Search

Lichen sclerosus is a progressive, inflammatory dermatosis characterized with porcelain white sclerotic plaques most commonly in the anogenital area of postmenopausal women. Children and men can also be affected. Extragenital involvement may occur. Even though the etiology is unknown; autoimmune, genetic, hormonal and infectious factors are suggested. Lichen sclerosus is associated with autoimmune diseases such as thyroid disease, alopecia areata, vitiligo, diabetes and pernicious anemia. An increased incidence of autoantibodies to the extracellular matrix protein 1 is shown in sera of patients with lichen sclerosus. Familial occurence and an association with HLA DQ7 supports the presence of genetic factors in its etiology. However, the role of estrogen and androgens could not be demonstrated as etiologic factors. Clinical similarity with acrodermatitis chronica atrophicans led researches to be held for the detection of Borrelia burgdorferi antibodies ended with conflicting results. Disease may be triggered with trauma in the presence of genetic predisposition. Pruritus is the main symptom. Pain, burning and dysesthesia may occur. Lichen sclerosus may be confused with sexual abuse in girls. Furthermore, it is more severe in the presence of sexual abuse. If not treated it leads to permanent anatomical disorders in the anogenital region. It is one of the most common cause of acquired phimosis in boys. Meatal stenosis and urinary obstruction may develop. Erectile dysfunction and dyspareunia due to introital stenosis may cause psychosexual problems in men and women. Perianal involvement causes constipation in women and girls. Long-standing anogenital lesions have the risk of developing squamous cell carcinoma. Verrucous carcinoma rarely occurs. Extragenital symptoms do not have similar risks. Ultra-potent topical corticosteroids are used as the first line therapy. In the case of unresponsiveness to corticosteroids the alternative approaches are topical immunmodulators, UVA1, calcipotriol, retinoids, and photodynamic therapy. In the presence of neoplasia and other complications surgical interventions are considered. Due to mainly preputial involvement, circumcision is an alternative procedure to topical corticosteroids in men. Often it may be curative. Lichen sclerosus is a disease with serious complications that needs life-long follow-up. Patients should be trained and encouraged for effective participation to the treatment and follow-up period.(Turk J Dermatol 2012; 6: 27-34)

AMAÇ: Genellikle dermatofitozlar rutin hayatta histopatolojik inceleme yapılmadan tanı almaktadır. Biyopside izlenen spongiotik veya psöriasiform dermatit bulguları dermatofitozlarda sık rastlanmakla birlikte, bu bulgular tanı için yeterli değildir. Çalışmamızın amacı dermatofitoz tanısına yardımcı olabilecek spesifik histopatolojik bulguları araştırmak ve Periyodik asit-Schiff [PAS] histokimyasal yönteminin tanısal değerini ortaya koymaktır. YÖNTEMLER: Bu çalışmada hematoksilen ve eozin [H&E], PAS boyama teknikleri ile dermatofitoz tanısı alan 19 hastanın boyalı preparatları ve klinik verileri tekrar değerlendirildi. Olguların klinik özellikleri, histomorfolojik ve histokimyasal bulguları, ön tanıları ile karşılaştırıldı. BULGULAR: Histopatolojik ve PAS inceleme ile tanı alan olgularımızın %68.4’ünde, klinisyenin ön tanıları arasında fungal dermatit tanısı yoktu. PAS histokimyasal boyası ile endotriks tanısı alan biyopsi örneklerinin H&E boyalı kesitlerinde saptanan perifolikülit bulgusu istatistiksel olarak anlamlıydı. Ayrıca eşlik eden parakeratoz bulgusunun sıklığı da anlamlı bulundu. SONUÇ: Spongiotik veya psoriasiform dermatitlerde mantar ön tanısı olmasa da, deri biyopsilerinde rutin histokimyasal PAS boyaması mantar tanısında gereklidir. Ayrıca dermatofitozların bilinen tipik histopatolojik bulgularına ek olarak, parakeratoz ve endotriks varlığı ile birlikte perifolikülit bulgularının da tanıya yardımcı bulgular olabileceği akılda tutulmalıdır., OBJECTIVE: In most cases, dermatophytosis is diagnosed routinely without histopathological examination. Spongiotic or psoriasiform features are frequently found in fungal dermatoses but these histopathological findings are not proficient for diagnosis. By the way, the aim of the study is to identify characteristic histopathogical clues and to emphasize the diagnostic significance of dermatophytosis stained with histochemical method of Periodic acid-Schiff [PAS]. METHODS: In this study; PAS and Hematoxylin and eosin [H&E] stained slides and their clinical parameters of 19 dermatophytose cases confirmed by PAS stain were reevaluated. We compared histopathological and histochemical findings with clinical findings of all cases.RESULTS: Fungal microorganisms were identified with PAS stained slides in %68.4 cases in which fungal infection had not been suspected clinically. We detected perifolliculitis in all endothrix infection visualised cases. This finding and the presence of parakeratosis were significant for fungal infections. CONCLUSION: Therefore, PAS stain should be considered on any spongiotic or psoriasiform dermatitis, and perifolliculitis, parakeratosis should be kept in mind as helpful pathologic clues to facilitate an accurate diagnosis of dermatophytic infections.

Reaktif perforan kollajenoz, yapısal olarak değişikliğe uğramış kollajen liflerinin epidermisteki hücrelerin arasından geçerek dışa atıldığı nadir bir hastalıktır. Kollajenoma perforans verrüsiforme olarak da bilinir. Diabetes mellitus ve kronik böbrek yetmezliği başta olmak üzere, hiperparatiroidizm, hipotiroidizm, lenfoma, malignite, nörodermatit, karaciğer hastalıkları, atopik dermatit, uyuz, AIDS (acquired immune deficiency syndrome), pulmoner fibrozis, herpes zoster enfeksiyonu ile de görülebilir. Kliniğimizde izlediğimiz diabetes mellitusu ve kronik böbrek yetmezliği olan kazanılmış reaktif perforan kollajenoz olgusunu literatür ışığında burada sunmaktayız., Reactive perforating collagenosis is a rare disease of elimination of altered collagen through the epidermis. Its synonym is collagenoma perforans verruciforme. The disease exists especially with diabetes mellitus and chronic renal failure and also with hyperparathyroidism, hypothyroidism, lymphoma, malignancy, neurodermatitis, liver disease, atopic dermatitis, scabies, acquired immune deficiency syndrome, pulmonary fibrosis and herpes zoster infection. In the review of literature, we present a case with acquired reactive perforating collagenosis associated with diabetes mellitus and renal failure.

