Search

COVID-19 pandemisi 21. yüzyılın en büyük halk sağlığı problemi olarak kabul edilmiştir. Tanıda altın standart olarak kabul edilen RT-PCR testinin doğruluğu %65 olması nedeniyle hastaların triyajında , tanı ve komplikasyonlar açısından takibinde toraks BT büyük önem kazanmışıtr.Retrospektif ağırlıklı yapılan çalışmalarda COVID-19 pnömonisinin tipik BT bulguları ağırlıklı olarak periferal, subplevral yerleşimli, sıklıkla bilateral buzlu cam opasiteleri ve konsolidasyon olarak tanımlanmıştır. Radyologların tipik bulguları iyi bilmesi ayırıcı tanı ve tedavi açısından önemlidir. BT raporlamada ortak bir dil kullanmak klinisyen ve radyologlar arasındaki iletişimi, hastaların optimal yönetimini sağlayacaktır., Covid-19 pandemic has been recognized as the biggest public health problem of the 21. century. RT-PCR test is the gold standard in the diagnosis of COVID-19, but the sensitivity of this test can barely reach to 65% in the literature. In most cases mortality related to pulmonary complications. Therefore, Thorax CT has gained great interest in the diagnosis, triage of patients, diagnosis, and follow-up in terms of complications.In retrospective studies, typical CT findings of COVID-19 pneumonia were reported as peripheral, subpleural, often bilateral ground-glass opacities, and consolidation. During the decision-making process, Radiologists need to know the typical findings to help clinicians to make differential diagnosis and treatment planning. Using a common language in CT reporting seems to be of utmost importance to guarantee the optimal management of these patients.

Castleman’s disease is a rare lymphoproliferative disorder of unknown aetiology.It has two clinical expressions. The localized form, which usuallypresents as a slow growing mass and the multicentric form, where tumouralinvolvement is multilocated. Mediastinal involvement is the most commonlocation of presentation. Parapharyngeal involvement is very rare and, toour knowledge, five pediatric parapharyngeal Castleman’s disease havebeen reported. We describe the case of a 14-year-old female child whowas diagnosed as having parapharyngeal Castleman’s disease., Castleman hastalığı, nedeni ve etyolojisi belli olmayan nadir bir lenfoproliferatif hastalıktır. İki klinik formu vardır. Lokalize form; genellikle yavaş büyüyen kitle şeklinde kendini gösterir. Multisentrik form ise, birden fazla anatomik bölgeyi tutar. Hastalık en sık mediastinal bölgede yerleşir. Parafarengeal yerleşim ise çok nadir olup, literatüre bakıldığında bizim ulaşabildiğimiz kadarıyla çocukluk çağında toplam beş parafarengeal yerleşimli Castleman hastalığı vakası bildirilmiştir. Bu yazıda, parafarengeal yerleşimli Castleman hastalığı tanısı alan, 14 yaşında bir kız hasta sunulmuştur.

