Search

Additional file 1. Independent BLI assays of Caco-2 CD19+ (as single cells or as cysts) co-incubated with CD19CAR T-cells. Three independent repetitions of the experiments displayed in Figs. 3a and 4b.

No abstract

Sitotoksik T hücreleri immün sistemin özellikle virüs enfekte olmuş ve malignan hücrelere karşı en önemli elemanlarındandır. Antijen sunucu hücrelerin aktive ettiği sitotoksik T hücreleri vücudu tehditlere karşı tarar ve TCR reseptörü yardımı ile tanıyıp hedef hücreyi hücrede apoptoz indükleyerek ortadan kaldırır. Tanınan tehditler ortadan kalktığında, antijene özgü olan T hücreleri kontraksiyon adı verilen bir faza girerler. Bu faz esnasında antijene özgü olan CD8+ T hücrelerinde yaklaşık 90-95% oranında ölüm gözlenir. Hayatta kalan hücreler hafıza hücreleri olarak tanımlanır ve uzun vadeli immün sistemin en önemli uzantılarındandır. Hafıza hücrelerinin muhafazaları için homeostatik sitokinlerden olan IL-7 ve IL-15 en önemli unsurlardandır. Hafıza CD8+ T hücreleri daha hızlı ve etkili yanıt verebildikleri için tekrarlayabilecek rahatsızlıklara karşı önemli bir savunma potansiyeli sunmaktadır. Sitotoksik T hücreleri lenfosit miktarı düşük olan ortamlarda homeostazi sağlayabilmek amacı ile homeostatik proliferasyon adı verilen bir proliferatif tepki gösterirler. Bu tepki sonucu hafıza hücreleri fonksiyonu ve karakteristiği (CD44+CD62L+) gösterebilen hücrelere donüşebilirler. Geçtiğimiz yıllarda yapılan çalışmalar sonucu bu ortamın in vitro ortamda da taklit edilebileceği ve hafıza benzeri T hücrelerinin oluşturulabileceği gösterilmiştir. Doğal olarak üretilen hafıza hücrelerinde olduğu gibi hafiza benzeri hücrelerin üretiminde de en önemli unsur IL-15 olduğu gözlemlenmiş ve bu sayede üretilen hücrelerin kanser tedavisinde daha etkili olabileceği gösterilmiştir. Bu bulgular doğrultusunda yaptığımız araştırmalarda bu fenotipi oluşturma yöntemini daha pratik ve/veya daha etkili yapmayı hedefledik. Bulunacak potansiyel gelişmeler kanser tedavisinde test edilecek. İlk denenen yöntem, dendritik hücreleri çeşitli ligandlar ile stimüle ederek en efektif IL-15 salgılanmasına yol açan ligand tanımlanarak bunun in vivo ortamında verilen CD8+ T hücrelerinin hafıza fenotipine dönüşmesine etkisi olup olamayacağını incelemekti. Fakat gözlemlerimiz IL-15 miktarı ile bağlantısız bir şekilde aktif edilmiş dendritik hücrelerinin gerek total salgıları ile gerek ise kendisi ile inkübe edilmiş T hücrelerinin hafıza benzeri fenotiplerinde düşüş gözlemlenmiştir. İkinci yöntemimizde ise IL-15 ifade geni retroviral olarak T hücrelerine transfer edilmiştir. Bu hücreler anti-CD3/28 ile aktive edildiğinde IL-15 takviyesi yapılan hücrelere yakın anti tümör sitotoksik etki gözlemlenmiştir. Bizim yöntemimiz ile üretilecek hafıza hücreleri herhangi bir ekstra takviyeye ihtiyaç olmadan istenilen antijene karşı dizayn edilebilir. Bunun yanı sıra burada belirtilerek üretilen hücreler transfer