Search

Objective: The knowledge concerning allergy to legumes is limited. We aimed to evaluate the clinical features and prognosis of legume allergy in children. Materials and Methods: We evaluated patients with legume allergy who were followed up from 2010 to 2017 at the Division of Pediatrics Allergy and Immunology, with their clinical features, laboratory findings, and prognosis. Results: The median age of the enrolled 37 patients in our study was 7 (interquartile range, 4.3-9.2) years. Twenty-nine (78.3%) were male. Thirteen (35.1%) patients were found to have an allergic reaction against more than one legume. The distribution of legume allergies was as follows: peanut (n=21, 56.8%), lentil (n=16, 43.2%), chickpea (n=13, 35.1%), pea (n=6,16.2%), bean (n=5, 13.5%), lupine (n=2, 5.4%), and kidney bean (n=1, 2.7%), with a total of 64 allergic reactions. The distribution of these different legume allergy reactions was as follows: urticaria and angioedema (n=31, 48.4%), anaphylaxis (n=23, 35.9%), atopic dermatitis (n=6, 9.3%), eosinophilic esophagitis (n=3, 7.8%), and food protein-induced enterocolitis syndrome (n=1, 1.5%). Thirty-two (86.5%) of 37 patients had an allergy to a non-legume food. Tolerance to 50 legume allergies affecting 27 patients being followed up for more than 12 months were given. Eight of the 18 patients with a single legume allergy and 1 of the 9 patients who were allergic to multiple legumes developed tolerance. Conclusion: Peanut and lentil were the most frequent legumes that caused allergic reactions in our study. The rate of allergies to non-legume foods was high. In patients who were allergic to a single legume, the tolerance rate was 44.4%.

Amaç: Akut ürtike rçocuklarda hastane başvurularının en sık nedenlerinden biridir. Çalışmanın amacı çocuk alerji polikliniğinde akut ürtikertanısı alan hastaların etiyolojik açıdan değerlendirilmesidir.Gereç ve Yöntemler: Çalışmaya 1 Ocak 2016 - 31 Aralık 2016 tarihleri arasında hastanemizin çocuk alerji polikliniklerinde akut ürtikertanısı alan hastalar alındı. Hasta bilgileri dosya kayıtlarından geriye dönük olarak kaydedildi.Bulgular: Çalışmada akut ürtiker tanısı alan 469 hasta değerlendirildi. Hastaların yaş ortancası (min-maks) 7 yıl (2 ay-18 yıl) olup, %48.8’ierkekti. Hastaların % 33.5’inde (n=157) tekrarlayan akut ürtiker öyküsü vardı ve % 20’sine anjiyoödem de eşlik ediyordu. Öyküde tetikleyiciolarak hastaların % 37.5’ünde (n=176) enfeksiyonlar, % 17.9’unda (n=84) ilaç, % 10.9’unda (n=51) besin, % 3.2’sinde (n=15) böcek ısırığıve % 0.2’sinde (n=1) aşı bulunuyordu. Hastalar anamnez, fizik muayene ve laboratuvar bulguları ile değerlendirildiğinde; %59’unda (n=276)tetikleyici saptanamadı ve bu hastalar idiopatik akut ürtiker olarak tanı aldılar. Tetikleyici saptanan hastalarda enfeksiyonlar (% 37.5; n=176)ilk sırada yer alıyordu. Besin ve ilaç alerjisi ise sadece 1’er hastada doğrulandı. Yaş gruplarına gore etiyolojik dağılıma bakıldığında, 12-18yaş grubunda daha çok idiyopatik akut ürtiker, 2 yaş altı grupta ise enfeksiyonla tetiklenen akut ürtiker olduğu görüldü (p=0.009).Sonuç: Akut ürtiker nedeniyle alerji kliniğine başvuran çocuklarda çoğunlukla tetikleyici bulunamamaktadır. Tetikleyici tespit edilebilenhastalarda ise enfeksiyonlar ilk sırada yer almaktadır. Ancak hastaların klinik öykülerinde şüpheli tetikleyici olarak yiyecek veya ilaç(lar) dabulunabilir ve bu hastaların tanısal alerji testleri ile değerlendirilmesi önemlidir. Böylece hastaların yanlış tanı almaları ve gereksiz besin veyailaç kısıtlamaları önlenebilecektir., Objective: Acute urticaria is one of the most common causes of admission to hospitals in children. The aim of the studyis to evaluate the etiology of acute urticaria in patients who admitted to pediatric allergy outpatient clinics.Material and Methods: The patients who were diagnosed as acute urticaria in pediatric allergy outpatient clinicsbetween January 1, 2016 and December 31, 2016 were included in the study. Patient information was recordedretrospectively from medical files.Results: In this study, 469 patients with acute urticaria were evaluated. The median (min-max) age of the patients was7 years (2 months-18 years), and 48.8 % of them were male. Angioedema was accompanying in 20 % of the patients.Recurrent acute urticaria was seen in 33.5 % (n = 157) of the patients. In the history, infections were the triggers in37.5 % (n=176) of the patients, drugs in 17.9 % (n=84), food in 10.9 % (n=51), insect bites in 3.2 % (n=15), and 0.2 %(n=1) of them had the vaccine. When the patients were evaluated with the medical histories, physical examination andlaboratory findings; triggers could not be detected in 59 % (n=276) and these patients were diagnosed as idiopathicacute urticaria. Infections (37.5 %; n=176) were in the first place in patients with triggers. Food and drug allergies wereconfirmed in only one patient each. Considering the etiological distribution according to age groups, it was seen thatidiopathic acute urticaria was more common in the 12-18 age group and infection-associated acute urticaria in thegroup under 2 years old (p=0.009).Conclusion: Mostly, triggers cannot be found in children who apply to the allergy clinic due to acute urticaria. In patientswho can be identified triggers, infections are in the first place. However, patients’ clinical histories may also include food ordrug(s) as a suspected trigger, and it is important to evaluate these patients with diagnostic allergy tests. Thus, misdiagnosisof patients and unnecessary food or drug restrictions would be prevented.

