Search

Ergani Mine, which is a copper mine operated according to the trust (trusteeship) method in the territory of the Ottoman Empire, supplied the surplus product to the market after meeting the needs of the state. However, since it was not possible to wholesale copper in the country, it was sold in small pieces. This situation was far from meeting the liquidity needs of the state. For this reason, exporting copper to abroad and selling it in bulk could meet the liquidity need more quickly. When the intermediaries to be used in exports were selected from the private sector, they applied high interest to the advance received by the state, reducing the profits to be obtained from copper exports. For this reason, it was decided to carry out exports together with the Ottoman Bank, which has branches abroad -especially in England-. The export process carried out together with the Ottoman Bank seemed to be a suitable choice for the state as it had a capital structure that had no problem in meeting the liquidity need (advance) of the state as well as enabling the rapid sale of copper. In this study, the mine's export of copper, which is out of state needs, to abroad has been examined. During the export process, 24 contracts were made between the Ottoman Bank and the Ottoman Empire between 1880 and 1914, and a total of 16,578 tons of copper was exported., Osmanlı İmparatorluğu topraklarında emanet usulüne göre işletilen bir bakır madeni olan Ergani Madeni, devletin ihtiyacını karşıladıktan sonra ortaya çıkan fazla ürünü piyasaya arz etmiştir. Fakat bakırların yurt içinde toptan satışı pek mümkün olmaması nedeni ile ufak parçalar halinde satılmaktaydı. Bu durum ise devletin ihtiyaç duyduğu likidite ihtiyacını karşılamaktan uzaktı. Bu nedenle bakırların yurt dışına ihraç edilerek toplu halde satılması likidite ihtiyacını daha hızlı karşılayabilmekteydi. İhracatta kullanılacak aracılar ise özel sektörden seçildiğinde, devletin aldığı avansa yüksek faiz uygulayarak bakır ihracından elde edilecek kârları azaltmaktaydı. Bu nedenle yurt dışında -özellikle İngiltere'de- şubesi bulunan Osmanlı Bankası ile ihracatın birlikte yürütülmesi kararlaştırıldı. Osmanlı Bankası ile birlikte yürütülen ihracat süreci bakırın hızlı bir şekilde satılmasını sağlamakla beraber devletin likidite ihtiyacını (avans) karşılamakta sorunu olmayan bir sermaye yapısına da sahip olması nedeni ile devlet için uygun bir seçim olarak görünmekteydi. Bu çalışmada, madenin devlet ihtiyacı dışında kalan bakırın yurt dışına ihracatı incelenmiştir. İhracat sürecinde 1880-1914 yılları arasında Osmanlı Bankası ile Osmanlı Devleti arasında 24 sözleşme yapılmış ve toplam 16.578 ton bakır ihraç edilmiştir.

Bu makalede 26 Ağustos 1896 tarihinde bir grup Ermeni Komiteci tarafından kendi siyasi isteklerini hayata geçirmek için gerçekleştirilen Osmanlı Bankası Baskını Rus arşiv belgelerinin ışığında ele alınmıştır. Her ne kadar Osmanlı Bankası baskını bütün teferruatıyla literatürde bilinse de olayın gerçekleşmesinden sonra yaşanan olaylar ve İstanbul’daki durum hususunda tartışmalar günümüze kadar taşınmıştır. Baskın sırasında ve sonrasında gerçekleşen olaylar özellikle İstanbul’da Osmanlı toplumunun ayrışmasında da etkili oldu. Osmanlı Bankası Baskını ile ilgili olarak bilimsel literatürde birçok farklı kaynaktan faydalınmışsa da Rus kaynaklarının bir katkısı bulunmamaktaydı. İşte bu makale ile bazı Rus arşiv belgeleri ve kaynakları ile konu irdelenmeye çalışılarak literatüre bir katkı sunulmaya çalışılmıştır., In this article, the Ottoman Bank Raid on August 26, 1896, by a group of Armenian Committee members to realize their own political wishes is discussed in the light of Russian archive documents . Although the Ottoman Bank raid is a well-known issue