Search

Avcı, Nilüfer ( Balikesir Author), OBJECTIVE: Prostate cancer is among the most common cancers in males. Prostate cancer is androgen dependent in the beginning, but as time progresses, it becomes refractory to androgen deprivation treatment. At this stage, docetaxel has been used as standard treatment for years. Cabazitaxel has become the first chemotherapeutic agent which has been shown to increase survival for patients with metastatic Castrate Resistant Prostate Cancer (mCRPC) that progresses after docetaxel. Phase 3 TROPIC study demonstrated that cabazitaxel prolongs survival. PATIENTS AND METHODS: In this study, we evaluated a total of 103 patients who took cabaz-itaxel chemotherapy for mCRPC diagnosis in 21 centers of Turkey, retrospectively. This study included patients who progressed despite doc-etaxel treatments, had ECOG performance score between 0-2, and used cabazitaxel treatment. Patients received cabazitaxel 25 mg/m2 at every 3 weeks, and prednisolone 5 mg twice a day. RESULTS: Median number of cabazitaxel cures was 5.03 (range: 1-17). Cabazitaxel response evaluation detected that 34% of the patients had a partial response, 22.3% had stable disease and 32% had a progressive disease. Grade 3-4 hema-tological toxicities were neutropenia (28.2%), neutropenic fever (14.5%), anemia (6.7%), and thrombocytopenia (3.8%). In our study, median progression-free survival (PFS) was 7.7 months and overall survival (OS) was 10.6 months. CONCLUSIONS: This study reflects toxicity profile of Turkish patients as a Caucasian race. We suggest that cabazitaxel is a safe and effective treatment option for mCRPC patients who progress after docetaxel. Moreover, ethnicity may play important roles both in treatment response and in toxicity profile.

Objective: Tumor-associated tissue eosinophilia (TATE) has been noted in human cancers, sometimes with dif­ferent results regarding their association with clinical out­come. In this study, the association between TATE and prognostic parameters of supraglottic laryngeal cancer was analyzed. Materials and methods: Sixty-two patients with diagno­sis of supraglottic laryngeal squamous cell carcinoma and who treated surgically in our center were evaluated. The cases were divided into 3 categories according to the av­erage number of eosinophils per high-power field (400x): 0 (negative), 1-5 (grade 1+), more than 5 (grade 2+). Results: We found 24 TATE-negative (38.7%) and 38 TATE-positive (61.3%) cases. There was not any statisti­cally significant correlation between TATE and tumor dif­ferentiation, vascular invasion, perineural invasion, lymph node metastasis, patients\' ages, T stages (p>0.05). As expected, vascular invasion correlated with lymph node metastasis (p=0.001). Conclusion: The results of this study showed that TATE has no correlation with prognostic parameters such as histologic differentiation, vascular invasion, perineural invasion, lymph node metastasis, patients\' ages and T stages in supraglottic laryngeal squamous cell carcino­ma. The data suggest that stromal eosinophilic infiltration is not useful for determining biological aggressiveness in supraglottic laryngeal cancer., Amaç: Tümör ilişkili doku eozinofilisi (TİDE) birçok in­san kanserinde izlenebilir, klinik gidiş ile ilişkisi değişik sonuçlar gösterebilir. Bu çalışmada TİDE ile supraglottik karsinomların prognostik parametrelerinin ilişkisi analiz edilmiştir. Gereç ve yöntem: Merkezimizde supraglottik skuamöz hücreli larinks kanseri tanısı alan ve cerrahi uygulanan 62 olgu incelendi. Olgular her büyük büyütme alanındaki (400x) ortalama eozinofil sayısına göre şu şekilde 3 ka­tegoriye ayrılmıştır: 0 (negatif), 1-5 (derece 1+) ve 5\'den çok (derece 2+). Bulgular: Olgular 24 TİDE-negatif (%38,7) ve 38 Tİ­DE-pozitif (%61,3) olarak saptandı. Tümör evresi, tümör diferansiasyon derecesi, lenf nodu metastaz varlığı, len­fovasküler invazyon varlığı, perinöral invazyon ve hasta yaşı ile eozinofilik reaksiyonun derecesi arasında anlamlı ilişki saptanmadı. Beklendiği gibi lenfovasküler invazyon ile lenf nodu metastazı görülmesi arasında istatiksel ola­rak anlamlı bir ilişki saptandı (p= 0,001). Sonuç: Bu çalışmanın sonuçları supraglottik larinks sku­amöz hücreli karsinomlarında, tümör ilişkili doku eozino­filisi ile yaş, tümör diferansiasyon derecesi, tümör evresi, vasküler invazyon, perinöral invazyon, lenf nodu metas­tazı gibi prognostik faktörler arasında bir ilişki olmadığını göstermiştir. Bu bulgular stromal eozinofil infiltrasyonu­nun supraglottik larinks karsinomlarının biyolojik agresi­vitesini belirlemede kullanılamayacağını telkin etmektedir.

