Search

The objective of this review is to produce a synthesis of the state of knowledge regarding the epidemiology, pharmacology, clinical and analytical toxicology of gabapentinoids. The pharmacological class of gabapentinoids is mainly represented by gabapentin and pregabalin, which were marketed around the 2000s. Soon after their marketing, cases of misuse were documented and related to abuse and dependence. Gabapentinoids are well-tolerated and acute poisonings are most often benign, except in cases of poly-intoxication, particularly with opiates. Pregabalin increases the risk of death due to opioid overdose. To date, there is no specific treatment, management is based on symptomatic treatment. Numerous analytical methods allowing the detection and determination of pregabalin and gabapentin in blood, urine and hair have been published, the analyzes are mainly carried out in liquid chromatography coupled to tandem mass spectrometry. Testing for gabapentinoids should be done routinely in death related to substance abuse., L’objectif de cette revue de la littérature est de réaliser une synthèse de l’état des connaissances concernant l’épidémiologie, la pharmacologie, la toxicologie clinique et analytique des gabapentinoïdes. La classe pharmacologique des gabapentinoïdes est principalement représentée par la gabapentine et la prégabaline, qui ont été commercialisées autour des années 2000. Rapidement après leur commercialisation, des cas de mésusage ont été documentés dans des contextes d’abus et de dépendance. Ce sont des médicaments bien tolérés et les intoxications aiguës sont le plus souvent bénignes, sauf en cas de poly-intoxication en particulier avec des opiacés. La prégabaline augmente le risque de décès par overdose aux opiacés. En l’absence d’antidote spécifique, la prise en charge repose sur un traitement symptomatique. De nombreuses méthodes analytiques permettant la détection et le dosage de la prégabaline et de la gabapentine dans le sang, les urines et les cheveux ont été publiées, aujourd’hui les analyses sont le plus souvent effectuées en chromatographie liquide couplée à la spectrométrie de masse en tandem. La recherche des gabapentinoïdes devrait être effectuée systématiquement dans les cas de décès liés à l’usage de substances.

In the present paper a modern sights to problem of chronic psychogenic pain and its relation to depressive and anxiety disorders have been looked. Based on this point of view, the requirements to choice of optimal pharmacological tool within complex therapy of psychogenic pain, depression and anxiety have been analyzed. A main attention paid to mechanisms of action and peculiarities of clinical use of drugs: duloxetine (Revival) – antidepressant from SNRI group with unique mechanisms of action and clinico-pharmacological properties, which make possible to realize the on-time impact on the mechanisms of development of depression and psychogenic pain; and pregabaline (Ligato) – drug from the anticonvulsants group, which influenced on universal mechanisms of cell ionic permeability at anxiety disorders and psychogenic pain. A clinical efficacy of duloxetine (Revival) and pregabaline (Ligato), its safety characteristics, and recommendations of practical use have been looked in detail., В статье рассмотрены современные взгляды на проблему хронической психогенной боли и ее взаимосвязь с депрессивными и тревожными расстройствами. С этой точки зрения проанализированы требования к выбору оптимальных фармакологических инструментов в рамках комплексной терапии психогенной боли, депрессии и тревоги. Особое внимание уделено механизмам действия и особенностям клинического применения препаратов: дулоксетин (Ревивал)) – антидепрессанта из группы ИЗССН, обладающим уникальными механизмами действия и клинико-фармакологическими свойствами, позволяющими реализовать одномоментное воздействие на механизмы развития депрессии и психогенной боли; и прегабалин (Лигато) – средства из группы антиконвульсантов влияющего на универсальные механизмы клеточной ионной проницаемости при тревожных расстройствах и психогенной боли. Детально рассмотрены клиническая эффективность дулоксетина (Ревивала) и прегабалина (Лигато), их характеристики безопасности и рекомендации по практическому применению., В статті розглянуті сучасні погляди на проблему хронічного психогенного болю та його взаємозв’язок з депресивними та тривожними розладами. З цієї точки зору проаналізовані вимоги до вибору оптимальних фармакологічних інструментів в рамках комплексної терапії психогенного болю, депресії та тривоги. Особливу увагу приділено механізмам дії та особливостям клінічного застосування препаратів: дулоксетин (Ревівал) – антидепресанта з группи ІЗССН, що володіє унікальними механізмами дії та клініко-фармакологічними властивостями, які дозволяють реалізувати одночасний вплив на механізми розвитку депресії та психогенного болю; та прегабалін (Лігато) – засобу з групи антиконвульсантів, що впливає на універсальні механізми клітинної іонної проникності при тривожних розладах та психогенному болю. Детально розглянуті клінічна ефективність дулоксетину (Ревівалу) та прегабаліну (Лігато), їх характеристики безпеки та рекомендації щодо практичного застосування.

Cette thèse s’intéresse à deux notions intriquées : le cas complexe des douleurs neuropathiques, ainsi que les problématiques gravitant autour d’un de ses principaux traitements, à savoir la prégabaline (Lyrica).Elle aborde de manière globale ce type de douleurs, en effectuant dans un premier temps des rappels de physiopathologie et en s’intéressant à leur diagnostic. Elle brosse ensuite l’ensemble des approches thérapeutiques disponibles, qu’elles soient médicamenteuses ou non, en s’appuyant entre autres sur les recommandations françaises établies en 2020 par des neurologues et médecins spécialisés dans la douleur, supervisées et validées par l’IASP (International Association for the Study of Pain).Elle enchaine sur la toxicomanie associée à la prégabaline, en se basant sur les rapports des observatoires européens, notamment au Royaume-Uni, en Finlande et en France, ce sujet nécessitant une vigilance particulière du pharmacien d’officine. Elle se termine enfin sur une étude de terrain menée sur les patients d’une pharmacie de quartier de Marseille concernant leur rapport vis-à-vis de leurs douleurs neuropathiques, ainsi que l’impact de leur traitement sur leur pathologie et sur leur qualité de vie. Les résultats sont tout aussi variés que le profil des patients et mériteraient de plus amples études.

International audience

Among the various substances consumed by the addict, the misuse of drugs is one of the most common types of use. The emergence of a new, previously unmisuse class has been observed in recent years and among its classes is Pregabalin. Pregabalin is a molecule used in the treatment of epilepsy as well as in the management of neuropathic pain. In recent years, we have observed an increase in cases of misuse of this substance in France but also throughout the world. Obtaining it with a simple prescription makes it easy to have and affordably. Its mechanism of action remains unknown. However we know that taking it at high dose causes troubles and especially when is associated with opiates. It is therefore necessary to put in place means of combating this misuse in order to identify diversion as quickly as possible and to provide optimal care for the so-called dependent or drug addict., Parmi les différentes substances consommées par le toxicomane, le mésusage ou l’usage détourné de médicaments devient de plus en plus répandus. En effet, on observe l’émergence de nouvelles classes auparavant non détournées, depuis quelques années et parmi ces classes médicamenteuses, on compte la molécule de Prégabaline. La Prégabaline est une molécule utilisée normalement dans le traitement de l’épilepsie ainsi que dans la prise en charge des douleurs dites neuropathiques. Depuis quelques années, nous constatons une augmentation des cas de mésusage de cette substance à des fins toxicomanogènes, en France mais également dans le monde entier. Son obtention à l’aide d’une simple ordonnance en fait une substance facile à se procurer et à moindre coût. Si son mécanisme d’action reste méconnu, on sait que sa prise à une dose plus forte que celle thérapeutique, provoque chez son utilisateur une sensation de bien-être qu’on peut qualifier de « défonce », une somnolence. Ils l’utilisent comme une aide dans le sevrage notamment aux opiacés. Néanmoins, son détournement peut conduire à de graves dangers pour la santé et notamment en association avec d’autres substances à de gros risques de surdosage. Il faut donc mettre en place des moyens de lutte contre ce mésusage afin de repérer au plus vite les détournements et prendre en charge de manière optimale la personne dite dépendante ou toxicomane.

Pregabalin epilepsi, nöropatik ağrılar, anksiyete bozukluğu, sosyal anksiyete bozukluğu ve kısmi başlangıçlı nöbetlerde ek tedavinin parçası olarak kullanılan bir ilaçtır. Bu çalışmada molekül yapısının doymuş olması sebebiyle yeterli ışık absorbsiyonu göstermeyen pregabalinin kapsüllerde tayini için florimetrik dedektörün kullanıldığı bir yüksek performanslı sıvı kromatografisi yöntemi geliştirilmiştir. Yöntem, Pregabalin'in içerdiği primer amin gubunun 9- fluorenilmetil kloroformat belirteci ile verdiği reaksiyona dayanmaktadır. Bu yöntemde maddenin FMOC belirteci ile reaksiyon verdiği optimum koşullar; asetonitril/su faz oranının 4 olduğu pH:9 tamponlu ortamda 60°C sıcaklıkta 5 dakika süre ısıtmayla elde edilmiştir. Pregabalin-FMOC türevinin kromatografik analizi C18 kolonda; 20 mM potasyum fosfat tamponu (pH:3.9)-asetonitril (70:30, h/h) hareketli fazı ile 1.0 mL/dak akış hızında gerçekleşmiştir. İç standart olarak gabapentin kullanılmış ve türevin takibi floresans dedektör ile 260 nm eksitasyon 315 nm emisyon dalga boylarında yapılmıştır. Maddenin doğrusallık aralığı 0.5-6.0 μg/mL, gözlenebilme ve tayin sınırı sırasıyla 0,039 μg/mL ve 0,117 μg/mL olarak bulunmuştur. Geliştirilen yöntem pregabalinin kapsüllerdeki analizine başarıyla uygulanmış ve sonuçlar Student-t ve Fisher-F testleri uygulanarak istatistiksel olarak farmakope yöntemi ile elde edilenlerle karşılaştırılmıştır. Pregabalin is a drug used as an adjunctive treatment in epilepsy, neuropathic pain, anxiety disorder, social anxiety disorder and partial onset seizures. In this study, a high performance liquid chromatography method was developed for the determination of pregabalin in tablets which does not show sufficient light absorption due to saturated molecular structure. The method is based on the reaction of the primary amine group of Pregabalin with the 9-fluorenylmethyl chloroformate reagent. In this method, the optimum conditions in which the substance reacts with the FMOC reagent are; acetonitrile / water phase ratio of 4: pH: 9 buffer medium at 60 ° C was obtained by heating for 5 minutes. Chromatographic analysis of pregabalin-FMOC derivative was carried out in C18 column with 20 mM potassium phosphate buffer (pH: 3.9) -acetonitrile (70:30, v / v) at a flow rate of 1.0 mL / min. Gabapentin was used as the internal standard and the derivatives were monitored by fluorescence detector at 260 nm excitation and 315 nm emission wavelengths. The linearity range of the substance was 0.5-6.0 μg / mL, the limit of observability and determination were 0.039 μg / mL and 0.117 μg / mL, respectively. The developed method was successfully applied to the analysis of pregabalin in tablets and the results were compared with those obtained by the pharmacopoeia methods by applying Student-t and Fisher-F tests. 94

[Analyse de Shanthanna H, Gilron I, Rajarathinam M, et al. Benefits and safety of gabapentinoids in chronic low back pain: a systematic review and meta-analysis of randomized controlled trials. PLoS Med 2017;14: e1002369. DOI: 10.1371/journal. pmed.1002369] Cette synthèse méthodique avec méta-analyse basée sur des études de (très) faible qualité méthodologique montre une balance bénéfice risque clairement défavorable pour la gabapentine et la prégabaline dans l’indication lombalgie chronique aspécifique, avec des preuves d’efficacité clinique très limitées voire nulles, des effets indésirables fréquents et un coût non négligeable.

