Search

Türkiye’nin en kalabalık büyükkenti olan İstanbul’daki kişi başına düşen yeşil alan miktarı dünya standartlarının oldukça altındadır. Artan nüfusun yeşil alan ihtiyacını karşılamaya dönük çalışmalar kapsamında farklı yeşil alan oluşturma ve bitkilendirme çalışmaları yapılmaktadır. Bunlardan biri olan yeşil duvarlar, bazı otoyol ve üstgeçitlerin kenarlarında oluşturulan, daha çok görselliğe dayanan yeşil altyapı uygulamalarındandır. Bu çalışma; sözü edilen yeşil duvar sistemlerinin kent ekosistemine katkılarını, yeşil alan/yeşil altyapı planlaması bağlamında irdelemek ve bu kapsamda öneriler sunmak amacıyla yapılmıştır. Yapılan değerlendirmeler ve tartışmalar sonucunda; İstanbul’daki yeşil duvarların mevcut haliyle ekosisteme katkısının çok düşük hatta çok önemsiz düzeyde olduğu, yeşil altyapının gerektirdiği kamusal planlama anlayışına uygun olmadığı ve hem ekonomik hem de ekolojik maliyetlerinin çok yüksek olduğu anlaşılmıştır. Otoban kenarlarında yeşil duvarlar oluşturma uygulamaları yerine, kent ekosistemine katkısı çok daha yüksek ve maliyeti çok daha düşük olan alan kullanımları ve bitkilendirme çalışmalarının hayata geçirilmesi hem ekolojik hem de toplumsal açıdan daha yararlı olacaktır.

Ülke kalkınması hem kentin, hem de kırsalın kalkınmasına bağlıdır. Bu nedenle, hem kalkınmayı, hem de ormancılığı, kırsal ve kentsel yerleşimler ile buralarda yaşanan değişimleri birlikte değerlendirerek planlamak ve yönetmek bir zorunluluk olarak karşımıza çıkmaktadır. 2012 yılında Büyükşehir Yasası’ndaki değişikliğin yürürlüğe girmesiyle birlikte “orman mahallesi” kavramı ortaya çıkmıştır. Bu çalışma; orman köyleriyle orman mahalleleri arasındaki sosyo ekonomik farklılaşmanın yarattığı fırsatları araştırmak ve orman mahalleleri için yeni bir kırsal kalkınma modeli önermek amacıyla yapılmıştır.Orman köylerinde uygulamak için geç kalınmış olsa da, orman mahallerinde uygulamaya konulacak bir köykent projesi için henüz geç kalınmamıştır. Büyükşehir Yasası’yla birlikte kırsal alanlar kentsel arsalara dönüştüğü için olası imar düzenlemeleri ile arazi yapısı bozulma tehlikesi altında kalan kırsal alanlarda oluşturulacak “köy-mahalle kent” modeliyle, hem üretim ve tüketim ilişkileri desteklenecek, hem de kırsal yapının bozulma riski azaltılmış olacaktır. Büyükşehirlerde kırsal alanda tarım, ormancılık, kırsal sanayi ve hizmet sektörünün bir arada uygulamaya konulacağı böyle bir modelde en büyük sorumluluk merkezi hükümet olduğu kadar yerel yönetimlere, yani büyükşehir ve ilçe belediyelerine düşmektedir.

Since the services that protected areas offer become more understandable, the importance of these areas is increasing day by day throughout the world. Therefore, efforts to increase both the quality and the quantity of these areas have accelerated. On the other hand, economic gains desired from existing or potential protected areas can disrupt the protection of these resources. This study was carried out to investigate the protected area status of nature parks, which are managed for utilization rather than protection, in the regime of protected areas. Accordingly, nine nature parks in three provinces in the Western Black Sea Region were examined, current master plans were evaluated in terms of nature protection and surveys were conducted with users in the three nature parks that are open to use. According to the findings of the study these areas are mostly used for picnics. The fact that the nature parks are established in the forest is the most attractive side for the users. However, the majority of interviewed nature park users do not even know that the place they come is a protected area and thinks that the promotions of these parks are insufficient. Users do not even know which organization manages the nature parks. It is clearly seen that nature parks play an important role in the protection of nature in areas where absolute nature protection is not possible due to human-nature interaction. However, instantaneous political decisions regarding nature parks, regardless of knowledge, legislation and participation, cause the protection-use balance to shift towards the use in nature parks, and cause the right place of nature parks in the protected area regime to change negatively. In order to prevent this change, it is necessary for the nature parks to regain a management approach in which nature protection gains importance., Sunduğu hizmetlerin daha anlaşılır olmaya başlamasından dolayı korunan alanların önemi dünya genelinde her geçen gün daha da artmaktadır. Bundan dolayı bu alanların hem sayısını hem de niteliğini yükseltmeye yönelik çalışmalar hız kazanmıştır. Fakat diğer taraftan mevcut veya potansiyel korunan alanlardan elde edilmek istenen ekonomik kazanımlar, bu kaynakların korunmasını sekteye uğratabilmektedir. Bu çalışma; günümüzde korumadan çok kullanıma dönük olarak yönetilen tabiat parklarının korunan alan statülerinin korunan alanlar sistematiğindeki yerinin sorgulanması amacıyla yapılmıştır. Bu doğrultuda Batı Karadeniz Bölgesi’ndeki üç ilde bulunan 9 tabiat parkı incelenmiş, mevcut gelişme planları doğa koruma bakımından değerlendirilmiş ve kullanıma açık olan üç tabiat parkındaki kullanıcılarla anketler yapılmıştır. Çalışma bulgularına göre bu alanlar büyük bir oranda piknik yapmak için kullanılmaktadır. Tabiat parklarının orman içinde tesis edilmiş olması kullanıcılar için en çekici yandır. Ancak görüşülen tabiat parkı kullanıcılarının çoğunluğu geldikleri yerin bir korunan alan olduğunu dahi bilmemekte ve bu parklara ait tanıtımların yetersiz olduğunu düşünmektedir. Kullanıcılar tabiat parklarının hangi kuruluş tarafından yönetildiğini de bilmemektedir. Tabiat parklarının insan-doğa etkileşiminden dolayı mutlak doğa korumanın mümkün olmadığı alanlarda doğanın korunmasında önemli rol üstlendiği açıkça görülmektedir. Ancak bilgi birikimi, mevzuat ve katılım gözetilmeden, tabiat parklarıyla ilgili alınan anlık politik kararlar, tabiat parklarında koruma-kullanma dengesinin kullanmaya doğru kaymasına ve tabiat parklarının korunan alan sistematiğindeki doğru yerinin olumsuz yönde değişmesine neden olmaktadır. Bu değişimi önlemek için; tabiat parklarının doğa korumanın ağırlık kazandığı bir yönetim anlayışına yeniden kavuşturulması gerekmektedir.

Ormanların iklim değişikliğindeki rolünün toplum tarafından daha iyi anlaşılmasını sağlayacak çalışmalara ihtiyaç vardır. Bunun için medya önemli bir araçtır. Bu çalışma; iklim değişikliğiyle ormanlar ve ormansızlaşma arasındaki ilişkiyi medya aracılığıyla ortaya koymak ve bu haberlerin yeterliliğini sorgulamak amacıyla yapılmıştır. Bu amaç doğrultusunda; Türkiye’de seçilen altı gazetenin internet sitelerinde yer alan küresel iklim değişikliği ile ilgili haberlerin, Ocak 2009-Aralık 2018 tarihleri arasındaki 10 yıllık süreçte yıllar içindeki dağılımı ve bu haberlerdeki ormansızlaşmayla iklim değişikliği arasında kurulan ilişkiler incelenmiştir. Bulgulara göre; iklim değişikliği haberlerinin son yıllarda artış eğilimi içerisinde olduğu, fakat bu haberler içinde; “Orman, ağaç, bitki, biyolojik çeşitlilik, ormansızlaşma, yeşil alan vb.” haberlerin oranının sadece %12,4 oranında yer aldığı ortaya çıkmıştır. Ormanları veya ormansızlaşmayı ilişkilendiren haberlerin medyada yeterince yer bulmadığı, bundan öte sadece medyanın değil, dernek, vakıf ve platformlar ile uzman ve akademisyenlerin de ormanlarla iklim değişimi ilişkisini yeterince kuramadığı veya medya ve kamuoyuyla pek paylaşmadığı düşüncesine varılmıştır.

