Search

Bu araştırma değişik azot seviyelerinin keten (Linum usitatissimum) bitkisinde verim ve bazı verim özellikleri üzerine etkisini belirlemek amacıyla yürütülmüştür. Çalışmada altı değişik azot dozu (0, 4, 8, 12, 16 ve 20 N kg da-1) incelenmiştir. Araştırmada bitki boyu (cm), teknik sap uzunluğu (cm), dal sayısı (adet bitki-1), kapsül sayısı (adet bitki-1), biyolojik ve tane verimi (g saksı-1) gibi özellikler incelenmiştir. Sonuçlar; azot dozlarının bin tane ağırlığı, kapsüldeki tane sayısı ve bitki boyu dışında kalan özellikler üzerinde önemli etkilerinin olduğunu göstermiştir. Tane verimi açısından en uygun azot dozunun 16 kg da-1 olduğu belirlenmiştir.

Akdeniz iklim koşullarında yetiştirilen inci darısı (Pennisetum glaucum) bitkisinde gübreleme yönetiminin büyüme, verim ve verim özelliklerine etkisini değerlendirmek için bir deneme yürütülmüştür. Çalışma, sırasıyla üre ve TSP yoluyla uygulanan 5 azot seviyesi (0 kg, 3 kg, 6 kg, 9 kg ve 12 kg N da-1) ve 5 fosfor seviyesi (0 kg, 3 kg, 6 kg, 9 kg ve 12 kg P2O5 da-1) içeren 25 işlem kombinasyonu ile 4 tekrarlamalı yürütülmüştür. Denemede; bitki boyu, bin tane ağırlığı, biyolojik ve tane verimi gibi bazı özellikler test edilmiştir. Sonuçlar, inci darısının verim parametrelerinin 12 kg N da-1’a kadar artan azot seviyeleri ile yükseldiğini göstermiştir. Fosfor düzeylerinin etkisi de verime katkı sağlayan özellikleri 12 kg P da-1’a kadar arttırmış, ancak 9 kg da-1’ın üzerindeki artış genel olarak anlamlı bulunmamıştır. İnci darısının biyolojik ve tane verimi 12 kg N da-1 ve 12 kg P da-1’a kadar artan N ve P seviyeleri ile doğrusal bir şekilde artmıştır. 12 kg N da-1 + 12 kg P da-1’nın kombine uygulaması maksimum tane verimini sağlamasına karşılık 9 kg N + 9 kg P da-1 ile istatistiksel olarak eşit olmuştur.

Bu çalışma, dünyada sürdürülebilir enerji bitkileri tarımında yoğun olarak kullanılan dev kral otu (Pennisetum hybridum), fil otu (Miscanthus x giganteus) ve dallı darı (Panicum virgatum) bitkilerinde farklı hasat zamanlarının biyokütle verimi ve kalitesine etkisini ortaya çıkarmak amacıyla yürütülmüştür. Araştırma, Kasım 2019 ve Şubat 2021 tarihleri arasında Ege Üniversitesi Ziraat Fakültesi Tarla Bitkileri Bölümü deneme alanında gerçekleştirilmiştir. Tesadüf blokları deneme desenine göre üç tekerrürlü olarak yürütülen denemede üç farklı buğdaygil genotipi ve iki değişik hasat zamanı (sonbahar ve kış) değerlendirilmiştir. Çalışmada sap sayısı, bitki boyu, sap çapı, biyokütle verimi ve kül oranı gibi bazı özellikler incelenmiştir. En yüksek biyokütle verimi sonbaharda hasat edilen dev kral otu bitkisinden elde edilirken, en düşük kül oranı ise kış mevsiminde hasat edilen fil otu bitkisinden elde edilmiştir.

