Search

RIVM rapport:Bij lokale preventieve gezondheidsinterventies werken de zorg en de gemeente soms samen. Dit gaat niet altijd vanzelf, onder andere omdat de geldstromen niet helder zijn en de kosten en baten bij verschillende partijen terechtkomen. Een voorbeeld van een lokale interventie is Welzijn op recept. Hierbij verwijst de huisarts mensen met lichte psychische klachten, zoals rouw of eenzaamheid, door naar sociale activiteiten in de buurt. Betrokken organisaties hebben de indruk dat deelnemers van Welzijn op recept zich beter voelen en minder vaak onnodig de huisarts bezoeken. Om die indruk te bevestigen moet worden onderzocht of de interventie effect heeft. Dit blijkt uit een verkenning van het RIVM naar het nut van een kosten-baten rekentool voor Welzijn op recept, in opdracht van het ministerie van VWS. Een rekentool die de kosten en baten in geld uitdrukt heeft voor betrokken organisaties weinig meerwaarde. Aanbieders van zorg en ondersteuning willen vooral de interventie beter organiseren en de effecten op de deelnemers vergroten. Succesvolle elementen van Welzijn op recept zijn de verwijzing van de huisarts, korte lijnen en goede samenwerking tussen de huisarts en de welzijnscoach. Dit organisatievraagstuk is belangrijker dan de financiering. Landelijk gezien kan een rekentool geldstromen inzichtelijk maken en structuur aanbrengen in de financiering van het grijze gebied tussen zorg en welzijn. Maar ook daarvoor is eerst meer kennis nodig over de effectiviteit van de interventie. VWS heeft ook gevraagd wat de beste maatregel is om overgewicht bij kinderen tegen te gaan. Hoewel verschillende interventies voeding, beweging en gedrag combineren, variëren ze nogal in opzet en effectiviteit. Zo zijn er interventies voor thuis en op school. Ook verschillen de resultaten. Om te kunnen zeggen welk type het meest effectief is, is uitgebreid literatuuronderzoek nodig., Healthcare service providers and municipalities sometimes work together on local preventive health interventions. This does not always go as smoothly as desired, partly because funding lines are unclear and the costs and benefits end up with different parties. One example of a local intervention is 'Social prescribing'. A general practitioner may refer someone with mild psychological complaints, due to bereavement or social isolation for example, for participation in social activities in the community. The organisations involved believe that participants in 'Social prescribing' feel better and are less likely to visit their general practitioner unnecessarily. In order to confirm this, it is necessary to investigate whether this intervention is effective. This is the conclusion of a study by the RIVM focusing on the usefulness of a cost-benefit calculation tool for 'Social prescribing', commissioned by the Ministry of Health, Welfare and Sport. A calculation tool that expresses the costs and benefits in monetary terms would have little added value for the organisations involved. Healthcare providers mainly want to organise the intervention better and increase its effectiveness for participants. The successful elements of 'Social prescribing' are the referral of the general practitioner, short communication lines and good collaboration between the general practitioner and the welfare coach. These organisational issues are more important than funding. From a national point of view, a calculation tool could provide a better insight into funding flows and provide more structure in the financing of this grey area between healthcare and welfare. However, this also requires more knowledge about the effectiveness of the intervention. The Ministry of Health, Welfare and Sport has also asked what the best measure for reducing obesity in children would be. Although various interventions combine nutrition, exercise and behaviour, they vary in their design and effectiveness. For