This study has been conducted based on the main question how urban policies focusing on economic growth and urban sprawl affect green areas and forests in the course of time. Its main goal is to assess the effects of Turkey’s rapid urbanization policy on the green areas in Istanbul. The sub-goals of the study are: (i) To determine the land use and land change in 1984-2000–2017, (ii) To explain the ecological response of the pressure of land change on urban green areas and (iii) To discuss the urban and forestry policies accelerating change of land use. Physical data, socio-economic data and media news on urban policy, and other statistical data were used in the study. To determine the changes in inland use in Istanbul, satellite images of 1984, 2000 and 2017 as well as the DEM data for Istanbul from ASTER GDEM v2 were classified via Remote Sensing (RS) and Geographic Information System (GIS). The study has concluded that transformations in Istanbul’s land forms occurred not individually, but connected to each other, and these changes might have different trends in different periods, yet these changes always occur in expanding urban areas. It has been numerically identified and interpreted that these changes evolved within the scope of unearned income and private benefits. It has been suggested that country’s policies change towards social policies, which highlight ecology, as opposed to neoliberal policies, which highlight economy, to improve Turkey’s green areas.

The paper assesses the extent of the forest area change in Turkey between 2005 and 2015 across 81 provinces and seven geographical regions. The results show that the situation varies at provincial and regional levels, but overall Turkey's forest area increased. An increase in forest areas in 60 out of 81 provinces was recorded, while there was a decrease in 19, and no change in the remaining two. There was a significant negative correlation between forest area and human population size. However, the change in forest area was found to have a significant positive relationship with the change in forest growing stock and current annual increment. Decrease in forest area was mainly seen in the provinces where there has been an intensive population increase, mainly through the impact of rapid urbanisation and industrialisation. In addition, it was observed that forest areas in these provinces became more fragmented due to allocations based on new legal regulations. A further finding was that the increase in total forest area was not the result of afforestation efforts by Turkey's forestry organisation but resulted from changes in the socioeconomic structure of the population, and related processes such as rural to urban migration.

Bartın ve Kastamonu yörelerindeki çeşitli sivil toplum kuruluşlarının (STK) sunduğu beş proje, Küresel Çevre Fonu’nun (GEF) 2008-2012 yıllarını kapsayan Orman Koruma Alanları Yönetiminin Güçlendirilmesi Projesi (PIMS 1998) ve “Örnek Uygulamalar Programı” kapsamında desteklenmiştir. Bu çalışmada, projeleri desteklenen STK’ların deneyimlerinin incelenmesi ve desteklenen projelerin hangi oranda hayata geçirilebildiğinin araştırılması amaçlanmıştır. Bu kapsamda, söz konusu projelerin başvuru dosyaları ile ara dönem değerlendirme, saha ziyaret ve sonuç raporları incelenmiştir. Buna ek olarak, projelerin uygulandığı sahalarda yüz yüze görüşmeler gerçekleştirilmiştir. Bu çalışmanın bulgularına göre, söz konusu projeler olan “Ekoturizm Tabanlı Ev Pansiyonculuğunun Geliştirilmesi”, “Elektrikli Çit ile Tarımsal Üretim Alanlarının Korunması”, “Tarımsal Ürün Pazarlamanın İyileştirilmesi”, “Geleneksel Kültürün Korunması ve Kadın Emeğinin Değerlendirilmesi”, “Keten İşlemeciliğinin Desteklenmesi” projelerinin tümünün başarıya ulaştığını ve yöre halkı tarafından sürdürüldüğünü söylemek çok güçtür. Bu tür projelerin hayata geçirilmesinin kolaylaştırılması ve sürdürülebilir kırsal kalkınmanın desteklenebilmesi için yöre halkının bu tür projelere daha etkin katılımını sağlayacak yöntemlerin geliştirilmesi gereklidir., Presented by various non-governmental organizations in Bartin and Kastamonu area, five projects were supported in the scope of Global Environment Fund's (GEF) Strengthening of Forest Protection Areas Management Project (PIMS 1998) and "Examplary Practices Program". In this study, it was aimed to investigate the experiences of those NGOs whose projects' were supported and the success rate of their projects. In this context, application dossiers of the supported projects, their interim reports, field visit reports and final reports were examined. In addition, face-to-face interviews were conducted in the areas where those five projects had been carried out. According to the findings of this study, it is very difficult to say that all of the above-mentioned namely, "Development of Ecotourism-based Home Boarding", "Protection of Agricultural Production Areas with Electric Fences", "Improving Marketing of Agricultural Products", "Protection of Traditional Culture and Utilisation of Women's Labor", "Supporting Linen Processing" have been successful and have been continued to be sustainably by the local people. It is necessary to improve the methods that aim for more effective participation of the local people in such projects in order to facilitate implementation of such projects and to support sustainable rural development.

With the advent of effects of the Covid-19 pandemic spreading far and wide throughout many countries in the world, both similar and differing measures are being taken in an effort to manage and curtail them. In addition to weekend lockdowns and closures of cafe’s and public meeting places throughout Turkey in the early stages of the pandemic, public coasts and urban green spaces (UGS’s) were also closed in order to maintain social distancing. The aim of the current study is to reveal the opinions of UGS users regarding the measures taken in general against the pandemic, and the measure of closing the coasts and UGS’s for use. For this purpose, the distribution of a questionnaire to 239 UGS users was coordinated. The results indicate that people do not support both pandemic measures in general, and the measure of closing the coasts and UGS’s for use. According to the findings based on the opinions of the survey participants, the Covid-19 pandemic has caused more psychological problems than physical problems. UGS’s are very important in aiding the elimination of some of the negative effects the pandemic has helped create, as well as the effects of the measures taken in general against it. Covid-19 restrictions have given rise to the need to redesign UGS’s, and the lessons learned from the pandemic and usage habits must be taken into account in new designs.

Income inequality between different sections of society has been in existence for a long time in Turkey. Difficult living conditions of forest villages also caused the forest villagers to be in the segment with the lowest income across the country. For this reason, various policies that claim the development of the forest villagers have been developed over time. It is possible to see a significant part of these policies in the country’s development plans. This study was carried out to reveal to what extent the policies related to the forest villagers are included in the country’s development plans and to analyse the temporal change of policies related to the forest villagers in the development plans from the first development plan to the present day. For this purpose, content analysis was used, and how often the determined words and concepts related to the forest villagers were used in the development plans, and what policies were established for the development of forest villagers were determined and whether they were realized or not was questioned. As a result, it was observed that although tools such as cooperatives, loans and funds, and legal rights were used for the development of the forest villagers, they were not successful. The biggest factor in this failure is the gradually increasing indifference of the increasingly liberalized national policies in the fields of protection and development of forests and forest villagers., Türkiye’de toplumun farklı kesimleri arasındaki gelir dağılımı eşitsizliği uzun zamandan beri varlığını sürdürmektedir. Orman köylerinin sahip olduğu zor yaşam şartları, orman köylüsünün ülke genelinde en düşük gelire sahip kesimi olmasına da neden olmuştur. Bu nedenle zaman içinde orman köylüsünü kalkındırma iddiasını taşıyan çeşitli politikalar oluşturulmuştur. Bu politikaların önemli bir kısmını ülke kalkınma planlarında görmek mümkündür. Bu çalışma; orman köylüsüyle ilgili politikalara ülke kalkınma planlarında ne derecede yer verildiğini ortaya koymak ve ilk kalkınma planından günümüze kadar geçen sürede kalkınma planlarında yer alan orman köylüleriyle ilgili politikaların zamana göre değişimini analiz etmek amacıyla yapılmıştır. Bunun için içerik analizinden yararlanılmış, orman köylüsüyle ilgili belirlenmiş sözcük ve kavramların kalkınma planlarında ne kadar sıklıkla kullanıldığı ve orman köylüsünün kalkındırılmasıyla ilgili hangi politikaların oluşturulduğu belirlenerek bunların gerçekleştirilip gerçekleştirilmedikleri sorgulanmıştır. Sonuç olarak; orman köylüsünün kalkındırılması için kooperatifleşme, kredi ve fonlar, yasal haklar gibi araçlar kullanılmasına karşın başarılı olunamadığı görülmüştür. Bu başarısızlıktaki en büyük etmen ise; gittikçe liberalleşen ülke politikalarının ormanlar ve orman köylüsünü koruma ile kalkındırma konularındaki zamanla artan ilgisizliğidir.