Objective: Whether chest radiography should be performed routinely in all infants after extubation or selectively only in those with clinical deterioration is a controversy in neonatal unit practice In this study we investigated whetten most cases with post extubation radiological deterioration in the lungs could be detected by clinical and capillary blood gas analysis Methods: A chest radiography was performed 6 h ours of the extubation in 115 newborn infants ventilated for a variety of diseases Cinical findings and capillary blood gases were evoloped by a neonotolojit and a radiologist to evaluate a the chest radiographs The infants were divided in to two groups In group 2 there were thirty two infants with detoriation in their post extubation chest radiographs In group 1 there were eighty three infants who had normal post extubation chest radiographs The infants were continuously monitored for their respiratory and oxygenation status before and after extubation Results: Compared to the pre extubation chest radiographs 32 of the 115 group 2 post extubation chest radiographs demonastrated either deterioration of the pre existing lung pathologies or appearance of significant new pathologies Systematic analysis of the infants clinical findings and capillary blood gases showed that the development of significant intercostal subcostal retraction the increase in hood oxygen concentration acidosis and hypercarbia after extubation were significantly higher in group 2 p lt;0 05 Conclusion: Our findings show that most changes on chest radiographs after extubation are potentially predictable from the clinical condition of the infants This selective approach will reduce the cost of hospitalization and minimize unnecessary exposure of the infants to irradiation Key words: Chest radiograph newborn extubation, Amaç: Yenidoğan ünitesinde ekstübasyon sonrası rutin göğüs radyografisinin bebeklerin tümüne veya yalnızca klinik bulguları kötüye giden bebeklere çekilmesi gerekliliği çözümlenmemiş bir konudur Bu çalışmada ekstübasyon sonrası göğüs radyografisinde anormal bulgu saptanan olguların klinik ve kapiller kan gazı değerleriyle saptanabileceği görüşü araştırıldı Gereç ve Yöntem: Çeşitli nedenlerle ventile edilen 115 yenidoğan bebeğe ekstübasyon sonrası 6 saatte göğüs radyografisi çekildi Her bebeğin klinik bulguları ve kapiller kan gazı değerleri neonatolog ve göğüs radyografileri radyolog tarafından değerlendirildi Bebekler iki gruba ayrıldı İkinci grupta ekstübasyon sonrası göğüs radyografilerinde bozulma saptanan 32 bebek vardı Birinci grupta ise göğüs radyografileri normal olan 83 bebek bulunuyordu Bebeklerin ekstübasyon sonrası klinik durumları ve oksijen ihtiyaçları yakından izlendi Sonuçlar: Ekstübasyon öncesi göğüs radyografileriyle karşılaştırıldığında ekstübasyon sonrası 115 grafinin 32’sinde grup 2 ya var olan bulgularda kötüleşme veya daha önce olmayan yeni patolojiler saptandı Bebeklerin klinik ve kapiller kan gazı bulguları sistematik olarak analiz edildiğinde ekstübasyon sonrası belirgin interkostal subkostal retraksiyon artmış hood oksijen konsantrasyonu asidoz ve hiperkarbi grup 2’de anlamlı olarak fazlaydı p lt;0 05 Tartışma: Bulgularımız ekstübasyon sonrası göğüs radyografisindeki değişikliklerin çoğunun; bebeklerin klinik durumunun değerlendirilmesiyle tahmin edilebileceğini göstermektedir Böyle seçici yaklaşım bebeklerin gereksiz radyasyona maruz kalmasını ve hastane masrafını azaltacaktır Anahtar Kelimeler: Göğüs radyografisi yenidoğan ekstübasyon

Ellis Van Creveld sendromu çoğunluğu elde olmak üzere postaksiyal polidaktili ekstremitelerde mezo akromelik kısalık küçük gömülü tırnaklar multipl oral frenula kısa kostalar uzun dar toraks ve başlıca atriyal septal defekt olmak üzere konjenital kalp defektini içeren otozomal resesif bir sendromdur Olguların yaklaşık yarısı kardiyorespiratuvar problemlerle erken süt çocukluğu döneminde kaybedilmektedir Burada tipik özelliklere sahip bir Ellis Van Creveld sendromu olgusu sunulmuştur Anahtar kelimeler: Ellis Van Creveld sendromu polidaktili tek atrium, Ellis Van Creveld syndrome is chacaracterized by post axial polydactyly mostly involved in the hands meso acromelic shortening of the limbs small deep set nails multiple oral frenulae narrow and long thorax and congenital heart disease predominantly atrial septal defect It is inherited autosomal recessively About one half of the cases die in early infancy as a consequence of cardiorespiratory problems In this paper a typical case of Ellis Van Creveld syndrome is presented Key words: Ellis Van Creveld Syndrome polidactyly single atrium

VII ÖZET Bu çalışmanın amacı, Yüksek Rezolüsyonlu Bilgisayarlı Tomografi ile kolesteatoma ve enflamatuar granülasyon dokusu arasındaki ayırıcı tanı kriterlerini belirlemek ve bunların etkinliğini araştırmaktı. 1 Eylül 1993 - 1 Eylül 1995 tarihleri arasında kolesteatoma/enflamtuar orta kulak hastalığı ön tanısı ile YRBT tetkiki yapılan ve daha sonra öpere edilen 94 pediatrik hasta çalışma kapsamına alınmıştır. Hastaların radyolojik tanıları ile cerrahi/patolojik sonuçları karşılaştırmıştır. Kolesteatoma tanısı konulan 57 hastanın 55'inde tanı histopatolojik olarak doğrulanmıştır. İki hastanın patoloji spesimeni yetersiz materyal sebebiyle değerlendirilememiştir. Enflamatuar hastalık/değişiklik radyolojik tanısı alan 37 i hastanın 22'sinin tanısı histopatolojik olarak doğrulanırken, 15 hastada kolesteatoma saptanmıştır. Kolesteatomaların etyopatogenezine uygun yerleşimli, kemik ve/veya ossikül destrüksiyonuna yol açmış, nondependan lobule yumuşak doku lezyonları olarak bulgu veren kolesteatomaiann YRBT ile tanıları kolaylıkla konulabilmektedir. Erken dönem kolesteatomlarda henüz kemik bulgularının gelişmemiş olabileceği gözlendi. Ayrıca enflamatuar hastalık zemininde gelişmekte olan erken dönem kolesteatomalar görüntülenememekte veya enflamasyon bulguları altında saklanabilmektedir. Orta kulağın total opasifikasyonlarında ise kolesteatoma ayırımını yapmak güçtür. YRBT patolojinin varlığını ortaya koymada, lokalizasyon ve yayılımını belirlemede önemli tanısal katkı sağlamaktadır. Fakat en büyük önemi kolesteatomaların erken dönemde tanısını sağlamasıdır. 67 76

