Search

Objective: The aim of this study is to investigate Legionella species in 50 patients with atypical pneumonia, using culture, urinary antigen test and molecular techniques. Methods: Non-selective BCYE-α media (Oxoid, England) and selective BMPA media (Oxoid, England) were used to isolate Legionella spp. from respiratory tract samples. The urinary samples of the patients were tested with the Alere BinaxNOW Legionella Urinary Antigen Card (Abbott, US) test to identify the presence of L. pneumophila serogroup 1 specific bacterial antigen. All respiratory tractsamples were tested with a commercial Duplicα RealTime Legionella pneumophila 23S rRNA specific region detection kit (Euroclone Diagnostica, Italy) and two home-made PCR methods. Home-made gel electrophoresis PCR tests were performed using Leg primers designed from 16S ribosomal RNA gene partial sequences for Legionella spp and primers targeting the Lmip (macrophage infectivity potentiator) gene for L. pneumophila. In the home-made real-time PCR test, primers targeting the lipopolysaccharide (lps) biosynthesis gene of L. pneumophila serogroup-1, the L. pneumophila mip gene, and the Legionella spp DNA region encoded by the 16S ribosomal RNA gene were used. Results: The commercial Real-time PCR assay identifed the sequence of L. pneumophila 23S rRNA gene specific region in seven respiratory tract samples. Five samples were detected as Legionella spp. in home-made gel electrophoresis-based PCR and home-made Real-time PCR assay. Hovewer, all samples tested negative in the urinary antigen card test for L. pneumophila serogroup 1. Conclusion: We conclude that the PCR positivities with three different molecular methods indicate that Legionella species other than L. pneumophila serogroup 1 should be investigated in the patients with atypical pneumonia using molecular methods. Also, our study demonstrates the significance of PCR methods in the investigation of Legionella species in clinical samples taken from patients with negative test results for L. pneumophila serogroup 1 specific urinary antigen test, but who are clinically considered to have Legionella pneumoniae.

Giriş ve Amaç: Malignite ve pulmoner tromboemboli birlikteliği tespit edilen hastalarda primer malignitenin yeri ve patolojik tipi ile pulmoner tromboemboli arasındaki ilişkiyi incelemek amaçlanmıştır. Yöntem ve Gereçler: Kliniğimizde Mayıs 2010-Ekim 2013 tarihleri arasında malignite ve pulmoner tromboemboli birlikteliği tespit edilen 42 hasta çalışmaya alındı. Bu olguların yaş, cinsiyet, ek hastalık, sigara alışkanlıkları sorgulandı. Primer malignitenin saptandığı organ, patolojik tipi, metastaz varlığı, tanı zamanı, verilen tedaviler kaydedildi ve sonuçlar tartışıldı. Bulgular: Çalışmaya dahil edilen 42 malignite ve pulmoner tromboemboli tanısı olan hastanın 15'i kadın (%35,7), 27'si erkekti (%64,3) ve yaş ortalamaları 60,4 14 olarak bulundu. 19 (%45,2) hastada primer akciğer malignitesi ve 23 (%54,7) hastada akciğer dışı malignite mevcuttu. Akciğer malignitesi olan hastaların 13'ünde (%30,9) adenokarsinom, 4'ünde (%9,5) squamöz hücreli karsinom ve 2'sinde (%4,7) küçük hücreli karsinom saptandı. Akciğer dışı malignitesi olanlarda, 9 hastada (%21,4) gastrointestinal sistem malignitesi, 8 hastada (%19) genitoüriner sistem malignitesi, 3 hastada (%7,1) baş- boyun tümörü, 2 hastada (%7,1) hematolojik malignite ve 1 hastada (%2,3) primeri bilinmeyen metastatik karsinom tespit edildi. Yapılan venöz Doppler ultrasonografi incelemesinde 25 hastada (%59,5) alt ekstremitede trombüs, 2 hastada (%4,8) üst ekstremitede trombüs, 2 hastada (%4,8) hem