Search

Toxoplasma gondii is a parasitic intracellular protozoan that causes toxoplasmosis in dogs and can infect a variety hosts in the environment. The current study was conducted in Konya province, Turkey, to detect T. gondii infection in shelter dogs. Between July 2017 and July 2018, 334 plasma samples were taken from dogs of both genders (males and females) aged 0-1 and 1-3 years. The samples were examined using ELISA to identify T. gondii-specific antibodies in plasma using recombinant TgSAG2. Anti-T. gondii antibodies were detected in 33.8% of the dogs in the study. Males and females had a seroprevalence of 40.3% and 30%, respectively. No statistically significant difference was observed between the genders. There was also no substantial difference across age groups. Seropositivity rate was 21.4% in 0-1 year old dogs and 34.3% in 1-3 year old dogs. In animals exhibiting clinical symptoms, the seropositivity rate was found to be 36% (22/61). A statistically significant difference was also not found in the infection rates in new and old entry dogs., Toxoplasma gondii köpeklerde toksoplazmozise neden olan ve farklı konakları da enfekte edebilen hücre içi bir protozoon parazittir. Bu çalışma Konya ilinde barınak köpeklerinde T. gondii’nin seroprevalansını belirlemek amacıyla yürütüldü. Temmuz 2017-Temmuz 2018 döneminde 0-1 ve 1-3 yaşlar arasındaki her iki cinsiyetteki köpeklerden toplam 334 plazma örneği toplandı. Plazma örnekleri spesifik T. gondii antikorlarını saptamak için rekombinant TgSAG2 tabanlı indirekt ELISA ile analiz edildi. Çalışmadaki köpeklerin %33,8’inde anti-T.gondii antikorları tespit edildi. Seroprevalans oranı erkek ve dişi köpeklerde sırasıyla %40,3 ve %30 olarak belirlendi. Cinsiyetler arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark gözlenmedi. Ayrıca yaş grupları arasında önemli bir fark yoktu. 0-1 yaşındaki köpeklerde seropozitiflik oranı %21,4 ve 1-3 yaşındaki köpeklerde ise %34,3 olarak tespit edildi. Klinik semptom gösteren hayvanlarda seropozitiflik oranı %36 (22/61) olarak belirlendi. Yeni ve eski girişli köpeklerdeki enfeksiyon oranlarında da istatistiksel olarak anlamlı farklılık saptanmadı.

Amaç: Bu çalışmada 2005-2009 tarihleri arasında, S.Ü. Veteriner Fakültesi Parazitoloji A.B.D. laboratuarına gelen akut ishalli buzağılarda Cryptosporidium sp. prevalansının araştırılması amaçlandı. Gereç ve Yöntem: Çalışmada yaşları 1-35 gün arasında değişen 368 adet akut ishalli buzağı dışkısı materyal olarak kullanıldı. Dışkı örnekleri, Modifiye Ziehl-Neelsen tekniği ile boyandıktan sonra mikroskopta Cryptosporidium sp. ookistleri yönünden incelendi. Bulgular: Dışkı örneklerinin laboratuar incelemesinde, 368 ishalli dışkı örneğinin 145 (%39.4)’inde Cryptosporidium sp. ookisti saptandı. Cryptosporidium sp. ookistleri en yüksek 1-10 günlük buzağılarda %46 oranında belirlenirken en az 11-20 günlük buzağılarda %31 oranında görüldü. Öneri: Neonatal buzağılarda görülen ishallerin tedavisinde C. parvum’unda dikkate alınması gerektiği sonucuna varıldı., Aim: This study was carried out to determine the prevalence of Cryptosporidium sp. in calves with diarrhea in University of Selcuk, Department of Parasitology between 2005 and 2009. Materials and Methods: Faecal samples were collected from 1-35 days old 368 calves. Faecal samples were stained with Modified Ziehl-Neelsen staining technique, they were examined under light microscope for the presence of Cryptosporidium sp. oocysts. Results: Out of 368 faecal samples, 145 (39.4%) were found to be infected with Cryptosporidium sp. oocysts. Cryptosporidium sp. oocysts were seen in 1-10 days age calves at the highest level (46%) and 11-20 days age at the lowest level (31%). Conclusion: C. parvum should be considered in the treatment of diarrhea in neonatal calves.