Amaç: Bu çalışmada orak hücre anemili çocuklar ile sağlıklı çocukların beyin kan akım hızlarını ölçerek farklılıklarını ortaya koymayı ve inme riskini belirlemeyi amaçladık.Gereç ve Yöntem: Çalışmaya Şubat 2010 ? Mayıs 2011 tarihleri arasında, yaşları 3 ile 20 arasında değişen, 38'i erkek, 42'si kadın olmak üzere orak hücre anemili 40 hasta ve kontrol grubu olarak 40 sağlıklı çocuk alındı. Hasta ve kontrol grubunda Transkraniyal Doppler cihazı ile transtemporal ve oksipital pencereden beynin ana damarları değerlendirildi. Hasta ve kontrol grubunun verileri karşılaştırılıp, orak hücre anemili çocukların sonuçları STOP kriterlerine göre sınıflandırıldı.Bulgular: Orak hücre anemili çocuklarda sağlıklı bireylere göre gerek vertebrobaziler sistemde gerekse karotid sistemde anlamlı derecede hız artışı mevcuttur.(p>0,05) Serebral arterlerin ortalama kan akım hızları ile yaş arasında negatif korelasyon saptanmıştır.(p

Amaç: Biz bu çalışmamızda malignite tanısı almış fokal kitle lezyonları retrospektifolarak değerlendirerek malign lezyonlarda boyanma eğrisinin tanısal güvenilirliliğiniaraştırdık.Gereç ve Yöntem: Çalışmamızda OCAK 2005 - KASIM 2008 tarihleri arasındamalignite tanısı alan fokal kitle lezyonları bulunan hastalar retrospektif olarakdeğerlendirildi. Tüm hastaların meme MR incelemeleri bölümümüzde bulunan 1,5 TMR cihazı ile gerçekleştirildi. İncelemeler sonrası alınan konvansiyonel sekanslardadinamik görüntüler üzerinden çıkarma yapılarak kontrastlanma profilinin ortayakonmasına yardımcı çıkarmalı seriler elde olundu. Malignite tanısı alan kitlesellezyonlar morfolojik özellikleri, boyutları, lokalizasyonları ve histopatolojik tanıları vezaman-sinyal boyanma eğrilerine göre sınıflandırıldı.Bulgular: Tüm hastaların yaş ortalaması 45.82 idi. Kitleler boyutları velokalizasyonlarına göre sınıflandırıldı. Kitlelerin boyanma paternleri ile boyutlarıarasında ilişki saptanmadı. Kitleler ayrıca morfolojik özelliklerine göre sınıflandırıldı.Şekillerine bakıldığında % 47,3 lezyonun düzensiz şekilli olduğu, sınırlarına görebakıldığında ise, toplamda % 32,4'nün düzensiz, % 59,5'nun spiküle sınırlı olduğu ve sinyal özelliklerine göre değerlendirildiğinde ise % 83,8'inin heterojen sinyalözelliklerine sahip olduğu belirlendi. Kitlesel lezyonların boyanma patern yüzdelerinebakıldığında ise histopatolojilerine bağlı olmakla birlikte toplamda % 97,2'sinin malignkinetik özellikler gösterdiğini belirledik.Sonuç: Çalışmamızda malignite için kontrastlanma kinetiğinin öncelikle göz önündebulundurulması gerektiği, ancak morfolojik bulgularla birlikte değerlendirildiğindetanısal güvenilirliğin artacağını belirledik.Anahtar kelimeler: meme kanseri, kinetik eğri, meme mr Aim: In this study, we retrospectively evaluated focal mass lesions diagnosed withmalignant and investigated diagnostic reliability of the staining curve in the malignantlesions.Material and Method: In our study, patients with focal mass lesions diagnosed withmalignant were retrospectively evaluated in between JANUARY 2005 ? NOVEMBER2008. Breast MR examination of all patients were realized with 1,5 T MR Device.Subtractive series assisting reveal of contrasting profile by making subtractions overdynamic images in conventional sequences taken after examinations were obtained.Mass lesions diagnosed with malignant were classified according to morphologicalfeatures, sizes, localizations, and histopathologic diagnoses and time-signal stainingcurve. Results: Mean age of all patients is 45.82. Masses are classified according to sizes andlocalizations. No relation was found between staining patterns and sizes of masses.Masses also were classified according to morphological features. It is found that 47.3%lesion has irregular shape when looked at shapes, 32.4% is irregular in total whenlooked at according to borders, 59.5% has spicule border and 83.8% has heterogeneoussignal features when evaluated according to signal features. We found that 97.2% ofmass lesions in total presents malign kinetic features depending upon theirhistopathologies when considered staining pattern percentages.Conclusion: We found that contrasting kinetics must be primarily considered formalignant; however diagnostic reliability will increase when considered withmorphological findings.Key words: breast cancer, cinetic curve, breast mr 77