Sweet sorghum, which is one of the bioethanol sources, has been increasing in importance in recent years. It is used in the production of bioethanol due to the high content of sugar in it. This study were carried out at Ege University, Faculty of Agriculture, Department of Field Crops, Izmir/Turkey on the experimental fields, two-factor coincidence plots were carried out in the form of a three-repeated potting experiment according to the trial pattern during the summer growth seasons of 2013 and 2014. Effects of different nitrogen (0, 50, 100, 150, 200 N ha-1) and potassium (0, 50, 100, 150 kg K2O ha-1) levels of on ethanol yield of sweet sorghum were investigated, in the experiment. In the study, some traits were investigated such as plant height, dry matter yield, silage pH, crude protein content. The results of the experiment revealed significant effect of different N and K levels on growth, yield and some silage quality parameters. Increasing N and K levels increased plant height, dry matter yield, crude protein content and silage pH compared to the control (N0-K0) treatment. It is concluded that sweet sorghum crop performed better in N150-K100 level and hence recommended for further studies to authenticate higher forage yield and quality in the agroclimatic conditions of Izmir.

The hemp (Cannabis sativa) for industrial purposes produced in the world of also in Turkey, are considered by many sectors. This study was carried out in 2021 in the laboratories of Ege University and Bingol University. Some physical properties (shape-size, surface area, average arithmetic diameter-geometric diameter, sphericity, thousand grain weight) of cannabis seeds were determined which belonging to the Narlı population harvested in different years. According to the results, this population has adapted to the climate, environment and soil characteristics of the Aegean Region; It was determined that the data obtained from the second year were higher compared to the first year. These results are intended to provide a substructure for future improvement and mechanization studies., Dünyada olduğu gibi Türkiye’de de endüstriyel amaçlarla üretilen kenevir (Cannabis sativa L.) bitkisi, pek çok sektör tarafından değerlendirilmektedir. Bu çalışma, 2021 yılında Ege Üniversitesi ve Bingöl Üniversitesi laboratuvarlarında gerçekleştirilmiştir. Farklı yıllarda hasat edilen Narlı popülasyonuna ait kenevir tohumlarının bazı fiziksel özellikleri (şekil-boyut, yüzey alan, ortalama aritmetik çap-geometrik çap, küresellik, bin dane ağırlığı) belirlenmiştir. Elde edilen sonuçlara göre, bu popülasyonun Ege Bölgesi iklim, çevre ve toprak özelliklerine uyum sağladığı; ilk yıla göre ikinci yıldan elde edilen verilerin daha yüksek olduğu saptanmıştır. Belirlenen bu sonuçların ileride yapılacak olan ıslah ve mekanizasyon çalışmalarına alt yapı sağlaması amaçlanmıştır.

In this article, preliminary results of the observations and the figures obtained from snail flower (Vigna caracalla) plants grown under the ecological conditions in Izmir were discussed. The leguminious crop which have been investigated most probably for the first time in our country and region, and about which there is not any research based local publication showed very high adaptability to the Mediterranean climatic conditions. It is an ornamental and perfume plant with relatively fast growing shoots, very fragrant and beautiful appearance flowers., Bu makalede, selluka (Vigna caracalla) olarak bilinen bitkinin İzmir ekolojik koşullarındaki gözlemlerine ve ölçümlerine ilişkin ilk bulgular irdelenmiş ve tartışılmıştır. Ülkemizde ve yöremizde hakkında incelemeye dayalı başlıca bir yerli yayına rastlanılmayan bu baklagil bitkisi, botanik ve tarımsal özellikleri yanında ekolojik istekleri açısından da Akdeniz iklim kuşağına tam bir uyum göstermektedir. Görece hızlı gelişen sürgünleri, çok hoş kokulu ve güzel görünümlü çiçekleri ile iyi bir süs ve parfüm bitkisi özelliği taşımaktadır.