edilen canlıda çok daha uzun süreler dayanabilir ve uzun vadede daha etkili anti tümör fonksiyonu sergileyebilirler. Cytotoxic T cells are the important arm of immune system against malignant and virus infected cells. APC activated cytotoxic T cells survey body for threats, recognize peptide-MHC class I molecules by TCR and eliminate targets by inducing apoptosis. Following a successful clearance of danger, these cells undergo a contraction phase which eliminates 90-95% of antigen specific CD8+ T cells. At this stage, surviving cells are named as memory T cells. Maintenance of these cells are primarily depends on homeostatic cytokines, IL-7 and IL-15. Surviving memory CD8+ T cells are especially important against recurrence of malignancies and reinfections due to their quick and potent immune response. Similar memory functions and characteristic can be achieved under lymphopenic environment where abnormally low levels of lymphocytes present. This phenomenon is called homeostatic proliferation and has been shown to promote tumor clearance, reverse anergy and improve immune response against pathogens. Similar to natural generation of memory T cells, homeostatic proliferation fundamentally depends on homeostatic cytokines. Recent studies demonstrated memory-like phenotype (CD44hiCD62Lhi) can be acquired in vitro by culturing naive CD8+ T cell in the presence of anti-CD3/28 and recombinant IL-15. These in vitro generated phenotype when transferred to a mice proved to have an augmented antitumor response in vivo. In the light of these findings, we aimed to improve in vitro generation of memory-like phenotype and make it more practical and use identified improvements in tumor therapy. Our first approach is the utilization of DCs, known to be one of the most potent IL-15 secreting cells, in a co-culture setup with naive T cells. Identification of correct PRRs to trigger innate immunity and hence providing an environment suitable for transferred CD8+ T cells, should improve overall immune response and antitumor potential of CD8+ T cell. To test this idea, we made an in vitro co-culture setup. Stimulating DCs with potent IL-15 inducing ligands, c-GAMP and LPS, we achieved to improve expression of IL-15 but failed to induce memory-like phenotype in co-culture. Still we observed CD8+ T cells acquire a memory-like phenotype with an increased cytotoxic potential in the presence of recombinant IL-15. As an alternative, CD8+ T cells retrovirally transduced with an IL-15 vector to enable them to produce their own IL-15. Transduction managed to induce a memory-like progression without any additional supplementation. Similar to supplementation, IL-15 transduction improved cytotoxic potential of CD8+ T cell. Our approach can be used against any antigen with an improved immune response, eliminate the necessity of cytokine supplementation and enhance in vivo persistence of the transferred cells. 104