There was a massive outbreak of watery diarrhoea in kids aged 5 to 15 days in a goat herd in Gönen district of Isparta province in Turkey in May 2003. The presence of Cryptosporidium parvum was investigated in the faeces of 130 diarrhoeic kids and 3 dead kids in this herd. All of the faecal samples were also examined for rotavirus and coronavirus. C. parvum were detected in all of the faecal specimens. Coronavirus and rotavirus were not detected in any of the animals.

Akut babesiosisden dolayı doğumdan bir gün sonra ölen, Holştayn ırkı inekten doğan bir buzağıda, 11 günlük iken Babesia bigemina enfeksiyonu tespit edildi. Buzağı, annesinden hiç kolostrum alamadığı için enfeksiyonun seyri çok şiddetliydi. Akut babesiosis'in tipik semptomlarına sahip olan buzağı, diminazene aceturate uygulamasına, kan nakline ve sıvı elektrolit tedavisine rağmen on iki günlükken öldü. Nekropside babesiosis'in karakteristik bulguları gözlendi., Babesia bigemina infection was diagnosed in an eleven-day-old calf from a Holstein-breed cow died due to acute babesiosis the day after calving. The calf was not fed colostrum from its mother; therefore, the course of the infection was severe. The calf had typical symptoms of acute babesiosis and died at the age of 12 days despite of the application of diminazene aceturate, blood transfusion and fluid therapy. In necropsy, the characteristic lesions of the babesiosis were observed.

Cryptosporidium parvum, ruminantların neonatal diare sencfromunun etiyolojisinde rol alan etkenlerin başında yer almaktadır. Son yıllarda dünyanın bir çok ülkesinde Cryptosporidiosis yaygın olarak görülmekte, Türkiye'de de özellikle buzağı ve oğlaklarda, Cryptosporidiosis'den kaynaklanan hastalık ve ölüm olayları büyük ekonomik kayıplara yol açmaktadır. Bu makalede, ruminantlarda Cryptosporidiosis'in Türkiye'deki durumu, teşhis, tedavi.ve korunma yolları üzerinde durulmuştur., Cryptosporidium parvum is a primary pathogen in the aetiology of neonatal diarrhea syndrome in ruminants. Cryptosporidiosis is a considerably prevalent disease in many countries, and the disease is of economic importance especially in calves and goat kids in Turkey. In this review, the diagnosis, treatment, control of cryptosporidiosis in ruminants and its status in Turkey were evaluated.

Konya'nın 50 km doğusunda yer alan Bozdağ bölgesinde, koruma altına alınmış olarak yaşayan 500 civarında Anadolu yaban koyunu bulunmaktadır. Mayıs 1999 tarihinde, ölüm sebebi araştırılmak üzere, laboratuvara getirilen bir Anadolu yaban koyununa, ektoparaziter muayeneden sonra otopsi yapılmış ve tüm iç organları paraziter yönden muayene edilmiştir. Koyunların yaşadığı alanın farklı yerlerinden 20 dışkı örneği toplanmış ve flotasyon, sedimentasyon ve Baermann Wettzel teknikleri ile parazitolojik muayene yapılmıştır. Ektoparaziter inceleme sonucu Rhipicephalus bursa ve Rh. turanicus türü keneler; iç organ muayenesi sonucu ise sestodlardan Thysaniezia ovilla, sestod larvalarından Coenurus cerebralis ve Cysticercus taenuicollis, nematodlardan Cystocaulus ocreatus, Marshallagia marshalli, Ostertagia circumcincta, O. occidentalis, Nematodirus sp., Shabertia ovina olmak üzere 9 helmint türü teşhis edilmiştir. İncelenen dışkı örneklerinde de Trichostrongylidae spp., Nematodirus spp., Marshallagia marchalli, Trichuris sp. yumurtaları; Dictyocaulus fılaria ve Cystocaulus ocreatus larvaları; ve Eimeria spp. ookistleri tespit edilmiştir. Bu parazitler Türkiye'de Anadolu yaban koyununda ilk defa tespit edilmiştir., Anatolian wild sheep live only around Bozdağ district which is 50 km away from the eastern part of Konya province in the Central Anatolia Region of Turkey. They have been protected by the ministry of forestry. In May 1999, a dead female Anatolian wild sheep was autopsied and examined for parasites. Twenty fresh faecal specimens were also collected on the ground where the sheep was living, and examined for parasite eggs, oocysts and larvas by flotation, sedimentation and Baermann Wettzel techniques. Thysaniezia ovilla from cestodes, Coenurus cerebralis and Cysticercus taenuicollis from larvae cestode, Cystocaulus ocreatus, Marshallagia marchalli, Ostertagia circumcincta, O. occidentalis, Nematodirus spi5 Shabertia ovina from nematodes, Rhipicephalus bursa and Rh. turanicus in arthropods, were found in the autopsy. Trichostrongylidae spp., Nematodirus spp., Marshallagia marchalli, Trichuris sp. eggs; Dictyocaulus filaria and Cystocaulus ocreatus larvas; and Eimeria spp. oocysts were detected in all of faecal samples. These parasites have been determined for the first time in the Anatolian wild sheep in Turkey.

