Search

Rozwijana przez Stefana Bednarka koncepcja mnemotoposów, korespondująca z miejscami pamięci Pierre’a Nory, zakreśla reprezentatywne pole do podejmowanych w artykule refleksji nad korzyściami wprowadzenia do teorii kulturoznawczej rozważań nad pamięcią. Oczywiście nie chodzi o jakąkolwiek refleksję nad pamięcią, ale taką, która traktuje problematykę komemoratywną jako kluczową dla badań nad kulturą. Uzasadnione wydają się zatem pytania o korzyści tak rozumianego zwrotu pamięciowego: na ile jest to podejście owocne poznawczo? W jakim zakresie ogranicza się tylko do terminologicznego odświeżenia języka rozważań nad kulturą? Czy i kiedy prowadzi do redukcjonizmu zdolności wyjaśniania i rozumienia zjawisk kulturowych?

Copyright of Komunikaty Mazursko-Warminskie is the property of Komunikaty Mazursko-Warminskie and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)

Copyright of Elementary Education in Theory & Practice is the property of Jesuit University Ignatianum in Krakow and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)

Celem artykułu jest próba rozpoznania znaczenia etniczności dzie-ciństwa dla kulturowego konstruowania tożsamości dzieci etnicznych i tym samym – dla ich kulturowego trwania w ich etnicznej wspólno-cie. Autorka podejmuje problem etniczności dzieciństwa na podstawie analizy zachowanych w kaszubskiej pamięci doświadczeń dzieci. Doświadczenia te są istotne dla konstruowania kaszub-skiego dziedzictwa kulturowego i są ważne dla poczucia tożsamości Kaszubów. Teoretyczną podstawą namysłu są: (1) Teoria kulturowości dzieciństwa (Hannah Arendt, Romana Miller, Jerzy Nikitorowicz). (2) Teoria pamięci i miejsc pamięci Pierre’a Nory. Tekst składa się z trzech części: Pierwsza to rekonstrukcja koncepcji kulturowego dzieciństwa. Druga jest próbą rekonstrukcji obecnego w pamięci kaszubskiej dzieciństwa przeszłego. Najistotniejszymi tekstami tej części są wybrane dzieła literackie Stanisława Jankego. Twórczość autora posłużyła do rekonstrukcji utopii dzieciństwa kaszubskiego. Trzecia stanowi podsumowanie i jest próbą końcowej refleksji.

Copyright of Rocznik Polsko-Niemiecki is the property of Instytut Studiow Politycznych PAN and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)

Copyright of Adeptus is the property of Polish Academy of Sciences, Institute of Slavic Studies and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)

Copyright of Housing Environment / Środowisko Mieszkaniowe is the property of Chair of Housing Environment, Faculty of Architecture, Cracow University of Technology and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)

Copyright of Acta Baltico-Slavica is the property of Polish Academy of Sciences, Institute of Slavic Studies and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)

Copyright of Space & Form / Przestrzeń i FORMA is the property of West Pomeranian University of Technology, Department of Architecture & Urban Planning and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)

Copyright of Ethos (0860-8024) is the property of John Paul II Institute, Faculty of Philosophy, John Paul II Catholic University of Lublin and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)

Punktem wyjścia artykułu jest kategoria „miejsca pamięci”, analizowana w różnych aspektach we współczesnej geopoetyce. Kategoria ta posłużyła do interpretacji włoskich przestrzeni naznaczonych pamięcią kultury, a kreowanych w utworach Cypriana Norwida. Przedmiotem interpretacji jest zestawienie i porównanie obecności literackich obrazów Werony i Rzymu – miejsc przedstawianych w odmienny sposób i związanych z odmiennymi wątkami refleksji pisarza. Miejsca pamięci w Weronie zostały przez Norwida wyodrębnione ze względu na Szekspirowski dramat o miłości Romea i Julii – skojarzony z osobistymi wspomnieniami, miejsca wydobyte z rzymskiej przestrzeni są natomiast naznaczone skumulowanymi śladami historii i związane z historiozoficznymi koncepcjami artysty. Konsekwencją tych różnic jest i zróżnicowana kreacja przestrzeni, i wybór odmiennych gatunków literackich.

