Search

Aerobik egzersizin, antiaterojenik nitelikteki HDL üzerindeki olumlu etkileri bilinmektedir, ancak HDL'nin yapısında yer alan ve onun antioksidan özelliğinden sorumlu olan kan paraoksonaz (PON1) ve aril esteraz (AREST) enzim aktiviteleri gibi yeni KKH risk faktörleri üzerindeki etkileri ve bu olası etkilerde PON1-192 polimorfizminin rolü bayanlar üzerinde henüz araştırılmamıştır. Bu çalışmada premenapozal bayanlarda düzenli aerobik egzersizin kan paraoksonaz ve aril esteraz enzim aktiviteleri ile kan lipid ve lipoproteinleri üzerine etkileri ve bu etkilerde PON1-192 polimorfizminin rolü araştırılmıştır.Çalışmaya katılan gruplar; menapoza girmemiş, orta yaşa mensup ve sağlıklı yaşam amacıyla uzun süredir düzenli olarak haftada en az üç gün aerobik egzersiz yapan (EG, n=50) ve egzersiz yapmayan (KG, n=41) sağlıklı bayanlardan oluşturuldu. Deneklerin fiziksel (boy, kilo, vücut kitle indeksi, vücut yağ oranı) ve fizyolojik ölçümleri (dinlenik kalp atım hızı, kan basıncı, MaxVO2) yapıldı. Açlık venöz kandan, paraoksonaz (PON1) ve tuzla stimüle paraoksonaz (TSPON1), aril esteraz (AREST) ile HDL ve alt gruplarının AREST aktiviteleri kinetik yönemlerle belirlendi. Ayrıca klasik KKH risk faktörleri olarak kabul edilen; serum trigliserid (TG), total kolestrol (TK), HDL kolesterol (HDL-K) ve alt grupları (HDL2?K ve HDL3-K) enzimatik-kolorimetrik olarak saptandı. PON1-192 polimorfizmi için fenotipleme, TSPON1/AREST oranı esas alınarak gerçekleştirildi. Buna göre egzersiz ve kontrol grupları düşük aktiviteli QQ, QR heterozigot, yüksek aktiviteli RR ve R taşıyıcı (QR+RR) fenotip grupları şeklinde sınıflandırıldı.Kan PON1 ve AREST aktiviteleri ile HDL ve alt gruplarının AREST aktiviteleri açısından EG ve KG arasında anlamlı farklılık bulunamazken (p>0.05), PON1-192 polimofizmi göz önünde bulundurulduğunda, egzersiz QQ homozigot grubunun PON1 (p0.05), KG'ninkinden daha büyüktü. Serum total AREST aktivitesi için ise fenotip gruplar arasında anlamlı farklılık yoktu. EG'nin kan HDL-K, HDL3-K (p0.05) değerleri de kontrol grubununkilerden anlamlı olarak daha büyüktü. Sedanter fenotip grupları arasında ise KKH klasik risk faktörleri açısından anlamlı bir farklılık bulunmadı (p>0.05).Orta yaştaki premenepozal bayanlarda sağlıklı yaşam amacıyla yapılan uzun süreli aerobik egzersizin, kan lipid ve lipoproteinleri ile PON1 enzim aktivitesi üzerindeki anlamlı bir etkisi saptanmıştır. Yalnız bu etkiler PON1-192 polimorfizmi ile modifiye edilmiştir. Regular aerobic training has positive effects on high density lipoprotein (HDL), of which antioxidant, antiatherogenic and protective effects for coronary heart disease (CHD) are well known. However, the effects of regular aerobic training on more recent risk factors of CHD such as blood paraoxonase (PON1) and arylesterase (AREST) that are associated with and responsible for the antioxidant potential of HDL, and the role of PON1-192 polymorphism on these potential effects in women are yet to be determined. The objective of this study was to determine the effects of regular aerobic training on blood PON1, AREST enzyme activities and lipid and lipoprotein profiles in premenopausal women and whether potential effects depended on the PON1-192 phenotype.Subjects included 91 middle-aged, healthy, non-menopausal females who regularly performed aerobic exercise at least three times a week for a long period of time (EG, n=50) and those who did not do any exercise, to serve as controls (CG, n=41). Groups were analyzed for anthropometrical (body weight, height, body mass index, body fat ratio) and physiological (resting heart rate, blood pressure, maximal oxygen consumption) parameters. Activities of PON1, salt-stimulated paraoxonase (TSPON1), AREST and AREST activities of HDL and subgroups were determined in fasting venous blood by kinetic methods. Classical risk factors of CHD, including fasting serum triglyceride, total cholesterol (TC), HDL cholesterol (HDL-K) and its subgroups (HDL2-K, HDL3-K) levels were determined by standard enzymatic-colorimetric methods. Phenotyping of subjects for PON1-192 polymorphism were carried out based on TSPON1/AREST ratio. Subjects of aerobic exercise and control groups were classified as QQ with low activity, QR heterozygote, RR with high activity and R carriers [(RT)=(QR+RR)].No significant differences in serum PON1 and AREST activities and HDL and subgroups? AREST activities were found between EG and CG groups (p>0.05). However, with regard to PON1-192 polymorphism, PON1 (p0.05) was non-significantly higher in QQ phenotype in the exercise group, compared to the CG group. No significant differences in the serum total AREST activity were noted between the three phenotype groups. EG group?s serum HDL-K (p0.05).Significant beneficial effects of long-term aerobic exercise on serum lipids and lipoproteins and PON1 enzyme activity were demonstrated in middle-aged premenopausal women. However, these effects depend on the PON1-192 phenotype. 86

