Search

Στοχεύσαμε να εξετάσουμε την προγνωστική δυνατότητα μιας νέα μαθηματικής εξισώσεως βασισμένη στο νόμο διατήρησης της μάζας για την πρόβλεψη της μεταβολής της συγκέντρωσης του νατρίου σε ασθενείς της μονάδας εντατικής θεραπείας και συγκρίναμε την προγνωστική ικανότητα της εξισώσησ αυτής με άλλες ήδη υπάρχουσες εξισώσεις. 178 ασθενείς εγγράφηκαν στην μελέτη από 01/2010 εως 10/2013. Πλάσμα και ούρα συλλέγονταν σε δύο διαδοχικές περιόδους 8 ωρών και μετρούνταν το νάτριο. Η προβλεπόμενη μεταβολή στη συγκέντρωση του νατρίου υπολογιζόταν με βάση την εξίσωσή μας και τις υπόλοιπες ήδη γνωστές εξισώσεις.Τα αποτελέσματα των δύο διαστημάτων συγκρίνονταν. Παράλληλα, συγκρίναμε την προβλεπτική ικανότητα της προτεινόμενης εξίσωσης με τις ήδη υπάρχουσες εξισώσεις, καθώς και την απόδοση της εξίσωσης που προτείνουμε στον υπονατριαιμικό, υπερνατριαιμικό και νορμονατριαιμικό πληθυσμό της μελέτης μας. Η μεταβλητότητα των υπολογιζόμενων τιμών εντός του εύρους των μετρούμενων επιπέδων νατρίου παρουσιάζεται στο διάγραμμα των Blant-Altman. Σύγκριση των αποτελεσμάτων μεταξύ των διαφόρων εξισώσεων έγινε με το στατιστικό μοντέλο Ποσοστιαίας ομοιότητας (Percentage Similarity ). Παράλληλα, έγινε σύγκριση των ιστογραμμάτων ποσοστών με το μετρώμενο νάτριο. Υπολογίσαμε την παράμετρο μεταβλητότητας (coefficient of variation) για τον έλεγχο των αποτελεσμάτων των προβλεπτικών τιμών των διαφόρων εξισώσεων στον πληθυσμό της μελέτης μας.μέση συγκέντρωση νατρίου στο πλάσμα στον γενικό πληθυσμό κατά την είσοδο των ασθενών στην μελέτη ήταν 143.5 mEq/L (129-164 mEq/L). Εκατόν τριάντα πέντε (75.8%) των ασθενών έλαβε εντερικό διάλυμα κατά τη διάρκεια της μελέτης, ενώ 108 ( 60.7%) έλαβαν παρεντερική αγωγή. Η μέση συγκέντρωση νατρίου στα ούρα ήταν 99.2 mEq/L (11-214 mEq/L). Κατά τη διάρκεια της καταγραφής παρατηρήθηκε μεταβολή στη συγκέντρωση νατρίου στο πλάσμα 142 (80%) ασθενών. Εβδομήντα ένας ασθενείς (40%) παρουσίασαν μεταβολή στη συγκέντρωση νατρίου μεγαλύτερη από 2 mEq/L, και 39 ασθενείς (22%) μεγαλύτερη από 5 mEq/L. Διάγραμμα διασποράς (scatter diagram) μεταξύ των προβλεπόμενων από την εξίσωσή μας και μετρούμενων τιμών των συγκεντρώσεων του νατρίου παρουσιάζεται στην εικόνα 2. Τα δεδομένα παρουσιάζονται γραφικά χρησιμοποιώντας το διάγραμμα Bland-Altman. Το συστηματικό σφάλμα ± τυπική απόκλιση με 95% όρια συμφωνίας (bias ± SD with 95% limits of agreement ) για τα επίπεδα νατρίου ήταν -1.395±3.491 (-8.327 to 5.446) για τις περιόδους epoch 2 και -1.623 ±11.1 (-23.39 to 20.14) για epoch 1 αντίστοιχα. Η Bland and Altman ανάλυση εφαρμόστηκε και για την πρόβλεψη του νατρίου στον πληθυσμό της μελέτης μας με τις προηγούμενες εξισώσεις για την περίοδο epoch 2 τα αποτελέσματα ήταν: -0.8079±3.447 (-7.564 to 5.949) για την εξίσωση Adrogué–Madias, 0.56±9.687 (-18.43 to 19.55) για την Barsoum–Levine, 0.1412±3.824 (-7.345 to 7.363) για την εξίσωση EFWC and 0.294±4.789 (-9.093 to 9.681) την εξίσωση Kurtz–Nguyen. Πραγματοποιήσαμε περαιτέρω ανάλυση της προβλεπτικής ικανότητας της εξίσωσής μας για τις ομάδες των υπονατριαιμικών και υπερνατριαιμικών ασθενών. Στους υπονατριαιμικούς ασθενείς συστηματικό σφάλμα ±τυπική απόκλιση με 95% όρια συμφωνία: -3.056±3.226 (-9.397 to 3.268) στους υπονατριαιμικούς ασθενείς : -1.304±3.410(-7.988 to 5.379) ενώ στους νορμονατριαιμικούς : -1.133±3.458 (-8.088 to 5.821) (Εικόνα 3). Σύγκριση της προβλεπτικής ικανότητας της εξίσωσής μας με τις άλλες εξισώσεις πραγματοποιήθηκε με τη μέθοδο των ποσοστών ομοιότητας. Η μέση ομοιότητα, σταθερή απόκλιση, και η σταθερά μεταβλητότητας σε σύγκριση με το μετρημένο νάτριο ήταν: 99.56%, 1.255, 1.26% για την εξίσωση μας στην περίοδο epoch 2, 99.56%, 3.873, 3.89% για περίοδο