Wieńcząca drugą wojnę światową klęska hitlerowskich Niemiec nie oznaczała kresu dramatu Żydów na ziemiach polskich. Jeszcze przed zakończeniem największego w dziejach świata konfliktu na terenach opuszczonych przez okupacyjne wojska niemieckie wielu ocalałych z Holokaustu, często bezdomnych, osamotnionych i wylęknionych, nadal doznawało przemocy. Upamiętnienia w przestrzeni doczekały się tylko niektóre spośród wielu ofiar (i aktów) powojennego terroru antyżydowskiego. Podobnie zresztą w nikłym stopniu formą publicznej komemoracji objęte zostały wcześniejsze, wojenne przypadki kolektywnych mordów dokonanych na Żydach przez polskich chrześcijan. Gdy jednak już doszło do topograficznego oznaczenia informacji o aktach rozgrywającego się w cieniu Holokaustu dramatu, nie przywracano na ogół pełnej prawdy o sprawcach (ich proweniencji etnicznej czy osadzeniu terytorialnym) oraz przebiegu tych wydarzeń.

The article is a critical analysis of the burial and commemoration of Grand Duke of Lithuania, Alexander Vytautas the Great (ca 1350-1430) in the Vilnius cathedral and at the same time an attempt to revise the previous historiography dealing with the subject. The author examines the question of the location of the tomb, its original form, especially the shape and placement of the tombstone funded in 1535 by Queen Bona Sforza and made by Bernardino de Gianotis. He also discusses the commemoration of Vytautas with regard to the Jagiellons' dynastic propaganda (in connection with the beginning of the cult of St. Casimirus) and creation of memorial sites. The author presents the hitherto unused handwritten copy of the inscription from Vytautas' tombstone from the mid-16th century, different in the formulation of the content of the inscription from its well-known version from the second half of the 17th century. In addition, he comments on the story of the burial and commemoration of Alexander Vytautas from the second half of the 17th century to the 20th century, referring also to some insinuations concerning the purported discovery of the Grand Duke's tomb and its robbery by Poles in the first half of the 20th century. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

The following article discusses the potentials of sites of memory of migration as a topic for teaching German as a foreign language, as they do not seem to have been thoroughly and systematically investigated or reflected upon so far. In the first part of the paper, the theoretical frames for combining the topic of migration with the concept of sites of memory are presented. In the second part, examples of ways of working with specific topics and media on sites of memory of migration in German as a foreign language classes are given and their possible potentials for supporting reflective cultural learning are examined. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

In the age of the division, the authorities of both German states shaped their own official historical narratives. The German Democratic Republic, despite being a communist state, also formed its own narrative, which shaped the national identity of its citizens using particular sites of memory. Those sites were largely erased after the unification, when the Western historical narrative became the dominant one. It did not necessarily result in the creation of a universal national identity. The citizens of the former GDR, feeling that their own identity was endangered, appeared to be prone to the populist messages, which referred to the narratives they were familiar with. The article analyzes the shift of narrative of the German Democratic Republic after the unification and the populist actions of the political parties, which gained the support of the Ossis after focusing on to the problem of their identity. This analysis constitutes an attempt to answer the question of the outstanding popularity of the Alternative for German (AfD) in the Eastern regions of Germany. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Dziedzictwo zieleni keralskiego miasta Fort Kochi obejmuje olbrzymie drzewa, które wedle legendy pamiętają kolonialną przeszłość. Są więc żywymi pomnikami pamięci, wokół których ogniskują się konteksty społeczno-kulturowe. Mieszkańcy Fortu identyfikują się z owymi olbrzymami, upatrując w nich strukturę długiego trwania. Wielkie figowce i deszczowa drzewa utożsamiane są z drzewem-matką – swoistym życiodajnym źródłem energii wszystkich mniejszych drzew – połączonych ze sobą podziemnymi systemami korzeniowymi. Odnajduję w tym analogię do miejskiego krajobrazu Fortu Kochi, który tworzy ów starodrzew. To osobliwa siatka powiązań: historycznej identyfikacji, kulturowej tożsamości oraz emocjonalnej mapy ludzkich życiorysów, które toczą się w ich cieniu. Mieszkańcy upamiętniają stare olbrzymy dekoracjami festiwalowymi, czyniąc z nich symbol wielokulturowej społeczności miejskiej, która żyje w symbiozie z naturą.

