Search

Amaç: Bu çalışmanın amacı psikososyal ve bedensel etkileriyle özel bir süreç olan ergenlik dönemindeki iyilik hali, mutlu olma, kendini ifade etme ile sosyal medya bağımlılığının ilişkisini araştırmaktır. Gereç ve yöntem: Tanımlayıcı, kesitsel araştırmada, akranları aracılığıyla ulaşılan 11-18 yaş arası 384 ergen, gönüllülük temelinde demografik bilgi formu, Engagement, Perseverance, Optimism, Connectedness, Happiness (EPOCH) Ölçeği, Duyguları İfade Etme Ölçeği (DİEÖ), Oxford Mutluluk Ölçeği-Kısa Formu (OMÖ-KF) ve Sosyal Medya Bağımlılığı Ölçeği-Kısa Formunu (SMBÖKF) yanıtlamıştır. Bulgular: Katılımcıların ortalama yaşları 14,6±2,2 yıl, %47,9’u erkek (n=184) ve %61,5’i (n=236) özel okul öğrencisiydi. EPOCH, DİEÖ, OMÖ-KF, SMBÖ-KF ölçeklerinin Cronbach alfa değerleri sırasıyla 0,818, 0,648, 0,770 ve 0,810 bulundu. Kendisini başarısız görenlerin (%24,7; n=95) EPOCH, OMÖ-KF, DİEÖ puanları (76,2±16,9; 21,7±5,9; 67,7±12,9) başarılı görenlerden (87,9±14,2; 25,5±5,2; 71,1±11,2) düşüktü (p=0,001; p=0,001; p=0,008). DİEÖ puanı kızlarda (72,1±11,2) erkeklerden (68,2±11,9) yüksek (p=0,002), özel okulda okuyanların OMÖ-KF puanı (25,5±5,4) devlet okulunda okuyanlardan (22,9±5,6) farklıydı (p=0,001). SMBÖ-KF puanı devlet okulunda okuyanlarda (3,2±2,9) özel okulda okuyanlardan (2,5±2,3) (p=0,033), kendini başarısız görenlerde (3,8±2,8) başarılı görenlerden (2,4±2,5) (p=0,001) ve spor yapmayanlarda (3,0±2,7) spor yapanlardan (2,4±2,5) fazlaydı (p=0,035). EPOCH puanı spor yapanlarda (87,2±15,8) spor yapmayanlardan (83,9±15,6) yüksekti (p=0,038). Katılımcıların EPOCH ile SMBÖ-KF puanı arasında negatif yönde zayıf (r=-0,199, p=0,001), OMÖ ile SMBÖ-KF puanı arasında ise negatif yönde orta düzeyde korelasyon saptandı (r=-0,260, p=0,001). Sonuç: Özel okulda okuyan ergenlerin devlet okulunda okuyanlara göre daha mutlu ve daha az sosyal medya bağımlısı olması, kendini başarılı görenlerin kendini daha iyi ifade etmesi, daha mutlu olması, kendini başarısız görenlerde, devlet okullarında okuyanlarda ve spor yapmayanlarda sosyal medya bağımlılığının daha yüksek olması dikkat çekicidir. Bu sonuçlar ergenlik döneminde sosyal teşviklerin, spora yönlendirmenin ve genel iyi oluşlarını artırabilmek için psikolojik ve ekonomik desteklerin önemini ortaya koymaktadır., Objective: The aim of this study is to investigate the relationship between well-being, being happy, self-expression and social media addiction of adolescence which is a special period with its psychosocial and physical effects. Material and methods: In descriptive, cross-sectional research, 384 adolescents aged 11-18, reached by their peers answered voluntarily, demographic information form Engagement, Perseverance, Optimism, Connectedness, Happiness (EPOCH) Scale, Emotional Expression Scale (EES), Oxford Happiness Scale-Short Form (OHS-SF) and Social Media Addiction Scale- Short Form (SMASSF). Results: The mean age of the participants was 14.6±2.2 years, 47.9% were male (n=184) and 61.5% (n=236) were private school students. Cronbach alpha values of EPOCH, EES, OHS-SF, SMAS-SF scales were found 0.88, 0.6648, 0.770 and 0.810, respectively. EPOCH, OHS-SF, EES scores (76.2±16.9; 21.7±5.9; 67.7±12.9) of those who consider themselves unsuccessful (24.7%; n=95) (87.9±14.2; 25.5±5.2; 71.1±11.2) were low (p=0.001; p=0.001; p=0.008). EES score is higher in girls (72.1±11.2) than boys (68.2±11.9) (p=0.002), OHS-SF score of those studying in private school (25.5±5.4) is in public school (22.9±5.6) was different (p=0.001). The SMAS-SF score was higher in public school students (3.2±2.9), than private school students (2.5±2.3) (p=0.033), and those who consider themselves unsuccessful (3.8±2.8) than who consider themselves successful (2.4±2.5) (p=0.001) and those who did not do sports (3.0±2.7) were more than those who did sports (2.4±2.5) (p=0.035). EPOC-H score was higher in those who do sports (87.2±15.8) than those who do not (83.9±15.6) (p=0.038). There was a weak negative correlation (r=-0,199, p=0.001) between the participants› EPOCH and SMAS-SF score, and a moderate correlation between the OHS-SF and SMAS score (r=-0,260, p=0.001). Conclusion: It is noteworthy that adolescents studying in private school are happier and less social media addicted than those who study in public school. It is also interesting that those who consider themselves successful express themselves better and are happier while those who consider themselves unsuccessful, public school students and those not making sports have higher social media addiction. These results show the importance of social support, guidance to sports and psychological and economic enforcement during adolescence period for their well being.

Giriş: Bu çalışmada, halen devam eden COVID-19 pandemisinde ön sıralarda çalışan intörn hekim ve hekimlerin hissettikleri yalnızlık, umutsuzluk, durumluk ve sürekli anksiyete belirti düzeylerinin belirlenmesi amaçlandı. Yöntem: Kesitsel tipte tanımlayıcı bir çalışma olan bu araştırma, 01.05.2020-30.05.2020 tarihleri arasında sosyal medya üzerinden ulaşılan ve katılmayı kabul eden 212 imtörn hekim ve hekimler ile tamamlandı. Katılımcılara Google forms üzerinden ulaştırılan anket linkinde sosyodemografik bilgi formu, Beck Umutsuzluk Ölçeği (BUÖ), UCLA Yalnızlık Ölçeği (UCLA-LS) ile Durumluk (STAI-1) ve Sürekli Anksiyete (STAI-2) Envanterinden oluşan sorular yeraldı. Bulgular: Katılımcıların %54,7’si (n=116) erkek, %17,7’si (n=36) intörn hekim ve %37,7’si (n=80) uzman hekimdi. Asistan ve uzman hekimlerin %83,1’i (n=102) dahili bilimlere bağlıydı. Hekimlerin %54,2’si (n=115) “O anda” yaşadığı şehirden memnun olduğunu ve %16’sı (n=34) tekrar seçme şansı olsa tıp eğitimini asla seçmeyeceğini belirtmişti. Grubun BUÖ puan ortalaması 7,35±4,8 (0-20) puan ve UCLA-LS puan ortalaması 41,32±9,8 (24-65) puandı. Ölçeklerden alınan puanlar ile yaş, cinsiyet ve akademik eğitim düzeyleri arasında ilişki saptanmadı (p>0,05). COVID-19 hastasına bakım hizmeti veren, hastayla yüz yüze temas eden hekimlerin, umutsuzluk (8,41±4,1; 8,92±4,5) ve yalnızlık (44,61±8,9; 44,37±9,7) puanları daha yüksekti (p=0,05; p=0,001). Hekimlerin tamamının (%100) durumluk anksiyete belirti düzeyi, %86,7’sinin ise sürekli anksiyete belirti düzeyi yüksekti. Çalıştıkları kurumlarda ayrı triyaj alanı oluşturulmayanların ve COVID-19 tanısı alanların sırasıyla durumluk anksiyete (p=0,011; p=0,013) ve sürekli anksiyete belirti düzeyleri anlamlı olarak yüksek tespit edildi (p=0,018; p=0,009). Ayrıca COVID-19 hastası ile yüz yüze temas edenlerin durumluk anksiyete belirtileri artmıştı (p=0,020). Sonuç: Bu çalışma, bir kez daha COVID-19 pandemi döneminde büyük bir özveri ile çalışan hekimlerin gelecekten umutsuz, yalnız ve oluşan durumdan kaygılı olduğunu göstermiştir. Bu dönemde risk altındaki hekimlerin psikolojik durumlarının takibi ile gerekli önlemlerin erken dönemde alınması hem kendi sağlıkları, hem de toplum sağlığı açısından çok önemlidir., Introduction: This study aimed to determine the levels of loneliness, hopelessness, state and trait anxiety of physicians and interns working at the forefront of the COVID-19 pandemic that is still ongoing. Method: This cross-sectional, descriptive study was completed with voluntary 212 physicians those were reached via social media between 01.05.2020-30.05.2020. The questionnaire link delivered in Google forms and consisted sociodemographic information form, the Beck Hopelessness Scale (BHS), the UCLA Loneliness Scale (UCLA-LS), and the State (STAI-1) and Trait Anxiety (STAI-2) Inventory. Results: The 54.7 percent (n=116) of the participants were male, 17.7% (n=36) were interns and 37.7% (n=80) were specialists. The residents and specialists were mainly (83.1%; n=102) from internal sciences. Above the half (54.2%; n=115) stated that they were happy with the city they are living and 16% (n=34) noted that they would not select medical education if they had a chance again. The mean BHS score was 7.35±4.8 (0-20) and the mean UCLA-LS score was 41.32±9.8 (24-65) points. No relationship was found between these scores and age, gender, and education level (p>0.05). The physicians who provided care to the COVID-19 patients and had face to face contact were more hopeless (8.41±4.1; 8.92±4.5; p=0.05) and more lonely (44.61±8.9; 44.37±9.7; p=0.001). State (100%) and trait anxiety symptom (86.7%) of the group were high. The state anxiety symptom of those who did not have a separate triage area in their institutions and diagnosed with COVID-19 were significantly high, respectively (p=0.011; p=0.013) and trait anxiety symptom levels as well (p=0.018; p=0.009). In addition, state anxiety symptoms of those who had face to face contact with COVID-19 patients were evident (p = 0.020). Conclusion: This study once again showed that physicians working with great devotion during the COVID-19 pandemic are hopeless, lonely and worried about the situation that occurs. In this period, it is very important to monitor the psychological conditions of the physicians at risk and to take the necessary precautions earlier, both for their own and for public health.

Kitap, Aile hekimliği disiplini doğum öncesinden başlayaak bireye yaşamı, ölümü ve sonrasına uzanan bir süreçte çok çeşitli durumlarda yardım edebilmeyi mümkün kılan önemli yeterliliklere sahip olmayı gerektirir. Aile hekimliği uzmanları ayrımlaşmamış hasta, hastalık ve durumlarla baş etmek zorundadır. Bu nedenle özellikle mesleğin ilk yıllarında olmak üzere hızlıca başvurabilecek bir kaynağa ihtiyaç duymaktadır. Bu ihtiyaca yönelik tüm aile hekimlerimize kaynak olacak şekilde Üniversitemiz Meram Tıp Fakültesi Aile Hekimliği Anabilim dalımızdaki hocalarımız tarafından hazırlanmıştır.