Anaplasmosis, ruminantlarda eritrositlerde yıkıma neden olan, kene ve kan emici sineklerle bulaşan enfeksiyöz bir hastalık olup, tropikal ve subtropikal bölgelerde yaygın olarak görülmektedir. Son zamanlarda ülkemizde yüksek verimli bazı sığır işletmelerinde, Anaplasma marginale'den kaynaklanan hastalık ve ölüm olayları ekonomik yönden ciddi boyutlara ulaşmıştır. Bu makale, sığırlarda yaygın olarak görülen kan paraziti enfeksiyonlarından anaplasmosise dikkati çekmek ve hastalık hakkında güncel bilgileri sunmak amacıyla derlenmiştir., Anaplasmosis is an infectious disease causing to destruction of red blood cells in ruminants. The disease occurs in tropical and subtropical areas. The disease is transmitted biologically and mechanically by tick species and biting flies. In recently, Anaplasma marginale infections has caused to the important economical losses in some cattle farms in Turkey. This review was written for submit the current data on anaplasmosis.

Bu araştırma, Ağustos 1998 - Aralık 1999 tarihleri arasında Konya'nın merkez köylerindeki evcil hindiler üzerinde yapılmıştır. Araştırmada 40 hindinin sindirim sistemi, 450 hindinin de dışkı örnekleri incelenmiştir. Sindirim sistemi muayenesinde hindilerin % 52.5'i çeşitli parazit türleriyle enfekte bulunmuş ve Eimeria sp.'nin % 37.5, Heterakis gallinarum 'un % 15, Subulura differens'm % 7.5, Echinostoma revolutum'un % 5, Ascaridia gallfnm % 2.5 yaygın olduğu tespit edilmiştir. Dışkıların Fülleborn doymuş tuzlu su flotasyon ve Benedek sedimentasyon teknikleri ile muayenelerinde 111 hindinin (% 24.66)çeşitli parazit türleriyle enfekte oldukları belirlenmiştir. Dışkı muayenesinde Eimeria sp. ookistleri % 12.88, Capillaria sp. % 7.11, Ascaridia sp. % 6.44, Choanotaenia infundibulum % 1.55, Trichostrongylus tenuis % 1.33 ve Heterakis gallinarum % 0.88 oranlarında yaygınlık göstermiştir., This study was carried out on domestic turkeys in Central villages of Konya between August 1998-December 1999. Macroscopic examination of whole gastrointestinal system of 40 turkeys and microscopic examination of the fecal samples of 450 turkeys were performed. Various parasite species were determined in 52.5 % of turkeys. Eimeria sp., Heterakis gallinarum, Subulura differens, Echinostoma revolutum, Ascaridia galli were respectively detected at the rate of 37.5 %, 15 %, 7.5 %, 5 %, 2.5 %, in the macroscopic examination of gastrointestinal system. The fecal samples were examined by the Fulleborne's salt saturated flotation and Benedek sedimentation methods, and in 111 (24.66 %) of fecal samples were found to be parasitised. Eimeria sp. oocysts, Capillaria sp., Ascaridia sp., Choanotaenia infundibulum, Trichostrongylus tenuis and Heterakis gallinarum eggs were respectively detected at the rate of 12.88 %, 7.11 %, 6.44 %, 1.55 %, 1.33 %, 0.88 %in the microscopic examination of fecal samples.

A total of 511 sheep brought to Konet Abattoir in Konya were examined for infections with Sarcocystis spp. using macroscopic and microscopic methods for detection from January to April 2000. Macroscopic cysts ranging from 2 to 257 cysts per oesophageal muscle were found in 19.76 % of the sheep. Microscopic cysts were found in 92.95% of the sheep with the use of tripsin method. Three types of microscopic cysts were detected with dif ferences in their cyst walls morphologically. These microscopic cyst species were Sovicanis, s.ovifelis. S.arieticanis., Ocak-Nisan 2000 tarihleri arasında Konya Konet Mezbahasına kesim için getirilen toplam 511 koyunun öze tagusu, makroskobik ve mikroskobik olarak Sarcocystis enfeksiyonu yönünden muayene edilmiştir. Koyunların % 19.76'sında sayılan 2-257 arasında değişen makroskobik kistlere rastlanmıştır. Koyunlanın % 92.95'inde tripsin metodu kullanılarak mikroskobik kist tespit edilmiştir. Kist duvarının yapısına göre üç tip mikroskobik kist bulunmuş, bu kist türleri de S. ovicanis,, S. ovifelis ve S.arieticanis olarak teşhis edilmiştir.

