/kg, subcutaneously), and lipopolysaccharide + tulathromycin (2,5 mg/kg, subcutaneously). After the treatments, bronchoalveolar lavage fluids and blood samples were collected under anesthesia at 0,5., 1., 1,5., 2., 4., 6., 12. and 24th hours by cardiac puncture. ELISA was used the levels of serum and bronchoalveolar lavage fluids tumor necrosis factor ?, interleukin-1ß, interleukin-6, interleukin-10 levels, and the levels of plasma and bronchoalveolar lavage fluids 13, 14-dihydro-15-keto-prostaglandin F2?. Bronchoalveolar lavage fluids/serum C-reactive protein and serum creatine kinase-MB, aspartate aminotransferase, alanine aminotransferase, alkaline phosphatase, cholesterol, triglyceride, blood urea nitrogen and creatinine levels were determined by otoanalyzer. At the end of the present study, increased cytokine and C-reactive protein levels by lipopolysaccharide in bronchoalveolar lavage fluids were depressed by macrolide antibiotics. However, macrolide antibiotics stimulated the increased cytokine levels in serum. As a result, macrolide antibiotics have anti-inflammatory effect via depressing inflammatory mediators (sitokinler, 13, 14-dihydro-15-keto-prostaglandin F2?, C-reaktif protein) in lung while they have not same effect in the serum. Future investigation is need that especially dose-depended manner effects of macrolide antibiotics on immunosystem.

91

Ekonomik faaliyetler sonucu oluşan doğal çevre sorunları insanoğlunun kendi geleceğini de tehdit edecek boyuttadır. İnsanoğlu doğal çevreden çok sayıda hammadde alır, bunları tüketir, üretim esnasında bu malları fiziki ve kimyevi değişikliklere uğrar, sonunda çöp haline gelen ve istenmeyen bu üretim artıkları doğal çevreye geri verilir. Katı, sıvı ve gaz halinde bulunan ve istenmeyen bu atıklar, sadece üretim sonucu değil, aynı zamanda tüketim sırasında da ortaya çıkar ve yeni aynı şekilde çevreye atılırlar. Böylece karşımıza hava kirliliği sorunu, su kirliliği sorunu, toprak kirliliği sorunu ve gürültü sorunu adı altında bir çok doğal çevre sorunu çıkar.Çevre sorunlarını etkileyen bazı faktörler vardır ki bunlar; nüfus yoğunluğu, üretim-tüketim, ekonomik büyüme, sanayileşme, teknoloji ve kentleşmedir.Doğal çevre kirliliğine karşı mücadele ile ilgili alınabilecek çeşitli önlemler önerilmiştir. Bunlar; üretim ve tüketim faaliyetlerinin azaltılması, tahmin ve önleme, kirlilik yaratan kurumlara olumsuz çevresel etkilerini giderecek -azaltacak tesislerini kurabilmeleri için kredi ve sübvansiyon sağlaması ve vergi yoluyla sosyal maliyeti özel maliyete eklemektir. Ortaya çıkacak olumsuzlukların etkilerini daha kısa zamanda ve daha sınırlı olarak bertaraf etmek için işletmelerin sosyal sorumluluk anlayışı ile hareket etmeleri gereği ortaya çıkmaktadır. İşletmelerin bu sosyal sorumlulukları, işletme içi ve işletme dışı sosyal sorumlulukları şeklinde ele alınmıştır. İşletme dışı sosyal sorumlulukları; işletmenin kuruluş yerinin seçimi, faaliyetleri sırasında ortaya çıkacak olası olumsuz çevresel etkiler için fon ayrılması, teknoloji seçimi, üretimin sınırlandırılması ve standardizasyonu, atıkların yeniden değerlendirilmesi, arıtma tesislerinin kurulması ve yasalar uymadır.Ayrıca çalışmamızda bir anket çalışması yapılmıştır. Bu anket çalışmasında işletmelerin sosyal sorumluluk bilinciyle doğal çevre (çevre sorunlarına) nasıl baktığı araştırılmak istenmiştir. Bu araştırmada deri sanayii ele alınmıştır. Araştırmamızın sonucunda işletmelerin kararlarında ekonomik faktörlerin yanında, doğal unsurlara da önem verdikleri ortaya çıkmıştır. ABSTRACTProblems of the natural environment arisign out of economic activities is of a dimension which threatens the own future of man. Man uses numrous raw materials from the natural