Eighty three medical education programs are offered in our country. Department of Medical Education exists in 33 medical schools. Forty-seven medical schools have Clinical Skills Training Laboratory. Mastery learning is targeted in Clinical Skills Training Laboratory which means that each student achieve required mastery level at completion of training. However students may loose their competence in time if they do not re-study or apply the skill immediately after training. The aim of this study is to develop an e-learning module to teach some basic clinical skills in undergraduate medical education and to present basic characteristics of this module in terms of application. A project was developed to create and apply the module. First the project team prepared training guides for ten targeted skills of the project. Then, experienced professionals performed the skills under the guidance of training guides and their performances were recorded by digital cameras. Each stage of the skills in the guides was read by an external voice and digital sound files were obtained. All text, video and sound files were embeded into a user friendly software especially developed for the project. So it is possible for a user to learn how to perform a skill by reading, listening and watching. The e-learning module is accessible at www.onlinetipegitimi.com. In June 2012, a written document presenting the aim and content of the module was sent to Dean Offices of all medical schools in Turkey. All medical schools can access the content of the module free of charge. The unique requirement for each school is to assign a responsible faculty member to apply e-learning in user institution to collaborate with the project manager. The students will be able to use the e-learning material by entering their names and school numbers in addition to information about their institutions and phase of medical education. In this way, frequency of system use among students will be determined from log records. After training period in participant schools, throughout May and June 2013, an objective structured clinical examination (OSCE) will be performed to determine students’ clinical skill levels giving a score to each. At the end of 2012- 2013 academic year an OSCE will be performed in user institutions, a questionnaire will be delivered to the students who used the e-learning material to ask their opinions on and satisfaction with the system and process. Regarding the log records between September 2012-May 2013 frequency of system use among students will be determined. Finally the relation between frequency of use and OSCE scores and satisfaction levels will be analyzed., Ülkemizde 83 tıp eğitimi programı yürütülmektedir. Otuz üç tıp fakültesinde, Tıp Eğitimi Anabilim Dalı, 47’sinde ise Mesleksel Beceriler Laboratuvarı bulunmaktadır. Mesleksel beceri eğitiminde yeterliğe dayalı eğitim son derece önemlidir. Ancak öğrenciler öğredikleri becerileri, kısa bir süre sonra tekrar etmezlerse yeterliklerinde önemli oranda kayıp oluştuğu bilinmektedir. Bu çalışmanın amacı, mezuniyet öncesi tıp eğitiminde öğrencilere, bazı temel mesleksel becerileri öğretmeye yönelik bir e- öğrenme modülü geliştirmek ve uygulanmasındaki temel özelliklerini tanıtmaktır. Modülü oluşturmak ve uygulamak amacıyla bir proje geliştirilmiştir. Öncelikle proje ekibi tarafından, hedeflenen 10 beceriye yönelik eğitim rehberleri hazırlanmıştır. Sonra, deneyimli profesyoneller eğitim rehberlerini kullanarak ilgili beceriyi uygulamış ve performansları dijital video kameralar aracılığıyla kaydedilmiştir. Video kliplere ilaveten, eğitim rehberlerindeki her beceri basamağı bir dış ses tarafından okunarak dijital ses dosyaları oluşturulmuştur. Elde edilen tüm yazılı beceri rehberleri, video ve ses dosyaları, proje için özel geliştirilen kullanıcı dostu bir yazılım içerisine yerleştirilmiştir. Böylece izleyenin okuyarak, dinleyerek ve seyrederek becerinin nasıl yapıldığını öğrenmesi mümkün olacaktır. Hazırlanan eöğrenme modülüne www.onlinetipegitimi.com adresinden ulaşılabilinmektedir. Haziran 2012’de Türkiye’deki tüm tıp fakültesi dekanlıklarına modülün amacını ve içeriğini tanıtan yazılı bir belge gönderilmiştir. Modülü kullanmak isteyen fakülteler ücretsiz olarak modül içeriğine ulaşabileceklerdir. Fakültelerden beklenen, proje yöneticisi ile işbirliği içinde çalışmak ve uygulamayı kendi kurumunda yürütmek için bir sorumlu öğretim üyesi belirlemeleridir. Öğrenciler, web sitesine ad-soyad, numara, dönem ve fakülte bilgilerini kullanarak sisteme girecektir. Bu yolla sisteme giren öğrencilerin sistemi kullanma sıklığı log kayıtları incelenerek belirlenecektir. 2012–2013 eğitim-öğretim yılı sonunda kullanan fakültelerde OSCE (Objektif yapılandırılmış klinik sınav) yapılacak, öğrencilerin e-öğrenme uygulaması ile ilgili görüş ve memnuniyetini saptamaya yönelik bir anket formu uygulanacaktır. Öğrencilerin Eylül 2012-Mayıs 2103 tarihleri arasında uygulamayı kullanımları üzerinden log kayıtları edilecektir. Bu log kayıtları ile elde edilen kullanım sıklığı, sınav başarısı ve uygulama memnuniyetleri ile karşılaştırılacak ve aralarında bir ilişkinin olup olmadığı araştırılacaktır.

