Search

Amaç: Hiperemezis gravidarum, hamile kadınlarda ciddi komplikasyonlardan daha sık depresyon veya anksiyete bozukluğuna yol açabilir. Bu durum hamile kadının yaşam kalitesini önemli ölçüde bozabilir. Çalışmamızda hiperemezis gravidarum hastalarında depresyon ve anksiyete düzeylerinin araştırılması ve hiperemezisin yaşam kalitesine etkisinin incelenmesi amaçlanmıştır.Gereç ve Yöntemler: Çalışmaya 01.04.2018-01.10.2018 tarihleri ​​arasında hastanemize başvuran 87 hiperemezis tanısı almış, 24 hiperemezisli hasta dahil edildi. Tüm katılımcılar Beck Anksiyete Envanteri, Beck Depresyon Envanteri ve 12 soruluk yaşam kalitesi (SF-12) formlarını aldı.Bulgular: Çalışmaya dahil edilen hastaların ortalama yaşı 25,4 ± 5,0 yıl (Yaş aralığı: 17-39) idi. Tüm katılımcılarda minimal minimal anksiyete ve depresyon tespit edildi. Hiperemezis tanısı alan hasta grubu ile kontrol grubu arasında ortalama depresyon puanı (p = 0.161) ve anksiyete puanı (p = 0.266) açısından anlamlı bir fark yoktu. Gruplar arasında depresyon ve anksiyete düzeylerinin dağılımı açısından anlamlı fark bulunmadı (sırasıyla p = 0,46 ve p = 0,557).Sonuç: Sonuç olarak bulgularımız, anksiyete ve depresyon düzeylerinin hiperemezis gravidarum ile doğrudan ilişkili olamayacağını göstermektedir. Ancak hiperemezis tanısı almış gebelerin psikolojik durumlarının yakından izlenmesi, gerekli destek tedavilerinin yapılması ve yaşam kalitelerinin iyileştirilmesi gerekmektedir., Background: Hyperemesis gravidarum can lead to depression or anxiety disorder in pregnant women more frequently than serious complications. This situation can significantly deteriorate the quality of life of the pregnant woman. In our study, it was aimed to investigate the levels of depression and anxiety in patients with hyperemesis gravidarum, and to analyze the effect of hyperemesis on quality of life.Materials and Methods: The study included 87 patients diagnosed with hyperemesis and 24 patients without hyperemesis admitted to our hospital between the dates of 01.04.2018-01.10.2018. All participants received Beck Anxiety Inventory, Beck Depression Inventory and 12-question quality of life (SF-12) forms.Results: The mean age of the patients included in the study was 25.4±5.0 years (Age range: 17-39 years). Minimal minimal anxiety and depression were detected in all participants. There was no significant difference between the group of patients diagnosed with hyperemesis and the control group in terms of mean depression score (p=0.161) and anxiety score (p=0.266). No significant difference was found in terms of the distribution of depression and anxiety levels between the groups (p=0.46 and p=0.557, respectively). Conclusion: In conclusion, our findings show that anxiety and depression levels cannot be directly correlated with hyperemesis gravidarum. However, it is necessary to closely monitor the psychological status of pregnant women diagnosed with hyperemesis, to perform the necessary supportive treatments and to improve their quality of life.