Kafein ağızda çalkalama (KAF-AÇ) uygulamasının reaksiyon zamanını (RZ) iyileştirdiği daha önce gerçekleştirilen birkaç çalışma ile gösterilmiştir. Çalışmalarda genelde %1,2'lik KAF dozu kullanılmıştır fakat farklı dozlardaki kafeinli çözeltilerin ağızda çalkalanmasının reaksiyon zamanına etkisi bilinmemektedir. Bu nedenle, bu çalışmada farklı dozlardaki KAF çözeltilerinin AÇ uygulamasının RZ üzerindeki etkisinin karşılaştırılması amaçlanmıştır. Çalışmaya, futbol ve voleybol branşlarından olmak üzere 15-33 yaş aralığındaki 45 antrene erkek sporcu gönüllü olarak katılmıştır. Çaprazlama, çift kör dizaynındaki bu çalışmada, farklı günlerde %1.2, %1.8, %2.4 KAF çözeltisi, plasebo (su) çalkalama ve kontrol seansı gerçekleştirilmiş, AÇ'den hemen sonra el ve ayak ile görsel uyarana tepki süresi beşer kez tekrarlanarak RZ testi gerçekleştirilmiştir. RZ'nin seanslar arasındaki farkını test etmek için Tekrarlanan ölçümlerde varyans analizi ve farkın hangi gruptan kaynaklandığını analiz etmek için ise Bonferroni post hoc prosedürü kullanılmış; katılımcıların günlük KAF tüketimleri, yaşları, haftalık antrenman saatleri ve spor geçmişi yıllarına göre oluşturulan ikili gruplar arasındaki farklar Bağımsız örneklem t-testi ile; ayrıca RZ ile test öncesi ölçülen algılanan zorluk düzeyi (AZD), duygu durumu (DD) düzeyi ve uyku süresi (US) arasındaki ilişki Çok Değişkenli Doğrusal Regresyon analizi ile analiz edilmiştir. Sonuçta, KAF-AÇ uygulamasının, plasebo ve kontrol seansı ile karşılaştırıldığında, RZ'yi anlamlı olarak kısalttığı ve en büyük RZ kısalmasının %2,4'lük doz ile olduğu bulunmuştur. El RZ, %1,2 ve %2,4 KAF-AÇ sonrası 18 yaşından büyük grupta; %1,2, %1,8 ve %2,4 KAF-AÇ sonrası haftalık antrenman süresi fazla olan grupta; %1,2 KAF- ve plasebo (su)-AÇ sonrası günlük KAF tüketimi daha az olan grupta daha iyi bulunmuştur. RZ ile AZD, DD ve US ile arasında anlamlı bir ilişki bulunmamıştır. Elde edilen bulgular, RZ üzerinde değerlendirilen KAF dozları içinde en etkili dozun %2.4 olduğunu göstermektedir. Bundan sonraki çalışmalarda, KAF-AÇ yönteminin RZ üzerindeki etkisinin süresinin, fonksiyonel manyetik rezonans görüntüleme kullanılarak araştırılması önerilebilir., Caffeine mouth rinse (CAF-MR) has been shown by several previous studies to improve reaction time (RT). Generally, 1.2% caffeine dose was used in studies, but the effect of rinsing different doses of caffeinated solutions on the RT is unknown. Therefore, in this study, it was aimed to compare the effect of MR intervention of different doses of CAF solutions on RT. 45 trained male athletes, the ages of 15-33, voluntarily participated in the study. In this study in a crossover, double-blind design, 1.2%, 1.8%, 2.4% CAF solution, placebo (water) rinsing and control sessions were performed on different days, and the RT test were evaluated by repeating the reaction times to visual stimuli with hands and feet five times immediately after MR. Analysis of variance in repeated measurements and Bonferroni post hoc procedure were used to analyze the difference between RT between sessions; Independent sample t-test was used to analyze the difference in paired groups formed according to the participants' daily CAF consumption, age, weekly training hours and years of sports history; Multivariate Linear Regression analysis was used to analyze the relationship between rate of perceived exertion level (RPE), mood level and sleep duration (SD) measured before the RT test. It was found that CAF-MR administration significantly improved RZ compared to placebo and control sessions, with the greatest improvement at the 2.4% dose. It was shown better hand RT score in older group after 1.2% and 2.4% CAF-MR; in the group with more weekly training time after 1.2%, 1.8% and 2.4% CAF-MR; in the group with less daily CAF consumption after 1.2% CAF- and plasebo-MR. There was no significant relationship between RT and RPE, mood, and SD. The findings show that the most effective dose is 2.4% among the CAF-MR doses evaluated on RT. In future studies, it may be suggested to investigate the effect time of CAF-MR method on RT using functional magnetic resonance imaging.

Çok sayıda araştırma ile Karbonhidrat (KH) ağızda çalkalamanın bir saatlik yüksek yoğunluklu dayanıklılık performansı üzerindeki olumlu etkisini kanıtlanmış iken, uygulamanın yüksek yoğunluklu aralıklı egzersizler üzerindeki etkileri daha az ilgi görmüştür. Sodyum klorid (NaCl) tat reseptörlerinin de beyni aktive etme potansiyeline sahip olduğunun ve yutma ile ilgili kaslarda daha güçlü bir kasılma ve daha yüksek aktivasyon hızı meydana getirdiğinin gösterilmesi sonucunda ağızda çalkalama yöntemi ile sportif performans üzerindeki ergojenik etkileri merak edilmektedir. Bu çalışmanın amacı, antrene sporcularda ağızda KH (%6) ve NaCl (%6) çalkalama uygulamalarının tekrarlı sprint performansına etkilerini araştırmaktır. Tekrarlı, tek kör, plasebo kontrollü ve çaprazlama tasarımına sahip çalışmaya 15 antrene sporcu (10 erkek 5 kadın) gönüllü olarak katılmıştır. Sporcular en az 48 saat ara ile 4 kez gece açlığı ile laboratuvara gelmiş, 30 dakika dayanıklılık egzersizinin (%70 maksVO2) ardından tekrarlı sprint testine (10 sn × 6, 40 sn ara ile) katılmıştır. Dayanıklılık testinin 0., 10., 20., 30. dakikalarında ağızda karbonhidrat (%6,4 maltodekstrin), sodyum klorid (%6,4) çözeltisi ve su (plasebo) çalkalanması veya hiçbir çalkalama yapılmaması (kontrol) istenmiştir. 