Search

RIVM rapport:Veel initiatieven zijn gaande, zowel in beleid als in de praktijk, om afval te hergebruiken (op weg naar een meer circulaire economie). Afval kan schadelijke stoffen bevatten die niet in het milieu mogen komen. Om te voorkomen dat dat gebeurt, gelden voorschriften. Voor afval dat zeer zorgwekkende stoffen (ZZS) bevat gelden extra regels op basis waarvan wordt afgewogen of het afval kan worden hergebruikt of moet worden vernietigd. Deze voorschriften maken deel uit van een nieuwe versie van het landelijke afvalbeheerplan (LAP3), dat eind 2017 is verschenen. Een onderdeel van het afvalbeheerplan is een risicoanalyse van de ZZS in afval, als de stoffen niet van het afval kunnen worden gescheiden. Het RIVM geeft in een handreiking en afwegingskader adviezen hoe de risicoanalyse van de ZZS in afval uit te voeren. De handreiking bestaat uit een stappenschema op basis waarvan een vergunninghouder kan afwegen of het afval veilig te recyclen is. Daarvoor moet de vergunninghouder eerst nagaan of de ZZS afgescheiden kunnen worden van de afvalstroom. Dit heeft de voorkeur. Als dat niet kan, is een risicoanalyse nodig van het ZZS-houdende afval voor de beoogde toepassing. De uitkomst daarvan geeft uitsluitsel of de risico's van de aanwezige ZZS aanvaardbaar zijn of niet. Uitgangspunt voor de risicoanalyse zijn de aspecten die volgens LAP3 dienen te worden meegewogen. Een voorbeeld is de mate waarin de ZZS uit het beoogde product vrijkomt. Als de risico's nog onvoldoende helder zijn, biedt het stappenplan een mogelijkheid om ze nader te bepalen. Als de risico's dan nog onaanvaardbaar blijken, kan geen vergunning worden afgegeven voor de toepassing. Er zal dan naar een minder risicovolle toepassing van het ZZS-houdende afval gezocht moeten worden, waarbij de risico's wel aanvaardbaar blijken. Het afwegingskader geeft wat meer achtergrondinformatie over enkele aspecten uit LAP3. Daarnaast biedt het overwegingen en aanbevelingen om de risicoanalyse verder te ontwikkelen., Currently there are all kinds of ongoing initiatives to recycle waste streams (circular economy). Waste can contain hazardous substances. Regulations exist to prevent hazardous substances from ending up in the environment. Waste which contains substances of very high concern are subject to specific rules which provide a basis for deciding whether they can be recycled or should be disposed of. These regulations are part of the national waste management plan (LAP3), which went into force end of 2017. Part of the national waste management plan is a risk inventory with respect to substances of very high concern, in case that these substances not can be separated from the waste. RIVM advices with this guidance and background document on how to perform a risk inventory. The guidance describes a decision scheme for authorisation holders to decide whether the waste stream can be safely recycled. At first hand the authorisation holder should consider if the substance of very high concern can be removed from the waste stream. If the substance of very high concern cannot be removed a risk inventory is needed for the applications of interest. The outcome of the risk inventory provides insight if the risk related to the presence of substance of very high concern is acceptable or not. The basis of the risk inventory is a set of aspects which have to be considered according to LAP3. An example of one of these aspects is to what extent a substance of very high concern can be released from the new product. When the outcome of the risk inventory is not decisive, the decision scheme provides a possibility to refine the risk inventory. If risks are determined to be not acceptable, no authorisation can be granted for the new application. An alternative application should than be selected for which risks are considered acceptable. The background document provides additional background information for some of the aspects in LAP3. In addition, it provides considerations and recommendations, Currently there are all kinds of ongoing initiatives to recycle waste streams (circular economy). Waste can contain hazardous substances. Regulations exist to prevent hazardous substances from ending up in the environment. Waste which contains substances of very high concern are subject to specific rules which provide a basis for deciding whether they can be recycled or should be disposed of. These regulations are part of the national waste management plan (LAP3), which went into force end of 2017. Part of the national waste management plan is a risk inventory with respect to substances of very high concern, in case that these substances not can be separated from the waste. RIVM advices with this guidance and background document on how to perform a risk inventory. The guidance describes a decision scheme for authorisation holders to decide whether the waste stream can be safely recycled. At first hand the authorisation holder should consider if the substance of