Objective: Tree nut allergies (TNA) are an important health problem can cause severe reactions such as anaphylaxis and the frequency of improvement with age is low. This study aims to evaluate the clinical features and tolerance development of TNAs.Material and Methods: In our study, the clinical characteristics, laboratory findings and tolerances of the patients who were followed with allergy to tree nuts between 2010-2017 in the Department of Pediatric Immunology and Allergy of Ankara Child Health and Diseases Hematology Oncology Training and Research Hospital were evaluated. Results: A hundred and twenty eight (73.4% male) patients were included in the study with a median age of 61 (min-max:4-209) months. Of the patients, 109(85.2%) were hazelnuts, 60(46.8%) were allergic to walnuts, 47(36.7%) were allergic to pistachios, 37(28.9) were allergic to almonds, 22(17.2%) were allergic to cashew nuts.Presenting reaction was anaphylaxis in 47 (36,7%) patients. The median value of the follow-up period was 56.3 (16.3-134.2) months. Of the 128 patients, 37(29%) have overgrown all TNAs, 9 (7%) have outgrown some of TNAs and TNAs of 70(54.6%) patients persisted. Twelve patients (9.4%) couldn’t evaluated. Forty-two percent of patients with single TNA, 31.5% of patients with multi-TNA has developed tolerance within follow-up period.Conclusion: Tolerance development to TNA seems to be encouraging. Therefore, regular monitoring of these patients is important., Amaç: Kuruyemiş alerjileri (KA), anafilaksi gibi ağır reaksiyonlara neden olabilmeleri ve yaşla düzelme sıklıklarının az olması nedeni ile önemli bir sağlık sorunudur. Çalışmamızda kuruyemiş alerjilerinin klinik özellikleri ve tolerans gelişiminin değerlendirilmesi amaçlanmıştır.Gereç ve Yöntemler: Çalışmamızda T.C. Sağlık Bilimleri Üniversitesi Ankara Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Hematoloji Onkoloji Eğitim ve Araştırma Hastanesi Çocuk Alerji Kliniği’nde 2010-2017 yıllarında kuruyemiş alerjisi nedeni ile izlenen hastaların klinik özellikleri, laboratuvar bulguları ve prognozu değerlendirildi. Bulgular: Çalışmaya ortanca yaşı 2.5 yıl (min-maks: 1-17) olan yüz yirmi sekiz (%73.4 erkek) hasta alındı. Hastaların 109’unda (%85.2) fındık, 60’ında (%46.8) ceviz 47’sinde (%36.7) antep fıstığı, 37’sinde (28.9) badem, 22’sinde (%17.2) kaju fıstığı alerjisi vardı. Kırk yedi (%36.7) hastada başvuru reaksiyonu anafilaksiydi. Takip süresi ortanca 56.3 (min-maks:16.3-134.2) aydı. Yüz yirmi sekiz hastanın 37’sinde (%29) tüm KA’leri düzelmişken, 9’unda (%7) bazı KA’leri düzelmiş 70 (%54.6) hastada ise KA devam etmiştir. On iki hasta (%9.4) değerlendirilemedi. Tekli KA’li hastaların %42’si, çoklu KA’li hastaların %31.5’i takip süresi içinde tolerans geliştirmiştir.Sonuç: Kuruyemiş alerjilerine tolerans gelişimi cesaret verici görünüyor. Bu nedenle bu hastaların düzenli takibi önemlidir.

Amaç: Atopik dermatitli hastaların besin alerjeni duyarlılık paternleri ülkeler arasında arasında değişiklik gösterir. Bu çalışmanın amacı, besin ile tetiklenen atopik dermatitli bir yaş altı çocukların gıda duyarlılık paternlerini belirlemektir.Gereç ve Yöntemler: Çalışmamızda hastanemiz Çocuk Alerji ve İmmünoloji Kliniğinde takip edilen atopik dermatitli hastalar retrospektif olarak değerlendirildi. Bu hastalar arasında hem pozitif deri prik testi hem de gıdaya spesifik serum IgE pozitifliği olanlar çalışmaya dahil edildi. Besin duyarlılığının tanısı, eliminasyon diyeti ile düzelme olması ile doğrulandı.Bulgular: İki yüz dört (% 74.5 erkek) 1 yaşından küçük atopik dermatit hastasında besin ile tetiklenen-atopik dermatit olduğu tespit edildi. Tanı sırasındaki ortanca yaş 3 aydı (çeyrekler arası aralık: 1-5.87). Deri prik testi ve serum spesifik IgE sonuçları incelendiğinde ;%85.8 oranında yumurta ,%35.5 oranında süt, %3.9 oranında buğday, % 1.5 oranında ceviz, %2.5 oranında fıstık ve %2 oranında balık duyarlılığı tespit edildi. Hiçbir hastada soya duyarlılığı gözlenmedi.Sonuç: Bulgularımız hastalarımızın büyük bir kısmının erkek olduğunu, yumurtanın en yaygın besin duyarlılığı olduğunu, fıstık duyarlılığının prevalansının diğer ülkelere göre daha az olduğunu ve hiçbir hastamızın soya duyarlılığına sahip olmadığını gösterdi.Anahtar Sözcükler: Atopik dermatit, Çocuklar, Besin duyarlılığı, Objective: Food allergen sensitization patterns vary among patients with atopic dermatitis in different countries. The aim of this study was to determine the food sensitization patterns of infants with food-triggered atopic dermatitis.Material and Methods: The study was a retrospective evaluation of atopic dermatitis patients who were followed at the Pediatric Allergy and Immunology Clinic of our hospital. Among these patients, those who had both positive skin prick test and positive serum specific IgE to a food were included in the study. The diagnosis of food sensitization was confirmed upon improvement with an elimination diet Results: A total of 204(74.5% boys) atopic dermatitis patients less than 1 year of age were found to have food-trigerred atopic dermatitis. Median age at diagnosis was 3 months(interquartile range: 1-5.8). When skin prick test and serum specific IgE results were analyzed, we found sensitivity to egg in 85.8%, milk in 35.5%, wheat in 3.9%, walnut in 1.5%, peanut in 2.5%, and fish in 2% of the patients. None of the patients showed sensitivity to soybean.Conclusion: Our findings indicated that a large portion of our patients were male, egg was the most common food sensitivity, the prevalence of peanut sensitivity was less than other countries and none of the patients had soy sensitivity.