PubMedID: 12861410 We report the results of bone mineral density (BMD) measurements in type 2 diabetic patients, in comparison to healthy controls. In this prospective study, a total of 277 subjects (aged 30-60 years) with type 2 diabetes mellitus, outpatients at the Cukurova Medical School Hospital, were evaluated for BMD at L1-L4 lumbar vertebrae and at the femur (neck, trochanter, Ward's triangle and total) by DEXA (dual energy X-ray absorptiometry). The patients' diabetes duration, treatment, glycemic control and chronic diabetic complications were recorded, and these data were evaluated for any relationship in respect to the BMD measurements. BMD results of the diabetic patients were compared with those of 262 healthy non-diabetic control subjects living in the same geographic region. BMD was found to be increased at the femoral neck among diabetic women and men aged 51-60 years. However, BMD values at lumbar regions of diabetic men where lower than control in all age group. There was no difference in values of BMD for both genders in the other regions. Type 2 diabetic patients may have lower, similar or higher BMD measurements at different ages and anatomic regions, so each patient should be evaluated individually. Further studies are needed to make a conclusion on this issue.

ÖZET MEME LEZYONLARINDA STEREOTAKSIK KOR BİYOPSİNİN YERİ Perkütan biyopsilerin öneminin giderek arttığı günümüzde, bu çalışma ile, çoğu benign lezyona uygulanan ve agresif bir yöntem olan cerrahi biyopsilere alternatif kor biyopsinin tanı değerini araştırmayı amaç edindik. Eylül 2001- Mart 2003 tarihleri arasında bölümümüze başvuran ve endikasyon konulan 34 olguya stereotaksik mammografi eşliğinde kor biyopsi uygulandı. Lezyonlann çoğunluğu nonpalpabl olup biyopsi öncesinde BI-RADS'a göre kategorize edildiler. Olguların % 14.7 'si BI-RADS H, %47.1'i BI-RADS Di, % 20.6'sı BI-RADS IV, %17.6'sı BI-RADS V kategoride yer alıyordu. Kor biyopsi histopatolojik sonuçlan %55.9'u benign, %2.9'u premalign, % 38.3'ü malign ve %2.9'u yetersiz materyal olarak geldi. Kor biyopsi histopatolojik sonuçlan ile BI-RADS kategorizasyon arasındaki ilişki değerlendirildi. Malign olgulann sonuçlan cerrahi ile de doğrulandı. Sadece 1 olguda kor biyopsi sonucu duktal karsinoma in situ iken, cerrahi sonuç infiltratif duktal karsinom olarak rapor edildi. Kor biyopsi ile cerrahi histopatolojik sonuçlan karşılaştınldı ve sonuçlar birbirine yakın bulundu. Mammografik olarak tespit edilen lezyonlarda, özellikle nonpalpabl kitlelerde stereotaksik kor biyopsi, cerrahiye ve diğer perkütan biyopsilere ( Mammotom, ABBI ) iyi bir alternatifdir. Daha az invaziv, daha ucuz ve hızlı olması, kozmetik sorun yaratmaması ve doğru histopatolojik tanıya götürmedeki başansı gibi önemli avantajları nedeniyle tercih edilmesi gereken bir yöntemdir Anahtar Kelimeler: Meme Ca, Mammografi, Stereotaksik kor biyopsi, BI-RADS kategorizasyon V ABSTRACT ROLE OF STEREOTACTIC CORE BIOPSY IN BREAST LESIONS In this study, we aimed at investigating the role of stereotactic core biopsy of the breast as an alternative to surgical biopsy. Thirty-four patients underwent stereotactic core biopsy of the breast between September 2001 and March 2003 lesions, must being nonpalpable, were categorized according to BI-RADS: 14.7 % were BI-RADS H, 47.1 % BI-RADS EL 20.6 % BI-RADS IV and 17.6 % BI-RADS V. The histology of the lesions were 55.9 % benign, 2.9 % premalignant, 38.3 % malignant. In 2.9 %, the natural obtained was insufficient to make definitive diagnosis. Malignant lesions underwent surgical excision and the results were corraleted. In only 1 patient, surgical excision revealed invasine ductal carcinoma whereas the histology showed ductal carcinoma in situ in core biopsy. In mammographically discovered nonpalpable lesions, stereotactic core biopsy is good alternative to surgery and other percutaneous biopsy methods ( Mammotome, ABBI ). It is less invasive, less expensive, fast and does not cause cosmetic problems. Most of all, the histopathology results corralete well with other methots. Therefore, stereotactic core biopsy should be considered as a first method in diagnosis in patients with proper indications. Key words: Breast carcinoma, Mammography, Stereotactic core biopsy, BI-RADS categorization VI 64