RIVM rapport:Het kost vaak veel geld om nieuwe medische hulpmiddelen, zoals implantaten, te ontwikkelen. Ook zijn ze niet altijd kostenbesparend in het gebruik. Informatie over hoe de kosten zich verhouden tot de mate waarin ze de gezondheid en/of de kwaliteit van leven van patiënten verbeteren is daarom van belang. Deze informatie kan worden verkregen door middel van zogeheten kosteneffectiviteitstudies. Verzekeraars, artsen en instanties die beoordelen of een implantaat wordt vergoed, besteden echter weinig aandacht aan de kosteneffectiviteit van implantaten. Dit blijkt uit onderzoek van het RIVM. Het RIVM adviseert om bij de zorginkoop van implantaten informatie over kosteneffectiviteit mee te laten wegen. Ook bij andere afwegingen zou kosteneffectiviteit meer betrokken kunnen worden. Bijvoorbeeld bij de afweging of de zorgverzekering een product vergoedt. Verder kan transparanter worden welke factoren nu meewegen bij het besluit om implantaten te vergoeden. Om medicijnen vergoed te krijgen, moeten fabrikanten uitgebreide studies doen naar de kosteneffectiviteit. Bij implantaten is geen informatie over kosteneffectiviteit vereist. Daarnaast is vaak onduidelijk wat een (nieuw) implantaat precies kost. Voor dit onderzoek bekeek het RIVM in de wetenschappelijke literatuur de kosteneffectiviteit van drie implantaten: heupprothesen, de sterilisatiemethode Essure en bekkenbodemmatjes. De economische evaluaties in de wetenschappelijke literatuur zijn niet altijd compleet en kwalitatief niet goed. Bijwerkingen worden erin onderschat of komen niet aan bod. Als daar wel aandacht voor is, is dat vaak alleen voor de bijwerkingen op korte termijn. Hierdoor kan een te rooskleurig beeld ontstaan van de kosteneffectiviteit van het desbetreffende implantaat., It often costs a great amount of money to develop new medical devices such as implants. In addition, the use of such devices does not always lead to cost savings. It is therefore important to obtain information on how the costs relate to the degree in which the health and/or quality-of-life of patients improve by these implants. This information can be obtained by carrying out a cost-effectiveness analysis. However, insurance companies, physicians, and organisations that determine whether an implant is eligible for insurance coverage do not pay much attention to the cost-effectiveness of implants. This was the conclusion of a study carried out by RIVM (National Institute for Public Health and the Environment). RIVM recommends to consider information on cost-effectiveness when purchasing implants in the healthcare sector. Cost-effectiveness could also be given greater importance in other decisions as well, for example in deciding whether health insurance should cover the cost of a product. Such information could also create greater transparency regarding the factors included in deciding whether or not implants are eligible for insurance coverage. In order for medications to be covered by health insurance, manufacturers are required to carry out extensive cost-effectiveness studies. However, information on cost-effectiveness is not required for implants. In addition, it is often not clear what a (new) implant costs exactly. For the study at hand, RIVM reviewed the scientific literature available on the cost-effectiveness of three implants: hip prostheses, the Essure sterilisation method, and pelvic floor mesh implants. The economic assessments presented in the scientific literature are not always complete and of good quality. Side-effects are underestimated or not considered. If they are taken into account, then often only the short-term side-effects are considered. This can lead to an overestimated optimistic picture of the cost-effectiveness of the implant in questi

The effect of population aging on future health services use depends on the relationship between longevity gains and health. Whether further gains in life expectancy will be paired by improvements in health is uncertain. We therefore analyze the effect of population ageing on health services use under different health scenarios. We focus on the possibly diverging trends between different dimensions of health and their effect on health services use.

