Search

Lančana reakcija polimeraze (PCR) je u današnje vreme jedna od najčešće korišćenih metoda u kliničkoj mikrobiologiji pri čemu naročito olakšava dijagnostiku virusnih infekcija. Adenovirusi pasa 1 i 2 (CaDV1 i 2) su srodni dvolančani DNK virusi bez spoljašnjeg omotača i predstavnici familije Adenoviridae koji ispoljavaju različit tropizam. CaDV1 se umnožava u ćelijama endotela krvnih sudova kao i parenhima jetre i bubrega, dok se CaDV2 vezuje za receptore ćelija respiratornog i crevnog epitela. Infektivni hepatitis pasa karakterišu klinički simptomi akutnog hepatitisa i posledica je infekcije adenovirusom pasa tip 1. Adenovirus pasa tip 2 izaziva respiratorno oboljenje i jedan je od patogena u sklopu kompleksa infektivnih respiratornih oboljenja pasa, odnosno infektivnog traheobronhitisa. Osim pasa, na infekciju adenovirusima prijemčivi su i divlji mesojedi koji su ujedno i rezervoari CaDV1 u prirodi. Pojava infektivnog hepatitisa u populaciji pasa je u današnje vreme retka zahvaljujući sprovođenju postupka vakcinacije. Međutim, ovo oboljenje je i dalje prisutno kod nevakcinisanih pasa, odnosno u slučajevima njihovog kontakta sa divljim mesojedima. PCR se rutinski koristi u dijagnostici adenovirusnih infekcija pasa. Navedena metoda obezbeđuje brzo dobijanje pouzdanih rezultata ispitivanja što često nije moguće primenom klasičnih virusoloških metoda, a naročito u slučajevima ispitivanja autoliziranih uzoraka tkiva divljih mesojeda. Metoda PCR, uz upotrebu parova prajmera specifičnih za visokokonzervirane fragmente E3 regiona genoma adenovirusa čijom se primenom obezbeđuje detekcija i diferencijacija CaDV1 i CaDV2, će se vršiti ispitivanjem ekstrakata DNK različitih tkiva lisica i šakala. PCR će se vršiti po uspostavljenom protokolu uz izvođenje horizontalne gel elektroforeze radi vizualizacije i analize dobijenih PCR produkata.

West Nile virus (WNV) can affect humans, birds, horses and another mammals, causing asymptomatic infection, mild febrile disease, neurological and systematic disease and death. In order to gain insight into the prevalence of WNV, a monitoring program has been established in the Republic of Serbia. Whole genome sequencing is essential for the molecular epizootiological analysis of virus entry and transmission routes, especially in high-risk regions. This paper describes the development of a multiplex PCR based NGS protocol for whole genome sequencing of WNV lineage 2 directly from biological samples using Oxford Nanopore (ONT) platform. The results obtained using this platform, confirmed by Sanger sequencing, indicate that this protocol can be applied to obtain whole sequences of the WNV genome, even when the virus concentration in the sample is medium, Ct value is approximately 30. The use of this protocol does not require prior virus isolation on cell culture nor the depletion of host nucleic acids.

