Search

Amaç: Doğumsal diyafragma hernisi (DDH), yaklaşık 3300 canlı doğumda bir görülen doğumsal bir anomalidir (1-4). DDH yaklaşık %90'nını posterolateral diyafragma hernisi oluşturur ve tedavisi cerrahidir. Defekt onarımı sonrası morbidite açısından çok önemli olan komplikasyon defektin nüks etmesidir (62). Nüks oranı genel anlamda açık cerrahi de %2-10 arasında iken torakoskopik cerrahide bu oran %5-40 arasındadır (2, 54). Bu tez çalışmasında, açık ve torakoskopik teknik ile onarılan DDH'li olgulardaki nüks oranları araştırıldı. Gereç ve yöntem: Çalışmaya DDH nedeniyle Mart 2008 ve Mart 2018 tarihleri arasında ameliyat edilen ve yasal vasilerinden onam alınan 35 çocuk dahil edildi. Dahil edilen hastaların verileri geriye dönük olarak dosya taraması ile elde edildi. İstatistiksel analiz için kategorik değişkenlerin karşılaştırılmasında Ki-Kare Test kullanıldı. Sürekli değişkenler için grup karşılaştırmaları, T test veya Mann-Whitney U testi ile yapıldı.Bulgular: Açık onarım yapılan 20 olgunun birinde (%5), torakoskopik onarım yapılan 15 olgunun altısında (%40) nüks gelişti. Cerrahi tekniğe göre nüks görülmesi istatistiksel açıdan anlamlıydı (p0,05). Açık onarım tekniği ile nüks eden bir olgunun ameliyat süresi 165 dakika, torakoskopik teknikle onarılıp nüks gelişen altı olguda ise ameliyat süre ortalaması 98,3 dakika idi. Ameliyat süreleri ile nüks gelişmesi arasında istatistiksel açıdan anlamlılık yoktu (p>0,05). Emilebilir dikiş materyali kullanılan 12 olgunun birinde (%8,3) nüks gelişti, emilemez dikiş materyali kullanılan 25 (%67,5) olgunun altısında (%24) ise nüks gelişti. Nüks gelişmesi ile kullanılan dikiş materyalinin özelliği arasında istatistiksel açıdan anlamlılık saptanmadı (p>0,05). ECMO'ya giren yedi hastanın beşi (%71,4) ilk ameliyatından sonra öldü. Hayatta kalan iki ECMO'lu olgunun her ikisine de ECMO, ilk ameliyattan sonra kurulmuş olup, birinde iki kez nüks gelişti. ECMO uygulaması ile nüks gelişmesi arasında istatistiksel anlam bulunmadı (p>0,05). Toraks içine herniye olmuş organlara bakıldığında, 35 olgunun 18'inde (%51,4) mide ve bu 18 olgunun üçü nüks eden grupta olmak üzere, 13 (%37,1) olgu da yine bunun üçü nüks eden grupta olmak üzere karaciğer toraks yerleşimliydi. Dokuz (%24,3) olgu da ise hem karaciğer hem de mide toraks yerleşimliydi ve dokuz olgunun biri (%11,1) nüks eden gruptaydı. Toraks içine herniye olan organlar ameliyat teknikleri arasında istatistiksel açıdan anlamlı olsa da nüks gelişmesi açısından anlamlı bulunmadı (p>0,05). Nüks gelişmesi açısından sadece cerrahi onarımın açık veya torakoskopik yapılması istatistiksel açıdan anlamlı bulundu (p0.05). The operation time was 165.3 minutes in one case of recurrence with open repair technique, and the average operation time was 98.3 minutes in six cases of recurrence with thoracoscopic technique. There was no statistically significant difference between operation time and recurrence (p> 0,05).Recurrence developed in 1 (8.3%) out of 12 patients operated with absorbable suture and in 6 (24%) out of 25 patients with non-absorbable suture. There was no statistically significant relationship between the suture material used and the recurrence development (p> 0,05). Five (71.4%) of the 7 patients who had undergone ECMO died after the first operation. ECMO was applied after the operation in both of the two patients who survived and one of the survivors had developed recurrence two times. There was no statistical significance between ECMO application and recurrence development (p> 0.05).In 18 