Türk aileleri çocuk yetiştirirken interneti etkin kullanabiliyorlar mı?ÖZETAmaç: İnternet diğer birçok alanda olduğu gibi sağlık alanında da yaşamımızın önemli bir parçası haline geldi. Ailelerin çocuklarla ilgili konulardaki internet kullanım alışkanlıklarını değerlendirmeyi amaçladık. Yöntem: Bu çalışma Mart 2017-Temmuz 2017 tarihleri arasında, pediatri polikliniğine başvuran, 18 yaşın altındaki çocukların ebeveynleri tarafından doldurulmuş bir anket formu kullanılarak yapılmıştır. Bulgular: 489 katılımcının ortanca yaşı 32 idi. Çocukları 6 yaşından küçük olan aileler çoğunlukla (% 57.8) internette büyüme ve gelişme konusunda arama yaptıklarını belirtirken, 6-12 yaşları arasında ve 12 yaşından büyük çocuğu olan aileler ise çoğunlukla internette okul başarısı ile ilgili bilgiler hakkında arama yaptıklarını belirtmişlerdir (sırasıyla% 44.7 ve% 58.2). Katılımcıların% 87,5'i çocuklarını bir sağlık merkezine götürmeden önce problemleri hakkında internette arama yaptıklarını ve yarıdan fazlası (% 56,6) konu hakkında internetten elde ettikleri bilgileri yararsız bulduklarını ya da kararsız kaldıklarını belirtmişlerdir. Sonuç: Ailelerin çocuklarını büyütürken karşılaştıkları özellikle sağlıkla ilgili konularda interneti etkili bir şekilde kullanamadıklarını gözlemledik. In addition, parents should be encouraged, during healthcare visits, to take advantage of the internet, because they highly trust the information that they obtain from healthcare providers. Yanısıra; aileler sağlık vizitleri sırasında internetin faydaları konusunda teşvik edilmelidirler. Çünkü; aileler sağlık hizmet sunucularından edindikleri bilgilere çok güvenmektedirler. Anahtar Kelimeler: adolesan, çocuk, aile, sağlık, internetCan Turkish families use the internet effectively while raising children?ABSTRACTObjective: The internet has become an important part of our lives in the field of health, as well as in many other areas. We aimed to evaluate the internet usage habits of families in issues related to children. Method: This study was conducted from March 2017 to July 2017 using a survey form filled by the parents of children under the age of 18 years old who presented to the pediatric outpatient clinic.Results: Of the 489 participants’ the median age was 32 years old. The families with children under 6 years old stated that they mostly (57.8%) searched the internet for information about growth and development, while the families with children between 6 and 12 years old and > 12 years old reported that they mostly searched the internet for information about school success (44.7% and 58.2%, respectively). Of the participants, 87.5% reported that they searched the internet for information about their problems before taking their children to a healthcare center, and more than half (56.6%) stated that the knowledge they obtained from the internet was useless or they remained indecisive with regard to this issue. Conclusion: We observed that the families were unable to use the internet effectively, especially with regard to the health related issues they faced while raising their children. In addition, parents should be encouraged, during healthcare visits, to take advantage of the internet, because they highly trust the information that they obtain from healthcare providers.Keywords: adolescent, child, family, health, internet

Amaç: Astım en yaygın akciğer hastalıklarından biridir. Havayollarındaki hassasiyet ve yapısal değişiklikler nedeniyle perioperatif ve postoperatif solunum komplikasyonlarına neden olabilmektedir. Perioperatif dönemde bu risklerin önlenmesinde iyi bir preoperatif hazırlık, uygun farmakolojik ajan ve anestezi tekniklerinin seçimi önemlidir. Bu çalışma da anestezi hekimlerinin astımlı hastalara yaklaşımlarının değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Çalışmada, anestezi uzmanlarının astımlı hastalarda anestezi yönetimi ile ilgili yaklaşımlarını değerlendiren 13 sorudan oluşan bir anket uygulandı. Ankete katılan hekimler çalıştıkları kuruma göre gruplandırıldı. Üniversite hastanesi grup A, devlet hastanesi grup B, eğitim ve araştırma hastanesi grup C ve özel hastaneler grup D olarak adlandırıldı. Bulgular: Çalışmamıza 261 anestezi doktoru katıldı. Hekimlerin 45’i (%17,2) üniversite hastanesi, 74’ü (%28,4) devlet hastanesi, 128’i (%49) eğitim araştırma hastanesi, 14’ü (%5,4) özel hastanede çalışmaktaydı. Çalışmamızda, farklı kategorilerdeki hastanelerden katılan anestezi uzmanlarının preoperatif ve intraoperatif astımlı hasta yönetiminde önemli bir değişkenlik saptanmadı. Sadece Grup D yanıtlarında astımlı hasta yönetiminde indüksiyonda tercih edilecek ilaç ve idamede kullanılacak ajan seçiminde diğer gruplara göre istatiksel olarak anlamlı fark mevcuttu. Sonuç: Bu çalışmada, ülkemizde anestezi uzmanlarının astımlı hastalarda anestezi yönetimi ile ilgili yaklaşımlarının güncel durumu analiz edilmiştir. Anketimizde ortaya çıkan sonuçlara göre; anestezi hekimlerinin astımlı hastanın yönetimi ile ilgili tutum ve tecrübeleri literatür ile uyumluydu. Ülkemizde çalışan anesteziyoloji ve reanimasyon uzmanlarının astımlı hastalarda anestezi uygulamaları konusundaki tutum, davranış ve uygulamaları ile ilişkili veriler astımlı hastanın anestezi yönetimleri için yol gösterici olabilir. Objective: Asthma is one of the most common diseases. It may cause peri-postoperative respiratory complications due to sensitivity and structural changes in airways. The selection of anesthesia techniques are important in preventing these risks. The aim of this study is to evaluate the approaches of anesthesiologists to asthmatic patients. Material and Method: A questionnaire consisting of 13 questions was used in order to evaluate anesthesists for their approach to anesthesia management by asthmatic patients. The physicians were grouped according to the institution they work at. The physicians who work at university hospitals, state hospitals, education and research hospitals and private hospitals are divided into group A, group B, group C and group D respectively. Results: Two hundred sixty-one anesthesiologists participated in our study. Forty-five (17,2%) of the physicians were working in university hospitals, 74 (28,4%) in state hospitals, 128 (49%) in educational research hospitals and 14 (5,4%) in private hospitals. In Group D responses, there was a statistically significant difference in the choice of the drug used in the management of asthmatic patients’ induction and the choice of agent used in the maintenance treatment. Conclusion: In this study, the current status of anesthesiologists' approach to anesthesia management in asthmatic patients has been analyzed. According to the results of our survey, the attitudes and experiences of the anesthesiologists regarding the management of asthmatic patients have been found to be consistent with the literature. The data related to the attitudes, behaviors and practices of anesthesiologists and reanimation specialists working in our country in the applications of anesthesia in asthmatic patients may be a guide for the anesthesia management of asthmatic patients.