This study was conducted in Bornova experimental fields of Department of Field Crops, Faculty of Agriculture, University of Ege, during 2015 and 2016, in order to determine the effect of different cutting intervals onthe dry matter (DM) yield and some quality properties of giant king grass (Pennisetum hybridum). The experimental design was in complete randomized blocks, with three replications. 6 years old, Paraíso cultivar was used as crop material. Six different cutting intervals (30, 60, 90, 120, 150 and 180 days) tested in the study, some characteristics were measured such as plant height, DM matter yield, metabolisable energy (ME) and relative forage values (RFV). Results indicated that there were significant effects of cutting frequencies on DM yield and some forage quality characteristics of giant king grass, and, ME and RFVs decreased as intercutting interval increased. It was recommended that the production of giant king grass using 60 day intervals were the most successful cutting interval regarding the DM yield and acceptable forage quality to the regions with Mediterranean-type climates under irrigation., Bu çalışma, 2015 ve 2016 yıllarında, Ege Üniversitesi Ziraat Fakültesi Tarla Bitkileri Bölümü’nün Bornova deneme tarlalarında, farklı biçim aralıklarının dev kralotu (Pennisetum hybridum)’nda kuru madde (KM) verimi vebazı yem kalite özelliklerine etkisini saptamak amacıyla yürütülmüştür. Üç tekerrürlü olarak düzenlenen denemede, 6 yaşındaki Paraíso isimli çeşit kullanılmıştır. Altı farklı biçim aralığı (30, 60, 90, 120, 150 ve 180 gün) test edilen çalışmada, bitki boyu, KM verimi, metabolik enerji (ME) ve nispi yem değeri gibi özellikler ölçülmüştür. Sonuçlar, biçim aralıklarının dev kralotunun KM verimi ve bazı yem kalitesi özellikleri üzerinde önemli etkilerinin olduğunu, biçim aralığı arttıkça ME ve nispi yem değerlerinin azaldığını göstermiştir. Akdeniz ikliminin sulu koşullarında yetiştirilen dev kralotunda 60 günde bir yapılan biçim uygulamasının KM verimi ve kabul edilebilir yem kalitesi göz önüne alındığında en başarılı biçim aralığı olduğu saptanmıştır.

Bu makalede, selluka (Vigna caracalla) olarak bilinen bitkinin İzmir ekolojik koşullarındaki gözlemlerine ve ölçümlerine ilişkin ilkbulgular irdelenmiş ve tartışılmıştır. Ülkemizde ve yöremizde hakkında incelemeye dayalı başlıca bir yerli yayına rastlanılmayan bubaklagil bitkisi, botanik ve tarımsal özellikleri yanında ekolojik istekleri açısından da Akdeniz iklim kuşağına tam bir uyum göstermektedir. Görece hızlı gelişen sürgünleri, çok hoş kokulu ve güzel görünümlü çiçekleri ile iyi bir süs ve parfüm bitkisi özelliğitaşımaktadır.

An experiment was conducted to determine the effects of different storage media, temperature and period on the viability of quinoa seeds. Mature seeds (Q-52 cv) have been collected from quinoa field in Izmir, Turkey in October 2017. Germination and emergence tests were conducted in factorial randomized complete block design using five storage media (cotton bag, paper bag, nylon bag, airtight plastic tube and vacuum), four storage temperature (ambient, 16⁰C, 4⁰C, -24⁰C) and six storage period (4, 8, 12, 16, 20, 24 months) as treatments. After conducting initial germination and emergence test (1 week after harvest), sample seeds were taken randomly from each storage media under different temperature and tested for germination at each four months interval since the time of seed collection. Emergence test was also conducted by sowing seeds in sand bed. Germination and emergence percentage data were recorded. There was statistical significant difference on the germination and emergence rate of quinoa seeds due to storage media, storage temperature, period and their interactions. Germination and emergence rates were lower in seeds stored at ambient temperature than seeds stored at other temperatures. In addition, the increasing storage period caused a gradual decrease in germination and emergence percentage of the seeds. After 24 months, the germination and emergence rate of the seeds was found to be below 70%. Highest germination and emergence percentage were observed for seeds stored in plastic tubes under -24⁰C followed by nylon bags and vacuum bags the same temperature, and, the minimum values were recorded for seeds stored in cotton bags in ambient temperature. It was concluded that storing quinoa seeds for not more than 24 months in airtight (hermetic) plastic tubes under -24⁰C is better in maintaining the viability of the seeds., Farklı depolama ortamı ve sıcaklığı ile depolama sürelerinin kinoa tohumlarının canlılığı üzerindeki etkilerini belirlemek için bir deneme yapılmıştır. Olgunlaşmış tohumlar (Q-52 çeşidi) Ekim 2017’de İzmir’deki kinoa tarlasından toplanmıştır. Muamele olarak; beş depolama ortamı (pamuk torba, kâğıt torba, naylon torba, plastik tüp, vakum) ve dört depolama sıcaklığı (ortam, 16⁰C, 4⁰C, -24⁰C) ile altı depolama süresi (4, 8, 12, 16, 20, 24 ay) kullanılarak faktöriyel tesadüf parselleri deneme desenine göre çimlenme ve sürme testleri gerçekleştirilmiştir. Başlangıç çimlenme ve sürme testi yapıldıktan sonra (hasattan 1 hafta sonra) farklı sıcaklıklarda depolanan tohum örnekleri her bir saklama ortamından rastgele alınmış ve tohum toplama zamanından itibaren her dört ayda bir çimlendirme testine tabi tutulmuştur. Sürme (çıkış) testi tohumların kum yatağına ekilmesiyle gerçekleştirilmiş, çimlenme ve sürme oranı verileri kaydedilmiştir. Kinoa tohumlarının çimlenme ve sürme oranları üzerine depolama ortamı, sıcaklık ve süresi ile interaksiyonları arasında istatistiksel olarak önemli farklar bulunmuştur. Ortam sıcaklığında depolanan tohumlarda çimlenme ve sürme oranları diğer sıcaklıklarda depolanan tohumlara göre daha düşük olmuştur. Bunun yanında depolama süresinin artması çimlenme ve sürme oranlarında kademeli olarak azalmaya neden olmuştur. En yüksek çimlenme ve sürme oranı -24⁰C altında ve plastik tüplerde saklanan tohumlarda saptanmış, onları aynı sıcaklıkta naylon torba ve vakum torbaları izlemiştir. Ortam sıcaklığında pamuk torbalarda saklanan tohumlarda minimum değerler kaydedilmiştir. Kinoa tohumlarının -24⁰C altındaki hava geçirimsiz plastik tüplerde 24 aydan fazla saklanmamasının tohum canlılığının korunmasında daha iyi olduğu sonucuna varılmıştır.