Thıs study was done ın Konya and lts some smail towns (Çumra, Beyşehir, Sarayönü). Sixty sheep from Konya and each smail town were examined monthly between the dates of May. 1994 and May, 1995. The blood samples were taken from each sheep and blood smears were prepared for microscopic examination. In addition. serum sample from each sheep was separated for the seralogic diagnosis of B.ovis by ELISA. The sheep were examıned for tick infestation, and collected ticks were identified by stereomicroscopy. At the results of microscopic examinations of 723 blood smears, B. ovis was diagnosed in 83 (11.47 %). However, B. ovis antibodies were determined serologıcally by ELISA in 295 (42.14 %) of 700 serum samples. According to the result of both serelogic and microscopic examınations, the seasonal prevalance of babesiesis In sheep was highest in July. When the age prevalance of B. ovis ınfestation diagnosed by ELISA and mıcroscopic examinations was evaluated, the highest prevalance (53.9 %) was found at the 1-2 age group. The lowest prevalance (22.14 %) was found in sheep ageing 6-12 months. The results of the collected tick examinations showed that Ah. bursa and Ah. turanicus had the highest prevalance at the da tes of between April and August. There was significant dillerencas (p, Bu araştırma Mayıs 1994-Nlsan 1995 tarihleri arasında Konya Merkez, Çumra, Beyşehir ve Sarayönü ilçelerınde yürütülmüştür. Bu çatışmada koyunlarda Babesia ovis enfeksiyonunun teşhisinde mikroskobik muayenenin yanısıra ELISA testi de uygulanmıştır. Kontrol edilen koyunlardan yapılan 723 adet sürme frotinin mikroskobik muayenesi sonucu toplam 83 {%1 1.47) koyun B. ovls yönünden müspet bulunmuştur. ELISA testi ile yapılan serotojik test bulgularına gore ise toplam 700 adet koyun kan serumunun 295 {%42.14) tanesinde B. ovis antikorları tespit adil· mıştır. Seroloıik ve mikroskobik muayene sonuçlarına göre B. ovis enfeksiyonuna en fazla Temmuz ayında rastlanmıştır. Serotojik ve mikroskobik bulgulara göre, B. ovis enfeksiyonu en fazla 1-2 yaş grubundakı koyunlarda, en az ise 6-12 aylık gruptaki koyunlarda tespıt edilmiştir. B. ovis ile enfekte koyunlarda Rhipicephalus bursa ve Rh. turanicusa rastlanmıştır. Bu kenelerın Nisan ve Ağustos ayları arasında aktif oldukları gözlenmiştir. Seroloıik ve mik· roskobık muayene sonuçlarının istatistik analizleri sonucu bu iki metpt arasındaki fark önemli bulunmuştur (p

Konya İli, Beşşehir ve Çumra ilçelerinde, koyunlardaki karacaiğer trematodlarının yayılışlarını ve mevsimsel dağılımlarını belirlemek amacıyla, Nisan 1994- Mart 1995 tarihleri arasında, her ay bu ilçelere gidilerek 25'er koyun, 25'er kuzudan dışkı örnekleri alınmıştır. Dışkılar laboratuvarda Benedek sediınentasyon metodu ile incelenmiştir, incelenen dışkıların %9.5'inde Fasciola sp., % 10.16'sında Dicrocoelium dendriticum yumurtaları tespit edilmiştir. Fascioliasise Beyşehir'de % 13.16, Çumra'da % 5.83, dicrocoeliasis'e Beyşehir'de % 10.33, Çumra'da % 10 oranlarında rastlanmıştır, her iki merkezde enfeksiyonlar ilkbahar ve yazın düşük, sonbahar ve kışın yüksek bulunmuştur. Bu sonuçlar sağalümuygulamalannın sonbahar ve ilkbahar mevsimlerinde yapılması gerektiğini göstermiştir., This study was carried out to detect of seasonal distributions of the liver flukes in sheep in Konya province between the dates of April 1994 - March 1995. In this period, 25 sheep and 25 lambs faeces monthly collected from Beyşehir and Çumra were investigated by Benedek sedimentation technique. Infection rates for Fasciola sp. and Dicrocoelium dendriticum were found to be 9.5% and 10.16%, respectively. The highest infection rates were observed in autumn and winter and the lowest levels were in spring and summer seasons. It was concluded that anthelminthic therapy of the liver flukes in sheep in Konya province would be more effective in autumn and spring.