Gabapentin ve pregabalin epilepsi ve nöropatik ağrı tedavisinde sıklıkla kullanılmaktadır. Güvenli advers etki profilleri nedeni hepatik yetmezliği olan epilepsi hastalarının tedavisinde tercih edilmelerine rağmen gabapentin ve pregabalin tedavisi ile ilişkilendirilmiş hepatik hasar vakaları bulunmamaktadır. Bu noktadan hareketle tez çalışması kapsamında, gabapentin ve pregabalinin in vitro HepG2 hücre modeli kullanılarak hepatotoksisitenin değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Bu amaçla HepG2 hücrelerinde ajanların sitotoksik etkileri, apoptotik/nekrotik etkileri ve ALT, AST, total bilirubin ve üre gibi hepatik biyogöstergelerin seviyeleri değerlendirilmiştir. Ek olarak HepG2 hücrelerinde ajanlara maruziyeti takiben reaktif oksijen türlerinin seviyesi ölçülmüştür. Sonuçlara göre, gabapentin ve pregabalin uygulanan hücrelerde hücre canlılığı azalmış ve apoptotik hücre ölümü indüklenmiştir. Kültür ortamında AST seviyesi gabapentin ve pregabalin uygulanan gruplarda artmıştır. Ayrıca pregabalin uygulaması HepG2 hücrelerinde reaktif oksijen türlerinin seviyesinin artmasına neden olmuştur. Sonuç olarak çalışmamızda elde ettiğimiz bulgular doğrultusunda in vitro gabapentin ve pregabalin maruziyeti hepatotoksisite ile ilişkilendirilebilecek etkilere neden olduğu söylenebilir.Anahtar Sözcükler: Gabapentin, Pregabalin, Hepatotoksisite, HepG2 hücreleri, Sitotoksisite, Apoptotik/Nekrotik hücre ölümü, Biyokimyasal parametreler, Reaktif oksijen türleri. Gabapentin and pregabalin are frequently used in the treatment of epilepsy and neuropathic pain. Although they are preferred in the treatment of epileptic patients with hepatic insufficiency because of their safe profiles, there are reported cases of hepatic damage associated with gabapentin and pregabalin treatment. Therefore, potential hepatotoxic effects of gabapentin and pregabalin were aimed to evaluate using in vitro HepG2 cell model in our study. For this purpose, cytotoxic effects, apoptotic / necrotic effects and levels of hepatic biomarkers such as ALT, AST, total bilirubin and urea in HepG2 cells were evaluated. In addition, the level of reactive oxygen species was measured in HepG2 cells following exposure to agents. According to our results, decreased cell viability and induced apoptotic cell death were determined in gabapentin and pregabalin applied According to our results, gabapentin and pregabalin applied to cells decreased cell viability and induced apoptotic cell death. AST levels in culture medium increased in gabapentin and pregabalin applied to cells. In addition, pregabalin administration caused an increase in the level of reactive oxygen species in HepG2 cells. In conclusion, it could be said that in vitro gabapentin and pregabalin exposure may cause hepatotoxicity in our study.Keywords: Gabapentin, Pregabalin, Hepatotoxicity, HepG2 cells, Cytotoxicity, Apoptotic/Necrotic cell death, Biochemical parameters, Reactive oxygen species. 46

[Analyse de Krebs EE, Gravely A, Nugent S,et al. Effect of opioid vs nonopioid medications on pain-related function in patients with chronic back pain or hip or knee osteoarthritis pain: the SPACE randomized clinical trial. JAMA 2018;319:872-82. DOI:10.1001/jama.2018.0899] Cette étude contrôlée, randomisée, pragmatique, d’une durée de 12 mois, de bonne qualité méthodologique, montre que chez les patients souffrant de douleur chronique non liée au cancer les antalgiques opioïdes n’ont pas de supériorité d’efficacité pour la fonction liée à la douleur ni pour l’intensité de la douleur. Les effets indésirables sont significativement plus fréquents dans le groupe traité par opioïdes.

Diyabet, toplumun büyük bölümünü etkileyen ve kandaki glikoz miktarının kontrol edilememesinden kaynaklanan metabolik bir hastalıktır. Diyabetik nöropati, diyabet hastalığının önemli bir komplikasyonudur. Diyabetik nöropatide yaşam kalitesini azaltan en önemli faktör ağrıdır. Çalışmamızda Timokinon'un diyabetik nöropatik ağrıdaki koruyucu etkisini ve etki mekanizmasını Pregabalinle karşılaştırarak incelemek amaçlanmıştır. Çalışmamızda Wistar Albino cinsi erkek ratlar kullanılmıştır. Ratlar; Kontrol (n=6), Diyabet (n=6), Diyabet+TQ (n=6) ve Diyabet+PGB (n=6) olarak gruplara ayrılmıştır. STZ (45 mg/kg i.p.) ile diyabet oluşturulduktan sonra Diyabet+TQ grubuna 50 mg/kg Timokinon ve Diyabet+PGB grubuna 30 mg/kg Pregabalin 14 gün süreyle oral gavaj yoluyla uygulanmıştır. Kan glikoz düzeyleri ölçülmüştür. Tail flick ve hot plate testleri uygulanmıştır. Biyokimyasal analizler için alınan kanlardaki; TNF-ɑ, IL-1β, IL-6, cGMP, TBARS, SOD ve CAT seviyeleri değerlendirilmiştir. Bulgularda; diyabet grubunda hot plate ve tail flick latenslerinin anlamlı olarak kısaldığı (p

GirişKaraciğerin kan akımının belirli bir süre boyunca kesilip iskemiye uğraması ve sonradan perfüzyonun tekrar devam etmesi sonucuyla ortaya çıkan hasar iskemik reperfüzyon hasarıdır. Bu süre içinde karaciğerde ve uzak organlarda hasara sebep olan bir inflamatuar kaskad başlamaktadır. İskemi süresi uzadıkça görülen hasar hayati olabilmektedir. AmaçKaraciğer cerrahisinin başarısını etkileyen en önemli faktörün iskemi reperfüzyon hasarı olduğu düşünülmektedir. Pregabalin birçok organda iskemik reperfüzyona bağlı hasarı engellemede çalışılmıştır. Bu çalışmada pregabalin'in karaciğer iskemik hasarını engellemedeki rolünü araştırmak amaçlanmıştır.Yöntem ve Gereçler40 adet Wistar-Albino 6-8 haftalık erkek sıçan 5 gruba ayrıldı. İlk kontrol grubuna sadece laparotomi ikinci gruba bir medikasyon verilmeden 1 saat iskemi ve 2 saat reperfüzyon uygulandı. 3. gruba iskemiden 30 dakika önce 150mg/kg intraperitoneal NAS, 4. gruba 30mg/kg pregabalin ve 5. gruba 60mg/kg pregabalin uygulandı. İskemi öncesi ve sonrasında kan örneklerinden AST, ALT, TNF- α, NF-KB, IL-6 ve apoptozis belirteçleri olarak dokuda kaspaz-3 ve bcl-2 ve bax bakıldı. Daha histopatolojik inceleme için doku örnekleri alındı. Bulgular60 mg pregabalin tedavisinin AST değerlerine göre N-asetilsistein tedavisinden ve 30 mg pregabalin tedavisinden iskemi reperfüzyon hasarını engellemede belirgin şekilde üstün olduğu görüldü (p=0.0003). Kan TNF-α değerleri incelendiğinde, kontrol grubuyla karşılaştırıldığında N-asetilsistein, 30 mg pregabalin, 60 mg pregabalin tedavilerinden en üstün olanın 60 mg pregabalin tedavisi olduğu bulundu (p=0.003, 0.01, 0.001). Dokudaki TNF-α seviyeleri de pregabalin tedavisinin etkili olduğunu fakat N-asetilsistein'den üstün olmadığını göstermiştir (p=0.011, 0.0003).Sonuçlarİskemi reperfüzyonun karaciğerde hasara sebebiyet verdiği, çalışma grubumuz olan pregabalin molekülünün bu hasarı engellemede anlamlı derecede etkin olduğunu ve N-asetilsistein'e terapötik üstünlüğünün olabildiği bulunmuştur. IntroductionIschemic reperfusion injury is the result of interruption blood flow to the liver causing ischemia for a certain period of time and later continuation of the flow thus the reperfusion. During this period an inflammatory cascade starts causing damage to the liver and distant organs. AimIschemia reperfusion injury is thought to be the most important factor affecting the success of liver surgery. Pregabalin has been studied to prevent ischemic reperfusion injury in many organs. The aim of this study was to investigate the role of pregabalin in preventing liver ischemic injury.Materials and Methods40 Wistar-Albino 6-8 week old male rats were divided into 5 groups. 4 groups other than the control group underwent hepatic ischemia for 1 hour followed by 2 hours of reperfusion. Only laparotomy was performed in the first sham group. The second group underwent 1 hour ischemia and 2 hours of reperfusion without any medication. The third group received 150 mg/kg intraperitoneal adminestration of NAS, fourth group received 30 mg/kg pregabalin and fifth group received 60 mg/kg pregabalin. AST, ALT, TNF- α, NF-KB, IL-6 levels were measured in blood samples taken before and after ischemia and apoptosis was measured via caspase-3, bcl-2 and bax. In addition, tissue samples were evaluated for ischemia by histopathological examination.Findings60 mg pregabalin treatment was found to be significantly superior to N-acetylcysteine treatment and 30 mg pregabalin treatment according to AST values (p=0.0003). For blood TNF-α values 60 mg pregabalin treatment was found superior to N-acetylcysteine, 30 mg pregabalin and 60 mg pregabalin treatments when compared with control group (p=0.003, 0.01, 0.001). TNF-α levels in the tissue also showed that pregabalin treatment was effective but not superior to N-acetylcysteine (p = 0.011, 0.0003).ResultsIt has been found that ischemia reperfusion causes damage to the liver and this damage might be irreversible when no treatment is given. Our study group, pregabalin molecule, was found to be significantly effective in preventing ischemia reperfusion injury and could have a therapeutic advantage over N-acetylcysteine. 47