A 69-years-old man with hypertention since 15 years who had suffered visual loss was examined in Ophthalmology Department of Pamukkale University. On physical examination, angioid streaks in both eyes and 8-10 yellowish papules on both cruris anterior and on the left popliteal fossa were seen. Microscopically, there were degenerative calcified elastic fibers in the middle and deep dermis. This case presents typical eyes and skin findings of PXE. PXE is a rare, inherited systemic disorder. Recognition of this disease is essential for proper genetic counseling of surviving family members.©2005, Fırat Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Altmış dokuz yaşında, 15 yıldır hipertansiyonu olan erkek hasta, son zamanlarda baktığı cisimlerde dalgalanma şikayeti ile Pamukkale Üniversitesi (PAÜ) Göz polikliniğine başvurdu. Hastanın fizik muayenesinde, her iki gözde 'angioid streakler' yanı sıra her iki kruris anteriorda ve sol popliteal fossada 8-10 adet sarımsı papül saptandı. Deri lezyonlarından alınan biyopsi örneğinde, orta ve derin dermiste, kalsifiye dejenere elastik fibriller izlendi. Olgumuz, tipik göz ve deri bulguları ile PKE tanısı aldı. PKE, nadir görülen ve genetik geçiş gösteren sistemik bir hastalıktır. PKE olgularının tanınması, yaşayan diğer aile bireylerinin genetik danışma alması açısından önemlidir. ©2005, Fırat Üniversitesi, Tıp Fakültesi

Erythema dyschromicum perstans (EDP) is a chronic, pigmentary disorder with symetrically distributed ashy macules on the face and neck, thrunk and proximal extremities. Early gray-blue macules with active red borders later become as gray-blue macules with indefinite edges. The etiology of EDP remains unclear, and it is proposed to be a reactive process to enviromental toxins or a manifestation of pigmentary allergic contact dermatitis. Therapy regimens such as sun protection, peeling lotions, antibiotics, topical and systemic corticosteroids, and vitamins have been reported to be ineffective whereas dapson therapy yielded hopefull results in various case reports. However, in our out-patient clinic, 38 and 53 years old, two female patients with EDP were treated with dapsone without any beneficial clinical outcome. Placebo-controlled clinical trials are needed to reveal out the effects of dapson on the early and late phases of EDP. ©2007, Firat University, Medical Faculty, Eritema diskromikum perstans (EDP), yüz, boyun, gövde ve ekstremitelerin proksimalinde, simetrik yerleşimli, kül renginde maküller ile seyirli, kronik bir pigmentasyon bozukluğudur. Erken dönemde, izlenen eritemli, deriden hafif kabarık aktif kenar bulunan gri-mavi maküller, geç dönemde kenarları belirgin olmayan gri-mavi maküller halini alır. Etyolojisi açıklık kazanmamış hastalığın, çevresel toksinlere karşı gelişen bir reaksiyon ya da pigmente alerjik kontakt dermatitin bir bulgusu olabileceği öne sürülmüştür. Kaşıntı, yanma, batma gibi belirgin yakınmalar oluşturmayan hastalık, kozmetik sorunlara neden olabilir. Tedavide, güneşten korunma, kimyasal soyucu ajanlar, antibiyotikler, topikal ve sistemik steroidler, vitaminler etkisiz bulunurken, dapson ile ümit verici sonuçlar bildirilmektedir. Kliniğimizde EDP tanılı 38 ve 53 yaşlarında iki kadın olgunun tedavisinde kullanılan dapson etkisiz bulunmuştur. Dapsonun, EDP'ın erken ve geç dönem belirtileri üzerine etkisinin değerlendirilmesi amacıyla plasebo kontrollü çalışmalara gereksinim vardır. ©2007, Fırat Üniversitesi, Tıp Fakültesi

Amaç: Mini Klinik Değerlendirme, tıp eğitiminde öğrencinin tıbbi görüşme, fizik muayene, insani yaklaşım/profesyonellik, klinik karar verme, danışmanlık, organize ve etkin olabilme becerilerinin değerlendirildiği, dünyada kullanımı giderek yaygınlaşan, geçerli ve güvenilir bir değerlendirme yöntemidir. Fakültemizde mezuniyet öncesi tıp eğitiminde uygulanan biçimlendirici değerlendirme yöntemlerini zenginleştirmek amacıyla, Deri ve Zührevi Hastalıklar Anabilim Dalı’nda mezuniyet öncesi tıp eğitimi alan öğrencilere, bu değerlendirme yönteminin uygulanması planlandı. Gereç ve Yöntemler: Mini Klinik Değerlendirme, 42 tıp fakültesi öğrencisine asistan hekimler tarafından uygulandı. Öncelikle, 5 asistan hekim Mini Klinik Değerlendirme ile bir öğretim üyesi tarafından değerlendirildi ve uygulamaya yönelik değerlendirici rolleri konusunda bilgilendirildi. Öğrenciler, değerlendirme öncesinde uygulama hakkında bilgilendirildi. Değerlendirmelerde standart Mini Klinik Değerlendirme formu kullanıldı. Klinik beceriler, 7 yeterlik alanında 9’lu likert ölçeği ile skorlandı. Uygulamanın sonunda, öğrenciler ve değerlendiriciler, Mini Klinik Değerlendirme uygulaması ile ilgili memnuniyetlerini formda bulunan 9’lu likert ölçeği üzerinden derecelendirdiler. İstatistiksel analiz için student t-test ve one-way anova yöntemleri kullanıldı. Öğrenci geri bildirimleri “grounded theory” ile değerlendirildi. Bulgular: Dermatoloji servisinde 6, poliklinikte 44 olmak üzere toplam 50 uygulama gerçekleştirildi. Uygulamaya yönelik olarak değerlendirici memnuniyeti ortalama 7,16 öğrenci memnuniyeti ise 7,98 olarak belirlendi. Öğrenci memnuniyeti açısından değerlendiriciler arasında istatistiksel olarak anlamlı fark saptanmadı. Uygulamada gözlem süreci ortalama 16,5 dakika, geri bildirim süreci ortalama 6,5 dakika olarak belirlendi. Gözlem ve geri bildirim süreleri açısından değerlendiriciler arasında anlamlı bir fark saptanmadı. Klinik yeterlik puanlarının ortalamaları 4,28 ile 8,14 arasında bulundu. En yüksek puanlar insani yaklaşım/profesyonellik, en düşük puanlar ise klinik karar verme becerisi alanında kaydedildi. Sonuç: Verilerimiz ışığında, Mini Klinik Değerlendirme uygulamasının Mezuniyet öncesi tıp eğitiminde değerlendirme aracı olarak kullanılabileceğini düşünmekteyiz. Tıp eğitimi programında yer edinebilmesi için farklı gözlemciler tarafından yürütülecek çalışmalara gereksinim vardır.

