Search

Bouwen, bouwen, bouwen om uit de wooncrisis te komen. De nieuwe politieke partij JA21 pleitte in haar verkiezingsprogramma voor de verkiezingen van 2021 voor het bouwen van een heel nieuwe stad om aan de groeiende vraag van woningen te voorzien. “Veel groen, mooie grondgebonden laagbouw, fraaie natuur, goede voorzieningen en een gezellig stadscentrum” (p.32).1 Dat klinkt mooi, maar voor nu staat met name inbreiding (bouwen binnen de bestaande stadsgrenzen) op de agenda. Er zal in ieder geval flink gebouwd moet worden de komende jaren om de stijgende vraag naar woningen het hoofd te bieden, zo ook in Den Haag. De Gemeente Den Haag heeft dan ook veel plannen op tafel liggen voor bouwprojecten. In dit artikel neem ik de gemeentelijke bouwplannen onder de loep: tientallen woontorens en een verdubbeling van het aantal inwoners in het centrum. Wat betekent dit voor de leefbaarheid en veiligheid in de stad?

Anderhalvemetersamenleving, fabeltjesfuik en viruswappie: een beschrijving van 2020 volgens de Van Dale Woord van het Jaar-verkiezing. De manische meningenmachine dendert door. De maatschappelijke onrust uit zich op sociale media en op het Malieveld. Wij spraken hierover met politiek filosoof en journalist Remko van Broekhoven. Hij doceerde onder andere aan de Universiteit Utrecht en Universiteit Leiden.

Een universiteit is altijd in ontwikkeling. Universiteit Leiden was in 2014 de eerste Nederlandse Universiteit die een Diversity Officer aanstelde voor het coördineren en initiëren van diversiteitsbeleid. Het beleid is sindsdien niet alleen vormgegeven en uitgevoerd, maar ook altijd een punt van discussie geweest. Volgens professor Paul Cliteur moeten we focussen op politieke diversiteit en oppassen met ‘safe spaces’. Volgens professor Sandra Groeneveld moet de focus echter liggen op het garanderen dat ieder individu volwaardig kan deelnemen aan de academische gemeenschap. Wij interviewden beide hoogleraren.

Eind mei kwam George Floyd, een zwarte Amerikaan, om het leven door politiegeweld in Minneapolis, Amerika. De wereld reageerde vol afschuw en furie. Het resulteerde in vele antiracismeprotesten en sociale media-acties. Racisme is sindsdien een structureel onderwerp van gesprek geworden. Premier Mark Rutte stelde dat ook Nederland racisme en discriminatie kent, en noemde het “systemische problemen”. Wat is systemisch racisme? En wat is het verschil met institutioneel racisme? Is welke mate is hiervan sprake in Nederland? Een analyse. Én een blik op de toekomst: wat zijn de oplossingen?

Het feminisme van de 21e eeuw staat nauwelijks nog in perspectief met dat van de 20e eeuw. Het moderne feminisme kent de opvatting dat vrouwen nog steeds achtergesteld worden in Nederland. Gelijkheid voor de wet leidt immers niet tot gelijke uitkomsten. Het doorgeslagen gelijkheidsdenken in het Westen heeft een zeer problematische uitwerking in de praktijk: het voortrekken van vrouwen en het benadelen van mannen. Dit heeft niks meer met gelijkheid te maken, maar ronduit met ongelijkheid.

Geregeld duikt het zakenkabinet op in het politieke debat. De meningen blijven erover verdeeld. CDA’er Herman Wijffels gaf er in 2012 de volgende aanleiding voor: “Ons politieke bestel is niet meer in staat een stabiele regering op te leveren” (Van Weezel, 2012a). Van links tot rechts, van begin twintigste eeuw tot nu: het zakenkabinet blijft een onderwerp van discussie.

De wetenschappelijke studie van het openbaar bestuur kent een lange traditie. Deze traditie van bestuurskunde ontwikkelde zich met name vanaf de 19e eeuw, alhoewel er nog verder in het verleden ook geleerden waren, die hun steentje wisten bij te dragen aan deze traditie. In deze sectie van de BB bekijken we een aantal van de belangrijkste bestuurskundigen, die geworteld zijn in Nederland. In hoeverre heeft Nederland bij kunnen dragen aan deze bestuurskundige traditie? Hoe hebben de levens van deze personen eruit gezien? Heeft de Universiteit Leiden wellicht een significante bijdrage kunnen leveren? In de Galerij der Groten waarderen we drie Nederlandse onderzoekers van het openbaar bestuur, die daadwerkelijk hun stempel hebben weten te drukken op de bestuurskundige traditie.

Identifying the spatial distributions of biomolecules in tissue is crucial for understanding integrated function. Imaging Mass Spectrometry (IMS) allows simultaneous mapping of thousands of biosynthetic products such as lipids but has needed a means of identifying specific cell-types or functional states to correlate with molecular localization. We report here advances starting from identity marking with a genetically encoded fluorophore. The fluorescence emission data were integrated with IMS data through multimodal image processing with advanced registration techniques and data-driven image fusion. In an unbiased analysis of spleens, this integrated technology enabled identification of ether lipid species preferentially enriched in germinal centers. We propose that this use of genetic marking for microanatomical regions of interest can be paired with molecular information from IMS for any tissue, cell-type, or activity state for which fluorescence is driven by a gene-tracking allele and ultimately with outputs of other means of spatial mapping.