out of 35 patients, stomach was located in thorax and in 13 patients liver and in 9 patients both stomach and liver were located in the thorax. Three patients in stomach and liver groups and one in both stomach and liver group developed recurrence after the operation. However, the organs in the thorax were statistically significant between the surgical techniques, there was not any statistically significant diffence in terms of recurrence (p> 0,05). In terms of recurrence, only open or thoracoscopic repair of the surgical repair was statistically significant (p

Bu çalışmanın amacı, diyafram fıtığı şekillenmiş kedilerde preoperatif ve postoperatif oluşan patofizyolojik değişikliklerin böbrek perfüzyonuna etkisinin non-invaziv bir yöntem olan doppler ultrasonografi ile böbrek RI değeri ölçülerek belirlenmesi ve kullanılabilirliğinin incelenmesidir.Çalışmanın hayvan materyalini diyafram fıtığı tanısı konmuş 10 farklı ırk ve yaştaki kedi oluşturdu. Olguların klinik, radyografik ve ultrasonografik muayeneleri yapılarak kayıt altına alındı. Her olgunun iki farklı hekim tarafından preoperatif böbrek RI değerleri ölçümü yapıldı. Cerrahi sağaltımı yapılan her olgunun intraoperatif bulguları kayıt altına alındı ve operasyon sonrası 1. ve 10. günlerde gene iki farklı hekim tarafından böbrek RI değerleri ölçümü yapıldı.Solunum stresi ve hipoksinin şiddetli olduğu olgularda, preoperatif RI değerleri eşik değer olan 0,71 in üzerinde ölçüldü. Karaciğer konjesyonu şekillenen ve karaciğer enzimlerinde anlamlı artış belirlenen olgularda ise postoperatif 1. günde RI değerleri eşik değer üzerinde ölçüldü. Çalışmayı oluşturan dört olguda ise operasyon öncesi ve sonrası RI ölçümlerinin eşik değer üzerine çıkmadığı görüldü.Sonuç olarak; hipoksinin ve kardiyovasküler bozuklukların şiddetine göre oluşan hemodinamik değişikliklerin böbrek üzerindeki etkisinin belirlenmesinde, karaciğerin fıtıklaştığı olgularda inkarserasyon ve konjesyona bağlı hepatorenal sendromun erken tanısının konulmasında,böbrek RI değerlerindeki artış saptanarak doppler ultrasonografinin kullanılabileceği kanısına varılmıştır. The aim of this study is to evaluate pathophysiologic changes in kidneys of cats that has diaphragmatic hernia, preoperative and postoperative durations using Doppler ultrasonography which is a non-invasive diagnostic method, to measure kidney RI values and examining the availability. 10 different breed and age cats used for this study.Clinical, radiographic and ultrasonographic examinations of the cases were recorded and recorded. Each cases RI measurements has done by two different veterinary surgeons. Intraoperative findings recorded and postoperative RI measurements made by two different veterinary surgeons in days 1 and 10. In cases of severe respiratory stress and hypoxia, preoperative RI values were measured above the threshold value of 0.71. In cases of liver congestion and significant increase in liver enzymes the RI values were measured on the threshold value on postoperative day 1. In the four cases that evaluated in the study, it was seen that the RI measurements pre- and postoperative controls did not exceed the threshold value.As result, determination of the effect of hemodynamic changes on the kidney because of hypoxia and cardiovascular abnormalities, early detection of hepatorenal syndrome due to congestion and incarceration in cases of hepatic herniation, Doppler ultrasonography can be used to detect the increase of kidney RI values. 106