HİDROSALPİNKS TANISINDAULTRASONOGRAFİ VE HİSTEROSALPİNGOGRAFİ YETERİNCE GÜVENİLİR Mİ? ÖZET AMAÇ:İnfertilhastaların uterin boşluğu ve fallop tüplerini ilk basamak değerlendirme ultrasonografi(USG) ile olup bir sonraki aşamada diğer gelişmiş ve etkili yöntemler olmasınarağmen histerosalpingografi (HSG) ucuz, kolaylıkla erişilebilir ve yorumlanmasıkolay olduğundan yaygın olarak kullanılmaktadır. Çalışmamızda HSG ve USGsonucunda hidrosalpinks ön tanısı konulan hastaların laparoskopi ilekorelasyonunu değerlendirerek HSG’nin ve USG’nin hidrosalpinks tanısı koymadakideğeri ve birbirlerine üstünlüğü olup olmadığını göstermeyi amaçladık.YÖNTEM:Çalışmaya1 Ağustos 2015 ile 1 Nisan 2017 tarihleri arasında hastanemizin kadın doğumpolikliniklerine infertilite nedeniyle ile başvuran HSG’de ya da USG’dehidrosalpinks saptanan 48 hasta dahil edildi. Tüm hastalar genel anestezialtında, laparoskopi ile opere edildi. Laparoskopide her iki tuba serbest metilen mavisi geçişi değerlendirildi. HSGveya USG sonucu ile laparoskopi sonucunun korele olmaması HSG’nin ya da USG’ninyanlış teşhisi olarak değerlendirildi. Laparoskopide patolojik bulguların olması halinde HSG ya da USG teşhisidoğru olarak kabul edildi. BULGULAR:48hastanın 30’u primer infertil 18’i sekonder infertildi. 26 hastaya HSG ilehidrosalpinks düşünüldü. Laparoskopi sonrası 15’inde (%57,7) hidrosalpinksdoğrulandı. 25 hastaya USG ile hidrosalpinks ön tanısıyla laparoskopi yapıldı.17’sinde (%68) hidrosalpinks doğrulandı.3 hastada hem USG de hemde HSG de hidrosalpinks mevcuttu. Bu hastalarda USGbulgularının laparoskopi ile korelasyonu değerlendirildi. Hsg’nin teşhisdoğruluğu (%57,7) USG’nin teşhis doğruluğu (%68) ile arasında istatistiksel birfark saptanmadı. (P=0,638). SONUÇ: İnfertiliteninilk basamak değerlendirmelerinden olan USG ve HSG ile ucuz ve kolay bir şekildehidrosalpinks tanısı konulabilir. Anahtarsözcükler: Hidrosalpinks, İnfertilte, Laparoskopi, ULTRASONOGRAPHY ANDHYSTEROSALPHYNOGRAPHY RELIABLE IN THE DIAGNOSIS OF HYDROSALPİNX?SUMMARYOBJECTIVE: Although the first stepevaluation of infertile patients with uterine cavity and fallopian tubes isultrasonography (USG), hysterosalpingography (HSG) is widely used because it ischeap, easily accessible and easy to interpret, although other advanced and effectivemethods are available at the next stage. In our study, we aimed to evaluate thecorrelation of HSG and USG with laparoscopy of patients with hydrosalpinx presumptivediagnosis and to show whether HSG and USG are superior to each other inhyphrosalpinx diagnosis.METHODS: Between August 1, 2015 andApril 1, 2017, 48 patients who were admitted to our obstetric gynecology out patientclinic for infertility, or who underwent hydrosalpinx in USG were included inthe study. All patients underwent laparoscopy under general anesthesia.Laparoscopy was used to evaluate the incidence of free methylene blue in bothtuba. Correlation of HSG or USG result with laparoscopy result was assessed asfalse diagnosis of HSG or USG. In the case of pathological findings onlaparoscopy, HSG or USG diagnosis was accepted correctly.RESULTS: Of the 48 patients, 30 were primerinfertile 18 were secondary to infertile. 26 patients were considered hydrosalpinxwith HSG. Hydrosalpinx was confirmed in 15 (57.7%) of the patients after laparoscopy.Twenty-five patients underwent laparoscopy with USG and hydrosalpinx anterior diagnosis.In 17 (68%) hydrosalpinx was confirmed. In 3 patients, both USG and HSG hadhydrosalpinx. The correlation of USG findings with laparoscopy was evaluated inthese patients. There was no statistically significant difference between the diagnosticaccuracy of HSG (57.7%) and the diagnostic accuracy of USG (68%). (P = 0.638).CONCLUSION: USG and HSG, which are thefirst-line evaluations of infertility, can diagnose hydrosalpinx cheaply and easily.

24th Biennial International Congress on Thrombosis / EMLTD Congress -- MAY 04-07, 2016 -- Istanbul, TURKEY

24th Biennial International Congress on Thrombosis / EMLTD Congress -- MAY 04-07, 2016 -- Istanbul, TURKEY

