Search

Amaç: Articulatio talocruralistravmalarına toplumda çok sık rastlanması nedeniyle bu eklemin anatomik yapısıve morfometrisinin çok iyi bilinmesi gereklidir. Bu çalışmada articulatiotalocruralis morfometrisini yaş grupları ve cinsiyet parametrelerine göre geniş serilerde değerlendirerek literatürekatkı sağlamak ve araştırma sonuçlarına göre protez üreticilerine daha spesifikprotez üretimi yapılabilmesi için yol göstermek amaçlanmıştır.Materyal ve Metot: Çalışmada,ayak bileği ekleminde herhangi bir patolojisi bulunmayan ve eklemin anatomikolarak normal olduğunun tespit edildiği 274 bireye ait(134 erkek, 140 kadın) ayak bileği radyografileri incelendi. Tanımlanan parametrelerinmorfometrik ölçümleri yapılarak elde edilen sonuçlar yaşa ve cinsiyete bağlıolarak istatistiksel olarak karşılaştırıldı. Bildiğimiz kadarıyla morfometrikölçümlerini yaptığımız parametreler arasında yer alan tibia’nınmediolateral çapı (TML), fibula’nın mediolateral çapı (FML), trochlea tali’nin yüzey alanı(TTA) ve SIGMA açısı literatürde ilk defa bizim tarafımızdan tarif edilmiştir.Ayrıca; çalışmada articulatio talocruralis’in en iç noktaları arasındaki mesafe(ATİ), articulatio talocruralis’in en dış noktaları arasındaki mesafe (ATD),malleolus medialis ile talus arasındaki açı (DELTA) malleolus lateralis iletalus arasındaki açı (ALFA) ve trochlea tali’nin sagittal uzunluğu (TSU)ölçüldü. Bulgular: Çalışmada,cinsiyetler arasında TML, FML, TTA, ATI, ATD uzunlukları ve ALFA açısıdeğerlendirildiğinde; erkeklere ait ölçüm sonuçları kadınlardan daha fazlaolduğu tespit edildi. Bununla birlikte; kadınlarda TSU ve SIGMA açısınınerkeklerden daha yüksek olduğu bulundu. Kadınlarda ve erkeklerde ölçülen DELTAaçıları karşılaştırıldığında her iki cinste yaklaşık olarak eşit değerlersaptandı. Sonuç:Genişserilerde ve normal bireylere ait articulatio talocruralis radyografilerindegerçekleştirilen bu morfometrik analizlerin literatüre katkı sağlayacağını,ayak bileği ile ilgilenen hekimlere yol göstereceğini ve implant üreten firmalara önemli bir katkı sağlayacağınıdüşünmekteyiz.&nbsp, Aim: Thetraumas of the talocrural joint are very common in population. Therefore; theanatomy and morphometry of this joint has a great importance. The aim of this study was to examine the morphometry of talocruraljoint in large series of patients according to age and sex in order to add somenew knowledge to the literature.At the same time,according to the results of the research, it is aimed to give a way forfield-specific prosthesis production to the prosthetic producers.Material and Method: In thisstudy; the talocrural joint radiographs of 274 anatomically normal patients(134 males, 140 females) were examined. The morphometric measurements of thedefined parameters were done and their statistical analysis were performedaccording to age and sex. As far as we know, from our parameters; themediolateral diameter of tibia (TML), the mediolateral diameter of fibula(FML), surface area of trochlea tali (TTA) and SIGMAangles were firstly defined in this study. Additionally; the innermost distanceof talocrural joint (ATI), the outermost distance of talocrural joint (ATD),the angles in between the medial malleolus and talus (DELTA), the lateralmalleolus and talus (ALFA) and the sagittal length of trochlea tali (TSU) werealso measured. Results: In the comparisonof TML, FML, TTA, ATI, ATD measurement sand ALFA angle in both sexes; they werefound to be higher in males than in females. However; TSU and SIFGMA angle werefound to be higher in females, when compared with males. The DELTA angle wasnearly the same in both sexes. Conclusion: Thesemorphometric analyses were performed in a huge number of anatomically normalpatients’ radiographs and therefore; we believe that the study will add a newknowledge to the literature, will help to the clinicians who are interested inthe ankle joint and will be useful for the companies who are working on implanttechnology.&nbsp

