Search

Research on spin current transport has so far been concentrated around metals, ferromagnetic insulators and inorganic semiconductors, but is still relatively scarce in organic semiconductors. Recently, there have been a few attempts at exploring spin pumping into polymers, which showed promising results. The main part of this thesis provides a detailed experimental analysis of spin pumping into an organic semiconductor PBTTT in vertical and lateral device architectures exploiting inverse spin-Hall effect as the detection method. We have discovered fundamental mistakes in previous publications on this topic and offered a way to rectify them with extended angular dependence measurements. In this way, we could distinguish spin pumping signal from other spurious effects. Our results from lateral spin pumping experiments expose drawbacks in the current device architecture and show no convincing proof of achieving spin current transport through PBTTT. Experiments with vertical spin pumping aimed at exploring the most optimal fabrication parameters that maximise the spin pumping signal and minimise spurious effects. We attempted spin pumping through trilayers using gold or undoped PBTTT as the transport layer and revealed further difficulties associated with the vertical architecture. The second part of this thesis proposes a new way to detect spin currents in organic semiconductors based on dynamic nuclear polarisation and organic magnetoresistance. It uses the spin-Hall effect as the source of spin currents and is therefore free from the numerous spurious effects that accompany the spin pumping method. We have conducted initial measurements with this new experimental method and identified ways to improve its design.

Mamy zaszczyt zaprezentować Państwu "Trening Zdolności motorycznych w pływaniu". Jest to praktyczna wiedza odnosząca się do kształtowania zdolności motorycznych w procesie treningu sportu pływackiego. Termin zdolność motoryczne należy uznać za właściwy na jej parametry inaczej niż to miejsce ma w przypadku cechy. Monografia ta stanowi kontynuację poprzedniej pt. "Pływanie jako wieloaspektowa aktywność fizyczna". Obie publikacje stanowią nowoczesne spojrzenie na sport i rekreację jaką jest pływanie.

Szanowni Państwo, Mamy zaszczyt zaprosić Państwa do zapoznania się z treścią recenzowanej monografii pt. „MEDYCYNA I ZDROWIE Wybrane aspekty ratownictwa Tom 3”. Oddajemy w Państwa ręce kolejną publikację będącą kumulatywnym mianownikiem pomiędzy różnymi dziedzinami nauki tj., medycyną, ratownictwem oraz kulturą fizyczną. Podtrzymujemy swoje przekonanie, że interdyscyplinarność jest kluczowym czynnikiem umożliwiającym osiągnięcie sukcesu wnauce. Zdrowie nie jest stanem statycznym. We wszystkich okresach życia należy je chronić - czyli zapobiegać chorobom (profilaktyka), doskonalić je, rozwijać, zwiększać jego potencjał (promocja zdrowia), przywracać, gdy pojawi się choroba (leczenie i rehabilitacja). Konstytutywnymi czynnikami zapewniającymi zdrowie są: pokój, stabilny system ekonomiczny, odtwarzalne zasoby naturalne, globalne i lokalne bezpieczeństwo obejmujące bezpieczeństwo ekologiczne, a także mieszkania, żywienie, edukacja, dochody, sprawiedliwość i równość społeczna. Warto podkreślić, że zdrowie jest wartością nadrzędną a wartością nazywamy wszystko to, co cenne, godne pożądania lub wyboru, co stanowi cel ludzkich dążeń. Zdrowie określa się jako stan dobrego samopoczucia fizycznego, psychicznego i społecznego, a nie tylko brak choroby lub niepełnosprawności. Zdrowie to także zdolność i umiejętność pełnienia ról społecznych, adaptacji do zmian środowiska i radzenia sobie z tymi zmianami. W strategii Światowej Organizacji Zdrowia" Zdrowie dla wszystkich w roku 2000"podkreślono, że zdrowie jest: - wartością,dzięki której jednostka lub grupa może realizować swoje aspiracje i potrzebę osiągania satysfakcji oraz zmieniać środowisko i radzić sobie w nim; - zasobem(bogactwem) dla społeczeństwa, gwarantującym jego rozwój społeczny i ekonomiczny; tylko zdrowe społeczeństwo może tworzyć dobra materialne i kulturowe, rozwijać się, osiągać odpowiednią jakość życia; - środkiemdo osiągnięcia lepszej jakości życia. Zapraszamy Państwa do współpracy i współtworzenia kolejnego tomu naszej recenzowanej monografii.