Od pojave afričke kuge svinja (AKS) u Gruziji 2007. godine, virus genotipa II proširio se u mnoge države sveta, pre svega Evrope i Azije, dovodeći do ogromnih zdravstvenih problema i ekonomskih gubitaka u svinjarstvu. Divlje svinje imaju važnu ulogu u održavanju virusa AKS u prirodi, a ciklus kruženja virusa kod divljih svinja se može odvijati bez domaćih svinja ili potencijalnih vektora krpelja, sa mogućnošću prelivanja bolesti u populaciju domaćih svinja. Izbor mera prevencije pojave, širenja i suzbijanja AKS kod divljih svinja zavisi od načina unošenja bolesti, preko zaraženih divljih svinja ili indirektno ljudskim aktivnostima, kao i od same faze dinamike infekcije na nivou populacije. Kontrola AKS je komplikovanija i teža u slučaju enzootskog prisustva bolesti. Pojačan pasivni nadzor u lovištima predstavlja meru koju je potrebno sprovesti što je pre moguće. Uklanjanje leševa potencijalno zaraženih divljih svinja u kojima virus može da ostane infektivan mesecima snižava rizik od pojave i širenja bolesti. Neophodno je sprovoditi plan stalne pretrage i nadzora delova lovišta u kojima se nalaze prirodna staništa divljih svinja radi pronalaženja i uklanjanja leševa. Dodatne mere uključuju redukciju populacije divljih svinja kao i ograničavanje njihovog kretanja podizanjem ograda. Organizovanje intezivnog pojedinačnog i grupnog lova divljih svinja u cilju brzog smanjenje brojnosti obuhvata naročito starosnu kategoriju zrelih ženki. Sistematskim i kontinuiranim odstrelom može se uspostaviti i održavati linija sprečavanja širenja AKS u područjima visokog rizika odnosno u zaštitnim područjima intezivnog lova. Podizanje ograda ili sistema višestrukih ograda može doprineti zaštiti regiona slobodnih od AKS. Neophodno je sprovoditi aktivnosti usmerene na podizanje pozornosti svih zainteresovanih strana, pre svega lovaca i držaoca domaćih svinja. Da bi se smanjio rizik od prodora virusa na poljoprivredna gazdinstva i farme treba doneti i implementirati propise koje propisuju

Od pojave afričke kuge svinja (AKS) u Gruziji 2007. godine, virus genotipa II proširio se u mnoge države sveta, pre svega Evrope i Azije, dovodeći do ogromnih zdravstvenih problema i ekonomskih gubitaka u svinjarstvu. Divlje svinje imaju važnu ulogu u održavanju virusa AKS u prirodi, a ciklus kruženja virusa kod divljih svinja se može odvijati bez domaćih svinja ili potencijalnih vektora krpelja, sa mogućnošću prelivanja bolesti u populaciju domaćih svinja. Izbor mera prevencije pojave, širenja i suzbijanja AKS kod divljih svinja zavisi od načina unošenja bolesti, preko zaraženih divljih svinja ili indirektno ljudskim aktivnostima, kao i od same faze dinamike infekcije na nivou populacije. Kontrola AKS je komplikovanija i teža u slučaju enzootskog prisustva bolesti. Pojačan pasivni nadzor u lovištima predstavlja meru koju je potrebno sprovesti što je pre moguće. Uklanjanje leševa potencijalno zaraženih divljih svinja u kojima virus može da ostane infektivan mesecima snižava rizik od pojave i širenja bolesti. Neophodno je sprovoditi plan stalne pretrage i nadzora delova lovišta u kojima se nalaze prirodna staništa divljih svinja radi pronalaženja i uklanjanja leševa. Dodatne mere uključuju redukciju populacije divljih svinja kao i ograničavanje njihovog kretanja podizanjem ograda. Organizovanje intezivnog pojedinačnog i grupnog lova divljih svinja u cilju brzog smanjenje brojnosti obuhvata naročito starosnu kategoriju zrelih ženki. Sistematskim i kontinuiranim odstrelom može se uspostaviti i održavati linija sprečavanja širenja AKS u područjima visokog rizika odnosno u zaštitnim područjima intezivnog lova. Podizanje ograda ili sistema višestrukih ograda može doprineti zaštiti regiona slobodnih od AKS. Neophodno je sprovoditi aktivnosti usmerene na podizanje pozornosti svih zainteresovanih strana, pre svega lovaca i držaoca domaćih svinja. Da bi se smanjio rizik od prodora virusa na poljoprivredna gazdinstva i farme treba doneti i implementirati propise koje propisuju