Yama kullanılan karın duvarı fıtığı onarımlarında enfeksiyon oranları % 1 - 8 arasında bildirilmektedir. Bu oranlar temiz ameliyatlar sonrası görülen cerrahi alan enfeksiyon oranlarından yüksektir. Bu nedenle yama ilişkili enfeksiyon, genel cerrahinin önemli araştırma konuları arasında yer almaya devam etmektedir. Yama büzüşmesi ise fıtık cerrahisinde sık görülen bir durum olup enfeksiyon gelişimi ile olan ilişkisi belirsizdir.Bu deneysel araştırmanın amacı, polipropilen yamalarda, uygulama sırasında katlanmanın ve yama yüzey alanının Staphylococcus aureus kaynaklı yama enfeksiyonu gelişimi, bakteri yükü ve yama büzüşmesi üzerine etkilerini araştırmaktır.Araştırmada her grupta Sprague-Dawley cinsi 10 adet sıçanın bulunduğu 4 grup oluşturuldu. Kontrol gruplarında (Grup 1 ve 2), sıçan karın duvarına sırasıyla 20 x 20 mm ve katlanarak 40 x 20 mm boyutlu polipropilen yama kondu ve karın duvarı kapatıldı. Grup 3 ve 4'te sırasıyla 20 x 20 mm ve katlanarak 40 x 20 mm polipropilen yama kondu ve 0,5 cc 1x109cfu/ml Staphlococcus aureus yama üzerine dökülerek enfeksiyon modeli oluşturuldu. Sıçanlar 16 gün boyunca izlendikten sonra sakrifiye edildi. Yamaların sıçan karın duvarında in vivo fotoğrafları alınarak yüzey alanları ölçüdü. Yamalar çıkarıldıktan sonra kantitatif mikrobiyolojik değerlendirme için kültür ekimi yapıldı.Deney öncesi yama yüzey alanları 400 mm2 iken, 16. Günde yama alanı Grup 3 ve 4'de sırası ile 378,84 ± 14,27 ve 380,83 ± 5,1 mm2 olarak ölçüldü. Grup 3'de % 5,29, Grup 4'de % 4,74 oranında büzüşme tespit edildi. Bu farklar istatistiksel olarak anlamlı idi. Yamaların kültür sonuçlarında, Grup 1 ve 2'de üreme olmaz iken, Grup 3 ve 4'de sırası ile 4300,3 ± 7557 ve 61660,000 ± 49553,387 cfu/mm2 bakteri yoğunluğu tespit edildi. Ayrıca artan yama yüzey alanı ve bakteri kolonizasyonu arasındaki pozitif yönlü nedensellik ilişkisi % 74 oranında anlamlı olarak tespit edildi.Çalışmamızda polipropilen yama enfeksiyonu ve büzüşme arasında, yama yüzey alanı ve bakteri kolonizasyonu arasında pozitif bir ilişki olduğu tespit edilmiştir. Bu nedenle fıtık ameliyatlarında - cerrahi tedavi etkinliğini azaltmayacak şekilde - mümkün olan en küçük boyutlu yama kullanılmalı, yamanın katlanmasından kaçınılmalıdır. Cerrahi alan enfeksiyonu geliştiğinde ise yamanın büzüşerek küçüleceği akılda tutulmalıdır. Infection rates after abdominal wall hernia repair with prostetic materials are reported to be 1-8 %. These numbers are higher than infection rates seen in clean surgery. Therefore, mesh related infections, remain an important research area in general surgery. Mesh shrinkage, on the other hand, is commonly encountered in hernia surgery and its relation with infection is unclear.The purpose of this experimental study is to investigate the effects of polypropylene mesh surface area and mesh folding on infection caused by Staphylococcus aureus, bacterial load, and mesh shrinkage.Throughout the study, 4 groups, each containing 10 Sprague-Dawley rats were formed. In the control groups, 20 x 20 mm unfolded (Group 1) and 40 x 20 mm folded (Group 2) polypropylene mesh was fixed on rat abdominal wall. In Group 3 and Group 4, 20 x 20 mm unfolded and 40 x 20 mm folded polypropylene mesh were used and infection model was generated by spilling 0.5 cc1x109cfu/ml Staphlococcus aureus over the mesh. Rats were observed for 16 days and then sacrificed. In vivo greft photos were taken and mesh surface area were calculated. Excised meshes were cultured for quantitative microbiological assessment.On day 16, mesh surface area were measured as 378,84 ± 14,27 380,83 ± 5,1 mm2 in Groups 3 and 4, respectively. Mesh shrinkage appeared to be 5.29 % and 4.74 % respectively. These differences were found to be statistically significant compared with control groups. While there were no culture positivity in control groups, bacterial density were found to be 4300,30 ± 7557 and 61600,00 ± 49553,387 cfu/mm2 in groups 3 and 4 respectively. Moreover statistically significant positive casual relationship (%74) was found between increased mesh surface area and bacteria colonization.In this study, positive relationships were found between polypropylene mesh infection and shrinkage, and mesh surface area and bacteria colonisation. Thus, small size of mesh - without reducing the safety of surgery - should be used in hernia surgery and folding should be avoided during the surgery. It should be also kept in mind that mesh shrinkage occurs in patients with surgical site infection. 50