Background Plantar warts are refractory to any form of treatment. High cure rates have been reported with a topical proprietary formulation consisting of 1% cantharidin, 5% podophyllotoxin and 30% salicylic acid (CPS). However, no data exists comparing the efficacy of this formulation with another treatment. Cryotherapy is a method that is also widely used in the treatment of plantar warts. Likewise, there is no evidence that it is more effective than any topical treatment. Objective We aim to compare the efficacy of topical CPS and cryotherapy in the treatment of plantar warts. Methods Patients with plantar warts were consecutively treated with either cryotherapy or topical CPS. Both treatments were performed every 2 weeks for up to five sessions. In patients without complete clearance, the therapy was switched to the other treatment option. Results Twenty-six patients with a total of 134 warts were included. Fourteen patients were completely cleared of their warts with topical CPS, whereas only in five of 12 patients (41.7%) warts were completely cleared with cryotherapy (P = 0.001). In seven patients without complete clearance, the therapy was switched to CPS. Four of these patients missed the follow-up. While the two of the remaining three patients were cleared of their warts, one patient's warts still failed to clear. Conclusion Topical CPS is more effective than cryotherapy in the treatment of plantar warts. © 2011 European Academy of Dermatology and Venereology.

In this study, we aimed to research the prevalence of hand eczema and risk factors among health care workers in Pamukkale University Health, Research and Training Center. Two thousand and thirtysix healthcare workers including doctors, nurses, technicians, dentists, cleaning staff and other professions were enrolled. A questionnaire with 16 questions adresing working hours in a day, eczema symptoms, the frequency of use of surgical gloves, personal and family history of atopy was applied. According to the answers given to the questions it was detected that 64 workers had hand eczema. The prevalence of hand eczema was detected as 27.1% in Pamukkale University Health, Research and Training Center. We determined that hand eczema was more common in women (78.1%) than in men, and among the profession groups, nurses (%45.8; p

Amaç: Dermatolojik yakınması olan hastaların büyük bölümü ilk olarak 1. basamak sağlık kuruluşlarına başvurmaktadır. Bu çalışmada 1. basamakta görevli hekimlerin Deri ve Zührevi hastalıklar ile ilgili deneyimleri ve mezuniyet öncesi eğitim hakkındaki görüşlerinin araştırılması amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: On beş soruluk anket hazırlanarak bu anket Denizli il merkezindeki tüm aile ve toplum sağlığı merkezlerinde (ASM ve TSM) görev yapmakta olan hekimler tarafından doldurulmuştur. Bulgular: Denizli ilindeki ASM ve TSM?lerinde çalışmakta olan 142 hekimden 124?üne ulaşıldı. Ulaşılan hekimlerden 65?i anketimizi yanıtladı. Hekimlerin çalıştığı kurumların %42,8?inde okul taraması ve/veya halk eğitimi şeklinde dermatolojik koruyucu hekimlik hizmetleri verildiği kaydedildi. En sık karşılaşılan hastalıklar ekzema (%37,1), mikoz (%22,7), ürtiker (%10,3), akne (%7,2) ve psoriyazis (%6,9) olarak tanımlandı. Birinci basamak sağlık kuruluşlarında rutinde kullanılmayan tanı ve tedaviye yönelik girişimlerden en sık dermatoskop kullanma gereksinimi, 1. basamakta kolaylıkla kullanılabilecek tanısal yöntemlerden de en sık potasyum hidroksit ile direkt mantar bakısı ve Wood incelemesi eğitimi gereksinimi duyulduğu saptandı. Hekimlerin mezuniyet öncesi almış oldukları Deri ve Zührevi Hastalıklar staj süresinin ortalama 3,5±2 hafta olduğu saptandı ve hekimlerin büyük bölümü (%75,8) bu sürenin yeterli olmadığını belirtti. Poliklinik eğitiminde primer hasta muayene ederek yer alınması (ort skor 8.5), eğitim sürecinde 1. basamak sağlık kuruluşlarının yer alması (ort skor 8.1), intörnlükte dermatolojiye yer verilmesi (ort skor 7.8) ve olgu tartışmaları (ort skor 7.8) mezuniyet sonrası pratik yaklaşıma en fazla katkı sağlayacak eğitim etkinlikleri olarak belirtildi. Sonuç: Bu çalışma 1. basamak sağlık kuruluşlarında çalışan hekimlerin dermatolojik yakınma ile gelen hastaya yaklaşımları hakkında önemli veriler ortaya koymaktadır. Hekimlerin mezuniyet öncesi eğitim ile ilgili görüşleri de mezuniyet sonrası tecrübelerle birleştirilerek yanıtlanmış olması nedeni ile önem taşımaktadır.