Szanowni Państwo, Wraz z wejścia w życie 1992 r. Ustawy o Państwowej Straży Pożarnej i Ustawy o ochronie przeciwpożarowej z dnia 24 sierpnia 1991 r., ratownictwo wodne staje się nową dziedziną, w której Państwowa Straż Pożarna zaczyna się specjalizować. Wykonując działania ratownicze na początku z poziomu podstawowego w drodze rozwoju osiągając wysokim poziom specjalizacji ratowniczej. Obecnie ratownictwo wodne w zakresie wykonawczym przez palny zarządzania kryzysowego i przepisy jest przypisane w Polsce PSP. Państwowa Straż Pożarna jest wiodącą instytucją realizującą działania ratownicze przez cały rok w tym działania pod wodą, a także utworzyła i zajmuje się koordynowaniem Krajowego Systemu Ratowniczo-Gaśniczego od 1995 r. Wymieniony system KSRG obecnie zrzesza i sala instytucje i organizacje funkcjonujące na rzecz ratownictwa, także wodnego, a także określa kierunki zapewnienia gotowości, dysponowania i działania wszystkich instytucji na terenie kraju, a także po za nim. Krajowy System Ratowniczo-Gaśniczy jest narzędziem Państwowej Straży Pożarnej, przed którą stawia się coraz więcej zadań, a PSP przez KSRG scedowuje je niżej, zachowując kontrolę nad poszczególnymi fazami (zapobieganiem, przygotowaniem, reagowaniem i odbudową) stawianego zadania. Współczesne zarządzanie kryzysowe w aspekcie ratownictwa wodnego prowadzone przez jednostki ochrony przeciwpożarowej jest prowadzone całorocznie w zakresie podstawowym przez wszystkie jednostki. W zakresie działań specjalistycznych, są to nieliczne elitarne grupy, które w ramach dziedzin działalności Straży Pożarnych realizują przez PSP ratowanie życia i minia. A także, jako dodatkowy zakres działań poszukiwanie osób już nieżywych. Jest to dość nietypowy zakres działań zwłaszcza, który dość znacznie jest widoczny w przypadku działań poszukiwawczych prowadzonych na poziomie specjalizacji wodno-nurkowej. Związku z dogłębniejszym przedstawieniem aspektu ratownictwa wodnego w Polsce czytelnikowi. Autorzy monografii postanowili zawęzić obszar do województwa pomorskiego, który jest dal autorów szczególnie bliski związku prowadzonymi na tym obszarze dotychczasowymi badaniami naukowymi oraz zdobywany doświadczeniem zawodowym, służbowym, naukowym i społecznym oraz przynależnością do licznych instytucji związanych z działalnością ratownictwa wodnego i bezpieczeństwa na obszarach wodnych. Wybór obszaru województwa pomorskiego jest o tyle dogodny, iż umożliwia przedstawienie problematyki współczesnych wyzwań zrządzania kryzysowego i zagrożeń w aspektach ratownictwa wodnego i lodowego na obszarach wód śródlądowych, rzek, potoków, ujścia rzeki do morza, zatoki, a także same linii brzegu morza. Podjęcie tematu przedstawionej monografii naukowej wiązało się z coraz silniejszego oddziaływania Specjalistycznych Grup Ratownictwa Wodno-Nurkowego Państwowej Straży Pożarnej na ratownictwo wodne, a także wyprzedzanie wyzwań związanych z zarządzaniem kryzysowym na obszarach wodnych w Polsce. Przedstawione zagadnienia, są także wynikiem doświadczenia zawodowego współautora Radosława Zwara, który pełni służbę, w jako strażak i dowódca PSP. A zarazem jest członkiem SGRW-N od 15 lat, który posiada najwyższe uprawnienia w grupie nurkowej Nurka MSWiA z uprawnieniami do kierowania pracami podwodnymi. Dodatkowo szerokie doświadczenie autorów w dziedzinie ratownictwa wodnego i sportów wodnych, przyczyniło się do przedstawieni kompleksowego spektrum problematyki współczesnych wyzwań czyhających w dziennie ratownictwa wodnego. Autorzy: prof. dr hab. Waldemar Moska, e-mail: waldemarmoska@wp.pl dr Dariusz Skalski, e-mail: dskalski60@gmail.com, mshalina@hot.pl dr Piotr Makar, e-mail: piotrmakar@wp.pl mgr Radosław Zwara, e-mail: r.zwara@wp.pl