3 × 4 ANOVA ile gerçekleştirilen analizler sonucunda, seanslar arasında tekrarlı sprint performansı ile elde edilen güç [zirve güç, ortalama güç, minimum güç (W, W/kg) ve yorgunluk indeksi (%)] ve yorgunluk değişkenlerinde (kalp atım hızı, kan laktat düzeyi ve yorgunluğu algılama düzeyi) anlamlı farklılığın olmadığı bulunmuştur. Elde edilen sonuçlardan, bu çalışmada kurgulanan yöntem ile uyaranların kullanılan fiziksel performansın sonuç değişkenlerini etkilemede yetersiz göründüğü söylenebilir., Multiple investigations have confirmed carbohydrate mouth rinse (CMR) enhances high intensity endurance performance lasting under 1 hour, but the effects of CMR on high intensity intermittent exercise has received less attention. As a result of the demonstration that sodium chloride (NaCl) taste receptors have the potential to activate the brain and create a stronger contraction and higher activation rate in the muscles related to swallowing, the ergogenic effects on sportive performance with the mouth rinsing method are curious. The aim of this study is to investigate the effects of oral rinsing of CHO (6%) and NaCl (6%) on repeated sprint performance in trained athletes. Fifteen trained athletes (10 men, 5 women) voluntarily participated in the study, which was repeated, single-blind, placebo-controlled and crossover design. Athletes came to the laboratory with a night fasting 4 times with an interval of at least 48 hours and participated in the repeated sprint test (10 sec × 6, 40 sec intervals) after 30 minutes of endurance exercise (70% maxVO2). At the 0th, 10th, 20th and 30th minutes of the endurance test, it was requested to rinse the mouth with CHO (6.4% maltodextrin), sodium chloride (6.4%) solution and water (placebo) or no rinsing (control). As a result of the analyzes performed with 3 × 4 ANOVA, the power output variables obtained by repeated sprint performance [peak power, average power, minimum power (W, W/kg) and fatigue index (%)] and fatigue variables (heart rate, blood lactate level and rate of perceived exertion) between sessions were not found to be significantly different. From the obtained results, it may be concluded that the method and stimuli used in this study seem insufficient to affect the outcome variables of physical performance.

Karbonhidrat (KH) ve kafein (KAF) çözeltilerini ağızda çalkalama yöntemlerinin, yorgunluğa rağmen yüksek yoğunluktaki hareketlerin aralıklı olarak gerçekleştirildiği dövüş sporlarındaki etkisi bilinmemektedir. Bu araştırma karate sporcularında KH ve KAF çözeltisini ağızda çalkalamanın tekme vuruş kuvveti ve süresi üzerindeki etkilerinin araştırılması amacı ile yapılmıştır. Düzenli antrenman yapan yarışmacı 16 erkek karateci (ortalama yaş 21,6 yıl, haftalık antrenman süresi 8,4 saat, antrenman deneyimi 7,8 yıl) çalışmaya gönüllü olarak katılmıştır. Tekrarlı, çift kör, plasebo-kontrollü ve çaprazlama tasarımındaki çalışmada, KH (%6,4 maltodekstrin), KAF (%1,2), plasebo (su) çözeltilerinin 10 sn ağızda çalkalanması ile sırasıyla bisiklet ergometresi üzerinde tekrarlı sprint testi (6sn sprint ×10 tekrar, 30sn dinlenme ile), tekme vuruşu testi (ardışık 5 kez), el reaksiyon süresi testi (ardışık 5 kez), tekme vuruşu testi (ardışık 5 kez), el reaksiyon süresi testi (ardışık 5 kez) gerçekleştirilmiştir. Kurgulanan protokoldeki testlerden elde edilen sonuçlar (zirve güç, ortalama güç, minimum güç, güçte düşüş; tekme reaksiyon süresi, kuvveti, gücü, süresi; el reaksiyon süresi) seanslar arasında karşılaştırıldığında; tekrarlı sprint testinden elde edilen en yüksek zirve güç ve ortalama güç çıktıları (W/kg) KAF seansında, en iyi tekme ve el reaksiyon süreleri (ms) testlerin 2. setinde KAF seansında elde edilmiştir. Bu çalışmadan elde edilen sonuçlar, KAF ağızda çalkalama uygulamasının yüksek yoğunluktaki hareketlerin aralıklı olarak gerçekleştirildiği karate müsabakalarında yorgunluğa rağmen tekme ve el reaksiyon süresini iyileştirebileceğini düşündürmektedir., The effect of carbohydrate (CHO) and caffeine (CAF) solutions rinsing in the mouth in combat sports where high-intensity movements are performed intermittently despite fatigue is unknown. This research was carried out to investigate the effects of rinsing KH and KAF solution in the mouth on stroke force and duration in karate athletes. 16 male trained karate players (average age 21.6 years, weekly training time 8.4 hours, training experience 7.8 years) voluntarily participated in the study. In a replicated, double-blind, placebo-controlled, and crossover design study, after the 10 seconds mouth rinsing of CHO (6.4% maltodextrin), CAF (1.2%), and placebo (water) solutions, repeated sprint test (6sec sprint ×10 repetitions, with 30sec rest) on a bicycle ergometer, stroke test (consecutive 5 times), hand reaction time test (consecutive 5 times), stroke test (consecutive 5 times), hand reaction time test (consecutive 5 times) were performed respectively. When the results obtained from the tests in the constructed protocol (peak power, average power, minimum power, power drop; reaction time, strength, power, time of stroke; hand reaction time) were compared between sessions. The highest peak power and average power outputs (W/kg) obtained from the repeated sprint test were obtained in the CAF session, and the best stroke and hand reaction times (ms) were obtained in the CAF session in the 2nd set of tests. The results obtained from this study suggest that CAF mouth rinsing method can improve stroke and hand reaction time despite fatigue in karate competitions where high-intensity movements are performed intermittently.