Amaç: Konjenital diyafragma hernisi (KDH), etiyolojisi tam olarak bilinmeyengelişiminde birçok faktörün rol oynadığı, fetal dönemde diyaframda meydana gelen birdefektten karın içi organların göğüs boşluğuna girmesi ile karakterize doğumsal biranomalidir. Yaklaşık olarak 10000 doğumun 2,3'ünde görülür ve mortalitesi yüksektir. Buçalışmada Ondokuz Mayıs Üniversitesi Tıp Fakültesi Yenidoğan Yoğun Bakım Ünitesi'ndetakip ve tedavi edilen KDH'li bebeklerin retrospektif olarak değerlendirilmesi planlanmıştır.Yöntem: Ondokuz Mayıs Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Sağlığı ve HastalıklarıAnabilim Dalı Yenidoğan Yoğun Bakım Ünitesi'nde Nisan 2006-Ağustos 2016 tarihleriarasında KDH tanısıyla takip ve tedavi edilen hastaların dosyaları retrospektif olarakdeğerlendirilmiştir. Hastaların demografik ve klinik özellikleri ve bunların prognostikdeğerleri incelenmiştir. Çalışma protokolü Ondokuz Mayıs Üniversitesi Tıp Fakültesi EtikKurulu tarafından onaylanmıştır.Bulgular: Çalışmada 18 (%58,1) erkek ve 13 (%41,9) kız toplam 31 hastaretrospektif olarak değerlendirildi. 23 (%74,1) hasta term, 8 (%25,8) hasta preterm doğmuştu.18 hasta (%58) cerrahi onarım geçirmişti. Üç hastada (%9,6) genetik anomali, 21 hastada(%67,7) ek bir anomali, 21 hastada (%67,7) kardiyak anomali mevcuttu. Herni 26 hastada(%83,8) sol, iki hastada (%6,4) sağ taraflı idi. 13 hastaya (%41,9) yüksek frekanslı osilatuvarventilasyon (high frequency oscillatory ventilation, HFO) uygulanmış, 13 hasta (%41,9)surfaktan almıştı. Tüm olgular değerlendirildiğinde 14 hastanın (%45,2) hayatta olduğu, 17hastanın (%54,8) ise kaybedildiği belirlendi. KDH'li hasta grubunda ek malformasyonvarlığının, özellikle de kardiyak anomali varlığının prognoz açısından en önemli belirleyiciolduğu tespit edilmiştir.Sonuç: Konjenital diyafragma hernisi mortalitesi yüksek bir konjenital anomalidir.Serimizde olguların %42'si cerrahi onarım öncesinde (pulmoner hipoplaziye bağlı olarak)kaybedilmiştir. Cerrahi operasyona kadar yaşayabilen hastalarda ise sağkalım %80'dir. Buveriler ailelerin hem doğum öncesi hem de doğum sonrası bilgilendirilmesinde yararlıolacaktır.Anahtar Kelimeler: Konjenital diyafragma hernisi, prognoz, mortalite, sağkalım Background: Congenital diaphragmatic hernia (CDH); with an estimated prevalenceof 2.3 in 10,000 births, is the abnormal shifting of intraabdominal organs into the thoraciccavity through a diaphragmatic defect which occurs during fetal life. The exact etiology isunknown, and many factors are suggested to play role in the pathogenesis. The mortality rateis very high. The aim of this study is to evaluate the cases with CDH retrospectively and todetermine the prognostic factors in Ondokuz Mayıs University Faculty of Medicine NeonatalIntensive Care Unit (NICU).Methods: The hospital records of cases diagnosed as CDH in Ondokuz MayisUniversity Faculty of Medicine NICU between April 2006 and August 2016 wereretrospectively evaluated. The prognostic value of demographic and clinical data fordetermining survival was analyzed. The study protocol was approved by the local ethicscommitte.Results: Data of 18 (58.1%) boys and 13 (41.9%) girls were retrospectivelyevaluated. 23 (74.1%) were term, and 8 (25.8%) were preterm. 18 (58%) patients had surgicalrepair. Three (9,6%) patients had genetic abnormalities, 21 (67.7%) patients had additionalabnormalities, and 21 (67.7%) had cardiac abnormalities. The CDH was left sided in 26(83%) and right sided in 2 (6.4%) cases. 13 patients (41.9%) receivedHFOV treatment, and13 patients (41.9%) received surfactant. 