Search

Bu çalışma, gliserolün koç sperması üzerine olan olumsuz etkisini minimize etmek amacıyla gerçekleştirildi. Bunun için gliserolün sulandırıcıdaki final yoğunluğu sırasıyla (%4, %2 ve %0) düşürerek, yerine DEX (Dekstran), PVP (Polivinilpirolidon), veya PEG (Polietilen glikol) (%2, %4 ve %6) eklendi. Koyunculuk Araştırma Enstitüsü Müdürlüğü bünyesinde, aynı bakım ve besleme koşullarında barındırılan, 2- 3 yaşları arasında 5 baş Karacabey Merinosu ırkı koçtan sperma alındı. Normospermik özellikteki ejkulatlar pooling yapılarak çift aşamalı sulandırma tekniği ile çalışma gruplarını oluşturan (Kontrol (%6 gliserol), DEX2 (%4 gliserol + %2 dekstran), DEX4 (%2 gliserol + %4 dekstran), DEX6 (%6 dekstran), PVP2 (%4 gliserol + %2 polivinilpirolidon) PVP4 (%2 gliserol + %4 polivinilpirolidon) PVP6 (%6 polivinilpirolidon), PEG2 (%4 gliserol + %2 polietilen glikol), PEG4 (%2 gliserol + %4 polietilen glikol) ve PEG6 (%6 polietilen glikol) sulandırıcılardan biri ile sulandırılarak payet metoduna göre otomatik dondurma cihazında donduruldu. Çalışmada; motilite muayenesi CASA, canlılık, plazma ve akrozom membran bütünlüğü ve mitokondriyal membran potansiyeli akış sitometri ve apoptotik indeks (TUNEL) floresan mikroskopta değerlendirildi. Çözüm sonrası aşamada saf kriyoprotektan içeren gruplar değerlendirildiğinde %6 gliserol içeren kontrol grubuna ait bulguları diğerlerine göre daha üstün olduğu belirlendi. Çalışmada kullanılan sulandırıcı içeriğine katılan eksternal kriyoprotektanların (DEX6, PVP6 ve PEG6) hiçbirinin tek başına koç spermasını, dondurmanın zararlı etkilerine karşı koruyamadığı görüldü. Çalışmada kullanılan kriyoprotektanların apoptotik indeksi etkilemediği, DEX ve PEG’nin düşük yoğunluklarda (%2) gliserolün yerine kullanılabileceği değerlendirildi. Sonuç olarak, DEX ve PEG’nin %2’den daha düşük yoğunluklarda gliserol yerine kullanılabileceği, PVP’nin çalışmada kullanılan oranlarının koç sperması üzerine zararlı olduğu ve çalışma sonuçlarının fertilite ile doğrulanması gerektiği belirlendi. This study was conducted to minimize the adverse effect of glycerol on the ram semen. For this purpose, glycerol's final density in the extender were decreased (4%, 2%, and 0%) respectively, by replacig with DEX (dextran), PVP (polyvinylpyrrolidone), or PEG (polyethylene glycol) (2%, 4%, and 6%), respectively. Semen was collected from 5 heads of Karacabey Merino ram between the ages of 2-3, breeding season hosted in Sheep Breeding Research Institute. Ejaculates with normospermic quality were pooled and diluted with (Control (6% Glycerol), DEX2 (4% Glycerol + 2% Dextran), DEX4 (2% Glycerol + 4% Dextran), DEX6 (6% Dextran), PVP2 (4% Glycerol + 2% Polyvinilpirolidone) PVP4 (2% Glycerol + 4% Polyvinylpirolidone), PVP6 (6 %Polyvinilpirolidone), PEG2 (4% Glycerol + 2% Polyethylene Glycol), PEG4 (2%Glycerol + 4% Polyethylene Glycol) or PEG6 (6% Polyethylene Glycol) according to two step dilution method and frozen via automatic freezing machine. In the study; sperm motility was evaluated via CASA, vitality, plasma, and acrosome membrane integrity, and mitochondrial membrane potential via flow cytometry, and the apoptotic index (TUNEL) under fluorescent microscopy. At the post-thaw stage; the control group containing 6 %glycerol was superior to the other groups containing pure cryoprotectant. None of the cryoprotectants (DEX6, PVP6, and PEG6) could protect the ram sperm alone against the harmful effects of freezing. It was evaluated that the cryoprotectants used in the study did not affect the apoptotic index. Also DEX and PEG could be used instead of glycerol at low concentration (2%). Finaly, it was founded that Presence of DEX and PEG lower than 2% is a useful strategy for the partial replacement of glycerol in semen extender. Presence of PVP in freezing extender has a harmful effect ram semen. Also it is recomended that the results of the study to be verified by fertility results. Tarımsal Araştırmalar ve Politikalar Genel Müdürlüğü - TAGEM/13/07/01/01