üst hem de alt ekstremitede trombüs tespit edildi. Tartışma ve Sonuç: Kanser hastalarında tromboembolik hastalıklar önemli bir mortalite nedenidir. Özellikle pulmoner tromboembolinin mortaliteyi artırıcı etkisi fazladır. Bu nedenle klinik şüphe varlığında PTE tanısı bir an önce konulmalı ve tedavi edilmelidir. Bir başka açıdan PTE nedeniyle takip edilen hastalarda altta yatan bir malignite olma olasılığı düşünülmeli ve gerekli incelemeler yapılmalıdır., Introduction: In this study we aimed to evaluate the relationship between the location and histological structure of primary malignancy and pulmonary thromboembolism (PTE) in patiens both having malignancy and pulmonary thromboembolism. Material and Methods: Forty- two (42) patients followed by the diagnosis of both malignancy and PTE were enrolled in our study between May 2010- July 2013. We assessed our patients according to ages, genders, comorbidity and smoking habits and malignancy according to the location of malignancy, pathological subtypes, metastases and the duration of the initial diagnosis. Results: Of the whole 42 patients with malignancy and PTE, 15 patients were female (35,7%), 27 patients were male (64,3%). The mean age were 60,4 ± 14 . 19 patients (45,2%) were having pulmonary, 22 patiens (52,4%) were having extrapulmonary malignancy. The distrubition of pulmonary malignancy were as follows; adenocarcinoma (13 (30,9%)), squamous cell (4, (9,5%)) and small cell carcinoma (2 (4,7%)). The distrubition of extrapulmonary malignancy were as follows; gastrointestinal tract malignancies (9 (21,4%)), malignancy of the genitourinary system 8 (19%), head and neck tumors (3 (7,1%)), haematological malignancy (2 (7,1%)) and metastatic carcinoma of unknown primary (1(2,3%)). The lower extremity thrombosis in 25 patients (59,5%), the upper extremity thrombosis in 2 patients (4,8%), both upper and lower extremities thrombosis in 2 patients (4,8%) were detected by the examination of the venous Doppler ultrasound. Discussion and Conclusion: Thromboembolic diseases are known as one of the major causes of mortality in cancer patients. It has been shown in the previously studies that pulmonary thromboembolism has an enhancing effect to mortality in cancer patients. Therefore, in the presence of clinical suspicion of PTE, it must be diagnosed and treated as soon as possible. Patients of whom are diagnosed as PTE should be reconsidered and further investigations should be performed because of the probability of an underlying malignancy.

Tütün ürünlerinin kullanımı ve artan sağ kalım süreleriyle birlikte kronik solunum yetmezliği olan hasta sayıları da artmıştır. Hastaların yaşam kalitelerini artırmak ve sağlık harcamalarını azaltmak için evde bakım hizmetleri geliştirilmiştir. Uzun süreli oksijen tedavisi (USOT) ve mekanik ventilasyon uygulamaları bu hastalar için iki majör tedavi yöntemidir. USOT'da en sık kullanılan oksijen temin sistemi oksijen konsantratörleridir. Ancak bu cihazların etkin ve sürekli kullanımında çeşitli sorunlarla karşılaşılmaktadır. Hastalarımızın oksijen konsantratörlerini ne kadar doğru kullandıklarını görmek ve kullanım ile ilgili sorunlarına çözüm üretmek amaçlı çalışmamızı planlandık. Kliniğimizde solunum yetmezliğiyle takip edilen ve evde oksijen konsantratörü ile USOT alan 30 hasta çalışmaya alındı. Tüm hastaların yaşları, cinsiyetleri, sosyal güvenceleri, konsantratör verilmesine neden olan hastalık tanıları ve hastalığın süresi, ek hastalıkları, sigara öyküleri, konsantratör kullanım süreleri ve cihazın üzerinde mevcut olan kullanım süresi kaydedildi. Hastaların 19'u (%63) erkek, 