Szanowni Państwo, Mamy zaszczyt zaprosić Państwo do zapoznania sie z treścią naszej monografii pt. Pływanie jako wieloaspektowa aktywność fizyczna, poświęconej zagadnieniom dotyczącym współczesnego pływania i aktywności fizycznej w obecnych czasach. Niniejsza monografia postała, jako wspólny naukowy projekt międzyuczelniany o dużych walorach praktycznych i teoretycznych, dwóch uznanych uczelni wyższych Akademii Wychowania Fizycznego i Sportu im. Jędrzeja Śniadeckiego w Gdańsku i Pomorskiej Szkoły Wyższej w Starogardzie Gdańskim oraz Towarzystwa Naukowego w Grudziądzu. Posiadając szerokie i wieloletnie doświadczenie w rozwoju i nauczani pływania, postanowiliśmy rozwinąć ową aktywność fizyczną w przedstawionej Państwu publikacji. Poszczególne rozdziały przedstawiają zagadnienie pływania od rozwoju technicznego, nauczania, zastosowania różnych metod i pływania dla niepełnosprawnych do wyników przedstawionych badań. Tematyka lektury zachęcała nas do poszukiwania nowych problemów badawczych, a czytelnika zachęci do zgłębienia aktywności fizycznej, jaką jest pływanie. Zapraszamy Państwa do lektury naszej monografii, a także współpracy w poszukiwaniu nowych problemów badawczych. Autorzy: prof. dr hab. Waldemar Moska, e-mail: waldemarmoska@wp.pl dr Dariusz Skalski, e-mail: dskalski60@gmail.com, mshalina@hot.pl dr Piotr Makar, e-mail: piotrmakar@wp.pl mgr Damian Kowalski, e-mail: neku@tlen.pl

OD REDAKCJI Szanowni Państwo, Mamy zaszczyt zaprosić Państwa do zapoznania się z treścią recenzowanej monografii pt. „MEDYCYNA I ZDROWIE Wybrane aspekty ratownictwa Tom 2”. Oddajemy w Państwa ręce publikację będącą wspólnym mianownikiem pomiędzy różnymi dziedzinami nauki tj., medycyną, ratownictwem oraz kulturą fizyczną. Podtrzymujemy swoje przekonanie, że interdyscyplinarność jest kluczowym czynnikiem umożliwiającym osiągnięcie sukcesu wnauce. Zdrowie nie jest stanem statycznym. We wszystkich okresach życia należy je chronić - czyli zapobiegać chorobom (profilaktyka), doskonalić je, rozwijać, zwiększać jego potencjał (promocja zdrowia), przywracać, gdy pojawi się choroba (leczenie i rehabilitacja). Konstytutywnymi czynnikami zapewniającymi zdrowie są: pokój, stabilny system ekonomiczny, odtwarzalne zasoby naturalne, globalne i lokalne bezpieczeństwo obejmujące bezpieczeństwo ekologiczne, a także mieszkania, żywienie, edukacja, dochody, sprawiedliwość i równość społeczna. Warto podkreślić, że zdrowie jest wartością nadrzędną a wartością nazywamy wszystko to, co cenne, godne pożądania lub wyboru, co stanowi cel ludzkich dążeń. Zdrowie określa się jako stan dobrego samopoczucia fizycznego, psychicznego i społecznego, a nie tylko brak choroby lub niepełnosprawności. Zdrowie to także zdolność i umiejętność pełnienia ról społecznych, adaptacji do zmian środowiska i radzenia sobie z tymi zmianami. W strategii Światowej Organizacji Zdrowia "Zdrowie dla wszystkich w roku 2000"podkreślono, że zdrowie jest: -wartością,dzięki której jednostka lub grupa może realizować swoje aspiracje i potrzebę osiągania satysfakcji oraz zmieniać środowisko i radzić sobie w nim; -zasobem(bogactwem) dla społeczeństwa, gwarantującym jego rozwój społeczny i ekonomiczny; tylko zdrowe społeczeństwo może tworzyć dobra materialne i kulturowe, rozwijać się, osiągać odpowiednią jakość życia; -środkiemdo osiągnięcia lepszej jakości życia. Cykl monografii „Medycyna i Zdrowie” powstał jako wspólny naukowy projekt międzyuczelniany odużych walorach praktycznych i teoretycznych, trzech uznanych pomorskich uczelni wyższych: Akademii Wychowania Fizycznego i Sportu im.Jędrzeja Śniadeckiego w Gdańsku, Akademii Marynarki Wojenne im.Bohaterów Westerplatte w Gdyni oraz Pomorskiej Szkoły Wyższej w Starogardzie Gdańskim. Zapraszamy Państwa do współpracy i współtworzenia kolejnego tomu naszej recenzowanej monografii. Redaktorzy naukowi: dr Dariusz SKALSKI, e-mail: dskalski60@gmail.com, mshalina@hot.pl dr Piotr LIZAKOWSKI, e-mail: piotrl@interia.pl mgr Zuzanna NIETUPSKA, e-mail: zuzanna-nietupska@wp.pl prof. nadzw. dr hab. Barbara Duda – Biernacka, e-mail: bduda@awf.gda.pl