WOS: 000429950700006 PubMed ID: 27543730 Background: Despite the increasing frequency of anaphylaxis, there is inadequate information on the etiology and clinical features in various countries, regions and age groups, especially in developing countries. Objective: Our aim is to assess the etiology and clinical findings of anaphylaxis in Turkey. Gathering reliable data about the etiology and clinical findings of anaphylaxis in the general population will decrease the related morbidity and mortality. Method: We obtained the names and phone numbers of individuals who had been prescribed an epinephrine auto-injector with a diagnosis of anaphylaxis from ministry of health. Demographic data, clinical history of the first episode of anaphylaxis including the triggering agent, clinical findings, course of hospitalization, and the management of anaphylaxis were obtained by phone survey. Results: A total of 843 patients with a mean age of 21.4 +/- 17.3 years were evaluated. There was a significant male predominance among children younger than 10 years of age but a female predominance in older subjects. The most common causes of anaphylaxis were foods(40.1%) in children and bee venom(60.8%) in adults. The biphasic reaction rate was 4.3% and the median length of stay at an emergency department was 4.0 hours. Almost 60% of the patients had recurrent anaphylaxis episodes. Only 10.7% of the cases were prescribed an epinephrine auto-injector at their first anaphylaxis episode and only 59.2% of the patients were referred to an allergist during discharge from the emergency department. Conclusions: In Turkey, bee venom was the most common cause of anaphylaxis, followed by food and drug. While more than a half of patients reported recurrent attacks; only 10% had been prescribed epinephrine auto-injector kit after their first episode. Strategies to improve the anaphyalxis management are therefore urgently required.

Türkiye kronik hava yolu hastalıkları önleme ve kontrol programı (gard Türkiye) birinci basamakta çalışan hekim eğitimi bilgi değerlendirme sonuçlarıgiriş: Kronik solunum yolu hastalıkları, tüm dünyada sağlık sisteminin önemli bir boyutunu oluşturur ve birinci basamak sağlık hizmetlerinin en fazla kullanıldığı hastalıklar grubundadır. Bu nedenle, birinci basamakta hizmet sunan hekimlerin astım ve kronik obstrüktif akciğer hastalığı (KOAH) konusundaki bilgilerinin sorgulanması ve artırılmasına yönelik çalışılması önemli hale gelmiştir. Bu çalışma, "Global Alliance Against Choronic Respiratory Diseases(GARD)" Türkiye Eylem Planı dahilinde birinci basamak hekimlerinin astım ve KOAH ile ilgili bilgi düzeylerini değerlendirmek ve verilen yüz yüze eğitime bağlı bilgi düzeyi değişimini saptamaya yönelik planlanmıştır.Materyal ve Metod: Birinci basamak hekimlerine astım ve KOAH için yüz yüze eğitim desteği verildi. Bu eğitimler esnasında astım ve KOAH için ayrı ayrı, eğitim öncesi ve sonrasında 25 soruluk bilgi değerlendirme testleri yapıldı. Ön test ve son test doğru bilinirlik yüzdeleri karşılaştırılarak eğitimin bilgi düzeylerine katkısı araştırıldı.Bulgular: Çalışmaya 11 ilden; astım için 1817, KOAH için 1788 doktor katıldı. Eğitim öncesinde astım için %75 ve üzeri doğrulukla bilinen soru sayısı yalnızca dörttü. Buna karşılık 15 soruda doğru bilinirlik oranı %50'nin altındaydı. Tüm test için ön testte, ortalama doğru bilinirlik oranı %45.8'di. Eğitim sonrasında ise ortalama doğru bilinirlik oranı %69.6'ya yükseldi. Eğitim öncesinde, KOAH için, hiçbir sorunun doğru bilinirlik oranı %75 ve üzeri değildi. Buna karşılık 19 soruda doğru bilinirlik oranı %50'nin altındaydı. Tüm test için ortalama doğru bilinirlik oranı %42.0'dı. Eğitim sonrasında ortalama doğru bilinirlik oranı %71.3'e yükselmişti. Sonuç: Ülkemizde astım ve KOAH konusunda birinci basamaktaki bilgi düzeyinin artırılması gerekliliği ve verilen kısa süreli eğitimle en azından erken dönem için bu artışın sağlanabileceği ortaya konulmuştur. Introduction: Chronic obstructive pulmonary diseases are common causes of disease in the community and account for considerable percent of the caseload in primary health care facilities. For this reason, it is important to question and improve the knowledge of primary health care physicians. This study is designed to assess the level of knowledge for bronchial asthma and COPD of the primary healthcare physicians, both before and immediately after an educational course structured in the context of GARD Chronic Airway Diseases National Control Program. Materials and Methods: The participating physicians attended an intensive educational course on asthma and COPD. Twenty five item questionnaires for asthma and COPD were administered to the participants both before and immediately after the end of the course. Contribution of education to the level of knowledge was investigated by comparing the percentages of the correct answers in the pre-and post-test. Results: From 11 different cities, 1817 and 1788 primary health care physician were attended to the asthma and COPD educations, respectively. The accuracy rate of ≥ 75% was obtained from only 4 questions in pre-test asthma questionnaire. On the contrary, in 15 questions the accuracy rate was < 50%. The mean accuracy rate for the whole asthma test was 45.8%, and this rate raised to 69.6% after education course. The accuracy rate of ≥ 75% could not be obtained from any of the questions in pre-test COPD questionnaire. On the contrary, in 19 questions the accuracy rate was < 50%. The mean accuracy rate for the whole asthma test was 42.0%, and this rate raised to 71.3% after education course. Conclusion: It has been shown that, in primary care settings, the level of knowledge in asthma and COPDshould be enhanced and that this increase can be achieved with an education course.