AMAÇ: Psoriazis, toplumun yaklaşık %2’sinde görülen, kronik, infl amatuar bir multisistem hastalığıdır. Metotreksatın oral formu psoriazis tedavisinde başarıyla kullanılmakla birlikte son yıllarda subkutanöz (SK) formu da geliştirilmiştir. Yakın zamanda bir araştırmada romatoid artritte SK metotreksatın aynı dozdaki oral metotreksata göre daha etkili olduğu gösterilmiştir. Bu çalışmada psoriazisde oral ile SK metotreksatın etkinlikve güvenilirlik açısından kıyaslanması amaçlanmıştır.YÖNTEMLER: Kliniğimizde 2006 ile 2010 yılları arasında metotreksat tedavisi almış olan plak tip psoriazisli hastaların kayıtları incelendi.BULGULAR: Çalışmaya 30 hasta (20 SK, 10 oral metotreksat grubunda) kaydedildi. Dördüncü haftada Psoriazis Alan Şiddet İndeksi (PAŞİ) 50 yanıtı SK metotreksat grubunda %50 iken, oral metotreksat grubunda %10’du (p=0.04). On altı hafta içinde PAŞİ 50 yanıtı sağlanana kadar alınan total metotreksat dozu oral metotreksat grubunda daha fazla olsa da (p=0.039), PAŞİ 75 yanıtı açısından total metotreksat dozu gruplar arasındafarklılık göstermedi (p>0.05). On ikinci ve 16. haftalarda bazale göre ortalama PAŞİ değişimleri gruplar arasında benzerlik göstermekteydi (p>0.05).SONUÇ: On ikinci ve 16. haftadaki ortalama PAŞİ değişimlerinin gruplar arasında benzer bulunması SK ve oralmetotreksatın etkinlik açısından birbirine üstünlükleri olmadığını göstermektedir. SK metotreksat ile dördüncühaftada daha fazla hastada PAŞİ 50 yanıtı sağlanmıştır. SK form indüksiyon tedavisi olarak kullanılabilir., OBJECTIVE: Psoriasis is a common, chronic, infl ammatory, multisystem disease affecting approximately 2% of thepopulation. While oral methotrexate has been used in the treatment of psoriasis with success, subcutaneous(SC) form of methotrexate have also been developed. SC methotrexate has been recently found more effectivethan oral methotrexate in the same dosage in rheumatoid arthritis. In this study, we aimed to compare theeffi cacy and safety of SC versus oral administration of methotrexate in patients with psoriasis.METHODS: We analyzed the records of the patients with plaque psoriasis under methotrexatetherapy at our clinic from 2006 to 2010.RESULTS: Thirty patients (20 SC and 10 oral) were enrolled. The ratio of Psoriasis Area Severity Index (PASI) 50 achievement at 4 weeks was 50% in SC group whereas only 10% in oral group (p=0.04). While the total methotrexate dosage taken until PASI 50 achievement within 16 weeks was greater in oral group (p=0.039), total methotrexate dosage did not differ between the groups in terms of PASI 75 achievement (p>0.05). Mean PASI changes from baseline were comparable at 12 and 16 weeks between the groups (p>0.05).CONCLUSION: That the mean PASI changes from baseline were comparable at 12 and 16 weeks between the groups shows SC and oral methotrexate have no superiority to each other. PASI 50 was achieved with SC methotrexate in more patients for 4 weeks. SC methotrexate can be used as an induction therapy.

Denizli Karahayıt termal suları halk tarafından sağlık amaçlı kullanılan geleneksel kaplıcalardır. Bu çalışmada, sıvı buyyon besiyeri içeriğinde Karahayıt termal yer altı sularının kullanıldığı üç farklı besiyerinde üretilen iki Staphylococcus aureus kökeni (Atopik dermatitli bir hastanın lezyonundan izole edilen bir köken ve standartS.aureus ATCC 25925)’nin büyüme eğrileri, doğrusal olmayan eğri uyumu yöntemi ile analiz edilmişlerdir. Sonuç olarak, Karahayıt termal sularının S.aureus kökenlerine inhibitör etkisi saptanmamıştır., Denizli-Karahayit hot spring water is traditionally used on folk medicine. In this study, two Staphylococcus aureus growth curves (a strain isolated from atopic dermatitis lesions and standart S.aureus ATCC 25925) by three different Karahayıt thermal spring water as basal broth medium’s ingredients are analyzed with non-linear curve fi tting method. As a result, no inhibitory effect of Karahayıt thermal springs was observed on S.aureus strains.

Atopik dermatit, kaşıntılı, kronik olarak tekrarlayan, sıklıkla çocukluk döneminde gözlenen, inflamatuvar bir derihastalığıdır. Mupirosin ve fusidik asit, atopik dermatitli hastalarda Staphylococcus aureus kolonizasyonunuazaltmak ve alevlenmeleri kontrol altına almak amacıyla kullanılan ajanlardır. Bu çalışmamızda, atopik dermatittanılı hastalarda mupirosin ve fusidik asit dirençli S.aureus varlığının araştırılmasını amaçladık. Atopik dermatittanısı alan 55 hasta (24 erkek, 31 kız, yaş: 11-18) çalışma grubunu oluşturdu. Hastaların sol antekubitalbölgelerinden, burun boşluğundan ve lezyon saptanan hastalarda lezyon bölgesinden eküvyon ile sürüntü alındı.Örnekler mannitol-tuz agar besiyerine, sub-MIK konsantrasyonlarda mupirosin ve fusidik asit içeren koyun kanlıtripton soy agar besiyerlerine ekildi. Tüm örnekler 37°C’da aerobik şartlarda 48 saat inkübe edildi. ÜreyenS.aureus kökenlerinde mupirosin ve fusidik asit direnci buyyon dilüsyon yöntemi ile belirlendi. Çalışmaya alınan55 hastanın 9’unda (%16.4) deride lezyon saptandı. Hastalardan alınan örneklerden 18 S.aureus kökeni (7antekubital, 11 burun) izole edildi. S.aureus kökenlerinin mupirosin ve fusidik asit direnç oranları sırasıyla %17.6ve %5.9 bulundu. Bu oran atopik dermatitli hastalarda sırasıyla %5.5 ve %1.8’dir. Tedavi ve izlemdeki atopikdermatitli hastalarda antibiyotik dirençli S.aureus kökenleri bulunabilir ya da zamanla dirençli suşlar ortayaçıkabilir., Atopic dermatitis, is primarily an inflammatory skin disease of children with chronic relapsing pruritic dermatitis.Mupirocin and fusidic acid, are used in atopic dermatitis in order to reduce the Staphylococcus aureus colonizationand to control the flares of the disease. In this study, we aimed to investigate the presence of mupirocin andfusidic acid resistant S.aureus in patients with the diagnosis of atopic dermatitis. Fifty-five patients (24 boys, 31girls between the ages 11 and 18) with the diagnosis of atopic dermatitis formed the study group. The swabswere taken from left antecubital fossa, anterior nares and from skin lesions. Samples were cultured on mannitolsaltagar and sheep blood-triptone soy agar containing sub-MIC concentrations of mupirosin and fucidic acid at37°C for 48 hours aerobically. The mupirocin and fusidic acid resistance of the S.aureus strains was detected bybuyyon dilution method. Of the 55 patients enrolled in this study 9 (16.4%) had skin lesions. Eighteen S.aureusstrains (7 from the antecubital fossa, 11 from the nares) were isolated. Mupirocin and fusidic acid resistanceof the S.aureus strains was detected as 17.6% and 5.9%, respectively. This rate was 5.5% and 1.8% in atopicdermatitis patients, respectively. Antibiotic resistant S.aureus strains may be present or may arise in patientswith atopic dermatitis either in the treatment or follow-up period.