Introduction : Characterized by tendency for delayed recurrences and good prognosis mostly, granulosa cell tumors represent the most common sex-cord stromal tumors of the ovary and form 2-3% of all ovarian cancers. Clinically, they are well-known for their potent estrogenic capacity and postmenopausal bleeding constitutes its most common clinical sign, which usually ensues following the prolonged exposure of the endometrium to estrogen released from the tumor. Therefore, estrogen-related endometrial anomalies are frequently encountered in patients with granulosa cell tumors. In this study we aimed to present the patients with granulosa cell tumors operated in our institution and to evaluate their endometrial findings in the light of a literature review. Material and methods: Endometrial findings of the patients who had been operated in the Obstetrics and Gynecology Department of Zeynep Kamil Training and Research Hospital were retrospectively analyzed. The pathological specimens belonging to the individual cases were re-evaluated and changes in the endometrium were noted. Endometrial findings were classified as endometrial cancer, endometrial hyperplasia (complex with/without atypia, simple with/without atypia), endometrial polyp, irregular proliferative endometrial layer and non-significant findings. Results: The analysis of 29 endometrial specimens has revealed endometrial polyp in 8 cases, irregular proliferative endometrium in 3 patients, endometrial hyperplasia in 7 cases and endometrioid adenocarcinoma in one patient. Among the patients diagnosed with endometrial hyperplasia 2 patients had complex endometrial hyperplasia with atypia, one had complex endometrial hyperplasia without atypia and 4 patients had simple endometrial hyperplasia without atypia. Neither the tumor differentiation grades nor the tumor diameters have demonstrated a correlation with the endometrial findings. Conclusion: Granulosa cell tumors are hormonally active, therefore they can give rise to endometrial pathologies leading to secondary symptoms and findings. Therefore when an adnexial mass is detected and a granulosa cell tumor is suspected, the evaluation of the patient should be extended for all endometrial pathologies, Amaç: Geç nüks eğilimli ve çoğunlukla iyi prognozlu olan granüloza hücreli tümörler overin en sık görülen sex-cord stromal tümörleridir. Tüm over kanserlerinin ise %2-3’ünü oluştururlar. Klinikte en çok östrojenik etki gösteren over tümörü olarak bilinirler ve endometriyumun tümörden salınan östrojene uzun süre maruz kalması nedeniyle ortaya çıkan postmenopozal kanama en sık izlenen klinik bulgusudur. Bu nedenle granüloza hücreli tümörlü hastalarda östrojen ilişkili endometriyal anormallikler sıklıkla beklenir. Çalışmamızda hastanemizde opere olan granüloza hücreli tümör vakalarının literatür ışığında endometrial bulgularını tartışmayı amaçladık. Gereç ve yöntemler: Zeynep Kamil Eğitim ve Araştırma Hastanesi’nde opere olan hastaların endometrial bulguları retrospektif olarak incelendi. Olguların patoloji arşivindeki materyalleri tekrar gözden geçirildi ve endometriumda izlenen değişiklikler not edildi. Endometriumdaki bulgular endometriyal kanser, endometrial hiperplazi (kompleks,atipili, atipisiz ve basit, atipili, atipisiz), endometriyal polip, düzensiz proliferatif endometrium varlığı ve özellik izlenmeyen olarak gruplandırıldı. Bulgular: Yirmidokuz olgunun endometriumlarında; 8 olguda endometriyal polip, 3 olguda düzensiz proliferatif endometrium, 7 olguda endometrial hiperplazi ve 1 olguda endometrioid adenokarsinom saptandı. Endometrial hiperplazi saptanan hastalardan 2’sinde kompleks atipili endometriyal hiperplazi, 1’inde kompleks atipisiz endometrial hiperplazi, 4’ünde de basit atipisiz endometrial hiperplazi mevcuttu. Tümörlerin diferansiyasyon dereceleri ile endometrium bulguları arasında bir ilişki saptanmadı. Tümör çapları ile endometrium bulguları arasında bir ilişki söz konusu değildi. Sonuç: Granüloza hücreli tümörler hormon olarak aktif olmaları sebebiyle endometrial patolojilere sebep olarak sekonder bulgu ve semptomlara yol açmaktadırlar. Bu sebeple adneksiyel patoloji saptanıp granüloza hücreli tümör düşünülen olgularda endometrial patolojiler iyi değerlendirilmelidir.