Background/aim: IgA deficiency is the most common human primary immunodeficiency. The prevalence of allergic disorders and autoimmunity is thought to be increased in selective IgA deficiency (sIgAD). However, it is currently unclear if these disorders coincide within these families. We aimed to evaluate the frequency of allergic and autoimmune disorders in children with sIgAD and their first degree relatives (FDRs). Materials and methods: The study included 81 children diagnosed with sIgAD and 274 of their FDRs. The presence of allergic and autoimmune disorders was evaluated and serum antithyroglobulin and antithyroid peroxidase levels were measured in both patients and their first-degree relatives. Results: The mean age of the patients was 9.9 ± 3.9 years. Among the patients with sIgAD, 45.7% of them had at least one allergic disorder and 17.3% of them had at least one autoimmune disorder. The frequencies of asthma, allergic rhinitis, and eczema in the FDRs of sIgAD patients were 10.9%, 9.1%, and 7.7%, respectively. Among their FDRs, 14.6% had autoimmunity, compared to an estimate of 5% in the general population. Conclusion: Increased frequency of allergic and autoimmune disorders in patients with sIgAD and their FDRs suggests a possible common predisposing genetic component for sIgAD and autoimmunity in these families.

Congress of the European-Academy-of-Allergy-and-Clinical-Immunology - JUN 17-21, 2017 - Helsinki, FINLAND WOS: 000408773105040 European Acad Allergy & Clin Immunol

Congress of the European-Academy-of-Allergy-and-Clinical-Immunology (EAACI) - MAY 26-30, 2018 - Munich, GERMANY WOS: 000441690402134 [No abstract available] European Acad Allergy & Clin Immunol

Giriş: Günümüzde internet çok yaygın olarak kullanılan bilgi edinme kaynağıdır. Özellikle sağlıkla ilgili bilgi edinmek için sık kullanılmaktadır. Ancak internet aracılığıyla sunulan bilgilerin güvenilirliği tartışmalıdır. Çalışmada atopik dermatit (AD) hakkında bilgi vermek için hazırlanmış Türkçe web sayfalarının içeriği uluslararası kılavuzlara göre incelenmiştir. Gereç ve yöntem: Çalışmada, değerlendirmeye alınacak siteler; atopik dermatit ve egzema anahtar kelimeleri kullanılarak http://www.google.com.tr/ arama motorları aracılığıyla elde edilmiştir. Veri tabanlarındaki ilk 100 sayfa incelenmiştir. Siteler kaynaklarına göre sınıflandırılmış ve uluslararası kılavuzlar referans alınarak tanım, tanı metotları, tedavi önerileri açısından değerlendirilmiştir. Verilerin analizleri sayı ve yüzde olarak yapılmıştır.Bulgular: Kaynaklarına göre incelenen sayfaların çoğunu (%29) kimliği bilinmeyen kişiler tarafından hazırlanmış blog/forum sayfaları ile kişisel doktor sayfaları (%22) oluşturuyordu. Video ile bilgilendirme yapan sitelerin oranı %6 iken, sosyal paylaşım sitelerinin oranı %2 idi. Sitelerin içerikleri incelendiğinde AD tanımı ve tedavi yaklaşımı açısından tam doğru bilgilerin, çocuk sağlığı ve hastalıkları uzmanları ile çocuk allerji ve immünoloji uzmanlarının kişisel sayfalarında, dernek sayfalarında ve wikipedi internet ansiklopedisinde verildiği görüldü. Tanısal yaklaşım açısından sitelerin içeriğinin oldukça yetersiz olduğu gözlenmiş olup, tam ve doğru bilgiye %5 oranında rastlandı. Tedavi içerikleri açısından da benzer sonuçlar mevcuttu. En doğru tedavi yaklaşımı non farmakolojik (%17) ve koruyucu tedavi (%25) olarak yapılırken, topikal ilaç tedavisi, sitelerin sadece %4'ünde tanımlanmıştı. Alternatif tıp önerilerinde bulunan site sayısının ise oldukça yüksek olduğu gözlendi (%28).Sonuç: Atopik dermatit hakkında bilgi veren internet sitelerinin fazla olmasına karşın; tıbbi bir kaynağa dayanmadığı, kullanıcı yorumlarının ağırlıklı olarak yer aldığı, eksik ya da hatalı bilgi içeriğinin çok fazla olduğu görülmüştür. Yanlış ya da eksik bilgiler AD tedavisinde olumsuz sonuçlara yol açabilir. Bu durumu önlemek için internet sitelerinin içerik açısından düzenlenmesi, var olan bilgilerin güvenilirliği ve güncelliği açısından geliştirilmesi gereklidir. Objective: The Internet is a very widely used information source and frequently used to obtain information about health, in particular. The aim of this study was to investigate, with reference to the international guidelines, the contents of Turkish web pages, prepared to provide information about atopic dermatitis (AD). Materials and Methods: The web sites evaluated in this study were obtained through the search engine http://www.google.com. tr/, using the keywords atopic dermatitis and eczema. Sites were classified according to their source and were examined in terms of definition, diagnostic methods, and treatment recommendations with reference to the international guidelines. Results: In the analysis according to source, most of the pages (29%) were blog/forum pages, prepared by unknown persons, and personal physician pages (22%). While the proportion of sites with video information was 6%, the proportion of social networking sites was 2%. In the analysis according to their content, complete and accurate information in terms of diagnosis and treatment of AD were found in child health and disease and child allergy and immunology specialist personal pages, the page of associations and the Internet encyclopedia Wikipedia. While the most accurate treatment approaches were non-pharmacological treatment (17%) and prophylactic treatment (25%), topical medications were defined in an insufficient number of sites. The number of sites with proposals of alternative medicine was found to be quite high (28%). Conclusion: Despite the large number of Internet sites providing information on atopic dermatitis, many sites were not based on medical resources, and there was a lot of content that was incomplete or incorrect, mainly involving reviews by users. We believe that Internet sites need to be reviewed for their content and the existing information needs to be improved in terms of reliability and timeliness.