Copyright of Dissertations of Cultural Landscape Commission / Prace Komisji Krajobrazu Kulturowego is the property of Polish Geographical Society (Cultural Landscape Commission) and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)

Copyright of Przeglad Socjologiczny is the property of Lodz Scientific Society / Lodzkie Towarzystwo Naukowe and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)

An archaeologist, just as every private person looking back to the past, creates its images on the basis of elements which are available in the present. In my opinion, nowadays, particularly in Polish archaeology, a discourse upon memory is taking place and the projecting identity is being formed on the basis of the memory. And an inclination for personifying of the past begins to dominate, also "in" and "through" popular culture/culture of pleasure (partly - theme parks, especially - archaeological fests). The interwar period, the times of J. Kostrzewski and of the discoveries in Biskupin as well as the period until the end of the 80s of the 20th century were periods when the discourse upon tradition was taking place and the identity, legitimizing for instance entitlement to specific lands, was formulated on the basis of archaeological discoveries. However, either then and now the meaning of the past and the need for the past have been investigated, though in a different way. The past of Biskupin was used and continues being used in the aforementioned discourses; "belonging" to all times, as a matter of fact it "does not belong" to anyone

The article presents reflections on the intergenerational educational-research project entitled “Restoring the Memory of the City”. This project was carried out by the University of the Third Age in Toruń in partnership with the Faculty of Education of the Nicolaus Copernicus University in Toruń within the “Patriotism of Tomorrow” framework announced by the Polish History Museum and financed by the Ministry of Culture and National Heritage. This project was based on Pierre Nora’s concept of memorial sites and modern vision of patriotism. In didactic-methodological layer it was embedded within the framework of action research, thereby allowing to combine historical contents with pedagogical method of their modern transfer. The text shows the objectives and results of the project. Also, it describes its course and activities undertaken throughout its duration.

Copyright of Acta Baltico-Slavica is the property of Polish Academy of Sciences, Institute of Slavic Studies and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)

One of the main aims of uniting Europe is to create a common European culture of remembrance. To achieve this, different transnational projects are carried out, especially in historical sciences, but increasingly also in other disciplines such as pedagogy. This paper shows a new solution in teaching German as a foreign language at an academic level using the didactics of culture. The lesson unit discussed in this paper was developed within a bilateral project New models of didactics of culture. Polish-German realms of memory during a workshop which had been conducted by students of four universities (two Polish and two German), in order to design lessons curriculums. This article discusses how history and foreign language can be taught within an intercultural lesson unit which focuses on area studies. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Niektóre miejsca w sposób szczególny przechowują naszą zbiorową pamięć, są materialnym nośnikiem naszej historii i tożsamości. Jedną z możliwości ochrony, ale także wyeksponowania takich miejsc są ustalenia dokumentów planistycznych. Ujawniane są w nich nie tylko miejsca pamięci o randze narodowej, ale także inne. Kategoryzacja miejsc pamięci jest również istotna z punktu widzenia zakresu ich ochrony. W Łodzi, w aktualnie opracowywanym dokumencie studium wyróżniono w tym zakresie: 1) miejsca walk i martyrologii, 2) groby i mogiły wojenne, 3) pomniki i obeliski, 4) cmentarze (w tym cmentarze zapomniane), 5) wyburzone synagogi, 6) tablice pamiątkowe. Miejsca pamięci są tematem trudnym, wielowątkowym, dotykającym często zagadnień delikatnych, takich jak ludzkie uczucia, pamięć, są to również miejsca z którymi wiążą bolesne i smutne wspomnienia. Tym bardziej wskazać trzeba na potrzebę ogromnej pieczołowitości i staranności na każdym etapie ich rozpoznania, definiowania czy formułowania zasad ochrony lub dopuszczenia ewentualnego przekształcenia. Przekazanie pamięci miejsca poprzez zachowanie miejsc pamięci jest to ogromna zbiorowa odpowiedzialność i zarazem wyzwanie.