RIVM rapport:Een maatschappelijke kosten-batenanalyse (MKBA) biedt een overzicht van de voor- en nadelen van een maatregel, zoals de aanleg van een weg of woonwijk. Door deze voor- en nadelen zoveel mogelijk te kwantificeren en in euro's uit te drukken, geeft een MKBA inzicht in het effect van de maatregel op de welvaart in Nederland. Met die informatie kan een MKBA de politieke besluitvorming ondersteunen en verhelderen. Om de kwaliteit en de vergelijkbaarheid van MKBA's te waarborgen hebben het Centraal Planbureau (CPB) en het Planbureau voor de Leefomgeving (PBL) in 2013 een algemene MKBA-leidraad opgesteld. De ministeries zullen de komende jaren werkwijzers maken, waarin de principes van de algemene leidraad worden geconcretiseerd voor het eigen beleidsterrein. Dit rapport van het RIVM is bedoeld als een eerste stap om te komen tot zo'n werkwijzer voor volksgezondheid en zorg. In het rapport laten we zien wat de consequenties zijn als vanuit de MKBA-methode naar dit terrein wordt gekeken. Een goede MKBA kan ook op het terrein van volksgezondheid en zorg een bijdrage leveren aan de beleidsvoorbereiding en de besluitvorming. Daarvoor moeten nog wel enkele methodologische aspecten nader uitgewerkt en bediscussieerd worden. Belangrijke thema's daarbij zijn: effecten op de verdeling van welvaart tussen groepen mensen, de waarde van gezondheid in euro's, het kwantificeren van arbeidsbaten en het waarderen van toekomstige baten (de 'discontovoet'). In dit rapport signaleert en expliciteert het RIVM de belangrijkste vragen en dilemma's waarop de werkwijzer een antwoord moet geven.

RIVM rapport:Met de volksgezondheid in Nederland gaat het redelijk goed. Zo is de levensverwachting van Nederlanders de laatste jaren toegenomen. Toch bevat deze Volksgezondheid Toekomst Verkenning geen pleidooi om in het volksgezondheidbeleid gas terug te nemen. Integendeel. De verkenning leert dat investeren in gezondheid mogelijk en wenselijk blijft, en voor de Nederlandse economie zelfs onontbeerlijk. De VTV 2010 bevat en analyseert een schat aan gegevens over de gezondheid van Nederlanders en de inspanningen om die te bevorderen. Het zet op een rij wat is bereikt en wat er dankzij lopend beleid de komende jaren verwacht mag worden. Bovenal laat deze verkenning zien dat Nederland kan en moet blijven investeren in de gezondheid van burgers. Omdat gezondheid een groot goed is, maar ook omdat een vergrijzende economie gezonde burgers broodnodig heeft. Dit rapport beschrijft de belangrijkste ontwikkelingen op het terrein van de Nederlandse volksgezondheid en is gebaseerd op informatie uit de vier deelrapporten. De VTV wordt gemaakt door het RIVM en verschijnt eens in de vier jaar.

RIVM rapport:Dit advies beoogt de gebruikswaarde van de Kosten van Ziektenstudie te vergroten voor het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport en voor andere gebruikers zoals kennisinstituten, universiteiten of zorgkoepels. Met sleutelgebruikers van de studie is daarom de toekomstige opzet ervan verkend. Daarbij zijn zowel de opzet van de huidige studie als kansrijke mogelijkheden voor uitbreiding en vernieuwing aan bod gekomen. Op grond van deze gesprekken zijn opties voor de toekomstige opzet en ontwikkeling van de Kosten van Ziektenstudie geformuleerd. Voor enkele opties is aanvullend onderzoek gedaan door middel van data-analyse en literatuuronderzoek. Op grond van deze opties zijn aanbevelingen geformuleerd voor de ontwikkeling van de studie die middels dit advies worden voorgelegd aan het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport. Het gaat daarbij om aanbevelingen voor zowel technische aanpassing als inhoudelijke ontwikkeling.

