Search

Special education has been a major topic of discussion in all countries of the European Union. Initially, the lack of efforts to establish a system for the protection of the rights of people with disabilities in education received international attention already in the 1980s. The continuation of the efforts was made at the level of the European Union, helping to present the first signs of an institutional national foundation of the rights of the people with special needs. In Greece, society and the legislator proved to be unprepared. Social inclusion and school acceptance of pupils with disabilities was inadequate. In contrast, in the Scandinavian countries the phenomenon of solidarity and welfare is more pronounced. In conclusion, the signs of improving the Greek legislative framework, developing a major political conscience and social "de-stereotyping" are encouraging.

Η προστασία των Ατόμων με Αναπηρία έχει απασχολήσει τον εθνικό νομοθέτη εδώ και δεκαετίες. Η προσπάθεια ένταξης των ΑμεΑ στην κοινωνία και η παροχή ίσων ευκαιριών με τους άλλους πολίτες γίνεται φανερή, καθώς το νομοθετικό πλαίσιο είναι ευρύ, αλλά και εξειδικευμένο. Ιδιαίτερη έμφαση έχει δοθεί στην ειδική αγωγή, κυρίως στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Οι «οικονομικές διευκολύνσεις» ως προνόμια παρεχόμενα από τον κοινό νομοθέτη είναι, ιδιαιτέρως, σημαντικές, αφού ο στιγματισμός και τα στερεότυπα στον εργατικό τομέα δεν έχουν εκλείψει, στην ελληνική κοινωνία. Παρ’ όλα αυτά, η εντατική νομοθετική δραστηριότητα σε διεθνές, ευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο αποτελεί σοβαρό έναυσμα για την ανατροπή της υφιστάμενης κατάστασης The protection of people with disabilities has been a matter for the national legislator for decades. The effort to integrate people with disabilities into society and provide equal opportunities with other citizens becomes obvious, as the legislative framework is broad and specialized. Particular emphasis has been put on special education, mainly in primary and secondary education. “Economic privileges” granted by the common legislator are particularly important, since stigma and stereotypes in the labor sector have not disappeared in Greek society. Nonetheless, intensive legislative activity at international, European and national level is a serious trigger for overcoming the current situation

Summarization: Originally, the intellectual property system is said to be “humanistic” (human-centered), it was designed both in the interest of inventors and inventions in order to provide them with sufficient protection and ultimately to encourage innovation. The emergence of AI today tends to raise many questions concerning, among other things, its legal framework. Indeed, following semi-autonomous action on its part generating a creation, the question of the associated intellectual property rights arises. The legal framework at national and European level is trying to adapt to the new situation and is perhaps inadequate to understand creations using AI, a situation which is rather problematic since the stakes that artificial intelligence represents are very important. Many reflections emerge: is it necessary to set up a special legal regime to protect these creations or is the existing one sufficient? The main obstacle seems to be the lack of clarity regarding the exact human input. Indeed, the difficulty lies in the fact of linking AI-based creations, not directly supervised by man, to physical persons. When AI is used as a simple tool to investigate a particular question, this does not pose any particular problem for the protection of such creations because they can be identified as result and benefit from ordinary IP protection. However, in the case where a creation has resulted from the use of an AI system independently of the original human input, even unexpectedly and serendipitously, identifying and awarding the appropriate IP Rights becomes more complicated. Περίληψη: Αρχικά, το σύστημα διανοητικής ιδιοκτησίας λέγεται ότι είναι «ανθρωπιστικό» (ανθρωποκεντρικό), σχεδιάστηκε τόσο προς το συμφέρον των εφευρετών όσο και των εφευρέσεων προκειμένου να τους παρέχει επαρκή προστασία και τελικά να ενθαρρύνει την καινοτομία. Η εμφάνιση της τεχνητής νοημοσύνης σήμερα τείνει να εγείρει πολλά ερωτήματα που αφορούν, μεταξύ άλλων, το ρυθμιστικό της πλαίσιο. Πράγματι, ακόμα και με μερικώς αυτόνομη δράση δημιουργώντας ένα προϊόν, τίθεται το ζήτημα των συναφών δικαιωμάτων διανοητικής ιδιοκτησίας. Το νομικό πλαίσιο σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο προσπαθεί να προσαρμοστεί στη νέα κατάσταση και είναι ίσως ανεπαρκές για την κατανόηση των δημιουργιών που χρησιμοποιούν τεχνητή νοημοσύνη, μια κατάσταση που είναι μάλλον προβληματική αφού τα διακυβεύματα που αντιπροσωπεύει η τεχνητή νοημοσύνη είναι πολύ σημαντικά. Προκύπτουν πολλοί προβληματισμοί: είναι απαραίτητη η θέσπιση ειδικού νομικού καθεστώτος για την προστασία αυτών των δημιουργημάτων ή αρκεί το υπάρχον; Το κύριο εμπόδιο φαίνεται να είναι η έλλειψη σαφήνειας σχετικά με την ακριβή ανθρώπινη συμβολή. Πράγματι, η δυσκολία έγκειται στο γεγονός της σύνδεσης δημιουργιών που βασίζονται σε τεχνητή νοημοσύνη, που δεν εποπτεύονται άμεσα από τον άνθρωπο. Όταν η τεχνητή νοημοσύνη χρησιμοποιείται ως απλό εργαλείο για τη διερεύνηση μιας συγκεκριμένης ερώτησης, αυτό δεν δημιουργεί κανένα ιδιαίτερο πρόβλημα για την προστασία τέτοιων δημιουργιών, επειδή μπορούν να αναγνωριστούν ως αποτέλεσμα και να επωφεληθούν από τη συνήθη προστασία διανοητικής ιδιοκτησίας. Ωστόσο, στην περίπτωση που μια δημιουργία έχει προκύψει από τη χρήση ενός συστήματος τεχνητής νοημοσύνης ανεξάρτητα από την αρχική ανθρώπινη συμβολή, έστω και απροσδόκητα και τυχαία, ο προσδιορισμός και η απονομή των κατάλληλων δικαιωμάτων καθίσταται πιο περίπλοκη.