Rezistencija bakterija na antibiotike je rastući problem koji je Svetska zdravstvena organizacija proglasila jednom od najvećih globalnih pretnji po zdravlje ljudi, pri čemu rezistencija na meticilin kod Staphylococcus vrsta (MRS) predstavlja jedan od najopasnijih oblika rezistencije bakterija na antibiotike koja se ispoljava prema svim beta- laktamima izuzev pete generacije cefalosporina. Meticilin rezistentne S. aureus (MRSA) su zoonotski agensi koji izazivaju lokalne i sistemske infekcije i koji usled nedostatka efikasne antibiotske terapije mogu dovesti do fatalnog ishoda infekcija ljudi i životinja. Monitoring MRSA je od izuzetnog značaja za razumevanje i predviđanje nastanka i širenja ovih sojeva i sprovodi se u cilju preduzimanja proaktivnih mera za sprečavanje daljeg širenja rezistencije. MRSA sojevi u genomu sadrže mobilne genetičke elemente, tzv. stafilokokni kasetni hromozom (staphylococcal cassette chromosome – SCC, eng.) sa prisutnim mecA genom koji kodira sintezu penicillin-vezujućeg proteina 2a (penicillin-binding protein 2a – PBP 2a, eng.). PBP 2a je protein koji se odlikuje transpeptidazom aktivnošću i predstavlja alternativu penicillin-vezujućem proteinu 2 (penicillin-binding protein 2 – PBP 2, eng.) za kojeg se vezuju beta-laktamski antibiotici. Posedovanje pored PBP 2 i PBP 2a, prema kome beta-laktamskih antibiotika imaju nizak afinitet vezivanja, čini osnovni mehanizam rezistencije kod MRSA. Dokazivanje prisustva MRSA vršiće se u kliničkim izolatima poreklom od obolelih pasa i mačaka i to primenom disk-difuzione metode kao najčešće korišćene kvalitativne metode za određivanje rezistencije kod kliničkih izolata bakterija, a zatim i primenom kvantitativne metode upotrebom E-test traka. Dodatno, MRSA sojevi biće ispitani na prisustvo PBP 2a brzim kitom koji se zasniva na principu lateks aglutinacije. Na kraju će MRSA sojevi biti potvrđeni molekularnom detekcijom gena rezistencije primenom lančane reakcije polimeraze (PCR). U današnje vreme PCR pred

Adenovirusi pasa 1 i 2 (CaDV1 i 2) su genetski i antigenski srodni dvolančani DNK virusi koji ispoljavaju različit tropizam pri čemu se CaDV1 vezuje za receptore ćelija vaskularnog endotela, parenhima jetre i bubrega, dok se CaDV2 umnožava u ćelijama respiratornog, i u određenoj meri crevnog epitela. Infektivni hepatitis pasa je jedna od najznačajnijih zaraznih bolesti ove vrste životinja, a na infekciju CaDV1 osetljivi su i divlji mesojedi dok je oboljenje naročito izraženo kod lisica i protiče sa simptomima encefalitisa. Pseći adenovirus 2 izaziva respiratorno oboljenje i jedan je od uzročnika infektivnog traheobronhitisa pasa. Zlatni šakali (Canis aureus) i lisice (Vulpes vulpes) su široko rasprostranjene vrste divljači, a ujedno i rezervoari velikog broja patogena. Zahvaljujući sveobuhvatnoj vakcinaciji, pojava infektivnog hepatitisa pasa je danas retka i ovo oboljenje se javlja kod nevakcinisanih pasa, odnosno u slučajevima kontakta sa divljim mesojedima. Uzorci poreklom od lisica i šakala odstreljenih na teritoriji AP Vojvodine (Južnog Banata i Zapadne Bačke) analizirani su primenom PCR u skladu sa protokolom za simultanu detekciju CaDV1 i CaDV2 uspostavljenim na Katedri za mikrobiologiju Fakulteta veterinarske medicine Univerziteta u Beogradu. Ispitani su zbirni uzorci organa poreklom od 69 jedinki pri čemu je prisustvo CaDV1 utvrđeno u ukupno 47,8% uzoraka, odnosno kod 34,5% lisica i 57,5% šakala. Za razliku od CaDV1, CaDV2 nije detektovan ni u jednom ispitivanom uzorku. S obzirom da kod odstreljenih životinja nisu utvrđene karakteristične patološke promene, zaključuje se da su inaparentne infekcije izazvane CaDV1 rasprostranjene u populacijama divljih mesojeda u našoj zemlji. Navedeni rezultati predstavljaju najnovije, ako ne i prve podatke o prisustvu psećih adenovirusa kod divljači u Republici Srbiji i predstavljaju osnovu za dalja istraživanja. Uprkos retkoj pojavi infektivnog hepatitisa, vakcinacija pasa ostaje nezaobilazna preventivna mera s obzirom na