Amaç: Bu çalışma, farklı biçim sıklıklarının dallıdarı (Panicum virgatum) bitkisinde kurumadde (KM) verimi ve bazı yem kalite özelliklerine etkisini saptamak amacıyla yürütülmüştür.Materyal ve Yöntem: Çalışma, 2017 yılında, Ege Üniversitesi Ziraat Fakültesi TarlaBitkileri Bölümü’nün Bornova deneme tarlalarında gerçekleştirilmiştir. Üç tekerrürlüolarak düzenlenen tarla denemesinde, 5 yaşındaki ‘Cloud nine’ isimli dallıdarı genotipikullanılmıştır. Denemede altı farklı biçim sıklığı (30, 60, 90, 120, 150, 180 günde bir) testedilmiştir. Çalışmada, bitki boyu, KM verimi, ham protein oranı ve metabolik enerji (ME)içeriği gibi özellikler ölçülmüştür.Bulgular ve Sonuç: Sonuçlar, biçim sıklıklarının dallı darının KM verimi ve bazı yem kalite özellikleri üzerinde önemli etkilerinin olduğunu, biçim sıklığı azaldıkça ME ve nispiyem değerlerinin azaldığını göstermiştir. Akdeniz ikliminin sulu koşullarında yetiştirilendallı darı bitkisinde 60 günde bir yapılan biçimlerin KM verimi ve yem kalitesi göz önünealındığında en başarılı biçim sıklığı olduğu belirlenmiştir.