ÖZET PEDİATRİK YAŞ GRUBUNDA ALT ÜRİNER SİSTEM PATOLOJİLERİNDE RADYOLOJİK GÖRÜNTÜLEMENİN YERİ Bu çalışmanın amacı pediatrik grupta alt üriner sistem patolojilerinin tanısında radyolojik görüntülemenin yerini ortaya koymaktır. Çalışmaya 156 hasta alındı. Tüm hastalara voiding sistoüretrografı (VCUG) ve ultrasonografi (US) yapıldı. Bazı hastalara intravenöz ürografi (İVÜ) ve radyonüklid görüntüleme (RG) uygulandı. En sık görülen patoloji vezikoüreteral reflü (VUR) idi. VCUG, VUR tanısında ve derecelendirmesinde altın standart olma özelliğini korumaktadır. Aynı zamanda nörojenik mesane, divertikül, posterior üretral valv (PUV), üretra divertikülü ve duplikasyonu gibi patolojilerde yüksek tanısal etkinliğe sahiptir. US, böbrek boyut, ekojenite, parenkim kalınlığı ve toplayıcı sistemleri değerlendirmede önemli bilgiler vermesinin yanı sıra kolay uygulanabilir, tekrarlanabilir ve ucuz olması; radyasyon içermemesi gibi avantajlara sahiptir. Uygun seçilen hastalarda ilk tarama yöntemi olmalıdır. Ancak VUR gibi patolojilerde reflüyü ve renal skarı göstermede yeterli değildir. İVÜ de böbrek boyut ve parankim kalınlığı ve toplayıcı sistemleri hakkında yeterli bilgiler veriken çift toplayıcı sistem, üreterosel, ektopik ureter sonlan im yeri ve mesane patolojilerinde yüksek tanısal etkinliğe sahiptir. Ancak renal skarı göstermede radyonüklid görüntüleme kadar hassas değildir. Radyonüklid görüntüleme (RG), renal skarı göstermede, böbrek fonksiyonlarını değerlendirmede etkili bir tanı yöntemidir. Anahtar Kelimeler: Alt üriner sistem patolojileri, VCUG, pediatrik îCftesmöĞRirrîM kürülu SUMMARY THE ROLE OF IMAGING IN LOWER URINARY TRACTUS PATHOLOGIES IN THE PEDIATRIC AGE GROUP The aim of this study is to determine the role of imaging in the diagnosis of lower urinary tractus pathologies in the pediatric age group. One hundred and fifty-six patients were incleded in this study. All patients underwent voiding cystouretrography (VCUG) and ultrasonography (US). Some patients had intravenous urography (IVU) and some had nuclear scintigraphy (NS). The most common pathology was vesicoureteral reflux (VUR). VCUG is the gold standard in the diagnosis and grading of VUR. It also has high diagnostic value in the work-up of pathologies such as neurogenic bladder, diverticuli, posterior urethral valves (PUV), urethal duplication. US has advantages since there is no radiation, it is cheaper, easy to perform and redocument in addition to its capability in demonstrating renal size, parenchymal echogenecity and thickness, and collecting systems. It can be the first screening method in carefully selected patients. However, it is insufficient in demonstrating reflux and renal scars. IVU gives sufficient detail on renal size, parenchyma and collecting systems; it has diagnostic value in the demonstration of duplex collecting systems, ureteroceles, ectopic ureteral orifice, and bladder anomalies. However, NS is more sensitive in the detection of renal scars. Nuclear scintigraphy is an effective method in the imaging of renal function and scars. Key words: Lower urinary tractus pathologies, VCUG, pediatric VI ta füKSEKöiifrlM mmiu 128