ÖZET Amaç: KVH'lar renal replasman tedavisi (RRT) alan hastalarda morbidite ve mortalitenin en önemli nedenidir. Bu çalışmada, hemodiyaliz (HD) ve periton diyalizi (SAPD) hastalarında ateroskleroza etkili faktörler, karotis arter intima media kalınlığı (IMK) ve endotel disfonksiyonu arasmdaki ilişkinin incelenmesi amaçlandı. Materyal ve Metod: Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Diyaliz Merkezinde programda olan 37 HD ve 33 SAPD hastası olmak üzere toplam 70 hasta (E: 22, K: 48) çalışmaya alındı. Hastalar grup 1 (HD hastalan) ve grup 2 (SAPD hastaları) olarak gruplandırıldı. Yaş ortalaması HD grubunda 44,59±13,57 (18-70), SAPD grubunda 40,52±14,18 (16-64) yıl idi. Çalışmaya en az altı aydır diyaliz programında olan ve kayıtlan yeterli olan hastalar alındı. Diabetes mellitus ve koroner arter hastalığı olan hastalar çalışmaya alınmadı. Hasta bilgileri hasta kayıt dosyalan incelenerek ve hastalar ile görüşülerek elde edildi. Biyokimyasal parametreler, Dicle Üniversitesi Merkez Laboratuarında çalışıldı. Kan örnekleri diyaliz öncesi alındı. Bulgular: Grup 1 ve Grup 2 arasında cinsiyet, sigara içme durumu ve diyaliz yeterliliği (Kt/V) açısından farklılık yoktu (p>0.05). Üre, K ve P değerlerinin HD grubunda anlamlı olarak daha yüksek olduğu görülmektedir. SDBY hastalarında prognostik değeri olan albumin değerinin, SAPD hastalarında daha düşük olduğu görülmektedir (pO.0001). SAPD hastalarında total kolesterol, LDL-C ve HDL-C düzeyi anlamlı olarak daha yüksek bulunmuştur. SAPD grubunda diastolik HT'un daha sık olduğu bulundu. Ancak HT'un kardiovasküler sistemdeki etkilerinin incelenmesi açısından Ejeksiyon Fraksiyonu (EF) ve diyastolik sol ventrikül posterior duvar kalınlığı (LVPWDd) karşüaştınldığında anlamlı farklılık bulunmadı (p>0.05). HD ve SAPD hastalarında inflamasyon göstergelerinde farklılık olmadığı görülmektedir (p>0.05). Kontrol grubu ile karşılaştırıldığında ise HD ve SAPD hastalarında IMK'nın anlamlı olarak artmış olduğu görüldü (pO.0001). Sonuç: Diyaliz hastalarında mortalite ve morbiditenin en sık sebebi KVH'lardır. Bizim çalışmamızın sonucunda, HD ve SAPD arasında kardiyovasküler mortalite göstergesi olarak kullanılan endotel disfonksiyonu ve IMK açısından fark bulunmadı. 37 SUMMARY Aim: Cardiovascular disease (CVD) is the main cause of morbidity and mortality in patients receiving renal replacement therapy (RRT). In this study, it was aimed to investigate of the relation between effective factors on atherosclerosis, intima-media thickness (IMT) of carotid artery and endothelial dysfunction in the hemodialysis (HD) and continuous ambulatory peritoneal dialysis (CAPD) patients. Materials and Methods: 37 HD and 33 CAPD, total 70 patients (M:22, F:48), that were underwent to therapy in Dicle University Medical Faculty Dialysis Center were included the study. Patients were classified into group 1 (HD patients) and group 2 (CAPD patients). In HD group, mean age was 44,9±13,57 (18-70) and in CAPD group mean age was 40,52±14,18 (16-64) years. Patients that were included to study were undergoing to dialysis at least six mounts and records of them were enough. Patients that have DM and coronary artery disease were excluded. Patient information's were obtained by examining patients' record and by interviewing with patients. Biochemical parameters were studied at Dicle University Central Laboratory. Blood Samples were taken before dialysis. Results: There was not difference between group 1 and group 2 according