Political and economic transformations in many parts of the world have threatened the existence of forests and the sustainability of forestry. Industry, agriculture, energy and land settlement policies inflict damage on forests and other natural assets. This kind of damage, tantamount to deforestation, is the result of government policies that consider forests as a source of revenue, not as an asset to be protected. This study evaluated the success of forestry policies and practices under the Justice and Development Party (AK Party) over a period of 13 years. The previous 13 years were then taken as a control group and compared to them in order to evaluate the success of the AK Party. Overall 26 years of forestry policies and practices in Turkey (1989-2015) were examined. According to the official records, Turkey's forests areas are growing. This growth, however, is not caused by the afforestation but by the effects of immigration from the countryside to cities. Also increased demand for wood is intensifying the pressure on forests. Although the use of forests for non-forestry purposes fragments the forest ecosystems and reduces forested areas, these losses have not been recorded by official statistics. Protected areas are being transformed into recreational areas and their management is not following the wishes of the people. The reason for this is that the government prioritises economic growth over environmental concerns.

Together with a better appreciation for the importance of protected areas, efforts for environmental protection have been increasing both at international and national level. However, when changes in policies related to protected areas are evaluated it is observed that in some countries protected areas administrations highlight utilisation rather than conservation. Turkey is also one of those countries which undergo such discussions. Although there has been no significant increase in the number of protected areas whose protection characteristics are highlighted, there has been an extreme increase in the number of recreation areas and newly established nature parks. In addition, it was found out that significant changes have been made with regards to regulations, administrative approaches, and implementation practices to enable opening of protected areas to non-forestry uses. Moreover, regulations such as the “Resolution for Nature and Biodiversity Conservation Law” are brought forward in this period, which will increase the utilisation of protected areas. Current nature protection policies and administrative approaches that highlight utilisation should be radically changed.

Aim of study: The data on to what extend the urban forests, whose numbers have currently reached 133, meet the expectations of the society is insufficient. Whereas, the views of the urban forest users and the remaining non-user public are very important in governing of urban forests. The aim of this study is to determine the user characteristics and usage patterns of three urban forests in the Western Black Sea Region, and to find out about the expectations of the users from the urban forests.Area of study: This study was conducted at the Bartın, Karabük, and Safranbolu urban forests in Western Black Sea Region of Turkey. Material and Methods: Within the scope of the study, field visits to Bartın, Karabük and Safranbolu urban forests were carried out, during which the concerned parties were interview and notes were taken; and, to help determine the characteristics of the urban forest users, a survey consisting of 29 questions -including one open-ended question- was carried out face-to-face in each urban forest with a total 180 individuals, 60 of which were users. Data acquired have been evaluated by means of frequency and percentage analysis.Main results: In the study, it was revealed that the users generally perceive the urban forests as areas for picnicking or as areas that provide clean air. A significant part of the users consider that the selection of the locations for the urban forest were carried out correctly. Almost half of the users surveyed state that they were not happy with how the urban forests are managed.Research highlights: The perceptions and thoughts of the urban forest users regarding the resource they are utilizing shape their demands from these areas. Identification of the expectations of the users and satisfaction of those expectations will both increase the quality of services provided in urban forests and the level of success in the governance of urban forests., ÖzetÇalışmanınamacı: Günümüzde sayısı 133’e ulaşan kent ormanlarının;halkın beklentilerini hangi ölçüde karşıladığına ilişkin veriler yetersizdir.Oysa kent ormanlarının yönetiminde kent ormanı kullanıcılarının ve kullanıcılardışında kalan halkın düşünceleri çok önemlidir. Bu çalışmanın amacı BatıKaradeniz Bölgesi’nde bulunan üç kent ormanının kullanıcı özelliklerini vekullanım şekillerini tespit etmek ve kullanıcıların kent ormanlarındanbeklentilerini öğrenmektir.Çalışmaalanı: Bu çalışma Türkiye’nin Batı KaradenizBölümünde yer alan Bartın, Karabük ve Safranbolu kent ormanlarındayürütülmüştür.Materyalve Yöntem:Araştırma kapsamında Bartın, Karabük ve Safranbolu kent ormanlarındaincelemeler yapılarak, ilgililerle görüşülmüş, alınan notlar ve literatüraraştırması ile kent ormanı kullanıcılarının özelliklerini belirlemeye yardımcıolacak biri açık uçlu olmak üzere 29 sorudan oluşan bir anket, her bir kentormanında 60 kullanıcı olmak üzere toplam 180 kişi ile yüz yüze görüşülerekuygulanmıştır. Elde edilen veriler frekans ve yüzde analizi yardımı ile değerlendirilmiştir.Sonuçlar:Yapılan çalışmada, kullanıcıların kent ormanlarını genellikle piknik yapılan vetemiz hava sağlayan bir alan olarak algıladıkları tespit edilmiştir.Kullanıcıların önemli bir kısmı kent ormanlarının kurulduğu yerlerin seçiminindoğru yapıldığını düşünmektedir. Görüşülen kullanıcıların nerdeyse yarıyayakını kent ormanlarının yönetiminden memnun olmadıklarını da dilegetirmişlerdir.Araştırmavurguları: Kent ormanı kullanıcılarınınyararlandıkları kaynakla ilgili algıları ve düşünceleri bu alanlardan olan taleplerinişekillendirmektedir. Kullanıcıların beklentilerinin tespiti ve bu beklentilerintatmini, hem kent ormanlarında verilen hizmetin kalitesini, hem de kentormanlarının yönetimindeki başarıyı artıracaktır.

Green Infrastructure within urban areas has become increasingly important in recent years. There has been the development of a European Commission green infrastructure strategy and a range of initiatives identifying the importance of green infrastructure. This paper explicitly identifies the cultural ecosystem benefits gained from urban and peri-urban green infrastructure drawing on studies undertaken in different European countries. The paper utilises the cultural ecosystem services framework developed in a United Kingdom National Ecosystem Assessment project. A review of literature identified studies from fifteen different countries and explores linkages between the types of green infrastructure, the practices undertaken in these spaces and the cultural ecosystem benefits gained. The results show that there are few detailed linkages made between the types of green infrastructure and the practices and benefits associated with these. The cultural ecosystem framework provides an important conceptual approach and this paper is one of the first to populate the framework in greater detail. Further research is needed to assess the differences in benefits and practices associated with different types of green infrastructure. A key message is that the cultural ecosystem benefits identified are wide ranging, diverse and multiple. The typologies and conceptual matrix developed in this paper could be utilised by green infrastructure practitioners to assist them in taking account of cultural ecosystem benefits in their management decision making processes.

It is possible to see the opinions of political partieson many issues, including forestry, especially in the manifestos preparedbefore the general elections. The aim of this study is to analyse theenvironmental, forestry and nature conservation policies in manifestos of thepolitical parties participating in the general elections of June 24, 2018. Itis seen that the political parties that participated in the general electionshave made inadequate policy statements on the subject of this study. Their promisesmostly remain at the slogan level and do not make realistic approaches toaccomplish them. On the other hand, political parties still regard forests as arural asset, and they cannot comprehend the international importance and valuefor the urban residents. The changing role of forests on the global scale andthe services provided to the urban residents should be taken into considerationin policy making by the political parties., Siyasipartilerin ormancılığın da içinde olduğu birçok konudaki görüşlerini, özelliklegenel seçimler öncesinde hazırlanan bildirgelerde görmek mümkündür. Buçalışmanın amacı; 24 Haziran 2018 Genel Seçimine katılan siyasi partilerinseçim bildirgelerindeki çevre, ormancılık ve doğa koruma politikalarını ortakbir zeminde analiz etmektir. Seçimekatılan partilerin araştırma konusuyla ilgili derine inmeyen politikabeyanlarında bulundukları görülmektedir. Vaatleri çoğunlukla slogan düzeyindekalmakta ve onları gerçekleştirmek için gerçekçi yaklaşımlardabulunmamaktadırlar. Diğer taraftan siyasi partiler ormanları halen sadecekırsal kesimle ilgili bir varlık olarak görmekte, ormanların uluslararasıönemini ve özellikle kentlerde yaşayanlar için değerini kavrayamamaktadır.Ormanların küresel ölçekte değişen rolü ile kentlilere sunduğu hizmetlerin desiyasi partiler tarafından politika oluşturmada dikkate alınması gerekmektedir.