Stress inevitably occurs during any fish handling and manipulation in culturing, research, or clinical examination situations that require capture and removal of fish from water. Different stress factors can affect the changes in the relative numbers and function of cells of the fish immune system. Catching, transportation and over-crowding caused stress-induced changes in the total number of leukocytes and thrombocytes, as well as changes in the leukocyte formula in Prussian carp (Carassius gibelio, Bloch, 1782) presented here. Cytochemical characterization of leukocyte cell types was performed by applying Myeloperoxidase (MPO), Periodic Acid Schiff (PAS) and Sudan Black B (SBB) staining of Prussian carp blood smears. Cytochemical characterization is a rapid and efficient method for white leukocyte differentiation and insight in their functional status. Comparison and analysis in Prussian carp hematological parameters from fish with and without exposure to stressful conditions such as capture, manipulation, transport and holding, revealed significant differences between stressed and non-stressed fish. Significant reduction in the total number of thrombocytes and lymphocytes and the increase in total neutrophil count were observed in stressed animals. However, differences in total leukocyte number and the number of monocytes were not observed. Deviations from the estimated reference intervals for Prussian carp hematological parameters clearly indicated the presence/absence of a stress reaction and to some extent its intensity. Estimated reference intervals and characterization of morphological and cytochemical appearance of blood cells form a solid basis for further research of the cellular immune function and hematology changes in Prussian carp.

There are no data on the distribution of oriental theileriosis in cattle from Bosnia and Herzegovina. For the first time, a possible endemic focus of Theileria orientalis infection was confirmed in specific areas of Pale municipality, Sarajevo-Romanija region, Bosnia and Herzegovina. Selective sampling included 30 cattle from 10 smallholder farms in several locations in Pale municipality. The total of 30 whole blood samples were screened for the presence of piroplasms using commercial PCR. Positive PCR products were sequenced in both directions, the sequences were analyzed and a phylogenetic tree was created. Piroplasm (Babesia/Theileria-specific) DNA fragments were detected in 13/30 examined cattle (43%). At the farm level, PCR-positive animals were identified in 6/10 examined farms (60%). Upon sequence analysis, the species Theileria orientalis was confirmed. This survey reports a high rate of PCR-positive cases of bovine piroplasmosis and provides the first description of Theileria orientalis in Bosnia and Herzegovina., Nema podataka o rasprostranjenosti orijentalne teilerioze kod goveda iz Bosne i Hercegovine. Prvi put je potvrđeno moguće endemsko žarište infekcije Theileria orientalis na pojedinim područjima opštine Pale, Sarajevsko-romanijske regije, Bosne i Hercegovine. Selektivnim uzorkovanjem obuhvaćeno je 30 goveda sa 10 malih gazdinstava na nekoliko lokacija u opštini Pale. Ukupno je pregledano 30 uzoraka pune krvi pr na prisustvo piroplazmi pomoću komercijalnog PCR-a. Pozitivni PCR proizvodi su sekvencionirani u oba smera, sekvence su analizirane i formirano je filogenetsko stablo. Fragment DNK piroplazmi (Babesia/Theileria – specifičan) otkriven je kod 13/30 pregledanih goveda (43%). Na nivou farme, PCR pozitivne životinje su identifikovane u 6/10 ispitanih farmi (60%). Analizom sekvence potvrđena je vrsta Theileria orientalis. Ovo istraživanje izveštava o visokoj stopi PCR pozitivnih slučajeva goveđe piroplazmoze i predstavlja prvi opis Theileria orientalis u Bosni i Hercegovini

