Search

Amac: Perkutan nefrolitotomi (PCNL) sonrasinda meydana gelen uriner enfeksiyon ve sepsise neden olan patojenler arasinda coklu ilaca direncli enfeksyion (CIDE) oranlarini saptamak. Gerec ve Yontemler: Lokal etik kurul onayi alindiktan sonra prospektif olarak uroloji klinigimizde Ocak 2013-Temmuz 2017 arasinda PCNL yapilan hastalarin dosyalari ve alinan kultur sonuclari degerlendirildi. Hastalarin preoperatif idrar kulturu, intraoperatif renal ponksiyon kulturu, tas yuzey kulturu ve tas toz kulturleri incelendi. Hastalarin demografik ozellikleri ve ve tum alinan kulturlerde ureyen mikroorganizmalar degerlendirildi. Ayrica tum dort kulturde de ureyen mikroorganizmalar icerisindeki CIDE oranlari ve buna sebep olabilecek faktorler istatistiksel olarak degerlendirildi. Bulgular: Calismamiz yas ortalamasi 40,8 ± 16,6 yil olan 78’i erkek, 77’si kadin toplam 155 hastadan olusmaktadiydi. Bu hastalarin taslarinin 88’i solda 67’si sagda iken hastalarin ortalama tas yuku 3827,74 ± 1932,07 mm3 olarak hesaplandi. Hastalarin kultur sonuclari incelendiginde orta akim idrar kulturu 57 hastada (%36,7 ) intrarenal idrar kulturunde 34 hastada (%21.9), tas yikama kulturunde 24 hastada (%15.4), tas tozu kulturunde ise 21 hastada ureme goruldu ( %13.5). CIDE toplam olarak sekiz hastada gorulurken (%5.1) bu hastalarin sadece birinde ates goruldu (%0.69). CIDE arastirmasi icin yaptigimiz istatiksel analizde alinan dort kultur arasinda fark saptanmadi (p>0.05). CIDE’ye sebep olabilecek faktorler incelendiginde; sadece erkek cinsiyet olmasi ile CIDE icin bir risk faktoru oldugunu saptadik. Sonuc: Bobrek tasi nedeniyle PCNL yapilan hastalarda erkek cinsiyet olmasi CIDE icin bir risk faktoru oldugunu ve postoperatif ates ve sepsis icin bir risk faktoru olarak gorulen CIDE’ nin uygun proflaksi ve ampirik tedavi uygulandiginda ek tedaviye gerek olmadigi sonucuna ulastik.

Objective: To evaluate the feasibility and renoprotective effect of off-clamp partial nephrectomy (PN) by renal scoring systems. Methods: After approval of the local ethics committee, the radiological and clinical data of patients with renal masses who underwent PN between January 2012 and January 2017 were evaluated in two university hospitals. Total 132 patients who underwent open surgery and off-clamp technique were included. All patients underwent contrast-enhanced computed tomography (CT) or magnetic resonance imaging (MRI) preoperatively. Preoperative demographic data, estimated glomerular filtration rate (e-GFR) and hematocrit changes, operation time, tumor volume and hospitalization time from patients were evaluated separately and statistically for each of the three scoring systems. Results: Our study consisted of 132 patients with a mean age of 53.9 +/- 113.9 with 69 male and 63 female. Statistically significant difference between the risk groups in RENAL and PADUA scoring were found according to tumor T stage and tumor volume (p < 0.005). Statistically significant difference was only found between risk groups of RENAL scoring system in e-GFR reduction (p 0.005). Conclusions: In our study, all three scoring sytem successfully predicted the surgical complexity ve surgical outcomes and our results indicate that off-clamp PN has similar success and complications rates when compared to the literature. The off-clamp PN must be kept in mind to maintain postoperative renal functions eligible patients. (C) 2018 Asian Surgical Association and Taiwan Robotic Surgery Association. Publishing services by Elsevier B.V.