very high concern can be removed from the waste stream. If the substance of very high concern cannot be removed a risk inventory is needed for the applications of interest. The outcome of the risk inventory provides insight if the risk related to the presence of substance of very high concern is acceptable or not. The basis of the risk inventory is a set of aspects which have to be considered according to LAP3. An example of one of these aspects is to what extent a substance of very high concern can be released from the new product. When the outcome of the risk inventory is not decisive, the decision scheme provides a possibility to refine the risk inventory. If risks are determined to be not acceptable, no authorisation can be granted for the new application. An alternative application should than be selected for which risks are considered acceptable. The background document provides additional background information for some of the aspects in LAP3. In addition, it provides considerations and recommendations

RIVM rapport:The Dutch National Institute for Public Health and the Environment (hereafter: RIVM) recently investigated how the bio-based economy, more specifically the bio-based chemistry sector, relates to the EU REACH Regulation on chemicals. From this investigation, RIVM learnt that REACH may actually be an opportunity rather than the administrative hurdle that it is often perceived to be. To conduct their analysis, RIVM provided an overview of the daily practice issues encountered by bio-based companies with respect to their roles and obligations under REACH. The analysis was performed on the bio-based economy-related queries received by the Dutch REACH helpdesk between 2013 and 2015. The issues were grouped and discussed under the REACH process categories that they pertain to, namely: registration, authorisation and restriction. The majority of questions submitted focussed on registration and exemption opportunities. It is well known that smaller companies, in particular, perceive REACH as a hurdle and often do not have enough knowledge about the consequences that this legislation can have on their own business situation. For aspects like the scope and applicability of REACH exemptions, what is most important is that better clarifications are provided which give companies insight into their duties and show what possibilities there are for them to use exemption clauses. The more complex issues, such as those concerning substance identity and resource recovery from waste, require attention from policy makers. Details about the borderlines between waste, which is covered by specific legislation, and the substances and products which fall under the remit of REACH, need to be more clearly elaborated. From a legal and safety perspective it is useful, and understandable, that 'a chemical is a chemical' under the REACH regulation, irrespective of the source feedstock. However, from a practical point of view, it is noted that some registration exemptions may be specifically applica, Het RIVM is nagegaan hoe de zogeheten bio-based economie, of specifieker de bio-based chemische sector, zich verhoudt tot de Europese chemische stoffenwetgeving REACH. Daaruit blijkt dat, meer dan tot nu toe vaak gedacht, REACH een kans kan zijn in plaats van een administratief obstakel. Er is een overzicht gemaakt van de vragen waar bio-based bedrijven in de dagelijkse praktijk tegenaan lopen als zij hun rollen en verplichtingen voor REACH waar willen maken. De analyse is gedaan op basis van vragen over bio-based economie die tussen 2013 en 2015 zijn gesteld aan de Nederlandse REACH-helpdesk. De vragen worden besproken aan de hand van de processen die deze wetgeving voorschrijft: registratie, autorisatie en restrictie. Het overgrote deel van de vragen gaat over registratie en de mogelijkheden om hiervan uitgezonderd te zijn. Er is een overzicht gemaakt van de vragen waar bio-based bedrijven in de dagelijkse praktijk tegenaan lopen als zij hun rollen en verplichtingen voor REACH waar willen maken. De analyse is gedaan op basis van vragen over bio-based economie die tussen 2013 en 2015 zijn gesteld aan de Nederlandse REACH-helpdesk. De vragen worden besproken aan de hand van de processen die deze wetgeving voorschrijft: registratie, autorisatie en restrictie. Het overgrote deel van de vragen gaat over registratie en de mogelijkheden om hiervan uitgezonderd te zijn. Vanuit wettelijk perspectief en vanuit het oogpunt van chemische veiligheid is het nuttig en begrijpelijk dat onder REACH een chemische stof wordt beoordeeld ongeacht zijn herkomst. Er bestaan evenwel specifieke registratie-uitzonderingen die van toepassing kunnen zijn op bio-based producenten. Dat betekent dat onder bepaalde voorwaarden de REACH-registratieplicht voor een deel van de bio-based producenten minder belastend zal zijn. Verder biedt REACH kansen voor producenten om veilige bio-based alternatieven aan te reiken voor zeer zorgwekkende stoffen.

