Search

Amaç: Minör doku uygunluk antijenleri (mHAg), polimorfik esansiyel peptitlerdenoluşan epitoplar olup sınıf I ve II HLA allele çeşitleri ile sınırlı olanbir T hücresi yanıtı ortaya çıkarırlar. Son yıllarda, farklı popülasyonlardapolimorfik bölgelerin dağılımı hakkında kapsamlı araştırmalar yapılmıştır.Alıcı ve verici arasındaki mHAg uyumsuzluğu, HLA tam uyumlu transplantasyonarağmen güçlü bir hücresel immün yanıtı başlatabilir. Çalışmamızdaçeşitli hematolojik hastalıklar nedeniyle hematopoietik kök hücre transplantasyonu(AKHN) yapılan hastalarda mHAg sıklığının belirlenmesiamaçlanmıştır.Gereç ve Yöntem: Çalışma popülasyonu 200 sağlıklı bireyi, allojenik AKHNadayları olarak HLA’sı tiplendirilmiş olan 150 hastayı ve 20 allojenik AKHNalıcısı/donörünü içermektedir. mHAg’lar, polimeraz zincir reaksiyonu (PZR)ve diziye özgü primer (SSP) yöntemleri kullanılarak belirlendi.Bulgular: Hastaların alel frekansları ve genotipleri sağlıklı grup ile karşılaştırıldığında,immünojenik veya immünojenik olmayan alel frekansları açısındanfark anlamlı değildi. Sağlıklı grupta immünojenik homozigot H aleli (HHgenotipi) olan bireyler daha azdı ve bu fark istatistiksel olarak anlamlıydı.Çalışma popülasyonumuz küçük olmasına rağmen, 20 transplant hastasındanve donöründen alınan verilere göre, 10 hastanın %50’sinin minör uyumsuzlukkaynaklı Graft versus host hastalığı (GVHH) olduğu gözlendi.Sonuç: Sağlıklı Türk popülasyonunda ve malign hematolojik hastalığı olanhastalarda mHAg frekanslarının belirlenmesinin immün yanıtın anlaşılmasınakatkı sağlayacağını düşünmekteyiz., Objective: The minor histocompatibility antigens (mHAgs) are theepitopes composed of polymorphic essential peptides, and they create Tcell response limited to a variety of class I and II HLA alleles. In recentyears, there has been extensive research on the distribution ofpolymorphic regions in different populations. The incompatibility betweenrecipient and donor, may initiate a strong cellular immune responsedespite HLA full-matched transplantation. We determined the frequencyof minor antigens among hematopoietic stem cell transplantation (HSCT)recipients who underwent transplantation for various hematologicaldiseases.Material and Methods: The study population included 200 healthyindividuals, 150 HLA-typed patients who were candidates for allogeneicHSCT, and 20 recipients/donors with allogeneic transplants. Minor HAgsidentified by using polymerase chain reaction (PCR) and sequence specificprimer (SSP) methods.Results: When the allele frequencies and genotypes of the patients werecompared with those of the healthy group, the difference was notsignificant regarding to immunogenic or non-immunogenic allelefrequencies. The individuals with immunogenic homozygous H allele (HHgenotype) were a few more in the healthy group, and this differenceproved to be statistically significant. In fact, our study populationInsufficient though the number was, based on the data received from 20transplant patients and donors, GvHD was observed in 5 of 10 patientswho had minor incompatibility.Conclusion: We assume that determining the mHAg frequencies in thehealthy Turkish population and in patients with malignant hematologicaldiseases will likely contribute to the understanding of the immuneresponse.