Nanovlakna so v zadnjem času vzbudila precej zanimanja za uporabo pri zdravljenju kožnih ter sluzničnih bolezni in poškodb. Med te bolezni spadajo tudi kronične rane, katere patofiziologija je tesno povezana z neuravnoteženim imunskim sistemom, ki ga lahko nadziramo z uporabo imunomodulatornih učinkovin. Takšno delovanje imajo tudi naravne snovi, ki se nahajajo v ekstraktu Cannabis sativa L., med katerimi je najbolj znana molekula kanabidiol (CBD). V magistrski nalogi smo se usmerili na izdelavo matematičnega modela po metodi načrtovanja eksperimentov (DoE), ki omogoča izdelavo polimernih nanovlaken z ekstraktom Cannabis sativa L. z ustreznimi lastnostmi. Najprej smo z metodo elektrostatskega sukanja izdelali nanovlakna z različnim deležem polimera polikaprolakton (PCL) in polivinilpirolidona (PVP) ter etanolnim ekstraktom Cannabis sativa L. Za izdelavo modela DoE smo spreminjali sestavo polimerne disperzije (delež polimera in delež ekstrakta) in napetost potrebno za sukanje. V skladu z dobljenim DoE modelom smo izdelali nanovlakna in jim ovrednotili premer na slikah pridobljenih z vrstičnim elektronskim mikroskopom, hidrofilnost površine z merjenjem stičnega kota, z diferenčno dinamično kalorimetrijo smo spremljali fazne prehode, izgubo mase s termogravimetrično analizo ter s FT-IR preverili morebitne interakcije med polimerom in CBD. Vsebnost CBD v nanovlaknih in njegovo sproščanje smo določali s HPLC metodo. Izdelali smo ponovljiv in zanesljiv model DoE za izdelavo enakomernih nanovlaken. Opazili smo, da se CBD v vodnih raztopinah razgradi pod vplivom svetlobe, da je v nanovlaknih prisotnih zelo malo zaostalih topil ter da med polimerom in ekstraktom ne prihaja do interakcij. Nadalje smo dokazali, da se iz različnih nanovlaken lahko sprošča CBD takoj ali podaljšano. Sproščanje iz PCL nanovlaken je podaljšano, iz nanovlaken PVP pa takojšnje, kar je posledica različnih mehanizmov sproščanja. Recently, nanofibers have attracted great interest for the treatment of skin and mucosal diseases and injuries. These include chronic wounds, the pathophysiology of which is closely related to an imbalanced immune system that can be controlled by immunomodulatory drugs. Such an effect can also be obtained with natural substances contained in the extract of Cannabis sativa L., of which the best-known molecule is cannabidiol (CBD). In the master’s thesis, we focused on the development of a mathematical model using the Design of Experiments (DoE) method, which will allow us to produce polymer nanofibers with the extract of Cannabis sativa L. with the desired properties. First, nanofibers with different proportions of polycaprolactone (PCL) and polyvinylpyrrolidone (PVP) and ethanol extract of Cannabis sativa L. were produced using the electrostatic spinning method. To create the DoE model, we varied the composition of the polymeric solutions (proportion of polymer and extract), and the voltage required for electrospinning. According to the resulting DoE model, we fabricated the nanofibers and evaluated their diameter using scanning electron microscopy images, surface hydrophilicity by measuring the contact angle of water on the nanofibers, phase transitions were determined by differential dynamic calorimetry, weight loss by thermogravimetric analysis, and possible interactions between the polymer and CBD were checked by the FT-IR method. The content of the CBD in nanofibers and its release were analyzed using the HPLC method. We have established a reproducible and reliable DoE model for production of uniform nanofibers. We have observed that CBD in aqueous solutions degrades under the influence of light, that very little residual solvent is present in the nanofibers and that there are no interactions between the polymer and the extract. Further was demonstrated that CBD can be released immediately or over a prolonged period from different nanofibers. The release of CBD from PCL nanofibers is prolonged, while that from PVP nanofibers is immediate, resulting from different release mechanisms.

U ovoj disertaciji istraživani su perovskitni tanki filmovi na bazi formamidinija. Cilj rada je bio istražiti uvjete pripreme formamidinijevih perovskita, odrediti njihova strukturna, optička i električna svojstva te istražiti ulogu polivinilpirolidona kao aditiva kojim bi se postigla njihova okolišna stabilnost. Sinteza perovskitnih tankih filmova proučavana je na staklenim podlogama s ciljem razvijanja optimalnih uvjeta ponovljive sinteze funkcionalnih tankih filmova. Utvrđeni uvjeti sinteze korišteni su za pripremu perovskitnog sloja na tankim filmovima titanijeva dioksida i cinkova oksida s ciljem izrade perovskitnih fotonaponskih ćelija. Eksperimentalno dobivena fotonaponska ćelija korištena je za izradu računalnog modela simulirane fotonaponske ćelije pomoću programa SCAPS 1D. Cilj modeliranja bio je istražiti je li SCAPS prikladan program za simulaciju perovskitnih fotonaposkih ćelija te kroz računalni model procjeniti poluvodička svojstva dobivenog perovskitnog tankog filma. Polivinilpirolidon istražen je kao potencijalni aditiv perovskitnom tankom filmu sa ciljem postizanja stabilnosti filma u okolišnim uvjetima. Istraživani su uvjeti sinteze perovskitnih filmova uz dodatak polivinilpirolidona, njegov utjecaj na morfološka, optička i električna svojstva te je istraživan utjecaj aditiva na parametre fotonaponske ćelije. In this dissertation perovskite thin films based on formamidinium were investigated. The aim was to investigate formamidinium perovskite synthesis conditions, to determine their structural, optic and electronic properties and to investigate the role of polyvinylpirrolidone as an aditive for ambient stabilization of the material. The synthesis of perovskite thin films was investigated on glass substrates with the goal of developing an optimal and reproducible procedure for the preparation of functional thin films. Established synthesis conditions were used for the preparation of perovskite films on titanium dioxide and zinc oxide thin films to prepare perovskite photovoltaic cells. Obtained experimental photovoltaic devices were used to prepare a computer model of a simulated photovoltaic cell by using SCAPS 1D program with the aim to determine if SCAPS is a suitable program for the simulation of perovskite photovoltaic devices and to estimate the semiconducting properties of the perovskite thin film. Polyvinylpirrolidone was investigated as an aditive in the perovskite thin film to achieve the stability of the material in the ambient environment. The investigation included the analysis of synthesis conditions of perovskite films with the addition of polyvinylpirrolidone, its impact on the morphology, optic and electrical properties and its impact on photovoltaic parameters.

Çalışmanın amacı; Taguchi deneysel tasarımı uygulanarak elektro lif çekimi yöntemi ile en ince ve en üniform Polivinilpirolidon (PVP) esaslı nano liflerin üretimini sağlayacak optimum proses parametrelerinin belirlenmesidir. Tasarlanan deney düzeneğinde elektro lif çekimine önemli ölçüde etki eden parametreler (çözücü çeşidi, polimer konsantrasyonu, voltaj, elektrotlar arası mesafe, çözelti besleme hızı ve nem) kullanılmıştır. Taguchi deney tasarımı uygulamasında, amaca uyan faktör ve seviyeler belirlenerek uygun ortogonal dizin seçilmiştir. Taguchi ortogonal dizinleri kullanılarak, hedef değere ulaşmak için yapılan deney sayısı azaltılmış ve daha az deneyle kontrol edilemeyen faktörlerin etkisini de en aza indirgeyen bir deney tasarımı amaçlanmıştır. Yapılan deneysel çalışmalarda öncelikle PVP polimeri kullanılarak farklı konsantrasyonlarda (% 10, 12, 14) hazırlanan çözeltilerin iletkenlik, yüzey gerilimi ve viskozite özellikleri ölçülmüştür. Elektro lif çekimi ile üretilen PVP esaslı nano lifli yüzeylerin Taramalı Elektron Mikroskobu (SEM) görüntüleri alınmış, Image J görüntü analiz programı kullanılarak ortalama lif çapı ve lif çapı üniformite katsayıları hesaplanmış ve SPSS programı ile çap dağılımı histogram eğrileri oluşturulmuştur. Deney sonuçları, varyans analizi kullanılarak MINITAB programında Taguchi yöntemiyle incelenerek yorumlanmıştır. Sonuçlara göre; elektro lif çekimi ile üretilen PVP nanolifler üzerinde çözücü tipi en fazla etkiye sahiptir. Bu çalışmada, Taguchi deneysel tasarımı ile deney sayısının azaltılmasıyla zaman ve maliyet bakımından kazanç sağlanması öngörülmektedir., The aim of this study is the determination of optimum process parameters which will provide the finest and the most uniform electrospun Polyvinylpyrrolidone (PVP) based nanofibers with Taguchi experimental design. For the designed experimental setup, parameters (solvent type, polymer concentration, voltage, distance between the electrodes, solution feed rate and humidity) were used which effect the electospinning process significantly. For this purpose, the appropriate orthogonal array was selected to determine the factors and levels at Taguchi experimental design application. The experimental design aimed which provides to be reduced the number of experiments and minimised the effect of uncontrollable factors with less experiments to obtain target value by using Taguchi orthogonal arrays. In the experimental studies of paper, firstly PVP polymer solutions such as conductivity, surface tension and viscosity were determined with various PVP concentrations (10, 12, 14 wt %) and solvents (ethanol, dimethylformamide, dimethylacetamide, chloroform, acetic acid and distilled water). Scanning Electron Microscope (SEM) images of electrospun PVP based nanofibrous surfaces were obtained, average fiber diameter and fiber diameter coefficient values were calculated by ImageJ image analyses software and fiber diameter distribution histogram curves were obtained by SPSS program. Experimental results were analyzed and commented by Taguchi method in MINITAB program with variance analysis. According to the results; solvent type has the highest effect on the electrospinning of PVP nanofibers. In this study, it is predicted to save in terms of time and cost with decreasing the number of experiments by Taguchi experiment design.