Atopik dermatit, kaşıntılı, kronik olarak tekrarlayan, sıklıkla çocukluk döneminde gözlenen, inflamatuvar bir deri hastalığıdır. Mupirosin ve fusidik asit, atopik dermatitli hastalarda Staphylococcus aureus kolonizasyonunu azaltmak ve alevlenmeleri kontrol altına almak amacıyla kullanılan ajanlardır. Bu çalışmamızda, atopik dermatit tanılı hastalarda mupirosin ve fusidik asit dirençli S.aureus varlığının araştırılmasını amaçladık. Atopik dermatit tanısı alan 55 hasta (24 erkek, 31 kız, yaş: 11-18) çalışma grubunu oluşturdu. Hastaların sol antekubital bölgelerinden, burun boşluğundan ve lezyon saptanan hastalarda lezyon bölgesinden eküvyon ile sürüntü alındı. Örnekler mannitol-tuz agar besiyerine, sub-MIK konsantrasyonlarda mupirosin ve fusidik asit içeren koyun kanlı tripton soy agar besiyerlerine ekildi. Tüm örnekler 37°C’da aerobik şartlarda 48 saat inkübe edildi. Üreyen S.aureus kökenlerinde mupirosin ve fusidik asit direnci buyyon dilüsyon yöntemi ile belirlendi. Çalışmaya alınan 55 hastanın 9’unda (%16.4) deride lezyon saptandı. Hastalardan alınan örneklerden 18 S.aureus kökeni (7 antekubital, 11 burun) izole edildi. S.aureus kökenlerinin mupirosin ve fusidik asit direnç oranları sırasıyla %17.6 ve %5.9 bulundu. Bu oran atopik dermatitli hastalarda sırasıyla %5.5 ve %1.8’dir. Tedavi ve izlemdeki atopik dermatitli hastalarda antibiyotik dirençli S.aureus kökenleri bulunabilir ya da zamanla dirençli suşlar ortaya çıkabilir.

Amaç: Bu çalışmanın amacı, psöriyazis hastalarının ruhsal yakınmaları ve stresle başa çıkma becerileri üzerinde psikodrama grup çalışmasının etkisini incelemektir. Yöntem: Çalışmaya Pamukkale Üniversitesi Tıp Fakültesi Dermatoloji Polikliniği'nde izlenen 10 hasta (dokuz kadın, bir erkek) katıldı. Haftada üç saat olmak üzere 18 hafta-lık grup sürecini yedi kadın hasta tamamladı. Grup başlamadan önce ve grup sonunda Beck Depresyon Ölçeği, Durumluk-Sürekli Anksiyete Ölçeği, Stresle Başa Çıkma Ölçeği uygulandı. Psöriyazis şiddeti Psöriyazis Alanı Şiddet İndeksi ile değerlendirildi. Sonuçlar: İlk değerlendirmede, hastaların belirgin düzeyde depresif belirtiler gösterdikleri, stresli durumlarla baş etmede en sık dine yönelme, duygulara odaklanma ve planlamayı kullandık-ları belirlendi. Üç hasta, hastalığı başlatan açık bir stres etkeni tanımladı, diğerleri hastalıklarının yaşamlarında karşılaştıkları güç durumların birikimi sonucunda geliştiği inancını taşıyordu. Hastaların dile getirdiği stres etkenle-ri daha çok aile ve yakın ilişkilerde yaşadıkları duygusal güçlüklerdi. Grup sonunda, başlangıca göre stresle başa çıkmada dine yönelmeyi kullanma sıklığı anlamlı ölçüde azalırken, olumlu yeniden yorumlamayı daha sık kullan-dıkları belirlendi (p0.05). Bazı hastalarda kısmi bir düzelme gözlenmekle birlikte, psöriyazis şiddetinde grup çalışması sonunda anlamlı değişiklik gözlenmedi. Tartışma: Sonuçlar, psikodrama grup çalışmasının psöriyazis hastalarında stresle başa çıkma tarzlarını olumlu yönde etkileyebileceğini düşündürmektedir.

The p63 gene is a transcription factor and a member of the p53 family. Heterozygote mutation of the p63 gene is suggested in a number of human syndromes including limb development and/or ectodermal dysplasia. The EEC syndrome, consisting of ectrodactyly (E), ectodermal dysplasia (E) and cleft lip (C) with or without cleft palate, is the prototype of these syndromes with the presence of heterozygote mutation in the p63 gene in most of the patients. Nonsyndromic split hand/foot malformation (SHFM) is one of the EEC-like syndromes, and the p63 gene mutation was reported in only a few patients. Five different loci have been mapped to date, but the etiology is yet to be explained in the rest of the patients. Here, we report two cases. Case 1, diagnosed with EEC syndrome, had type 2 urogenital sinus and a new heterozygous mutation of 934G>A (D312N) in exon 8 of the p63 gene. Case 2 was diagnosed as SHFM with no mutation in the p63 gene. Genotype and phenotype correlation of these two cases among the reported patients is discussed in this report.

Kaposi sarkomu (KS) 1872 yılında, Moritz Kaposi tarafından, “derinin idyopatik, multipl, pigmente hemorajik sarkomu” adıyla tanımlanmıştır. Önceleri sıklıkla Doğu Avrupa, Akdeniz ve Yahudi kökenli yaşlı erkeklerin bir hastalığı olarak tanınan Kaposi sarkomu, 1980’li yıllarda homoseksüel erkeklerde akkiz immun yetmezlik sendromu’nun (AIDS) gündeme gelmesi ile birlikte yaygınlaşmıştır. Benzer histopatolojik görünüm ve immunhistokimyasal bulgular taşıyan, klasik, Afrika’da görülen endemik, iyatrojenik immun yetmezlik ile birlikte görülen ve AIDS le ilişkili Kaposi sarkomu tipleri mevcuttur. Radyasyona oldukça duyarlı olduğu bilinen Kaposi sarkomlarında ağrı, kanama ve ödem bulgularının lokal ve palyatif tedavisi için radyoterapi uygulanmaktadır. Bu yazıda, ağrılı ve kanamalı lezyonların palyatif tedavisi için lokal radyoterapi uygulanan ve tedaviye iyi yanıt veren klasik Kaposi sarkomlu 86 yaşındaki erkek olgu sunulmuş ve lokal radyoterapinin etkinliği literatür verileri eşliğinde gözden geçirilmiştir. (Pamukkale Tıp Dergisi, 2008;1:35-38), Kaposi's sarcoma (KS) was described in 1872 by Moritz Kaposi as multiple benign pigmentedidiopathic hemorrhagic sarcoma. KS, which was previously known as the disease of the older males ofEastern European, Mediterranean, or Jewish descent, became well-known with the increase ofaffected patients with acquired immunodeficiency syndrome (AIDS)in 1980s. Subtypes of KS,including the ones which represent histopathologic and immunohistochemical features and which areclassical, endemic widespread in Africa, are available. Also, the other type is related to AIDS andimmunosuppressive treatment.Radiation therapy often represents the optimal local therapy for paliation of pain, bleeding or edema inthis radioresponsive tumor type. In this report, a 86-year-old male patient with the diagnosis ofclassical KS who was treated with radiotherapy is presented. The efficiency of radiation therapy for KSis evaluated based on the literature data.