Nöropatik ağrının tedavisinde kullanılan ilaçlardan pregabalin'in omurga füzyonu üzerine etkisini incelediğimiz çalışmamız, Trakya Üniversitesi Hayvan Deneyleri Yerel Etik Kurulu onayı (Ek I) alınarak Trakya Üniversitesi Tıp Fakültesi Deney Hayvanları ve Araştırma laboratuvarından elde edilen 32 adet SpragueDawley cinsi sıçan üzerinde gerçekleştirildi.Sıçanlar Kontrol grubu: Omurga füzyonu kontrol grubu (Omurga füzyonu uygulanıp pregabalin verilmeyen grup), D10 grubu: Düşük doz pregabalin grubu (Omurga füzyonu uygulanıp 6 hafta boyunca 10 mg/kg oral pregabalin verilen grup), D30 grubu: Orta doz pregabalin grubu (Omurga füzyonu uygulanıp 6 hafta boyunca 30 mg/kg oral pregabalin verilen grup), D100 grubu: Yüksek doz pregabalin grubu (Omurga füzyonu uygulanıp 6 hafta boyunca 100 mg/kg oral pregabalin verilen grup) olacak şekilde 4 gruba ayrıldı.Kontrol grubu omurga füzyonu modeli açısından D10, D30 ve D100 gruplarındaki sıçanlar için kontrol grubu olarak takip edildi. D10 grubundaki sıçanlar düşük doz pregabalin verilen omurga füzyonu modeli, D30 grubundaki sıçanlar orta doz pregabalin verilen omurga füzyonu modeli, D100 grubundaki sıçanlar yüksek doz pregabalin verilen omurga füzyonu modeli olarak ele alındı.Omurga füzyonu modeli olarak tüm sıçanlara orta hat lomber posterior longitudinal insizyonla girilerek L4-L5 omurgaların intertransvers bölgeleri dekortike edilerek füzyon işlemi uygulandı. Sonrasında D10 grubundaki sıçanların içme suyuna 10 mg/kg olacak şekilde pregabalin konularak 6 hafta takip edildi; D30 grubundaki sıçanların içme suyuna 30 mg/kg olacak şekilde pregabalin konularak 6 hafta takip edildi; D100 grubundaki sıçanların içme suyuna 100 mg/kg olacak şekilde pregabalin konularak 6 hafta takip edildi; kontrol grubunun içme suyuna herhangi bir ilaç konulmadı ve 6 hafta takip edildi. Cerrahi işlem sonrası 6 hafta tamamlanınca tüm sıçanlar anestezi altında radyografi çekilmesi işlemini takiben yüksek doz anesteziyle sakrifiye edildi. Tüm sıçanların lomber omurgaları eksize edildi ve manuel palpasyonla muayenenin ardından histolojik araştırma yapılması için ayrıldı. Manuel palpasyon ile değerlendirme sonucunda yüksek doz pregabalin verilen sıçanlarda füzyonun istatistiksel olarak azaldığı görüldü, bu durum yüksek doz pregabalin verilmesinin sıçanlarda omurga füzyonunu inhibe ettiği şeklinde yorumlandı. Radyolojik inceleme sonucunda yüksek doz alan sıçanlarda skorların daha düşük olduğu görüldü ancak gruplar ile arasında füzyon oranı açısından istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmadı. Histopatolojik inceleme sonucunda kontrol grubu ve düşük doz pregabalin verilen D10 grubundaki fibroblast yoğunluğu, neovaskülarizasyon skorları ve yeni kemik oluşumu skorları, orta doz pregabalin verilen D30 ve yüksek doz pregabalin verilen D100 gruplarına kıyasla istatistiksel olarak anlamlı derecede yüksek olduğu bulundu; ancak inflamasyon hücre sayıları kıyaslandığında D30 grubunda inflamasyon hücre sayısının diğer gruplara kıyasla istatistiksel olarak anlamlı derecede yüksek olduğu görüldü.Çalışmamızın sonucuna göre herhangi bir nedenle omurga füzyonu uygulanmış hastalarda erken dönemden başlanarak uzun süreli pregabalin kullanılması füzyon oluşumunu inhibe etme riski taşımaktadır. Bununla birlikte bu çalışmada elde edilen sonuçlar, daha çok hayvan bulunduran çalışmaların yapılması gerektiğini de göstermektedir. Our study was searching the influence of pregabalin on spine fusion. Our study was carried out on 32 sprague-Dawley rats obtained from Trakya University Medical Faculty Experimental Animals and Research Laboratory after approval of Local Ethics Commitee of Animal Experiments of Trakya University (Annex 1).Rats were divided into 4 groups, Control group: Spine fusion control group ( Spinal Fusion applied without oral pregabalin given), group D10: Low dose pregabalin group (Spinal fusion applied and 10 mg / kg oral pregabalin was given for 6 weeks), D30 group: Medium dose pregabalin (Spine fusion applied and 30 mg / kg oral pregabalin was given for 6 weeks), D100 group: high dose pregabalin group (Spine fusion applied and 100 mg / kg oral pregabalin was given for 6 weeks).The control group was follewed as a control group for rats in group D10, D30 and D100. The rats in group D10 was considered as low dose pregabalinized spine fusion model, the rats in group D30 was considered as medium dose pregabalinized spine fusion model and the rats in group D100 was considered as high dose pregabalinized spine fusion model.As a model of vertebral fusion, all rats were incised with a midline lumbar posterior longitudinal incision and the intertransverse regions of the L4-L5 vertebrae were decorticated and fused. Thereafter, the rats in the D10 group were followed for 6 weeks by placing 10 mg / kg pregabalin into drinking water; rats in the D30 group were followed for 6 weeks by placing 30 mg/kg pregabalininto the drinking water and rats in the D100 group were followed for 6 weeks by placing pregabalin at 100 mg / kg into drinking water; the control group did not get any medication and was followed for 6 weeks. After 6 weeks of surgery, all rats were sacrificed by high dose anesthesia following radiography under anesthesia. All rats' lumbar vertebrae were excised and left for histological investigation after the examination with manual palpation.The result of assesment by manuel palpation showed significant reduction on fusion rates in rats given high-dose pregabalin. This result suggested that administration of high dose pregabalin inhibitied spine fusion in rats. As a result of the radiologic examination, it was observed that the reduction of scores in rats given high dose pregabalin was statistically significant; but there was no statistically significant difference between the groups in terms of the fusion ratio. Histological rxamination revealed that the fibroblast density, neovascularization scores and new bone formation scores in the D10 group and control group was statistically significantly higher than the D30 and D100 group; however the inflammation cell count were higher in D30 in a statistically significant manner.According to our study showed that long time high dose pregabalin treatment on patients who are in early terms of spinal fusion surgery has risk of fusion failure. however the results in our study reveals that there is need for studies with more animals. 70

Amaç: Posterior spinal enstrümantasyon ameliyatları sıklıkla gerçekleşmektedir ve postoperatif dönemde ağrı yönetimi zor bir süreçtir. Bu süreçte opioid analjezik kullanımı ihtiyacı olmaktadır ve opioidlere bağlı yan etkiler de izlenmektedir. Bu çalışmanın amacı postoperatif narkotik ajan kullanımını azaltmak için preempitif olarak oral yoldan verilen pregabaline ek olarak intravenöz ibuprofen uygulamasının postoperatif opioid tüketimine, VAS skorlarına olan etkilerini, pregabalin ve opioid yan etkilerini araştırmaktır. Materyal ve Metod: Bu çalışma Atatürk Üniversitesi etik komitesinin onayı ve hastaların yazılı onamı alındıktan sonra, posterior enstrümantasyon uygulanan, ASA I-III grubu, 18-75 yaş arasında 90 olgu üzerinde gerçekleştirildi. Bu çalışma prospektif, randomize ve çift kör, plasebo kontrollü bir çalışma olarak planlandı. Çalışmaya alınacak olgular zarf metodu ile üç gruba ayrıldı. Kontrol grubu (Grup 1, n= 30): Bu gruptaki olgulara operasyondan 90 dakika önce oral yoldan plasebo bir ilaç, 30 dakika önce ise intravenöz 100 cc %0,9 NaCl infüzyonu yapıldı. Pregabalin grubu (Grup 2, n=30): Bu gruptaki olgulara operasyondan 90 dakika önce oral yoldan 150 mg Pregabalin verildi. Operasyondan 30 dakika önce ise intravenöz yoldan 100 cc %0,9 NaCl infüzyonu uygulandı. Pregabalin ve intravenöz İbuprofen grubu (Grup 3, n= 30): olgulara operasyondan 90 dakika önce oral yoldan 150 mg Pregabalin, operasyondan 30 dakika önce intravenöz yoldan 800 mg ibuprofen verildi. Her üç gruptaki olgulara aynı genel anestezi protokolü uygulandı. Postoperatif analjezi; intravenöz hasta kontrollü analjezi (HKA) ve 6 saatte bir intravenöz parasetamol ile sağlandı. Ek analjezi ihtiyacı 50 mg petidin ile sağlandı. Olguların postoperatif ilk 24 saat opioid tüketimleri, postoperatif ağrı için vizüel analog skala (VAS) skorları, Ramsey sedasyon skalası skorları, ek analjezik ihtiyaçları, PCA gereksinimleri, pregabalin ve opioid yan etkileri kaydedildi.Bulgular: Gruplar arasında demografik veriler (yaş, kilo, boy, BMI) açısından, ameliyat süresi açısından fark yoktu (p>0,05). Postoperatif opioid tüketimi ve PCA gereksinim sayısı açısından gruplar arasında anlamlı fark yoktu (p>0,05). VAS skorlarında 30. dakika, 1. saat, 2. saat, 4. saat, 8. saat, 12. Saatte, Grup 3 ile Grup 1 arasında anlamlı fark mevcuttu (sırasıyla; p=0.01, p=0.04, p=0.00, p=0.02, p=0.05, p=0.039). VAS skorlarında 1. saat, 2. saat, 4. saatte Grup 3 ile Grup 2 arasında anlamlı fark mevcuttu (sırasıyla; p=0.05, p=0.029, p=0.006). Postoperatif Ramsey skorları, ek analjezik ihtiyacı, yan etkiler açısından gruplar arasında anlamlı fark yoktu (p>0.05).Sonuç: Çalışmamızda preempitif uygulanan pregabalin ve ibuprofenin postoperatif opioid tüketimini azaltmada etkin olmadığını, ancak postoperatif VAS skorlarını anlamlı düzeyde düşürmede etkin olduğunu bulduk. Objective: Posterior spinal instrumentation surgeries are performed frequently, and pain management in the postoperative period is a difficult process. In this process, there is a need for using opioid analgesics, and opioid-related side effects are observed. The purpose of this study is to investigate the effects of intravenous ibuprofen administration in addition to pregabalin given orally and preemptively to reduce usage of postoperative narcotic agents, VAS scores and side effects of pregabalin and opioids.Material and Method: This study was conducted with the approval of the ethics board of Atatürk University and written consent of the patients on 90 cases in the ASA I-III group with ages ranging from 18 to 75 who were given posterior instrumentation. The study was planned as a prospective, randomized and double-blind, and placebo-controlled study. The cases to be investigated were divided into three groups by the draw method.Control group (Group 1, n=30): the patients in this group were given oral placebo 90 minutes before the operation, and intravenous 100 cc 0.9% NaCl infusion 30 minutes before the operation. Pregabalin group (Group 2, n=30): the patients in this group were given 150 mg Pregabalin 90 minutes before the operation. 100 cc 0.9% NaCl infusion was applied 30 minutes before the operation. Pregabalin and intravenous Ibuprofen group (Group 3, n=30): the patients in this group were given 150 mg Pregabalin 90 minutes before the operation. They were also given 800 mg intravenous ibuprofen 30 minutes before the operation. The same general anesthesia protocol was applied for all three groups. Postoperative analgesia was achieved by intravenous patient-controlled analgesia (PCA) in addition to intravenous paracetamol every 6 hours. Additional need for analgesia was met with 50 mg of pethidine. The cases' opioid consumptions in the first 24 postoperative hours, visual analog scale (VAS) scores for rating postoperative pain, Ramsey sedation scale scores, additional analgesic needs, number of PCA requests, and side effects of pregabalin and opioids were recorded.Findings: There was no difference between the groups in terms of demographic information (age, weight, height, BMI) or operation time (p>0.05). There was also no significant difference in terms of the postoperative opioid consumption and numbers of PCA requests (p>0.05). There was a significant difference in VAS scores between Groups 1 and 3 in the 30th minute, postoperative 2nd hour, postoperative 4th hour, postoperative 8th hour and postoperative 12th hour (respectively; p=0.01, p=0.04, p=0.00, p=0.02, p=0.05, p=0.039). There was a significant difference in VAS scores between Groups 2 and 3 in the postoperative 1st hour, postoperative 2nd hour and postoperative 4th hour (respectively; p=0.05, p=0.029, p=0.006). There was no significant difference among the groups in terms of their postoperative Ramsey scores, additional analgesia needs or side effects (p>0.05).Conclusion: Our study found that preemptively administered pregabalin and ibuprofen were not effective in reducing postoperative opioid consumption, but they were effective in significantly reducing postoperative VAS scores. 82

