Search

Bu araştırmada, evlilik deneyimi boşanma ile sonuçlanmış yetişkin bireylerin çift ilişkileri ve boşanma sürecine ilişkin kendi bireysel deneyimleri, boşanmaya ilişkin ilişkisel ve kök aileleri ile olan etkileşimlerine dair bakış açılarının incelenmesi amaçlanmıştır. Araştırma betimsel bir araştırma olup nitel araştırma desenlerinden olgubilim deseninde gerçekleştirilmiştir. Bu araştırmada veriler 2019 yılı bahar döneminde görüşme tekniği ile toplanmış ve verilerin analizi için içerik analizi yöntemi kullanılmıştır. Araştırmanın çalışma grubu, Türkiye'de İç Anadolu'da bir ilde şehir merkezinde yaşayan ve psikiyatrik tanısı olmayan 23-55 yaş arası boşanmış 39 (27 kadın, 12 erkek) kişiden oluşmaktadır. Veri toplamak için yarı yapılandırılmış görüşme formu kullanılmıştır. Sonuç olarak, katılımcıların çift ilişkilerinde çok fazla güçlük çektikleri ve evliliklerinde kök aile ilişkilerinden, evlilik öncesi deneyimlerden ve sosyo-kültürel unsurlardan etkilendikleri sonucuna varılmıştır., In this study, it was aimed to examine the couple relationships of adult individuals whose marriage experience resulted in divorce, their perspectives regarding the relational interactions with divorce and the interactions with their family of origin. The study is a descriptive one, and employs the phenomenological design, one of the qualitative research methods. In this study, data was collected from the participants through the interview technique in the spring term of 2019, and the content analysis method was used to analyze the data. The study group consisted of 39 divorced (27 female; 12 male) individuals aged between 23-55, who did not have any psychiatric diagnosis and living in a city center in Central Anatolia. Semi-structured interview form was used to collect data. As a result, it was concluded that the participants had too much difficulty in couple relationships, and the relationships were affected from the family of origin relationships, premarital experiences and socio-cultural elements.

“Şiddetsiz Karşı Koyma” programı, şiddet ve saldırganlık içerendavranışları olan çocuk ve ergenlere sahip ebeveynler, öğretmenler ve bakımveren kişiler için geliştirilmiştir. Ebeveynlerin çocuklarıyla karşılıklıolarak gerilimi tırmandıran etkileşimleri ile etkili bir biçimde baş etmeleriiçin yardımcı olmayı amaçlayan yeni bir eğitim modelidir. Bu araştırmanınamacı, şiddet davranışları olan çocuklara sahip ebeveynlere yönelik uygulanan"Şiddetsiz Karşı Koyma" ebeveyn programının çocuklarda görülen şiddetve saldırganlık davranışları, ebeveynlerin yaşadıkları stres, algıladıklarıyetersizlik duyguları ve hissettikleri destek düzeyleri üzerindeki etkisiniincelemektir. Araştırmanın verileri deney ve kontrol grubunda bulunanebeveynlere uygulanan ‘Aile Değerlendirme Ölçeği’ Anne Baba Stres Ölçeği’, ve‘Öznel Rahatsızlık Birimleri Anketi’ aracılığıyla elde edilmiştir. Söz konusuölçekler deney ve kontrol grubu ebeveynlerine öntest, sontest ve izlemeölçümleri olarak uygulanmıştır. Bulgular incelendiğinde, ebeveynlere uygulananprogramların aile içi ilişkilerde değişiklikler meydana getirdiği, çocuklarda görülenşiddet ve saldırganlık içeren davranışları azalttığı, ebeveynlerin stres veyetersizlik duygularını anlamlı derecede düşürdüğü ve algıladıkları destekdüzeylerini ise artırdığı görülmüştür. Bu sonuçlardan hareketle eğitim öğretimortamlarında ve çocuk ve ergenlere yönelik hizmet veren diğer kurumlarda,şiddetsiz karşı koyma programının anne-babalarla işbirliği çerçevesinde uygulanmasıönerilmektedir., The ‘’Non-violent Resistance’’ program was developed for parents,teachers and caregivers who have children and adolescents exhibiting aggressive and violent behaviors. It is a new educational model aiming to helpparents cope effectively with their mutual interactions with their childrenthat increase tension. The aim of this research is to examine the effect of the"Non-violent Resistance Program", which is a program for parents withchildren with violent behaviors, on the violent and aggressive behaviors seenin children, and the levels of the stress experienced by parents, the feelingsof perceived inadequacy and support they feel. The data of the study wereobtained through the 'Family Evaluation Scale’, ‘Parenting Stress Index’ and'Questionnaire of Subjective Disturbance Units', all of which were administeredto the parents in the experimental and control groups. These aforementionedscales were administered to the parents of the experimental and control groupsas pretest, posttest and follow-up measurements. When the findings wereexamined, it was seen that the programs administered to parents created changesin family relationships, reduced the violence and aggressive behaviors seen inchildren, significantly decreased parents' feelings of stress and inadequacyand increased their levels of perceived support. Based on these results, it issuggested that the Non-Violent Resistance Program should be implemented ineducational environments and other institutions providing services for childrenand adolescents with cooperation from parents.