11'i (%37) bayandı. Yaş ortalamaları 65.5 ±12.6 idi. 19 (%63.33) hasta KOAH, 6 (%20) hasta bronşektazi, 3 (%10) hasta intersitisyel akciğer hastalığı, 1 (%3.33) hasta bronkoalveoler akciğer kanseri, 1 (%3.33) hasta KKY nedeniyle oksijen konsantratörü kullanmaktaydı. Hastaların çoğunun cihaz kullanımıyla ilgili birden fazla şikayeti mevcuttu. Cihaza bağlı hareket kısıtlılığı ve cihazın gürültülü çalışması en sık karşılaşılan şikayetlerdi. Sadece 2 hasta (%9.09) günde 15 saat ve üzeri USOT alıyordu. Cihazını 1 saat/günden az kullanan 3 hasta (%13.63) vardı. Hastaların oksijen konsantratörü kullanımına uyumlarını engelleyen ancak çözülebilir çeşitli problemler mevcuttur. Hastaların USOT'a uyumunu artırmada en önemli yöntem cihazın ilk verilişinde hastaların ayrıntılı bilgilendirilmesidir., Patients with chronic respiratory failure (CRF) increase associated with the use of tobacco products and increased survival times. Home care develope to improve the patients' quality of life and reduce health care costs. Long-term oxygen therapy (LTOT) and mechanical ventilation strategies are major treatments for these patients. Oxygen concentrators commonly used for LTOT. However, there are several problems about LTOT effectively and continuously. We planned this study to realize how many patients use oxygen concentrators consistently and to help their problems. Thirty patients who diagnosed CFR and take LTOT by oxygen concentrator were enrolled to this study. All patients' age, sex, social security, which diagnoses to give concentrator and duration of illness, comorbidities, smoking history, their habits in oxygen usage and counter results on oxygen concentrators were recorded. Nineteen patients were male and 11 patients were female. The mean age was 65.5 ± 12.6. Nineteen COPD, 6 bronchiectasis, 3 interstitial lung disease, 1 bronchoalveolar lung cancer, 1 congestive heart failure were using oxygen concentrators. Many of the patients had more than one complaints about oxygen usage. Limitation of movement and noisy of the device were the most common complaints. Only 2 patients were receiving LTOT over 15 hours per day. Three patients were using oxygen concentrator less than1 hour / day. Several problems which can be solved prevent the compliance of using oxygen concentrators in patients. The most important method for increasing patient's compliance with LTOT is detailed information when initial administration of the concentrator.

Amaç: Bu çalışmanın amacı sarkoidozlu hastalarda kemik tutulumunda konvansiyonel radyografi ile manyetik rezonans görüntüleme (MRG) tetkikinin karşılaştırılmasıdır. Yöntem ve Gereçler: Klinik ve patolojik olarak sarkoidoz tanısı konulan 25 olgu incelendi. Tüm olgular bilateral el, el bilek grafisi ve MRG ile tetkik edilerek, tutulum açısından konvansyonel radyografi ile MRG karşılaştırıldı. Bulgular: Yirmibeş hastanın sadece 1’inde (%4) direkt grafide sarkoidoz kemik tutulumu açısından bulgu saptandı. MRG’ye göre ise 3 hastada (%12) el, el bilek kemiklerinde tutulum saptandı. El, el bilek MRG tetkikine ek olarak ayağında ağrı şikayeti olan bir hastaya ayak MRG tetkiki yapıldı. Bu hastada tarsal kemikte lezyon saptandı. MRG lezyonları göstermede daha üstün olmasına rağmen direkt grafi ile MRG'nin kemik tutulumunu saptama başarısı karşılaştırıldığında; MRG'nin sarkoidoz kemik lezyonlarını saptamada direkt grafiye göre istatistiksel olarak anlamlı üstünlüğü bulunmadı (P = 0.62). Sonuç: Bu çalışma, sarkoidozda el, el bilek grafisi ile el, el bilek MRG’nin karşılaştırıldığı ilk çalışmadır. Literatürde MRG’nin kemik tutulumunu saptamada direkt