with all its details, the discussions about the events occurred after this incidence and the discussions about the occupation in Istanbul have survived to the present day. The events during and after the raid were also effective in the separation of the Ottoman society, especially in Istanbul. Although the academic literature has benefited from many different sources in relation to the Ottoman Bank Raid, Russian sources have not been used yet. With this article, the subject has been discussed in the light of some Russian archive documents and resources, and a contribution has been made to the literature

15.07.2019 tarihine kadar kullanımı yazar tarafından kısıtlanmıştır. Danışman: İsmail Cem Ay, Bu tezin amacı, Osmanlı Bankası'nın Osmanlı İmparatorluğu ve Türkiye Cumhuriyeti iktisadi hayatına etkilerini araştırmaktır. Tezin kapsamında yabancı sermayeli bankalar ve buna bağlı olarak para, banka türleri ile özellikleri incelenmiştir. Bu doğrultuda Osmanlı Bankası'nın yabancı sermaye ile kurulması ve kurulmasına kadar ki gelişmeler tek tek ele alınmış İmparatorluğa etkileri irdelenmiştir. İstanbul'un fethi ile başlayıp Tazminat ve Islahat fermanlarının ilanıyla geçen sürede uygulanan para politikaları ve yapılan onlarca savaşların sonucunda bir bankanın kurulmasına ihtiyaç duyulmuş ve bu finans kurumunun kuruluşu konusunda yabancı sermayeye ihtiyaç duyulmuştur. Bu süreç içerisinde yapılan borçlanma işleminde Galata bankerleri kullanılırken daha sonra bu bankerlerden 1847'de Jacques Alleon ve Manolaki Baltazzi Bank-ı Dersaadet'i kurmuştur. Ardından bu bankanın başarısızlığı nedeniyle tasfiyesi sonrasında İngiliz sermayesiyle 1856'da Ottoman Bank'ın kurulmasıyla sonuçlanmıştır. Bu bankanın da Osmanlı İmparatorluğu'nun çıkarlarını temsil etmemesi uyguladığı para politikaları bankanın Fransız ve İngiliz sermayesinde çalışmasını gerektirmiştir. Bu bağlamda Ottoman Bank tasfiye olmuş 1863'te Bank-ı Osmani-i Şahane kurulmuş sonrasında Osmanlı Bankası adını almıştır. Banka yıllarca hem resmi devlet bankası hem de merkez bankası rolü görmüş, İmparatorluğa borç vermiş ve dış borçlanmalarda aracı rolü oynamıştır, hatta II. Mahmud döneminde padişah fermanıyla banka devletin mali durumuna ilişkin gelişmeleri incelemek amacıyla, devletin gelir ve giderine ilişkin kontrol yetkisine bile sahip olmuştur. Bu çalışma 137 yıl Osmanlı İmparatorluğu ve Türkiye Cumhuriyeti finans hayatında var olmuş bankanın iktisadi etkilerinin incelenmesi açısından önem taşımaktadır. Anahtar kelimeler: Osmanlı İmparatorluğu, Türkiye Cumhuriyeti, para, banka, yabancı sermaye, Osmanlı Bankası, Ottoman Bank, borçlanma., The aim of this paper is to investigate the influence of the Ottoman Empire and the Republic of Turkey on the economic life. In the scope of the investigation of this paper are foreign-owned banks and consequently money, bank types coverage and their properties. In this regard the establishment of the Ottoman bank with foreign capital and the advances up to its arise are taken into consideration individually and their effects on the empire are examined. The need for establishing a bank was first heard In the period starting from the conquest of Istanbul to the announcement of Tazminat and Islahat, due to the monetary policies and as a result of the many wars fought, and foreign investment was needed in the establishment of this financial institution. During this period, Galata bankers were used for debt processes and later on in 1847, Jacques Alleon and Manolaki Baltazzi from those bankers established Bank-ı Dersaadet. Then, after the liquidation of this bank due to its failure, and with the British capitol in 1856 the Ottoman bank was established. The bank implemented a monetary policy that required it to work with French and British