to sex, smoking status and dialysis adequacy (Kt/V) (p>0,05). In HD group, urea, K and P values were seen higher significantly. Albumin, that has a prognostic value in ESRD, was seen lower in CAPD patients (pO.0001). Total cholesterol, LDL-C and HDL-C levels were significantly higher in CAPD patients. Diastolic hypertension was more frequent in CAPD group. However, when ejection fraction (EF) and diastolic left ventricle posterior wall thickness (LVPWDd) were compared, there was not significant difference (p>0,05). There were not differences in inflammation indicators between HD and CAPD patients. When compared to control group, IMT was significantly increased in HD and CAPD patients (pO.0001). Conclusion: The most frequent cause of mortality and morbidity in dialysis patients is CVD. As a result of our study, there was not difference according to endothelial dysfunction and IMT between HD and CAPD patients that can be used as an indicator of cardiovascular mortality. 38 55

Poli (ADP riboz) polimeraz (PARP), DNA onarım mekanizmasında yer alan bir enzim ailesidir. Bu enzimlerden PARP1, baz kesip- çıkarma onarım (BER) mekanizmasına öncülük eden tek zincir DNA kırıklarının saptanmasında rol alır. BRCA1 ve BRCA2 genlerinden yoksun meme kanseri tümörleri, DNA çift zincir kırıklarının onarımında yetersizdirler. PARP enzimlerinin bu tümörlerdeki aktivitesi ilgi konusudur çünkü PARP aktivitesinin kaybı, tek zincir DNA kırıklarının birikimine, biriken tek zincir DNA kırıklarının çift zincir DNA kırıklarına dönüşmesine ve takiben tamir edilemeyen DNA hasarı ve hücre ölümüne yol açmaktadır. Bu yüzden PARP inhibisyonunun, kanser hücrelerini öldürmede etkili olabileceği düşünülmekte ve PARP inhibitörlerinin seçici olarak meme kanseri tümörlerini öldürmedeki etkinliği araştırılmaktadır. Bu çalışmada, PARP inhibitörlerinin meme kanserine karşı kullanılma potansiyelinin değerlendirilmesi için bir grup meme kanserli hastada, PARP-1 gen ifade düzeyi ve kanser markırlarından östrojen reseptörü (ER), progesteron reseptörü (PR) ve insan epidermal büyüme faktör reseptörü 2 (HER2)’nin gen ifade düzeyleri belirlenmiştir. Hastalarda PARP-1 gen ifade düzeyinin meme kanseri oluşumu ile ilişkili olmadığı gösterilmiştir., Poly (ADP-ribose) polymerase (PARP) family of enzymes is part of the DNA repair mechanism. One of these enzymes, PARP-1 is involved in detection of signal single-strand DNA breaks (SSBs) that leads to base excision repair (BER) mechanism. Breast cancer tumors that lack Breast cancer susceptibility gene 1 (BRCA1) and Breast cancer susceptibility gene 2 (BRCA2) are ineffective in DNA double-strand breaks (DSB) repair. Activity of the poly (ADP-ribose) polymerase (PARP) enzymes in these tumors is of interest as a lack of PARP activity leads to accumulation of SSBs that are converted to DSBs and accumulation of DSBs lead to irreparable DNA damage and cell death. Therefore inhibition of PARP in tumor cells might be effective in killing cancer tumors and activity of PARP inhibitors in selectively killing breast cancer tumors is currently being evaluated. In this study, expression of PARP-1 and cancer markers estrogen receptor (ER), progesterone receptor (PR) and human epidermal growth factor receptor 2 (HER2) were determined in a group of breast cancer patients to assess the potential for using PARP inhibitors against this form of cancer. Expression of PARP- 1 was found not to correlate with the onset of breast cancer in the patients.