Psoriazis, etyopatogenezi kesin olarak bilinmemekle birlikte genetik bir zeminde tetikleyici ajanların etkisiyle ortaya çıkan ve özellikle T hücre aracılı geç tip aşırı duyarlılık olmak üzere immunolojik olayların rolü olduğu ileri sürülen bir dermatozdur. Fiziksel veya kimyasal travmaların Koebner etkisiyle lezyonları başlatabilmesi nedeniyle psoriazisli olgularda kontakt duyarlılık oranını belirlemeyi amaçladık. Psoriazis tanılı 65 olguda ve kontakt dermatit bulunmayan 57 kontrol olgusunda “Avrupa standart serisi” kullanılarak kontakt duyarlılık oranları karşılaştırıldı. En az bir alerjene karşı pozitiflik oranı psoriazisli olgularda % 32.3, kontrol grubunda %12.3 olarak belirlendi (p, Psoriasis, is a skin disease with a genetic background, and although the etiopathogenesis remainselusive it is claimed that triggering factors and immunological events especially T cell mediateddelayed type hypersensitivity have a role. Since skin lesions may appear after physical and chemicaltrauma via Koebner phenomenon we aimed to investigate the contact sensitization in patients withpsoriasis. Contact sensitization was investigated with the application of European standart series in65 patients with psoriasis and 57 controls without contact dermatitis. While 32.3% of the psoriaticpatients had positive patch tests to at least one allergen, only 12.3% of the control group wasdetermined to have positive patch tests (p

Ailesel primer kutanöz amiloidoz olarak da adlandırılan ailesel liken amiloidoz, primer kutanöz amiloidozun nadir görülen bir klinik varyantıdır. Liken amiloidoz, genellikle bacak ön yüzünde yerleşimli, birleşerek plak yapma eğilimi gösteren, inatçı pruritik küçük kahverengi papüller ile karakterizedir. Histopatolojik incelemede papiller dermiste amiloid birikimi izlenir. Kliniğimizde, vücutta yaygın tutulumun izlendiği, iki kızında, erkek kardeşi ve kardeşinin oğlunda da benzer yakınmalar olduğunu tanımlayan 42 yaşında kadın olgu liken amiloidoz ön tanısı ile değerlendirildi. Lezyonlu deriden alınan biyopsi örneğinin histopatolojik incelemesinde, papiller dermiste amiloid birikimi saptanması üzerine liken amiloidoz tanısı konuldu. Olgumuz atopik dermatit, kronik ürtiker, liken planus, multipl endokrin neoplazi ve Kimura hastalığı gibi eşlik eden hastalıklar yönünden araştırıldı. Olgumuzun aile öyküsü, otozomal dominant kalıtım ile uyumluydu. Ailesel liken amiloidoz, Rusya, Almanya, İngiltere ve Güney Amerika’da otozomal dominant kalıtımın görüldüğü olgular şeklinde bildirilmiştir. Ailesel liken amiloidoz ile ilgili genetik araştırmalar multipl endokrin neoplazi ile birliktelik gösteren olgularla sınırlıdır. Literatürde nadir bildirilen bu olgularda sorumlu gen lokusunun belirlenmesi için ileri genetik araştırmalara gereksinim vardır

The panniculitides are group of heterogeneous inflammatory diseases involving the subcutaneous fat. Erythema nodosum is an inflammatory lesion of the subcutaneous tissue consisting of warm, reddish, painful and indurated nodules, usually located on the anterior aspects of the lower extremities. Histopathologically, erythema nodosum is the stereotypical example of a mostly septal panniculitis with no vasculitis. The process may be associated with infections, sarcoidosis, rheumatologic diseases, inflammatory bowel diseases, medications, autoimmune disorders, and malignancies. In this paper, a case of poststreptococcal erythema nodosum is reported characterized by septal panniculitis with leukocytoclastic vasculitis.

Familial lichen amyloidosis which is also referred to familial primary cutaneous amyloidosis is a rare clinical variant of cutaneous amyloidosis. Lichen amyloidosis is characterized by persistent, pruritic, small brown papules often located on anterior surfaces of legs which show tendency to form plaques. Amyloid deposits would be identified in papillary dermis in histopathological examination. in our clinic, a 42 year old woman with a widespread involvement describing that similar skin findings were present in her both daughters, elder brother and her nephew was evaluated with suspicion of lichen amyloidosis. In histopathological examination of the involved skin, because of determining amyloid deposits in papillary dermis the case was cited as lichen amyloidosis. Our case was searched for the accompanying diseases such as atopic dermatitis, chronic urticaria, lichen planus, multiple endocrine neoplasia and Kimura disease. The family history of our patient was consistent with autosomal dominant inheritance. Familial lichen amyloidosis has been reported as cases with autosomal dominant inheritance from Russia, Germany, United Kingdom and South America. The genetic researches over familial lichen amylodiosis are limited to the cases with multiple endocrine neoplasia. In this rarely reported cases, further genetical researches are necessary in order to determine the responsible gen locus. (Turkderm 2008; 42: 137-9)

AMAÇ: Akne vulgaris tedavisinde tedavi başarısızlığına yol açan sorunlardan biri antibiyotik dirençli “Propionibacterium acnes”tir. Bu çalışmada bölgemizde hastaneye başvuran akne vulgaris hastalarında “P.acnes” kökenlerinde antibiyotik direnci varlığı araştırılmıştır. GEREÇ-YÖNTEM: Hastaneye akne vulgaris şikayeti ile başvuran hastalardan son 4 hafta içinde antibiyotik kullanımı olmayan 192 hasta çalışmaya alındı. Bu hastaların demografik ve klinik özellikleri kaydedildi. Örnekler deterjan fırçalama tekniği ile alınarak anaerobik ortamda kültüre edildi. Kökenlerin antibiyotik duyarlılık testleri agar dilüsyon tekniği ile yapıldı. BULGULAR: Çalışmaya alınan 192 hastanın 117'sinden (%60.9) “P.acnes” kökeni izole edildi. İzole edilen “P.acnes” kökenlerinden 10'unda (%8.5) antibiyotik direnci saptandı. Akne vulgaris etkeni olarak izole edilen “P.acnes” kökenlerinde eritromisine (9 köken; %7.7), klindamisine (7 köken; %6.0), tetrasikline (1 köken; %0.9) direnç bulunurken, doksisikline karşı direnç saptanmadı. YORUM: Bölgemizdeki hastalarda antibiyotik dirençli “P.acnes” klinik olarak tedavi başarısızlığı yaratacak düzeyde değildir. Direnç varlığını taramak için toplum taramalarının yapılması önemlidir.