radyografiden üstün olduğunu gösteren vaka bildirileri vardır. Çalışmamızda MRG standart grafiye göre üstün bulunmamakla beraber vaka bazında değerlendirildiğinde standart grafilerden daha iyi sonuçlar verdiği görülmüştür. Bu çalışmada vaka sayısı azdır ve MRG'nin üstün bulunmaması vaka sayısı ile ilişkili olabilir. Aim:The aim of this study is to compare conventional radiography (CR) and magnetic resonance imaging (MRI) in terms of involvement of hand and wrist bones in patients with sarcoidosis. Material and Methods: Clinically and pathologically diagnosed 25 sarcoidosis patients were investigated. All patients were evaluated with bilateral hand and wrist radiography, and MRI. Results: The bone involvement of sarcoidosis was seen only 1 of 25 patients (4%) on radiography. Bone involvement of hand and wrist was determined in 3 patients (12%) on MRI. Foot MR exam was added to one patient who had foot pain. Tarsal bone lesion was determined in this patient. Although MRI is more effective in showing the lesions, there was no statistically significant difference on determining the bone lesions of sarcoidosis when the success of MRI is compared with CR in terms of detection of bone involvement (P = 0.62). Conclusion: This study is the first study in which hand, wrist CR and MRI were compared in sarcoidosis. There are case reports about superiority of MRI in bone involvement. MRI was not found superior in this study but when it is evaluated on the basis of cases it was seen that MRI gave better results than CR.

Pulmoner tromboembolizm (PTE), pulmoner arterin kan pıhtısı ile ani tıkanması sonucunda oluşan klinik tablodur ve miyokard infarktüsünden sonra en sık görülen kardiyovasküler hastalıktır. Tedavi edilmeyen PTE olgularında mortalite oranı %25-30 dolaylarındayken, tedavi edilenlerde bu oran %2-8'e kadar düşer. Pulmoner tromboembolizm olguları klinik olarak masif, submasif ve non-masif olarak sınıflandırılır. Günümüzde masif PTE hastaları gibi submasif PTE hastalarına da kontrendikasyon yoksa trombolitik verilmesi görüşü öne çıkmaktadır. PTE alt tipinin tanımlanmasında ekokardiyografi ve akciğer bilgisayarlı tomografi tetkiki yapılması gereklidir, ancak her hastanede acil şartlarında ulaşılamamaktadır. Bu nedenle masif ve submasif PTE hastalarının, nonmasif hastalardan ayırt edilmesini sağlayacak biyokimyasal belirteçlerin saptanması önemlidir. Bu çalışmanın amacı PTE klinik alt gruplarının ayırımında kullanılabilecek belirteçlerin saptanmasıdır.Çalışmaya 98 PTE hastası dahil edildi. TBT çekilerek PTE tespit edilen hastalar çalışmaya alındı. Hastalar klinik olarak masif (n=13), submasif (n=50) ve nonmasif (n=35) olarak üç gruba ayrıldı. Tüm hastaların ilk başvurudaki plazma troponin I, NT pro-BNP, CK, CK-MB, AST, ALT, LDH, ALP, GGT, bilirubin, üre, kreatinin, ürik asit, Na, K, Cl, sedimentasyon hızı, CRP, D-dimer düzeyleri kaydedildi. Masif ve submasif PTE hastaları ile nonmasif PTE hastaları karşılaştırıldığında LDH (p

Sarkoidoz sebebi bilinmeyen birçok sistemi tutabilen, granülomatöz bir hastalıktır; kas iskelet sistemini ve kemikleri de tutabilir. Bu çalışmanın amacı sarkoidozlu hastalarda kemik tutulumunda konvansiyonel radyografi ile manyetik rezonans görüntüleme (MRG) tetkikinin karşılaştırılmasıdır. Bu çalışmada klinik ve patolojik olarak sarkoidoz tanısı konulan yaş ortalaması 39.2±11.2 olan, 19-60 yaş aralığında 25 olgu incelendi. %80'i (n=20) bayan, %20'si (n=5) erkekti. Hastaların anamnezleri alınıp, fizik muayeneleri yapıldı. Tüm hastalar rutin olarak akciğer grafisi, bronkoskopi, toraks yüksek çözünürlüklü bilgisayarlı tomografisi (YÇBT), solunum fonksiyon testi (SFT), serum anjiotensin converting enzim (ACE) ve kalsiyum düzeyleri, 24 saatlik idrar kalsiyum düzeyi, tüberkülin cilt testi (TCT), elektrokardiyogram, bilateral el, el bilek grafisi ve bilateral el, el bilek MRG ile tetkik edildi. Sarkoidozda kemik tutulumunu saptama başarısı açısından el, el bilek grafisi ile el, el bilek MRG tetkiki karşılaştırıldı. Hastaların %44'üne (n=11) bronkoskopi, %56'sına (n=14) bronkoskopi dışı yöntemlerle tanı konuldu. %4'ü (n=1) evre 0, %44'ü (n=11) evre I, %52'si (n=13) evre II olarak değerlendirildi. Hasta populasyonunda evre III ve IV olgu saptanmadı. Hastalarda en sık semptom dispne (%52), halsizlik (%52) ve kuru öksürüktü (%36). 16 hastada (%64) TCT negatifti. 17 hastada (%68) serum ACE yüksekliği saptandı. Ortalama (ort.) ACE düzeyi 79.63±53.16 U/L'di. 19 hastada (%76) SFT normal saptanırken, 5 hastada restriktif (%20), 1 hastada obstruktif patern saptandı (%4). 2 (%8) hastada DLCO (karbonmonoksit diffüzyon kapasitesi) %80'in altındaydı. Hastalar radyolojik olarak toraks YÇBT ile tekrar değerlendirildi. Akciğer grafisi ile hastaların %52'sinde parankim tutulumu saptanırken, toraks YÇBT ile %76 hastanın parankim tutulumu olduğu görüldü. Hastalar YÇBT'nin akciğer grafisine üstünlüğü açısından değerlendirildiğinde YÇBT istatistiksel olarak anlamlı üstün bulundu (p=0.03). En sık ekstrapulmoner tutulum cilt (%20) ve ekstrapulmoner lenf nodlarında (%16) saptandı. Hastaların %20'sinde otoimmün hastalık birlikteliği saptandı. Hastaların hepsi kemik tutulumu açısından bilateral el, el bilek direkt grafileri ve bilateral el, el bilek MRG ile değerlendirildi. 25 hastanın sadece 1'inde direkt grafide sarkoidoz kemik tutulumu açısından bulgu saptandı. Bu hastada el, el bilek direkt grafisinde, sol el 4. parmak orta falanks distalinde litik lezyon saptandı. MRG'ye göre ise 3 hastada (%12) el, el bilek kemiklerinde tutulum saptandı. Direkt grafi ile MRG'nin kemik tutulumunu saptama başarısı karşılaştırıldığında; MRG'nin sarkoidoz kemik lezyonlarını saptamada direkt grafiye göre istatistiksel olarak anlamlı üstünlüğü bulunmadı (p=0.62). Osteoartiküler şikayeti olan 2 hastada semptoma yönelik olarak MRG incelemesi yapıldı ve direkt grafide bulgu saptanmazken, MRG ile şikayetleri olan bölgelerde kemik lezyonu saptandı. 25 sarkoidoz hastası tedavi açısından değerlendirildi ve 7 hastaya (%28) sistemik steroid tedavisi başlandı. Bu çalışma, sarkoidozda el, el bilek grafisi ile el, el bilek MRG'nin karşılaştırıldığı ilk çalışmadır. Literatürde MRG'nin kemik tutulumunu saptamada direkt radyografiden üstün olduğunu gösteren vaka bildirileri vardır. Çalışmamızda MRG standart grafiye göre üstün bulunmamakla beraber vaka bazında değerlendirildiğinde standart grafilerden daha iyi sonuçlar verdiği görülmüştür. Bu çalışmada vaka sayısı azdır ve MRG'nin üstün bulunmaması vaka sayısı ile ilişkili olabilir. Bu sonuçlardan yola çıkılarak sarkoidoz hastalarında el, el bilek kemik grafilerinin rutin olarak çekilmesinin gerekli olmadığı, bunun tersine osteoartiküler semptomları olan hastaların özellikle MRG ile değerlendirilerek kas iskelet sistemi tutulumunun tanısının konulabileceği sonucuna varılabilir. Daha geniş serilerde MRG'nin direkt grafiye üstün olabileceği öngörülebilir. Sarcoidosis is a multisystemic granulamatous disease with unknown ethiology. It can affect muscle, joint and also bones. The aim of this study is to compare convansional radiography (CR) and magnetic resonans imaging (MRI) in terms of bone involvement of sarcoidosis patients. Clinically and pathologically diagnosed twentyfive sarcoidosis patients