Giriş: Çalışmada beslenme ve diyet uzman ve öğrencilerinin besin allerjisi ile ilgili bilgi düzeyleri değerlendirilmiştir. Gereç ve yöntem: Diyetisyenler ve diyet bölümü öğrencilerinin besin allerjisi yönetimi konusunda bilgileri bir anket yoluyla incelenmiştir.Bulgular: Dağıtılan 150 anketin, 122'si geçerli anket olarak döndü. Yanıtlama oranı %81.3 idi. Tüm katılımcıların %51.4'ü hastanede çalışmaktaydı. Katılımcıların yaklaşık %60'ı kendilerini besin allerjisinin bazı klinik belirtilerini ayırt etme, eliminasyon diyetleri geliştirme, allerjenlerden sakınma eğitim bilgilerini ve inek sütü allerjili çocukların diyet yönetimi konusundaki bilgi düzeylerini orta derece olarak değerlendirmişti. Katılımcıların sadece %72.1'i besinlerin anafilaksiye neden olabileceğini doğru cevaplandırdı. Katılımcıların yaklaşık %40'ı gıda allerjenlerinin bıçak ve kaşıklar gibi servis araçları vasıtasıyla iletilebileceğini bilmiyordu ve pişirilirken gıda buharının allerjik reaksiyonlara neden olmayacağını düşünmüştü. Katılımcıların yaklaşık %60'ı da gıdalara dokunmanın asla allerjik reaksiyonlara neden olmadığını düşünmüştü. İnek sütü allerjili çocuklar için tüm katılımcıların sadece %18.9'u aminoasit bazlı formüla, %23 tam hidrolize formüla, %39.3 laktoz içermeyen formüla verilebileceğini önermişti.Conclusion: This study revealed that there are some gaps in the knowledge of dietitians about food allergy. Dietitians should be given training on this subject and there should be a re-evaluation of health policies with a wider global perspective.Sonuç: Çalışma, besin allerjisi konusunda diyetisyenlerin bilgisinde bazı eksiksiklikler olduğunu ortaya koymuştur. Diyetisyenlere bu konuda eğitim verilmeli ve daha geniş bir küresel bakış açısı ile sağlık politikaları yeniden değerlendirilmelidir. Objective: The aim of this study was to evaluate the knowledge of dietitians and dietetic students about food allergy in order to develop suggestions for educational activities. Materials and Methods: Dietitians and dietetics students were surveyed via a questionnaire aimed to document their knowledge about food allergy management. Results: Of the 150 questionnaires distributed, 122 valid questionnaires were returned. The response rate was 81.3%. Of all the respondents, 51.4% were working in a hospital. About sixty percent of respondents rated themselves 'moderate' for identifying some clinical manifestations of FA, developing elimination diets, providing avoidance education, managing the dietary needs of children with cows' milk allergy (CMA). Only 72.1% of respondents answered the questions about foods that can cause anaphylaxis correctly. About forty percent of respondents did not recognize that food allergens could be transmitted by means of tools used for service such as knives and spoons and thought that smoke of the cooking food does not cause allergy. About sixty percent of respondents also thought that touching the food never causes allergic reactions. Of all the respondents, only about 18.9% suggested amino acid based formulas for children with CMA, 23% suggested fully hydrolized formulas and 39.3% thought that lactose free formulas can be given to patients with CMA. Conclusion: This study revealed that there are some gaps in the knowledge of dietitians about food allergy. Dietitians should be given training on this subject and there should be a re-evaluation of health policies with a wider global perspective. https://doi.org/10.21911/aai.6006

Amaç: Astım geri dönüşümlü hava yolu obstrüksiyonunun eşlik ettiği kronik inflamatuvar bir hastalıktır. Ev içi faktörler astım gelişiminde rol almakla birlikte astım kontrolü üzerine de etkilidir. Bu çalışmada, astım hastalarının kontrollü ve kontrolsüz hastalığa sahip olmalarını etkileyen ev içi çevresel faktörlerin araştırılması amaçlanmıştır.Gereç ve Yöntemler: Çalışmaya hastanemiz Çocuk Alerji İmmünoloji polikliniğinde takip edilen 6-18 yaş arasındaki astım hastaları alındı. Global Inıtative for Asthma (GINA) astım kontrol rehberine göre hastaların kontrol düzeyleri belirlendi. Hastaların kontrol düzeyleri ile kontrolü etkileyecek ev içi faktörlerin arasındaki ilişki araştırıldı.Bulgular: Çalışmaya klinik ve solunum fonksiyon testi (SFT) ile astım tanısı konulan 291 hasta dahil edildi. GINA kontrol düzeyine göre hastaların %55’i (n=160) kontrollü, %45’i (n=131) kontrolsüz hastalığa sahipti. Eozinofil sayısı, evdeki oda sayısı, büyük kardeş sayısı ile hastalık kontrolü arasında anlamlı bir ilişki saptandı (p, Objective: Asthma is a chronic inflammatory disease with reversible airway obstruction. Indoor factors play a role in the emergence of asthma and also have many effects on the control of asthma. In this study, we aimed to evaluate the indoor environmental factors that affect whether the disorder is controlled or not. Material and Methods: Children aged 6-18 years with asthma who had been diagnosed and followed-up by the pediatric allergy and immunology clinic of our hospital were included in the study. Control levels of the patients were determined according to the Global Initiative for Asthma (GINA) asthma control guide. The control levels of the patients and the effects of indoor factors on these levels were evaluated. Results: Two hundred ninety one patients with asthma who were diagnosed with clinical findings and respiratory function test were included in the study. According to GINA criteria, 55% of the patients were found to have controlled (n=160) and 45% of the patients uncontrolled (n=131) asthma. Eosinophil counts, number of rooms at home, and the number of older brothers and/or sisters were found to be significantly different between the controlled and uncontrolled groups. Median [interquartile range (IQR)] eosinophil count was 200/mm3 in the controlled group and 200/mm3 in the uncontrolled group (p=0.040). Median (IQR) number of rooms was 4 in the controlled group and 3 (p