Background and Design: Psoriasis is a chronic skin disease requiring recurrent treatment and causing cosmetical problems. Therefore it affects patients' lives negatively. Opinions upon apperance, social relationships and daily activities alter due to cultural and religious factors in distinct populations. In this study we aimed to investigate the quality of life of patients in our population. Material and Method: "Psoriasis Quality of Life Questionnaire" was completed by 124 patients. Disease severity was scored with Psoriasis Area Severity Index (PASI). Patients' ages, sexes and illness duration were recorded. Joint involvement was also searched. The relationship between total quality of life score and each item was investigated. Results: Quality of life was worse in young patients (r = -0.19, P = 0.037) and in patients with a longer duration (r = 0.20, P = 0.026) or severe disease (r = 0.29, P = 0.002). No effect of age and arthritis on life quality was established (P>0.05). Men described more that people moved away by thinking of the contaquisity of the disease, hesitation of going to public places and negative influence on sex life when compared to women (p=0.009, p=0.003, p=0.001). Psychosocial problems (98.4%) were accepted more important than problems in daily activities (95.2%) and concerns about therapy (76.6%). Conclusion: Psoriasis constitutes a great concern in patients' lives. Patients especially young, with a long duration and a severe disease should be evaluated for the neseccity of psychiatric support in addition to the classical therapy.

Psoriasis kozmetik problemlere yol açan ve aral›kl› tedavi gerektiren kronik bir deri hastal›¤›d›r. Bu nedenle, hastalar› n yaflamlar›n› olumsuz yönde etkiler. D›fl görünümle ilgili yarg›lar, sosyal iliflkiler ve günlük aktiviteler farkl› toplumlarda kültürel ve dinsel faktörler do¤rultusunda de¤ifliklik gösterir. Bu çal›flmada, toplumumuzda psoriasisli hastalar›n yaflam kalitelerini araflt›rmay› amaçlad›k. Gereç ve Yöntem: “Psoriasis Yaflam Kalite Ölçe¤i (PYKÖ)” 124 hasta taraf›ndan yan›tland›. Hastal›k fliddeti “Psoriasis Area Severity Index (PASI)” ile hesapland›. Hastalar›n yafllar›, cinsiyetleri ve hastal›k süreleri kaydedildi. Eklem tutulumu araflt›r›ld›. Her bir parametrenin PYKÖ skoru ile iliflkisi araflt›r›ld›. Bulgular: Yaflam kalitesi gençlerde (r = -0.19, P = 0.037), hastal›¤› uzun süredir (r = 0.20, P = 0.026) ve daha fliddetli olan (r = 0.29, P = 0.002) hastalarda daha kötüydü. Yaflam kalitesi ile cinsiyet ve psoriatik artrit varl›¤› aras›nda iliflki saptanmad› (p>0.05). Hastal›¤›n bulafl›c› oldu¤unu düflünerek insanlar›n kendinden uzak durdu¤unu, insanlar›n toplu halde bulundu¤u yerlere gitmeye çekindi¤ini ve cinsel yaflam›n›n etkilendi¤ini tan›mlayan erkek hastalar kad›nlara oranla daha fazlayd› (p=0.009, p=0.003, p=0.001). Psikososyal sorunlar (%98.4) günlük aktivitelerdeki problemlerden (%95.2) ve tedavi ile ilgili kayg›lardan daha önemli kabul edilmekteydi. Sonuç: Psoriasis hastalar›n yaflamlar›nda önemli bir sorun teflkil etmektedir. Özellikle genç, hastal›¤› fliddetli seyreden ve uzun süredir mevcut olan hastalar klasik tedaviye ek olarak psikiyatrik destek gereklili¤i aç›s›ndan da de¤erlendirilmelidir. (Turkderm 2007; 41: 117-20)

Background and Design: Antibiotic resistant Propionibacterium acnes is the main etiologic factor for failure of the acne therapy. In this study, the prevalance of antibiotic resistant P.acnes was investigated in our region. Material and Method: One hundred ninty-two acne vulgaris patients admitted to dermatology clinic were included in the study. Demographic and clinical data were recorded. Anaerobic culture was used for the samples collected by detergent scrub technique. Agar dilution technique was chosen for strains' antimicrobial susceptibilities. Results: Propionibacterium acnes was isolated from 117 (60.9%) of 192 acne vulgaris patients. Antibiotic resistance of P.acnes was found in 10 (8.54%) strain. Erythromycin (9 strain), clindamycin (7 strain) and tetracycline (1 strain) resistance was found as 7.7%, 6.0% and 0.9%, respectively. Doxycyline resistance was not found. Conclusion: The prevalance of antibiotic resistant P.acnes is low and therapeutic failure is not expected due to resistant strains. Resistance rates of P.acnes may be detect via community surveillance programmes.

Aim: Although there is evidence of a positive association between psoriasis and body mass index (BMI) and leptin is known to play a part in the regulation of the immune system, the relationship between psoriasis and leptin is still not well known. The aim of this study was to evaluate the possible relation between leptin and psoriasis. Materials and Methods: Serum leptin concentrations and BMI in 20 patients with psoriasis were compared to 20 age- and sex-matched healthy volunteers. Results: There was no difference between serum leptin levels of psoriatic patients (32.3 ± 24.9 ng/ml) and controls (36.8 ± 28.2 ng/ml). Leptin levels of both psoriatic and healthy volunteers showed positive correlations with BMI. Serum leptin levels in the patient group did not correlate with psoriasis area severity index (PASI) score or duration of psoriasis. Conclusions: In the setting of this study, our results did not support any possible relation between serum leptin levels and psoriasis. © TÜBİTAK.