The objective was to expand and update the knowledge on the presence and genotype diversity of porcine circoviruses 2 and 3 (PCV2 and PCV3) in the wild boar populations from the hunting grounds in northeastern Serbia. The presence of PCV3 was not determined, and PCV2 was confirmed in 40.32% of the organ samples from 124 wild boars hunted from 2018 to 2019, indicating their significance in virus circulation since traditional pig farms with irregular PCV2 vaccination strategies are widespread in this region. The most prevalent genotype was PCV2d, followed by PCV2b and PCV2a in 55.6%, 38.9%, and 5.5% of the examined samples, respectively. Nucleotide sequences of the detected strains were homogenous within the genotype and clustered within the subgroups PCV2d-2, PCV2b-1A/B, and PCV2a-2D with high identity to European, Chinese, and Serbian domestic pig sequences suggesting their origin. Wild boars presented with no clinical or pathological signs of infection, implying that these animals might be less susceptible to disease, particularly since the cofactors present in pig farming systems that support the disease development are absent in the wild. The high PCV2 detection frequency demonstrates the importance of wildlife monitoring to track virus population dynamics, especially in regions with free-range pig farming in order to plan adequate disease control strategies.

Nasal swabs originating from 112 apparently clinically healthy and unvaccinated horses of different age, breed and from diverse rearing conditions from Serbia and Bosnia and Herzegovina were examined for the presence of equine herpesviruses 1, 4 and 5 using multiplex nested PCR (Mn‑PCR) and virus isolation. The detected viruses were subsequently characterised by gB gene nucleotide sequencing and their phylogenetic analysis was performed. The infections with EHV‑1, EHV‑4, and EHV‑5 in the examined horse populations are apparently chronic, subclinical and persistent, whilst the shedding of EHV‑1 and EHV‑5 was confirmed by their successful isolation. A connection was established between the finding of EHVs and rearing conditions since horses kept together in stables were positive for at least one EHV in contrast to animals held free grazing or individually. EHV‑5 was found most often in younger horses, however descending in frequency in animals up to 10 years of age. The phylogenetic analysis showed that the identified EHV strains group mostly with Turkish and German strains of respective viruses. A certain degree of genetic heterogeneity was determined regarding the identified EHV‑5 strains in contrast to EHV‑1 and EHV‑4.

Lančana reakcija polimeraze (PCR) u današnje vreme predstavlja nezaobilaznu proceduru u većini mikrobioloških laboratorija, a našla je primenu kako u bakteriološkoj, tako i u virusološkoj dijagnostici. Prilikom ispitivanja osetljivosti bakterija na antibiotike, PCR dopunjuje klasične metode i pruža mogućnost istovremenog ispitivanja prisustva više genetskih determinanti rezistencije. PCR olakšava virusološku dijagnostiku kroz pravovremeno i pouzdano dobijanje rezultata ispitivanja, što često nije moguće primenom standardnih metoda. Fluorohinoloni su antibiotici širokog spektra delovanja sa baktericidnim delovanjem i često se upotrebljavaju u veterinarskoj medicini. Jedan od mehanizama sticanja rezistencije bakterija na fluorohinolone je putem gena u okviru plazmida koji kodiraju sintezu qnr (quinolone resistance) proteina. Tri najvažnije grupe qnr gena (qnrA, qnrB i qnrS) se mogu istovremeno detektovati primenom multiplex PCR. Divlje svinje i šakali su rasprostranjene vrste divljači i rezervoari značajnih virusa među kojima su i različiti cirkovirusi i parvovirusi. Metoda PCR u cilju detekcije svinjskog cirkovirusa 2, svinjskih parvovirusa (PPV1-PPV4), cirkovirusa i parvovirusa pasa će se vršiti ispitivanjem ekstrakata DNK različitih tkiva divljači, dok će se metoda multiplex PCR u cilju identifikacije qnr gena vršiti korišćenjem ekstrahovane DNK bakterija iz familije Enterobacteriaceae. PCR će se vršiti po unapred uspostavljenim protokolima uz izvođenje horizontalne gel elektroforeze radi vizuelizacije i analize dobijenih PCR produkata.