ÖZET Osteoporoz yaşlı populasyonda major sağlık problemi olup sadece ABD'de yılda 1.5 milyon fraktüre neden olmaktadır. Kemik kütlesi, fraktür riskinin tayininde major belirleyici olup, kemik mineral dansitesinin (BMD) çeşitli tekniklerle ölçümü ile edilebilir. DEXA kabul -edilebilir doğruluk ve presizyon değerlerine sahip non-invaziv bir teknik olup özellikle osteoporotik fraktürlerin önemli olduğu kalça, vertebra ve el-bilek gibi bölgelerde ölçüm yapabilmektedir. Çalışmamızda Türk populasyonuna ait BMD referans değerlerinin elde edilmesi amacıyla 20-70 yaş arasında 1 10 erkek, 266 kadın toplam 376 olguda proksimal femur ve lumbar vertebra kemik mineral dansite (BMD) değerleri ölçümü yapılarak benzer model (Hologic QDR-1500) dansitometri cihazından elde edilen ölçümler; A.B.D. populasyonuna ait referans değerler ile karşılaştırıldı. BMD ortalama değerleri A.B.D. populasyonu ile karşılaştırıldığında (bölgelere göre değişmekle birlikte) erkeklerde proksimal femurda %5-ll (lumbar vertebralarda belirgin farklılık izlenmemiştir); kadınlarda proksimal femurda %4-26, lumbar vertebralarda %9-12'ye kadar varan farklılıklar göstermekte ancak yaş ile birlikte meydana gelen kemik kaybı oranlan (erkeklerde femoral BMD değerleri hariç) benzerlikler göstermektedir. Erkeklerde proksimal femurda A.B.D. populasyonundan daha yüksek kayıp oranlan izlenmektedir. Bu çalışmada BMD referans değerlerinin değişik toplumlara ve coğrafi bölgelere göre farklılıklar gösterdiği ve BMD sonuçlan değerlendirilirken ölçünryapılaııtopiuma ait referans değerler göz önüne alınarak yorum yapılması gerektiği gösterilmiştir. Anahtar Kelimeler: Osteoporoz, Kemik mineral dansitometri, DEXA (dual energy X- ray absorptiometry), Türk populasyonu, Referans değerler. IV ABSTRACT Bone Mineral Density Measurement by DEXA (Dual Energy X-ray Absorptiometry) in Normal Turkish Population. Fractures secondary to osteoporosis is a major health problem in the elderly population. Bone mass is the major predictive actor of risk of fracture, and is assessed by measuring bone mineral density (BMD) using any of several radiographic methods. DEXA, a non-invasive technique, can measure BMD at various sites. In 376 healthy Turkish volunteers (110 male, 266 female) measurements of hip and spine BMD were done with Hologic QDR-1500. Results were compared with that of the US population. When BMD reference ranges in men were compared with the US population, proximal femur BMD values are found to be lower by 5-1 1% in all sites, lumbar spine BMD values are not different in two populations. In women proximal femur BMD values are 4-26% (in all sites) and lumbar spine BMD values are 9-12% lower than those of the US population. However rates of loss (in BMD) are not different (except for men's proximal hip BMD). In men BMD rate of loss is higher that those of the US population. We have shown that BMD reference ranges differ according to race, geographic area and population. Therefore, when interpreting the BMD results of a certain population the norms for that group should be used for comparison. - ? Key Words: Osteoporosis, Bone mineral density (BMD), DEXA (Dual energy X-ray absorptiometry), Turkish population, Reference ranges V 120