RIVM rapport:Momenteel zijn veel initiatieven gaande om afval te hergebruiken (circulaire economie). Er gelden voorschriften om te voorkomen dat schadelijke stoffen in het milieu terechtkomen. Voor afval dat zeer zorgwekkende stoffen (ZZS) bevat gelden extra strenge regels op basis waarvan een afweging wordt gemaakt tussen hergebruik of vernietigen. Deze voorschriften maken deel uit van het landelijke afvalbeheerplan (LAP3), dat momenteel wordt opgesteld. Er bestaan meerdere wetgevende kaders om de risico's van ZZS te beoordelen die uiteenlopende concentratiegrenswaarden aangeven. Om de beoordeling voor afval te vereenvoudigen heeft het RIVM een stappenplan ontwikkeld op basis waarvan een vergunninghouder kan afwegen of het afval veilig te recyclen is. Voor dit stappenschema is een algemene concentratiegrenswaarde bepaald voor afval dat ZZS bevat. Boven deze grenswaarde moet worden uitgezocht of het afval vernietigd moet worden of dat het kan worden hergebruikt. Deze risicoanalyse moet nog nader worden uitgewerkt. De algemene concentratiegrenswaarde van ZZS in afval is op 0,1 procent gesteld, waarbij voor een aantal van deze stoffen strengere, stofspecifieke concentratiegrenswaarden gelden. Als het afval lagere concentraties bevat, en dus mag worden gerecycled, bepaalt het type product welke concentratiegrenswaarden voor de ZZS moeten worden nageleefd. Voor speelgoed en cosmetica gelden bijvoorbeeld strengere normen. De algemene concentratiegrenswaarde is bepaald op basis van concentratiegrenswaarden voor ZZS in de huidige wet- en regelgeving. De belangrijkste wettelijke kaders die hiervoor zijn geraadpleegd zijn de verordeningen voor classificatie, label en verpakking (CLP), de Europese wetgeving voor chemische stoffen REACH en de verordening voor persistente organische stoffen (POP). Daarnaast is de Europese kaderrichtlijn afval van belang., Currently there are all kinds of ongoing initiatives to recycle waste streams (circular economy). Regulations exist to prevent hazardous substances from ending up in the environment. Waste which contains substances of very high concern are subject to specific strict rules which provide a basis for deciding whether they can be recycled or should be disposed of. These regulations are part of the national waste management plan (LAP3), which is currently being compiled. Several legislative frameworks exist to assess and limit the risks of substances of very high concern and these specify a wide range of concentration limits. In order to simplify the assessment for waste streams, RIVM has developed a decision scheme. An authorisation holder can use this to decide whether the waste stream can be safely recycled. In connection with this decision scheme, a general concentration limit value has been set for waste streams that contain substances of very high concern. If this limit value is exceeded, an assessment has to be made as to whether the waste should be disposed of or whether it can be recycled. This risk analysis will be worked out in detail in a following phase. The general concentration limit value that applies to substances of very high concern in waste is set to 0.1 percent, while stricter, substance-specific concentration limits apply to a number of these substances. If the waste contains lower concentrations and can therefore be recycled, the type of product determines which concentration limit values for the substances of very high concern have to be complied with. For example, stricter standards apply to toys and cosmetics. The general concentration limit value is determined on the basis of concentration limits for substances of very high concern in the current legislation and regulations. The most important legal frameworks which have been consulted on this issue are the regulations for Classification, Labelling and Packaging (CLP), the European chemical sub