capitol so that the bank does not represent the interests of the Ottoman Empire. In this context, the Ottoman Bank was liquidated and in 1863 Bank-ı Osmani-i Şahane was established which later on took the name of the Ottoman Bank. The bank, for years, saw the role of both; the official state-owned bank and the central bank, giving the empire debt and even played the intermediate role in external debts. Moreover, in the times of II. Mahmud and by imperial edict, the bank was given the authority to check on the state's income and expenses, in order to examine developmentsconcerning the state's financial situation. This study holds an importance in terms of the investigation of the economic impact of the bank that existed in the 137 years of the financial life of the Ottoman Empire and the Republic of Turkey. Keywords: Ottoman Empire, Republic of Turkey, money, bank, foreign capital, Ottoman Bank, borrowing

1878 Berlin Konferansıyla birlikte uluslararası nitelik kazanan Ermeni sorunu, dönemin egemen güçleri tarafından -İngiltere başta olmak üzere Rusya, Fransa, Avusturya Macaristan ve Almanya- yaratılmış, Osmanlı devletinin iç siyasetine karışmanın bir aracı olarak kullanılmıştır. Osmanlı topraklarında Sırp isyanı ile başlayan millîyetçilik hareketinin son temsilci Osmanlı Ermenileri olmuşlardır. Büyük güçlerin desteklerine güvenerek özellikle 1890'lardan sonra Anadolu topraklarında isyan başlatan Hınçak ve Taşnak komiteleri, şiddet ve terörü amaçlarına ulaşmada meşru bir yöntem olarak kabul etmişlerdir. 1890-1896 yılları arasında İstanbul da dâhil olmak üzere Anadolu'da gerçekleştirdikleri eylemlerde çok sayıda Ermeni ve Müslüman hayatını kaybetmiştir. Osmanlı ve Ermeni tarih literatüründe `isyan`, `katliam`, `kıyam` olarak tanımlanan bu olaylar ve sonuçları Osmanlı toplumsal yaşamını derinden etkilemiştir. Çalışmamızın konusunu oluşturan Taşnak Ermeni komitesi öncülüğünde İstanbul'da gerçekleştirilen `1896 Osmanlı Bankası Baskını` bu olayların en çok ses getireni olmuştur. Bu olay, Osmanlı Ermeni toplumu üzerinde kısa ve uzun vadeli çok çeşitli sonuçlar yaratmıştır. Osmanlı devletinin finans merkezi olan, İngiliz ve Fransız sermayeli Osmanlı Bankasının Ermeni millîyetçileri tarafından hedef seçilmesinin temelinde Ermeni sorunun çözümünde Avrupalı güçleri bir an önce harekete geçirip, kalıcı sonuçlar alma isteği vardır. 19. yüzyıl, Osmanlı Ermeni toplumu için sınıfsal, mezhepsel, kültürel, toplumsal, siyasal ve ekonomik olarak dönüşüm ve değişim yüzyılıdır. İstanbul ve Taşra Ermeni'si ayrılığı başta olmak üzere mezhepsel olarak Gregoryen, Protestan, Katolik; sınıfsal olarak üst (bürokrat, amira), orta (esnaf, zanaatkâr, gazeteci, yazar), alt (hamal) katmanlardan oluşur. Avrupa'da eğitim görüp gelen Jön Ermenilerle birlikte, ihtilalci hareketlerden etkilenen gruplar olduğu kadar, var olan düzenin korunup gitmesinden yana olanlar, Abdülhamit tarafgirliği yapanlar da vardır. Bu çalışmada Osmanlı Bankası Baskını olayı üzerinden yola çıkarak çok katmanlı Osmanlı Ermeni toplumunun yaşanan olaylardan etkilenmesi dönemin Osmanlı Ermeni basını üzerinden okunmaya çalışılmıştır. İmparatorlukta 1831 yılında yayımlanan Takvim-i Vekâyi'nin Ermenice nüshasıyla başlayan Ermeni gazeteciliği, yüzyılın ikinci yarısından itibaren hızla gelişmiş özellikle 1890'lı yıllarda gazete İstanbul ve taşradaki Ermeni cemaati için -okuryazarlılık ve gazeteye erişim koşullarındaki tahmini bilgilere rağmen- önemli bir iletişim aracı olabileceğinin işaretlerini vermeye başlamıştır. Bu çalışmayla banka baskını olayından hareketle İmparatorlukta yayımlanan Ermeni gazetelerinin politikaları ortaya konulmuştur. Uluslararası sistemin temsilcisi olan Osmanlı bankasının işgali ve ardından yaşanan olayların Osmanlı Ermenilerinin rutin hayatını