Su kaynaklarında doğal organik maddelerin istenmeyen sorunlara neden olduğu görülmektedir. Bu sorunlar arasında en önemlisi suların dezenfekte işlemlerinde klorla hümik asitlerin veya diğer bileşiklerin reaksiyona girmesiyle insan sağlığına ve çevreye zararlı yan ürünlerin oluşmudur. Bu sebeple su kaynaklarından içme suyu elde edilmesinde çeşitli yöntemler kullanılmaya ve geliştirmeye devam edilmektedir. Ekonomik ve çevre dostu olarak bilinen membran teknolojisi prosesleriyle yapılan çalışmalar hızla artmaktadır. Gözenekli ve homojen membran sentezinin amaçlandığı bu çalışmada, sentezlenen membranların SEM ve FTIR analizleri gerçekleştirilmiştir. Membran sentezinde parametre değişiminin morfolojisi yapısına etkisi incelenmiştir. FTIR analizlerinde ise membranın içerisindeki bağların analizleri yapılmıştır. Bu analiz hem temiz hem de kirli membranlara uygulanmıştır. Membran yüzeyine tutunan hümik asidin temiz bir membran arasındaki farkta incelenmiştir. Membran filtrasyon prosesi sonucunca süzüntü akısının 254 nm dalga boyunda UV analizleri ile gerçekleştirilmiştir. Bu tez çalışmasında, ana polimer olarak poliviniliden florür (PVDF) kullanılarak faz dönüşümü prosesiyle gözenekli membranlar sentezlendi. PVDF polimerine polivinilpirolidon (PVP) ve grafen oksit (GO) eklenerek blend ve hibrit membranlar da sentezlenerek membran çözeltisindeki parametre değişimlerinin etkisi incelendi. Sentezlenen membranlar arasında ağırlıkça %10 oranında membran çözeltisiyle sentezlenen membranlarda giderim performansı daha başarılı olduğu görülmüştür. Çalışma sonucunda %68,3 olarak en iyi giderim performansına ait membran ağırlıkça %10 PVDF çözeltisinden sentezlenmiştir. Farklı destek tabakaları üzerinde membran sentezi yapılarak filtrasyon performansı incelenmiştir. Destek tabakanın içeriği %100 PP olan farklı gramajlarda ve yapıda çalışılmıştır. Destek tabakanın membranın giderim performansına etkisi her bir nonwoven kumaşta farklılık göstermiştir. 1 numaralı destek tabakada en iyi giderim sonucu %52 olup %10PVDF çözeltisinden sentezlenen membrana aittir. 2 numaralı destek tabakada en iyi giderim sonucu %68,3 olup %10PVDF çözeltisinden sentezlenen membrana aittir. 3 numaralı destek tabakada ise en iyi giderim sonucu %51 olup %10PVDF+%1 PVP çözeltisinden sentezlenen membrana aittir. Membranın sentez koşullarındaki parametrelerde değişiklik gerçekleştiğinde membran kalınlığı ve por büyüklüklüklerinde de değişiklikler olmuştur. Membran kalınlıkları polimerler arasında yoğun olan PVDF çözeltisinin ağırlıkça fazla olduğu çözeltilerle sentezlenen membranlarda daha fazladır. Por büyüklükleri ise gözenek oluşturucu PVP polimerinin membran çözeltisine katılmasıyla por büyüklükleri de buna paralel olarak artmıştır. GO katkı maddesi de por büyüklüğünü arttırmıştır fakat PVP polimeri kadar etkili değildir. Sentezlenen tüm membranların gözenekli ve homojen yapıda olduğu gözlemlenmiştir. Membran filtrasyon prosesi sonucunda hesaplanan akı değerleri her bir membran çözeltisinde farklılık göstermiş, membran çözeltisinde PVDF/PVP oranı 90/10 olarak çalışılan polimer çözeltilerindeki giderim performansı da karşılaştırıldığında bu membranların akı değerleri kendi grupları arasında orta düzeyde olduğu gözükmektedir. Membran çözeltisinde PVP oranı arttıkça akı değeri de artmıştır. PVP'nin gözenek oluşturucu etkisi ağırlıkça çözeltideki varlığından gözeneklerin büyük ve fazla oluşturulmasından kaynaklı hümik asitin de geçişine izin vermektedir. It seen that natural organic substances in water resources cause undesirable problems. The most important among these problems is the formation of by-products harmful to human health and the environment, by the reaction of chlorine with humic acids or other compounds in the disinfection processes of water. For this reason, various methods continue to be used and developed in obtaining drinking water from water sources. Studies with membrane technology processes, which are economical and enviromentally, are increasing rapidly. In this study, where porous and homogeneous membrane synthesis was aimed. SEM and FTIR analyzes of the synthesized membranes were performed. The effect of parameter variation on the morphology structure in membrane synthesis was investigated. In FTIR analysis, the bonds inside the membrane were analyzed. This analysis was applied to both clean and dirty membranes. The difference between the humic acid adhered to the membrane surface and a clean membrane was investigated. As a result of the membrane filtration process, UV analyzes of the permeate flux at a wavelength of 254 nm were performed. In this thesis, porous membranes were synthesized by phase transformation process using polyvinylidene fluoride (PVDF) as the main polymer. Blend and hybrid membranes were also synthesized by adding polyvinylpyrrolidone (PVP) and graphene oxide (GO) to the PVDF polymer, and the effect of parameter changes in the membrane solution was investigated. Among the synthesized membranes, it was observed that the removal performance was more successful in membranes synthesized with 10% by weight membrane solution. As a result of the study, the membrane with the best removal performance as 68.3% was synthesized from %10 PVDF solution by weight. The filtration performance was investigated by making membrane synthesis on different support layers. The content of the support layer was 100% PP, and different weights and structures were studied. The effect of the backing layer on the removal performance of the membrane differed for each nonwoven fabric. The best removal result in the number 1 support layer is 52%, and it belongs to the membrane synthesized from 10% PVDF solution. The best removal result in the 2nd support layer is 68.3% and belongs to the membranes synthesized from 10% PVDF solution. In the support layer number 3, the best removal results is 51% and belongs to the membrane synthesized from 10%PVDF+%1PVP solution. When the parameters in the synthesis conditions of the membrane changed, there were also changes in the membrane thickness and pore sizes. Membrane thickness are higher in membranes synthesized with solutions where the PVDF solution, which is dense among polymers, is higher by weight. The pore sizes, on the other hand, increased with the addition of the pore-forming PVDF polymer to the membrane solution. The GO additive also increased the pore size, but it was not as effective as the PVP polymer. It was observed that all synthesized membranes were porous and homogeneous. The flux value calculated as a result of the membrane filtration process differed in each membrane solution. The pore-forming effect of PVP also allows the passage of humic acid due to the presence of large and excess pores in the solution by weight.

