Search

Bu çalışmada, vasküler Behçet Hastalığı (BH) tanısı ile izlediğimiz hastaların klinik, demografik verilerinin değerlendirilmesi, relaps sıklığı ve kullanılan tedavilerle olan ilişkisinin irdelenmesi amaçlanmıştır. BH tanılı 512 hastanın dosyası geriye dönük incelenerek 68 vasküler tutulumlu Behçet hastası tespit edildi. Demografik özellikler, birinci vasküler olay ve varsa nüksü, tedavi protokolleri kaydedildi. Vasküler tutulum sıklığı %13,28’idi. Hastaların %85’i erkekti. En sık alt ekstremitelerde venöz tutulum görüldü (%77,9). İlk vasküler relaps, hastaların %29,4’inde, ikinci vasküler relaps ise %8,8’inde gelişti. Vasküler tutulumlu Behçet hastalarında vasküler tutulumun tespit edilmesini takiben hastaların %73,5’i sistemik immünsüpresif (İS) tedavi, %45,5’i antikoagülan tedavi almıştı. İS tedavi almayan grupta relaps riski anlamlı olarak yüksek bulundu. (p=0.001) Antikoagülan tedavi alan grupta relaps oranı daha fazla olmakla birlikte istatistiksel olarak anlamlı bir fark saptanmadı (p=0.61). Vasküler tutulum sıklıkla erkeklerde görülmektedir. Tedavide İS'ler ve antikoagülanlar kullanılmaktadır. İmmünsupresif tedavi kullanımı vasküler relaps riskini azaltabilir, ancak antikoagülan tedavinin ek faydası gösterilememiştir. Bu konuda daha fazla sayıda hasta ile yapılacak çok merkezli çalışmalara ihtiyaç vardır. In this study, we aimed to evaluate the clinical and demographic data of the patients followed up with the dia gnosis of Vascular Behçet's Disease (BD), and to examine the frequency of relapse and its relationship with the treatments used. The data of 512 patients diagnosed with BD were reviewed retrospectively, and 68 BD with vascular involvement were detected. Demographic characteristics, first vascular event, and recurrence, if any, and treatment protocols were recorded. The frequency of vascular involvement was 13.28%. 85% of the patients were man. Venous involvement was most common in the lower extremities. (77.9%) The first vascular relapse occurred in 29.4% of the patients, and the second vascular relapse occurred in 8.8%. After the first vascular event, 73.5% of the patients received systemic immunosuppressive therapy and 45.5% received anticoagulant therapy. The risk of relapse was found to be significantly higher in the group that did not receive immunosuppressive therapy. (p=0.001) Although the relapse rate was higher in the group receiving anticoagulant treatment, no statistic ally significant difference was found. (p=0.61) Vascular involvement often occurs in male patients. Immunosuppressive therapies an d anticoagu- lants are used in the treatment. The use of immunosuppressive therapy can reduce the risk of vascular relapse. No additional benefit of anticoagulant therapy was observed. Multicenter studies with larger numbers of patients are needed for a better understanding in this issue.

Background/aim: to evaluate treatment adherence and predictors of drug discontinuation among patients with inflammatory arthritis receiving bDMARDs within the first 100 days after the announcement of the COVID-19 pandemic. Materials and methods: a total of 1871 patients recorded in TReasure registry for whom advanced therapy was prescribed for rheumatoid arthritis (RA) or spondyloarthritis (SpA) within the 3 months (6-9 months for rituximab) before the declaration of COVID-19 pandemic were evaluated, and 1394 (74.5%) responded to the phone survey. Patients' data regarding demographic, clinical characteristics and disease activity before the pandemic were recorded. The patients were inquired about the diagnosis of COVID-19, the rate of continuation on bDMARDs, the reasons for treatment discontinuation, if any, and the current general disease activity (visual analog scale, [VAS]). Results: a total of 1394 patients (493 RA [47.3% on anti-TNF] patients and 901 SpA [90.0% on anti-TNF] patients) were included in the study. Overall, 2.8% of the patients had symptoms suggesting COVID-19, and 2 (0.15%) patients had PCR-confirmed COVID-19. Overall, 18.1% of all patients (13.8% of the RA and 20.5% of the SpA; p = 0.003) discontinued their bDMARDs. In the SpA group, the patients who discontinued bDMARDs were younger (40 [21-73] vs. 44 years [20-79]; p = 0.005) and had higher general disease activity; however, no difference was relevant for RA patients. Conclusion: although the COVID-19 was quite uncommon in the first 100 days of the pandemic, nearly one-fifth of the patients discontinued bDMARDs within this period. The long-term effects of the pandemic should be monitored., Hacettepe Rheumatology Society