Amaç: pregabalin kullanımının kemik mineral yoğunluğu üzerine olan etkisini değerlendirmektir.Gereç ve Yöntem: Kesitsel olarak dizayn edilen bu çalışmaya nöropatik ağrı veya fibromiyalji tanıları ile en az 6 aydır. pregabalin kullanan 40 hasta ve ilacı kullanmayan kontrol grubu 40 hasta dahil edildi, olgular yaş ve cinsiyet açısından eşleştirildi. Tüm olgulardan serum kemik yapım ve yıkım belirteçleri, kalsiyum ve D vitamini düzeyleri ölçüldü, kemik mineral yoğunluğu (KMY) Dual Enerji X-Ray Absorbsiyometri (DXA) ölçümüyle belirlendi. pregabalin kullanımıyla serum kalsiyum, D vitamini düzeyleri, kemik yapım-yıkım belirteçleri ve KMY arasındaki ilişki değerlendirildi. Bulgular: Çalışmaya pregabalin kullanan yaş ortalamaları 40,6+7,1olan 40 hasta (27 kadın, 13 erkek) ve yaş ortalamaları 40,4+7,3(27 kadın, 13 erkek) olan kontrol grubu 40 hasta dahil edildi. Hasta ve kontrol grubu arasında lomber ve kalça KMY ortalamaları karşılaştırıldığında istatistiksel olarak anlamlı fark saptanmadı. Ayrıca pregabalin kullanımı ile kemik yapım-yıkım belirteçleri, serum kalsiyum ve D vitamini düzeyleri arasında bir ilişki saptanmadı. pregabalin'i 12-23 ay süre kullanan grubun, 6-11 ay süre kullanan gruba göre femur boyun KMY'sinin daha düşük olduğu gözlendi, ancak bu sonuçlar istatistiksel olarak anlamlı bulunmadı. Sonuç: 50 yaş altı popülasyonda Pregabalin'in kemik mineral yoğunluğu üzerine olumsuz bir etkisi olduğu düşünülmemektedir. pregabalin kullanımının farklı yaş gruplarında uzun vadede kemik sağlığı üzerine etkisini araştıran daha uzun süreli çalışmalara ihtiyaç vardır.Anahtar Kelimeler: Pregabalin, Kemik Mineral Yoğunluğu, Osteoporoz Objective: The aim of the study was to evaluate the effect of pregabalin on bone mineral density.Material and Methods: 40 patients diagnosed with neuropathic pain or fibromyalgia syndrome who were using pregabalin for at least 6 months and age and sex matched 40 healthy individuals were recruited for this cross-sectional study. Bone mineral density(BMD) of both groups were measured by dual energy x ray absorbsiometry(DXA), bone biochemical markers, serum calcium and vitamin D levels were investigated. Association between pregabalin use and bone biochemical markers, serum calcium, vitamin D levels was evaluated.Results: The mean age of 40 patients (27 females, 13 males) was 40.6±7.1 years and the mean age of 40 healthy individuals (27 females, 13 males) was 40.4±7.3 years. There were no significant differences in spine and hip BMD between two groups. Also, there was no association between pregabalin use and biochemical markers, serum calcium, vitamin D levels. Femur neck BMD was found lower in group of patients using pregabalin for 6-11 months compared to the group of patients using pregabalin for 12-23 months, but no statistically significant difference were found.Conclusions: There was no negative effect of pregabalin on bone mineral density in younger than 50 years of age. However future longitudinal studies are needed in order to evaluate the long-term effects of pregabalin on bone health for various age groups.Keywords: Pregabalin, bone mineral density, osteoporosis 66

Pregabalin, oral yolla kullanılan ve dirençli epilepsi nöbetlerinin tedavisinde diğer ilaçlara ek olarak, nöropatik ağrı ve fibromiyalji tedavisinde ve yaygın anksiyete bozukluğunda endikasyonu olan bir ilaçtır. Pregabalin, yapısal anlamda gabapentine benzer. GABA'nın yapısal bir analoğu olmasına rağmen etkisi GABA üzerinden olmaz, GABA uptake ve yıkımını değiştirmez.Gabapentin, lamotrijin, sodyum valproat gibi antiepileptik ilaçların depresyon ve anksiyete tedavisinde olumlu sonuçlar göstermesinin ardından yapılan araştırmalara göre, pregabalinin de yaygın anksiyete bozukluğu ve sosyal fobi bozukluğunda etkili olduğunu gösteren çalışmalar olmuştur. Gabapentinin anksiyolitik ve antidepresan etki mekanizmaları aydınlatılmış olup, gabapentin gibi nöropatik ağrı ve epilepsi tedavisinde sıkça kullanılan pregabalinin farklı dozlarını kullanarak antidepresan ve anksiyolitik etkilerini, bilinen ve farklı mekanizmalarla etki yapan diğer antidepresan ve anksiyolik etkili ilaçlarla karşılaştırmak istedik. Ayrıca ilaç ilaç etkileşmeleri açısından da beraber kullanımlarında bu etkilerin nasıl etkileneceğini görmek istedik. Bu çalışmamızda yaklaşık 250±25g ağırlığında erkek Albino Wistar sıçanlar kullanıldı, tek doz pregabalin (5 mg/kg, 10 mg/kg, 20 mg/kg, 40 mg/kg), amitriptilin 10 mg/kg, fluoksetin 5 mg/kg, ketamin 10 mg/kg, diazepam 5 mg/kg i.p. olarak verildi. Ayrıca pregabalin 20 mg/kg ile diğer gruplar kombine olarak kullanıldı. Her grupta 7 sıçan olmak üzere kontrol grubu dahil toplamda 13 grup oluşturuldu. Sıçanlar deneylerden bir hafta evvel laboratuvar ortamına alındı ve ortama adapte olmaları sağlandı. 12 saat aydınlık/karanlık ortamda deneyler gerçekleştirildi. Sıçanlar deneylerden 1 gün önce 15 dakika yüzdürülerek deneye adapte olmaları sağlandı. Kontrol grubuna da diğer ilaçların verildiği hacimde sadece serum fizyolojik verildi. Gruplara önce 5 dakika süreyle yükseltilmiş + labirent testi, ardından 5 dakika süreyle lökomotor aktivite deneyleri ve en son olarak da yine 5 dakika boyunca zorlu yüzdürme testi uygulandı. Sonuçlar non-parametrik test olan Kruskal-Wallis testine göre değerlendirildi. Verilerin 0,25-0,75 persantil ve Median değerleri kullanılmıştır. Sonuç olarak; Pregabalin tüm dozlarında beklediğimiz sonucun aksine depresan etkiler gösterirken, doza bağımlı olarak anksiyolitik etki göstermiştir. Amitriptilin, ketamin ve diazepam ile kombinasyonlarında bu ilaçların antidepresan etkilerini azalttığı izlenmiş fakat, fluoksetinin antidepresan etkisinde değişiklik yapmamıştır. Pregabalin 20mg/kg ile kombinasyonlarında anksiyolitik etki açıdan, amitriptilinin tek başına gösterdiği anksiyolitik etkisinde azalma gözlenmiştir. Diazepam ve fluoksetinde bu etkide değişiklik yapmazken, ketaminin anksiyolitik etkisini ortaya çıkarmıştır. Pregabalin is an orally used drug preferred in the treatment of treatment-resistant epilepsy, neuropathic pain, fibromyalgia and generalised anxiety disorder. It is structurally similar to gabapentin. However, its mechanism of action is not through GABA'ergic processes. Pregabalin, neither alters GABA uptake nor affects GABA breakdown.There have been emerging studies showing the efficacy of pregabalin in the management of generalised anxiety disorder and social fobic disorder supporting the studies reporting the success of antiepileptic agents such as gabapentin, lamotrigine, sodium valproate in the treatment of depression and anxiety. The mechanisms of anxiolytic and antidepressant effects of gabapentin have been elucidated. We aimed to investigate antidepressant and anxiolytic effects of different doses of pregabalin which is used in similar indications to gabapentin, and compare its effects with other antidepressant and anxiolytic drugs having conventional and divergent mechanisms of action. In addition, we intended to determine the effects with their combined use.Male Wistar Albino rats (250±25 g) were used in the study. 13 experimental groups (n:7 in each group) were constituted. Single doses of pregabalin (5 mg/kg, 10 mg/kg, 20 mg/kg, 40 mg/kg), amitriptyline (10 mg/kg), fluoxetine (5 mg/kg), ketamine (10 mg/kg), diazepam (5 mg) were administered intraperitoneally. Pregabalin 20 mg/kg were used in the combination groups. Animals in control group were received saline. Rats were housed in laboratory 1 week before the experiments begin in order to adapt them to the laboratory conditions. Rats were housed and the experiments were performed in 12/12 hours light/dark cycle. Elevated plus maze test (5 minutes), locomotor activity test (5 minutes), and forced swimming tests (5 minutes), were performed consecutively in this order. Rats were forced to swimm for 15 minutes 1 day before the experimental procedure to achieve adaptation. Results were statistically analysed with Kruskal-Wallis test and expressed as median and 25%-75% percentiles.As a result, pregabalin exerted depressant effect in all doses and dose dependent anxiolytic effect. In the combined use, pregabalin reduced the antidepressant effects of amitriptyline, ketamine and diazepam while did not alter the antidepressant effect of fluoxetine. In addition, pregabalin decreased the anxiolytic effect of amitriptyline, did not change the anxiolytic effects of diazepam and fluoxetine when they were administered together. Furthermore an anxiolytic effect was observed when pregabalin was used in combination with ketamine. 123