RIVM rapport:'Maatschappelijke baten' is het deelrapport van de Volksgezondheid Toekomst Verkenning 2010, dat een overzicht biedt van de opbrengsten van volksgezondheid, preventie en zorg in Nederland. De meeste burgers vinden hun gezondheid het allerbelangrijkst, en alleen daarom al goud waard. Voor de samenleving als geheel zijn gezonde burgers cruciaal menselijk kapitaal. Lichamelijke en psychische beperkingen leiden tot het buitensluiten van groepen burgers wier participatie aan onze samenleving en economie van levensbelang is. Gezondheid is van invloed op de schoolprestaties en de loopbaan van mensen en beïnvloedt de arbeidsparticipatie, het arbeidsverzuim en de arbeidsproductiviteit. Een betere volksgezondheid draagt bij aan de economische groei en speelt een onmisbare rol bij de vermindering van de kosten van ziekteverzuim en arbeidsongeschiktheid. Gezondheid is ook een belangrijke factor voor andere vormen van maatschappelijke participatie, waaronder vrijwilligerswerk en mantelzorg. Een goede volksgezondheid en een hoogontwikkelde, welvarende samenleving zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Voor veel mensen zijn toegankelijke zorgvoorzieningen een bron van zekerheid en welbevinden. Daarnaast is de gezondheidszorg een bron van werkgelegenheid en innovatie en daarmee een economische sector van betekenis.

RIVM rapport:Met de volksgezondheid in Nederland gaat het redelijk goed. Zo is de levensverwachting van Nederlanders de laatste jaren toegenomen. Toch bevat deze Volksgezondheid Toekomst Verkenning geen pleidooi om in het volksgezondheidbeleid gas terug te nemen. Integendeel. De verkenning leert dat investeren in gezondheid mogelijk en wenselijk blijft, en voor de Nederlandse economie zelfs onontbeerlijk. De VTV 2010 bevat en analyseert een schat aan gegevens over de gezondheid van Nederlanders en de inspanningen om die te bevorderen. Het zet op een rij wat is bereikt en wat er dankzij lopend beleid de komende jaren verwacht mag worden. Bovenal laat deze verkenning zien dat Nederland kan en moet blijven investeren in de gezondheid van burgers. Omdat gezondheid een groot goed is, maar ook omdat een vergrijzende economie gezonde burgers broodnodig heeft. Dit rapport beschrijft de belangrijkste ontwikkelingen op het terrein van de Nederlandse volksgezondheid en is gebaseerd op informatie uit de vier deelrapporten. De VTV wordt gemaakt door het RIVM en verschijnt eens in de vier jaar., Not available

RIVM rapport:Kosteneffectiviteitsanalyses (KEA's) uitgevoerd vanuit het maatschappelijk perspectief hebben een toegevoegde waarde voor beleidsmakers in de gezondheidszorg. Een belangrijke vraag is welke preventieve interventies de moeite waard zijn om op grote schaal te worden ingevoerd. Een belangrijke graadmeter daarvoor is de kosteneffectiviteit: hoeveel gezondheidswinst levert de investering in een bepaalde interventie op? In kosteneffectiviteitsanalyses wordt dit uitgerekend. Daarbij rijst echter de vraag vanuit welk perspectief de kosten en effecten moeten worden beschouwd. Is dat het perspectief van de gezondheidszorg of is een maatschappelijk perspectief gewenst? Dit rapport gaat over het perspectief van de KEA. We beschrijven de belangrijkste overeenkomsten en verschillen tussen het gezondheidszorgperspectief en het maatschappelijk perspectief. Omdat veel preventieve interventies effecten hebben buiten de zorgsector en de verdeling van het zorgbudget onderdeel is van een groter verdelingsvraagstuk pleiten wij ervoor om in de toekomst KEA-resultaten te presenteren vanuit het gezondheidszorgperspectief in het maatschappelijk perspectief. Het hanteren van het maatschappelijk perspectief heeft echter behoorlijke consequenties, zowel voor de kosten en effecten die dienen te worden meegenomen alsmede de economische waardering van deze kosten en effecten. Dit heeft belangrijke consequenties voor het kosteneffectiviteitsonderzoek op het RIVM. Er zal moeten worden geinvesteerd in methoden om de langetermijneffecten van preventieve interventies op productiviteit en informele zorg te kwantificeren., Cost-effectiveness analyses (CEA) performed from a societal perspective provide useful information for policy makers in healthcare. This report describes the main similarities and differences between the two most important perspectives used in CEA: the healthcare perspective and the societal perspective. The perspective taken in a CEA is important, because it determines which costs and consequences are included and how these are valued. An important criterion to determine which preventive interventions should be implemented on a large scale at the level of the population is the cost-effectiveness criterion: how much health gain can be achieved by spending health care resources on a particular intervention? In CEA, this is quantified. This report recommends to present the results of a CEA from both a healthcare perspective and a societal perspective. The most important reasons for doing so are 1) a lot of preventive interventions also have an impact outside the healthcare sector, and 2) the allocation of the healthcare budget is part of a broader budget allocation problem. Employing the societal perspective has consequences for how CEA are to be performed at the RIVM. Investments will have to be made in methods of research allowing the quantification of the long term effects of preventive interventions on productivity and informal care.