Amaç Anevrizmal subaraknoid kanamayı takiben gelişen serebral vazospazmın mortalite ve morbidite üzerinde önemli etkileri vardır. Yapılmış olan pek çok çalışmaya rağmen serebral vazospazmın kesin nedeni ve etiyolojisi bilinmemektedir ve uygun bir tedavi yöntemi de henüz belirlenmemiştir. Bu çalışmada resveratrolün üçlü subaraknoid kanama SAK modeli ile tavşan baziler arterinde oluşturulan akut serebral vazospazm üzerine etkisi anjiyografik olarak incelenmiştir Gereç ve yöntem Bu çalşımada 6 grup Yeni Zelanda tavşanında deneysel olarak oluşturulan üçlü subaraknoid kanama modelinde resveratrol ve çözücüsü dimetil sülfoksitin baziler arterdeki vazospazm üzerine etkisi anjiyografi ile değerlendirilmiştir. Her grupta 8 tavşan bulunuyordu ve toplam 48 tavşan çalışmaya dahil edildi. Bulgular SAK - tavşanlarda 3. Grup resveratrol öncesi ve sonrası ölçümler arasında istatistiksel olarak bir fark yoktu p>0.05 . tedavi için resveratrolün kullanıldığı SAK + grupta 6. Grup 15. Dakika ve 72. Saatte elde edilen baziler arter çapları karşılaştırıldığında anlamlı bir düzelme olduğu görüldü p, Backgraund Cerebral vasospasm which follows aneurysmal subarachnoid hemorrhage has an important impact on mortality and morbidity. Despite many studies, the exact etiology and pathogenesis of cerebral vasospasm have yet to be fully understood and an appropriate treatment method has not yet been identified. In this study, the effects of resveratrol on acute phase of vasospasm, which was developed in the basilar artery by a triple subarachnoid hemorrhage SAH model, were examined angiographically in rabbits. Methods In this study, the effects of resveratrol and its solvent dimethyl sulfoxide DMSO on the basilar arterial vasospasm were evaluated by angiography in an experimental triple subarachnoid hemorrhage model which was performed on 6 groups of New Zealand rabbits. Each group consisting of 8 rabbits and forty-eight rabbits were studied totally. Results Statistical analysis to compare measurements before and after resveratrol in SAH - rabbits Group 3 revealed no difference p>0.05 . In the SAH + group in which resveratrol was used for treatment Group 6 , comparison of the basilar artery diameter obtained at the 15th minute and 72nd hour of SAH showed significant improvement p

ÖZET Ekstremite Yerleşimli Benign-Malign Kemik Ve Yumuşak Doku Tümörlerinde Embolizasyon Bu çalışmada amaç, ekstremite yerleşimli benign- malign kemik ve yumuşak doku tümörlerinde preoperatif, palyatif veya küratif amaçlı uygulanan embolizasyonun etkinliğinin ve gûvenilMiğinin ortaya konmasıdır. Mart 2000 ile Mart 2004 tarihleri arasında ortopedi, genel cerrahi ve onkoloji kliniklerince Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi Radyoloji Anabilim Dalı Dijital Substraksiyon Anjiografisi ünitesine gönderilen yaşlan 5-70 yıl (ortalama 33) arasında değişen ekstremite yerleşimli 11 anevrizmal kemik kisti, 12 hemanjiom, 5 arteryovenöz malformasyon, losteosarkom, 1 dev hücreli tümör, 4 yumuşak doku sarkomu, 4 tiroid folliküler ve tiroid papiller karsinom metastazı, 2 renal hücreli karsinom metastazı tamları olan 16 kadm (% 40), 24 erkek (%60) toplam 40 hasta çalışmaya dahil edildi. 