nasıl etkilediği, ne tür değişim ve dönüşümlere yol açtığını kendi günlük ve haftalık gazeteleri üzerinden incelenmiştir. İşgalin ve olayların yaşandığı sırada İstanbul'da yayımlanan üç gazete ile birlikte- Cerîde-i Şarkiye, Mecmûa-i Ahbâr ve Manzûme-i Efkâr- istibdat koşullarının daha az hissedildiği Varna'da çıkarılan İravunk adlı gazetenin yayın politikasında Ermeni sorunun nasıl ele alındığı, nasıl tarihselleştirildiği ve çözümü için nasıl bir kamuoyu yaratma pratiği oluşturulduğu saptanmıştır.Anahtar Kelimeler : Osmanlı Ermeni Basın Tarihi, Ermeni Basın Tarihi. Osmanlı Bankası Baskını,Mecmûa-i Ahbâr, Cerîde-i Şarkiye, İravunk, Manzûme-i Efkâr, İletişim Tarihi. The Armenian question, which acquired international qualification by means of the Congress of Berlin in 1878, was constituted by the sovereign powers of the period – particularly England, Russia, France, Austria Hungary, and Germany-, and it was used as a tool to interfere in the internal affairs of the Ottoman Empire. The last actor of the nationalism movement starting with the Serbian uprising in the Ottoman territories was the Ottoman Armenians. The Dashnak and Hunchak Committee, relying on the support of the Great Powers, started a mutiny in Anatolian territories particularly after 1890s adopting the violence and terror as a legitimate way to reach their goal. Between 1890 and 1896, many Armenians and Muslims were killed in nearly 40 incidents in Anatolia as well as in İstanbul. These events, described as `uprising`, `massacre`, and `mutiny` in the literature of the Ottoman and Armenian history, and their results influenced the Ottoman society deeply. `The Raid of the Ottoman Bank` in 1896 in İstanbul by the Armenians led by The Dashnak Armenian Committee, which is also the subject of the study, was one of these events that made a tremendous impact. This event brought in wide range of short- and long-term consequences on the Ottoman Armenian society. The underlying reason why they targeted the Ottoman Bank, which was a financial center established by England, and later France became a partner, was that they desired to provoke the European Powers to get involved in the Armenian Question to attain positive results. The 19th century was the era in which the Ottoman Armenian society experienced a class, sectarian, cultural, social, political, and economic transformation. In addition to the gap between İstanbul Armenians and Anatolian Armenians, which is the primary class difference among the Ottoman Armenians, there exist denominational classes, namely Gregorian, Protestant, and Catholic, and class differences, namely the upper class (bureaucrats, amiras), the middle class (tradespeople, artisans, journalists, authors), and the lower class (hamal). Besides, there were some groups negatively affected by the revolutionary movements, Young Armenians studied in Europe, and also some other groups advocating the preservation of the existing order and also supporting Abdulhamit II. In the Ottoman Empire, Armenian journalism began with the Armenian copy of Takvim-i Vekâyi published in 1831, which progressed rapidly in the second half of 1890s, and it became an important communication tool for Armenians in İstanbul and Anatolia in 1890s, even though their literacy rate and access conditions are not known. In the present study, the agendas and the policies of the Armenian press in the Ottoman Empire were determined through the raid of the Ottoman Bank. How the raid of the Ottoman Bank, which was an actor of the international system, and the events after the raid affected the Ottoman Armenian routine life, and what kind of transformations and changes were caused by this incident were examined through daily and weekly Ottoman Armenian newspapers. In the