Fiziksel aktivite, egzersiz, bedeni beğenme, egzersiz bağımlılığı gibi kavramların anlamları bilinmesine ve üzerlerinde ayrı ayrı sıkça araştırmalar yapılmasına rağmen, bireylerin bedeni beğenme durumlarını ve egzersiz bağımlılığı riskini fiziksel aktivite düzeylerine göre değerlendiren çalışma sayısı yetersizdir. Bu çalışmanın amacı düzenli egzersiz yapan spor salonu kullanıcılarının, fiziksel aktivite düzeylerine göre bedeni beğenme durumları ve egzersiz bağımlılığı düzeylerini incelemektir. Çalışmanın örneklemi İzmir ili Bornova ilçesindeki aktif spor salonu kullanıcısı 352 gönüllü katılımcıdan oluşmaktadır. Veriler anket yöntemiyle toplanmıştır: demografik bilgiler için kişisel bilgi formu, Craig C. L., ve diğerleri, 2003 tarafından geliştirilen ve Türkçe geçerlik güvenirliği Öztürk M., 2005 tarafından yapılan Uluslararası Fiziksel Aktivite Anketi-Kısa Form (IPAQ-Short), Türkçe geçerlik güvenirliği Anlı ve Akın, 2015 tarafından yapılan ve Tylka ve Wood-Barcalow, 2015 tarafından geliştirilen "Bedeni Beğenme Ölçeği" (BBÖ) ve Hausenblas ve Downs, 2002 tarafından geliştirilen ve Türkçe geçerlik güvenirliği Gürbüz ve Aşçı, 2006 tarafından yapılan "Egzersiz Bağımlılığı Ölçeği-21" (EB-21) kullanılmıştır. Katılımcıların BBÖ ve EB-21 puanlarının fiziksel aktivite (FA) düzeyine (1-3) göre karşılaştırılmasında Kruskal Wallis Testi, farkın oluşmasına sebep olan gurubun tespiti Mann Whitney U Testi ile; cinsiyetlere göre farkın saptanmasında Bağımsız gruplarda t-testi; parametreler arasındaki anlamlı ilişki Pearson korelasyon testi ile değerlendirilmiştir. Katılımcıların BBÖ puanı 4,24 ± 0,65 iken, zaman ve egzersiz puanı 2,55 ± 0,95, kontrol eksikliği puanı 2,74 ± 1,11, geri çekilme puanı 3,00 ± 1,25, tolerans puanı 2,95 ± 1,17 ve devamlılık puanı 2,55 ± 1,06 olarak tespit edilmiştir. Sadece EB-21 alt boyutlarının tamamında cinsiyetler arasında ve FA seviyesine göre belirlenen gruplar arasında fark olduğu saptanmıştır. Bu anlamlı farklılık, düşük ve yüksek FA düzeyi ile orta ve yüksek FA düzeyi grupları arasında gerçekleşmiştir. EB alt boyutlarının tamamı ile FA için harcanan MET-dk değerleri arasında anlamlı bir ilişki saptanmıştır (p< 0,05). Sonuçlar, EB ile FA seviyesi arasında pozitif bir ilişki bulunduğunu fakat BB durumunun FA düzeylerinden bağımsız olduğunu göstermektedir., Although the meaning of concepts such as physical activity, exercise, body appreciation, and exercise dependence are known and investigations have been conducted on them separately, the number of studies evaluating the body appreciation and exercise dependence levels according to individual's physical activity levels is insufficient. The aim of this study is to examine body appreciation, and exercise dependence levels of participants according to their physical fitness levels. The sample of the study consists of 352 volunteers who are active sports hall users in Bornova district of İzmir. Data were collected by questionnaire method: personal information form for demographic information; "International Physical Activity Questionnaire-Short Form (IPAQ-Short)" developed by Craig C. L., et al., 2003 and its validity and reliability of Turkish version evaluated by Öztürk M., 2005; "Body Appreciation Scale" developed by Tylka ve Wood-Barcalow, 2015 and its Turkish validity and reliability evaluated by Anlı ve Akın, 2015; "Exercise Addiction Scale-21" developed by Hausenblas ve Downs, 2002 and its validity and reliability of Turkish version evaluated by Gürbüz ve Aşçı, 2006 were applied. It was used Kruskal Wallis Test and Mann Whitney U Test for body appreciation and exercise dependence levels of participants according to their physical fitness levels; Independent Samples t-test to determine the difference according to gender; Pearson correlation test to evaluate the significant relationship between the parameters. The participants' BBÖ score was 4.24 ± 0.65, while time and exercise score was 2.55 ± 0.95, lack of control score was 2.74 ± 1.11, withdrawal score was 3.00 ± 1.25, tolerance score was 2, 95 ± 1.17 and continuity score was 2.55 ± 1.06. There was a difference between the genders and the groups determined according to FA level only in all EB-21 sub-dimensions. The significant difference was found between low and high FA levels and moderate and high FA levels. There was a significant relationship between all EB sub-dimensions and MET-min values spent for FA (p

