Search

Οι υερσίνιες εμφανίζουν επιδημιολογικό ενδιαφέρον λόγω της ευρείας διασποράς τους στo περιβάλλον, της δυνατότητας μετάδοσής τους στον άνθρωπο μέσω της τροφικής αλυσίδας και της μετάγγισης αίματος, αλλά και των σοβαρών λοιμώξεων που μπορούν να προκαλέσουν στις ευπαθείς ομάδες. Για τις Μεσογειακές χώρες όπως η Ελλάδα, οι υερσινιώσεις αποτελούν σοβαρό πρόβλημα λόγω της υψηλής επίπτωσης των θαλασσαιμικών συνδρόμων. Η υπερφόρτωση με σίδηρο και η θεραπεία αποσιδήρωσης με δεφερροξαμίνη (deferoxamine) στα πολυμεταγγιζόμενα παιδιά, προδιαθέτει τις συστηματικές υερσινιώσεις, ιδιαίτερα από στελέχη οροτύπων O:3 και O:9. H συχνότητα απομόνωσης των υερσινιών από κλινικά δείγματα και η ενοχοποίησή τους ως αιτιολογικών παραγόντων λοιμώξεων στον άνθρωπο, σύμφωνα με τα Ελληνικά βιβλιογραφικά δεδομένα, φθάνει το 4%. Τα παθογόνα στελέχη Yersinia enterocolitica φέρουν διάφορους χρωμοσωμικούς και πλασμιδιακούς παθογόνους παράγοντες. To χρωμοσωμικό γονίδιο yst κωδικοποιεί μία μικρού μοριακού βάρους θερμοανθεκτική εντεροτοξίνη της Y. enterocolitica που παράγουν μόνο τα εντεροδιεισδυτικά της στελέχη. Όλα τα παθογόνα στελέχη υερσινιών (Yersinia pestis, Yersinia pseudoturbeculosis και Yersinia enterocolitica) φέρουν πλασμίδιο μεγέθους περίπου 70-75 kb που ονομάζεται pYV (plasmid for Yersinia virulence). Στο πλασμίδιο αυτό οφείλεται η ικανότητα του βακτηρίου να ανθίσταται στη φυσική ανοσία και ειδικότερα στη φαγοκυττάρωση από τα μακροφάγα και τα πολυμορφοπύρηνα λευκοκύτταρα (PMNs) και έτσι να επιβιώνει και να πολλαπλασιάζεται στο λεμφικό ιστό (τροπισμός για το λεμφικό ιστό). Το yadA (Yersinia adhesin A) εντοπίζεται στο πλασμίδιο. Η έκφραση του yadA γονιδίου ρυθμίζεται από το VirF (ή LcrF για τη Yersinia pseudotuberculosis) γονίδιο και εκφράζεται μόνο στους 37?C. Σκοποί της παρούσας διατριβής είναι να διερευνηθεί με επιδημιολογικούς δείκτες (οροτυπία, βιοτυπία, αντιβιόγραμμα, γονοτυπία) η διασπορά παθογόνων για τον άνθρωπο στελεχών υερσίνιας, στις ζωϊκές παρακαταθήκες στην Ελλάδα και να εξαχθούν συμπεράσματα για την προέλευση των παθογόνων υερσινιών, που ευθύνονται για νόσο στον άνθρωπο. Συλλέχθηκαν συνολικά 835 φαρυγγικά και ορθικά επιχρίσματα από ισάριθμα βρώσιμα ζώα (χοίρους, βοοειδή, αρνιά και όρνιθες). Η δειγματοληψία έγινε από το Νοέμβριο του 1999 έως τον Απρίλιο του 2002 σε σφαγεία, στάβλους και ορνιθοτροφεία της Ανατολικής Στερεάς Ελλάδας (νομοί Αττικής, Φθιώτιδας, Βοιωτίας και Εύβοιας). Μελετήθηκαν επίσης δέκα στελέχη Υersinia enterocolitica O:3/4 που απομονώθηκαν από παιδιά που έπασχαν από γαστρεντερίτιδα στο Νοσοκομείο Παίδων «Η Αγία Σοφία». Τα δείγματα καλλιεργήθηκαν σε εκλεκτικά θρεπτικά υλικά ενώ για την απομόνωση υερσινιών χρησιμοποιήθηκε η τεχνική του ψυχροεμπλουτισμού σε συνδυασμό με την κατεργασία των δειγμάτων με άλκαλι. Οι μορφολογικά ύποπτες αποικίες ταυτοποιήθηκαν με προκαταρκτικές βιοχημικές δοκιμασίες και ημιαυτόματα συστήματα ταυτοποίησης όπως το API 32E (Biomerieux) και το BBL Crystal (Becton Dickinson). Για την αναμφισβήτητη ταυτοποίηση του είδους Υersinia enterocolitica έγινε επίσης ανίχνευση του γονιδίου 16S rRNA 330 bp, με τη μέθοδο της PCR. ..........................................................................................................................................................

