Search

Purpose: To compare the clinical outcomes of primary nasolacrimal duct probing and primary bicanalicular intubations with endoscopic assistance for congenital nasolacrimal duct obstruction (CNLDO) in children aged 4 to 7 years. Methods: Forty-three eyes of 43 children (25 boys and 18 girls) with congenital epiphora who underwent primary unilateral probing and bicanalicular intubation were evaluated retrospectively. The tubes were removed 3 to 4 months after their placement, and the children were followed up for another 6 months after their removal. Treatment success was defined as the normal result of the fluorescein dye disappearance test and complete resolution of the lacrimal symptoms and signs of patients. The success rates were compared between the two groups (bicanalicular intubation vs probing). Type of CNLDO (membranous, incomplete complex, and complete complex) was determined with an endonasal endoscope. Results: The mean age was 63.3 ± 11.1 months (range: 48 to 84 months) for the probing group and 64.4 ± 12.1 months (range: 48 to 84 months) for the bicanalicular intubation group ( P = .915). The bicanalicular intubation group showed significantly greater treatment success (21 of 24, 87.5%) compared to the probing group (11 of 19, 57.9%; P = .038). Bicanalicular intubation provided higher treatment success among patients with complex CNLDO compared to probing (80.0% vs 11.1%, P = .002). There was no difference in mean age between the patients with successful and failed treatment in both groups ( P = .631 and .137, respectively). Conclusions: Bicanalicular intubation was associated with a higher success rate than probing under nasal endoscopic visualization for the treatment of CNLDO in children aged 4 to 7 years. The type of CNLDO might be the primary factor for the treatment success. [ J Pediatr Ophthalmol Strabismus . 2023;60(2):101–107.]

Birinci Dünya Savaşı’na giden süreçte Balkanlardaki gelişmeler önem arz etmekle birlikte bu bağlamda Romanya’nın askerî gücü ve Köstence Limanı’nın stratejik önemi de o dönemin en güçlü devletlerinden olan Almanya’nın radarına girmiştir. Romanya ordusunun İkinci Balkan Savaşı’nda elde ettiği başarı, Birinci Dünya Savaşı öncesinde Balkanlardaki dengeleri belirleme hususunda öncelik arz etmekle birlikte bu devletin askerî caydırıcılığı da Balkanları hangi siyasi gücün domine edeceğini belirleyen önemli hususlardan birisi olmuştur. Bununla birlikte Köstence Limanı ise Romanya petrolünün yurt dışına ihracı ile bu devlete ekonomik avantaj sağlamanın yanında Rusya’nın Balkanlardaki ağırlığını belirleme açısından etkili olmuştur. Osmanlı Devleti ile Almanya’nın bağlantısı sağlama hususunda da avantajlı bir konuma sahip olan Köstence Limanı, Birinci Dünya Savaşı’nda Karadeniz Boğazı’nın kuzeyde savunulması açısından da önem arz etmiştir. Araştırmada Birinci Dünya Savaşı öncesinde Romanya ordusunun askerî kapasitesi ve Köstence Limanı’nın stratejik önemi Alman kaynakları üzerinden ele alınmış olup Romanya ordusunun savaşta aldığı yenilginin nedenlerine ulaşılmaya çalışılmış ve Köstence Limanı’nın Karadeniz’deki dengeleri belirleme açısından önemine vurgu yapılmıştır., Although developments in the Balkans were important in process leading up to the First World War, Romania’s military power, the strategic importance of tje Constanta Port all on the radar of Germany –one of most powerful states of that period. The Romanian army’s victory in Second Balkan War was a priority in determining balances in Balkans before the First World War. Moreover, its military deterrent was a key issue that would end up dictating which political power would eventually dominate the Balkans. On the other hand, the Constanta Port, proved instrumental in determining the weight of Russia in the Balkans, as well as in offering it economic benefits via export of Romanian oil abroad. The port was at an advantage position-wise because it connected Ottoman Empire with Germany, and because it defended the Black Sea Strait in the North during the First World War. In this study, we shall analyse pre-WWI Romania’s military capacity as well as the strategic importance of Constanta Port using German sources. We will also take a look at what lead to the Romanian army’s defeat during the war, and why Constanta Port was so significant in bringing balance to the Black Sea region.

