Search

Hannah Arendt, Yahudi kökenli bir Alman yurttaşı olarak II. Dünya Savaşı sürecinde Nazilerin güttüğü antisemitist siyasete ve Yahudi soykırımına tanıklık etmiş ve bütün bu olup bitene bir anlam verme gayretiyle kötülük problemi üzerine odaklanmıştır. Arendt’e göre, Naziler yalnızca Yahudilere değil bütün insanlığa karşı suç işlemiştir. Bu ise ahlâki anlamda kötülüğün ta kendisidir. Kötülüğün sebebini ortaya koymaya çalışan Arendt, Nazilerin işlediği suçların geleneksel kötülükten farklı olduğunu ve insanca anlaşılabilir sebeplerle açıklanamayacağı sonucuna varmış, bu yeni suç türünü “radikal kötülük” olarak adlandırmıştır. Sonrasında ise eski Nazi subayı Adolf Eichmann’ın işlediği savaş suçları nedeniyle Kudüs’teki yargılanma sürecine gözlemci sıfatıyla katılmış ve bu dava sürecinde kötülüğe ilişkin yeni bir açıklama geliştirerek “kötülüğün sıradanlığı” kavramını ileri sürmüştür. Bu bağlamda, kötülüğün kaynağı “düşünce yoksunluğu” eş deyişiyle “fikirsizlik”tir. Bu çalışmada, Arendt’in kötülük üzerine düşünceleri ele alınarak açıklanmaya çalışılacak ve kötülüğün epistemik boyutu tartışılacaktır. Although the evil and problem presented can be stated with theological or worldly concepts, it’s advised as that it’s a problem regarding understandability of the world as a whole in very deed. Consequently, it is belonging to neither ethic only nor metaphysics, but establishes a mutual relation between two of them. It’s arise from the distinction connected to being of evil in two forms as natural and moral or being considered, perception mainly. But two points of view are clarified regarding the evil without considering the form, away from Early Enlightenment up to the present and both of them are directed with ethic concern rather than epistemological concern. It’s emphasized that the point of view shaped with opinions of Rousseau and Hannah Arendt is quite insistent on making the evil understandable by morality, while the point of view shaped with opinions of philosophers as Voltaire and John Améry defends that morality doesn’t demand making the evil comprehensible (Neiman 2006: 18-19). Even if Arendt’s point of view shaped with epistemological concerns even though, it has epistemological conception concerning the evil in point of being insistent in comprehensibleness. Hannah Arendt as Jewish-origin German citizen bear witness to antisemitism that adopted Nazi’s and Jewish genocide during the II World War and focused on the problem of evil with a sense-making will to all what was happening. According to Arendt, Nazi’s fell from grace against the whole humanity, not only Jewish people. So this is the epitome of evil in moral terms. Arendt who tries to prove the reason of evil, concluded that the offenses committed by Nazi’s were different from traditional evil and these can’t be explained with comprehensible reasons humanely and called this new kind of offense as “radical evil”. Later on he got involved in prosecution process as an observer in Kudüs due to war crimes committed by Nazi officer Adolf Eichmann and by developing new statement regarding the evil during this claim, brought forward “the banality of evil” concept. In this regard, the source of evil is “thoughtlessness” with co saying “absence of thinking”. In this research, it’ll be tried to explain the thoughts of Arendt upon the evil by discussing them and to be talked epistemic dimension of the evil.

