Search

Giriş ve Amaç: İrritabl Bağırsak Sendromu (İBS) toplumda sık görülen fonksiyonel gastrointestinal sistem hastalığıdır. Hastaların yaşam kalitesini olumsuz yönde etkiler. Abdominal şişkinlik İBS'li hastalarda en sık görülen semptomlardan biridir ve kolonik fermentasyon sonucu oluşan gaz üretimine bağlı olabileceği söylenmektedir. -galaktozidazın (AG) İBS semptomlarını kontrol etmede kullanılabileceğini gösteren çalışmalar mevcuttur. Bu çalışmada İBS'li hastalarda yaşam kalitesinin değerlendirilmesi ve serum -galaktozidaz düzeylerinin hastalıkla ilişkisi olup olmadığının araştırılması amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Düzce Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Gastroenteroloji ve İç Hastalıkları Anabilim Dalı'nda Nisan 2015 –Nisan 2016 tarihleri arasında polikliniğe başvuran erişkin, Rome III tanı kriterlerine göre İBS tanısı konan 110 hasta değerlendirildi. Hastalar içerisinden dışlama kriterlerini taşımayan 90 hasta çalışmaya dahil edildi. Ayrıca kontrol grubu için 25 sağlıklı gönüllü çalışmaya alındı. Çalışmaya dahil edilen hastaların, İBS-Konstipasyon (İBS-K), İBS-Diyare (İBS-D), İBS-Mikst (İBS-M) olmak üzere alt tipleri belirlendi ve her gruptan 30 hasta çalışmaya dahil edildi. Katılımcılara yaşam kalitesini değerlendirmek amacıyla Short Form 36 (SF-36) uygulandı. Hasta ve sağlıklı gönüllülere kuru kan damlası (KKD) yöntemi uygulanarak serum -galaktozidaz düzeyleri belirlendi. Bulgular: AG açısından gruplar karşılaştırıldığında İBS-K ve kontrol grubunun ortalaması diğer 2 gruptan anlamlı düzeyde düşüktü, bunun dışında anlamlı bir fark yoktu. SF-36 sonuçları değerlendirildiğinde mental sağlık ve vitalite dışındaki tüm alt boyutlarda kontrol grubunun puan ortalaması İBS'li hastaların ortalamalarına göre anlamlı olarak yüksekti, İBS subgruplarının puan ortalamaları arasında da anlamlı fark saptanmadı. Fiziksel fonksiyon bakımından gruplar karşılaştırıldığında kontrol grubunun puan ortalamasının İBS-D grubundan anlamlı düzeyde yüksek olduğu görüldü.Sonuç: İBS'nin yaşam kalitesini kötü etkilediği gösterildi. AG enzim eksikliğinin İBS'de rolü olmadığı saptandı. Introduction and Aim: Irritable bowel syndrome (IBS) is a functionalgastrointestinal disorder which is commonly seen in the general population. IBS impaires the health-related quality of life in patients. Abdominal bloating represent very frequent complant in IBS. Excess colonic fermentation may cause gaseous symptoms. Several studies have shown that -galactosidase (AG) could offer a way of controlling IBS symptoms. The aim of this study was to investigate whether serum levels of AG is associated with IBS and to assess quality of life in IBS patients.Materials and Methods: 110 adult patients who are diagnosed with IBS on the basis of Rome III criteria in Duzce University Medical Hospital Gastroenterology and Internal Medicine clinics between April 2015 and April 2016 were evaluated. 90 patients who did not meet exclusion criteria, were included in the study. Also 25 healthy volunteers were enrolled in the study as the control group.Patients were classified into subtypes: IBS-Constipation (IBS-C), IBS-Diarrhea (IBS-D), IBS-Mixed (IBS-M) and 30 patients were enrolled for each group. We administered Short Form 36 (SF-36) to participants to evaluate the quality of life. Serum AG levels of participants was determined via dried blood sample (DBS) method. Results: When groups are compared in terms of AG, the mean AG levels of IBS-C and control group were significantly lower than other two groups and there was not any other significant difference. According to SF-36 scales, mean score of all items of the SF-36 questionnaire, except mental health and vitality domains, were significantly higher in control group compared to IBS patients. Mean scores of IBS subtypes were similar, we did not observe any significant difference. Physical function perception was significantly higher in control group compared to IBS-D group.Conclusion: Our study have shown that IBS impaires the quality of life in patients. Also we demonstrated that AG enzyme defficiency does not have a role in IBS. 55