Bu araştırmanın amacı, “Çatışma Çözme Eğitimi Programı”nın ilköğretim 6. ve 7. sınıf öğrencilerinin çatışma çözme davranışları üzerindeki etkisini incelemektir. Çalışma grubu 2011-2012 öğretim yılında Adana’da bir ilköğretim Okulu’nda öğrenim gören deney ve kontrol gruplarına seçkisiz yolla atanan 20 öğrenciden oluşmaktadır. Araştırma deseni olarak kontrol gruplu ön-test son-test izleme modeli kullanılmış ve 10 öğrenci deney, 10 öğrenci kontrol grubuna alınmıştır.Eğitim programı uygulanmadan önce ve sonra, deney ve kontrol gruplarının çatışma çözme davranışları, “Çatışma Çözme Davranışını Belirleme Ölçeği (ÇÇDBÖ)” ile değerlendirilmiştir. Deney ve kontrol gruplarındaki öğrencilerin “ÇÇDBÖ”nün “Problem Çözme” ve “Saldırganlık” alt ölçeklerinden almış oldukları öntest, sontest ve izleme testi puanlarının ortalamaları arasında anlamlı bir farklılık olup olmadığı ‘İlişkili Ölçümler İçin Wilcoxon İşaretli Sıralar Testi' ile test edilmiştir.Bulgular incelendiğinde, çatışma çözme eğitim programının deney grubundaki öğrencilerin yapıcı çatışma çözme beceri düzeylerinde, bu programın uygulanmadığı kontrol grubundaki öğrencilere göre artış olduğu ve bu artışın uzun süreli olduğu görülmüştür.

Bu araştırmada, saldırgan davranışları olan ergenlere yönelik `Şiddet ve Saldırganlıkla Baş Etme` programı ve bu ergenlerin ebeveynlerine yönelik `Şiddetsiz Karşı Koyma` ebeveyn programı uygulanmıştır. Bu programların ergenlerde görülen saldırganlık, anne-babalarının ebeveynlik rolüne ilişkin kendilik algıları, aile ilişkileri ve anne-baba stres düzeyleri üzerindeki etkisi incelenmiştir.Araştırma karma desenli bir çalışmadır. Araştırmanın deney grubunda bulunan öğrencilere sistemik aile terapileri kuramlarına dayalı olarak oluşturulan 10 oturumluk 'Şiddet ve saldırganlıkla baş etme psikoeğitim programı' uygulanırken, onların anne-babalarına yönelik 14 oturumluk 'Şiddetsiz karşı koyma ebeveyn programı' uygulanmıştır. Kontrol gruplarına ise herhangi bir işlem yapılmamıştır. Deney grubu öğrencilerine haftada bir olmak üzere ortalama 90 dakika süren 10 oturum uygulanırken, onların ebeveynlerine haftada bir olmak üzere ortalama 90 dakika süren 14 oturum uygulanmıştır.Araştırmanın nicel verileri deney ve kontrol grubunda bulunan öğrencilere uygulanan 'Saldırganlık Ölçeği', ve ebeveynlere uygulanan 'Anne-Baba Stres Ölçeği', 'Aile Değerlendirme Ölçeği' ve 'Ebeveynlik Rolüne İlişkin Kendilik Algısı Ölçeği' aracılığıyla elde edilmiştir. Söz konusu ölçekler deney ve kontrol grubu öğrenci ve anne-babalarına öntest, sontest ve izleme ölçümleri olarak uygulanmıştır. Araştırmanın nicel verilerinin analizinde SPSS 17 paket programı kullanılmıştır. Araştırmanın nitel verileri araştırmacı tarafından geliştirilen yarı yapılandırılmış görüşme formlarıyla elde edilmiştir. Nitel verilerin analizinde içerik analizi yöntemikullanılmıştır.Bulgular incelendiğinde, ergen ve anne babalarına uygulanan programların ergenlerde görülen saldırgan davranışları azalttığı, ana-babalarının ebeveynlik becerilerini ve aile ilişkilerini geliştirdiği ve anne-baba stres düzeylerini anlamlı derecede düşürdüğü ve bu etkinin uzun süreli olduğu görülmüştür. Bu sonuçlardan hareketle özellikle ergenlere yönelik hizmet veren tüm kurumlarda, bu programların anne-babalarla işbirliği çerçevesinde uygulanması önerilmektedir. Ergenlerde görülen şiddet ve saldırganlık problemlerinin azaltılmasında, yapıcı ve sıcak ilişkilerin kurulduğu aile ortamının oluşturulması ve ebeveynlik becerilerinin geliştirilmesinin faydalı olabileceği düşünülmektedir.Anahtar kelimeler: Şiddet, saldırganlık, şiddet ve saldırganlıkla baş etme programı, şiddetsiz karşı koyma programı, aile ilişkileri In this study `dealing with violence and aggressiveness` program intended for the adolescents who have violent and disruptive behaviours, and `non violent resistance` parent program intended for the parents of those adolescents were applied. The effects of these programs on adolescents', family relationships, self perception of parents on parenthood role and stress levels of parents were analysed.The research is a mixed designed study. A 10 session `dealing with violence and aggressiveness` pscho-education program based on systemic family therapy theories was applied on the students who were in the experimental group of the research and a 14 session `non violent resistance` parent program intended for their parents was applied. No treatment was applied on control groups. On experimental group students once a week 10 sessions that lasted 1,5 hours on average was applied, on their parents once a week 14 sessions that lasted 1,5 hours on average was applied.The quantitative data of the study were obtained by the scales 'Aggression Questionnaire', 'Mc Master Family Assesment Device', 'Self-Perception of Parental Role Scale' and 'Parent Stress Scale'applied on the students and parents who were in experimental and control groups. The scales in question were obtained by applying pre-test, final-test and follow up measures on students and parents in the experimental and control groups. For the analyze of the quantitative data of the study, SPSS 17 program was used. The qualitative data of the research was obtained by semi-structured interview forms organised by the researcher. The examination of the qualitative data was made by the content analysis method. When the findings were investigated it was observed that the aggressive behaviours seen in adolescents were decreased, that parenthood skills and the family relationships of the parents was improved, that stress levels of parents was decreased significantly, and these effects were prolonged.Considering these results it was advised that the programs should be applied with the cooperation of the parents at all the institutions intended specially for the adolescents. It was considered that it would be helpful to decrease the violence and aggressiveness problems seen with adolescents, to constitute a family enviorenment where constructive and warm reletionships are established and to improve parenthood skills.Keywords: Violence, aggressiveness, coping with violence and aggression program, nonviolent resistance programme, family relations. 204