Özet Balkan Savaşı’nda deniz gücü savaşın gidişatını belirlemede önemli bir etki meydana getirmiş olup Yunan donanmasının özellikle Averof zırhlı kruvazörü sayesinde Ege Denizi’ni kontrol ederek Çanakkale Boğazı’nı abluka altına alması, Osmanlı donanmasının Ege Denizi’nde etkisiz kalmasına sebep olmuştur. Yunan donanmasının nicelik ve nitelik yönünden Osmanlı donanmasından üstün olmasının yanında Ege adalarını ele geçirmesi ve askeri sevkiyatını deniz üzerinden sorunsuz bir şekilde yerine getirmesi Osmanlı Devleti’ni yeni bir savaş planlaması yapmaya sevk etmiş olup bu bağlamda da Hamidiye kruvazörünün Ege Denizi’ne çıkarak Yunan deniz üsleri ile nakliye konvoylarına saldırması ve Averof zırhlı kruvazörünü Çanakkale Boğazı’ndan uzaklaştırması kararlaştırılmıştır. Averof zırhlı kruvazörü olmadan Yunan donanmasına ait diğer savaş gemilerinin Osmanlı donanması tarafından rahatlıkla yenilgiye uğratılabileceği düşüncesine sahip olan Osmanlı savaş planlamacıları, bu sayede Balkan Savaşı’nda Osmanlı donanmasının gerçekleştirdiği en başarılı harekatlardan birisine imza atmışlardır. Çalışmamızda Hamidiye kruvazörünün yaklaşık dokuz ay sürecek olan Ege Denizi, Adriyatik Denizi ve Doğu Akdeniz’deki faaliyetleri bu geminin seyir ve liman defterleri haricinde Osmanlı arşiv belgeleri ile referans eserler üzerinden incelenmiş olup Hamidiye kruvazörünün Siros deniz üssü ve Şingin limanına gerçekleştirdiği saldırılar ise çalışmamızın temel noktalarını oluşturmuştur.Abstract Naval forces had significant effects on the progress of the Balkan War and the Greek Navy blockaded the Dardanelles by taking the Aegean Sea under control, thanks to the armored cruiser, Averof, in particular. This resulted in an ineffective Ottoman Navy in the Aegean Sea. In addition to the quantitative and qualitative supremacy of the Greek Navy over the Ottoman Navy, the Greek Navy captured the Aegean Islands and dispatched troops seamlessly. These developments urged the Ottoman Empire to search for a new war plan. Consequently, Hamidiye Battlecruiser was ordered to set off to the Aegean Sea and attack Greek naval bases and transport convoys. The ultimate aim of this move was to draw Averof away from the Dardanelles. The Ottoman war planners predicting that, without Averof, the Greek Navy could be defeated by the Ottoman Navy easily, achieved one of the most successful operations of the Ottoman Navy during the Balkan War. In this study, the operations of the Hamidiye Battlecruiser, which lasted nine months, in the Aegean Sea, Adriatic Sea and the East Mediterranean were examined in the light of log and port books of Hamidiye, Ottoman archival materials and reference books. The attacks of Hamidiye on Syros naval base and Shengjin port constitute the focal points of this study.

Almanya’nın ünlü Berliner Tageblatt und Handels Zeitung gazetesi, Birinci Dünya Savaşı’nda haberlerine ve yazılarına yoğun bir şekilde devam etmiş ve Bulgaristan’ın Almanya’nın yanında savaşa dâhil olmasından sonra muhabiri Leo Lederer’i Varna’ya göndererek Lederer’in Varna ile ilgili gözlemlerine sayfalarında yer vermiştir. Bulgaristan, 6 Eylül 1915 tarihinde Osmanlı Devleti ve Almanya’nın Karadeniz’de Rusya’ya karşı sıkıştıkları bir esnada savaşa dâhil olmuş ve Varna limanı da bu bağlamda Almanya’nın denetimine girmiştir. Varna limanının Almanya’nın denetimine girmesi, Karadeniz’deki Rusya’ya karşı yürütülen mücadelede İstanbul’daki Osmanlı donanması ve tersanesinin üzerindeki yükü de azaltmış ve aynı zamanda da Karadeniz’de Rusya’ya karşı bir cephe daha açılmasını sağlamıştır. İlerleyen süreçte Berlin’den ve İstanbul’dan gelen Alman subayların yaptığı çalışmalar neticesinde Varna limanı daha müstahkem bir mevki hâline getirilmiş ve Rus donanmasının Kuzey-Batı Karadeniz’e tam olarak hâkim olmasını engellenmiştir. Bu çalışmanın amacı gazeteci Leo Lederer’in bakış açısıyla Birinci Dünya Savaşı’nda (1915-1916) stratejik açıdan oldukça önemli bir mevcudiyete sahip olan Varna limanının sahip olduğu donanımı göstererek savaştaki etkisi üzerine kapsamlı bir değerlendirme yapmaktır.