14 patients (45.2%) survived, where17 (54.8%) died.The presence of additional malformation, especially cardiac anomaly, was found to be themost important predictor of prognosis in patients with CDH.Conclusion: Congenital diaphragmatic hernia is a serious congenital abnormalitywith a high mortality. 42% of cases died before corrective surgery due to pulmonaryhypoplasia. The survival ratio in patients after corrective surgery was 80%. This data isimportant for counselling families both prenatally and postnatally.Keywords: Congenital diaphragmatic hernia, prognosis, mortality, survival 61

Amaç Bu tezin amacı erişkinlerde, Çok Kesitli Bilgisayarlı Tomografi (ÇKBT) ile insidental saptanan diafragmatik (Morgagni, Bochdaleck ve Hiatal) hernilerin oranlarını saptamak, hernilerin dağılım özelliklerini bulmak, hernilerin özelliklerini tespit etmek ve literatür ile karşılaştırmaktır. Gereç ve Yöntem: Şubat 2013 – Mayıs 2013 tarihleri arasında Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Radyoloji Ünitesi’ne çeşitli klinik ön tanılarla başvuran 670 hastanın batın, 330 hastanın toraks olmak üzere toplam 1000 hastanın bilgisayarlı tomografi görüntüleri retrospektif olarak değerlendirildi. Çalışmada radyoloji arşivinden ve hastane kayıtlarından faydalanıldı. 16 dedektörlü (Toshiba Activion) ve 64 Dedektörlü (Philips Brillance) BT cihazlarında çekilen görüntüler değerlendirildi. Öncelikle hastaların diafragmatik hernilerinin olup olmadığı araştırıldı. Diafragmatik hernisi olan hastalar Morgagni, Bochdaleck ve Hiatal herni gruplarına ayrıldı. Hernilerin kendi içlerinde sıklıkları belirlendi ve herniler içeriklerine göre gruplandırıldı. Bulgular: 1000 hastanın 192 (% 19.2) sinde toplam 211 herni saptandı. Saptanan 211 herninin % 51 i morgagni , % 37 si hiatal , % 12 si bochdaleck idi. 1000 hastanın % 10.7 sinde morgagni, % 7.8 inde hiatal ve % 2.6 sında bochdaleck hernisi saptandı. Morgagni hernisi saptanan hastaların % 99 u yalnızca omental yağlı doku içerirken, % 1 inde omental yağlı doku ve barsak ansı içermekteydi. Morgagni hernisi saptanan hastaların % 84 ü sağda, % 12 si solda ve % 4 ü de bilateral yerleşimli idi. Hiatal herni saptanan hastaların % 75 i sliding, % 17 si miks ve % 8 i paraözafagial tip hiatal herni idi. Bochdaleck hernisi saptanan hastaların % 69 u solda, % 31 isağda idi. Herni saptanan 192 hastanın % 88 i tek, % 11 i iki ve %1 i üç tip herniyi de içermekteydi. İki herni saptanan hastaların % 50 si morgagni ve hiatal, % 23 ü morgagni ve bochdaleck ve % 27 si bochdaleck ve hiatal hernilerini içermekteydi. Sonuç: Torakal ve abdominal hastalıklar için kullanılan ÇKBT gibi ince kolimasyon sağlayan tekniklerin kullanımının artması ile diafragmatik hernilerin insidental tespiti kolaylaşmış, insidental saptanan herni sıklığı artmıştır. Diafragmatik herniler en yüksek oranda (% 19.2) ÇKBT ile saptanmıştır. En sık morgagni hernisi saptanırken bunu hiatal ve bochdaleck hernisi takip etmiştir. Aim The aim of this thesis is to retrospectively assess the proportion, distrubition and properties of incidentally detected diaphragmatic hernies ( Morgagni, Bochdaleck and Hiatal hernies) in multislice Computer Tomography (CT) studies of adults and compare with literature. Material and Method: We retrospectively assessed CT findings of 1000 patients (670 abdomen and 330 thorax CT) admitted to Dicle University department of radiology between february 2013 and may 2013 with various clinical diagnosis. Archive of our radilogy clinic and patient records which comprise 16 detector (Toshiba Activion) ve 