Objectives: The incidence and antimicrobial susceptibilities of Ureaplasma urealyticum and Mycoplasma hominis, isolated from vaginal and endocervical swabs collected from 369 outpatient women, were determined. Methods: Isolation, identification and typing of the pathogens were performed by means of conventional methods. The antimicrobial susceptibilities of the genital mycoplasmas were determined with commercially available kits and evaluated according to the CLSI. Results and conclusions: In 65 (47.44%) out of the 137 positive specimens, U. urealyticum was grown as a single pathogen, in 0.72% M. hominis was grown as a single pathogen and in 2.92% both urogenital mycoplasmas were grown. In the remaining specimens (48.90%), there was a mixed growth with other microbes. Of the isolated U. urealyticum strains, 87.4% and 98.2% were susceptible to tetracycline and doxycycline, respectively, 79.2% were susceptible to josamycin, 48.6% were susceptible to clarithromycin and 91.8% were susceptible to pristinamycin, while erythromycin, azithromycin, ciprofloxacin and ofloxacin proved to be inactive against most of the strains. M. hominis isolates were 100% susceptible to tetracycline, doxycycline and pristinamycin, while susceptibilities to the other antimicrobial agents varied mainly in the range of ‘intermediate’ or ‘resistant’. As results originating from similar studies from various countries are very controversial, the simplest way to avoid therapeutic failures would be the implementation of rational treatment regimens based on culture isolation and the in vitro determination of the antimicrobial susceptibility of genital mycoplasmas in each clinical case.

The distribution of Yersinia strains in animal reservoirs was examined in 835 food animals (pigs, chickens, sheep, cows) from different Greek departments (Attica, Fthiotida, Viotia and Evia) over a one year period. The isolated strains were characterized with respect to the presence of chromosomal (yst) and plasmid-encoded virulence determinants (virF, yadA) and their antimicrobial susceptibility was tested. In total, Yersiniaspp. were obtained from 9.94% of the 835 food animals at slaughter that were sampled in this study. There was no statistically significant seasonal distribution, nor was any significant departmental distribution observed. From the 83 isolated Yersinia strains, 76 (91,57%) belonged to Y. enterocolitica (58 were of serotype O:3/biotype 4 and 18 strains were non O:3, non O:9), 3 belonged to Y. pseudotuberculosis, 2 to Y. kristensenii and 2 to Y. intermedia. Y. enterocolitica O:3/4 was mainly isolated from the pigs, while Y. enterocolitica non O:3, non O:9 was from the chickens. The strains were grouped into 5 genotypes, with respect to the presence or absence of the virulence genes. A significant predominance of genotype V, the one carrying all the three virulence genes, was observed in the strains isolated from the pigs. Complete susceptibility to most of the 3rd and to the 4th generation cephalosporins and to ciprofloxacin, was observed among the isolates. Remarkable was the association between the presence of each virulence gene separately and resistance to some antimicrobials, a matter of further investigation.