Submarines were strategic objects in the First World War and played a crucial role in the Ottoman Navy. The U-21 submarine, a member of the German North Sea Fleet, operated at the Dardanelles and Beirut ports. In this study, the sinking of the Triumph and Majestic battleships of the British Navy and of the Admiral Charner of the French Navy by U-21 submarines have been examined in the light of German sources. These operations had a profound impact on the war and constituted the most important cooperation of the Ottoman and German navies in the First World War., Denizaltılar, Birinci Dünya Savaşı’nın stratejik silahlarından birisi olmakla birlikte Osmanlı donanması için de oldukça önem arz etmiş, Alman Kuzey Denizi filosunda görev yapan U-21 denizaltısı ise Çanakkale Boğazı ve Beyrut limanında faaliyet göstermiştir. Çalışmamızda Alman kaynakları temelinde incelediğimiz U-21 denizaltısı, Çanakkale Boğazı’nda İngiliz donanmasına ait Triumph ve Majestic savaş gemileri ile Beyrut limanında Fransız donanmasına ait Admiral Charner savaş gemisini batırmakla savaşın gidişatında önemli bir etki meydana getirmiş, böylece Osmanlı-Alman donanmasının Birinci Dünya Savaşı’ndaki en önemli askeri iş birliğini oluşturmuştur.

Ege Denizi tarih boyunca pek çok millet için ele geçirilmesi arzu edilen bir alan olmuş olup Birinci Dünya Savaşı öncesinde de Osmanlı ve Yunan donanmaları açısından önemli bir rekabet alanı haline gelmiştir. Ege Denizi’nin oldukça önemli bir rekabet alanı haline gelmesinde bu denizin Ege adaları, Çanakkale Boğazı, İzmir Limanı ve Selanik Limanı gibi önemli stratejik alanlara ev sahipliği yapmasının yanında aynı zamanda Akdeniz’e açılan bir koridor vazifesi görüp bu koridoru elinde tutan devletin karşı tarafı tahakküm altına alabilecek olması da etkili olmuştur. Her iki devletin Birinci Dünya Savaşı’na giden süreçte Ege Denizi’ndeki rekabete ağırlık vermek istemesinde Birinci Dünya Savaşı öncesindeki silahlanma yarışı da etkili olmuş olup çalışmamızda bu rekabet dönemin önemli siyasî ve askerî gücü olan Almanya’nın Atine elçilik raporları çerçevesinde incelenmiş ve Almanya’nın Ege Denizi’ndeki rekabete bakış açısı tespit edilmeye çalışılmıştır.

Birinci Dünya Savaşı öncesinde 1914 yılında Türk donanmasının manevralara ağırlık vermesi yaklaşan dünya savaşına hazırlık çerçevesinde gerçekleştirilmiştir. Ayrıca Balkan Savaşları’nda Türk donanmasının Yunan donanması karşısında etkisiz kalması ve Yunan donanmasına yapılan topçu ateşlerinin hedeflerini bulmaması Türk donanmasının manevra eksikliği olarak değerlendirilmiş ve bu yüzden 1914 yılı başları itibariyle donanma manevralarına yoğunluk verilmiştir. 1914 yılı başları itibariyle gerçekleştirilen donanma manevraları dönemin Bahriye Nazırı Cemal Paşa’nın, donanma birinci komutanı Amiral Souchon ve İngiliz bahriye danışmanı Amiral Limpus’un insiyatifi ve komutanlığı ile gerçekleştirilmiştir. Gerçekleştirilen manevralar ile donanma belirli bir muharebe gücüne ulaşmış ve bu şekilde dünya savaşına girebilecek iradeyi kendisinde bulmuştur.