64 detector (Philips Brillance) CT studies have been used. Primarily we investigate whether diaphragmatic hernia exists or not. The patients those have diaphragmatic hernia have been divided to three groups as Morgagni, Bochdaleck ve Hiatal hernia. After determine frequency we divided hernias to subgroups according to their content. Findings Of these patients, totally 211 hernias were detected in 192 patients (%19.2). Among these hernias, 51% Morgagni , 37% Hiatal , and 12% were Bochdaleck hernia. Frequency of hernias in main patient group 10.7% for Morgagni, 7.8% for Hiatal and 2.6% for Bochdalek hernia. 99% of Morgagni hernia were include just omental fatty tissue while remaining were include both fat tissue and bowel loop. 84% of Morgagni hernias were right sided, 12% left sided and remaining were bilateral. Hiatus hernia were sliding type(75% ), mixed type(17%) and paraeusophagial type(8%). 69% of Bochdalek hernias were left sided and 31% were right sided. Patients those have hernia (192 individuals) were diagnosed with single (88%), double (11%) and triple(1%) type of hernias. Patients with double type of hernia were including Morgagni and Hiatus (50%), Morgagni and Bochdalek (23%)and Bochdalek and Hiatus hernia(27%). Conclusion Increased using of thin sectional and low collimation cross sectional imaging techniques like multislice CT for thoracic and abdominal pathologies has eased incidental diagnosis of diaphragmatic hernia which raised their frequency. Diaphragmatic hernias were detected with highest ratio by using multisclice CT(% 19.2). The most common hernia type was Morgagni consequented by Hiatal and Bochdalek hernia, respectively.

ÖZETNitrofen verilerek konjenital diyafragma hernisi oluşturulan ratlarda NAC ve D vitamini'nin pumoner hipoplaziye etkisiDr.Seniha Esin ODABAŞKonjenital diyafragma hernisi (KDH) yenidoğan yoğun bakımdaki ilerlemelere rağmen mortalitesi hala yüksek bir anomalidir. KDH'de ölümlerin en önemli sebebi, pulmoner hipoplazidir. Pulmoner hipoplazinin sebebi henüz tam aydınlatılmamış olmakla beraber multifaktöriyel olduğu düşünülmektedir.Bu çalışmada, nitrofen ile KDH oluşturulan ratlarda, N-asetil sistein (NAC), D vitamini ve NAC ile beraber D vitamininin pulmoner hipoplaziye etkisi araştırıldı.Çalışmada Sprague Dawley cinsi gebe ratlar kullanıldı. Ratlar, grup 1 (sham grubu), grup 2 (kontrol/nitrofen grubu), grup 3 (nitrofen+NAC grubu), grup 4 ( nitrofen+ D vitamini grubu), grup 5 (nitrofen+NAC+D vitamini grubu) olarak 5 gruba ayrıldı. Grup 2, 3, 4 ve grup 5'e gebeliğin 9,5' uncu gününde 200 mg nitrofen bir ml zeytinyağı içinde, orogastrik yol ile verildi. Grup 3'e 16. günden itibaren 4 gün süre ile subkutan yol ile 800 mg/kg'dan NAC verildi. Grup 4'e 16. günden itibaren 4 gün süre ile subkutan yol ile 1 mcg/kg'dan D vitamini ve grup 5'e 16. günden itibaren 4 gün süre ile subkutan yol ile 800 mcg/kg'dan NAC ve 1mcg/kg'dan D vitamini verildi.Gebeliğin 21-22. gününde doğan yavru ratlara laparotomi yapıldı. Grup 1(n=8),grup 2(n=6)' den rastgele seçilen ve sol diyafragma hernisisaptanan ve grup 3(n=29), 4(n=11) ve 5(n=11)'den sol diyafragma hernisi tespit edilen yavru ratların akciğerleri çıkarıldı. Akciğerler morfolojik (vücut ağırlığı, sağ akciğer ve sol akciğer ağırlığı, akciğer / vücut ağırlığı oranı), histopatolojik (Alveolar septal kalınlık, interstisyum, epitelyal hücreler) ve immunohistokimyasal (TGF-β1 ve Sürfaktan Protein A) olarak incelendi.Akciğerlerin morfolojik incelenmesinde istatiksel olarak vücut ağırlığı, sağ akciğer ağırlığı yönünden anlamlı fark bulunmadı(p>0,05).Sol akciğer, akciğer / vücut ağırlığı oranına bakıldığında grup 2'de diğer gruplara oranla istatiksel olarak anlamlı düşüklük görüldü (p0,05). Considering the left lung weight, lung weight/ body weight ratio, group 2 was seen to be statistically significant lower when compared to other groups. (p