present study, how the Armenian Question is discussed, how the events are historicized, and how a public opinion is created to solve the problems were identified through an analysis of the publishing policies of three newspapers published in İstanbul (Ceride-i Şarkiye, Mecmûa-i Ahbâr, and Manzûme-i Efkâr) and one newspaper (İravunk) published in Varna, where the presence of autocratic conditions are felt less.Key Words : Ottoman Armenian Press, Armenian Press, The raid of the Ottoman Bank (1896)Mecmûa-i Ahbâr, Cerîde-i Şarkiye, İravunk, Manzûme-i Efkâr, History of Communication 339

İstanbul, 26 Ağustos 1896'da Ermeni Fedailerin büyük bir meydan okumasına sahne oldu. 26 genç, Galata'daki Osmanlı bankası'na baskın düzenledi. Bankadaki 150'ye yakın çalışanı 13 saat boyunca rehin tutan fedailerin eylemi, kentte büyük bir Ermeni avını tetikledi. Asker ve polisin gözyumduğu başıbozuklar, 30 saat boyunca önlerine çıkan Gregoryan Ermeni erkekleri öldürdü. Olaylarda Batılı gözlemcilere göre en az dört bin, resmi kayıtlara göre 1015 Ermeni hayatını kaybetti.ANAHTAR KELİMELER: Osmanlı Bankası, Abdülhamid, Ermeni, Galata, Zaptiye Nezareti Istanbul has been the scene of a major challenge by the Armenian revolutionaries against the Ottoman Empire in August 26, 1896. 26 young raided the Ottoman Bank in Galata. Fedai's action during which 150 employees of the bank have been held hostage for 13 hours, has triggered an Armenian manhunt in the city. Bashi-bozouks condoned by the military and the police killed all the Gregorian Armenians of which they came cross. According to Western observers at least four thousand Armenians were killed; according to offical records total number of Armenians that have been killed was 1015 during the events.KEY WORDS: Ottoman Bank, Sultan Abdulhamid, Armenian, Galata, Ministry of the Police. 149

Bu çalışmada Osmanlı Bankası Arşiv ve Araştırma Merkezi koleksiyonu dâhilindeki, Hanya'da mevcut bulunan eytama ait belgelerin, standart bir sistem olan Manual of Archival Description sistemine (MAD) göre tanımlanması amaçlanmıştır.Belgelerin içeriğinin anlaşılması için belgelerde konu edilen vesayet, tereke ve rüşd kavramları açıklanmıştır. Eytamın haklarının savunulması ve korunması için kurulan Eytam Nezareti ve Eytam Sandıkları hakkında da bilgiler verilmiştir.Söz konusu belgelerin muhafaza edildiği yer olan Osmanlı Bankası Arşiv ve Araştırma Merkezi'nde belgelerin işlenme süreci incelenmiş, ulaşılan sonuçlar belgelerin hangi aşamalardan geçtiğini ortaya koymuştur.Kataloglama kısmının anlaşılabilmesi için MAD sisteminin nasıl bir sistem olduğundan, seviyelerinden ve veri alanlarından da bahsedilmiş ve son bölümde kataloğa yer verilmiştir.Bu tezin amacı, mübadele sonucunda Girit'ten, Atina'da bulunan Karma Mübadele Komisyonu kararı ile Selanik'e, oradan Selanik Tali Komisyonu Türk azası Kerim Tevfik Bey tarafından deniz yoluyla İstanbul'a getirilen Girit, Hanya Eytam Nezareti belgelerinin içeriğinin anlaşılır kılınması ve araştırmacıların bu belgelere erişim sürecinin kolaylaştırılmasıdır. By this thesis, it is aimed to have the documents subsit in Hanya that belong to the collection of Ottoman Bank Archive and Research Centre (OBARC) catalogued in accordance to a standart system; it is the system of Manual of Archival Description (MAD).To make the contents of these documents comprehensible, the notions of vesayet, tereke ve rüşd that entreated in the documents are explained. Also there is information on The Orphanage Ministry founded for claiming the Ottoman Orphanage?s rights and Orphan Funds.The process of operating the documents in OBARC where the said documents are conserved is researched and drawed conclusions are presenting the phases the documents went through.This thesis tells about what kind of a system the system of MAD is, its levels and data areas; and in the final chapter there is a catalogue.The aims of this thesis is to make the contents of the documents of The Hanya Orphanage Ministry in Crete that were brought to Thessaloniki with the rendered decision of Composite Interchange Commission in Athens and from here by sea to İstanbul by Kerim Tevfik, the Turkish member of Thessaloniki Subordinate Commission, clear and is smoothing the way of researchers for accessing to these said documents. 367