environment, consume these, the products undergo physical and chemical changes during production and these by-products of productions which have turned into litter and which are in not wanted are given back to the natural environment. These unwanted litters which are in solid, liquid and gas forms are formed not only as a result of production but also during consumption and are added to the environment in the same manner. In this way, we are faced with many environmental problems in the form of air pollution, soil pollution and noise pollution.There are some factors effecting environmental problems like concentration of population, production - consumption, industrialization, technology and metropolization.Several precautions have been proposed for fighting with natural environmental pollution. These are; decreasing the production and consumption activities, forecast and prevention, supplying loans and subsidies to institutions creating the pollution to establish their foundations which will remove and decrease the negative environmental effects and including social cost by taxation.To get rid of the effects of the negative aspects which will arise in shorter time, the entreprises have to act with a concept of social responsibility. These social responsibilities of the entreprises are taken into account as social responsibilities within the enterprise and outside the enterprise. The social responsibilities oftside the entreprise are the site selection, reserving funds for probable negative environmental consequences which will arise during activities of the enterprise, selection of technology, limiting and standardization of production, re-cycling litter, establishingrefinement plants and obeying the regulations.Additionally, a survey has been made in our study. It was researched how enterprises view problems of natural environment (environmental problems) with a concept of social responsibilitiy. The leater industry was taken into consideration in this study. The results of our research show that enterprises give importance to natural aspects along with economic factors in decision-making.

ÖZET Bu araştırmada, Eskişehir Devlet Hastanesi'nin 1990-1997 yıllarını kapsayan son 7 yıllık hasta yatış kayıtlan, ameliyat ve ölüm kayıtlan esas alınarak; son 7 yıllık hastane hizmetleri, hastanelere özel istatistiksel yöntemler kullanılarak değerlendirilmiştir. 1997 yılında 1990 yılına göre, doktor sayısında %122.95'lik artış, diğer sağlık personeli sayısında da %24.4'lük artış gözlenirken, genel ve idari personel sayısında %48.6'hk bir azalma gözlenmiştir (P0.05). Buna rağmen 1990 yılında %> 28.9 iken 1997 yılında %o20.5'e düştüğü gözlenmiştir. Eskişehir Devlet Hastanesi'nin 1990-1997 yıllan arasında otopsi hızı on binde 3.17'dir. Dünya Sağlık Örgütü (WHO)'nün belirlediği standartlara göre çok düşük olduğu gözlenmiştir. Klinikte yatan ortalama hasta sayısında 1990-1997 yıllan arasında önemli bir farklılık gözlenmemiştir (P>0.05). 1990-1997 yıllan arasında Eskişehir Devlet Hastanesi'nin ortalama hastanede kalış gün sayısı 7'dir. Yıllara göre önemli bir faklılık gözlenmemiştir (P>0.05). 1990-1997 yıllan arasında Eskişehir Devlet Hastanesi'nin yatak işgal oram %71.97, yatak devir aralığı %2.78, yatak devir hızı da %37.25 olarak gözlenmiştir.. Eskişehir Devlet Hastanesi'nde 1990 yılında doktor başına hemşire sayısı 3.49 iken 1997 yılında bu oran 1.79'a düşmüştür. 1990-1997 yıllan arasında Eskişehir Devlet Hastanesi'nin laboratuar hizmetlerinde %312.59'luk önemli bir artış gözlenmiştir (P0.05). IVin 1990 Bed Occupation Ratio was 71.97%. Bed Return Interval was 2.78% and Bed Return Ratio was 37.25% in the same interval (P0.05). Number of nurses Per doctor was 3.49 in 1990 and decreased to 1.97 in 1997. Between the years of 1990 and 1997 laboratory services increased by 312.59%. Dentist clinical services had been increased by 161.61% in the same interval (PO.001). Key Words: Hospital Statistics, Number of Hospital Beds, Number of Hospital Personal, Hospital Policlinic Ratio, Mortality Rate in Hospital, Autopsy Ratio, Number of Stayin Days in Hospital, Bed Occupation Ratio, Laboratuary Services, Dental Policlinic Services. 62