OD AUTORÓW, TYTUŁEM WSTĘPU Bezpieczeństwo narodowe (bezpieczeństwo państwa) – to taki rodzaj bezpieczeństwa, którego podmiotem jest naród zorganizowany w państwo. Aby zapewnić obywatelom bezpieczeństwo, państwo organizuje wiele przedsięwzięć, w których realizacji uczestniczy duża liczba podmiotów. Są to to instytucje rządowe i samorządowe oraz przedsiębiorstwa prywatnie, które tworzą właśnie system bezpieczeństwa narodowego. Jego skuteczne funkcjonowanie zapewnia państwu i jego obywatelom nie tylko odpowiednią ochronę przed zagrożeniami, ale również odpowiednią reakcję i działania w przypadku ich wystąpienia. System ten obejmuje siły, środki i zasoby przeznaczone przez państwo do realizacji zadań w obszarze bezpieczeństwa narodowego. W celu skutecznej realizacji zadań – siły , środki i zasoby muszą być odpowiednio zorganizowane, utrzymane i systematycznie przygotowywane. Bezpieczeństwo wewnętrzne państwa (bezpieczeństwo krajowe) – to transsektorowy obszar bezpieczeństwa, którego treść (cele, warunki, sposoby i środki) odnosi się do środowiska wewnętrznego państwa (przestrzeni publicznej, w tym środowiska krajowego). Elementem przestrzeni publicznej, który do pewnego stopnia wpływa na system bezpieczeństwa narodowego, są organizacje pozarządowe. Zgodnie z zasadą wolności zrzeszania się, funkcjonują związki zawodowe, organizacje społeczno-zawodowe, stowarzyszenia, ruchy obywatelskie oraz inne dobrowolne zrzeszenia i fundacje. Na podstawie ustaw funkcjonują samorządy zawodowe, reprezentujące osoby wykonujące zawody zaufania publicznego i sprawujące pieczę nad należytym wykonywaniem tych zawodów w granicach interesu publicznego i dla jego ochrony. Największą szansą, jaką dla systemu bezpieczeństwa narodowego stanowi istnienie organizacji pozarządowych, jest sam fakt ich oddolnego, spontanicznego powstawania, funkcjonowania i wypełniania założeń statutowych, a co za tym idzie – tworzenia społeczeństwa obywatelskiego, którego członkowie czują się współodpowiedzialni za sprawy ważne, czy to w skali społeczności lokalnych, czy to w skali państwa. Polskie doświadczenia wynikające z działalności organizacji pozarządowych nie są na tyle długie, aby udało się wypracować sprawne mechanizmy współdziałania między nimi a administracją. Oznacza to, że mimo wdrażania rozwiązań z zakresu pożytku publicznego, w zbyt małym stopniu są one włączane w realizację zadań publicznych, w tym w działania na rzecz bezpieczeństwa narodowego. Nade wszystko chodzi jednak o to, że trzeci sektor w kontekście bezpieczeństwa dostrzegany jest w sytuacjach nagłych klęsk, ale niedoceniona jest jego rola w codziennej działalności. Aktywność organizacji pozarządowych na rzecz bezpieczeństwa przejawia się zarówno jako zaangażowanie w działania bezpośrednio umacniające bezpieczeństwo narodowe (np. w przypadku Ochotniczych Straży Pożarnych, dla których w systemie bezpieczeństwa narodowego przewidziano funkcje ochronne, interwencyjne, edukacyjne i kulturalne), jak i zaangażowanie pośrednie (np. think-tanki sugerujące kierunki działania w polityce bezpieczeństwa Polski, organizacje przeciwdziałające zjawiskom patologicznym – np. korupcji, fundacje wspierające rodzinę, zdrowie, edukację itp.). Pojęcie i zakres bezpieczeństwa systematycznie się rozszerza, w tym także w ostatnich latach m. in. o bezpieczeństwo wodne. Na bezpieczeństwo wodne składa się podstawowa wiedza z zakresu szeroko pojętej edukacji wodnej oraz umiejętności praktyczne i kompetencje społeczne w zakresie szeroko rozumianego użytkowania obszarów wodnych z poszanowaniem zasad bezpieczeństwa oraz w zgodzie z obowiązującym prawem, możliwościami technicznymi, uwarunkowaniami cywilizacyjnymi i zasadami rozwoju zrównoważonego. Głównym celem bezpieczeństwa wodnego jest kreatywnie rozwiązywanie problemów związanych z odpowiedzialnym i bezpiecznym gospodarowaniem zasobami środowiska wodnego, analizą