Bu çalışma, Konya yöresindeki koyunlarda babesiosisin yayılışını, babesiosisi nakleden keneleri ve onların mevsimsel aktivitelerini tespit etmek amacıyla yapılmıştır. Bu araştırma Mayıs 1994-Nisan 1995 tarihleri arasında Konya Merkez, Çumra, Beyşehir ve Sarayönü ilçelerinde yürütülmüştür. Bu çalışmada koyunlarda Babesia o vis enfeksiyonunun teşhisinde mikroskobik muayenelerin yanısıra ELISA testi de uygulanmıştır. Kontrol edilen koyunlardan yapılan 723 'er adet sürme ve kalın damla frotilerin mikroskobik muayeneleri sonucu toplam 83 (%11.47) koyun R ovis yönünden müspet bulunmuştur. ELISA testi ile yapılan serolojik test bulgularına göre ise toplam 700 adet koyun kan serumunun 295 (%42. 14) tanesinde EL ovis antikorları tespit edilmiştir. Serolojik ve mikroskobik muayene sonuçlarına göre R ovis enfeksiyonuna en fazla Temmuz ayında rastlanmıştır. Serolojik ve mikroskobik bulgulara göre, R_ ovis enfeksiyonu en fazla 1- 2 yaş grubundaki koyunlarda, en az ise 6-12 aylık gruptaki koyunlarda tespit edilmiştir. R. ovis ile enfekte koyunlarda Rhipicephalus bursa ve Rh. turanicus'a rastlanmıştır. Bu kenelerin Nisan ve Ağustos ayları arasında aktif oldukları gözlenmiştir. Serolojik ve mikroskopik muayene sonuçlarının istatistik analizleri sonucu bu iki metot arasındaki fark önemli bulunmuştur (p, This research-work was done in Konya and its some small towns (Çumra, Beyşehir, Sarayönü). Sixty sheep from Konya and each small town were examined monthly between the dates of May, 1994 and May, 1995. The blood samples were taken from each sheep and blood smears were prepared for micro scopic examination. In addition, serum sample from each sheep was separated for the serologic diagnosis of B.ovis by ELISA immediately after centrifugation. The sheep were examined for tick infestation, and collected ticks were identified by stereomicroscopy. At the results of microscopic examinations of 723 blood smears, B^ ovis was diagnosed in 83 (11.47 %). However, R ovis antibodies were determined serologically by ELISA in 295 (42.14 %) of 700 serum samples. According to the result of both serologic and microscopic examinations, the seasonal prevalance of babesiosis in sheep was highest in July. When the age prevalance of B. ovis infection diagnosed by ELISA and microscopic examinations was evaluated, the highest prevalance (53.9 %) was found at the 1-2 age group. The lowest prevalance (22.14 %) was found in sheep ageing 6- 1 2 months. The results of the collected tick examinations showed that Rh, bursa and Rh. turanicus which are the vectors of R ovis had the highest prevalance at the dates of between April and August. There was significant differences (p