Amaç: Astım geri dönüşümlü hava yolu obstrüksiyonunun eşlik ettiği kronik inflamatuvar bir hastalıktır. Ev içi faktörler astım gelişiminde rol almakla birlikte astım kontrolü üzerine de etkilidir. Bu çalışmada, astım hastalarının kontrollü ve kontrolsüz hastalığa sahip olmalarını etkileyen ev içi çevresel faktörlerin araştırılması amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntemler: Çalışmaya hastanemiz Çocuk Alerji İmmünoloji polikliniğinde takip edilen 6-18 yaş arasındaki astım hastaları alındı. Global Initiative for Asthma (GINA) astım kontrol rehberine göre hastaların kontrol düzeyleri belirlendi. Hastaların kontrol düzeyleri ile kontrolü etkileyecek ev içi faktörlerin arasındaki ilişki araştırıldı.Bulgular: Çalışmaya klinik ve solunum fonksiyon testi (SFT) ile astım tanısı konulan 291 hasta dahil edildi. GINA kontrol düzeyine göre hastaların %55'i (n=160) kontrollü, %45'i (n=131) kontrolsüz hastalığa sahipti. Eozinofil sayısı, evdeki oda sayısı, büyük kardeş sayısı ile hastalık kontrolü arasında anlamlı bir ilişki saptandı (p

Amaç: Astım genetik ve çevresel faktörlerin etkisiyle ortaya çıkan kronik infl amatuvar bir hastalıktır. Deri testi, çeşitli alerjenlere karşı olan Tip 1 aşırı duyarlılık reaksiyonunu göstermektedir. Deri testleri ile alerjik tetikleyiciler ve spesifi k bir ajana karşı hassasiyetin derecesi saptanabilir. Çalışmada; astımlı çocuklarda yapılan deri testi sonuçları; aile öyküsü, eşlik eden alerjik rinit varlığı ve çeşitli faktörlere bağlı sonuçların değerlendirilmesi amaçlanmıştır.Gereç ve Yöntemler: Çalışmaya, 6-18 yaş grubunda kliniğimizde astım tanısı ile takip edilen eşlik eden alerjik rinit dışında kronik hastalığı olmayan hastalar alındı. Her hastaya standart veri toplama formu dolduruldu. Solunum fonksiyon testi yapıldı. Her hastaya deri testi uygulandı. Sonuçlar ailede atopi öyküsü ve tanı gruplarına (Astım/ Astım+ Alerjik Rinit) göre değerlendirildi.Bulgular: Çalışmaya toplam 236 astımlı hasta dahil edildi. Olguların 155'i (%65.7) erkek ve yaş ortalaması 7.9 (7.4-12.2) (IQR) yıldı. Astımlı hasta sayısı 163 iken; 73 hastada hem astım hem alerjik rinit mevcuttu. Deri testi sonuçlarına göre en az bir alerjene karşı duyarlılık sıklığı %42.6 bulundu. En fazla duyarlılık %23.6 ile genel polen duyarlılığıydı. Tanı gruplarına göre astımlı hastalarda atopi sıklığı %39 iken eşlik eden alerjik rinit varlığında bu oran %52.1 bulundu (p=0.061). Ailede atopi öyküsü olan grupta alerjen duyarlılığı %39.8 iken öykü vermeyen grupta %44.3 (p=0.496) bulundu.Sonuç: Çocukluk çağı astımında alerjen duyarlılığı önemli rol oynamaktadır. Astım tanısı konulan her hastada alerjen duyarlılığı araştırılmalıdır. Deri testi yapılan her hastanın sosyodemografi k özellikleri, aile öyküsü, eşlik eden diğer alerjik hastalıklar açısından dikkatle sorgulanması gerekmektedir. Çalışmamızda en çok genel polen duyarlılığı bulunması bölgemizde daha önce yapılan çalışmalarla benzerlik göstermektedir. Astım ve alerjik rinit birlikteliği olan grupta alerjen duyarlılığı sıklığı beklenildiği gibi daha fazla bulunmuştur. Aile öyküsü olan grupta daha fazla alerjen duyarlılığı olması beklenirken bizim çalışmamızda alerjen duyarlılığının daha düşük olduğu tespit edilmiştir. Objective: Asthma is a chronic infl ammatory disease caused by genetic and environmental factors. Skin tests show type 1 hypersensitivity reactions against various allergens. Allergic triggers and degree of sensitivity against a specifi c agent can be determined by skin tests. In this study; the skin test results in asthmatic children, the presence of allergic rhinitis based on family history, and evaluations depending on several factors have been considered.Material and Methods: Patients who had been diagnosed and monitored with asthma together with allergic rhinitis and had no any other disease were enrolled in to the study. A standard data form was completed for each patient. Pulmonary function tests were performed. Skin prick tests were also performed for each patient. Results were assessed depending on atopy in the family history and diagnostic groups of Asthma / Asthma and Allergic Rhinitis.Results: In this study, 236 asthmatic patients in total who were 6-18 years old were included: 155 (65.7%) were male and the mean age was 7.9 (7.4-12.2) (IQR) years. The number of asthmatic patients was 163 while the number of patients who had both asthma and allergic rhinitis was 73. The frequency of sensitivity to at least one allergen was 42.6 % according to the result of the skin test. The maximum sensitivity was for pollens with a rate of 23.6%. Atopy frequency according to the diagnostic groups was 39% in asthmatic patients and 52% in those with asthma and allergenic rhinitis (p=0.061). The allergen sensitivity was 39.8% in the group with a family history of atopy and 44.3% in the group without a family history of allergen sensitivity (p=0.496). Conclusion: Allergen sensitivity has an important role in asthma in childhood. Allergen sensitivity should therefore be investigated for all patients who are diagnosed as asthma. The socio-demographic characteristics and family history of each patient who has a skin test done should be carefully questioned in terms of other concomitant allergenic diseases. Our study is similar to other pollen sensitivity studies in general. As expected, the frequency of allergen sensitivity was higher in the group that had asthma together with allergenic rhinitis than those with asthma only. Allergen sensitivity was lower in our study for the group with a family history while it was expected to be higher.