zagrożeń i szacowaniem ryzyka, zarządzaniem aktywnościami wodnymi, stosowaniem skutecznych procedur ratowniczych, właściwym doborem i optymalnym wykorzystaniem specjalistycznego sprzętu itp. Bezpieczeństwo wodne obejmuje cztery obszary: obszar ratownictwa wodnego (organizacja, zarządzanie i edukacja w ratownictwie wodnym, organizacja pływalni i kąpielisk, organizacja i zabezpieczenie imprez masowych, podstawowe zagadnienia medyczne - kwalifikowana pierwsza pomoc, operowanie jednostkami ratowniczymi, monitoring pływalni i kąpielisk); obszar gospodarki wodnej (audyty obszarów wodnych, analizy zagrożeń i szacowanie ryzyka, zarządzanie bezpieczeństwem wodnym, monitoring środowiska); obszar sportu i turystyki wodnej (sporty wodne, turystyka wodna, innowacje wodne – wodne place zabaw), obszar edukacji dla bezpieczeństwa. Niniejsza monografia: Współczesne wyzwania bezpieczeństwa wewnętrznego w aspekcie bezpieczeństwa wodnego jest próbą – pierwszą w kraju (według autorów) poszerzenia klasyfikacji dziedzin bezpieczeństwa i jego zagrożeń o bezpieczeństwo wodne. Bezpieczeństwo w ujęciu ogólnym jest pewnego rodzaju zdolnością danego podmiotu, organizacji pozarządowych oznaczającym stan obiektywny polegający na braku zagrożenia, odczuwany subiektywnie przez jednostki albo grupy - w tym służby ratownictwa wodnego. Autorzy: Dariusz Skalski Piotr Lizakowski Damian Kowalski Zuzanna Nietupska

Oddajemy do Państwa dyspozycji recenzowaną monografię naukową pt. „Bezpieczeństwo zdrowotne i aktywność fizyczna. Wybrane aspekty”. W tym miejscu warto, choć pokrótce podać powody rozpoczęcia badań naukowych, których wyniki znalazły się w niniejszej monografii. Pierwszym powodem rozpoczęcie poszukiwań w tym zakresie jest obiektywna wartość zdrowia jako atrybutu człowieka. Nie sposób w krótkich słowach streścić, a tym bardziej opisać znaczenia zdrowia dla życia ludzkiego. Zagadnieniem tym zajmowali się przecież zarówno twórcy literatury pięknej, jak i naukowcy. Na płaszczyźnie prawnej również zdrowie jest dobrem chronionym w normach prawa polskiego oraz międzynarodowego. Jest również z oczywistych względów warunkiem sine qua non rozwoju osobowego człowieka. Kolejnym powodem skierowania poszukiwań twórczych w tym kierunku jest istniejąca, powszechnie dostępna literatura krajowa i zagraniczna, która zachęca do przeprowadzania jej kwerendy i czerpania z jej bogactwa. Jako ilustracji można tu użyć różnego, bogatego rozumienia pojęcia „kultura fizyczna” w piśmiennictwie krajowym i zagranicznym. Trzecim argumentem przemawiającym za podjęciem złożonego tematu i podjęcia próby odczytania zależności pomiędzy bezpieczeństwem zdrowotnym a aktywnością fizyczną są dostępne raporty krajowe i międzynarodowe, dotyczące szeroko rozumianej aktywności fizycznej między innymi wśród dzieci i młodzieży. Kolejnym, czwartym argumentem, przemawiającym za podjęciem prezentowanej tematyki jest możliwość skonfrontowania wyników badań krajowych i zagranicznych z badanymi grupami, przebywającymi w Kompleksie Wypoczynkowym „Róża Wiatrów” w Darłówku Zachodnim. Monografia składa się z wstępu, pięciu rozdziałów oraz podsumowania. Łączy w sobie analizę i kwerendę dostępnej literatury tematu z autorskimi badaniami własnymi. Publikacja stanowi efekt realizacji nie tylko efekt międzyuczelnianego projektu badawczego, czerpie również z międzysektorowej współpracy praktyków i teoretyków. Wyrażamy nadzieję, że choć w pewnym stopniu przyczyni się do poszerzania i zaktywizowaniem badań i studiów nad czynnikami aktywności fizycznej i ich wpływem na bezpieczeństwo zdrowotne konkretnego człowieka oraz grup ludzi. Na zakończenie pragniemy serdecznie podziękować Szanownym Recenzentom, właścicielom i kierownictwu Kompleksu Wypoczynkowego „Róża Wiatrów” w Darłówku Zachodnim oraz wszystkim osobom, które poświeciły nam swój cenny czas podczas prowadzenia badań. Wszystkim jeszcze raz bardzo dziękujemy.