Bu çalışmada amaç, kilolu bayanlarda benzer kalori kısıtlamalı sık öğünlü diyet ile gece açlığı ile yapılacak aralıklı diyet yöntemlerinin vücut kompozisyonu ve insülin, leptin, ghrelin hormonları üzerine etkilerini karşılaştırmaktır. Çalışmayı, metabolik hız üzerinde etkili olan hormon düzeyleri normal seviyede olan, 18-55 yaş aralığında, vücut kütle indeksi ≥25 kg/m2 olan toplam 30 kişi tamamlamıştır. Gönüllüler, gece açlığı diyet grubu (GADG) ve diyet grubu (DG) olarak rastgele ikiye ayrılmıştır. İki grubun da diyet listeleri aynı kalori kısıtlaması (%20) ile oluşturulmuş, DG’a 3 ana 3 ara öğünden oluşan standart sık öğünlü diyet ile GADG’a gündüz sık öğünlü beslenme ve en az 12 saatlik gece açlığı diyet programları 4 hafta boyunca uygulanmıştır. Katılımcılara kan analizleri ile genel sağlık, kan yağları, anemi, menopoz süreci parametreleri diyet öncesi; vücut kompozisyonu (biyoelektrik empedans yöntemi), istirahat metabolik hızı (gaz analizörü), fiziksel aktivite düzeyi (anket) ve kan analizi ile metabolik hız ve yağ metabolizması belirteçleri diyet öncesi ve sonrası ölçülmüştür. Diyet programları ile iki grupta vücut kompozisyonunda benzer anlamlı iyileşme görülmüş (p0.05) görülmedi. GADG’nda glikoz ve insülin düzeylerinin ve DG’nda insülin düzeyleri ile insülin direnci indeksinin diyet ile anlamlı azaldığı bulundu (p, The aim of this study was to compare the effect of similar calorie-restricted intermittent overnight fasting diet and frequent-meal diet on body composition and insulin, leptin and ghrelin hormones in overweight women. A total of 30 people, with a body mass index of ≥25 kg / m2, in the age range of 18-55 years, having no known illness affecting the metabolic rate, completed the study. The volunteers were randomly divided into two groups as the overnight fasting dietary group (GADG) and the dietary group (DG). Diet lists of the two groups were formed with the same calorie restriction (20%). While The DG was administered to six mealtimes, the GADG was administered 5 mealtimes and at least 12 hours overnight fasting for 4 weeks. Some parameters in blood about general health, blood lipids, anemia, menopause were evaluated before the diet; about metabolic rate and fat metabolism were measured before and after the diet with body composition (bioelectrical impedance method), resting metabolic rate (gas analyzer), and physical activity level (questionnaire). There was no significant difference resting metabolic rate (kcal), fat - carbohydrate oxidation (gr/min) and respiratory change rate (VCO2/VO2) (p>0.05), while dietary programs showed similar significant improvement in body composition in both groups (p

Yanlış beslenme ve hareketsizliğin artması ile evrensel bir sorun haline gelen obezitenin önlenebilir bir hastalık olduğu bilinmektedir. Egzersiz sırasında ve gece açlığı sonrası yapılan egzersizlerde de azalan insüline bağlı olarak tokluk durumunda yapılan egzersizlere göre enerji tüketiminde yağ asitlerinin kullanımının arttığı gözlenmiştir. Bu çalışmanın amacı fazla kilolu bayanlarda aç veya tok iken gerçekleştirilen düşük ve yüksek yoğunluklu direnç egzersizlerinin egzersiz sonrası enerji kullanımı ve yağ oksidasyonu üzerine etkilerini incelemektir. Katılımcılar, kuvvet antrenman tekniklerini bilen kilolu/ obez10 kadından oluştu. Egzersiz yüklerinin saptanmasından sonra 8TM ve 16TM'luk yüklerdeki 8 temel hareketin uygulandığı egzersiz seansları gece açlığı ve tok iken olmak üzere 4 kez gerçekleştirildi. Her seans sonrası 2 saat gaz analizörü ile solunum gazları analiz edildi, elde edilen VO2, VCO2 değerleri üzerinden yağ oksidasyonu (gr/dk) ve enerji harcamaları hesaplandı. Uygulamalar arası ve dinlenim ve toparlanma verilerinin karşılaştırılmasında Friedman testi ve Wilcoxon eşleştirilmiş diziler testi kullanıldı. Dinlenim ve toparlanma arasında yağ oksidasyonunda 16TMtok, 8TMtok ve 16TM aç uygulamalarında anlamlı fark görülse de, dört uygulama toparlanma için karşılaştırıldığında anlamlılık bulunmadı. Bu çalışma ile kilolu/obez kadınlarda egzersiz sonrası yağ oksidasyonunun egzersizin yoğunluğu ve açlık-tokluk durumundan etkilenmediği söylenebilir., Obesity, which has become a universal problem with increasing malnutrition and inactivity, is known to be a preventable disease. It has been observed that the use of fatty acids in energy consumption is increased during exercises especially fasting state compared to the exercises performed in the case of fed state due to decreased insulin. The aim of this study was to investigate the effects of low and high intensity resistance exercises on recovery energy use and fat oxidation in overweight women. Participants consisted of overweight / obese10 women who were familiar with strength training techniques. After the determination of exercise loads, 8 basic exercises of 8TM and 16TM loads were performed and the exercise sessions were performed 4 times during fasting and fed state. Respiratory gases were analyzed with gas analyzer for 2 hours after each session and fat oxidation (gr / min) and energy expenditures were calculated over VO2, VCO2 values obtained. Friedman test and Wilcoxon signed rank test were used to compare the inter-application and rest and recovery data. Although there was a significant difference in fat oxidation between rest and recovery in 16TMfed, 8TMfed and 16TMfasting sessions, there was no significant difference between the four applications for recovery. In this study, it can be said that post-exercise fat oxidation in overweight / obese women is not affected by the intensity of exercise and hunger-satiety.