ÖZETAmaçBu tezin amacı erişkinlerde, Çok Kesitli Bilgisayarlı Tomografi (ÇKBT) ile insidental saptanan diafragmatik (Morgagni, Bochdaleck ve Hiatal) hernilerin oranlarını saptamak, hernilerin dağılım özelliklerini bulmak, hernilerin özelliklerini tespit etmek ve literatür ile karşılaştırmaktır.Gereç ve Yöntem: Şubat 2013 ? Mayıs 2013 tarihleri arasında Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Radyoloji Ünitesi?ne çeşitli klinik ön tanılarla başvuran 670 hastanın batın, 330 hastanın toraks olmak üzere toplam 1000 hastanın bilgisayarlı tomografi görüntüleri retrospektif olarak değerlendirildi. Çalışmada radyoloji arşivinden ve hastane kayıtlarından faydalanıldı. 16 dedektörlü Toshiba Activion ve 64 Dedektörlü Philips Brillance BT cihazlarında çekilen görüntüler değerlendirildi. Öncelikle hastaların diafragmatik hernilerinin olup olmadığı araştırıldı. Diafragmatik hernisi olan hastalar Morgagni, Bochdaleck ve Hiatal herni gruplarına ayrıldı. Hernilerin kendi içlerinde sıklıkları belirlendi ve herniler içeriklerine göre gruplandırıldı.Bulgular: 1000 hastanın 192 (% 19.2) sinde toplam 211 herni saptandı. Saptanan 211 herninin % 51 i morgagni , % 37 si hiatal , % 12 si bochdaleck idi. 1000 hastanın % 10.7 sinde morgagni, % 7.8 inde hiatal ve % 2.6 sında bochdaleck hernisi saptandı. Morgagni hernisi saptanan hastaların % 99 u yalnızca omental yağlı doku içerirken, % 1 inde omental yağlı doku ve barsak ansı içermekteydi. Morgagni hernisi saptanan hastaların % 84 ü sağda, % 12 si solda ve % 4 ü de bilateral yerleşimli idi. Hiatal herni saptanan hastaların % 75 i sliding, % 17 si miks ve % 8 i paraözafagial tip hiatal herni idi. Bochdaleck hernisi saptanan hastaların % 69 u solda, % 31 isağda idi. Herni saptanan 192 hastanın % 88 i tek, % 11 i iki ve %1 i üç tip herniyi de içermekteydi. İki herni saptanan hastaların % 50 si morgagni ve hiatal, % 23 ü morgagni ve bochdaleck ve % 27 si bochdaleck ve hiatal hernilerini içermekteydi.Sonuç: Torakal ve abdominal hastalıklar için kullanılan ÇKBT gibi ince kolimasyon sağlayan tekniklerin kullanımının artması ile diafragmatik hernilerin insidental tespiti kolaylaşmış, insidental saptanan herni sıklığı artmıştır. Diafragmatik herniler en yüksek oranda (% 19.2) ÇKBT ile saptanmıştır. En sık morgagni hernisi saptanırken bunu hiatal ve bochdaleck hernisi takip etmiştir. ABSTRACTAim The aim of this thesis is to retrospectively assess the proportion, distrubition and properties of incidentally detected diaphragmatic hernies ( Morgagni, Bochdaleck and Hiatal hernies) in multislice Computer Tomography (CT) studies of adults and compare with literature.Material and Method: We retrospectively assessed CT findings of 1000 patients (670 abdomen and 330 thorax CT) admitted to Dicle University department of radiology between february 2013 and may 2013 with various clinical diagnosis. Archive of our radilogy clinic and patient records which comprise 16 detector Toshiba Activion ve 64 detector Philips Brillance CT studies have been used. Primarily we investigate whether diaphragmatic hernia exists or not. The patients those have diaphragmatic hernia have been divided to three groups as Morgagni, Bochdaleck ve Hiatal hernia. After determine frequency we divided hernias to subgroups according to their content. Findings Of these patients, totally 211 hernias were detected in 192 patients (%19.2). Among these hernias, 51% Morgagni , 37% Hiatal , and 12% were Bochdaleck hernia. Frequency of hernias in main patient group 10.7% for Morgagni, 7.8% for Hiatal and 2.6% for Bochdalek hernia. 