Balkan Savaşı’nda Türk donanmasının en başarılı olduğu cephe Çatalca Savaşı olmuştur. Lüleburgaz - Pınarhisar Savaşı’ndan sonra Şark ordusunun Çatalca hattına doğru geri çekilişi ve Tekirdağ bölgesinin boşaltılması esnasında Türk donanması Marmara Denizi ve Karadeniz’de stratejik noktalara konuşlanıp bölgeyi bombardıman ederek hem B ulgarların ilerleyişini yavaşlatmış hem de geri çekilen Türk birliklerine zaman kazand ırmıştır. Bulgar ordularının Çatalca hattına saldırması esnasında da Çatalca hattının sağ ve sol cenahlarına mevzilenen Türk savaş gem ileri görülen Bulgarları topa tutmuşlar ve Türk donanmasının bu faaliyeti Çatalca’daki Türk kolordularının Bulgarlar karşı sında zayıf kalmasını engellemiştir. Özellikle savaş esnasında donanman ın atış menzilleri içerisindeki Bulgar bataryaları ağır kayıplara uğramışlardır. Türk donanması aynı zamanda savaş süresince Çatalca hattına deniz üzerinden yapılan asker ve mühimmat se vkiyatları da yerine getirirken Bulgar ordularının Çatalca’da durdurulmasında önemli bir vazifeyi yerine getirmiştir.

Increased systemic oxidative stress is considered as an important risk factor for prostate cancer occurrence; however, the relationship between impaired redox homeostasis of prostate tissue and aging remains unclear.In our study, we hypothesized that age-related deterioration of redox homeostasis in prostate tissue may be considered as a predisposing factor for prostate cancer occurrence.Sprague-Dawley rats were divided into two groups as young control (5 months) and naturally aged (24 months). We investigated the levels of oxidant and antioxidant parameters in prostate tissue.Advanced oxidation protein products, protein carbonyl, non-protein thiol and lipid hydroperoxides levels of aged rats were significantly higher than in the young control rats (p 0.01, p 0.05, p 0.001, p 0.05, respectively). Additionally, antioxidant activity of Cu-Zn-superoxide dismutase in elderly group was significantly lower than young controls (p 0.05).We suggest that increased non-protein thiol levels found in aged rats may prevent further dissemination of oxidative protein damage. We also propose that the increased levels of oxidative protein damage markers and decreased Cu-Zn superoxide dismutase activity in aged prostate may be considered as a predisposing factor for prostate cancer. Further studies are warranted to clarify all these oxidative changes as initiation factors for prostate cancer in the association of aging with prostate cancer.

Background The effect of the natural aging process on systemic redox homeostasis is previously documented. However, none of the studies specify the effect of experimental aging on systemic redox homeostasis. The purpose of this study is to clarify the ambiguity raised in preliminary reports as to mimetic aging dependency of the type and magnitude of oxidative damage on constituents of plasma. Methods In the current study, we investigated the interrelationship among various groups of the systemic oxidative damage markers such as protein oxidation products (protein carbonyl groups, protein hydroperoxides, advanced oxidation protein products, protein thiol groups), lipid peroxidation products (malondialdehyde, lipid hydroperoxides, conjugated dienes), glycoxidation adducts (advanced glycation end products), and antioxidant capacity (ferric reducing/antioxidant power, Cu,Zn-superoxide dismutase, total thiol, non-protein thiol). All these markers were measured in plasma of mimetically aged (MA) rats (5-month-old rats subjected to d -galactose-induced experimental aging), naturally aged (NA) rats (24-month-old), and their corresponding young controls (YC) (5 months old). Results and conclusions Our current results show that systemic oxidation markers of the MA group share significant similarities in terms of impaired redox homeostasis with the NA rats and may be considered as a reliable experimental aging model for intravascular aging. Additional methodological studies including d -galactose dosage and application time are warranted to clarify the potential involvement of all these systemic redox variations as mechanistic factors in the development of mimetic aging related intravascular deterioration. Reversing or preventing systemic oxidative damage in experimental and natural aging should therefore be considered the primary target for the development of effective therapeutic strategies to prevent or treat age-related vascular disorders.

Age-related myocardial dysfunction has important implications with impaired redox homeostasis. Current study focused on investigation of redox homeostasis and histopathological changes in the myocardium of mimetically (MA), naturally aged (NA), and young control (YC) rats. Chronic D-galactose administration to young male Wistar rats (5 months old) was used to set up experimental aging models. We investigated 16 different oxidative damage biomarkers which have evaluated redox homeostasis of cellular macromolecules such as protein, lipid, and DNA. As a protein oxidation biomarker, advanced oxidation end products, protein carbonyl groups, protein-bound advanced glycation end products, dityrosine, kynurenine, and N-formylkynurenine concentrations in MA and NA rats were found to be significantly higher compared to those in YC rats. On the other hand, the levels of protein thiol groups were not significantly different between groups, whereas lipid peroxidation biomarkers such as conjugated diens, lipid hydroperoxides, and malondialdehyde in MA and NA rats were found to be significantly higher in comparison to those in YCs. For the assessment of oxidative DNA damage, we analyzed eight hydroxy-5'-deoxyguanosine concentrations of MA and NA groups which were higher than YCs. As an antioxidant status in the MA and NA groups, Cu-Zn superoxide dismutase, ferric reducing antioxidant power, and total thiol levels were lower than those in the YCs. Only nonprotein thiol levels were not significantly different. We also observed similar histopathological changes in MA and NA rats. We concluded that the mimetic aging model could be considered as a reliable experimental model for myocardial senescence. Türkiye Bilimsel Ve Teknolojik Araştırma Kurumu ( Tübitak ) İstanbul Üniversitesi