9 hemanjiom, 6 anevrizmal kemik kisti, 3 arteryovenöz malformasyon, 1 osteosarkom, 1 renal hücreli karsinom metastazı ve 1 yumuşak doku sarkomu olmak üzere toplam 21 hasta anjiografide yeterli arteryal kanlanma saptanmaması nedeniyle çalışma dışı bırakıldı. Kalan hastaların 12'sine preoperatif kanama kontrolü, 7'sine ise küratif veya palyatif amaçlı dijital substraksiyon anjiografisi eşliğinde embolizasyon uygulandı. Embolizasyon, 17 hastada selektif veya superselektif kateterizasyon, 2 hastada ise intralezyoner enjeksiyon ile gerçekleştirildi. İşlemin etkinliği anjiografi, direkt grafi, bilgisayarlı tomografi, manyetik rezonans gibi diğer görüntüleme yöntemleri ve operasyon bulguları ile değerlendirildi. Preoperatif embolizasyon yapılan 12 hastanın 10'unda intraoperatif ve erken postoperatif dönemlerde kanama miktanmn belirgin azaldığı, cerrahi sırasında tümör manipülasyon ve eksizyonunun kolaylaştığı dikkati çekti. Lezyona yönelik embolizasyon yapılan 7 hastanın 4'ünde kısmi veya tam yanıt saptandı. Diğer 3 hasta, takiplerde lezyon boyutlarında artış görülmesi üzerine öpere edildi. Ekstremite yerleşimli benign- malign hipervasküler kemik ve yumuşak doku tümörlerinde preoperatif, palyatif ve küratif amaçlı selektif-superselektif intaarteryal embolizasyon, hemodinamiği elverişli olan vakalarda, uygun embolizan maddeler seçilerek, deneyimli bir ekip tarafından uygulandığında etkin sonuçlar alınabilecek gelişmekte olan bir yöntemdir. Preoperatif ve palyatif amaçlı uygulamalar intra- postoperatif kanama riskini azaltmakta, tümör eksizyonunu ve manipülasyonunu kolaylaştırmakta, medikal tedaviye yanıt alınamayan ağrı, kanama gibi semptomlara nisbeten daha uzun vadeli çözümler getirmektedir. Anahtar Sözcükler: Embolizasyon, girişimsel radyoloji, kemik tümörü selektif kateterizasyon, yumuşak doku tümörü. 64 SUMMARY Embolization In Benign And Malign Soft Tissue And Bone Tumors Localized At Extremities The aim of this study is to demostrate the efectivity and reliability of preoperative palyative or curative embolization in benign - malign soft tissue and bone tumors localized at extremity. Forty patients that were refered to Ankara University Faculty of Medicine Department of Radiology unit of digital substraction angiography by orthopedics, surgery, and oncology clinics who were 5-70 years old (mean 33),who had the diagnosis of aneurysmal bone cyst (11), hemangioma (12), arteriovenous malformation (5), osteosarcoma (1) giant cell tumor (1), soft tissue sarcoma (4), tyroid follicular and papillary carcinoma metastases (4), renal cell carcinoma metastases (2) and 16 women (%40), 24 men (%60) included the study between March 2000 and March 2004. Twenty one patients 9 with hemangioma, 6 with aneurysmal bone cyst, 3 with arteriovenous malformation, 1 with osteosarcoma, 1 with renal cell metastases and 1 with soft tissue sarcoma were excluded the study because of insufficent perfusion during digital substraction angiography. Preoperative embolisation to 12 and curative or palyative embolisation to 7 remaining patients were applied. Embolisation is accomplished by selective or supraselective catheterization in 17 and intralesion injection in 2 patients. The effectivity of procedure was evaluated by angiography, radiography, computed tomography and magnetic resonance imaging techniques and with operation findings. Bleeding was apperently decreased and manuplation and exsicion of tumor during surgery were facilitated in 10 of 12 patients to whom preoperative embolisation were applied.There was partial or complete response in 4 of the 7 patients who were applied embolisation directly to lesion. Other 3 patients were operated becuse of progression of lesion during follow up. Preoperative palyative or curative selective or superselective intraarterial embolisation in benign or malign hypervasculary bone and soft tissue tumors located at extremity is an effective and developing method with favorable results in the cases with suitable hemodinamics and by suitable selection of subtances for embolisation and with an exprienced team. Preoperative and palyative applications decreases the intraoperative bleeding risk, facilitating the tumor exicion and manuplation and may presents relatively long term solutions to the problems like bleeding and pain refratory to medical treatment. Key Words: Bone tumor, embolisation, interventional radiology, selective catheterization, soft tissue tumor. 65 71