Iz titanovega tetraklorida sem sintetizirala tridimenzionalne rožicam podobne mikrodelce TiO2, ki sem jih uporabila za pripravo treh različnih suspenzij. Suspenzije sem v različnem številu slojev nanesla na steklene ploščice in jih termično obdelala. Ploščice sem nato uporabila za fotokatalitsko razgradnjo barvila Plasmocorinth B v šaržnem reaktorju s svetlobo z valovanjem v območju ultravijoličnega spektra pri različnih pogojih. Fotokatalitsko razgradnjo barvila sem preverjala z merjenjem absorbance vzorcev s spektrofotometrom. Z vrstičnim elektronskim mikroskopom smo posneli ploščice z nanosi za podrobnejši vpogled v površino in strukturo nanosov suspenzije. Rezultati so pokazali, da se je za najboljše vezivno sredstvo izkazal polivinilpirolidon, saj je suspenzija s tem dodatkom v obliki plasti po termični obdelavi najhitreje razgrajevala barvilo. Razgradnjo barvila so dodatno pospešili trije nanosi suspenzije in prepihovanje vodne raztopine barvila s kisikom. Titanium tetrachloride was used as a precursor for the synthesis of three-dimensional flower-like TiO2 microparticles, from which three different suspensions were further prepared. The suspensions were deposited in a different number of layers to the glass slides, which were then heat-treated. The prepared plates were used for the photocatalytic degradation of Plasmocorinth B in a batch reactor under UV light and under different conditions. The photocatalytic degradation of the dye was checked by measuring the absorption of the samples with a spectrophotometer. A detailed insight into the morphology and structure of the photocatalyst was obtained with the scanning electron microscope. The results showed that polyvinylpyrrolidone proved to be the best binder as the resulting suspension in the form of layers and after heat treatment degrades the dye the fastest. The degradation of the dye was also accelerated by three layers of the suspension deposited on the glass slides and by purging the aqueous dye solution with oxygen.

Bu tez çalışması Pamukkale Üniversitesi Bilimsel Araştırma Projeleri Birimi tarafından 2019 FEBE 012 no'lu proje ile desteklenmiştir. Bu tez çalışmasında, ilk olarak aflatoksin kontaminasyonun incirdeki dağılımını belirlemek amacıyla, UV ışık altında ışıma veren kuru incirlerin çekirdeksiz kısmında ve çekirdeğinin yağlarında aflatoksin analizleri gerçekleştirilmiştir. Sonuçlar kontaminasyonun genellikle meyvenin çekirdeksiz kısmında gerçekleştiğini, ancak incir çekirdeği yağının da 6.9-11.9 ppb düzeyinde toplam aflatoksin ile kontamine olabildiğini göstermiştir. Çalışmanın ikinci aşamasında incir ekstraktları ve çekirdek yağları çeşitli adsorbentlerin farklı dozlarıyla (%0.1-5.0) muamele edilmiştir. Aflatoksin azaltılmasında en etkili adsorbentlerin incir ekstraktlarında aktif karbon ve bentonit, incir çekirdeği yağında ise; aktif karbon ve pekmez toprağı olduğu belirlenmiştir. Söz konusu uygulamalarla incir ekstraktlarında ve incir çekirdeği yağlarındaki toplam aflatoksin seviyelerinde sırasıyla %90 ve %88’e varan azalmalar gerçekleşmiştir. Adsorbent uygulamaları; incir ekstraktlarının briks değerlerinde herhangi bir değişime neden olmazken, titrasyon asitliği değerlerinde azalmalara ve pH değerlerinde artış ve azalmalara sebep olmuştur. Bazı adsorbent uygulamaları sonucunda incir ekstraktlarının antioksidan aktivite değeri ve toplam fenolik madde içeriğinde sırasıyla %81 ve %45’e varan azalmalar tespit edilmiştir. İncir çekirdeği yağının fizikokimyasal özelliklerinin de adsorbent uygulamalarından önemli ölçüde etkilendiği gözlenmiştir. Özellikle aktif karbon adsorbentinin %5.0 dozunun uygulanması halinde, yağların renk ve antioksidan aktivite değerleri ile toplam fenolik madde ve tokoferol içeriğinde önemli düzeyde azalmalar meydana geldiği tespit edilmiştir. Çalışmanın diğer aşamasında, aflatoksinli kuru incirler 20 gün süreyle etil alkol fermantasyonuna bırakılmıştır. Elde edilen sonuçlar; aflatoksinli incirlerin aflatoksin seviyelerinde, fermantasyonun ilk 5 gününde önemli düzeyde (%65-80) azalmalar gerçekleştiğini göstermiştir. Aflatoksinli incirlerde, aflatoksinsiz incirlere göre etil alkol üretiminin daha hızlı gerçekleştiği; ancak fermantasyonun sonunda iki incir grubunda tespit edilen briks, indirgen şeker ve etil alkol miktarları arasında önemli bir farklılığın olmadığı görülmüştür. In this thesis, in order to determine the distribution of aflatoxin contamination in the fruit, we conducted aflatoxin analyses in the seedless part and seed oil of dried figs showing fluorescence under UV light. Results showed that the contamination generally occurred in the seedless part, however fig seed oil could also be contaminated with aflatoxins at the level of 6.9-11.9 ppb. In the second part of the study, aqueous extracts of dried fig and fig seed oils were treated with different doses (0.1-5.0%) of various adsorbents. Activated carbon and bentonite were the most effective adsorbents in reducing aflatoxin contents in fig extracts while the highest aflatoxin reductions in fig seed oil were obtained with activated carbon and molasses soil. These treatments resulted in up to 90 and 88% reductions in total aflatoxin levels in fig extracts and fig seed oils, respectively. Adsorbent treatments did not cause any changes in brix values, but resulted in decreases in titratable acidity and decreases/increases in pH values of the extracts. Antioxidant activity and total phenolic content of fig extracts decreased by up to 81 and 45%, respectively, after some treatments. Adsorbent treatments had substantial effects also on the physicochemical characteristics of fig seed oil. Especially, activated carbon treatment at the dose of 5.0% caused significant decreases in color values, antioxidant activity, tocopherols and total phenolic contents of the fig seed oil. In the last part of the study, dried figs contaminated with aflatoxins were fermented for 20 days. Results showed that aflatoxin levels dramatically decreased (65-80%) in the first five days of the fermentation. Alcohol production was faster in aflatoxin-contaminated figs than in uncontaminated ones; however the brix, reducing sugar and ethyl alcohol contents of these two groups were not significantly different at the end of fermentation.