Objective: To evaluate the clinical findings, treatment methods and outcomes of patients treated for renal forniceal rupture (RFR). Materials and Methods: Files and records of the patients treated for RFR between January 2013 and November 2016 were evaluated retrospectively. In primary treatment; ureteroscopy and laser/pneumatic lithotripsy (URL) with stone fragmentation and double J (JJ) stent placement were performed in patients with no finding of sepsis. However, only JJ stent/percutaneous nephrostomy placement was performed in those with sepsis findings. The demographic characteristics, related symptoms, and the results of primary and secondary treatment of the patients were evaluated. Results: We had 43 patients with a mean age of 48.6±16.6 years. No cause was found in 4 patients while a urological cause was identified in 39 of them by using anamnesis, physical examination, laboratory and imaging methods. Out of 43 patients, percutaneous nephrostomy catheterization was performed in 5 of 32 patients under primary treatment. URL and JJ stenting were performed in the remaining 11 patients. Additionally, due to giant retroperitoneal urinoma, a retroperitoneal drain was placed in 2 patients by interventional radiology clinic. Conclusion: URL and stone fragmentation seem to be feasible treatment option in the primary treatment of patients with RFR without sepsis findings. Amaç: Renal forniks rüptürü (RFR) sebebi ile tedavi ettiğimiz hastaların klinik bulguları, tedavi yöntemleri ve sonuçlarını değerlendirmeyi amaçladık. Gereç ve Yöntem: 2013 Ocak-2016 Kasım tarihleri arasında RFR sebebi ile tedavi ettiğimiz hastaların dosyaları ve bilgisayar kayıtları retrospektif olarak değerlendirildi. Hastaların tamamına öncelikle ampirik tedavi başlandı. İdrar kültürü-antibiyogram sonucuna göre gerekli görülen hastalarda seftriakson uygun olan başka bir antibiyotik ile değiştirildi. Sepsis bulgularının olmaması durumunda tedavi olarak üreteroskopi ve lazer/pnömotik litotriptör (ÜRL) ile taş fragmantasyonu ve double J (DJ) stent yerleştirilmesi ameliyatı yapılmıştı. Ancak; sepsis bulgularının olması durumunda tek başına DJ stent/perkütan nefrostomi yerleştirilmesi yapılmıştı. Hastaların demografik özellikleri, ilişkili semptomları, primer ve sekonder tedavilerinin sonuçları değerlendirildi. Bulgular: Hastalarımız yaş ortalaması 48,6±16,6 (23-82) olan 22’si erkek 21’i kadın olmak üzere 43 hastadan oluşmaktaydı. Hastaların yapılan anamnez, fizik muayene, laboratuvar ve görüntüleme yöntemleri ile 4’ünde sebep bulunamazken, 39’unda ürolojik bir sebep saptandı. Kırk üç hastanın 32’sinde hastaya acil tedavide 5 hastaya perkütan nefrostomi kateteri konulurken, 27 hastaya lokal anestezi altında sistoskopi eşliğinde DJ stent takıldı. Geri kalan 11 hastaya ise ÜRL ile taş fragmantasyonu ve DJ stent yerleştirilmesi yapılmıştı. Ayrıca 2 hastaya dev ürinom sebebi ile retroperitoneal dren yerleştirilmişti. Sonuç: Her iki grup tedavi başarısı ve komplikasyonlar açısından değerlendirildiğinde fark olmadığı düşünülürse, sepsis bulguları olmayan spontan RFR’si olan hastalarda öncelikli tedavide ÜRL ve taş fragmantasyonu uygulanabilir bir tedavi gibi görünmektedir. WOS:000435448100002

Ureteral DJ stents have been used widely for years in urology practice. With increased use, complications have been increased and forgotton stents have started to cause problems. The most common complications are early pain and irritative symptoms. Late complications are bacterial colonization and stone formation because of the biofilm covering the stents. Treatment for a forgotten stent varies on many factors, such as stent localization and stone formation. In this article, we aimed to discuss our clinic approach on two different cases in light to current literature., Üreteral DJ stentler uzun yıllardır üroloji pratiğinde sıklıkla kullanılmaktadır. Artan kullanıma bağlı olarak stentle ilgili komplikasyonlarda da artış izlenmiştir ve unutulan üreteral stentler ciddi bir klinik sorun olarak karşımıza çıkabilmektedir. Bu komplikasyonlardan en sık rastladıklarımız erken dönemde ağrı ve irritatif semptomlardır. Geç dönemde ise unutulan stentlerin etrafındaki bakteriyel kolonizasyon ve biofilm tabakası taş oluşumuna zemin hazırlamaktadır. Unutulan DJ stentin tedavisi stentin lokalizasyonu, etrafında taş oluşumu gibi birçok faktöre bağlı olarak değişebilmektedir. Makalemizde unutulan iki farklı DJ stente bağlı olarak oluşan taş tedavisine klinik yaklaşımımız literatür eşliğinde tartışılması amaçlanmıştır.

Tuberculosis is a disease that affects almost every organ. The diagnosis and treatment of primary genitourinary tuberculosis is cumbersome and often requires invasive procedures for diagnosis. It is mandatory to differentiate tuberculous epididymitis from other causes of intrascrotal diseases such as bacterial epididiymitis and tumors. We discussed a case of tuberculous epididymitis presenting with a scrotal mass, to emphasize that tuberculous should also be considered in the differential diagnosis, besides malignancy