RIVM rapport:In 2014 en 2015 zijn de Europese normen voor een veilige blootstelling aan Bisfenol A (BPA) van werknemers en consumenten aangescherpt. Het RIVM concludeert dat nieuwe inzichten voldoende aanleiding vormen om verdere aanscherping van de normen te overwegen en stelt voor op korte termijn aanvullende maatregelen te treffen die de blootstelling aan BPA verder verminderen. Bisfenol A (BPA) is een stof die in veel producten zit, zoals kassabonnen, bouwmaterialen (verf en coatings), verpakkingsmateriaal van voedsel, speelgoed en medische hulpmiddelen. BPA is bij een te hoge blootstelling schadelijk voor de vruchtbaarheid en kan effect op het hormoonsysteem hebben. Nieuwe studies laten zien dat BPA het immuunsysteem van de ongeboren vrucht of jonge kinderen kan schaden bij een lager blootstellingsniveau dan het niveau waarop de huidige normen zijn gebaseerd. Dit lagere blootstellingsniveau is van ongeveer dezelfde grootte als de dagelijkse blootstelling van consumenten en werknemers aan BPA. Als gevolg van deze blootstelling hebben mensen mogelijk meer kans om voedselintoleranties te ontwikkelen en kunnen ze gevoeliger voor infectieziekten worden. Op basis van deze nieuwe inzichten wordt de rijksoverheid geadviseerd waar mogelijk op korte termijn de blootstelling aan BPA te verminderen. De bescherming van kleine kinderen, zwangeren en vrouwen die borstvoeding geven verdient hierbij bijzondere aandacht. Kleine en ongeboren kinderen zijn namelijk gevoeliger dan volwassenen voor de effecten van BPA doordat hun lichaam sterk in ontwikkeling is. De blootstelling kan bijvoorbeeld worden verminderd door veilige alternatieven te ontwikkelen, of ervoor te zorgen dat er minder BPA vrijkomt uit producten waar deze stof in wordt gebruikt. Daarnaast kunnen werknemers tegen blootstelling aan BPA worden beschermd. Een lagere blootstelling is ook van belang voor dieren in waterbodems, die nadelige effecten ondervinden bij de huidige BPA-concentratie- niveaus., More stringent European standards for safe exposure of workers and consumers to bisphenol A (BPA) were proposed in 2014 and 2015. The Dutch National Institute for Public Health and the Environment (RIVM) has concluded that new insights sufficiently warrant consideration of even more stringent standards and has recommended taking supplementary measures in the near future for a further reduction of BPA exposure. Bisphenol A (BPA) is a substance that occurs in numerous products, such as cash register receipts, building materials (paint and coatings), food packaging materials, toys and medical devices. Excessive BPA exposure is harmful to fertility and can affect the hormone system. New studies show that BPA can impair the immune system of unborn and young children at a lower exposure level than the one on which the current standards are based. This lower level is roughly comparable to the current every day BPA exposure level of workers and consumers. As a result of this exposure, people could have a greater probability of developing food intolerances and could become more susceptible to infectious diseases. Based on these new insights RIVM advises the national government to reduce BPA exposure in the short term wherever possible. Special attention needs to be devoted to protecting small children, pregnant women and women who breastfeed. This is because developing unborn and young children are more sensitive than adults to the effects of BPA. Ways to reduce exposure include developing safe alternatives or ensuring that less BPA is released from products. Additionally, workers can be protected against BPA exposure. Lower exposure is also important for sediment-dwelling animals that experience adverse effects due to current BPA concentration levels.