Bu çalışmada, çevrecielektro lif çekimi yaklaşımı ile ultra saf su, gül suyu, lavanta suyu, etanol,asetik asit ve aseton gibi farklı çevreci çözücüler ile biyouyumlu polivinilpirolidon(PVP) nanoliflerin üretiminin gerçekleştirilmiştir. Polimer çözeltileriletkenlik, yüzey gerilimi ve viskozite ölçümleri ile karakterize edilmiştir.Morfolojik analizler Taramalı Elektron Mikroskopu (SEM) ilegerçekleştirilmiştir. PVP/ultra saf su, gül suyu ve lavanta suyu çözeltilerininiletkenlik, yüzey gerilimi ve viskozite sonuçları; benzer iken PVP/ asetik asitçözeltisi en yüksek viskoziteye ve en düşük iletkenlik değerlerine sahiptir.Diğer taraftan PVP/etanol çözeltisi en düşük yüzey gerilimine sahiptir. Endüşük ortalama lif çapı; ultra saf su, gül suyu ve lavanta suyu ile eldeedilmiştir fakat boncuklu lifler gözlenmiştir. En düzgün nanolifler PVP/etanolçözeltisinden elde edilirken, ortalama lif çapının 724 nm civarında, diğer PVPçözeltilerden daha kalın olduğu gözlenmiştir. Bu nedenle çalışmanın diğer kısmındalif morfolojisini geliştirmek için etanol yardımcı çözücü olarak seçilmiştir. Ayrıca,çözelti iletkenliği, lif çapı ve nanolifli yüzey çapı arasında ilişki olduğutespit edilmiş ve iletkenlik arttıkça, lif çapının azaldığı, nanolifli yüzeyçapının ise arttığı belirlenmiştir., Inthis study, biocompatible Polyvinylpyrrolidone (PVP) nanofibers were produced withultra-pure water, rose water, lavender water, ethanol, acetone and acetic acidwith green electrospinning approach. Polymer solutions were characterized withconductivity, surface tension and viscosity measurements. Morphological analyzeswere carried out with Scanning Electron Microscope (SEM). Conductivity, surfacetension and viscosity results of PVP/ ultra-pure water, rose water and lavenderwater solutions were similar. On the other hand, PVP/acetic acid solution hasthe highest viscosity and lowest conductivity values and PVP/ethanol solutionhas got the lowest surface tension. In addition; the lowest average fiberdiameters were obtained from ultra-pure water, rose water and lavender watersolvents but there are some beads on the nanofiber structure. The smoothestnanofibers without beads were obtained from PVP/ethanol but it was observedthat average fiber diameter is about 724 nm higher than other PVP solutions. Therefore,ethanol was chosen as a co-solvent to enhance fiber morphology for second partof study. Moreover; the relation between solution conductivity, nanofiber diameterand web diameter were determined and it was found that nanofibrous surfacediameter increases and fiber diameter decreases with the increase of solution conductivity.

Balıkesir Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Moleküler Biyoloji ve Genetik Ana Bilim Dalı, Bu çalışmada, polivinilpirolidon (PVP) polimerinin matriks ve Ganoderma lucidum mantarının dolgu maddesi olarak kullanıldığı biyokompozit filmler sentezlenmiştir. Kompozitlerin eldesi çözücü ortamında etkileştirme yöntemi kullanılarak sağlanmıştır. Sentezlenen kompozitlerin içerdiği dolgu maddesi oranları %1, 2.5, 5 ve 10 olarak belirlenmiştir. Kompozit filmlerinin karakterizasyonu XRD, FTIR-ATR, SEM, Optik Temas Açısı cihazları ile yapılmıştır. XRD desenleri, Optik Temas Açısı ve SEM görüntülerine göre mantarın PVP matriksi içerisinde homojen bir dağılım gösterdiği belirlenmiştir. FTIR-ATR spektrumlarındaki kompozitlere ait değişimler dolgu maddesi ve matriksin etkileşime girdiğini göstermektedir. Ayrıca, sağlıklı bireylerin kanları ve bu kanlardan izole edilen lenfosit hücreleri kullanılarak sentezlenen kompozitlerin hemouyumluluk ve sitotoksisite analizleri in vitro olarak yapılmıştır. PVP/Ganoderma lucidum kompozitlerinin hemoliz oranlarına göre hemouyumlu olduğu gözlenmiştir. Polimer ve kompozitlerin lenfosit hücreleri üzerindeki sitotoksisite tayini MTS ve tripan mavisi testi kullanılarak JuLI hücre görüntüleyicisi ile belirlenmiştir. Çalışmada kullanılan kompozitlerin hiçbirinin sitotoksik etki göstermediği elde edilen deneysel veriler ile saptanmıştır., In this study, polyvinylpyrolidone (PVP) was used as a matrix and Ganoderma lucidum was used as a filling material to synthesize biocomposite films. The synthesis of the composites was performed by the method of activation in solvent medium. The composites were prepared with 1, 2.5, 5 and 10 % of filler materials. Characterization of the composite films were performed by XRD, FTIR-ATR, SEM and Optical Contact Angle devices. According to XRD patterns, Optical Contact Angle results and SEM images, it was observed that mushroom was homogeneously dispersed in PVP matrix. The changes in FTIR-ATR spectra of the composites showed that there is an interaction between the matrix and filler material. In addition, hemocompatibility and cytotoxicity of the synthesized composites were analyzed using in vitro healthy human blood and isolated lymphocytes. Hemolysis % of the PVP/Ganoderma lucidum composites showed that all of the synthesized composites are hemocompatible. Cytotoxicity analysis of pure polimers and composites on lymphocyte cells was performed by MTS Assay, tryphan blue test and live cell imaging system (JuLI). In conclusion, it was determined that none of the composites used in this study showed a cytotoxic effect.