Kolon kanseri tüm dünyada kadınlar ve erkeklerde üçüncü en sık gözlenen kanserdir. Yılda yaklaşık 1.200.000 yeni vaka ve yaklaşık 609.000 ölüm tahmin edilmektedir. Erkek ve kadınlardaki kanserlerin yaklaşık %10?unu oluşturmaktadır.Erken evre kolorektal kanser'in (KRK) primer tedavisi cerrahidir ve yüksek oranda kür sağlanabilir. Ancak nüks ve metastatik hastaların prognozu kötüdür ve median yaşam süresi 24 ay kadardır. Hastaların yaklaşık olarak yarısında metastaz gelişmektedir. Bu hastalarda temel tedavi kemoterapidir. Yeni kemoterapi ajanları ve hedefe yönelik ajanlar ile cevap oranları ve yaşam süresinde artış olmuştur.Otofaji kendi kendini yeme anlamına gelir. Otofaji uzun ömürlü proteinlerin, hasarlı organellerin, mikroorganizmaların ve virüslerin hücre içerisinde paketlenip lizozoma taşınarak parçalanması süreci olarak bilinmektedir. Otofaji genleri (Atg); otofajinin düzenlenmesinde rol oynarlar. Otofaji sitoplazmada otofagozom denilen çift zarlı keseciklerin varlığıyla tanımlanır. Yakın zamanda yapılan çalışmalarda otofajinin metabolizma, kanser, nörodejeneratif hastalıklar, enfeksiyonlar, morfogenez, yaşlanma, hücre ölümü ve bağışıklık sisteminde de rol oynadığı görülmüştür.Otofaji, hem hücrenin yaşatılabilmesi hem de hücre ölümü olmak üzere zıt iki role sahiptir. Otofaji hücre ölümüne de neden olduğundan dolayı programlı hücre ölümü II olarak isimlendirilmiştir.Otofajinin kanser ile ilişkisini ortaya koyan çalışmalar sonucu kanserde yeni tedavi stratejileri olarak otofaji sinyal yollarını hedefleyen ilaçlar geliştirilmektedir. Örneğin otofaji yolağını tetikleyerek etki gösteren mTOR inhibitörleri klinik olarak renal karsinom tedavisinde kullanılmaktadır. Çalışmamızda hem kanser oluşumunun erken evrelerinde hem de ileri evre kanserlerin progresyonunda önemli role sahip olduğu düşünülen Otofaji yolağı ile ilişkili 94 gen'in RT-PCR yöntemi ile normal kolon dokusunda ve tümör dokusunda ekspresyon düzeylerine bakıldı. Normal dokuda ve tümöral dokudaki gen ekspresyon düzeyleri karşılaştırıldı. Bu genlerden 47 tanesinin ekspresyon düzeyi tümör dokusunda anlamlı derecede daha yüksek bulundu. Bu sonuçlar hastaların demografik ve histopatolojik özellikleri ile karşılaştırıldı ve aralarında anlamlı bir ilişki olmadığı saptandı.Anahtar kelimeler: Kolorektal Kanser, Otofaji, Gen Ekspresyonu Colon cancer is the third most common type of cancer among men and women over the world. Aproximetely 1.200.000 new cases and 609.000 colon cancer-related deaths are estimated per year. Colon cancer consists of 10% of all cancers among men and women.Primary treatment of early stage colorectal canser (CRC) is surgery with high cure rates. However, prognosis of recurrent and metastatic patients are poor and the median survival time is about 24 months. Approximately half of the patients develop metastases. Main treatment of these patients is chemotherapy. New chemotherapy agents and targeted drugs have led to increased response and survival rates.Autophagy means that the cell eats itself. Autophagy is