Bu çalışma, farklı biçim sıklıklarının dallıdarı (Panicum virgatum) bitkisinde ot verimi ve bazı silaj yem kalite özelliklerine etkisini saptamak amacıyla yürütülmüştür. Çalışma 2017 yılında, Ege Üniversitesi Ziraat Fakültesi Tarla Bitkileri Bölümü’nün Bornova deneme tarlalarında gerçekleştirilmiştir. Üç tekerrürlü olarak düzenlenen tarla denemesinde, 5 yaşındaki ‘Cloud Nine’ isimli dallıdarı genotipi kullanılmıştır. Denemede, bitkiler üzerinde altı farklı biçim sıklığı (30, 60, 90, 120, 150, 180 günde bir) test edilmiştir. Çalışmada, yaş ot verimi, bitki boyu, kuru madde oranı, silaj pH’sı, ham protein oranı, metabolik enerji (ME) ve nispi yem değeri gibi özellikler ölçülmüştür. Sonuçlar, biçim sıklıklarının dallı darının yaş ot verimi ve bazı silaj yem kalite özellikleri üzerinde önemli etkilerinin olduğunu, biçim sıklığı azaldıkça ME ve nispi yem değerlerinin (NYD) azaldığını göstermiştir. Akdeniz ikliminin sulu koşullarında yetiştirilen dallı darı bitkisinde 60 günde bir yapılan biçimlerin yaş ot verimi göz önüne alındığında en başarılı biçim sıklığı olduğu belirlenmiştir. ME ve NYD yönünden ise en yüksek değerler 30 günde bir biçim yapılan uygulamalardan elde edilmiştir., This study was conducted to determine the effect of different cutting frequencies on the forage yield and some silage forage quality properties of switch grass (Panicum virgatum). The experiment was carried out at Bornova experimental fields of Department of Field Crops, Faculty of Agriculture, and Ege University in 2017. The experimental design was in complete randomized blocks, with three replications. 5 years old, ‘Cloud Nine’ genotype of switch grass was used as crop material. In the experiment, six different cutting frequencies (30, 60, 90, 120, 150, 180 days) were tested on the crops. Some characteristics were measured such as fresh forage yield, crude protein concentration and metabolisable energy (ME). Results indicated that there were significant effects of cutting frequencies on the fresh forage yield and some silage quality characteristics of switch grass. ME and relative forage values (RFV) decreased as cutting frequency decreased. It was recommended that the production of switch grass using 60-day intervals were the most successful cutting frequency regarding the forage yield to the regions with Mediterranean-type climates under irrigation. The highest ME and RFV were obtained from the applications which were made every 30 days.

Amaç: Bu çalışma, farklı azot seviyelerinin filotu (Miscanthus x giganteus) bitkisinde biyokütle verimi ve bazı verim özellikleri üzerine etkilerini saptamak amacıyla yürütülmüştür. Materyal ve Yöntem: Araştırma, 2017 yılı yaz yetişme döneminde, Ege Üniversitesi Ziraat Fakültesi Tarla Bitkileri Bölümü, İzmir, Türkiye’de dış ortam koşullarında saksı denemesi olarak gerçekleştirilmiştir. Denemede yedi farklı azot (0, 5, 10, 15, 20, 25, 30 kg/da N) seviyesi içeren toprağa filotu rizomları dikilmiştir. Çalışmada kardeş sayısı, bitki boyu, sap çapı, kuru biyokütle verimi ve ham kül oranı gibi özellikler değerlendirilmiştir. Sonuç: Azot seviyelerinin sap çapı hariç, incelenen tüm özellikler üzerinde önemli etkilerinin olduğu belirlenmiştir. Azot dozlarının artışıyla biyokütle verimi yükselmiştir. Akdeniz iklim koşullarında dekara 15 kg azot uygulamasının filotunun biyokütle verimini yükselten en iyi gübre seviyesi olduğu belirlenmiştir., Objective: This study was conducted to determine the effect of nitrogen levels on the biomass yield and some yield parameters of elephantgrass (Miscanthus x giganteus). Material and Methods: The experiment was carried out at Ege University, Faculty of Agriculture, Department of Field Crops, Izmir, Turkey, during the summer growth seasons of 2017 as a pot experiment grown under outdoor. In the experiment, elephantgrass rhizomes were planted with different fertilization levels of nitrogen (0, 50, 100, 150, 200, 250, 300 kg·ha-1 N). Some parameters were evaluated in the study such as plant height, stem number, stem diameter, dry biomass yield and ash content. Results: The effect of nitrogen levels were significant on all parameter tested except stem diameter in the study. Application of the higher rates of N treatments increased the biomass yields compared to the control. Based on these results, 150 kg·ha-1 N was proved the best fertilizer levels for elephantgrass biomass yield under Mediterranean ecological conditions.