Bu çalışma, 2018 yılında Bursa'da düzenlenen Uludağ İç Hastalıkları Günleri’nde bildiri olarak sunulmuştur. Çalışmanın amacı, Romatoid artrit (RA) tedavisinde standart ilaç olan metotreksat (MTX) ile ilgili RA hastalarının bilgilerini bir anket aracılığıyla değerlendirmektir. Ağustos-Ekim 2017 tarihinde bir üniversite hastanesinde RA tanısı ile MTX kullanan hastalardan, MTX’in etki mekanizması, uygulama şekli, ilaç etkileşimi, yan etkileri, hastaların izlenme sıklığı ve yapılması gereken yaşam tarzı değişiklikleri ile ilgili soruları içeren anketi yanıtlamaları istendi. Yüz altmış iki hasta (144 kadın) çalışmaya dahil edildi. Ortalama hasta yaşı 52 (18-77), ortalama hastalık süresi 10.3 (1-40) yıl ve ortalama MTX kullanma süresi 7,1 (1-38) yıl idi. MTX’in hastalığı düzenleyen antiromatizmal bir ilaç olduğunu %50 hasta doğru yanıtladı. Uygulama sıklığının haftalık olduğunu %85; folik asid kullanımı gerekçesinin, tedavi toksisitesini azaltmak olduğunu ise %19 hasta belirtti ve yine sadece %11’i trimetoprim kontrendike olduğunu biliyordu. Hematolojik risklerden %11’i haberdardı ve %11’i aşırı duyarlılık pnömonisi riskinin farkındaydı. Laboratuvar testleri ile ilgili %51’inin bilgisi vardı. Doğurganlık çağında kadın ve erkeklerin MTX kullanırken kontrasepsiyon kullanması gerekliliğini bilenler %20 idi. %34’ü alkol tüketiminin sınırlı olması gerektiğini belirtti. Erkekler ve eğitim seviyesi yüksek olanlar istatistiksel olarak daha yüksek oranda doğru cevap verdi (p=0.019, p=0.000). Günlük pratikte RA hastalarında sıklıkla kullanılan MTX hakkında hastaların yetersiz bilgiye sahip olduğu görüldü. Özellikle ciddi yan etkiler, ilaç etkileşimleri ve doğum kontrolü gibi önemli konularda eksiklikler vardı. MTX’e ilişkin hasta bilgisi farklı eğitim araçlarını kullanarak düzenli olarak kontrol edilmeli ve desteklenmelidir. The aim of the study is to evaluate the rheumatoid arthritis (RA) patients' knowledge about methotrexate (MTX), the standard drug in the treatment of RA, through a questionnaire. In August-October 2017, patients who used MTX with a diagnosis of RA in a university hospital were asked to answer questionnaires about the mechanism of action of MTX, administration method, drug interaction, side effects, frequency of follow-up of patients and changes to the lifestyle that should be done. One hundred and sixty-two patients (144 women) were included in the study. The mean patient age was 52 (18-77) years, the mean disease duration was 10.3 (1-40) years, and the mean duration of MTX use was 7.1 (1-38) years. 50% of the patients correctly answered that MTX is an anti-inflammatory drug that regulates the disease. 85% of patients correctly responded to the weekly application frequency correctly.; 19% of the patients stated that the reason for using folic acid was to reduce the toxicity of the treatment and again only 11% knew that trimethoprim was contraindicated. 11% were aware of the hematological risks and 11% were aware of the risk of hypersensitivity pneumonia. 51% of them had knowledge about laboratory tests. 20% of women and men of childbearing age knew that they should use contraception while using MTX. 34% stated that alcohol consumption should be limited. Men and those with a high level of education gave a statistically higher rate of correct answers. (p=0.019, p=0.000) It was observed that the patients had insufficient knowledge about MTX, which is frequently used in RA patients in daily practice. There are shortcomings on important issues, especially serious side effects, drug interactions, and birth control. Patient information regarding MTX should be checked and supported regularly by using different training tools.