Objective: Uterine carcinosarcomas are relatively rare tumors with poor prognosis. These tumors were considered as a subset of uterine sarcomas; however currently they are classified within the carcinoma group. Recent studies have revealed that these tumors behave according to the characteristics of the epithelial component. The aim of the study was to discuss the histopathological characteristics of these quite aggressive tumors, which were diagnosed in our clinic, in the light of the literature. Materials and Methods: We performed a retrospective analysis of 18 patients with uterine sarcoma, who were operated at our oncology department between 2004 and 2014. Cases with a pathology result of either carcinosarcoma or malignant mixed Müllerian tumor were included in the study pathologically. Tumor size, presence of myometrial invasion and pelvic lymph node metastases were reviewed. Demographic data were recorded. Staging was performed according to FIGO (1988) protocol. Results: 18 patients were diagnosed with carcinosarcoma. 95% of the patients were in postmenopausal period. The mean age was 64.6 . 13 patients underwent comprehensive surgical staging (total hysterectomy + bilateral salpingo-oophorectomy + pelvic para-aortic lymphadenectomy + omentectomy + appendectomy). 5 patients with advanced stage disease underwent suboptimal debulking. 7 patients were stage I and 11 patients were stage II-IV. Myometriyal invasion was present in 17 patients and for 9 of these patients the invasion was observed in more than ½ of the myometrium. Lymphovascular invasion was observed in 11 patients. Conclusion: Uterine carcinosarcomas are extremely aggressive neoplasms. Although they used to be categorized under the group of sarcoma, recent studies have shown that uterine carcinosarcomas are high-grade endometrial carcinomas, which include sarcomatous metaplasia. First-line treatment for uterine carcinosarcomas is surgery. Adjuvant chemotherapy and radiation therapy combinations are used as complementary therapies, Amaç: Uterin karsinosarkomlar nadir görülen oldukça kötü prognozlu tümörlerdir. Daha önceleri uterin sarkomların bir alt grubu olarak değerlendirilen bu tümörler artık karsinom grubu içinde değerlendirilmektedir. Yeni yapılan çalışmalarda bu tümörlerin klinik davranışının epitelyal komponentin özelliklerine bağlı olduğu belirtilmektedir.Çalışmamızda kliniğimizde tanı alan ve oldukça agresif davranışlı olan bu tümorleri literatür ışığında histopatolojik özellikleriyle tartışmayı amaçladık.Gereç ve Yöntemler: Hastanemiz obstetrik ve onkoloji bölümünde 2004-2014 yılları arasında opere edilen uterin karsinosarkom olguları retrospektif olarak incelendi. Bölümümüzde karsinosarkom veya malign mikst Müllerian tümör tanısı alan olgular çalışmaya dahil edildi. Tümör boyutları, myometriyal invazyon varlığı, pelvik lenf nodu metastazları gözden geçirildi. Demografik veriler kayıt edildi. Evreleme FIGO (1988) protokolüne göre yapıldı.Sonuçlar: Hastanemizde karsinosarkom tanısı alan 18 hastanın %95 i postmenopozal dönemde olup ortalama yaş 64,6 (47-85) olarak izlendi. 13 hastaya evreleme cerrahisi (total histerektomi+ bilateral salpingooferektomi+ pelvik paraaortik lenfadenektomi+omentektomi+appendektomi) 5 olguya ise ileri evrede olması sebebiyle suboptimal debulking yapıldı. 7 olgumuz evre-I iken, 11 olgumuz evre II-IV idi. Myometriyal invazyon17 hastada mevcutken, bunların 9 tanesinde invazyon myometriyumun ½’den fazlasını tutmuş görünümdeydi. Lenfovasküler invazyon 11 hastada izlendi.Tartışma ve Sonuç: Uterin karsinosarkomlar oldukça agresif neoplazmalardır. Önceden sarkomlar grubunda incelenirlerken, son çalışmalar uterin karsinosarkomların sarkomatöz metaplazi içeren yüksek dereceli endometriyal karsinomlar olduklarını göstermiştir. Tedavide ilk seçenek cerrahi olup, adjuvan kemoterapi ve radyoterapi kombinasyonları tamamlayıcı tedavi olarak kullanılmaktadır.

Literatürde, kadın genital sisteminde atipik stromal hücreler özellikle vagina, vulva ve serviksi içeren alt genital sistemde başlıca da fibroepitelyal polipler üzerinde tanımlanmışlardır. Polipler endometrium epiteli ile örtülü olup değişik oranlarda gland stroma ve kan damarlarından oluşurlar. Sıklıkla kabul edilen görüş endometrial poliplerin kanser öncüsü olduğudur. Klinik olarak premenopozal dönemde menometroraji postmenopozal dönemde ise anormal uterin kanama ile semptom verirler. Atipik hücreler özellikle endometriyumda oldukça nadir olarak rapor edilmişlerdir. Bu hücreler özellikle küçük endometriyal örneklerde malign hücreler ile karışabilir (adenosarkom, endometrial stromal sarkom ve karsinosarkom). Radikal cerrahiyi önlemek için, patologların ve jinekologların kadın genital sistemindeki bu atipik hücrelerin farkında olması gerekmektedir., Atypical stromal cells of the female genital tract have been already described in the literature, which are predominantly observed as a feature of fibroepithelial polyps of the lower genital system including vagina, vulva and cervix. Polyps are covered with endometrial lining and composed of varying amounts of glandular stroma and blood vessels. Endometrial polyps are usually regarded as a cancer precursor. Clinically patients with endometrial polyps apply to a hospital with menometrorrhagia in the premenopausal period and abnormal uterine bleeding in the postmenopausal period. However these atypical cells have been rarely encountered in the endometrium. Following limited endometrial sampling these cells are frequently confused with malignant cells (adenosarcoma, endometrial stromal sarcoma and carcinosarcoma). In order to prevent radical surgery, the pathologist as well as the gynecologist need to know these atypical cells of the female genital system very well.