Estetik Sporlardaki Elit Düzeydeki Sporcuların Fiziksel, Fizyolojik ve Beslenme Özelliklerinin SaptanmasıCimnastik, buz pateni ve bale gibi spor branşlarında estetik görselliğin önemi çok fazladır. Bu dallardaki elit düzey sporcuların maruz kaldıkları çok yoğun antrenman programları ve kilo kontrollerindeki sert tutumlar, sporcuların beslenme yetersizliğiyle sonuçlanabilmektedir. Özellikle bayan sporcular `kadın sporcu üçlemesi` durumuyla karşılaşmaktadırlar. Artan sakatlık durumları, bağışıklık sisteminin zayıflaması, adet düzensizlikleri, anormal kemik mineralleşmesine bağlı kırık riskinin artması sporcuların sağlıklarını tehdit etmekte ve yaşam kalitesini bozmaktadır. Bu çalışmada amaç, estetik kaygı taşıyan cimnastik, buz pateni ve bale branşlarındaki üst düzey yarışmacı sporcuların vücut kompozisyonlarını, beslenme ve hidrasyon durumlarını, kemik mineral yoğunluğu düzeylerini ve bazı fizyolojik parametrelerini belirlemektir.Çalışmaya, sağlıklı, 18 yaş ve üstü, toplam 15 artistik cimnastik, buz pateni sporcusu ve bale dansçısı ile benzer fiziksel özelliklerdeki 10 kişi kontrol grubu olarak katılmıştır. Katılımcılara vücut kompozisyonu, istirahat metabolik hızı, hidrasyon durumu ve kemik yoğunluğu ölçümleri ile genel beslenme alışkanlığı değerlendirmesi, kan analizi ile kemik metabolizması, anemi ve genel sağlık belirteçleri ölçümleri gerçekleştirilmiştir.Özellikle bayan sporcuların günlük enerji tüketimi ve besin yoluyla alınan vitamin- mineral düzeyleri, D vitamini, kalsiyum ve demir alımları, yetersizdir. Sporcularda günlük enerji dağılımında yağın önerilenden fazla, karbonhidratın ise yetersiz olduğu, 2/3'ünün dehidrate olduğu görülmektedir. En düşük vücut kütlesine ve en yüksek yağ yüzdesine sahip olanlar balerinlerdir. Sporcularda menstrual düzensizlik ve yeme bozukluğu davranışları görülmemiştir. Kemik mineral yoğunluğu en yüksek olanlar cimnastikçiler, en düşük olanlar kontrol grubudur.Hem sporcu hem de kontrol grubunun dengeli beslenmemeleri nedeniyle, özellikle bayan sporcuların `kadın sporcu üçlemesi` riski açısından kontrol altında tutulmaları önerilmektedir.Anahtar kelimeler: Bale, cimnastik, buz pateni, bayan sporcu üçlemesi, hidrasyon durumu, kilo kontrolü, kemik mineral yoğunluğu. Determination of Physical, Physiological and Nutritional Parameters of Elite Athletes in Esthetic SportsAesthetic appearance has more importance in some sports like gymnastics, figure skating and ballet. Nutritional deficiencies occur in elite level athletes in these branches who suffered from intensive training program and strict weight control. These situations may result in female athlete triad syndrome for especially female athletes. Increased disability, the weakening of the immune system, menstrual disorders and increased risk of bone fracture due to abnormal bone mineralization impair the quality of life and threaten the health of athletes. The purpose of this study was to determine body composition, nutrition and hydration status, bone mineral density levels and some physiological parameters in aesthetic branch athletes such as gymnastics, figure skating and ballet. Healthy, up to 18 years old, fifteen female and male athletes in gymnastics, figure skating and ballet were participated voluntarily to the study. The body composition, resting metabolic rate, hydration status, bone mineral density, nutritional habit and menstruation period of the athletes were assessed and some health parameters in blood about bone metabolism, anemia and infection were evaluated.It was found that there were inadequate daily energy consumption and vitamin- mineral intake, D vitamin, calcium and iron, in nutrition for especially female athletes. Fat ratio was more than and carbohydrate ratio was less than recommended in daily energy distribution of athletes, 2/3 of athletes were dehydrated. Ballerinas had the lowest body weight and the highest body fat ratio. Menstrual irregularities and eating disorder behaviors were not seen in athletes. The highest bone mineral density was in gymnastics, while the lowest was in the control group.Because both male and female athletes have unbalanced nutrition, especially female athletes are suggested keeping under control in terms of risk of `female athlete triad`.Keywords: gymnastics, figure skating and ballet, bone mineral density, female athlete triad, hydration status, weight control. 87

Amaç: İnsan vücudunda 24 saatlik dilimde meydana gelen sirkadiyen ritim değişimleri birçok sportif yetiyi etkiler. Bu çalışmada amaç, dinamik denge performansı üzerinde sirkadiyen ritmin etkisini incelemek ve bu olası etkide fiziksel aktivite düzeyinin, vücut sıcaklığının, uyku durumunun ve cinsiyetin rolünü belirlemektir.Gereç ve Yöntem: Çalışmaya farklı fiziksel aktivite düzeyine sahip, sağlıklı 18-25 yaş arası, 42 gönüllü katılmıştır. Tüm katılımcılara en az iki gün arayla üç farklı günde, 09:00, 13:00 ve 17:00 saatlerinde dinamik denge testi, Star Excursion Balance Test, standart laboratuvar koşullarında gerçekleştirilmiştir. Katılımcıların aktivite düzeyi, uykululuk durumu özellikleri ilgili anketler ile belirlenmiştir. Her testleme öncesi, katılımcıların oral vücut sıcaklıkları ölçülmüştür. Bulgular: En iyi denge testi skorları öğle ve akşam ölçümlerinde, erkeklerde ve antrene grupta bulunmuş, vücut sıcaklığı değişimleri bu sonuçlara paralel artmış, dominant bacağın anterior; dominant olmayan bacağın posterior test yönlerinde anlamlı farklı olduğu bulunmuştur. Uykululuk durumu, bu süreçten etkilenmemiştir.Sonuçlar: Dinamik denge performansında sirkadiyen ritim etkisi belirlenmiş, bu etkide oral vücut sıcaklığının, cinsiyetin, fiziksel aktivite düzeyinin de rolü olduğu bulunmuştur.Anahtar Kelimeler: Denge, postural kontrol, sirkadiyen ritim, star excursion balance test. Aim: Circadian rhythm changes that occur in the human body in a 24 hour period affect many sporting abilities. The aim of the study was to examine the circadian rhythm effect on dynamic balance performance and to determine the role of physical activity level, body temperature, sleep state and sex on this possible effect.Methods: Forty-two volunteers from 18 to 25 years of age with different physical activity levels participated in the study. The dynamic equilibrium test, Star Excursion Balance Test, was conducted under standard laboratory conditions at 09:00, 13:00 and 17:00 on three different days with at least two days interval. The physical activity level and sleepiness status of the participants were determined by the relevant questionnaires. Before each test, oral body temperatures were measured.Results: The best balance test scores were found in the lunch and evening, in the male and the trained group; the body temperature changes were increased parallel to these results; while for dominant leg in anterior, non-dominant leg was found to be significantly different in posterior test directions. The condition of sleepiness has not been affected by this process.Conclusion: Circadian rhythm effect was determined in dynamic balance performance, and it was found that oral body temperature, gender, physical activity level also played a role in this effect.Key words: Balance, postural control, circadian rhythm, star excursion balance test. 77