RIVM rapport:Op verzoek van de Inspectie Leefomgeving en Transport (ILT) heeft het RIVM een overzicht gemaakt van de branches die smeermiddelen produceren, importeren, distribueren, of deze op industriële schaal gebruiken bij de productie van machines, transportmiddelen, onderdelen, et cetera. Daarnaast is informatie over smeermiddelen en additieven verzameld, zoals welk soort stoffen hiervoor worden gebruikt en welke stoffen niet meer zijn toegestaan. Ten slotte is informatie verzameld over de naleving van de Europese stoffenregelgeving en eventuele problemen daarbij. De ILT wil de resultaten gebruiken om aandachtspunten in beeld te krijgen bij het toezicht op de naleving van stoffenregelgeving door de doelgroepen in de keten van smeermiddelen. Smeermiddelen bestaan doorgaans uit minerale basisoliën, vetten of wassen, met diverse additieven. Behalve in machines, apparaten en transportmiddelen worden smeermiddelen ook gebruikt in de vorm van metaalbewerkingsvloeistoffen en als kunststofadditieven in de kunststofverwerkende industrie. De belangrijkste grondstoffen voor smeermiddelen, namelijk minerale basisoliën, worden geproduceerd door raffinaderijen. Diverse bedrijven in Nederland maken vervolgens de smeermiddelen door deze basisoliën met additieven te vermengen (blenden). Het gaat om grote aardoliemaatschappijen, bedrijven die smeermiddelen voor diverse leveranciers onder eigen label maken, en een aantal kleine bedrijven die ze op kleine schaal produceren. Smeermiddelen worden in Nederland voor een groot deel via de brandstoffen- en oliehandel gedistribueerd. Afgewerkte (smeer)oliën worden door enkele bedrijven weer opgewerkt tot onder andere nieuw inzetbare basisolie voor smeermiddelen. Een aandachtspunt hierbij is te voorkomen dat daarbij ongewenste stoffen in de smeermiddelenketen worden gebracht. Bij de branchevereniging van smeerolieondernemingen in Nederland (VSN) zijn geen problemen bekend bij de registratie van stoffen en het opstellen van veiligheidsinformatiebladen., At the request of the Dutch Human Environment and Transport Inspectorate (ILT), the RIVM has established an overview of the various branch industries that produce, import and distribute lubricants or use them on an industrial scale, such as in the production of machines, various types of vehicles and their components. In addition, information was collected on these lubricants and additives, such as about the types of substances used as well as those that are no longer permitted. Furthermore, information was gathered about the level of compliance with the European regulation on substances and any problems related to this compliance. The ILT will use the results from this study to determine the areas that warrant particular attention during their supervision of how the target groups in the lubricants' chain are complying with the regulation on substances. Lubricants mostly consist of mineral base oils, greases or waxes, in combination with various types of additives. Apart from being used in machines, appliances and transportation, lubricants are also applied in the form of metalworking fluids and as additives in the plastics industry. The main resources for lubricants - mineral base oils - are produced by refineries. In the Netherlands, various companies produce lubricants by subsequently blending these base oils with additives. These are the large petroleum companies as well as those that produce lubricants for various suppliers under private label, and a number of small-scale lubricant production companies. Lubricants are distributed around the Netherlands largely via the fuel and oil trade. Used oils (such as lubricants) are reprocessed by a few companies and, among other things, turned into reusable base oil for lubricants. Particular attention must be paid to the prevention of harmful substances remaining in or entering the base oils during this process. According to the Dutch lubricants association, VSN, there are no problems related to the registration of subs