Огляд присвячено проблемі больової діабетичної невропатії, розглянуто її поширеність серед хворих на цукровий діабет 1 та 2 типів, досягнення у вивченні етіопатогенезу, наявні в даний час можливості лікування. Найпоширенішою клінічною формою діабетичної невропатії є симетрична периферична невропатія (ДСПН), яка вражає близько 20% хворих на цукровий діабет 1 типу за тривалості захворювання 20 років та до 50% пацієнтів із цукровим діабетом 2 типу після 10 років прогресування захворювання. На даний час єдині доступні підходи до лікування ДСПН – це покращення контролю глікемії та терапія болю. Встановлено високі рівні доказів на підтримку застосування деяких антиконвульсантів (прегабалін, габапентин) та антидепресантів (дулоксетин, венлафаксин, амітриптилін) для лікування невропатичного болю. Комбінована терапія болю вивчена не достатньо, тому наразі керівництва рекомендують розпочинати лікування з монотерапії одним із препаратів першої лінії, титруючи його до досягнення терапевтичної дози за умови доброї переносимості., Обзор посвящен проблеме болевой диабетической нейропатии, рассмотрены ее распространенность среди пациентов с сахарным диабетом 1 и 2 типов, достижения в изучении этиопатогезеза, доступные в настоящее время подходы к лечению. Самой распростратенной клинической формой диабетической нейропатии является симметричная периферическая нейропатия (ДСПН), которая поражает около 20% больных сахарным диабетом 1 типа при длительности заболевания 20 лет и до 50% пациентов с сахарным диабетом 2 типа после 10 лет прогрессирования заболевания. В настоящее время единственные доступные подходы к лечению ДСПН – это улучшение контроля гликемии и терапия боли. Установлены высокие уровни доказательств в поддержку применения некоторых антиконвульсантов (прегабалин, габапентин) и антидепрессантов (дулоксетин, венлафаксин, амитриптилин) для лечения нейропатической боли. Комбинированная терапия боли изучена не достаточно, поэтому в действующих руководствах рекомендуется начинать лечение с монотерапии одним из препаратов первой линии, титруя его до достижения терапевтической дозы при условии хорошей переносимости., This review concerns the problem of painful diabetic neuropathy and describes its prevalence among people with type 1 and type 2 diabetes mellitus, advances in study of pathogenesis, currently available treatment options. The most common clinical form of diabetic neuropathy is a symmetric peripheral neuropathy (DSPN), which affects about 20% of type 1 DM sufferers with 20-year experience and up to 50% of type 2 DM patients after 10 years of disease progression. Currently, the only treatments available to patients with diabetic DSPN are improved glucose control and pain management. High levels of evidence support the use of certain anticonvulsants (pregabaline, gabapentine) and antidepressants (duloxetine, venlafaxine, amitriptiline) for neuropathic pain management. Combinations in pain treatment are not sufficiently studied, thus current guidelines recommend to start with monotherapy by one of first-line drugs through titration to therapeutic dose providing good tolerability.

AMAÇ: Süperfisyal servikal pleksus bloğu(SSPB), tiroid ve paratiroid cerrahisinde sık olarak uygulanmaktadır. Nöropatik ağrı ve kronik ağrıdaki etkinliği kanıtlanmış olan pregabalin son zamanlarda preoperatif uygulamalarının postoperatif ağrıyı azalttığı bildirilmektedir. Bu çalışmada; süperfisyal servikal pleksus bloğu ile tiroid ve paratiroid cerrahisi geçirecek olgularda, ameliyattan 1 saat önce tek doz alınan 150 mg pregabalinin; blok özellikleri ve postoperatif analjezi üzerine etkisinin değerlendirmesi amaçlanmıştır.YÖNTEMLER: Etik Kurul onayı alındıktan, sonra çalışmamıza tiroid ve paratiroid cerrahisi için postoperatif analjezi için ultrason eşliğinde SSPB uygulanmış 18-70 yaş arası, ASA I-IΙ grubu 67 hasta verisi tarandı ve 50 hasta çalışmaya dahil edildi. Olgular cerrahiden önce pregabalin verilen ve verilmeyen olarak iki gruba ayrıldı; Grup P'ye (n=25) cerrahiden 1 saat önce 150 mg pregabalinuygulanan ve Grup K pregabalin uygulanmadan SSPB yapılan.Tüm olguların solunum ve hemodinamik parametreleri, blok özellikleri, postoperatif ağrı şiddeti, ilk ağrı başlama ve ilk analjezik gereksinim zamanları hasta dosyaları incelenerek kaydedildi.BULGULAR: Demografik veriler, hemodinamik ve solunum ile ilgili değişkenler, süperfisyal servikal pleksus özellikleri açısından gruplar arasında fark bulunamadı. Postoperatif ağrı skorlarının (VAS) PACU'da, postoperatif 1, 2, 6, ve 12.saatlerde grup P'de daha düşük olduğu saptandı (p

Ratlarda Deneysel Spinal Kord Yaralanması Sonrası Kullanılan Pregabalin EtkenMaddeli İlacın ADNP (Aktivite Bağımlı Nöroprotektif Faktör) ÜzerindenNöroprotektif Etkinliğinin DeğerlendirilmesiAmaç: Travmatik spinal kord yaralanması, primer ve sekonder spinal kordyaralanması şeklinde ayrılır. Primer yaralanma, travma anındaki kompresyon ve traksiyongibi mekanik etkiler sonucu gelişen aksonal yaralanma, nöral hücre membranındaparçalanma ve vasküler yapılardaki hasara neden olmaktadır. Sekonder yaralanma iseprimer spinal kord sonrası gelişen patofizyolojik ve metabolik olayların spinal kordtaoluşturduğu hasarı tarifler. Sekonder spinal kord yaralanmasında glutamat gibieksitotoksik nörotransmitterler spinal kord yaralanmasında önemli bir yer teşkil eder.Pregabalin glutamat gibi norotransmitter salınımını azaltarak nöroprotektif etki gösterdiğibilinmektedir. Bu çalışmamızda rat'larda deneysel spinal kord yapılarak pregabalin adlıfarmakolojik ajanın ADNP (Aktivite bağımlı noroprotetif protein) üzerindennöroprotektif etkisini değerlendirdik.Gereç ve Yöntemler: 40 adet wistard türü erkek rat kullandık. Her biri 8 adet rattanoluşan 5 grup oluşturduk.1. grupta cerrahi işlem yapılmadı.2. grup sadece laminektomi yapıldı.3. grup spinal kord yaralanması oluşturuldu (10 saniye torakal 9 klip kompresyon)4. grupta spinal kord yaralanması oluşturuldu (10 saniye torakal 9 klip kompresyon)Postoperatif 30. dakika - 12. saat - 24. saat - 36. saat - 48. saatte 30 mg/kg dozundametil prednisolon intraperitoneal olarak uygulandı.5. gruptaki ratlarda spinal kord yaralanması (10 saniye torakal 9 klip kompresyon)postoperatif 30. dakika -12. saat -24. saat - 36. saat - 48. saatte 50 mg/kg dozundapregabalin verildi.Tüm grupların günlük kilo takibi, motor muayene, eğik düzlem testi yapıldı. Postop7. günde tüm ratlardan ortalama 5 cc kan alındı. T-9 ortada olacak şekilde 1 cm üs 1 cmalt olacak şekilde spinal kord tranvers olarak kesilerek alındı.52Bulgular: Nöral ve glial hücre yoğunluğu açısından pregabalin grubu diğer cerrahiişlem görmüş gruplara anlamlı yükseklik saptanmıştır. Ayrıca ADNP düzeyleri anlamlıbir fark olmazsa da pregabalin grubunda daha yüksek saptanmıştır. Bu kısa sürede yapılançalışmada sonuçlar göz önünde bulundurulduğunda pregabalinin nöroprotektif etkinliğiolduğu söylenebilir.Anahtar sözcükler: Rat, spinal kord, pregabalin, deneysel, nöroprotektif, ADNP 537. ABSTRACTWe Examined the Neuroprotective Effect of Pregabalin (GP) on the Level of ADNP(Activity Dependent Neuroprotective Factor) Which is Known as Neuroprotective,in a Rat Model of Spinal CordPurpose: Traumatic spinal cord injury is consists of two type of injury. Primaryinjury: Initial mechanical trauma includes traction and compression forces. Blood vesselsare damaged, axons disrupted, and neural-cell membranes broken. Secondary injury:initiated by primary injury and damaged the spinal cord by pathophysiological anmethabolic events. The over-expression of excitotoxic neurotransmitter, such asglutamate, is an important mechanism of secondary injury after spinal cord injury. In ourstudy, we examined the neuroprotective effect of pregabalin (GP) on the level of ADNP(Activity Dependent Neuroprotective Factor) which is known as neuroprotective, in a ratmodel of spinal cord injury.Methods and Materials: Fourth Wistard male rats were randomly allocated to fivegroups; the 1. grup (no any surgical approach), 2. group (laminectomy only), 3. group(spinal cord injury without medication), 4. group (spinal cord injury and themethylprednisolone treated), 5. group (spinal cord injury and the pregabaline treatedgroup). Spinal cord injury was produced by climp compression. Functional evaluationswere done using the inclined plane test and criteria of Drummond and Moore, evaluationof blood levels and tissue levels of ADNP were done by ELISA, andImmunohistochemistry. The glial cells and neural cells evaluated by Hematoxylin andeosin staining of tissue.Results: There were no significantly differences of motor function among spinalcord injuries groups. There were significantly high number of neural cell in pregabalingroup than third and four group.There were significantly high number of glial cell in pregabalin group than all othergroups.There were high level in pregabalin group than other, but it wasn't significantlydifferences in level of ADNP in all groups.5455Conclusion: This experiment demonstrates that can act as a neuroprotector afterSCI in rats due to high level of neural cell and glial cell.Key words: Spinal cord, rat, injury, pregabaline, rat, ADNP 72