Amaç: Bu çalışmada kriptosporidiozis ile doğal olarak enfekte olmuş neonatal buzağıların tedavisinde gamitromisinin klinik etkinliğinin belirlenmesi amaç- lanmıştır. Gereç ve Yöntem: 5-20 günlük 20 diyareli neonatal buzağı oluşturdu. Kriptosporidiozis tanısı mikroskopik inceleme ve ELISA testi ile konuldu. Dışkıda gram başına 4 x 104 ile 15 x 106 arasında kriptosporidium ookisti görülen buzağılar çalışmaya dahil edildi. Hemogram ve kan gazları tedavinin başlangı- cında ve tedaviden sonra ölçüldü. Buzağılara subkutan olarak tek doz 6 mg/ kg dozunda gamitromisin uygulandı. İlacın etkinliği, 5. güne kadar ishalin durumu, ookist saçılımı ve vücut durumunun değerlendirilmesi ile takip edildi. Bulgular: Beşinci günde, altı tane buzağı dışkısında ookist saptanmazken, 11 buzağı dışkısında ookist sayısı önemli oranda azaldı. Tedavinin başlangıcında ve tedaviden sonra kan değerlerinde istatistiksel olarak belirgin fark (p, Aim: The purpose of this study was to investigate the clinical efficacy of gamithromycin in the treatment of naturally infected neonatal calves with cryptosporidiosis. Materials and Methods: 5-20 days old 20 diarrheic neonatal calves were used as material in this study. Diagnosis of cryptosporidiosis was made by microscopic examination and ELISA test. Calves shedding Cryptosporidium oocysts between 4 x 104 and 15 x 106 per gram in feces were included in the study. Hemogram and blood gases were measured at the beginning of the treatment and after the treatment. A single dose of 6 mg/kg body weight of gamithromycin was administered subcutaneously. Drug efficacy was assessed by evaluating the existence of diarrhea, oocyst shedding and body condition from day 1 to 5. Results: On 5th day, the medicated 6 calves had no oocysts, and number of oocysts in feces had been decreased in 11 calves on 5th day. Statistically significant difference (p

Bu çalışma Konya yöresindeki sokak köpeklerinde toxoplasmosisin yaygınlığını belirlemek amacıyla yapılmıştır. Temmuz 2017 ile Temmuz 2018 tarihleri arasında, 0-1 ve 1-3 yaş arasındaki her iki cinsiyete ait 334 köpekten genel klinik muayeneleri yapıldıktan sonra kan örnekleri alınmıştır. Enfeksiyonun teşhisi etkene spesifik antikorları tespit etmek suretiyle yapılmış ve teşhis için serolojik yöntem olarak Sabin-Feldman boya testi ve ELISA kullanılmıştır. Enfeksiyonun prevalansı SFDT ile %98.5 (329/334), ELISA ile %33.8 (113/334) olarak tespit edilmiştir. Enfeksiyonun cinsiyete göre yaygınlığı erkek ve dişilerde SFDT ile sırasıyla %99.2 ve %98.1, ELISA ile %40.3 ve %30 olarak belirlenmiştir. Yaş gruplarına göre enfeksiyonun yaygınlığı; 0-1 yaş arası köpeklerde SFDT ile %100 (14/14), ELISA ile %21.4 (3/14) oranında tespit edilirken, 1-3 yaş arasındaki köpeklerdeki oranlar sırayla %98.4 (315/320) ve %34.4 (110/320) olarak tespit edilmiştir. Klinik bulgular gösteren köpeklerin %36'sı (22/61) ELISA ile, %98.3'ü SFDT ile seropozitif bulunmuştur. Arka bacaklarda felç ve atrofi ile deri lezyonu görülen iki hayvan serolojik yoklamada her iki test ile de pozitif sonuç vermiştir. ELISA testi baz alındığında; deri lezyonları görülen 18 hayvanın 7'si (%38,8), kene enfestasyonu olan 9 hayvanın 3'ü (%33,3), burun akıntısı olan 32 hayvanın 10'u (%31,2) pozitif bulunmuştur.Anahtar Sözcükler: ELISA; Sabin Feldman Boya Testi; Sokak köpeği; TgSAG2 The current study was aimed to investigate Toxoplasma infection among stray dogs in Konya province. During the period of July 2017 - July 2018, 334 blood samples were collected from the animals of both genders (males and females) aged between (0-1> years and 1-3> years). The diagnosis was performed by detecting T. gondii -specific antibodies in plasma. Sabin-Feldman dye test (SFDT) and Enzyme -Linked Immunosorbent Assay (ELISA) were the serological methods used in the study. The results of this study showed that the total prevalence of Toxoplasmosis in stray dogs was 98.5% and 33.8% by SFDT and ELISA, respectively. The percentage of infection was 99.2% and 98.1% by SFDT in the males and females, respectively. The number of positive cases was 40.3% in males and 30% in females by ELISA, respectively.The number of positive cases was 14 (100%) and 3 (21.4%) in 0-1 years old animals, and was 315 (98.4%) and 110 (34.3%) in the age group of 1-3 years by SFDT and ELISA, respectively. During the study, it was recorded the clinical signs including paralysis and atrophy of hind limbs, nasal secretion, skin lesions, tick infestations, vomiting, diarrhea, nervous system disorders, and emaciation in 61 animals. Of the animals with clinical signs, 98.3% (60/61) and 36% (22/61) was positive SFDT and ELISA, respectively. Two dogs, with the signs of paralysis and atrophy in hind limbs and skin lesions, were found to be positive by two serological methods. Basing on the ELISA results; 7 of 18 animals with skin lesions (38,8%), 3 of 9 animals with tick infestations (33.3%) and 10 of 32 animals with noise secretions (31.2%) were positive for T. gondii-specific antibodies.Key Words: ELISA; Sabin Feldman Dye Test; Stray dogs; TgSAG2 125