Öz Amaç: Bu araştırmanın birinci amacı koyunlara danofloksasin uygulamasının oksidatif stres biyobelirteci 8-hidroksi-2-deoksiguanozin (8-OHDG) üzerine etkisini belirlemektir. Ayrıca kalp [Troponin I, kreatin kinaz-MB (CK-MB) izoenzim, laktat dehidrogenaz (LDH), aspartat aminotransferaz (AST)], karaciğer [Alkalen fosfataz (ALP), alanin aminotransferaz (ALT)] ve böbrek [Kan üre nitrojen (BUN), kreatinin] hasar biyobelirteçleri ile hemogram [Akyuvar sayısı (WBC), alyuvar sayısı(RBC), platelet sayısı, hemoglobin, hematokrit] parametrelerine etkisini belirlemektir. Gereç ve Yöntem: Araştırmada 10 adet koyuna 6 mg/kg/gün (deri altı) dozunda danofloksasin 14 gün süresince uygulandı. 0. (Kontrol), 1., 3., 5., 7., 9., 11., 13. ve 15. günler kan örnekleri alındı. Serum 8-OHDG, troponin I ve CK-MB izoenzim düzeyi ELISA okuyucusunda, serum LDH, AST, ALT, ALP, kreatinin ve BUN değerleri otoanalizörde belirlendi. Hemogram parametreleri ise kan hücresi sayım cihazında ölçüldü. Bulgular: Araştırmada 8-OHDG düzeyinde istatistiki değişimler belirlenmezken (P>0,05), troponin I, CK-MB izoenzim ve AST değerinde geçici yükselmeler belirlendi (P, Aim: The primary aim of this study is to determine the effect of danofloxacin administrations on 8-hydroxy-2-deoxyguanosine (8- OHDG) level, oxidative stress biomarker, in sheep. In addition, to determine on heart [Troponin I, creatine kinase-MB (CK-MB) isoenzyme, lactate dehydrogenase (LDH), aspartate aminotransferase (AST)], liver [Alkaline phosphatase (ALP), alanine aminotransferase (ALT)] and kidney [Blood urea nitrogen (BUN), creatinine] damage biomarkers and hemogram parameters [White blood cell count (WBC), red blood cell count (RBC), platelet count, hemoglobin, hematocrit]. Materials and Methods: In this study, 6 mg/kg/day (Subcutaneous) dose of danofloxacin was applied to 10 sheep for 14 days. Blood samples were taken on day 0 (control), 1, 3, 5, 7, 9, 11, 13 and 15 days. Serum 8-OHDG, troponin I and CK-MB isoenzyme levels were measured with ELISA reader, while serum LDH, AST, ALT, ALP, creatinine and BUN values were determined with autoanalyzer. Hemogram parameters were determined with hemocell counter. Results: In this study, 8-OHDG levels did not change (P>0,05) statistically, while temporal elevations in troponin I, CK-MB isoenzyme and AST levels were determined (P

Amaç: Mevcut araştırmanın öncelikli amacı marbofloksasinin kardiyotoksik etkilerini kalp hasarı belirteçleri olan serum troponin I, kreatin kinaz-MB (CK-MB), laktat dehidrogenaz (LDH) ve aspartat aminotransferaz (AST) düzeyleri ölçümü ile belirlemektir. Ayrıca karaciğer fonksiyon [alkalen fosfotaz (ALP), alanin aminotransferaz (ALT), gamma glutamiltransferaz (GGT), total protein], böbrek fonksiyon [kan üre nitrojen (BUN), kreatinin] ve hemogram [akyuvar (WBC), alyuvar (RBC), platelet, hemoglobin, hemotokrit] parametreleri üzerine etkisini belirlemektir. Gereç ve Yöntem: Araştırmada 10 adet Merinos ırkı erkek tokluya marbofloksasin (10 mg/kg/gün, deri altı) 14 gün süresince uygulandı. 