Urban forests are considered an important resource for introducing forests and forestry to urban society in Turkey, with the number having risen rapidly to 133 since their introduction in 2003. Unfortunately, following initial decisive and determined actions to establish urban forests by the General Directorate of Forestry, the momentum has now been somewhat lost with the consequence that many urban forests are now falling into in a state of neglect. This study aims to determine what needs to be done in terms of the regulation, planning and management of urban forests in order to help society to make better use of the resources and services that these areas can provide. The study will also develop recommendations which aim to improve the standards of urban forest governance. Assessment results indicate that, in order to improve the management of urban forests, the legal framework needs to be structured in such a way that highlights the characteristic features of urban forestry whilst also ensuring increased levels of public participation. In addition, it is essential that a diverse range of public bodies, citizens’ groups, NGOs and experts from different professional backgrounds are involved in the selection, planning and management of urban forests from inception through to delivery and throughout ongoing day to day management procedures. Participation should also include experts and organisations from outside the forestry sector.

Political parties and forestry relations in Turkey’s general elections in 2015 Abstract: Political parties have important roles in the political decision making process on identifying the demand for public goods and services. In this context, political parties have significant impacts on identification and implementation of forestry policies. Their election manifestos/declarations have statements on forests and forestry, which are important sources of information for those parties' forestry policies. In this study, election manifestos of 11 parties that participated in the general elections that took place on June 7, 2015 and November 1, 2015 in Turkey were studied. Data were analysed with “Document Analyses” and “Content Analyses”, then evaluated under eight titles. As a result of these assessments, the conclusion was that; there are significant differences between the parties' approaches to forests: some of them consider the forest not as an entity but as a source of income, developing populist discourses that are sure to appeal to the general public, through ambitious or impossible promises. It can also be said that the political parties fail to base their views on forests on reliable data. Keywords: Forest property, 2B, forest policy, forest-public relations, environment and forest Turkiye’de 2015 yili genel secimlerinde siyasal partiler ve ormancilik iliskileri Ozet: Siyasal karar alma surecinde kamusal mal ve hizmetlere olan talebin belirlenmesinde siyasal partiler onemli gorevler ustlenmektedir. Bu kapsamda partilerin, ormancilik politikalarinin belirlenmesinde ve uygulanmasinda onemli etkileri vardir. Siyasi partilerin secim bildirgelerinde/beyannamelerinde yer verdikleri ormanlar ve ormancilikla ilgili beyanlar, o partilerin ormancilik politikalarini ogrenmek icin onemli bir kaynaktir. Bu calismada 7 Haziran 2015 ve 1 Kasim 2015 tarihlerinde yapilan genel secimlere katilan 11 partinin secim bildirgeleri incelenmistir. Bu incelemeler sonucunda toplanan veriler “Belgesel Tarama” ve “Icerik Analizi” yontemleriyle analiz edildikten sonra sekiz baslik altinda degerlendirilmistir. Degerlendirmeler sonucunda; siyasi partilerin ormanlara yaklasimlari konusunda onemli farkliliklar oldugu, kimisinin ormanlara bir varlik degil de gelir getirecek bir kaynak olarak yaklastigi, halkin hosuna gidecek populist soylemler gelistirdigi, abartili veya yerine getiremeyecegi vaatlerde bulundugu gibi tespitler yapilmistir. Ayrica partilerin ormanlar hakkindaki goruslerini saglikli bilgilere dayandiramadiklari da soylenebilir. Anahtar Kelimeler: Orman mulkiyeti, 2B, ormancilik politikasi, orman-toplum iliskileri, cevre ve orman Received (Gelis): 24.11.2015 - Revised (Duzeltme): 22.12.2015 - Accepted (Kabul): 16.01.2016 Cite (Atif): Atmis, E., Gunsen, H.B., 2016. Political parties and forestry relations in Turkey’s general elections in 2015. Journal of the Faculty of Forestry Istanbul University 66(2): xxx-xxx. DOI: 10.17099/jffiu.xxxxx

Dünyada olduğu gibi ülkemizde de korunan alanlardaki orman, su, yaban hayatı, mera vb. doğal varlıkların kullanımı, korunması ve yönetimi konularında çeşitli çatışmalar yaşanmaktadır. Korunan alanlarda çatışma yönetimi ilk kez 1992’de Venezuela Caracas’ta düzenlenen “IV. Dünya Milli Parklar ve Korunan Alanlar Kongresi’nde uluslararası öneme sahip bir toplantı düzeyinde tartışılmaya başlanmıştır. Süreç içinde çatışma yönetimi konusunda çeşitli yöntemler uygulanmaya ve çatışmanın çözümüne yönelik farklı adımlar atılmaya başlanmıştır. Bu çalışmanın temel amacı; Türkiye’deki korunan alanlarda yaşanan çatışmaların nedenlerini belirleyerek, çatışmanın konularını, taraflarını ve sonuçlarını analiz etmektir. Bu amaçla; Türkiye’de korunan alanlarda yaşanan çatışmaların neler olduğu, bu çatışmaların hangi bölgelerde öne çıktığı ve hangi şekilde yönetildiği konuları irdelenmeye çalışılmıştır. Bu kapsamda 18 Nisan 2007-22 Aralık 2017 tarihleri arasında ulusal ve yerel basında ve 2012-2017 tarihleri arasında Tarım ve Orman Bakanlığı’nın 15 bölge müdürlüğüne ait internet sitelerinde yer alan haberler incelenmiş ve korunan alanlarda yaşanan çatışmalar hakkında çeşitli veriler Belgesel Tarama Yöntemi ile elde edilmiş ve İçerik Analizi’yle analiz edilmiştir. Bulgulara göre: Türkiye’de de korunan alanlarda yaşanan çatışmaların özellikle yaban hayatı, orman ve su kaynaklarının paylaşılması ve turizm konularında öne çıktığı tespit edilmiştir. Daha çok yaban hayvanları konusunda yaşanan çatışmaların haberlerde yer bulduğu dikkati çekmektedir. Orman kaynakları konusundaki çatışmalar daha çok biyokaçakçılık konularında ağırlık kazanırken, su kaynakları konusunda ise su kaynaklarının durumu ve HES’ler konusunda yaşanan çatışmalar ağırlık kazanmaktadır. Turizm konusunda alan kılavuzluğu ve turizm etkinliklerinin planlanması sürecinde çatışmalar yaşandığı belirlenmiştir. There are various conflicts in the use, conservation and management of natural assets such as forests, water, wildlife, pasture etc. in protected areas in our country as well as in the world. Conflict management in protected areas was first discussed at a meeting of international importance in the "IV. World Congress of National Parks and Protected Areas" held in Caracas, Venezuela in 1992. In the process, various methods for conflict management have been implemented and different steps have been taken to solve the conflict. The main purpose of this study is to analyze the issues, parts and the results of conflict by identifying the causes of conflicts in protected areas in Turkey. For this reason, what the conflicts in protected areas in Turkey are, the areas in which these conflicts came to the fore and the ways in which they were managed were examined. Within this scope, the news on the websites of the 15 regional directorates of the Ministry of Agriculture and Forestry between the dates 2012-2017 and the news in the national and local media were examined between 18 April 2007 and 22 December 2017 and various data about the conflicts in the protected areas were obtained by the method of Document Analysis and analyzed with Content Analysis. According to the findings, it was determined that the conflicts in the protected areas in Turkey were particularly prominent in wildlife, sharing of forest and water resources, and tourism. It is noteworthy that the conflicts about wild animals have took place more in the news. While the conflicts about forest resources are mostly focused on bio-trafficking issues, situation of the water resources and the conflicts about hydro-electric power plants (HEPPs) are gaining importance in terms of water resources. It was determined that the conflicts in the field of tourism took place during field guidance and planning of tourism activities.