XIX. yüzyılının sonunda Osmanlı Devleti'nin dış politikasındaki en önemli meselelerden biri Ermeni Sorunu idi. Günümüzde Ermeni Sorunu denildiğinde sadece 1915 tehcir olayı akla gelmektedir. Hâlbuki Ermeni Sorunu'nun kökleri daha eskiye dayanmaktadır. Bu süreçte özellikle Ermeni komiteleri bağımsızlık yolunda terör ve isyan yolunu seçerek 1890-1896 yılları arasında yaklaşık 40 olay gerçekleştirmiştir. Bu olayların nedenleri ve sonuçlarının bilinmesi Ermeni Sorunu'nun daha doğru şekilde anlaşılmasını kolaylaştıracaktır. Bu çerçevede çalışmada Ermeni olaylarından biri üzerinde durulmuş ve Osmanlı Devleti dış politikasına etkileri ele alınmıştır. 26 Ağustos 1896 tarihinde bir grup Taşnak komitecisi İstanbul Galata'da bulunan Osmanlı Bankası'nı basmış ve aynı anda şehrin farklı noktalarında Ermeni komitecileri tarafından karışıklık çıkarılmıştı. Bu olaylar Avrupalıların dikkatini Osmanlı başkentine çekmişti. Ermeniler bu terör saldırısı ile batı müdahalesini sağlayacaklarını düşünmüşlerdi. Revolver, humbara, dinamitlerle bankayı basan komiteciler dışarıya sürekli bomba atarak hükümet ile pazarlığa giriştiler. Altı vilayete Hıristiyan vali tayini, vergilerde indirim, Ermeni mahkûmları için genel af gibi talepleri karşılanmadığı takdirde binayı içindekileri ile birlikte havaya uçuracaklarını söylediler. Büyük devletlerin diplomatlarının, özellikle de Rusya, İngiltere ve Fransa'nın, komitecilerin lehinde devreye girmeleri Osmanlı Devlet adamlarının ellerini kollarını bağlamıştı. Kısmen daha fazla kan dökülmemesi ama aslında elçilerin baskılarından ötürü II. Abdülhamit komitecilerin Avrupa'ya gitmelerine izin vermişti. Komiteciler sıkı bir şekilde korunarak Banka Genel Müdürü Edgar Vincent'ın özel yatına götürüldüler. Daha sonra kendilerini Marsilya'ya götürecek olan Fransız gemisi Gironde'ye bindirildiler.Böylece banka baskını sona ermiş oldu. Fakat Ermeniler İstanbul'un diğer bölgelerinde güvenlik güçlerine ve halka saldırmaya devam ettiler. Bu süreçte İstanbul'un çeşitli semtlerinde karışıklıklar baş gösterdi. Bu karışıklıklar birkaç gün devam etti. Daha önceki olaylar nedeniyle teyakkuz halinde olan Müslüman halk toplumsal bir refleks göstererek çeşitli mekânlara gizlenerek etrafa bomba atan Ermeni komitecilerine saldırdı. Bu nedenle ölü sayısı hayli artmıştı. Ancak olay batı kamuoyuna farklı şekilde yansıtılmış, bankayı basan Ermenilerden fazla bahsedilmemiş ve bu olay neticesinde Ermenilerin Türkler tarafından katledildiği haberleri yayınlanmıştı. Osmanlı Bankası'nın basılması ve devamındaki olaylar Osmanlı dış politikası açısından önemlidir. Zira her bağımsız devlet gibi suçlulara en ağır cezaları verecekken, batılı devletlerin müdahaleleri Osmanlı Devleti'ni onları affetmek durumunda bırakmıştı. Tüm bu olaylar Osmanlı Devleti'nin dış politikasındaki yetersizliğini de gözler önüne sermektedir. At the turn of the 19th century, one of the most important issues in the foreign policy of the Ottoman Empire was the Armenian Question. Today many people think that the Armenian Question is only related with the Armenian relocation of 1915. Actually, its origin goes back to earlier periods. In this period, especially Armenian committees on the road to independence incited almost forty tumults in 