Istotą ratownictwa wodnego - zgodnie z ustawą z dnia 18 sierpnia 2011 r. o bezpieczeństwie osób przebywających na obszarach wodnych (Dz.U. Nr 208, poz. 1240, z późn. zm.) - jest organizowanie i udzielanie pomocy osobom, które uległy wypadkowi (czyli nagłemu zdarzeniu, które wystąpiło podczas pływania, kąpania lub uprawiania sportu lub rekreacji na obszarach wodnych, którego następstwem może być naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia) lub są narażone na niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia na obszarze wodnym. Zgodnie z powyższą ustawą - szkolenie z zakresu ratownictwa mogą prowadzić tylko podmioty uprawnione do wykonywania ratownictwa wodnego.Obecnie jest ponad 110 takich podmiotów. Przed dniem wejścia w życie ustawy specjalistyczne organizacje ratownicze (za specjalistyczną organizację ratowniczą uznane było m.in. Wodne Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe) oraz podmioty uprawnione do wykonywania obowiązków i uprawnień specjalistycznych organizacji ratowniczych (status taki posiadały m.in. Mazurskie Wodne Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe oraz Mazurska Służba Ratownicza) uprawnione były m.in. do „organizowania oraz prowadzenia szkolenia służby ratowniczej oraz do nadawania stopni ratowniczych i określania uprawnień do prowadzenia działań ratowniczych, w zależności od posiadanych kwalifikacji”. Uprawnienie to wynikało z przepisów rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 12 listopada 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu obowiązków i uprawnień specjalistycznych organizacji ratowniczych, warunków ich wykonywania przez inne organizacje ratownicze oraz rodzaju i wysokości świadczeń przysługujących ratownikom górskim i wodnym w związku z udziałem w akcji ratowniczej (Dz.U. Nr 193, poz. 1624), a wcześniej z przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 6 maja 1997 r. w sprawie szczegółowego zakresu obowiązków i uprawnień specjalistycznych organizacji ratowniczych oraz wysokości świadczeń przysługujących ratownikom górskim i wodnym (Dz.U. Nr 47, poz. 303). W odczuciu autorów niniejszej publikacji nie można zniweczyć dorobku (ponad 54 – letniego) WOPR jako organizacji mającej wyłączność na działanie i szkolenie w ratownictwie wodnym, tym bardziej, że zdecydowana większość działaczy i szkoleniowców nowych organizacji prowadzących działalność w obszarze ratownictwa wodnego – wywodzi się z WOPR. Tym bardziej, że obecnie obowiązujące programy szkolenia są wzorowane na programach szkoleń opracowanych właśnie przez WOPR, przed wejściem w życie wspomnianej ustawy i rozporządzeń w tym zakresie. Ratownictwo wodne to zarówno zawód, jak i misja. Kwestie, czym jest „bardziej” ze względu na specyfikę tej pracy pozostaną zapewne nierozstrzygalne. Dlatego też należy je traktować w sposób interdyscyplinarny. Zastosowanie mają tu bowiem takie kategorie semantyczne często wymieniane w literaturze, jak służba, praca, sprawność, umiejętności, wyposażenie fizyczne i emocjonalne oraz szereg innych, służących określeniu istoty ratownictwa. Często akcentuje się także wymiar edukacyjny i socjalizacyjny ratownictwa wodnego. Wydaje się, że pierwszym warunkiem sine qua non, bodaj najistotniejszym z punktu widzenia pracy w ratownictwie wodnym jest sprawność fizyczna potencjalnego kandydata. I z pewnością jest tak w istocie. Bardzo młody człowiek decydujący się na rozpoczęcie swojej przygody z ratownictwem i podejmujący pierwszy w swoim życiu kurs zwykle traktuje swoją decyzje w kategoriach przygody. Dla instruktora natomiast jest to moment, w którym powinna się rozpoczynać szeroko pojęta edukacja, spolaryzowana na poziomach fizyczności, intelektu oraz mentalności kursanta. Kompleksowe szkolenie zawarte w programie kursów ratowniczych ma wyraźny charakter pracy pedagogicznej, zakładającej przekazywanie wiedzy i wdrażającej sposoby doskonalenia umiejętności na continuum stosowanym w każdym rodzaju pracy edukacyjnej – począwszy od przekazywania elementów najłatwiejszych do najtrudniejszych. Niniejsze opracowanie adresowane jest do adeptów ratownictwa wodnego. W myśl ustawy, ratownikiem wodnym jest osoba, która łącznie spełnia następujące warunki: 1) posiada wiedzę i umiejętności z zakresu ratownictwa i technik pływackich oraz inne kwalifikacje przydatne w ratownictwie wodnym; 2) spełnia wymagania określone w art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym (Dz. U. z 2013 r. poz. 757, z późn. zm.), tj.: 1) posiada pełną zdolność do czynności prawnych; 3) jest zatrudniona lub pełni służbę w jednostkach współpracujących z systemem - Państwowe Ratownictwo Medyczne, lub jest członkiem tych jednostek; 4) posiada ważne zaświadczenie o ukończeniu kursu w zakresie kwalifikowanej pierwszej