ÖZET BASKETBOLA ÖZGÜ YENİ BİR SAHA TESTİ İLE MAKSİMAL OKSİJEN KULLANIMININ SAPTANMASIBu çalışmada amaç, basketbolda maksimal oksijen kullanım kapasitesini belirleyen saha tabanlı yeni bir testi geliştirmek ve bu testin güvenilirliğini ve aerobik gücü ölçmede geçerliliğini saptamaktır. Yan çizgi üzerinde koşu, üç sayı çizgisi üzerinde yüksek savunma ve hücum için kayma adımlarını içeren, en kısa sürede bitirilmesi amaçlanan, toplam 1.5 mil'lik (2414 m) bir aerobik dayanıklılık testi tasarlandı. Sağlıklı, 15 yaş, 11 erkek antrene basketbolcunun (antrenman geçmişi 5.18 (yıl), vücut ağırlığı 84.4 kg, boy 190.3 cm) laboratuvar ortamında ölçülen VO2maks düzeyleri (altın standart test) ile basketbola özgü saha testi bitirme süreleri arasında negatif yönde anlamlı bir ilişki görüldü (r = - 0.705, p = 0.015). Yapılan regresyon analizi ile Basketbola Özgü Saha Testinin orta derecedeki (R² = 0.390) geçerliliği ortaya kondu, VO2maks tahmini yapmayı sağlayacak regresyon formülü geliştirildi: VO2maks = 122.617 – 5.461 x [Test bitirme süresi (dk)]. Güvenilirlik test- tekrar test yöntemi ile değerlendirildi, belirli aralıklarla tekrarlanan Basketbola Özgü Saha Testi bitirme süreleri arasında anlamlı fark bulunmadı (p > 0.05) ve test yüksek güvenilirlik (% CV: 8.81 ve ICC: 0.90) gösterdi. Güvenilirliği ve aerobik gücü ölçmede geçerliliği kanıtlanan `Basketbola Özgü Saha Testi`nin antrenörler ve sporcular tarafından, uygulaması kolay ve pratik olan, pahalı donanım ve uzman personel gerektirmeyen, sağlık açısından riskler taşımayan ve basketbol sahasında basketbola özgü hareketler kullanarak gerçekleştirilebileceği düşünülmektedir.Anahtar Kelimeler: VO2maks, basketbol, saha testi, geçerlilik, güvenilirlik ABSTRACTDETERMINATION OF THE MAXIMAL OXYGEN UPTAKE THROUGH THE NEW BASKETBALL SPESIFIC FIELD TEST The aim of this study was to develop a new basketball court based test that measures indirectly the maximal oxygen uptake and to determine the reliability and validity of this test to measure aerobic power.A total of 1.5 miles (2414 m)-an aerobic endurance test including the side steps for the high defense and attack on the three-point line and running on the sideline was designed intended to be completed as soon as possible. Healthy, 15 years old, 11 male basketball players' (training background 5.18 years, mass 84.4 kg, height 190.3 cm) VO2max levels measured directly in the laboratory test (gold standard) showed a significant negative correlation with the duration of basketball-specific field test (r= -0.705, p= 0.015). The regression analysis with Basketball-Specific Field Test was demonstrated in moderate validity (R² = 0.390), then regression formula was developed to estimate VO2max level: VO2max = 122.617 – 5.461 x [basketball-specific field test duration (min)]. Reliability was evaluated by test-retest method, there was no difference between the periodically repeated duration of Basketball Specific Field Test (p > 0.05) and it showed high reliability (%CV: 8.81 and ICC: 0.90).`Basketball Specific Field Test` which was proved reliability and validity for the measure of aerobic power is thought to help to coaches and athletes by means of its properties which ensure the easy and practical application, not to require expensive equipment, specialist staff, not to have any health risk and by using basketball-specific movements in basketball courts.Key words: VO2max, basketball, field test, validity, reliability 51

Halk oyunları, müzik eşliğinde tüm vücudu koordineli bir biçimde kullanabilmeyi sağlayan ve bu özelliği yörelere göre farklılıklar gösteren fiziksel aktivite türüdür. Bu çalışmada amaç, halk dansları oyuncularında 12 haftalık halk oyunları çalışmalarının kan oksidatif stres belirteçleri ile kan lipid ve lipoproteinleri üzerine etkisini araştırmaktır. Ayrıca halk dansları çalışmalarının kas hasarı belirteçleri üzerindeki etkisi ile dansçılara ait bazı fiziksel ve fizyolojik özelliklerin belirlenmesi de amaçlanmıştır. Çalışmaya yaşları 21-24 arasındaki sağlıklı, ortalama 11 yıllık dans antrenman geçmişi olan, 38 erkek halk dansçısı katıldı. Dansçıların bazı fiziksel ve fizyolojik ölçümleri ile alınan kan örneklerinden oksidatif stres göstergeleri (serum TAS, TOS ve OSİ), kan lipid ve lipoprotein düzeyleri (TK, TG, HDL-K, LDL-K) ve kas hasarı belirteçleri (LDH, CK, ALT, AST) farklı yörelerin (Kafkas, Bar, Zeybek, Kaşık, Trakya, Horon) her gün 2'şer saat çalışıldığı haftada 10 saatten oluşan toplam 12 haftalık antrenman dönemi öncesi ve hemen sonrası gerçekleştirildi. Tüm kan değerleri, belirlenen referans aralıkları içinde bulunan halk dansçılarının 12 haftalık antrenman programının kan lipid profili üzerinde anlamlı etkisinin olmadığı, buna karşılık vücut yağ miktarı (p ≤ 0.012) ve zirve oksijen kullanım kapasitesi (p = 0.000) ile kas hasarı belirteci (CK için, ∆% = ─19.6) ve total antioksidan kapasiteyi (TAS ve OSİ, p ≤ 0.002) geliştirdiği bulundu. Branşa özgü bir fiziksel ve fizyolojik karakteristik gerektirmediği görülen halk oyunlarının, düzenli yapılması halinde dansçıların vücut yağ miktarı, aerobik güç ve antioksidan kapasiteleri ile kas hasarı belirteçleri üzerinde olumlu etkilere sahip olduğu söylenebilir. Bu sonuçlarla, halk oyunları aktivitelerinin tüm topluma yaygınlaştırılmasına önem verilmesi önerilebilir., Folk dance is a form of physical activity which provides the ability to use the whole body in a coordinated form with music, and these characteristics vary according to geographic region. Aims of the study were to evaluate the effects of 12-week folk dance training on blood oxidative stress levels, lipids and lipoproteins and muscle damage markers and also to define some physical and physiological properties of dancers. Thirty eight healthy men folk dancers, between the ages of 21-24 and having an average of 11 years of dance training background, voluntarily participated in the study. Some physical and physiological measurements, blood oxidative stress markers (serum TAS, TOS and OSI) and lipid and lipoprotein levels (TC, TG, HDL-C, LDL-C), muscle damage markers (LDH, CK, ALT, AST) were measured two times, before and after the training period which consists of different regions dances (Caucasus, Bar, Zeybek, Spoon, Thrace and Horon) 2 hours for every day and totally 10 hours on a week. All blood values of folk dancers were found within the specified reference ranges and training program had no significant effect on the blood lipid profile, whereas it was found improving effect on body fatness (p≤ 0.012), peak oxygen capacity (p=0.000), muscle damage marker (for CK, ∆%= ─19.6) and total antioxidant capacity (TAS and OSI, p≤ 0.002). It may be said that folk dance is not required sport-specific physical and physiological characteristics and in the case that doing training regularly, it may ensure improvement on body fatness, peak VO2, blood total antioxidant capacity and muscle damage markers on dancers. Based on these results, it may be ensured folk dance to be a kind of popular physical activity to all community.