Konya iline bağlı 14 ilçe (Akşehir, Beyşehir, Bozkır, Cihanbeyli, Çumra, Ereğli, Halkapınar, Ilgın, Kadınhanı, Karapınar, Karatay, Meram, Selçuklu, Seydişehir), Karaman'ın il merkezi ve Ayrancı ilçesi olmak üzere 16 farklı bölgede, farklı yaş gruplarına ait (< 6 ay, 6 ay-1 yaş arası, 1-3 yaş arası ve > 3 yaş) 250 keçi ve 985 koyun olmak üzere toplam 1235 hayvanın her birinin kulak ucundan sürme kan frotileri yapılmıştır. Hayvanların vena jugularisinden de antikoagulantlı ve antikoagulantsız yaklaşık 10'ar ml kan alınmış ve serumlar çıkarılmıştır. Kan frotileri Giemsa boyama yöntemi ile boyandıktan sonra ışık mikroskobu ile 100X objektif altında etken varlığı yönünden incelenmiştir. Serumlardan Anaplasma ovis (A. ovis) tespitinde Competitive Enzyme Linked Immunosorbent Assay (cELISA), Anaplasma phagocytophilum (A. phagocytophilum) tespitinde ise Indirekt Floresan Antikor (IFA) yöntemlerinden yararlanılmıştır. Mikroskobik muayenede koyunların %9,8'i (97/985), keçilerin %10,4'ü (26/250); cELISA testi ile koyunların %84,5'i (484/573), keçilerin ise %53,4'ü (132/247) A. ovis yönünden pozitif bulunmuştur. Antikoagulantlı kanların santrifüj edilerek elde edilen buffy coat tabakasından hazırlanan ince yayma frotilerin hiçbirinde mikroskobik inceleme sonucu A. phagocytophilum tespit edilememiştir. 832 hayvana (585 koyun, 247 keçi) ait kan serumu, A. phagocytophilum antijen preparatları kullanılarak IFA testi ile anti- A. phagocytophilum antikor varlığı yönünden araştırılmıştır. IFA testi sonucunda koyunların 83'ü (%14,2), keçilerin 94'ü (%38,1) olmak üzere toplam 177 (%21,3) küçük ruminant A. phagocytophilum enfeksiyonu yönünden seropozitif olarak tespit edilmiştir., A total of 1235 small ruminants (250 goats and 985 sheep) belonging to the different age groups ( 3 years) in 16 different areas including 14 districts (Aksehir, Beysehir, Bozkir, Cihanbeyli, Cumra, Eregli, Halkapinar, İlgin, Kadinhani, Karapinar, Karatay, Meram, Selcuk, Seydisehir) from Konya province and two distrits (city centre and Ayrancı) from Karaman province were examined for Anaplasma infections. Giemsa stained peripheral blood smears prepared from eartip of all animals were screened under the 100X light microscope for the presence of Anaplasma ovis organisms. Serum samples were tested to determine specific antibodies against Anaplasma ovis (A. ovis) and Anaplasma phagocytophilum (A. phagocytohilum) by Competitive Enzyme Linked Immunosorbent Assay (cELISA test) and Indirect Fluorescent Antibody test (IFA), respectively. The results of microscopic examination showed that 9.8% (97/985) of the sheep and 10.4% (26/250) of the goats were positive for Anaplasma ovis organisms. The cELISA results revealed that 84.5% (484/573) of the sheep and 53.4% (132/247) of the goats were sero-positive for A. ovis-specific antibodies. None of the thin smears prepared from buffy coat layer of anticoagulated blood were positive for the presence of A. phagocytophilum organisms by microscopy. IFA results showed that totally 177 (21.3%) animals including 83 sheep (14.2%) and 94 goats (38.1%) had specific antibodies against A. phagocytophilum., Bu araĢtırma Selçuk Üniversitesi Bilimsel AraĢtırma Projeleri Koordinatörlüğü tarafından 10202037 proje numarası ile desteklenmiĢtir.