Imaging mass spectrometry (IMS) is a rapidly advancing molecular imaging modality that can map the spatial distribution of molecules with high chemical specificity. IMS does not require prior tagging of molecular targets and is able to measure a large number of ions concurrently in a single experiment. While this makes it particularly suited for exploratory analysis, the large amount and high-dimensional nature of data generated by IMS techniques make automated computational analysis indispensable. Research into computational methods for IMS data has touched upon different aspects, including spectral preprocessing, data formats, dimensionality reduction, spatial registration, sample classification, differential analysis between IMS experiments, and data-driven fusion methods to extract patterns corroborated by both IMS and other imaging modalities. In this work, we review unsupervised machine learning methods for exploratory analysis of IMS data, with particular focus on (a) factorization, (b) clustering, and (c) manifold learning. To provide a view across the various IMS modalities, we have attempted to include examples from a range of approaches including matrix assisted laser desorption/ionization, desorption electrospray ionization, and secondary ion mass spectrometry-based IMS. This review aims to be an entry point for both (i) analytical chemists and mass spectrometry experts who want to explore computational techniques; and (ii) computer scientists and data mining specialists who want to enter the IMS field.

The evolving function of a port, and the many logistical, technological and economic uncertainties under which it must operate, make the planning and design of these complex socio-technical infrastructures very challenging. A Master Plan of a port is the instrument by which the port’s (expansion) strategy in the market place is defined. Therefore, a Port Master Plan needs to be dynamic and responsive to all external developments during its lifetime. The existing Master Planning approach is static and as a result it is poorly equipped to deal with the many uncertainties in the port and shipping industry. A new approach is required. The paper proposes an adaptive approach to planning that combines elements of Assumption-Based Planning (ABP), developed in the early 1990’s, and Adaptive Policy Making (APM) developed in 2001. It identifies in a structured way, the uncertainty in an existing plan and subsequently improves its robustness and adaptability, through taking actions, either in the planning stage, or by preparing actions in advance that can be taken if an uncertain future materializes. The paper illustrates this approach by applying it to the current plan for Maasvlakte 2, the ongoing port expansion of Rotterdam in the Netherlands. The value of this proactive and dynamic approach lies in its manner of dealing with uncertainties. It leads planners to recognize vulnerabilities in a plan and incorporate strategies for dealing with them, adapting to new developments and building in capacity for taking advantage of new opportunities. The objective of using this adaptive approach is to realize a Master Plan robust across many futures, so that the port can meet the requirements of its stakeholders during its entire lifetime. This paper presents the first step in an ongoing research project sponsored by Port Authority of Rotterdam towards this objective.

Binding of von Willebrand Factor (vWF) to sites of vascular injury is the first step of hemostasis. Collagen types I and III are important binding sites for vWF. We have previously determined the three-dimensional structure of the collagen binding A3 domain of vWF (Huizinga et al., Structure 1997; 5: 1147). We hypothesized that the top face of this domain might be the collagen-binding site. Based on this hypothesis, we made seven vWF mutants (D934A/S936A, V1040A/ V1042A, D1046A, D1066A, D1069A, D1069R, and R1074A). Collagen binding of these mutants was investigated in ELISA and with Surface Plasmon Resonance (BIAcore). In addition, we studied collagen binding of mutants lacking the A2 or D4 domains, which flank the A3 domain. In ELISA, all point mutants and deletion mutants bound to collagen in amounts similar to wild type (WT)-vWF. In the BIAcore we found that WT-vWF has an apparent KD for collagen of 1-7 nM on a subunit base. The apparent kinetic parameters of the point mutants and deletion mutants were not significantly different from WT-vWF, except for DA2-vWF, which had a lower KD. indicating that the A2 domain somehow modulates binding of vWF to collagen type III. Based on our results, we conclude that the amino acid residues mutated by us are not critically involved in the interaction between vWF and collagen type III, which suggests that the collagen binding site is not located on the top face of the A3 domain

Objective: Beta-carotene has been shown to exhibit a good radical-trapping antioxidant activity in vitro. We were interested to see if dietary β-carotene in combination with various intake levels for vitamin A would also inhibit lipid peroxidation. Design: Sixty male Wistar rats received vitamin A (as retinyl palmitate) for 14 weeks in the diet (40000, 4000 and 400 IU/kg food). In the last 5 weeks one half of each group received β-carotene (50 mg/kg food). Lipid peroxidation (induced by 10 μM Fe2+ and 0.2 mM ascorbate) was measured ex vivo in liver microsomes. Results: The β-carotene-treated group had similar β-carotene levels in liver microsomes (3.4 nmol per mg protein) as the other group, irrespective of vitamin A intake. No difference in lipid peroxidation was seen between the groups with different β-carotene and vitamin A diets. Conclusion: Beta-carotene is not effective in vitro as antioxidant in liver microsomes of rats fed β-carotene with various intakes of vitamin A. Chemicals/CAS: Antioxidants; Ascorbic Acid, 50-81-7; beta Carotene, 7235-40-7; Ferrous Compounds; Glutathione, 70-18-8; retinol palmitate, 79-81-2; Vitamin A, 11103-57-4