RIVM rapport:De Nederlandse overheid streeft ernaar om vóór 2030 de schadelijkste chemische stoffen uit te bannen en te vervangen door schonere en minder gevaarlijke alternatieven (het prioritaire stoffenbeleid). Een mogelijkheid is om stoffen uit biomassa van planten en dieren te halen en daarmee zogeheten biobased stoffen te maken. Naar verwachting kan hiermee zelfs een aantal kankerverwekkende stoffen worden vervangen. Biobased stoffen Deze biobased alternatieven worden de komende jaren verder ontwikkeld. Het RIVM heeft geïnventariseerd welke alternatieven er al zijn en heeft tientallen biobased stoffen in kaart gebracht. Deze lijst is niet uitputtend. Daarnaast is een overzicht gemaakt van methoden waarmee de gezondheids- en veiligheidsrisico's voor mens en milieu worden beoordeeld, én de mate waarin de productie en het gebruik van die stof duurzaam is. Niet elke biobased stof is namelijk gezonder of duurzamer dan een stof die van aardolie is gemaakt. Zo zijn sommige biobased stoffen ook giftig, of kan er veel land of water nodig zijn om de grondstoffen te verbouwen. Beoordelingsmethoden De bestaande beoordelingsmethoden blijken nogal divers en vaak ingewikkeld. Het streven is om op basis van de huidige methoden een handzame aanpak te ontwikkelen waarmee snel en gemakkelijk de beste stof kan worden gekozen. Daaraan kunnen ook beleidsvoorkeuren worden toegevoegd om het gebruik van bepaalde grondstoffen te stimuleren of te ontmoedigen. Regelgeving Hoewel een 'harde' definitie van biobased stoffen vooralsnog ontbreekt, is inmiddels duidelijk dat ze voor de regelgeving als gewone chemische stoffen moeten worden beschouwd. Ze moeten aan dezelfde wettelijke gezondheids- en veiligheidseisen voldoen. In de dagelijkse praktijk van registratie, etikettering en risicobeoordeling blijkt dit niet altijd duidelijk te zijn. Het RIVM licht daarom toe hoe enkele wettelijke regels moeten worden geïnterpreteerd. Het huidige stoffenbeleid draait vooral om de beoordeling van gezondheid en veilig, The Dutch government focuses on banning the most dangerous chemicals before 2030 and replace them by cleaner and less dangerous alternatives (priority chemicals policy). One possibility is to use biomass of plants and animals to produce so-called biobased chemicals. It is expected that even a number of carcinogenic substances can be replaced by those biobased alternatives. Biobased chemicals These biobased chemicals will be further developed in the near future. RIVM has explored which alternatives are already present and listed tens of biobased substances. This list is, however, not exhaustive. In addition, a survey is made of methods to assess health and safety risks for man and environment, but also if the production and use of a chemical is sustainable. Not every biobased substance is less dangerous or more sustainable than a petrobased substance. Biobased substances can be toxic, or much land or water can be needed to grow the raw materials. Assessment methods The current assessment methods were shown to be diverse and often complicated. It is needed to develop a transparent and usable method for selecting the best option. Policy preferences can be added, for example, to either stimulate or discourage the use of specific raw materials. Regulation Although a 'hard' definition of biobased chemicals is still lacking, it is clear that they should comply with the current, legal health and safety criteria for chemicals. In practice, it shows that there can be confusion about the registration, classification and labelling, and risk assessment of biobased chemicals. RIVM elucidates the interpretation of some of these legal aspects. The current policy frameworks on substances mainly focus on health and safety assessment, although REACH also targets on innovation. The movement towards innovative biobased chemicals asks for more attention on sustainability aspects. An integrated approach results in a more comprehensive picture of the pros and cons of substances. RIVM state