0. (Kontrol), 1., 3., 5., 7., 9., 11., 13. ve 15. günler kan örnekleri alındı. Koyun spesifik serum CK-MB ve troponin I düzeyleri ELISA okuyucusunda, serum LDH, AST, ALT, ALP, GGT, total protein, kreatinin ve BUN değerleri otoanalizörde ve hemogram parametreleri kan hücresi sayım cihazında belirlendi. Bulgular: Marbofloksasin uygulamasının kalp hasarı belirteçi troponin I düzeyinde istatistiki olmayan (P>0,05), LDH ve AST düzeylerinde ise istatistiki (P0,05), böbrek fonksiyon parametrelerinden BUN düzeyinde artışlara (P, Aim: The primary objective of the present research is to determine the cardiotoxic effect of marbofloxacin by measuring of serum troponin I, creatine kinase-MB (CK-MB), lactate dehydrogenase (LDH) and aspartate aminotransferase (AST) levels which are cardiotoxic damage markers. In addition, it is to determine the effects of marbofloxacin on the liver function [alkaline phosphatase (ALP), alanine aminotransferase (ALT), gamma glutamyltransferase (GGT), total protein], renal function [blood urea nitrogen (BUN, creatinine] and hemogram [white blood cell (WBC), red blood cell (RBC), platelet, hemoglobin, hematocrit] parameters. Materials and Methods: In the study, 10 Merino yearling received marbofloxacin (10 mg/kg/day, subcutan) for 14 days. Blood samples were taken on day 0 (control), 1, 3, 5, 7, 9, 11, 13 and 15 days. Sheep specific serum CK-MB and troponin I levels were measured with ELISA reader, while serum LDH, AST, ALT, ALP, GGT, total protein, creatinine and BUN values were determined with autoanalyser. Hemogram parameters were determined with hemocell counters, as well. Results: Marbofloxacin increased cardiac damage markers which were troponin I, not statistically significant (P>0,05), LDH and AST levels, statistically significant (P

Amaç: Mevcut araştırmanın amacı ratlara tek doz intraperitoneal Nerium oleander distilatı uygulamasının serum nitrik oksit düzeyine etkisini araştırmaktır. Ayrıca distilatın tiyobarbitürik asit reaktif ürünleri, katalaz ve rutin biyokimyasal parametrelere etkisini belirlemektir. Gereç ve Yöntem: Araştırmada 20 adet erkek Wistar albino rat kullanıldı. Kontrol (0. saat) olarak 5 adet rat ayrıldıktan sonra diğerlerine 7.5 mL Nerium oleander distilatı intraperitoneal olarak tek seferde uygulandı. Uygulama öncesi (0. saat) ve uygulama sonrasında 2., 4. ve 8. saatlerde ratlar anesteziye alınarak kalplerinden kan örnekleri alındıktan sonra hayvanlar servikal dislokasyon yöntemiyle ötenazi edildi. Serum örneklerinden nitrik oksit, tiyobarbitürik asit reaktif ürünleri ve katalaz düzeyleri ELISA okuyucusunda, biyokimyasal parametreler (Kreatin kinaz-MB, kreatin kinaz, alkalen fosfataz, alanin aminotransferaz, aspartat aminotransferaz, total protein, albümin, total bilirubin, kolesterol, trigliserit, yüksek dansiteli lipoprotein, düşük dansiteli lipoprotein, kreatinin, ürik asit, kan üre nitrojen) ise otoanalizörde belirlendi. Bulgular: Nerium oleander distilatı uygulamasının nitrik oksit düzeyine etkisinin olmadığı (P>0.05), tiyobarbitürik asit reaktif ürünleri düzeylerini düşürdüğü (P, Aim: To investigate the effect of intraperitoneally single dose treated with Nerium oleander distillate in rats on the serum nitric oxide level. In addition, effect of distillate on the thiobarbituric acid reactive substances, catalase and routine biochemical parameters was determined. Materials and Methods: Totally 20 male Wistar albino rats were used. After 5 rats were served Control (0. hour), single dose 7.5 mL Nerium oleander distillate was injected intraperitoneally to each rats. Before (0. hour) and after administration, blood samples were collected at 2, 4 and 8 hours from heart under anesthesia. Afterward rats were euthanized by cervical dislocation. Serum nitric oxide, thiobarbituric acid reactive substances and catalase levels were measured by ELISA reader, biochemical values (Creatine kinase-MB, creatine kinase, alkaline phosphatase, alanine aminotransferase, aspartate aminotransferase, total protein, albumin, total bilirubin, cholesterol, triglyceride, high density lipoprotein, low density lipoprotein, creatinine, uric acid, blood urea nitrogen) were measured by autoanalyzer. Results: Nerium oleander distillate did not effect (P>0.05) nitric oxide level and decreased (P