Konjski herpesvirus 1 (EHV-1) kao jedan od najznačajnijih uzročnika infekcija konja koji nanosi velike ekonomske štete dovodeći do pojave rinopneumonitisa, pobačaja i neuroloških poremećaja. EHV-1 opstaje u populaciji prijemčivih domaćina zahvaljujući ciklusima latencije i reaktivacije virusa šireći se direktnim ili indirektnim kontaktom. Mutacija na nivou jednog nukleotida u okviru ORF30 gena koji kodira sintezu virusne DNK polimeraze uslovljava neurovirulentni potencijal sojeva EHV-1. Primenom metoda izolacije virusa i PCR ispitano je 140 uzoraka tkiva i nosnih briseva klinički zdravih nevakcinisanih konja kao i sojevi EHV-1 izolovani iz pobačenih fetusa. Ispitivana je rasprostranjenost i virulencija sojeva EHV-1 kao i klinički značaj dobijenih rezultata. Detektovano je 115 pozitivnih uzoraka pri čemu je utvrđeno da 82% poseduje neurovirulentni genetski marker. Virulencija EHV-1 ne predstavlja presudni faktor za razvoj kliničkih simptoma oboljenja kod inficiranih konja. Neurovirulentni sojevi EHV-1 cirkulišu u populaciji klinički zdravih konja, međutim imaju značaj u slučajevima pobačaja gravidnih kobila. Pored toga, utvrđena je važna uloga nervnog tkiva za ostvarivanje latencije i reaktivacije EHV-1 kod klinički zdravih konja prethodno izloženih stresu. Naši rezultati ukazuju na značaj asimptomatski inficiranih konja koji izlučuju EHV-1 i mogu predstavljati izvor infekcije za imunološki neadaptirane jedinke što se mora uzimati u obzir prilikom mešanja konja iz različitih populacija., Equine herpesvirus 1 (EHV-1) is one of the most important equine pathogens and causes rhinopneumonitis, abortion, and neurological disorders, leading to major economic losses. EHV-1 is maintained through latency and reactivation cycles, and spreads among horses by direct or indirect contact. The single nucleotide polymorphism within the ORF30 gene encoding the viral DNA polymerase conditions the neurovirulent potential of EHV-1 strains. A total of 140 tissue and nasal swab samples from clinically healthy unvaccinated horses, as well as EHV-1 strains isolated from aborted fetuses, were examined using virus isolation and PCR. The distribution and virulence of EHV-1 strains along with the clinical implications of the obtained results were analyzed. Overall, 115 positive samples were detected, with 82% containing the neurovirulent marker. EHV-1 virulence is not crucial for clinical symptom development in infected horses. Neurovirulent EHV-1 strains circulate among clinically healthy horses, however, they are also important in cases of abortion. Additionally, neural tissue has a major role in EHV-1 latency and reactivation in clinically healthy horses exposed to stress. Our results indicate that asymptomatically infected horses shed EHV-1 and may represent an infection source for immunologically unadapted individuals, which must be taken into account when mixing different populations of horses.