Conference: 45th Annual Meeting of the European-Society-for-Blood-and-Marrow-Transplantation (EBMT) Location: Frankfurt, GERMANY Date: MAR 24-27, 2019 ... European Society for Blood and Marrow Transplantation

The stem cell transplantation is emerging as a potential therapeutic modality for patients with heart failure. It has been demonstrated that intracoronary stem cell transplantation had beneficial effects on left ventricular perfusion and contractile functions. We hypothesized that patients with end-stage ischemic cardiomyopathy, who are candidates for heart transplantation, could also benefit from autologous intracoronary stem cell transplantation. We performed a prospective, open-labeled study in 10 patients with end-stage ischemic cardiomyopathy, who were on the waiting list for heart transplantation. Each patient received bone marrow-derived mononuclear cell infusion via balloon catheter in the target vessel, which had been revascularized by percutaneous intervention and was patent before the procedure. Clinical and laboratory evaluations, a treadmill exercise test, echocardiography, and single photon emission tomography (SPECT) were performed to the patients at baseline and 6 months after stem cell infusion. At 6-month follow-up of the eight patients who were able to complete the study, we revealed a significant increase in ejection fraction (from 30.0 +/- 6.6% to 36.2 +/- 7.3%; p = 0.001) in echocardiographic evaluation. SPECT evaluation also displayed a reduction in infarct area (50.4 +/- 16.1% to 44.1 +/- 12.5%; p = 0.003). Both myocardial oxygen consumption (p = 0.001) and metabolic equivalents (p = 0.001) were significantly increased at 6-month follow-up. These results demonstrate that intracoronary stem cell transplantation ameliorates heart failure symptoms and improves left ventricular function and perfusion. Therefore intracoronary stem cell transplantation may be used as an alternative treatment option for heart transplant candidates.

İmmün sistemi baskılanmış bir hastada disfaji geliştiği zaman infektif özofajit düşünülmelidir. İnfektif özojit’in en sık üç sebebi; HSV, Candida albicans ve CMV’tür. HSV özofajiti disfaji, odinofaji veya gastrointestinal kanamaya neden olabilir. Endoskopi’de nonspesifik inflamasyon, ayrı ülserler, yüzeysel ülserler veya psödomembranöz özo- fajit olabilir. Biyopsi bulguları tanıda çok yararlıdır

Amaç: Bu çalışmada 162 erişkin kronik idiyopatik trombositopenik purpura (İTP)’lı hastanın tanı sırasındaki özelliklerini, tedavi endikasyonlarını, klinik seyir ve tedavi sonuçlarını araştırdık. Gereç ve yöntem: 1972-2003 yılları arasında polikliniğimize başvuran ve gözlem altına alınan olgular retrospektif olarak değerlendirildi. Bulgular: Yaşları 12 ile 84 yaş arasında (ortanca: 35 yaş) değişen hastaların 122’si kadın 40’ı erkek idi (K/E: 3,0). Prednizolon (1mg/kg) 138 olguda ilk tedavi seçeneği olarak kullanıldı; 24 olgu tedavisiz olarak takip edildi. Olguların 64’ünde (% 46,3) tam yanıt saptandı. Bu olguların 26’sında PRD dozunun azaltılmasıyla trombositler iki ay içinde tekrar eski haline geriledi. Tam yanıt sağlanan hastaların 11’inde 6 ay ile 4 yıl içinde nüks geliştiği görülmüştür. Tam yanıtın sağlanamadığı olgularda son trombosit değerleri 5.000 ile 125.000/m3 arasında (ortanca: 51.000/m3) bulundu. Ağır trombositopenisi ( < 10.000/mm3) olan olgular dahil (10 olgu) hastalarımızın hiç birinde cilt kanamaları dışında ciddi kanama sorunu gözlenmedi. Bu süre içinde İTP’ye bağlı kanamalar nedeniyle kaybedilen olgumuz olmadı. Sonuç: İTP genellikle deri ve mukoza kanamalarıyla kendini gösteren otoimmun bir hastalıktır. Hastalığın patogenezinde trombositlere karşı oluşan otoantikorların etkisiyle trombositlerde yıkım kusuru sorumlu tutulur. Kanamalar kemik iliği yetersizliğine bağlı hastalıklarda olduğu gibi ağır değildir. Bu nedenle özellikle sitotoksik ajanları çok gerekmedikçe kullanmamalı, trombositopeninin kendisi değil hastaların semptomları tedavi edilmeye çalışılmalıdır.