The aim of this paper is to find drivers behind visitor’s participationin the use of urban forests and to explain the differences in co-operation inurban forest management with the help of game theoretic modeling. For thispurpose, data regarding public urban forests of Turkey were collected andanalyzed by various statistical methods. According to the principal componentanalysis, leading factors affecting the use of urban forest were, ordered fromthe most important to the least important: (1) forest versatility, (2)management intensity, (3) visitor services, (4) forest tranquility, and (5)forest activities. These five factors accounted for 71% of the total varianceamong the variables. Furthermore, multiple regression analyses showed that,especially in cities with an abundance of forests, the use of urban forests wasnot widespread, whereas urban forests were visited more in the settlementshaving a high number of young population and a large family size. The estimatedgame theoretic model on participation indicated that the availability of forestservices among visitors was generallyharmonious. It could be concluded that urban forestry has to focus, not only onincreasing the number and size of urban forests, but also on educating allrelevant social groups in society on how to use urban forests in asustainable and responsible manner., Bu makalenin amacı, kent ormanlarınınkullanımında ziyaretçilerin katılımını etkileyen faktörleri ortaya koymak vekent ormanı yönetimindeki farklılıkları oyun teorisi modellemesi yardımıylaaçıklamaktır. Bu amaçla, Türkiye’deki kent ormanları ile ilgili verilertoplanmış ve bu veriler farklı istatistik yöntemlerle analiz edilmiştir. TemelBileşenler Analizi’ne göre, kent ormanlarının kullanımını etkileyen başlıcafaktörler en önemliden en aza doğru (1) orman çok yönlülüğü, (2) yönetim gücü,(3) ziyaretçi hizmetleri, (4) orman rekreasyonu ve (5) orman aktiviteleriolarak sıralanmıştır. Bu beş faktör değişkenler arasındaki toplam varyansın%71’ini açıklamaktadır. Bundan başka, çoklu regresyon analizi özellikleormanların çok olduğu şehirlerde kent ormanlarının çok kullanılmadığını bunakarşılık genç nüfus ve aile birey sayısının fazla olduğu yerleşim yerlerindekent ormanlarının daha çok ziyaret edildiğini göstermiştir. Katılımcı üzerineyürütülen tahmini oyun teorisi modeli ise ziyaretçiler arasındaki orman hizmetlerindenyararlanmanın genellikle uyumlu olduğunu göstermiştir. Bu çalışmayla, kentormancılığının sadece kent ormanlarının sayısını ve büyüklüğünü artırmayadeğil, aynı zamanda kent ormanlarının sürdürülebilir ve sorumlu bir şekildenasıl kullanılacağı konusunda bütün ilgi gruplarını eğitmeye odaklanmasıgerektiği sonucuna ulaşılmıştır.

Çalışmanın amacı: Günümüzde sayısı 133'e ulaşan kent ormanlarının; halkın beklentilerini hangi ölçüde karşıladığına ilişkin veriler yetersizdir. Oysa kent ormanlarının yönetiminde kent ormanı kullanıcılarının ve kullanıcılar dışında kalan halkın düşünceleri çok önemlidir. Bu çalışmanın amacı Batı Karadeniz Bölgesi'nde bulunan üç kent ormanının kullanıcı özelliklerini ve kullanım şekillerini tespit etmek ve kullanıcıların kent ormanlarından beklentilerini öğrenmektir. Çalışma alanı: Bu çalışma Türkiye'nin Batı Karadeniz Bölümünde yer alan Bartın, Karabük ve Safranbolu kent ormanlarında yürütülmüştür. Materyal ve Yöntem: Araştırma kapsamında Bartın, Karabük ve Safranbolu kent ormanlarında incelemeler yapılarak, ilgililerle görüşülmüş, alınan notlar ve literatür araştırması ile kent ormanı kullanıcılarının özelliklerini belirlemeye yardımcı olacak biri açık uçlu olmak üzere 29 sorudan oluşan bir anket, her bir kent ormanında 60 kullanıcı olmak üzere toplam 180 kişi ile yüz yüze görüşülerek uygulanmıştır. Elde edilen veriler frekans ve yüzde analizi yardımı ile değerlendirilmiştir. Sonuçlar: Yapılan çalışmada, kullanıcıların kent ormanlarını genellikle piknik yapılan ve temiz hava sağlayan bir alan olarak algıladıkları tespit edilmiştir. Kullanıcıların önemli bir kısmı kent ormanlarının kurulduğu yerlerin seçiminin doğru yapıldığını düşünmektedir. Görüşülen kullanıcıların nerdeyse yarıya yakını kent ormanlarının yönetiminden memnun olmadıklarını da dile getirmişlerdir. Araştırma vurguları: Kent ormanı kullanıcılarının yararlandıkları kaynakla ilgili algıları ve düşünceleri bu alanlardan olan taleplerini şekillendirmektedir. Kullanıcıların beklentilerinin tespiti ve bu beklentilerin tatmini, hem kent ormanlarında verilen hizmetin kalitesini, hem de kent ormanlarının yönetimindeki başarıyı artıracaktır Aim of study: The data on to what extend the urban forests, whose numbers have currently reached 133, meet the expectations of the society is insufficient. Whereas, the views of the urban forest users and the remaining non-user public are very important in governing of urban forests. The aim of this study is to determine the user characteristics and usage patterns of three urban forests in the Western Black Sea Region, and to find out about the expectations of the users from the urban forests. Area of study: This study was conducted at the Bartın, Karabük, and Safranbolu urban forests in Western Black Sea Region of Turkey. Material and Methods: Within the scope of the study, field visits to Bartın, Karabük and Safranbolu urban forests were carried out, during which the concerned parties were interview and notes were taken; and, to help determine the characteristics of the urban forest users, a survey consisting of 29 questions -including one open-ended question- was carried out face-to-face in each urban forest with a total 180 individuals, 60 of which were users. Data acquired have been evaluated by means of frequency and percentage analysis. Main results: In the study, it was revealed that the users generally perceive the urban forests as areas for picnicking or as areas that provide clean air. A significant part of the users consider that the selection of the locations for the urban forest were carried out correctly. Almost half of the users surveyed state that they were not happy with how the urban forests are managed. Research highlights: The perceptions and thoughts of the urban forest users regarding the resource they are utilizing shape their demands from these areas. Identification of the expectations of the users and satisfaction of those expectations will both increase the quality of services provided in urban forests and the level of success in the governance of urban forests

Background and purpose: From the 1950s onwards the urban population in Turkey has been increasing. Today, 77% of the population is living in cities and urban conglomerates. Public expectations from forest resources have changed, together with the migration of people from rural to urban centers. Due to rapid urbanization, the expectations from green areas and forests in and near cities have increased and changed for people living in the vicinity of cities. Following the world-wide trend in providing special attention to urban forests and to meet the demand and expectations from urban forests, the General Directorate of Forestry (OGM) has begun to deal with urban forestry from 2003 onwards. There are 112 urban forests in Turkey as of 2012. Out of these 72 are in provinces and the other 40 are in counties. The aim of the study is to determine general characteristics of urban forests in Turkey, to identify similarities and differences among the urban forests and to evaluate their appropriateness for the discipline of urban forestry. Materials and methods: Studies were conducted from the beginning of May until the end of October 2010. This study was able to collect a sufficient amount of information for only 52 of the active urban forests. In total, 35 variables were derived by a literature study and interviews. Data was assembled from the Forest Regional Directorates through OGM. Frequency, minimum, maximum and mean values of the collected variables were calculated. Results and conclusions: In conclusion, the analyses have focused on the general characteristics and accessibility of urban forests, urban forest infrastructure, urban forest management and urban forest services. Consequently, it was found that a standard was not reached for establishing urban forests in Turkey. Urban forests showed significant differences from each other in terms of various characteristics such as distance, accessibility, plant and animal diversity, water surfaces, facilities and infrastructure circumstances. Population and urbanization ratio were not considered in establishing and planning the related urban forests. Urban forests were mostly used for picnic and entertainment. Urban forests were not managed based on scientific and technical principles. Finally, some recommendations were presented to create a management infrastructure for urban forests in Turkey.