1890-1896 by resorting terrorism and insurrection. The understanding of their causes and results could provide accurate evaluation of the Armenian Question. In this frame, this study focuses on one of the Armenian events and its effects on the foreign policy of the Ottoman State. On 26 August 1896, a band of Tashnak members raided on the Ottoman Bank in Galata, Istanbul. At the same time, they stirred up troubles in different parts of the city. These events called the attention of Europeans to the Ottoman capital. By this terrorist attack, they thought that they would provide western intervention. The raiders armed with pistols, grenades, dynamite and hand-held bombs, while throwing them endlessly from the windows, entered into negotiations with the Sublime Port. They said that if their demands, that is, Christian governors and police for the six vilayets, tax concessions and a general amnesty for Armenian prisoners, would not meet, they would blow themselves and their hostages up. When the diplomats of the great powers, especially Russian, British and French ones, interfered in this affair and were all in favour of the Armenians, the Ottoman authorities were reduced to inaction. Thus Abdulhamit II, partially because of this pressure but actually not wanted to shad much blood, granted them free passage to Europe. The raiders were carefully guarded when they were carried out to the private yacht of Sir Edgar Vincent, governor-general of the bank. They then were transferred to the French steamship the Gironde, on which they travelled to Marseilles.The occupation of the Bank was thus concluded. However, the bombs thrown and the bullets fired on that day by Armenians on the police and the people continued. During this period, chaos prevailed in various part of Istanbul. The disorders in Istanbul lasted for a few days. By a social reflex, Muslims who were on the alert of previous incidents attacked Armenians who concealed themselves in several houses, building and inns throwing bombs and dynamites. Therefore the number of death was much increased. But the incidents were differently echoed in the western public opinion and newspapers. While the raiders who killed many people were not much mentioned, it was stated in the western newspapers that Turks massacred innocent Armenians in Istanbul. The raid on Ottoman Bank and subsequent events are outstanding because though the Ottoman State could severely punish the culprits like all independent states, the interference of the western powers obliged the Sublime Port to forgive them. All these affairs show the inadequacy of the Ottoman State in her foreign policy. 393

II. Meşrutiyet döneminde Osmanlı Devleti'nde millî sermaye ile kurulan banka sayısı hızla arttı. Bu dönemde Osmanlı hükümeti millî sermayeli bankaları destekledi. II. Meşrutiyet döneminde millî sermaye ile kurulan banka sayısının artmasına rağmen hiçbiri devletin karşılaştığı malî problemleri çözecek bir yapıda değildi. Bu arada Osmanlı Devleti 1914'te Birinci Dünya Savaşına katıldı. Osmanlı hükümeti savaşı finanse etmek için para basmayı planladı. Fakat devlet bankası ve para basma ayrıcalığına sahip yabancı sermayeli Osmanlı Bankası bu isteği kabul etmedi. Osmanlı Bankası'nın bu tutumu üzerine millî sermayeli bir devlet bankası kurma fikri gündeme geldi.Birinci Dünya Savaşı öncesinde gündeme gelen millî sermayeli bir devlet bankası kurma düşüncesinden yola çıkılarak Osmanlı İtibar-ı Millî Bankası 1917 yılında İstanbul'da kuruldu. Osmanlı hükümeti ve halk Osmanlı İtibar-ı Millî Bankası'nın kurulmasını destekledi. Banka bir devlet bankası olmadı fakat bir yatırım ve ticaret bankası olarak faaliyetlerini sürdürdü. 