known as the process that include packaging and then transporting of the long-living proteins, damaged organels, microorganisms and viruses into the lyzozomes where they are digested. Autopfagy genes (Atg) play a role in the regulation of autophagy. Otofagy is defined by the presence of double membrane vesicles in the cytoplasm called otophagozoms. Recent studies revelaed that otophagy take a part in metabolism, cancer, neurodegenerative diseases, infections, morphogenesis, aging, cell death and immune system.Otoghagy includes both the opposite processes of cell death and cell sustanance. roles including. Since otophagy causes cell death it is called programmed cell death II. Based upon the recent studies that revealed a relationship between cancer and otophagy, new treatment strategies have been developed that target otophagy signal pathways. For example, mTOR inhibitors have been used in the treatment of renal cell carcinoma. In this study, we studied the expression levels of 94 genes that are supposed to be related to cancer development and progression with RT-PCR method in colon cancer tissue and normal colon tissue. Gene expression levels were compared between normal tissue and tumor tissue. 47 out of 94 genes showed higher expression in tumor tissues than in normal tissues. These results were compared to patients demographical and histological features, showing no association. Key Words: Colorectal Cancer, Autophagy, Gene Expression 52

Aim: Inflammatory bowel disease (IBD) is a chronic gas trointestinal illness including ulcerative colitis (UC) and Crohn’s disease (CD). In this study, we aimed to investigate social–demographic and clinical features and management strategies in patients diagnosed as IBD between 1999-2005. Material and Method: We investigated the patients examined in Gastroenterology Clinic of Dicle University Faculty of Medicine in 1999-2005, retrospectively. Mean ages, female/male ratios, smoking, types of the diseases, localizations of the disease were determined. Local or systemic complications, treatment strategies and causes of surgical treatments were evaluated. Result: A total of 42 patients diagnosed as IBD, of which 36 were UC, 6 were CD (p, Amaç: Inflamatuar barsak hastaligi (IBH), ülseratif kolit (ÜK) ve Crohn hastaligi (CH)’ni içeren gastrointestinal kanalin kronik inflamatuar bir hastaligidir. Bu çalismada, 1999-2005 yillari arasinda IBH tanisi alan hastalarin sosyodemografik özellikleri ve klinik özellikleri ile verilen tedavilerin incelenmesi amaçlandi. Gereç ve Yöntem: 1999-2005 yillari arasinda Dicle Üniversitesi Tip Fakültesi Gastroenteroloji Klinigi’ne basvuran IBH tanisi alan hastalar retrospektif olarak incelendi. Hastalarin yas ortalamasi, kadin-erkek orani, sigara kullanimi, hastaligin tipi, hastaligin yerlesim yeri tespit edildi. Hastalarda gelisen lokal ve sistemik komplikasyonlar, uygulanan tedavi tipleri ve cerrahi tedavi nedenleri degerlendirildi. Bulgular: Inflamatuar barsak hastaligi tanisi alan 42 hastadan; 36’si ÜK, 6’si CH idi (p