This study analyses forest cooperative's participation in forestry in Turkey. The study was carried out with 71 forest cooperatives in the Kastamonu province, located in the Western Black Sea Region. By using a principal component analysis it was found that the most important factors affecting forest cooperative's participation in forestry are: (1) member involvement, (2) forest ownership and administration, and (3) harmony within cooperatives and between cooperatives and the state. These three factors explained 59% of participation within a cooperative. Regression analyses indicate that active members, sufficiency of work, use of published material, and the availability of capital and credit are important variables to explain variations in participation. A game theoretic model indicates a positive link between a cooperative's wood production (payoff) and levels of participation as derived from the principal component analysis, indicating that a productive forest goes hand in hand with high levels of forest cooperative's participation in forestry.

Forests used to be the main field of interest for rural communities, but now they attract the attention of urbanites too. The forest–public relationship is important as forests protect water resources, preserve the soil and increase its productivity, provide positive effects on climate and health in general, and can be used for recreation and tourist purposes. This study aims at assessing how the current rapid urbanization process in Turkey affects forests. Urban requirements such as biomass for heating, education facilities, settlements, recreation, tourism and employment exert various pressures on the forest. In this study we assessed these pressures and suggest that forest legislations should be developed to respond to expectations of urbanites from forests, new recreation areas should be developed and urbanites’ interest in and knowledge of the forests should be increased, where all social groups including the forestry authority should work together.

WOS: 000246655500017, Recently public participation in forestry has been seriously considered in Turkey. Participation is however quite a challenge for a country with a long tradition of top-down management and a strong bottom-up dependence on public provisioning. in such a setting, it may not be surprising that the experiences with public participation in forestry in Turkey are mixed. There are some positive initiatives like the creation of farmer's cooperatives and NGOs, but their role is quite limited and small of scale. This paper is bringing together different views based on existing studies in Turkish related to Turkey's experience with implementing public participation in forestry. (c) 2006 Elsevier B.V. All rights reserved.

WOS: 000225774200006, Traditionally, highlands in Turkey have been used mainly for transhumance, a pastoral system based on seasonal transfer of livestock herds to and from uplands. The back-to-nature trend in the 1990s led to a rediscovery of the highlands by non-rural populations, a trend that is threatening to destroy both natural and cultural resources in mountains. The Ministry of Tourism, inspired by the concept of ecotourism, announced in the 1990s that it would open the highlands of the East Black Sea region to development, as this region's share of overall tourism income was negligible, and classified various highlands located there and in other regions as "tourism centers." Infrastructure investments which the Government tried to introduce in the highlands, combined with uncontrolled demand, has led to unplanned development with negative impacts. The factors that threaten both the highlands and transhumance in the Mediterranean, Central Anatolian and Black Sea regions can be divided into 4 categories: unplanned infrastructure investments, mass tourism-oriented development, construction of second homes and traditional festivals that are losing their substance.

Turkiye ormanlari ve ormanciligi, dunyadaki ve ulkedeki sosyal, ekonomik, ekolojik ve kulturel degisimlere paralel olarak degismekte ve hatta donusmektedir. Ozellikle kuresel ve bolgesel gelismeler ulusal ormancilik politikalarini yogun sekilde etkilemektedir. Son yillarda Turkiye ormanlari ve ormanciligindaki degisimin boyutlari hakkinda farkli ilgi gruplarinca cesitli yorumlar yapilabilmekte, fakat ortak bir kaniya varilamamaktadir. Turkiye ormancigilinin ne yonde gelistigi, sosyo-ekonomik yapi ve uretim iliskilerinin birbirini ne sekilde etkiledigi konusunda net bir uzlasi yoktur. Kentlesme Turkiye ormanciligindaki degisim ve donusumu etkileyen onemli faktorlerden biridir. Turkiye ormanciligini saglikli temellere oturtabilmek icin kentlesme-ormancilik iliskisini ayrintili sekilde inceleyecek calismalara gereksinim vardir. Bu calisma kentlesmenin Turkiye ormanciligi uzerindeki etkilerini arastirmak amaciyla yapilmistir. Analizler sonucunda elde edilen bulgular orman koylusu ve orman alani, orman suclari, odun hammaddesi ve odun disi orman urunleri uretimi ile korunan alanlar ve rekreasyon ile tahsisler basliklari altinda degerlendirilmistir. Bu degerlendirmeler sonucunda; kentsel nufus artisi ile bahsedilen basliklara ait degiskenler arasinda negatif veya pozitif yonlu anlamli iliskiler oldugu ortaya cikmistir.

İlgi gruplarının katılımı konusu diğer alanlarda olduğu gibi korunan alanların yönetiminde de önem kazanmaktadır. Her bir ilgi grubunun korunan alanlardan beklentileri farklı olabilmektedir. Korunan alan yönetimleri bu farklı beklentileri dengeli bir şekilde park yönetimine yansıtamadığı takdirde doğal kaynaklar üzerinde geri dönüşü olmayan zararlar meydana gelebilmektedir. İlgi gruplarının çevrelerindeki doğal kaynaklara olan ilgisi ve bu kaynaklar hakkındaki bilgi düzeyi onların doğal kaynakların planlanma ve yönetimi sürecindeki katılımlarının derecesini de etkilemektedir. Bu çalışma Küre Dağları Milli Parkı’nı sınırları içinde bulunduran iki ilden biri olan Bartın ilinde yapılmıştır. Çalışmanın amacı; ilde bulunan dört farklı ilgi grubunun Küre Dağları Milli Parkı ile ilgili düşüncelerini tespit etmek ve bu görüşler doğrultusunda park yönetimine yol gösterecek öneriler ortaya koymaktır. Bu gruplar; kamu yöneticileri, özel sektör, sivil toplum örgütleri ve muhtarlardır. Her bir grup için farklı anketler hazırlanmıştır. İlgi gruplarıyla yapılan görüşmeler ve uygulanan anketler sonucunda; bu grupların milli park yönetimi, milli parktan beklentileri, PAN Parks süreci, getirilen kısıtlamalar, sağlanan yasal haklar ve alternatif gelir kaynakları hakkındaki düşünceleri öğrenilmiş, dört farklı ilgi grubunun bu konulara yaklaşımları arasındaki fark ve benzerlikler sorgulanmıştır. Bulgulara göre; milli parkın kuruluşundan en düşük düzeyde memnun olan ilgi grubu muhtarlardır. Görüşülen kişilerin çoğunluğu milli parkın Bartın’da yaşayanların ilgisini çekmediğini ve Küre Dağları Milli Parkı’nın hem yerel halka hem de ülke geneline tanıtımında başarılı olunamadığını belirtmiştir. Çalışmada ayrıca bu bulgular yorumlanarak, 2012 yılı Mayıs ayında PAN Parks sistemine dahil olan Küre Dağları Milli Parkı yönetimine yol gösterecek öneriler geliştirilmiştir. Just as in other fields, participation of stakeholders are gaining importance in the management of protected areas. The expectations of each stakeholder group can be different. Irreversible damages can be inflicted on natural resources, if administrations of protected areas are not able to balance these different expectations and reflect them evenly on management of parks. Stakeholders’ interests on natural resources around them and their level of knowledge on these resources affect their level of participation in processes of planning and managing natural resources. This study has been carried out in Bartın, one of two provinces that home Küre Mountains National Park. Aim of this study is to reveal the views of four different stakeholder groups in the province on Küre Mountains National Park and, considering these views, put forward recommendations to guide the park management. These groups are public sector, private sector, non-governmental organisations, and village headmen. Different surveys have been prepared for each group. In wake of these interviews conducted and surveys carried out, views of these groups on national park management, expectations from the national park, process of PAN Parks, restrictions brought, legal rights provided, and alternative sources of income have been found out and differences and similarities between approaches of these four different stakeholder groups have been examined. According to the findings, the stakeholder group that is least happy about the establishment of the national park is village headmen. Most of whom interviewed stated that the national park does not attract the attention of people living in Bartın and Küre Mountains National Park has been failed to be promoted to local community or the nation. Also in the study, by interpreting the findings, recommendations have been developed to guide the management of Küre Mountains National Park, which has been incorporated into the PAN Parks system on May 2012.