Amaç: Lipopolisakkarit ile deneysel akciğer enfeksiyon modeli oluşturulmuş ratların serum/plazmalarında yangı mediatörleri ile organ hasar belirteçlerine veteriner hekimlik alanında kullanılan makrolid antibiyotiklerin etkisini belirlemektir. Gereç ve Yöntem: Toplam 198 adet rat kullanıldı. 6 adet rat 0. saat örnekleme zamanı için ayrıldı. 192 adet SpragueDawley ırkı rat; lipopolisakkarit (Escherichia coli 0111:B4, 0.5 mg/200 μl, intratraheal), lipopolisakkarit + tilozin (10 mg/kg, derialtı), lipopolisakkarit + tilmikosin (20 mg/kg, derialtı) ve lipopolisakkarit + tulatromisin (2.5 mg/kg, derialtı) uygulama grubu olmak üzere 4 eşit gruba ayrıldı. Uygulamalardan sonraki 0.5, 1, 1.5, 2, 4, 6, 12 ve 24. saatlerde genel anestezi altında kalpten kan örnekleri alındı. Serum tümör nekrozis faktör-α, interlökin-1β, interlökin-6 ve interlökin-10 düzeyleri ve plazma 13, 14-dihydro-15- keto-prostaglandin F2α düzeyleri ELISA ile belirlendi. Serum C-reaktif protein, kreatin kinaz-MB, alkalen fosfataz, aspartat aminotransferaz, alanin aminotransferaz, üre, kreatinin, kolesterol ve trigliserit düzeyleri ise otoanalizörde belirlendi. Eğri altında kalan alan (EAA0-24), maksimum konsantrasyon (Cmax) ve maksimum konsantrasyona ulaşma zamanı (tmax) farmakokinetik programla belirlendi. Bulgular: Makrolid antibiyotiklerin serum tümör nekrozis faktör-α ve 13, 14-dihydro-15-keto-prostaglandin F2α düzeylerini artırdığı belirlendi. Öneri: Veteriner sahada kullanılan makrolid antibiyotiklerin savunma sistemi üzerinde baskılayıcı etkileri olmayabileceği belirlendi. Ancak makrolid antibiyotiklerin immun sistem üzerinde etkilerinin net olarak anlaşılabilmesi için özellikle doza bağlı etkilerinin araştırılması gerektiği kanaatine varıldı., Aim: The aim of this study was to determine the effect of macrolide antibiotics using in veterinary area on serum/ plasma inflammatory mediators and organ damage markers in lipopolysaccharide-induced pulmonary damage rats. Materials and Methods: Total 198 Sprague-Dawley rats were used. Six rats were used for a 0th sampling point for all groups. 192 rats were divided into four equal groups as lipopolysaccharide (Escherichia coli 0111:B4, 0.5 mg/200 μl, intratracheal), lipopolysaccharide + tylosin (10 mg/kg, subcutaneously), lipopolysaccharide + tilmicosin (20 mg/ kg, subcutaneously) and lipopolysaccharide + tulathromycin (2.5 mg/kg, subcutaneously). After the treatments, blood samples were collected by cardiac puncture under anesthesia at 0.5, 1, 1.5, 2, 4, 6, 12 and 24 hours. Serum tumor necrosis factor α, interleukin-1β, interleukin-6, interleukin-10 levels, and plasma 13, 14-dihydro-15-ketoprostaglandin F2α levels were determined by ELISA, while serum C-reactive protein, creatine kinase-MB, aspartate aminotransferase, alanine aminotransferase, alkaline phosphatase, cholesterol, triglyceride, blood urea nitrogen and creatinine levels were determined by otoanalyzer. Area under the concentration time curve (AUC0-24), maximal concentration in plasma or serum (Cmax) and time to reach Cmax (tmax) values were determined by pharmacokinetic computer program. Results: Macrolide antibiotics increased serum tumor necrosis factor α and plasma 13, 14-dihydro-15-keto-prostaglandin F2α levels. Conclusion: Macrolide antibiotics used in veterinary area may no shown depression on immune system. Hovewer, investigation is need that especially dose-depended manner effects of macrolide antibiotics on immunosystem.