Bu çalışma Nisan 2006- Mart 2007 tarihleri arasında Konya yöresi sığırlarında Babesia bigemina'nın seroepidemiyolojisini belirlemek amacıyla yapılmıştır. Bu amaçla Konya Merkez, Çumra, Beyşehir ve Kadınhanı ilçelerinden farklı yaş gruplarına (0-3 ay, 3-6 ay, 6-9 ay, 9-12 ay, 12-24 ay, 24-36 ay ve >36 ay) ait toplam 770 sığır muayene edilmiştir. B. bigemina'nın teşhisi, hem sürme kan frotilerinin mikroskobik muayenesi hem de Indirekt Fluoresan Antikor testi uygulanarak yapılmıştır. Araştırma süresince incelenen hayvanların %1.95'inde mikroskobik olarak parazit tespit edilirken, serolojik muayenede bu hayvanların %42.99'u B. bigemina antikorları yönünden pozitif bulunmuştur. B. bigemina enfeksiyonu en yüksek düzeyde (%57.9), Çumra'da gözlenmiştir. En yüksek seropozitiflik (%100) Konya Merkez ve Kadınhanı'nda gözlenmiş, bunu da Çumra (%95) ve Beyşehir (%80) ilçeleri izlemiştir. Seropozitifliğin yaş gruplarına göre oranları sırasıyla %5.26, %14.29, %35.37, %74.79, %44.03, %39.81 ve %46.88 olarak tespit edilmiştir. Her yaş grubunun inokulasyon oranları da hesaplanarak hastalığın endemik yapısı belirlenmiştir. Grupların hepsinde h değeri'nin 0.005'in altında yer aldığı tespit edilmiş ve araştırma yapılan bölgelerde B. bigemina'nın endemik yapısının değişken olduğuna karar verilmiştir. Bir yaş üzerindeki hayvanların enfekte keneye maruz kalmaları halinde klinik enfeksiyonun şekillenme ihtimalinin yüksek olabileceği kanaatine varılmıştır.Araştırma merkezlerine her ay düzenli olarak gidilmiş ve incelenen hayvanlar kene enfestasyonu yönünden de muayene edilmiştir. Muayene edilen sığırların üzerinden 101 adet kene toplanmış ve kenelerin tür tayini yapılmıştır. H. a. anatolicum, H. a. excavatum, H. m. marginatum, I. ricinus, D. marginatus, Rh. bursa, Rh. turanicus, Rh. sanguineus, O. lahorensis, Hae. parva, Haemaphysalis spp. (nimf) ve Hyalomma spp. (nimf) türlerine rastlanmıştır.Anahtar kelimeler: Babesia bigemina, sığır, seroepidemiyoloji, IFAT, Konya yöresi. This study was carried out to determine the seroepidemiology of Babesia bigemina in the cattle of Konya province between April 2006 and March 2007. In this study 770 cattle belonging to the different age groups (0-3, 3-6, 6-9, 9-12, 12-24, 24-36 and >36 months) were examined in the Konya centrum, Cumra, Beysehir and Kadinhani districts. Diagnosis of B. bigemina was made by both microscopic examination of thin-blood smears and Indirect Fluorescent Antibody Test. Piroplasms of Babesia bigemina were detected in 15 of the cattle (1.95 %) by microscopy. The antibodies against B. bigemina were detected in 331 cattle (42.99 %) by IFA test. Maximum infection rate (57.9%) was detected in Çumra. Maximum seropositivity (100%) was detected in Konya centrum and Kadinhani. In Cumra and Kadinhani districts, the seropsitivity was detected as 95 and 80%, respectively. The rates of seropositivity of the cattle in the above age groups were detected as 5.26, 14.29, 35.37, 74.79, 44.03, 39.81 and 46.88 %, respectively. The risk of outbreaks due to babesiosis was assessed by calculating the inoculation rate. The results indicated that the area was endemically unstable for babesiosis, as h values were below 0.005, the minimum level required for stability. The cattle older than 1 age were considered at risk of outbreaks due to babesiosis.The animals were also examined for the tick infestations. 101 ticks were collected on the cattle. The species identification of ticks had made. Tick species identified from cattle were, H. a. anatolicum, H. a. excavatum, H. m. marginatum, I. ricinus, D. marginatus, Rh. bursa, Rh. turanicus, Rh. sanguineus, O. lahorensis, Hae. parva, Haemaphysalis spp. (nymph) and Hyalomma spp. (nymph).Key words: Babesia bigemina, cattle, seroepidemiology, IFAT, Konya province. 101