Po analizie aktów prawa różnych państw i umów międzynarodowych autor dochodzi do wniosku, że aktualny stan regulacji ochrony prawnej miejsc pamięci jak i praktyki nie jest zadawalający. Na poziomie krajowym poza nielicznymi wyjątkami ochronę miejsc trzeba „wyinterpretowywać” z przepisów ogólnych ochrony zabytków. Podstawowy natomiast dokument powszechnego prawa międzynarodowego, Konwencja z 1972 roku, daje wprawdzie podstawę do wpisu takich miejsc na Listę Światowego Dziedzictwa, ale w praktyce jej stosowania Komitet Dziedzictwa ograniczył możliwość ich dokonywania. W przypadku miejsc zagłady ograniczenie to poprzez wprowadzenie kryterium „symbolicznej reprezentacji” takich miejsc nosi cechy działania bez podstawy prawnej i narusza art. 1 konwencji. W konsekwencji, dalszym skutkiem tej decyzji jest wyhamowanie procesu rozwoju ochrony prawnej miejsc pamięci.

Miejsca pamięci są materialnym dowodem zbrojnego konfliktu polsko-ukraińskiego na Podkarpaciu, który rozegrał się w latach 1944-50. To właśnie tutaj, na południowo-wschodnim pograniczu dochodzi do permanentnego konfliktu interesów społeczności lokalnych o różnej tożsamości historycznej. W celu upamiętnienia krwawych zajść i licznych ofiar po obu stronach, wznoszone są upamiętnienia na ziemiach polskich i ukraińskich, stanowiąc zarzewie konfliktów, zarówno w przeszłości, jak i obecnie. W artykule wykazałam wagę zależności pomiędzy pamięcią społeczności etnicznej, a specyfiką języka grupy, która dążąc do upamiętnienia ważnych dla siebie wydarzeń i miejsc pamięci, nie przestrzega istniejących przepisów prawa państwa Polskiego. Analiza podstaw prawnych wznoszenia upamiętnień pokazuje, że wymagana jest aktualizacja przepisów prawa. Powszechnie niedoceniana wartość warstwy mentalnej w kontekście wartości niematerialnej dziedzictwa kulturowego poszczególnych grup etnicznych doprowadza do sytuacji konfliktogennych, które wykraczają poza teren pogranicza, stając się konfliktami o zasięgu ogólnopolskim, a coraz częściej nawet międzynarodowym.

Dyskusja dotycząca włączenia idei miejsc pamięci we współczesną teorię konserwatorską, a co za tym idzie także w działania praktyczne oraz tworzenie długoterminowych polityk konserwatorskich, jest istotna dla przyszłości ochrony dziedzictwa.

Understanding places of remembrance in this text goes beyond the products of material culture. Its background are transcendental, universal values. Thanks to theirs complex nature places of remembrance can be both an area of formal, informal and nonformal education, education directed to all ages. Most of all, the symbolic nature of a places of remembrance can become an inspiration for auto-reflection, an impulse for further search and self-education, which assumes a special meaning in postmodern world. The reason for 302 Kinga Majchrzak Rocznik Andragogiczny t. 20 (2013) developing the perspective of education based on a places of remembrance is an effective way of supplying knowledge and experience necessary for active participation in the democratic process, the possibility to use it for the purpose of citizenship and ecological education. The objectives and practice of education oriented at a places of remembrance can be connected with experimental learning, problem learning, contextual learning, learning by doing, multicultural education, learning by the place biography, education oriented at the local community and other currents concerning context and the value of learning of specific places, as well as cultivating them as well as local communities or regions.