Divlje svinje i zlatni šakali su rasprostranjene vrste divljači, a ujedno i rezervoari velikog broja virusa. Infekcija svinja izazvana svinjskim cirkovirusima 2 i 3 (PCV2 i PCV3) je povezana sa multisistemskim sindromom kržljavosti prasadi, pneumonijom, reproduktivnim problemima, sindromom dermatitisa i nefropatije svinja, a virus se može naći i kod asimptomatski inficiranih jedinki. Cirkovirus pasa (CCV) je identifikovan i kao uzročnik vaskulitisa, hemoragične dijareje i granulomatoznog limfadenitisa pasa, a tačna uloga navedenog virusa u infekcijama, kako pasa tako i divljih mesojeda, još uvek predstavlja predmet velikog broja ispitivanja i smatra se da se može prenositi između ovih populacija životinja. Poznato je da svinjski parvovirus 1 (PPV1) izaziva infekciju kod domaćih i divljih svinja koja se karakteriše pobačajima, rađanjem mumificirane prasadi i sterilitetom, a zahvaljujući molekularnim dijagnostičkim metodama otkriveni su i drugi parvovirusi svinja (PPV2-PPV7) sa još uvek neutvrđenim patogenim potencijalom. Parvovirus pasa (CPV) je uzročnik jednog od najvažnijih virusnih oboljenja ove vrste životinja i on, pored gastroenteritisa, dovodi do sistemske infekcije. Uzorci organa, poreklom od odstreljenih divljih svinja i šakala, su ispitivani primenom PCR u skladu sa protokolima uspostavljenim u Laboratoriji za virusologiju, Katedre za mikrobiologiju Fakulteta veterinarske medicine Univerziteta u Beogradu. Ispitani su zbirni uzorci slezine i limfnih čvorova poreklom od 102 divlje svinje pri čemu je detektovano prisustvo PCV2, PCV3, PPV1, PPV2, PPV5 i PPV7 u 18,9, 13,2, 24,5, 73,6, 3,8 i 41,5 procenata uzoraka, tim redom, a utvrđen je i veliki broj mešovitih infekcija. U zbirnim uzorcima slezine i limfnih čvorova, poreklom od 42 šakala, detektovano je prisustvo CCV u 38,1 i CPV u 19 procenata uzoraka. Navedeni rezultati predstavljaju jedan od prvih nalaza PCV3, PPV5, PPV7 i CCV u uzorcima poreklom od divljih životinja u Srbiji i ovo ispitivanje se nadovezuje, Wild boars and golden jackals are widespread species and also represent reservoirs of many viruses. Infections of pigs and wild boar caused by porcine circoviruses 2 and 3 (PCV2 and PCV3) are associated with multisystemic wasting syndrome, pneumonia, reproductive problems, dermatitis and nephropathy syndrome, and can also be found in asymptomatic animals. Canine circovirus (CCV) causes vasculitis, hemorrhagic diarrhea, and granulomatous lymphadenitis, however, its exact role in domestic and wild canid infections is still subject to investigation, and it is possibly transmitted between these animal populations. Porcine parvovirus 1 (PPV1) causes infection in domestic and wild pigs, characterized by abortions, stillbirth, and sterility, while other porcine parvoviruses (PPV2-PPV7) are still of unclear pathogenicity. Furthermore, canine parvovirus (CPV) is one of the most important viral pathogens, causing gastroenteritis and systemic infection in canids. Organ samples from wild boars and jackals were examined by PCR using protocols established in the Laboratory of Virology of the Department of Microbiology, Faculty of Veterinary Medicine, University of Belgrade. Pooled samples of spleen and lymph nodes from 102 wild boars were examined, and PCV2, PCV3, PPV1, PPV2, PPV5, and PPV7 were detected in 18.9%, 13.2%, 24.5%, 73.6%, 3.8% and 41.5% of the samples, respectively, with a notable number of mixed infections. The presence of CCV in 38.1% and CPV in 19% of samples were detected in pooled samples of spleen and lymph nodes originating from 42 jackals. These results represent one of the first findings of PCV3, PPV5, PPV7, and CCV in samples from wildlife in Serbia, and this study is sequel of our previous examinations serving as a basis for further research related to the genetic characterization of detected viruses.