Svojstva koja čine tablete jednim od najboljih oblika gotovih lijekova su jednostavan način primjene i mogućnost preciznog doziranja djelatne tvari u tabletu prilikom proizvodnje kao i u liječenju. Kvalitetnim izborom pomoćnih tvari i primjenom tehnoloških postupaka moguće je oblikovati različite vrste farmaceutskih oblika te utjecati na svojstva gotovih tableta. Cilj ovog rada bio je ispitivanje utjecaja sastava mješavina za tabletiranje na svojstva gotovih tableta i ujednačenost sadržaja djelatne tvari, omeprazola. U eksperimentu je korišteno sedam komponenata iz kojih je pripremljeno pet različitih mješavina za tabletiranje. Kao osnovna komponenta u svim mješavinama korištena je granulirana saharoza dobivena granuliranjem usitnjene saharoze p.a. uz dodatak veziva polivinilpirolidona (PVP). Mikrokristalinična celuloza (MCC), manitol, laktoza te PanExcea MC200G izvorna i granulirana, korištene su kao sredstva za dopunjavanje u mješavinama. U svaku mješavinu kao sredstvo za klizenje dodano je 3 % magnezijevog stearata. Pojedinačnim komponentama i mješavinama određena je raspodjela veličina čestica, kut mirovanja, nasipna gustoća i gustoća nakon sabijanja te su izračunati indeksi kompresibilnosti i Hausnerov omjer. Postupak tabletiranja proveden je na ekscentričnoj tabletirki s jednim parom klipova te je na dobivenim tabletama ispitana raspadljivost, tvrdoća, dimenzije i rastrošljivost. Odabirom najpogodnije mješavine i tablete najboljih karakteristika dobivena je osnova za dodatak djelatne tvari, omeprazola. Omeprazol je dodan na dva načina, u procesu miješanja i u procesu granuliranja u fluidiziranom sloju. Osim provedenih standardnih testova karakterizacije, na dobivenima tabletama omeprazola provedeno je ispitivanje sadržaja djelatne tvari u 10 nasumično odabranih tableta. Rezultati su pokazali značajan utjecaj raspodjele veličina čestica na svojstva mješavina, a time i na karakteristike tableta. Granuliranje se pokazalo kao ključan korak u procesu izrade tableta jer je postignuta pogodna raspodjela veličina čestica, bolja tecivost mješavina, veća tvrdoća tablete te ujednačeniji sastav omeprazola u tabletama čime se osigurava točnost doziranja djelatne tvari. Tablets are the most suitable dosage forms due to the simplicity of use and the possibility of precise dosage of the active ingredient in the tablet during production as well as in treatment. Good selection of excipients and process technologies formulate different types of pharmaceutical dosage forms and affects the properties of the tablet. The aim of this study was to investigate the influence of the mixture composition on tablet properties and to ensure that each tablet contains the correct amount of active ingredient, omeprazole. Five different mixtures were prepared for tableting from seven components. All mixtures contained sucrose that was granulated in fluid-bed with a binder polyvinylpyrrolidone (PVP). Microcrystalline cellulose (MCC), mannitol, lactose and PanExcea MC200G, original and granulated, were used as fillers in prepared mixtures. Magnesium stearate (3 %) was added in each mixture as a glidant. The individual components and mixtures were characterized by the particle size distribution, angle of repose, bulk density and tapped density as well as calculated compressibility index and Hausner ratio. The tableting process was carried out in an eccentric tableting machine with a pair of pistons. Obtained tablets were tested on dissolution, hardness, dimensions and friability. The most appropriate mixture and the tablets of best quality were chosen as the basis for the addition of active substance, omeprazole. Omeprazole was added to the mixture in the process of simple powder blending and granulation process in a fluid-bed. Tablets were subjected to standard characterization tests, and additionally, omeprazole content was determined in 10 randomly selected tablets. The results revealed a significant effect of particle size distribution on the properties of a mixture, and thus the characteristics of tablets. It was shown that the granulation is a crucial step in the tableting process. Granulated materials achieved suitable particle size distribution, better flowability, greater hardness of tablets and more uniform composition of omeprazole in tablets thus ensuring the accuracy of dosage of the active ingredient.

Cilj ovog rada bio je odrediti raspodjelu veličina čestica, kut mirovanja, nasipnu gustoću, gustoću nakon potresanja te indekse koji pokazuju svojstva tečenja prašaka i mješavina prašaka. Na temelju dobivenih podataka određene su karakteristike prašaka i karakteristike mješavina tih prašaka. U eksperimentu je korišteno sedam komponenata iz kojih je pripremljeno sedam različitih mješavina prašaka. Kao osnovna komponenta u svim mješavinama korištena je granulirana saharoza dobivena granuliranjem usitnjene saharoze p.a. uz dodatak veziva polivinilpirolidona (PVP). Mikrokristalinična celuloza (MCC), manitol, laktoza te PanExcea MC200G izvorna i granulirana, korištene su kao punila u mješavinama. U svaku mješavinu, kao sredstvo za klizenje, dodan je magnezijev stearat. Na temelju raspodjele veličina čestica i svojstva tecivosti prašaka i mješavina prašaka može se zaključiti da veliki udio čestica u području većih vrijednosti dovodi do bolje tecivosti prašaka. Također se pokazalo da širina raspodjele nema značajan utjecaj na svojstva tecivosti mješavina prašaka. The purpose of this work was to determine the particle size distribution, angle of repose, bulk density, tapped density and indexes that show the flow properties of powders and powder mixtures. Based on experimental and calculated data, the specific characteristics of powders and mixture were determined. In the experiments, seven different powder mixtures were prepared combining seven components. Sucrose obtained by granulation of grinded sucrose with polyvinylpyrrolidone (PVP) as a binder was used as a core component in all mixtures. Microcrystalline cellulose (MCC), mannitol, lactose and PanExcea MC200G original and granulated, were used as fillers in the mixtures. Magnesium stearate was added as lubricant. Based on the particle size distribution and the flow properties of powders and mixtures it can be concluded that a greater proportion of large particles leads to better flow properties of powders. Also, it was shown that the distribution span has no significant effect on the flow properties of powder mixtures.