1927 yılında Türkiye İş Bankası ile birleşti.Bu tezin amacı Osmanlı İtibar-ı Millî Bankasının hangi şartlarda, kimler tarafından nasıl kurulduğunu incelemek ve bankanın millî özellikleri ve faaliyetleri hakkında bilgi vermektir. Osmanlı İtibar-ı Millî Bankası o dönemde öne çıkan ekonomi politikalarının ve yaşanan gelişmelerin ışığında incelendi. Bu yapılırken o dönemdeki basından ve arşivlerdeki belgelerden yararlanıldı. During the Second Constitutional Era the number of banks which were established by the national capital were rapidly increased in the Ottoman State. In this period the Ottoman government supported national banks. Although the number of banks which were established with national capital were increased during the Second Constitutional Era, none of them have a capability to solve the financial poroblems of the state. In the meantime The Ottoman State participated in the Word War I. in 1914. The Ottoman government planned to print money to finance the war. However the Ottoman Bank which was a foreign capital bank and has state bank and coinage privilage in the empire did not accept it. On this attitude of the Ottoman Bank the idea of establishing a state bank with national capital come to the agenda.Before the World War I. the idea of establishing a state bank with national capital caused to establishment of the Osmanlı İtibar-ı Millî Bankası (The Ottoman National Credit Bank) in İstanbul in 1917. The Ottoman goverment and the people supported to establisment of the Ottoman National Credit Bank. The Ottoman National Credit Bank could not a state bank but has continued activities as an investment bank and commerical bank. The Bank was merged with ?Türkiye İş Bankası? in 1927.The purpose of this thesis is to examine how, by whom and in which conditions the Ottoman National Credit Bank was established and to inform about the national characteristics and activities of the bank. The Ottoman National Credit Bank was examined in the view of economy politics and progressions which were prominent in that period. In the due course of the study, the press in that period and the documents which are found in archives were used as resource. 198

250

Öz Bu raporun amacı, Osmanlı Bankası'nın özellikle sermaye piyasası ve pazarlama alanlarındaki mevcut stratejik konumunu incelemektir. İkinci bölümde, Osmanlı Bankası'nın şirket kültürünü daha iyi anlayabilmek için tarihçesi verilmiştir. Üçüncü ve dördüncü bölümlerde ise, Türk bankacılık endüstrisi ve oyuncuları hakkında genel bir değerlendirme yapılmaktadır. Beşinci bölüm, Osmanlı Bankası'nın strateji analizini, iş felsefesini, rekabet politikasını, insan kaynaklan yönetimini, organizasyonunu ve bilgi işlem sistemini kapsamaktadır. Özellikle sermaye piyasaları ve pazarlama konularına eğilinmiş ve bu alanlarda daha detaylı bir çalışma yapılmıştır. Raporda bankanın bazı stratejik noktalan hakkında çeşitli önerilerde bulunulmuştur. Altına bölüm bu önerileri özetlemektedir. ABSTRACT This report intends to analyze the current strategic positioning of Osmanlı Bankası, with a special focus on capital markets and marketing activities. In order to better understand the Osmanlı Bankası company culture, a brief summary of its history is presented in chapter 2. Chapters 3 and 4 contain a qualitative overview of the Turkish banking industry and its players. In chapter 5, the analysis of the Osmanlı Bankası strategy will include a review on the business philosophy of the Bank, its competitive strategy, human resources management, organization and its management information system. A more detailed analysis is prepared on the capital markets and marketing activities of Osmanlı Bankası. Through all the report, several recommendations are provided regarding some tactical aspects. Chapter 6 classifies those recommendations, providing some further details. m 69

110