were investigated in this study. There were 20 (80%) female and 5 (20%) male patients and the mean age was 39.2±11.2 years. The age interval was 16-90 years. Anamneses of the patients were taken and then they were made physical examination. All patients were studied with chest radiography, broncoscopy, high resolution chest tomography (HRCT), respiratory function test (RFT), serum anjiotensin converting enzim (ACE) and calcium levels, 24 hour urine calcium levels, tuberculin skin test (TCT), electrocardiogram, bilateral hand and wrist CR and MRI. Hand, wrist CR and MRI success were compared in terms of bone involvement. Broncoscopy was used in 44% patients and the other methods were used in 56% patients as diagnosis method. 4% (n=1) of patients stage 0, 44% (n=11) of patients stage I and 52% (n=13) of patients were evaluated as stage II. There were no stage III, and IV in patients population. The most frequent symptoms were dyspne (52%), weakness (52%) and dry cough (36%). TCT was negative in 16 patients (64%). Serum ACE levels were high in 17 patients (68%). The mean ACE level was 79.63±53.16 U/L. Respiratory function test was normal on 19 patients (76%). Restrictive pattern was found on 5 patients (20%), and obstructive pattern was found on 1 patient (4%). Diffusing capacity of the lung for carbon monoxide (DLCO) was under 80% in 2 patients (8%). While parenchyme involvement was 52% on chest radiography, it was 76% on HRCT. When the patients were evaluated as superiority of HRCT to lung radiography, HRCT was found significant statistically superior (p=0.03). Most extrapulmonary involvements were skin (20%) and extrpulmonary lymph nodes (16%). Autoimmune disease association was determined in 20% of patients. All patients were evaluated with bilaterally hand and wrist radiography, also hand and wrist MRI in terms of bone involvement. The bone involvement of sarcoidosis was seen only 1 of 25 patients on radiography. There was a lytic lesion in distal part of left hand's fifth finger middle phalanx on radiography. Hand and wrist bone involvement was determined in 3 patients (12%) on MRI. When CR and MRI were compared in light of determining success of bone involvement, MRI was not found superior statistically significant (p=0.62). MRI was applied to 2 patients who had osteoarticular complaints. Bone lesions were determined on MRI, but CR was negative. 25 patients were evaluated for therapy and systemic steroid therapy was started to 7 patients (% 28). This study is the first study in which hand, wrist CR and MRI were compared in sarcoidosis. There are case reports about superiority of MRI to CR in bone involvement. MRI was not found superior to CR in our study but when it is evaluated on the basis of cases it was seen that MRI gave better results than CR. The number of cases is less in this study so that the lack of superiority of MRI may be related to number of cases. Based on these results, it is concluded that hand and wrist CR is not necessary in sarcoidosis patients, contrary musculoskeletal system involvement can be diagnosed with MRI in patients with osteoarticular symptoms. The superiority of MRI to CR can be predicted on larger serials. 80