Çalışma, romatolojik hastalıklarda sosyal destek ve bakım veren yükü düzeylerinin belirlenmesi amacıyla tanımlayıcı olarak yapıldı. Çalış-maya 271 hasta ve yakını dahil edildi. Çalışmanın verileri, araştırmacılar tarafından hazırlanan “Hasta Tanıtım Formu”, “Hasta Yakını Tanıtım Formu” ile “Sağlığı Değerlendirme Anketi (HAQ)”, “Çok Boyutlu Algılanan Sosyal Destek Ölçeği” ve “Bakım Veren Yükü Ölçe-ği” ile toplandı. Verilerin değerlendirilmesinde, Mann Whitney U, Kruskal Wallis ve Spearman korelasyon analizleri yapıldı. Hasta yakınla-rının %82.3’ü kadın, hastaya yakınlığının ise çoğunluğunda eş/çocuk olduğu belirlendi. Hastalık tanısı açısından bakım yükünde anlamlı fark bulunamadı (p>0.05). Hastaların aktif hastalığı, eklem deformitesi, sistemik tutulumu, artmış semptom şiddetinin, bakım verenlerin ise; kötü ekonomik durumu, hasta ile birlikte yaşaması, bakım verme süresinin fazlalığı ve sosyal destek düzeyinin düşüklüğü bakım yükünü artıran faktörler olarak belirlendi. Fiziksel kısıtlılığın eşlik ettiği kronik hastalıklarda, hastanın olduğu kadar hastaya bakım verenin de olumsuz etkileneceği unutulmamalıdır.

Background Rheumatoid arthritis (RA) is a chronic inflammatory disease leading to deformities and disabilities. in the treatment of RA glucocorticoids are selected sometimes to relief symptoms and to increase compliance for treatment. Objectives The purpose of our study is to investigate whether concomitant glucocorticoid treatment at the baseline affects drug survival for abatacept treatment in RA. Methods Data on patient characteristics, diagnosis, previous treatment and outcomes have been collected since 2011 in Turkish Biologic (TURKBIO) Registry. By the end of December 2017, 338 RA patients, received abatacept from the TURKBIO registry, were included in the analysis. Patients were divided into groups according to the use of glucocorticoid when abatacept therapy was started. Demographic and clinical data including age, sex, disease type, disease duration, and previous or current treatment with DMARDs and biological drug durations are recorded in the database. Kaplan-Meier survival analysis was performed to estimate the drug survival. Subgroups were compared by log-rank. Results There were no significant differences in age, gender, seropositivity, tender and swollen joint counts at baseline in the study groups. The disease duration was higher in the glucocorticoid users (p=0.001). Abatacept was the first choice bDMARDs in the 44.5% of glucocorticoid users while it was 68.6% in the glucocorticoid non-users (p Conclusions When abatacept treatment started, concomitant use of glucocorticoid at the baseline could not significantly alter drug survival for abatacept in the RA. Disclosure of Interest None declared