99% of Morgagni hernia were include just omental fatty tissue while remaining were include both fat tissue and bowel loop. 84% of Morgagni hernias were right sided, 12% left sided and remaining were bilateral. Hiatus hernia were sliding type(75% ), mixed type(17%) and paraeusophagial type(8%). 69% of Bochdalek hernias were left sided and 31% were right sided. Patients those have hernia (192 individuals) were diagnosed with single (88%), double (11%) and triple(1%) type of hernias. Patients with double type of hernia were including Morgagni and Hiatus (50%), Morgagni and Bochdalek (23%)and Bochdalek and Hiatus hernia(27%).Conclusion Increased using of thin sectional and low collimation cross sectional imaging techniques like multislice CT for thoracic and abdominal pathologies has eased incidental diagnosis of diaphragmatic hernia which raised their frequency. Diaphragmatic hernias were detected with highest ratio by using multisclice CT(% 19.2). The most common hernia type was Morgagni consequented by Hiatal and Bochdalek hernia, respectively. 55

ÖZET Cerrahi tedavi ve yoğun medikal tedavilere rağmen konjenital diafragma hernili yeni doğanlarda mortalite halen çok yüksek oranlardadır. Akciğer hipoplazisi daima bu patolojiye eşlik etmektedir. Bu deneysel çalışmada, anne ratlara nitrofen vermek suretiyle yavru ratlarda konjenital diafragma hernisi (KDH) oluşturulması ve prenatal dönemde anne ratlara uygulanan hormonal tedavinin KDH gelişmiş yavru ratlarm akciğerlerine olan etkilerini morfometrik, biyogenetik ve histopatolojik olarak incelemeyi amaçladık. Bu amaçla ratlar, kontrol, nitrofen ve nitrofen+TRH+betametazon olmak üzere 3 ayrı grupta değerlendirildi. Nitrofen grubu ile nitrofen+TRH+betametazon gruplarında elde edilen, akciğer ağırlıkları, akciğer ağırlığı/total vücut ağırlıkları oranlan ve DNA değerleri biribirleriyle karşılaştırıldı. Bu iki grup arasında istatistiki olarak anlamlı bir farklılık bulunamadı. Kontrol grubunda elde edilen sonuçlar diğer iki grupla karşılaştırıldığında, istatistiki olarak anlamlı derecede farklılık olduğu görüldü (pO.0001). Akciğerlerin histolojik değerlendirme sonuçlan, nitrofen ve nitrofen+TRH+betametazon gruplan arasında farklılık göstermeden hipoplazi bulgulan gösteriyordu. Bu sonuçlarla KDH gelişen ratlara uygulanan prenatal tedavinin, akciğer hipoplazisini iyileştirici yönde bir etkisinin olmadığı söylenebilir. 29 SUMMARY Despite standard surgical and medical therapy, the mortality rate is still very high in newborn with congenital diaphragmatic hernia (CDH). CDH usually associated with lung hypoplasia. The purpose of this experimental study was to determine, morphometrically, biogenetically and histopathologically, the effects of maternal hormonal therapy on lung hypoplasia in newborn rats in which CDH has been previously occurred using nitrofen. Three groups were set up. The lung weight, lung weight/total body weight ratio and the amount of DNA were compared. There were no significant difference between the nitrofen and the treatment groups. When compared to the control group, there were significant differences between these groups and the control group (p