Ortopedi ve Travmatoloji kliniklerinin en önemli uğraşı konularından biri kırıklardır. Kırık iyileşmesini olumsuz yönde etkileyen sebepler arasında sigara, alkol alımı, sistemik hastalıklar ve çeşitli ilaçlar neden olmaktadır. Gerek kırık cerrahisi gerekse diğer cerrahi işlemler sırasında analjezik, antiinflamatuar ilaçlar NS İİ kullanılmakta fakat yeni bir preparat olan pregabalin etken maddesinin de kullanımı giderek artmaktadır. Literatürde pregabalinin birçok alanda çalışmasının yapıldığı görülmüş olup Ortopedi ve Travmatoloji kliniklerinde de kullanılan pregabalinin kırık iyileşmesi üzerine etkilerinin araştırılmadığını gördük. Literatür taramamızda bununla ilgili çalışmaya rastlamadık ve bu çalışmamızda pregabalinin kırık iyileşmesi üzerine etkisini incelemeyi amaçladık.Çalışmada 40 adet rat kullanıldı, ölen rat olmadı. İlk olarak tüm ratların tibialarında kırık oluşturuldu. Daha sonra 4 grup oluşturuldu ve gruplar kontrol grubu, grup 1, grup 2 ve grup 3 olarak adlandırıldı. 1. Gruba 100mg/kg/gün dozunda, 2. Gruba 200mg/kg/gün ve 3. Gruba 400mg/kg/gün pregabalin enjeksiyonu intraperitoneal olarak uygulandı. Kontrol grubuna ise günlük olarak betadine solüsyonu ile lokal saha temizliği sonrasında intraperitoneal SF yapıldı, bu uygulama 6 haftaya tamamlandı. Ratların tibiaları radyolojik, histopatolojik ve biomekanik olarak araştırıldı. Radyolojik sonuçlar arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark yoktu. (p>0.005) Histopatolojik sonuçlar arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark yoktu. p>0.005 Biomekanik sonuçlar arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark mevcuttu. p 0.005). There was no statistically significant difference between the histopathological results. (P> 0.005) There was a statistically significant difference between the biomechanical results. (P

Amaç: Pregabalin (PGB), gabapentin gibi gamma-aminobütirik asit analoğu olup; antinosiseptif, antihiperaljezik ve antiallodinik bir etkiye sahip olduğu ve presinaptik uçta voltaj bağımlı kalsiyum kanallarının (VGCCs) alfa-2-delta alt ünitesi vasıtasıyla çeşitli etkileri meydana getirdiği bilinen bir ilaçtır. PGB'nin nöropatik ağrı, insizyonel yaralanma, inflamatuvar yaralanma, akut postoperatif ağrı ve kronik ağrı sendromlarında çeşitli modellerde etkili olduğu gösterilmiştir. PGB'nin, tail-flick ve hot-plate gibi birtakım ağrı testleri ile yapılan çalışmalarda antinosiseptif etkiye sahip olduğu bildirilmiştir. Aynı zamanda kolinerjik ve serotonerjik sistemin ağrı mekanizmasında rol oynadığı bilinmektedir. Fakat pregabalinin antinosiseptif etki mekanizmasında nosiseptif yolakların katkısı konusunda yeterli veri yoktur. Bu çalışmada çeşitli dozlarda uygulanan PGB'nin antinosiseptif etkisi ve bu etkide kolinerjik ve serotonerjik sistemin rolü araştırılmıştır.Materyal ve Metot: Çalışmada kullanılan bütün farelerde PGB'nin antinosiseptif etkisi ve bu etkide kolinerjik ve serotonerjik sistemin rolü tail flick ve hot plate testleri ile değerlendirildi. Lokomotor aktivite cihazı ile motor aktiviteleri ölçüm kontrolleri yapıldı. Bulgular: Pregabalin 30 ve 100 mg/kg dozlarında 30. dakikada saline göre istatistiksel olarak anlamlı bir antinosiseptif etki meydana getirdi. PGB'nin bu antinosiseptif etkisi selektif olmayan 5-HT2 antagonisti olan ketanserin (1 mg/kg) ve muskarinik reseptör antagonisti olan atropin (1 mg/kg) tarafından engellenmiştir.Sonuç: Bu sonuçlar, PGB'nin antinosiseptif etkisine kolinerjik ve serotonerjik sistemin aracılık ettiğini göstermektedir.Anahtar Kelimeler: Pregabalin; antinosiseptif; ketanserin; atropin Aim: Pregabalin (PGB) gamma-aminobutyric acid analogs such as gabapentin; is a drug known to have antinociceptive, antihyperalgesic and antiallodynic effects and to induce various effects through the alpha-2-delta subunit of voltage-dependent calcium channels (VGCCs) at the presynaptic terminal. PGB has been shown to be effective in various models of neuropathic pain, incisional injury, inflammatory injury, acute postoperative pain and chronic pain syndromes. PGB has been reported to have antinociceptive effects in studies with pain tests such as tail-flick and hot-plate. It is also known that cholinergic and serotonergic systems play a role in the mechanism of pain. However, there is insufficient data on the contribution of nociceptive pathways to the mechanism of antinociceptive action of pregabalin. In this study, the antinociceptive effect of PGB administered at various doses and the roles of cholinergic and serotonergic systems in this effect were investigated.Material and Method: The antinociceptive effect of PGB and the roles of cholinergic and serotonergic systems in this effect were assessed by tail flick and hot plate tests in all mice used in the study. Motor activity was measured by locomotor activity device.Results: Pregabalin at doses of 30 and 100 mg/kg elicited the antinociceptive effects statistically significant compared to saline at 30 minutes. This antinociceptive effect of PGB was blocked by non-selective 5-HT2 antagonist ketanserin (1 mg/kg), and a muscarinic receptor antagonist atropine (1 mg/kg),.Conclusion: These results demonstrate that the PGB antinociceptive effect is mediated by the cholinergic and serotonergic system.Keywords: Pregabalin; antinociceptive; ketanserin; atropine 59

Amaç: Fibromiyalji Sendromu (FMS) yaygın kronik ağrı, depresyon, uyku bozukluklarıgibi bulgularla seyreden non-artiküler yumuşak doku romatizmasıdır. Etiyopatogenezi tamanlaşılamamış olsa da santral, periferik, genetik ve çevresel faktörleri içeren teoriler üzerindedurulmaktadır. Çeşitli farmakolojik ve non-farmakolojik tedavi seçenekleri bulunmaktadır.Bu çalışmada amaç fibromiyaljide pregabalin ile birlikte egzersiz ve sadece pregabalintedavilerinin elektromiyografik nosisetif fleksör refleks (NFR) eşiği üzerine etkisiniaraştırmaktırYöntem: Çalışmaya Mustafa Kemal Üniversitesi Tıp Fakültesi Araştırma ve UygulamaHastanesi Fiziksel Tıp ve Rehabilitasyon polikliniğine başvuran, 2010 ACR kriterlerine görefibromiyalji tanısı konulan, 18-55 yaş arası toplam 40 hasta alındı. Hastalar randomizeedilerek bir gruba pregabalin tedavisi, diğer gruba pregabalin tedavisine ek olarak egzersiztedavi verildi. Her iki grup tedavi başlangıcında ve 1. ay tedavi bitiminde değerlendirildi.Hastaların hassas nokta sayısı, vizüel analog skala (VAS) değerleri, fibromiyalji etki anketideğerleri, Beck-Depresyon ölçeği (BDÖ) ve NFR eşik değerleri ile değerlendirme yapıldı.Bulgular: Her iki grupta NFR eşiği başlangıç değerlerine göre istatiksel olarak anlamlıyükseldi (p

Amaç: Nöropatik ağrı tedavisinde primer analjeziklerin yanısıra, adjuvan ajanlar da yaygın olarak kullanılır. N-metil-D-aspartat (NMDA) reseptörünü etkileyen ilaçların kronik ağrı tedavisinde önemli bir rol oynadığı kanıtlanmıştır Çalışmamızda kronik ağrı modelinde agmatinin antinosiseptif etkisini araştırmayı ve pregabalinin antinosiseptif etkisi ile karşılaştırmayı amaçladık.Gereç ve Yöntem: Balb/c farelerde anestezi verilmesini takiben sağ siyatik sinirin parsiyel ligasyonu (PSL) uygulandı. Çalışmaya her birinde 7 denek bulunan 6 grup dahil edildi. Denekler Grup 1 Kontrol (n=7), Grup 2 Sham (n=7), Grup 3 Nöropati (PSL, n=7), Grup 4 Nöropati (PSL, 50mg/kg pregabalin, n=7), Grup 5 Nöropati (PSL, 50mg/kg agmatine, n=7), Grup 6 Nöropati (PSL, 50mg/kg pregabalin&50mg/kg agmatine, n=7) gruplarına ayrıldı. 14. günde her gruba hot plate ve aseton evaporasyon testleri uygulandı, bazal değerler [Hot plate latens (HPL), aseton evaporasyon yüzde] kaydedildi. Ardından 14 gün boyunca grup 4, 5 ve 6'ya ilaçlar intraperitoneal (i.p) olarak uygulandı. 28 günlük süre sonunda tüm grupların testleri tekrarlandı.Bulgular: Bazal HPL değerlerinde gruplar arası fark istatistiksel olarak anlamlı bulundu. (p0,05). Tüm gruplarda iki ölçüm değerleri arasındaki farklar istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur (p0,05). The difference between the two measurements were found to be statistically significant in all groups (p

Neuropathic pain is caused by a lesion or a disease of the somatosensory nervous system. Pregabalin, an anticonvulsant, and duloxetine, an antidepressant, are the standard treatments, effective in one-third of patients. A better understanding of their mechanisms of action is a crucial point to improve their tolerance and efficiency. By using a murine model of peripheral neuropathy, we have shown that : 1) pregabalin, whose effect is independent from the opioid system, acts on the peripheral neuroimmune component of pain ; 2) duloxetine acts via two independent mechanisms, one central (descending controls) for an acute treatment and the other peripheral (dorsal root ganglia) for a chronic treatment. In this case, transcriptomic analysis hightlights an inhibition of the neurogenic inflammation. Comparison of duloxetine plasmatic levels in humans and mice suggests a peripheral action in humans., La douleur neuropathique est due à une lésion ou une pathologie du système nerveux somatosensoriel. La prégabaline, un anticonvulsivant, et la duloxétine, un antidépresseur, sont des traitements de référence, efficaces chez un tiers des patients. Mieux comprendre leurs mécanismes d’action est crucial pour améliorer leur tolérance et leur efficacité. En utilisant un modèle murin de douleur neuropathique périphérique, nous montrons que : 1) la prégabaline, dont l’action est indépendante du système opioïdergique, agit sur la composante neuroimmunitaire périphérique de la douleur ; 2) la duloxétine agit via deux mécanismes indépendants, l’un central (contrôles descendants) pour un traitement aigu et l’autre périphérique (ganglion rachidien) pour un traitement chronique. Dans ce cas, l’analyse transcriptomique met en évidence une inhibition de l’inflammation neurogène. La comparaison des taux plasmatiques de duloxétine chez l’homme et chez la souris suggère une action périphérique chez l’homme.