“Kötülük” olgusu, kötülüğü kötü niyetlerle açıklayan köklü bir felsefi geleneğin başlıca soruşturma alanlarından biri olmuştur. Bu tezde cevabı araştırılan sorular ise “insanları insanlar olarak gereksiz kılmak”la ilişkilendirdiği radikal kötülüğü çetrefil bir sorun olarak gören ve neredeyse bütün felsefi söyleminin odağına yerleştiren Hannah Arendt’in düşünceleri etrafında şekillenmiştir. Auschwitz’in “her şeyi mümkün kılan” gerçekliği karşısında kötülüğe direnmeyi başarabilen bir avuç insanda gördüğü “başkasının bakış açısından düşünme” ve “bağımsız yargılarda bulunma” yeteneği üzerinde duran Arendt, zamanımızda –kötülükle birlikte− bireysel sorumluluğun anlamını da yeniden sorgulamak gerektiğini hatırlatmıştır. Arendt’in kötülük yapmakta rolü olan niyetliliğin anlamına ilişkin eleştirel yaklaşımı ve “kötülüğün sıradanlığı” fenomeni etrafında geliştirilebilecek düşünceler, −niyetle ilgili kavramsal boşlukları giderme iddiası taşımadığı halde− yirminci yüzyıl kötülüğüne cevap vermede dikkate alınmalıdır., The phenomenon of “evil” has been one of the main fields of research of a well−established philosophical tradition which explains evil with evil will. The questions, answers of which were investigated in this thesis, were shaped around the thoughts of Hannah Arendt, who saw radical evil which she associated to “making people unnecessary as people” as a complicated problem and placed it to the focus of almost her entire philosophical discourse. Arendt, who emphasized the ability “to think from the other’s point of view” and “to make independent judgments” saw in a handful of people who could manage to stand up to evil in face of the reality of Auschwitz which “made everything possible”, in our time, −along with evil− reminded that the meaning of individual responsibility should be re−questioned as well. Arendt’s critical approach to the meaning of intentionality which has a role in doing evil and the thoughts that could be developed around the phenomenon “banality of evil” −although it does not claim to eliminate conceptual gaps about intentionality− should be taken into consideration in responding to the twentieth−century evil.

06.03.2018 tarihli ve 30352 sayılı Resmi Gazetede yayımlanan “Yükseköğretim Kanunu İle Bazı Kanun Ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde Değişiklik Yapılması Hakkında Kanun” ile 18.06.2018 tarihli “Lisansüstü Tezlerin Elektronik Ortamda Toplanması, Düzenlenmesi ve Erişime Açılmasına İlişkin Yönerge” gereğince tam metin erişime açılmıştır. Bu çalışmada Hannah Arendt tarafından geliştirilen kötülüğün sıradanlaşması fikrinin analiz edilmesi amaçlanmıştır.Çalışmanın birinci bölümünde, Arendt'in politik düşüncesi üzerinde durulmuş, bu bağlamda onun hareket noktası olan totalitarizmin eleştirisi üzerinden ve temel kavramları çerçevesinde politika anlayışı açıklanmaya çalışılmıştır. İkinci bölümde ise, totalitarizmin pratikteki karşılığı olan Nazi Almanyası dönemi incelenmiş, Arendt'in bu döneme ait eleştirilerine yer verilmiş, kötülüğün sıradanlaşması fikri, Arendt'in bu fikri geliştirmesinin nedeni olan Eichmann davası ve ilk kez bu dava sonrasında tartıştığı kavramlar ele alınmıştır.Filozofun tüm eserleri incelenerek onun temel kavramları çıkarılmış ve çalışmamız bu kavramlar eşliğinde oluşturulmuştur.Çalışmamızın sonucunda Arendt'te kötülüğün sıradanlaşması değerlendirmesinin düşünme yoksunluğu ve yargı yetisinin kaybını tanımlamak için geliştirildiği tespit edilmiştir. The aim of this study is to analyze Hannah Arendt?s conception of the banality of evil.The first chapter of the study is devoted to an overview of Arendt?s political thought in order to provide an introduction necessary for a proper approach to the conception of the banality of evil. In this introductory chapter we present the conceptual order of the political philosophy of Arendt starting with her criticism of totalitarianism. In the second chapter of the study the period of Nazism in Germany is scrutinized with the help of Arendt?s political analysis. The focus of her analysis is the conception of the banality of evil which was developed by the philosopher during the trial of Eichmann.In the conclusion chapter of the study, the focus is the analysis of the conception of the banality of evil in respect to its causes ? e.g. the deprivation of the power of reasoning and the loss of judging ability.All the works of Arendt have been analyzed in order to determine the main structure of the study and then the philosopher?s basic concepts and their interrelations have been elaborated within the framework of the predetermined structure.