Sušenje s raspršivanjem se koristi za sušenje otopina, suspenzija, emulzija i pasti. Kratko vrijeme zadržavanja u sušioniku omogućuje sušenje toplinski osjetljivih materijala. Rezultirajući produkt je najčešće u obliku finog prahaujednačenih svojstava. Sušenje s raspršivanjem je stoga neizostavan proces u prehrambenoj i farmaceutskoj industirji. Mikrokristalinična celuloza (Avicel PH 101) i polivinilpirolidon (PVP K30), mehanički izmiješani, koriste se pri peletiranju i tabletiranju poboljšavajući svojstva dobivenih proizvoda. Umjesto mehaničkog miješanja navedenih komponenata može ih se pomiješati u sušioniku s raspršivanjem sušenjem suspenzije mikrokristalinične celuloze u vodenoj otopini PVP-a. U tu svrhu pripravljena je navedena suspenzija i sušena u laboratorijskom sušioniku s raspršivanjem Buchi B-290. Istražen je utjecaj protoka suspenzije, protoka zraka za raspršivanje te veličine otvora raspršivača na granulometrijska, morfološka i strukturna svojstva dobivenog praha. Ostali procesni uvjeti, ulazna temperatura zraka (180 °C) i protok zraka za sušenje (38 m3 h-1), konstantni su za sve eksperimente. Raspodjela veličina čestica određena je metodom laserske difrakcije, a raspodjela veličina pora metodom adsorpcije i desorpcije dušika. Struktura i morfologija uzoraka utvrđena je metodom rendgenske difrakcije i pretražnom elektronskom mikroskopijom. Uvjeti sušenja utječu na strukturu i granulometrijska svojstva dobivenog praha.

Tez (Yüksek Lisans) -- İstanbul Teknik Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, 2012, Thesis (M.Sc.) -- İstanbul Technical University, Institute of Science and Technology, 2012, Günümüzde, nanolifler sahip oldukları yüksek yüzey alanı hacim oranına bağlı olarak birçok biyomedikal uygulamada tercih edilmektedir. Poli (antranilik asit) sahip olduğu karboksil grubu nedeniyle protein immobilizasyon çalışmalarında kullanılabilecek polianilin türevi bir polimerdir. Biyouyumlu polimerler ise toksik olmamaları ve kolay degrede olabilmeleri gibi özelliklere sahipken, yapılarında fonksiyonel grupları olmamalı nedeniyle protein immobilizasyon çalışmalarında ve hücre tutunma çalışmalarında kullanımı sınırlıdır. Bu çalışmada, öncelikle poli (antranilik asit) ile biyouyumlu polimerler olan polivinilpirolidon ve polikaprolakton karışımları gerçekleştirilerek gelecekte kullanım amaçları için fonksiyonel yüzeye sahip polimerler elde edilmiştir. Bu polimerlerden nanolif üretebilmek için elektro çekim yöntemi kullanılmıştır. Ayrıca, kondüktometre ve elektrokimyasal empedans spektroskopisi kullanılarak elektro çekim çözeltileri ve üretilen nanoliflerin iletkenlikleri tayin edilmiştir. Sonrasında, streptavidin proteini en hidrofobik özelliğe sahip nanolifler üzerine immobilize edilmiştir. Sonuçlara göre üretilen bu nanoliflerin gelecekte birçok biyolojik amaçlı uygulamalarda kullanılabileceği anlaşılmıştır., Nowadays, nanofibers have great attention in biomedical applications due to their properties of having high surface to volume ratio. Poly (anthranilic acid) is a special form of polyaniline that has carboxylic group which can be important for protein immobilization studies. Biocompatible polymers are important due to being non-toxic and easy degradation nature; nevertheless they are lack of functional groups which prevents their interaction with proteins and their use in cell adhesion studies. In this dissertation, poly (anthranilic acid) was blended with biocompatible polymers named poly (vinyl pyrrolidone) and polycaprolactone to have functionalized surface for future use purposes. To nanofiber production electrospinning method was applied. Also, both conductometer and electrochemical impedance spectroscopy was used to identify the conductivity of the electrospinning solutions and nanofibers. Furthermore, streptavidin was immobilized on to the nanofibers that were chosen as being more hydrophobic. The results indicated that these produced nanofibers can be used in many biological applications and sensing applications., Yüksek Lisans, M.Sc.