İlgi gruplarının katılımı konusu diğer alanlarda olduğu gibi korunan alanların yönetiminde de önem kazanmaktadır. Her bir ilgi grubunun korunan alanlardan beklentileri farklı olabilmektedir. Korunan alan yönetimleri bu farklı beklentileri dengeli bir şekilde park yönetimine yansıtamadığı takdirde doğal kaynaklar üzerinde geri dönüşü olmayan zararlar meydana gelebilmektedir. İlgi gruplarının çevrelerindeki doğal kaynaklara olan ilgisi ve bu kaynaklar hakkındaki bilgi düzeyi onların doğal kaynakların planlanma ve yönetimi sürecindeki katılımlarının derecesini de etkilemektedir. Bu çalışma Küre Dağları Milli Parkını sınırları içinde bulunduran iki ilden biri olan Bartın ilinde yapılmıştır. Çalışmanın amacı; ilde bulunan dört farklı ilgi grubunun Küre Dağları Milli Parkı ile ilgili düşüncelerini tespit etmek ve bu görüşler doğrultusunda park yönetimine yol gösterecek öneriler ortaya koymaktır. Bu gruplar; kamu yöneticileri, özel sektör, sivil toplum örgütleri ve muhtarlardır. Her bir grup için farklı anketler hazırlanmıştır. İlgi gruplarıyla yapılan görüşmeler ve uygulanan anketler sonucunda; bu grupların milli park yönetimi, milli parktan beklentileri, PAN Parks süreci, getirilen kısıtlamalar, sağlanan yasal haklar ve alternatif gelir kaynakları hakkındaki düşünceleri öğrenilmiş, dört farklı ilgi grubunun bu konulara yaklaşımları arasındaki fark ve benzerlikler sorgulanmıştır. Bulgulara göre; milli parkın kuruluşundan en düşük düzeyde memnun olan ilgi grubu muhtarlardır. Görüşülen kişilerin çoğunluğu milli parkın Bartında yaşayanların ilgisini çekmediğini ve Küre Dağları Milli Parkının hem yerel halka hem de ülke geneline tanıtımında başarılı olunamadığını belirtmiştir. Çalışmada ayrıca bu bulgular yorumlanarak, 2012 yılı Mayıs ayında PAN Parks sistemine dahil olan Küre Dağları Milli Parkı yönetimine yol gösterecek öneriler geliştirilmiştir. Just as in other fields, participation of stakeholders are gaining importance in the management of protected areas. The expectations of each stakeholder group can be different. Irreversible damages can be inflicted on natural resources, if administrations of protected areas are not able to balance these different expectations and reflect them evenly on management of parks. Stakeholders interests on natural resources around them and their level of knowledge on these resources affect their level of participation in processes of planning and managing natural resources. This study has been carried out in Bartın, one of two provinces that home Küre Mountains National Park. Aim of this study is to reveal the views of four different stakeholder groups in the province on Küre Mountains National Park and, considering these views, put forward recommendations to guide the park management. These groups are public sector, private sector, non-governmental organisations, and village headmen. Different surveys have been prepared for each group. In wake of these interviews conducted and surveys carried out, views of these groups on national park management, expectations from the national park, process of PAN Parks, restrictions brought, legal rights provided, and alternative sources of income have been found out and differences and similarities between approaches of these four different stakeholder groups have been examined. According to the findings, the stakeholder group that is least happy about the establishment of the national park is village headmen. Most of whom interviewed stated that the national park does not attract the attention of people living in Bartın and Küre Mountains National Park has been failed to be promoted to local community or the nation. Also in the study, by interpreting the findings, recommendations have been developed to guide the management of Küre Mountains National Park, which has been incorporated into the PAN Parks system on May 2012.

Bu makalenin amaci, kent ormanlarinin kullaniminda ziyaretcilerin katilimini etkileyen faktorleri ortaya koymak ve kent ormani yonetimindeki farkliliklari oyun teorisi modellemesi yardimiyla aciklamaktir. Bu amacla, Turkiye’deki kent ormanlari ile ilgili veriler toplanmis ve bu veriler farkli istatistik yontemlerle analiz edilmistir. Temel Bilesenler Analizi’ne gore, kent ormanlarinin kullanimini etkileyen baslica faktorler en onemliden en aza dogru (1) orman cok yonlulugu, (2) yonetim gucu, (3) ziyaretci hizmetleri, (4) orman rekreasyonu ve (5) orman aktiviteleri olarak siralanmistir. Bu bes faktor degiskenler arasindaki toplam varyansin %71’ini aciklamaktadir. Bundan baska, coklu regresyon analizi ozellikle ormanlarin cok oldugu sehirlerde kent ormanlarinin cok kullanilmadigini buna karsilik genc nufus ve aile birey sayisinin fazla oldugu yerlesim yerlerinde kent ormanlarinin daha cok ziyaret edildigini gostermistir. Katilimci uzerine yurutulen tahmini oyun teorisi modeli ise ziyaretciler arasindaki orman hizmetlerinden yararlanmanin genellikle uyumlu oldugunu gostermistir. Bu calismayla, kent ormanciliginin sadece kent ormanlarinin sayisini ve buyuklugunu artirmaya degil, ayni zamanda kent ormanlarinin surdurulebilir ve sorumlu bir sekilde nasil kullanilacagi konusunda butun ilgi gruplarini egitmeye odaklanmasi gerektigi sonucuna ulasilmistir.

Sustainable forestry is considered as one of the most important focal points for sustainable development, as it is part of the United Nations Conference on Environment and Development held in Rio in 1992 which followed the completion of “Our Common Future.” To this end, many studies have been carried out on implementing of sustainable forestry at the global level. Geographically, Turkey can be seen as part of Pan-European and Near East sustainable forestry initiatives. Forest organizations have carried out many studies to implement the decisions made with these initiatives in line with their own needs in forest management. While conducting studies in the framework of the National Forestry Program prepared within this context, people have been confronted with various problems due to insufficient infrastructure and implementation difficulties. This article provides information on sustainable forestry leading to observations and suggestions relevant for Turkey.

Siyasal partiler toplum iradesinin siyasi arenaya yansımasıdır. Siyasal sistemin niteliği ve karakteri ne olursa olsun çağda toplumların hepsinde partiler birinci derecede önemli rol oynarlar. Türkiye’de ormancılık politikasının oluturulmasında siyasi partilerin, özellikle iktidarı elinde bulunduran siyasi partiler ile parlamentoda grubu bulunan siyasi partilerin önemli etkileri vardır. Siyasi partilerin ormancılığa bakılarını seçim öncesi yayınladıkları seçim bildirgelerinden öğrenmek mümkündür. Bu çalımada 12 Haziran 2011 tarihinde yapılan genel seçimlere katılan 15 partinin seçim bildirgeleri ayrı ayrı incelenmitir. Bu incelemeler sonucunda toplanan veriler, analiz edildikten sonra dokuz ayrı balık altında değerlendirilmeye çalıılmıtır. Bulgular değerlendirildiğinde; siyasi partilerin, 2011 yılındaki seçim bildirgelerinde (veya parti programlarında) ormancılığa önceki yıllara göre biraz daha fazla yer verseler de, ormancılık konusundaki düüncelerini tutarlı politikalara dayandırmak konusunda pek fazla yol almadıkları görülmektedir. Political parties are voted into office in order to reflect the general will of the electorate into the political arena. Parties are of primary importance in almost every modern society no matter what the political system is. In Turkey, political parties, particularly the parties in power, have important effects on the formulation of forestry policy. The approach that political parties are likely to take in relation to forestry can be learned from the declarations that they publish prior to elections. This study examines the election declarations published by 15 different parties that participated in the election on 12th June 2011. The findings are analyzed and evaluated in relation to nine different headings. The study shows that even though the 2011 election declarations of political parties include more information about forestry than in previous declarations, their opinions about forestry are not based on consistent policies.