The article concerns forms of maintaining memory in Croatian society. Its starting point is the term sites of memory (lieux de mémoire), introduced by Pierre Nora, who defines them as characteristic and symbolic elements that ensure the presence of the past in the present. After the Croatian War of Independence, sites of memory became a foundation for building a new, partly modified Croatian identity. This raises the question about the role the politics of remembering has had in the Croatian collective identity and the purposes for which it has been formed. The analysis is based on the most popular place of memory - the fall of Vukovar. In Croatian consciousness, Vukovar is a "hero city," a symbol of the valiant fight against the Great Serbian aggressor during the War. Its fall is an important element of the conflict that is still ongoing between Croats and Serbs, both regionally (in the city) and more broadly (throughout Croatia). In her analysis, the author was trying to see the influence of sites of memory not only on the group which created them but in a wider context as well. The more general aim was to study the discourse of memory and attempt to determine, with reference to specific examples, whether the Croats' collective memory is a factor of integration or conflict. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Based on the case study of the Archive of Science of the Polish Academy of Sciences (PAN) and the Polish Academy of Arts and Sciences (PAU) in Cracow, hereinafter referred to as the PAN and PAU Archive of Science, the paper deals with an archive as a place of remembrance about scholars and remembrance management. The article discusses the concept of remembrance in culture and the humanities as well as the concept of a remembrance site in the context of archival studies. The PAN and PAU Archive of Science is presented as a place of remembrance about the people of science and culture on the Cracow-s archival and cultural map. In addition, the paper touches upon the subject of scholar-s legacy as a means of cherishing their memory based on selected examples from the Archive of Science. The final section presents various forms of activities performed by archivists who manage the memory of the people of science and culture, using the employees of the Archive of Science as an example. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

W artykule autorka udowadnia, że archiwum jest miejscem pamięci, w zgodzie z rozumieniem tego terminu zaproponowanym przez Pierre’a Norę. Zgodnie z takim podejściem do tematu jest według autorki każde archiwum takim właśnie miejscem pamięci, bowiem jako instytucja przechowująca materiały archiwalne, pozwala ona w te materiały wejrzeć, a tym samym poznać przeszłość w nich zapisaną. Każdego rodzaju archiwum jak każde miejsce pamięci jest depozytariuszem przeszłości. Ponadto autorka stawia tezę, że archiwum to również miejsce kreowania pamięci. Autorka dzieli archiwa na dwie grupy, do pierwszej włączając archiwa państwowe, kościelne i bieżące, do drugiej natomiast – archiwa społeczne i prywatne. Jednocześnie wskazuje ona na dwie cechy, odróżniające archiwa z grupy drugiej od tych z grupy pierwszej, a są to DOBROWOLNOŚĆ (własna inicjatywa gromadzenia zasobu archiwalnego) i DOWOLNOŚĆ (głównie w doborze gromadzonych materiałów). Autorka zwraca uwagę na to, że archiwum prywatne służyć może kreowaniu siebie jako osoby lub kreowaniu pamięci rodu czy rodziny; jest samoświadectwem jego właściciela – to on bowiem nadaje mu pewien konkretny kształt, decydując tym samym, jaki kształt ma przyjąć w przyszłości pamięć o nim. Archiwa społeczne natomiast kreują pamięć o przeszłości np. danej zbiorowości czy danego terytorium, mogąc przy tym wpływać na kształt pamięci, a także w ogóle – czy zostanie ona zachowana. W przypadku archiwów społecznych autorka zwraca również uwagę na powody ich powstawania, przywołując zjawiska nazwane „przyśpieszeniem historii” oraz „demokratyzacją historii”.