Tek bir sprint interval yöntemi (SIY) egzersiz seansının, egzersiz sonrası oksijen tüketimi (VO2) ve yağ oksidasyonunu artırıp, solunum değişim oranı (RER) ve karbonhidrat oksidasyonunu azaltarak yağ metabolizması üzerindeki olumlu etkiler sağladığı, buna karşılık kısa süreli yağdan zengin diyetin ise bu etkiyi, egzersiz öncesi ve sonrasında yağ oksidasyonunu artırarak gerçekleştirdiği bilinmektedir. Fakat söz konusu egzersiz ve diyetin kombine uygulamasının yağ oksidasyonu üzerindeki etkisi araştırılmamıştır. Bu çalışmada amaç, genç antrene erkeklerde kısa süreli uygulanan farklı diyet modifikasyonlarının (normal, yüksek karbonhidratlı ve yüksek yağlı) SIY performansına ve egzersiz sonrası toparlanma sürecine etkilerini araştırmak ve bu etkileri fiziksel olarak daha az aktif olanlar ile karşılaştırmaktır.Katılımcılar, maxVO2 düzeylerine göre, antrene (n=5, 57.9 ml.kg.dk-1) ve rekreasyonel aktif (n=5, 37.8 ml.kg.min-1) olarak gruplandırıldı. Üç günlük besin tüketim kaydı alındı, vücut kompozisyonu, istirahat metabolik hızı ölçüldü, günlük enerji ihtiyacı hesaplandı. Birer hafta arayla aynı enerji içeriğine sahip 3 farklı diyet (birer günlük normal diyet, yüksek karbonhidrat diyeti ve 3 günlük yüksek yağlı diyet) uygulandı. SIY seansı öncesi açlık metabolik hızı ölçüldü, kahvaltı, 3 saatlik dinlenme ve sonrasında klasik bir SIY seansı (6 x 30 sn, 4.5 dk dinlenme) uygulandı ve hemen ardından toparlanma dönemi gerçekleştirildi. Egzersiz sırasında üretilen ortalama güç çıktıları (watt/kg) ile 2 saatlik toparlanmada gaz analizörü ile ölçülen VO2 (ml.dk-1), RER (VCO2/VO2) ve yağ oksidasyonu (% ve gr/dk) verileri iki grup arasında karşılaştırıldı.Yağdan zengin diyet sırasında ölçülen dinlenim yağ oksidasyonu hızı (gr/dk), diğer diyetlere göre anlamlı olarak yüksekti ve bu farklılık gruplar arasında anlamlı değildi. Farklı diyet uygulamaları ile egzersiz seanslarında üretilen güç çıktıları arasında bir farklılık görülmedi. Yağdan zengin diyet ile toparlanma sürecinin özellikle son 45 dk'sında ölçülen on beş dakikalık yağ oksidasyonu ortalamaları diğer diyetlerden ve kontrol grubundan anlamlı olarak yüksekti. Bu araştırmanın sonuçları ile, yüksek yağlı diyet uygulaması ve SIY kombinasyonunun yağ oksidasyonunu arttırarak kilo kontrolünün sağlanmasında alternatif bir yol olabileceği düşünülmektedir. A single SIT session, which is known its positive effects on fat metabolism by increasing VO2 and fat oxidation and by reducing RER and carbohydrate oxidation during post-exercise period, and short-term high fat diet, which is known its positive effects on fat oxidation during pre- and post- exercise session, combination effects on fat oxidation was not studied before. The aim of the study was to investigate the effect of short-term different diet modifications (high fat and high carbohydrate) on fat oxidation after a SIT bout in healthy young trained and recreationally active men. Recreationally active (n=5, 37.8 ml.kg.min-1) and trained (n=5, 57.9 ml.kg.min-1) groups were determined according to participants' VO2max levels. It is collected individual 3-d food records, measured body composition and resting metabolic rate for calculating the daily energy requirements. Then, isocaloric 3 different diet interventions were applied with a weekly interval: normal diet, high carbohydrate diet for one day and high fat diet for three days. Before each SIT session, preprandial resting metabolic rate was measured. Participants had breakfast and following 3 hours- resting period they performed a SIT bout (6 x Wingate anaerobic sprints with a 4.5 min recovery) and immediately after 2 hour-recovery period. Mean power output (watt/kg) during sprint performances and VO2 (ml.dk-1) and RER (VCO2/VO2) which were collected from a gas analyzer for 15 min- averages during recovery period and energy derived from fat oxidation (as % and gr/min) which was calculated using established equations were compared with the groups. Resting fat oxidation rate (gr/min) was found statistically high from the other diet modifications, when the groups were disregarded. Power outputs during the SIT bouts were not differ between the diet modifications. Mean fat oxidation for last 45 min during recovery period of high fat diet in trained men were significantly different from other diet modifications and from recreationally active group. A combination of short-term high-fat diet and SIT may thought to be an alternative way of achieving weight control by increasing fat oxidation from the results of the study. 71