Amaç: Bu çalışma, farklı fosfor seviyelerinin tef (Eragrostis tef (Zucc.) Trotter) bitkisinde tane verimi ve bazı verim özellikleri üzerine etkilerini saptamak amacıyla yürütülmüştür. Materyal ve Yöntem: Araştırma, 2017 yılının yaz yetişme döneminde, Ege Üniversitesi Ziraat Fakültesi Tarla Bitkileri Bölümü Bornova deneme alanlarında dış ortam koşullarında saksı denemesi olarak gerçekleştirilmiştir. Denemede, tef bitkisinin Dessie genotipi kullanılmış ve beş farklı fosfor (0, 5, 10, 15, 20 kg/da P2 O5 ) dozu uygulanmıştır. Çalışmada bitki boyu, sap sayısı, tane verimi, hasat indeksi gibi özellikler ölçülmüştür. Bulgular ve Sonuç: Fosfor seviyelerinin incelenen tüm özellikler üzerinde önemli etkilerinin olduğunu saptanmıştır. Yüksek fosfor dozu uygulamaları, kontrole göre tane verimini yükseltmiştir. Dekara 10 kg fosfor uygulamasının, Akdeniz iklim koşullarındaki İzmir’de, tef bitkisi tane verimini yükselten en iyi gübre seviyesi olduğunu ortaya koymuştur., Objective: This study was conducted to determine the effect of phosphorus levels on the grain yield and some yield parameters of teff grass (Eragrostis tef (Zucc.) Trotter). Material and Methods: The experiment was carried out on the experimental area of Ege University, Faculty of Agriculture, Department of Field Crops, Izmir/Turkey, during the summer growth seasons of 2017 as a pot experiment grown under outdoor. In the experiment, Dessie genotype of teff grass was used as crop material and five levels of phosphorus (0, 50, 100, 150, 200 kg P2 O5 ha-1) were tested. Some traits were evaluated in the experiment such as plant height, number of tiller, grain yield and harvest index. Results and Conclusion: The effects of phosphorus treatments were significant on all characteristics tested in the experiment. Application of the higher rates of P treatments increased the grain yields compared to the control. Based on these results, 100 kg P2 O5 ha-1 was proved the best fertilizer levels for teff grass grain yield under Mediterranean ecological conditions of Izmir.

Objective: This study was conducted on a private farmer field (Söke-Aydın) which was under typical Mediterranean climatic conditions in 2014 and 2015, to evaluate the influence of different row spacing on the productivity of teff crop.Material and Methods: In the experiment, seeds of teff genotype ‘Dessie’ were used as crop material. Field experiment was designed with three replications and, effects of four row spacing (17.5, 35.0, 52.5 and 70.0 cm) were investigated. Some traits were tested in the experiment such as number of plant at harvest, plant height, harvest index, total grain and dry matter (DM) yields, crude protein (CP), neutral detergent fibre (NDF) and acid detergent fibre (ADF) contents.Results: Two years average results indicated that there were significant differences among the row spacings on above-mentioned characteristics. On teff crop, two and three harvests were done for obtaining grain and herbage yield during the growing season, respectively. Total grain and DM yields increased by decreasing row spacing. The narrow rows provided higher forage quality compare to the wider rows.Conclusion: 17.5 cm row spacing can be recommended for obtaining teff grain and forage production for the region., Amaç: Çalışma, farklı sıra arası uzaklarının tef (Eragrostis tef) bitkisinin verimliliği üzerindeki etkisini değerlendirmek amacıyla 2014 ve 2015 yıllarında, tipik Akdeniz iklim koşulları altındaki (Söke-Aydın) bir üretici tarlasında yürütülmüştür.Materyal ve Metot: Araştırmada, bitki materyali olarak “Dessie” isimli tef genotipi kullanılmıştır. Deneme tesadüf blokları deneme desenine göre 3 tekrarlamalı olarak kurulmuş olup, dört farklı sıra arası uzaklığı (17.5, 35.0, 52.5 ve 70.0 cm) uygulanmıştır. Çalışmada; hasattaki bitki sayısı, bitki boyu, hasat indeksi, toplam tane ve kuru madde (KM) verimi, ham protein (HP) oranı, asit deterjanda çözünmeyen lif (ADF) ve nötr deterjanda çözünmeyen lif (NDF) gibi özellikler incelenmiştir.Bulgular: İki yıllık ortalama sonuçlar; sıra arası uzaklıklar arasında yukarıda belirtilen özellikler üzerine önemli farklar bulunduğunu göstermiştir. Yetiştirme mevsimi süresince bitki üzerinde, tane ve ot üretimi için sırasıyla iki ve üç hasat yapılmıştır. Sıra arası uzaklığın azalmasıyla toplam tane ve KM verimleri yükselmiştir. Dar sıralar, geniş sıralara kıyasla daha yüksek yem kalitesi sağlamışlardır.Sonuç: Yöre koşullarında tef bitkisinden yüksek tane ve ot verimi sağlamak için 17.5 cm sıra arası uzaklığı tavsiye edilebilir.