RIVM rapport:Op verzoek van de Inspectie Leefomgeving en Transport (ILT) heeft het RIVM een overzicht gemaakt van de branches die impregneermiddelen produceren, importeren, distribueren en op industriële schaal in materialen verwerken. Daarnaast is informatie over impregneermiddelen verzameld, zoals welk soort stoffen hiervoor worden gebruikt, en welke stoffen niet meer zijn toegestaan als impregneermiddel. Ten slotte is informatie verzameld over de naleving en eventuele problemen met de naleving van de Europese stoffenregelgeving. Met impregneermiddelen worden vooral stoffen en middelen aangeduid om materialen, zoals leer, textiel, papier, hout en steen, beter water-, vet- en vuilafstotend of -bestendig te maken. Stoffen die veel gebruikt worden als impregneermiddel zijn fluorkoolstofverbindingen, siliconen en siloxanen, en acrylaat- en andere kunstharsen. Impregneermiddelen worden op industriële schaal gebruikt in de textiel-, tapijt-, leer-, papier-, betonproducten- en houtverwerkende industrie en in industriële wasserijen. De fabrikanten van fluorkoolstofverbindingen en siliconen bevinden zich hoofdzakelijk buiten Nederland. Uit de inventarisatie blijkt dat producenten en importeurs de registratieverplichting van stoffen goed naleven. Brancheverenigingen van industriële gebruikers van impregneermiddelen geven aan dat leveranciers hun stoffen en het gebruik ervan zo goed als altijd hebben geregistreerd. Als dit niet het geval is, wenden zij zich tot een leverancier die de stof en het gebruik wel heeft geregistreerd. Daarnaast ervaren industriële gebruikers geen problemen als stoffen niet meer zijn toegelaten, omdat ze hiervoor tijdig alternatieven krijgen aangeboden. De algemene Veiligheidsinformatiebladen die verplicht worden bijgeleverd bij gevaarlijke stoffen en mengsels, worden zowel door producenten en industriële gebruikers vaak te ingewikkeld en te weinig sectorspecifiek gevonden. De branches geven aan vooral gebruik te maken van sectorspecifieke arbocatalogi over veil, At the request of the Dutch Human Environment and Transport Inspectorate (ILT), RIVM has established an overview of the various branches that produce, import and distribute impregnation agents and process them on an industrial scale. In addition, information was collected on the impregnation agents actually used, and on those substances no longer permitted. Furthermore, information was gathered about the level of compliance with European regulation on substances and any problems related to this compliance. Impregnation agents particularly include those used for making certain materials more resistant to water, grease and dirt, such as leather, textiles, paper, wood and stone. Often-used impregnation agents are fluorocarbons, silicones and siloxanes, as well as acrylates and other synthetic resins. Impregnation agents are used on an industrial scale in the textile, carpet, leather, paper, timber and concrete product industries, as well as in industrial cleaning. Producers of fluorocarbons and silicones are mostly located outside the Netherlands. On inspection, producers and importers were found to comply with the registration obligation for substances. Trade organisations of the industrial users of permeating substances indicate that their suppliers have been found to nearly always register these substances and their use. In instances where this is not the case, other suppliers who do register the permeating substances and their use are approached instead. Industrial users do not experience any problems when certain substances are no longer permitted, as they are timely being presented with suitable alternatives. Furthermore, both producers and industrial users of permeating substances have indicated that they consider the general Safety Data Sheets that accompany hazardous substances and mixtures, often, to be too complicated and not sector-specific enough. Branches have indicated that they particularly use the sector-specific health and safety catalogues on the saf