pomocy i uzyskaniu tytułu ratownika; 5) jej stan zdrowia pozwala na udzielanie kwalifikowanej pierwszej pomocy; 6) jest zatrudniona lub pełni służbę w podmiocie uprawnionym do wykonywania ratownictwa wodnego lub jest członkiem tego podmiotu. Kolejnym warunkiem, jaki musi spełniać ratownik wodny to warunek: spełniania wymagań określonych w art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym (Dz. U. z 2013 r. poz. 757, z późn. zm.), tj.: 1) posiadać pełną zdolność do czynności prawnych, 2) być zatrudnionym lub pełnić służbę w jednostkach współpracujących z systemem - Państwowe Ratownictwo Medyczne, lub być członkiem tych jednostek, 3) posiadać ważne zaświadczenie o ukończeniu kursu w zakresie kwalifikowanej pierwszej pomocy i uzyskaniu tytułu ratownika, 4) posiadać stan zdrowia pozwalający na udzielanie kwalifikowanej pierwszej pomocy. Niniejsza publikacja stanowi o kompleksowości podejścia i daje podstawy do założenia, że treści zawarte w opracowaniu mogą być z pożytkiem wykorzystane zarówno przez podmioty uprawnione do wykonywania ratownictwa wodnego, nauczycieli – instruktorów w zakresie ratownictwa wodnego, jak i przez adeptów pracy ratowniczej. Treści, które się w nim znalazły są z reguły uniwersalistyczne i bez względu na zmiany formalno – prawne dotyczące dziedziny pozostaną raczej niezmienne. Autorzy: dr Dariusz SKALSKI e-mail: dskalski60@gmail.com dr Piotr MAKAR e-mail: piotrmakar@wp.pl dr Barbara WAADE e-mail: waade@post.pl dr Alicja PĘCZAK – GRACZYK e-mail: alicjapeczak@wp.pl prof. nadzw. dr hab. Stanisław PRZYBYLSKI e-mail: stanislawprzybylski@onet.eu

Istotą ratownictwa wodnego - zgodnie z ustawą z dnia 18 sierpnia 2011r. o bezpieczeństwie osób przebywających na obszarach wodnych (Dz.U. Nr 208, poz. 1240, z późn. zm.) - jest organizowanie i udzielanie pomocy osobom, które uległy wypadkowi (czyli nagłemu zdarzeniu, które wystąpiło podczas pływania, kąpania lub uprawiania sportu lub rekreacji na obszarach wodnych, którego następstwem może być naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia) lub są narażone na niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia na obszarze wodnym. Zgodnie z powyższą ustawą - szkolenie z zakresu ratownictwa mogą prowadzić tylko podmioty uprawnione do wykonywania ratownictwa wodnego. Obecnie jest ponad 110 takich podmiotów. Przed dniem wejścia w życie ustawy specjalistyczne organizacje ratownicze (za specjalistyczną organizację ratowniczą uznane było m.in. Wodne Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe) oraz podmioty uprawnione do wykonywania obowiązków i uprawnień specjalistycznych organizacji ratowniczych (status taki posiadały m.in. Mazurskie Wodne Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe oraz Mazurska Służba Ratownicza) uprawnione były m.in. do "organizowania oraz prowadzenia szkolenia służby ratowniczej oraz do nadawania stopni ratowniczych i określania uprawnień do prowadzenia działań ratowniczych, w zależności od posiadanych kwalifikacji". Uprawnienie to wynikało z przepisów rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 12 listopada 2002r. w sprawie szczegółowego zakresu obowiązków i uprawnień specjalistycznych organizacji ratowniczych, warunków ich wykonywania przez inne organizacje ratownicze oraz rodzaju i wysokości świadczeń przysługujących ratownikom górskim i wodnym w związku z udziałem w akcji ratowniczej (Dz.U. Nr 193, poz. 1624), a wcześniej z przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 6 maja 1997r. w sprawie szczegółowego zakresu obowiązków i uprawnień specjalistycznych organizacji ratowniczych oraz wysokości świadczeń przysługujących ratownikom górskim i wodnym (Dz.U. Nr 47, poz. 303). W odczuciu autorów niniejszej publikacji nie można zniweczyć dorobku (ponad 54 – letniego) WOPR jako organizacji mającej wyłączność na działanie i szkolenie w ratownictwie wodnym, tym bardziej, że zdecydowana większość działaczy i szkoleniowców nowych organizacji prowadzących działalność w obszarze ratownictwa wodnego – wywodzi się z WOPR. Tym bardziej, że obecnie obowiązujące programy szkolenia są wzorowane na programach szkoleń opracowanych właśnie przez WOPR, przed wejściem w życie wspomnianej ustawy i rozporządzeń w tym zakresie. Ratownictwo wodne to zarówno zawód, jak i misja. Kwestie, czym jest "bardziej" ze względu na specyfikę tej pracy pozostaną zapewne nierozstrzygalne. Dlatego też należy je traktować w sposób interdyscyplinarny. Zastosowanie mają tu bowiem takie kategorie semantyczne często wymieniane w literaturze, jak służba, praca, sprawność, umiejętności, wyposażenie fizyczne i emocjonalne oraz szereg innych, służących określeniu istoty ratownictwa. Często akcentuje się także wymiar edukacyjny i socjalizacyjny ratownictwa wodnego. Wydaje