Aim: In this study we aimed to represent the results of student feedbacks of three years about basic clinical skills in Selcuk University Meram Faculty of Medicine. Material-Method: Student feedbacks in 2005-2006, 2006-2007 and 2007-2008 academic years were assessed, retrospectively. Anonymous and voluntary feedback forms had nine sentences about the clinical skill education. Every sentence had three rating points as “agree, not sure and disagree”. Results: In total 9667 student feedbacks for 30 basic clinical skills education were evaluated. Most of the students (90.5%) noted that place and the duration was adequate for the education of the skill. In respect to feeling of competency 93.3% of the students reported they felt themselves competent after the education. The belief about the usefulness of the basic clinical skill education was increasing with the increase in the educational year. Conclusions: The results of this study show a satisfaction of students about basic clinical skills education. But the competency of students after education and usefulness of these skills should be evaluated via different assessment methods., Amaç: Biz bu çalışmada Selçuk Üniversitesi Meram Tıp Fakültesi öğrencilerinin temel mesleki beceri eğitimleri hakkındaki üç yıllık öğrenci geribildirim sonuçlarını sunmayı amaçladık. Materyal-Metot: İki bin beş-iki bin altı, 2006-2007 ve 2007-2008 akademik yıllarındaki öğrenci geribildirimleri geriye dönük olarak değerlendirildi. İsimsiz ve gönüllü geribildirim formları mesleki beceri eğitimi hakkında dokuz cümle içermekteydi. Her cümle “katılıyorum, kararsızım ve katılmıyorum” şeklinde üçlü puanlamaya sahipti. Bulgular: Toplam olarak 30 temel mesleki beceri ile ilgili 9667 geribildirim değerlendirildi. Öğrencilerin çoğu (90,5%) beceri eğitiminin yer ve süre olarak yeterli olduğunu belirtmişti. Kendini yeterli hissetme hakkında öğrencilerin %93,3’ü eğitim sonrasında kendini yeterli hissettiğini bildirmişti. Eğitim yılındaki artışla birlikte temel mesleki beceri eğitiminin gerekliliğine olan inanış da artmaktaydı. Sonuç: Bu çalışmanın sonuçları öğrencilerin temel mesleki beceri eğitiminden memnuniyetini göstermektedir. Ancak eğitim sonrası öğrencilerin yeterliliği ve bu becerilerin faydası değişik ölçme yöntemleriyle de değerlendirilmelidir.

Amaç: İnsanlar yaratılış itibariyle sosyal varlıklardır. Kişiler arası pozitif ve özel ilişkiler kurmaya ve sürdürmeye çalışırlar. Yalnızlık, kişinin duygu durumunu, sosyal becerilerini ve sosyalleşmesini etkileyebilir. Akıl sağlığı problemlerinin yanı sıra yalnızlığın beden sağlığı üzerine de belirgin negatif etkisi vardır. Yaklaşık olarak insanların % 15-30’u bir yalnızlık duygusunu deneyimlemektedir. Amaç: Bu çalışmanın amacı bir grup üniversite öğrencisinde yalnızlık duygusu ile cinsiyet, yaş ve bazı sosyo-demografik verilerin arasındaki ilişkiyi değerlendirmektir. Yöntem: Hastalık dışı bir nedenle sağlık merkezine başvurup çalışmaya katılmayı kabul eden öğrencilere genel yalnızlık duygusu ölçeği olan R-UCLA ölçeği uygulandı. Bağımsız değişkenler bu ölçeğe ilave edilen sorularla toplandı. Ki-kare, korelasyon, t-testi ve Tukey analizi kullanıldı. Bulgular: Çalışmaya katılan 446 öğrencinin (244 kız, 202 erkek) ortalama yaşı 20.84±1.97 yıldı. Yalnızlık prevalansı %43.3 olarak saptandı. Erkek öğrencilerin yalnızlık düzeyleri kızlardan istatistiksel olarak anlamlı derecede yüksekti(p0.05) yaşadığı çevreden memnun olma durumu yalnızlık düzeyini olumlu yönde etkilemekteydi(p

Objective: This study is performed in a university campus primary care clinic setting and aimed to determine whether the university students were knowledgeable on sexuality topics, including contraception and sexual transmitted diseases (STDs). Research about the sexual knowledge of adolescents and young adults is an important step to determine the risk involved and helps to identify the parameters for further counseling and education. Method: An anonymous questionnaire of 18 parameters designed by the authors was conducted to voluntary students who had problems with their girl or boyfriends in the first two weeks of January in 2006. Results: The mean age of the 122 university students was 21.10±2.01 years. Approximately half of the students reported that they received at least one form of sexual education described in the questionnaire(48.4%, n=59). The top three source of the sexual education were press, peers and internet, respectively (28.7%, 25.4% and 22.1%). Internet was identified as a favored source of sexual education by males significantly (p0.05).Conclusion: This study reflects the necessity of providing sexual counseling and education to university students. The primary care clinic available in university campuses may serve to meet these needs., Amaç: Bir üniversitenin birinci basamak sağlık merkezinde yapılmış olan bu çalışma Türk üniversite öğrencilerinin kontrasepsiyon ve cinsel yolla bulaşan hastalıklar gibi cinsellikle ilgili konulardaki bilgi düzeyini belirlemeyi amaçlamıştır. Metot: Yazarlar tarafından oluşturulan 18 soru içeren isimsiz bir anket gönüllülük temelinde 2006 Ocak ayının ilk iki haftasında öğrencilere uygulandı. Bulgular: Üniversite öğrencilerinin yaş ortalaması 21.10±2.01 yıldı. Öğrencilerin yaklaşık yarısı cinsellikle ilgili bir eğitim aldığını belirtmişti (%48.4, n=59). Cinsel bilgi için ilk üç kaynak sırasıyla basın, akranlar ve internetti (%28.7, %25.4,ve %22.1). Erkek öğrencilerin interneti daha çok kaynak belirtmeleri dışında cinsiyet açısından fark yoktu (p>0.05). Öğrencilerin üçte ikisi cinsel yolla bulaşan hastalıklar, yarısı kontrasepsiyon hakkında eğitim almak istediğini belirtmişti ve bu konuda kız ve erkek öğrenciler arasında fark yoktu (p>0.05). Sonuç: Bu çalışma üniversite öğrencilerine cinsellikle ilgili eğitim ve danışmanlık verilmesinin gerekliliğini göstermektedir. Bu ihtiyacı karşılamak için üniversite kampüslerindeki birinci basamak sağlık merkezleri kullanılabilir.

Bu çalışmanın amacı doktorlarda mesleksel risk olan Hepatit B enfeksiyonu sıklığını, doktorların kan ve vücut sıvılarıyla temasa karşı tutumlarını, evrensel korunma yöntemlerine uyumlarını ve HBV' ye karşı aşılanma durumlarını belirlemektir. Bu tanımlayıcı ve kesitsel çalışmada katılımcılar sosyo-demografik özellikler, mesleksel kan ve vücut sıvıları ile temas, buna karşı aldıkları önlemler ve HBV aşılanma durumlarını içeren bir anket doldurmuşlardır. Çalışmada yaşları 25–51 arasında olan (ortalama=30,31± 5,62 yıl) 93 asistan (%72,1) ve 36 uzman (%27,9) vardır. Ortalama mesleki deneyim 5,74±5,86 (1–27) yıldır. Çalışma grubunun çoğunluğu (n=114, %88,4) meslek yaşamları boyunca iş sırasında en az bir kez kan ve vücut sıvıları ile temas ettiklerini bildirmiştir. Cerrahi branşlarda temas dahili branşlardan anlamlı olarak yüksek olmasına karşın(p0.05). Katılımcıların büyük çoğunluğu (n=116, %89,9) çalışırken eldiven giydiğini bildirmiştir. Çalışma grubunun aşılanma oranı ise %85,3(n=110) olarak belirlenmiştir. Sağlık çalışanlarında kan ve vücut sıvılarıyla teması sık olmasına rağmen bunların rapor edilmesi ve evrensel önlemlere uyum düzeyi hala düşüktür., This study is conducted to determine the prevalence of occupational risk of Hepatitis B virus among the physicians in a training hospital setting, to assess their attitudes towards the exposure to blood and body fluids, and appraise the physician compliance with universal precautions. In this descriptive and cross-sectional study participants filled a self-administered questionnaire that consisted socio-demographic features, occupational exposure to blood or body fluids, measurements taken against exposure and HBV vaccination status. Ninety three (72.1%) residents and 36 (27.9%) attending physicians included in the study. The mean year of practice was 5.74±5.86. The majority of physicians (88.4%) reported that they had exposure to blood or body fluids at least once during their professional years. The exposure was significantly higher in surgical branches than internal medicine branches (p0.05). The majority of participants (89.9%) reported that they were wearing gloves during work. Despite the exposure to blood and body fluids is prevalent in physicians, reporting exposures and consistency with universal precautions are less then desirable.