8. ÖZET Amaç Kronik karaciğer parankim hastalığında, karaciğerdeki fokai kitle lezyonlarının saptanması ve karakterize edilmelerinde dinamik spiral BT ve MRG yönternlerinin karşılaştırılması ve birbiriyle uyumluluğun belirlenmesi amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem Kronik karaciğer parankim hastalığı olan toplam. 18 olgu çalışma kapsamına alındı. Her olguya önce trifazik dinamik spiral BT ve sonra MRG incelemeleri yapıldı. Prekontrast tarama sonrası arteriyel faz BT'de 25. s'de, MRG' de 15. s'de, portal faz BT'de 60. s'de, MRG'de 45. s'de, geç-denge fazı ise BT'de 90-120. s'ler arasında, MRG'de 50-70. s'ler arasında alınmıştır. Her iki inceleme arası geçen ortalama zaman ise 25 gündü. Her olgu BT ve MRG ile kör yöntemle, deneyimli iki gözlemci tarafından incelendi. Elde edilen verilerle iki görüntüleme yöntemi arasındaki uyumluluk kappa istatistiği ile test edildi. Bulgular 18 hastada BT ve MRG ile toplam 73 lezyon saptandı. BT ile 18 hastanın 16'sında karaciğerde 60 lezyon saptanıken 2 hastada ise yer kaplayan oluşum tespit edilmedi. MRG ile 18 hastanın tümünde, toplam 67 lezyon saptandı. BT ile saptanan 60 lezyonun 47'si (%78.33), MRG ile saptanan 67 lezyonun ise 62'si (%92.53) doğru olarak karakterize edildi. BT ile saptanan 23 malign-premalign lezyonun 15'i, MRG ile saptanan 29 malign-premalign lezyonun ise 26'sı karakterize edildi. BT ve MRG arasındaki uyumluluk orta derecede olup kappa değerleri lezyonlann saptanmasında 0.529, karakterizasyonunda ise 0.488 bulundu. Sonuç Kronik karaciğer parankim hastalığında gelişen fokal lezyonlann saptanması ve karakterizasyonunda BT ile MRG arasındaki uyumluluk orta derecede saptanmıştır. Anahtar sözcükler: Karaciğer, Siroz, Neoplazi, BT, MRG. 92 9. SUMMARY Purpose The aim of the study is to compare the agreement between the dynamic spiral CT and MR imaging findings in determination and characterization of the focal hepatic lesions in patients with chronic parenchymal liver disease. Materials and Methods Eighteen patients with chronic parenchymal liver disease in whom tri-phasic dynamic spiral CT and MR imaging have been performed made up the study group. During the CT examination scanning delays were 25 seconds for hepatic arterial phase imaging, 60 seconds for portal venous phase imaging and 90-120 seconds for equilibrium phase imaging; the same parameters for MR imaging were 15, 45 and 50-70 seconds, consequtively. The mean time between both investigations was 25 days. The CT and MR images of the each case are evaluated in a blinded fashion by two experienced observers. The agreement between two imaging methods was assesed by kappa statistics. Results A total of 73 lesions were detected in 18 patients at CT and MR imaging. In 16 patients, 60 focal lesions were detected at CT while 67 focal lesions in 18 patients at MR imaging. Of 60 lesions detected at CT, 47 (78.33%) were correctly characterized and of 67 lesions, 62 (92.53%) were correctly characterized at MR imaging. While CT has detected 23 malign-premalign lesions and can characterized 15 of them, MRI has detected 29 malign-premalign lesions and correctly characterized 26 of them. The agreement between CT and MR imaging in terms of lesion detection (k= 0.529) and characterization (k= 0.488) was moderate. Conclusion There was moderate agreement between the CT and MR imaging findings regarding the detection and characterization of the focal hepatic lesions seen in chronic parenchymal liver disease Key words: Liver, Cirrhosis, Neoplasms, CT, MRI. 93 105