się, że pierwszym warunkiem sine qua non, bodaj najistotniejszym z punktu widzenia pracy w ratownictwie wodnym jest sprawność fizyczna potencjalnego kandydata. I z pewnością jest tak w istocie. Bardzo młody człowiek decydujący się na rozpoczęcie swojej przygody z ratownictwem i podejmujący pierwszy w swoim życiu kurs zwykle traktuje swoją decyzje w kategoriach przygody. Dla instruktora natomiast jest to moment, w którym powinna się rozpoczynać szeroko pojęta edukacja, spolaryzowana na poziomach fizyczności, intelektu oraz mentalności kursanta. Kompleksowe szkolenie zawarte w programie kursów ratowniczych ma wyraźny charakter pracy pedagogicznej, zakładającej przekazywanie wiedzy i wdrażającej sposoby doskonalenia umiejętności na continuum stosowanym w każdym rodzaju pracy edukacyjnej – począwszy od przekazywania elementów najłatwiejszych do najtrudniejszych. Niniejsze opracowanie adresowane jest do adeptów ratownictwa wodnego. W myśl ustawy, ratownikiem wodnym jest osoba, która łącznie spełnia następujące warunki: 1) posiada wiedzę i umiejętności z zakresu ratownictwa i technik pływackich oraz inne kwalifikacje przydatne w ratownictwie wodnym; 2) spełnia wymagania określone w art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 8 września 2006r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym (Dz. U.z 2013r. poz. 757, z późn. zm.), tj.: 1) posiada pełną zdolność do czynności prawnych; 3) jest zatrudniona lub pełni służbę w jednostkach współpracujących z systemem - Państwowe Ratownictwo Medyczne, lub jest członkiem tych jednostek; 4) posiada ważne zaświadczenie o ukończeniu kursu w zakresie kwalifikowanej pierwszej pomocy i uzyskaniu tytułu ratownika; 5) jej stan zdrowia pozwala na udzielanie kwalifikowanej pierwszej pomocy; 6) jest zatrudniona lub pełni służbę w podmiocie uprawnionym do wykonywania ratownictwa wodnego lub jest członkiem tego podmiotu. Kolejnym warunkiem, jaki musi spełniać ratownik wodny to warunek: spełniania wymagań określonych w art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 8 września 2006r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym (Dz. U. z 2013r. poz. 757, z późn. zm .), tj.: 1) posiadać pełną zdolność do czynności prawnych; 2) być zatrudnionym lub pełnić służbę w jednostkach współpracujących z systemem - Państwowe Ratownictwo Medyczne, lub być członkiem tych jednostek; 3) posiadać ważne zaświadczenie o ukończeniu kursu w zakresie kwalifikowanej pierwszej pomocy i uzyskaniu tytułu ratownika; 4) posiadać stan zdrowia pozwalający na udzielanie kwalifikowanej pierwszej pomocy. Niniejsza publikacja stanowi o kompleksowości podejścia i daje podstawy do założenia, że treści zawarte w opracowaniu mogą być z pożytkiem wykorzystane zarówno przez podmioty uprawnione do wykonywania ratownictwa wodnego, nauczycieli – instruktorów w zakresie ratownictwa wodnego, jak i przez adeptów pracy ratowniczej. Treści, które się w nim znalazły są z reguły uniwersalistyczne i bez względu na zmiany formalno – prawne dotyczące dziedziny pozostaną raczej niezmienne. Autorzy: dr Dariusz SKALSKI e-mail: dskalski60@gmail.com dr Piotr MAKAR e-mail: piotrmakar@wp.pl dr Barbara WAADE e-mail: waade@post.pl dr Alicja PĘCZAK – GRACZYK e-mail: alicjapeczak@wp.pl prof. nadzw. dr hab. Stanisław PRZYBYLSKI e-mail: stanislawprzybylski@onet.eu

Over the last two decades organic spintronics has developed into a striving field with exciting reports of long spin diffusion lengths and spin relaxation times in organic semiconductors (OSCs). Easily processed and inexpensive, OSCs are considered a potential alternative to inorganic materials for use in spintronic applications. Spin currents have been detected in a wide range of materials, however, there is still uncertainty over the origin of the signals. Recently, we explored spin transport through an organic semiconductor with lateral spin injection and detection architectures, where the injected spin current is detected non-locally via spin-to-charge conversion in an inorganic detector. In this work we show that the widely-used control experiments like linear power dependence and inversion of the signal with the magnetic field are not sufficient evidence of spin transport and can lead to an incorrect interpretation of the signal. Here, we use in-plane angular dependent measurements to separate pure spin signal from parasitic effects arising from spin rectification (SREs). Apart from well established anisotropic magnetoresistance (AMR) and anomalous Hall effect (AHE), we observed a novel effect which we call spurious inverse spin Hall effect (ISHE). It strongly resembles ISHE behaviour, but arises in the ferromagnet rather than the detector meaning this additional effect has to be considered in future work.