Kanıtlar premenstrüel sendrom yaşayanların egzersizden fayda görebilecekleri yönünde olmasına karşın Türkiye'de fiziksel olarak aktif kadınlarda PMS ile ilgili çok az çalışma vardır. Bu çalışmanın amacı beden eğitimi öğrencisi olan öğrencilerle aynı yaş grubundaki fiziksel olarak aktif olmayan öğrencilerdeki Premenstrüel sendromu tanımlamaktır. Bu vaka kontrol çalışmasında Karamanoğlu Mehmet Bey Üniversitesinde okuyan 76 Beden Eğitimi öğrencisi ile kontrol grubu olarak Selçuk Üniversitesinde okuyan 76 fiziksel eğitim almayan üniversite öğrencisi Premenstrüel Sendrom Skalasını içeren bir anket doldurdular. Çalışma grubunun menarş yaşı 13.86±1.68 yıldı. Premenstrüel sendrom tüm öğrencilerin 81'inde (%53,3), beden eğitimi öğrencilerinin 40'ında (%52.6) ve kontrol grubunun 41'inde (%53.9) saptandı. Gruplar arasında premenstrüel sendrom görülme yüzdesi farklı değildi (p=0.87). Düzensiz adetleri olan beden eğitimi öğrencilerinde sinirlilik anlamlı olarak yüksekti((p=0.04). Beden eğitimi öğrencilerinde menarş yaşı uyku düzensizliği dışında fark oluşturmamıştı (p>0.05). Daha önce yapılan bazı çalışmaların aksine bu çalışma grubunda premenstrüel sendrom için egzersiz etkili gibi görünmemektedir. Beden eğitimi öğrencilerinde görülen daha yüksek premenstrüel sendrom puanları bu grup için daha hassas davranılması gerektiğine işaret edebilir., Although the evidence continues to point to the benefits of exercise for those who experience premenstrual syndrome (PMS), there are a limited number of studies about premenstrual syndrome in physically active women in Turkey. This study aims to define premenstrual syndrome on a group of physically active university students with comparison of physically inactive students of the same age group. In this case control study 76 physical education students of Karamanoğlu Mehmet Bey University and 76 non-physical education students of Selcuk University as controls completed a questionnaire consisting of Premenstrual Syndrome Scale. Menarche age of the study population was 13.86±1.68 years. The PMS was detected in 81(53.3%) of all students, in 40 (52.6%) of physical education students and 41 (53.9%) of non-physical education students. The PMS percentage of groups were not different (p=0.87). Nervousness were significantly high in physical education students with irregular menses (p=0.04). Menarche age made no significant difference in PMS levels in all students (p>0.05) and physical education students except sleep changes (p=0.00). Contrary to some previous studies exercise seems to be ineffective in this study population in respect to PMS. Higher PMS Scores of physical education students may point a need to be more sensitive in this group.

Mesenteric lipodystrophy is a rare and benign disease characterized by non-specific inflammation of mesenteric fat. Nomenclature of the disease changes according to the histological features and clinical presentation. The etiology is still obscure, and the clinical presentation and laboratory tests are non-specific. In the majority of cases, the diagnosis is primarily based on computerized tomography (CT) features. There is no specific treatment available for mesenteric lipodystrophy. Radical surgical treatment is not advised. We report a case of distended abdomen caused by mesenteric lipodystrophy along with ultrasonography (US), CT and magnetic resonance (MR) findings and a review of the literature.