Sunulan araştırma 10-12 haftalık 56 erkek Wistar Albino sıçanlarda pregabalinin farklı dozlarda olası anksiyolitik etkisi ve etki mekanizmasını araştırmak üzere yapılmıştır. Bu amaçla hayvan anksiyete ve depresyon testlerinden olan zorunlu yüzme testi, şeker seçim testi, açık alan testi, yükseltilmiş artı labirent, aydınlık karanlık kutusu kullanılarak davranışları kamera ile kaydedildi. Deneklerin sosyal davranışlarını incelemek üzere ev sahibi yabancı testi ve streslerini tayin etmek üzere harder bezi salgılamasına bakıldı. Denekler 7 gruba ayrıldı (n= 8). Birinci grup kontrol (fizyolojik serum), ikinci grup vehicle (%1 lik Twin+serum fizyolojik) diğer beş gruba Pregabalin sırasıyla 5, 10, 30, 60 ve 100mg/kg olacak şekilde intraperitoneal olarak akut (zorunlu yüzme testinden 3 saat önce) ve kronik (test öncesi iki hafta ) uygulandı. Zorunlu yüzme testinde tırmanma süresi 30, 60, 100 mg/kg gruplarında (p0.05). 10 mg/kg Pregabalin ve 30 mg/kg Pregabalin grubunda kontrol ve vehicle grubuna göre hareketsiz kalma süresi istatiksel olarak anlamlı bir şekilde arttı (p0,05)60 mg/kg grubunda toplam katedilen mesafe kontrol grubuna, vehicle grubuna, 5 mg/kg grubuna göre istatiksel olarak anlamlı bir şekilde arttı. (p0.05).30 mg/kg Pregabalin grubunda kontrol ve vehicle grubuna kaşınma süresi istatiksel olarak anlamlı bir şekilde arttı (p0.05) . İmmobiliy time when compared with vehicle and control groups significantly increased; in 10 and 30 mg/kg groups, (p0.05). Total traveled distance time increased in 5 and 60mg/kg groups (p0.05).In pregabalin groups the grooming time (p

Amaç: Bu çalışmanın amacı sıçanlarda spinal kord iskemi-reperfüzyon (İR) modelinde iskemi ile birlikte uygulanan düşük ve yüksek doz pregabalinin böbrek dokusu üzerine koruyucu etkilerini araştırmaktır.Metot: Etik kurul onayı alındıktan sonra, 24 tane Wistar rat randomize olarak dört gruba ayrıldı (n=6). Kontrol (grup K), İ/R (grup İ/R), İ/R-düşük doz pregabalin (grup İ/R-DP), İ/R-yüksek doz pregabalin (grup İ/R-YP). Tüm gruplara anestezi altın-da laparotomi uygulandı. Grup İ/R' de laparotomi sonrasında 120 dakika süre ile abdominal aortaya kros klemp konularak spinal kord iskemi hasarı gerçekleştirildi. 120 dakikalık iskemiyi takiben damar klempi açılarak reperfüzyon sağlandı. Grup İ/R-DP' de iskemiden 15 dakika önce 30 mg/kg pregabalin, grup İ/R-YP' de iskemiden 15 dakika önce 200 mg/kg pregabalin intraperitoneal uygulandı. Reperfüzyon dönemi bitiminde böbrek dokusu biyokimyasal ve histopatolojik incelemeler için alındı.Bulgular: Hematoksilen Eozin boyaması ile yapılan genel doku değerlendir-mesinde İ/R grubunda bowman kapsülünde yer alan damar ağından dışarı sızan erit-rosit miktarının kontrol grubuna göre fazla olduğu yani bowman kapsülünde ödem mevcut olduğu tespit edildi. Düşük doz grubunda bu histopatolojik bulguda değişme olmadığı ama 200mg grubunda belirgin şekilde iyileşme göstererek kontrol grubuna benzer görüntü olduğu tespit edildi. Bununla birlikte herhangi bir inflamatuar hücre göçü, angiogenetik değişiklik-ler yani neovaskülarizasyon olmadığı gözlendi. PAS boyamasında ise İ/R ve düşük doz grubunda çok hafif ödematöz değişiklikler var olmasına karşın kontrol ve 200 mg grubuna göre karşılaştırıldığında aralarında belirgin bir farklılık olmadığı ve gerek bowman kapsülü içi damarlarda ve diğer tüm tübüllerde bazal membranda hiçbir so-run olmadığı gözlendi.p53 boyaması ise önemli bulgular içermekteydi. Kontrol grubunda hiçbir p53 eksprese eden hücre bulunmazken İ/R grubunda çok belirgin ve bilhassa bazı bowman kapsülleri içinde farklı yoğunluklarda p53 ekspresyonu tespit edildi. Genel tübüllerde herhangi bir ekspresyon tespit edilmedi. İlginç olarak düşük doz uygulanan grupta p53 ekspresyonunun belirgin derecede silikleştiği ancak 200 mg uygulanan grupta çok belirgin şekilde olduğu tespit edildi. Bu gruptaki ekspresyon İ/R grubundan bile daha belirgindi. TOS enzim aktivitesi İ/R grubunda K, İ/R-DP ve İ/R-YP gruplarına göre anlamlı yüksek olarak bulundu. Benzer şekilde TAS enzim aktivitesi İ/R grubunda K, İ/R-DP ve İ/R-YP gruplarına göre anlamlı yüksek olarak tespit edildi.Sonuç: Bu sonuçlar ratlarda spinal kord İ/R hasarında iskemi öncesi uygula-nan farklı dozda pregabalinin böbrekleri kısmen koruyucu etkiye sahip olduğunu gös-termektedir.Anahtar Kelimeler: spinal kord iskemi reperfüzyon, pregabalin, böbrek, p53, TOS, TAS, histopatoloji Aim: The purpose of this study was to investigate the protective effects of low and high dose pregabalin on renal tissue that was administered in rat spinal cord ischemia-reperfusion (I/R) model. Methods: 24 Wistar rats were randomized into four groups after approval of the ethical committee (n=6). Experimental groups were indicated as; control (C group), I/R (I/R group), I/R-low dose pregabalin (I/R-LP group), I/R-high dose pre-gabalin (I/R-HP group). Laparotomy was performed in all groups under anesthesia. After laparotomy in I/R group, a cross clamp was placed in the abdominal aorta for 120 minutes to cause spinal cord ischemia injury. Following 120 minutes of ischemia, reperfusion was achieved by opening the vascular clamp. I/R-LP group received 30 mg/kg pregabalin intraperitoneally 15 minutes before ischemia. Likewise, 200 mg/kg of pregabalin was administered intraperitoneally for 15 minutes in I/R-HP group. At the end of the reperfusion period, kidney tissue was extracted for biochemical and histopathological examinations. Results: Hematoxylin-eosin staining revealed that the amount of erythrocytes leaking out of the vein web in the bowman capsule was higher in the I/R group com-pared to the controls, indicating the presence of edema in the bowman capsule. In the low-dose group, there was no change in the histopathological findings, but a signifi-cant improvement was observed in the 200 mg group where the histopathological findings were similar to that of controls. In addition, inflammatory cell migration was not observed. Similarly, there was no effect in angiogenic changes, in other words, there was not any neovascularization. Even though there was a very slight edematous change in the I/R and low dose groups after PAS staining, this change was not signi-ficant compared to the controls and 200 mg group. Moreover, there was not any ef-fect in the basal membrane of inner vessels of the bowman capsule and all other tubu-les. p53 staining revealed important findings. In the control group, p53-expressing cells were not detected, however, the presence of p53-expressing cells were identi-fied clearly in the IR group, especially at different intensities in some bowman capsu-les. No expression was detected in general tubules. Interestingly, a significant reduc-tion of p53 expression was observed in the low-dose group. Conversely, it was signi-ficantly increased in the 200 mg administered group. Expression in this group was even more pronounced than in the I/R group. TOS enzyme activity was found to be significantly higher in the I/R group compared to the C, I/R-LP and I/R-HP groups. Likewise, TAS enzyme activity was found to be significantly higher in the I/R group compared to the C, I/R-LP and I/R-HP groups. Conclusions: These results demonstrate that pregabalin administered at diffe-rent doses before the ischemia has a partial protective effect in rats with spinal cord IR injury. Key Words: Spinal cord ischemia-reperfusion, pregabalin, kidney, p53, TOS, TAS, histopathology. 95

Introduction : Les patients en ischémie critique chronique des membres inférieurs souffrent de douleurs multifactorielles dont la physiopathologie est mal connue, sans recommandation sur leurs prises en charge thérapeutique. L’objectif de notre étude était de déterminer la fréquence des douleurs neuropathiques dans l’ischémie critique des membres inférieurs à l’aide du questionnaire DN4 dans notre service de médecine vasculaire du CHU de Bordeaux et de suivre l’évolution de ces douleurs traitées par prégabaline pendant 6 jours. Matériel et méthode : Il s’agissait d’une étude prospective mono centrique et interventionnelle réalisée dans le service de médecine vasculaire, au CHU Saint André à Bordeaux, entre le 1er avril 2014 et le 6 juillet 2015. Les patients admis pour une ischémie critique des membres inférieurs (unilatérale ou bilatérale), selon les critères de la conférence de consensus de 1991 étaient inclus et ceux ne pouvant pas répondre au questionnaire DN4 en raison de troubles des fonctions supérieures, d’incompréhension de la langue ou de refus étaient exclus. Chaque patient inclus avait une évaluation du questionnaire DN4 à J0, J3 et J6 pour dépister les douleurs neuropathiques et un traitement par prégabaline était instauré en cas de DN4 positif (>4). Résultats : 25 patients ont été inclus dans l’étude concernant la fréquence des douleurs neuropathiques dans l’ischémie critique des membres inférieurs et 16 patients pour le suivi des douleurs à J3 et J6. A J0, il y avait 17 patients avec un DN4 > 4 (68% de la population). La valeur médiane du DN4 était de 4 avec un écart type de +/- 1,98. Entre J0 et J6, il y avait une diminution statistiquement significative de la valeur du DN4 (p=0,031) chez les patients traités par Prégabaline. Conclusion : Cette étude confirme la présence de douleurs neuropathiques dans l’ischémie critique des membres inférieurs. L’utilisation du DN4 et de la prégabaline pourrait permettre d’améliorer la prise en charge diagnostique et thérapeutique de ces douleurs dans l’ischémie critique des membres inférieurs.