Tez (Yüksek Lisans) -- İstanbul Teknik Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, 2011, Thesis (M.Sc.) -- İstanbul Technical University, Institute of Science and Technology, 2011, Bu çalışmada 92,6 ve 145 meşdeğer/100 g KDK kapasiteli, iki çeşit Na MMT kullanılmıştır: MMT (92,6) ve MMT (145). Bu killer oktadesil amonyum ile Bölüm 3.3.1.’de verilen yöntemle organokil haline getirilmiştir: OK (92,6) ve OK (145). Bu organokiller kullanılarak Bölüm 3.3.2.’de verilen yöntemle PVPP çapraz bağlı nanokompozitleri hazırlanmıştır. Örneklerde OK yüzdesi % 5 ve % 10 olarak alınmıştır. Örneklerin tanımlamaları OK yüzdesi, KDK farkını kapsayacak şekilde, mesela % 5 OK içeren 145 KDK’lı PVPP örneği “PVPP-OK/5 (145)” şeklinde yapılmıştır. Nanokompozitlerin adsorpsiyon deneylerindeki farklarını belirlemek için referans olarak Bölüm 3.3.2.’de verilen yöntem OK kullanılmadan yapılarak çapraz bağlı kilsiz PVPP örneği de sentezlenmiştir. Hazırlanan örneklerin FTIR, DSC ve TGA karakterizasyonları yapılarak sentezlenen örnek tanımlanmıştır. Bu örnekler Bölüm 3.3.3.6.’da verilen yöntemle 0,05 g kullanılarak 40 mg/L konsantrasyondaki metilen mavisi çözeltisinden adsorpsiyon deneyleri 30 0C’ta yapılmıştır. Veriler qt-t grafikleri ile gösterilmiştir. Kil ve organokiller ile PVPP ve PVPP nanokompozit örneklerinin ne kadar metilen mavisi adsorpladığı bulunduktan sonra adsorpsiyon hızının 1. ve 2. dereceden hız denklemine uygulanabilirliği araştırılmıştır. PVPP-OK/10 (92,6) örneğinin 0,01, 0,03 ve 0,05 g miktarlarında 40 mg/L konsantrasyondaki metilen mavisi çözeltisinde 30 0C’ta adsorpsiyonu yapılarak adsorban miktarının adsorpsiyon kapasitesine etkisi araştırılmıştır. PVPP-OK/10(92,6) örneği, 0,05 g miktarında 40 mg/L konsantrasyondaki metilen mavisi çözeltisinde kullanılarak farklı sıcaklıklarda adsorpsiyon deneyleri yapılmıştır. 30, 40 ve 50 0C sıcaklıklarda yapılan deney sonuçlarından termodinamik hesaplamalar ile aktivasyon enerjisi hesaplanmıştır. 0,05g miktarındaki PVPP-OK/10 (92,6) örneğinin 40, 80, 120 mg/L konsantrasyondaki metilen mavisi çözeltisinden adsorpsiyonu deneyleri 30 0C’ta yapılarak sonuçlar Freundlich ve Langmuir adsorpsiyon izotermlerine uygulanmıştır., In this study, two types of Na MMT with cation excahange capacity (CEC) values of 92,6 and 145 meq/100 g are used: MMT (92,6) and MMT (145). The mentioned clays are modified into organoclay with octadecyl ammonium by using the method given in Section 3.3.1: OC (92,6) and OK (145). The mentioned organoclays are make into PVPP crosslinked nanocomposites by using the method given in Section 3.3.2. The OC percentages are taken as 5% and 10% for these samples. The samples are definied including the OC percentage and the difference of CEC value, for instance the PVPP which has 145 meq/100 g CEC value with 5% OC is defined as ‘PVPP-OC/5 (145)’. The sample of crosslinked PVPP without organoclay is also synthesised by using the method in Section 3.3.2. to specify the differences on the adsorption experiments of nanocomposites. The synthesised samples are defined by performing the FTIR, XRD, DSC and TGA characterizations. The adsorption experiments of these samples which are taken 0.05 g are conducted on methylene blue solution with 40 mg/L concentration at 30 0C by using the method given in Section 3.3.3.6. The data are plotted on qt-t graphs. After determining the adsorption capacities of the clay and organoclays with PVPP and PVPP nanocomposites on metyhlene blue, the applicability of adsorption rate on first and second order rate equation is investigated. The effect of adsorbent amount on adsoption capacity is investigated for PVPP-OC/10 (92,6) sample with 0.01, 0.03 and 0.05 g amounts on metyhlene blue solution of 40 mg/L by performing adsorption at 30 0C. The adsorption experiments at various temperatures are performed by using 0.05 g of the sample PVPP-OC/10 (92,6) on methylene blue solution with 40 mg/L concentration. Activation energy is calculated by thermodynamic calculations using the data taken from the experiments at 30, 40 and 50 0C temperatures. The adsorption experiments of the sample PVPP-OC/10 (92,6) with 0.05 g amount on metyhlene blue solution at 40, 80, 120 mg/L concentrations are performed at 30 0C and the results are applied on the Freundlich and Langmuir isotherms., Yüksek Lisans, M.Sc.

The objective of the present investigation was to study the influence of polyethylene glycol 4000 (PEG) and polyvinylpyrrolidone K30 (PVP) on in vitro dissolution of etoricoxib from solid dispersions. The preliminary studies were carried out using physical mixture of drug and carriers. The solid dispersions were prepared using the solvent evaporation method. A 32 factorial design was adopted in the solvent evaporation method using the concentration of PEG and PVP as independent variables. Full and reduced models were evolved for dependant variables, such as the percentage of drug release in 10 min (Q10), percentage of drug release in 30 min (Q30), percentage of drug release in 45 min (Q45) and percent dissolution efficiency (DE). The reduced models were validated using two check points. Q10 > 65%, Q30 > 75%, Q45 > 85% and DE > 80% were used as constraints for the selection of an optimized batch. Contour plots are presented for the selected dependant variables. PEG was found to be more effective in increasing the drug dissolution compared to PVP. Wettability study was carried out for pure drug and optimized batch. FT-IR spectroscopy, microscopic study, differential scanning calorimetry and X-ray diffraction study were carried out in order to characterize drug in the solid dispersions. Improved dissolution was attributed to decreased crystallinity of the drug, improved wetting and solubilizing effects of carriers such as PEG and PVP from the solid dispersion of etoricoxib. In conclusion, dissolution of etoricoxib can be modulated using appropriate levels of hydrophilic carriers., U radu je proučavan utjecaj polietilenglikola 4000 (PEG) i polivinilpirolidona K30 (PVP) na in vitro oslobađanje etorikoksiba iz čvrstih disperzija. Preliminarni pokusi provedeni su sa smjesom ljekovite tvari i polimernih nosača. Čvrste disperzije pripravljene su metodom uparavanja otapala. Za ovu metodu razvijen je 32 faktorijalni dizajn koristeći koncentraciju PEG i PVP kao nezavisne varijable. Za zavisne varijable razvijeni su potpuni i reducirani modeli, kao što su postotak oslobođene ljekovite tvari u 10 (Q10), 30 (Q30) ili 45 minuta (Q45) i postotak učinkovitosti oslobađanja (DE). Reducirani modeli su validirani pomoću dviju kontrolnih točaka. Q10 > 65%, Q30 > 80%, Q45 > 85% i DE > 80% su upotrebljeni kao ograničenja za izbor optimirane serije. Prikazane su konturne linije za pojedine zavisne varijable. Oslobađanje lijeka bilo je učinkovitije iz pripravaka s PEG-om. Vlaženje je proučavano za čistu ljekovitu supstanciju i omptimiranu seriju. Za karakterizaciju ljekovite tvari u čvrstim disperzijama korištene su FT-IR spektroskopija, mikroskopske studije, diferencijalna pretražna kalorimetrija i difrakcija rentgenskim zrakama. Povećano oslobađanje posljedica je smanjene kristaliničnosti ljekovite tvari, pojačanog vlaženja i solubilizacijskog učinka polimernih nosača u disperzijama. Može se zaključiti da se oslobađanje etorikoksiba može modulirati promjenom količine hidrofilnih nosača.