Looking for motivating concepts to stimulate integrated language and culture-related teaching and learning processes in the foreign language classroom, the vibrant concept of Cultural Memory is certainly an issue to pay attention to. It offers a variety of occasions for language and culture awareness training tightly connected with language learning, reaching far beyond traditional regional studies. Realms of memory, acting as products and markers of a complex cultural memory, can reveal to what extent (by whom, by which means, to what aims) cultural patterns and meanings are constructed, how they change or under which circumstances they survive long periods of time. Up-to-date foreign language didactics can make use of this in aiming at symbolic competence (Claire Kramsch). Understanding culture as an ongoing process of (de-and re- )construction, learners might be enabled to notice and (partly) participate in authentic discourses, going on in different languages. Realms of memory, manifesting themselves per definition e.g. as texts, pictures, sounds, buildings, historic or mythic persons, objects, terms or whole cultural concepts, own a considerable linguistic and cultural potential. This clearly points at content and process oriented learning processes involving the foreign language as a natural means of exploration. The article discusses criteria which might help to choose realms of memory suitable for the foreign language classroom and takes a look at two genuinely "German-speaking" examples in the field of sport (Córdoba 1978) and everyday objects (Schweizermesser). They can illustrate the wide range of didactic possibilities and stimulating methods which arise from authentic and vivid parts of a widely understood culture. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Copyright of Culture Context / Konteksty Kultury is the property of Jagiellonian University Press and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)

The notions: memory, sites of memory and identity have become the area of contemporary interest in archaeology. Contemporary "usefulness" of the notion of memory is not associated with the idea of the continuity of the historical narra¬tive, this rather applies, in my opinion, to the construction of memory in spatial contexts. In the social sciences, the concept of "memory scape" has been established. Therefore, "archaeology of memoryscape" can be proposed, that is archaeology of a real or symbolic place where "the collective memory is spatialized" (Muzaini, Yeoh 2005:33). If we broaden it by the P. Bourdieu's concept (the field of game theory), the discourse of memory will be, in my opinion, such a field of game. So, it can be treated then as an area shared by a community. And in this meaning, the term "memory" seems to me to be useful for archaeology.The approach to memory, which is characteristic of the present, refers mainly to the "cultures of memory" or "com¬munities of memory", that is to the collective/social memory. This approach is aimed at understanding how the identity of a particular community or a group is constructed by memory. It seems that archaeology can explore that what is called the collective memory (regardless of whether prehistoric or medieval people used such a concept), and less frequently indi¬vidual memory. In this sense, those "sites of memory" are useful, which are visible in space, such as fortified settlements, burial sites etc.

Copyright of Adeptus is the property of Polish Academy of Sciences, Institute of Slavic Studies and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)

The article discusses the phenomenon of the copying of lieux de mémoire situated in the public space of the city of Poznań on the example of the Poznań 1956 Protests Memorial. The study is focused on the problem of the production of new meanings, which are generated in relation to the monument -prototype. The context of the reception of Poznań 1956 Protests Memorial and the meaning of the initial commemoration changes depending on the form and location of copies. The article also considers the problem of consolidation of identities of social groups which occurs by reference to the symbol (memorial) of the 1956 Protests. In her research the author makes use of such concepts as Andrzej Szpociński's ''monumental memory'', Jean Baudrillard's ''simulacra and simulation" andPierre Nora's lieux de mémoire. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

The article looks at the question of the renaming of cities in the Kaliningrad region, i. e. the northern part of former East Prussia. After World War II, this territory underwent profound changes as it was annexed to the Soviet Union and the German population was expelled to make way for the Soviet settlers. The first part of the analysis covers the renaming of the cities and other geographical entities. It is understood as an element of the Soviet historical policy and a way of making this culturally unknown environment more familiar to newcomers. City names are understood as places of memory (lieux de mémoire), which undoubtedly play a crucial role in creating identities and collective memory. In the second part, the author addresses the discussion on the proposals for changing once again the name of the city of Kaliningrad, as this issue emerged when the Soviet Union collapsed. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

The concept of the "place of memory" operates in many sciences, and the career of the term has led to the multiplicity of its definition. The article "Place of memory" in memory management on artist reconstructs its history, records the most important definitions, shows the differences between the conceptions. It also constitutes an attempt to justify the necessity of using the term "place of memory" in management sciences in the humanities and contributes to validate the need for the development of memory management in which such figures play a constitutive role. [ABSTRACT FROM AUTHOR]