Tez (yüksek lisans) -- Ondokuz Mayıs Üniversitesi, 2014 Libra Kayıt No: 110660 …

Osmanlı Devleti, Birinci Dünya Savaşı öncesinde donanmasında reform hareketleri icra ederken, bu reformları donanmaya yeni ve modern gemiler sağlama ile donanma neferlerini sıkı bir disipline tabi tutarak yerine getirmeye çalışmıştır. Osmanlı Devleti, özellikle Balkan Savaşları'nda aldığı yenilgiden donanmayı sorumlu tutarak savaşın sonunda Reşadiye dretnotunun inşasına hız vermiş, İngiltere'den Sultan Osman dretnotunu satın alıp yine İngiltere'ye Fatih Sultan Mehmet isimde yeni bir dretnot daha sipariş etmiştir. Ayrıca İngiltere'ye destroyer ve Fransa'ya da denizaltı sipariş etmiştir. Tüm bunlara ek olarak Haliç tersanesinin ıslahı ve İzmit'de yeni bir tersanenin yapılması hususunda İngiltere'nin Armstrong şirketi ile anlaşmaya varmıştır. Osmanlı Devleti, tüm bu eylemlerini Birinci Dünya Savaşı öncesinde dünya çapında uygulanan silahlanma yarışına entegre olmak için icra ederken Balkan Savaşı'nda yenilgiye uğradığı Yunan donanmasından da geri kalmamak hususunda hamleler yapıyor ve Yunanistan ile bir silahlanma yarışı icra ediyor idi. İngiltere'nin Sultan Osman ve Reşadiye dretnotlarına el koyması üzerine donanmada II. Meşrutiyet'in ilanından beri devam eden İngiliz yanlısı siyaset sona ermiş ve Goben ile Breslav zırhlılarının Osmanlı donanmasına katılması ile Almanya yanlısı bir siyaset başlamış ve Almanya'nın Akdeniz filosu komutanı Tümamiral Souchon, Osmanlı donanması birinci komutanı olmuştur. Bu gemilerin satın alınması Osmanlı donanmasına muazzam bir savaş gücü kazandırmışken Osmanlı donanması Karadeniz'deki Rus filosundan üstün bir duruma gelmiştir. Dönemin en hızlı seyir dretnotu Goben'e sahip olan Osmanlı donanması 29 Ekim 1914'de Rusya'nın Karadeniz'deki limanları olan Sivastopol, Odessa, Kefe ve Novorosski'yi bombardıman edip şehirlerde tahribat meydana getirmiştir. Anahtar Sözcükler: Dretnot, Yunan Donanması, Goben, Souchon The Ottoman Empire made reforms in its naval fleet before the First World war broke out by purchasing new and modern warships and by training its soldiers under a strict discipline. The Ottoman Empire, blaming the defeat of the Balkan Wars on its naval fleet, accelerated the building of Reşadiye dreadnought; purchased the Sultan Osman dreadnought from United Kingdom and ordered another dreadnought called Fatih Sultan Mehmet to United Kingdom. Moreover, The Ottoman Empire ordered a destroyer to United Kingdom and a submarine to France. In addition, it made an agreement with a British company called Armstrong for the improvement of Haliç shipyard and for the construction of a new shipyard in İzmit. The aim of the Ottoman Empire was to integrate itself to the armament race which took place worldwide prior to the First World War and to compete against the Greek naval fleet, against which it was defeated in the Balkan wars. The pro-British policy pursued by the Ottoman naval fleet came to an end as the British government confiscated the Sultan Osman and Reşadiye dreadnoughts. Upon this event, a pro-German policy emerged by the inclusion of Goben and Breslav battleships into the Ottoman naval fleet. Rear admiral Souchon, the commander of the Mediterranean fleet of Germany, was appointed as the admiral in chief of the Ottoman naval fleet. The purchase of these two battleships enabled the supremacy of the Ottoman naval fleet over the Russian fleet in the Black Sea. The Ottoman naval fleet, including Goben, the fastest dreadnought of the time, bombarded Sivastopol, Odessa, Kefe and Novorosski, all of which were Russian ports on the Black Sea coast, on 29th October 1914. Key Words: Dreadnought, Greek Naval Fleet, Goben, Souchon 183