ÖZET Kükürt dioksit (SO2) gıdaların korunmasında yaygın olarak kullanılan ve pek çok zararlı etkisiyle endüstriyel ve çevresel kirliliğe neden olan bir maddedir. Malatya ilinde kayısı kükürtlemesinde çalışan işçiler işlem sırasında yüksek konsantrasyonda SO2 gazına maruz kalmaktadır. Çalışmamız kayısı kükürtleme sırasında ortaya çıkan SO2 gazının sağlıklı işçilerin solunum sistemine etkisini araştırmak amacıyla düzenlenmiştir. Yaşlan 15-69 (31,29±14,66) arasında değişen 69 erkek kayısı işçisi çalışmaya alındı. İşçilerin maruz kaldıkları havadaki SO2 konsantrasyonu ölçüldü. Tüm işçilerin SO2 gazı maruziyetinden önce ve sonra semptomları değerlendirildi, akciğer muayeneleri ve solunum fonksiyon testleri yapıldı. İşçilerin kısa süreli maruz kaldıkları SO2 gazı konsantrasyonu 106,6 - 721.0 ppm (342,0+195,3) arasında değişiyordu. Gözde yanma ve batma, nefes darlığı, öksürük, burun akıntısı, burunda kaşıntı ve boğazda gıcık hissi S O2 maruziyeti sırasında arttı (pO.001). Semptomların çoğu 1 saat sonunda kendiliğinden geçti veya şiddeti azaldı. SO2 maruziyeti öncesi ve sonrası akciğer muayene bulgularında anlamlı bir fark yoktu. FVC, FEVı, FEVı/FVC, PEF, FEF25-75, Vmax25, Vmaxso, Vmax75 değerlerinde S02 maruziyetinden sonra belirgin azalma görüldü. Ortalama azalma miktarı sırasıyla; 0.16 L, 0.39 L, % 5.22, 1.39 L, 0.82 L/sn, l.,03 L/sn, 0.75 L/sn ve 0,45 L/sn olarak bulundu. P değeri FVC için 0,05, diğer parametreler için ise < 0,001 olarak bulundu. FEVı, FEVı/FVC ve FEF25-75'de olan azalma FVC'deki azalmadan daha fazlaydı. Buda SCVnin bronkokonstriksiyon etkisinin ön planda olduğunu düşündürdü Sonuç olarak, kayısı kükürtlemesinde çalışan işçilerde işlem sırasında, kısa sürede ve yüksek konsantrasyonda SO2 maruziyetinin akut olarak mukozalarda irritasyona yol açtığı ve özellikle obstrüktif tipte olmak üzere solunum fonksiyonlarında bozulmaya neden olduğu gösterilmiştir. 41 SUMMARY Sulfur dioxide (S02) is a ubiquitous hazardous product widely used in industrial processes and environmental pollution. Occupational S02 exposure of the workers at higher concentrations emerges during the apricot sulfurization to obtain dry apricot product.. Workers are exposed to high concentrations of S02 during apricot sulfurization in the city of Malatya. The aim of this study was to investigate the effect of S02, which came out during the sulfurization of apricot, on respiratory system in the apricot workers. The study included 69 healthy male workers. The subjects were between 15-69 (31,29±14,66) years of age, and they were all actively involved in dried apricot manufacturing. The level of S02 in the air, which all workers were exposed to, was also measured. The pre and post S02 exposure symptoms of all workers were noted along with the results of their lung physical examination and pulmonary functions. The S02 levels ranged between 106,6 and 721,0 ppm (342,0±195,3). It was observed that there was an increase on eye irritation, dyspnea, cough, feeling of sore throat and nose irritation during the post S02 exposure period. These symptoms disappeared except cough, within one hour after exposure to the normal air. There was no significant difference between the findings of-!ur.g physical examinations performed pre and post S02 exposure period. However, a significant decrease was observed in the level of FVC, FEVi, FEVyFVC, PEF, FEF25.75, Vmax25, Vmax5o, Vmax75 during the post exposure period and mean decrease in the pulmonary function test were, 0.16 L, 0.39 L, 5.22 %, 1.39 L, 0.82 L/sc, l.,03 L/sc, 0.75 L/sc and 0,45 L/sc respectively. The level of decrease in FEV,, FEVi/FVC and FEF25-75 was higher than the level of decrease in FVC. These findings suggested that the effect of S02 on pulmonary function test was mostly obstructive pattern In conclusion, this study showed that exposure to high level of S02 for a short period, causes irritation on mucous membranes and decrease in pulmonary functions (especially in obstructive pattern) during the process of apricot sulfurization. 42 55