WOS: 000410858600003 Objective: Nebulized beta agonists are being used in acute bronchiolitis treatment, but there is no consensus on the efficacy of this regimen. The purpose of this study was to investigate the electrocardiographic (ECG) effects of nebulized salbutamol in children with acute bronchiolitis. Materials and Methods: The study was conducted with 80 children aged 1 month to 2 years who presented to our pediatric emergency department (ED) with a diagnosis of acute bronchiolitis. Patients were randomly assigned to two groups equal in number. Group I was given one dose of nebulized salbutamol (0.15 mg/kg/dose) and Group II three consecutive doses of nebulized salbutamol (0.15 mg/kg/dose) at 20-minute intervals. ECG measurements were assessed at the start of the ED visit and after nebulized salbutamol in both groups. Results: Baseline demographics of the two groups were similar. Heart rates were significantly higher in both groups after nebulized salbutamol in comparison to the initial evaluation.(Group I 155.25 vs. 166.35 beats/min; p=0.0001; Group II 158.20 vs. 166.05 beats/min; p=0.009). PR intervals were also significantly shorter in both groups (Group I: 102 vs. 98 ms, p=0.013; Group II: 105 vs. 100 ms, p=0.001). The mean QTc intervals were longer in Group II patients compared to Group I after nebulized salbutamol (384.75 vs. 395.13 ms; p=0.031). There were no significant differences in the other electrocardiographic parameters between the two groups (p>0.05). Conclusion: This study demonstrates that there were no differences in the ECG effects of single or three doses of nebulized salbutamol in children with acute bronchiolitis. However, salbutamol can cause Q-T interval prolongation after 3 doses. Therefore, we suggest that these patients should be considered for closer monitoring during administration of nebulized salbutamol.

Giriş: Akut bronşiyolit tedavisinde nebülize beta agonist kullanılmakla birlikte etkinliği konusunda görüş birliği yoktur.Çalışmanın amacı akut bronşiyolitli çocuklara verilen inhale salbutamolün elektrokardiyografik değişiklikler üzerine etkilerini incelemektir.Gereç ve Yöntem: Çalışmaya akut bronşiyolit tanısıyla hastanemiz çocuk aciline kabul edilen 1 ay-2 yaş arası 80 çocuk alındı. Hastalar randomize olarak eş sayıda iki grubuna ayrıldı. Birinci gruptakilere 0.15 mg/kg/dozdan tek doz nebulize salbutamol, diğerine 20 dakika arayla 3 doz nebulize salbutamol verildi. Her iki grubun acil geliş ve salbutamol verildikten sonraki elektrokardiyografi bulguları değerlendirildi.Bulgular: Grupların bazal demografik özellikleri benzerdi. Her iki grubun salbutamol kullanımı sonrası kalp hızlarında ilk gelişlerine göre anlamlı artış meydana geldi (Grup I: 155.25166.35 dk, p=0.0001; Grup II: 158.20-166.05 dk, p=0.009). Ayrıca her iki grupta PR intervalinde de anlamlı kısalma tespit edildi. (Grup I:102- 98 ms, p=0.013; Grup II:105-100 ms, p=0.001). Grup II'de nebulize salbutamol sonrası ortalama QTc aralığı Grup I'e göre daha uzundu (384.75-395.13 ms; p=0.031). Her iki grubun diğer elektrokardiyografik parametrelerinde anlamlı değişiklik saptanmadı.Sonuç: Çalışma akut bronşiyolitli çocuklarda tek doz ya da 3 doz verilen salbutamolün elektrokardiyografik etkileri arasında fark olmadığını göstermektedir. Bununla birlikte salbutamol 3. dozlardan sonra QT aralığında uzamaya neden olabilir. Bu nedenle, bu hastaların inhale salbutamol uygulanması sırasında daha yakından izlenmesi gerekmektedir. Objective: Nebulized beta agonists are being used in acute bronchiolitis treatment, but there is no consensus on the efficacy of this regimen. The purpose of this study was to investigate the electrocardiographic (ECG) effects of nebulized salbutamol in children with acute bronchiolitis.Materials and Methods: The study was conducted with 80 children aged 1 month to 2 years who presented to our pediatric emergency department (ED) with a diagnosis of acute bronchiolitis. Patients were randomly assigned to two groups equal in number. Group I was given one dose of nebulized salbutamol (0.15 mg/kg/dose) and Group II three consecutive doses of nebulized salbutamol (0.15 mg/kg/dose) at 20-minute intervals. ECG measurements were assessed at the start of the ED visit and after nebulized salbutamol in both groups.Results: Baseline demographics of the two groups were similar. Heart rates were significantly higher in both groups after nebulized salbutamol in comparison to the initial evaluation.(Group I 155.25 vs. 166.35 beats/min; p=0.0001; Group II 158.20 vs. 166.05 beats/min; p=0.009). PR intervals were also significantly shorter in both groups (Group I: 102 vs. 98 ms, p=0.013; Group II: 105 vs. 100 ms, p=0.001). The mean QTc intervals were longer in Group II patients Sonuç : Ç alışma akut bronşiyolitli ç ocuklarda tek doz ya da 3 doz verilen salbutamolü n elektrokardiyografik etkileri arasında fark olmadığını gö stermektedir. Bununla birlikte salbutamol 3. dozlardan sonra QT aralığında uzamaya neden olabilir. Bu nedenle, bu hastaların inhale salbutamol uygulanması sırasında daha yakından izlenmesi gerekmektedir.compared to Group I after nebulized salbutamol (384.75 vs. 395.13 ms; p=0.031). There were no significant differences in the other electrocardiographic parameters between the two groups (p> 0.05).Conclusion: This study demonstrates that there were no differences in the ECG effects of single or three doses of nebulized salbutamol in children with acute bronchiolitis. However, salbutamol can cause Q-T interval prolongation after 3 doses. Therefore, we suggest that these patients should be considered for closer monitoring during administration of nebulized salbutamol.