Objective: The increase in the mean age of the general population is reflected in the patient populations who are in need of intensive care. Increasing number of comorbidities with age is also an important issue to be considered in the management of these patients. We evaluated clinical and laboratory features of the elderly (65-79 years) and very elderly (≥80 years) patients in our medical intensive care unit (ICU).Methods: The clinical and laboratory data of intensive care patients aged 65 and over were retrospectively analyzed. Comorbidities were commented with 19 diseaseweighted Charlson Comorbidity Index (CCI).Results: 231 elderly and 216 very elderly patients were included in this study. Pulmonary diseases were the most prevalent primary cause of admission to ICU in both groups. The most common comorbidities were hypertension and heart failure in both groups. Number of patients whose CCI scores>3 were higher in very elderly patients group than in elderly patients group. While there was no difference in terms of median ICU-survival between two groups in general, when 30 days and longer intensive care follow-ups were evaluated, it was found 81.0 (95% CI: 48.8-113.2) days and 41.0 (95% CI: 36.6- 45.4) days in the elderly and very elderly patients respectively (p = 0.009).Conclusion: We concluded that, age is not the main factor affecting the ICU-survival in patient over 65 years old in intensive care unit. However, increasing age may be associated with short survival at prolonged hospitalizations in ICU. J Clin Exp Invest 2015; 6 (2): 144-149, Amaç: Genel nüfustaki yaş ortalamalarındaki artış yoğun bakıma ihtiyaç duyan hasta popülasyonuna da yansımaktadır. Yaşla birlikte eşlik eden hastalıkların artması bu hastaların takibinde ayrıca dikkat edilmesi gereken bir konudur. Biz de medikal yoğun bakım (YB) ünitemizde takip edilen yaşlı (65–79 yaş) ve çok yaşlı (80 yaş üstü) gruptaki hastalarımızın klinik ve laboratuvar özelliklerini karşılaştırdık.Yöntemler: 65 yaş ve üstü YB hastalarının klinik ve laboratuvar verileri retrospektif olarak tarandı. Hastaların komorbiditeleri 19 hastalık ağırlıklı Charlson Comorbidity Index (CCI) ile değerlendirildi.Bulgular: Çalışmaya 231 yaşlı ve 216 çok yaşlı hasta alındı. Her iki hasta grubunda da pulmoner hastalıklar YB’ye en sık primer alınış sebebiydi. Yine her iki grupta da hipertansiyon ve kalp yetmezliği en sık komorbid hastalıklardı. Çok yaşlı hasta grubunda CCI skoru >3 olanların sayısı daha fazla idi. Takip süresince gruplar arasında medyan YB-sağkalım açısından fark saptanmazken 30 gün ve üzerindeki YB takiplerinde ise median YB-sağkalım yaşlı hastalarda 81 gün (%95 CI: 48,8-113,2) iken çok yaşlı hastalarda 41 gün (%95 CI: 36,6-45,4) idi (p=0,009).Sonuç: 65 yaşın üzerindeki hastalarda artan yaşın YB-sağ kalımlarında primer faktör olmadığını saptadık. Ancak yoğun bakımda uzun süreli yatışlarda artan yaş kısa sağ kalımla ilişkili olabilir.Anahtar kelimeler: Yoğun bakım, yaşlı, sağkalım

Soysal, Teoman/0000-0002-7417-2118; WOS: 000215591800030 Aim: Relationship between serum lipid level in chronic obstructive lung disease (COLD) and lung cancer was not well documented. In our study we planned to compare serum lipid levels (Total Cholesterol-TC, low density lipoprotein cholesterol-LDL-C, trigliseride-TGL, and high density lipoprotein cholesterol-HDL-C) in these common diseases. Material and Method: We evaluated 100 patients and 50 control group retrospectively. We enrolled the lipid parameters before any medical treatment start. Student's t-test and one-way ANOVA test was used for comparison of the patient characteristics and mean cholesterol level. Results: TC levels were higher in COLD disease than lung cancer group but not statistically significant. TGL levels were higher in lung cancer group than COLD and control group but this was also not statistically significant. Mild-moderate degree COLD patients had lower HDL-C than severe COLD patients (p=0.02). But TC and TGL levels were lower in severe COLD pateints. Small cell lung sancer and non-small lung cancers had statistically significantly lower TC and TGL levels (respectively p=0.04 and p=0.02). Discussion: We estimated that lipid leves of at the beginning of COLD were decreased to provide lipid necessity in cancer tissue due to tumor rapid cell proliferation in cancer, tumor cachexia and increased nutrition problems when developed lung cancer. Larger prospective studies are required to more accurate assessment this issue.