A new procedure for correction of Ebstein's anomaly that restores to near normal the anatomic and physiologic function of the tricuspid valve and the right ventricle is reported. Through a surgical approach, the displaced anterior leaflet was detached from the annulus. Most of the atrialized portion of the right ventricular wall was suspended; the tricuspid annulus was plicated anteromedially. The leaflet was then reattached to the native anterior annulus. Tricuspid valve was repaired using a 33 mm St. Jude ring. The patient was discharged from hospital uneventfully., Ebsein anomalisinin düzeltilmesinde, trikuspid kapak ve sağ ventrikülün normale yakın işlemesi için yeni bir yöntem bildirilmiştir. Cerrahi yaklaşım ile deplase ön leaflet, annulustan kesilip ayrıldı. Atrialize olmuş sağ ventrikülün çoğu kısmı asıldı. Trikuspid annulusun anteromedial kısmı plike edildi. Daha sonra, ön leaflet kendi anulusuna tekrar dikildi. Trikuspid kapak 33 mm St. Jude ring ile onarıldı. Hasta sorunsuz olarak hastaneden taburcu edildi.

Objective: Forty-two patients with pericardial effusion admitted to our clinic between January 1996 - June 2002 were treated through subxiphoid pericardiotomy. Methods: 23 of patients were male and 19 were female and their ages were between 11 months to 82 years. The procedure was carried out with local anesthesia and sedation in 38 (90 %) patients and under general anesthesia in 4 patients. These 4 patients were not tolerated local anesthesia. Results: Uremia was most common cause of pericardial effusion. 13 patients with cardiac tamponade were underwent emergency operation. Average drainage volume was 980 ml in patients with uremia, 1040 ml in patients with malignant disease. Two patients were died postoperatively. Thirty-two patients (76.2 %) were followed up to 3 to 20 months, with a mean follow up period of 9±3.8 months. Recurrent pericardial effusion requiring repeated surgical intervention was observed in 4 patients (9.5 %). Conclusion: Subxiphoid drainage is the procedure of choice for patients with pericardial tamponade. Because, it can be performed quickly under local anesthesia, offers sufficient drainage, biopsy for histopathologic examination, associated with minimal mortality and morbidity and prevents recurrent tamponade., Amaç: Ocak 1996 ile Haziran 2002 tarihleri arasında subksifoid perikardiyotomi tekniği ile tedavi edilen 42 perikardiyal efüzyonlu hasta retrospektif incelendi. Yöntem: Hastaların 19'u bayan, 23'ü erkek olup yaşları 11 ay ile 82 yaş arasındaydı. Prosedür 38 hastada (% 90.0) lokal anestezi ve sedasyon altında gerçekleştirildi. Operasyona lokal anestezi ile başlanılan 4 hastada lokal anesteziyi tolere edememeleri nedeniyle genel anesteziye geçildi. Bulgular:Üremi 11 vaka ile (% 26.2) en sık perikardiyal efüzyon nedeniydi. Hastaların 13'ü, kardiyak tamponad tanısı ile acil operasyona alındı. Ortalama toplam drenaj üremik hastalarda 980 ml, maligniteli hastalarda 1040 ml idi. Postoperatif 2 hasta kaybedildi. Hastaların 32'si 3 ile 20 ay, ortalama 9±3.8 ay takip edildi. Rekürren efüzyon nedeniyle 4 hastada (% 9.5) yeniden subksifoid perikardiyotomi girişimi gerekti. Sonuç: Subksifoid perikardiyotomi, hızlı uygulanabilmesi, genel anestezi gerektirmemesi, yeterli drenaj ve biyopsi imkanı sağlaması, kabül edilebilir morbidite ve mortalite oranları nedeniyle perikardiyal efüzyon ve kardiyak tamponad tedavisinde ilk tercih edilmesi gereken yöntemdir.

Adhesions occurring after initial surgery increase complications in secondary thyroid operations. Therefore use of anti-adhesive barriers may reduce complication rates of secondary thyroid operations. In this study, we investigated the efficacy of hyaluronic acid-carboxymethyl cellulose membrane (HA-CMC, Seprafilm®) and polylactic acid barrier film (PLA, Surgiwrap™) in reducing adhesions after thyroid surgery. Materials and methods: A randomized-controlled experimental animal model was utilized. Forty-eight male Wistar Albino rats were randomly divided into 3 equal groups, forming study and control groups. Thyroid surgery was performed in all subjects. HA-CMC and PLA were applied between the thyroid zone and strap muscles after thyroid surgery in the HA-CMC and PLA study groups, respectively. Eight animals in each group were sacrificed and re-operated on day 7 and the rest on day 28. Two surgeons independently scored adhesion formation during the re-operation. Subsequently, thyroid and adjacent tissues were excised for histopathologic examination. Results: Surgical adhesion scores were significantly reduced in HA-CMC group compared to the control group both on day 7 and 28 re-operations (P = 0.005 and P = 0.001, respectively); however, no significant difference was observed between control and PLA groups. Histopathologically, on day 7 re-operations, cellular markers of adhesion were more prominent in both HA-CMC and PLA groups compared to the control group; however, on day 28 re-operations, adhesion markers were similar in HA-CMC and control subjects, whereas PLA subjects still had marked adhesion. Conclusion: Use of HA-CMC after primary thyroidectomy may reduce adhesion formation, and thereby the complication rate in secondary surgery. Similar studies are warranted to determine the clinical application of barrier agents in thyroid surgery.