AMAÇ: Çalışmamızda, Paederus dermatitli olguların dermatolojik öykülerinin ve klinik bulgularının değerlendirilmesi amaçlanmıştır. GEREÇ-YÖNTEM: Çalışmaya öykü ve klinik muayene ile Paederus dermatiti tanısı alan yaş ortalamaları 31.75 ± 15.72 olan 9 kadın, 7 erkek toplam 16 olgu dahil edildi. Sonuçlar ve YORUM: Çoğu Temmuz ayında başvuran hastaların hepsi Denizli il merkezinde yaşamaktaydı ve son 1 hafta içinde bahçeli bir yere gitme veya balkonda zaman geçirme öyküsü mevcuttu. En sık boyun ve boyun V bölgesi olmak üzere üst ekstremite, omuz ve skapuler bölgede yerleşen eritemli zeminde veziküler-büllöz ve/veya püstüler morfolojide, sıklıkla ağrı-acıya neden olan çizgisel veya madeni para şeklinde lezyonlar gözlendi. Çukurova ve Aydın çevresinden epidemileri bildirilen bu dermatitin özellikle sıcak ve nemli yaz aylarında ilimizde de görüldüğünü, ülkemizde benzer iklime sahip diğer yörelerde belki de sık görülen, ancak ayırıcı tanıya giren fitofotodermatit, impetigo ve herpes zoster vb dermatozlarla karıştırıldığını, dolayısıyla ayırıcı tanıda göz önüne alınması gerektiğini vurgulamak istedik.

Propionibacterium acnes is the main bacterial etiologic agent in acne vulgaris pathogenesis. The rate of antibiotic resistant P.acnes isolates is less than 10% in our country. The aim of this study was to biotype P.acnes strains which were isolated from acne vulgaris patients and to investigate the biotype distribution in our region. P.acnes isolates from 64 patients (18 male, 46 female; mean age 19.±3.1 years) were included in the study and biotyped by sugar-specific pH changes using sorbitol, erythritol and ribose. Results were compared with the global acne grading scores and clinical types of the patients. The frequency rates of P.acnes biotypes were found as follows; 40 strains (62.5%) were biotype 1, 3 (4.7%) were biotype II, 20 (31.3%) were biotype III and one (1.6%) was biotype IV, whereas biotype V was not detected. The acne cases who were admitted to dermatology outpatient clinics mostly complained of papulopustuler and nodulocystic lesions. Therefore the detection of antibiotic resistance rates of P.acnes strains by mass screening of the community has a growing importance. Since Racnes biotype III is the main biotype which causes the most severe acne reactions, the 31.3% rate of frequency found in our study, can not be overlooked. As a result, this data should be considered as a guide while prescribing antibiotics for the treatment of acne patients.

Background and Objective: Paederus dermatitis is a self-limited skin disorder characterized with lineer and vesicular, bullous and/or pustular lesions on erythematous bases caused by Paederus species belonging to Staphlinidae (Coleoptera) family. The lesions which are seen in warm and moist climates especially in summer months occur within 24 hours after the crushing of the beetle over the skin and heal with slight hyperpigmentation within 7-8 days. In our study we aimed to evaluate the history and clinical features of cases with Paederus dermatitis. Materials and Methods: Sixteen patients (9 female, 7 male, mean age: 31.75 ± 15.72) were diagnosed as Paederus dermatitis on history and clinical findings. Detailed history and clinical features of the patients were recorded. Results: Most of the patients live in central part of Denizli and have a history of spending time in a garden or on a balcony. Mostly painfull lesions were commonly located on the neck and V region of the neck, upper arm, shoulder and scapular regions with lineer or nummular pattern. Conclusion: The cases from Çukurova and Aydin region have been reported previously. In this report, we stress that Paederus dermatitis may be a common dermatosis in other regions with similar climates in Turkey and should be considered in differential diagnosis of phytophotodermatitis, impetigo, herpes zoster, etc.

Bu çalışmanın amacı, Denizli'deki dermatofitoz etkenlerini saptamak idi. Pamukkale Üniversitesi Hastanesi'nde dermatomikoz öntanılı 753 hastadan 1160 klinik örnek alındı ve 248'inden (%21.4) dermatofit izole edildi. Bu kökenlerin 171'i (%68.95) Trichophyton rubrum, 50'si (%20.16) T. mentagrophytes, 10'u (%4.03) Epidermophyton floccosum, dokuzu (%3.63) T. tonsurans, yedisi (%2.82) Microsporum canis ve bir tanesi (%0,41) T. verrucosum olarak tanındı. Saçsız deri ve tırnak infeksiyonlarında en yaygın etkenin T. rubrum olduğu görüldü.

Günlük yaşantımızda yaygın olarak kullanılan kauçuk ürünlerin hammaddesi kauçuk ağacımn özsuyu olarak bilinen doğal latekstir. Doğal latekse bağlı erken ve gecikmiş tip aşın duyarlılık reaksiyonlarının geliştiği bildirilmiştir. Çalışmamızda lateks ürünleri ile mesleksel teması olan sağlık personelinde lateks allerjisinin prevelansının saptanarak duyarlı kişilerin belirlenmesi amaçlanmıştır. Çalışma grubu olarak belirlenen Süleyman Demirel Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi, İsparta Devlet Hastanesi, İsparta Asker Hastanesi, Kurtuluş ve Yedişehitler Sağlık Ocağı'nda görevli 192 personel için lateks allerjisi sorgulama formu doldurularak bütün katılımcılara lateks deri prick testi uygulandı. Çalışma grubundan randomizasyon yöntemi ile seçilen 96 hastada ELISA yöntemi ile serum lateks spesifik IgE ölçümleri yapıldı. Lateks deri prick testi ve/veya serum lateks spesifik IgE pozitif asemptomatik hastalara ve lateks eldiven kullanımına bağlı el ekzeması tanımlayan hastalara lateks eldiven kullanım testi uygulandı. Lateks eldiven kullanımına bağlı kontakt dermatit tanımlayan hastalara thiuram-miks, merkapto-miks ve merkaptobenzotiazol ile deri yama testi uygulandı. Lateks deri prick testi ve/veya serum lateks spesifik IgE negatif olan ve lateks eldiven kullanımına bağlı kontakt ürtiker tanımlayan hastalara lateks eldiven kullanım testi uygulandı. Lateks deri prick testi uygulanan 192 kişiden 6'smda (%3.1) pozitif yanıt alındı. Serum lateks spesifik IgE, ölçüm yapılan 96 kişinin 20'sinde (%20.8) RAST sımf I, l'inde (%1.0) RAST sımf II ve l'inde (%1.0) RAST sınıf III olarak bulundu. Lateks deri prick testi ve/veya serum lateks spesifik IgE pozitifliği ile atopi öyküsü 65öyküsü arasında anlamlılık saptanmadı. Eldiven ile günlük temas süresi, eldiven kullanımına bağlı yakınmalar tanımlayan sağlık personelinde anlamlı olarak yüksekti (p