Amaç: Genel nüfustaki yaş ortalamalarındaki artış yoğun bakıma ihtiyaç duyan hasta popülasyonuna da yansımaktadır. Yaşla birlikte eşlik eden hastalıkların artması bu hastaların takibinde ayrıca dikkat edilmesi gereken bir konudur. Biz de medikal yoğun bakım (YB) ünitemizde takip edilen yaşlı (65-79 yaş) ve çok yaşlı (80 yaş üstü) gruptaki hastalarımızın klinik ve laboratuvar özelliklerini karşılaştırdık.Yöntemler: 65 yaş ve üstü YB hastalarının klinik ve laboratuvar verileri retrospektif olarak tarandı. Hastaların komorbiditeleri 19 hastalık ağırlıklı Charlson Comorbidity Index (CCI) ile değerlendirildi.Bulgular: Çalışmaya 231 yaşlı ve 216 çok yaşlı hasta alındı. Her iki hasta grubunda da pulmoner hastalıklar YB'ye en sık primer alınış sebebiydi. Yine her iki grupta da hipertansiyon ve kalp yetmezliği en sık komorbid hastalıklardı. Çok yaşlı hasta grubunda CCI skoru 3 olanların sayısı daha fazla idi. Takip süresince gruplar arasında medyan YB-sağkalım açısından fark saptanmazken 30 gün ve üzerindeki YB takiplerinde ise median YB-sağkalım yaşlı hastalarda 81 gün (%95 CI: 48,8-113,2) iken çok yaşlı hastalarda 41 gün (%95 CI: 36,6-45,4) idi (p0,009).Sonuç: 65 yaşın üzerindeki hastalarda artan yaşın YBsağ kalımlarında primer faktör olmadığını saptadık. Ancak yoğun bakımda uzun süreli yatışlarda artan yaş kısa sağ kalımla ilişkili olabilir. Objective: The increase in the mean age of the general population is reflected in the patient populations who are in need of intensive care. Increasing number of comorbidities with age is also an important issue to be considered in the management of these patients. We evaluated clinical and laboratory features of the elderly (65-79 years) and very elderly (>80 years) patients in our medical intensive care unit (ICU).Methods: The clinical and laboratory data of intensive care patients aged 65 and over were retrospectively analyzed. Comorbidities were commented with 19 diseaseweighted Charlson Comorbidity Index (CCI).Results: 231 elderly and 216 very elderly patients were included in this study. Pulmonary diseases were the most prevalent primary cause of admission to ICU in both groups. The most common comorbidities were hypertension and heart failure in both groups. Number of patients whose CCI scores>3 were higher in very elderly patients group than in elderly patients group. While there was no difference in terms of median ICU-survival between two groups in general, when 30 days and longer intensive care follow-ups were evaluated, it was found 81.0 (95% CI: 48.8-113.2) days and 41.0 (95% CI: 36.6- 45.4) days in the elderly and very elderly patients respectively (p 0.009).Conclusion: We concluded that, age is not the main factor affecting the ICU-survival in patient over 65 years old in intensive care unit. However, increasing age may be associated with short survival at prolonged hospitalizations in ICU. J Clin Exp Invest 2015; 6 (2): 144-149.