RIVM rapport:Het RIVM heeft een systematiek voorgesteld waarmee chemische stoffen worden geselecteerd die relevant zijn voor het Nederlandse prioritaire stoffenbeleid. De systematiek is in opdracht van het ministerie van Infrastructuur en Milieu gemaakt, omdat dit beleid momenteel wordt geactualiseerd. De geselecteerde stoffen worden aangeduid met de term 'Zeer Zorgwekkende Stoffen'. Voor de systematiek zijn criteria gehanteerd die beter aansluiten bij kenmerken die in Europese of wereldwijde beleidskaders voor prioritering van chemische stoffen worden gebruikt. Onder meer wordt gebruik gemaakt van nieuwe informatie die beschikbaar komt door de invoering van de Europese regelgeving voor chemische stoffen REACH (Registration, Evaluation and Authorisation of CHemicals). De systematiek maakt gebruik van de eigenschappen van stoffen die duiden op mogelijke schadelijke gevolgen voor mens en milieu als zij aan deze stoffen worden blootgesteld. Voorbeelden van Zeer Zorgwekkende Stoffen zijn kankerverwekkende stoffen en stoffen die slecht afbreken, ophopen in organismen en giftig zijn (persistent, bio-accumulerend en toxisch, oftewel PBT-stoffen). Als aannemelijk is dat een Zeer Zorgwekkende Stof in Nederland in het milieu aanwezig is of daarin terecht kan komen, wordt een dergelijke stof bestempeld als Nederlandse prioritaire stof., RIVM has proposed a methodology for selecting chemicals which are relevant for the Dutch policy concerning priority substances. The methodology is made for the Dutch Ministry of Infrastructure and Environment because policy is updated at the moment. The selected chemicals are referred as "Zeer Zorgwekkende Stoffen" (ZZS): substances wich require special attention because of their possible adverse effects. For this methodology criteria were used which link on closely to characteristics which are used in European and in world-wide policy frameworks for prioritizing chemical substances. Among others new information available through the introduction of the European legislation on chemical substances REACH (Registration, Evaluation and Authorisation of CHemicals) is used. The methodology uses substance characteristics which point to possible adverse consequences for man and environment when exposed to these chemicals. Examples of Substances of High Concern are carcinogenic chemicals and the so-called PBT-chemicals, having persistent, bioaccumulative and toxic properties. If it is likely that a ZZS is present or can end up in the Dutch environment, such a chemical is labeled as a Dutch prioritary substance.

RIVM rapport:This report presents the results of an inventory made in 2002 by the Dutch National Institute for Public Health and the Environment (RIVM) on the revisions of the EC Technical Guidance Documents (TGDs) in support of risk assessment for newly notified substances, existing substances and biocides. The TGDs (first published in 1996) were subject to an update procedure, taking into account the experience gained in the assessment of numerous new and existing substances and the additional needs of the risk assessment of biocides. The Competent Authorities (CAs) of the EU member states came to an agreement on the revised TGDs. The 'final draft' documents, available on August 1, 2002, on the protected European Chemicals Bureau (ECB) website were used for the current inventory. These documents remained unchanged until the finalisation of the current report in November 2002. RIVM risk assessments and risk assessment procedures, along with the software tool, EUSES (European Union System for the Evaluation of Substances), will be adapted on the basis of this report., Dit rapport beschrijft de resultaten van een inventarisatie, gemaakt door het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu, van de wijzigingen in de EC Technical Guidance Documents (TGD's) ter ondersteuning bij de risicobeoordeling van nieuwe stoffen, bestaande stoffen en biociden. De TGD's (voor het eerst gepubliceerd in 1996) zijn onderworpen aan verfijning als gevolg van een jarenlange ervaring opgedaan bij de beoordeling van een groot aantal nieuwe- en bestaande stoffen. Het document is verder uitgebreid met de vereisten voor biociden. De aangepaste TGD's zijn geaccordeerd door de Competente Autoriteiten (CA's) van de EU lidstaten. De "final draft" documenten zoals deze beschikbaar waren op de beschermde internet pagina van het Europees Chemicalien Bureau (ECB) op 1 augustus 2002 zijn door het RIVM gebruikt voor de huidige inventarisatie. De documenten zijn niet gewijzigd tot aan het verschijnen van het huidige rapport in november 2002. Dit rapport vormt een basis voor de aanpassing van de (procedures voor) risicobeoordeling zoals deze wordt uitgevoerd door het RIVM en het computermodel EUSES (European Union System for the Evaluation of Substances).