Bu çalışmanın amacı, karma bağlantı yapılarak birleştirilmiş iki kompozit plakada uygulanan farklı çekme yükleri ve farklı uniform sıcaklıklar etkisiyle meydana gelen gerilmeler analiz edilmesidir. Karma bağlantı, dört adet pim ve yapıştırıcının birlikte kullanılması ile meydana getirilmiştir. Analizde sonlu elemanlar metodu (FEM) kullanılmıştır. Modelleme üç boyutlu olarak yapılmıştır. Modelleme ve çözümde, sonlu elemanlar yazılımı olan ANSYS programından yararlanılmıştır. Bu karma bağlantı üç farklı test koşulları ile analiz edilmiştir. İlk olarak oluşturulan modele sadece çekme yükü uygulanmıştır, daha sonra sadece sıcaklık etkisindeki gerilmeler analiz edilmiştir. Son bölümde ise hem çekme yükü hem de uniform sıcaklık yükü aynı anda uygulanmıştır. Elde edilen analiz sonuçlarına göre, gerilmeler delik çevresinde yoğunlaşmıştır. Dolayısıyla, karma bağlantı üzerinde başlayacak bir hasarın delik çevresinden başlayacağı anlaşılmıştır. Gerilmelerin değeri, üniform sıcaklık artışındaki miktara bağlı olarak artmaktadır., The aim of this study stresses created with three different methods effect in two composite plates bonded together with hybrid joint were analyzed. The hybrid joint was created using both four pins and adhesive with together. In analysis, the finite element method (FEM) was used. Modeling was done as three dimensional. During both modeling and solution processes, it was utilized from ANSYS software which is a perfect finite element code. First of all only tensile load was applied on created model and than only uniform temperature load was performed on same model. Ultimately both tensile load and uniform temperature load were applied on the model. According to obtained analysis results, thermal stresses were concentrated around pin hole. Therefore, it is understand that any failure may be start from pin hole zone firstly. The magnitudes of stresses were increased by increasing uniform temperature.

1. ÖZET Reperfüzyonla birlikte myokarddaki reversible iskemik myosit hasarının, irreversible şekle dönüşmesi reperfüzyon hasan olarak bilinmektedir. Myokardda gözlenen bu hasar klinikte trombolitik tedavi, koroner anjioplasti ve bypass cerrahisi sonrası önemli bir problem olmaya devam etmektedir. Prospektif, randomize bu klinik çalışmada bir glutatyon prekürsörü ve antioksidan ajan olan N-Asetilsistein'in (NAC), kardiyopulmoner bypass (CPB) eşliğinde gerçekleştirilen koroner bypass cerrahisinde gözlenen myokard iskemi reperfıizyon hasarına karşı olan etkinliğini araştırmak amaçlandı. Üç damar koroner hastalığı olan ve aorta-koroner bypass operasyonuna alınan 30 hasta grup 1 (kontrol grubu, n=15) ve grup 2 (çalışma grubu, n=15) olarak iki gruba ayrıldı. Çalışma grubundaki hastalarda NAC indüksiyon kardiyoplej isine 4 mmol/1, idame kardiyopleji solüsyonlarına 2 mmol/1 dozunda eklendi. Anestezi indüksiyonu öncesi (To), postoperatif 1 (Ti), 6 (T2), 12 (T3), 24 (T4) ve 48'nci (T5) saatlerde hemodinamik ölçümler yapıldı. Koroner sinüsten, CPB öncesi (To), kros-klemp kaldırılmadan hemen önce (Ti) ve kaldırıldıktan 30 dk. sonra (T3) kan alınarak, malondialdehid (MDA) ve nitrik oksit (NO) düzeyleri ile süperoksit dismitaz (SOD) ve glutatyon peroksidaz (GSH-Px) enzim aktiviteleri ve nötrofil yüzdesi ölçüldü. Hemodinamik ölçüm dönemlerinde pulmoner arter kan gazı örneklerinde miks venöz oksijen satürasyonu da tespit edildi. İlaca bağlı herhangi bir yan etki görülmedi. Kardiyak output ve sistolik volüm değerleri her iki grupta postoperatif dönemde, preoperatif değerlere göre artmış bulunmasına rağmen gruplar arasında anlamlı farklılık yoktu. MDA düzeyi reperfüzyon döneminde çalışma grubunda, kontrol grubuna oranla istatistiksel anlamlı olarak daha düşüktü (p