epoch 1 της μελέτης μας, 99.77%, 1.245, 1.26% για την εξίσωση Adrogue-Madias, 100.1%, 1.337, 1.34% για την εξίσωση Barsoum-Levine, 100.1%, 1.704, 1.7% για την εξίσωση Nguyen, 100.1%, 1.370, 1.37% για την εξίσωση ECFW Ο νόμος της διατήρησης της μάζας μπορεί να εφαρμοστεί επιτυχώς για την πρόβλεψη της μεταβολής του νατρίου στους βαρέως πάχοντες ασθενείς. Background: We aimed to examine the predictive value of a novel mathematical formula based on the law of conservation of mass in calculating sodium changes in intensive care unit patients and compare its performance with previously published formulae. Methods: 178 patients were enrolled from 01/2010 to 10/2013. Plasma and urine were collected in two consecutive 8-hour intervals and the sodium was measured. The predicted sodium concentration was calculated based on previous equations and our formula. The two 8-hour period (epoch 1 and 2) results were compared. Variability of predicted values among the measured range of serum sodium levels were provided by Bland-Altman plots with bias and precision statistics. Comparison of the results was performed with the statistical model of the Percentage Similarity. Results: 47.19% patients had dysnatremias. The bias ± SD with 95% limits of agreement for sodium levels were -1.395±3.491 for epoch 1 and -1.623 ±11.1 for epoch 2 period. Bland-Altman analysis for the epoch 1 study period had the following results: -0.8079±3.447 for Adrogué–Madias, 0.56±9.687 for Barsoum–Levine, 0.1412±3.824 for EFWC and 0.294±4.789 for Kurtz–Nguyen formula. The mean similarity, SD and coefficient variation for the methods compared with the measured sodium are: 99.56%, 3.873, 3.89% epoch 1, 99.56%, 1.255, 1.26% for epoch 2, 99.77%, 1.245, 1.26% for Adrogue-Madias, 100.1%, 1.337, 1.34% for Barsoum-Levine, 100.1%, 1.704, 1.7% for Nguyen, 100.1%, 1.370, 1.37% for ECFW formula. Conclusions: The law of conservation of mass can be successfully applied for the prediction of sodium changes in critically ill patients

Background: We aimed to examine the predictive value of a novel mathematical formula based on the law of conservation of mass in calculating sodium changes in intensive care unit patients and compare its performance with previously published formulae. Methods: 178 patients were enrolled from 01/2010 to 10/2013. Plasma and urine were collected in two consecutive 8-hour intervals and the sodium was measured. The predicted sodium concentration was calculated based on previous equations and our formula. The two 8-hour period (epoch 1 and 2) results were compared. Variability of predicted values among the measured range of serum sodium levels were provided by Bland-Altman plots with bias and precision statistics. Comparison of the results was performed with the statistical model of the Percentage Similarity. Results: 47.19% patients had dysnatremias. The bias ± SD with 95% limits of agreement for sodium levels were -1.395±3.491 for epoch 1 and -1.623 ±11.1 for epoch 2 period. Bland-Altman analysis for the epoch 1 study period had the following results: -0.8079±3.447 for Adrogué–Madias, 0.56±9.687 for Barsoum–Levine, 0.1412±3.824 for EFWC and 0.294±4.789 for Kurtz–Nguyen formula. The mean similarity, SD and coefficient variation for the methods compared with the measured sodium are: 99.56%, 3.873, 3.89% epoch 1, 99.56%, 1.255, 1.26% for epoch 2, 99.77%, 1.245, 1.26% for Adrogue-Madias, 100.1%, 1.337, 1.34% for Barsoum-Levine, 100.1%, 1.704, 1.7% for Nguyen, 100.1%, 1.370, 1.37% for ECFW formula. Conclusions: The law of conservation of mass can be successfully applied for the prediction of sodium changes in critically ill patients