AMAÇ: İnfraklaviküler blok, el ve ön kol cerrahisinde sık olarak uygulanmaktadır. Nöropatik ağrı ve kronik ağrıdaki etkinliği kanıtlanmış olan pregabalin son zamanlarda preoperatif uygulamalarının postoperatif ağrıyı azalttığı bildirilmektedir. Bu çalışmada; infraklavikuler blok ile el ve ön kol cerrahisi geçirecek olgularda, ameliyattan 1 saat önce tek doz alınan 150 mg pregabalinin; blok özellikleri ve postoperatif analjezi üzerine etkisinin değerlendirmesi amaçlanmıştır.YÖNTEMLER: Etik Kurul onayı ve olguların yazılı onayı alındıktan, sonra çalışmamıza el ve ön kol cerrahisi uygulanmış 18-65 yaş arası, ASA I-IΙ grubu 60 hasta alındı. Olgular rastgele iki gruba ayrıldı. Çalışmaya dahil edilen 60 olgu randomize olarak iki gruba ayrıldı; Grup P'ye (n=30) cerrahiden 1 saat önce 150 mg pregabalin ve Grup K'ya (n=30) plasebo tablet verildi. Rutin monitörizasyon sonrası infraklaviküler blok uygulandı. Tüm olguların solunum ve hemodinamik parametreleri, aksiller blok özellikleri, sedasyon skorları, postoperatif ağrı şiddeti, ilk ağrı başlama ve ilk analjezik gereksinim zamanları kaydedildi.BULGULAR: Demografik veriler, hemodinamik ve solunum ile ilgili değişkenler, infraklavikuler blok özellikleri açısından gruplar arasında fark yoktu. Postoperatif ağrı skorlarının (VAS) 12. saat, 24. Saatlerde grup P'de daha düşük olduğu saptandı (p

Birçok ilacın farmakodinamik ve farmakokinetik davranışları uygulama zamanına bağlı olarak farklılıklar göstermektedir. Bu çalışmada pregabalin'in farelerde antinosiseptif yanıtlarının ve farmakokinetiğinin uygulama zamanına göre değişimi ile morfinle etkileşimi değerlendirilmiştir. Bu çalışmada kullanılan hayvanlar standart koşullarda tutulmuş ve sabit ışık periyodu ile senkronize edilmişlerdir. Çalışmanın farmakodinamik kolunda 1, 5, 9, 13, 17 ve 21 HALO'da, 55±1 0C'lik sıcak plaka testi ile bazal ağrı duyarlılığı (%0,9 tuzlu su, i.p., 10 ml/kg), tek başına morfinin antinosiseptif etkisi (10 mg/kg), tek başına pregabalin'in antinosiseptif etkisi (100 mg/kg) ve pregabalin ve morfin etkileşmesi incelenmiştir. Morfin ile pregabalin'in farmakodinamik etkileşmesinin tepe ve dip saatlerinde (sırayla, HALO 0 ve HALO 8) pregabalin'in farmakokinetik özellikleri analiz edilmiştir. Bazal ağrı duyarlılığı karanlık dönemde aydınlık döneme göre daha yüksek değerde olmak üzere anlamlı derecede zaman bağımlı bulunmuştur. Tek başına uygulandıklarında morfin de, pregabalin de kullanılan dozlarda güniçi anlamlı farklılık göstermemiştir. Önceden pregabalin uygulaması morfin analjezisini aynı zamanlarda uygulanan tek başına morfine nazaran anlamlı derecede arttırmıştır. İlaç-ilaç etkileşmesinin tepe ve dip zamanlarında uygulanan pregabalin'in farmakokinetik özellikleri değerlendirilmiş ve eliminasyon hız sabiti (ke), biyolojik yarı ömür (t1/2) ve dağılım hacimlerinde (Vd) anlamlı farklar bulunmuştur. Bu bulgular, uygulama zamanının bu ilaçların etkisinde ve etkileşmelerinde önemli olabileceğini göstermektedir. Morfin etkisinin pregabalin tarafından uygulama zamanına bağlı olarak arttırılmasının altında yatan mekanizma pregabalin'in uygulama zamanına bağlı olarak değişebilen farmakokinetik profili olabilir. Many drugs display differences in their pharmacokinetic and pharmacodynamic behaviors according to the time of their administration. This study was aimed to evaluate the influence of administration time on pregabalin pharmacokinetics, antinociceptive response and time dependent interaction between pregabalin and morphine analgesia in mice. All the animals used in this study were kept under standardized living conditions and were senchronized by an alternating light-dark cycle of 12:12 hours beginning two weeks before and throughout the study. The pharmacodynamic arm of the study was performed on groups of 8-12 mice subjected to 55±1 0C hot-plate test at 1, 5, 9, 13, 17 and 21 HALO (hours after lights on) with determination of basal pain sensitivity (saline, i.p., 10 ml/kg), antinociceptive effect of morphine (10 mg/kg) alone, antinociceptive effect of pregabalin (100 mg/kg) alone and the interaction between pregabalin and morphine (100 mg P + 10 mg M). The pharmacokinetic properties of pregabalin were analyzed at the peak and trough times (08 and 16 HALO, respectively) of the pharmacodynamic interaction between pregabalin and morphine. Basal pain sensitivity displayed significant time-dependency with higher values during darkness than during the day. Neither morphine nor pregabalin caused significant circadian differences when applied alone. Pregabalin pretreatment significantly potentiated morphine analgesia when compared to the time-matched morphine results. Pharmacokinetic properties of pregabalin were analyzed at the peak and trough of this drug-drug interaction and found that there were significant differences in the elimination rate constant (ke), biological half-life (t1/2) and volume of distribution (Vd) of pregabalin at the selected administration times. These findings may have implications for the time of drug administration would be important in the final effects of these drugs. It is concluded that the mechanism leading to the temporal increase in the morphine effect may be related to the administration time-dependent changes in the pharmacokinetic profile of pregabalin. 52

Amaç: Fibromiyalji sendromlu (FMS) hastaları kişilik özelliklerine göreayırıp, bu kişiliklerde duloksetin ve pregabalin tedavisinin etkinliklerini araştırmakve bu etkinlikleri birbirleri ile karşılaştırmaktır.Hastalar ve Yöntem: Çalışmaya FMS tanısı konan ve başka hastalığı olmayan103 kadın hasta alındı. Eysenck Kişilik Anketi Kısa Formu kullanılarak nörotik,dışa dönük ve nörotik-dışa dönük olmak üzere 3 grup belirlendi. Bu üç grup kendiaralarında rastgele iki gruba ayrıldı ve 12 hafta süreyle gruplardan birine 60 mg/günduloksetin, diğerine 300 mg/gün pregabalin tedavisi uygulandı. Hastaların tedaviöncesi ve tedavi sonrası ağrı şiddetleri Visual Analog Skala, depresyonları BeckDepresyon Ölçeği, yaşam kalitesi SF-36 Yaşam Kalitesi Ölçeği, fonksiyoneldurumları ise Fibromiyalji Etki Anketi ile değerlendirildi.Bulgular: FMS'nin nörotik kişilik yapısında olan kişilerde daha fazlagörüldüğünü; FMS tedavisinde kullanılan pregabalin ve duloksetinin ağrı, hassasnokta, yaşam kalitesi ve depresyon skorlarında düzelme sağladığını bulduk. Kişilikgrupları değerlendirildiğinde; SF-36 yaşam kalitesi ölçeğinin enerji (vitalite) altparametresinde ve FIQ skorunda iyileşmenin dışa dönük grupta, Beck depresyonölçeğindeki düzelmenin ise nörotik grupta daha fazla olduğunu saptadık. Medikaltedavide kullanılan ilaçlar birbirleriyle karşılaştırıldığında ise; her iki ilacın da SF-36yaşam kalitesi ölçeğinin emosyonel rol güçlüğü ve sosyal fonksiyon alt gruplarıdışında tüm parametrelerde klinik düzelmeyi sağladığı, VAS ağrı skorunda ise dışadönük grupta pregabalin tedavisinin daha etkili olduğunu bulduk.Sonuç: FMS'nin nörotik kişilik yapısında olan kişilerde daha fazlagörüldüğünü, tüm kişilik gruplarında hem pregabalinin hem de duloksetinin etkiliolduğunu, nörotik yapıya sahip olan FMS hastalarının tedavilerinin bazıparametrelerde dışa dönük kişiliğe göre daha zor olduğunu saptadık. Dışa dönükkişiliğe sahip olanlarda öncelikle pregabalin tedavisinin başlanması, emosyonel rolgüçlüğü ve sosyal fonksiyonlarda iyileşme olmaması nedeni ile yeni tedaviseçeneklerinin de araştırılması gerektiği sonucuna vardık.ANAHTAR KELİMELER: Fibromiyalji sendromu, kişilik özellikleri, pregabalin,duloksetin Aim: After the separation of the patients with Fibromyalgia syndrome (FMS)according to their personality traits, to investigate the efficacy of duloxetine andpregabalin treatment on these personality traits and to compare these effects with eachother.Patients and Method: 103 female patients are taken to the study which arediagnosed with FMS without other disease. Three groups were determined as neurotic,extroverted and neurotic-extroverted with using the Eysenck Personality QuestionnaireShort Form. These three groups randomly divided to two groups between themselves,and one of the these groups were treated with 60 mg/day duloxetine and the other groupwere treated with 300 mg/day pregabalin throughout 12 weeks. Patients pre-treatmentand post-treatment pain levels with using Visual Analogue Scale, depression levels withusing Beck Depression Scale, quality of life with using SF-36 Quality of Life Scale, andthe functional status with using Fibromyalgia Impact Questionnaire were determined.Results: We found that FMS is seen more in people who neurotic personalitystructure, and pregabalin and duloxetine which are use in FMS treatment improvedscores of pain, tender points, quality of life and depression. When the groups ofpersonality are evaluated we determined that recovery is seen in extroverted groups inthe SF-36 quality of life scale energy (vitality) sub-parameters and FIQ score, andimprovement is seen more in the neurotic group in the Beck Depression Scale. When thedrugs used in medical treatment are compared with each other we found that both drugsprovided clinical improvement in all parameters except emotional role limitations of SF-36 quality of life scale and social functioning subgroups, and treatment of pregabalinwas more effective in extroverted groups in VAS pain score.Discuss: We determined that FMS is seen more in people who neuroticpersonality structure, pregabalin and duloxetine are effective on all personality groups,and treatment of FMS patients who have neurotic personality structure is harder thanextroverted personality patients in some parameters. We conclude that pregabalintreatment should start initially to extroverted personality patients, and new treatmentoptions should investigate due to lack of improvement in the emotional role limitationsand social functioning.Key Words: Fibromyalgia syndrome, personality traits, pregabalin, duloxetin 117