RIVM rapport:Onderzoek toont aan dat zowel preventie als disease management (DiM) een positief effect kunnen hebben op het voorkomen van en de behandeling van chronisch zieken. Preventie richt zich op het voorkomen van bepaalde risicofactoren en ziekten en in DiM-programma's wordt de zorg door verschillende behandelaars en instellingen beter op elkaar afgestemd. Zeker wanneer de verhouding tussen gezondheidswinst en kosten van preventie of een DiM-programma gunstig is, is het de moeite waard om te investeren in DiM en preventie. Dit hoeft echter nog niet te betekenen dat daardoor de totale zorguitgaven lager uitvallen. Over de relatie tussen zorguitgaven en DiM komt uit de wetenschappelijke literatuur voor vrijwel alle ziekten een wisselend en zeer divers beeld naar voren. Daar komt nog bij dat de studies vaak onvolledig zijn en methodologische verschillen een grote rol spelen. Het is op grond van de literatuur daarom niet duidelijk of DiM de kosten zal verhogen of verlagen. Van preventie kan met meer zekerheid worden gezegd dat op lange termijn geen grote kostenbesparingen verwacht mogen worden. Een aantal vaccinaties, accijnzen en gerichte preventieve interventies (op hoogrisicogroepen) vormen hierop een gunstige uitzondering. De zorg rond chronisch zieken is gefragmenteerd waardoor het risico bestaat dat chronisch zieken geen optimale zorg krijgen. Om de zorg voor chronisch zieken te optimaliseren en de groeiende zorglast door de vergrijzing het hoofd te kunnen bieden, zijn maatregelen nodig om de kwaliteit van de zorg voor chronisch zieken te verbeteren en preventie te stimuleren. Preventie en DiM moeten dan ook in de eerste plaats worden geevalueerd op basis van hun doelmatigheid en niet op het effect op zorguitgaven. In dit rapport worden de volgende ziekten besproken: beroerte, borstkanker, diabetes mellitus, hartfalen, COPD en depressie. Daarnaast worden vaccinaties en de preventie van obesitas behandeld., Research shows that both prevention and disease management (DiM) may have a positive impact on the prevention and treatment of chronically ill patients. Prevention aims to reduce or control of causative factors of potential health problems; thereby delaying or preventing a disease onset. Disease management is a broad approach to appropriate coordination of the entire disease treatment process. Prevention and DiM programs are worthwhile investments when health gains and program expenditures are in proportion. However, they do not necessarily reduce the total health care expenditures. In the literature, there is a lack of agreement on the relationship between healthcare expenditures and DiM. Furthermore, studies often show methodological deficiencies and heterogeneity. For this reason, it remains unclear whether DiM will increase or decrease costs. In contrast, there is more certainty that prevention will not result in large long-term savings. Favourable exceptions are a number of vaccinations, tax charges and preventive interventions for high risk groups. As a result of the fragmentation of care, chronically ill patients do not get optimal care. However, with the aging of the population, the necessity to improve quality of care for this group is even more pressing. Therefore, prevention and DiM must be judged on their efficiency rather than their costs (savings). The following illnesses are discussed in this report: cerebral vascular accident, breast cancer, diabetes mellitus, heart failure, COPD and depression. Moreover, the prevention of obesities and vaccinations are examined.