An evaluation of the process by which the Ottoman Empire entered the First World War reveals the role and importance of its fleet in entering the war. The confiscation to Sultan Osman and Reşadiye armored ships by the British had had an adverse effect on the Ottoman fleet. Despite this, the purchase of Yavuz dreadnought and Midilli battle cruiser and Rear Admiral Souchon, the commander of the Mediterranean fleet of Germany, taking over the command of the Ottoman fleet provided the Ottoman fleet with its power and the inclusion of Yavuz dreadnought and Midilli battle cruiser into the Ottoman fleet put the Ottoman fleet ahead of the Russian fleet in the Black Sea. The Russian fleet, meanwhile, patrolled along the Ottoman coasts in the Black Sea and tried to lay mines in the vicinity of Bosphorus. Consequently, the Ottoman fleet, consisting of a total of 11 warships, sailed to Black Sea on 27th October 1914 and bombarded Sivastopol, Odessa, Novorosski and Kefe, Russian ports on the Black Sea coast, on 29th October 1914. This bombardment destructed these ports and sank Russian ships. After this incidence, the Ottoman Empire entered the First World War, which would last for four years, Osmanlı Devleti’nin I. Dünya Savaşı’na girmesi süreci incelendiğinde donanmanın fonksiyonu ve Osmanlı Devleti’nin savaşa girmesinde donanmanın en önemli etken olduğu gözükmektedir. İngiltere’de inşa olunan Sultan Osman ve Reşadiye zırhlılarına İngiltere tarafından el konulması Osmanlı donanmasını etkisiz bir hale getirmişti. Buna rağmen Yavuz dretnotu ile Midilli kruvazörünün satın alınması ve Almanya’nın Akdeniz filosu komutanı Tümamiral Souchon’un Osmanlı donanmasının birinci komutanı olması Osmanlı donanmasını etkili bir konuma getirmiş ve Yavuz dretnotu ile Midilli kruvazörünün Osmanlı donanmasına katılması, Karadeniz’de Osmanlı donanmasının Rus donanmasından üstün olmasını sağlamıştır. Rus donanması ise bu süreçte sürekli olarak Karadeniz’deki Osmanlı kıyılarında devriye geziyor ve Karadeniz Boğazı çevresinde mayınlama girişimlerinde bulunuyor idi. Bu yüzden Rus donanmasından önce davranarak 27 Ekim 1914’te 11 parça gemiden oluşan Osmanlı donanması Karadeniz’e açılmış ve 29 Ekim 1914’te Rusya’nın Karadeniz limanları olan Sivastopol, Odessa, Novorosski ve Kefe’yi bombardıman ederek, limanlarda tahribat meydana getirmiş ve Rus gemilerini batırmıştır. Bu olaydan sonra Osmanlı Devleti I. Dünya Savaşı’na girmiş ve dört yıl süren bir savaş dönemi başlamıştır

ESCI WOS:000660971500007 Denizaltılar, Birinci Dünya Savaşı’nın stratejik silahlarından birisi olmaklabirlikte Osmanlı donanması için de oldukça önem arz etmiş, Alman KuzeyDenizi filosunda görev yapan U-21 denizaltısı ise Çanakkale Boğazı ve Beyrutlimanında faaliyet göstermiştir. Çalışmamızda Alman kaynakları temelindeincelediğimiz U-21 denizaltısı, Çanakkale Boğazı’nda İngiliz donanmasına aitTriumph ve Majestic savaş gemileri ile Beyrut limanında Fransız donanmasınaait Admiral Charner savaş gemisini batırmakla savaşın gidişatında önemli biretki meydana getirmiş, böylece Osmanlı-Alman donanmasının Birinci DünyaSavaşı’ndaki en önemli askeri iş birliğini oluşturmuştur. Submarines were strategic objects in the First World War and played a crucial role in the Ottoman Navy. The U-21 submarine, a member of the German North Sea Fleet, operated at the Dardanelles and Beirut ports. In this study, the sinking of the Triumph and Majestic battleships of the British Navy and of the Admiral Charner of the French Navy by U-21 submarines have been examined in the light of German sources. These operations had a profound impact on the war and constituted the most important cooperation of the Ottoman and German navies in the First World War.