Bu araştırmanın amacı, ilk ergenlik döneminde bulunan öğrencilerin akılcı olmayan inançları ile saldırganlık düzeyleri arasındaki ilişkiyi incelemek ve akılcı olmayan inançların öğrencilerin saldırganlık puanlarını ne ölçüde yordayabildiğini ortaya koymaktır. Bu çerçevede, öğrencilerin saldırganlık puanları cinsiyet, anne-baba eğitim düzeyi, ailelerinin gelir düzeyi ve kardeş sayılarına göre farklılaşıp farklılaşmadığı da incelenmiştir. Araştırma grubu, 955 ilköğretim yedinci ve sekizinci sınıf öğrencisinden oluşmaktadır. Veriler ?Ergenler İçin Mantıkdışı İnançlar Ölçeği? (EMİÖ), ?Saldırganlık Envanteri? ve ?Kişisel Bilgi Formu? ile elde edilmiştir. Verilerin analizinde Pearson korelasyon katsayısı, t testi, varyans analizi ve standart çoklu regresyon analizi teknikleri kullanılmıştır. Araştırmada, tüm grupta saldırganlık puanları ile EMİÖ toplam puan ve üç alt ölçek (Başarı Talebi, Rahatlık Talebi ve Saygı Talebi) puanları arasında pozitif yönde anlamlı ilişkiler elde edilmiştir. Erkeklerin saldırganlık düzeylerinin kızlara göre anlamlı düzeyde daha yüksek olduğu bulunmuştur. Regresyon analizi sonuçlarına göre, rahatlık ve başarı talebi alt ölçeklerinden elde edilen puanların öğrencilerin saldırganlık düzeylerini, saygı talebi alt ölçek puanlarına oranla daha anlamlı bir şekilde yordadığı ortaya çıkmıştır. The purpose of this study was to examine relationships between irrational beliefs and aggression of students in early adolescence and, to determine if how irrational beliefs predict aggression level. In this pespective, it is investigated that weather there is a differentiation of students' aggressiveness score or not according to the gender , parents' education level, families' income level and number of siblings. Subjects of this study were 955 students in 7th and 8th grads from junior high school in Elazığ. To collect the data, The Irrational Beliefs Scale for Adolescents (IBSA) and Aggression Inventory (AI) were administered. Data were analyzed busing Pearson?s Product Moment Correlation coefficients and multiple regression analysis. In this study, significant positive correlations were found between aggression and IBSA total scores and the subscales (demand for success, demand for comfort, and demand for respect) for total sample. For boys, aggression scores was found higher and more significant than girls. According to the results of regression analysis, it is indicated that demand for comfort and success subscale points were more significant predictor for student?s aggression points than demand for respect subscale points. 102