The aim of this study is to establish the most important factors affecting rural development in Turkey by means of a multi-dimensional approach and to achieve realistic and practical rural development strategies using these factors. For this purpose, a total of 96 villages are selected fully covering two counties in the Bartin province located in the Western Black Sea Region of Turkey, which is among the provinces with the lowest per capita income and the highest share of village population. 36 variables which characterise the level of development in villages are developed. These variables are measuring environmental, economic and socio-cultural dimensions and the relationships among them. Principal component and regression analyses are applied determining that there are 12 factors affecting development of the villages. These are (1) geographical location , (2) size of a village , (3) productivity of land , (4) type of land use , (5) active population , (6) poplar production areas , (7) proximity to a river , (8) housing comfort , (9) characteristics of drinking water , (10) productive fruit areas , (11) cooperativization and (12) social infrastructure investments . Based on these 12 factors, a development index (DI) is developed consisting of the 12 variables with the highest factor loading in each derived factor. Villages are divided into three groups based on (1) the DI values and (2) 36 variables used in a discriminant analysis, showing that the proposed DI is a reliable index to measure variation in development. According to these results, development strategies for each village group are put forth. Subsequently, the methodology developed in this paper can be used to monitor village development and to assist in effective use of resources for sustainable forestry and development in Turkey.

In terms of participation in forestry, political parties are one of the important stakeholders. While forestry policyis formed in Turkey, political parties, particularly the parties in power, have important effects on it. Approachingofpolitical parties to forestry can be learned from declarations published by them before elections. Electiondeclaration is an important source to evaluate the similarities and differences between opinions of differentparties about forestry.This study examines the election declarations published by 14 different parties joined the election of 22nd June2007. The findings are analyzed and evaluated under eight different headlines. Moreover, the declarations of topthree parties (AKP, CHP and MHP) are compared with previous declarations published in 2002 elections.The study shows that Turkish political parties do not consider forestry in their declarations, and their opinionsabout forestry are not based on consistent politics., Siyasi partiler, ormancılıkta katılımın önemli ilgi gruplarından biridir. Türkiye’de ormancılık politikasınınoluşturulmasında siyasi partilerin, özellikle iktidarı elinde bulunduran siyasi partiler ile parlemontoda grububulunan siyasi partilerin önemli etkileri vardır. Siyasi partilerin ormancılığa bakışlarını seçim öncesiyayınladıkları seçim bildirgelerinden öğrenmek mümkündür. Seçim bildirgeleri farklı partilerin ormancılıkhakkındaki düşünceleri arasındaki benzerlik ve farklılıkları ortaya koymak için de önemli bir kaynaktır.Bu çalışmada 22 Temmuz 2007 tarihinde yapılan erken genel seçim öncesi, seçime katılan 14 partinin hazırlamışolduğu seçim bildirgeleri incelenmiştir. Bu incelemeler sonucunda elde edilen bilgiler analiz edilerek sekiz ayrıbaşlık altında değerlendirilmiştir. Ayrıca ilk üç sırayı alan partilerin (AKP, CHP ve MHP) 2002 Genel Seçimiöncesi hazırlamış oldukları seçim bildirgeleri, 2007’deki seçim bildirgeleriyle karşılaştırılmıştır.Elde edilen bulgular değerlendirildiğinde; siyasi partilerin, parti programlarında ve seçim bildirgelerindeormancılığa gereken önemi vermedikleri, ormancılık konusundaki düşüncelerini tutarlı politikalaradayandırmadıkları görülmektedir.

Siyasi partiler, ormancılıkta katılımın önemli ilgi gruplarından biridir. Türkiye’de ormancılık politikasının oluşturulmasında siyasi partilerin, özellikle iktidarı elinde bulunduran siyasi partiler ile parlemontoda grubu bulunan siyasi partilerin önemli etkileri vardır. Siyasi partilerin ormancılığa bakışlarını seçim öncesi yayınladıkları seçim bildirgelerinden öğrenmek mümkündür. Seçim bildirgeleri farklı partilerin ormancılık hakkındaki düşünceleri arasındaki benzerlik ve farklılıkları ortaya koymak için de önemli bir kaynaktır. Bu çalışmada 22 Temmuz 2007 tarihinde yapılan erken genel seçim öncesi, seçime katılan 14 partinin hazırlamış olduğu seçim bildirgeleri incelenmiştir. Bu incelemeler sonucunda elde edilen bilgiler analiz edilerek sekiz ayrı başlık altında değerlendirilmiştir. Ayrıca ilk üç sırayı alan partilerin (AKP, CHP ve MHP) 2002 Genel Seçimi öncesi hazırlamış oldukları seçim bildirgeleri, 2007’deki seçim bildirgeleriyle karşılaştırılmıştır. Elde edilen bulgular değerlendirildiğinde; siyasi partilerin, parti programlarında ve seçim bildirgelerinde ormancılığa gereken önemi vermedikleri, ormancılık konusundaki düşüncelerini tutarlı politikalara dayandırmadıkları görülmektedir. In terms of participation in forestry, political parties are one of the important stakeholders. While forestry policy is formed in Turkey, political parties, particularly the parties in power, have important effects on it. Approaching ofpolitical parties to forestry can be learned from declarations published by them before elections. Election declaration is an important source to evaluate the similarities and differences between opinions of different parties about forestry. This study examines the election declarations published by 14 different parties joined the election of 22nd June 2007. The findings are analyzed and evaluated under eight different headlines. Moreover, the declarations of top three parties (AKP, CHP and MHP) are compared with previous declarations published in 2002 elections. The study shows that Turkish political parties do not consider forestry in their declarations, and their opinions about forestry are not based on consistent politics.

This study analyses women's participation in forestry. The study was carried out with 270 women in the Barti{dotless}n province, located in the West Black Sea Region of Turkey. By employing a Principal Component Analysis it was found that the most important factors affecting women's participation are women's perception related to (1) forest dependence, (2) quality of cooperatives, (3) quality of Forest Organisation, and (4) forest quality. These four factors explained 58% of women's participation. These factors need to be taken into consideration to enhance women's participation in forestry and to achieve sustainable forestry in Turkey. Regression analyses indicate that age, marital status, the rate of population increase and wealth are important variables for explaining variation in levels of participation. The estimated game theoretic model on women's participation indicates that the sharing of forest benefits among women in Turkey is considerably harmonious, while there is scope for improving the Forest Organisation, namely by stimulating participation towards a more effective management of the Turkish forests. © 2006 Elsevier B.V. All rights reserved.

Ormanciligin bugunku durumunun daha iyi anlasilmasi icin; gecmiste yasanan deneyimlerin de iyi bilinmesi gerekmektedir. Ulkemizde 1937 ve 1956 yillarinda yururluge giren iki farkli orman kanunu araciligiyla ormancilik politika ve uygulamalarinda onemli yenilikler yapilmaya calisilmistir. Bu uygulamalarin Cumhuriyet donemi ormancilik politikalarinin temelini olusturdugu ve onemli yansimalarinin gunumuze kadar ulastigini soylemek mumkundur. Cumhuriyetin ilk yillarindaki ormancilik calismalarini anlatan cesitli arastirmalar vardir. Bu arastirmalar cogunlukla konuya genel bir bakis acisiyla yaklasmaktadir. Bu donemdeki ormancilik politika ve uygulamalarinin tasrada ne sekilde algilandigi ve degerlendirildigi hakkinda yeterince calisma yapilmamistir. Bu calismada; Cumhuriyetin ilk yillarindaki ormancilik politikalarinin tasradaki gunluk hayatta ne sekilde karsilik buldugu arastirilmistir. Bunun icin 1924’den beri uzun soluklu ve kesintisiz bir yayin gecmisine sahip olan Bartin Gazetesi secilmistir. Calismada 1933 ile 1961 yillari arasinda kalan donem; orman kanunlari, ormancilik orgutu, orman koruma ve yakacak odun sorunu olmak uzere dort baslik altinda incelenmistir. Incelenen donemde elde edilen bilgiler, mevcut literatur bilgileriyle karsilastirilarak analiz edilmistir.