Objective: This study was conducted in order to determine dry matter (DM) yield, silage fermentation and some forage quality components of sweet sorghum (Sorghum bicolor var. saccharatum) grown in summer second crop production period, on the experimental fields of Faculty of Agriculture, Ege University under Mediterranean ecological conditions of Bornova-Izmir during two years in 2013-2014.Material and Methods: Two different sweet sorghum cultivars (Keller and Rio cv.) were used as crop material. Sweet sorghums were cut three different harvesting stages (panicle emergence, anthesis and doughy), and, field experiment were conducted with three replicates. Some traits were tested in the experiment such as DM yield, sugar content, silage pH, and crude protein content, cell wall properties.Results: Results indicated that, there were significant differences between harvest stages and sweet sorghum varieties in terms of above-mentioned characteristics. Delaying harvest stage affected positively on DM yield and fermentation quality but not forage characteristics (metabolisable energy and NDF, ADF). It was also concluded that Keller cv. was superior to Rio cv. with regard to abovementioned traits., Amaç: Bu çalışma, Akdeniz ikliminin egemen olduğu Bornova ovasında yetiştirilen tatlı darı (Sorgum bicolor var. saccharatum)’nın, kuru madde (KM) verimi, silaj mayalanma özellikleri ve yem kalitesini belirlemek amacıyla, 2013 ve 2014 yılları yazlık ikinci ürün yetiştirme koşullarında, Ege Üniversitesi Ziraat Fakültesi Tarla Bitkileri Bölümü’nün Bornova deneme tarlalarında iki yıl süreyle yürütülmüştür.Materyal ve Metot: Bitkisel materyal olarak “Keller ve Rio” isimli iki farklı tatlı darı çeşidi kullanılmıştır. Tatlı darı bitkisi üç farklı zamanda (başaklanma başlangıcı, anthesis dönemi, hamur olum dönemi) biçilmiştir. Tarla denemesi üç tekerrürlü olarak yürütülmüştür. Çalışmada; KM verimi, şeker oranı, silaj pH’ı, ham protein oranı ve hücre çeperi özellikleri gibi bazı parametreler incelenmiştir.Bulgular: Çalışmadan elde edilen sonuçlar; değişik tatlı darı çeşitleri üzerinde farklı biçim zamanlarının yukarıda belirtilen özellikleri üzerine önemli etkilerinin bulunduğunu göstermiştir. Geciken hasat dönemi KM verimi ile mayalanma özelliklerini olumlu yönde fakat silaj yem kalitesini (metabolik enerji ve NDF, ADF) olumsuz etkilemiştir. Ayrıca Keller çeşidinin Rio çeşidinden ele alınan özellikler açısından daha olumlu sonuç verdiği de saptanmıştır.

Denemede,İtalyan çiminin (Lolium multiflorumL.), tüylü fiğ (Vicia villosa L.) ileoluşturduğu farklı oranlardaki karışımların (italyan çimi + tüylü fiğ; 100+0 %, 80+20 %, 60+40 %,40+60 %, 20+80 % and 0+100 %), farklı biçim zamanlarındaki [I. Erken ilkbahar(Mart ayının son haftası), II. İlkbahar ortası (Nisan ayının ikinci haftası) veIII. Geç ilkbahar (Nisan ayının son haftası)] bazı verim ve kalite özellikleriincelenmiştir. Araştırma, 2012-2014 yılları arasında Ege Üniversitesi ZiraatFakültesi Tarla Bitkileri Bölümünün Bornova/İzmir’deki deneme tarlalarında 2yıl süre ile sürdürülmüştür. İki yıllık ortalama sonuçlara göre, hasattarihlerinin geciktirilmesiyle bitki boyu, kuru madde verimi, ADF ve NDF artışgöstermiş, karışımdaki buğdaygil oranının artması ile ham protein oranıdeğerleri düşmüştür. Karışımlar içerisindeki baklagil oranı arttıkça, kurumadde verimi ile ham protein oranı artış göstermiştir. Tüylü fiğin saf olarakele alındığı parseller, Akdeniz koşulları için en yüksek verim ve kaliteözelliğine sahip olmuşlardır., This study was executed in order to determine the effects of different harvest dates (early spring; the last week of March, mid spring; second week of April and late spring; last week of April) and various mixture rates (mixture of annual ryegrass + legume; 100+0%, 80+20%, 60+40%, 40+60%, 20+80% and 0+100%, respectively) of annual ryegrass with hairy vetch with grown as winter second crop on the dry matter yield and some yield parameters on Bornova experimental fields of Faculty of Agriculture in Ege University during the years of 2012-2014. According to 2 years average delaying harvest dates increased plant height, dry matter yield, NDF and ADF but decreased crude protein content and grass ratio in mixture. Higher legume ratio in the mixture increased dry matter yield and crude protein content. Pure hairy vetch was the best alternative with regard to yield and quality characteristics in the region under Mediterranean climatic conditions.

To evaluate the influence of different N and Plevels on the productivity of amaranth, a pot experiment under outdoorcondition was conducted on a amaranth genotype (cv. Don Juan) with fivenitrogen (0, 50, 100, 150, 200 kg·ha-1)and three phosphor levels (0, 50, 100 kg·ha-1).Some traits tested in the experiment were plant height, harvest index and grainyield, crude protein content and weight of thousand grain. Results indicatedthat increasing N and P levels positively affected above mentioned traitscompared to the control, and the highest grain yield for amaranth obtained from100 kg P and 150 kg N application per hectare., Farklı azotve fosfor seviyelerinin horozibiği verimliliği üzerindeki etkisinideğerlendirmek için “Don Juan” isimli horozibiği genotipinde, beş azot (0, 5, 10, 15, 20 kg/da) ve üç fosfor(0, 5, 10 kg/da) seviyesinin araştırıldığı bir saksı denemesi dışortamda yürütülmüştür. Çalışmada bitkiboyu, hasat indeksi, tane verimi, tane ham protein oranı ve 1000 tane ağırlığıgibi özellikler incelenmiştir. Sonuçlar, kontrol uygulamasına göre artan N ve P seviyelerinin verim ve verimunsurlarını olumlu yönde etkilediğini ve en yüksek tane veriminin dekara 10 kgP ve 15 kg Nuygulamasından alındığını göstermiştir.

Bu çalışma 2006 yılında EÜZF Toprak ve Tarla Bitkileri Bölümü laboratuvarlarında yürütülmüştür. Çalışmanın amacı, farklı örtü oranlarına (%0, %25, %50, %100) sahip 5 değişik serin iklim çim buğdaygilinde (Lolium perenne, Festuca arundinacea, Festuca rubra, Agrostis stolonifera, Poa pratensis), %9 eğimde, erozyon etkisinin değerlendirilmesidir. 3 tekerrürlü olarak kurulan denemede, yapay yağış (65 mm/saat) simulatörü kullanılmıştır. Sonuçlara göre, farklı örtü oranlarında ortalama olarak yüzey akış A.stolonifera’da %69, L.perenne’de %65, P.pratensis’de %53, F.rubra rubra’da %44, F.arundinacea’da %25, toprak kayıpları ise sırasıyla %98, 96, 95, 94 ve 92 oranlarında azalmıştır

his study was conducted in order to determine the effects of different harvest dates (Early Spring; the last week of March, Mid Spring; second T, u çalışma, Ege Üniversitesi Ziraat Fakültesi Tarla Bitkileri Bölümü’nün Bornova’da bulunun deneme tarlalarında, 2012-2014 yılları arasında 2 yıl süreyle sürdürülmüştür. Araştırmada, farklı biçim zamanlarında [I. Erken